Your search found 1132 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 201-300:

pacem Rome, prius per eos petitam, fuisset acriter progressum contra eos, quod bene poterat fieri, ad hanc diem res fuisset perfecta, et conjunctis manibus Veneti accepissent illam pacem quam placuisset Caesari et Regi Catholico eis dare, et non in hiis laboraremus, sed Veneti tamdiu fascinabunt oculos Principum donec fraudibus et immortalitate eorum * *Les Res publiques ne meurent point. opprimant omnes, si modo Principes non provideant rebus eorum. Cardinales Sancti Crucis et Sancti Severini, qui Pisis honeste

finiti ad infinitum nulla est comparatio, cur quęso pro breuibus deliciis amittimus ęternas? et non potius cum breui labore transimus ad quietem gaudii perennis? Conscii igitur fragilitatis nostrę | nec per se bonum quod cupimus ualentes perficere, leuemus oculos ad montes cum psalmista | et mente cęli culmina penetremus. Inde ueniet nobis auxilium a Domino, qui fecit cęlum et terram et omnia. Non possumus recte de illo aliquid speculari, nisi ab ipso adiuti, qui-que nobis relicti

pręgrauati ad inferos descendunt. Quod sibi ualde metuens Propheta orabat cum diceret: Ps. 12 Respice et exaudi me Domine Deus meus | illumina oculos meos, ne unquam obdormiam in morte, ne quando dicat inimicus meus: pręualui aduersus eum. Profecto nisi inimicus pręualeret, id est nisi periculum esset dormientibus, ne inimici huius dolis capiantur, sine causa Dominus Discipulos increpuisset, cum dixit:

tu uilis atque abiectus, humiliter quantum potes accede | suspirans, ingemiscens, lachrymas etiam si potes fundens. illum-que imitare publicanum, qui stans a longe uultu in terra deiecto pectus percutiebat suum. Peccatorum quippe conscius non est ausus propius accedere, non oculos in cęlum subleuare, et ut a se poenam exigeret, a pectoris uerberatione non cessauit. Verum nequis uel dignitate pręditus uel a Deo iam gratiam consecutus minus se submittat, ad Scripturarum testimonia animum applicet, et uidebit Salomonem regem in dedicatione templi fixis in

uicturos credimus. Cęterum si conuersioni tuę (ut potissime fit) hoc obstat, quod uiolentę admodum sensuum tuorum cupidini non potes resistere, da operam ut possis. tolle concupiscendi occasiones | et membra scandalizantia abscide. auerte oculos ne uideant quod ad peccandum prouocat, aures ne audiant, nares ne odorentur, os ne loquatur, manus ne contrectent. A pristinis quoque sodalitiis ac societatibus paulatim te submoue | et iam honestiorum Deum-que timentium hominum

ut esse debet, istos ipsos aut tecum simul si potes ad poenitentiam conuerte | aut si non potes fuge ne una cum illis intereas. Melius est tibi mancum et claudum et altero carentem oculo intrare in paradisum | quam duas manus et pedes et oculos habentem mitti in gehennam. Melius est enim sine amicis gaudio perfrui sempiterno | quam cum amicis tradi suppliciis. Quod si decursę in uoluptatibus uitę usum abiicere tibi

dentium stridorem. Quę supplicia tunc demum futura quidam dicunt, cum in fine seculi hominum animę suis iunctę corporibus fuerint. Ego uero etiam ea significari reor, quę tunc erunt impio, cum primum diuidi eum a corpore contigerit. Non quod animę dentes osseos | aut oculos habeant carnales, sed quod inter uiuentes acerrimus dolor sit, qui hominem flere et dentibus inter se collisis stridere cogit. Vt ergo intelligas poenarum grauitatem quę sunt in inferno, per eius poenę similitudinem tibi loquitur, quam in hac uita

precibus perseuerare prodest, testis est Chananea mulier, quę repulsa non recessit, despecta sustinuit | et dum suppliciter orando perseuerat, facta est uoti sui compos, dicente Domino: Fiat tibi sicut uis! Testis est Barthimeus cęcus, cuius perseuerans clamor oculos ei quos non habebat impetrauit. Increpabatur ut taceret | tanto ille magis clamabat: Fili Dauid miserere mei. ab hac precatione non cessauit, donec uisum recepit. Testes sunt et apostoli, de quibus est scriptum: Omnes erant perseuerantes unanimiter in oratione cum

dicente Hieremia: Ollam succensam ego uideo. In ea excoquendi sunt habitatores terrę, et non peregrini neque aduenę, quorum conversatio in cęlis est. Idem postremo mors appellatus est, dicente Domino: Ecce posui ante oculos tuos uitam et mortem; hoc est, me uitam | et diabolum mortem. Si ergo Christum tibi elegeris uiues, si diabolum morieris. de quo Apostolus etiam dixit: Nouissimus inimicus destruetur mors. Illis

| et saluberrimis uitę fructibus exhuberat. Cęterum si malarum cogitationum insultus non ita crebros | neque ita uehementes pati desyderas, claude fenestras sensuum tuorum, per quas mors ad animam ingredi consueuit. Auerte oculos ne uideant uanitatem. Sepi aures tuas spinis | et linguam nequam noli audire. Pone ori tuo frenos, ne in uerbo labaris | neque gulę aliquid ultra necessitatem indulgeas. Naribus odoramenta luxurię subtrahe. Manus contine, ne quem iniuste offendas | ne-ue quid

morabatur | quod-que pernoctabat in oratione. In quo quidem et tempora et loca orationi magis accomoda nobis requirenda esse innuit. ut autem perseuerantius oremus, factus in agonia prolixius orauit. Sublatis quoque in cęlum oculis orasse traditur, ut et tu dum oras, mentis oculos ad Deum cui supplicas intendas | et non alio uerba, alio cogitationes ire sinas. Parum efficax est lubricę uagę-que mentis oratio | et non illuc intentę ubi uult exaudiri. Omnium uirtutum exemplum unus Christus

quam pax quę morbidas partes fouens totum corpus corrumpi patiatur. Denique bonum est bellum illud quo dirimitur mala pax. Bonum est, inquam, cum uno oculo intrare in regnum cęlorum quam duos oculos habentem mitti in gehennam. Oculus qui scandalizat, quem proiici et abiicere iuberis, est amicus uel consanguineus, qui tibi blanditur, ut sibi in uota rei iniquę assensum prębeas | opemue pręstes.

