Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: te Your search found 9840 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 301-400:301. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] In Iovis officium Nox geminavit iter.
302. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
31. AD ANIMAM SUAM
303. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
304. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
305. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] deserta, cito rursus in astra, redi.
306. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] fugito pocula tarda lacus.
307. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] nullo tempore nomen ama!
308. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
309. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section]
310. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Nemo aderit qui vota ferat, qui Numen adoret,
311. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Otia ages coelo, duces inglorius aevum,
312. Jan Panonije. Epigrammata et elegiae, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quis nisi terra dedit?
313. Vitez od Sredne,... . Epistolae duo a. 1448, versio... [page 125 | Paragraph | Section] constantia. An. 1448.
314. Vitez od Sredne,... . Epistolae duo a. 1448, versio... [page 125 | Paragraph | Section] facile coniicimus, quandoquidem eas multo prius gestas audire, quam gerendas orator ipse nunciare potuisti; verum ne varii rumoris, ut fit, te involucra teneant, neve plus temporis turbationi, quam commendatae operae accomodes, placuit, ut saltem de reditu nostro, ac paucis desuper avisamentis, te utcunque solaremur, quibus imprimis certior fias, hac vice nos fortunae magis, quam animi possessione exutos; in caeteris, quae passi sumus, divino, non humano flagello, gloriam, laudemque tribuimus. Pridie penultimam Septembris ab Danubio, te vidente, castra mota fuere. Item deinde et provisum
315. Vitez od Sredne,... . Epistolae duo a. 1448, versio... [page 125 | Paragraph | Section] de reditu nostro, ac paucis desuper avisamentis, te utcunque solaremur, quibus imprimis certior fias, hac vice nos fortunae magis, quam animi possessione exutos; in caeteris, quae passi sumus, divino, non humano flagello, gloriam, laudemque tribuimus. Pridie penultimam Septembris ab Danubio, te vidente, castra mota fuere. Item deinde et provisum de omnibus, demum tam celeriter in hostem ventum est, ut prius perficere, quam sentire laborem videremur; laborem viae dicimus, non pugnae, nam de constantia pugnae, et ipsi hostiles oculi confiteri poterunt, vix unquam
316. Vitez od Sredne,... . Epistolae duo a. 1448, versio... [page 127 | Paragraph | Section] multitudine et super haec omnia peccatorum nostrorum merito, acquisiverunt. Si laeta vel incruenta victoria fuerit, eis iudicandum relinquimus, nobis sufficit supernam animadversionem ad eruditionem potius, quam ad internecionem interpretari. Caeterum de persona nostra, si gloriari oportet coram te, recte in infirmitatibus, passionibusque nostris gloriabimur, hostilem pressuram, captivitatem et caeteras fortunas abunde experti, sed iuvat inter haec, quod non ignavo quaestu passi sumus, sed in eo negocio, utpote fidei, in quo nec armis, sed nec morti cedere destinatum erat, ubi cum adhuc
317. Andreis Trogiranin. Ad puerum forma superbientem... [page 261v | Paragraph | Section] queat
318. Andreis Trogiranin. Ad puerum forma superbientem... [page 261v | Paragraph | Section] non stabili |
319. Rastić, Nikola. Clarissimo Equiti D. Francisco... [page 196 | Paragraph | Section]
Epistola CXXXIII.
320. Rastić, Nikola. Clarissimo Equiti D. Francisco... [page 197 | Paragraph | Section]
tuae nobilitati referre visum est ut facilius Nicolaum tuum nusquam immemorem tuae dignitatis fuisse intelligas. Fatebor ingenue de tua gloria graviora testimonia saepissime extitisse, fideliora vero aut tui amantiora numquam. Quae cum ita sint, ego pro tuis in me maximis beneficiis meaque in te plurima observatione magnopere a te amari et aliquando, cum a reipublicae curis laxatus aliquid temporis suppeditare poteris, tuis ornatissimis literis visitari exopto. Quod si pro tua humanitate alterum impetravero, alterum vero jam impetratum conservari intellexero, munus
321. Rastić, Nikola. Clarissimo Equiti D. Francisco... [page 197 | Paragraph | Section]
ut facilius Nicolaum tuum nusquam immemorem tuae dignitatis fuisse intelligas. Fatebor ingenue de tua gloria graviora testimonia saepissime extitisse, fideliora vero aut tui amantiora numquam. Quae cum ita sint, ego pro tuis in me maximis beneficiis meaque in te plurima observatione magnopere a te amari et aliquando, cum a reipublicae curis laxatus aliquid temporis suppeditare poteris, tuis ornatissimis literis visitari exopto. Quod si pro tua humanitate alterum impetravero, alterum vero jam impetratum conservari intellexero, munus
322. Rastić, Nikola. Clarissimo Equiti D. Francisco... [page 198 | Paragraph | Section]
munus
divitiarum multarum pretiosius me adquisivisse fatebor. Erit namque mihi hoc praestantissimum munus et ad animi jocunditatem et apud nostros homines ad memoriae dignitatem quam maximam, si in his partibus tua mihi scripta pervenerint. Quamobrem te plurimum exorare ac magnopere obtestari non desinam ne clarissimam auctoritatem spectatissimi et pro maximis gravissimisque causis a toto orbe terrarum cogniti atque probati viri huic meo honori deesse velis.
