Your search found 9273 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 7228-7241:

haud discernere valebat. Nequaquam ideo quod deessent aut auctores aut magistri, qui eorum nodos solvere possent, aut vellent, sed quod deesset facilitas et claritas rudi ac inerti iuvenum ingenio accommoda. Quamobrem operae pretium haud mediocre, ut spero, me facturum putabam, si Fundamenta cantus choralis ex variis probatisque auctoribus, quasi ex viridario flores in unum fasciculum methodo dialogica, utpote suaviori, ac magis pervia, qua totius rei summa in animos iuvenum facilius ac fructuosius

auctoris viderint. Eiusmodi Zoilos ego quoque, licet minimus, ut evitarem, scripturus, suspensam identidem tenui manum, atque etiam calamum abieci, abiectum tamen, suffragio gratiosi Moecenatis ac patroni mei resumpsi, qui ex Platone monitum me esse volebat: Nos nobis natos non esse; sed ortus nostri partem patria, partem parentes, partem amici, partem denique posteri sibi vendicent. Atque hac ut plurimum ratione motus, ingenuos iuvenes vitae laborumque meorum participes, quasi haeredes esse

atque alios etiam ad pares devotionis affectus excitetis. Si enim (quemadmodum Dialogo I. dicturi sumus) reliquis artibus praestantior haec ars, felicem in terris Platonem, ac beatum in coelis fecit Davidem, minime vos inopes relinquet orphanos. Quod si me, qui vos ita alloquor, nosse cupitis, adite eundem divinum Platonem, libro de legibus dicentem: nulla ex re magis hominem, quam ex verbis, quae loquitur, et opere, quod facit, cognosci. Cognoscite ergo me ex hoc opere, quod totus vester ita esse voluerim,

minime vos inopes relinquet orphanos. Quod si me, qui vos ita alloquor, nosse cupitis, adite eundem divinum Platonem, libro de legibus dicentem: nulla ex re magis hominem, quam ex verbis, quae loquitur, et opere, quod facit, cognosci. Cognoscite ergo me ex hoc opere, quod totus vester ita esse voluerim, ut corpore etiam a vermibus absumpto, cor saltem meum, in animis vestris vivum inventum iri confidam. Michael Sillobod, parochus

Dialogus I. De authore musices, sive cantus Magister: Ad musices artem, artium liberalium antiquissimam, iuxta ac nobilissimam peramanter te invito, amantissime discipule! Discipulus: Ad ardua me invitas, erudite magister, nisi enim natus sit poeta et musicus, ei docendi labor frustra impenditur. Magister: Nihil arduum abhorreas, ingenue iuvenis. Laboris enim ardui proemium virtus est; natura vero arte perficitur.

musica! A quo originem habeat, incessit animum cupido sciendi. Magister: Dicunt quidam habere ab ipsa natura, alii a strepitu fluviorum, alii a pulsu ollarum, alii denique a cantu avium. Sed dicant illi ex se ipsis quid velint. Ego vero non tam ex me quam ex sacris litteris dicam musicam originem habere ab octavo post Adam homine Iubal. Ipse enim (Gen. C. 4. V. 21.) fuit Pater canentium cithara, et organo, ut unisono canentium angelorum choro in coelis, corresponderet in consonantia sua octava in

qui temporis mensuram per figuratas notas et varia signa exprimit. Discipulus: Praeclare subdivisisti musicam, magister. Iam quaeso te dic modo: de qua nobis deinceps sermo instituendus est? Magister: Me consule de chorali tamquam digniori et antiquiori. Sit itaque nobis, si tibi placet. Dialogus II De lineis, notis et clavibus. Magister: Qui montem Musae ascendere cupit,

Magister: Hoc poteris ex sola clavi signata. Nam vides, quod claves invicem (excepta.) tribus tantum lineis distent. His vero cognitis facile alias litteras locabis, dummodo eas memoriter recitare sciveris. Discipulus: Experire me, meumque ingenium magister, si bonae indolis et animi docilis sim, si optimo magistro dignus discipulus! Magister: Recita ergo si potes, discipule, a clavi C. litteras sursum. Discipulus: C. D. E. F. G. A. B. C.

Vice versa, ad proximam superiorem lineam movebitur. Iuvabit iterum videre exempla. Discipulus: Sat industriose pro captu meo laborasti, magister. Haud parum muneri tuo concedendum erit, si ultro praeceptorum tuorum participem me facere dignaberis. Discipulus: Si praeceptorum meorum praestantia raperis, discipule, maiori conatu in eorundem studium incumbas velim. Ego vero id prae- stabo, eamque impendam diligentiam, ut etiam quod reliquum est, intelligere possis. Est

Discipulus: Concurrentibus duobus tonis perfectis vel imperfectis, quomodo, quaeso te, cognoscere potero, an sit potius authenticus quam plagalis vel e contra? Magister: Iterum in ascensus et descensus odiosam repetitionem cogis me redire, discipule. Dixi enim tibi quod tonus authenticus unice ex ascensu, plagalis vero ex descensu cognoscatur. Concurrentibus itaque duobus tonis perfectis, videndum est, an frequentius cantus ascendat ad octavam vel descendat ad quartam. Si frequentius ascendat, erit authenticus. Si

erit chorus, ratio modulandi intonationes. Sine quarum notitia chorum quidem ascendere licebit, ac chori directorem agere minime licebit. Discipulus: Quid fuit illud arduum, quod superavimus, et quid hoc amoenum, ad quod amplectendum tantopere me provocas, magister? Magister: Arduum sane fuerat generaliter omnem cantum, cuius sit toni, ex nota finali et vario notarum ascensu ac descensu cognoscere. Amoenum autem et facile est visa solum nota finali antiphonae et initiali EUOUAE, cuius sit toni,

est plenus suavitate ac iucunditate habetque materias mansuetas et graves continentes res speculativas et divinas de impetranda gratia a Deo eiusque Beata Virgine. Discipulus: Grates ago Deo, Beatae Virgini, ac tibi, magistro meo, quod in omnibus plene me institutum sentiam, quamoptime autem in eo quod antiphonae a materia, psalmi autem ab antiphonis regulentur, ut cuiuscunque toni sit antiphona, necesse est ut eiusdem toni sit et psalmus. Itane magister? Magister: Ita quidem, et si

non sunt tamen idem, quia initialis secundi toni est C. ut. Octavi autem toni est G. ut. Quod perspicies in substratis exemplis: Discipulus: Adhuc unicum est, quod impensius te rogo, Magister: docebis me quomodo tonos responsoriorum cognoscere potero. Magister: Poteris facile, uti prius, ex nota finali responsorii et initiali versus. Nam si responsorium finit in re, et versus incipit vel in la, vel in re, la, habebis primum tonum. Si finalis

semper et ubique tam toni quam harmoniae proportione. Atque haec de amabili arte musices amantissimo meo discipulo pro modulo dicta sufficiant. Discipulus: Si putas haec tuo sufficere discipulo, magister, nihil aliud iam superest quam ut, pro impensis in me vigiliis tuis, mille tibi grates reddam. Accesseram quidem timidus studii difficultate perterritus, sed modo solum exultantis animi signis, laetus et securus a te discedo. Magister: Amabo te, ne discedas, discipule, donec una grates non agamus Deo,

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report