Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: quę Your search found 3666 occurrences
First 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1650-1692:1650. Marulić, Marko. Vita diui Hieronymi, versio... [Paragraph | Section]
tamen
ille fuit, primo non satis narrandi ordinem tenuisse mihi uidetur, cum
pleraque ante dicantur postea dicenda, ita ut confundat potius legentis
mentem quam instruat, deinde nonnulla memoratu digna omississe, quę et
sanctitatem hominis plenius indicare et nobis exemplo esse poterant.
Quam ob rem illa eadem, suo in quo gesta sunt ordine, perscribere et
alia quędam quę minime tacenda esse duxi, adijcere decreui,
instruat, deinde nonnulla memoratu digna omississe, quę et
sanctitatem hominis plenius indicare et nobis exemplo esse poterant.
Quam ob rem illa eadem, suo in quo gesta sunt ordine, perscribere et
alia quędam quę minime tacenda esse duxi, adijcere decreui, breuiter
quidem cuncta perstringens, pręter illa quę uel ipsum de se loqui
continget uel aliorum testimonijs affirmare oportebit, hoc est
Augustini, Eusebij,
et nobis exemplo esse poterant.
Quam ob rem illa eadem, suo in quo gesta sunt ordine, perscribere et
alia quędam quę minime tacenda esse duxi, adijcere decreui, breuiter
quidem cuncta perstringens, pręter illa quę uel ipsum de se loqui
continget uel aliorum testimonijs affirmare oportebit, hoc est
Augustini, Eusebij, Cyrillij, Seuerique Sulpicij. Nihil intactum
prętermittam quod de illo usquam legere potui, ne tantus
ipse constanter pro ueritate
stetit nullum ueritus periculum, pręterquam ne alij uel territi uel
decępti subuerterentur. Et quoniam persecutionis procella iam ecclesię
turbauerat bona, a Paula uidua Romana, quę et genere et sanctitate
nobilis erat, uitę sustentamenta accepit, eamque non minus caste quam
familiariter coluit. Multa extant quę illi et Eustochio eius filię
pręcipienda conscripsit. Eandem postea de
persecutionis procella iam ecclesię
turbauerat bona, a Paula uidua Romana, quę et genere et sanctitate
nobilis erat, uitę sustentamenta accepit, eamque non minus caste quam
familiariter coluit. Multa extant quę illi et Eustochio eius filię
pręcipienda conscripsit. Eandem postea de Blesillę et Paulinę filiarum
obitu consolatus est. Hinc sane captata occasione clerici quidam
carpere famam eius coepere, qui ante
ire consuesset, pro uirili
tegumento muliebrem tunicam sibi ab inuidis suppositam indutum
processisse atque ob hanc ignominię notam Roma decędere decreuisse.
Vtcunque fuerit, propius mihi uero uidetur, ea quę dicenda restant
consyderanti, non tam malorum inuidiam, qua nusquam caruit, eum
pertimuisse, quam locum ubi liberius expeditiusque Deo seruiret quęrere
uoluisse. Hanc suam ab urbe profectionem ad Ruffinum ita
pergere. Vbi susceptus a uenerabili episcopo Epiphanio ueni Antiochiam. Fruitus sum communione Pontificis confessorisque
Paulini, et deductus ab eo media hyeme intraui Hierosolymam. Vidi
miracula multa, et quę prius ad me fama pertulerat, oculorum iudicio
comprobaui. Inde contendi ęgyptum, lustraui monasteria Nytrię et
inter sanctorum choros aspides latitare perspexi. Hęc
ille.
scripturis plenius erudiretur. Hoc ad Rusticum monachum scribens
testatur cum ait: Dum essem iuuenis et solitudinis me deserta
uallarent, incentiua uitiorum ardoremque naturę ferre non poteram.
Quę cum crebris ieiunijs frangerem, mens tamen cogitationibus
ęstuabat, ad quam edomandam cuidam fratri qui ex Hebreis crediderat
me in disciplinam dedi, ut post Quintiliani acumina Ciceronisque
possum sermonem Caldaicum
legere quam sonare.
His igitur apprime instructus disciplinis Vetus instrumentum prius de
Gręco, deinde de Hebreo in Latinum transtulit sermonem, et quę Latina
fecit, maiorem eorum partem ęditis commentarijs exponere curauit, ut suo
loco monstrabimus.