Dolui profecto saepissime, et
Novi excellens ingenium tuum, quam cupidissimus sis magnarum rerum, praecipue
strenue ac magnifice gestarum. Hoc insigne ac memorabile facinus, quod hisce
diebus ex sententia Senatus non minus prudenter quam fortiter gestum est, ad te,
vir ornatissime, impresentiarum scribere constitui.
et fatentur,
te iustitiae esse accerimum patronum, nec unquam ullius auctoritas tantum
efficere potuit; ut a dignitate, splendoreve tuo discederes; qua ex re virtute
tua et animi magnitudine fretus, Luciano sacerdoti modestissimo illa de te
pollicitus sum, quae de summo viro polliceri possunt. Postquam iudicem suum te
esse cognovi, ipsum bene sperari iussi. Est mea ex sententia sacerdos singulari
modestia; mihi iustis de causis carissimus. Habet preterea causam (ut opinio
tantum
efficere potuit; ut a dignitate, splendoreve tuo discederes; qua ex re virtute
tua et animi magnitudine fretus, Luciano sacerdoti modestissimo illa de te
pollicitus sum, quae de summo viro polliceri possunt. Postquam iudicem suum te
esse cognovi, ipsum bene sperari iussi. Est mea ex sententia sacerdos singulari
modestia; mihi iustis de causis carissimus. Habet preterea causam (ut opinio mea
fert) luce meridiana clariorem, cum diligentius consideres; pro singulari
impensa
ecclesias edificavere dedicavereque violato divino et humano iure, maximis
contumeliis affectos, proprio et avito iure privari. Lucianum suasi sine aliqua
hesitatione, tuae fidei omnia sua iura committat. Aegre fert bona illa abs te
sequestrari, quae ille et patronatus iure et apostolica auctoritate possidet.
Maiorem in modum rogo, ita rem suam suscipias, ut ipse intelligat me ad te hac
de re non frustra scripsisse.
aliqua
hesitatione, tuae fidei omnia sua iura committat. Aegre fert bona illa abs te
sequestrari, quae ille et patronatus iure et apostolica auctoritate possidet.
Maiorem in modum rogo, ita rem suam suscipias, ut ipse intelligat me ad te hac
de re non frustra scripsisse.
Tragurio
1453-06-30, Tragurio, ad M. Vallaressum
Mapheo archiepiscopo Hyadrensi.
Multis de causis, vir clarissime, Stephanus Cige a me et diligitur et amatur;
qua ex re maiorem in modum te rogo atque etiam rogo, ita illum suscipias, ut
intelligat meam commendationem apud te tantum et ponderis et auctoritatis
habuisse, quantum scribens confidebam. Habet causam (ut opinio mea fert) iustam
et virtute tua dignissimam, umbra tantum tui presidii facile defendi poterit. Et
quia virtus tua preclara, in multis
GEORGIUS AUGUSTINUS ZAGABRIENSIS. EPISTOLA AD NICOLAUM OSTPHI.
consuetudinis diremptio, tuae generositati lubens, si mentem verba
sequerentur, exponerem. Verum etiam, ne assentatoris officio fungi censerer,
impraesentiarum tacendum potius, quam ullum verbum proloquerer, existimaveram. Sed
animo nequaquam quiescente, immo urgente, ut aliquid litterarum ad te
perscriberem, impellor, uti paucis tecum his praesentibus colloquar.
Maximo itaque
desiderio immensaque cupiditate, vir magnifice, superioribus diebus tuam humanitatem
visere exoptaveram tum plurimarum rerum, tum tuae benivolentiae
invidente longe aliter, quam
animo meo destinaveram, effectum est — quippe nec meae nec Heliae, uti istic
accepimus, litterae tibi redditae fuerant — meque paene ignotum, qui absens tuae
humanitati notus esse cupieram, reddidit. Nihilominus tamen, ut uterque nostrum istuc
advenit, tanta te humanitate praeditum conspeximus, ut mox nobis visis te hilarem
vultuque iocundo erga nos praebueris nosque tuum in contubernium, ac si sexcentis
annis antehac convixissemus, gaudens accepisti iusque hospitii more priscorum colere
videbare. Illi etenim maximum aliquid consequi se putabant, si
effectum est — quippe nec meae nec Heliae, uti istic
accepimus, litterae tibi redditae fuerant — meque paene ignotum, qui absens tuae
humanitati notus esse cupieram, reddidit. Nihilominus tamen, ut uterque nostrum istuc
advenit, tanta te humanitate praeditum conspeximus, ut mox nobis visis te hilarem
vultuque iocundo erga nos praebueris nosque tuum in contubernium, ac si sexcentis
annis antehac convixissemus, gaudens accepisti iusque hospitii more priscorum colere
videbare. Illi etenim maximum aliquid consequi se putabant, si aliquos iure
hospitalitatis sibi coniunxissent:
foedius, nil turpius, nil denique taetrius admitti posse crederent, quam hospitem
violare seu quavis affici molestia. Cuius rei et ipse Maro clarissimus omnium vates
non ignarus ipsum Iovem summum deorum gentilium, etiam hospitio praefectum
memorat. Inquit etenim: Iupiter, hospitibus nam te dare iura loquuntur.
Unde et sanctum et inviolatum maximeque religionis ac observantiae
nomen hospitii apud illos habebatur. Tua vero benignitas nos non ut
hospites, immo ut amicos et maxima necessitudine tibi coniunctos
tractavisti, humanissime accepisti totumque te nobis deditissimum
hospitibus nam te dare iura loquuntur.
Unde et sanctum et inviolatum maximeque religionis ac observantiae
nomen hospitii apud illos habebatur. Tua vero benignitas nos non ut
hospites, immo ut amicos et maxima necessitudine tibi coniunctos
tractavisti, humanissime accepisti totumque te nobis deditissimum
ostendisti, ut nequaquam tuorum morum facilitas summaque tuae
amplitudinis suavitas nostris animis imposterum excidere poterit.
Quid enim loquar? quam suavem quamve dulcem te agnoverimus in
compellendo? quam comem ac placidum in pertractando quamve benignum
ac liberalem
immo ut amicos et maxima necessitudine tibi coniunctos
tractavisti, humanissime accepisti totumque te nobis deditissimum
ostendisti, ut nequaquam tuorum morum facilitas summaque tuae
amplitudinis suavitas nostris animis imposterum excidere poterit.
