Your search found 1867 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 995-1064:

languentûm per diuersoria, Xyste
4.22  Sue tua, seu fertur tua Caelie, porticibusque
4.23  Dispositos hinc, inde toros ex ordine lustrans,
4.24  Curam alijs aliam, pro disparis indole morbi,
4.25  Praecipit: huic venas solui; purgantibus illi
4.26  Tergeri stomachum, limosaque viscera succis.
4.27  Scammoneae tu sexantem sorbebis. Amaro
4.28  Absinthî mergenda lues tibi rore. Nouenos

sexantem sorbebis. Amaro
4.28  Absinthî mergenda lues tibi rore. Nouenos
4.29  Te glutire croci tritae cum polline myrrhae
4.30  Orbiculos lex nostra iubet. Praecordia crasso
4.31  Huic Arabum gummi, aut violae, nardique fouentor
4.32  Vnguine. Cantharidum mordaci puluere contra,
4.33  Inductoque sinapismo distringere suras
4.34  Huic melius. Pendent circum dictantis ab ore,

lex nostra iubet. Praecordia crasso
4.31  Huic Arabum gummi, aut violae, nardique fouentor
4.32  Vnguine. Cantharidum mordaci puluere contra,
4.33  Inductoque sinapismo distringere suras
4.34  Huic melius. Pendent circum dictantis ab ore,
4.35  Singulaque excipinut calamo praecepta Ministri.
4.36   2. Ergo age, Fortunae duro qui saucius ictu
4.37  Fixa cruentatis circumfers spicula venis,
4.38  Huc

atrox vindicta cruorem.
4.698   37. Vlcisci iuuat? Haud teneo. Vlciscare, sed hostem,
4.699  Qui propior, grauiori animum qui vulnere laedit.
4.700  Ira animi mentisque bonae est acerrimus hostis:
4.701  Huic meritum par redde, hanc iussis obrue poenis.
4.702  Demonacta furens quis nescio verbere crudo [b] Apud Lucianum in eius Vita.

adeo laruam speciosi nominis, atrox
5.873  Qua tegit ingenium, ferali demere monstro
5.874  Cura sit. Heu quantâ respersit labe, quibusque
5.875  Opprobrijs castum synceri nomen Amoris
5.876  Polluit, huic illud primus quicunque ferendum
5.877  Attribuit morbo. Nil foedum, vile, eaducum
5.878  Ingenuus meditatur Amor: nil purius vsquam,
5.879  Nil magis agnatum caelo, et rationis amicum.
5.880  Hic sacer ille

aestus agit, vulgo; contrarius vrget
6.82  Propositum Sapiens. Alij ditescere raptis;
6.83  Vel proprios census Hic deserit. Vlteriùs spes
6.84  Vlteriùsque Alijs semper procurrere; simplex
6.85  Huic voti, natura, modus. Quodcunque videri
6.86  Exteriùs blandum, defixis protinus Illi
6.87  Luminibusque, animisque inhiant; Hic pendere formas,
6.88  Veraque fucatis secernere doctus, in ima
6.89  Lynceos

complexus anhelum
6.137  Vectat onus; spatijs aequalibus Alter acutos
6.138  Figit humi vallos, transversaque tigna supernè
6.139  Illaqueat: coeno studium solidare tenaci
6.140  Huic laterum textus; paleis et frondibus Illi
6.141  Sternere summa labor. Discurritur vndique: pensum
6.142  Pro se quisque suum velox vrgere: nec vlla
6.143  Seu mora, seu requies dextris. Ad culmina ductum

cladibus orta, voluptas.
6.710  Haec igitur primas inter sit cura, virili
6.711  Humani causam generis pro parte tueri,
6.712  Quae mala quisque subit, communia ducere, flentûm
6.713  Aerumnas lenire, aegro huic solatia ferre,
6.714  Illius angustos census laxare, salutis
6.715  Ancipitem saeuis alium subducere Parcis,
6.716  Nullum non patrio complecti pectore, nulli
6.717  Non facilem, quaecunque premat vis,

opem, plus accipit ipse,
6.780  Largiturque sibi: pleno ceu gurgite tota
6.781  Pectus in authoris redeat, quae pluribus inde
6.782  Per populum latè manarat didita riuis,
6.783  Gaudiôrum eluuies. Cur non huic prodiga cunctos
6.784  Lydorum, atque Arabum census, et quidquid vbique
6.785  Flumina seu voluunt auri, seu ducitur alto
6.786  Omniferae matris gremio, Fortuna, dedisti?
6.787  Crede mihi, humanum

