Your search found 1285 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1-100:

et populus occulte dicebat: Quare tam grande malum sustinetis a Graecis; iniuste vos iudicant, bona vero tollunt, uzores adulterant, filias vestras virgines corrumpunt et polluunt; numquam patres rnei, qui ante me reges fuerunt, talia operati sunt vobis grande et grave malum est hoc . Dumque sic ageret per singula loca coeperunt populi in eum intendere et valde diligere Graecosque nimium odisse. Inter haec consilio inito populi inter se quadam die uno consensu

tristes et gemebundi sua dampna eminus inspectantes miserunt ad ducem nuntios uerbis pacificis postulantes, ut a tanta Spalatensium uexatione cessaret, et cum eis amicabiliter de pacis compositione tractaret. Ipse autem, ut erat peruerse mentis homo multoque intumesceret superbie fastu, talia nuntiis uerba respondit: Non cessabo, donec omnia uineta uestra ita prosternam, ut tantum uini non inferatur in ciuitatem, quantum poni possit in calice ad ministerium unius misse . Reuersi autem nuntii retulerunt ciuibus tristia ducis responsa. At illi suspicientes ad celum dixerunt:

manu quorundam diuitum domos inuadere et bona eorum diripere uiolenter. Ob hoc uero in huius se presumptionis audatiam erigebant, quia nullum caput, nec regimen inter ciues uidebant. Cum autem in ciuitate auditum fuit, quod filii Vitalis cum sotietate hominum externorum aduenissent, et quod ad talia facinora perpetranda sui cordis relaxarent habenas, mox inimici eorum pauefacti totam concitauerunt ciuitatem contra eos. Unde facta coadunatione totius communitatis miserunt ad eos, ut statim recederent, unde uenerant, alioquin impetus uniuersi populi in ipsorum mortem fureret incunctanter.

patefacient offerentes se executuros quicquid Venetorum potentia iusserit exercendum, cedentia honori eius statuique ciuitatis Iadrę. Quamobrem dicti ciues humiliter ut domino speciali deuote supplicant, quatinus dignetur vestra nobilis Dignitas ab horum perpetratione actuum cessare, nec talia dispendia eos velle pati, quousque Ducali dignitati indicent seriatim. Nam mandatum eius ipsis institutum fideliter, immo presto executioni demandent.” Ad cuius verba prefatus Capitaneus, consulte cum quibusdam suis consiliariis, tale protulit responsum: “Petitionem Iadrensium perfecte

sapore placent, illa lepore juvant. Mala aurum
1.48.7   superant, et vincunt carmina gemmas,
1.48.8  Aurum da et gemmas, deteriora dabis. Poma nec
1.48.9   Alcinous misisset talia nobis.
1.48.10  Carmina nec Clarius, tam bene culta, Deus. 49. DE PORCELLIO ET IOVINIANO
1.49.1  Disceptant, sit uter poeta

1.87.6  Urbe volas, et adhuc te tua probra latent.
1.87.7  Cur, inquam, Guarine, tuos, mollissime patrum,
1.87.8  Non cohibes natos turpibus a vitiis?
1.87.9  Talia in ancillas nam si illis saepe licebunt,
1.87.10  In natas, aliis crede licere, tuas. 88. AD CONRADAM
1.88.1  Quod te Conradam

miniteris, insequaris,
1.158.8  Dum tantum mihi creditum refundas. 159. DE SACRILEGO
1.159.1  Terreus iste Iovem spectans, quasi talia fatur:
1.159.2  Terra, volo, mea sit, tu, pater, astra tene. 160. IN ADULTERUM
1.160.1  Dum quasses aliena fulcra moechus,

1.178.6  Fundebant celsis sibila dira iubis,
1.178.7  Collecti in parvos cristis languentibus orbes
1.178.8  Servitura tuo colla dedere iugo.
1.178.9  Talia Virromari tergo detracta ferocis
1.178.10  Obtulit Iliadae Claudius arma patri. 179. AD AENEAM SYLVIUM

1.213.5   Praetori longo narrare libello,
1.213.6  Vicino et memini te mihi saepe queri.
1.213.7   Sed nunc egregiam vafer invenisse videris,
1.213.8  Qua caveas posthac talia damna, viam.
1.213.9   Nam custos coniux molitoris furta dolosi
1.213.10  Servat, et ad saccum pulverulenta sedet.
1.213.11   O quam falsus homo es! cui credere granula

larvam sic tibi larva tegit. 220. CONQUERITUR DE SUA INOPIA
1.220.1  Nec remanere queo, sed nec discedere possum,
1.220.2  Talia iussa vocant, talia vincla tenent.
1.220.3   Pressus in angusto quid agam? quae Numina clamem?
1.220.4  Sunt, puto, sed miseris dura favere negant.
1.220.5  Te precor, affer

tibi larva tegit. 220. CONQUERITUR DE SUA INOPIA
1.220.1  Nec remanere queo, sed nec discedere possum,
1.220.2  Talia iussa vocant, talia vincla tenent.
1.220.3   Pressus in angusto quid agam? quae Numina clamem?
1.220.4  Sunt, puto, sed miseris dura favere negant.
1.220.5  Te precor, affer opem, Mutinae

amor senium. 263. DE THALETE AB ANU IRRISO
1.263.1  Hauserat, intentum stellis, scrobs caeca Thaletem,
1.263.2  Cum super illudens talia dixit anus:
1.263.3   Tu, qui fata aliis te pandere posse serebas,
1.263.4  Nescisti vitae fata videre tuae.

venter at iste tulit. 290. DE ROMANORUM POTENTIA
1.290.1  Iulius aethereas divus cum scanderet arces,
1.290.2  Iuppiter ad Superos, talia dicta dedit:
1.290.3  Nec pontus, rerum dominos, nec terra, Quirites,
1.290.4  Iam capit, en etiam sidera nostra petunt!

