Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: quę Your search found 3666 occurrences
First 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1811-2723:1811. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | neque si possem debui. Scriptum est enim: In tota anima tua time Dominum et sacerdotes illius sanctifica! Ne uero ista tua expectatione a me omnino frustratus uideare, mitto Tibi aliud opus, quod nuper composui, similis quidem cum illo materię, sed tamen multa, quę ante non attigeram in se habens et licet nonnullis in locis eadem quę in illo tractari contingat, non tamen iisdem uerbis expressa habentur, necui stomachum moueat | iuxta Gręcum prouerbium | repetita
1812. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] time Dominum et sacerdotes illius sanctifica! Ne uero ista tua expectatione a me omnino frustratus uideare, mitto Tibi aliud opus, quod nuper composui, similis quidem cum illo materię, sed tamen multa, quę ante non attigeram in se habens et licet nonnullis in locis eadem quę in illo tractari contingat, non tamen iisdem uerbis expressa habentur, necui stomachum moueat | iuxta Gręcum prouerbium | repetita crambe. Eo quoque magis a me Tibi
1813. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] spem euenerit. Interim hoc ipsum Euangelistarium meum Tibi commendo | et si sua dignum inscriptione iudicaueris, ut quam primum imprimendum cures oro; hac etiam de causa, quod magis e re librariorum Tuorum erit, si prius ista in lucem uenerint | quam illa alia, quę mihi inuito (ut dixi) necdum satis emendata de manibus exciderunt. Ex libris autem, quos imprimi feceris, aliquot ad me nihil moratus transmittas uolo. Tunc enim me Tibi satisfecisse putabo, cum impressos intellexero. Interim
1814. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
cum impressos intellexero.
Interim archetypum meum Tibi habe,
Tibi utere.
Quando quidem mea quęque non parum Te delectant.
Delectare autem ista quę mittimus debent
non tam quia mea sint,
quam quod salutaria doceant |
ac de rebus ad religionem spectantibus ratiocinentur.
Sancta quippe lectio
1815. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 1 De fidei constantia et uirtute c. 2 De fide sine operibus c. 3 De perfidia c. 4 In illos qui de miraculis quę scripta sunt dubitant c. 5 De Ecclesia fide fundata c. 6 In eos qui in ecclesia nequiter se habent c. 7 De Lege et Euangelio c. 8
1816. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] et sapientis officio c. 4 Quod sapientia donum Dei sit | et uera sapientia Christum imitari c. 5 Quod sola Dei sapientia efficit beatos c. 6 Quę sapientia est uitanda c. 7 Quod sapiens docere alios debet c. 8 De demonum natura c. 9 Quare creatus diabolus c. 10
1817. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De pręmio iustorum c. 13 De peccatis principalibus per septem leprę genera significatis c. 14 De peccatorum differentia c. 15 Quę mala peccato accedant c. 16 Quę peccata sunt pręcipue damnabilia c. 17 Vnde tanta peccantium multitudo c. 18 De quinque sensibus c.
1818. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De peccatis principalibus per septem leprę genera significatis c. 14 De peccatorum differentia c. 15 Quę mala peccato accedant c. 16 Quę peccata sunt pręcipue damnabilia c. 17 Vnde tanta peccantium multitudo c. 18 De quinque sensibus c. 19 De uisu c. 20
1819. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] gratis erga Deum in Testamento Nouo c. 3 De ingratis ante diluuium c. 4 De beneficiis Iudeis collatis post diluuium c. 5 De ingratitudine Iudeorum in Deum | et quę pro idolatria passi sint c. 6 Mala decem tribuum c. 7 Mala duarum tribuum c. 8
1820. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Quanta mala pariat superbia c. 2 In eos, qui sanctitatis ostentatione alios carpunt c. 3 Quod superbi succumbant passionibus | et quę sint illa per quę notantur superbi c. 4 Quod alii dignitate, alii humilitate laudari appetunt , alii Deo quoque se audent comparare c. 5 Quod sancti
1821. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Quanta mala pariat superbia c. 2 In eos, qui sanctitatis ostentatione alios carpunt c. 3 Quod superbi succumbant passionibus | et quę sint illa per quę notantur superbi c. 4 Quod alii dignitate, alii humilitate laudari appetunt , alii Deo quoque se audent comparare c. 5 Quod sancti quandoque lapsi sint per
1822. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] pulcherrimus-que habetur,
ita supra omnes scientias eminet illa, quam ethicen uocant,
quia de morum uitę-que cultu pertractat.
Cum enim nihil in homine laudabilius uirtute sit,
nihil uitio detestabilius,
quid ea doctrina magis egregium magis-que amplectendum uideri debet,
quę hominem ipsum instruit ac erudit,
qua ratione et a malicia declinet |
et studeat probitati?
Sed licet in isto tam pręclaro docendi genere multa quidem sapienter
et acute a philosophis inuenta tractata-que ferantur,
quis tamen
et a malicia declinet |
et studeat probitati?
Sed licet in isto tam pręclaro docendi genere multa quidem sapienter
et acute a philosophis inuenta tractata-que ferantur,
quis tamen
atque assumpti fuerimus.
Vt igitur ad tam immensum et incomprehensibile bonum peruenire tandem ualeamus,
Veteris Noui-que instrumenti, quorum Deus est autor ,
acta institutiones-que perscrutabimur.
Tria pręcipua sunt, quę in his obseruanda nobis mandantur:
fides, spes, charitas.
Fides, ut credamus uerissima esse quę Moyses et prophetę,
quę Christus et apostoli
incomprehensibile bonum peruenire tandem ualeamus,
Veteris Noui-que instrumenti, quorum Deus est autor ,
acta institutiones-que perscrutabimur.
Tria pręcipua sunt, quę in his obseruanda nobis mandantur:
fides, spes, charitas.
Fides, ut credamus uerissima esse quę Moyses et prophetę,
quę Christus et apostoli
tandem ualeamus,
Veteris Noui-que instrumenti, quorum Deus est autor ,
acta institutiones-que perscrutabimur.
Tria pręcipua sunt, quę in his obseruanda nobis mandantur:
fides, spes, charitas.
Fides, ut credamus uerissima esse quę Moyses et prophetę,
quę Christus et apostoli
Tria pręcipua sunt, quę in his obseruanda nobis mandantur:
fides, spes, charitas.
Fides, ut credamus uerissima esse quę Moyses et prophetę,
quę Christus et apostoli
sunt, quę in his obseruanda nobis mandantur:
fides, spes, charitas.
Fides, ut credamus uerissima esse quę Moyses et prophetę,
quę Christus et apostoli
sunt, accepturos nos minime diffidamus.
Charitas, ut nihil agamus |
neque dicamus,
nisi quod Deo gratum et hominibus credimus profuturum.
Et quoniam quicquid uel agendum |
uel fugiendum precipitur ,
ad hęc tria satis commode referri queat,
ex iis quę scripturi sumus,
alia sub fidei,
alia sub spei,
alia uero sub charitatis titulo expediemus.
nihil omnino asserentes a Scripturarum sensu autoritate-que alienum.
Non erit itaque meum quod docebo sed diuinum.
et de ipso sanctorum uoluminum thesauro fideliter sincere-que
et de ipso sanctorum uoluminum thesauro fideliter sincere-que depromptum.
ut quicquid dixero tam uerum sit | quam ipsa ueritas.
Etenim statui atque decreui |
nusquam a Lege,
nusquam ab Euangelio discedere,
sed per utriusque Scripturę spacia discurrendo,
quę magis necessaria nobis uidebuntur, passim colligere |
et in septem digesta libros, quam diligentissime potero explanare |
discere-que uolentibus offerre.
explanare |
discere-que uolentibus offerre.
contenta.
Porro opus ipsum Euangelistarii nomine consecrabitur.
quamuis non solum Euangelii |
sed etiam Legis dicta exempla-que continebit.
Nam quoties per synecdochen a parte totum designare uolumus,
ab ea parte quę insignior uidetur, uocabulum
imponi debet.
unde et puppim pro naui:
et animam pro homine quandoque legimus apud autores.
Pręstat autem Legi Euangelium.
quia in Lege futurorum signa erant,
quę in Euangelio impleta uidemus.
per synecdochen a parte totum designare uolumus,
ab ea parte quę insignior uidetur, uocabulum
imponi debet.
unde et puppim pro naui:
et animam pro homine quandoque legimus apud autores.
Pręstat autem Legi Euangelium.
quia in Lege futurorum signa erant,
quę in Euangelio impleta uidemus.
illic typus et umbrę,
hic ueritas et umbrarum caliginem dissipans desiderata lux.
Illic pręterea per seruos suos nobis locutus est Deus:
hic per filium.
et tunc quidem in Adam
De fide Deo pręstanda. Caput I
Primus igitur sperandę beatitatis gradus fides est.
Credamus Deo,
credamus Dei Filio |
et quicquid Spiritu Sancto instructi diuini homines de iis quę non uidimus, nobis testati sunt, indubitatę credulitatis assensu suscipiamus.
Ut iacto rectę fidei fundamento |
cęteras quibus beata uita comparatur, uirtutes superędificare possimus |
et de nobis dici queat:
Ne autem ipsum qui est missus, minus aliquid habere putares |
quam eum qui mittit,
rursum ait:
Abraham Deo,
et reputatum est ei ad iustitiam .
Fides sola nunquam ei ad iustitiam reputaretur,
nisi congruis fidei uirtutum ornamentis sese excoluisset.
Et hoc est quidem quod alibi ait Dominus:
ornamentis sese excoluisset.
Et hoc est quidem quod alibi ait Dominus:
credulitas
1839. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] suscitasse, quod quidem fecerunt,
quam montes transtulisse; quod fecissent, si utile fore censuissent.
Vnde alibi etiam Dominus ait:
1840. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] fecerunt,
quam montes transtulisse; quod fecissent, si utile fore censuissent.
Vnde alibi etiam Dominus ait:
1841. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] ut benefactori gratiam quam poterat
referret,
sequebatur illum (ut euangelista ait) et magnificabat Deum.
Domino:
Joan. 11
matre Christi?
et ipsa tamen ideo beata prędicatur,
quia de nuncio sibi cęlitus allato nihil dubitauit .
Sic enim Spiritus Sanctus per os Elisabeth eius cognatę ad eam dixit:
beata prędicatur,
quia de nuncio sibi cęlitus allato nihil dubitauit .
Sic enim Spiritus Sanctus per os Elisabeth eius cognatę ad eam dixit:
beatus sit, sed etiam in corpore.
Atque ut se esse Filium hunc, in quem credere oporteat ostenderet,
postea intulit:
non habuero, nihil sum.
Cęterum hoc quoque mali credentibus et non operantibus contingit,
quod cum sese ocio dederint, etiam fide deficere incipiant.
ocio dederint, etiam fide deficere incipiant.
mendacio iam occalluerunt.
quibus si ipse sua uoce dixerit:
Ego sum,
retrorsum abibunt |
et in eodem corruent luto uitiorum, quo tam nequiter infecti sunt.
Et quoniam obcęcauit eos ipsa animi malignitas,
cum etiam ab aliquo fideli doctore quę uera sunt audierint,
non satis intelligunt,
et tenebris repleti lucis disciplinam suscipere nequeunt.
In tenebris ergo et in umbra mortis sedent |
et diligunt magis tenebras quam lucem.
quibus ait Dominus:
harum.
Ille itaque qui pertinaciter errat,
et mundus tenebrarum est | et diaboli seruus.
Dei creatura es, o homo,
Dei iuris es,
cur auerteris ab eo cuius es,
et illi te tradis cuius non es?
Dictum est: Date Deo quę Dei sunt.
Et tu quę Dei sunt, porrigis diabolo?
Quid tunc dicturus es,
cum ipsum, cuius doctrinam contemnis,
te iudicantem uideris?
tibi-que dicentem audieris:
qui pertinaciter errat,
et mundus tenebrarum est | et diaboli seruus.
Dei creatura es, o homo,
Dei iuris es,
cur auerteris ab eo cuius es,
et illi te tradis cuius non es?
Dictum est: Date Deo quę Dei sunt.
Et tu quę Dei sunt, porrigis diabolo?
Quid tunc dicturus es,
cum ipsum, cuius doctrinam contemnis,
te iudicantem uideris?
tibi-que dicentem audieris:
|
abs te receptum non fuisse?
Quid de illorum incredulitate dicam,
qui ne miraculis quidem mouentur.
quos tamen admonens Dominus ait:
nec operibus uolunt credere,
audiant inclamantem:
|
uitiis-que deditę,
et tamen his acerbius punientur illi,
qui cum per inuocationem Christi non pauca prodigia facta uiderint,
Christum non ut Deum recipiunt |
et minus aliquid Patre habere affirmare non dubitant.
In illos qui de miraculis quę scripta sunt dubitant.
Caput V
Sunt qui signa illa quidem facta fuisse
legunt,
sed an uere facta fuerint, animo suspensi sunt |
ac simile aliquid suis ipsi oculis | intueri spectare-que affectant.
quam ad corruptibilem et mortalem.
Non est ergo eis datum signum efficacius ad credendum Christo |
quam ipsa resurrectio Christi.
quam tamen subornatis per largitionem custodibus denegare conati sunt.
Eorum perfidiam imitantur,
qui miracula ipsi cernere quęrunt |
et de illis quę in Euangelio recensentur dubitant.
qui miracula ipsi cernere quęrunt |
et de illis quę in Euangelio recensentur dubitant.
Petrus dubitando coepit mergi.
discipuli non potuerunt eiicere demonium.
Zacharias factus est mutus.
et hi quidem quod dubitando amiserant, credendo recuperarunt.
Tu quoque nisi dubitare desieris,
non poteris euitare demonum dolos |
nec loqui ea quę tibi saluti esse possent,
nec iam emergere de abysso inferni
si modo cum corde isto dubio tibi decedere contigerit.
Quod si cum Thoma hactenus dubitasti,
iam et cum eodem credens Christum confitere dicens:
Dominus meus et Deus meus!
Alioquin ne illa quidem
quę tibi saluti esse possent,
nec iam emergere de abysso inferni
si modo cum corde isto dubio tibi decedere contigerit.
Quod si cum Thoma hactenus dubitasti,
iam et cum eodem credens Christum confitere dicens:
Dominus meus et Deus meus!
Alioquin ne illa quidem quę bene egeris,
prodesse tibi poterunt ad salutem.
Nisi enim firma petra, quę est Christus
fundamentum tui ędificii fuerit,
quicquid operis extructum erit corruet.
Vt autem operis tui labor non sit irritus,
crede Deo non hominibus,
Apostolis
contigerit.
Quod si cum Thoma hactenus dubitasti,
iam et cum eodem credens Christum confitere dicens:
Dominus meus et Deus meus!
Alioquin ne illa quidem quę bene egeris,
prodesse tibi poterunt ad salutem.
Nisi enim firma petra, quę est Christus
fundamentum tui ędificii fuerit,
quicquid operis extructum erit corruet.
Vt autem operis tui labor non sit irritus,
crede Deo non hominibus,
Apostolis non philosophis,
ecclesię dei non diaboli synagogę.
recepit autoritas
cessauit uentus |
et turbines errorum dissipati sunt.
Sed obserua, quod ad laborantes uenit Saluator,
non ad desides et pigros et a iustis operibus ociosos.
Qui ergo quod per se facere potest non omittit, facile impetrabit,
ut etiam illa quę per se facere nequit, efficiat.
Porro primę ab initio Ecclesię illa in Euangelio parabola est:
muniuit angelorum.
posuit in ea lacum siue torcular.
id est legem pręceptis uitę redundantem.
ędificauit turrim,
id est templum.
Turris quippe arx est urbis,
ita oratoria nobis munimenta sunt,
ad quę confugientes | carnis demonum-que impugnationes minus timemus,
orationis armis accincti et cęlestis contemplationis fide protecti.
Sequitur:
Et peregre profectus est.
non discedendo sed permittendo,
ut in utranque partem libera sit operandi facultas.
Misit deinde
| curandus infertur.
In ecclesia laborantium | in cęlo requies est.
quibus dicitur:
Vos autem contristabimini,
sed tristitia uestra vertetur in gaudium.
Ecclesia est ergo
mulier parturiens, quę (ut in Euangelio scriptum est) tristitiam habet, quia uenit hora eius.
Cum autem peperit puerum,
iam non meminit pręssurę propter gaudium,
quia natus est homo in mundum .
Tristitia quidem afficitur, dum
ad mundum incorruptionis |
et de terreno habitaculo ad cęleste regnum.
Cuius immensam et ineffabilem gloriam nunc in Ecclesia laboribus
occupata constituti cogitatione comminiscimur,
dum solemnia sacra celebramus,
Nihil enim (ut Apostolus ait) ad perfectum adduxit Lex.
hac igitur postrema ętate, in qua nos sumus,
aquę uersę sunt in uinum,
quia Scripturarum litteralis intelligentia
Ideo-que Dominus quinque panes ordeaceos
a mortuis
resurgenti offertur.
Vnde et Apostolus clamat dicens:
Vnde et Apostolus clamat dicens:
pręuaricatoribus debentur,
quanto magis aduersus Euangelii sui irrisores indignatio desęuiet Christi?
Horum autem qui Euangelium despicere uidentur, tria genera sunt.
Alii quippe ne audire quidem uolunt diuinos,
qui in ecclesia recitantur sermones.
alii autem audiunt,
sed quę pręcipiuntur,
ea exequi aspernantur.
alii uero magis temerario ausu ita audiunt,
ut ea econtrario arguere pręsumant,
et ueritatis uerba quę non intelligunt,
peruertere aliquo modo conantur.
De primis
Alii quippe ne audire quidem uolunt diuinos,
qui in ecclesia recitantur sermones.
alii autem audiunt,
sed quę pręcipiuntur,
ea exequi aspernantur.
alii uero magis temerario ausu ita audiunt,
ut ea econtrario arguere pręsumant,
et ueritatis uerba quę non intelligunt,
peruertere aliquo modo conantur.
De primis conqueritur Dominus ad eosdem dicens:
ec quicquam tale aliquando loquantur.
Qui nisi conuersi postremo sese offerant Christo,
ita ut ipse digito tangat eorum aurem | et saliua palatum,
nunquam sanitatem consequentur .
semper ad ea quę salutis sunt, surdi et muti erunt.
atque ut ita etiam ad malum sicut ad bonum surdi et muti forent.
sed ut deterius peccent,
et leuam aurem habent, qua ea quę carnis sunt auidissime auriant ,
et sinistram linguam, qua
sanitatem consequentur .
semper ad ea quę salutis sunt, surdi et muti erunt.
atque ut ita etiam ad malum sicut ad bonum surdi et muti forent.
sed ut deterius peccent,
et leuam aurem habent, qua ea quę carnis sunt auidissime auriant ,
et sinistram linguam, qua uel nugas garriant |
uel alios infament
uel proximo maledicant.
Quod nisi tandem ad Christum adduci se permiserint,
qui labefactata solo uerbo instaurat,
quis eos curare poterit?
De istis (ut
magis Deo tribuenda esse,
quanto minus a nobis, qui homines non dii sumus,
possint intelligi.
Alioquin fateri oporteret,
quod nemo unquam ausus est dicere,
aut Deum non esse homine maiorem |
aut hominem Deo esse ęqualem,
si ad omnia quę Dei sunt,
humani uis intellectus posset penetrare.
Sunt tamen nonnulli ,
qui in peruersitatis suę proposito ita obdurant,
ut credulitatem nostram etiam irridere non dubitent.
atque hi fere sunt, qui gentilium
assertores auersi,
ne in tam duro solo frustra uerbi semen iaciant,
nullam frugem facturum, dicunt:
in gratiam,
a diabolo recipietur in damnationem supplicium-que sempiternum.
De conuersis ad Deum.
Caput X
Vt autem alterum ex his euitemus,
alterum sequamur,
sarcina peccatorum deposita,
De conuersis ad Deum.
Caput X
Vt autem alterum ex his euitemus,
alterum sequamur,
sarcina peccatorum deposita,
fouit |
et lętatus est, quod ille qui perierat inuentus esset,
et qui mortuus fuerat reuixisset.
Diu multum-que in nequitię coeno immersus iacuisti,
expergiscere tandem et erige te ut munderis.
Mulier quę duodecim annos profluuio sanguinis laborauerat,
cum Christi fimbriam tetigisset,
sana discessit.
operando.
Itaque non solum iniqui,
sed etiam ocio indulgentes |
ab eo qui saluare potest, procul sunt.
scribę et pharisei cognoscere nequiuerunt,
confiteri coepit dicens:
Rabbi tu es Filius Dei, tu es rex Israel !
Verum tamen si sensus quoque non satis sanos
habeas,
quicquid illis blanditur, mortiferum puta
et illa quę Deo placent, iis indulge.
Si uisus te ad peccandum solicitat,
cęcus es.
cum Barthimeo perge inuocare Iesum et petere ut uideas.
tunc ipso imperante discedent ab oculis tenebrę illę,
in quibus spectandarum mulierum concupiscentia habitabat |
uel delectatio aliquam uanitatem uidendi uersabatur,
cęlum-que ac sydera contueri incipies |
et per ea quę uidentur ipsa Dei inuisibilia contemplari.
Quod si te auditus et loquendi intemperies in malum pręcipitant,
surdus et mutus es.
quia, dum te audire uel loqui ea quę mundi sunt nimium delectat,
ab his quę Dei sunt,
et aures auertis ne audias,
et os comprimis ne loquaris.
habitabat |
uel delectatio aliquam uanitatem uidendi uersabatur,
cęlum-que ac sydera contueri incipies |
et per ea quę uidentur ipsa Dei inuisibilia contemplari.
Quod si te auditus et loquendi intemperies in malum pręcipitant,
surdus et mutus es.
quia, dum te audire uel loqui ea quę mundi sunt nimium delectat,
ab his quę Dei sunt,
et aures auertis ne audias,
et os comprimis ne loquaris.
Cum surdo igitur et muto a Domino posce remedium |
Ille huiusmodi | hominis aures digito tetigit et saliua linguam,
atque is qui utroque malo affectus fuerat,
utroque
uidendi uersabatur,
cęlum-que ac sydera contueri incipies |
et per ea quę uidentur ipsa Dei inuisibilia contemplari.
Quod si te auditus et loquendi intemperies in malum pręcipitant,
surdus et mutus es.
quia, dum te audire uel loqui ea quę mundi sunt nimium delectat,
ab his quę Dei sunt,
et aures auertis ne audias,
et os comprimis ne loquaris.
Cum surdo igitur et muto a Domino posce remedium |
Ille huiusmodi | hominis aures digito tetigit et saliua linguam,
atque is qui utroque malo affectus fuerat,
utroque liberatus abiit.
ęque grandem esse miseriam illorum qui obdurantur.
Prędica, argue,
obsecra, increpa |
opportune importune |
nihil proficis,
cum in spinis, quę sementem uerbi Dei pręfocant seminas |
uel super lapide, ubi semen radices agere non ualens arescit,
uel in uia ubi conculcatur et atteritur.
Coram praua assuetudine corruptis hominibus
quoties de Deo, de sanctis, de uitę honestate incidit sermo,
corrugant nares, contrahunt
Delicię quippe hujus sęculi et ipsa terrenarum
opum cupiditas
auertunt animum a cęlestium contemplatione |
et caduca bona ęternis pręferre compellunt ,
quia hęc futura expectantur,
illa uero pręsenti uoluptate deliniunt.
ita ut quę nondum habentur,
iam uel non esse omnino |
uel haberi non posse credantur.
Illi ergo qui tam impie subuersi sunt,
nec fidei certę | nec firmę spei sunt.
Alii luxurię, alii auaritię student |
et cum sensuum suorum affectibus seruiant,
uirtutibus uacui et ad uitia proni
lapis super lapidem, qui non destruatur.
vsque adeo Barrabam, id est diabolum sibi dimitti gaudent, |
ut eundem Christo Domino, qui pro ipsis crucifixus est, anteferre non dubitent.
Attendant tamen, si nondum penitus obsurduerunt,
et cognoscant | ad se quidem omnia illa pertinere,
quę salutarem doctrinam nolentibus admittere | minatus est Christus Dominus.
Ad illos enim quos iustitię suę doctores constituit |
et ad prędicandum gentibus destinauit dixit:
fidei suę magnitudinem magis ad diuine largitatis gratiam referens |
quam ad arbitrii sui libertatem.
Quod si quicquam ex eo sibi iactanter arrogasset,
filiam pro qua supplicauerat, sanam non recepisset.
Et nos igitur si ab iis quę nequiter commisimus purgari cupimus,
modis omnibus caueamus,
Et nos igitur si ab iis quę nequiter commisimus purgari cupimus,
modis omnibus caueamus,
nostri monumento condimus,
si constantię lapidem ad ostium monumenti non admouemus,
ut eo aditum inimicis Christi, quantum in nobis est, prohibeamus.
Qui sunt isti inimici procul longe-que
abigendi |
nisi uitia ipsa, quę salutaribus uitę monitis reluctantur atque
obsistunt |
et quicquid probe laudabiliter-que ędificatum fuerit, destruere festinant.
Ab his quidem quicunque se illęsum incontaminatum-que custodierit,
hic uere Christi discipulus erit.
cui idem Dominus iure ac merito dicere poterit:
De animi inconstantia.
Caput XIII
Quemadmodum firmum et constantem animum supra petrę soliditatem
ędificare diximus |
et id quod ab eo fabricatum fuerit,
tam contra demonum pręualere certamina
quam aduersus malorum, quę mortalibus contingunt, acerbitatem.
ita e contrario debilem
et in proposito minus persistentem
domui illi comparandum esse arbitramur,
quam moli arenę impositam
et uentorum concutit flatus |
et
,
ipse suas laudationes iactabundus garrit |
et facinus illud, quo meritum aliquod aput Deum
consequi sibi potuisset,
euacuat inanis glorię cupiditate.
deinde hanc ipsam gloriam prauis operibus, ad quę semper pronior est
destruit |
et in suimet infamiam turpiter conuertit.
Nam quanuis aliquando etiam non improbi ingenii esse uideatur,
nunquam tamen non majore sui parte malus est.
de quo Iacobus apostolus:
Vir inquit duplex animo inconstans est in omnibus uiis
bonis adipiscendis inheat ,
cętera contemnit.
Fortis est igitur qui uincit auaritiam | et audit Dominum dicentem:
dicentem:
se confert |
et ea quę habet indigentibus dilargitur,
dum ad perfectioris uitę sublimitatem ascendere festinat.
iuxta illud Saluatoris dictum:
minister.
et qui uoluerit inter uos primus esse, erit uester seruus.
sicut Filius hominis non uenit ministrari sed ministrare |
et dare animam suam redemptionem pro multis.
Pręstantis autem ac strenui animi est |
dominandi cupidinem, quę sępe robustissimos uicit, superare.
ipsam-que regum pompam et principum luxuriam pro nihilo ducere |
atque in omnibus cum Christo humiliari.
Quid enim esse potest maius Christo?
qui ejuscemodi humilitatem sic in se commendauit,
ut Dei filius non dedignaretur esse hominis filius |
Vere igitur imbecillus est, quem superat auaritia |
uel fraudulentia |
uel simulatio |
uel arrogantia |
uel uanagloria |
uel ira |
uel gula |
uel luxuria |
uel libido |
uel inconstantia |
uel timor |
uel ociositas |
uel eorum quę ab Ecclesia recepta sunt incredulitas |
cętera-que id genus.
quę quoniam rationi naturęquę repugnant,
quis quis illis seruierit,
non iam inter homines computandus
sed inter pecudes erit numerandus.
|
uel uanagloria |
uel ira |
uel gula |
uel luxuria |
uel libido |
uel inconstantia |
uel timor |
uel ociositas |
uel eorum quę ab Ecclesia recepta sunt incredulitas |
cętera-que id genus.
quę quoniam rationi naturęquę repugnant,
quis quis illis seruierit,
non iam inter homines computandus
sed inter pecudes erit numerandus.
Ratio enim propria hominis est.
bestiarum autem natura id tantum sequi,
illis seruierit,
non iam inter homines computandus
sed inter pecudes erit numerandus.
Ratio enim propria hominis est.
bestiarum autem natura id tantum sequi,
quod suggerit appetitus |
nullum-que boni ac mali discrimen habere
in his quę appetuntur.
Imbecillus es igitur,
si iugo premeris auaritię,
cui seruiendo | non poteris seruire Deo.
esse poterit.
Semper enim dubius pendet |
et dum errare metuit errat.
diuersarum gentium diuersas consyderat sectas |
et cui earum adhęrendum sit, incertus fluctuat.
Cum nulla uerior credibilior-que religio sit |
quam quę Deo autore tradita est hominibus.
Istos uero qui adhuc in ambiguo uersantes nihil affirmare audent,
pusilli animi esse declarat ipse Dominus,
qui discipulis tempestatem formidantibus:
Ac ne plura enumerando longius protrahatur oratio,
Cuicunque uitia dominantur,
imbecillus et infirmus est.
fortis autem inuictus,
cui adest uirtus,
quem non deserit ratio,
qua ipse suam uoluntatem a sęculi uoluptatibus auersam ad ea quę cęlo digna sunt dirigit |
et ad ęterna properans
ea quę temporalia sunt,
constanti atque erecto animo contemnit.
De contemptu glorię.
Caput XVI
Quod si in fortibus censeri cupimus,
longius protrahatur oratio,
Cuicunque uitia dominantur,
imbecillus et infirmus est.
fortis autem inuictus,
cui adest uirtus,
quem non deserit ratio,
qua ipse suam uoluntatem a sęculi uoluptatibus auersam ad ea quę cęlo digna sunt dirigit |
et ad ęterna properans
ea quę temporalia sunt,
constanti atque erecto animo contemnit.
De contemptu glorię.
Caput XVI
Quod si in fortibus censeri cupimus,
pręter iam dicta hominum rumusculos et famę mundanę
quis sciat.
quanuis euangelista subiungens dicat:
quanuis euangelista subiungens dicat:
gloriam suam,
sed gloriam Dei,
monente Apostolo ac dicente:
ita abscondere debes,
ut quod per gratiam Spiritus Sancti adeptus es,
per tuam inanem iactantiam non amittas.
Et quoniam hoc cęleste donum comparari non potest,
nisi contemnantur terrena:
quoniam hoc cęleste donum comparari non potest,
nisi contemnantur terrena:
|
et apud indoctos doctorum laudem sibi comparent.
Quam ob rem talibus est dictum:
Ex principibus multi crediderunt in eum,
sed propter phariseos non confitebantur,
ne de synagoga eiicerentur.
dilexerunt enim gloriam hominum magis quam gloriam Dei.
Quam ergo perniciosum uitium est inanis gloria,
quę alios ita insanat, ut Christum confiteri non audeant,
etiam ut negare non uereantur!
Verum esse quod dicimus nostrę quoque ętatis exempla probant.
Vidimus non paucos ex Christianis transisse ad
et illi erant,
qui Saluatorem nostrum interrogarunt dicentes:
puduit arrogantius quam decebat sese efferre.
omnium quę possideo.
Gratias quidem Deo agere debuit,
sed aliis detrahere se-que tam improba iactatione efferre non debuit.
Sic reliquos depressit,
quasi sibi ęquandus esset nemo.
sic semetipsum commendauit,
quasi ad ea quę paciebat , nihil ultra addi
oporteret.
cum ieiunare adiumentum potius uirtutis quam uirtus sit,
et decimas dare ęs alienum soluere, non aliquid sua sponte offerre.
Tantum autem hac ostentatione profecit,
ut publicano quem
Etenim dum laudari cupiunt,
ad uulgi opinionem uiuant necesse est |
et magis placeant simulatione quam ueritate.
Necesse est etiam ut offensi irascantur,
ne timidi et abiecti reputentur;
ut inuideant,
ne aliis minoris ęstimationis habeantur;
ut reliqua huiusmodi perpetrent,
quę uulgus fieri amat,
quanuis ea boni et ęqui ratio non admittat.
Ideo sane Apostoli pręceptum est:
pręceptum est:
quasi de nostro gloriari possimus ,
dicente Apostolo:
|
et non magis grauare,
si ideo te noueris fuisse damnatum,
quia non uirtuti laborasti dum uiueres,
sed glorię |
et hominibus magis placere quam Deo solicitus fuisti?
Quam igitur imprudenter,
immo quam stulte inanis gloria quęritur ,
quę etiam in infamiam uerti potest,
et si non uertatur,
uel ignorata nihil iuuat |
uel cognita plus doloris ei cuius est affert quam consolationis.
indiget |
et nullum supplicii finem sperat?
Vtriusque exitum consydera
et iam magis optabis inglorius et ignotus Deo seruire |
quam quęrendę laudis gratia | urbibus ac prouinciis imperare.
Nunc reliqua, quę ad mortem hominis pertineant, Euangelii loca
percurrendo,
more holitoris inter salubres herbas |
eam tantum, quę ad pręsentem usum facit decerpentis, inquiramus.