Quid enim loquar? quam suavem quamve dulcem te agnoverimus in
compellendo? quam comem ac placidum in pertractando quamve benignum
ac liberalem splendide accipiendo? Tua suavitas adeo nos tibi
coniunxit, comitas adeo devinxit, benignitas adeo obligavit, ut vix
alicui mortalium magis astringi deberive cupierimus. Nos exinde tua
Si vero quavis in re prorsus inepti fuerimus,
nobis persuademus, tuus etenim ingenuus animus, tua mansuetudo, tua
facilitas hoc nobis pellicere videtur.
animus, tua mansuetudo, tua
facilitas hoc nobis pellicere videtur.
praecidit, ademit et
huius generis prae oculis se
obtulit, ut ipsa in visione ambigerem, anne Bononiae adhuc
persisterem, qui tamen pridie ea excesseram. an foris
Bononiam pernoctarem. Tua nanque benignitas mihi adesse visa est orans
atque obsecrans deum sanctosque eius angelos, ut, si abs te
digrederemur, navis, qua eramus navigaturi, aliquid pateretur
incommodi. Nobis vero tuis minime precibus acquiescere volentibus
tuaque orata irrita linquentes navim conscendere visi sumus. Ecce
autem nobis navigantibus subito tua optata rata fuere. Equidem magna
vis aquae quibusdam rimis
guttur
ac interiora liquore, quod contineret, temperans amissas instaurare vires pollicebar,
sed ecce interea et domestici nobis obviavere luceumque iustae quantitatis afferentes
ac elixantes nobis epulandum apposuere, ubi totus noster sermo inter edendum tua de
amplitudine habitus est, te adesse maximis longisque votis exoptantes. Sed cur
amplius te teneo? Tu saepissime nostro sermoni intercurris, omni fere momento tui
meminimus, te absentem ac si praesentem conspicimus, tuus enim vultus nostro inhaesit
pectori, tua effigies nostro insculpta est cordi, urbanitas morum nostro
amissas instaurare vires pollicebar,
sed ecce interea et domestici nobis obviavere luceumque iustae quantitatis afferentes
ac elixantes nobis epulandum apposuere, ubi totus noster sermo inter edendum tua de
amplitudine habitus est, te adesse maximis longisque votis exoptantes. Sed cur
amplius te teneo? Tu saepissime nostro sermoni intercurris, omni fere momento tui
meminimus, te absentem ac si praesentem conspicimus, tuus enim vultus nostro inhaesit
pectori, tua effigies nostro insculpta est cordi, urbanitas morum nostro insedit
animo totosque nos tibi scias deditissimos, tui
iustae quantitatis afferentes
ac elixantes nobis epulandum apposuere, ubi totus noster sermo inter edendum tua de
amplitudine habitus est, te adesse maximis longisque votis exoptantes. Sed cur
amplius te teneo? Tu saepissime nostro sermoni intercurris, omni fere momento tui
meminimus, te absentem ac si praesentem conspicimus, tuus enim vultus nostro inhaesit
pectori, tua effigies nostro insculpta est cordi, urbanitas morum nostro insedit
animo totosque nos tibi scias deditissimos, tui amantissimos, tui cupidissimos. Quod
item erga nos tua ab humanitate fieri speramus.
Kalendas Iulias, rediit. Quam laeti eum viderimus, vix verbis explicare
possem, uti eum, quem magnopere exoptaveramus. Illico eum convenientes tuo ei nomine
salutes diximus, quas gratissimas habuit eumque esse ac fore tibi coniunctissimum
certo scias. Postquam commoditas temporum aderit, te visendum istuc accedere
pollicitus est.
Tua me humanitas commendatum habeat, tuam praeterea magnificentiam
oro, dominis Petro et Gregorio dominoque Marcello Romano nomine meo dic
salutem. Marcello pro suis calamis, quibus me donaverat, age singulares gratiarum
actiones dominoque
consulat. Pro viribus ortatur ad extinguendum hoc commune incendium. Si Servia
potietur, actum est de imperio Panonum; vel inviti imperata hostis facient. Si
quid preterea
e vestigio te
certiorem faciam.
Uxor mea, cum hac aegritudine vehementer affligeretur, votum fecit, si vita
longior dei clementia producetur, templum divi Antonii Padue visere. Vel hac
necessitate coactus, te coeterosque, quos absentes colo et observo, videbo.
Petro parebant. Rex et despotus
inviti et gementes imperata facturi sunt. Rex tanto periculo exterritus, ut
filio suo adolescenti splendidissimo nubat, enixissime contendit. Nihil adhuc
compertum habeo; si quid explorati habuero, continuo te certiorem faciam.
Magnanimus Stephanus simulate regis molitiones animadvertit;
contractis copiis facto undique delectu ingens bellum se Crovatis illaturum
minatur. Hoc terrore regias nuptias se disturbare posse confidit.