2.84.5   Sive voles pelago, Neptuni currere ritu,
2.84.6  Planta levis summa non madefiet aqua.
2.84.7  Tu tamen in coelum potius, sed serus, abito,
2.84.8  Novere has etiam, talia monstra, vias. 446. DE IISDEM AD EUNDEM
2.85.1  Nil est, magnorum, Matthia maxime, regum,
2.85.2  Quod iam dite, petas amplius,

modo protulerat deus, idem in sede reliquit,
2.95.21  Nam lapidem fieri iussit Saturnia proles.
2.95.22  Dire ut monstra igitur sacra invasere deorum,
2.95.23  Talia continuo profert oracula Calchas:
2.95.24  "Quis stupor attonitas mentes turbavit Achivi?
2.95.25  Nobis hoc magnum portendit Iuppiter omen,
2.95.26  Fama, sed eventus

et pallens Metus, et deformis Egestas,
4.8.38  Hic Furor, et vultu, Mors violenta, truci.
4.8.39  Nec dubito, quin sol, quin aura, et pulvis et imber,
4.8.40  Laeserit insuetum, talia ferre, latus.
4.8.41  Quanto erat o melius densave sub ilice fusum
4.8.42  Aut ubi rauca levi murmure lympha sonat,
4.8.43  Nunc his, nunc illis mentem oblectare

4.13.12  Fructibus, ob fructus laeditur illa suos.
4.13.13  Hac mercede fuit genetrix Agamemnonis uxor,
4.13.14  Vel quae celatum, misit in arma, virum.
4.13.15  Talia de natis referent si praemia matres,
4.13.16  Sacra ubi naturae iura potentis erunt?
4.13.17  Scilicet haec ratio est, nolint ut gignere nuptae,
4.13.18  Ut medio crescens

vigilando et [et] bene consulendo omnia prospere cedunt. viii Ut igitur brevi concludam: te principe speramus hanc rem publicam beatam esse futuram. Nam plane compertum est, ut inquit Socrates gravissimus auctor, reges et principes talia sibi regna comperare quales sese in illis administrandis praebuerint, et quales principes esse solere in rem publicam, tales et reliquos cives, quippe quos doctrina accendunt, exemplis confirmant ad bene beateque vivendum. Quantum itaque Numa Pompilius praefuit Romano

procul dubio totum abstuleris. Auferri autem alio pacto nequit nisi ita auditoris inducas animum ut, quae prius putabat mala, credere desinat. Inducere autem poteris ut talia mala suspicari desistat si ea in muneribus naturae esse doceas atque ad omnes aequaliter spectare; deinde si boni auferant nihil; postea si uel honoris uel utilitatis plurimum afferant; ad haec si nulli quicquam mali

sunt iuris; dominam famulae cognoscunt: mecum ueniunt, me abeunte discedunt. Audacter affirmem si tua forent, quae amissa conquereris, nullo modo perdidisses. Haec et talia pleraque sapiens consolator tam in amissione rerum quam liberorum aut amicorum melius atque aptius ex persona Dei apud pias mentes poterit disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium: Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est

quibus condemnatus sum, habeo quid succenseam nisi quod mihi nocere se crediderunt. Et haec quidem hoc modo mihi nihil aliud melius existimo." Haec igitur ac talia si pagano homini et falsae religionis erroribus inuoluto sperare post mortem licebat, quanto magis Christiano et uerae religionis cultori, pro cuius salute pater et omnium Dominus filium unigenitum morti tradere non dubitauit; cui certa

miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem imponamus. II 12 Sextus locus a iudicio sapientum

procul dubio totum abstuleris. Auferri autem alio pacto nequit nisi ita auditoris inducas animum ut, quae prius putabat mala, credere desinat. Inducere autem poteris ut talia mala suspicari desistat si ea in muneribus naturae esse doceas atque ad omnes aequaliter spectare; deinde si boni auferant nihil; postea si uel honoris uel utilitatis plurimum afferant; ad haec si nulli quicquam mali

sunt iuris; dominam famulae cognoscunt: mecum ueniunt, me abeunte discedunt. Audacter affirmem si tua forent, quae amissa conquereris, nullo modo perdidisses. Haec et talia pleraque sapiens consolator tam in amissione rerum quam liberorum aut amicorum melius atque aptius ex persona Dei apud pias mentes poterit disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium: Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est

sunt iuris; dominam famulae cognoscunt: mecum ueniunt, me abeunte discedunt. Audacter affirmem si tua forent, quae amissa conquereris, nullo modo perdidisses. Haec et talia pleraque sapiens consolator tam in amissione rerum quam liberorum aut amicorum melius atque aptius ex persona Dei apud pias mentes poterit disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium: Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est

sunt iuris; dominam famulae cognoscunt: mecum ueniunt, me abeunte discedunt. Audacter affirmem si tua forent, quae amissa conquereris, nullo modo perdidisses. Haec et talia pleraque sapiens consolator tam in amissione rerum quam liberorum aut amicorum melius atque aptius ex persona Dei apud pias mentes poterit disserere. Vt Hieronymus ad Tyrasium: Quod dederat, abstulit qui creauit. Quis est

quibus condemnatus sum, habeo quid succenseam nisi quod mihi nocere se crediderunt. Et haec quidem hoc modo mihi nihil aliud melius existimo." Haec igitur ac talia si pagano homini et falsae religionis erroribus inuoluto sperare post mortem licebat, quanto magis Christiano et uerae religionis cultori, pro cuius salute pater et omnium Dominus filium unigenitum morti tradere non dubitauit; cui certa

miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.