Quorum rabidam vim ne ipsis quidem Iratis semper licuit euadere: alijs dementiâ, praecipiti Alijs morte correptis: vt Aiacis, Syllaeque exempla testantur. Dissimillimum Irae Amoris improbi vitium, externam si speciem intuearis: quae huic ridibunda, illecebrosa, et ad omnem amoenitatem composita. Sed nihilo tetrum, ac ferale minùs inuenies, si penitùs introspicere arcanos cruciatus libeat, quibus deditas sibi mentes miserrimè absumit. Neque putandum, marcidi, et

vsurpauit, quoque veluti fuco innatam turpitudinem velat, Amoris illi nomen detrahere. Quin oppositam adeo de illius foeditate speciem imbibere; vt vel mentio, vel recordatio nauseam, atque horrorem commoueat. Quanquam neque huic odio nimis fidendum: cum nihil eâ peste fraudulentum, et illecebrosum sit magis, nihil, quod mutare celeriùs, suamque in ditionem redigere vel Victorum, Heroumque animos soleat.

autoritate comprobatis, de Insulis Adriatici sinus, Croatiae propriis, nullum superest dubium; quae cum Liburnicae ante fuerint, /Dandulus ad Annum 874./; et Liburniae nomen in Croatiam transierit /Chronico Carionis etc./; huic merito accensentur. Olim quippe Croatorum Regibus subditae tributariaeque fuerunt /Ioannes Lucius operis citati libro 2. capite 2,5,13. libro 3. capite 9./. Scribit enim Porphirogenitus /Capite 30./ his verbis; Ex quo vero dicti iam Sclavi

FILII MORTEM HEROICIS CONSCRIPTA VERSIBUS ET IN DUODECIM DIVISA LIBROS; A. R. P. D. CAIETANO VICICH CLERICO REGULARI, VULGO THEATINO, IMMORIENTE HUIC VIX COMPOSITAE VITAE ET IDEO TAMQUAM OPUS POSTHUMUM, POSITAE. NEO-PRAGAE Typis Hampelianis per Ioannem Mattis. ANNO M DCC.

donum
Quod valuit par esse Deo? Num forsitan esse
Ipse reus potuisset homo? Peccantis et hostis
Par ratio est, neutri debetur gratia. Forsan
Aethereae virtus mentis? Sed et aliger impar
Huic merito est; tantoque minor, quantum ipse Tonante
Est minor offenso: solum Deus alter habere
Par meritum, qui sese humilis submittere, nostra
Tam grandis fieri vellet pro labe rogator.
Et frustra talem visum

Numen, sibi quod mandaret inepto
Cultu terrenam Sobolis praeferre parentem.
Mox sese ad socios vertit quibus aequa superbis
Mens inerat, tumidaque illas sic voce rebellis
Alloquitur sectae princeps: “Huic ergo creari
Nos decuit probro? Superis regionibus ortos
Nos voluit Numen, tantùm ut demissius altas
Deprimeret mentes? Num servitura, venustae
O animae, nostra haec illi sublimia matri

almo
Authori est animus, tanto maiore potitur
Iure potestatis: propior quisquamne Tonanti
Matre Tonantis erit, quorum communis utrique
Est sanguis? Merito caeli terraeque coronam
Huic aeterna dedit ventura in viscera Proles.
Ambitiosa nec est Virgo, quae Numine sceptrum
Decernente tenet: vitio non possidet illa
Imperium, regni princeps cui regula, Numen.
Primus ego statuo genua incurvare

