Your search found 5513 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 4912-4945:

alii putant, exstingui omnem in scribendo ardorem in iis oportere, qui libere nequeunt excurrere, quo eosdem mentis impetus ingeniique vis trahit quodammodo ac proripit:alii autem affirmant, servari omnino non posse, si elegans velit esse interpres, sententias easdem verborumque proprietatem, quibus auctor usus est. Itaque consequi necessario, ut omnia aut enervia sint, aut multum ab exemplari discrepent. Latine vero qui id faciat, eum non hominibus, quibuscum vivit, sed mortuis nihilque jam sentientibus scribere vociferantur. Quid quod etiam inventi sunt, qui vetera vertentes, ne

non redderent, prosa oratione poëtas non versibus interpretati sunt, rerum videlicet solliciti magis, quam vocum numerique suavitatis? Quod quidem quam recte fecerint, ipsi videant; mihi certe summopere displicet. Cur enim conari non debemus, efficere possimus, ut et eodem igne mentisque calore, quibus auctor aestuabat, correpti videamur; et eadem versuum elegantia, qua graece scriptae sunt, latine (ea nimirum lingua, quae adhuc et florentissima est, et in tanta linguarum diversitate habetur una tamquam communis hominum conciliatrix, ac veluti quoddam doctrinae vinculum) res interpretatas

epici carminis ad imitandum proponere, alterum sublime ac magnificum, aequabile alterum ac temperatum. Quod et vidisse prius videtur et probasse Virgilius, qui cum semper ante oculos inter scribendum habuit Homeri carmina, tum suam ita partitus est Aeneidem, ut priores sex libri ex duodecim, quibus tota continetur, Odysseam referrent, posteriores Iliadem. Neque vero timuit vir divino ingenio praeditus atque arte maxima, ne cuiquam in mentem veniret, priores Aeneidis libros propterea languidiores ac prope senium redolentes judicare, quod non obstreperent tubarum armorumque sono. Noverat

fictionesque rerum personarumque quae nec fuerunt usquam terrarum nec fortasse esse potuerunt. Atqui ita esse conveniebat; iique omnes, quos laudes bellicae magis delectant, quam quae in pace prudenter sapienterque gesta aut audimus aut legimus, Ulyssi Achillem praeponere non dubitabunt. Quibus vero mira quaedam providentia in periculis praevidendis, summa in vitandis fugiendisque dexteritas, ac maxima in rebus omnibus aggrediendis conficiendisque alacritas placet, nae illi Odysseam adamabunt magnoque habebunt in pretio, eamque ut delicium exosculabuntur suum. Sit igitur nobis

immundus, et amica luto sus; et cetera, quae nosti opinor. Videsne igitur rem heic aliter omnem procedere: nullas esse potentissimorum regum inimicitias, populorumque dissensiones, nullos armorum strepitus praeliorumque aestus, nullas heic denique caussas, quibus aut concitati sedantur, aut incenduntur pacati legentium animi? In eo totus poëta est, ut absolutissimum cuivis hominum generi variae cujusdam admirandaeque virtutis ac sapientiae specimen exhibeat; atque idcirco Ulyssem ille suum per omnes fere acerbissimae fortunae calamitates gravissimas

non aeque feliciter contingat, magnopere formido. Cujus enim ingenii tanta vis esse possit, ut in hoc ipso, in quo ille totius antiquitatis consensu incredibili excelluit, se cum illo conferre et quasi certare non dubitet? Atqui ita profecto est: qui aut orationem interpretatur aut poëma, in quibus non tantum sententiae explicandae suscipiuntur, sed virtus omnis atque forma exprimenda est, ille id pollicetur, sibique proponit, ut, si fieri possit, eadem semper cum dignitate atque elegantia tum verborum tum figurarum, qua sunt ab oratore vel poëta dicta, interpres efferat. Ac proinde

quam ego et otio et meae consului famae, consuluisset. Restat igitur unus Simon Lemnius, qui cum ego committendus sum. Hic qualis sit, quidque valeat, non ex me audias, sed ex ejus versibus videas licet. Verum prius Homeri ipsius aliquot carmina recitemus, et ea quidem, quae prima sunt, et in quibus nondum labore defatigatus solet diligentior esse interpres atque accuratior.
῎Ανδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ
πλάγχθη, ἐπεὶ