potissimum tibi eum mitto; sed multo magis, ut tu homo nobis amicissimus, cum inimicitiarum utilitates a Plutarcho sapienter collectas leges, quanto uberiores sint amicitiae nostrae fructus, recognoscas. Ceterum quod ad opusculum ipsum pertinet, nec ego id tibi admodum commendo, nec emitti abs te in vulgus magnopere cupio; quoniam ex ea re laudem nolo consequi, quam laudis gratia non sum ingressus; vituperationem certe non debeo, cum nec doctrina mea, nec aetas ea sit, ut citra veniae meritum quicquam potuerit a nobis delinqui. Quicquid erit, equidem prober ab aliis an reprehendar, juxta
comice depingentem; quem ideo studiosis non inutilem fore arbitror, quod sive hoc morbo laborantes eum legent, poterunt sanari; sive plane valentes, qualis tu es, poterunt oblectari. Ceterum si mandatum meum de eo expectas; ad superioris opusculi, cui et hoc annectendum curabis, praefatiunculam te remitto. Nam in praesentia majus quippiam tecum agere constitui. Nomen quidem istud, quod pro indice libri asscriptum vides, Aulus Gellius, opinor, in Noctibus Atticis, de hoc ipso tractans ita respuit, ut aliud statim
concinnius requirat; postremo desperata ejus
parentis optime meriti ac protectoris beneficii. Quippe
nullum adverse fortune locum relinquat. Ubi enim plurimum consilii, ibi fortune parum! vii
doctrina accendunt, exemplis confirmant ad bene beateque vivendum. Quantum itaque Numa Pompilius praefuit Romano imperio legibus et religione, quantum Tulius Hostilius aut Ancus
nobis est tua res publica, que semper in arduis rebus tuo conscilio, tua opera usa est! Testis est tota Italia, que tuis compluribus quibusdam stellis micat! Testes sunt tue res geste que suo felici eventu et tuo ausu ac magnanimitate semper claruerunt! Nam praetermissis his que per te gesta sunt in luce et in oculis totius Ytalie, quo et pacto laborante bello Ytaliam, traiecto amne Mintio ix , reiecto hoste armato
celeritate, clade ad Caravagium xi accepta, rebus dubiis occurendo tue rei publicae consuluisti. Quid de pace xii cum rege Arragonum, xiii in qua nimirum coronam capiti tuo imposuisti? Et cum in reliquis rebus alios superasses, in hac sola, pace tua dicam, te ipsum superasti et quem (ut fertur) magistratus
fortitudine! Si populus Atheniensis praeclaros viros ob virtutem donabat coronis, si senatus populusque Romanus tantos suis Cesaribus tribuebat honores, iure suo praestantissimus senatus amplissimos tibi
68 69 70 71
Illis: illius Cedant: cedam Fortasse regna et Ad unius: adutus
potiuntur imperii et tibi
cesere, ut quod omnes regere nequeunt in te uno collatum extet, universe 73 enim potestate domini! Tu vero solus potestate et dignitate praestas. Fruere igitur his et huiusmodi laudum tuarum praeconiis, ad que non solum te provexit tua praestantissima virtus, totius incliti senatus
non solum te provexit tua praestantissima virtus, totius incliti senatus
urbi, non solum Dei immortalis iniurias sed etiam hominum vindicare: in hoc enim nata, in hoc educata, ut contumelias Christi sui non ferat, quo duce vincere exploratissimum est! Memineris igitur tibi tueque fidei patrocinioque rem Christianam divinitus esse creditam, que non penitus inclinata in te solo recumbit. Eam igitur genu adnixus voce supplici ac demissa tue religiose pietati iterum iterumque commendo.
tamen ita iudico, quod ille homo nescit fortuna uti. Nos hactenus, Deo iuvante, satis feliciter viximus sine Horoscopis et Genethliacis; spero vivemus et in futurum. Medici tamen et tonsoris adhuc volo memineris. Peregrinationem istam tuam Hispaniensem seu Britannicam, tunc magis laudabo, cum te salvum et locupletem revertisse audiero. Non timeo equidem tibi Scyllam et Charybdim, Cyclopas et Laestrygonas; cave de Solis mensa et Lothophagorum succis ne quid gustes. Vide ne qua te Circe, ne qua Calypso detineat,
tonsoris adhuc volo memineris. Peregrinationem istam tuam Hispaniensem seu Britannicam, tunc magis laudabo, cum te salvum et locupletem revertisse audiero. Non timeo equidem tibi Scyllam et Charybdim, Cyclopas et Laestrygonas; cave de Solis mensa et Lothophagorum succis ne quid gustes. Vide ne qua te Circe, ne qua Calypso detineat,
isti tui Archiepiscopi et Comites, Quos colis et Musarum et Apollinis aede relicta. Quanto autem longius et diutius es affuturus, tanto magis cura, ut quamprimum habeamus ea, quae tibi commisimus, schedulas puta nostras et arma et praesertim commentarios in Homerum. Thoracem autem sericeum, et si quae imparata vel nondum missa relinques, doce, uti requiramus. Postremo fac nos certiores quamdiu adhuc mansurus in Italia sis; ne frustra postmodum ad te scribamus, aut inani labore nuntios fatigemus.
Archiepiscopo Colocensi dignissimo Nicolaus Episcopus Modrussiensis salutem exoptat sempiternam.
2 Solent qui longinquas adeunt terras reuertentes e peregrinis deliciis munuscula amorem suum testantia carissimis suis deferre. Cum autem ego te in carissimorum uel parentum uel dominorum numero habeam, ac ne omnino uacuis ad te reuertar manibus, munera tibi ex Italis mercibus quas olim in exiguo ingenioli mei penu recondideram recondideram] corr. lector A1 ex recondiderem paraui, non
Modrussiensis salutem exoptat sempiternam.
2 Solent qui longinquas adeunt terras reuertentes e peregrinis deliciis munuscula amorem suum testantia carissimis suis deferre. Cum autem ego te in carissimorum uel parentum uel dominorum numero habeam, ac ne omnino uacuis ad te reuertar manibus, munera tibi ex Italis mercibus quas olim in exiguo ingenioli mei penu recondideram recondideram] corr. lector A1 ex recondiderem paraui, non quidem tam iucunda quam miserrima hac temporum nostrorum condicione congrua. Siquidem
Flagellat praeterea Deus delinquentes, ut uerberibus emendati consultius sibi in futurum prospiciant. Nam plerique uix tandem sub flagello se peccasse sentiunt. Afflicti enim Israelitae a serpentibus ignotis dixerunt ad Moysen: Peccauimus, quia locuti sumus contra Dominum et contra te; ante uero nec peccatum suum recognoscebant, nec diuinum implorabant auxilium. Fratres Ioseph locuti sunt ad inuicem: Merito haec patimur, quia peccauimus in fratrem nostrum et idcirco uenit tribulatio. Et Dauid uidens Dominum propter peccatum elationis eius
agens decantabat: Bonum mihi, quod humiliasti me, ut discam iustificationes tuas; quod, ut scriptum est, uexatio dat intellectum.
Hinc illa uox caelestis ad superbum regem, seque omnipotenti aequantem, ruit dicens: Tibi dicitur, rex Nabuchodonosor; regnum tuum transiit a te, et ab hominibus eicient te, et cum bestiis atque feris erit habitatio tua. Faenum quasi bos comedes et septem tempora commutabuntur super te, donec scias quod dominetur Excelsus in regno omni et cuicumque uoluerit det illud. Quae singula cum completa essent,
mihi, quod humiliasti me, ut discam iustificationes tuas; quod, ut scriptum est, uexatio dat intellectum.