Iugera deposuit liquido formata metallo,
Virginis ignotae templo. Cui iure dicandum
Vellus erat, rutilum proprio quae velleris auro
Caelestem impolluta parens circumdedit Agnum.
Aequoris huic primâ superata pericula quercu
Cedere debuerant stellae, cui postea fido
Plurima votorum puppis rea procidit astro. 33.
Isacidum qui culta

Quem dedit, haec unum sortita est gloria Natum.
Nec tamen immensi fuit hoc in munere cassus
Flaminis impulsus, partes gavisus habere
Ille suas, tantae sobolis cui pura relicta est
Nube tegenda Parens, ne qua huic terrena caleret
Flamma voluptatis, ne quo vel corporis aestu,
Aut non plura animi face conceptura labaret
Integra Virginitas. Subiit quam natus, eandem
Virgineam missus complevit Spiritus umbram.

a coniuge fetus,
Bisgeminos donec populos partu edidit uno
Bisgemina cum prole utero luctante Rebecca.
Horum unus venator erat, ferus indolis Esau,
Alterius mens pura, Deo dilectus Iacob.
Huic Rachelaeis accenso postea taedis,
Labanus tamen esse socer non simplice nata
Contentus, foedam thalamo praeponere Liam
Racheli voluit, totidem quo cogeret annos
Formosae servire thoro. Complevit Iacob

Erraret bivio, nocturnum caelica lampas
Praemonstrabat iter: Phoebo in lumine nubes
Praevia, propitiâ Iudam protexerat umbrâ. 22.
Huic generi (postquam duris lassasset anhelum
Imperium caeleste viis, cum cerneret ore
Promissae telluris opes, cui lactea rivi
Doris erat suetaeque amplos manare per amnes
Dulces mellis aquae) collectis viribus

de semine sanguis.
Postea centenas ultra servata propago
Vixit Olympiadas, donec novus adfuit aevi
Alterius Splendor flueretque superstite regum
Prole Ioachimo sobolis caelestis origo.
Huic sponsam Sepphora dedit: levat altior istam
Mons urbem clivumque premit qua parte Cisonis
Funditur elapsus lympha Cenerethide torrens.
Parte Zabuloniis aliâ Sepphora propinquat
Alta iugis tollitque suas

et robur amica
Distinguebat acu, nec non speciosa puellae
Ora dabat, matris Messiae imitantia formam.
Et nescivit adhuc, pulchri cum duceret oris
Lumina, quod natam tela formaret in illa.
Huic tamen arrisit, pictae blandita puellae
Et tenerae fronti labris innexa pependit.
Hanc affata etiam quaerit non muta: “Venire
Quid tardas electa parens? Tua lumina telae
Si tantum praefixa trahunt

Grata maritalem thalamum traduxerat uxor,
Opprobrio fecunda suo, prout illius aevi
Credulitas gentisque fuit, sed postea talem
Edidit ista nurus viditque piissima fructum,
Ut fecunda viri quaevis huic credere mater
Debeat et sancti laudem concedere ventris.
Interea constans thalami tolerabat adulta
Dedecus aerumna: placitis caelestibus omne
Fassa decus parere, probrum legale ferebat

Digna fuit: prolem hanc sterilis quam taeda parentum
Progenuit, divina suum quoque Gratia dixit
Prodigium: venterque Annae speciosa reperta est,
Hoc opus excelsum fabricantis Numinis aula.
Huic vitam infudit posito mox semine, magnae
Aptavitque animae corpus tantumque decorem
Artubus impressit, cuperet quo caelica quaevis
Corpore mens, positis iungi feliciter alis.
Nec formosa magis mentes sibi

Hac siquidem necdum genita tanto impete cordis
Arsit amans Numen, reliquas quae sola creati
Orbis divinas vicit vehementia flammas.
Gnatae huius, superumque humili cervice colendus
Promicuit splendor: caeli huic terraeque coronam
Imposuit Numen; tanti cui culmen honoris
Non impar sancivit amor pietasque Tonantis.
Conscia tantarum Charitum iam noverat infans
Concepta ingentes caeli per pectora fusas

eodem
Naufragio, poenaque simul. Stetit una paterni
Expers flagitii Virgo; nam crimine lapsus
Non fuit Adamus Mariae Caput: inde paterno
Non fuit in pacto: caeli, terraeque potestas
Huic Dominae concessa vetat pro plebe notatis
Legibus involvi, decuitque his esse solutam
Reginam Adami, libertatisque parentem.
Qui dubius facti est, credetne egisse Tonantem
Cum sobolis genetrice suae, quod