quibus condemnatus sum, habeo quid succenseam nisi quod mihi nocere se crediderunt. Et haec quidem hoc modo mihi nihil aliud melius existimo." Haec igitur ac talia si pagano homini et falsae religionis erroribus inuoluto sperare post mortem licebat, quanto magis Christiano et uerae religionis cultori, pro cuius salute pater et omnium Dominus filium unigenitum morti tradere non dubitauit; cui certa

miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.

quibus condemnatus sum, habeo quid succenseam nisi quod mihi nocere se crediderunt. Et haec quidem hoc modo mihi nihil aliud melius existimo." Haec igitur ac talia si pagano homini et falsae religionis erroribus inuoluto sperare post mortem licebat, quanto magis Christiano et uerae religionis cultori, pro cuius salute pater et omnium Dominus filium unigenitum morti tradere non dubitauit; cui certa

miseriarum ac infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare. Proinde huic quinto loco hic finem imponamus. II 12 Sextus locus a iudicio sapientum

naturae fert conditio. III 7 Sextus locus a societate. Huic loco uicinus ille est quo monstramus non esse hunc aut primum aut solum qui talia sustineat, sed multos habere socios. Hanc rationem pulchre Mantuanus attigit illo carmine quo Iouem induxit Herculem de morte Pallantis consolantem: Tum genitor natum uerbis affatur amicis: "Stat sua

putat et de hoste suo optatas sumere poenas, ultio autem omnis et uindicta non potest nisi in apertis consistere detrimentis, ut in ratione irae declarauimus, iure omnis inimicus magis laetatur apertis ac manifestis inimici sui malis. Proinde talia si qua poterimus referre erit utilissimum. Ex hoc ergo genere est quod dicere solemus his qui iniuria affecti sunt: "Bono animo esto, quia non hoc auferat impunitum."

multoque ipsorum sanguine comparatam." Ex hoc genere et illud Mantuani est: Numquam omnes hodie moriemur inulti, et alia apud ipsum talia complura. Praecipue tamen ad istum locum spectat maiora mala adducere aduersariorum; quorum commemoratione duplici solacio afficitur languens, uno, quod proprium

luxumque sit mundi, probat sanctorum auctoritas et uiuis obesse et defunctis. "Illa quoque sanctorum exempla," ut Augustinus inquit, "non hoc admonent quod insit ullus cadaueribus sensus, sed ad Dei prouidentiam, cui placent etiam talia pietatis officia, et corpora quoque mortuorum pertinere significant propter fidem resurrectionis adstruendam." Vbi et illud salubriter discitur quanta possit esse

necessitudine et beniuolentia tecum coniunctissimos quique magnam facultatem sis habiturus nobiscum et cum omnibus tuis uiuendi ac si dicat: "Tu qui haec tanta ac talia habes miserum te uel infortunatum appellare minime debes, nec tantis bonis stipatus maerere, quorum uel media pars si alteri daretur, felicem se dicere non dubitaret." Cuius perspicuum esse potest quantum diminuitur opinio

poliantur pumice frontes hirsutus sparsis ut uideare comis; felices ornent haec instrumenta libellos, fortunae memorem te decet esse meae. Talia igitur et dictitare et factitare in luctu homines delectat magis quam ea quae ad laetitiam pertinent. Immo "si qui forte," ut optime testatur Cicero, "cum se in luctu esse uellent, aliquid fecerunt humanius aut si hilarius

uoluptatem. Itaque qui et cito et bene a luctu quempiam reuocare aptat, id claris muneribus apprime efficiet. Quodsi id fieri non potest aut non libet, saltem ei nos ipsos operam nostram facultates ceteraque talia polliceamur, ueluti Cicero L. Fabio, cum inquit: Meus animus erit in te liberosque tuos semper quem tu esse uis et qui esse debet. et ad Titium:

adesse sui.
75  Scinde arcus, extingue faces, infauste Cupido,
76  Et sonet ex umeris nulla pharetra tuis.
77  Vos quoque fas pueri, Charites, in funere nostri
78  Tundere tergemina pectora nuda manu."
79  Talia clamabat Cytherea, et talia Pallas
80  Intulit, anguifera pectus operta coma:
81  "Parce, quid immisces te luctibus, inuida, nostris

Scinde arcus, extingue faces, infauste Cupido,
76  Et sonet ex umeris nulla pharetra tuis.
77  Vos quoque fas pueri, Charites, in funere nostri
78  Tundere tergemina pectora nuda manu."
79  Talia clamabat Cytherea, et talia Pallas
80  Intulit, anguifera pectus operta coma:
81  "Parce, quid immisces te luctibus, inuida, nostris
82  Extendisque tuas in mea

merito ducebat in hoc totius orbis capite, in hac prima Christiane religionis sede, ad quam adorandam imperatores, reges, et cuncti ferme principes terrarum uentitare solent, non talem esse suppellectilem, non talia exstare palacia, quibus eos summus pontifex et suscipere honorifice posset et pro sua ipsorumque dignitate splendide honorare. Vnde et in hos usus omnia illa se comparare affirmabat, nec sibi, sed summis

poetam Pharensem
Dulce tuum nobis carmen, Caterine, nimisque
Dulcia polito uerba soluta sono.
Est tibi Musarum certus fauor atque canenti
Non negat argutam Cinthius ipse lyram.
5  Talia sępe tuo manant de pectore uerba
Qualia ab Hybleis roscida mella fauis.
Et tua nos tantum delectant carmina quantum
Fessos ęstiui temporis aura uiros.
Gaudeat ista quidem tua nobilis insula

fida liget.
Illius auspiciis uicti domitique prophani
10   Sub leges nostrę religionis eant.
Illo iter in cęlum post hęc monstrante fideles
Dimissis terris regna beata petant.
Talia si dederis, non soli, Christe, Leoni,
Sed cunctis sequimur qui tua signa dabis.
Est commune bonum quicquid conceditur uni: 15
Omnes membra sumus, omnibus ille caput.