Repugnandum est igitur illis | et si fluxa fragilia-que proposuerint, ad ea quę ęterna sunt dirigantur. Visus Si uisus prouocat ut comptam uideas mulierem | et in choreis lasciuientes cernas iuuenes, auerte oculos tuos. ne quod diutius consyderauerint, facilius concupiscant. auditus Tuas etiam aures sepi spinis | et linguam nequam noli audire. neque amatoriis obscoenis-que cantibus uel impudicis poetarum lectionibus eas

Sic enim in Esaia legitur: XXIII Qui ambulat in iustitiis et loquitur ueritatem, qui proiicit auaritiam ex calumnia | et excutit manus suas ab omni munere, qui obturat aures suas ne audiat sanguinem, et claudit oculos suos ne uideat malum, iste habitat in excelsis. Igitur qui in his non ambulat, non est iustus, et qui non est iustus, habitare in excelsis non poterit. Iustum autem per eundem

ambulamus, mentimur et ueritatem non facimus. Idem innuunt Prophetę uerba in psalmo ad Deum dicentis: ps. V Tu es Deus non uolens iniquitatem | neque habitabit iuxta te malignus | neque permanebunt iniusti ante oculos tuos | odisti omnes qui operantur iniquitatem. Esa. 59 Esaias etiam exprobrat his et ait: Iniquitates uestre diuiserunt inter uos et Deum nostrum; et peccata uestra absconderunt faciem eius a uobis ne exaudiret. Quę

est usque ad unum. Iam enim quod futurum Dominus prędixerat, abundauit iniquitas et refrixit charitas, ut propinquum testetur ultimi iudicii diem. Multa quippe cernimus, plurima audimus, a quibus abhorret animus, et ne illa sentire posset, sępe nobis optauit cum cęcos oculos | tum aures surdas. Talia uero mirantibus nobis | causam-que inquirentibus respondet Ecclesiastes dicens: VIII Quia non profertur cito contra malos sententia, absque

sensus nostri (ut diximus) semitę sunt | a sede animi per corporis foramina patentes. per has hostes intrare desyderant, ut uirtutum ciuitatem expugnent | et his expulsis ipsi ibi dominentur. Visus Oculos quęcunque uisu pulchra iocunda-que sunt infestant. quę si concupiscere coeperit animus, per ianuam oculorum irrumpit siue Venereę uoluptatis turpis appetitio | siue pompę luxurię-que sectandę cura | corporis-que ornandi stulta sedulitas. Auditus

Porro ut bona uigeant et mala repellantur, singulis remediis singuli roborandi atque tuendi sensus erunt. De uisu. Caput XX Vt ergo mundos habeas oculos mundi pulchritudinem immensitatem-que intuere | et eius opificem ac gubernatorem Deum intellige | mirabilium-que operum lauda magis mirandum autorem. Si uenustę mulieris forma occurrerit tibi, tunc cum Propheta Deum deprecare:

pulchritudinem immensitatem-que intuere | et eius opificem ac gubernatorem Deum intellige | mirabilium-que operum lauda magis mirandum autorem. Si uenustę mulieris forma occurrerit tibi, tunc cum Propheta Deum deprecare: Auerte oculos meos, ne uideant uanitatem. quod si illa suum in te figat obtutum, tu retrahe tuum et memento esse scriptum: Eccl. 27 Annuens oculo fabricat iniqua. propterea-que pręcipi in Ezechiele:

spiritum simul et carnem suo irradiat fulgore. Matth. VI Si te inquit scandalizat oculus tuus, errue eum et proiice abs te. melius est tibi cum uno oculo ingredi in uitam ęternam | quam duos oculos habentem mitti in gehennam. Non corporis oculus erruendus est sed mentis. Nam clausis quoque oculis peccant cęci. Compesce igitur animi motum ad illicita lacessentem, et melius tibi erit | absque pręsentium uoluptatum usu ad ęternas

secum ne cogitaret. Spectaculis quoque illis adesse caue, in quibus lasciua inhonesta-que aguntur. Libidinis enim incitamenta sunt. et in quibus cęde humana grassatur, ne sęuitię impietati-que assuescas, cum proximi tui cruore oculos satiaueris. Ab his auersus prophetam audi dicentem: Esa. 33 Qui obturat aures suas, ne audiat sanguinem, et claudit oculos suos ne uideat malum, iste in excelsis habitabit.

sunt. et in quibus cęde humana grassatur, ne sęuitię impietati-que assuescas, cum proximi tui cruore oculos satiaueris. Ab his auersus prophetam audi dicentem: Esa. 33 Qui obturat aures suas, ne audiat sanguinem, et claudit oculos suos ne uideat malum, iste in excelsis habitabit. De auditu. Caput XXI Aurium autem conseruare integritatem ita oportet:

hęc neque a tactu ipso temperas? Profecto nihil aliud restat, nisi ut uterque inter uos excitatę consentiat cupidini | et par amborum uoluntas ad perpetrandum illicitę coniunctionis crimen feratur. Quod si manum cohibueris ne tangas, tantum tibi conferet ista continentia, ut per oculos conceptum, per affatum auctum obscoenę cupiditatis ardorem languescere paulatim et extingui | labefactam-que animi uirtutem in integrum restitui necesse erit. Sin uero ipsum tangendi sensum non refrenaueris, igni in penetralibus cordis iam suscitato ligna addes | et incendium

Carnis uero circumcisionem ad reliqua interioris hominis membra pertinere reor. Itaque qui temperans fuerit, minime negliget et manus circumcidere suas, ne malum operentur, pedes ne illo ubi peccandi periculum imminet currant, oculos nequid quod nefas est concupiscere spectent, palatum ne ebrietati ganeę-que seruiat, olfactum ne unguentorum odore delectetur, sed uirtutum. Qui se ita ut dicimus

enim Matathias iste qui et Sedechias est dictus, a Caldeis defecisset, obsedit eos Nabuchodonosor Caldeorum rex, urbe potitus est, Sedechiam cum liberis fugientem comprehendit, liberos illo spectante trucidare iussit. ei uero nequid deinde iocundi uideret, oculos erruit | et uinctum secum Babylonem abduxit. Post hęc Nabuzardan ducem cum ualida militum manu misit, qui moenia urbis demolitus solo ęquauit, domos templum-que incendit, ciues in seruitutem ad Caldeam

meruit patris, osculum, indumenta, anulum, conuiuium. Quod ergo luxuria exhauserat, humilitas reparauit. Luc. 18 Publicanus pectus percutit | conscius-que delictorum oculos in cęlum non audet attollere, et iustior redit phariseo, qui ieiunabat, qui decimas soluebat, qui bona multa faciebat. Illius enim peccata deleuit humilitas, huius merita corrupit mentis elatio. Non sum sicut