Atque aliud praeter solum spectata Tonantem,
Fastidire loqui: reliquis iam ora negasset
Informare sonis, nisi cognovisset id ipsum
Velle Deum, se scire aliis quoque vocibus uti.
Attamen huic semper, cuius sibi mystica sacri
Nota fuit virtus et significantia verbi,
Pectoris ingenti prolata aenigmata flamma
Virgineos rapuere animos: auditus “Adonai”,
Magno etiam auditum cordis Tetragramaton

Servatae penetrale fuit, quam corniger olim
Isacidûm iussis panxit caelestibus Heros.
Eripiens adyti visum pandebat ab alto
Obiectum portis, oculorum illustre renidens
Illicio velum. Bysso huic intexta rubebat
Purpura, connexo splendens hyacinthina cocco
Tela, ferens varios quos finxerat ore Cherubos
Ridentes multoque genas accenderat astro
Ingenio pollens, nec parca laboris Arachne.

Et licet istius castas scelerata potestas
Damnaret leges; solii sed honore putasset
Quod tantum frontis dignum decus, igne pudici
Effecit thalami captivos virginis ignes.
Dignus rege decor fuit huic, sed regibus impar
Nobilitas. Quae ne 347 ne: nec thalamos prohiberet amatae
Virginis, inicitur patri par regibus altus
Pontificalis apex. Sed ubi formare iugales

aptam
Aetatem soboli augusta Salomonis in aede
Cui sacra maternis succedat cura papillis.
Auspice te, Simon, fieri precor ista: puellam
Praesul in augustos infer, sacrate, penates.”
Huic contra Antistes: “Thalami te laetor, amice,
Evasisse probrum: steriles pensavit Olympus
Optata si prole annos, maiore seniles
Laetitia afflavit rugas: quod filia voto
Si templo promissa tuo, pietate

Multa super regni curis, super indole multa
Natorum, Augusti quos munere Roma futuros
Dixit Idumaeos patris post funera reges.
Multa super prolis reditu, Romaque petenda
Disseruit. Pariter Simon huic multa reponit
Et grato sermone tenet. Sua somnia tandem
Pandit et Herodem regni sceptrique paventem
Exterret fatis. Qui dum componit obortos
Corde metus, capit ista socer responsa Sacerdos:

Indomitam sensere amnes; nec plena dolorum
Flumina, nec rapidus torrens Crucis obruit alto
Virginei cordis divina incendia rivo. 21.
Huic licet aetherei vis tanta fuisset amoris,
Non tamen ista fuit sterilis fax: ultra calere
Sollicita optabat, semper crescentibus uri
Ignibus, extremos donec resolutus abiret
In cineres augeri impar, dare

Divini ubertas, par nulli affluxit amoris
Aetherei torrens, quali Solymaea Virago
Aestuat, assiduis cumulans praecordia flammis.
Illa quidem carnis vestitam pondere mentem
Nacta, sed huic carni data tanta licentia, quantum
Virtuti servire potest. Cui integra desit
Si virtus et motus abest: ratione movetur
Non sensu, una rei cavit quae crimen Adami.
Purior est nobis: tanti tamen illa

non sole receptis
Occiduo, bisseno astrorum ardore refulgens,
Sessurae quondam caelo diadema puellae
Emineat; mundique iam Regina vocetur,
Virginitatis honor, decus et tutela pudoris.
Huic ego bis duplices ignotos hactenus addam
Assertos gazae, pro frontis honore pyropos;
Huic totidem radiis lucentibus esse smaragdos,
Sardoniches quatuor totidemque adamantia fronti
Lumina inesse volo. Non

