Your search found 1817 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 701-800:

14.400  Qui domito mundo feror altum uictor Olympum,
14.401  Haec ubi dicta dedit, mensa sublimis ab acta
14.402  Eleuat, et secum socius chorus astitit omnis.
14.403  Tunc oculis coelum, et sublato ad sydera uultu
14.404  Incipit, omnipotens genetor uenit hora propinquo
14.405  Fine, tuum celebra natum, celebrandus ab ipso,
14.406  Cuique potestatem populorum, te iura dedisti.
14.407  Vt quicunque mihi datus est te auctore, fruatur
14.408  Me, quae coelicolis aeterna est gloria diuis,

pugna,
14.539  Atque metum magnae gemitumque dedere cauernae,
14.540  Armato fatalis aequi ceu milite uenter
14.541  Foetus, et ingenti belli discrimine uictor,
14.542  Quom stetit, et Danaos in Pergama transtulit acres.
14.543  Protinus humano uenit ut deus ora Michael,
14.544  Pulcher ab arce poli, et dios spirauit odores.
14.545  Tum grato aspectu moestum solatur Iesum,
14.546  Quo mentem patriae strinxit pietatis imago.
14.547  Magnanimumque ducem saeuum exortatur in hostem,

Christum coeli super astra uolauit,
14.556  Ora leuat Iesus lachrymis abstersa cruentis,
14.557  Et redit, ac fratres heus o, dormite quieti
14.558  Mulcet (rursus eos. postquam mora facta) uocauit,
14.559  Sat iacuisse, uenit magni grauis hora furoris,
14.560  Vt rapiat Christum sontis manus impia monstri,
14.561  Me tradentis, adest et enim, consurgite, eamus.
14.562  Interea luxere faces, et murmur ab umbris
14.563  Auditus, magis atque magis clarescit, et horror

14.616  Siccine ut infestum me contra arma ista latronem?
14.617  Mene ait apprendi Synagoga hoc Marte decebat?
14.618  Nonne recens templi populos ego sede docebam
14.619  Vos apud? inque dies, adeo ut me nemo teneret,
14.620  Vestra sed hora uenit, caliginis atra potestas.
14.621  Inuadunt, subito conuoluitur agmine Christus.
14.622  Ah quid ago? huc atque huc iactor, capite auferor illuc?
14.623  Hei mihi dirreptum quo prosequar ordine Iesum?
14.624  Quis deus ablato spiret modo numine

15.83  Vis collata potest tanto paresse dolori,
15.84  Quo fit uera parens dominum, quos Christus adoptat
15.85  Morte sua, partos aeterno in corpore fratres,
15.86  Infoelix igitur perculsaque uulnere mater
15.87  Euolat, et solymas moestissima uenit in arces.
15.88  Solantesque ruunt comites, ululantibus illa
15.89  Aethera lamentis, et sydera quatibus implet.
15.90  Sic ego te cernam Iesu mea uita dolentem?
15.91  Sola quies animae potuisti linquere matrem?
15.92  Afflictam matrem

haec sed acerba, luit Claementia sontes
15.782  Fixa duos inter, diuini exemplar amoris,
15.783  Hinc iter in coelum nobis, hinc uita beata.
15.784  Moestus in occasum lucis tendebat Apollo,
15.785  Quum bonus et iustus decurio uenit Ioseph
15.786  Diues Arimathias, et Christi dogma secutus,
15.787  Iesu dona ferens a praeside corpus humandum,
15.788  Attulit et munda niueum de sindone tegmen.
15.789  Et comes it secum, succo Nicodemus amaro.
15.790  Qui fert Myrrhaeo

uirago
16.8  I, properans, unguenta tuo fer diua Magistro.
16.9  Nil opus hic uitae fonti quos fertis odores,
16.10  Talia (ferte) pio monimenta litantur amori.
16.11  Illuxit suprema dies post frigoris imbres,
16.12  Tertia post bidui celeberrima uenit agonem,
16.13  Post hyemem sudo rutilat solennis Olympo.
16.14  Qualis adhuc roseo nunquam sol prodiit ortu,
16.15  Gaudia tot terris nec tanta uidenda parauit.
16.16  En lapis ingenti patefacto mole sepulchro
16.17  Sponte resignatus domino

candore uiri radiante beato,
16.88  Foeminea expauit uultum demissa caterua.
16.89  Quoi dixere uiri, quid uitae in puluere fontem
16.90  Quaeritis? aut lucem mundi iter lumine cassos,
16.91  Non hic ille iacet, uita est a morte reuersa.
16.92  Non uenit in mentem galilaeae Christus ab oris
16.93  Qualia praedixit uobis, ut oportuit illum
16.94  Principibus prodi sceleratis, et cruce figi.
16.95  Rursus et in proprios exurgere corporis artus,
16.96  Tertia quum nitidos aurora retexerit ortus.

te nec mora cinxerit alter,
16.403  Te quoque quo non uis ducet, Sic tempore Christus
16.404  Hic cecinit Petri clarissima fata futuro.
16.405  Exin se tollit, sensimque elapsus abibat,
16.406  Hoc dicens, i, tu mea post uestigia Petre.
16.407  Dum uenit hic, uidit Christi quoque terga sequentem
16.408  Dilectum, qui quum super alma recumberet olim
16.409  Pectora, potauit diuinum numine fontem.
16.410  Hunc ergo aspiciens oracula poscit Iesu,
16.411  Quid uero hic? quid tu? placet hunc sic esse

Alma sion magnum coeli porrecta sub axem.
16.544  Vocibus auditis ingens affluxerat agmen,
16.545  Omnibus et linguis ex ore sonantibus uno
16.546  Stat diuersa suis ibi gens stupefacta loquelis.
16.547  Parthica quae rubro, quae hyrcano a littore uenit,
16.548  Medica quam mittunt, atque ardua regna Megallae.
16.549  Et qui pingue colunt inter duo flumina regnum
16.550  Assyrii, quique arua tenent iudaea coloni,
16.551  Cappadoces aderant, euxini et nauita ponti,
16.552  Diues ab auriferis

l10.2  Vna pari substans spiramine, parque potestas.
l10.3  Suscipe uatis opus, deuotaque carmina ueri.
l10.4  Qui tibi principium perfecto fine peregi.
l10.5  Da pater hoc superis olim memorare choreis,
l10.6  Et mea coelesti circundate Tempora Lauro,
l10.7  Nam mihi uirtutis dator es, et carminis Auctor.
l10.8  Hic tuus est pastor, tua Tibia, Musaque uenit
l10.9  Tincta lepore tuo mihi te dictante Magistro.
l10.10  Pande tuum uatem populis tua gesta canentem.