supercilii elationem, quasi iam ei ęquales, cuius non multo post iudicium uelint nolint subituri sunt. et tunc demum fiet, quod ad Deum psalmista ait: ps. 17. Oculos superborum humiliabis . Nihil enim oculi iam ad inferos damnatorum quod eos delectet uidere poterunt, sed cuncta tristia et acerba miseri illi et cernere et pati compellentur. qui-que se olim supra homines esse arbitrabantur, sub

elatus | et templum ingressus adolere incensum uellet, quod officium sacerdotum erat, continuo lepra perfunditur | redditur-que ineptus curę et gubernaculo regni. In eius locum suffecto filio, uitam morte acerbiorem duxit. Sic igitur oculos superborum humiliat Dominus; sic superbi ascendunt usque ad cęlos et descendunt usque ad abyssos ; sic humiliat Dominus peccatores usque ad terram. Esa. 10 Excelsi

neque serui eius neque populus terrę, et a rege quoque defecit. ob hoc Caldei capta urbe | ipso-que cum suis comprehenso | et ad regem perducto | liberos eius trucidarunt | et ipsi oculos erruerunt | atque catenis uinctum Babylonem una cum reliquis omnibus adduxerunt. tantę illi calamitati fuit Domini monitis non obedisse. Cęterum non minoris criminis reus est, qui non paret illis, qui a Deo destinantur uel

statim errore indoluit furoreque correptus uirilia, quę commissi causa fuerant, testa Samia sibi amputauit et ita euiratus deę quo ad uixit inseruiuit. Hanc fabulam scribit Catullus ipsum...ipsumque Athim, ut rem ante oculos ponat, inducit loquent...loquentem.
Catull.

XI Sedechię annum inualuit fames in ciuitate. Fugerunt ab ea propugnatores nocte, fugit et Sedechias. Sed Caldei compręhensum adducunt ad regem in Reblata. Rex iratus ipso spectante liberos eius interfici iussit, deinde illi oculos errui mandauit atque ita uinctum abduxit in Babylonem. Deinde uenit Nabuzardan, Babylonii exercitus ductor, et ingressus urbem incendit domum Domini et quęque principum uirorum habitacula igni consumpsit, muros urbis

in uesperum tumulauit. Admonebatur ab amicis, ne se periculo exponeret. Ille tamen ab operibus pietatis et in proximos miserationis non cessabat Deum magis metuens quam regem. Contigit, ut ei dormienti de nido harundinum stercus cadens oculos excęcaret. Nequaquam ipse turbatus est, sed Deo gratias egit patientissime casum hunc ferens. Cum aliquando pro texturę opera uxor ei hedum mercedis loco sibi traditum attulisset, nolebat ille accipere dubitans, ne forte furtiuus

testatur hodiernus ad me audiendum concursus, ut plane nesciam, plusne mihi ornamenti, an uerecundiae hoc uestro amplissimo conspectu allatum sit. Quippe, non solum uestri ornatissimi mores, et exculta elaborataque in optimis facultatibus ingenia mihi ante oculos obuersantur: uerum etiam non parum me solicitat, quod hactenus consueuistis huc conuenire, doctissimos atque facundissimos uiros audituri: quorum magnam partem huc usque florentissimis studiis deditam quotidiae cernitis, nedum quod eorum memoria

/ ammisso pulchro sine lege pudore.
42  Quid referam miseros / quos post incendia / saeui
43  Post rabiem gladii tristis Fortuna relictos
44  Ad grauiora nimis seruauit? dira flagello
45  Obuolat ante oculos horrendae mortis imago!
46  Terrent mille neces: morte infoelicior ipsa est
47  Vita hominum / liceat modo vitam dicere / quando
48  Libertas commune bonum / preciosius auro
49  Atque opibus Lydis / Scithicis longeque

admonuisset, dissensio — ut Ioannes ait — facta est inter Iudeos propter sermones hos. Dicebant autem multi ex ipsis: Demonium habet et insanit. Quid eum auditis? Alii dicebant: Hęc uerba non sunt demonium habentis; nunquid demonium potest cęcorum oculos aperire? Nihil hic respondit Saluator noster, ut discamus, quoties alii pro nobis recte respondeant, *add. falsas aliorum calumnias paruipendere et tacere potius quam aliquid dicere, contenti contra cauillantes fauore ac beniuolentia

mala ista, quę sustines, multorum in te credentium fore salutem, non possum tamen, quin te in tantis tormentis constitutum cernens doleam et ingenti replear moerore. Languent uiscera mea in tuis suppliciis, exhulcerantur pręcordia*** tuorum horrore uulnerum, mortalis opprimit oculos caligo, dum te in patibulo pendentem aspiciunt. Nihil in me est tristi anxietate uacuum, quod in tuo corpore nihil uideo a uerbere, nihil a uulnere, nihil a dolore alienum. Tuum lepidissimum caput spinis est expunctum, facies lucidior sole sputis deturpata colaphisque

curant et lapideam cordis sui pertinaciam ita obsignatam gerunt, ut ad peccatorum suorum poenitentiam nunquam emollescant. Hęc sunt, quę de Domini et Saluatoris nostri Iesu Christi calumniis contumeliisque et passionibus disserere libuit, non sępe, sed semper quidem ante oculos mentis habenda. Nihil est enim, quod sic superbos humiliet, peccatores emundet, iustos conseruet et in proposito uitę perfectioris corroboret atque affirmet. Et quoniam ad fideles tantum spectat ista simplex et nuda sacrę passionis rememoratio, proximo uolumine singula

Promissus Abrahę Messiam in Lege Veteri promissum nemo negat, qui idem est, quod Christus. Vtrunque enim unctum significat. Promissus fuit patriarchis, Abrahę primum, sicut in Genesi legimus dicente ad eum Domino: Leua oculos tuos in directum, et uide a loco, in quo nunc es, ad aquilonem et meridiem, ad orientem et occidentem. Omnem terram, quam conspicis, tibi dabo et semini tuo usque in sempiternum. Faciamque semen tuum sicut puluerem terrę. Hoc euenisse in Christo

impleta. Quod autem gentes ad ueri cognitionem per Christum inducendę fuerint, per easdem pene similitudines in eodem propheta Deum Patrem Filio loquentem audimus: Dedi te — inquit — in foedus populi, in lucem gentium, ut aperires oculos cęcorum et educeres de conclusione uinctos, de domo carceris sedentes in tenebris et umbra mortis. Datus enim fuit in foedus Iudeorum Patris promissionem exoluens, in lucem gentium ueritatem docens, oculos mentis eisdem aperiens, ut fide Deum uideant et a demonum

inquit — in foedus populi, in lucem gentium, ut aperires oculos cęcorum et educeres de conclusione uinctos, de domo carceris sedentes in tenebris et umbra mortis. Datus enim fuit in foedus Iudeorum Patris promissionem exoluens, in lucem gentium ueritatem docens, oculos mentis eisdem aperiens, ut fide Deum uideant et a demonum eis illudentium captiuitate erruantur et sublatis errorum tenebris de morte reuocentur ad uitam, id est ad ipsum, qui ait: Ego sum uia, et* ueritas, et uita. Cui tamen