In Syria cum iuuenis adhuc monachorum lustraret tuguria, ad papę Euagrij
religiosissimus plurimos ecclesiastici operis
ędidit libros, nonnullas etiam scripturas interpretatus est. Sed
quoniam beatus Hieronymus in aliquibus eum de arbitrij libertate
notauit, illa sentimus, quę per dictum beatissimum Hieronymum
sentire cognouimus, et non solum de Ruffino, sed etiam de uniuersis
quos uir supra memoratus zelo Dei et fidei religione repręhendisset.
Item Origenis nonnulla
dictum beatissimum Hieronymum
sentire cognouimus, et non solum de Ruffino, sed etiam de uniuersis
quos uir supra memoratus zelo Dei et fidei religione repręhendisset.
Item Origenis nonnulla opuscula quę beatus Hieronymus non repudiat,
legenda suscipimus, reliqua uero omnia cum autore suo dicimus
reijcienda . Hęc Gelasius.
Quantum autem uel eloquio uel eruditione pręstiterit, opera eius quę
quę beatus Hieronymus non repudiat,
legenda suscipimus, reliqua uero omnia cum autore suo dicimus
reijcienda . Hęc Gelasius.
Quantum autem uel eloquio uel eruditione pręstiterit, opera eius quę in
manibus habentur indicio sunt. Quid tamen et alij insignes doctrina
uiri de illo senserint, hic referre operę precium puto.
Beatus Augustinus episcopus in Iulianum hereticum scribens ita illum
sacrificij
pertractans tropologiam eorum explanat, sic concludit, ut dicat:
Hęc ad unam lucubratiunculam, cum iam funis solueretur a littore et
nautę crebrius inclamarent, propero sermone dictaui quę memoria
tenere poteram, et quę diuturna rationali pectoris mei lectione
concesseram, satis intelligens magis me loquendi impetu quam iudicio
scribentis fluere et more torrentis turbidum proferre
eorum explanat, sic concludit, ut dicat:
Hęc ad unam lucubratiunculam, cum iam funis solueretur a littore et
nautę crebrius inclamarent, propero sermone dictaui quę memoria
tenere poteram, et quę diuturna rationali pectoris mei lectione
concesseram, satis intelligens magis me loquendi impetu quam iudicio
scribentis fluere et more torrentis turbidum proferre
sermonem.
repugnantem uitę asperitatibus
edomaret, eremum petijt. Vbi qualiter se habuerit, ad Eustochium
uirginem scribens docet, cum ait: Quoties ego ipse in eremo
constitutus, et in illa uasta solitudine, quę exusta solis ardoribus
horridum monachis pręstat habitaculum, putabam me Romanis interesse
delicijs. Sedebam solus, quia amaritudine repletus eram. Horrebant
sacco membra deformia et squalida
te tectorum umbrę premunt?
Quamdiu fumosarum urbium carcer includit? Crede mihi, nescio quid
plus lucis aspicio. Libet sarcina corporis abiecta ad purum ętheris
uolare fulgorem, et reliqua quę ibi ille non minus eleganter
prosequitur quam uere, nihil omittens quod ad persuadendum possit
desyderari. Hinc etiam discimus quantopere illum solitudo delectarit,
cum tam ardenter alios ad ipsam post se
locum suum suffectum pręesse iussit.
Cęterum quanuis ad proximiorem humano cultui sedem transisset, nihil
tamen de pristinę uitę rigore remisisse uidetur, cum epistolam illam
legimus, quę Augustini ad Cyrillum episcopum esse creditur. In ea
quidem ab ipso Eusebio Cremonensi sibi de Hieronymo significatum
scribit, quod postquam in solitudinem secessisset, uinum nunquam
gustarit, carnem nullam
illam animam Christo et Angelis comitatam ferri ad cęlum, cumque
tacitus miraretur et stuperet quid hoc esset, audiuit animam esse
Hieronymi pręsbiteri modo uita defuncti; proinde ire Bethleem maturaret
et quę uiderat referendo discipulos eius consolaretur. Visio disparuit,
et episcopus ad se reuersus iussa nihil moratus peregit.
Eadem hora et Augustinus in epistola, cuius fecimus mentionem, sibi
Sancti animam
fecimus mentionem, sibi
Sancti animam Hippone apparuisse fatetur. Dum enim ad eum scribere
coepisset nosse uolens qualis quantaque illi uideretur esse beatorum
gloria, lux in cubiculo refulsit, uocem ipse audiuit, quę diceret se
esse illius animam ad quem scribere parabat et iam ad illam beatitudinem
fruendam properare, quam ipse qualis et quanta sit discere uellet. Eam
autem tantam ac talem esse ut nec lingua dicere nec
Post hęc Augustinus ijsdem litteris illa ipsa hora Turone Sęuerum
Sulpicium cum duobus monachis audisse scribit canentium et
cytharizantium choros multa cum luce cęlum uersus euntium, uocemque inde
delapsam quę nunciaret, Hieronymi pręsbiteri animam ab angelis ad
beatitudinis loca tunc portari pro laboribus pręmia recepturam.