Sanctitatis humilime commendo. Quę felicissime valeat. Ex Posonio, X. Septembris 1526. Vestrę Sanctitatis miserimus servulus et capellanus Stepanus Brodericus pp cancellarius Venit ad Vestram Sanctitatem vel cum domino barone vel non tarde post ipsum Statilius prepositus Budensis, secretarius regius bonus et sufficiens vir, nepos episcopi olim Vesprimiensis, bani Croacię32 a Thurcis interempti.

cui carnifex animus est, te ostendere, aut inermis furorem in republica concitati populi subire? Quicquid acciderit aduersi (licet optimas rationes consilio tum explices), intemeritatem tuam et imprudentiam torquebitur. Nam fere usu uenit ut consilia euentis ponderentur, et cui res aduersę praeter spem contigerunt, ille nihil omnino prospexisse dicatur. Interdum etiam corruptus hostium auro proditionis insimulabere. Quapropter accepta ignominia nisi

rerum alumna, conticescet? Vtinam non irritarentur inuidorum animi aliena gloria, et in uirtutem pestiferos gladios non acuerent: siquidem imprimis honestum arbitrantur magnitudinem beneficiorum maxima ingratitudine compensare. Non uenit in mentem Milciadis atque Themistoclis, libertatis Gręciae propugnatorum, ut hic ob liberatam patriam in exilio, ille uero in uinculis mori coactus sit? Quid praeterea uirtute Coriolani, quid Camilli, quid

diris calamitatibus urbes implicant, omni fere labe his ex fontibus manante? nam quum assiduis criminibus dicta factaque singulorum clam inuisa regi faciant, irritant ipsius animum et mox ad crudelitatem impellunt. Extemplo uenit in opinionem leuis, crudelis, sanguinarii principis: quę nomina (quam maxime fieri potest) a magno et praeclaro principe fugienda sunt: siquidem non paucorum ciuium, sed omnium populorum odium et inuidia contrahuntur.

SyL. Quoniam ueteris me comedię licentia proscindis, tu quoque non graueris de plaustro uicissim audire: siquidem usu sępe uenit ut, qui dicit quecumque uult, audiat que minime uelit. Haud equidem inficias eo me paulo intemperantius in adolescentia uixisse, neque id uni mihi contigit, sed multo pridem aliquot uiris illustribus in nostra ciuitate,

qui in hanc usque diem in reginae obsequiis permanserunt. Affuit et banus Croatiae die dominico, qui pugnam praecessit, cum elegantissimis copiis, fuere ad tria millia equitum ac non ita multi pedites, venerant cum eo Ioannes Tahy, Ioannes Banffy et nonnulli alii ex regni Sclavoniae proceribus. Venit postridie eius diei mane rege aciem instruente (nam eo etiam die creditus est hostis in praelium descensurus) Simon de Erdewd episcopus Zagrabiensis cum fratre Petro Erdewdy cum septingentis amplius equitibus viris equis, armis decenter instructis. Advenit eodem fere temporis momento

fratre Petro Erdewdy cum septingentis amplius equitibus viris equis, armis decenter instructis. Advenit eodem fere temporis momento Stephanus Aczel cum trecentis ferme equitibus, quos Ioannes Bornemyzza regi in subsidium miserat cum aliquot millibus aureorum, supremum a patre filio alumno munus. Venit circa serum eiusdem diei Ioannes Zerechen supra duo millia peditum eorum, qui circa Dravum colunt et insignes sagittarii habentur, ducens partim in suis partim in capituli Quinqueecclesiensis possessionibus collectorum, venerunt et alii quamplures intra illud triduum, illi praecipue, qui

in eodem negocio. Qui in reditu mecum est pransus 24. X-bris. Dicebat se mutatis equis properare dies et noctes negociumque patefecit ac dixit, scito rem esse perfectam si me ante carnisprivium hic videbis. Monsiur de Monluch legatus regis Gallie, qui venit ex Thurcia per Hungariam, nudiustertius abiit ad regem per postas. Dicitur uoluisse ire per Heluetios sed ne faceret preiudicium apostolicę discordię profectus est per Insubriam. Heri accepi litteras a domino Carabeto et domino Sarkano, has 14.

sum usus Ioanis Olassi. Nusquam potuimus inueniri tecas osseas pro perspicillis; meam tibi qualecunque mitto. Is qui in confinio Italie Ioanem Olassum benigne in tui gratiam olim acceperat dicebatur esse in aula regis, vocaturque Michael Paczner, ciuis Viennensis. Huc recens venit fama fratrem Georgium composuisse cum regina et Cassum bassam cum quatuor zanzachis vulneratos esse sub una arce. Turcus affirmatur parare terrestres et nauales copias in Hungaria, classem enim dicitur subuecturus per Danubium. Res autem Germanice

esse potentissimum regem et mundi dominum, quod tale castrum sic occupatum rehabere per vim posset et profecto prius innumeras pecunias et gentes exponeret, et Deus scit, si rehabere posset – prout miraculose Deo placitum est, ut per- venit ad manus Christianas –, maxime, si Turche intrassent, nulla vis eos ab inde expellere posset. De hoc vero oppido, quod sub Chlisio Turche fabricarunt, si illo tunc, quum Clisium rehabui, habuissem secum trecentos archibuserios,

insonat amne:
1.94  "Ecce Ecce. . . 102 fluxit] Mc 1, 7-8; Lc 3, 16 uenit promissa dies et claustra patebunt,
1.95  Quę pulsis aditus olim coelumque tenebant.
1.96  Nos haustas tantum liquido de flumine limphas

Pax. . . redibunt] Mc 11, 9-10 terras teneat, subeat noua gloria coelum!
1.732  Rex uenit, et populo Dauidica regna :
1.733  Fausti sint aditus, exordia prospera regi!"
1.734  Atque alia exultans populus

1.799  Omne aliud; reliquum stant clauso limine tempus.
1.800  Huc ergo ingressis iteratur carmen in aede:
1.801  "Optato tandem uenit spes una salusque,
1.802  Vrbs antiqua, tuis prędictus vatibus olim."
1.803  Sępius hęc repetunt, responsat uocibus aether,

superetur] suprascr. pro superatur pectore quamuis
1.963  Officium: uenit ecce dies, uulgemur in orbem,
1.964  Nostraque cum pueris narrabunt gesta parentes,
1.965  Hoc quoque erit passim terris memorabile factum,

2.138  Mox redeunt, canis refugit cum fluctibus aequor,
2.139  Littora cinguntur, tellus educitur undis.
2.140  Concipiunt glebę imperio partuque tumescunt.
2.141  Inde uenit foecunda seges, tum semina gestant
2.142  Arbutei foetus nuper quis nata seruntur.
2.143  Tempora deproperant et tertius occidit ortus.