fida liget.
Illius auspiciis uicti domitique prophani
10   Sub leges nostrę religionis eant.
Illo iter in cęlum post hęc monstrante fideles
Dimissis terris regna beata petant.
Talia si dederis, non soli, Christe, Adriano,
Sed cunctis sequimur qui tua signa dabis.
Est commune bonum quicquid concesseris uni: 15
Omnes membra sumus, omnibus ille caput.

Mus et rana lacu medio dum pręlia miscent,
Alter in alterius damna suprema furens,
Prędę auidus miluus luctantes cernit ab alto:
Deuolat et rostro pręndit utrumque suo.
5  Talia fata manent nostros (mihi credite) reges
Inter se Martis dum fera bella cient.
Exausti alternis fuerint cum cędibus omnes,
Irruet in uacuam barbarus hostis humum.
O utinam falsus uates sim uerbaque

Ignis inextinctus, nunquam discussa tenebra,
Semper edax uermis, semper amara lues,
35   Horrendi gemitus, dolor acer, moesta querela,
Assidui luctus et sine fine malum.
Talia quippe manent quos desertura uoluptas
Nunc tenet et blandis decipit illecebris,
Diuitias cupidis ostentans, ocia pigris,
40  Mollibus infandę concubitus Veneris,
Dulce merum, dulces uentri

Cur sint, Roma, tuis tectis pręlata superbis,
Cur tot diuitiis delitiisque tuis?
Noscere si cupias, rerum metire suprema,
30   Et causam disces finis ab indicio.
Ille etenim potuit qui talia spernere multa
Contentus paruo, nunc bona summa capit.
Nunc fruitur cęlo, sed quo quoque tempore terras
Incoluit, mira dote beatus erat.
Mentis enim leuibus transcendens ęthera pennis 35

ad nostras uenit ab arce domos
Teque unam elegit per quam conuerteret Euę
In lusum planctus inque iocos lachrymas.
Ergo Tui nati tanto me munere dignum
Effice, nanque Tibi talia posse dedit.
Iam Tu gemmato regni diademate fulges,
Iam Tibi submittunt castra superna caput.
Mens humilis super alta tulit Te culmina cęli,
Quo, precor, ascendant quas Tibi

et ipsa iuuat.
2.5.21   Arborei fructus, uiolae cum flore hiacynthi
2.5.22   Flosque papauereus saepe leuamen erant.
2.5.23   Talia cernebam, frondosa turtur ab ulmo
2.5.24   Extemplo querulos prebuit ore sonos.
2.5.25   Vulnera, quae misero demebant pectore campi,

Appetitus. Dico autem in Christo: Spiritu ambulate, et desideria carnis non perficietis. Caro enim concupiscit aduersus spiritum, spiritus aduersus carnem etc. De operibus carnis. Sequitur: Qui talia agunt, regnum Dei non consequentur AD GALATAS V. AD THIMOTEVM II: Iuuenilia autem desideria fuge II. ACTVVM: Paulus nihil se hic concupisse asserit XX. PETRI I: Abstinete uos a carnalibus

meo 210 . Et orietur uobis timentibus nomen meum sol iustitię, et sanitas in pennis eius 217 . Matathias sacerdos zelatus legem Dei, Iudeum idolis immolantem occidit, et illum simul qui ab Antiocho missus talia imperabat aramque idoli destruxit 217 .
Clementia. Viduę et pupillo non nocebis 13 . Vrbes ad effugium homicidę, qui nolens occiderit

14 . Christiani philosophis meliores 15 . Fama plurimum mendax 3 . VERGILIVS
Fortuna. Talia sęcla "suis dixerunt" currite "fusis concordes stabili fatorum numine Parcę" 6 . Felix. Candidus insuetum miratur limen Olympi sub pedibusque uidet nubes et sydera Daphnis 7 . Campi Elysii

regibus dominetur 337. Ęternam legem mundis animis fas est cognoscere, iudicare non fas est 398. Lętitia. Voluptas bona et mala 29. Voluptatem non esse bonum 36. Voluptates impedimenta sunt uirtutum 37. Quicunque igitur ad disciplinas et cętera talia omni desiderio flagrant, puram ipsius animę expetunt uoluptatem, corporis autem oblectamenta despiciunt, nisi quis fictus, non uerus philosophus sit 215. Voluptas philosophi. Voluptas uiri sapientis et iusti. Voluptas luxuriosi 225. Maior uoluptas

ROMANOS: Non omnes qui ex Israel, hi sunt Israelitę etc. Vasa irę apta in interitum IX. AD CORINTHIOS I: Iniqui regnum Dei non possidebunt VI. Caro et sanguis regnum Dei possidere non possunt neque corruptio incorruptelam possidebit XV. AD GALATAS: Carnis opera etc. qui talia agunt, regnum Dei non consequentur V. AD COLOSSENSES: Contra uitia, id est fornicationem, immundiciam, libidinem, concupiscentiam malam et auaritiam, quę est simulachrorum seruitus etc. III. AD THESSALONICENSES I: Ab omni specie mala abstinete uos V. AD

