Your search found 3008 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 375-388:

bene merendi campus latissimus esse videtur, tam quoque eius ingrediendi facultas cuilibet pateret: nihil quod ad praeclara mortuorum facinora ornanda, vel superstitum mentes ad virtutum decora impellendas pertinere posset, nobis hoc tempore defuturum existimarem. Verum ea iam temporum ac rerum conditio est, ut saepius, qui velint, vel maiorum negligentia, vel praesentium invidia ab aditu pulcherrimae laudis arceantur: ac aditu concesso, ni quis utatur, in publica commoda, ac defunctorum manes graviter deliquisse,

ac gubernationis utilissimis praeceptis refertior, a nullo huius generis historico, meo iudicio, literarum monumentis prodita reperiatur. Cuius etenim per Deum immortalem Regis, omnium historicorum libris excussis, factum propius ad verum veri Dei cultum accedens, quam hoc Philadelphi, invenietur: ad instructae Bibliothecae adornationem, legis Hebraicae translationem immensis sumptibus, et populi Iudaici liberatione redimentis: eamque tam religiosa pietate amplectentis, ut saepius exclamare non

nae nos literas florentiores, maioremque doctorum copiam habituri essemus. Uti namque bona temperies, ac aeris clementia, copiam ac ubertatem frugum: ita humanitas, honor et beneficentia principis, bonas artes, excellentiaque ingenia producere consvevit. Verum quam pauci et hac in parte laudem Philadelphi affectent, manifestum, et quidem nimium manifestum est. Quotus etenim quisque iam Principum reperitur, qui literas digno amore complectatur: literatosque benigne foveat, sustentet, honoribusque et praemiis ornet?

εὐδιάθετοι καὶ ἀπόκρυφοι, non modo prioris, sed et posterioris generis ab Eleazaro missos atque traductos fuisse refert: cum Aristeas, et post eum Iosephus loco praeallegato, tantum legis translatae meminerint. Verum ut quid de eo sentiendum, ex eruditissima Ioachimi explicatione Chronologiae Nicephoreae, diligens lector perspicere, simulque de interpretationibus sacrorum librorum ea quae a liberali cognitione, et ab hoc argumento minime sunt aliena, cognoscere poterit: ita

respondit: Indigent interpretatione leges illae. nam Iudaei in sua regione, perinde ut Aegyptii literarum dispositione, ita illi characteribus propriis utuntur iuxta pronunciationem quam propriam habent. Putatur a nonnullis illa esse Syriaca, quod non ita est: verum est eius alia ratio et forma. Rex his acceptis, dixit se scripturum ad summum Iudaeorum sacerdotem, ut quae exposita essent, perficerentur. Hic ego sum ratus adesse tempus agendi illa, de quibus saepe ante Sosibium Tarentinum

et armis instructos viros assumpsit in regionem, ut in praesidiis ipsius degerent. Sed ante quoque satis multi pervenerant in regionem cum rege Persarum, et ante hos alii ut auxiliarii missi erant ad Psametychum, quo cum pugnarent adversus regem Aethiopum: verum illi non tot multitudine erant, quot secum adduxerat Ptolemaeus ille Lagi filius. Quemadmodum autem prius diximus, electos praestantissimos, qui et aetate et robore praestarent, armis instruxit: reliquam vero turbam seniorum et iuniorum,

Deum, et eum potentem supra universam creaturam coleremus. Ex quo Aegyptiorum sacri praesides, postquam multa ex disciplina nostra intentius perpenderant, et inde assumpserant, nos Dei homines appellant: quod ex aliis nemini contingere potest, nisi verum Deum colat. Sed fere alii homines sunt cibi et potus et vestitus, in quo toto animo incumbunt. Nostri vero his pro nihilo habitis, per totam vitam versantur in contemplatione maiestatis et omnipotentiae Dei. Hinc ergo ne per ullius impietatis

sententia: Quia omnes quibus tu imperas, de te cogitent et loquantur. Nam nihil prorsus in te debet esse simulatum et fictum: quemadmodum neque personam illam quam sustines, fingere et simulare potes. Hoc alii in te cernentes omnes, similiter studebunt agere. verum tu nihil simulas, neque es rex personatus: sed praestas regem verum, ex gratia Dei, qui pro tuorum morum pręstantia tibi imperium dignum contribuit. Haec omnia cum Rex cum magno approbationis suae applausu accepisset, et deinde convivii hilaritatem in

Nam nihil prorsus in te debet esse simulatum et fictum: quemadmodum neque personam illam quam sustines, fingere et simulare potes. Hoc alii in te cernentes omnes, similiter studebunt agere. verum tu nihil simulas, neque es rex personatus: sed praestas regem verum, ex gratia Dei, qui pro tuorum morum pręstantia tibi imperium dignum contribuit. Haec omnia cum Rex cum magno approbationis suae applausu accepisset, et deinde convivii hilaritatem in satis longum tempus protraxisset, tandem iussit viros illos ducere

confers, unde germinat benevolentia: quae cum sit superior maximis armis, praestat maximum munimentum et praesidium. sed si qui solent delabi in offensas, illi ea quibus offendunt alios, non amplius faciant: sed reconciliatis animis offensorum, iusta agant. Verum hoc est donum Dei, bonis et non malis actionibus deditum esse. His oblectatus, ad sequentem dixit: 29 QUOMODO quis vacuus esse possit a tristicia? Ille respondit: Si neminem laeserit, sed omnes ex amore et studio colendae

QUOMODO amator patriae quis extiterit? Ille dixit: Si ita statuerit secum, honestum esse et vivere et mori domi: apud peregrinos vero, reputet egentes quidem contemni, divites vero male audire, tanquam ob turpitudinem aliquam exulent. Verum tu, Rex, si perges benefice tractare omnes, quemadmodum hoc diligenter facis, Deo contribuente tibi erga omnes tam benignam voluntatem, habeberis amator patriae. Hoc audito, ex eo qui sequebatur quaerebat: 43 QUOMODO quis

naturalem: sed cum ratione et sana mente est tractandum, nec irritandum adversando ad contentionem. Ita enim vita recto et foelici cursu agitur, cum gubernator eius scit et considerat ad quem scopum omnia in ea consilia et actiones omnes oporteat referre. verum accedente invocatione opis divinae, haec gubernatio sit foelix. Hoc cum assensione audito, ad sequentem dixit: 44 QUOMODO sine erratis vixerit? Ille dixit: Si egeris omnia cum diligenti consideratione, et non

inquit: Persuadere, sed ita ut ostendas, adversarium ex argumentis et orationis suae serie habere noxia proposita. ita enim conciliabis tibi auditorem ad sententiam tuam acceptandam: non contra disceptando rationibus, sed adiutus ipsius adversarii comprobatione. Verum Deus est, qui sua virtute gubernat persuasionem, ad eventum exoptatum. Praeclare hunc fassus dixisse, alium interrogabat: 55 QUOMODO, cum in regno sit varia hominum multitudo, Regi cum illis convenire possit? Ille inquit:

tuam, referentes inde omnia ad suum commodum. Nam illud, argumentum est amoris: hoc, malevolentiae, et callidae captationis opportunitatis, ad fraudem usurpandam. Nam qui ducitur cupiditate rerum suarum locupletandarum, solet esse proditor: verum tu omnes benevolos habes, Deo suggerente tibi rectitudinem consilii. Fassus eum sapienter respondisse, dixit sequenti: 59 QUID conservet regnum? Ad haec respondit ille: Sollicita et diligens observatio et cura, ne a

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report