2.227  Sed Sed. . . 229 Enos] Gn 4, 25-26 melior longo soboles uenit altera tractu.
2.228  Seth bonus et patri luctum qui soluit Abelis:
2.229  Altius humanas spes tollit filius Enos.
2.230  Hunc

2.231  Insequitur Iared, post Enoch in aethera raptus,
2.232  Matusalem, gaudensque bona cum prole Lamechus:
2.233  Ipse pater Nochus uenit ultimus ordinis huius.
2.234  Iamque hominum passim turbę populique frequentes,
2.235  Non rarus cultor uacui non amplius agri,

funus
2.348  Coniugis, in tumulum non pensa pecunia; lectum
2.349  Est iter ac reditus, Bathuelis filia uenit
2.350  Optato; hęc lachrimas matris desiccat amanti.
2.351  Sunt

spem. . . 524 paruaque] Idc 4- 5 Debbora tollit
2.523  Hic populo, laudumque in partem foemina uenit
2.524  Barachi; paruaque

Exciti. . . 721 potestas] I Esr 7 Assyriam quo facto linquere certant,
2.717  Lęta manus tandem patrios inuisere fines.
2.718  Namque hominum coetus uenit alter, et altera castra;
2.719  Pręsidet his, quid ius quid sit phas, unicus autor
2.720  Noscere et in populum documenta edicere legis
2.721  Dux Esdras, rerum cui facta est

e marg. pro productus illo referuntur, origine manant
2.927  Qui prima, diuersa quidem naturaque duplex
2.928  Non uenit hinc, eademque manens substantia segnis
2.929  Haud torpet, genita sed sese luce tuetur,
2.930  Atque aeternus amor tali spectamine prodit.
2.931  Magni hęc ipsa Dei, si fas

et errantes deserta per auia manna
3.904  Collectum populo lux prima ut dispulit umbras,
3.905  Huius pręmonstrans nobis libaminis usum
3.906  Vnde uenit, quali et studio seruetur egenis.
3.907  Sed desiderio et uoto foelicior omni
3.908  Exhibita est hodie ieiunę hęc hostia

555 uoluptas] Io 15, 21 nostris contraria uotis
4.551  Instabit longeque piacula cuncta repellet.
4.552  Quod doctrina fugit, qua uenit origine, uisus
4.553  Hęc hebetes, penitusque latet non cognitus ollis
4.554  Ipse Pater, gignente Deus rerumque creator
4.555  Quo mano mecum

Aetati, meruit Verbi tunc Virgo uideri
5.685  Mater diuini, quo facto cuncta repente
5.686  Exemplum mirata nouum diuum agmina stabant.
5.687  Inde suo in terras Gabriel uenit ordine motus.
5.688  Quin etiam generis debebat iure uocari
5.689  Humani mater, tantum pia Virgo dolebat
5.690  Mortales procul a uero per deuia tractos.

pietas iam concidit et Lex!
8.469  Ac quod non hodie tanto de crimine sumpta est
8.470  Vindicta, heu sceleris proprio sententia more
8.471  Tardat, quę grauior maturo tempore uenit.
8.472  Iam dudum uobis debent accepta referri
8.473  Cuncta tamen; feritas an sit

9.670  Excludi quamuis uel posthac restet ineptus,
9.671  Inde mari ut tribuat ductus de semine partus.
9.672  Sed putri de materia non spiritus exit,
9.673  Ast aliunde uenit uolucer subitoque creatus,
9.674  Quo nobis artus animantur, et hausimus auras.
9.675  Non illo uis ergo habilis pertingere nostra,
9.676  Sed Deus hunc demum diuino protulit

non uis, inquam, nata est actiua parentis,
9.756  Si constat diuina animas uirtute creari.
9.757  Atque datum, si nil refert, utcunque petitum est:
9.758  Qui non fraude uenit, uerus tibi Filius ergo,
9.759  Manauit quoniam nobis de fonte benigno,
9.760  Vnde fluunt bona cuncta quidem mortalibus ultro.

verum scito, nunquam meum cor ejusmodi ambiguitate fluctuasse, quamquam existimavi te Cracovia excessisse aut vita decessisse, quod nemo unquam ab eo tempore, quo ab invicem discessimus, ubi locorum ageres, nuncium mihi afferre potuerit; quum nullus istinc orator, aut quivis privatus civis ad nos venit, quem de te non quaesierim, litteras vero quot ad te dederim, ipse Erasmus testis sit. Sed nunc tu recte, mi Petre, et dignum amicitia nostra fecisti, quod usuram tanti, tamque diu muti inter nos temporis epistola tua redemisti, quodque ubi esses, et quod mei memoriam retineres, demonstrasti.

existimo quod et amicis et malevolis constat me ita cognitum esse ac versatum apud exteros his annis proximis ut non sit mihi necesse tyrocinium induere, neque est cur veniam petam quandoquidem culpa careo, nisi quod usu venit ut ille videatur peccasse qui passus est injuriam. Ab excidione rerum mearum scripsi aliquot dialogos quorum nonnulli exierunt in vulgus, nunc etiam unum habeo in manibus; nulla tamen in his mentio fit cujusquam neque regis neque

ex composito; ibi servitor vinctus est. Rediit Thurcus sine servitore, dixit servitorem se amisisse in frequentia hominum, sed, inquit, statim ipse redibit. Quum nec ea die nec sequenti rediret, questus sum vi et fraude nobiscum agi, violari fidem Imperatoris. Venit ad me barizelus, interrogavit, quid esset actum de servitore? Quid, inquam, credis nos esse cucurbitas, ut non intelligamus nobiscum fraude agi et perfidiose? Ille vero, a se factum dissimulans, iussit vinciri Thurcum et abduci, dicens ab eo se fidiculis

Omnia, inquam, dicta sunt bassis que debuerant dici. Propterea sic illis respondebam, quia sciebam, eos omnia mea verba deferre ad bassas. Post vigesimum circiter diem vocavit me Rhustan Bassa dixitque: Propterea vocavi te, ut tibi darem malum noscere; venit a beglerbeg chiechaia nuntians, Alemanos discessisse a Peste, timuisse, quod audissent, jantizaros venire subsidio nostris, sed nondum locutus sum cum eo. Recta ivit ad Imperatorem ad Bechusi. Est autem hortus Imperatoris eo nomine in littore in Asia

sapere? illae quidem grauatae nimia pinguedine palpebras in aliquem rubum impingunt, ac missione sanguinis grauedine leuantur. Nos uero cauere a perniciae manifesta nesciemus? Non agnoscimus inquit istam sagacitatem in facie squallore situque pene confectam: saepe vsu venit vt ii, qui sibi oculatissimi videntur, suis tamen in rebus plurimum caecutiant: quae res multos mortales omnibus temporibus perdidit, ac in futurum perdet. Quod si inquam ita se res habet, in quo tamen opere praeclarius extinguar?

vt afficimur, modo in gaudium soluimur, modo declinamus in luctum. Quod si recipimus inquam necesse est confiteri totius hominis generationem nihil discrepare a caeteris animantibus, ac vtrorumque simul cum corpore interire omnia. Non hodie primum inquit in lucem opinio haec venit, sed multis ante saeculis, authoritate excellentium philosophorum nixa: quamquam ego nolim cuiusquam vtamur hac in testimonio: demus vela rationi, et quo ipsa duxerit, sequamur. Quamuis inquam libentius assentiar iis, qui posthabitis humanis rationibus,

educitur, nummo inseruit, non Christo: si desit stipendium, statim vel desertor, vel transfuga futurus. Quid ergo prodest ibi Italica sapientia? aut industria Hispanica? aut robur Germanicum? aut ferocitas Gallica? aut Hungarica audacia? vbi miles nec Christum, nec gloriam cogitat? et ad bellum venit, tanquam ad ganeum, ibi nepotationes suas exerciturus. Bonas leges habemus, sed pessimos mores: bona arma, sed pessimos animos: laus est si inter se acriter dimicent: in hostem si non acriter pugnent, vel dedecus non est, vel certe impunitum est. Quando quis vnquam audiuit militem vel