Naturale est omnibus animantibus mortem timere |
In his tamen quę ratione utuntur
ignotus Deo seruire |
quam quęrendę laudis gratia | urbibus ac prouinciis imperare.
Nunc reliqua, quę ad mortem hominis pertineant, Euangelii loca
percurrendo,
more holitoris inter salubres herbas |
eam tantum, quę ad pręsentem usum facit decerpentis, inquiramus.
Naturale est omnibus animantibus mortem timere |
In his tamen quę ratione utuntur
idest in hominibus,
timorem istum a natura insitum |
uitę immortalis cupiditas superat ac uincit.
Nunc reliqua, quę ad mortem hominis pertineant, Euangelii loca
percurrendo,
more holitoris inter salubres herbas |
eam tantum, quę ad pręsentem usum facit decerpentis, inquiramus.
Naturale est omnibus animantibus mortem timere |
In his tamen quę ratione utuntur
idest in hominibus,
timorem istum a natura insitum |
uitę immortalis cupiditas superat ac uincit.
Vtrunque de Saluatore nostro euangelistę nobis prodidere.
Sic enim in Mattheo legimus:
igitur quam mortis uocabulo mors notata est iustorum,
qui in Domino uiuunt.
Vnde Christus Iudeorum nuncupatus est uiuorum et mortuorum.
Plura quippe mortis genera sunt.
est proprie mors corporis recedente anima, quę uiuificat illud.
est per metaphoram mors animę, cum propter peccatum a Deo deseritur.
est mors reorum poena in inferno.
hęc in Apocalypsi secunda mors appellatur.
Quanuis enim anima etiam peccatrix immortalis sit,
mortua
Quanuis enim anima etiam peccatrix immortalis sit,
mortua tamen est,
tum quando in corpore non Deo uiuit sed peccato,
tum quando in inferno poenas luit eternas.
Nam cum mors primorum hominum in poenam peccati data sit,
ipsa poena quę pro peccatis infertur, mortis interdum nomine designatur.
Atque ideo sane nec ipsam corporis mortem bonam esse dicimus,
quia stipendium peccati est,
quia non sine dolore est,
sed tamen,
ut malis perniciosam,
ita bonis utilem.
reddet.
Mortis tempore non est iustitię nostrę operibus-que confidendum,
sed in misericordia Dei sperandum,
cum sanctus Apostolus dicat:
ampliare |
et his quę una ęstas attulerat, per annos multos frui.
Tantos autem cogitatus abscidit nunquam satis prouisa mors.
atque nocte illa, qua ipse sibi longiora feliciora-que uitę spacia
promittebat,
coactus est decedere
et cuncta quę collegerat, aliis relinquere possidenda.
Frustra igitur aliquid diuturnum fore speratur,
quod statim potest deficere.
Sed aliud est sperare dices |
aliud cupere.
licet non idem
aut plures fortasse |
si toto hoc tempore Deo uixisti,
pręclare quidem tecum agitur.
mox enim in ęternum uiuere incipies.
at si tibi tantum,
male profecto rebus tuis consuluisti.
Voluptas quippe omnis quę cum ętate pręterit, pro nihilo est,
peccata autem manent et perdurant
quibus grauatus animus ad inferos ruit,
ibi pro breuibus delitiis poenas luiturus sempiternas.
Quid quod omnium hominum breuissima uita est
super terram?
Quid quod omnium hominum breuissima uita est
super terram?
atque
tota corporis deformata facies non penitus alia sit quam fuerat.
adde tussim,
apoplesiam ,
paralisim ,
stomachi cruditatem,
uentris tormina,
inguinum tumorem,
spirandi difficultatem,
mingendi stranguriam |
alia-que hujusmodi multa, quę annositas ipsa secum apportat,
nec corpus modo,
uerum etiam mentem infestans.
Videas enim plerosque delyrare per ętatem |
et qui paulo ante sapientes habiti erant,
iam ridiculos esse.
Cum-que tot mala una senectus afferat,
nonne satis apparet |
eum
|
eum qui diu uiuere appetit,
non uitam appetere, ut putat,
sed morbos?
Si quibus autem contingat,
quod rarissimum est,
ut etiam in senecta integris sensibus uegeto-que corpore et mente
illęsa sint,
hoc donum Dei est |
cęlestis-que gratię fauor,
non longęuę ętatis, quę cuncta corrumpere consueuit, beneficium.
Quod Ecclesiasticus testatur dicens:
male cupita senectus in eo illis bene consulit si uenerit,
quod lasciuiendi uires obscoenos-que
amputet affectus |
et ad continentiam cogat uel inuitos.
Cęterum quoniam fidei integritati congruit |
non solum quę iussa sunt obseruare,
sed etiam quę consulta perficere,
opportune nunc occurrit |
de perfectę religionis professione facere sermonem.
De perfectione vitę.
Caput XX
Perfectioris
consulit si uenerit,
quod lasciuiendi uires obscoenos-que
amputet affectus |
et ad continentiam cogat uel inuitos.
Cęterum quoniam fidei integritati congruit |
non solum quę iussa sunt obseruare,
sed etiam quę consulta perficere,
opportune nunc occurrit |
de perfectę religionis professione facere sermonem.
De perfectione vitę.
Caput XX
Perfectioris uitę conuiuium est, ad quod inuitat
alius uero ad negociationem suam.
His grauati uenire omnino nequeunt.
Deponendum est ergo onus,
si altiora cupis ascendere
et de paucorum esse numero electorum.
Tunc te uere a Deo electum esse noueris,
cum magno animo illa quę multorum sunt contemnere coeperis |
et omnem prorsus affectum ad solum Christum conuerteris,
solum imitari statueris.
Ait enim:
uenit ad me |
et non odit patrem suum et matrem et uxorem et filios et fratres et sorores, adhuc autem et
animam suam,
non potest meus esse discipulus.
denique ait:
in homine assumpto crucem passus est.
ne id nos pro nomine eius subire timeremus,
quod ille pro amore nostro proferre uoluit.
Ne autem paupertatem metuas:
Quęrite inquit primum regnum Dei,
et hęc omnia quę uidelicet uitę necessaria sunt |
adiicientur uobis.
Ne etiam mortem exhorrescas ait:
Qui credit in me,
non morietur in ęternum .
ne denique suppliciis terrearis:
Mundus inquit gaudebit,
uos uero contristabimini |
sed tristicia
honorificabit eum Pater meus .
Hęc talia si recte perpenderis,
profecto iam nihil tibi aut factu difficile uidebitur |
aut toleratu durum.
Iam tibi sedebit animo uendere uniuersa quę habes:
diuitias, uoluptates, concupiscentias,
et emere thesaurum illud prę omnibus mundi
thesauris concupiscendum,
nunc quidem in enygmate absconditum,
tunc autem manifestum futurum,
cum uidebimus illud sicuti
Huic excellentissimę professioni accommodatissima solitudo est.
Da igitur operam,
ut in coenobio cęlla ,
in deserto locus ab humano cultu uacuus |
legendi, scribendi, orandi | et ea quę ęterna sunt contemplandi
opportunitatem tibi pręstent .
Nulla horum libera meditatio habetur in frequentia coetu-que multorum.
Vulgi clamor,
urbani tumultus,
amicorum interpellatio,
mulierum conspectus,
Vulgi clamor,
urbani tumultus,
amicorum interpellatio,
mulierum conspectus,
cognatorum mortes |
mentem Deo intentam conturbant |
nec in illo conquiescere ipsam pro uoto sinunt.
In solitudine autem concupiscentię quoque magna pars tollitur,
dum illa quę male concupiscuntur,
nostris aspectibus procul submota latent.
cum multo magis uisa moueant animum quam cogitata.
et quod rarius cernitur,
facilius obliteretur.
Quantum pręterea uiro religioni dedito
sed in montem excelsum duxisse eos dicitur.
Tanta uisione non poterant esse digni,
nisi a turba secederent |
et humana transgressi sublimitate contemplationis cęlestibus
insererentur.
Ex his quę dicta sunt, discere possumus,
ut ille perquam raro conuersetur cum hominibus,
qui sępe cum Deo esse desyderat.
Nunc his qui sacerdotalibus initiari sacramentis uolunt ostendemus,
quibus rebus et bonus constet sacerdos |
et malus efficiatur,
ut discant, quę
his quę dicta sunt, discere possumus,
ut ille perquam raro conuersetur cum hominibus,
qui sępe cum Deo esse desyderat.
Nunc his qui sacerdotalibus initiari sacramentis uolunt ostendemus,
quibus rebus et bonus constet sacerdos |
et malus efficiatur,
ut discant, quę sibi expetenda quę-que fugienda sint,
ut bonorum potius gloriam consequantur |
quam in sortem concedant
malorum.
De bono sacerdote.
Caput XXII
Tanta ac talis dignitas sacerdotalis est,
discere possumus,
ut ille perquam raro conuersetur cum hominibus,
qui sępe cum Deo esse desyderat.
Nunc his qui sacerdotalibus initiari sacramentis uolunt ostendemus,
quibus rebus et bonus constet sacerdos |
et malus efficiatur,
ut discant, quę sibi expetenda quę-que fugienda sint,
ut bonorum potius gloriam consequantur |
quam in sortem concedant
malorum.
De bono sacerdote.
Caput XXII
Tanta ac talis dignitas sacerdotalis est,
ut nulla maior
loco diximus |
pręsentium contemptorem esse sacerdotem.
Nam si Christi minister fuerit,
paruo erit contentus,
dum summa sperat.
et ut Dominum suum imitetur,
paupertate gaudebit,
diuitias contemnet.
Neque enim potest esse talis magistri discipulus,
nisi renunciet omnibus quę possidet,
ut caduca respuens dignus euadat, cui tribuantur ęterna.
Sed ne in Veteri quidem Lege Leuitis data est possessio in tribubus,
ut scirent non in terra sed in cęlo sibi possessionem esse quęrendam,
dicente Domino ad Aaron:
esse quęrendam,
dicente Domino ad Aaron:
sed ut doceret non esse ei opus terrenis diuitiis
qui ad cęlestes thesauros aspiraret,
difficile-que esse duobus dominis seruire Deo et mammonę,
difficillimum uero ut quis auri argenti-que pondere grauatus ad ętheria regna possit conscendere.
Ex his igitur quę dicta sunt,
eum sacerdotii honore dignum censebimus,
qui sobrie,
pudice,
fideliter,
pie iuste-que uixerit,
qui in cauendo prudens,
in erudiendo doctus,
in concupiscendo modicus | e
t in obsequendo ei cui se dedicauit, fuerit assiduus.
quemadmodum proposuimus,
ut aliquid etiam de malo dicamus.
Malus est sacerdos,
qui non potest dicere cum Propheta:
de malo dicamus.
Malus est sacerdos,
qui non potest dicere cum Propheta:
affectet.
Sunt quos negociari in domo Dei non pudet,
immo nec foenerari |
ecclesiasticas-que dignitates ambitione atque largitionibus comparare.
quas cum acquisierint,
cuncta Ecclesię bona, quę pauperibus distribuenda erant,
in suos usus conuertunt.
Hi sunt quos uendentes et ementes de templo suo eiicit Dominus dicens:
uitiorum,
quam damnabiles existant |
Hieremias testatur dicens:
(ut Apostolus inquit)
figurarum ambage condi credimus.
Nihil erit menti Deo dicatę iucundius |
quam nosse sensum Domini |
et uerba aliud quam sonant significantia intelligere.
Et quoniam hanc spicarum confricationem sabbato ab apostolis factam
legimus,
hoc admonet nos |
ea quę mystica sunt, commode perpendi consyderari-que non posse,
nisi cum secularibus curis liberi et expediti sabbatum id est quietem agimus.
Terrenarum enim rerum solicitudo legentem implicat,
et ipsa in aduersum mentem distrahens cogitatio, quę leguntur quę-que audiuntur, non satis
factam
legimus,
hoc admonet nos |
ea quę mystica sunt, commode perpendi consyderari-que non posse,
nisi cum secularibus curis liberi et expediti sabbatum id est quietem agimus.
Terrenarum enim rerum solicitudo legentem implicat,
et ipsa in aduersum mentem distrahens cogitatio, quę leguntur quę-que audiuntur, non satis intelligere permittit.
Intentione animi opus est,
ut lecta percipias |
et percepta ediscas teneas-que memoriter.
Postquam autem mysticos sensus litterę tegumento uelatos deprehenderis
|
et eos uel ad Ecclesię nouitatem uel ad animę
legimus,
hoc admonet nos |
ea quę mystica sunt, commode perpendi consyderari-que non posse,
nisi cum secularibus curis liberi et expediti sabbatum id est quietem agimus.
Terrenarum enim rerum solicitudo legentem implicat,
et ipsa in aduersum mentem distrahens cogitatio, quę leguntur quę-que audiuntur, non satis intelligere permittit.
Intentione animi opus est,
ut lecta percipias |
et percepta ediscas teneas-que memoriter.
Postquam autem mysticos sensus litterę tegumento uelatos deprehenderis
|
et eos uel ad Ecclesię nouitatem uel ad animę utilitatem
Totius autem Trinitatis fauore supra humanę nature conditionem erectus
,
nec Moysen amplius | nec Heliam conspicies,
sed Iesum solum.
Cessant enim et figurarum umbrę |
et futura prędicentium uox,
cum ueritatis lux oritur |
et quę uentura erant eueniunt.
Non est ergo nostrarum uirium,
sed opis diuinę,
ut quis legendo mysteria intelligat,
quanto minus ut etiam supercęlestis contemplationis dulcedine mens in Deum eleuata perfundatur.
Hoc tamen illis frequentius conceditur,
qui libros diuinos ita
ita legunt,
ut a sanctorum interpretatione non discedant,
a peruersis sensibus, qui cum Ecclesia non concordant, penitus abhorrentes.
Quęre igitur in sancta lectione bonas margaritas,
ut scias quid Lex pręcipiat,
quid nuncient prophetę.
Sed inuenta deinde preciosa margarita,
quę est Euangelium Christi,
omnibus aliis pręferendum scripturis,
eam amplectere,
eam exosculare,
eam pro uiatico habe cum ambulas,
pro cibo cum recumbis,
pro puluillo cum dormis,
pro speculo cum uigilas.
nunquam euangelicus codex uel de manibus tuis discedat |
uel de memoria
habe cum ambulas,
pro cibo cum recumbis,
pro puluillo cum dormis,
pro speculo cum uigilas.
nunquam euangelicus codex uel de manibus tuis discedat |
uel de memoria exeat.
In eo si assiduus fueris,
cęlestium desyderio terrena contemnes.
et hoc quidem erit |
uendere omnia, quę in pręsenti uita possidentur ,
et ipsam emere margaritam, quę Christi conuersatione fulget | et humanę redemptionis precio taxatur.
Quicquid autem Nouum continet instrumentum
nunquam euangelicus codex uel de manibus tuis discedat |
uel de memoria exeat.
In eo si assiduus fueris,
cęlestium desyderio terrena contemnes.
et hoc quidem erit |
uendere omnia, quę in pręsenti uita possidentur ,
et ipsam emere margaritam, quę Christi conuersatione fulget | et humanę redemptionis precio taxatur.
Quicquid autem Nouum continet instrumentum ,
ad Euangelium pertinere censemus.
Itaque
Non est ut imperitiam excuses.
Lege multa,
et si solido cibo nondum uesci potes,
lactis poculum ne spernas.
denique sume quod potes
fragmenta uero quę supersunt, in doctiorum cophinos colligenda dimitte.
Homines et iumenta pascit Dominus,
doctos et indoctos admittit,
neminem repellit.
In monte apostolos docuit ,
de monte uero descendens prędicauit plebi.
Habes in Euangelio
pectoris tui nauiculam saluberrimorum pręceptorum
copia,
quibus et ipse uiuere | et alios docendo poteris sustentare.
Tanta est enim diuinorum uirtus uerborum,
ut fideliter et incorrupte et contente legentibus intellectum
illuminet,
animum exhilaret
atque illa quę pręcipiuntur, perficiendi facultatem suppeditet.
Quod si tacta fimbria uestimenti Domini uirtus de illo exibat et
sanabat omnes,
quomodo sermo eius ex intimis effusus pręcordiis,
dum legitur,
dum auditur,
animi male affecti morbos non curabit?
et a periculis perditionis non
uitia repellit |
ut frequens diuinas litteras legendi uel audiendi cura.
Quo autem rarius his uacabis,
eo citius cades exurges-que difficilius.
De auditionis cura.
Caput XXV
Audire quoque quę in ecclesia leguntur |
uel eos qui absque lectione in pulpitis declamant, auscultare plurimum expedit.
Plus etiam eruditi hominis ore prolata uerba mouere solent |
quam si eadem ipse conscripta legeris.
Nuda in
leguntur |
uel eos qui absque lectione in pulpitis declamant, auscultare plurimum expedit.
Plus etiam eruditi hominis ore prolata uerba mouere solent |
quam si eadem ipse conscripta legeris.
Nuda in libris uerba iacent,
quę si ab oratore aliquo apte diserte-que recitentur,
ipse gestus,
ipse aspectus |
ipsa-que pronunciatio multum orationi addet ornamenti
efficacię-que ad suadendum atque dissuadendum.
Delectet te igitur cum legere quę sancta sunt
tum
libris uerba iacent,
quę si ab oratore aliquo apte diserte-que recitentur,
ipse gestus,
ipse aspectus |
ipsa-que pronunciatio multum orationi addet ornamenti
efficacię-que ad suadendum atque dissuadendum.
Delectet te igitur cum legere quę sancta sunt
tum quoties ab alio leguntur uel prędicantur audire.
Discipulum docilem te esse uolo.
Is enim docilis est,
qui docentem attente audit.
Ad huiuscemodi studium te hortatur Ecclesiasticus dicens:
Frustra quippe uerbis illis prębemus auditum,
quorum suauiloquentia aures tantum demulcentur,
et nulla comparatur animo utilitas.
Recte itaque his duntaxat intendendum pręcipit,
quę ad consequendam ęternam salutem nos erudiunt.
Sed nec audire profecto multum prodest,
nisi audita memoriter retineantur,
nec memoriter retinere,
nisi quod memorię mandatum est, opere compleatur.
tibi fructum
faciet,
et sicut didiceris,
ita et operari incipies |
ac secundum legis euangelicę pręcepta reliquum uitę cursum dirigere
studebis.
Alioquin neque legere neque audire proderit,
si ab iis quę pręcipiuntur, morum conditio discors erit.
Et si nosse desyderas quantum ignauus auditor et impiger inter se
differant,
audi in Euangelio Dominum dicentem:
Domini sedentem diligenter obserua |
sit,
iam non Dei sed aliorum esse conuincitur.
De contemplatione.
Caput XXVI
Quoniam autem in Scripturis alia ad actionem pertinent,
alia ad contemplationem,
tempestiuum uidetur,
ut ista quę sub fidei titulo explicauimus, contemplandi ratione
claudamus.
Igitur ad consyderanda Dei opera puritate mentis opus est,
ut autoris dulcedinem fidelis consyderator ualeat degustare.
Sicut enim bene operando acquiritur ut recte contemplemur,
ita contemplando, ut sanctius officiosius-que operemur.
Nihil quippe ita mouet atque allicit animum ad colendum omnium autorem
Deum
ut opera eius cogitatione percurrendo |
beneficia-que perpendendo, quę omnem taxationem supereminent et
excedunt,
immensa atque infinita |
eo-que magis optanda ac desyderanda,
quo minus humano ingenio explicari comprehendi-que possint.
Ad illa ergo consurgat animus terrenis negotiis
et
excedunt,
immensa atque infinita |
eo-que magis optanda ac desyderanda,
quo minus humano ingenio explicari comprehendi-que possint.
Ad illa ergo consurgat animus terrenis negotiis expeditus,
et non solum ea quę oculis cernimus,
sed etiam quę intellectu percipiuntur cogitet.
Veruntamen ab his quę uidentur incipiat,
ut quasi per gradus ascendendo ad ea quę non uidentur queat
peruenire.
Primum itaque cum Propheta ad Deum conuersus dic:
|
eo-que magis optanda ac desyderanda,
quo minus humano ingenio explicari comprehendi-que possint.
Ad illa ergo consurgat animus terrenis negotiis expeditus,
et non solum ea quę oculis cernimus,
sed etiam quę intellectu percipiuntur cogitet.
Veruntamen ab his quę uidentur incipiat,
ut quasi per gradus ascendendo ad ea quę non uidentur queat
peruenire.
Primum itaque cum Propheta ad Deum conuersus dic:
humano ingenio explicari comprehendi-que possint.
Ad illa ergo consurgat animus terrenis negotiis expeditus,
et non solum ea quę oculis cernimus,
sed etiam quę intellectu percipiuntur cogitet.
Veruntamen ab his quę uidentur incipiat,
ut quasi per gradus ascendendo ad ea quę non uidentur queat
peruenire.
Primum itaque cum Propheta ad Deum conuersus dic:
Ad illa ergo consurgat animus terrenis negotiis expeditus,
et non solum ea quę oculis cernimus,
sed etiam quę intellectu percipiuntur cogitet.
Veruntamen ab his quę uidentur incipiat,
ut quasi per gradus ascendendo ad ea quę non uidentur queat
peruenire.
Primum itaque cum Propheta ad Deum conuersus dic:
uidemus,
quemadmodum cętera omnia.
et nos soli (proh nefas!) legem tuam toties pręterimus?
Miramur pręterea nubes pendere,
uentos concitari,
micare ignes,
fulmina ruere,
pluuias, grandines | niues-que defluere |
et tellurem ab iis irrigari.
quę singula si digne consyderentur,
tantum admirationis habent,
ut non solum Dei sapientiam a quo facta sunt testentur,
sed eiusdem potentiam, qua nihil potentius |
et bonitatem, qua nihil melius possit cogitari .
Ille homines corporeos,
ille incorporeos
corporis curantes immoti
muti-que perdurent.
Id Gręci extasin,
nostri stuporem appellant.
noster hanc se gratiam a Domino quandoque
accepisse gloriatur,
ut secessu quodam mentis et angelorum choris interesset |
et nescio quibus oculis in uno Deo uidisset Trinitatem |
ac per hebdomadam uel plurium dierum spacium de corporeis nihil
curaret.
sibi-que tandem redditus |
eorum quę uiderat desyderio recordatione-que afficeretur et fleret.
Nouit ergo Dominus eis quos elegit, etiam ante mortem suę dulcedinis mella delibanda porrigere.
quę tunc plenis poculis propinaturus est,
cum
curaret.
sibi-que tandem redditus |
eorum quę uiderat desyderio recordatione-que afficeretur et fleret.
Nouit ergo Dominus eis quos elegit, etiam ante mortem suę dulcedinis mella delibanda porrigere.
quę tunc plenis poculis propinaturus est,
cum illos omni prorsus terrenę labis fece detersa ad se sursum iusserit uenire |
et sanctorum ciues ac suos domesticos fieri beatos in ęternum futuros.
De loco et tempore contemplationis.
Caput
nos fortasse quicquam mussitare oportet dum
contemplamur.
Loquentis enim meditatio oratio nuncupatur,
sicut et legentis lectio |
et audientis auditio.
Nam licet etiam orando,
legendo,
audiendo
pensemus ęstimemus-que ea quę dicuntur,
proprie tamen contemplatio ipsa est
quę cum silentio et neque sensuum neque corporis,
sed sola mentis agitatione perficitur.
De huiusmodi contemplatione in Hieremia scriptum est:
Loquentis enim meditatio oratio nuncupatur,
sicut et legentis lectio |
et audientis auditio.
Nam licet etiam orando,
legendo,
audiendo
pensemus ęstimemus-que ea quę dicuntur,
proprie tamen contemplatio ipsa est
quę cum silentio et neque sensuum neque corporis,
sed sola mentis agitatione perficitur.
De huiusmodi contemplatione in Hieremia scriptum est:
De huiusmodi contemplatione in Hieremia scriptum est:
sicut nec ille subiectus est,
cęlum petituros ,
si modo ipsum sequi fide opere-que uoluerint.
Igitur tanti ac talis beneficii magnitudinem animo metiendo,
quis adeo ingratus erit,
ut potius eligat illa quę caro appetit,
quę mundus blanditur,
quę suadet diabolus |
quam quę omnium creator Deus,
omnium Redemptor ac Saluator Christus iubet?
cum pręsertim per ista mundati ad cęleste regnum perducamur,
per illa autem ęterni ignis cruciatibus mancipandi simus.
O stupendam
ille subiectus est,
cęlum petituros ,
si modo ipsum sequi fide opere-que uoluerint.
Igitur tanti ac talis beneficii magnitudinem animo metiendo,
quis adeo ingratus erit,
ut potius eligat illa quę caro appetit,
quę mundus blanditur,
quę suadet diabolus |
quam quę omnium creator Deus,
omnium Redemptor ac Saluator Christus iubet?
cum pręsertim per ista mundati ad cęleste regnum perducamur,
per illa autem ęterni ignis cruciatibus mancipandi simus.
O stupendam obstinatorum cęcitatem!
petituros ,
si modo ipsum sequi fide opere-que uoluerint.
Igitur tanti ac talis beneficii magnitudinem animo metiendo,
quis adeo ingratus erit,
ut potius eligat illa quę caro appetit,
quę mundus blanditur,
quę suadet diabolus |
quam quę omnium creator Deus,
omnium Redemptor ac Saluator Christus iubet?
cum pręsertim per ista mundati ad cęleste regnum perducamur,
per illa autem ęterni ignis cruciatibus mancipandi simus.
O stupendam obstinatorum cęcitatem!
In tanta temporis
,
si modo ipsum sequi fide opere-que uoluerint.
Igitur tanti ac talis beneficii magnitudinem animo metiendo,
quis adeo ingratus erit,
ut potius eligat illa quę caro appetit,
quę mundus blanditur,
quę suadet diabolus |
quam quę omnium creator Deus,
omnium Redemptor ac Saluator Christus iubet?
cum pręsertim per ista mundati ad cęleste regnum perducamur,
per illa autem ęterni ignis cruciatibus mancipandi simus.
O stupendam obstinatorum cęcitatem!
In tanta temporis breuitate nolunt carere
De pravis cogitationibus cavendis.
Caput XXVIII
Quantum autem ad bene beate-que uiuendum conferre solet diuinarum
rerum contemplatio,
tantum ad male agendum alliciunt cogitationes prauę.
Quę cum etiam inuitis nobis et nolentibus frequenter obrepant,
quanto uiolentiores putas fore,
siquando uictus manum dederis,
qui nunc repugnas?
Mihi crede
nisi semper bellum cum illis quam pacem
malueris,
per
apud Deum qui odit fratrem suum homicida est,
apud homines uero non habetur pro homicida nisi qui conficit hominem.
Apud Deum qui uiderit mulierem ad concupiscendum eam,
iam mechatus est eam in corde suo.
apud homines nisi commissi adulterii conuictus fuerit,
pro concupiscentia quę cordis crimen est, plecti non debet.
Sed quid prodest pro cogitato flagitio humanę legis mulctam non
subire,
cum propter illud iudicio damneris diuino?
et ęterni reus habearis supplicii?
uirtutis-que finem taciti perpendere.
Breuis est uitiorum uoluptas,
sed ęternum supplicium.
Breuis est uirtutis exercendę labor,
sed inęstimabile et infinitum pręmium.
Facessat igitur malignę cogitationis mortifera delectatio,
quę incautos in barathrum pręcipitat inferni.
Maneat autem diuinorum operum diuinarum-que legum meditatio salubris,
quę nos ad cęleste regnum transmittat et sanctorum angelorum faciat esse consortes.
Veruntamen si ad purę
ęternum supplicium.
Breuis est uirtutis exercendę labor,
sed inęstimabile et infinitum pręmium.
Facessat igitur malignę cogitationis mortifera delectatio,
quę incautos in barathrum pręcipitat inferni.
Maneat autem diuinorum operum diuinarum-que legum meditatio salubris,
quę nos ad cęleste regnum transmittat et sanctorum angelorum faciat esse consortes.
Veruntamen si ad purę contemplationis donum cupimus peruenire,
non solum scelestę cogitationes uitandę erunt,
sed etiam futiles ac
et sanctorum angelorum faciat esse consortes.
Veruntamen si ad purę contemplationis donum cupimus peruenire,
non solum scelestę cogitationes uitandę erunt,
sed etiam futiles ac uanę.
Vana cogitatio est circa ea quę fluxa atque fragilia sunt |
nec quicquam in se solidę utilitatis habent.
Imprudentis est igitur de bonis corporis aut externis cogitare,
quę permanere nullo modo queunt,
et ęterni ac stabilis boni,
ad quod fruendum creati ac nati
uitandę erunt,
sed etiam futiles ac uanę.
Vana cogitatio est circa ea quę fluxa atque fragilia sunt |
nec quicquam in se solidę utilitatis habent.
Imprudentis est igitur de bonis corporis aut externis cogitare,
quę permanere nullo modo queunt,
et ęterni ac stabilis boni,
ad quod fruendum creati ac nati sumus,
non satis recordari.
cum pręsertim hoc haberi non possit,
nisi illa contemnantur |
neque libere et expedite de hoc aliquid consyderari,
nisi illa ferme obliuiscantur.
Propheta:
ei peccata multa,
quia dilexit multum.
Vtrum hoc de Maria Magdalena dictum |
an de quadam alia incertum est.
Peccaui inquit tradens sanguinem iustum.
restituit-que argenteos,
quos inique acceperat.
Sed nec poenitentia illi profuit | nec satisfactio,
quia dolore superatus ad laqueum confugit,
non ad Dei misericordiam.
Dolere quidem debuit de peccato,
sed non ita ut spem, quę in Deo est, de manibus dimitteret.
Nos igitur, qui Deum in multis offendimus,
et dolendo de culpa ueniam speremus |
et sperando ueniam de culpa doleamus.
Illius autem spes nunquam fallitur,
qui Dei pręcepta quam potest studiose obseruat,
dicente Domino in Euangelio:
Si uis ad uitam ingredi,
serua mandata.
Mandata uocat quę decalogo continentur.
Non habebis deos alienos.
Deus enim uester unus est.
Qui somniis
et sortilegiis
et maleficiorum diuinationibus fidem pręstant,
deos alienos colunt.
Cum enim solius diuinę sapientię sit |
futura nosse,
hoc, quod Dei est,
resurrectionis reuerentiam |
eo quo facta est die ab operibus uacamus,
nec tamen ita superstitiose | ut Iudei sabbato.
Nam et mensas paramus |
et calices abluimus |
et multa huiusmodi agimus.
Etenim seruilia opera quę uetantur,
peccata potissime, quibus Deus offenditur,
intelligimus,
a quibus certe tunc magis est abstinendum,
cum diuino cultui opera impenditur.
Neque aliam ob rem festo die cessare
conterere |
quam per ocium ad tam nefanda flagitia conuerti?
Profecto minus offenderetis nullum omnino diem festum agere
quam hunc quem agitis tot uitiorum obscoenitatibus prophanare.
Concessus fuit olim Iudeis repudii libellus,
ne in uxores quę displicuissent | ueneno sęuirent,
sed potius uiuas dimitterent.
Age iam permittatur et uobis,
ut omnes dies profesti sint, nullus festus,
ut potius manuum labore occupetur animus
quam nihil agendo male agere assuescat.
Nullus igitur sit
redite iam ad mentem et intelligite:
ideo festis diebus a secularibus negociis feriandum pręcipi,
ut exerceamur in diuinis |
et non ut hauriendis luxuriis uoluptatibus-que incumbamus.
Et hęc sane pręcepta sunt,
quę ad Dei duntaxat cultum spectant.
reliqua uero circa charitatem,
quam proximis debemus uersantur.
Quartum.
Honora inquit patrem tuum et matrem tuam,
ut sis longęuus super terram,
quam Dominus Deus tuus dabit tibi.
Natura
Insatiabiles nempe bestię sunt | auaritia et libido;
non implentur haustu,
sed quo magis hauserint,
plus esuriunt.
Hoc, quod sequitur:
non seruum non ancillam,
non bouem,
non asinum
neque omnia quę illius sunt,
cum illo quod de domo non concupiscenda dicitur | iungenda censeo,
ne ex decalogo hendecalogum faciamus.
Cum ergo in fine his duobus pręceptis prauę cupidines uitandę
iubeantur,
quęrimus quomodo eas uitabimus,
cum
non fiat,
factum tamen iri cupimus.
De mandatorum consyderatione
Caput IV
Hęc sunt Legis mandata in tabulis lapideis digito Dei descripta,
ut cum omnia quę Legis sunt didiceris,
ista potissime teneas,
quę modo magis exquisito magis-que mirabili tradita sunt populo fideli.