diadema puellae
Emineat; mundique iam Regina vocetur,
Virginitatis honor, decus et tutela pudoris.
Huic ego bis duplices ignotos hactenus addam
Assertos gazae, pro frontis honore pyropos;
Huic totidem radiis lucentibus esse smaragdos,
Sardoniches quatuor totidemque adamantia fronti
Lumina inesse volo. Non haec communia dextrae
Dona meae, sed quae aeternum latuere repostae,
Virginei coetus Maria

templo.
Ancipites animos voti monitura Tonantem
Aligeris aperit primum demissa ministris
Pectus et arcanum quali ratione, requirit,
Adversis thalamis possit contendere votum.
Aliger huic contra: “Nihil est quod corde vacilles
Grata Deo Virgo! Taedas votumque tuentem
Astra viam invenient: tu tantum supplice templum
Ore pete et sacra signante doceberis Arcâ
Quid facias.” Paret Virgo,

Nullae aliae meruere nurus. Hac clauditur urna
Femineus cinis, in cinerem dare digna reversos
Quae fuit, invicti mole et virtute Nepotis,
Terrigenas claris caelo fulgere pyropis.
Seu fuit huic regum, aut Levitica stirpis origo,
Posteritas divina fuit. Cum coniuge vixit
Si sterilis donec proles excelsa veniret,
Hoc voluit natura pati: consultiùs unum
Admisit, sed sola dabat quam gratia

Textilis haec pomi facies, hyacinthon et ostrum
Ardentemque tulit coccum et vocalibus auri
Intermixta globis, media qua tibia findit
Parte pedem, extremum tunicae compleverat orbem.
Additur huic humero thorax, insigne supremae
Maiestatis ephod: hyacinthus, purpura, coccus
Et mixtum filis stamen variantibus aurum,
Pro sacrae istius venit sub tegmine telae.
Stamen erat byssus digitis glomerata

Fronte pares ambo, comae par utrique, nisi uno
Quod Samuel luscus, prout apparebat, ocello.
Accessit Salomon Mambraea valle colonus
Impiger, octoni cui iugeris amplus aratro
Findebatur ager; multi huic per prata vagantes,
Ad iuga compositi pingues palearia tauri.
Beniamin, Issachar, Enoch, Hebronia pubes
Prompta manu – fundaque! – venit si quando cruento
Ore lupus pecorique instat; cupidusque

Cui pater: “Est Solymis Virgo (sanctamque sororem
Esse genetricem laetor tantae indolis Annam)
Consobrina tibi est. Plenis iam nubilis annis,
Committenda viro. Nymphas bona sparsa per omnes
Huic collecta nitent: species, pudor, unus avorum
Nobiscum sanguis, probitas et gratia; demum
Virtutis verae simulacrum: tanta stupentes
Prodigia, eximios templi deposcere mystas
De thalami eventu caeli responsa

Stemma mihi videor non impar, caetera longe
A tanta virtute absum. Dilecte quiesce
Quaeso, pater, nec nostra ultra connubia tenta.” 14.
Huic iterum genitor: “Nec plus tua vota morari,
Nec suadere thorum meum est. Hoc deprecor unum,
Nate, aliis temet coniunge flagrantibus oris
Virginei formam pueris. Spes irrita siccae
Expectare mihi pro te

Veris erat facies) “quamvis prodentia sponsum
Virginis esse ferant cognatae signa, minister
Numinis o venerande, doce placitumque iubentis
Pande, mihi fixum cui stat parere, Tonantis.”
Huic praesul: “Qua gente venis, quo patre domoque,
Quae regio tibi, quod nomen?” “Pater,” inquit, “Iacob
Est mihi, Davidis soboles, mihi nomen Ioseph
Urbe Sepphorea genito.” Cui mysta reponit:
“Te,

742 Sufficient: Sufficiet vires oneri quod praecipit aether.
Haec mea iam Virgo est: erit haec mihi nobile summae
Depositum veluti gemmae, quam credit egeno
Numen Iosepho. Placet huic custode teneri
Iosippo Mariam: poterit mihi stringere maior
Nulla animum, posthac quam Virgo coniuga, cura.
Si pupilla Dei Virgo est, ego deside numquam
Obsequio caelestem oculum servare paratus,