Insatiatus amor Lucri quoque, dira Cupido
Viscera telluris miseros detrudit in ima,
55  Vnde Hecatem et grata percinctum lampade Phaebum
Conspicere- at frustra!- sublato lumine tentant.
Occupat hinc macies squalentia corpora, pallor
Plurimus ore uenit morbi et properata senectus.
Cogitur hic duris terram proscindere uinctus
60  Compedibus, semperque pati quoscunque labores
Et tumidas perferre hyemes Hyadasque madentes,
Concretisque graui requiescere frigore campis
Vestis egens,

1.1.14   Aurea Dictaei secula reddit avi.
1.1.15  Pauper et angusti cultor studiosus agelli
1.1.16   Ceruleas vitam Naiadas inter ago:
1.1.17  Securos capio, quum nox venit humida, somnos,
1.1.18  Et satis est humili quaelibet herba toro.
1.1.19  At matutinum, quum Lucifer exerit astrum,
1.1.20   Et toto nitidus panditur orbe dies;

1.5.27  Quum nox atra venis, veniunt suspiria tecum,
1.5.28   Et mala, quae saevus plurima mittit amor.
1.5.29  Non mea iucundo declinat lumina somno,
1.5.30   Nec venit (heu misero) noctis amica quies:
1.5.31  Seu dolor, et lachrymae, tristesque ante omnia curae
1.5.32   Exagitant animum per freta vasta meum:
1.5.33  Nec faciunt nostri finem

2.4.28   Ducat ut innumeras ad nova bella manus.
2.4.29  Prima suas misit tellus Memphitica puppes,
2.4.30  Quam pater ignotis Nilus inundat aquis.
2.4.31  Venit Idumaeis miles numerosus ab oris,
2.4.32   Et Syrus, et patrii dives odoris Arabs,
2.4.33  Phoenices, Tyriique, et thuriferi Nabathaei,
2.4.34  Quique colunt Rubro littora

2.4.39  Conveniunt quicunque tuos Pamphylia saltus,
2.4.40  Quique Lycaoniae pinguia rura colunt,
2.4.41  Quaque Chimeraeo perfusa est sanguine tellus
2.4.42  Venit, ab Actaeo gens Oriunda Lyco,
2.4.43  Et qui marmorei censentur mole Sepulchri,
2.4.44   Coguntur patrios linquere Cares agros.
2.4.45  Nec minus, Aerei celebrat quos fama

2.4.100  Extulit intrepida signa superba manu;
2.4.101  Et late occiduas diffundens iussa per urbes
2.4.102   Cogere belligeras coepit in arma manus.
2.4.103  Venit ab Herculeis Hispania prima columnis
2.4.104   Dives, et armigeris inclyta terra viris,
2.4.105  Coguntur populi, qua Buria praeterit, et quos
2.4.106  Munda vetus Latio

videbatur mutato *.....amictu
2.4.130   Turpiter ante alios sollicitare gradum,
2.4.131  Arreptum nec iter noctes ve dies ve remisit,
2.4.132   Donec ad Hellaeae littora venit aquae,
2.4.133  Ad dum perculsos Caesar perquireret Hostes,
2.4.134   Nescius hanc turpem praeripuisse fugam,
2.4.135  Caesaris occiduis properabat Classis ab oris,

quod te tanto dignum cognovit honore,
2.5.94   Qui tenet in nostra relligione caput.
2.5.95  Sed quid plura moror? iam carbasa poscit in altum,
2.5.96   Lenis ab occiduo quae venit aura polo.
2.5.97  Ite alacres, properate alacres: nil vestra retardet
2.5.98   Signa, nihil vestrum triste moretur iter.
2.5.99  Ite Deis ducibus; nam vos fortuna

2.6.41  Alcyones placidos condunt per littora nidos,
2.6.42   Et tranquilla suae tempora pacis agunt.
2.6.43  Haec inter variis certantia numina donis
2.6.44   Venit ab occiduo Chloris odora polo;
2.6.45  Quodque potest, violas venienti, et lilia fundit,
2.6.46   Parcior huic reliquis ne foret una Deis.
2.6.47  Sed quo nota tibi sint omnia,

Craesumque, Midamque,
3.2.82   Vincam Divitiis; et Iove maior ero. VINDEMIA.
3.3.1  Sacra corymbifero vindemia venit Iaccho:
3.3.2   Inficiunt patulos spumea musta lacus;
3.3.3  Laetitia plausuque fremunt nemora avia, et alte
3.3.4   Reddunt exceptos concava saxa sonos.

iuventus quidem floreat, regiones vero negligantur, omnibus ad hilaritatem animi intentis: cum ab ortu ipso naturę suae omnes homines ad voluptates sint praecipites et proni. Alexandria Aegypti urbs, deque eadem edictum id quod usu venit Alexandriae, quae cum omnes civitates et magnitudine et affluentia rerum superet, in eam ex omnibus regionis partibus commeantes incolae ad hospitales invitationes, dum morantur diutius ibi, cultum terrae in diminutionem perducunt. unde rex, ne ibi ita

duce circa Pylum, et terra et mari contra Lacedaemoniorum exercitum dimicarunt, ac utriusque pugnae victoriam reportarunt, quae amplam civitati attulit gloriandi materiam, multo profecto illis et numero et virtute superiores erant. quod igitur venit in mentem Thucydidi, ut cum paucis istis equitibus, qui neque gloriam ullam, neque potentiam civitati pepererunt, publica monumenta aperuerit, ac clarissimum oratorem Periclem arduam illam tragoediam induxerit agentem; illis vero, qui et plures et

triremes exstruxerit: quod Sami tyrannus Polycrates Rheniam a se captam Apollini Delio dedicaverit: quod Phocaënses, qui Massiliam condidere, navali proelio Carthaginienses superarint: atque alia, quae his sunt similia: quid, inquam, illi in mentem venit, haec ut ante narrationem commemoranda existimaret? Quodsi, quae mea sit sententia, fas est dicere; optime prooemium instituisset, si, omnibus, quae in medio sunt posita, sublatis, extremaque eius parte cum propositione coniuncta, in hunc, qui

ὀρεγόμενον. Hoce est: Repentina, minimeque exspectata, quaeque praeter omnem rationem eveniunt, fastum deiciunt. quod quidem vobis praeter alia in hoc potissimum morbo usu venit. Verumtamen cum in magna civitate vivamus, iisque institutis imbuti, quae illius amplitudini conveniant, in ea simus educati: decet nos, calamitatibus etiam maximis nolle succumbere, neque nostram delere dignitatem. Nam qui per ignaviam, gloriae,