olim per Hieremiam loquebatur dicens: In charitate perpetua dilexi te; ideo attraxi te miserans. Rusumque ędificabo te, et ędificaberis, uirgo Israhel. Huic in Canticis dicebat: Ecce, tu pulchra es, amica mea, ecce tu pulchra, oculi tui columbarum. Oculos c olumbarum habet, qui in Scripturis diuinis non litteram, quę occidit, sequitur, sed spiritum, qui uiuificat. Nam in columbę specie Spiritus Sanctus apparuit, dum Iesus baptizatur. De hac amica Salomon in Prouerbiis meminit, cum ait: Mulier gratiosa

uidentes non uident et audientes non audiunt neque intelligunt. Et adimpletur in eis prophetia Esaię dicentis: Auditu audietis, et non intelligetis; uidentes uidebitis, (et non uidebitis).* Incrassatum est enim cor populi huius, et auribus grauiter audierunt, et oculos suos clauserunt, nequando uideant oculis et auribus audiant et corde intelligent, et conuertantur, et sanem eos. Ante ergo propheta monstrauit, quid postea per se esset facturus. Quod autem in parabolis doctrinam suam eis insinuare debuerit, Euangelista ostendit

dictum attendimus. Ait enim ad Esaiam Deus: Vade, et dices populo huic: Audite audientes, et nolite intelligere; et uidete uisionem, et nolite cognoscere. Ipse etiam propheta Deum orare uidetur dicens: Excęca**** cor populi huius, et aures eius aggraua, et oculos eius claude, *add. **corr. ex questionem ***corr. ex Esaie ****corr. ex Exceca ne forte uideant oculis suis, et

si beati esse uellent. Nos quoque, si cupimus uidere Iesum, de terra ascendere oportet ad montem, hoc est, abiecta terrenarum rerum cura mente cęlestia contemplari, cęlestia desyderare, de cęlestibus loqui et inter se ratiocinari et cum psalmista dicere: Leuaui oculos meos in montem, unde ueniet auxilium mihi, auxilium meum* a Domino, qui fecit cęlum et terram. Discipuli igitur uisum in monte Dominum cum multa ueneratione et humilitate se inclinantes adorauerunt. Quęstio

ista necessitas imposita est, ut non solum se finesque suos, sed alienos etiam tutari cogatur; nam in Tinium, et Clissiam, et Regulorum castella, quae ab aliis custodiri deberent, et maxima quidem vigilia, idem Dominus meus semper oculos intendit, et saepe castella sua, et bellicis tormentis, et militibus exarmat ut illis opem ferat. Caeteri omnes Reguli et Frangipanes, qui a tergo sunt, illius fortunam opperiuntur, in casu ejus omnino casuri. Banus in penetralia Sclavoniae

Cum uenerit Filius hominis in maiestate sua et omnes angeli eius cum eo. (Matth. XXV.) In hac Euangelica lectione, fratres charissimi, posita est ante oculos mentis nostrę futuri descriptio iudicii, consummationis seculi, piorum ab impiis separationis. Verum tamen, quando ista erunt, nemo scit. Occultam id esse uoluit Dominus, ut certi, quod futura sint, quę prędicantur, sic nos

Ignis enim de cęlo uenturus est, qui uno incendio cęlum, terram mariaque dissoluet, Esaia propheta dicente: Leuate in cęlum oculos uestros, et uidete sub terra deorsum; quia cęli sicut fumus liquescent, et terra sicut uestimentum atteretur, et habitatores eius sicut hęc interibunt . Terrę igitur habitatores iusti iniustique, qui tunc superstites

in occidentem, ita erit et aduentus Filii hominis. Hoc est, quemadmodum, quoties fulgurat in oriente, non latet eos, qui habitant in occidente, ita aduentus hominis omnibus conspicuus erit, suo fulgore et sanctorum angelorum claritate oculos hominum perstringens omnibusque sese exibens manifestum. Et id quidem, ut omnes diiudicet et omnibus digna factis retribuat. Hoc illud est, quod in psalmis Dauid Deum

: Ibunt de uirtute in uirtutem, uidebitur Deus Deorum in Syon . Omnia bona beatis ex ipsa Creatoris omnium uisione orientur. Sicut enim sole oriente cuncta in luce patescunt his, qui sanos oculos habent, ita quicquid boni in cęlesti regno iustis accedet, ex uisę diuinitatis radio redundabit. Sed quid respondebimus Apostolo, cum de Deo loqueretur, dicenti

Bather Bartholomeum Berislauum, Varanensem priorem, et Michaëlem Canasium uinctos secum ducens, cum exercitu praede honusto laetus uelut non de ciuibus, sed externis hostibus uictoriam esset consecutus, Budam reuertitur. Quos quidem primum reginae, ut eius quoque oculos eo exhilararet, spectaculo, sicut erant uincti, ostendit. Mox in custodiam datos illius arbitrio ac potestati permisisse simulauit, quo scilicet omnibus appareret reginae auspiciis rem gestam esse, magnamque inuidiae partem in illam transferret, quin etiam spem regii matrimonii

te admoneam quum me Boëmi nominis et communis patriae utilitas, tum meus in te summus amor cogit. Igitur publica oratoris persona, nescio quidem quam honeste, amice tamen, non tam exuta quam parumper seposita, quae in rem tuam esse censeo, tibi nunc in Hungaria regnaturo opportune ante oculos ponam. Quae profecto si animo recępta executus fueris, nunquam Hungaros ab offitio discessuros tibi est uerendum. Equidem a teneris annis in Coruina aula uersatus, bonis simul et malis meis, Hungarorum mores perdidici. Cuique genti,