Equidem minime puto, subire periculum mortis idem valere ac mori . At vates, Ulyssem, ait, suos non potuisse comites servare, non quod fuissent invisi fatis, sed quod ipsi sua ipsorum culpa dementiaque perierunt occisis nimirum bobus solis, a quibus ut abstinerent, etiam atque etiam admoniti erant a duce sapientissimo. Illud; ob scelera atque famem , erit fortasse simile illi, pateris libamus et auro , nimirum ob famem scelestam. Sed quorsum haec;
......

Sufficit oceanus laetae solatia genti.
Haec te certa manet sedes; haec debita sponso
Tyndaridis generoque Jovis felicia regna etc. Haec mea, de quibus nihil ego dicam. At quanta heic dii boni! effundit loquacissimus pulcherrimi Homerici hujus loci interpresne an corruptor? Audi, et patienter, si potes, ferto hanc tantam laureati poëtae loquacitatem.
Nunc ad te et tua magna lubens

prodit, anus dum bona fonte lavat. XX.
Fausta duci dat signa deus: terrentur Achivi,
Parca quibus dirum funus acerba parat. XXI.

Fert arcum regina: proci vos praemia frustra

cursu perhibent, quos fortibus hastis
206  Insignes magni natus ducebat Achillei.
207  Progeniem Paeantis item feliciter isse
208  Fama Philoctetem; Cretamque reduxit ovantes
209  Idomeneus socios, martis quibus ira pepercit,
210  Servavitque omnes pelago, jam nostis et ipsi, 210
211  Credo equidem, quamquam colitis distantia regna,
212  Major ut Atrides rediit, subiitque nefandum
213  Exitium

64  Pignus amicitiae dextram, simul accipit heros
65  Sic fatus: gaudete epulis ante ora paratis
66  O juvenes; ubi pulsa fames atque ardor edendi
67   Desierit, qua gente hominum, quibus estis ab oris,
68  Scitabor saturos. haud certe exstincta parentum
69  Gloria vestrorum: Jovis alto a sanguine reges
70  Sceptriferi vobisque genus vitamque dedere, 70
71  Credo equidem: ignavi

Pylias tunc cesserat arces.
765  Haec ubi dicta dedit, discessit ad alta Noëmon
766  Tecta patris, tristesque ambos mutosque reliquit.
767  Jamque proci adstiterant alii, ludoque quieti,
768  Consedere, quibus turbato pectore fatur
769  Antinous: furor illi atra caligine mentem 770
770  Intus agit, funditque oculis ardentibus ignem.
771  Commissum heu facinus magnum: discedere furtim

vereor, quae fata monens horrenda deorum
327  Dicebat, patrios quam fines tangere detur,
328  Hausturum mediis in fluctibus ante dolores
329  Immensos: rata dicta manent atque omina divae.
330  Heu quibus occuluit Saturnius aethera nimbis, 330
331  Turbavitque undas! ventorum horrentia gliscunt
332  Praelia, et adverso concurrunt agmine cuncti:
333  Mors instat vicina. o terque quaterque beati

audaci cui gliscit pectore virtus,
54  Ignotas licet ille domos ac litora lustret.
55  Reginam heic primum, proprio quam nomine dicunt
56  Aretam, invenies: orta est genitoribus isdem,
57  Ex quibus Alcinous venit prognatus in auras.
58  Primum Nausithoum fudere in luminis oras
59  Neptunus terrae domitor, Peribaeaque forma
60  Egregia, extremum clari genus Eurymedontis,60
61  Qui

palmas utrasque tetendit,
160  Amplexusque haesit genibus: tum tota repente 160
161  Fugit, et in purum dilapsa est aethera nubes.
162  Turbati stupuere omnes, coramque videntes
163  Stare virum siluere; quibus sic incipit heros.
164  Arete o magni Rhexenoris inclita proles,
165  Teque tuumque virum supplex, infandaque passus
166  Exitia, adjuro; vos et clarissima regni
167  Lumina, convivae lecti (sic

properans citharam ferat ocyus auream
287  Demodoco; pendet regali in sede relicta.
288  Vix haec Alcinous: tecta intra regia praeco
289  Adproperat vati citharam adlaturus ab aula;
290  Nec non cura quibus ludorum publica, lecti 290
291  Surrexere novem proceres, atque undique campum
292  Aequantes late circum fecere patentem.
293  Et jam altis praeco citharam e penetralibus affert