29. die Aprilis anno 1561. Reverendissime et Amplissime Domine, domine pater et patrue mihi gratiosissime! Servitiorum meorum perpetuam et quam humillimam commendationem. Venit ad nos, Reverendissime et Amplissime domine Praesul, Andreas Dalmady, Vestrae Reverendissime Celsitudinis famulus VII-o kalendas Aprilis, qui est 28. dies eiusdem mensis. Gaudebam non minimo gaudio, quod Vestra Reverendissima et amplissima

praecellit gratia ciuis
45  Quem rebus Racusa suis praefecit et esse
46  Rectorem populi uoluit pacisque sequestrum.
47  At cum plenus abit mensis iamque altera Lunae
48  Cornua formoso coepere albescere caelo,
49  Ille domum priuatus abit, uenit alter in aulam
50  Et uariata breues exaequat purpura fastos.
51  Omnes unus amor patriae tenet, omnibus idem
52  Ardor inest, nulli iucundior altera cura.
53  Et quamuis ualidas possint in bella cohortes

Nam maris Adriaci, Garganea litora contra
Densior est piceis insula nulla jugis.
Inde Melena vocor, sed ut altera vertor ad arcton
Hinc me Corcyrae nomen habere puto.
At nova vox venit, quia cingit circulus urbem
et parvi cordis moenia nomen habent.
Quin refero magni speciem pulcherrima cordis
Nam Divus centrum Marcus in urbe tenet. In ea post Bellum Trojanum Antenor se recepit, ut est

tentavit tentavit Z: attentavit D a nobis quoque minime tentatus. Eodem die sub tempus postmeridianum postmeridianum Z: pomeridianum D venit custos de montibus, nuntians celocem quandam ex alto celerem tanquam avem in Augustam venisse, et inde ad nos remis velisque tendere, nec multo post affuit celox, cui praeerat Nicolaus Hydruntinus Hydruntinus

eadem Hebraea praepositione min, ponunt ex: de qua suo loco postea. ABBA. Hanc voculam coniungit cum voce Pater, Christus sua in precatione, Marc. 14. et Paulus dicit Rom. 8, et Gal. 4, Spiritum gementem in pectore nostro, clamare Abba pater. Venit autem haec vox Syriaca ab Hebraeo, Ab pater. Quod vero reduplicatur Syriace et Graece, Augustinus dicit ideo fieri, ut Scriptura testetur, Deum pertinere ad Syros et Graecos. Hieronymus Tom. 9, interpretationis gratia Graecam esse adiectam dicit. Alii putant in geminationem hanc Emphaseos

Hebraismus, veniens a verbo נשא Nasa tulit, accepit: quod interdum significat temere ac suo arbitrio usurpare aliquid. Accipere opprobrium contra proximum, est levare aut spargere malam famam contra eum, aut accusare eum alicuius sceleris. Accipere, cum venit a verbo לכא laka, significat etiam auferre: ut, Accipere cor. Item, capere, Prover. 6. Ne te accipiat palpebris suis: pro, capiat meretriciis nutibus, gestibus et blandimentis. Accipere aliquid ad aliquem, est ad eum adducere, aut afferre. Acceptum

in aula, domo et tabernaculo Dei patris, et in monte sancto eius, facti domestici eius, cives sanctorum, ac denique membra ac cohaeredes filii ipsius unigeniti. Vicinum acceptilationi est verbum vulgare, Gallicum potius quam Germanicum, einen quitieren / einen quit und loss sprechen: quod venit a Latino Quietare aliquem, id est, facere eum quietum, liberare eum ab omni cura ac molestatione, nomine illius aeris alieni perferenda: quod idem est loss sprechen. Testimonium quoque talis solutionis aut acceptilationis dicitur Quitantia, quasi quietantia, aut quietatio. praestat

Angelus in Apocalypsi nullo modo vult adorari. nec Paulus ac Barnabas in Actis. Dicetur de huius vocis phrasibus etiam in aliis vocabulis, quae ei adiungi solent. ADVENTUS, et Advenio, nota vox est. Celebratur autem loquutio Adventus Domini, qui duplex potissimum est. Primum, cum venit in carnem ad redimendum genus humanum: Deinde, cum in fine mundi veniet ad iudicandum homines. Possis et tertium adventum eius dicere, cum singulos convertit, et in corda eorum venit. AEDIFICARE, Hebraeis בנא Bana, aedes struere est, notae

et Advenio, nota vox est. Celebratur autem loquutio Adventus Domini, qui duplex potissimum est. Primum, cum venit in carnem ad redimendum genus humanum: Deinde, cum in fine mundi veniet ad iudicandum homines. Possis et tertium adventum eius dicere, cum singulos convertit, et in corda eorum venit. AEDIFICARE, Hebraeis בנא Bana, aedes struere est, notae significationis vox: sed per metaphoram valde crebo ponitur pro omni cuiuscunque rei perfectione, provectione, aut (ut ita dicam) melioratione. Unde forte Latinum bonum, quod homini

Graecae linguae. Hieronymus quidem monet, hanc vocem aut rem ratione originis propriam Hebraeis esse, eosque eam pro extrema execratione aut detestatione habere. Sed nos moti etiam ipsa vocis etymologia, potius eam a Graeca significatione et communi omnium gentium more deducemus. Primum venit haec vox a superponendo, aut suspendendo, quod olim apud gentiles donaria templi in eminentiori aliquo loco de parietibus aut columnis suspendebantur, ut et hodie in Papatu fieri videmus. Fuit vero in omnibus gentib. recepta, illa sententia opinione, quod quicquid semel Deo dicatum ac

ego servus tuus, et filius ancillae tuae, Psal. 86, pro verna: id est, tibi prorsus addictus. ANGARIARE verbum, significat aliquem cogere, aut adigere ad aliquid molestum ac laboriosum, idque plerunque praeter ius, sed tamen sub praetextu publici iuris, autoritatisue. Venit autem inde, quod teste Suida angari Persis dicebantur publici aut regii nuncii, qui magna festinatione publicas literas, quo opus erat, perferre cogebantur. Illis igitur regia potestate severissimoque mandato licebat, quosuis vel homines, vel iumenta, rhedas aut naves arripere, eisque ad

tota anima, et omnibus viribus, etc. In hac vegetativa significatione credo et accipi animam, cum ea dicitur sanguis, aut in sanguine esse: et animam non esse comedendam, Gen. 9. et Levit. 17. Sic Psal. 124, Torrens pertransivit animam. Et Psalm. 105, In ferrum venit anima eius: pro ferrum intravit in corpus, aut vim vitalem semienecarunt catenae et captivitas. Quarto ponitur saepe pro ipsa vita: ut Gen. 8, Requiram animam de manu fratris. sic et Exodi 4. Et Matt. 2. Mortui sunt, qui quaerebant animam pueri. Iere. 36, Erit anima sua ipsi loco