De mandatorum consyderatione
Caput IV
Hęc sunt Legis mandata in tabulis lapideis digito Dei descripta,
ut cum omnia quę Legis sunt didiceris,
ista potissime teneas,
quę modo magis exquisito magis-que mirabili tradita sunt populo fideli.
spiritu uiuere conuenit,
uittę istę in corde,
non in paliis reponendę sunt
et nunquam dimittendę.
Quid enim ita ardenter amplecti debemus ut mandatorum memoriam?
Quorum obseruatio nos ex corruptibilibus facit incorruptos
et ex mortalibus immortales
et ex terrenis cęlestes,
quę denique diabolo nos erripit
et Deo coniungit.
Talia considerabat uir sanctissimus Dauid,
cum diceret:
Quam dulcia faucibus meis eloquia tua, Domine!
Super mel ori meo.
Vis, ut et
impartit.
Idem enim et fons bonorum omnium est
et largitor
et cuius tam dicta quam facta nulla prorsus in parte argui queant,
cum solus in cunctis
ut maxime potens
ita summe sapiens sit.
Cogita etiam,
quanta tibi in his obseruandis,
quę pręcepta sunt,
promittantur.
Certe, non argentum
neque aurum
neque terreni regni fortunę subiecta potentia
aut glorię humanę fragile bonum,
sed illa firma atque stabilis beatitudo,
qua nihil melius,
nihil maius ab homine optari possit.
oris tui
super milia auri et argenti.
Et rursum:
Dilexi mandata tua super aurum et topazion.
Item eodem psalmo:
Lętabor ego super eloquia tua,
sicut qui inuenit spolia multa.
Quid enim illis preciosius,
quid optabilius,
quę sola nos efficere queant cęlo dignos,
ęternitatis compotes,
summi boni certos perpetuos-que possessores?
Talia si tecum, ut debes, quotidie reputaueris,
iam tandem cęlestium mandatorum amore captus
atque ad eorum autorem Deum
percipe, ut scias prudentiam.
Et Iesus, Sirach filius, cuius dicta sacris uoluminibus inseri
meruerunt:
Fili, ait, concupiscens sapientiam,
conserua iustitiam,
et Deus prębebit illam tibi.
Ac ne de aliqua alia,
quam quę in mandatis continetur,
justitia dictum putares,
alibi explanat dicens:
In mandatis Dei assiduus esto,
et ipse dabit tibi cor,
et concupiscentia sapientię dabitur tibi.
Hinc est, quod in his uersatus Dauid omnibus humanę
Quid ergo, quod supra nos non est, amplecti recusamus?
Et quare, quod cordi insitum est, id euellere ac proiicere conamur?
Nonne, cum hoc agimus, intus quibusdam conscientię stimulis pungimur?
Quasi qui contra naturę uim nitamur,
dum ab his, quę iubentur, declinamus.
Perspicuum est igitur,
quia prauis affectibus superati
neque Deo
neque conditionis nostrę rationi obedimus.
Quę pręterea dementia est,
immo quis furor,
uitium sequi malle, cuius finis poena perennis est,
intus quibusdam conscientię stimulis pungimur?
Quasi qui contra naturę uim nitamur,
dum ab his, quę iubentur, declinamus.
Perspicuum est igitur,
quia prauis affectibus superati
neque Deo
neque conditionis nostrę rationi obedimus.
Quę pręterea dementia est,
immo quis furor,
uitium sequi malle, cuius finis poena perennis est,
quam uirtutem, qua beatitudo comparatur ęterna?
Beatitudinem autem decalogi obseruatoribus promissam quis ambiget,
cum Veritas in Euangelio,
ut supra retulimus,
dicat:
Si uis ad uitam ingredi,
serua mandata.
Idem Dominus alibi quoque,
cum de Deo Patre loqueretur:
Scio, inquit,
quia mandatum eius uita ęterna est.
Si ergo tantę mercedis compotes esse cupimus,
Dei mandata ne deseramus.
Quę sicut perfectę uirtutes sunt,
ita perfectionis numero, id est, decade censentur.
Hęc est itaque frugum decima sanctarum in horreum Dei inferenda multo
melius quam illa,
quę de terrę foetibus collecta offerri solent.
Hę sunt decem
tantę mercedis compotes esse cupimus,
Dei mandata ne deseramus.
Quę sicut perfectę uirtutes sunt,
ita perfectionis numero, id est, decade censentur.
Hęc est itaque frugum decima sanctarum in horreum Dei inferenda multo
melius quam illa,
quę de terrę foetibus collecta offerri solent.
Hę sunt decem conchę a uero Salomone positę,
in quibus lauari debent,
non pecudum ut olim,
sed animarum nostrarum uictimę in holocaustum charitatis Deo consecrandę.
Hęc est cithara illa ille-que decacordus
cordarum psallite ei!
Hę denique sunt decem plagę illę,
quibus pharao, aduersarius noster, percutitur
et nos per eas liberati ad Terram usque Promissionis perducimur,
terram lacte et melle manantem,
id est lucis ęternę candore
uisionis-que diuinę dulcedine refertam.
Quę non mortuuorum terra,
sed uiuentium dicitur,
nequis alibi uiuere cupiat
quam ubi semper feliciter uiuat
et mori non possit.
Cum-que ad tam inęstimabile bonum hac sola uia peruenitur,
ad eam ipsam Salomon sapientię dono insignis
poena.
Caput V
Siquis interim alteri infensus maligne cauilletur |
sibi in mandatis ne occidat uetari |
et non ne odio habeat |
aut aliquod aliud iniurię inferat genus,
meminisse debet |
cuncta quidem, quę in altera tabula conscripta sunt,
ad illam summam redigi, qua iubemur |
ita proximos ut nosmetipsos diligere.
Quo semel recepto |
non solum ab omni offensa erit cessandum,
sed etiam bene cuique optandum bene-que faciendum,
et quod
iri uolumus.
Nam et ipse Euangelii autor Christus,
quęcunque docendo tradidit nobis,
ea se a Patre accepisse dixit;
hoc quoque habens a Patre,
ut Filius sit,
Patri tamen coęternus et consubstantialis.
Atque ita fiet, ut illa,
quę uel per Patrem
uel per Filium
uel per Spiritum Sanctum iubentur,
unius Dei iussa esse credamus,
unius maiestatis imperia.
Quędam tamen ad tempus obseruanda,
ut illa, quę futurorum figuras continebant,
quędam semper, ut hęc ipsa
Atque ita fiet, ut illa,
quę uel per Patrem
uel per Filium
uel per Spiritum Sanctum iubentur,
unius Dei iussa esse credamus,
unius maiestatis imperia.
Quędam tamen ad tempus obseruanda,
ut illa, quę futurorum figuras continebant,
quędam semper, ut hęc ipsa de quibus nunc agitur,
quę ad uitę morum-que institutionem spectant.
Illa uero, quę perfectionis sunt,
id est, ut paupertatem castitatem-que colamus,
monasticę uitę modum normam-que sectantes,
nostro relicta suunt
per Filium
uel per Spiritum Sanctum iubentur,
unius Dei iussa esse credamus,
unius maiestatis imperia.
Quędam tamen ad tempus obseruanda,
ut illa, quę futurorum figuras continebant,
quędam semper, ut hęc ipsa de quibus nunc agitur,
quę ad uitę morum-que institutionem spectant.
Illa uero, quę perfectionis sunt,
id est, ut paupertatem castitatem-que colamus,
monasticę uitę modum normam-que sectantes,
nostro relicta suunt arbitrio,
antequam ea seruandi uoto nos obligemus.
Quod si uouerimus,
pręstare
esse credamus,
unius maiestatis imperia.
Quędam tamen ad tempus obseruanda,
ut illa, quę futurorum figuras continebant,
quędam semper, ut hęc ipsa de quibus nunc agitur,
quę ad uitę morum-que institutionem spectant.
Illa uero, quę perfectionis sunt,
id est, ut paupertatem castitatem-que colamus,
monasticę uitę modum normam-que sectantes,
nostro relicta suunt arbitrio,
antequam ea seruandi uoto nos obligemus.
Quod si uouerimus,
pręstare tenebimur non minus quam illa,
quę iussa sunt.
spectant.
Illa uero, quę perfectionis sunt,
id est, ut paupertatem castitatem-que colamus,
monasticę uitę modum normam-que sectantes,
nostro relicta suunt arbitrio,
antequam ea seruandi uoto nos obligemus.
Quod si uouerimus,
pręstare tenebimur non minus quam illa,
quę iussa sunt.
Pręuaricator est,
qui secus fecerit.
Sed iam redeat, unde digressa est oratio
et sicut instituimus ipsas pręuaricatorum poenas fidelium traditionum scripta
et maledictę reliquię tuę,
maledictus fructus uentris tui et fructus terrę tuę,
armenta boum tuorum et greges ouium tuarum!
Maledictus eris ingrediens et maledictus egrediens .
Longum foret cuncta referre, quę ibi colliguntur,
sed breuiter:
nihil prorsus mali, quod in hac uita mortalibus accidere possit,
prętermittitur.
Vsque adeo graue crimen est diuinis nolle parere mandatis
et aduersus ea niti proprię uoluntatis libidini
et cęcus in Babylonem est ductus,
templum ipsum atque domus urbis igni consumptę,
turres ac moenia solo ęquata,
populus captiuus, pręter eos qui ceciderant, Babylonem translatus.
Nemo ergo regum,
nemo principum
uel sibi
uel imperii sui uiribus
nimio plus confidat.
Siquis pręuaricator mandatorum Dei esse perseuerauerit
et nec uno aut altero flagello commonitus ab impietate animum
auerterit,
repente uidebit misceri omnia quę ditionis suę sunt,
hos capi,
illos cędi,
alios desciscere,
diutinam libertatem statim seruitute mutari |
et opes illas, quas multorum annorum uictorię aceruauerant,
paruo temporis momento hostium predam fieri.
Neque enim hoc humanę uires efficiunt,
sed
nutu et cęlum diruere et terram potens est dissipare.
Secure feliciter-que regnabit,
qui ipsum regem regum et dominum dominantium nouerit colere ac
reuereri.
Nobis tamen nulla omnino seculi huius aduersa ęque timere conuenit
atque illa quę post pręsentis uitę finem peccatoribus infliguntur.
Pręsentia enim mala quanuis teterrima uenerint,
longiora esse nequeunt uitę nostrę breuitate.
nullum-que infortunium tam immane esse potest,
quod non leniat ac mitiget aduentantis et iam iam-que
et iam iam-que affuturę mortis
expectatio.
At uero illa supplicia,
quorum nullus speratur finis,
nulla intermissio,
nullum leuamen,
quis non exhorrescat?
nisi qui ne his quidem,
quę de inferorum poenis diuinitus tradita sunt,
fidem adhibet.
Quę sane incredulitas nequaquam a suppliciis hominem liberat,
sed eidem duplicat eorum grauitatem.
Leuiora sunt enim, quę fragilitate naturę peccamus
quam quę animi malicia credere nolendo committimus.
Igitur siue
At uero illa supplicia,
quorum nullus speratur finis,
nulla intermissio,
nullum leuamen,
quis non exhorrescat?
nisi qui ne his quidem,
quę de inferorum poenis diuinitus tradita sunt,
fidem adhibet.
Quę sane incredulitas nequaquam a suppliciis hominem liberat,
sed eidem duplicat eorum grauitatem.
Leuiora sunt enim, quę fragilitate naturę peccamus
quam quę animi malicia credere nolendo committimus.
Igitur siue quis credit | siue non credit,
si aliter ac omnibus pręceptum est
quis non exhorrescat?
nisi qui ne his quidem,
quę de inferorum poenis diuinitus tradita sunt,
fidem adhibet.
Quę sane incredulitas nequaquam a suppliciis hominem liberat,
sed eidem duplicat eorum grauitatem.
Leuiora sunt enim, quę fragilitate naturę peccamus
quam quę animi malicia credere nolendo committimus.
Igitur siue quis credit | siue non credit,
si aliter ac omnibus pręceptum est uixerit,
saluus esse non poterit.
quia longe est a peccatoribus salus.
Mandati transgressio
nisi qui ne his quidem,
quę de inferorum poenis diuinitus tradita sunt,
fidem adhibet.
Quę sane incredulitas nequaquam a suppliciis hominem liberat,
sed eidem duplicat eorum grauitatem.
Leuiora sunt enim, quę fragilitate naturę peccamus
quam quę animi malicia credere nolendo committimus.
Igitur siue quis credit | siue non credit,
si aliter ac omnibus pręceptum est uixerit,
saluus esse non poterit.
quia longe est a peccatoribus salus.
Mandati transgressio primos homines Adam et Euam eiecit de
eius,
plagis uapulabit multis.
Ne igitur ęterni ignis magis omnibus expauescendo tormento obnoxii
simus,
post pręteriti delicti poenitentiam | ad iustitię capessenda opera
accingamur,
auxilium a Domino implorantes,
ut ea quę nos facere iussit,
ipso adiuuante faciamus |
et quę fieri uetuit uitemus.
Ita Christianę hęreditatis,
quę omnem nostrę ęstimationis computationem superat,
consortes esse merebimur.
cum ipse Christus dicat:
Ne igitur ęterni ignis magis omnibus expauescendo tormento obnoxii
simus,
post pręteriti delicti poenitentiam | ad iustitię capessenda opera
accingamur,
auxilium a Domino implorantes,
ut ea quę nos facere iussit,
ipso adiuuante faciamus |
et quę fieri uetuit uitemus.
Ita Christianę hęreditatis,
quę omnem nostrę ęstimationis computationem superat,
consortes esse merebimur.
cum ipse Christus dicat:
tormento obnoxii
simus,
post pręteriti delicti poenitentiam | ad iustitię capessenda opera
accingamur,
auxilium a Domino implorantes,
ut ea quę nos facere iussit,
ipso adiuuante faciamus |
et quę fieri uetuit uitemus.
Ita Christianę hęreditatis,
quę omnem nostrę ęstimationis computationem superat,
consortes esse merebimur.
cum ipse Christus dicat:
quieti cedamus,
cum nostrę conditionis imbecillitas | ut cibo | ita somno quotidie indigeat.
Sed audeo dicere, quod somnus quoque iusti uigilia sit.
Nam ubi diurna opera pie religiose-que peregit |
et ante somnum quę Deo grata sunt cogitauit,
etiam post somnum quę cogitauerat perficere maturat.
Ideo-que citius expergiscitur et exurgit,
ut quanto minus dormierit,
tanto plus apud Deum meriti bene operando sibi comparet.
Igitur non plures horas dormitioni impartit
quam
nostrę conditionis imbecillitas | ut cibo | ita somno quotidie indigeat.
Sed audeo dicere, quod somnus quoque iusti uigilia sit.
Nam ubi diurna opera pie religiose-que peregit |
et ante somnum quę Deo grata sunt cogitauit,
etiam post somnum quę cogitauerat perficere maturat.
Ideo-que citius expergiscitur et exurgit,
ut quanto minus dormierit,
tanto plus apud Deum meriti bene operando sibi comparet.
Igitur non plures horas dormitioni impartit
quam naturę necessitas postulat.
ut totum quod superest,
Dauid ipse, quem Deus prę omnibus Iudeę regibus dilexit |
Anima mea desyderauit te in nocte,
sed et spiritu meo in pręcordiis meis de mane uigilabo ad te .
Hieremias quoque, ante sanctificatus quam natus,
futuram Hierosolymę euersionem lugens
et precibus misericordiam implorandam suadens
nullas efficaciores fore credidit,
quam quę nocturno tempore factę fuissent.
Ideo
illecebras armamur,
his diaboli uires frangimus |
et in dies efficimur fortiores.
In his orando, legendo, meditando, quam suauis est Dominus gustamus.
Per has mundatur animus,
acuitur intellectus,
mens ad cęlestia contemplanda errigitur |
et gaudia illa quę eloqui nescit,
se interdum sensisse miratur.
Hę sunt sanctarum uigiliarum dotes,
hęc commoda.
quę si tanta non essent,
immo si minora forent quam dicimus,
uigilandum tamen nobis esse suaderem,
ne somnolentię damna subire
Per has mundatur animus,
acuitur intellectus,
mens ad cęlestia contemplanda errigitur |
et gaudia illa quę eloqui nescit,
se interdum sensisse miratur.
Hę sunt sanctarum uigiliarum dotes,
hęc commoda.
quę si tanta non essent,
immo si minora forent quam dicimus,
uigilandum tamen nobis esse suaderem,
ne somnolentię damna subire cogamur.
Quę nunc nosse operęprecium erit,
ut mali comparatione bonum ipsum quanti faciendum sit, magis
Hę sunt sanctarum uigiliarum dotes,
hęc commoda.
quę si tanta non essent,
immo si minora forent quam dicimus,
uigilandum tamen nobis esse suaderem,
ne somnolentię damna subire cogamur.
Quę nunc nosse operęprecium erit,
ut mali comparatione bonum ipsum quanti faciendum sit, magis patescat.
De malo somnolentiae.
Caput VII
se possessorem fore |
semen-que suum per orbem esse propagandum.
et sicut petierat,
rerum scientiam ac sapientiam contulisse.
Somnio fidem fecit euentus.
Nam eum sapientissimum inter reges fuisse satis constat.
Danielis etiam somnia de uentis pugnantibus ac bestiis de mari
ascendentibus |
et aliis quę leguntur,
nisi futurę ueritatis signa extitissent,
ne scripta quidem in uoluminibus diuinis fuissent.
Veniamus ad Euangelium.
Magi ne ad Herodem reuerterentur somnio admoniti capitis periculum euaserunt.
Iosephus in somniis accepto responso,
cum puero Iesu et matre eius
in Aegyptum,
ut ipsum Iesum neci subtraheret,
qua Herodes ipsum solum quęritans aduersus insontem multorum infantiam
erat sęuiturus.
Ad hęc non pauca in sanctorum uitis relata legimus,
quibus credere compellimur |
per quietem sępenumero quę uera sunt reuelari.
cum pręsertim ipse Dominus (ut in Numeris scriptum est) dicat:
quę uera sunt reuelari.
cum pręsertim ipse Dominus (ut in Numeris scriptum est) dicat:
noscitur.
Quicquid ille quocunque modo suggesserit,
nisi uirtute diuina compulsus suggerat,
non ueritatem sed laqueos esse certo scias.
tunc etiam magis erit cauendum,
cum se ostenderit amicum |
et palpare animum blanditiis coeperit.
Illa uero insomnia,
quę uel ab aliqua animi passione |
uel corporis morbo |
uel negociorum cura |
uel diurna uerborum ultro citro-que habitorum
contentione prouenire solent,
semper uana futilia-que sunt et nulla prorsus fide digna.
Quod si quid ita ut somniatum
semper uana futilia-que sunt et nulla prorsus fide digna.
Quod si quid ita ut somniatum est euenerit,
non somnio credas,
sed cuidam pręsagę mentis diuinationi.
Fieri enim non potest,
quin aliquando ita contingat,
ut futurum prędicimus.
Porro uisa illa,
quę diuinitus immittuntur,
quanuis uerissima semper sint,
non tamen omnibus ęque accidunt.
Bonis quippe ad consolationem,
malis ad terrorem.
Bonorum sunt illa quę pręmisimus.
malorum autem ista quę dicemus.
Pharao rex cum
non potest,
quin aliquando ita contingat,
ut futurum prędicimus.
Porro uisa illa,
quę diuinitus immittuntur,
quanuis uerissima semper sint,
non tamen omnibus ęque accidunt.
Bonis quippe ad consolationem,
malis ad terrorem.
Bonorum sunt illa quę pręmisimus.
malorum autem ista quę dicemus.
Pharao rex cum dormiret,
boues uidit septem crassas |
et totidem alias macilentas.
eodem-que numero triticeas spicas,
alias turgentibus aristis plenas,
alias effoetas exiles ac
ut futurum prędicimus.
Porro uisa illa,
quę diuinitus immittuntur,
quanuis uerissima semper sint,
non tamen omnibus ęque accidunt.
Bonis quippe ad consolationem,
malis ad terrorem.
Bonorum sunt illa quę pręmisimus.
malorum autem ista quę dicemus.
Pharao rex cum dormiret,
boues uidit septem crassas |
et totidem alias macilentas.
eodem-que numero triticeas spicas,
alias turgentibus aristis plenas,
alias effoetas exiles ac prorsus uanas |
Et quemadmodum
propter Christum,
et marito ut missum illum faceret,
nititur persuadere.
Hoc quoque obseruandum,
quod iniqui insomniorum suorum quid portendant ignari
a sanctis interpretationem accipiunt,
ut pharao a Iosepho |
et Nabuchodonosor a Daniele.
Vnde apparet |
somnia ista quę diuino fiunt consilio,
et impiis obiici quandoque,
sed non nisi electis Dei seruis reuelari.
Taceant igitur peccatores ad quos non pertinet iudicium somniorum,
aut eos ad quos pertinet interrogent,
ne per uiam non suam incedentes
soliciti sitis inquit,
sed in omni oratione et obsecratione cum gratiarum actione petitiones
uestrę innotescant apud Deum.
In quo mihi quidem uidetur docere,
ut oremus eum qui potest dare quod petimus.
obsecremus autem per ea,
quę illi quem oramus,
chara esse nouimus.
ut facilius ad pręstandum id quod poscimus inclinetur.
et cum pręstiterit,
gratias agamus,
ne impetrata ingratitudinis uitio amittamus.
Habes orationis formam;
disce qualiter te habere
prono corpore in faciem procumbentem,
modo errecto in cęlum suspicientem
et modo positis genibus orantem;
non quod illi nostris humiliationibus opus esset,
sed quod nos illius indigeremus exemplo.
Porro quoties peccatis,
quę a nobis commissa sunt,
ignosci petimus,
ante illis a quibus iniuriam accepimus ignoscamus.
Ipsius enim Domini pręceptum est:
Cum stabitis ad orandum,
dimittite siquid habetis aduersus aliquem,
ut et Pater uester, qui in cęlis est,
dimittat uobis peccata uestra.
Et
Attende, quid Hieremias propheta monendo dicat:
Leuemus, inquit, corda nostra cum manibus ad Dominum in cęlos !
Quod et Apostolus docet dicens
Orabo spiritu, orabo et mente;
psallam spiritu, psallam et mente;
ut uidelicet et lingua sermonem resonet
et mens circa ea, quę dicuntur, intenta sit.
Parum diligens est precator,
qui alio uerba, alio cogitationes dirigit,
et cum corpore in ecclesia sit, animo uagatur foras
per urbis loca uel secessus ruris.
Quando hic cum Apostolo dicere poterit:
Conuersatio nostra in cęlis est,
si ne ibi
dicere poterit:
Conuersatio nostra in cęlis est,
si ne ibi quidem, ubi est, se esse noscit?
Nec semel orasse sufficit.
Instandum est, ut impetres, quod postulas.
Eędem preces frequenter replicandę
et in his, quę ad animę salutem pertinent, usque in finem est
perseuerandum,
dicente ipso qui saluat:
Petite, et dabitur uobis;
quęrite, et inuenietis!
Pulsate et aperietur uobis.
Omnis enim qui petit, accipit,
et qui quęrit, inuenit,
et
Chananea mulier, cum Domino supplicasset,
repulsa non recessit,
contempta magis se submisit.
Et quoniam humiliter oranda perseuerauit,
quod poposcerat, accipere meruit.
Hanc orandi assiduitatem commendat etiam parabola illa de muliere
uidua,
quę durum et fastidiosum iudicem petendi improbitate,
ut ipsam de aduersarii iniuria uindicaret, compulit,
et illa alia parabola de homine,
qui nocte intempesta pulsando amici ianuam et clamitando dormientem
excitauit,
excitatum surgere coegit |
et panes quotquot
de Dei misericordia diffidat,
sed semper se impetraturum speret quod petit,
si modo illud fuerit sibi, uel ei pro quo petit, profuturum.
Omnia, inquit, quęcunque petitis,
credite, quia accipietis,
et eueniet uobis.
Male tamen id credit,
qui ueritati, quę Christus est, non adhęret,
eodem dicente:
Veri adoratores adorabunt Patrem in spiritu et ueritate.
Et ut ostenderet,
quare sic adorandus esset:
Spiritus, inquit, est Deus,
et eos, qui adorant eum, in spiritu et ueritate oportet adorare.
Hoc spiritu afflatus
ut semper uoluntati nostre pręferamus Dei uoluntatem.
Vnde ab eodem edocti,
quotidie orando dicimus:
Fiat uoluntas tua
sicut in cęlo et in terra!
Cęterum, cum eius uoluntas sit,
ut pie iuste-que uiuamus,
hoc quoque his uerbis poscimus,
ut leges atque pręcepta,
quę dedit nobis,
per nos impleantur.
Frustra enim imbecillitas nostra ad id niteretur,
nisi illam gratia iuuaret diuina.
Et si per se bonum aliquod agere possemus,
necesse non esset orare, ut possimus.
nostras offerre curabunt.
Et sicut in Apocalypsi scriptum est:
Fumus incensorum de orationibus sanctorum ascendit coram Deo de
manu angeli,
ita et nostrę orationes ascendent.
Neque ulli dubium esse potest,
quin ille cuncta, quę petierit, a Domino impetraturus sit,
cuius internuncii spiritus ipsi angelici esse non dedignantur.
Neque enim hoc ideo permittit omnium pręscius et semper ubique pręsens
Deus,
quod indigeat, ut hominum opera orationes-que ad se perferantur,
sed ut per angelorum officium suam erga
nubem,
ne transiret oratio.
Vnde idem propheta sub persona plebis peccatricis coram Deo quęritur
et ait:
Nos inique egimus |
et ad iracundiam prouocauimus.
Iccirco tu inexorabilis es.
Nisi enim omnium prorsus delictorum, quę commisimus, nos poenituerit |
et de omnibus pariter dolore moerore-que satisfacere studuerimus,
frustra procumbimus ad orandum.
Nimium impudens est,
qui uel una in re offendere non cessat,
et ab eo quem offendit, orat gratiam.
Qui
et a luxuria non discedis?
et fornicari non desinis?
uel aliud quod legi diuinę aduersatur, agere non omittis?
De istiusmodi supplicatoribus lamentatur in Euangelio Saluator noster
dicens:
Quid uocatis me: Domine, Domine,
et non facitis quę dico?
Quod si forte contigerit,
ut per inuocationem diuini nominis miraculum aliquod efficias,
noli propterea credere Deum tibi reconciliatum |
si in delicto perseueras.
non tuo merito id conceditur,
sed necessitati aliorum.
ille, qui ingressus templum, ut oraret,
deprimere aliorum mores coepit,
suos uero insolenter efferre.
Deus, gratias tibi ago, inquit,
quia non sum sicut cęteri homines:
raptores,
iniusti,
adulteri,
uelut etiam hic publicanus.
Ieiuno bis in sabbato,
decimas do omnium, quę possideo.
Si ista quę faciebat,
ad Dei laudem non ad suam dixisset
nec se cęteris prętulisset,
non peccasset.
Sed et se gloriari uoluit
et alios petulanter incessere,
et pręcipue publicanum tunc eodem loco, sed multo
ut oraret,
deprimere aliorum mores coepit,
suos uero insolenter efferre.
Deus, gratias tibi ago, inquit,
quia non sum sicut cęteri homines:
raptores,
iniusti,
adulteri,
uelut etiam hic publicanus.
Ieiuno bis in sabbato,
decimas do omnium, quę possideo.
Si ista quę faciebat,
ad Dei laudem non ad suam dixisset
nec se cęteris prętulisset,
non peccasset.
Sed et se gloriari uoluit
et alios petulanter incessere,
et pręcipue publicanum tunc eodem loco, sed multo submissius
orantem.
fide nihil hęsitans.
Qui enim hęsitat,
similis est fluctui maris,
qui a uento mouetur et circumfertur.
Non ergo ęstimet homo ille,
quod accipiat aliquid a Domino.
Ex his igitur, quę diximus, perspicuum est eos,
qui uel de religione quicquam dubitant
uel in peccato aliquo perdurant,
pro ęterna salute, quam credentibus ac poenitentibus promissam esse
constat,
orantes non exaudiri.
Quibus dicere possis cum Iacobo apostolo:
Petitis, et non accipitis,
eo
cum ait:
Odientes me disperdidisti.
Clamauerunt, nec erat qui saluos faceret;
ad Dominum, nec exaudiuit eos.
Contraria his agamus oportet,
si uolumus, ut petita nobis concedantur;
ut uidelicet ista per quę peccantium labor irritus efficitur uitemus |
et illa faciamus, quę nos, cum precamur, uoti compotes reddunt.
Quoties autem id, quod orando poscimus, non euenerit,
aut dilatum credamus, ut aptiori detur tempore,
aut non fuisse profuturum,
erat qui saluos faceret;
ad Dominum, nec exaudiuit eos.
Contraria his agamus oportet,
si uolumus, ut petita nobis concedantur;
ut uidelicet ista per quę peccantium labor irritus efficitur uitemus |
et illa faciamus, quę nos, cum precamur, uoti compotes reddunt.
Quoties autem id, quod orando poscimus, non euenerit,
aut dilatum credamus, ut aptiori detur tempore,
aut non fuisse profuturum, si datum esset,
aut, ne daretur, peccata nostra obstitisse.
possit proficere.
Quod autem sceleri ueniam impetret poenitentia,
etiam per Ezechielem prophetam Dei uerbis edocemur:
18
Si impius, inquit, egerit poenitentiam ab omnibus peccatis
suis quę operatus est
et custodierit omnia pręcepta mea
et fecerit iudicium et iustitiam,
uita uiuet et non morietur.
omnium iniquitatum eius, quas operatus est, non recordabor.
in iustitia sua quam operatus est uiuet.
nunquid uoluntatis meę est mors impii,
dicit Dominus Deus,
et non ut
Et iterum:
33
Impietas impii non nocebit ei,
in quacunque die conuersus fuerit ab impietate sua.
Poenitentia igitur nitrum est et herba fullonum,
quę non corpora, sed animam nitidam reddit,
et resina illa Galaad,
quę non carnis ęgritudini, sed mentis medetur uitiis.
Mens autem post peccatorum purgationem Spiritu Sancto fauente
illuminatur
uirtutum-que incenditur amore,
ita ut ab
Impietas impii non nocebit ei,
in quacunque die conuersus fuerit ab impietate sua.
Poenitentia igitur nitrum est et herba fullonum,
quę non corpora, sed animam nitidam reddit,
et resina illa Galaad,
quę non carnis ęgritudini, sed mentis medetur uitiis.
Mens autem post peccatorum purgationem Spiritu Sancto fauente
illuminatur
uirtutum-que incenditur amore,
ita ut ab iis, quę Deo displicent, penitus expiata
cogitare incipiat, quę sint
non corpora, sed animam nitidam reddit,
et resina illa Galaad,
quę non carnis ęgritudini, sed mentis medetur uitiis.
Mens autem post peccatorum purgationem Spiritu Sancto fauente
illuminatur
uirtutum-que incenditur amore,
ita ut ab iis, quę Deo displicent, penitus expiata
cogitare incipiat, quę sint illa, quibus ille plurimum oblectatur,
cupiens eidem in omnibus obsequi,
in omnibus semper fideliter seruire.
Hęc est igitur gratia,
quę poenitentibus datur,
sydus-que illud
Galaad,
quę non carnis ęgritudini, sed mentis medetur uitiis.
Mens autem post peccatorum purgationem Spiritu Sancto fauente
illuminatur
uirtutum-que incenditur amore,
ita ut ab iis, quę Deo displicent, penitus expiata
cogitare incipiat, quę sint illa, quibus ille plurimum oblectatur,
cupiens eidem in omnibus obsequi,
in omnibus semper fideliter seruire.
Hęc est igitur gratia,
quę poenitentibus datur,
sydus-que illud luculentum,
quod magos, cum Regem mundi natum
incenditur amore,
ita ut ab iis, quę Deo displicent, penitus expiata
cogitare incipiat, quę sint illa, quibus ille plurimum oblectatur,
cupiens eidem in omnibus obsequi,
in omnibus semper fideliter seruire.
Hęc est igitur gratia,
quę poenitentibus datur,
sydus-que illud luculentum,
quod magos, cum Regem mundi natum quęrerent, pręcessit.
Sed cum in itinere ad Herodem diuertissent,
fulgor, uię salutaris index, euanuit.
Vbi uero discessum est ab Herode,
rursum idem lumen apparens illos usque ad Dominum,
tenebrę,
nunc autem lux in Domino |
Vt filii lucis ambulate.
Vnde idem peccatorem ad poenitentiam solicitat dicens:
Surge, qui dormis,
et exurge a mortuis,
et illuminabit te Christus.
Cęterum nisi prorsus omnium,
quę turpiter et inique perpetrauimus,
nos poenituerit,
lux ista in nobis locum non habebit.
Non potest fulgere dies quamdiu pars aliqua noctis remanet
neque syncerum esse triticum, donec a minutissimis etiam paleolis et
cunctis pulueris micis
blandimenta.