Subiungit etiam Augustinus quarta deinde nocte post primam uisionem sibi
dormienti
ut natalem eius diem honoraret, sermonem fecit.
Deinde se erigens Ioannes gratias illi egit et cum multis ipsum uerbis
coram commendasset, in omnibus fere sibi similem fuisse dixit. Cyrillus
postea uisionem hanc, quę quanta essent Hieronymi merita testabatur,
publice populo enarrauit.
Sed redeat unde digressa est oratio. Sanctissimi uiri corpus elatum
condere uolentes, quanuis sepulchrum uacuum astaret, quod ipse
Sanctissimi uiri corpus elatum
condere uolentes, quanuis sepulchrum uacuum astaret, quod ipse uiuens in
saxo intra uestibulum speluncę sibi excidendum curauerat, non longe a
sepulturis Paulę et Eustochij, quę ante illum obdormierant in Domino,
effossa tamen tellure, quemadmodum iusserat, sepeliunt.
Interim hęc miracula ibi facta Eusebius eius discipulus enarrat: cęcus
tacto Sancti corpore uisum recuperat;
reuelarunt, quotidie tamen ubertim flentes ex eorum recordatione quae
uiderant in inferno.
Sabinianus heresiarcha duas in Christo uoluntates ita fuisse asserebat
ut pleraque perficere nequiuerit quę uoluerit. Idque persuadere alijs
uolens opusculum nomine Hieronymi confecerat, quo illum quoque ita
quondam sensisse probaret. Eam heretici fallaciam ęgre ferens Siluanus
Nazarethi episcopus, dum cum illo
Quo
impetrato post horam expirauit uictisque tentationibus beatitudinis
pręmia recępit.
Duo nobiles ac diuites uiri Alexandrini, licet gentiles, audita
miraculorum fama quę Dominus per sanctum Hieronymum operabatur, pergunt
Bethleem uisendi reliquias eius gratia. Incidunt in latronum insidias.
Qui dum illos taciti persequerentur, ecce non paruam cum ijsdem
armatorum manum
Sancti sui merita ipsos tam pręsenti periculo
toties ac tam mirabiliter eripuisset.
Apud superiorem Thebaidam foeminarum monasterium fuit, satis opulentum,
si plus quam satis est non concupissent. His enim quę ibi degebant
moris erat nullam admittere in consortium nisi certum pecunię pondus
secum afferret. Apparens cuidam ex illis beatus Hieronymus mandat ut
reliquis nunciet sororibus, nisi ab auaritię scelere
Quam ob rem, ante quam ad damnatorum
locum deductus esset, lapidibus a plebe obrutus interijt et ab imagine
illa in testimonium perpetrati sceleris cruor effluxit.
Ioannes ipsius Cyrilli, qui ista quę recitamus miracula memorię
prodidit, nepos ac forma ęgregius iuuenis a Persis captus Persarum regi
annum seruiuit. Tedio tandem seruitutis affectus beato Hieronymo
identidem se commendare coepit. Sed a rege
se in regiam quandam
amplitudinis eximię ineffabilisque decoris, tribunal in medio positum et
coram iudice ibi sedente ac diuinę cuiusdam maiestatis radijs late
refulgente adductam episcopi Anconitani animam, quę clamore et eiulatu
sententiam illius pręueniens dignam se poena ęterna fatebatur, ob uitę
luxuriem et immodicam indumentorum pompam nimiumque epularum apparatum.
Iubente igitur iudice inde ab immundis
sibi filium impetraret generandum; diu
enim cum uxore uixerat a patris nomine alienus. Dominus igitur Petri
desyderio et sancti precibus annuens prolis futurę gratiam fecit. Et
monachus Helias discusso sopore quę uiderat memoriter tenuit
fideliterque enarrauit. Denique nato filio Petrus gratias egit quod
beati Hieronymi meritis ipse diutinę sterilitatis ignominiam iam pater
factus deleuisset.
scribens testatus est.