hominem, etiam ipsam rationalem animam vel maxime accuset. Caeterum ut et melius intelligamus quid sit Paulo animalis homo, et quid in nobis Scriptura accuset consideretur, admodum utilis Iacobi locus est, ubi caelestem et humanam sapientiam comparans inquit: Ista sapientia non est ea quae superne venit, sed terrena, animalis, diabolica. ubi omnem eam sapientiam hominis, quod ad religionem attinet, quae desuper non venit, diabolicam vocat: et ostendit, animalem sapientiam esse idem quod terrenam. Qui locus praeclare etiam refutat liberi arbitrii defensores. Porro 1. Cor. 15, Corpus animale

et quid in nobis Scriptura accuset consideretur, admodum utilis Iacobi locus est, ubi caelestem et humanam sapientiam comparans inquit: Ista sapientia non est ea quae superne venit, sed terrena, animalis, diabolica. ubi omnem eam sapientiam hominis, quod ad religionem attinet, quae desuper non venit, diabolicam vocat: et ostendit, animalem sapientiam esse idem quod terrenam. Qui locus praeclare etiam refutat liberi arbitrii defensores. Porro 1. Cor. 15, Corpus animale vocat, corpus idoneum ad hanc terrenam vitam: Spirituale vero, quod ad caelestem vitam est aptum, conditûmve. Sic et

Deus volens iniquitatem tu es. Isaiae 42, Iehova est volens propter iustitiam suam. Mich. 7, Volens misericordiam ipse. Et pluraliter חפצים Cephezim: Nehem. 1, Qui volunt timere nomen tuum Malach. 3, Et angelus foederis, quem vos vultis, ecce ille venit. In statu regiminis Capheze חפצה. Psalm 35 Ovabunt; et laeti erunt, volentes iustitiam meam Psal. 40, Agantur retrorsum, et ignominia afficiantur, volentes malum meum. Et in genere feminino חפצא

ornatu accipitur: Et datum est sponsae agni, ut amiciatur bysso puro ac splendido. Byssus enim sunt iustificationes sanctorum. C CABALA, vox Hebraea, quae in sacris quidem literis non reperitur, sed tantum apud Iudaeorum Rabinos, a recipiendo venit. Similis autem significationis et etymologiae est leca, itidem ab accipiendo dicta: quia vera doctrina a Deo quidem traditur, sed ab hominibus accipitur. De qua re ac voce forte aliquid plenius in vocabulo Traditionis dicetur. CABUS, mensurae genus est, 2. Reg. 6. Quarta pars

et Bileam velle dicere, quod etiam inter dormiendum habeat oculos mentis apertos, quibus videat visiones Dei. Lutherus intelligit de casu in genua, quod cum orat, tum demum ei Deus secreta patefaciat, et visiones etiam externas obiiciat. De phrasi Casu ambulare, Levit. 26, forte alibi. venit enim ab alio themate, ac videtur potius significare ex adverso, seu adversando. Cadere aliquando significat periclitari, prope casum esse, ac veluti inchoare casum: sicut si Latini haberent Inchoativum Cadesco. Psalm. 145, Dominus fulcit omnes cadentes, et erigit omnes

omnem magistratum sive summum, sive infimum, cum dicit Matth. vigesimosecundo, Date Caesari quae sunt Caesaris, et Deo quae sunt Dei. CALCARE, esse pedibus premere aliquid, notum est, et in Sacris literis valde usitatum. Deuteronom. 1. et 11. Terram quam calcaveris, dabo tibi. Inde venit significatio Calcare vuas, aut oleas, quae sic emolliuntur, ut inde oleum exprimi possit. Mich. 6. Calcabis olivam, et inungêris. Iudicum 9, Vuas calcantes. Et Esaiae vigesimosexto, ac Ieremiae decimoquinto, vox calcantium. Idem est et Calcare torcular. unde Christus Esaiae

caro nomini sancto eius. Sic sane etiam Gen. 6 et 7 accipitur, cum de deletione omnis carnis agitur. Levit. 17, Sanguinem omnis carnis non comedetis. Gen. 8, Cuncta animalia quae sunt apud te ex omni carne. Secundo, hominem significat simpliciter totum. ut Gen. 6, Finis omnis carnis venit coram me. et, Corrupit omnis caro viam suam: id est, omnes homines: Esa. 40. Revelabiturque gloria Dei, et videbit omnis caro pariter quod os Domini locutum sit: ibidem. et 1. Petr. 1, Omnis caro foenum. Psalm. 56. Deo fidam, et non timebo quid faciat mihi caro. moxque idem exponit: Non

pravus intellectus secum attulerit. Sed de hoc fonte Papisticorum errorum plures hoc tempore luculenter disserverunt, praesertim autem Lutherus super Galatas, et alias saepius. Ex hac vero significatione venit phrasis, Vivere et ambulare secundum carnem aut spiritum. Rom. 8. Si secundum spiritum, non secundum carnem vixeritis. item, Opera carnis. item, Caro concupiscit contra spiritum, et spiritus contra carnem. Ubi autem carni spiritus opponitur, significat Spiritum sanctum in homine

de te κατήχηνται, audiverunt. Aliquando autem pleniorem institutionem, praesertim in elementis religionis Christianae: et quidem talem, quae fiat voce, atque adeo subinde reposcente praeceptore aut doctore ab auditore, ea quae antea illi tradiderat. Venit autem a κατὰ et ἦχος, quasi dicas personare aut circumsonare, quod talem institutionem necesse est summa fide et assiduitate tradere. Cicero id pulchre Latina voce initio Officiorum expressisse videtur, cum ait:

terrae salutare Dei nostri. Psalmo 119. Expectabam salutare tuum Domine, et mandata tua feci. Item Concupivi salutare tuum Domine, et lex tua meditatio mea est. Esaiae 51. Egressus est salvator meus. Cap. 52. Videbunt omnes terrae salutare Dei nostri. Cup. 62. Ecce salvator tuus venit, Ieschuach. Salvator. Esaiae 12. Haurietis aquas cum gaudio de fontibus Salvatoris. Inde est appellatio IESUS in novo Testamento. Habacuc tertio: Ego in Domino gaudebo, et exultabo in Deo IESU meo. Esdrae libro quarto. capite septimo Revelabitur meus IESUS. Angelus. Quia mittitur

cum אל. Esaiae 9. a potentia, qua praeditus est iuxta divinitatem: et a factis, quod potenter diabolum, mortem et infernum esset superaturus, et genus humanum in aeternam libertatem asserturus. Coram mundo apparet Messias imbecillis, quia ad patiendum venit: sed est fortissimus heros, quia vincit diabolum, et potenter liberat et protegit suos. אבי עד Pateraeternitatis, seu futuri seculi, Esa. 9. ab officio: quia hoc est officium Messiae, ut generi humano aeternam haereditatem sua passione pariat, et