Anima enim sicut peccatorum uinculis irretitur,
ita poenitentię ope opera-que soluitur ac liberatur.
expedita intrat in domum fortis ipsa iam fortior,
et quę ante a diabolo ligata fuerat,
nunc diabolum ligat uas-que eius diripit,
nihil in se relinquens quod ille suum esse possit dicere.
quamdiu autem serua peccati fuit,
et domus et uas diaboli erat |
postquam peccare desiit |
et quod
ei.
Et subito loquar de gente et regno,
ut ędificem et plantem illud.
(!)
Attendant principes terrę ista,
et siqua regni dispendia patiuntur,
non fortunę imputent, quę nulla est,
sed sibi qui Deum offenderunt.
Et si in integrum restitui cupiunt,
poenitentiam agant,
delinquentes corripiant,
iustitiam seruent.
Deus irasci desinet,
si illi quibus nunc irascitur,
correcti sanctius uiuere incipient;
alioquin penitus delendi,
nisi se
Domini,
et exaltabit uos.
per hoc quod in fine subiunxit,
docet |
poenitentis lachrymas ęterna consolatione esse dignas.
Eadem Pauli sententia est,
ubi ait:
debet,
ut quod per uoluptatum illecebras peccatum est,
per corporis afflictionem purgetur.
ac pios homines cęlum ascendisse
credimus,
quomodo qui peccarunt id assequi posse
sperant,
nisi et ipsi per eam incesserint?
Iob iustus nullius mortiferi delicti conscius |
et qui summi Dei uerbis laudatus fuerat,
pręter illa quę ad patientię probationem pertulit:
pręcingitur |
et in tam uili habitu uilius nutritur |
locustas et mel syluestre comedens |
et aquam bibens,
a uino autem et sicera se abstinens.
Si ergo electorum Dei talis in terra uita fuit,
nullius pene culpę consciorum,
quos labores,
quas uigilias,
quę ieiunia,
quas asperitates |
nobis tot criminum inquinatione foedatis non ultro subeundas dixerim,
ut mundemur?
Veruntamen quorum durioris uitę rigorem sponte susceptum imitari
proposuerimus,
eorum sequi debemus et
|
ac saniore usus consilio rumpe moras omnes,
pone finem flagitiis |
et supplex ueniam ora,
ut Deo miserante,
dum miserendi superest tempus,
mereri cęlestia incipias,
cum terrena spreueris.
Quod si cunctantem mors pręuenerit
(uide, in quanto uerseris discrimine)
ęternam quę poenitentibus datur beatitudinem amittes |
et in ignem inextinguibilem, quo corruunt
obstinati,
perpetuo cruciandus deiicieris.
Nihil est quod magis cauere debes,
ergo et nihil magis accelerare quam poenitentiam,
per quam talia cauentur |
et mutata sorte
et nihil magis accelerare quam poenitentiam,
per quam talia cauentur |
et mutata sorte tam immensum malum uetatur,
tamque immensum bonum acquiritur.
Hęc sunt igitur uere poenitentis officia,
quę retulimus,
ut uidelicet uolens, non inuitus ad poenitendum accedas,
ut humilieris,
ut lugeas,
ut uitam magis laboriosam uiuas,
ut pręterita peccata succedentium uirtutum
meritis compenses.
utque in primis cures,
ne poenitendi tempus
bona fuerint,
inde exurgant mala |
et de corrupto semine teterior exhuberet
seges |
et fiant nouissima tua prioribus peiora.
Quanto ergo satius,
ut in tempore resipiscas |
et cum diu dormieris,
iam tandem expergiscaris |
atque a uitiis quę sequeris auersus |
incipias iter ingredi uirtutis.
Quod si parumper perpendere uolueris,
quantum lucri facturus es,
si te corrigas,
quantum boni consecuturus,
multo certe alacrius festinantius-que reditum expedies ad probitatem |
quam ad nequitiam discessum
poena securior esse possis |
et de pręmio certior.
Noli ergo fieri sicut equus et mulus,
in quibus non est intellectus.
ratione utens, ad ea quę futura sunt |
mentem dirige |
et ad salutis portum,
dum euadendi naufragii spes est,
uela conuerte.
Vel si usque adeo inualidus et eneruis es,
ut ratem corporis tui regere nequeas,
ora ut queas.
iudex.
Considera igitur utrum tibi sit melius ueniam sperare,
ut Christi patrocinio subleueris,
an desperare,
ut eiusdem iudicio damneris? et in ęternum pereas?
Hactenus de poenitentia |
nunc de confessione peccatorum,
quę poenitentiam comitari debet,
aliquid memoremus.
De peccatorvm confessione.
Caput XV
Tria sunt peccatorum genera:
aut enim peccamus cogitatione |
et per exhortandi studium,
quo alios a flagitio ad uirtutem reuocare nitimur,
quia dicitur:
ut purgatorii poena uel breuior sit |
uel nulla,
si plene in uita satisfactum fuerit.
uel etiam ut post culpę poenę-que abolitionem plus glorię in cęlo
mereri possint,
qui hic benefecerint.
Restat ut dicta euangelica,
quę memorauimus |
quę-que illis similia sunt,
ita intelligantur,
ut si fiant quę in ipsis pręcipiuntur,
peccatori ad emundationem adiumento fore |
si tamen pręcesserit poenitentia cum confitendi proposito,
quando fuerit opportunum.
Igitur sicut
poena uel breuior sit |
uel nulla,
si plene in uita satisfactum fuerit.
uel etiam ut post culpę poenę-que abolitionem plus glorię in cęlo
mereri possint,
qui hic benefecerint.
Restat ut dicta euangelica,
quę memorauimus |
quę-que illis similia sunt,
ita intelligantur,
ut si fiant quę in ipsis pręcipiuntur,
peccatori ad emundationem adiumento fore |
si tamen pręcesserit poenitentia cum confitendi proposito,
quando fuerit opportunum.
Igitur sicut charitas ipsa
fuerit.
uel etiam ut post culpę poenę-que abolitionem plus glorię in cęlo
mereri possint,
qui hic benefecerint.
Restat ut dicta euangelica,
quę memorauimus |
quę-que illis similia sunt,
ita intelligantur,
ut si fiant quę in ipsis pręcipiuntur,
peccatori ad emundationem adiumento fore |
si tamen pręcesserit poenitentia cum confitendi proposito,
quando fuerit opportunum.
Igitur sicut charitas ipsa fundamentum et consummatio uirtutum est,
ita poenitentia finis esse
Doleamus quod peccando pręuaricati sumus diuina mandata |
et cum certa emendandi |
satisfaciendi-que destinatione
singula quęque,
quibus offendimus,
confiteamur.
Alioquin ne illa quidem quę benefacimus,
proderunt ad beatitudinem consequendam,
nisi de malis quę commisimus tristemur |
eadem-que sacerdoti indicemus,
ut uolentes moneat,
ut sustinere paratos castiget |
mulcta-que pro delictis, quę sibi aptior uidebitur, imposita
sumus diuina mandata |
et cum certa emendandi |
satisfaciendi-que destinatione
singula quęque,
quibus offendimus,
confiteamur.
Alioquin ne illa quidem quę benefacimus,
proderunt ad beatitudinem consequendam,
nisi de malis quę commisimus tristemur |
eadem-que sacerdoti indicemus,
ut uolentes moneat,
ut sustinere paratos castiget |
mulcta-que pro delictis, quę sibi aptior uidebitur, imposita |
mundos puros-que restituat, Ecclesię Deo-que reconciliet.
Alioquin ne illa quidem quę benefacimus,
proderunt ad beatitudinem consequendam,
nisi de malis quę commisimus tristemur |
eadem-que sacerdoti indicemus,
ut uolentes moneat,
ut sustinere paratos castiget |
mulcta-que pro delictis, quę sibi aptior uidebitur, imposita |
mundos puros-que restituat, Ecclesię Deo-que reconciliet.
Panis uini-que figuram oculis cernimus,
odorem naribus haurimus,
saporem ore gustamus,
duritiem atque liquorem tactu sentimus.
et tamen non nostris sensibus,
sed tuo testimonio credimus.
Omnis enim homo mendax,
tu solus uerax,
tu ipsa ueritas,
quę nec decipi potest nec decipere.
Nos itaque corpus tuum,
clementissime Domine,
et tuum sanguinem aliena specie uelatum
fideliter accipimus |
nec omnino qua ratione id fieri possit quęrimus |
aut quomodo panis
substantiam tui
corporis et sanguinis transmutari,
quia et uxor Loth uersa sit in statuam salis |
et uirga Moysi in colubrum |
et cibus atque potus in carnem et sanguinem animalis.
Nam simul cum accidentibus ista mutata sunt |
sed quia nihil uerius esse nouimus his,
quę te docente discere contingit.
Confitemur te esse Verbum,
a quo facta sunt omnia |
et sine quo factum est nihil.
Quid ergo factu tibi impossibile,
si modo illud ut fiat,
tuę conuenit maiestati?
Absit
quoniam Agnus qui in medio throni est,
reget illos |
et deducet eos ad uitę fontes aquarum |
et absterget Deus omnem lachrymam ab oculis eorum.
Quas ergo tibi gratias benignissime Domine pro tam immenso munere agemus?
quę pręconia,
quas laudes persoluemus?
Nihil aliud a nobis exigere uideris |
quam ne polluto ore tua dona contaminemus.
At hoc etiam nisi te imbecillitatem nostram adiuuante pręstare
nequimus.
tibi impuro.
Hanc ob rem nisi te correxeris |
poenitentiam-que egeris |
ac pro tanta tua temeritate fleueris,
acerbissimas quidem et nullo fine concludendas in inferno poenas dabis.
Sic enim in Leuitico scribitur:
Anima polluta,
quę ederit de carnibus hostię pacificorum,
quę oblata est Domino,
peribit de populis suis.
Periit et Oza infelix,
qui prophanam manum arcę sanctę,
licet labenti supponere fuit ausus.
percussit eum Dominus (ut ait Scriptura)
Hanc ob rem nisi te correxeris |
poenitentiam-que egeris |
ac pro tanta tua temeritate fleueris,
acerbissimas quidem et nullo fine concludendas in inferno poenas dabis.
Sic enim in Leuitico scribitur:
Anima polluta,
quę ederit de carnibus hostię pacificorum,
quę oblata est Domino,
peribit de populis suis.
Periit et Oza infelix,
qui prophanam manum arcę sanctę,
licet labenti supponere fuit ausus.
percussit eum Dominus (ut ait Scriptura) super temeritate et mortuus est.
Atque
De ieivnio et refectione.
Caput XX
Ieiunium uidetur institutum pręcipue aduersus carnis nostrę petulantiam,
ut debilitatis corporis uiribus turpium uoluptatum in nobis lassescat appetitio.
quę certe si satis domita fuerit,
expeditior pronior-que erit uia ad bene beate-que uiuendum.
Ieiunium igitur non ab re tam ueteri quam noua Lege commendatur.
satisfaciendi gratia |
corporis-que castigandi,
ut lasciuiat minus et contra spiritum rarius insurgat.
Hac de causa pleri-que uili admodum uictu contenti cibaria delicatiora sibi submouere.
Ruth mulier,
quę in genealogia Christi censeri meruit,
cum a Booz satis diuite uiro hospitaliter acciperetur,
panem in aceto intinctum comedisse dicitur,
aquam potasse |
fuisse-que saturatam.
adeo tunc locupletiorum quoque mensę luxuria carebant.
est.
Elias in torrente Charith latens Deo procurante a coruis pascitur.
Cum per deserta Idumeę arida arenosa-que ducerent exercitum Achab et
Iosaphat reges aduersus Moabitas |
et siti plurimum laborarent,
excauarunt scrobes ,
quę orante Eliseo aquis repletę multitudinem ab imminente periculo liberarunt
.
Olim quoque cum ab Aegypto Moyse duce Hebrei ad Terram Promissionis
pergerent,
manna de cęlo esurientibus,
aquę de petra erumpentes remedio sitientibus fuere.
poenas dedere.
Nam ut in psalmo dicitur:
Adhuc escę eorum erant in ore ipsorum,
et ira Dei descendit super eos,
et occidit pingues eorum |
et electos Israhel impediuit.
Nemo igitur sibi tutum putet |
non contentari iis quę Deo largiente in monasterio habentur,
uel ob hoc patres incusare,
quod ipse minus copiose abundet,
cum necessaria suppetant.
Paupertatem professus es,
et copiam exigis?
obedientiam uouisti,
et maioribus audes
Hela Samarię rex cum se uino ingurgitasset,
Zambri serui insidias cauere nesciuit.
Itaque sibi uitam,
posteris regnum amisit |
seruo illud occupante,
prole quoque domini sublata.
Balthasar Caldeorum rex quo die uasis,
quę de templo Hierosolymitano sublata fuerant,
in celebri conuiuio perpotauit,
eodem occisus est |
sacrilegio-que addita ebrietas finem uitę fecit.
Olophernem Assyriorum ducem,
qui uiris armis-que tam potens fuit,
ut
in dulcedine!
Poenitere autem nolentibus per Hieremiam minatur dicens:
Bibite et inebriamini et
uomite et cadite |
neque surgatis a facie gladii,
quem ego mittam inter uos.
Gladius hic iustitia Dei est,
quę breuissimam uitę huius uoluptatem uno ictu mutat in perennem amaritudinem.
Hoc ipsum idem Dominus etiam in Euangelio testatus ait:
Si dixerit malus seruus in corde suo:
Moram facit dominus meus uenire,
et coeperit percutere conseruos suos,
manducet autem et bibat cum ebriosis,
peccant?
Non poenam peccatorum remittit iustus Iudex,
sed conuersionem expectat misericors Dominus.
Quo diutius sustinet,
eo acerbius in obduratos animaduertet,
fletum irrogabit pro risu,
pro gulę oblectamento dentium stridorem.
Quę supplicia tunc demum futura quidam dicunt,
cum in fine seculi hominum animę suis iunctę corporibus fuerint.
Ego uero etiam ea significari reor,
quę tunc erunt impio,
cum primum diuidi eum a corpore contigerit.
Non quod animę dentes osseos |
aut oculos habeant carnales,
sed
Quo diutius sustinet,
eo acerbius in obduratos animaduertet,
fletum irrogabit pro risu,
pro gulę oblectamento dentium stridorem.
Quę supplicia tunc demum futura quidam dicunt,
cum in fine seculi hominum animę suis iunctę corporibus fuerint.
Ego uero etiam ea significari reor,
quę tunc erunt impio,
cum primum diuidi eum a corpore contigerit.
Non quod animę dentes osseos |
aut oculos habeant carnales,
sed quod inter uiuentes acerrimus dolor sit,
qui hominem flere et dentibus inter se collisis stridere cogit.
Vt ergo intelligas
impio,
cum primum diuidi eum a corpore contigerit.
Non quod animę dentes osseos |
aut oculos habeant carnales,
sed quod inter uiuentes acerrimus dolor sit,
qui hominem flere et dentibus inter se collisis stridere cogit.
Vt ergo intelligas poenarum grauitatem quę sunt in inferno,
per eius poenę similitudinem tibi loquitur,
quam in hac uita grauissimam esse non ignoras.
Hęc autem consuetudo est diuinę Scripturę,
ut spiritalia quę non intelligimus,
per corporea quę nouimus,
nobis insinuet.
Maxima enim summa-que esse |
et
flere et dentibus inter se collisis stridere cogit.
Vt ergo intelligas poenarum grauitatem quę sunt in inferno,
per eius poenę similitudinem tibi loquitur,
quam in hac uita grauissimam esse non ignoras.
Hęc autem consuetudo est diuinę Scripturę,
ut spiritalia quę non intelligimus,
per corporea quę nouimus,
nobis insinuet.
Maxima enim summa-que esse |
et in paradiso gaudia |
et in inferno supplicia credendo confitemur |
quanta autem uel qualia sint,
fando explicare nescimus.
inter se collisis stridere cogit.
Vt ergo intelligas poenarum grauitatem quę sunt in inferno,
per eius poenę similitudinem tibi loquitur,
quam in hac uita grauissimam esse non ignoras.
Hęc autem consuetudo est diuinę Scripturę,
ut spiritalia quę non intelligimus,
per corporea quę nouimus,
nobis insinuet.
Maxima enim summa-que esse |
et in paradiso gaudia |
et in inferno supplicia credendo confitemur |
quanta autem uel qualia sint,
fando explicare nescimus.
Et si maiora
dulcius iocundius-que sit Deo frui |
quam istis obrui.
Rursum cum tibi molesta esse coeperit abstinentia,
mente reuolue,
quanto molestius sit |
in inferno torqueri |
quam hic uentri multa exigenti modica tribuere.
Ita enim et quę grauant ęquo animo perferes |
et ab iis, quę perniciosa suauitate demulcent ,
prudenter cauebis,
hortante pręsertim Domino ac dicente:
Attendite autem uobis ne forte grauentur corda uestra in
crapula et
obrui.
Rursum cum tibi molesta esse coeperit abstinentia,
mente reuolue,
quanto molestius sit |
in inferno torqueri |
quam hic uentri multa exigenti modica tribuere.
Ita enim et quę grauant ęquo animo perferes |
et ab iis, quę perniciosa suauitate demulcent ,
prudenter cauebis,
hortante pręsertim Domino ac dicente:
Attendite autem uobis ne forte grauentur corda uestra in
crapula et ebrietate et curis huius uitę
hortante pręsertim Domino ac dicente:
Attendite autem uobis ne forte grauentur corda uestra in
crapula et ebrietate et curis huius uitę ,
et superueniat in uos repentina dies illa.
Horum profecto quę tibi proponimus modo,
si memor fueris,
iam cautior contentior-que factus |
neque cum filiis Heli carnes de cacabo rapies,
ne Deum offendas et morte mulcteris,
neque cum Esau pro edulio lentis primogenita tua uendes,
ne patris benedictionem amittas.
neque cum Israhelitis
intereas |
et ad Terram Promissionis transire non possis.
neque cum Adamo et Eua ieiunii tempore uetitos cibos attinges,
ne de paradiso eiectus miseriis obruaris.
Immodicę autem comessationis potissima mala sunt,
quod futurorum bonorum,
quę in Deo sunt,
cogat obliuisci,
dum pręsentibus delinit ac blanditur.
dicente Domino:
Cum comederint et saturati crassi-que fuerint,
conuertentur ad deos alienos et seruient eis.
quod etiam castitati aduersetur et in libidinem pronos reddat.
de quo in Hieremia conquęritur
Quanto igitur melius penuriam pati |
et continentię uirtute abundare |
quam copia rerum affluere et turpis luxurię sordibus inquinari?
Quanto pręstabilius obseruandis ieiuniis operam dare |
et abstinentia superbiam fastum-que contundere |
quam crapula inflatum neque bonorum neque malorum quę futura sunt
meminisse |
et a Deo recedere?
Quod crimen illorum fuit,
in quos per Amos prophetam exclamat Deus:
Vę uobis qui opulenti estis in Syon |
et confiditis in monte Samarię,
optimates,
capita populorum,
ingredientes
opulentis in Syon est dictum,
utinam de opulentis Christianę Ecclesię dici non possit.
nequis nouus Nabuchodonosor merito in illos irruat |
et peccatis ita exigentibus aurum argentum-que omne diripiat |
et ad suam cuncta transferat Babylonem,
quę nunc non in usum rei diuinę sed magis in opera diaboli uerti
solent.
hoc est in popinas ganeas-que et obscoenam corporis uoluptatem luxum-que uitę cito finiendę.
Quicquid tamen futurum sit,
hoc nobis
Quicquid tamen futurum sit,
hoc nobis relinquitur solatii
quod licet urbes regna-que destruantur,
ipsa Christi religio nullis hominum uiribus poterit aboleri.
Quanuis cuncta defecerint,
illa cui neque portę inferni pręualere queunt,
non deficiet.
et hęc est uictoria quę uincit mundum fides nostra.
Quę si obteri unquam potuisset,
prius (ut equidem reor) pedibus multorum qui pręsunt,
quam eorum qui persequuntur,
obtrita fuisset.
Plurimi quippe ideo clericatum profitentur |
et ecclesiasticas
sit,
hoc nobis relinquitur solatii
quod licet urbes regna-que destruantur,
ipsa Christi religio nullis hominum uiribus poterit aboleri.
Quanuis cuncta defecerint,
illa cui neque portę inferni pręualere queunt,
non deficiet.
et hęc est uictoria quę uincit mundum fides nostra.
Quę si obteri unquam potuisset,
prius (ut equidem reor) pedibus multorum qui pręsunt,
quam eorum qui persequuntur,
obtrita fuisset.
Plurimi quippe ideo clericatum profitentur |
et ecclesiasticas ambiunt dignitates,
ut ditentur.
et
beneficiorum eius est memor,
ne ingratitudinis arguatur,
pro bono reddit bonum.
Et quoniam non est satis uel diu reddidisse,
nisi semper reddas,
continuo subiunxit:
Omnibus diebus uitę suę.
Vis nosse talis animę quę sit merces?
Non extinguetur inquit in nocte lucerna eius|
non timebit a frigoribus niuis.
fortitudo et decor indumentum eius,
et ridebit in die nouissimo;
hoc est,
cum potentissimi quondam reges nudi ac debiles ante tribunal Iudicis
ingenti timore trepidabunt,
illa tunc
Date ei de fructu manuum suarum,
et laudent eam in portis opera eius!
Opera utique in quibus perseuerauerit ,
in ipso paradisi ingressu extollant illam |
et spiritibus angelicis beatorum-que coniungant choro.
ut quę indesinenter Deo seruiuit,
iam indesinenti felicitate perfruatur.
Quis est,
qui dum tantę mercedis magnitudinem ęstimat,
laboris sui tedio afficiatur?
et non potius semper se minus fatigari
agnoscat |
quam ut
Quis est,
qui dum tantę mercedis magnitudinem ęstimat,
laboris sui tedio afficiatur?
et non potius semper se minus fatigari
agnoscat |
quam ut mereri possit quod sperat?
Attende igitur non solum ea quę recepisti,
sed etiam quę promissa sunt,
et demum in eo quod bene coeperis,
perpetuo perseuerabis.
pariter-que cum Zacharia sacerdote in Euangelio dices:
Seruiamus illi in sanctitate.
et iustitia coram ipso omnibus diebus nostris!
mercedis magnitudinem ęstimat,
laboris sui tedio afficiatur?
et non potius semper se minus fatigari
agnoscat |
quam ut mereri possit quod sperat?
Attende igitur non solum ea quę recepisti,
sed etiam quę promissa sunt,
et demum in eo quod bene coeperis,
perpetuo perseuerabis.
pariter-que cum Zacharia sacerdote in Euangelio dices:
Seruiamus illi in sanctitate.
et iustitia coram ipso omnibus diebus nostris!
Primo quidem in
quicquid ei gratum acceptum-que fore confidit.
Assiduus est in oratione,
semper patiens in aduersis,
in omnibus Dei mandatis perpetuo se exercens.
Quantum autem in offerendis precibus perseuerare prodest,
testis est Chananea mulier,
quę repulsa non recessit,
despecta sustinuit |
et dum suppliciter orando perseuerat,
facta est uoti sui compos,
dicente Domino:
Fiat tibi sicut uis!
Testis est Barthimeus cęcus,
cuius perseuerans clamor oculos ei quos non habebat impetrauit.
Increpabatur ut taceret |
in regno meo,
et sedeatis super thronos duodecim iudicantes duodecim tribus Israhel.
Ad hęc omnino necessarium est,
si salui esse cupimus,
ut in omnibus Dei pręceptis perseueremus,
cauendo illa quę uetantur |
et quę iubentur faciendo.
Beatus est qui cum psalmista dicere potest:
Concupiuit anima mea desyderare iustificationes tuas in omni tempore.
Et iterum:
Custodiam legem tuam semper
sedeatis super thronos duodecim iudicantes duodecim tribus Israhel.
Ad hęc omnino necessarium est,
si salui esse cupimus,
ut in omnibus Dei pręceptis perseueremus,
cauendo illa quę uetantur |
et quę iubentur faciendo.
Beatus est qui cum psalmista dicere potest:
Concupiuit anima mea desyderare iustificationes tuas in omni tempore.
Et iterum:
Custodiam legem tuam semper et in seculum
in regionem abieris longinquam,
et ad reditum te para.
Volenti atque conanti pietas aderit diuina manum-que porriget |
et te a malis liberabit ne pereas.
Ex pecude tandem in hominem uersus,
in his quę Dei sunt assuescere incipies,
assuefactus perseuerabis,
perseuerans uinces,
uictor coronaberis.
Talem se Paulus apostolus exibuerat, cum diceret:
Bonum certamen certaui,
cursum consummaui,
fidem seruaui |
O felicem illius perseuerantiam cui in fine cum Paulo sic gloriari
licebit |
et cum eodem sic sperare.
Huic perseuerantię uirtuti contrarium uitium est animi inconstantia uolubilitas-que mentis.
quę quam fugienda sit,
docere ope diuina fretus nunc enitar.
De levitate ad vitia relabentivm
Caput XXVII
Perniciosa quidem res est |
de proposito uitę
nostri!
Stare enim iustorum est,
mouere autem pedes et huc atque illuc titubantibus uestigiis uacillare proprium peccatorum est.
Non simus igitur sicut lunaticus ille de Euangelio,
nunc cadens in ignem,
nunc in aquam,
sed simus templi sancti columna Iachin,
quę interpretatur firmitas .
Qui enim sic stabilitus fuerit,
poterit dicere cum constantissimo uiro Iob:
Donec deficiam non recedam ab innocentia mea.
Pręterea meminerimus pręceptum esse:
Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te,
locum tuum ne
Incipit Liber Tertius Spei.
De prudentia et simplicitate.
Caput I
Vt autem in his quę bona sunt,
constanter fideliter-que perseueremus,
prudentia nobis opus est.
opportune igitur de hac uirtute nunc disseremus.
Quę ut uirtus sit,
ab omni subdolę mentis malignitate aliena esse debet,
ut ne quem offendas,
sed cum
Caput I
Vt autem in his quę bona sunt,
constanter fideliter-que perseueremus,
prudentia nobis opus est.
opportune igitur de hac uirtute nunc disseremus.
Quę ut uirtus sit,
ab omni subdolę mentis malignitate aliena esse debet,
ut ne quem offendas,
sed cum tibi tum aliis prodesse possis.
Obserua igitur et opere implere contende Domini pręceptum dicentis:
Istu misao obrađuje M. podrobnije u Parabolama (XXIV).
quem aiunt auibus solidis deuoratis ossa euomere,
carnes uero,
quarum cibo uitam sustentat,
retinere.
Simplex eris si inter legendum |
nihil quod orthodoxę fidei repugnet senties |
et quę tibi repugnare uidebuntur,
quam intelligentiam habeant,
doctum aliquem ac fidelem uirum interrogabis |
et eius expositioni acquiesces.
Ita semen cadens in terram bonam fructum afferet,
ut cum didiceris,
alios doceas.
Prudens eris,
animi inquinamentis mundum te exibebis,
nulli detrahes,
nullum offendes,
nulli malum optabis,
nihil simulationis,
nihil doli concipies |
toto actionum tuarum corpore lucidus eris.
quia mentis oculum a uera recta-que simplicitate non auertes.
O felicem animam quę talis fuerit |
a cęlesti enim Sponso merebitur audire:
Dominus |
et proteget gradientes simpliciter.
Ipsius Dei ore laudari meruit Iob,
quod simplex et rectus esset |
et timens Deum |
et a malo recedens.
Prudentis postremo officio fungeris,
si postquam cuncta consideraueris,
quę ab imprudentibus concupiscuntur,
cum Salomone clamabis:
Vanitas uanitatum et omnia uanitas.
Atque ideo diuitias,
honores,
luxum atque pompam |
simul-que omnem pręsentium uoluptatum usum magno animo despicere
incipies,
nequid tibi uiam iustitię ingredienti
clamabis:
Vanitas uanitatum et omnia uanitas.
Atque ideo diuitias,
honores,
luxum atque pompam |
simul-que omnem pręsentium uoluptatum usum magno animo despicere
incipies,
nequid tibi uiam iustitię ingredienti
impedimento sit |
et potius absque his quę uulgo bona putantur salueris |
quam cum ipsis pereas.
fibri pontici.
ne minus tibi prospexisse arguaris |
quam ferę bestię illę,
quę abrosas partes corporis in fuga uenatoribus relinquunt,
ob quas naturę
ingredienti
impedimento sit |
et potius absque his quę uulgo bona putantur salueris |
quam cum ipsis pereas.
fibri pontici.
ne minus tibi prospexisse arguaris |
quam ferę bestię illę,
quę abrosas partes corporis in fuga uenatoribus relinquunt,
ob quas naturę suę instinctu se peti norunt.
cum sustentamenta uitę tantum suppeditabuntur.
Spem enim omnem in Deo pones atque firmabis,
duntaxat negociis prudentes sunt,
laudantur,
cum rerum fragilium cura implicati diuina negligant et aspernentur.
Vnde idem Apostolus:
Prudentia inquit carnis mors est,
prudentia autem spiritus uita et pax.
Et iterum:
Prudentia carnis inimica est Deo.
Sed quę inimica est Deo,
ne illi quidem cuius est,
amica esse potest |
cum idem corpori multa prouideat,
animę suę nihil.
animam quę longe nobilior est corpore,
nihil ęstimat.
quin immo ut carni blandiatur,
spiritum perire patitur,
quia nec usuris abstinet |
nec aliena per uim
Apostolus:
Prudentia inquit carnis mors est,
prudentia autem spiritus uita et pax.
Et iterum:
Prudentia carnis inimica est Deo.
Sed quę inimica est Deo,
ne illi quidem cuius est,
amica esse potest |
cum idem corpori multa prouideat,
animę suę nihil.
animam quę longe nobilior est corpore,
nihil ęstimat.
quin immo ut carni blandiatur,
spiritum perire patitur,
quia nec usuris abstinet |
nec aliena per uim uel per calumniam occupare ueretur |
nec dolis fraudibus-que niti,
ut lucretur,
cauet.
Valde quidem
spiritum perire patitur,
quia nec usuris abstinet |
nec aliena per uim uel per calumniam occupare ueretur |
nec dolis fraudibus-que niti,
ut lucretur,
cauet.
Valde quidem fugienda est ista prudentia,
quia uere mors est.
non mors quę mortem afferat,
sed quę morte acerbius cruciet |
et mori uetet.
Cęterum neque ipsa simplicitas
(ut diximus)
absque prudentia erit probanda.
Stupida enim et fatua est,
quia nec usuris abstinet |
nec aliena per uim uel per calumniam occupare ueretur |
nec dolis fraudibus-que niti,
ut lucretur,
cauet.
Valde quidem fugienda est ista prudentia,
quia uere mors est.
non mors quę mortem afferat,
sed quę morte acerbius cruciet |
et mori uetet.
Cęterum neque ipsa simplicitas
(ut diximus)
absque prudentia erit probanda.
Stupida enim et fatua est,
offendens ad lapidem pedem suum.
A sensibus exclusit simplicitatem,
a simplicitate maliciam,
ut neque sensus peruerti sinantur per ignorantiam puerilis obtusitatis
|
neque simplicitatem rectam deprauet maligna suggestio.
Paruulę sensibus fuere uirgines illę,
quę de sola fidei uirginitate sibi plaudentes cum uacuis lampadibus occurrerunt Sponso.
Et quoniam oleum bonorum operum,
quo sensuum nostrorum lampades illuminantur,
non habebant,
intrare ad Sponsi nuptias nequiuere.
Nemo igitur usque
appareant filii huius seculi in generatione sua filiis
lucis,
id est,
infideles fidelibus,
dum illi diligentius cautius-que humana exequuntur negocia quam hi
diuina.
Hęc de prudentia et simplicitate.
nunc de sapientia,
quę et has et reliquas omnes amplexa est uirtutes,
aliquid est dicendum.
Qvid sit sapientia et vbi qvaerenda.
Caput
est
dici sapiens non debeat,
nisi qui cunctis pręcellat animi bonis |
et tam scientia sit instructus quam probitate.
Philosophi
Summum itaque bonum expetentibus,
quod semper inquirendo philosophi inuenire nunquam potuerunt,
opus erit eam discere doctrinam,
quę a Deo nobis non ab hominibus tradita sit.
cum sola uerissimum ad beatitudinem monstret iter |
et eandem certissime polliceatur atque conferat.
Neque tamen qui mediocri scientia pręditi sunt,
a spe beatitudinis excluduntur.
Si uis
monstret iter |
et eandem certissime polliceatur atque conferat.
Neque tamen qui mediocri scientia pręditi sunt,
a spe beatitudinis excluduntur.
Si uis inquit ad uitam ingredi,
serua mandata!
Diuinę igitur legis tantum quę ad bene beate-que uiuendum pertinent
institutiones nosse |
et eas opere persequi,
satis perfecta est hominis sapientia.