Alcybiades de natura hominis 10. Homo enim animus est, corpus hominis instrumentum 12. Homo diuinitatis particeps. Fabula Promethei circa productionem educationemque hominis 82. Prothagoras ait hominem esse mensuram rerum omnium, ita ut qualia mihi quęque uidentur, talia et mihi sint 109. Homines e terra nasci. Homo formatus e terra 186. Homines a Deo formati, et aliis admixtum aurum, argentum, ęs 203. De hominis compositione 250. Quantum ad animam et corpus 251. Zoroaster grammaticus: Homo naturę audentissimę

Erudi filium tuum, ne desperet. Ipsi faciant quod alios docent 274 . Diligenter agnosce uultum pecoris tui. Bene regens et corripiens. Sufficit tibi lac caprarum 281 . Qualis pastor, talia pecora 282 . Aries 284 . Episcopi male operantes laudantur 301 . Negligentia pręsulum corruit Ecclesię altitudo 305 .

1.5.124   Noluerat, propriis aedibus aeger erat.
1.5.125  Sed simul exoluit – quisquis fuit ille – reuixit:
1.5.126   Nec frustra aut gratis talia uota tulit.
1.5.127  Qui si nunc repetat sua munera, non, rogo, uitam,
1.5.128   Non debet precium restituisse suum?
1.5.129  Aut si

2.4.195  Odistique preces quorum fiducia solus
2.4.196  Perfugiumque salubre pates portusque fidelis?
2.4.197  Hic pietatis honos? Pro supplice talia cultu,
2.4.198  Pro uoto et lacrimis et relligione (nefandum
2.4.199  Quod dictu et de te quod credere turpe) rependis?
2.4.200  An

3.7.59  Feelix illa quidem, quae nunc caelestia carpit
3.7.60   Connubia, Elisii nupta superba Iouis.
3.7.61  Forsan et illius – si diis quoque talia cordi –
3.7.62   Auspicibus superis pronuba Paulla mea est.
3.7.63  Hinc bene consultum est illi, per funus acerbum
3.7.64   Quae

rupes
3.21.76   Est, ubi praedonem protegit ara meum.
3.21.77  Nulla ibi relligio, nulla impolluta deorum
3.21.78   Templa, ubi seruari talia furta licet.
3.21.79  Nullos esse deos caelumque affirmat inane
3.21.80   Qui tantum facinus sustinuisse potest.
3.21.81  Quin

5.2.17  Crediderit cognata deis? Quis segreget imis
5.2.18  Summa, nec humanum genus immortalibus astris
5.2.19  Comparet? Inspiciat uobis cum talia mitem
5.2.20  Indulsisse Deum, quis non a culmine summo
5.2.21  Delapsum terris toto influxisse Tonantem
5.2.22  Numine crediderit?

quae me atra coloret,
5.3.17  Aspicis, ossea membra uides et corpora caera
5.3.18  Pallidiora noua: noctem simulacra per atram
5.3.19  Talia peruolitant, umbrae si quando silentes
5.3.20  Mortales pauidos et inania corpora terrent.
5.3.21  Ergo, meo tandem exitio saciate, quiescas,

annos,
6.3.112   Ramosum cingant Delphica serta caput;
6.3.113  Graccula Phoebaeis redimita incede corollis,
6.3.114   Quodlibet annosum talia dona rape!
6.3.115  Si tamen annorum ratio est, accedere posset
6.3.116   Ex tyrocinio gloria magna meo:
6.3.117  Augescit meritis

plantae,
7.17.4   Nostra cuculliferam membra tulere togam.
7.17.5  Cur igitur mirere meum sine tabe cadauer:
7.17.6   Testantur manes talia membra pios. 18. Epitaphium eiusdem
7.18.1  Qui pauper uixit, caelebs et moriger ultro,

Si durum flegetonta Phlegethonta Phlegetonta domas legesque deorum
2.54  Omnia quandoquidem uincis, tu me eripe tanto
2.55  Supplicio et tecum crudelibus extrahe poenis!"
2.56  Talia fatus Hylas ac talia clauiger heros
2.57  Reddidit: "O utinam tantum mihi robur adesset
2.58  Ius quoque, quo propriis exutas artubus umbras
2.59  Attrectasse queam tristesque refringere poenas
2.60  Et diuinarum decreta adamantina legum,

flegetonta Phlegethonta Phlegetonta domas legesque deorum
2.54  Omnia quandoquidem uincis, tu me eripe tanto
2.55  Supplicio et tecum crudelibus extrahe poenis!"
2.56  Talia fatus Hylas ac talia clauiger heros
2.57  Reddidit: "O utinam tantum mihi robur adesset
2.58  Ius quoque, quo propriis exutas artubus umbras
2.59  Attrectasse queam tristesque refringere poenas
2.60  Et diuinarum decreta adamantina legum,
2.61  Tu uotis

fidibus uoces imitata canentis.
2.96  Ille reposcebat miserando funere raptam
2.97  Euridicen: chaos antiquum primaeuaque mundi
2.98  Semina, quae Phlegeton dias produxit in oras,
2.99  Germanosque Ioues diuisaque regna canebat.
2.100  Talia dum cantu celebrat Rhodopeius Orpheus,
2.101  Dulcia lenibant miseros solatia manes,
2.102  Tractus et Aeolides dura cum caute rotaque
2.103  Constitit Ixion, pertusas fontibus urnas
2.104  Bellides implerunt Acheronque obmutuit undis.