2 Corint. 2, apte et significanter utitur hoc verbo, cum dicit, contritum et contristatum Corinthium esse quam primum recipiendum, et salutari consolatione reficiendum, ne abutatur illa eorum severitate satan in exitium illius afflicti, et contumeliam gloriae Dei. Verbum Graecum alioqui venit a plus habendo, quoniam is qui alterum defraudat, plus iusto aut aequa parte habere conatur: Germanice admodum commode dicitur, uberfortheilen. CISTERNA, explicabitur in voce PUTEI. CITHARA, instrumentum musicum, et quidem notum est. saepe autem Psaltes iterat,

sicut ligna undique igne vehementi correpta mox in clibano absumuntur. ut Psalm. 21, Pones eos ut clibanum ignis in tempore irae tuae: id est, ut ligna in clibano. Synecdoche est, continens pro contento: Clibanus, pro lignis in clibano accensis. Malac. 4. clarius dicitur: Ecce dies illa venit ardens ut clibanus, et erunt omnes superbi ut stipula. Nec raro pro ardentissimis aestibus cupiditatum vox haec ponitur, quod illae veluti ignis in corde hominis ardeant et flagrent, hominemque incendant, ut pro libidinositate, Oseae 7. Omnes committunt adulteria, ut clibanus accensus a

regno, manifeste plurima Scripturae loca comprobant: ut 1. Corinth. 15. Homo primus de terra terrenus, secundus de caelo caelestis. ubi de caelo et caelestis spiritualem, non ex aetherea massa confectum significat. Haec sane metaphora manifesta ac palpabilis est. Iohann. 3. Qui de caelo venit. Et 6 Panis de caelo descendens: id est, ex spirituali cohabitatione et favore Dei. Panis enim simul ibi et filium Dei, et eius beneficia complectitur. Luc. 10. dicitur satan veluti fulgur de caelo cecidisse: qui quidem non per locum cecidit, sed per gradus dignitatis: nempe ex illa summa

quasi terra petat pluviam a caelo (sicut et olim Anaxagoras dixerat terram amore pluviae detineri) et coeum porro vim pluendi a Deo flagitet. Quare Deus dicit se caelo id est, aeri daturum facultatem pluendi, et illum irrigaturum sitientem terram. Ponitur, hic caelum pro regione aerea, unde venit pluvia. In caelo verbum et veritas esse aut firmari dicitur. Psalm. 89. In caelis firmasti veritatem. Et Psalm. 119. In seculum verbum tuum permanet in caelo, significat certitudinem, seu immotam veritatem verbi ac veritatis Dei: sive facta allusione ad materiale hoc caelum, quod ea

Gen. 28 intelligenda est, ubi Iacob. in somnio per visionem eam vidit, quam Iohan. 1. ubi de visione fidei omnium piorum agitur. De caelo esse aliquid, significat divinam ordinationem: ut, Baptismus Iohannis erat ne de caelo? Luc. 20. In caelis pax, Luc. 19, Benedictus qui venit in nomine Domini rex, pax in caelis et gloria in excelsis: id est, sit nobis Deus pacatus et propitius, ut inde per et propter hunc Meschiam pacem certam habeamus, non iram ac bellum metuamus. Laudate Deum caelorum, quoniam in seculum misericordia eius. Psalm. centesimo trigesimo sexto, id

est, et manus illotae iudicio Pharisaeorum. Postremo est genus communitatis aut profanitatis, in quo etiam impietas inest. Sic Christus dicit, ea quae exeunt ex corde, efficere hominem communem aut contaminatum, nempe vitia. A nomine Commune κοινὸν, venit et alia significatio. nam verbum κοινωνέω Communico, modo significat de meo alteri aliquid largior, aut etiam in commune confero. Hinc, Necessitatibus sanctorum communicantes, Rom. 12. Et, communicet catechizatus catechizanti in omnibus bonis,

autem admodum significat perdere: quia tum ea quae perficiuntur, tum quae perduntur, suum finem, suamque quasi perfectione habent. Mors quoque ipsa et interitus omnium rerum est quasi quaedam earum completio. Verbum Graecum τελέω, a fine venit. Finitur autem tum id quod perficitur tum id quod aboletur. Esa. 38. Per diem usque ad noctem consummasti me. Sic Consummare oculos viduae, Iob 31, pro perdere: dum enim afflictos orantes diu expectare, et in nos habere intentos oculos patimur, veluti defatigamus ac perdimus eorum

et communi, ut Scriptura loquitur. Dicuntur vero tum homines pollui aut polluti esse, tum res: quin et doctrina ac sermo, atque adeo etiam ipsum nomen Dei. Homines porro contaminabantur dupliciter: vel interna contaminatione, quae proprie est iniustitia, et a peccatis actualib. ac originali venit: vel externa ac caeremoniali quadam contaminatione pollutioneque, de qua praesertim in Levit. 5. 13. et passim alibi disseritur. Contaminari igitur externa ista immundicie, aut pollui putabantur Iudaei, si cadaver attigissent, aut aliquid immundum comedissent, ut saepe in Numeris et

abor stare ac vigere in mundo. Sed lex divina veluti malleus quidam confringens petras, conterit ac comminuit eum, ut veluti concisa arboraut columna icta fulmine humi iaceat. Sic minatur Dominus Levit. 26. Conteram superbiam duriciei vestrae. Ier. 23, contritum est cor meum in medio mei. Hinc venit ista significatio contritionis, quae in Ecclesia est usitata de priore parte Poenitentiae, cum mens hominis agnitione peccati et irae Dei potenter ac divinitus conteritur et conterretur: quae saepe in Sacris literis hac ipsa voce aut verbo describitur. Exempla aliquot, ut res eo magis

quod ad discrimen veteris ac nobiscum nati, impii et inobedientis dicitur: quia hoc noviter nobis singulari Dei misericordia est donatum. Cor esse in ore, stulticiam indicat: et contra, Os in corde, sapientiam. Ecclesiastici vigesimoprimo: Quia stulti blaterant quicquid eis in buccam venit, tanquam si ibi cogitarent: aut quia etiam quicquid in corde habent, id mox effutiunt, nihil prorsus celantes, perinde ac si eis cor non procul in medio pectoris, et tot latebrarum aut sinuum inclusum esset, sed in ipso ore ac dentibus promptum. Contra sapientes nihil temere loquuntur, sed