Hinc illa uox caelestis ad superbum regem, seque omnipotenti aequantem, ruit dicens: Tibi dicitur, rex Nabuchodonosor; regnum tuum transiit a te, et ab hominibus eicient te, et cum bestiis atque feris erit habitatio tua. Faenum quasi bos comedes et septem tempora commutabuntur super te, donec scias quod dominetur Excelsus in regno omni et cuicumque uoluerit det illud. Quae singula cum completa essent, quam humilis, quam mansuetus,
ad superbum regem, seque omnipotenti aequantem, ruit dicens: Tibi dicitur, rex Nabuchodonosor; regnum tuum transiit a te, et ab hominibus eicient te, et cum bestiis atque feris erit habitatio tua. Faenum quasi bos comedes et septem tempora commutabuntur super te, donec scias quod dominetur Excelsus in regno omni et cuicumque uoluerit det illud. Quae singula cum completa essent, quam humilis, quam mansuetus, quam Deo subiectus et in lege ipsius fuerit eruditus audiamus: Ego, inquit, Nabuchodonosor oculos meos ad caelum leuaui et sensus meus redditus est
ad aeternas mitti delicias, non paenitenti autem ad temporalia sempiterna adiecta esse supplicia? Praedixerat siquidem Dominus etiam ad uesperum in uineam Domini Sabaoth ad opus accedentem felicem illum suscepturum denarium, et non uigilantes uirgines a talamo sponsi exclusas; nec queri poteris te bis punitum. Nam coeptis in hac uita poenis in perpetuum affligendus eris, unaque poena in praesenti incepta uita in futura sine fine perseuerabit. Sed de his hactenus.
Nunc ad illud ueniamus omni sane admiratione dignum, quod quinto proposuimus loco, Deum uidelicet
nulla est in levibus constantia, quae in hoc genere prima exigitur. Per me tamen nunquam stabit, quo minus concordia ista duret; dissimulabo praeteritas offensas, obliviscar iniuriarum omnium causa pacis. Si tamen, quod plurimum vereor, ille redierit ad vomitum, … Verum de his hactenus. Nunc ad te, et tua negotia, mi Compater, venio. Scribis de humanitate regis erga te, et liberalitate D. N. de pollicitatione D. Varadiensis et Colocensis Antistitum. Qua in re tibi gratulor, quia futurum iam iam divitem conspicor; mihi gaudeo, quia quod ego tibi debebam, id alios praestare et vicem meam
me tamen nunquam stabit, quo minus concordia ista duret; dissimulabo praeteritas offensas, obliviscar iniuriarum omnium causa pacis. Si tamen, quod plurimum vereor, ille redierit ad vomitum, … Verum de his hactenus. Nunc ad te, et tua negotia, mi Compater, venio. Scribis de humanitate regis erga te, et liberalitate D. N. de pollicitatione D. Varadiensis et Colocensis Antistitum. Qua in re tibi gratulor, quia futurum iam iam divitem conspicor; mihi gaudeo, quia quod ego tibi debebam, id alios praestare et vicem meam supplere video. Si quid tamen ex istorum omnium collatione ad summulam
praestare et vicem meam supplere video. Si quid tamen ex istorum omnium collatione ad summulam aliquid tibi defuerit, recurres ad me, et si blande poposceris, forsitan accipies. O factum bene! quod Musae tuae et facetiae, hic inter barbaros maiora inveniunt praemia quam domi. Quam male metui, ne te ego ad litus arandum ducerem! Sed iam sequere fortunam tuam et nata sine cucurbitis. Semper tamen in memoria habeas, ad quid huc veneris? Nempe ut doceas indoctos, exhilares moestos, teipsum locupletes. Cave ergo quidquam dicas agasve contrarium. Proinde nec tuum illud mihi placet, quod de
nec tuum illud mihi placet, quod de Imperatore et de Rendolo iocaris. Nonne subiit, quam grave sit in eos scribere, qui possunt proscribere, et in eos dicere, qui possunt edicere? Tu tamen in his utere iudicio tuo, et prudentiorum; mihi pro amicitia satis fuerit admonuisse. Quod legationem meam ex te quaeritat rex, mediocriter laetor. Scio voluptati sibi esse non tam facta ipsa et rerum ordinem, quam sales tuos; nec dubito eum magis delectari narratis tuis, quam gestis nostris. Postremo suades ut libros mittam. An nondum etiam satis misisse videor? Graeci mihi soli restant, Latinos iam omnes
Lipauich post pestem Tragurium rediens composuit
composuit
tibi grata quies,
fueras Veneta vel pulcrior urbe
stet lucida marmore et auro
splendidior lux
tectis
famosus nectare Bacchi,
seges hac Bacchus fertilitate sua.
epistulae, quam Cicero ad L. Lucceium scribit:
Quamquam ipsa consolatio litterarum tuarum gratissima est, declarat enim sumam
beniuolentiam coniunctam pari prudentia, tamen illum fructum ex his litteris
uel maximum coepi quod te praeclare res humanas contemnentem et optime contra
fortunam paratum cognoui; quam quidem laudem sapientiae tuae statuo esse
maximam, nec aliunde pendere nec extrinsecus aut bene aut male uiuendi
suspensas habere rationes.
quid uirtus egregia, quid clara morum ac uitae institutio ab ipsis
postulet, uelint aduertere. Quam rationem Cicero ad Figulum scribens
pulchre per occupationem attigit:
ea quidem facultas uel tui uel alterius consolandi in te summa est, si umquam in
ab exquisita quadam ratione et
doctrina proficiscitur, non attingam; tibi totam relinquam. Quid sit forti et
sapienti homine dignum, quid grauitas, quid altitudo animi, quid acta tua uita,
quid studia, quid artes, quibus a pueritia floruisti, a te flagitent, tu
uides.
Vide, quaeso, quam prudenter eum admonuit et obliqua oratione
insolentiam simul atque arrogantiam euitauit, et quod propter suam
quidnam uicturi gignimur, ordo
quis datus, aut metae quam mollis flexus et unde,
quis modus argento, quid fas optare, quid asper
utile nummus habet, patriae carisque propinquis
quantum largiri deceat, quem te deus esse
iussit et humana qua parte locatus es in re.
