Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: me Your search found 9273 occurrences
First 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 2168-2183:2168. Andreis, Franjo... . Epistolae III, versio electronica [Paragraph | Section]
ingemiscat et ipse scribendo meae virus acerbitatis
expromam. Sed obiiciet mihi tua Dominatio imbecillitatem animi, quod immoderatius eos
casus feram, quibus lege naturae subiecti sumus. Diu equidem tuli aequo ac forti animo,
sufferre autem nequeo; neque ita subita me clades et inopinatus furor afflixit (id enim
temeritati fortunae ascribebam), quam quum cogitem, nunc eo me locorum esse, ubi nec
quispiam magnitudine mearum miseriarum tangitur neque locus virtuti datur.
Quas igitur spes mihi est habenda, quomodo leniendus
animi, quod immoderatius eos
casus feram, quibus lege naturae subiecti sumus. Diu equidem tuli aequo ac forti animo,
sufferre autem nequeo; neque ita subita me clades et inopinatus furor afflixit (id enim
temeritati fortunae ascribebam), quam quum cogitem, nunc eo me locorum esse, ubi nec
quispiam magnitudine mearum miseriarum tangitur neque locus virtuti datur.
Quas igitur spes mihi est habenda, quomodo leniendus est dolor, plane non video. Ad
patriamne, quę remotissima est et in hostium faucibus, an ad fratres amicosve
plane non video. Ad
patriamne, quę remotissima est et in hostium faucibus, an ad fratres amicosve confugiam,
quibus nihil est de mea vita exploratum? Unicum profecto auxilium in tua Dominatione mihi
relictum est. Quod quidem non postulo ex ipsius fortunis; alioquin me notabiliter puderet,
pręsertim quum considerem, quanta humanitate, quanta benivolentia, obscura adhuc hominis
condicione me tua Dominatio complexa sit ac nihil prętermisit quod et meo honori et
commodo interesse putaret.
Quamobrem quantum debeam
est de mea vita exploratum? Unicum profecto auxilium in tua Dominatione mihi
relictum est. Quod quidem non postulo ex ipsius fortunis; alioquin me notabiliter puderet,
pręsertim quum considerem, quanta humanitate, quanta benivolentia, obscura adhuc hominis
condicione me tua Dominatio complexa sit ac nihil prętermisit quod et meo honori et
commodo interesse putaret.
Quamobrem quantum debeam tuae Dominationi, exprimere non ausim, ne blandiendo videar
aliquem favorem apud tuam Dominationem captare; sed vel ipsam posteritatem
Quamobrem quantum debeam tuae Dominationi, exprimere non ausim, ne blandiendo videar
aliquem favorem apud tuam Dominationem captare; sed vel ipsam posteritatem (ut facile
confido), nedum homines aetatis nostrae intellecturos et tuae Dominationis amplissimam in
me voluntatem et meam in tuam Dominationem apertam gratitudinem. Etsi vero tuae
Dominationi sum obligatissimus, multo magis tamen me sibi obnoxium fore intelligat, si in
re mea vel mediocrem diligentiam adhibuerit.
Hoc est in causa. Quum nescio quo turbine quave
captare; sed vel ipsam posteritatem (ut facile
confido), nedum homines aetatis nostrae intellecturos et tuae Dominationis amplissimam in
me voluntatem et meam in tuam Dominationem apertam gratitudinem. Etsi vero tuae
Dominationi sum obligatissimus, multo magis tamen me sibi obnoxium fore intelligat, si in
re mea vel mediocrem diligentiam adhibuerit.