Ulysses
410  Miratus tacito cantum sub pectore, et omnis 410
411  Phaeacum pelago ratibusque assueta juventus.
412  Hinc jubet Alcinous choreas pede plaudere solos
413  Laodamanta Haliumque, quibus contendere laudem
414  Haud alius juvenum poterat. jam murice pictam
415  Accipiuntque pilam, Polybus quam fecerat ipsis,
416  Dumque illam superas caeli jacit alter ad auras
417  Absiliens, alter

capris.
133  Nam neque fluctisono Cyclopum in litore naves
134  Stant minio pictae proras, nec texta per аrtem
135  Pinea qui jungat curvatae tigna carinae
136  Ullus adest, quibus illi undosa per aequora vecti
137  Turrigeras adeant urbes, ceu saepe videmus
138  Ire redire viam nautas alterna meantes
139  Per freta, et auxilium varia de gente petentes.
140  Sic etenim parto

saepe ille audire volebat
16  Ilion, Argivumque rates, reditumque Pelasgum
17  Cunctaque ego contra narrabam rite petenti.
18  Verum ubi jam cupidus volui discedere, et illum
19  Admonui, nihil ipse mihi, quibus indiget usus,
20  Abnuit, ingentemque novennis tergore tauri 20
21  Utrem ferre dedit, introque sonantia clausit
22  Flamina ventorum; namque illum rector olympi
23  Et rapidos jussit mulcere, et

quam forti robore, et aequo
357  Consilio? meus hospes erit, nec parva sequetur
358  Gloria vos etiam. proin hinc dimittere tantum
359  Ne properate viri, neu parce munera egenti
360  Usque adeo vos ferte, quibus vis plurima rerum 360
361  Divite sub tecto superum jacet abdita dono.
362  Talibus illa: heros dicentem excepit Echeneus
363  Phaeacum proceres inter jam maximus aevo.
364  Non haec, o socii, vobis

tum se viridantis in umbra
405  Ambo oleae stravere sacra fatumque struentes
406  Perniciemque procis, et sic prior orsa Minerva est.
407  Laërta generate, deum certissima cura,
408  Quo juvenes leto, quibus aggrediere vel armis,
409  Consule, tres adeo totos in sedibus annos
410  Imperitant, sociamque tori pervertere tentant 410
411  Muneribus. manet illa quidem, teque anxia luget,
412  Dum redeas,

aderant foetarum corpora septo.
16  Magna suum sub quoque; mares tellure cubabant
17  Haud totidem caulas extra. namque improba multos
18  Turba procum dapibus largis epulata vorarat;
19  Ipse quibus custos semper deducere in urbem
20  Jusserat ex omni numero, qui pinguior esset 20
21  Ante alios; soli tercentum ex agmine stabant
22  Ac decies seni. vicini ad tecta jacebant

longe sed primus in hostem
244  Spicula torquebam, medioque ex agmine caesa
245  Corpora raptabam pedibusque et robore fretus.
246  Talis eram bello: placuit non arva tueri,
247  Non opera exercere, quibus laetata renidet
248  Aucta domus, clari et crescentia germina gnati;
249  Sed celeresque mihi naves, et cara fuere
250  Praelia, ferrataeque hastae, laevesque sagittae 250
251  In manibus semper; quae

dare, ac pelagi tentare pericula rursum.
276  Jamque novem stabant puppes, et multa ruebat
277  Undique vis juvenum, tum sex ex ordine luces
278  Incubuere epulis fusi per litora nautae;
279  Multa quibus capita ipse boum mactanda pararam
280  Et superis ad dona fatis dapibusque futura. 280
281  Septima lux aderat, Cretaeaque protinus arva
282  Deserimus, borea classem, velut amne secundo,

coram Megapenthes ponit. at alma
135  Tyndaris in manibus gestans velamina pulcra
136  Restitit; ac subito: puer o, mea magna voluptas,
137  Accipe et haec manuum, dixit, monumenta mearum,
138  Dona, quibus niteat felici tempore quondam
139  Nupta tibi: interea genitrix tua cara reponat
140  In thalamo servanda. vale o mihi laetus, et oras 140
141  I patrias, rursumque tuos invise penates.