miseros defendere suetus
2.292  Ingemuit; subiere tori, quibus ipse bimembres
2.293  Nimbigenas domuit, uirtus subit aemula Thaesei,
2.294  Thermodontiaca quocum pro coniuge bellum
2.295  Gessit et inuictis spoliauit Amazonas armis.
2.296  Talia tum breuiter sedato pectore fatur:
2.297  "Huius, amice, tibi solaminis auctor adesse
2.298  Iam pridem cupio, nec me crassator Auernus
2.299  Terruit umbrarum, non mille pericula laeti.
2.300  Ostendas igitur, squallent quo languida Thesei

iram
3.160  Herculis aufugit moestas Acherontis in aedes.
3.161  Haec obiectabat timor, at calcaria demens
3.162  Ira deo uesana dabat maiorque feroci
3.163  Corde dolor flammis urgebat pectus anhelis.
3.164  Ipse tamen tacitus memorabat talia secum:
3.165  "Tu genitor, Saturne, mihi, tu, regia Iuno,
3.166  Es soror, est frater mundum qui fulmine terret,
3.167  Es mater tu, Rhea, mihi, non foemina pellex.
3.168  Non equidem Antheus, non armentalis abactor,
3.169  Non hymenaeei

uendidit, ita tamen, ut ipsos Domino lucraretur. Cumque eos ad Christum conuertisset, pecunia, quam acceperat, se redemit. Rursum idem Lacedemonię fecisse dicitur, eodem successu, conuerso diuite quodam ac principe uiro. Post talia charitatis officia in abbatem electus apud Arsinoen, decem milium monachorum pater fieri meruit, et qui omnes pręibat pietate, omnibus pręesse dignus fuit. Aeque pium uirum et Petrum Constantinopolitanum cognomento

momento extinctę, tunc demum auaritię, cum uitę finem fecere. Quis hęc audiens non contremisceret, quis prauum animi propositum in melius non commutaret? Scio tamen et uehementer doleo esse quosdam, qui etiam multa talia legentes nihilo segnius insistere coepto sceleri pergunt spinis concupiscentię pręfocantibus semen * corr. ex sementem uerbi Dei. Quibus Hieremias clamat dicens: Ecce incircumcisę aures

ac docere pergeret, simul iussisse. Dignus quippe magisterio iudicatus est, cuius uel solus conspectus potuit esse non paruum hortamentum aspera quęque pro Christo subeundi atque perferendi. Dicerem equidem talia nemini factu possibilia esse, si quicquam impossibile esset credentibus. Neque tamen, ut mihi uidetur, minus stupendę uitę speciem prębuit Simon, Susotionis filius. Hic annum tantum cum fratribus in monasterio

tum quod deglutitus tandiu intra aluum uixerit, tum quod eiectus nusquam, ut lęderetur, impegerit. Vtrunque tamen hominis precibus ab eo, qui omnia potest, datum. Et, si his, qui sub seruitute Legis erant, tanta ac talia concessa sunt, quid eorum precibus non concessum dicemus, quibus sub Euangelio dies illuxit libertatis, de quibus in psalmo dicitur: Pro patribus tuis nati sunt tibi filii; constitues eos principes super omnem

ipsam neque uidere neque omnino sentire potuisset. Ac proinde ne redire dubitaret. Rediit et, quod petierat consilium, sine cunctatione accepit. Maiorique deinde reuerentię habere hominem coepit quam ante habuerat, cum talia de illo sibi uidere contigisset. Quid igitur mirum, si tam copiose tamque argute de Trinitate scripserit, qui mente sic abstracta Trinitatis sacramentum fuerat contemplatus? Sed ne contemplando tantum apprehendisset,

semel gustastis, quam dulcis est Dominus, ad quem accedentes lapidem uiuum, ab hominibus quidem reprobatum, a Deo autem electum; poteritis ab eo illud audire: Venite, et ostendam uobis omne bonum. Et tunc ostendet uobis talia, qualia non nisi mentes assuetę norunt. Scio, quid loquor, charissimę. Nam ut meam insipientiam loquar, ego homunculus sic abiectus, sic uilis in domo Domini, adhuc uiuens in corpore, angelorum sępe choris interfui, de

pedibusque diuaricatis extenta neruis bubulis cęderetur, nunc sic resupinata grandi lapide uentri aduoluto premeretur, nunc in cacabum sulphure, pice, oleo plenum demersa subiectis ignibus coqueretur, eius, cuius iussu talia patiebatur, propius astantis oculum bulloris aspargine cęcatum terra saliua diluta liniens reparauit et ipsum tandem patientia sua superatum Christo credere compulit. Quis conuitium, contumeliam, maledictum non ęquo

ait: Facite ergo fructum dignum poenitentię! Postremo proponendum iustis pręmium, impiis poenam dicens: Congregabit triticum in horreum, paleas autem comburet igni inextinguibili. His etiam, qui talia docent, neminem timendum declarauit corripiendo Herodem regem, uincula, carcerem, necem perferre satius sibi existimans quam illicitum illius coniugium adulatione obtegere et pręceptorum Dei immemorem se prębere.

dedicauit soli illi, de quo dictum est: Erit iustitia cingulum lumborum eius et fides cinctorium eius . Et in psalmo: Indutus est Dominus fortitudinem, et pręcinxit se uirtute . Qualis ergo Sponsi ornamenta, talia sint et sponsę: iustitia, fides, fortitudo cęteręque uirtutes, non aurum, non gemmę, non sericum, non purpura. Nam et Petrus apostolus: Sit, inquit, non extrinsecus capillatura aut circumdatio auri aut