Quanquam illius perfectior,
qui insuper dilargitis rebus modico contentus Christum sequitur |
et corporis quoque puritatem
castitatis |
et centesimum fructum capiat |
trigesimo sexagesimo-que relicto.
Sed licet perfectioris uitę altior sit beatitudinis gradus,
una tamen est beatorum Ecclesia unum corpus.
Quo fit ut ab ista sapientia,
qua saluamur,
ne coniugati quidem excludantur,
si modo quę iussa sunt peregerint.
Illos autem sapientiores esse dicimus,
quos uirtutibus nouimus pręstare,
et non scientia solum uel eruditione.
Scientia enim si uirtutibus careat,
inflat,
multum-que doctus et parum sapiens nimium
fuerint,
fulgebunt quasi splendor firmamenti:
et qui ad iustitiam erudiunt multos,
quasi stellę in perpetuas ęternitates. .
Quid est autem scientia |
nisi perfecta ueri falsi-que dignoscendi ratio?
Quę cum propria Dei sit,
illa quę ab hominibus est,
nisi cum diuina conueniat,
opinio magis dici debet quam scientia.
Falli,
decipi,
errare hominis est.
In Deo ista non cadunt.
Facessant igitur a nobis fallaciosę stropharum argutię
cultura probauere.
Totis enim imperii uiribus falsorum deorum religionem defenderant.
uicti autem non armis,
sed eorum qui cędebantur patientia
Christum susceperunt,
qui ab ipsis prędicatus fuerat.
Atque hęc fuit uictoria quę uicit mundum, fides nostra.
Pugnantes non repugnantibus cessere,
inermibus armati |
et quod mirabilius est |
interemptis interemptores.
Ab alteris in medium prolata Christi religio permansit,
ab
In cassum igitur laborarunt omnes philosophorum scholę,
omnes mundi sapientes,
ut ueram de Deo scientiam per se ipsi inuenirent,
si non alius quam Deus debuit illam homini monstrare,
sicut et fecit.
Sed non est satis eam didicisse |
nisi quę pręcipiuntur fecerimus,
beati esse non possumus.
Neque enim uiam qua ad cęlum itur,
nosse,
sed cum noueris,
per eam ingredi sapientis est.
Quin immo, tanto nequius peccat,
quanto quis
Quin immo, tanto nequius peccat,
quanto quis inter bonum malum-que discernere plenius didicit.
Sit igitur in te sanctarum scientia Scripturarum,
sed ita ut non desint,
quas illa commendat uirtutes |
et absint uitia quę detestatur.
Hoc si pręstiteris,
uere te sapientem esse scias |
ac beatum fore cum hinc decesseris credas |
atque tunc demum et scientia et sapientia et bonis omnibus multo
huberius quam in uita fieri possit,
complendum.
Etenim neque
quod ex parte est.
permittitur,
tantum et indagare discendo |
et conari operando.
Atque hoc erit |
seipsum nosse:
nihil supra uires tentare |
neque quod capere non possumus,
frustra sequi uelle,
sed suis finibus contentari |
et ea quę uerbis explicare nequimus,
fide tenere,
diuino credentes testimonio.
Porro sapientię definitionem,
quam supra retulimus,
diuinarum uidelicet atque humanarum rerum scientiam esse,
non plene factam arbitror.
Porro sapientię definitionem,
quam supra retulimus,
diuinarum uidelicet atque humanarum rerum scientiam esse,
non plene factam arbitror.
Quęnam erit sapientia,
ut iam dixi,
scire tantum et non facere quę facienda
didiceris?
neque cauere quę cauenda noueris?
Mansuetudinem,
liberalitatem,
clementiam,
castitatem,
constantiam |
cęteras-que uirtutes |
non nosse solum,
uerum et exercere |
earum-que officio uti
diuinarum uidelicet atque humanarum rerum scientiam esse,
non plene factam arbitror.
Quęnam erit sapientia,
ut iam dixi,
scire tantum et non facere quę facienda
didiceris?
neque cauere quę cauenda noueris?
Mansuetudinem,
liberalitatem,
clementiam,
castitatem,
constantiam |
cęteras-que uirtutes |
non nosse solum,
uerum et exercere |
earum-que officio uti sapientia est;
nihil agere quod actum nolis;
nihil omittere
castitatem,
constantiam |
cęteras-que uirtutes |
non nosse solum,
uerum et exercere |
earum-que officio uti sapientia est;
nihil agere quod actum nolis;
nihil omittere quod omissum negligentię possit ascribi;
in omnibus sibiipsi constare |
nec leuem esse sed grauem |
atque in iis quę recta et honesta sunt,
firmum stabilem-que permanere;
non ira,
non cupiditatibus,
non turpi lasciuia moueri,
sed affectus ratione moderari |
et animi motibus pręesse ut dominum,
non subesse ut seruum.
Vis ista in summam
Rationale animal est homo.
si naturam suam non peruerterit,
sapientiam exquiret.
Ingenita est enim ei ratio,
qua et bonum expetat |
et a malo declinet.
Dabit itaque operam,
ut disciplinis instruatur,
quę naturam suam perficiant,
ne ignarus rerum erret |
nec pro bono accipiat malum et bonum pro malo,
ac dum sapienter se facere putat,
insipientię arguatur.
Nam licet affectionem boni habeamus a natura,
non tamen et scientiam quę efficit sapientem.
Inter doctum autem et indoctum
Dabit itaque operam,
ut disciplinis instruatur,
quę naturam suam perficiant,
ne ignarus rerum erret |
nec pro bono accipiat malum et bonum pro malo,
ac dum sapienter se facere putat,
insipientię arguatur.
Nam licet affectionem boni habeamus a natura,
non tamen et scientiam quę efficit sapientem.
Inter doctum autem et indoctum multa distantia existat necesse est,
quanta utique inter scire et nescire.
Quorum alterum Salomon luci,
alterum tenebris comparat dicens:
Sapientis, inquit, oculi in capite eius,
stultus in tenebris ambulat.
Illius oculi in capite sunt,
qui altioris sapientię circumspectu regit uitam,
mores componit |
et qui sit cuiusque rei exitus diligenter perpendit.
quę sua intersunt nouit |
et illa tractat,
illa meditatur;
quę uero a se aliena iudicat,
ab iis abstinet.
naturam hominis finem-que considerat |
se-que ad immortalitatem natum intelligit |
et caduca bona contemnit dum ęterna obtinere festinat.
ambulat.
Illius oculi in capite sunt,
qui altioris sapientię circumspectu regit uitam,
mores componit |
et qui sit cuiusque rei exitus diligenter perpendit.
quę sua intersunt nouit |
et illa tractat,
illa meditatur;
quę uero a se aliena iudicat,
ab iis abstinet.
naturam hominis finem-que considerat |
se-que ad immortalitatem natum intelligit |
et caduca bona contemnit dum ęterna obtinere festinat.
Itaque cęlo ęquatur et terra superior est animus
et pie agentibus dedit sapientiam.
Quomodo enim illic potest infundi celeste donum,
unde eiecti prius et exterminati non fuerint terreni affectus?
Duo contraria simul manere nequeunt.
quę enim societas luci cum tenebris?
Christo cum Belial?
Ideo est scriptum:
ut quemadmodum scriptum est:
Qui gloriatur, in Domino glorietur.
Quis enim hominum comparandę uerę beatitudinis rationem potuit per se
cognoscere,
si hoc solius Dei erat docere,
cuius solius fuit ipsam beatitudinem tribuere.
Quę Dei sunt, inquit, nemo cognouit |
nisi Spiritus Dei.
nos autem non spiritum huius mundi accepimus,
sed Spiritum qui ex Deo est,
ut sciamus quę a Deo donata sunt nobis.
quę et loquimur non in doctis humanę sapientię uerbis,
sed in doctrina Spiritus, spiritalibus spiritalia
cognoscere,
si hoc solius Dei erat docere,
cuius solius fuit ipsam beatitudinem tribuere.
Quę Dei sunt, inquit, nemo cognouit |
nisi Spiritus Dei.
nos autem non spiritum huius mundi accepimus,
sed Spiritum qui ex Deo est,
ut sciamus quę a Deo donata sunt nobis.
quę et loquimur non in doctis humanę sapientię uerbis,
sed in doctrina Spiritus, spiritalibus spiritalia comparantes. .
denique post multa de Deo salutaris sapientię autore dicta ait:
Siquis uidetur inter uos sapiens
esse in
erat docere,
cuius solius fuit ipsam beatitudinem tribuere.
Quę Dei sunt, inquit, nemo cognouit |
nisi Spiritus Dei.
nos autem non spiritum huius mundi accepimus,
sed Spiritum qui ex Deo est,
ut sciamus quę a Deo donata sunt nobis.
quę et loquimur non in doctis humanę sapientię uerbis,
sed in doctrina Spiritus, spiritalibus spiritalia comparantes. .
denique post multa de Deo salutaris sapientię autore dicta ait:
Siquis uidetur inter uos sapiens
esse in hoc seculo,
stultus fiat,
ut
efficit beatos.
Caput VI
Et quoniam sola Dei sapientia |
non uana sed uera est,
per quam solam patet aditus ad beatitudinem:
Sapientia, inquit Iacobus apostolus,
quę desursum est,
primum quidem pudica est,
deinde pacifica,
modesta,
suadibilis,
bonis consulens,
plena misericordia et fructibus bonis,
non iudicans
sine simulatione.
Omnes itaque uirtutes ista
remunerentur,
de terreno habitaculo ad cęleste regnum feliciter transmittit.
Sapientis erit igitur |
omni loco,
omni tempore,
omnibus in rebus diligenter dispicere quid uelit Dominus,
et secundum eius uoluntatem,
quę iussa sunt facere,
quę uetita declinare.
Qui sic egerit,
et mandatis Dei satisfaciet |
et ipse suę consulet saluti.
Quicquid enim Deo obedimus,
quicquid obsequimur,
quicquid seruimus,
totum in nostram uertitur utilitatem.
nihil
remunerentur,
de terreno habitaculo ad cęleste regnum feliciter transmittit.
Sapientis erit igitur |
omni loco,
omni tempore,
omnibus in rebus diligenter dispicere quid uelit Dominus,
et secundum eius uoluntatem,
quę iussa sunt facere,
quę uetita declinare.
Qui sic egerit,
et mandatis Dei satisfaciet |
et ipse suę consulet saluti.
Quicquid enim Deo obedimus,
quicquid obsequimur,
quicquid seruimus,
totum in nostram uertitur utilitatem.
nihil ex hoc ei accedit,
qui
faciunt,
postea uero metunt et fructum colligunt,
ita hic noster sapiens aliis benefaciendo |
sibimetipsi sapiet,
cum pro benefactis a Domino recipere coeperit mercedem.
Hic idem in omnibus prouidum ac prudentem se pręstabit.
nihil eum imparatum offendet.
omnibus quę accidere possunt pręsidio opportuno munitus occurret.
In aduersis explicabit patientiam,
in prosperis humilitatem,
in utrisque constantiam.
Apparebit-que in illo quod Salomon ait:
Melior est sapientia quam arma bellica.
beatus est.
Recte id quidem si de nostris diceretur |
et non de illis, qui a uera religione alieni erant.
Nostri enim uere beati,
quos nulla compellere tormenta potuerunt ut Christum negarent.
Porro hi non sola uirtute contenti erant,
quę prope uana esset,
si nihil eam post mortem sequeretur,
sed per ipsa uirtutis opera Deo iungi cupiebant.
quod quia pręcipue martyrii patientia pręstare poterat,
cędi occidi-que gaudebant.
Illi autem quibus ęterna hominis beatitudo ignota erat,
pręstare poterat,
cędi occidi-que gaudebant.
Illi autem quibus ęterna hominis beatitudo ignota erat,
non quomodo oportuit,
sed quomodo poterant,
beatam uitam diffinierunt.
atque ipsam,
quoniam longius protendere nescirent,
uirtute quę in pręsenti est terminarunt.
Sed quęnam, quęso, esset ista beatitudo,
quę simul cum corpore pecudum more erat finienda?
Pręterea si sola uirtus beata uita esset,
sexcenties in uita
non quomodo oportuit,
sed quomodo poterant,
beatam uitam diffinierunt.
atque ipsam,
quoniam longius protendere nescirent,
uirtute quę in pręsenti est terminarunt.
Sed quęnam, quęso, esset ista beatitudo,
quę simul cum corpore pecudum more erat finienda?
Pręterea si sola uirtus beata uita esset,
sexcenties in uita beati essemus |
et sexcenties infelices.
quandoquidem nemo tam firmę stabilitę-que uirtutis est,
nunc accedens nunc recedens
beatitudo nonne uertibilior haberetur rota figulari?
et alterno dierum noctium-que recursu mutabilior?
Non est ergo uirtus uita beata,
sed illa cęlestis ęterna-que felicitas,
quę debetur uirtuti,
si uirtus ipsa cum uera religione iuncta fuerit.
Beata quippe est,
quę nunquam subducitur,
nunquam deficit,
bonis omnibus affluit semper,
malis uacat,
desyderium implet.
denique ad
recursu mutabilior?
Non est ergo uirtus uita beata,
sed illa cęlestis ęterna-que felicitas,
quę debetur uirtuti,
si uirtus ipsa cum uera religione iuncta fuerit.
Beata quippe est,
quę nunquam subducitur,
nunquam deficit,
bonis omnibus affluit semper,
malis uacat,
desyderium implet.
denique ad summum bonorum peruentum est,
cum ad illam peruenitur.
Huc accedit quod Christianorum sapientia non ita rigide
quam non homo sed Deus docuit sequamur.
hanc diuitiis,
hanc rebus omnibus anteponamus.
Melior est acquisitio eius
quam Deo tradente accepimus,
quo attentius accuratius-que amplectamur,
quęrendum restat,
quęnam sit illa quam cauere debemus,
indigna quidem hoc nomine,
cum uerius stulticia sit dicenda quam sapientia.
Est igitur quędam sapientia,
quę mundana siue secularis dicitur,
de qua Apostolus:
psalmista ait:
Defecerunt scrutantes scrutinio.
His nonnulli quoque ex nostris mihi similes uidentur,
quibus non est satis nosse quomodo ueram perfectam-que beatitudinem
assequi possint,
sed altiora se indagare conantur |
et ea quidem quę nisi fides teneat,
ratio non explicat,
curiosius perscrutari solent.
Vnde fit,
ut plerunque ab eo etiam quod recte didicerant aberrent |
et dum Christum se tenere putant,
de manibus elapsum non animaduertant.
transierunt.
Illud quoque ad hereticorum infidelitatem spectare arbitror quod Salomon ait:
Ciuitates munitas occupabit sapiens |
et destruet munitionem in qua confidebant impii.
Omnia quippe impietatis dogmata,
quę illi syllogismis captiosis-que dialecticę conclusiunculis munientes insuperabilia esse putabant,
Dei sapientia--- Christus--- sua uirtute superauit et euertit.
Arrii, Sabellii, Euticetis, Manichei reliquorum-que omnium
prudentes!
Apud Deum enim et insipientes et imprudentes sunt,
qui temeraria pręsumptione abducti ad ostentationem ingenii magis quam ad ueritatis confirmationem
loquuntur.
Porro omnis disciplina quę cum Euangelio non conuenit,
inutilis est,
sapientem facere non potest |
ideo-que nec beatum.
Poesis fabellarum fictionibus exhuberat,
oratoria ad gratiam loquendi artem pręfert ,
astronomia cęli
est contemni debet,
quod aduersarium repelli.
de his enim psalmista ait:
Nouit Dominus cogitationes sapientium |
quoniam uanę sunt.
et Apostolus:
Nolite, inquit, iugum ducere cum infidelibus!
Quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi cum Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem consensus templo Dei cum idolis?
Tantum
de his enim psalmista ait:
Nouit Dominus cogitationes sapientium |
quoniam uanę sunt.
et Apostolus:
Nolite, inquit, iugum ducere cum infidelibus!
Quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi cum Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem consensus templo Dei cum idolis?
Tantum abest igitur ut sapiens sit,
qui ethnicorum sapientes
psalmista ait:
Nouit Dominus cogitationes sapientium |
quoniam uanę sunt.
et Apostolus:
Nolite, inquit, iugum ducere cum infidelibus!
Quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi cum Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem consensus templo Dei cum idolis?
Tantum abest igitur ut sapiens sit,
qui ethnicorum sapientes pręter modum emulatur,
ut etiam iniquus et infidelis
sapientium |
quoniam uanę sunt.
et Apostolus:
Nolite, inquit, iugum ducere cum infidelibus!
Quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi cum Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem consensus templo Dei cum idolis?
Tantum abest igitur ut sapiens sit,
qui ethnicorum sapientes pręter modum emulatur,
ut etiam iniquus et infidelis esse possit conuinci.
Et quoniam sola Dei
fideli cum infideli?
qui autem consensus templo Dei cum idolis?
Tantum abest igitur ut sapiens sit,
qui ethnicorum sapientes pręter modum emulatur,
ut etiam iniquus et infidelis esse possit conuinci.
Et quoniam sola Dei sapientia,
quę in Sacris litteris continetur,
uera est sapientia,
ideo ipse Dominus per prophetam exclamat dicens:
Non glorietur sapiens in sapientia sua,
et non glorietur fortis in fortitudine sua,
et non glorietur diues in diuitiis suis,
sed in
Deum
orabit:
Ab homine iniquo et doloso errue me!
Qvod sapiens docere alios debet.
Caput VIII
Docuimus et quę sequenda sapientia et quę fugienda sit.
reliquum est ut eos,
qui uera,
id est diuina sapientia pręditi sunt hortemur,
ne creditum sibi salutaris eruditionis talentum in terra defodiant,
sed illic dispensent,
unde cum usuris exigi possit |
et Domino cui
facile labi soleat et exciderit ,
quicquid relinquitur irrepetitum?
Ita fit,
ut ipse quoque dediscas,
nisi docueris.
Doce igitur ut doctior sis |
aut saltem ne obliuioni tradas quod didicisti.
Immo quę potissima alios docendi causa esse debet,
doce ut beatior sis.
quandoquidem,
Cum ergo docendi officio fungi debeat uir diuina sapientia eruditus,
nonne sal fatuum erit,
si tacuerit?
nonne uerum est quod dicitur:
harum,
aduersus spiritalia nequitię in cęlestibus;
non quod in cęlo sint demones sed in aere |
qui quidem his plenius esse creditur.
In cęlestibus autem dixit |
iuxta consuetudinem diuinę Scripturę,
quę uolucres quoque cęli appellat,
quas per aera uolitantes cernimus.
Magnarum autem uirium esse illos ostendit |
principatum et potestatem et regimen eis attribuens.
non hoc tamen in omnes homines,
sed in illos duntaxat,
qui tenebrę sunt.
In illos uero
pensare
uolumus,
profecto homini intolerandam insuperabilem-que esse inueniemus.
Deo autem sperans uictoria potiretur.
Beemoth, inquit,
quasi bos foenum comedet,
hoc est paleas igni comburendas;
fortitudo eius in lumbis eius,
et uirtus eius in umbilico uentris eius.
Illecebris enim Venereę uoluptatis,
quę circa lumbos et umbilicum pręcipue sentitur,
frequenter impugnat.
Ossa eius uelut fistulę ęris,
cartilago eius quasi laminę ferri;
ad duritiam diaboli ista referuntur:
quoniam a malicia quam semel amplexus est nequit remoueri |
et ęre et ferro
fuisse recordantur.
et territi student,
siquid deliquerint,
poenitentia expiare.
Quod autem arrogantibus dominetur |
et superbos iugo premat mortiferę seruitutis,
ex eo patet quod consequenter dicitur:
Non est super terram potestas quę comparetur ei.
qui factus est ut nullum timeret |
omne sublime uidet |
ipse est rex super uniuersos filios superbię.
Neque rex solum sed etiam pater talium nuncupatur.
dicente Domino:
Vos ex patre diabolo estis,
et desyderia
Ite, dicite uulpi illi!
Sanguisuga
Sanguisugam Salomon uocat in Prouerbiis:
Sanguisugę, inquit, duę sunt filię |
dicentes: Affer affer.
Quę sunt istę filię,
quę quantumuis afferas non satiantur ,
nisi libido et auaritia?
quibus qui illaqueatus fuerit,
ei diabolus erit uere sanguisuga |
exhauriens eius sanguinem per concupiscentiam |
et spiritum per concupiscentię adimpletionem,
ut corpori
illi!
Sanguisuga
Sanguisugam Salomon uocat in Prouerbiis:
Sanguisugę, inquit, duę sunt filię |
dicentes: Affer affer.
Quę sunt istę filię,
quę quantumuis afferas non satiantur ,
nisi libido et auaritia?
quibus qui illaqueatus fuerit,
ei diabolus erit uere sanguisuga |
exhauriens eius sanguinem per concupiscentiam |
et spiritum per concupiscentię adimpletionem,
ut corpori simul animę-que noceat.
De nominibvs demonvm pvblicae dignitatis.
Caput XIII
Et hęc quidem a brutis animalibus mutuata nomina.
illa ab hominibus,
quę partim publicę dignitatis sunt,
partim conditionis priuatę.
Rex
Nam et rex dicitur,
ut in Prouerbiis:
Vę tibi, terra,
cuius rex est puer!
Puer
Diabolus puer
molitur |
et in illos infidelium excitat odia,
persecutionibus cupiens auertere a fide |
atque auersos deuorare.
Rex Gai
Idem est rex Gai.
Gai pręruptum dicitur siue uorago,
quę est infernus, demonum domicilium.
Hunc regem Gai Iesus in bello uictum cepisse memoratur |
cruci-que affixisse,
exercitum eius fudisse,
urbem uero igni succendisse.
Ducem ergo Iesum
qua Iesus noster semet crucifigendo illum confixit,
metu perculsus concidet |
uel in fugam conuertetur.
De quo per Esaiam fuit prędictum:
A facie Domini pauebit Assur, uirga,
hoc est, cruce Domini percussus .
Vrbs autem eius cui dominabatur,
gentiles erant.
quę tunc quidem concremata est igni,
cum gentiles ad Christum conuersi.
Ignem, inquit, ueni mittere in terram,
et quid uolo nisi ut ardeat?
Nabuchodonosor
Hic idem diabolus Nabuchodonosor est rex Babylonis.
|
Ecce inquit ego suscitabo Caldeos,
gentem amaram et uelocem,
ambulantem super latitudinem terrę,
ut possideat tabernacula non sua .
Caldei quasi demones |
uel quasi feroces interpretantur.
Et quoniam per latitudinem ambulant quę ducit ad perditionem,
tu tibi e contrario uiam arctam elige quę ducit ad salutem |
Et Caldei isti non ingredientur tabernaculum,
in quo habitare uiderint Christum,
sed tabernaculum uirtutibus uacuum et uitiis
patens,
hoc est,
praui hominis animam,
quę ante
ambulantem super latitudinem terrę,
ut possideat tabernacula non sua .
Caldei quasi demones |
uel quasi feroces interpretantur.
Et quoniam per latitudinem ambulant quę ducit ad perditionem,
tu tibi e contrario uiam arctam elige quę ducit ad salutem |
Et Caldei isti non ingredientur tabernaculum,
in quo habitare uiderint Christum,
sed tabernaculum uirtutibus uacuum et uitiis
patens,
hoc est,
praui hominis animam,
quę ante peccatum Dei erat |
post peccatum uero data est Sathanę in
ambulant quę ducit ad perditionem,
tu tibi e contrario uiam arctam elige quę ducit ad salutem |
Et Caldei isti non ingredientur tabernaculum,
in quo habitare uiderint Christum,
sed tabernaculum uirtutibus uacuum et uitiis
patens,
hoc est,
praui hominis animam,
quę ante peccatum Dei erat |
post peccatum uero data est Sathanę in possessionem,
ut sua sit per reatum,
quę sua non est per naturam.
In eodem propheta malignos spiritus etiam Aethiopum uocabulo
significatos constat.
Pro iniquitate,
non ingredientur tabernaculum,
in quo habitare uiderint Christum,
sed tabernaculum uirtutibus uacuum et uitiis
patens,
hoc est,
praui hominis animam,
quę ante peccatum Dei erat |
post peccatum uero data est Sathanę in possessionem,
ut sua sit per reatum,
quę sua non est per naturam.
In eodem propheta malignos spiritus etiam Aethiopum uocabulo
significatos constat.
Pro iniquitate, inquit, uidi tentoria Aethiopię.
Tentoria Aethiopię
Non itaque montes per fidem transferendos dixit Dominus |
quid enim id iuuaret?
sed diabolum repellendum.
Reor hunc ipsum ab Apostolo profundum dici,
ubi ad Ephesios scribens ait:
Vt possitis comprehendere quę sit latitudo et longitudo et
profundum et altitudo,
hoc est,
ut queant intelligere et ista media que in latum longum-que tenduntur,
et quę in imum potestates inferas,
et quę in sublime | angelicas uirtutes.
ut uidelicet pręsentia bene disponant ratione futurorum,
in quibus
Reor hunc ipsum ab Apostolo profundum dici,
ubi ad Ephesios scribens ait:
Vt possitis comprehendere quę sit latitudo et longitudo et
profundum et altitudo,
hoc est,
ut queant intelligere et ista media que in latum longum-que tenduntur,
et quę in imum potestates inferas,
et quę in sublime | angelicas uirtutes.
ut uidelicet pręsentia bene disponant ratione futurorum,
in quibus necesse est |
aut supplicia pati |
aut beatitudine perfrui.
Ad hęc pluuiam illam et flumina et uentos in
Reor hunc ipsum ab Apostolo profundum dici,
ubi ad Ephesios scribens ait:
Vt possitis comprehendere quę sit latitudo et longitudo et
profundum et altitudo,
hoc est,
ut queant intelligere et ista media que in latum longum-que tenduntur,
et quę in imum potestates inferas,
et quę in sublime | angelicas uirtutes.
ut uidelicet pręsentia bene disponant ratione futurorum,
in quibus necesse est |
aut supplicia pati |
aut beatitudine perfrui.
Ad hęc pluuiam illam et flumina et uentos in Euangelio,
quorum impulsu domus male fundata
turpis uoluptatis irretire |
et quanuis uicti semper discesserint,
semper rursum ad pugnam armantur |
semper-que occasionem nocendi quęrentes nusquam absunt,
repulsi astant,
fugati redeunt.
dicta facta-que nostra,
gestus insuper ac motus speculantur.
quę si ad malum inclinari uiderint lętantur |
et modis omnibus ad perpetrandum scelus urgent.
in summa facere nequimus,
quin illi omni loco,
omni tempore circa nos sint,
nobiscum-que commorentur.
Tentauit Deus Abraham ut obedientissimum sibi esse ostenderet.
Tentauit filios Israhel,
quemadmodum in Deuteronomio legitur,
quadraginta annos per desertum deducendo.
ut notum foret,
quantę constantię sint in illis obseruandis,
quę sibi mandata pręcepta-que erant.
unde in psalmo dicitur:
Bello autem neminem superat,
nisi qui inductionibus eius assentit.
denique quicquid agit,
quicquid molitur,
eo tendere noueris ut fallat,
cum-que deceperit,
ut interimat,
et quidem morte illa quę semper cruciat |
et mori cupientes mori nunquam sinit.
Idem signis etiam pręstigiis-que mentem hominis nititur obstupefacere |
transmutat-que se in angelum lucis,
ut cum Dei angelum uel
uictores |
et suum beneficium in nostrum transire patiatur meritum.
modo post uictoriam ne insolescamus,
sed humiles ac submissi de omnibus ei laudem demus.
Ita enim etiam pro his quę Domino tribuerimus,
ipsi pręmium merebimur atque mercedem.
De tentationibvs carnis.
Caput XX
Nunc quoniam paris periculi est |
a propriis cupiditatibus per carnis
spiritus autem aduersus carnem |
hęc sibi inuicem aduersantur,
ut non quęcunque uultis illa faciatis.
hęc Apostolus.
Deinde quis utriusque finis sit ostendens ait:
Manifesta sunt opera carnis,
quę sunt:
fornicatio,
immunditia,
luxuria,
idolorum seruitus,
ueneficia,
inimicicię,
contentiones,
emulationes,
irę,
rixę,
dissensiones,
sectę,
inuidię,
homicidia,
ebrietates,
comesationes |
et his similia;
quę prędico uobis sicut
ait:
Manifesta sunt opera carnis,
quę sunt:
fornicatio,
immunditia,
luxuria,
idolorum seruitus,
ueneficia,
inimicicię,
contentiones,
emulationes,
irę,
rixę,
dissensiones,
sectę,
inuidię,
homicidia,
ebrietates,
comesationes |
et his similia;
quę prędico uobis sicut prędixi,
quoniam qui talia agunt,
regnum Dei non consequentur.
Expositis autem quę carnis sunt,
continenter enumerat quę ad spiritum referuntur:
Fructus, inquit, spiritus est |
charitas,
gaudium,
pax,
patientia,
contentiones,
emulationes,
irę,
rixę,
dissensiones,
sectę,
inuidię,
homicidia,
ebrietates,
comesationes |
et his similia;
quę prędico uobis sicut prędixi,
quoniam qui talia agunt,
regnum Dei non consequentur.
Expositis autem quę carnis sunt,
continenter enumerat quę ad spiritum referuntur:
Fructus, inquit, spiritus est |
charitas,
gaudium,
pax,
patientia,
benignitas,
mansuetudo,
fides,
modestia,
continentia,
castitas.
Ex his perspicuum
irę,
rixę,
dissensiones,
sectę,
inuidię,
homicidia,
ebrietates,
comesationes |
et his similia;
quę prędico uobis sicut prędixi,
quoniam qui talia agunt,
regnum Dei non consequentur.
Expositis autem quę carnis sunt,
continenter enumerat quę ad spiritum referuntur:
Fructus, inquit, spiritus est |
charitas,
gaudium,
pax,
patientia,
benignitas,
mansuetudo,
fides,
modestia,
continentia,
castitas.
Ex his perspicuum est,
quanta sit diuersitas inter carnem
Si spiritu, inquit, uiuimus,
spiritu et ambulemus!
Qui sit autem iste spiritus quo uiuimus,
declarat Saluator in Euangelio dicens:
uiuimus,
declarat Saluator in Euangelio dicens:
sanitas in carne mea.
Quare caro aduersatur spiritui.
Quęris quare contrarię inter se uoluntatis sint |
spiritus et caro?
quia caro ex Adam qui peccauit propagata est,
animam uero et spiritum non ab Adam,
sed a Deo accepimus.
Iccirco spiritus expetit ea quę Deo placent,
caro autem magis illa concupiscit,
quę ipsam delectant,
et ad peccandum est prona,
quia traducitur de peccato.
tanta-que eius uis est aduersus spiritum,
ut luctanti repugnare spiritus ipse per se non
sufficeret,
nisi uirtus diuina quę illum
spiritui.
Quęris quare contrarię inter se uoluntatis sint |
spiritus et caro?
quia caro ex Adam qui peccauit propagata est,
animam uero et spiritum non ab Adam,
sed a Deo accepimus.
Iccirco spiritus expetit ea quę Deo placent,
caro autem magis illa concupiscit,
quę ipsam delectant,
et ad peccandum est prona,
quia traducitur de peccato.
tanta-que eius uis est aduersus spiritum,
ut luctanti repugnare spiritus ipse per se non
sufficeret,
nisi uirtus diuina quę illum creat |
et creando infundit |
et infusum conseruat,
expetit ea quę Deo placent,
caro autem magis illa concupiscit,
quę ipsam delectant,
et ad peccandum est prona,
quia traducitur de peccato.
tanta-que eius uis est aduersus spiritum,
ut luctanti repugnare spiritus ipse per se non
sufficeret,
nisi uirtus diuina quę illum creat |
et creando infundit |
et infusum conseruat,
etiam periclitantem adiuuaret.
Quis me liberabit, inquit Apostolus,
de corpore mortis huius?
hoc est de corpore,
in quo primi parentes nostri cum non obedissent Deo mortui sunt.
respondet et ait:
Gratia Dei
Et si ingressi fuerint,
cura ut expellantur.
neque malignos cogitatus ibi remorari sinas,
ubi cum inualuerint,
perniciem generant.
Veruntamen sępe fit,
ut ipsi cogitatus etiam inuitis nobis ingerant sese |
et suapte ui ab iis quę iusta atque honesta sunt,
auertere animum nostrum tentent.
gerebant,
imitari oportet.
Illi tecto domus in qua Christus erat,
patefacto |
ęgrotum coram Iesu submiserunt |
et morbo receperunt liberatum.
Nos quoque abiecta terrenarum rerum cura culmen cęlestis contemplationis inscendamus |
et per ea quę creata sunt,
mente ingressi
inueniemus Creatorem.
et cum inuenerimus,
ei nos reuerenter submittamus,
ut quod altitudo meditandi contulerit,
humilitas deiiciendi sese conseruet.
et mens
si non respiceret,
non iam pręterita neque pręsentia,
sed futura cogitaret.