Effingebat ovem; mitisque lacinia fili
Apta fuit, miseris pronae quae viscera nymphae,
Stamine mansuetae pecudis contexta, notaret. 30.
Huic animi virtus chlamidi par: illa pudico
Non festina ibat, sed vera modestia passu
Quo graderetur, adit templi sponso ante petitum
Vestibulum, comitata sacris, quas illius ingens
Gratia pellexit, decoranda ad

fixum vitare pericula, nulla iugalis
Constanti non ferre animo discrimina curae,
Obsequium ut pactae referam non triste puellae.” 2.
Fertur huic contra sic esse locutus Iacob:
“Nate, meae poterat qualis prior esse senectae
Gloria, quam, Iosippe, tuis quae gaudia taedis
Grandaevo venere patri? Miracula caelo
Delapsae sunt haec sortis. Iesseia

Aliger exponit Mariae gratissima plantae.
Taliter hanc affatus ait: “Tua vota benignus
Admisit iussitque tui rata dona pudoris
His foliis te scire Deus: nec bruma nec aestas,
Cernis, huic ramo gravis est; utraque virorem
Perpetuum laurus potis est servare sub aura.
Te modo non aliter, Virgo, florere vel extra
Connubii leges, aut intra vincula casti
Foederis, ignaram thalami, isto munere

funera testis.
Nec tamen illaeso carnis candore futuram
Te sterilem cernes: thalami sine semine venter
Non improlis erit: fies sine coniuge mater,
Immensique utero flos egredietur honoris.
Huic domui vero tanti quae conscia doni
Et laudis, semper laurus vicina virebit.
Hinc ego divino iussu, qui proxima tangit
Limina, fecundo plantis et fructibus horto,
(Haec eadem materna precum gratissima

Tunc ibi flumen erat, quod nunc quoque cernitur; urbis
Belligerae quondam nomen, quae fortia saepe
Arma hosti non laeta tulit, quam crebrius olim
Infido petiit vicinus Dalmata ferro.
Huic Cilici a Tarso primos venisse colonos,
Dicta fuit veteri quod nomine Tarsia, credam,
Ampla olim; modo sufficiens signare vetustam
Ruderibus molem. Quibus illi ut fama maneret,
Aeternum posuit moriens

Lustrataque urbe agnovit de Flumine quondam
Venturum, quem laurus amet Daphneia vatem,
Qui Mariam non segne canat. “Phoebeia,” fatur,
“Non satis est arbor. Faciam et Mariana poëtae
Surgat huic laurus!” Prensumque a pectore triplex,
(Namque sinu divus veniens a Nazareth Ales
Virgineam occuluit laurum) sublatus in auras,
Vitiferos lambit qua lympha Perilia lucos
Pampineasque malo defendit ab

Immittit folium. De quo, ceu semine iacto,
Haec regio lauru, totusque is lucus abundat. 10.
Sed memoranda illo mutata Perilia rivo.
Huic sponsus Goliacus erat, quem saga potenti,
Quod thalami primos Natae contemneret ignes,
Carmine mutavit saxo; quod nomine collis
Monstrat adhuc proprio: dedit et sua nomina colli.
Nympha gemens puerum, dum

gerentem
Cornua et hunc ferri qua nescio cuspide caesum
Insontem mitemque Agnum iugulique madentem
Sanguine, qua mediae se porrigit area telae
Exprimit et caesae pecudi dat lumina septem.
Huic etiam septem ceris signisque volumen
Grande tenere dedit; potuit sed littera clausi
Nulla patere libri. Tum se curvantia circum
Quatuor et bis dena senum capita alba, coronis
Cincta prius, modo humi stratos

nomen,
Nazareth. Hic domus est servantis avita puellae
Limina, connubio iunctae; castumque marito
Iosippo nomen, cui regia stirpis origo,
Uno eodemque illi virgo de stemmate nupta.
Nomen huic Mariae, lecta haec ex omnibus una
Aeterni Unigenae Mater, cui prima vetusti
Probra piaturo sceleris. Sumendus ab illa
Est sanguis parque aerumnis de sanguine corpus.
I celer et tenues perfer mea dicta per