Sed de his satis. Ad alios, quos consolari difficile est, reuertamur.
Illis
admonere oportet: consolator primam curam adhibeat
ostendere aut persuadere illi, quem consolatur, se uerum esse amicum.
Quod Cicero erga Titium pulcherrime seruauit; sic enim exorsus est:
Etsi unus ex omnibus minime sum ad te consolandum accommodatus, quod tantum ex
tuis molestiis cepi doloris ut consolatione ipse eguerim, tamen, cum longius a
summi luctus acerbitate meus abesset dolor quam tuus, statui nostrae
necessitudinis esse meaeque in te beniuolentiae non
omnibus minime sum ad te consolandum accommodatus, quod tantum ex
tuis molestiis cepi doloris ut consolatione ipse eguerim, tamen, cum longius a
summi luctus acerbitate meus abesset dolor quam tuus, statui nostrae
necessitudinis esse meaeque in te beniuolentiae non tacere tanto in tuo maerore
tam diu, sed adhibere aliquam modicam consolationem, uel quae leuare tuum dolorem
posset, si minus sanare potuisset.
tam diu, sed adhibere aliquam modicam consolationem, uel quae leuare tuum dolorem
posset, si minus sanare potuisset.
Et ad L. Fabium:
Etsi egomet, qui te consolari cupio, consolandus ipse sum, propterea quod nullam
rem grauius tam diu tuli quam incommodum tuum, tamen te magnopere non hortor solum
sed etiam pro amore nostro rogo atque oro, te colligas uirumque praebeas
unde liquet quam
Vitez od Sredne, Ivan (c. 1405-1472) [1448], Epistolae duo a. 1448, versio electronica (, Servia; Segedinum), Verborum 1682, Ed. György Fejér [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [viteziepist1448].
Andreis Trogiranin (c. 1500?) [1450], Ad puerum forma superbientem elegia, versio electronica (), 48 versus, verborum 298, Ed. Bratislav Lučin; Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [andronictragelegia].
Rastić, Nikola (c. 1418.–1454.) [1451], Clarissimo Equiti D. Francisco Barbaro S., versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 532, Ed. Angelo Maria Quirini [genre: prosa oratio - epistola] [word count] [rasticnepist].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1451], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi (Venetiis, 1451-06-28), versio electronica (, Venecija), Verborum 616, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14510628].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1452], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi, versio electronica (, Trogir), Verborum 251, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14520802].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1453], Johannes Sobote Clarissimo P. M. S. P. D., versio electronica (, Trogir), Verborum 134, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14530520].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1453], Johannes Sobotae Mapheo archiepiscopo Hyadrensi, versio electronica (, Trogir), Verborum 118, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14530630].
Augustin Zagrepčanin, Juraj (fl. 1454) [1454], Epistola ad Nicolaum Ostphi, versio electronica (), Verborum 1885, Ed. Ladislaus Juhász [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [augustgepist].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Johannes Sobote clarissimo Patricio P. M. S. P. D., versio electronica (, Trogir), Verborum 222, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14540814].
Sobota, Ivan (mortuus 1467) [1454], Clarissimo patricio Petro M. Joannes Sobote, versio electronica (, Trogir), Verborum 471, Ed. Luka Jelić Franjo Rački [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sobotaiepist14541224].
Jan Panonije (1434-1472) [1456], Epistulae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 1969 verborum, Ed. Sámuel Teleki [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [ianpanepist].
Mihetić, Ambroz (c. 1420-post 1487) [1458], Ad Pasqualem Maripetrum illustrissimum Venetum ducem oratio congratulatoria, versio electronica (), Verborum 2289, Ed. Antonija Vlahov [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [michetaoratio].
Jan Panonije (1434-1472) [1462], Ad Galeottum epistula, versio electronica (, Italia; Hungaria), 366 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1462].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1463], Nauicula Petri, versio electronica (), Verborum 6607, Ed. Luka Špoljarić [genre: prosa - tractatus; prosa - epistula] [word count] [modrnnavic].
Jan Panonije (1434-1472) [1465], Galeotto suo epistula, versio electronica (, Hungaria), 926 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistgal1465].
Lipavić, Ivan (floruit 1465) [1465], Joannes Lipauich post pestem Tragurium rediens composuit, versio electronica (), 70 versus, verborum 465, Ed. Šime Jurić [genre: poesis - elegia] [word count] [lipaviceleg].
Nikola Modruški (c. 1427-1480) [1465], De consolatione liber, versio electronica (, Italija), Verborum 79291, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [modrncons].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
323. Sobota, Ivan. Johannes Sobotae Mapheo... [Paragraph |
Section]
324. Sobota, Ivan. Johannes Sobotae Mapheo... [Paragraph |
Section]
325. Sobota, Ivan. Johannes Sobotae Mapheo... [Paragraph |
Section]
326. Sobota, Ivan. Johannes Sobotae Mapheo... [Paragraph |
Section]
327. Sobota, Ivan. Johannes Sobotae Mapheo... [Paragraph |
Section]
328. Sobota, Ivan. Johannes Sobotae Mapheo... [Paragraph |
Section]
329. Sobota, Ivan. Johannes Sobote Clarissimo P. M.... [Paragraph |
Section]
330. Sobota, Ivan. Johannes Sobotae Mapheo... [Paragraph |
Section]
331. Sobota, Ivan. Johannes Sobotae Mapheo... [Paragraph |
Section]
332. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
333. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
334. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
335. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
336. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
337. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
338. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
339. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
340. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
341. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
342. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
343. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
344. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
345. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
346. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
347. Augustin... . Epistola ad Nicolaum Ostphi,... [Paragraph |
Section]
348. Sobota, Ivan. Johannes Sobote clarissimo... [Paragraph |
Section]
349. Sobota, Ivan. Johannes Sobote clarissimo... [Paragraph |
Section]
350. Sobota, Ivan. Johannes Sobote clarissimo... [Paragraph |
Section]
351. Sobota, Ivan. Clarissimo patricio Petro M.... [Paragraph |
Section]
352. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 71 |
Paragraph |
Section]
353. Jan Panonije. Epistulae, versio electronica [page 72 |
Paragraph |
Section]
354. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 1 |
Paragraph |
Section]
355. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 2 |
Paragraph |
Section]
356. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 3 |
Paragraph |
Section]
357. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 3 |
Paragraph |
Section]
358. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 3 |
Paragraph |
Section]
359. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 6 |
Paragraph |
Section]
360. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 6 |
Paragraph |
Section]
361. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 7 |
Paragraph |
Section]
362. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 7 |
Paragraph |
Section]
363. Mihetić, Ambroz. Ad Pasqualem Maripetrum... [page 7 |
Paragraph |
Section]
364. Jan Panonije. Ad Galeottum epistula, versio... [Paragraph |
Section]
365. Jan Panonije. Ad Galeottum epistula, versio... [Paragraph |
Section]
et male blandos
Sirenum cantus ceratis
366. Jan Panonije. Ad Galeottum epistula, versio... [Paragraph |
Section]
et male blandos
Sirenum cantus ceratis auribus
fac praetereas. Illud iam nunc tecum paciscor, ut reduci tibi, post aliquantam domi morulam, Pannonia sit Corcyra, ego Alcinous. Eritne unquam ille dies, quo nos omnes ab ore
367. Jan Panonije. Ad Galeottum epistula, versio... [Paragraph |
Section]
Oceani monstra, et iuvenes vidisse marinos?