Othomani prole Dei munere florentissima unquam deerit uirtutis ostendendae occasio, modo his satis animi adsit pro regis sui et Turcaici nominis gloria labores et pericula, ut uiros decet, subeundi, quandoquidem innumerae pene Christianorum regiones Turcaicis armis adhuc intactae ante oculos expositae iacent, unde sane non minus splendoris quam fructus reportari posse nulli dubium esse debet. Cognoscant non solum Poloni, sed etiam caeterae nationes, Bazethem uiris fortissimis abundare. Vicina est nobis Hungaria, ei contigui sunt Alemani, nec procul abest Italia, sicut

se ab illo in rebus Pisanis affectos esse, ut supra demonstratum est, arbitrabantur, tum uel maxime propter nefarium foedus, quod ille aduersus ipsos Venetos cum Bazethe Turcarum rege percusserat. Iam insignibus duorum principum casibus ad regum documentum qualicunque oratione ante oculos legentium propositis ad institutarum rerum regrediar narrationem. Turcae Albanesios ad Naupliam sternunt; Venetorum classem explorant, hinc Italicam expeditionem machinantur. Profecto in hyberna, ut dictum

exanimati induitur, credens eo habitu custodes decaeptum iri. Iam primam custodiam euaserat, quum carceri prępositus, caeteris solertior, conspecto homine sacerdotali ueste induto, cuius cucullus ― ita capitis tegumentum monachi appellant ― magis solito in oculos demissus esset, suspicatus, ut erat, Caesarem dolum aliquem commentum esse, iniectis manibus hominem comprehendit, agnitumque recipi in carcerem coëgit. Rex Hispaniae, percepta sceleris atrocitate, Caesarem ultimo supplicio afficiendum censuit, uerum praecibus quorundam principum

est et animi fidens, prodeat in medium ac mecum singulari certamine congrediatur. Mouent tam elata Turcae uerba iram Georgio Scythae, et praeterquam quod Hungari alienam insolentiam haud facile patiuntur, in equum etiam illum, quem prouocator insidebat, oculos coniecerat, eiusque potiundi cupidine ardebat. Itaque equo calcaribus incenso, infesta hasta Turcam sibi impigre occurentem petit, pectoreque Machomethani per parmam transfixo atque hasta e uulnere euulsa ex equo moribundum, manu impellens, deiecit, capiendo hostili equo

Egressus tam felici adolescentia iuuenis iam sollicitae fugax ambitionis erat, inter equales ueluti inter uiridantia prata flos iacintinus, ueluti inter albicantes rosas purpureus amarantus enitebat. Statura erat mediocri, latis humeris, corpore non obeso, sed gracili, fronte hylari et lata; oculos nigrescentes, nasum aquilinum, faciem uenustam, capillos corticis Auelanae similes et immissos, barbam habebat grauem et uenerabilem; omnia membra haud incongrue staturę conueniebant. Rarus in locutione, tardus in iram, comis et facetus admodum in familiaritate; doctrinam, qua plurimum

3  Ethnica ne ergo uoces diuina poemata falso,
4  Sed mage diuinum tale poema uoca.
5  Hoc diuina docet, pertractant illa profana,
6  Illa aciem excaecant, hoc oculos acuit.
7  Suggerit hoc uirtutes, illa fomenta ministrant
8  Criminibus uariis, hoc fugat omne malum,
9  Arbor ut Hesperidum liber hic fert aurea mala,

uenenis
3.328  Inficiunt stygiis. Ast altera matris operta
3.329  Effigie Alecto se tristibus induit umbris,
3.330  Scribarumque gregi media se coniicit aula,
3.331  Effuditque Chaos tenebrosum, omnisque repente
3.332  Praestringit scribis oculos, ne cernere uerum,
3.333  Neue audire queant, stygia pice construit aures.
3.334  Ast alia horrendam faciem, furialiaque ora ❦
3.335  Exuit, in uultus subito conuersa uiriles
3.336  Tisiphone, et capiti crinem

retorquet amaro.
4.100  Noxerat, et uariis humana negotia curis
4.101  Fessa quieuere, et duri posuere labores.
4.102  Quum supplex, et pronus humi procumbit loseph,
4.103  Sedauitque pios accensi pectoris aestus.
4.104  Olli fera quies oculos, sensusque ligauit.
4.105  Mox ibi praestanti facies pulcherrima forma
4.106  Visus adesse Dei uolitantibus Angelus alis,
4.107  Cuius in ore Deus roseo micat, aurea celso
4.108  Vertice Caesaries fuluis circundata uittis.
4.109  Ipse

littus amoenae,
5.425  Alpheidamque petit Matthaeum nomine Laeui
5.426  Quem penes omnis erat fiscalis cura tributi,
5.427  Qui lucris inhians, auroque intentus, habebat
5.428  Per mare uectatas in res fas omne, nefasque.
5.429  Vertit in hunc oculos, et lumina fixit acuta
5.430  Iesus, ut aspectu gratus, sic uoce benignus.
5.431  Ille uelut duri uis quae domat omnia ferri
5.432  Magnete attrahitur, sic Christo exhaustus inhaesit,
5.433  Corpore quem prompto, flagranti et mente secutus,

auulsus rapidi torrente Cisonis, ❦
5.481  Solus ad orandum tacita sub nocte parentem.
5.482  Ne fremitus turbae, neu uox interstrepat ulla,
5.483  Flectit utrunque genu, terrae et procumbit in imo
5.484  Puluere, dehinc oculos, duplicesque ad sidera palmas
5.485  Cum gemitu attollit, constanti et pectore pernox.
5.486  Vis magna atque ingens coit in praecordia uirtus.
5.487  Tum patris aeternos animis sublimibus ignes
5.488  Excitat, humana aerugo his exuritur omnis,

6.100  Qui uero exequitur prius omnia, deinde docebit
6.101  Auctor erit magni supera celeberrimus aula.
6.102  Talia non satis est praecepta facessere uobis,
6.103  Est superaddendum, ne grandia tigna trabali
6.104  Pondere perrumpant oculos, neu uiuida summo
6.105  Pupula festucae tenebrescat laesa flagello.
6.106  Comprime feruentem succenso corde furorem,
6.107  Infrenata tuas ne prodeat ira fenestras,
6.108  Ne fratrem tacito morsu, neu uoce lacessas,
6.109  Neu clamore

et mea iussus obaudit
7.91  Imperia, obsequioque obtemperat, ille recedit,
7.92  Ille uenit iussu nostro, fitque omne quod illis
7.93  Impendo offitium, res hinc mea dicta sequuntur.
7.94  Talibus auditis Rex est miratus, et acres
7.95  Intendens oculos uersa ceruice frequentes
7.96  In populos, illis haec uerba sequentibus infert.
7.97  Quid potuit dici feruentius? ulla ne cuiquam
7.98  Tanta fides? quantam Romano in pectore cerno.
7.99  Hinc fore, ut innumeri cedent in regna uocati,