Opera quae scripsit
Nequid autem huic lucubratiunculę nostrę deesse uideatur, libet in fine
singula, quę ab eruditissimo sanctissimoque homine conscripta sunt,
cursim referre, et quidem eorum primo indicem texere quę ipse confitetur
a se confecta usque ad XIIII. Theodosij Principis annum; deinde simul
cuncta quę
scripsit
Nequid autem huic lucubratiunculę nostrę deesse uideatur, libet in fine
singula, quę ab eruditissimo sanctissimoque homine conscripta sunt,
cursim referre, et quidem eorum primo indicem texere quę ipse confitetur
a se confecta usque ad XIIII. Theodosij Principis annum; deinde simul
cuncta quę adhuc extare comperimus et perlegimus recensebuntur, pręter
illa quę uel temporis longitudine uel Gothici
quę ab eruditissimo sanctissimoque homine conscripta sunt,
cursim referre, et quidem eorum primo indicem texere quę ipse confitetur
a se confecta usque ad XIIII. Theodosij Principis annum; deinde simul
cuncta quę adhuc extare comperimus et perlegimus recensebuntur, pręter
illa quę uel temporis longitudine uel Gothici belli uastationibus uel
hereticorum inuidia intercępta ad nostram usque ętatem perdurare
referre, et quidem eorum primo indicem texere quę ipse confitetur
a se confecta usque ad XIIII. Theodosij Principis annum; deinde simul
cuncta quę adhuc extare comperimus et perlegimus recensebuntur, pręter
illa quę uel temporis longitudine uel Gothici belli uastationibus uel
hereticorum inuidia intercępta ad nostram usque ętatem perdurare
nequiuerunt. Igitur libro
scribuntur, incertus est numerus. Scripsi
pręterea in Micheam explanationum lib II. In Sophoniam lib. I. In
Naum lib. I. In Abacuch lib. II. In Aggeum lib. I. Multaque alia de
opere prophetali, quę nunc habeo in manibus et necdum expleta sunt.
Aduersum Iouinianum lib. II et ad Pamachium apologeticum et
epitaphium.
Hęc Hieronymus. Postea uero uixit annos XXVII,
epitaphium.
Hęc Hieronymus. Postea uero uixit annos XXVII, si Prospero credimus
dicenti anno Theodosij iunioris XII ipsum obisse. In his ergo reliqua
ędidit. Sed quę nunc in manibus sunt, uel potius quę me perlegisse
nouerim, hęc sunt:
Hęc Hieronymus. Postea uero uixit annos XXVII, si Prospero credimus
dicenti anno Theodosij iunioris XII ipsum obisse. In his ergo reliqua
ędidit. Sed quę nunc in manibus sunt, uel potius quę me perlegisse
nouerim, hęc sunt:
Theodoram uiduam Hispanam de morte Licinij.
Ad Susanam uirginem a diacono Sabiniano corruptam obiurgatio.
Item ad ipsum Sabinianum.
Post hęc quę citra dedicationem leguntur- non enim ad quenquam priuatim
scripta apparent- hęc sunt:
In librum Iudicum, omnes numero CXVII;
has quoque a beato Hieronymo Latinas factas constat.
Siquis plura extare nouerit, addat; ego adhuc non comperi. Ista autem
quę hic retulimus et multa quidem sunt si numerentur et si consyderentur
admiranda. Dabunt itaque mihi ueniam cęteri omnes ecclesiastici
scriptores, ita ego sentio, alijs defuisse aliquid peritię, alijs
lib.
Cęterum disceptationem hanc nostram concertationemque, licet ex animi pietate susceptam, ipsum Hieronymum non tam repręhendere quam ridere reor, quippe qui iam non aliam patriam agnoscit nisi in qua tam feliciter ciuis perpetuus, atque perennis ascribi meruit, hoc est cęlestem illam Hierusalem, quę est mater nostra. Inde ipsum dicentem audire mihi uideor: Ille meus est, et ego suus, qui ea quę docui magis nauiter exequi contendit; ille meus est, et ego suus, qui sanctorum uitam quantum potest imitari non desistit; ille denique meus est et ego suus, qui Christi Domini mei est, et Dei
non tam repręhendere quam ridere reor, quippe qui iam non aliam patriam agnoscit nisi in qua tam feliciter ciuis perpetuus, atque perennis ascribi meruit, hoc est cęlestem illam Hierusalem, quę est mater nostra. Inde ipsum dicentem audire mihi uideor: Ille meus est, et ego suus, qui ea quę docui magis nauiter exequi contendit; ille meus est, et ego suus, qui sanctorum uitam quantum potest imitari non desistit; ille denique meus est et ego suus, qui Christi Domini mei est, et Dei mei, cui soli cum Patre et Spiritu Sancto laus et gloria in sempiternum Amen.
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.