ac longe Calpe relicta,
Audisse Herculeo stridentem gurgite Solem?
Quanto Delphinis Balaena Britannica maior?
Tu loqueris quicquid voles, nos omnia credemus. Vnum te rogamus, ut si quid nobis dignum usquam inveneris, praestes copiam. Interim et nos evademus ditiores, et poterimus aliquid tibi tribuere, fortassis non minus, quam isti tui Archiepiscopi et Comites, Quos colis et Musarum et Apollinis aede relicta. Quanto autem longius et diutius es affuturus,
368. Jan Panonije. Ad Galeottum epistula, versio... [Paragraph |
Section]
369. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
370. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
SubSect | Section]
371. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
372. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
373. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
374. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
375. Nikola Modruški. Nauicula Petri, versio electronica [Paragraph |
Section]
376. Jan Panonije. Galeotto suo epistula, versio... [Paragraph |
Section]
377. Jan Panonije. Galeotto suo epistula, versio... [Paragraph |
Section]
378. Jan Panonije. Galeotto suo epistula, versio... [Paragraph |
Section]
379. Jan Panonije. Galeotto suo epistula, versio... [Paragraph |
Section]
380. Lipavić, Ivan. Joannes Lipauich post pestem... [Paragraph |
Section]
Salue terra tuo populo priuata, diu quae
crudeli morbo languida facta sedes
Salue iterum quoniam pestis demissa periclo es
et quia concessa est iam tibi grata quies,
Salue etiam quod nec metuit te nec fugit hospes
securus iam te quisquis adire potest.
Pulcra prius fueras Veneta vel pulcrior urbe
quae velut in celo candida luna nitet,
magnifica et quamvis stet lucida marmore et auro
non est illa tamen te mihi cara magis.
Tu mihi sola decens, tu
381. Lipavić, Ivan. Joannes Lipauich post pestem... [Paragraph |
Section]
Salue terra tuo populo priuata, diu quae
crudeli morbo languida facta sedes
Salue iterum quoniam pestis demissa periclo es
et quia concessa est iam tibi grata quies,
Salue etiam quod nec metuit te nec fugit hospes
securus iam te quisquis adire potest.
Pulcra prius fueras Veneta vel pulcrior urbe
quae velut in celo candida luna nitet,
magnifica et quamvis stet lucida marmore et auro
non est illa tamen te mihi cara magis.
Tu mihi sola decens, tu cara et pulcra videris,
judice me
382. Lipavić, Ivan. Joannes Lipauich post pestem... [Paragraph |
Section]
Salue etiam quod nec metuit te nec fugit hospes
securus iam te quisquis adire potest.
Pulcra prius fueras Veneta vel pulcrior urbe
quae velut in celo candida luna nitet,
magnifica et quamvis stet lucida marmore et auro
non est illa tamen te mihi cara magis.
Tu mihi sola decens, tu cara et pulcra videris,
judice me nulla est anteponenda tibi.
Tu mihi te referas tam dulcem tamque suauem
et tam jocundam miror ut ipse quidem
an sum percupidus te. Longo tempore uixi
a te, luce mea, dissociatus
383. Lipavić, Ivan. Joannes Lipauich post pestem... [Paragraph |
Section]
quae velut in celo candida luna nitet,
magnifica et quamvis stet lucida marmore et auro
non est illa tamen te mihi cara magis.
Tu mihi sola decens, tu cara et pulcra videris,
judice me nulla est anteponenda tibi.
Tu mihi te referas tam dulcem tamque suauem
et tam jocundam miror ut ipse quidem
an sum percupidus te. Longo tempore uixi
a te, luce mea, dissociatus enim.
An dolor et morbi grauuiter quos passa fuisti
te reddunt quod sis carior inde mihi,
Ac uelut alba
384. Lipavić, Ivan. Joannes Lipauich post pestem... [Paragraph |
Section]
non est illa tamen te mihi cara magis.
Tu mihi sola decens, tu cara et pulcra videris,
judice me nulla est anteponenda tibi.
Tu mihi te referas tam dulcem tamque suauem
et tam jocundam miror ut ipse quidem
an sum percupidus te. Longo tempore uixi
a te, luce mea, dissociatus enim.
An dolor et morbi grauuiter quos passa fuisti
te reddunt quod sis carior inde mihi,
Ac uelut alba dies in noctem uertitur atram,
cum uenit ex alto sceua procella mari,
insurgunt tenebrae,
385. Lipavić, Ivan. Joannes Lipauich post pestem... [Paragraph |
Section]
non est illa tamen te mihi cara magis.