7.227  Non salis effigiem subuersae aut fata Gomorrae,
7.228  Tunc ait, o, mi Rex, ego te sequar, annue primo
7.229  Nuntius ipse lares possim remeare paternos.
7.230  Cui Rex.obliquum deflexo uomere sulcum
7.231  Nonne retro faciet? quum oculos detorquet arator.
7.232  Ducis aratra manu, recto ne defice tractu.
7.233  Iam sensim elapsus scandit freta nauibus apta ❦
7.234  Cum sociis, curritque uiam spumante phasello.
7.235  Nox erat, et placidae Christus sopita

superbi,
7.384  Dum sedet, et tacito secum sic corde uolutat.
7.385  Arrogat iste sibi nimium, execrabile fatur,
7.386  Quae, nisi sola potest tantum diuina potestas?
7.387  Non sic argutas penetrat uox ulla per aures,
7.388  Non odor in nares, oculos nec fumus apertos
7.389  Proximus, ut Christum penetrabile mentis acumen.
7.390  Cui nihil arcani est, cui mens, corque omne patescit.
7.391  Tunc ait infando quae germina pectore surgunt
7.392  Viperea de fauce? malus suffusa uenenis,

Tota anima, totis et uiribus omnibus uno.
8.428  Te quoque sicut amas, tibi proximus omnis ametur
8.429  Recte inquit memoras, hoc fac, aeternaque uiues
8.430  Saecula, tum meus est quis proximus inquit habendus?
8.431  Christus ait, Coelumque oculos attollit in altum.
8.432  Palmiferam infausto quondam Hiericonta petebat
8.433  Vir quidam inignis, uirtute et ueste decorus,
8.434  In nemus umbriferum solymis deuenit ab altis,
8.435  Prosiliunt fures latebris, fit praeda

phasello
9.308  Trans freta, conscendit montis loca sola seorsi.
9.309  Multa ceteruatim gens hunc, plebesque secuta,
9.310  Littora circuitu superant sinuosa pedestri.
9.311  Ipse sedens summo socios in monte docebat.
9.312  Interea attollens oculos procul agmina uidit
9.313  Tendere se uersus, quibus illicet obuius ibat,
9.314  Comiter excaeptos, dulci et sermone leuatos
9.315  Recreat hos, illis animos et corpora sanat.
9.316  Proximum erat solenne sacrum, quo plurima sancto

gramina mensis,
9.337  Foemineumque genus, puerique, impube petulci
9.338  Agmen ibi, quo quisque suis cum matribus ibat.
9.339  Tum data quinque capit cerealibus ordea crustis,
9.340  Decoctosque maris geminos a gurgite pisces,
9.341  Attollitque oculos, duplicesque ad sydera palmas,
9.342  Gratatusque patri diuino famine iussit.
9.343  Crescite multiplices, mensasque replete iacentes.
9.344  Hos in frusta secans socios partitur in omnes,
9.345  Exundatque Ceres, piscisque exuberat amplo

Ipsaque nocturnum referebat in aethere solem,
10.235  Quum subit oceanum, et mensis discumbit aquosis,
10.236  Caetera mirantur praestantem sydera phaeben.
10.237  Talis erat medios inter dea lucida fratres,
10.238  Atque oculos omneis in se conuersa tenebat.
10.239  At Christus subit inde domum, mensaque recumbit
10.240  Hostili, phariseae tua et consedit aula,
10.241  Indigna tali conuiua, atque hospite tanto.
10.242  Namque tuos ritus quod non seruarat Iesus,

pectore mitem.
10.606  Hii sua dum sacris praetexere crimina tendunt,
10.607  Ostendunt falsum dum relligionis honorem
10.608  Obseruant illum, ut deprensum morte trucident,
10.609  Si uia sit fraudi sub honestae tegmine mesae.
10.610  Prodiit ante oculos cute uir distentus aquosa,
10.611  Os hydrope tumet deforme, et uenter iniquus,
10.612  Tunc ait, an festis haec exercere diebus
10.613  Fas et iura sinant? hii mussant, ille tetendit
10.614  Brachia, et apprensum sanat mox inde remittit,

confecit, quo lumina caeca perunxit,
11.196  Tunc ait haec, age, uade, laua sub monte Sionis,
11.197  Fons ubi Siloe, missum quem nomine dicunt.
11.198  Nec mora, se uallem transfert, qua stagna natabant.
11.199  Qui cum lauit aquis oculos, cadit atra recenti
11.200  Lumine nox, orbosque apparuit arduus aether.
11.201  Qualis prima dies, primis et magnus inhorisin horis
11.202  Mundus erat faciem densa caligine tectus,
11.203  Quum uerbo deus

rursus easdem
11.218  Ambages repetunt, et Christo sabbata rursus
11.219  Exprobrant, alii contra miracula tollunt
11.220  Laudibus, et sese studia in contraria sistunt.
11.221  Tunc olim caeco (tua qualis opinio) dicunt,
11.222  Vnde putas oculos tibi fecerit ille uidentes?
11.223  Stat mea nimirum sententia, nempe propheta est.
11.224  Contra hostile tumens incredulus obiice uano
11.225  Nititur inuidiae tenebris extinguere Christum.
11.226  Dum mentita putat, uocat ad miracla parentes

11.265   Haec Christus. contra pharisaeus opacior orco,
11.266  Ergo ne iam sine luce sumus? respondit Iesus.
11.267  Si sine luce fores, o, gens, et labe careres,
11.268  Scis cur cimen adest, quia uos in luce putatis
11.269  Esse, oculos omnis quum depudet impius orbos,
11.270  Amen amen non latro ouium per limina caulam ❦
11.271  Ingreditur, sed septa petens aliunde lacessit.
11.272  At pastor propria se fert in ouilia porta.
11.273  Ianitor huic aperit,

aspera contra
11.310  Sermones Christi diuino fonte fluenteis.
11.311  Verba audistis aiunt lymphata mente furentis.
11.312  Ast alii dicunt haud haec lymphantis ab ore
11.313  Verba sonant, haud ulla soror furibunda Megaerae
11.314  Talia fert, oculos aperit num tartarus orbos?
11.315  Sic quibus aegroto sub corpore tabidus humor
11.316  Feruet, et ardenti riget arrida lingua palato,
11.317  Dira dapes lautae sunt toxica, sic quibus aegri
11.318  Sunt oculi, fugiunt auerso

littore postam,
11.554  Vdaque piscoso subeunt mapalia ponto,
11.555  Ecce uir infoelix, oculorum luminis expers
11.556  Sistitur, ut praesens hunc numen tangeret, orant.
11.557  Quem deus inde manu tulit extra compita prensa,
11.558  Huic oculos omni prorsus tum luce carentes
11.559  Inspuit, attrectatque simul, mox ecquid in umbra
11.560  Cerneret? ille uiros, arbustane uulsa moueri
11.561  En ait aspicio, syluae genus instar euntis.
11.562  Deinde manus oculis iterum superintulit

omnis
11.565  Res simul, et spatiis apparent omnia latis.
11.566  Qualis ubi caecis nox intempesta sub umbris,
11.567  Compta caput nebula, et caligine sustulit atrum,
11.568  Tectaque nubifero conuoluit sydera nimbo,
11.569  Cuncta latent oculos, tenebris quaecunque premuntur.
11.570  Ast Aurora suo quum nubila lumine lustrat
11.571  Candida, purpureoque oriens afflauit eoo,
11.572  Mox referat, quaecunque nitens iubar eximit umbris.
11.573  Sic illum proprias cernentem misit in aedes,

tristia ditis
12.472  Tartara, terribili quem deuorat Orcus hiatu.
12.473  Interea poenis ultrix accincta gehena
12.474  Dum furit aeternis, illumque exercet abunde.
12.475  Dumque aeterna bibit puteo tormenta profundo,
12.476  Vertitur, ex imoque oculos attollit abysso.
12.477  Et procul elisiis Abramum uidit in oris,
12.478  Tuta sinu largo, et peramoena uireta tenentem,
12.479  Foelices animas, fortunatosque recessus.
12.480  Te quoque se quanto mutatum lazare uidit,
12.481  Et sero