Abscindamus igitur et proiiciamus procul a nobis membra scandalizantia |
nullius-que rei afficiamur studio,
quę propositum vitę sanctioris turbet |
et charitatis ardorem,
quem Deo debemus restinguat .
,
abscinde illam.
Membra ista carnales affectiones sunt.
quibus quidem si dextrę fuerint,
non illicite utimur.
veruntamen si a spiritali contemplatione uel actione auocent atque interpellent,
repelli debent.
Quę enim propter se licita sunt,
si una cum illis meliora periclitantur,
illicita erunt.
Quod si ea etiam quę dextra sunt,
quoties impediunt,
abscindi iubeantur,
quanto magis illa quę sinistra sunt,
id est quę mala sunt,
declinare
fuerint,
non illicite utimur.
veruntamen si a spiritali contemplatione uel actione auocent atque interpellent,
repelli debent.
Quę enim propter se licita sunt,
si una cum illis meliora periclitantur,
illicita erunt.
Quod si ea etiam quę dextra sunt,
quoties impediunt,
abscindi iubeantur,
quanto magis illa quę sinistra sunt,
id est quę mala sunt,
declinare ac fugere debemus |
et eisdem neque oculum intendere |
neque manum porrigere,
ut neque cogitemus aliquid prauum ac detestabile |
neque faciamus.
actione auocent atque interpellent,
repelli debent.
Quę enim propter se licita sunt,
si una cum illis meliora periclitantur,
illicita erunt.
Quod si ea etiam quę dextra sunt,
quoties impediunt,
abscindi iubeantur,
quanto magis illa quę sinistra sunt,
id est quę mala sunt,
declinare ac fugere debemus |
et eisdem neque oculum intendere |
neque manum porrigere,
ut neque cogitemus aliquid prauum ac detestabile |
neque faciamus.
Restat igitur ut et
repelli debent.
Quę enim propter se licita sunt,
si una cum illis meliora periclitantur,
illicita erunt.
Quod si ea etiam quę dextra sunt,
quoties impediunt,
abscindi iubeantur,
quanto magis illa quę sinistra sunt,
id est quę mala sunt,
declinare ac fugere debemus |
et eisdem neque oculum intendere |
neque manum porrigere,
ut neque cogitemus aliquid prauum ac detestabile |
neque faciamus.
Restat igitur ut et malis pręferantur bona |
et
superseminantur zizania in medio tritici,
nisi cum ocio dediti dormimus |
et a custodia bonę frugis cessamus.
Atque ideo sane uigilare et orare nos iubet Dominus |
ne tentationibus succumbamus.
hoc est, diligentes esse et intentos |
et solicitos,
ne per desidiam spiritus caro,
quę ancilla esse debet,
dominari incipiat |
et pręualere permittatur Madian aduersus Israhel.
is uidelicet qui se cultui dedicauit diuino,
subuerti sinatur a nequitia.
De reparatione lapsi.
Caput XXII
Cęterum siquando uicti superati-que fuerimus,
ad poenitentię remedia conuertamur.
nec desperemus aduersus uictores uictoriam,
si ab iis, quibus manum dedimus,
deficere uoluerimus,
atque ad illa transfugere,
quę insipienter dereliquimus.
Tunc enim speciosa deserti quę peccatorum ignis absumpserat,
rursum germinare et bonorum operum fructu abundare cernemus.
remedia conuertamur.
nec desperemus aduersus uictores uictoriam,
si ab iis, quibus manum dedimus,
deficere uoluerimus,
atque ad illa transfugere,
quę insipienter dereliquimus.
Tunc enim speciosa deserti quę peccatorum ignis absumpserat,
rursum germinare et bonorum operum fructu abundare cernemus.
quisque magis humiliauerit,
tanto magis merebitur exaltari.
Obedientia
Ab eodem obedientię quoque petamus exempla.
a parentibus quęsitus respondit:
Quid est quod me quęrebatis?
nesciebatis quia in his quę Patris mei sunt,
oportet me esse?
hoc ideo,
ut prius obedientiam pręstemus Deo,
secundo autem loco parentibus obtemperemus.
quibus et ipse se submiserat |
teste euangelista,
qui subiungens ait:
Et descendit cum eis,
et uenit Nazareth,
et
et cum non immerito id nobis accidere cognouerimus,
patienter toleremus |
et Domini nostri exemplo pro inimicis etiam nostris oremus,
pro malo reddentes bonum,
pro iniuria beneficium.
Sic nostra nobis remittentur peccata,
et patientię uirtus pręmio maiore compensabitur,
et mala quę passi sumus in nostrum commodum conuertentur.
Iactantia vitanda
Sed eorum quoque quę benefacimus,
iactantiam uitare a Domino discamus.
De monte descendens
pro iniuria beneficium.
Sic nostra nobis remittentur peccata,
et patientię uirtus pręmio maiore compensabitur,
et mala quę passi sumus in nostrum commodum conuertentur.
Iactantia vitanda
Sed eorum quoque quę benefacimus,
iactantiam uitare a Domino discamus.
De monte descendens mundato leproso iniunxit ne cui diceret.
Cęcis etiam sanatis:
Videte inquit nequis sciat.
Et cum plurimos uario morborum genere laborantes curasset,
ne
pertinet,
quod autem quęsierit et iudicarit,
ad diuinitatem refertur.
Quanuis enim humanitas et diuinitas una persona Christi sit,
sępe tamen et dicere aliquid et facere illi placuit,
quod non erat utrique naturę commune.
ut per ea quę hominis sunt,
hominem agnosceremus,
et quę Dei Deum.
Nam in Christo uel hominem sine Deo |
uel Deum sine homine confiteri |
hereticorum impietas est.
Cum igitur dixit se gloriam suam non quęrere,
nobis insinuauit,
ne hominum plausus laudationes-que uenemur,
sed in omnibus
ad diuinitatem refertur.
Quanuis enim humanitas et diuinitas una persona Christi sit,
sępe tamen et dicere aliquid et facere illi placuit,
quod non erat utrique naturę commune.
ut per ea quę hominis sunt,
hominem agnosceremus,
et quę Dei Deum.
Nam in Christo uel hominem sine Deo |
uel Deum sine homine confiteri |
hereticorum impietas est.
Cum igitur dixit se gloriam suam non quęrere,
nobis insinuauit,
ne hominum plausus laudationes-que uenemur,
sed in omnibus ut Deus laudetur curemus.
Qui enim ab
|
uel Deum sine homine confiteri |
hereticorum impietas est.
Cum igitur dixit se gloriam suam non quęrere,
nobis insinuauit,
ne hominum plausus laudationes-que uenemur,
sed in omnibus ut Deus laudetur curemus.
Qui enim ab hominibus gloriam quęrunt,
gloriam ueram ac stabilem,
quę a Deo est,
accipere non merentur.
Paupertas
Ad hęc obseruandę paupertatis Domini exempla nobis abunde
suggeruntur.
De Virgine
eorum quos doces:
Gratis accepistis inquit,
gratis date.
Accipere tamen ab offerentibus quantum uictui necessario satis sit,
si indigueris,
ne nefas putares ait:
Dignus est operarius mercede sua.
Mercede uidelicet quę inopię succurrat,
non quę luxuriam paret.
Porro sicut ipse docuerat,
ita discipulis suis prędicationis officium imposuit dicens:
Euntes docete omnes gentes |
seruare omnia quęcunque mandaui uobis.
Optimi itaque Christi imitatores illi sunt,
qui faciendis ad populum
accepistis inquit,
gratis date.
Accipere tamen ab offerentibus quantum uictui necessario satis sit,
si indigueris,
ne nefas putares ait:
Dignus est operarius mercede sua.
Mercede uidelicet quę inopię succurrat,
non quę luxuriam paret.
Porro sicut ipse docuerat,
ita discipulis suis prędicationis officium imposuit dicens:
Euntes docete omnes gentes |
seruare omnia quęcunque mandaui uobis.
Optimi itaque Christi imitatores illi sunt,
qui faciendis ad populum bene beate-que uiuendi
Preces etiam qualiter Deo sint offerendę nobis documento est Dominus
noster.
Orandi enim rationem,
quam uerbis monstrauit,
opere perfecit.
noster dimissa turba montem ascendens solus
orauit.
et iterum:
montem ascendens solus
orauit.
et iterum:
omnia,
quia uirtus Dei est potest omnia,
quia denique saluatio populi sui est,
quicquid egit,
quicquid dixit,
ad omnium spectat salutem.
Seruiamus igitur illi in sanctitate et iustitia omnibus diebus
nostris,
memores beneficiorum suorum,
atque assidue nobiscum recolentes ea quę non solum uerbis docuit,
sed etiam re atque opere probauit.
ut his instructi eidem,
quantum fieri potest,
similes effici curemus,
et cuius uirtutes imitati fuerimus,
eius beatitatis atque glorię participes esse mereamur.
et Dominus:
In uiam gentium inquit ne abieritis
|
et:
Cauete a fermento phariseorum.
Hoc idem admonet et hortatur Paulus apostolus dicens:
Nolite iugum ducere cum infidelibus!
quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi ad Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem conuentus templo Dei cum idolis?
Vos enim estis templum Dei uiui.
inquit ne abieritis
|
et:
Cauete a fermento phariseorum.
Hoc idem admonet et hortatur Paulus apostolus dicens:
Nolite iugum ducere cum infidelibus!
quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi ad Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem conuentus templo Dei cum idolis?
Vos enim estis templum Dei uiui.
Et ad Titum scribens ait:
Hereticum
Cauete a fermento phariseorum.
Hoc idem admonet et hortatur Paulus apostolus dicens:
Nolite iugum ducere cum infidelibus!
quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi ad Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem conuentus templo Dei cum idolis?
Vos enim estis templum Dei uiui.
Et ad Titum scribens ait:
Hereticum hominem post unam et secundam
Paulus apostolus dicens:
Nolite iugum ducere cum infidelibus!
quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad tenebras?
quę autem conuentio Christi ad Belial?
aut quę pars fideli cum infideli?
qui autem conuentus templo Dei cum idolis?
Vos enim estis templum Dei uiui.
Et ad Titum scribens ait:
Hereticum hominem post unam et secundam correptionem deuita,
sciens quia subuersus est qui eiusmodi est,
et
piis orationum actionum-que obsequiis Deo famulantur.
Optimi cuiusque lateri crebro adhęrens,
nunquam non addisces aliquid |
uel dictum sapienter |
uel factum prudenter |
uel obseruatum sancte.
Adde quod neque pręcepta |
neque exempla,
quę litteris mandata legimus,
ita mouent |
ut sanctorum hominum uiua uox |
et pręsens oris aspectus |
et uitę totius tenor oculis expositus ac manifestus.
Miranda siquidem plurimorum gesta audimus,
nonnulla tamen quia difficilia factu ardua-que uidentur,
suspenso animo accipimus,
hominum uiua uox |
et pręsens oris aspectus |
et uitę totius tenor oculis expositus ac manifestus.
Miranda siquidem plurimorum gesta audimus,
nonnulla tamen quia difficilia factu ardua-que uidentur,
suspenso animo accipimus,
uix fidem adhibentes relationi alienę.
de his autem quę oculis intuemur,
quę pręsentes inspicimus,
dubitare non est neque ambigere.
aut cuius testimonio credemus,
si nostro contenti non fuerimus?
Cum igitur nihil certius esse possit |
quam quod ipsi coram audiuimus |
coram-que
et pręsens oris aspectus |
et uitę totius tenor oculis expositus ac manifestus.
Miranda siquidem plurimorum gesta audimus,
nonnulla tamen quia difficilia factu ardua-que uidentur,
suspenso animo accipimus,
uix fidem adhibentes relationi alienę.
de his autem quę oculis intuemur,
quę pręsentes inspicimus,
dubitare non est neque ambigere.
aut cuius testimonio credemus,
si nostro contenti non fuerimus?
Cum igitur nihil certius esse possit |
quam quod ipsi coram audiuimus |
coram-que spectauimus,
nihil etiam
|
quam quod ipsi coram audiuimus |
coram-que spectauimus,
nihil etiam magis ad capessendas uirtutes nobis proderit |
quam semper si fieri potest cum sanctissimis uiris et colloqui et
conuersari.
In illis enim cernendo non dissimilia iis quę de aliis legimus,
cum firmius quę a scriptoribus tradita sunt credemus,
tum ardentius quę a nobis uisa cognita-que fuere, imitabimur.
considerantes,
quam munificus,
quam benignus Dominus noster sit,
qui mira quęque operandi confert gratiam
credentibus in
|
coram-que spectauimus,
nihil etiam magis ad capessendas uirtutes nobis proderit |
quam semper si fieri potest cum sanctissimis uiris et colloqui et
conuersari.
In illis enim cernendo non dissimilia iis quę de aliis legimus,
cum firmius quę a scriptoribus tradita sunt credemus,
tum ardentius quę a nobis uisa cognita-que fuere, imitabimur.
considerantes,
quam munificus,
quam benignus Dominus noster sit,
qui mira quęque operandi confert gratiam
credentibus in se ac sperantibus.
uirtutes nobis proderit |
quam semper si fieri potest cum sanctissimis uiris et colloqui et
conuersari.
In illis enim cernendo non dissimilia iis quę de aliis legimus,
cum firmius quę a scriptoribus tradita sunt credemus,
tum ardentius quę a nobis uisa cognita-que fuere, imitabimur.
considerantes,
quam munificus,
quam benignus Dominus noster sit,
qui mira quęque operandi confert gratiam
credentibus in se ac sperantibus.
Nisi enim
Sed gratiam istam accipere non merentur mundi diuitiarum-que amatores.
Vt igitur et sanctorum uirorum consortio digni simus |
et ipsos imitandi donetur nobis facultas,
uictu tantum necessario contenti Christo seruiamus.
Magni animi est caduca contemnere |
et ea quę stabilia ęterna-que sunt sectari.
Si Christi discipuli fieri cupimus,
meminerimus quod non de diuitum turba sibi discipulos elegit Dominus,
sed de pauperum grege et egenorum.
Petrus,
Andreas,
Ioannes,
Iacobus |
piscatione
in cęlo |
quam permanet in terris .
Neque enim lapidei parietes isti |
uel prędia |
uel urbes |
uel prouincię |
uel regna |
Ecclesia Dei sunt,
sed ipsa Christum credentium atque confitentium congregatio.
Quę cum de terra tollitur,
in cęlum transfertur.
ut quę inter mundi turbines fideliter militauit,
iam supra mundum secura triumphet |
et omni terrena potestate sublimior dicat:
in terris .
Neque enim lapidei parietes isti |
uel prędia |
uel urbes |
uel prouincię |
uel regna |
Ecclesia Dei sunt,
sed ipsa Christum credentium atque confitentium congregatio.
Quę cum de terra tollitur,
in cęlum transfertur.
ut quę inter mundi turbines fideliter militauit,
iam supra mundum secura triumphet |
et omni terrena potestate sublimior dicat:
ducibus militię Christianę.
ut comparatis plurium uiribus hostili impietati fortius resistant.
et illi quidem non in se sed in Deo confidendo uestris-que precibus adiuti uincent.
Quamdiu his contraria agitis,
Ecclesiam quoque pati contraria necesse est.
Quę quoniam uobis commendata est,
sanguis eius de manibus uestris requiretur.
quia non quomodo Christus |
neque quomodo apostoli pro illa statis,
sed qualiter uestra uobis persuadet libido.
non ut oportet uiuendo,
sed potius ut delectat.
Latos agros,
libido.
non ut oportet uiuendo,
sed potius ut delectat.
Latos agros,
regias domos,
tiriantinas uestes,
auream argenteam-que supellectilem,
phaleratos equos,
uenaticos canes,
nobiles seruos uultis possidere,
non ut Christi discipulos decet,
sed terrę dominos,
et ea rerum copia,
quę nec ueteri |
nec noua Lege conceditur uobis,
abundare.
Nam cum populus Israhel ad Terram Promissionis translatus esset per
singulas tribus diuidendam,
sacerdotali tribui est a Domino dictum:
quibus sustentarentur,
et loca in quibus habitarent habebant.
Nouis uero, id est, Christi discipulis dicitur:
Nolite possidere aurum neque argentum neque pecuniam in zonis uestris!
Et:
Qui non renunciauerit omnibus quę habet,
non potest esse meus discipulus.
Et:
Qui uult uenire post me,
abneget semetipsum et sequatur me!
Et:
Si uis perfectus esse,
uende omnia quę habes et da pauperibus,
et habebis thesaurum in cęlo,
et ueni sequere me.
possidere aurum neque argentum neque pecuniam in zonis uestris!
Et:
Qui non renunciauerit omnibus quę habet,
non potest esse meus discipulus.
Et:
Qui uult uenire post me,
abneget semetipsum et sequatur me!
Et:
Si uis perfectus esse,
uende omnia quę habes et da pauperibus,
et habebis thesaurum in cęlo,
et ueni sequere me.
Nihil terrenum promittitur sacerdotibus,
ut cęlestia tantum affectent,
de cęlestibus prędicent |
et portionem in cęlo consequantur
est.
Qui autem dispensat,
fideliter dispenset |
et audiat Apostolum dicentem:
Habentes alimenta et quibus tegimur ,
his contenti simus.
nam qui uolunt diuites fieri,
incidunt in tentationem et in laqueum diaboli et desyderia multa
inutilia et nociua,
quę mergunt homines in interitum et in perditionem.
radix enim omnium malorum est cupiditas.
quam quidam appetentes errauerunt a fide et inseruerunt se doloribus
multis.
Tu autem, o homo Dei, hęc fuge!
Ad Timotheum enim scribebat.
eiecta in solitudine angeli indicio ne siti periret,
aquam inuenit.
Sanson
Sansoni sitienti de maxillę asinę molari aqua effluxit.
Helias. vidua
Elias cum hominum subsidia non haberet,
a coruis pascitur.
et uiduę quę se filios-que suos defraudans panem prophetę porrexerat,
hydria farinę non defecit nec lecythus olei
fuit imminutus.
Helias
Idem propheta,
qui fuit Elias Thesbites,
cum Iezabelem fugeret |
et fame
malum innui,
per gladium patientia martyrii designari mihi uidetur.
sacculus enim et pera uictui seruit,
gladio autem fidei ab impietate persequentium defendimur.
notandum
Porro per ea quę superius dicta sunt,
rerum quęrendarum solicitudo tollitur,
non ocium imperatur.
Quęrite, inquit, primum regnum Dei!
Sed qui regnum Dei quęrit,
non solum cęlestium contemplationi |
aut impartiendę aliis doctrinę uacat,
sed etiam manibus operatur,
partim ut
se exercens.
Quod si ad uictum labor non suffecerit,
aliunde id quo indiges tibi adiicietur.
Licet enim et ab illis accipere quos doces,
quia dignus est operarius cibo suo,
et qui altari seruit,
fas est ei uiuere de altari,
id est de his quę templo offeruntur.
Omnis enim rerum utendarum oblatio pauperum census est,
non eorum quibus sua satis sunt.
Cum autem omnia defuerint,
tunc demum manum suam porriget Deus |
et qui mundo quoque seruientes alit,
sibi seruientibus deese non poterit.
non eorum quibus sua satis sunt.
Cum autem omnia defuerint,
tunc demum manum suam porriget Deus |
et qui mundo quoque seruientes alit,
sibi seruientibus deese non poterit.
Quęris quomodo diuites eguerunt?
Ille qui purpura induebatur,
qui laute opipare-que coenitabat,
in inferno sepultus gutta una aquę indiguit.
Rursum quęris quo pacto pauperculi Deo seruientes bonorum conpotes fiant.
Lazarus mendicus erat,
hulcerosus esuriens-que micas illas, quę de diuitis mensa cadebant.
translatus autem in sinum Abrahę in locum beatorum omni bono coepit abundare.
Quis utriusque fine perspecto non dixerit |
et illius infelicissimas diuitias |
et huius felicissimam mendicitatem?
Breuis est pręsentis paupertatis
Explicit liber tertius.
Incipit Liber Quartus Charitatis.
De Charitate erga deum.
Caput I
Quę ad fidei spei-que uirtutem magis pertinere arbitror,
hactenus dicta sunt.
Restat ut charitatis quoque officia Deo adiuuante exponamus.
eas-que simul partes tractemus,
quę illi congruere uidebuntur,
bonis mala more nostro conferendo.
ut legentes,
et quid sequendum sit |
et
De Charitate erga deum.
Caput I
Quę ad fidei spei-que uirtutem magis pertinere arbitror,
hactenus dicta sunt.
Restat ut charitatis quoque officia Deo adiuuante exponamus.
eas-que simul partes tractemus,
quę illi congruere uidebuntur,
bonis mala more nostro conferendo.
ut legentes,
et quid sequendum sit |
et quid uitandum discant.
Hoc quidem sancti pręstiterunt martyres,
qui temporalem uitam pro Christo offerentes |
accipere meruerunt ęternam.
Ex tota uero mente Deum diligimus,
quando fide certissima,
quicquid de Deo sancta sentit Ecclesia complectimur |
et cuncta quę uel animo uoluimus |
uel opere implemus,
ad ipsius cultum atque honorem dirigimus.
nec quicquam omittimus,
quantum in nobis est,
quod ad eius dilectionem referri possit.
Diligamus ergo Dominum Deum nostrum toto corde
,
nequid
se eum quem negauerat,
diligere respondit.
et trina charitatis confessio trinę negationis crimen deleuit |
atque ipsum confitentem,
ut ceteris pręesset dignum reddidit.
Sunt et alia in Euangelio amoris eius argumenta,
quę consulto prętereo,
ne prolixior sim.
Illud tantum commemorabimus,
quod ei cum aliis fuit commune.
Omnes quippe apostoli omnibus quę habebant relictis secuti sunt
Dominum,
magis eligentes in paupertate cum Christo uiuere |
quam in
Sunt et alia in Euangelio amoris eius argumenta,
quę consulto prętereo,
ne prolixior sim.
Illud tantum commemorabimus,
quod ei cum aliis fuit commune.
Omnes quippe apostoli omnibus quę habebant relictis secuti sunt
Dominum,
magis eligentes in paupertate cum Christo uiuere |
quam in diuitiis cum hoc mundo |
et persecutiones et uerbera et necem cum illo sustinere |
quam cum terrę regibus honorari,
cum semel gustassent,
quam suauis |
terrę regibus honorari,
cum semel gustassent,
quam suauis |
quam dulcis est Dominus animę quęrenti eum.
Sanctę mulieres.
Sed nec mulierum illarum modica charitas fuit,
quę cum animo tum corpore eum secutę de propriis facultatibus (ut
euangelista ait) ministrabant ei.
est prosequendus.
Fieri enim non potest,
ut creatori ęquiparetur creatura |
et finitum idem sit cum infinito.
Deum ergo dilige plus quam teipsum,
hominem sicut teipsum.
Tunc autem teipsum diligis,
cum illa agis,
quę tibi ratio suggerit,
non quę uoluptas blanditur.
hoc est,
cum uiam illam arctam quę ducit ad salutem ingredieris,
non illam latam,
quę ad pręcipitium tendit perditionis.
Quod si sic aliis quoque agere |
sic-que incedere optas |
non potest,
ut creatori ęquiparetur creatura |
et finitum idem sit cum infinito.
Deum ergo dilige plus quam teipsum,
hominem sicut teipsum.
Tunc autem teipsum diligis,
cum illa agis,
quę tibi ratio suggerit,
non quę uoluptas blanditur.
hoc est,
cum uiam illam arctam quę ducit ad salutem ingredieris,
non illam latam,
quę ad pręcipitium tendit perditionis.
Quod si sic aliis quoque agere |
sic-que incedere optas |
et quantum in te est compellis,
creatura |
et finitum idem sit cum infinito.
Deum ergo dilige plus quam teipsum,
hominem sicut teipsum.
Tunc autem teipsum diligis,
cum illa agis,
quę tibi ratio suggerit,
non quę uoluptas blanditur.
hoc est,
cum uiam illam arctam quę ducit ad salutem ingredieris,
non illam latam,
quę ad pręcipitium tendit perditionis.
Quod si sic aliis quoque agere |
sic-que incedere optas |
et quantum in te est compellis,
uerę dilectionis pręceptum obseruasti,
ęque ac teipsum
ergo dilige plus quam teipsum,
hominem sicut teipsum.
Tunc autem teipsum diligis,
cum illa agis,
quę tibi ratio suggerit,
non quę uoluptas blanditur.
hoc est,
cum uiam illam arctam quę ducit ad salutem ingredieris,
non illam latam,
quę ad pręcipitium tendit perditionis.
Quod si sic aliis quoque agere |
sic-que incedere optas |
et quantum in te est compellis,
uerę dilectionis pręceptum obseruasti,
ęque ac teipsum proximos tuos amando.
Qui uero luxurię deditus
quod pręcipiendo replicat sępius de dilectione,
maiore studio et diligentiore cura sequendam esse demonstrat.
Quicquid enim magis persuadere cupimus,
hoc crebrius auditorum auribus inculcamus.
Maximam autem charitatem illam esse dixit,
quę ne uitę quidem nostrę parcere nos hortatur,
dum consultum uolumus proximorum saluti.
Et certe pręferendum est cuiusque hominis animę perenne bonum caduco et transitorio uitę nostrę bono.
exempli gratia:
sęuiente in christianos
infidelibus |
et bonis denique quam malis.
Iesus enim Dominus noster ante se a pastoribus qui in Iudea erant,
quam ab alienigenis adorari uoluit.
et ante in Nazareth ubi nutritus et educatus fuerat,
Esaię prophetiam recitando se manifestum fecit quam Hierosolymis,
et ante Iudeos ea quę fidei sunt,
docere studuit |
quam alienigenas nationes.
Quam quidem rem postea apostoli quoque ipsi confessi sunt |
ad illos dicentes:
Vobis oportuit primum prędicari regnum Dei,
sed quia indignos eo uos fecistis,
ecce conuertimur
ps. XXV
corrupti multorum animi,
dum externam pacem fouent,
domesticam perturbant |
et inter se dissidere incipiunt,
postquam foris hostem diu non senserunt.
Quod ne tibi contingat,
summopere erit prouidendum.
id est,
pax quę prodesse debet,
ne tibi noceat.
Cum ergo et prędiorum tuorum prouentus nullo diripiente integer
intactus-que seruabitur |
et ex commercio liberę negociationis plurimum lucri accedet,
Deo gratias age |
et ea quę benigne suppeditantur,
prouidendum.
id est,
pax quę prodesse debet,
ne tibi noceat.
Cum ergo et prędiorum tuorum prouentus nullo diripiente integer
intactus-que seruabitur |
et ex commercio liberę negociationis plurimum lucri accedet,
Deo gratias age |
et ea quę benigne suppeditantur,
non ad luxum tibi dari existima,
sed ad exercendę uirtutis occasionem.
Quantum personę ac dignitati conuenit rebus tuis utere.
quicquid autem supereffluere uideris,
totum ad munificentiam liberalitatem-que conuerte |
et hoc quod luxuria exigit,
quod
mitte,
mortuis iusta exolue.
Ita tibi pax ista publica bene ac prospere succedet,
dum copiam pręstat inopię subueniendi alienę |
Deum-que demerendi.
Pax priuata
Pax autem priuata illa dicitur,
quę singulis iungit singulos |
reddit-que concordes,
ueluti fuit Dauid et Ionathas,
Elias et Eliseus,
Paulus et Barnabas.
Hac tu iocunde frui poteris,
si omnibus facilem mitem-que se pręstabis,
si neminem lędes |
et omnibus quantum in te
reconcilientur |
et bonis omnibus morum sinceritate concordent.
Tunc autem pace cum aliis composita recte utimur,
cum eius finis potissimus est,
ut Deo placeamus.
Nam pax quę Deo displicet,
non pax dicenda est,
sed malorum conspiratio,
et odium potius erit eligendum |
quam ad malum consensus.
Quoniam et Saluator noster cum idola uana
colentium concordiam discindere pararet,
patrem suum,
et filiam aduersus matrem suam,
et nurum aduersus socrum suam |
et inimici hominis domestici eius.
Itaque multo magis proderit gladius,
qui putrida membra a sano corpore separet,
quam pax quę morbidas partes fouens totum corpus corrumpi patiatur.
Denique bonum est bellum illud quo dirimitur mala pax.
Bonum est, inquam, cum uno oculo intrare in regnum cęlorum quam duos
oculos
quippe hominum paci solius Dei pax semper est pręferenda |
et pro hac una omnium inimicicię subeundę.
De pace seruorum dei.
Caput VI
Pax illa Dei est,
quę bonorum animos mutuo amore deuincit,
quę Christo seruientes unum corpus efficit.
Et hi quidem idem uolunt,
idem nolunt.
quia omnes pariter ad unum finem Deo placendi tendunt.
Non est inter illos "est" et "non",
sed iuxta Domini
pręferenda |
et pro hac una omnium inimicicię subeundę.
De pace seruorum dei.
Caput VI
Pax illa Dei est,
quę bonorum animos mutuo amore deuincit,
quę Christo seruientes unum corpus efficit.
Et hi quidem idem uolunt,
idem nolunt.
quia omnes pariter ad unum finem Deo placendi tendunt.
Non est inter illos "est" et "non",
sed iuxta Domini pręceptum |
"est, est-- non, non".
|
ab iis qui Christum apostolos-que eius imitantur.
Pręterea in Lege ueteri nomen pacis celeberrimum fuisse apparet,
et res ipsa ante omnia optabilis ac iocunda.
quieuit.
Iudas quoque Machabeus dux bello strenuus,
illis quos uicerat pacem petentibus non negauit |
quare uidetur nihil aliud armis quęsisse quam pacem.
iusta-que esse bella illa quę bonę pacis fine geruntur.
sicut iniusta et iniqua quę aliena occupandi cupidine denunciari atque inferri solent.
Cum igitur tanti habenda sit pax,
non immerito ut eam acquiramus possideamus-que precibus a Domino solicitandum esse admonemur.
dicitur enim:
denunciari atque inferri solent.
Cum igitur tanti habenda sit pax,
non immerito ut eam acquiramus possideamus-que precibus a Domino solicitandum esse admonemur.
dicitur enim:
facimus bonum,
cum iussis pręceptis-que paremus diuinis.
Pacem inquirimus,
cum carnis petulantiam ieiuniis,
uigiliis,
laboribus domando compescimus.
Et quoties in hac contentione obnixe ac perseueranter stamus,
pacem illam quę cum Deo est sequimur |
et eam quę cum concupiscentiis est refutamus.
Pellantur igitur ab animo uitia,
ut locus uirtutibus detur;
dominetur spiritus,
ut spiritui subiecta obediat caro,
ut pacem quę omnem sensum superat,
quę omnibus
pręceptis-que paremus diuinis.
Pacem inquirimus,
cum carnis petulantiam ieiuniis,
uigiliis,
laboribus domando compescimus.
Et quoties in hac contentione obnixe ac perseueranter stamus,
pacem illam quę cum Deo est sequimur |
et eam quę cum concupiscentiis est refutamus.
Pellantur igitur ab animo uitia,
ut locus uirtutibus detur;
dominetur spiritus,
ut spiritui subiecta obediat caro,
ut pacem quę omnem sensum superat,
quę omnibus pręferenda est diuitiis,
assequi
ac perseueranter stamus,
pacem illam quę cum Deo est sequimur |
et eam quę cum concupiscentiis est refutamus.
Pellantur igitur ab animo uitia,
ut locus uirtutibus detur;
dominetur spiritus,
ut spiritui subiecta obediat caro,
ut pacem quę omnem sensum superat,
quę omnibus pręferenda est diuitiis,
assequi mereamur.
pacem,
quę nos Deo conciliat,
angelis ęquat,
sanctis copulat |
et post uictoriam in cęlo coronat.
Victoria enim opus est non compositione,
ut pacem
pacem illam quę cum Deo est sequimur |
et eam quę cum concupiscentiis est refutamus.
Pellantur igitur ab animo uitia,
ut locus uirtutibus detur;
dominetur spiritus,
ut spiritui subiecta obediat caro,
ut pacem quę omnem sensum superat,
quę omnibus pręferenda est diuitiis,
assequi mereamur.
pacem,
quę nos Deo conciliat,
angelis ęquat,
sanctis copulat |
et post uictoriam in cęlo coronat.
Victoria enim opus est non compositione,
ut pacem cum corporis quoque sensibus
est refutamus.
Pellantur igitur ab animo uitia,
ut locus uirtutibus detur;
dominetur spiritus,
ut spiritui subiecta obediat caro,
ut pacem quę omnem sensum superat,
quę omnibus pręferenda est diuitiis,
assequi mereamur.
pacem,
quę nos Deo conciliat,
angelis ęquat,
sanctis copulat |
et post uictoriam in cęlo coronat.