Hoc est in causa. Quum nescio quo turbine quave procella violenter actus per tot
discrimina rerum tandem inops consilii et auxilii huc appulerim tuaeque Dominationis
sim, ubi perbenigne a venerabili magistro Ioanne Kilmair
teneor, nullum tamen fructum ex meis laboribus capere potui; et quum fuisset mihi animus
interpretandi aut oratorias institutiones Quintiliani aut divinas Ciceronis orationes,
omnino sententiam mutavi. Namque me faciliores exponentem auctores suspicabantur quidam
(hi quales sint, quilibet coniicere potest), me aut Getice aut Caldee loqui, — opinor,
quum conspexerunt me cum monachis Caldeis in platea iocutum; in difficilioribus profecto
non modo atticissare, sed etiam
capere potui; et quum fuisset mihi animus
interpretandi aut oratorias institutiones Quintiliani aut divinas Ciceronis orationes,
omnino sententiam mutavi. Namque me faciliores exponentem auctores suspicabantur quidam
(hi quales sint, quilibet coniicere potest), me aut Getice aut Caldee loqui, — opinor,
quum conspexerunt me cum monachis Caldeis in platea iocutum; in difficilioribus profecto
non modo atticissare, sed etiam punicissare me dicerent. Ceterum quod in amplissimis
curiis principum ab adolescentia non in ultima
aut oratorias institutiones Quintiliani aut divinas Ciceronis orationes,
omnino sententiam mutavi. Namque me faciliores exponentem auctores suspicabantur quidam
(hi quales sint, quilibet coniicere potest), me aut Getice aut Caldee loqui, — opinor,
quum conspexerunt me cum monachis Caldeis in platea iocutum; in difficilioribus profecto
non modo atticissare, sed etiam punicissare me dicerent. Ceterum quod in amplissimis
curiis principum ab adolescentia non in ultima fortuna versatus sum, optimum esse reor, si
apud aliquem dominum
exponentem auctores suspicabantur quidam
(hi quales sint, quilibet coniicere potest), me aut Getice aut Caldee loqui, — opinor,
quum conspexerunt me cum monachis Caldeis in platea iocutum; in difficilioribus profecto
non modo atticissare, sed etiam punicissare me dicerent. Ceterum quod in amplissimis
curiis principum ab adolescentia non in ultima fortuna versatus sum, optimum esse reor, si
apud aliquem dominum possem habere locum. Sed circumspicienti mihi nullus hic talis
occurrit praeter reverendissimum dominum episcopum
in maxima animi consternatione?-- Hoc elegidium vero coacta natura
vix excussi; quod, ut ingenue fatear, non implet aures meas. Illud autem una cum mea
salute iudicio atque consilio tuae Dominationis subiicio. De his plenius coram tua
Dominatione acturus eram, nisi me capitis dolor prohibuisset.
Quid decreverit tua Dominatio, significet mihi, et suum Tranquillum solito prosequatur
amore, rogo. Ego, quamprimum hac molestia liberabor, ad tuam Dominationem accurram,
riget.
Crebro memoria mihi repetenti tuam singularem beneuolentiam qua me nuper es complexus,
quum istac iter facerem, testimonio atque commendatione dumtaxat Viti Verleri, uiri optimi
meique amantissimi et tui obseruantissimi, obrepere non parua solicitudo solet, quae me
dies atque noctes exagitat, quod tuo liberalissimo erga me animo nequeam non esse
ingratus. Erro procul a patria in extremis terrarum partibus, nonnumquam inter inhumanas
gentes, sine spe, sine auxilio, adeo pertinaciter insequente fortuna ut saepe numero uitae
qua me nuper es complexus,
quum istac iter facerem, testimonio atque commendatione dumtaxat Viti Verleri, uiri optimi
meique amantissimi et tui obseruantissimi, obrepere non parua solicitudo solet, quae me
dies atque noctes exagitat, quod tuo liberalissimo erga me animo nequeam non esse
ingratus. Erro procul a patria in extremis terrarum partibus, nonnumquam inter inhumanas
gentes, sine spe, sine auxilio, adeo pertinaciter insequente fortuna ut saepe numero uitae
odium mihi suboriatur. Accesserat pestilens quedam aegritudo
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.