restante tulit, “Promittitur,” inquit,
“Quis mihi natorum commendatissimus infans,
Si mea perpetui numquam solvenda pudoris
Vota obstant? Sum iuncta viro, sed nupta iugalis
Nescia sum thalami.” Gabriel huic ore reponit:
“Virginitas illaesa tua est, illaesa manebit,
Virgo uni fecunda Deo: purissimus umbram
Te super efficiet caelique ut opaca beatus
Spiritus adveniet nubes, tibi pronubus ardor.

non gnara silendi,
Aetherei fructus vacuo sermone perorat:
Quae nisi divinas nescit vox esse diserta
Ad laudes, vox ista Dei est, velut ora soluti
Ista fuere diu muti praeconia mystae.
Huic fidei Nemesis dubiae pro crimine mentis
Auditum cum voce rapit: sat congrua culpae
Poena, quod aure fides audit panditque loquendo.
Utraque erat fidei rea castigata facultas.

didicere tribules.
Hoste triumphato pacem dabit ille, nec ultra
Tartareis in nos odiis exercita vincet
Saevities maestoque patrum servata profundo
Agmina propitia victor pietate reducet.
Huic memora aeterni pacti stat firma voluntas,
Prout tua Thariadae sancto servoque fideli
Promisit iurata fides, factura vetusti
Servitii immunes libertatisque receptae
Munus in obsequium sanctum castumque

dedissent.
Parca cibi sed Virgo levi non munere spreto
Corporis exhaustas consueta resumere vires
Exigua dape, suaderi non pauca tenere
Difficilis, multum quod erat grato ore relinquit.
Huic facilis Ceres et decerptus ab arbore fructus
Sufficiens annona fuit; Bacchoque relicto
“Aestivae,” dixit, “poterit sine pondere dulcis,
Sive patens rivus, sive obvius esse siti fons.”

legebat iter, tacito dum pectore versat:
“Iosippo quid mentis erit, tribus hospita lunis
Tecta ubi trivisse expendet fetuque trimestri
Agnosci facilem, tumidum sine coniuge ventrem
Aspiciet? Quantus mentem huic prosternet amaror?
Omnipotens caeli genitor! Me forte putabit
Coniugii laesisse fidem spretoque profectam
In montana viro votoque pudore tegentem
Foedam animi labem, tantum voluisse marito

fecit onustam
Germine divino, laesae sine crimine famae
Et probri vacuam potis est servare parentem.
Ille modum, famae tantos componere fluctus
Inveniet, nostri custos et testis honoris.
Huic ego me fidei nimium secura reservo.”
His animosa viae reliquum iucunda peregit. 12.
Attigerat casto tandem servata marito
Tecta. Lares

17.
Nox erat et necdum furvam spoliaverat aethram
Sideribus pictâ coniux Tithonia pallâ,
Cum monitum caeleste viro testesque pudoris
Sopito auditae voces. Huic sole propinquo
Ardebat gravidae mens visa retexere nuptae
Eiusdemque uteri se credulitate labantem
Arguere et fidum comitem maiore deinceps
Sollertem obsequio et quocumque labore futurum

decurrere menses,
Se genetrice novo tandem ut festinus in ortu
Respiciat sua clamantes exordia Titan.
Iuda etenim belli studiis exercitus istum
Assiduo authorem pacis clamore vocabat.
Huic pacis Domino demum Pax totius orbis
Praelusit, latiis mundo donata triumphis.
Pax etenim terrarum extra confinia Martem
Proscriptum, centum vinclis ubi strinxit ahenis,
Trans mare Pacificum vexit, quod