14.294  Necteret, intrepidus licet huc quis iussus inibit?
14.295  O, uita hac rape me illecebra, et de corpore transfer
14.296  In te, tum uolucri penitus me interfice mundo.
14.297  Mystica deinde manu calicem data pocula sumit,
14.298  Sublimesque oculos super aethera sustulit altum,
14.299  Grata patri referens libamina, quae dedit illis,
14.300  Atque ait, hinc iam quisque ibat, noua nanque per ipsum
14.301  Foedera testamur, meus est hoc flumine sanguis,
14.302  Qui propter multos expurget inusta

coelo? tunc has super ethera uoces
15.438  Ore ferens, imo gemitus a corde ciebat.
15.439  Vos, o, qui pedibus loca terrae, seu mare uastum
15.440   Pupibuspuppibus, euentu rerum penetratis in omni,
15.441  Huc oculos, uestraeque acies aduertite mentis,
15.442  Si qua meo par est similis ue aerumna dolori?
15.443  In me tela dei furor exarmauit. Et ignem
15.444  Intulit ossa super, desolatamque reliquit,
15.445  Vt dominus uentura mihi meus ille canebat

tristi mea turbine uirtus,
15.447  Dum iuga multa premunt, laquei et ema colla grauantes
15.448  Torculare mihi botris calcatur acerbis
15.449  Inualuere suis in me clamoribus hostes.
15.450  Et rapuere meam dirrepti palmitis uuam,
15.451  In me oculos intende pater uenerande, dolentem
15.452  Respice, dura meum ctassatur nausea pectus,
15.453  Corque meum penitus uersum peruasit amaror.
15.454  Caligant oculi lachrymis, et fonte perenni
15.455  Exarsere genae, turbataque uiscera moerent.

cibi et potus hausit, libamen amarum,
15.686  Sic consumor ait, uatumque oracla peregi.
15.687  Praeuius huic mortis pallor subit ora, grauescunt ❦
15.688  Lumina, tum dextrum ceruix accumbit in armum.
15.689  Ipse graues oculos in coelum sustulit altum,
15.690  Pallentesque genae lachrymis maduere caducis,
15.691  Et uox ingentis clamore suprema secuta est,
15.692  Qua manibus patriis animam commisit eunem,
15.693  Spiritus euicta morte et tepida ossa reliquit.

ardua Mello,
16.480  Hanc quoque luza nitens, omnisque uidebit Idume,
16.481  Vsque mari magno qua clauditur ultima tellus.
16.482  Vertitur haec fatus Phaebi uenientis ad ortus,
16.483  Sustulit et palmas, et uerba nouissima dixit.
16.484  Hinc oculos inter coelum sublimis in altum
16.485  Ibat, eumque repens excaepit lucida nubes.
16.486  Procubuere solo in facies, abeuntis Iesu
16.487  Numen adorantes, erectaque rursus in auras
16.488  Lumina tendebant, et protinus ecce propinqua

1526. Cetera omnia quoad hanc rem prospere succedunt tam cum Regia ac Reginali Maiestatibus aliisque regni proceribus, quam cum Reverendissimo Domino Strigoniensi, valitudinis tantum imbecillitas est mihi admodum suspecta. Nam preter oculos, qui nondum recte valere non desunt, alia quoque incommoda. Sed fiat in omnibus voluntas domini. Vestrę Sanctitatis humilimus servulus Stephanus Brodericus electus Sirmiensis, cancellarius

impetus subuertisti, uires perfregisti, consilia dissipasti: in summa nihil humanum potuit obsistere tuis conatibus. Caeterum ne quisquam uideatur integram foelicitatem assecutus, a maleuolis, qui se configere cornicum oculos credunt, saltem illud uitio dabitur, quod licet iam confectis bellis ciuilibus, in maximo tamen odio ciuitatis uidear negligentius uixisse. Et profecto iam ęuitatis et gloriae rerum gestarum satietate

nomini constructis. Cur igitur moror, et primum (si repugnarit) sella non detraham et deturbem? SyL. Vt uoluit oculos accensos, ut indignabundus secum meditatur truci nos subinde uultu inspectans perinde quasi minitetur: bellum tibi paratum cerno, nec enim poterit unquam uel odium eius in te uel ambitio conquiescere.

Obstrepis isto sermone Sylla: nec enim modo uacat sententiosam orationem audire. SyL. Adhuc appares, Caesar, illecebra dominationis irretitus uastam ante cęcutientes oculos nebulam quamdam habere: sed si uelamen istud a fronte detraxeris, tum intenderis mentis aciem, liquido deprehendes dominationem, quam tantopere affectaueras, somnium quoddam extitisse. Ad hoc quęso consideres quo necessitatis

malefacta cuiusquam defendere, ubi rationem repugnare constiterit. SyL. Sero, Cęsar, incipis oculos aperire, et quasi de longissimo somno expergisci. CAES. At ego non intempestiuum puto,

ciuibus iniuriam propulsent, et malos ab inferenda prohibeant, uerum etiam si minus incipientes a lare, tum suis affectibus statuant modum, tum incitatiores cupiditates frenent: quin etiam nisi manus a rapinis, et oculos ab impudico temperauerint aspectu, ad mores potentiorum reliqua multitudo componitur uitamque principis exemplum sibi ac normam uiuendi propositam esse putant. Quod si principes non magis libidinibus regerentur quam regerent

ac penitus extingueretur. CAES. Ita ne rudes animi fuisse nostros maiores existimas ut aliquid in rebus humanis perpetuum apud se statuissent? ita imperitos antiquitatis ut non habuerint ante oculos quot amplissima regna potentissimęque respublicę fluxu temporum a stirpe interiissent? Haud aliter sęse humanę res habent ac sydera: haec enim exoriuntur, illa occidunt, ac per uices imperia sortiuntur. Olim regnum