, ut regum populorumque uitia corriperent et eis poenas denuntiarent. Esaias in duas partes sectus est, Hieremias lapidibus obrutus, Amos uecte per tempora transfixus. Alii etiam sancti homines — fateor — talia passi sunt, sed de morte transierunt ad uitam, de laboribus ad quietem. O pręoptanda supplicia, per quę beatitudinis cumulus augeatur et quorum patientia Deo nos efficit chariores! Nequis tamen ad solos prophetas

odium magna frangit mansuetudo et ira alterius alterius humilitate coercetur. Ioseph quoque, mitissimi ingenii adolescens, in cisternam a fratribus deiicitur et externis in seruitutem uenditur. Et tamen eos, a quibus talia passus fuerat, benigne suscipit, large educat, non malum pro malo reddens, sed uincens in Bono malum. Irasci enim nescit mansuetus, et benefacere iis etiam, a quibus offensus est, nouit. Dauid

ueneno infici non potuit, lasciuiam uincens pudore et in fragili corpore seruans mentis integritatem. Barbaram, Nicomedię ciuem, forma, genere, diuitiis floreque ętatis pręstantem, fidei tamen ardore talia contemnentem, cum multis eam petentibus nulli nubere uellet et se Christianam uirginitatis uotum suscepisse diceret, furens gentilis pater Dioscorus stricto gladio illam persequi coepit. Sed quam pater

Video in ieiuniis, in sacco, in cinere illum sponte affligi, per tres hebdomadas lugere, panem desyderabilem non comedere et neque carnem neque uinum gustare neque unguento perfundi. Video, inquam, illum pro delictis aliorum talia facientem, et intra me confusus conscientię metu concutior, quod ego miser pro meis, quibus obrutus sum, nihil tale efficio. Contere, Domine, contere duritiem uiscerum meorum et uirga directionis tuę

iniustum. Ipsi Dominus inter aduersa patientię meritum exaggerat, sed falsi rerum existimatores non habentes, in quo eum manifesto arguant, occulti criminis reum putant, quia in miseriis uident, digni illi talia ob culpam perpeti, qui talia passum uanissimo argumento delictis obnoxium censuerunt. Ex uitę moribus, non ex casuum angustiis, qualis quisque sit, iudicari debet, iuxta Euangelicum illud: Ex fructibus eorum

aduersa patientię meritum exaggerat, sed falsi rerum existimatores non habentes, in quo eum manifesto arguant, occulti criminis reum putant, quia in miseriis uident, digni illi talia ob culpam perpeti, qui talia passum uanissimo argumento delictis obnoxium censuerunt. Ex uitę moribus, non ex casuum angustiis, qualis quisque sit, iudicari debet, iuxta Euangelicum illud: Ex fructibus eorum cognoscetis eos.

mortuos uiuificauerat, reum esse mortis iudicant. Adeoque nihil uere uidere potest liuor, ut innocentem et iustum crucifigi, homicidam et seditiosum dimitti exposcant. Barrabas liberatur, Iesus occiditur. Quam autem execranda talia iudicia sint, Salomon aperit dicens: Et qui iustificat impium et qui condemnat iustum, abominabilis est uterque apud Deum. Quam etiam iniquum sit aliorum uitia

Paulus apostolus ad Romanes scribens exclamat: Inexcusabilis es, o homo omnis, qui iudicas. In quo enim alterum iudicas, teipsum condemnas. Scimus enim, quoniam iudicium Dei est secundum ueritatem in eos, qui talia agunt. Existimas autem hoc, o homo, qui iudicas eos, qui talia agunt, quia tu effugies iudicium Dei? Et rursum: Is qui manducat, non manducantem non spernat, et qui non manducat, manducantem non

es, o homo omnis, qui iudicas. In quo enim alterum iudicas, teipsum condemnas. Scimus enim, quoniam iudicium Dei est secundum ueritatem in eos, qui talia agunt. Existimas autem hoc, o homo, qui iudicas eos, qui talia agunt, quia tu effugies iudicium Dei? Et rursum: Is qui manducat, non manducantem non spernat, et qui non manducat, manducantem non iudicet. Deus enim illum assumpsit. Tu quis es, qui iudicas alienum

ab eo, cui pro amore Christi, contempto contagiosi morbi periculo, suis ipse manibus ministrabat, contumeliis assidue affectus iam, quid ageret, nesciebat. Antonium ergo abbatem consuluit, utrum illum dimittere deberet, a quo talia patiebatur. Vtrique consultum est, modicum adhuc sustinerent, donec alter sicut pietatis ita et patientię meritum impleret, alter ingratitudinis uitium emendaret, ne grauiorem animi quam corporis lepram incurreret.

Beati estis, cum maledixerint uobis homines et persecuti uos fuerint et dixerint omne malum aduersum uos mentientes propter me. Gaudete et exultate, quoniam merces uestra copiosa est in cęlis. Profecto, talia ac tanta patientię pręmia quisquis digne perpenderit, facile contemnet omnia, gaudebit in persecutionibus et contumelias ducet pro deliciis. Et, si idem mala etiam, quę iracundis et impatientibus proposita sunt,

uultum neque pedes lauisse dicitur neque aliam corporis partem pręter summos manuum digitos, cum capere uellet cibum, non aliud ad cubandum lectulum habuisset quam nudam humum. Cogita nunc, qualiter infirmitatem tulerit, quę talia, dum sana esset, sua sponte, ut Christo placeret, tulit. Paula Romana, cum febri laboraret et stomachi cruditate cibum non digereret, ut modico uino uteretur, nec medicorum placitis nec religiosorum suasionibus