Victoria enim opus est non compositione,
ut pacem cum corporis quoque sensibus animus habeat.
Qui quidem sensus non nisi superati quiescunt.
Victoria enim opus est non compositione,
ut pacem cum corporis quoque sensibus animus habeat.
Qui quidem sensus non nisi superati quiescunt.
certare autem nolenti dominantur.
Repugnandum est igitur illis |
et si fluxa fragilia-que proposuerint,
ad ea quę ęterna sunt dirigantur.
Visus
Si uisus prouocat ut comptam uideas mulierem |
et in choreis lasciuientes cernas iuuenes,
auerte oculos tuos.
ne quod diutius consyderauerint,
facilius
uim ingere cupidini.
et quod bonum sit mulierem non tangere,
non mihi sed Apostolo crede.
Postremo singula quęque uitia oppositę uirtutis rememoratione exclude
|
et in carnis rebellantis periculo ad illas cogitationes quę spiritus sunt confuge.
Quoties et inanis glorię lacesserit appetitio,
responde illi:
poteris,
donec uinctam compeditam-que tenebis |
ac tanquam fugitiuum seruum,
nunc uerberibus,
nunc laboribus premes,
nunc tenuabis inedia atque uigiliis.
Desinit calcitrare iumentum pabulo subducto,
in saturitate lasciuit.
Ex his quę diximus satis constat |
animę atque corporis pacem laboriosam admodum esse et inquietam |
et solicitam |
et quę fatigationibus non solum comparetur,
sed etiam retineatur.
Is tamen eius fructus est,
quod possessorem suum ad ęternę pacis bonum feliciter transmittat,
si ipse
premes,
nunc tenuabis inedia atque uigiliis.
Desinit calcitrare iumentum pabulo subducto,
in saturitate lasciuit.
Ex his quę diximus satis constat |
animę atque corporis pacem laboriosam admodum esse et inquietam |
et solicitam |
et quę fatigationibus non solum comparetur,
sed etiam retineatur.
Is tamen eius fructus est,
quod possessorem suum ad ęternę pacis bonum feliciter transmittat,
si ipse usque in finem ita ut dictum est egerit.
tibi contingat,
noli fratri tuo intendere dolos.
noli uerbis lenibus eum palpare,
ut nihil metuentem uel facilius euertas |
uel securius infames.
Quod si tibi tuę fraudes,
ut ex diuinę Scripturę sententiis didicisti,
magis nocebunt quam ulli alii,
quę dementia est |
simulata pace alios lędere uelle,
et teipsum in eternum damnare?
alios leuiter ferire,
et teipsum lęthali plaga afficere?
aliis fortunas,
uitam,
famam auferre,
et tuam propriam animam,
quę his omnibus longe est preciosior,
igni inextinguibili sine fine
Scripturę sententiis didicisti,
magis nocebunt quam ulli alii,
quę dementia est |
simulata pace alios lędere uelle,
et teipsum in eternum damnare?
alios leuiter ferire,
et teipsum lęthali plaga afficere?
aliis fortunas,
uitam,
famam auferre,
et tuam propriam animam,
quę his omnibus longe est preciosior,
igni inextinguibili sine fine cruciandam tradere?
Quicquid dolose maligne-que agis,
latere potest homines,
Deum nihil latet.
cogitationes tuas inspicit,
cor tuum intuetur.
Quod si forte a pace,
fine cruciandam tradere?
Quicquid dolose maligne-que agis,
latere potest homines,
Deum nihil latet.
cogitationes tuas inspicit,
cor tuum intuetur.
Quod si forte a pace,
quam proximo tuo debes,
alienatum uiderit,
ipse suam pacem quę omnem sensum exuperat,
iratus tibi denegabit.
Hi uero contra uetita ire audent,
mentiendo,
decipiendo,
calumniando,
opprimendo,
odiendo |
et odium sub pacis nomine tegendo ac dissimulando |
uestem-que malignę duplicitatis induendo.
cum Lex et hoc prohibeat dicens:
Veste quę ex duobus texta est non indueris.
Quanto autem magis Deo inobedientes fuisse conuincentur,
tanto acerbiora inferni supplicia subire cogentur.
hi sunt enim quibus Propheta in psalmo per Spiritum Sanctum stimulatus imprecatur dicens:
nequitiam adinuentionum ipsorum.
et paulo post infert:
Destrues illos,
et non ędificabis eos.
Quod si destruendi et non ędificandi sunt,
quis illis spei locus erit relictus |
tormenta illa quę in inferno sunt euadendi?
Sed fortasse cum processerint doli,
cum malum quod cogitauerant peregerint,
se quieturos confidunt?
Audiant ergo Apostolum dicentem:
Deo pacis placere possimus,
qui de cęlo ueniens pacem attulit terrę,
pacem iis qui longe |
et pacem iis qui prope,
neminem credentem respuens,
omnes autem ad pacem inuitans mutuę inter nos
dilectionis.
ut huius pacis merito,
quę in presenti est,
illam perpetuam atque perennem,
quę est in futuro,
consequamur.
Si enim in simplicitate fraternę pacis ambulabimus,
si passiones nobiscum pugnantes rationi subiugando domabimus,
in Christo requiescemus,
in Christo exultabimus.
Ipse est pax nostra.
attulit terrę,
pacem iis qui longe |
et pacem iis qui prope,
neminem credentem respuens,
omnes autem ad pacem inuitans mutuę inter nos
dilectionis.
ut huius pacis merito,
quę in presenti est,
illam perpetuam atque perennem,
quę est in futuro,
consequamur.
Si enim in simplicitate fraternę pacis ambulabimus,
si passiones nobiscum pugnantes rationi subiugando domabimus,
in Christo requiescemus,
in Christo exultabimus.
Ipse est pax nostra.
Et quoniam ex his quę diximus colligitur |
pacem prodesse omnino non posse |
nisi bonis,
nisi honestis,
nisi iustis et uirtuti sanctitati-que deditis,
opportunum uidetur de bonitate ipsa nunc disserere.
Bonum igitur id esse dicimus,
quod iustum ac honestum censetur |
quod-que ut fiat lege diuina
iustum ac honestum censetur |
quod-que ut fiat lege diuina iussum est.
sic e contrario id esse malum quod turpe,
quod iniustum |
et a ratione alienum |
quod-que fieri cęlesti interdicto prohibitum apparet.
Cętera uero quę neque iussa neque uetita neque consulta esse constat,
in medio posita sunt,
et nec bona nec mala iudicantur.
sed si bene utaris bona erunt,
si male mala,
ut diuitię et dignitates |
et huiusmodi cętera.
Si ad multorum utilitatem te conuerteris
o homo |
inquit Micheas propheta |
quid sit bonum |
et quid Dominus requirat a te:
utique facere iudicium et diligere misericordiam,
et solicitum ambulare cum Deo tuo.
Bonam esse ait iustitiam,
bonam misericordiam,
sed bonorum omnium quę agimus,
finem in Deo constituendum esse docet.
Nam cum omne bonum expetibile sit |
et quo melius,
eo magis expetendum,
nihil autem Deo esse potest melius,
qui solus cuiusque boni fons et origo est.
nihil ergo desyderari,
nihil concupisci supra Deum debet.
Ille itaque
bonum expetibile sit |
et quo melius,
eo magis expetendum,
nihil autem Deo esse potest melius,
qui solus cuiusque boni fons et origo est.
nihil ergo desyderari,
nihil concupisci supra Deum debet.
Ille itaque naturę rationi-que repugnat |
et diuinę refragatur uoluntati,
qui ea quę bene agit,
alio quam in Deum dirigit.
Si cor nostrum non reprehenderit nos,
fiduciam habemus ad Deum.
Vt autem cuncta pie recte-que facta atque cogitata prosint,
charitate fundata sint.
ea absente nulla prodesse poterit uirtus,
nulla iuuare operatio.
et beneficia,
quę proximis pręstamus,
ab illa quam Deo debemus dilectione proficisci debent.
Ista quidem uirum bonum efficiunt.
quem eundem propter futurę beatitudinis expectationem non incertam
beatum appellamus.
et hoc edocti a Domino qui ait:
sis |
et postea beatior mercede in cęlo.
Audi pręterea et Apostolum pręcipientem:
sunt inquit opera carnis.
quę sunt:
fornicatio,
immunditia,
impudicicia,
luxuria,
idolorum seruitus,
ueneficia,
inimicicię,
contentiones,
emulationes,
irę,
rixę,
dissensiones,
sectę,
inuidię,
homicidia,
ebrietates,
comessationes |
et his similia.
quę prędico uobis sicut prędixi,
quoniam qui talia agunt,
regnum Dei non consequentur.
Ista detestare,
et his quę sequuntur,
gnauiter te accinge:
Fructus autem spiritus ait |
est
irę,
rixę,
dissensiones,
sectę,
inuidię,
homicidia,
ebrietates,
comessationes |
et his similia.
quę prędico uobis sicut prędixi,
quoniam qui talia agunt,
regnum Dei non consequentur.
Ista detestare,
et his quę sequuntur,
gnauiter te accinge:
Fructus autem spiritus ait |
est charitas,
gaudium,
pax,
patientia,
benignitas,
bonitas,
longanimitas,
mansuetudo,
fides,
modestia,
continentia,
castitas.
Fructus autem spiritus ait |
est charitas,
gaudium,
pax,
patientia,
benignitas,
bonitas,
longanimitas,
mansuetudo,
fides,
modestia,
continentia,
castitas.
Habes hic quidem,
et quę tibi uitanda sunt ne malus ac miser
sis,
et quę expetenda ut bonus beatus-que euadas.
Vt autem uirtutibus affluas,
bene agendi cupiditas efficiet amor-que uirtutum.
Illas amplecti nihil te impediat.
illas deserere nihil te cogat.
charitas,
gaudium,
pax,
patientia,
benignitas,
bonitas,
longanimitas,
mansuetudo,
fides,
modestia,
continentia,
castitas.
Habes hic quidem,
et quę tibi uitanda sunt ne malus ac miser
sis,
et quę expetenda ut bonus beatus-que euadas.
Vt autem uirtutibus affluas,
bene agendi cupiditas efficiet amor-que uirtutum.
Illas amplecti nihil te impediat.
illas deserere nihil te cogat.
Mortem minatur tyrannus,
sed uirtus pollicetur
Deo gratias age.
Ipsius donum est quicquid boni agimus.
Bonam uero actionem |
bonorum contemplatio parere solet.
Maximi ad uirtutem stimuli sunt,
quanti ea facienda sint cogitare,
per quę ad summum bonorum peruenitur.
Quod nec oculus uidit |
nec auris audiuit |
nec in cor hominis descendit.
Et cum tam immensa tam-que inęstimabilis merces iustis ac uirtute
et scala Iacob,
per quam de terra sublati ascendimus in cęlum,
ut iam manifesto inuisibilis Dei fruamur conspectu |
et plene uere-que beati simus.
sublati ascendimus in cęlum,
ut iam manifesto inuisibilis Dei fruamur conspectu |
et plene uere-que beati simus.
Etenim proficiendo ad bonitatis iustitię-que culmen peruenient iusti,
ut de mundo exeuntes Christum sequantur |
et perfectionis iter ingredi incipiant.
Sap. IX
cum ablata omni mortalitatis molestia in ipso uiuere incipiemus.
Nunc enim uidemus in ęnigmate per speculum,
tunc autem facie ad faciem, et sicuti est eum uidebimus.
quę sola uisio efficit nos beatos |
atque omni uirtute repletos |
et iam neque culpę neque tentationi obnoxios.
quibus miseriis interim carere non possumus.
Danda tamen est opera,
immo omni labore conandum,
nequando in illa peccata quę
quę sola uisio efficit nos beatos |
atque omni uirtute repletos |
et iam neque culpę neque tentationi obnoxios.
quibus miseriis interim carere non possumus.
Danda tamen est opera,
immo omni labore conandum,
nequando in illa peccata quę ad mortem ducunt incidamus.
quod si etiam minima quęque (quantum in nobis est) uitare studuerimus,
uel nullus uel rarus admodum ad grauia et quę ad mortem afferant lapsus nobis eueniet.
De
non possumus.
Danda tamen est opera,
immo omni labore conandum,
nequando in illa peccata quę ad mortem ducunt incidamus.
quod si etiam minima quęque (quantum in nobis est) uitare studuerimus,
uel nullus uel rarus admodum ad grauia et quę ad mortem afferant lapsus nobis eueniet.
De moderatione uirtutum.
Caput XI
Porro in exercendis colendis-que uirtutibus
Armauit et Saulem inuidia aduersus Dauidem,
reges iniquos aduersus Dei seruos prophetas |
et communem humani generis inimicum aduersus Iob iustissimum incitauit.
Horum autem si finem consyderes,
fatearis necesse est |
non ipsis nocuisse mala quę passi sunt,
sed profuisse.
Apostoli
Ideo quippe et apostoli gaudebant in contumeliis pro nomine Iesu susceptis.
Martyres
Gaudebant et sancti martyres pro ueritate
uirtute magis excellere |
neque necesse esse,
ut qui unam habuerit |
eum habere omnes.
Abel. Enoch. Noe. Abraham. /
Isaac. Iacob. Ioseph. Moyse. Iosue. Iob. Dauid. Salomon. prophetę.
In Abel ante omnia quę in illo erant,
laudatur simplicitas,
in Enoch munditia,
in Noe longanimitas,
in Abraham obedientia,
in Isaac pudicicia,
in Iacob laboris toleratio,
in Ioseph pro iniuria beneficii repensio ,
in Moyse mansuetudo,
in Iosue de
omnibus ueritatis prędicandę studium patientia-que persecutionum.
Et cum ita sit,
tollitur omnino illa necessitas omnium pariter habitarum uirtutum una habita |
parilitas-que cunctarum.
Quę si esset,
nemo magis ista quam illa uirtute pręstare potuisset.
neque prorsus omnes nihil prodesse sine
charitate Paulus diceret,
si ulla earum carere charitate potuisset.
et si pares essent,
quomodo staret illud,
quod idem
Deum et proximos diligent,
nemini nocebunt,
prodesse omnibus cupient,
unaquaque uirtute proficere studebunt.
Pręclare nobiscum actum erit,
si talia pręstabimus.
Veruntamen si cuncta quę memorata sunt,
Deo donante pręstiterimus |
omnes-que bonitatis ac sanctimonię numeros impleuerimus,
fragilitatis humanę memores semper simus.
dicente Apostolo:
Qui stat uideat ne cadat.
Non enim propriis uiribus confidendum,
sed omnis
propriis uiribus confidendum,
sed omnis bene agendi bene-que perseuerandi fiducia in Deo sita sit,
sine quo ne cogitare quidem quod bonum est,
nostra ualet imbecillitas.
Animum autem ita ut exposuimus institutum atque compositum quę commoda sequantur quis ęstimet?
non est tamen silentio prętermittendum,
quod Scriptura docente didicimus.
De fructibus bonitatis.
Caput XII
in Deum pietatis uir ab angelo monitus inde
egreditur,
et Sodoma Gomorra-que igne de cęlo pluente delentur.
Segoro oppidulo,
quod ille ingressus est ut ibi se cum suis saluaret,
pepercit Deus.
in hoc quoque ostendens,
quanti sit apud se uel unius iusti meritum atque gratia.
Quę res etiam in Noe cum uxore et liberis nuribus-que seruato clare apparuit.
Iusti quippe in arca saluati sunt,
iniusti omnes diluuio perierunt.
Petrus. Ioannes. Mattheus. Paulus
Petrus Dorcam,
Ioannes Drusianam,
Mattheus Aegippi regis filium,
Paulus Eutychum a morte ad uitam suscitarunt.
Quę terrena potestas,
quę naturę uis efficere hoc potuisset,
quod electi tui, Domine, te pręstante potuerunt?
Per te igitur et regibus terrę et populorum dominis plus possunt.
Ipsi itaque et reges sunt |
et plus quam reges,
dii uidelicet,
quorum deorum tu
Petrus. Ioannes. Mattheus. Paulus
Petrus Dorcam,
Ioannes Drusianam,
Mattheus Aegippi regis filium,
Paulus Eutychum a morte ad uitam suscitarunt.
Quę terrena potestas,
quę naturę uis efficere hoc potuisset,
quod electi tui, Domine, te pręstante potuerunt?
Per te igitur et regibus terrę et populorum dominis plus possunt.
Ipsi itaque et reges sunt |
et plus quam reges,
dii uidelicet,
quorum deorum tu Deus es.
de his quippe
tu Deus es.
de his quippe apostolus ait:
uero unum.
quibus dicitur:
Vos estis corpus Christi et membra de membro .
Atque membra ista nota quidem Deo sunt,
quia fortia et robusta,
quia sapientia,
quia plurimi ęstimanda.
Ea ipsa cognoscere se dicit,
quę sua notione digna sunt |
quę-que in suo manent corpore,
ea uero ignorare,
quę extra Ecclesiam sunt |
et per peccatum ab ipsa sese alienarunt.
Hoc Amos propheta testatur cum ait:
Vos estis corpus Christi et membra de membro .
Atque membra ista nota quidem Deo sunt,
quia fortia et robusta,
quia sapientia,
quia plurimi ęstimanda.
Ea ipsa cognoscere se dicit,
quę sua notione digna sunt |
quę-que in suo manent corpore,
ea uero ignorare,
quę extra Ecclesiam sunt |
et per peccatum ab ipsa sese alienarunt.
Hoc Amos propheta testatur cum ait:
Atque membra ista nota quidem Deo sunt,
quia fortia et robusta,
quia sapientia,
quia plurimi ęstimanda.
Ea ipsa cognoscere se dicit,
quę sua notione digna sunt |
quę-que in suo manent corpore,
ea uero ignorare,
quę extra Ecclesiam sunt |
et per peccatum ab ipsa sese alienarunt.
Hoc Amos propheta testatur cum ait:
uidelicet superent aduersarias potestates uictoria-que potiantur.
Iidem dona quoque sapientię et scientię accipere merentur,
Ecclesiaste dicente:
Iccirco psalmista ait:
compositis decipere est conatus .
possidendum fruendum-que
pręparauit.
Audiamus igitur (si tale bonum consequi cupimus) Petrum apostolum exhortantem:
ignorantię uestrę desyderiis,
sed secundum eum qui uocauit uos sanctum,
ut et ipsi in omni conuersatione sancti
sitis.
Tanti est ergo facienda pie sancte-que uiuendi uirtus,
quanti ipsa uirtutis merces,
quę est summum hominis bonum,
ad quod per hanc quidem uirtutem peruenitur.
Tales igitur simus,
qualibus ista quę dicta sunt,
conferri credimus.
De peccatis principalibus per septem leprę genera significatis
Caput XIIII
sancti
sitis.
Tanti est ergo facienda pie sancte-que uiuendi uirtus,
quanti ipsa uirtutis merces,
quę est summum hominis bonum,
ad quod per hanc quidem uirtutem peruenitur.
Tales igitur simus,
qualibus ista quę dicta sunt,
conferri credimus.
De peccatis principalibus per septem leprę genera significatis
Caput XIIII
Porro bonitatem ipsam magis ac magis expetemus,
cum peccati
consilio,
cuius in capite sedes est,
prauę cupidinis affectum sequimur.
Nihil autem nequius |
quam quos imitari debemus,
eis inuidere uelle.
accidia
Alterum leprę genus florere dicitur |
ac totum quidem corpus a capite usque ad pedes occupare |
quę tamen munda esse putatur,
nisi caro uiua apparuerit.
Hanc equidem mentis torporem esse reor |
et ad ea persoluenda quę tenemur ociositatem atque ex tedio neglectum,
quod uitium accidiam appellant.
Ea sane totum hominem possidet,
dum mollem penitus et
debemus,
eis inuidere uelle.
accidia
Alterum leprę genus florere dicitur |
ac totum quidem corpus a capite usque ad pedes occupare |
quę tamen munda esse putatur,
nisi caro uiua apparuerit.
Hanc equidem mentis torporem esse reor |
et ad ea persoluenda quę tenemur ociositatem atque ex tedio neglectum,
quod uitium accidiam appellant.
Ea sane totum hominem possidet,
dum mollem penitus et effoeminatum reddit.
Munda autem est nisi caro uiua apparuerit,
quia uitium istud nec stultis,
in quibus ratio mortua
et sanata,
sed et ipsa cicatricem habens albam siue ruffam
reliqua cute humiliorem,
pilorum colore mutato |
atque in cicatricis cute lepra excrescente.
Quid est lepra ista |
nisi libidinis igne succensa appetitio?
quę tunc quidem sanatur,
quando uel explet legitimo matrimonio auiditatem |
uel coercet excolendę castitatis gratia.
Sed si pristinę uoluptatis recordatio labefacere ac mutare coeperit
propositum |
nec iam meretricari erubuerimus,
cicatrix suscepit
pręstet,
partim alicui uitio deditus sit.
Superbia
Sexta lepra caluitii est.
Si in caluitio inquit |
uel recaluatione albus uel ruffus color fuerit exortus,
et hoc sacerdos uiderit |
condemnabit eum haud dubie leprę quę orta est in caluitio.
Quoniam caluitium summa capitis occupat,
per hoc superbię elationem signari reor.
Semper se supra se errigit superbus,
inani tumet gloria,
pares contemnit.
Cum de animi bonis inaniter sese
Semper se supra se errigit superbus,
inani tumet gloria,
pares contemnit.
Cum de animi bonis inaniter sese iactat,
albus color est in uertice.
cum de bonis corporis atque fortunę
gloriatur,
rubedo quę corporeis conuenit,
sedet in capite.
Et quia caluitio deforme sit,
utpote capillorum ornamento uacuum,
innuit nobis |
nihil esse honesto uiro indecentius |
quam inanis ac superba suimet iactatio.
Ira
Septima uero ac suprema istarum,
quę
quę corporeis conuenit,
sedet in capite.
Et quia caluitio deforme sit,
utpote capillorum ornamento uacuum,
innuit nobis |
nihil esse honesto uiro indecentius |
quam inanis ac superba suimet iactatio.
Ira
Septima uero ac suprema istarum,
quę in Leuitico simul tractantur lepra |
non hominis esse dicitur sed uestimenti.
Vestis linea inquit siue lanea,
quę lepram habuerit in stamine atque subtegmine |
aut certe pellis uel quicquid ex pelle confectum est,
si alba uel ruffa macula fuerit,
infecta lepra reputabitur.
innuit nobis |
nihil esse honesto uiro indecentius |
quam inanis ac superba suimet iactatio.
Ira
Septima uero ac suprema istarum,
quę in Leuitico simul tractantur lepra |
non hominis esse dicitur sed uestimenti.
Vestis linea inquit siue lanea,
quę lepram habuerit in stamine atque subtegmine |
aut certe pellis uel quicquid ex pelle confectum est,
si alba uel ruffa macula fuerit,
infecta lepra reputabitur.
Demus hanc (si libet) quod reliquum est,
iracundię uitio.
Cum enim nulla animi passio ita hominem infatuat atque
rubrum est indumentum tuum?
Pręterea fit plerunque ut cum in peccato deprehendimur,
ora inficiat rubor,
dum accusari magis quam peccare pudet.
Quare locus leprę humilior
Quare etiam locus leprę humilior est quam cętera quę sana sunt?
quia peccatum ad terram animam premit |
humi-que allidit |
undę et labi, atque cedere dicitur qui peccat,
stare uero et rectus esse qui non peccat.
humilem itaque leprę locum grauitas peccati facit atque pondus.
de quo Dauid lamentabatur dicens:
loci de hostiis quoque et expiationibus leprę disserere |
satis sit generatim ista breuiter-que perstrinxisse.
Nec tamen omittemus illud quoque leprę genus obiter attingere,
quod post aliqua seorsum describitur,
ut maius aliquid innuat,
quam quod cum illis quę simul enumerata sunt,
commune sit.
Heretici
anime decorem corrumpit peccatum.
atque hoc solum malum est,
quo illa lędi perire-que possit.
Nunc tandem unde digressi sumus,
eo reuertamur.
ut aliam quoque peccatorum differentiam explicemus |
ac postremo,
quę ex illis incommoda oriantur inquiramus.
De peccatorum differentia.
Caput XV
Quędam peccata ita leuia sunt ac minuta,
ut his carere omnino non possimus.
et quia ueniam
his carere omnino non possimus.
et quia ueniam facile impetrent,
a nonnulis uenialia nuncupantur.
Hęc quidem a regno Dei non excludunt,
aditum tamen ad illud tandiu impediunt,
donec expientur.
Nihil enim inquinatum illuc intrabit.
Sed nunc de illis duntaxat nobis erit sermo,
quę mortifera sunt |
quę-que uitari et debent quidem et possunt.
aut si commissa fuerint,
poenitentię doloribus extenuari purgari-que.
alioquin ad ęternum interitum compellent non poenitentem,
tanto acrius puniendum,
quanto delinquendo ab equitate recessit longius.
Etenim ex his
et quia ueniam facile impetrent,
a nonnulis uenialia nuncupantur.
Hęc quidem a regno Dei non excludunt,
aditum tamen ad illud tandiu impediunt,
donec expientur.
Nihil enim inquinatum illuc intrabit.
Sed nunc de illis duntaxat nobis erit sermo,
quę mortifera sunt |
quę-que uitari et debent quidem et possunt.
aut si commissa fuerint,
poenitentię doloribus extenuari purgari-que.
alioquin ad ęternum interitum compellent non poenitentem,
tanto acrius puniendum,
quanto delinquendo ab equitate recessit longius.
Etenim ex his quoque quę perniciosa
sunt |
quę-que uitari et debent quidem et possunt.
aut si commissa fuerint,
poenitentię doloribus extenuari purgari-que.
alioquin ad ęternum interitum compellent non poenitentem,
tanto acrius puniendum,
quanto delinquendo ab equitate recessit longius.
Etenim ex his quoque quę perniciosa sunt,
aliud alio execrabilius iudicatur |
ac proinde maiore dignum supplicio poena-que acerbiore mulctandum.
Quodcunque autem peccatum leuiorum modum excesserit,
mortiferum erit.
ideo in Scripturis dicitur peccatum ad mortem;
non ad mortem hanc omnibus communem,
sed ad
sunt,
aliud alio execrabilius iudicatur |
ac proinde maiore dignum supplicio poena-que acerbiore mulctandum.
Quodcunque autem peccatum leuiorum modum excesserit,
mortiferum erit.
ideo in Scripturis dicitur peccatum ad mortem;
non ad mortem hanc omnibus communem,
sed ad illam quę propria damnatorum est.
quę utique illos quos inuadit,
non perimit,
sed quo nihil est tetrius,
nunquam morituros ęternis cruciatibus torquet |
dolore-que afficit omni morte magis expauescendo.
(!)
Porro ex hac
iudicatur |
ac proinde maiore dignum supplicio poena-que acerbiore mulctandum.
Quodcunque autem peccatum leuiorum modum excesserit,
mortiferum erit.
ideo in Scripturis dicitur peccatum ad mortem;
non ad mortem hanc omnibus communem,
sed ad illam quę propria damnatorum est.
quę utique illos quos inuadit,
non perimit,
sed quo nihil est tetrius,
nunquam morituros ęternis cruciatibus torquet |
dolore-que afficit omni morte magis expauescendo.
(!)
Porro ex hac delictorum specie illud maximum
in spiritum sanctum
Quicunque inquit dixerit uerbum contra Filium hominis,
remittetur ei.
qui autem dixerit contra Spiritum Sanctum,
non remittetur ei neque in hoc seculo neque in futuro .
In Filium hominis peccat,
qui opinione falsus Christum purum hominem putat.
quę quidem culpa,
quia ex ignoratione est profecta,
ad credulitatem conuerso atque correcto protinus condonatur.
Siquis uero aperte opera Dei intelligens uirtutem calumniatur,
dum religioni nostrę inuidet,
et quę per Spiritum Sanctum facta sunt,
impie ad diaboli potestatem refert,
hominis peccat,
qui opinione falsus Christum purum hominem putat.
quę quidem culpa,
quia ex ignoratione est profecta,
ad credulitatem conuerso atque correcto protinus condonatur.
Siquis uero aperte opera Dei intelligens uirtutem calumniatur,
dum religioni nostrę inuidet,
et quę per Spiritum Sanctum facta sunt,
impie ad diaboli potestatem refert,
huius culpa irremissibilis esse decernitur.
Non quia poenitentibus aliquid non remittatur,
sed quod sic peccanti ad poenitentiam conuertendi se facultas
denegatur,
ueluti indigno Dei gratia qui sciens ac prudens
autem quod ab Israhelitis multo tempore
fuit speratum,
nobis in aduentu Christi est persolutum.
Tanto igitur plus ingratitudinis committimus mandatis Domini non
obtemperando,
quanto plus accepimus gratię.
Ex his quę dicta sunt,
liquido apparet |
inter peccata,
quę ad mortem committi dicuntur,
aliud alio maius esse |
plus-que poenę mereri |
et sicut genere ita et grauitate differre.
Quin etiam in eodem genere peccati esse
nobis in aduentu Christi est persolutum.
Tanto igitur plus ingratitudinis committimus mandatis Domini non
obtemperando,
quanto plus accepimus gratię.
Ex his quę dicta sunt,
liquido apparet |
inter peccata,
quę ad mortem committi dicuntur,
aliud alio maius esse |
plus-que poenę mereri |
et sicut genere ita et grauitate differre.
Quin etiam in eodem genere peccati esse quasdam accessiones,
quę peccatum grauent si contigerint,
eleuent si non
apparet |
inter peccata,
quę ad mortem committi dicuntur,
aliud alio maius esse |
plus-que poenę mereri |
et sicut genere ita et grauitate differre.
Quin etiam in eodem genere peccati esse quasdam accessiones,
quę peccatum grauent si contigerint,
eleuent si non contigerint.
Non est huius loci de iis referre.
nimis enim prolixę tractationis erunt si referantur,
et peccatorum distantiam ostendisse sat est.
nequis forte
mensuram pręterierit,
poenę ignis ęterni esse obnoxium |
et inferni supplicia grauitate distare non tempore.
quoniam exilii eorum omnium qui illuc relegantur,
finis est nullus.
Restat nunc ut de mortifero crimine in communi loquendo,
quę peccantem incommoda sequantur perscrutemur.
ut magis pateat |
eiusmodi peccatum quam fugiendum atque uitandum sit,
cum perspexerimus,
quot illud qualia-que mala sequantur.
Quae mala peccato accedant.
Caput XVI
uoluntatem bona omnia euenire.
Cur autem iustis quandoque male |
et iniustis bene?
hoc certe minime uidebitur mirum,
si rerum exitum,
qualis utrorumque futurus sit spectabimus.
Iustis quippe uiris aduersa quę contingunt,
summę perennis-que felicitatis meritum per patientiam comparant .
Malorum uero prosperitas nequioris luxurię illis materia est |
intemperantię-que dissolutioris.
Tanto itaque maius merebuntur supplicium,
quanto in pręsentibus uiuendo
uita accidere solet,
non malum sed bonum iudicare.
et bonum illud quod malis blanditur,
non bonum sed malum potius arbitrari.
Quam uere recte-que ista dicantur,
satis perspicue diuersus eorum finis probat.
Soluta tandem quęstione,
quę quidem seipsam aperit non temporalia consyderantibus sed ęterna,
consequens est,
ut peccatum ipsum eo magis uitandum sit,
quo illa etiam quę bona uidentur,
in summam conuertat perniciem |
ultimum-que malorum.
Et si hoc de rebus quę
ista dicantur,
satis perspicue diuersus eorum finis probat.
Soluta tandem quęstione,
quę quidem seipsam aperit non temporalia consyderantibus sed ęterna,
consequens est,
ut peccatum ipsum eo magis uitandum sit,
quo illa etiam quę bona uidentur,
in summam conuertat perniciem |
ultimum-que malorum.
Et si hoc de rebus quę uulgo bonę putantur contingat,
quid de iis quas malas esse iudicant dicemus,
cum premere coeperint uitę deprauatę
quę quidem seipsam aperit non temporalia consyderantibus sed ęterna,
consequens est,
ut peccatum ipsum eo magis uitandum sit,
quo illa etiam quę bona uidentur,
in summam conuertat perniciem |
ultimum-que malorum.
Et si hoc de rebus quę uulgo bonę putantur contingat,
quid de iis quas malas esse iudicant dicemus,
cum premere coeperint uitę deprauatę uirum,
nisi futurę damnationis illas initium esse |
si modo is a peccatis in tempore non resipiscat |
flagitiis-que finem statuendo rursum
nisi futurę damnationis illas initium esse |
si modo is a peccatis in tempore non resipiscat |
flagitiis-que finem statuendo rursum uirtuti exercendę pro uiribus incumbat.
Cęterum plurima quidem ante damnationem peccatum consequi solent mala,
quę nunc operęprecium erit referre |
quo demum constet |
pręsentis quoque mali uitandi causa non esse peccandum.