SyL. Haud facile dixerim uaniorem opinionem an magis pestilentem induerint mortales: quae adeo altas ęgit radices, ita mentibus obcęcatis adhęsit, ut ad nullas rationes oculos aperiri patiatur. Quippe ratio iampridem persuasit constantem gloriam nequaquam ex iis rebus scaturire, quae licet magnę sint, cum scelere tamen affinitatem contraxere: alioquin Phaeton et Herostratus incendiarii

est ut animum quoque ab instituta dissertatione diuerteris. Atqui uellem comparationem tyrannicae uoluptatis ac iuxta malorum (ut proposueras) tanquam in aliqua breui tabella depingeres, ac uelut imaginem poneres pręter oculos, ut sub compendio facilius intelligerentur. SyL. Nihil refert dissimules an oblitus sis,

in proprium inspuere sinum: impudentis enim est ac dissoluti hominis talionem non uereri telaque in suum oppobrium reditura temere iaculari; nisi uero de genere lamiarum sis, ut progressurus in forum oculos inducas, domi uero deponas, et idcirco cęcutias in rebus propriis, in alienis oculatissimus appareas. Proinde quin coerces istam intempestiuam linguae petulantiam et uallo dentium constringis, ne dum libera uagatur

quam eius ipsius oppidi, quo me primum nascentem excepit, aduersis rebus perturbarer. Cum igitur esset hoc in loco mihi pro more dicendum, non potui, cum esset animus dolore occupatus alia de re orationem instituere. Vbi dolet, inquiunt, ibi manum habet. Quare cum assidue aduersaretur ob oculos eius urbis direptio atque incendium, Romana beneficia. quae nobis leges, quae religiones, quae omnes honestas disciplinas tradidit, denique a qua plura beneficia, quam ab ipsa patria, in qua quisque genitus est, omnes accepimus: Coegit me magnitudo doloris de

est astuti hominis quod dolet meminisse, quod placet obliuisci. Hoc erat humanius, commoda agnoscere, et tam multis benefactis incommoda condonare. Quae, qualiacunque sunt, talibus certe remediis corripi non potuerunt. Nemo dubitet parricidii esse reum, qui patri leuiter deliranti oculos effodiat, aut praedicat manus? Quid igitur hoc aliud est, quam parricidium, tam atroces poena de patria, propter nescio quae errata sumere. Itaque miseret me non modo fortunae urbis, sed etiam aliarum gentium, magnam enim bonarum rerum apud omnes

ad regem per postas. Dicitur uoluisse ire per Heluetios sed ne faceret preiudicium apostolicę discordię profectus est per Insubriam. Heri accepi litteras a domino Carabeto et domino Sarkano, has 14. Nouembris, illas 1. X-bris Vienne scriptas. Iam oculos laceraui obseruando ac eos extendendo unde primum Carabetus occureret. Emam pro domino Sarkano zambilotum et illi mittam, quum ero nactus fidelem nuntium, vel ipse mihi significet, in cuius manus illud daturus sim, ne me arguat obliuionis aut negligentie. Negocium totum

in urbem cum hoste manum conserens ex aliorum litteris et nuntiis satis intelleximus, quorum tu pre modestia non meministi. Nunc conuersis curis in gaudium ardentissime tum reditum expectamus, ut te victorem rebus pro patria bene gestis complectamur, tuo colloquio atque adeo conspectu aures atque oculos satiemus. De tritico causis abs te cognitis posthac ne verbum quidem faciam: ad pauca respicientes (ut verbis Aristotelis utar) facile decipimur. Hic assiduus ego sum apud dominum Georgium omni acceptus humanitate, nullius quidem rei indigens, nisi unius tui presentia, quem

1.665  Perque diem nubes populo dat signa fideli
1.666  Arripiuntque uiam quo duxit tramite numen,
1.667  Sublimes oculos pendentiaque ora tenentes.
1.668  Vos non signa mouent, nihil et miracula flectunt,

A peruertunt, seruaque plebes
2.105  Quęrit regna sibi, miseramque insania miscet,
2.106  Auertitque oculos ueri qua lumine certo
2.107  Lux radiat, nimiumque placens sibi perfida credi
2.108  Plus uero et nimium censeri insana peroptat.

2.206  Alter oues sequitur, latis amat ocia campis.
2.207  Huic tantum cantus et dulcia carmina cordi,
2.208  Solaturque fugam et casus sic uoce paternos.
2.209  Sępe oculos tollit coelo et suspiria ducit:
2.210  Commendat uitę superis hic usus Abelem.
2.211  Nascitur

Cogitur. . . 738 Mirantur] II Esr 8, 1-3 huc populus tota collectus ab urbe,
2.737  Intentique oculos legis pręcepta docentem
2.738   Mirantur, iuxta

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].

Marulić, Marko (1450-1524) [1517], Catulli carminis epitomae, versio electronica (), Verborum 1474, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epitome] [word count] [marulmarcatull].

Marulić, Marko (1450-1524) [1517], De Veteris instrumenti uiris illustribus, versio electronica (), Verborum 29840, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvirill].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Ad Deum Contra Thurcas Oratio Carmine Heroico, versio electronica (, Nürnberg; Ingoldstadt), 326 versus, verborum 2269, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - silva] [word count] [andreisfthurcher].

Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].

Posedarski, Stjepan; Stephanus Possidarski (floruit 1520.) [1519], Oratio habita apud Leonem Decimum, Pontificem Maximum, pro Domino Joanne Torquato Comite Corbaviae defensore Crovaciae (1519), versio electronica (, Rim), 6 versus, verborum 766, Ed. William Roscoe Thomas Roscoe [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma] [word count] [posedarskisoratio].

Marulić, Marko (1450-1524) [1520], De ultimo Christi iudicio sermo, versio electronica (), Verborum 16879, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [marulmarultiudic].

Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1524], Vita Marci Maruli Spalatensis per Franciscum Natalem conciuem suum composita, versio electronica (), Verborum 1777, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - vita] [word count] [natalisfvitamaruli].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus electus episcopus Sirmiensis, cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 271, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260312].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].

Štafilić, Ivan; Ioannes Staphileus (1472-1528) [1528], Oratio ad Rotae auditores excidii Vrbis Romae, sub annum Christi 1527. causas continens (, Roma), 4294 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [stafilicioratioroma].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1532], Epistolae ad Thomam Nadasdinum, versio electronica (, Venecija; Beč; Beč; Beč; Venecija; Venecija; Venecija; Trogir; Rab; Sarvar; Venecija; Trogir; Bakar; Sarvar; Trogir; Sarvar; Trogir; Venecija; Trogir), Verborum 5603 (pro tem), Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistnadasd].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report