suo consecrat. Post illum primitię mortuorum, Dominus noster Iesus Christus ludibria, maledicta, conuitia, multa horrendaque supplicia et ignominiosissimam crucis mortem sustinuit, ut, pro quibus ipse uolens ac libens talia patiebatur, eosdem ad patiendas martyrii poenas suo excitaret exemplo; iam tum dux inclytissimus milites suos non armis muniens, sed toleratione confirmans, cum diceret: Nolite timere eos, qui occidunt corpus; animam

suspendi, sicut Dominus suus, indignum se dixerat. Primus igitur crucem ascendere meruit pro Domino, quam pro omnibus ascenderat Dominus. Vicem reddidit et pręmium accepit, eos quandoque cum Domino iudicaturus, a quibus talia passus est. Ipse quoque uas electum Paulus a Lystris lapidibus eiicitur, Philippis cum Syla discipulo uirgis cęsus et compedibus uinctus carceri includitur. Inde dimissus plurimisque peragratis locis profectus

percussum; Barnabam, gentium apostolum Salamine a Iudeis comprehensum atque igni consumptum. Profecto nisi summa et pręclara esset martyrii gloria, nunquam Christus apostolos suos (quos pręter omnes dilexerat) tanta ac talia pati permisisset. Sed beati — inquit — qui persecutionem patiuntur propter iustitiam, quoniam ipsorum est regnum cęlorum. Beati estis, cum uos oderint homines et cum separauerint uos et

sum sustinere. Carcer, ungulae, candentes laminę morsque ipsa ludus iocusque Christianis sunt, non tormentum.« Post hęc aliis atque aliis confectus poenis cum uictorię palma migrauit ad cęlum. Et qui talia pro Christo pati optauit, nunc regnat cum Christo. Marium et Martham uxorem eius liberosque eorum Audifax et Abacum, natione Persas, Claudio Augusto Christianos persequente, Romę martyrium passos

eo descendisti, ubi ignis inextinguibilis urit, uermis immortalis rodit, tenebrę indiscussę caligant, sulphuris foetor semper exhalat, procellarum spiritus perpetuo furit, ubi denique horror sempiternus inhabitat. Merito talia sortietur, quisquis oblatam sibi ex diuina largitate martyrii coronam ignauo uictus metu accipere contempserit. Ideo sane nihil formidans Venantius martyr, sub Decio cęsare in oppido Camerino pręsidis iussu fustibus

permanet. In fossam serpentum deturbatur, et serpentes emoriuntur. Tauris ferocissimis distrahenda alligatur, et ruptis uinculis periculum euadit omniumque mentibus in stuporem uersis libera dimittitur. Inde ab Iconio, ubi talia passa est, Seleuciam deueniens, multis doctrina sua Christo ascitis, uitam hanc cum ęterna commutauit, parata quidem pro ueritatis assertione omnia perpeti supplicia, nisi ab iis illam Dominus protexisset, multorum

cogitationes meę dissipatę sunt, torquentes cor meum. Noctem uerterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem. Denique ait: Scio, quia morti trades me, ubi constituta est domus omni uiuenti. Hęc et talia assidue secum cogitans, cum omnia corporis bona amisisset, animi non amisit. Et beatus propheta Dauid identidem reminiscens se esse mortalem, ut morti paratior occurreret, diem quoque, quo moriturus esset, nosse

quam ut uerbis euelli posset, Hieronymus Eusebio apparens iussit saccum suum, quo pro indumento usus fuerat, trium uirorum cadaueribus, qui ea nocte obierant, imponi, ut uitę redditi doceant, quanto errore tenerentur, qui talia assererent. Resuscitati ergo, coram omnibus, qui ad ecclesiam, ut hoc miraculum uiderent, magno coetu conuenerant, confitebantur et beatorum pręsentem gloriam et damnatorum poenam et eorum, qui minus plene poenitentiam

de iustorum gloria et si qua alia interim occurrent non ab iis aliena neque memoratu indigna. Signa ergo, quę ante euentura prędicantur et quę multi ex parte iam euenisse affirmant, horroris et irę plena sunt. Et, si talia signa, quale, quęso, illud et quam terribile, quod per ea fuerit significatum? Audituri estis — inquit Dominus — pręlia et opiniones pręliorum. Videte, ne turbemini! Oportet enim

Bibliographia locorum inventorum

Toma Arhiđakon (1200-1268) [1268], Historia seu cronica Salonitanorum atque Spalatinorum pontificum, versio electronica (, Split), Verborum 40426, Ed. Olga Perić [genre: prosa oratio – historia] [word count] [thomashistsalon].

Anonymus (floruit 1346-1353) [1346], Obsidio Iadrensis, versio electronica (), Verborum 22573, Ed. Veljko Gortan; Branimir Glavičić; Vladimir Vratović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [anonymusobsidioiadrensis].

Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].

Mihetić, Ambroz (c. 1420-post 1487) [1458], Ad Pasqualem Maripetrum illustrissimum Venetum ducem oratio congratulatoria, versio electronica (), Verborum 2289, Ed. Antonija Vlahov [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [michetaoratio].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].

Cipiko, Alviz (1456-1504) [1474], Naenia de clarissimo adolescente Petro Rhiario Sixti summi pontificis nepote, versio electronica (), 124 versus, verborum 799, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [cipikoanaenia].

Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1474], Oratio in funere Petri Riarii, versio electronica (, Rim), Verborum 4115, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [modrnoratioriar].

Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].

Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Bunić, Jakov (1469-1534) [1490], De raptu Cerberi, editio electronica (, Dubrovnik), 1034 versus, verborum 6750, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjder].

Marulić, Marko (1450-1524) [1496], De institutione bene vivendi per exempla sanctorum, versio electronica (, Split), Verborum 186963, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarinst].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report