Tu mihi sola decens, tu cara et pulcra videris,
judice me nulla est anteponenda tibi.
Tu mihi te referas tam dulcem tamque suauem
et tam jocundam miror ut ipse quidem
an sum percupidus te. Longo tempore uixi
a te, luce mea, dissociatus enim.
An dolor et morbi grauuiter quos passa fuisti
te reddunt quod sis carior inde mihi,
Ac uelut alba dies in noctem uertitur atram,
cum uenit ex alto sceua procella mari,
insurgunt tenebrae, uentorum magna furit uis,
386. Lipavić, Ivan. Joannes Lipauich post pestem... [Paragraph |
Section]
judice me nulla est anteponenda tibi.
Tu mihi te referas tam dulcem tamque suauem
et tam jocundam miror ut ipse quidem
an sum percupidus te. Longo tempore uixi
a te, luce mea, dissociatus enim.
An dolor et morbi grauuiter quos passa fuisti
te reddunt quod sis carior inde mihi,
Ac uelut alba dies in noctem uertitur atram,
cum uenit ex alto sceua procella mari,
insurgunt tenebrae, uentorum magna furit uis,
mixtaque cum crebro fulgure grando ruit,
at postquam boreas incumbit pulsu ab antro
387. Lipavić, Ivan. Joannes Lipauich post pestem... [Paragraph |
Section]
semper et aparet tunc speciosa dies.
Sic tu, Tracurium, dulcis mea dulcis alumna,
cara prius fueras, at modo immo magis
En semel atque iterum flectis mea lumina tectis
nec possis oculos persatiare meos.
Est opere pretium sic te spectare locatam
et modo mirari, qualiter ipsa mones.
Te uaga percurrens circumfluit unda marina,
ne prope te veniat barbarus hostis equo.
Te pons a dextra levi de marmore ductus
te quoque planities lata decorat ibi.
Illic circumstans ortorum
388. Lipavić, Ivan. Joannes Lipauich post pestem... [Paragraph |
Section]
Sic tu, Tracurium, dulcis mea dulcis alumna,
cara prius fueras, at modo immo magis
En semel atque iterum flectis mea lumina tectis
nec possis oculos persatiare meos.
Est opere pretium sic te spectare locatam
et modo mirari, qualiter ipsa mones.
Te uaga percurrens circumfluit unda marina,
ne prope te veniat barbarus hostis equo.
Te pons a dextra levi de marmore ductus
te quoque planities lata decorat ibi.
Illic circumstans ortorum copia magna
herbarum uario semper odore uirent,
desuper
389. Lipavić, Ivan. Joannes Lipauich post pestem... [Paragraph |
Section]
cara prius fueras, at modo immo magis
En semel atque iterum flectis mea lumina tectis
nec possis oculos persatiare meos.
Est opere pretium sic te spectare locatam
et modo mirari, qualiter ipsa mones.
Te uaga percurrens circumfluit unda marina,
ne prope te veniat barbarus hostis equo.
Te pons a dextra levi de marmore ductus
te quoque planities lata decorat ibi.
Illic circumstans ortorum copia magna
herbarum uario semper odore uirent,
desuper est campus famosus nectare Bacchi,
hic legitur dulcis
390. Lipavić, Ivan. Joannes Lipauich post pestem... [Paragraph |
Section]
En semel atque iterum flectis mea lumina tectis
nec possis oculos persatiare meos.
Est opere pretium sic te spectare locatam
et modo mirari, qualiter ipsa mones.
Te uaga percurrens circumfluit unda marina,
ne prope te veniat barbarus hostis equo.
Te pons a dextra levi de marmore ductus
te quoque planities lata decorat ibi.
Illic circumstans ortorum copia magna
herbarum uario semper odore uirent,
desuper est campus famosus nectare Bacchi,
hic legitur dulcis ficus et una frequens,
391. Lipavić, Ivan. Joannes Lipauich post pestem... [Paragraph |
Section]
nec possis oculos persatiare meos.
Est opere pretium sic te spectare locatam
et modo mirari, qualiter ipsa mones.
Te uaga percurrens circumfluit unda marina,
ne prope te veniat barbarus hostis equo.
Te pons a dextra levi de marmore ductus
te quoque planities lata decorat ibi.
Illic circumstans ortorum copia magna
herbarum uario semper odore uirent,
desuper est campus famosus nectare Bacchi,
hic legitur dulcis ficus et una frequens,
melliflue fruges hic pendent arbore
392. Lipavić, Ivan. Joannes Lipauich post pestem... [Paragraph |
Section]
hic legitur dulcis ficus et una frequens,
melliflue fruges hic pendent arbore multa,
hic micat et sacra Pallade pinguis ager,
parte sed a leva Cerers iacet insula diues,
cuius arant totidem jugera mile boues.
Te igitur mediam diuino munere nutrit
hac seges hac Bacchus fertilitate sua.
Tu procul excelsum templum templique cacumen
erectasqua aperis candida terra domos,
tu tribus ostendens ornatam turribus arcem
inuitas ciues ad sua uota tuos.
Hospitium dignare
393. Lipavić, Ivan. Joannes Lipauich post pestem... [Paragraph |
Section]
Tu procul excelsum templum templique cacumen
erectasqua aperis candida terra domos,
tu tribus ostendens ornatam turribus arcem
inuitas ciues ad sua uota tuos.
Hospitium dignare tuum prebere fugatis
iam satis est nobis te sine longa dies.
Aduuentu et nostro nimium letaris amica
presertim domini qui tibi jura dabit.
Hic Uincislaus de Rippa quem loquor hic est
cuius in aeternum fama perhennis erit,
Justicia populo miseris pietate uir iste
nam placet et superis religione
394. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
395. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
396. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
397. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
398. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
399. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
400. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph |
SubSect | Section]
Bibliographia locorum inventorum
Jan Panonije (1434-1472) [1447], Epigrammata et elegiae, versio electronica (, Italia; Hungaria), 5735 versus, verborum 37748, Ed. Sándor Kovács [genre: poesis - epigramma; poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [ianpanepigreleg].
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.