quatuor venere e divite lecti
273  Bisdenique Samo juvenes, viridique Zacyntho
274  Magnanimi pulcro viginti corpore Achivi.
275  Ex Ithaca vero bisseni viribus omnes
276  Egregii atque animis adsunt, quibus additus una
277  Ipse Medon praeco est, et dulci gutture vates,
278  Expertique epulas famuli duo rite parare.
279  Omnibus his congressi adeo si dura sequemur
280  Praelia, jam timeo, ne vana audacia

natae dulcem per membra soрorem
206  Irrigat. acclinis jacuit, resolutaque totis
207  Artubus incubuit stratis: at maxima diva
208  Immortale decus, diosque afflavit honores,
209  Capta quibus stupeat visis turba omnis amantum.
210  Ambrosio primum suffudit lumine vultus 210
211  Rore levi lustrans, quo vittis tempora cincta
212  Ungitur alma Venus, properat quum tendere laetos

parentes,
169  Iratusque super gnatus furit, omnia rapto 170
170  Vasta videns. jam quippe valet Jovis auctus honore
171  Consilioque domum regere, et curare penates.
172  Sed mihi fare tuum contra genus, et quibus oris
173  Vectus ades: non te quercus celebrata poëtis
174  Protulit, aut gelidis in montibus aspera cautes?
175  Talibus instabat, quum sic exorsus Ulysses:
176  O magni Laërtiadae pulcherrima

fugiam? casus omnes juvat ante videre
54  Scilicet, atque animo varias expendere sortes.
55  Dixerat; huic autem virgo sic caesia reddit:
56  Improbe, nonne alii fidunt mortalibus armis,
57  Ac sociis, quibus est haud par sollertia menti?
58  Me diva duce tu, per tanta pericula vectum
59  Per varias pelagi insidias quae numine nostro
60  Incolumem duxi, metues? haec accipe porro 60
61  Dicta prius,

thalamo, celerat vestigia tectis
69  Invisitque procos portans arcumque pharetramque
70  In manibus jaculis horrentem. pone sequuntur 70
71  Et famulae in calathis perfecta ex aere ferentes
72  Arma, quibus certans olim se exercuit heros.
73  Quum juvenum propior regina advenit in agmen
74  Constitit auratae solidis sub postibus aulae
75  Molliа demittens niveis redimicula malis
76  Hinc atque hinc

mens terret, ne sрem sibi conjugis ille
364  Spondeat, ac taedas; absit: sed fama remordet,
365  Foedaque sollicitant vulgi convicia mentem.
366  Namque erit, insultans aliquis quum dicet Achivum:
367  En quibus est ambita procis, quae nupta marito
368  Egregio fuerat: miseri! non vincere nervos
369  Imbelli valuere manu, quos forte tetendit
370  Nescio qui veniens ignotis advena terris. 370
371  Haec aliquis

in parte resedit
100  Parjetis alterius flammarum exposta nitori 100
101  Contra Ithacum. longa subnixus at ille columna
102  Dejecitque oculos, vultuque immobilis haesit
103  Exspectans, qua voce prior, quibus excita dictis
104  Incipiat visum jam tandem affarier uxor.
105  Ipsa diu sine voce stetit, turbataque pectus
106  Obstupuit; noti modo gaudet imagine vultus
107  Luminibus lustrans tacitis; modo

aedibus altis
360  Strata omnis jam turba procum, clademque piavi 360
361  Luctificam, exstinxique nefas crudele domorum.
362  Cui genitor: si sanguis ades meus, inquit, Ulysses
363  Redditus huc, da signa, quibus confidere tuto,
364  Ac valeam certam dictis adjungere mentem.
365  Tantum effatus, et ille: haec vulneris aspice primum
366  Nota tibi, dixit, vestigia, quae ferus olim
367  Saevo dente ruens in

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report