2. Par. 14. id est, tranquillum fuit, bona pace fruitum est. De coram alicuius plaga stare, Psal. 38: pro, subduci a plaga alicuius. Rectum esse aliquid coram aliquo: id est, eius iudicio. Proverb. 14. Sic etiam in oculis alicuius saepissime dicitur. Gen. 6. Coram me venit finis universae carnis: pro, ego decrevi, statui. Venire precationem coram Deo: pro, exaudiri, Psal. 119. Hic sensus saepius exprimitur pro In conspectu, ut supra monui. Voculae aut phrases istae, Ante, Coram, In conspectu, In oculis, admodum crebro concurrunt

in caelo sursum, et in terra deorsum. DEPONERE, verbum notae et obviae significationis est, ut expositione non indigeat. Deponit potentes de sede, et exaltat humiles: Luc. 1. notus sensus est. Venit autem inde nomen Depositio, de quo pauca dicam. 2. Pet. 1. Velox est depositio tabernaculi huius: pro, cito moriar, et relicto corpore in sepulchro, in regnum caelorum ad Christum commigrabo. 1. Petr. 3. Baptismus non depositio sordium, sed stipulatio aut confirmatio bonae conscientiae

pro, quod libentissime aspicitis tamquam singulare decus, praesidium ac ornamentum vestrum. Sic ibid. Deus prophetae dicit, En ego tollo desiderium oculorum tuorum: pro, rem desideratam oculis tuis, nempe uxorem tuam, hodie mori faciam. Loquutio autem Desiderium oculorum, inde venit, quia aspectus rerum pulchrarum aut preciosarum excitat in animo desiderium: sicut in voce CONCUPISCENTIA, similis loquutio Concupiscentia oculorum exposita est. Desiderabilia uteri interficiam, Oseae 9. pro, dulcissimos liberos tuos. Huius Hebraismi sunt innumera exempla. Posses dicere,

nostram asserens et defendens, Psal. 4. Coram Deo aut facie eius esse, saepe significat illi notum esse: ut supra in praepositionibus ANTE et CORAM exposui. Aliquando etiam significat coram arca et tabernaculo, quia Deus pollicitus erat se ibi habitaturum. Exod. 18. Et venit Aaron, et omnes seniores Israel, comedere panem cum socero Moysis ante Deum: id est, ante locum sacrificii ac cultus, quia arca nondum tunc erat. Sic et Exo. 23, et postea saepe. Deum tentare, in voce TENTATIONIS exponetur. Deum habitare in populo, est, potenter regere populum, ut

postea: Odoratus est Iehova odorem suavitatis, id quod hic subindicasse satis erit. Nunc alia testimonia persequemur. In cap. 9. semper est Elohim. Capite 17. Dixit Elohim ad Abraham. Et, Dixit Abraham ad Elohim. Item: Ascendit Deus ad Elohim. Capite 20 Oravit Abraham ad Elohim. Venit Elohim ab Abimelech. Cap. 21. Exaudivit Elohim vocem pueri. Cap 22. Tentavit Elohim. Capite 23. Princeps Elohim (Dei) es. Capite vigesimo septimo: Det tibi Elohim de rore caeli. Capite 30. Num pro Elohim ego sum? Item: Recordatus est Elohim Rachel.

Domine. Item: En audeo loqui ad Dominum. Item: Ne quaeso irascatur Dominus meus. Alias vero in eo capite est saepius Iehova. ut, Apparuit Iehova, Dixit Iehova ad Abraham, Abiit Iehova, postquam cessavit loqui ad Abraham. Capite 20. Domine, num gentem ignorantem et iustam interficies? Item: Venit Elohim ad Abimelech noctu. Hîc istae voces pro eodem ponuntur. אדני Adonai cum Iehova etiam iungitur. ut Gen. 15. יהוה אדני Domine Deus (ut interpretati sunt Septuaginta) quid dabis mihi? Alias in hoc capite

duodecim myriades, quae nesciant discrimen inter dexteram et sinistram suam; id est. parvi ac omnium rerum ignari pueri et infantes, eoque etiam innocentes. DIABOLUS, Graecum nomen, sicut et daemon, et Satan Hebraicum, usitatissime malignum spiritum notant. Sicut autem Hebraeum venit a resistendo, quia repugnet ac resistat Deo et omnibus piis conatibus, potissimum duplici ratione, nempe Homicidio, automni iniusta violentia, et mendacio, quibus duobus capitibus in genere Christus omnes eius malas artes complectitur:

piis conatibus, potissimum duplici ratione, nempe Homicidio, automni iniusta violentia, et mendacio, quibus duobus capitibus in genere Christus omnes eius malas artes complectitur: ita Diabolus Graecum venit a calumniando, sive quod nos perpetuo coram Deo et nostra propria conscientia accuset. ut Apocalyp. 12, et in Iobi historia habetur (ob quam causam etiam noster ἀντίδικος, adversarius in litigando, 1. Petri 5 nominatur) sive etiam quod

Bibliographia locorum inventorum

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, Požun), Verborum 315, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260910].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1527], De conflictu Hungarorum cum Solymano Turcarum imperatore ad Mohach historia verissima, versio electronica. (), Verborum 959, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - historia] [word count] [brodaricsmohach].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1532], Epistolae ad Thomam Nadasdinum, versio electronica (, Venecija; Beč; Beč; Beč; Venecija; Venecija; Venecija; Trogir; Rab; Sarvar; Venecija; Trogir; Bakar; Sarvar; Trogir; Sarvar; Trogir; Venecija; Trogir), Verborum 5603 (pro tem), Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistnadasd].

Kružić, Petar (m. 1537) [1532], Petrus Crusich comes Clissie et Lepoglave Clementi papae VII, versio electronica (, Klis), Verborum 990, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [kruzicpepist15320828].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1538], Franciscus Andronicus Tranquillus Antonio Wrancio, versio electronica (, Naghfalw (Siklósnagyfalu – Baranya megyei, Nuşfalău)), Verborum 354, Ed. László Szalay Gusztáv Wenzel [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepist15381003].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1544], Dialogus philosophandumne sit, versio electronica. (), Verborum 8149, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfphilos].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], Prognoma, sive Praesagium Mehemetanorum : primùm de Christianorum calamitatibus, deinde de suae gentis interitu, ex Persica lingua in Latinum sermonem conversum. (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbprognoma].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1550], Carmina in manuscripto Budapestensi H46, versio electronica (), 462 versus, verborum 3075, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [andreisfcarminavd].

Paskalić, Ludovik; Camillo, Giulio; Molza, Francesco Maria; Volpe, Giovanni Antonio (c. 1500–1551; c. 1480–1544; 18. 6. 1489 – 28. 2. 1544; 1515–1558) [1551], Carmina, versio electronica (), 2642 versus, verborum 17191, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - elegia; poesis - sylva; poesis - epigramma] [word count] [paskaliclc].

Grbić Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559], Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica (), Verborum 3353, Ed. Nino Zubović [genre: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [word count] [grbicmaristea].

Dudić, Andrija; Dionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560], De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete (), Verborum 18906, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [dudicathucydid].

Vrančić, Faust (1551-1617) [1561], Carmina e codice Variorum Dalmaticorum et epistula ad avunculum, versio electronica (), 51 versus, verborum 606, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - carmen; prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicfcarmepist].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1563], Ad Paulum, versio electronica (, Ferrara), Verborum 3486, versus 526, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula; poesis - epigramma] [word count] [didacusppaul].

Rozanović, Antun (1524-1594?) [1571], Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica (), 15122 verborum, 255 versus, Ed. Nives Pantar [genre: prosa oratio - historia; poesis - ode] [word count] [rozanavauz.xml].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report