Exilio et tenebris tristem corpusque gravantis
Orbibus implicitum ferri, in mea regna reducam,
Ingens imperii decus, oeconomumque profectae
A patre fortunae: quod enim ultra crescere possit
Se tota huic debet regalis copia gazae.” 31.
Immodica imperii censusque immensa cupido
Gradivi laudem postquam sic fata fuisset,
Ambitio malesana istam

matris
Ad cumulum proles, quae dum feliciter ivit
In numerum, non auxit opes, sed amare repertam
Matris egestatem facilis; quin fluxa bonorum
Ludibrium quam vile esset fortuna, docebat.
Huic tamen accessit Domui: peritura deesse
Cui voluit si dona Deus; cumulavit egenos
Divinarum ampla Charitum ubertate penates. 40.
Hic si ficta

Visa malis statio: speluncae imitata figuram
Et spelunca fuit; qui tunc melioris egenus
Hospitii, reduces Phoebi excipiente quadrigas
Oceano; nullo dignatis hospite, proli
Divinae aptatis (huic servabatur inanis
Illa specus) Boreae flatus vitavit in antris.
Speluncam faber ingreditur pecudumque duarum
Servitium gravidamque tegit specus una puellam.

magistri
Ipsi ovium, donec summa formidine pressis
Pelleret his unus terrorem vocibus Ales:
“Custodes ovium, turbatas ponite mentes!
Laeta fero, totum oblectent quae nuntia Iudam.
Huic promissa olim partu prognata recenti
Est soboles. Urbs vero huius Davidica Bethlem
Hospitium natale Ducis: properate volentes,
Ite citi, bona turba, viri, vicinaque Bethlem
Festinate hilares ad moenia.

Hebdomas, ut sobolem nuptae pro more iugales
Expertae thalamos Virgo lustranda referret.
Hinc ea, ne positam posset transgressa videri
Legem (quantumvis salva quoque lege piari
Non opus huic matri, iacto quae semine prolem
Non dedit) abstinuit fano, se donec ab orta
Prole, quaterdecies nova lux Phoebea vocaret.
Adfuit haec matremque monet, cui muneris ergo
Bisgeminus picta turtur cervice

Arnon
Monte cadens, amnis dictus par montibus Arnon.
Hinc Madianiten voluitque subire recessus
Petrosos Arabum; cavitque ignota viarum
Ludibria, aethereo sed non sine flamine Ioseph.
Huic etenim ignaro postquam pede pressa locorum
Devia, fallaces correxit semita gressus
Aligeri monstrata fide. Dextrum ille dolosi
Nam bivii dum torquet iter, non dexter in urbes
Tendebat, queis caeca infantum

paterna
Hoc coluit virtute heres opibusque replevit
Aethereis, quarum tangi livore putasses
Caelicolas, aequanda datis sibi dona stupentes
Terrea sortiri Galilaeae limina nuptae.
Huic Domui, quamvis cocto pro pulvere vili
Maius erat pretium, quam si caelestibus unà
Sideribus terraeque auro iungatur Erythrae
Baccarumque Indi pretiosa superbia ponti;
Ex quo felices venientem in membra

18.
Interea genetrix Virgo, mortale mariti
Quod fuerat, tumulo claudit signisque pudoris
Virginei, lauri foliis et floribus ornat.
Huic ego tale suo scripsissem in marmore carmen:
“Ne sacros turbes cineres, adverte viator!
Virginis hic matris sponsus iacet. Omnia dixi.” 19.

Hoc totum lux prima dabit, sed tertia vivum
Proferet et reducem tumulo tua, mater, habebunt
Lumina mortalem non plus lacrymantia natum.” 25.
Huic genetrix maesto nimium sic ore reponit:
“Nate, mihi supremus amor, suprema voluptas
Supremusque dolor! Quis matrem occumbere ferro,
Atque odium populi pro te sufferre rogantem
Nate dabit? Levior proprii

haec maestae, nati sub morte potestas
Accessit matri: est alius qui hoc funere crevit
Matris honor; tacita moriens quem voce parenti
Exposuit soboles, patris memorabile donum.
“Tu siquidem”, extremis proles huic vocibus infit,
“Fida meae mortis comes atque invicta mearum
Poenarum aspectu martyr fortisque fuisti;
Te penes humanae arbitrium finale salutis
Esse pater voluit, fati mortisque potentem

Bibliographia locorum inventorum

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report