Quę dicam,
nolo ut mihi credantur,
nisi singula sanctarum autoritate Scripturarum firmata erunt.
Cęterum plurima quidem ante damnationem peccatum consequi solent mala,
quę nunc operęprecium erit referre |
quo demum constet |
pręsentis quoque mali uitandi causa non esse peccandum.
Quę dicam,
nolo ut mihi credantur,
nisi singula sanctarum autoritate Scripturarum firmata erunt.
Peccati igitur ea prima malignitas est |
inutilem facere hominem |
et neque sibi neque aliis recte consulentem.
dicitur enim in Ecclesiastico:
Timor Domini apponet dies,
et anni impiorum breuiabuntur .
Sed licet aliquis malus diu uiuat,
quandiu in peccato est,
in morte est.
testatur hoc Paulus apostolus dicens:
suos.
Ad hęc ne principes quidem sperent |
diu posse regno suo frui,
si ipsum Regem regum et Dominum dominantium offendere non uerentur.
testis est bis euersa Hierusalem,
primo a Caldeis propheta dicente:
sit.
Dauid adulterium cum Bethesabee commissum celatum uolens Vriam, uirum eius, obtulit hostibus interimendum.
Herodes Ioannem a quo illiciti connubii arguebatur,
in carcerem misit et capite cędi iussit.
Nonne illa etiam quę filię suggessit ut hoc peteret,
coniugii fefellerat fidem |
et matrimonio prętulerat concubinatum?
ut-que illo liberius uteretur,
iustitię cultorem,
cui talia displicebant,
necandum curauit.
Non ab re igitur Scriptura ait:
et callidi homines,
cum aliquid dolose fecerint,
sapere sibi uidentur.
sed mundi huius sapientia stulticia est apud Deum.
Vere autem sapiens est,
qui innocentiam seruat,
ut ei placeat,
a quo ut saperet accepit.
Ex omnibus tamen malis quę in se habet peccatum,
hoc teterrimum est,
quod nos a Deo separet,
et qui per gratiam adoptionis filii Dei sumus,
per peccatum efficimur serui diaboli.
Quod a Deo separetur qui peccat,
audi Ioannem apostolum dicentem:
ante oculos tuos |
odisti omnes qui operantur iniquitatem.
|
sicut e contrario iusti uiuere uita ęterna.
Scriptum est enim:
animam suam.
et:
sed quę animam sublata omni quiescendi spe terribiliter torquet et cruciat.
Quae peccata sunt praecipue damnabilia.
Caput XVII
Quę sunt autem uel qualia crimina,
quibus grauati homines in profundum inferni demergantur,
psalmista explicat ad Deum dicens:
Euangelio eos asserit extremę damnationis reos fore,
qui erga pauperes et egenos et afflictos claudunt uiscera pietatis.
Ac pręter hos illi qui non spiritui sed carni seruiunt,
dicente Apostolo:
impudicicia,
idolorum seruitus,
ueneficia,
inimicicię,
contentiones,
emulationes,
irę,
rixę,
dissolutiones,
hęreses,
inuidię,
ebrietates,
comessationes,
et his similia,
quę prędico uobis sicut prędixi,
quoniam qui hęc agunt,
regnum Dei non possidebunt .
Idem alibi repetens ait:
nullo unquam fine concludentur.
Nam sicut in cęlesti regno beatorum glorię finis aliquando futurus non
timetur,
ita in inferno poenarum terminus nullus unquam sperabitur.
Cum ergo iuxta ea quę modo dicta sunt,
peccati tanta malignitas existat,
ut hominem inutilem,
instabilem,
intellectu hebetem ,
conditione uilem et abiectum reddat,
uitam minuat,
regna auferat,
diuitias faciat miseras ,
aduersitatibus subdat,
pręstat |
quam nocentem uiuere.
Scias tamen nefarium esse mortem sibimetipsi aliquem inferre,
ut imminens peccandi periculum deuitet,
nisi Deus iusserit.
sicuti quibusdam uirginibus iussisse creditur,
quę sibi mortem consciuere,
ne ab hostibus stuprarentur.
Quarum quidem memoriam nequaquam celebraret
Ecclesia,
nisi miraculo reuelatum fuisset |
illas non tam prospicere sibi se perimendo |
quam Domino obedire uoluisse.
Alioquin
Proteruus est seruus,
qui domino depositum reddit,
antequam poscatur.
Vnde tanta peccantium multitudo.
Caput XVIII
Porro cum tot talia-que sint,
quę nos ne peccemus deterrent,
quid causę est,
quod peccantium multo maior numerus quam non peccantium existat?
multo-que copiosior turba sit |
mundo seruientium |
quam mundi Domino |
et cęli terrę-que Conditori?
ita ut cum Propheta cogamur exclamare:
ut totam uno impetu effundat |
et plectendi tarditatem grauitate compenset.
Interim ad peccandum alios corporis prouocat uoluptas,
alios honorum stimulat ambitio,
alios multa habendi auiditas urget.
Ab his tribus tantum fontibus cuncta quę sub cęlo fiunt crimina oriri quidem reor.
Etenim uoluptatis germina sunt:
ocium,
uentris ingluuies,
iocandi incontinentia,
scortandi inexplebilis cupido,
stupri,
adulterii |
alię-que libidinis,
quę
quę sub cęlo fiunt crimina oriri quidem reor.
Etenim uoluptatis germina sunt:
ocium,
uentris ingluuies,
iocandi incontinentia,
scortandi inexplebilis cupido,
stupri,
adulterii |
alię-que libidinis,
quę ne dici quidem honeste potest,
perpetratio,
et illa quę libidinem incitent:
obscoeni cantus,
molles musicorum soni,
uirorum cum mulierculis lasciuientia tripudia |
alia-que huiusmodi plura.
Ipsa deinde dignitatum honorum-que appetitio genitrix est inuidię,
nutrix
Etenim uoluptatis germina sunt:
ocium,
uentris ingluuies,
iocandi incontinentia,
scortandi inexplebilis cupido,
stupri,
adulterii |
alię-que libidinis,
quę ne dici quidem honeste potest,
perpetratio,
et illa quę libidinem incitent:
obscoeni cantus,
molles musicorum soni,
uirorum cum mulierculis lasciuientia tripudia |
alia-que huiusmodi plura.
Ipsa deinde dignitatum honorum-que appetitio genitrix est inuidię,
nutrix superbię,
amatrix inanis glorię.
Is enim qui uideri publico
appetitio genitrix est inuidię,
nutrix superbię,
amatrix inanis glorię.
Is enim qui uideri publico aliquo officio dignus concupiscit,
aliis detrahit,
ut se efferat,
aliorum facta deprimit ut sua extollat,
adulatoribus fauet |
et uix ullo uitio abstinet,
dum in his etiam quę perperam agit,
se laudari cognoscit.
Postremo cumulandarum opum auiditas quot scateat sceleribus quis enumeret?
Inde sunt inter fratres odia,
inter amicos dissensiones,
iurgia,
lites,
contentiones,
aleę lusus,
periuria,
fraudes,
furta,
rapinę,
contumelię,
in hunc mundum;
haud dubium,
quia nec auferre quid possumus.
habentes autem alimenta et quibus tegimur ,
his contenti simus.
Nam qui uolunt diuites fieri incidunt in tentationem et laqueum diaboli et desyderia multa inutilia et nociua,
quę mergunt homines in interitum et perditionem.
Nec dictorum Christi Domini obliuiscaris:
Si talis est pręsentium diuitiarum fructus,
nonne stultissimus est,
qui eas concupiscit?
et non potius ad diuitias nunquam perituras aspirat?
Beati enim pauperes spiritu,
quoniam ipsorum est regnum cęlorum.
Qui ergo tria hęc quę proposuimus caruit ,
ille arbor bona bonos germinans fructus erit,
mala autem malos proferens fructus esse desinet.
Iorami pater fuit.
et e contrario Ezechias, rex Iuda iustus ac sanctus, Manassen genuit iniquum atque scelestum.
Nemo itaque suum peccatum patris prauitate excuset.
Pater non portabit iniquitatem filii |
nec filius nequitiam patris.
anima quę peccauerit ipsa punietur.
Qualis cuiusque in anima affectus fuerit,
talia edet et opera.
Intimo prius cordis morbo medicina est adhibenda,
ut in cute inde nascentia hulcera curentur.
Interiora si sana fuerint,
ea quę foris sunt
patris.
anima quę peccauerit ipsa punietur.
Qualis cuiusque in anima affectus fuerit,
talia edet et opera.
Intimo prius cordis morbo medicina est adhibenda,
ut in cute inde nascentia hulcera curentur.
Interiora si sana fuerint,
ea quę foris sunt pulchre ac probe se habebunt.
De quinque sensibus.
Caput XIX
Et quoniam sensus nostri uię sunt,
per quas illa, quę animę bonum corrumpunt,
intus penetrare
Interiora si sana fuerint,
ea quę foris sunt pulchre ac probe se habebunt.
De quinque sensibus.
Caput XIX
Et quoniam sensus nostri uię sunt,
per quas illa, quę animę bonum corrumpunt,
intus penetrare solent,
quali custodia muniendi sint,
ne id patiantur,
nunc docere conabor.
Sensuum nostrorum impar numerus est.
Impar autem numerus in Scripturis diuinis mundus
muniendi sint,
ne id patiantur,
nunc docere conabor.
Sensuum nostrorum impar numerus est.
Impar autem numerus in Scripturis diuinis mundus habetur,
par uero immundorum dicitur.
Animalia quę bina in arcam Noe ingrediuntur,
ex immundis sunt,
ex mundis quę septena.
Numeri ergo ratio nos instruit,
ne qua culpa sensus nostros pollui sinamus.
quos impar supputatio puros esse debere ostendit.
Quinario numero ideo censentur,
conabor.
Sensuum nostrorum impar numerus est.
Impar autem numerus in Scripturis diuinis mundus habetur,
par uero immundorum dicitur.
Animalia quę bina in arcam Noe ingrediuntur,
ex immundis sunt,
ex mundis quę septena.
Numeri ergo ratio nos instruit,
ne qua culpa sensus nostros pollui sinamus.
quos impar supputatio puros esse debere ostendit.
Quinario numero ideo censentur,
ut per Legis pręcepta eos dirigas.
quinque enim uolumina sunt
lampadibus charitatis,
occurrentes cęlesti sponso intrabunt cum eo ad nuptias ęternę celebritatis.
Tunc denique dicetur nobis:
cum eo ad nuptias ęternę celebritatis.
Tunc denique dicetur nobis:
Tunc denique dicetur nobis:
corporis foramina patentes.
per has hostes intrare desyderant,
ut uirtutum ciuitatem expugnent |
et his expulsis ipsi ibi dominentur.
Visus
Oculos quęcunque uisu pulchra iocunda-que sunt infestant.
quę si concupiscere coeperit animus,
per ianuam oculorum irrumpit siue Venereę uoluptatis turpis appetitio
|
siue pompę luxurię-que sectandę cura |
corporis-que ornandi stulta sedulitas.
Auditus
Auribus insidiantur lasciuientium poetarum carmina,
iniqua.
propterea-que pręcipi in Ezechiele:
Siquidem oculi uagi et immodesti reliquorum quoque sensuum parere
solent incontinentiam,
et nec audire nec odorari nec gustare nec
tractare pigebit aliquid,
quod uoluptati erit conspicere.
Sicut autem simplex aspectus formam decorem-que omnium quę uidet,
ad Conditoris laudem refert,
ita reliqui sensus eum imitati nihil prorsus
admittunt,
quod Deo minus gratum fore arbitrantur.
atque ita puri oculi totum corpus lucidum reddunt.
Repulsis enim uitiorum
noli audire.
Delatoribus,
detractoribus,
impudicis,
inaniter incondite-que garrientibus,
impie de religione sentientibus non accommodes auditum,
nisi contradicendi,
redarguendi |
refellendi-que causa.
Fabulas amatorias,
quę ad turpem libidinem prouocant,
audire noli.
Tendiculas diaboli illa esse crede,
quibus nos irretitos morti tradere molitur mergere-que in profundum.
Ab adulantium quoque et ad gratiam
Operariis quippe impigris ac solicitis opus est patrifamilias in uinea
sua excolenda,
non ociosis et oscitantibus |
et qui fructum capere negligunt,
dum florum foliorum-que luxuria delectentur.
Quę ergo spiritui conducunt,
illa audias.
quę autem carni blandiuntur,
ueluti mortifera non admittas.
Porro ut ex Deo te esse testeris,
uerba Dei audi.
Illis qui hoc contemnunt, dicitur:
impigris ac solicitis opus est patrifamilias in uinea
sua excolenda,
non ociosis et oscitantibus |
et qui fructum capere negligunt,
dum florum foliorum-que luxuria delectentur.
Quę ergo spiritui conducunt,
illa audias.
quę autem carni blandiuntur,
ueluti mortifera non admittas.
Porro ut ex Deo te esse testeris,
uerba Dei audi.
Illis qui hoc contemnunt, dicitur:
Propterea uos non auditis,
quia ex Deo non estis.
Aperi aures sapientię et scientię salutari,
et in ea delectare,
ut proficias magis.
Interesse prędicationibus ac sacris ecclesię lectionibus stude,
nec solum auscultes quę dicuntur,
sed etiam memoriter teneas.
Non absque mysterio est dictum:
in lege perfectę libertatis |
et permanserit in ea,
non auditor obliuiosus factus,
sed factor operis,
hic beatus in facto suo erit.
Bonum ergo auditorem |
non audiendi attentio,
sed agendi probat solicitudo,
postquam quę agenda sibi sint ut Deo placeat,
didicerit.
Huic enim dicere licebit:
uitam elegisse,
ut Deo famuleris,
non ut uentri seruias.
De tactu.
Caput XXIV
Tactus postremo nostri synceritatem seruare poterimus,
si ab iis quę rerum prohibitarum cupiditatem prouocare consueuerunt,
manus continebimus.
animum ad auaritiam stimulat.
Quamcunque enim rem tangere delectat,
eius largius copiosius-que potiundę auiditas crescit.
crescit.
spurcicies,
meminisse debemus |
ob hoc nobis a Deo datas,
ut ipsi pręcipue qui dedit seruiant,
ipsi laborent in operibus iustis actionibus-que probatis.
Tu ergo manus tuas ad euoluendos cęlestis disciplinę libellos porrige
|
et in iis quę Deo placent conscribendis exerce |
ad pingenda quoque fingendaue appone simulachra illa,
quę uel spectatores ad sanctimonię cultum accendant |
uel tuam ipsius mentem,
ne per inania diuagetur,
honesto labore occupent.
Denique modis
ipsi laborent in operibus iustis actionibus-que probatis.
Tu ergo manus tuas ad euoluendos cęlestis disciplinę libellos porrige
|
et in iis quę Deo placent conscribendis exerce |
ad pingenda quoque fingendaue appone simulachra illa,
quę uel spectatores ad sanctimonię cultum accendant |
uel tuam ipsius mentem,
ne per inania diuagetur,
honesto labore occupent.
Denique modis omnibus contende,
ut easdem manus tuas cum precibus puras ad cęlum tollas.
Ita enim facilius
Nam si illi per terrenas tribulationes cęleste regnum possederunt,
tu procul dubio post breues terrenę luxurię delicias poenam luiturus
es ęternam,
nisi poenitentiam egeris.
Mitte igitur istas,
quę te nunc oblectant uanitates,
renuncia uoluptatibus,
cuncta corporis blandimenta |
ueluti pestem quandam animę fuge |
et illa potius quę laboriosa sunt amplectere,
difficilibus assuesce,
in omnibus morum synceritatem serua,
innocentiam custodi affectibus-que moderare.
luxurię delicias poenam luiturus
es ęternam,
nisi poenitentiam egeris.
Mitte igitur istas,
quę te nunc oblectant uanitates,
renuncia uoluptatibus,
cuncta corporis blandimenta |
ueluti pestem quandam animę fuge |
et illa potius quę laboriosa sunt amplectere,
difficilibus assuesce,
in omnibus morum synceritatem serua,
innocentiam custodi affectibus-que moderare.
moderandorum autem quę ratio sit,
quia locus hic exigere uidetur,
ueluti pestem quandam animę fuge |
et illa potius quę laboriosa sunt amplectere,
difficilibus assuesce,
in omnibus morum synceritatem serua,
innocentiam custodi affectibus-que moderare.
moderandorum autem quę ratio sit,
quia locus hic exigere uidetur,
dicere nunc aggrediar,
ope fretus diuina,
non meis uiribus,
quę nullę sunt,
confisus.
Liber Quintus Charitatis.
morum synceritatem serua,
innocentiam custodi affectibus-que moderare.
moderandorum autem quę ratio sit,
quia locus hic exigere uidetur,
dicere nunc aggrediar,
ope fretus diuina,
non meis uiribus,
quę nullę sunt,
confisus.
Liber Quintus Charitatis.
De temperantia.
Capitulum I
Liber Quintus Charitatis.
De temperantia.
Capitulum I
Ipsa igitur passionum,
quę a sensibus oriuntur,
moderatio |
temperantia dicitur.
Ea uirtus usque adeo reliquis omnibus necessaria est,
ut nisi illis comitem se pręstiterit,
continuo ad uitia dilabentur |
et uirtutis nomen naturam-que amittent.
Iustitia-que ipsa si temperantię freno non regeretur,
aut
succumbere uetat,
in omnibus recti honesti-que rationem constare iubet.
non sinit extolli prosperis |
neque deiici aduersis,
sed in utraque fortuna constantem animum esse iubet.
Ne itaque sensuum tuorum perturbationibus cedas temperantia efficiet |
et ad illa quę memorauimus,
comparanda remedia te diriget.
quibus tu usus abiges abs te ocium et desidiam,
et cupiditatem,
et turpes amores,
et omnem luxuriam,
ut amplecti queas laborem,
solicitudinem,
largitatem,
pudiciciam,
frugalitatem.
Et cum
memorauimus,
comparanda remedia te diriget.
quibus tu usus abiges abs te ocium et desidiam,
et cupiditatem,
et turpes amores,
et omnem luxuriam,
ut amplecti queas laborem,
solicitudinem,
largitatem,
pudiciciam,
frugalitatem.
Et cum uitia quę citra uirtutem in medio
constitutam sunt caueris,
illa quoque quę ultra habentur uitabis.
ne uidelicet labor uertatur in lassitudinem,
solicitudo in curiositatem,
largitas in prodigalitatem,
pudicicia in agendorum dicendorum-que inutilem uerecundiam,
tu usus abiges abs te ocium et desidiam,
et cupiditatem,
et turpes amores,
et omnem luxuriam,
ut amplecti queas laborem,
solicitudinem,
largitatem,
pudiciciam,
frugalitatem.
Et cum uitia quę citra uirtutem in medio
constitutam sunt caueris,
illa quoque quę ultra habentur uitabis.
ne uidelicet labor uertatur in lassitudinem,
solicitudo in curiositatem,
largitas in prodigalitatem,
pudicicia in agendorum dicendorum-que inutilem uerecundiam,
frugalitas in stultum ab omnibus abstinendi rigorem.
coepit uirginitatem |
et ineundi coniugii prolis-que suscipiendę uoluptate contempta ad
monasteria confugere |
se-que soli Deo dedicare.
ut dum neque nubunt |
neque nubuntur,
angelis cęlestibus pares forent |
et humanam conditionem egressi peculiare priuilegium acquirerent,
cantica quę nemo alius cantare potest,
coram Deo personandi |
Agnum-que sequendi quocunque se ille uertisset.
ut sicut Christo matri-que eius Marię ita et ipsis nullum in ęternis mansionibus habitaculum clausum esset.
Quid enim
frater Domini nuncupatus est,
Paulus uas electionis,
alii-que multi ex discipulis.
Inter foeminas autem |
Martha,
Petronilla,
Tecla ,
Agatha,
Lucia,
Catharina,
Cecilia,
Barbara,
Agnes |
alię-que multę,
quę tormenta perpeti atque occidi maluerunt |
quam uirginitatem nuptiis commutare.
Martyres
Quidam martyrum cum meretricibus a tyranno additis oppugnarentur,
proprias linguas dentibus discidisse
periculo in se sęuierunt.
non leuius flagitium fore rati si libidini consensissent |
quam si Christum abnegassent.
(!)
Tunc autem in culmine uirtutum tua erit uirginitas,
cum etiam illa quę imperantur perfeceris.
Quę enim uel qualis est serui erga dominum obseruantia magna in re
pręstare obsequium,
et in parua negligere mandatum?
Nonne
abnegassent.
(!)
Tunc autem in culmine uirtutum tua erit uirginitas,
cum etiam illa quę imperantur perfeceris.
Quę enim uel qualis est serui erga dominum obseruantia magna in re
pręstare obsequium,
et in parua negligere mandatum?
Nonne fatuitatis arguuntur in Euangelio uirgines,
quę de sola uirginitate sibi plaudentes,
oleum quo totius uitę
Quę enim uel qualis est serui erga dominum obseruantia magna in re
pręstare obsequium,
et in parua negligere mandatum?
Nonne fatuitatis arguuntur in Euangelio uirgines,
quę de sola uirginitate sibi plaudentes,
oleum quo totius uitę lampas illuminatur,
oleum uidelicet mandatorum Dei non comparauerant?
Nonne etiam ille ab omnibus irrideretur,
qui coronam auream capite pręferret |
et uilibus attritis-que indumentis tegeretur?
Dei coniuncta fuerint,
ad multo altiorem beatitudinis gradum te prouehent |
quam si absque his mandata tantum obseruasses.
Felix igitur illa uirginitas,
illa castitas,
illa paupertas,
illa senioribus exhibita obedientia,
quę cum earum uirtutum comitatu quę iussę sunt,
cęlesti sponso poterit occurrere.
Felix, inquam, illa uirgo,
quę non sola pudicicię laude contenta,
sed etiam omnibus necessariis monilibus ornata sponsi sui
pręstolabitur aduentum.
ad multo altiorem beatitudinis gradum te prouehent |
quam si absque his mandata tantum obseruasses.
Felix igitur illa uirginitas,
illa castitas,
illa paupertas,
illa senioribus exhibita obedientia,
quę cum earum uirtutum comitatu quę iussę sunt,
cęlesti sponso poterit occurrere.
Felix, inquam, illa uirgo,
quę non sola pudicicię laude contenta,
sed etiam omnibus necessariis monilibus ornata sponsi sui
pręstolabitur aduentum.
Felix igitur illa uirginitas,
illa castitas,
illa paupertas,
illa senioribus exhibita obedientia,
quę cum earum uirtutum comitatu quę iussę sunt,
cęlesti sponso poterit occurrere.
Felix, inquam, illa uirgo,
quę non sola pudicicię laude contenta,
sed etiam omnibus necessariis monilibus ornata sponsi sui
pręstolabitur aduentum.
De castitate uiduali.
Caput
Horum propositum longe melius esse quam coniugatorum utriusque Scripturę testimoniis probatur.
ab heri et nudiustertius esse confessi sunt.
Ad Cori. prima VII
distantiam docere uolens:
Qui sine uxore est inquit |
solicitus est quę Domini sunt,
quomodo placeat Deo.
qui autem cum uxore est,
solicitus est quę sunt mundi,
quomodo placeat uxori,
et diuisus est.
Et mulier innupta inquit ac uirgo cogitat quę Domini sunt,
ut sit sancta corpore et spiritu.
quę autem nupta est,
cogitat quę sunt mundi,
quomodo placeat uiro.
Quantum igitur pręferenda sit uiduitas matrimonio,
continentia nuptiis |
ipsa studiorum atque operum
Qui sine uxore est inquit |
solicitus est quę Domini sunt,
quomodo placeat Deo.
qui autem cum uxore est,
solicitus est quę sunt mundi,
quomodo placeat uxori,
et diuisus est.
Et mulier innupta inquit ac uirgo cogitat quę Domini sunt,
ut sit sancta corpore et spiritu.
quę autem nupta est,
cogitat quę sunt mundi,
quomodo placeat uiro.
Quantum igitur pręferenda sit uiduitas matrimonio,
continentia nuptiis |
ipsa studiorum atque operum diuersitas indicio est.
inquit |
solicitus est quę Domini sunt,
quomodo placeat Deo.
qui autem cum uxore est,
solicitus est quę sunt mundi,
quomodo placeat uxori,
et diuisus est.
Et mulier innupta inquit ac uirgo cogitat quę Domini sunt,
ut sit sancta corpore et spiritu.
quę autem nupta est,
cogitat quę sunt mundi,
quomodo placeat uiro.
Quantum igitur pręferenda sit uiduitas matrimonio,
continentia nuptiis |
ipsa studiorum atque operum diuersitas indicio est.
Quis enim
Quantum igitur pręferenda sit uiduitas matrimonio,
continentia nuptiis |
ipsa studiorum atque operum diuersitas indicio est.
Quis enim fidelium negare audet |
longe melius esse |
illa quę Dei sunt cogitare |
quam illa quę mundi?
et quomodo Deo placeas quęrere |
quam quomodo placeas uxori?
Nemo tamen credat damnari matrimonia,
dum his meliora proponuntur.
Non enim peccant qui legitime
Quantum igitur pręferenda sit uiduitas matrimonio,
continentia nuptiis |
ipsa studiorum atque operum diuersitas indicio est.
Quis enim fidelium negare audet |
longe melius esse |
illa quę Dei sunt cogitare |
quam illa quę mundi?
et quomodo Deo placeas quęrere |
quam quomodo placeas uxori?
Nemo tamen credat damnari matrimonia,
dum his meliora proponuntur.
Non enim peccant qui legitime coniunguntur,
sed tamen illi qui ideo
contemneres,
continuo subiunxit:
Puto autem quod et ego Spiritum Dei habeam.
habeam.
discipulo pręcipit dicens:
Viduas honora,
quę uere uiduę sunt.
Has etiam qualiter se gerere debeant instruens ait:
Quę autem uere uidua est et desolata,
speret in Deum |
et instet obsecrationibus et orationibus nocte ac die.
Nam quę in deliciis est,
uiuens mortua est.
Illas ergo quę delicias mundi,
ut Christum lucrifacerent spreuerunt,
et reuereri |
et si indiguerint,
Ecclesię alimentis mandat sustentari.
Honor enim in Scripturis non solum reuerentiam,
sunt.
Has etiam qualiter se gerere debeant instruens ait:
Quę autem uere uidua est et desolata,
speret in Deum |
et instet obsecrationibus et orationibus nocte ac die.
Nam quę in deliciis est,
uiuens mortua est.
Illas ergo quę delicias mundi,
ut Christum lucrifacerent spreuerunt,
et reuereri |
et si indiguerint,
Ecclesię alimentis mandat sustentari.
Honor enim in Scripturis non solum reuerentiam,
sed etiam liberalitatem elemosinam-que designat.
ut in Prouerbiis:
uere uiduas in Ecclesia reuerenter suscipiendas
alendas-que pręcepisset,
si modo unde alantur de suo non habuerint,
prospicere etiam uolens nequa de his sinistri rumoris oboriatur suspicio,
nequis infirmis peccandi locus detur:
Vidua inquit eligatur non minus sexaginta annorum,
quę fuerit unius uiri uxor,
in operibus bonis testimonium habens,
si filios educauit,
si hospitio recepit,
si sanctorum pedes lauit,
si tribulationem patientibus subministrauit,
si omne opus bonum subsecuta est.
Adolescentiores autem uiduas deuita.
Cum enim luxuriatę fuerint | in
sicut et ego |
quod si non se continent,
nubant.
melius est enim nubere quam uri.
id est, licitas inire nuptias |
quam illicitis ardere amplexibus.
Patet ergo Apostoli esse sententiam |
Illis uiduis quę se continere nequeunt,
magis expedire ut nubant |
quam ut per incontinentiam pereant.
Illis uero quę Deo magis quam hominibus placere cupiunt,
optimum esse non nubere,
sed in castitate perseuerare.
Porro quod hic foeminis
quam uri.
id est, licitas inire nuptias |
quam illicitis ardere amplexibus.
Patet ergo Apostoli esse sententiam |
Illis uiduis quę se continere nequeunt,
magis expedire ut nubant |
quam ut per incontinentiam pereant.
Illis uero quę Deo magis quam hominibus placere cupiunt,
optimum esse non nubere,
sed in castitate perseuerare.
Porro quod hic foeminis pręcipitur,
uiros quoque respicit,
qui castitatem pręferunt matrimonio,
sexagesimum fructum tricesimo,
et
non uulgaribus,
non terrena temporalia-que appetentibus,
sed ad cęlestem gloriam aspirantibus et ęternam.
Helias. Ioannes Baptista
Vnde Eliam prophetam et Ioannem Baptistam zona cinxerat pellicea,
quę significabat in carne mortificatos |
nulli-que obscoenę cupidini subiectos.
quam autem magni spiritus hi ambo fuerint,
nemo fidelis ignorat.
Dauid
Ille etiam uir sanctus ista continentię uirtute proficere optabat, qui ingemiscens
mulierem,
ut optauerat ita profecisse credimus,
de qua est scriptum:
quę tunc sane robur et firmitatem sui concipiunt,
cum lumbis zona castitatis constrictis contemnimus illecebras carnis |
et coniugii iugo expediti in illorum concedimus libertatem eunuchorum,
qui se pro cęleste regnum castrauerunt.
Quę profecto uirtus quoniam uulgari uita eminentior est,
non imperatur sed suadetur,
dicente Domino:
pręmiorum magnitudine nos prouocat per Esaiam dicens:
hoc quod offertur.
Cito transit quod delectat,
nullo fine concluditur quod cruciat.
Sed fortasse cauillaberis et dices |
non tibi accessum interdici aliarum pręterquam meretricum.
At in iis quoque quę pudiciciam honestatem-que prę se ferunt,
blanda uox,
mollis gestus,
benignus aspectus,
uenusta forma |
et totius corporis tegumentorum non inelegans cultus |
nonne impudicicię incitamenta sunt?
Ipsa quidem mulier
blanda uox,
mollis gestus,
benignus aspectus,
uenusta forma |
et totius corporis tegumentorum non inelegans cultus |
nonne impudicicię incitamenta sunt?
Ipsa quidem mulier casta et continens est,
sed si multa quę in illa conspicis,
ad turpes cogitatus prouocant,
quomodo tutum te putabis,
si ei adhęseris?
quoque erit,
ut ipse in nobis castitatis uirtutem protegat qui dedit.
Iungantur igitur ieiunio preces |
et quod ipsi per se pręstare non possumus,
a domino postulemus ut possimus.
Iudith
Iudit quę Olophernem Assyriorum ducem sua concidit manu,
ieiunando simul et orando uiduitatem seruauit |
et inter inimicos tuta, immo etiam inimicorum uictrix fuit.
Anna
Anna in Euangelio Phanuelis filia,
et ipsa amisso uiro perpetuam
|
non est ociosorum ista uirtus.
multa uigilia,
assiduo labore tuendus est thesaurus,
quem suppilare cupit caro,
demoliri conatur diabolus |
et dissipare nititur mundus.
Ieiunio ergo et orationi succedat lectio.
quę te uel in aliorum lapsu cautiorem efficiat |
uel in aliorum fortitudine continentiorem.
Redintegratur animi uigor ad uirtutum perseuerantiam |
plenior-que infunditur gratia,
quoties pie sancte-que uiuendi pręcepta releguntur.
esse debet,
sed in foetu multiplicando,
quemadmodum benedictio pręscripsit diuina.
Et cum ita sit audeo dicere:
Scortator non maritus est,
quem magis coire quam generare delectat |
et mulier ipsa scortum non uxor,
quę libidine magis gaudet quam foetu.
Porro foedera matrimonii perpetua esse oportet.
Quos enim Deus coniunxit,
homo non separet.
Erunt inquit duo in carne una.
Itaque pręuaricatur
perpetua esse oportet.
Quos enim Deus coniunxit,
homo non separet.
Erunt inquit duo in carne una.
Itaque pręuaricatur uir quoties aliam appetit,
et mulier quoties alium suspirat.
Caro enim, quę una esse debet,
in duas distrahitur,
cum pellex aut mechus adamatur.
Sara Abraham ita uirum uocet dominum,
eam uero reliqui dominam appellent |
et ueluti dominę pareant atque obsequantur.
de uiro dicitur:
Propter hoc dimittet homo patrem et matrem et adhęrebit uxori
suę |
ita et mulier debet adhęrere uiro,
ut nec amore parentum |
nec timore regum fidem deserat.
|
nec timore regum fidem deserat.
uxorem,
sola foeminę solertia delectatus.
Quę talis fuerit etiam uiri partes agat in domo,
si ille minus integrę mentis erit.
reuerentiam tamen exhibeat ut maiori |
et sic omnia faciat,
quasi ille imperarit.
Susanna
Sit pudica ut Susanna,
quę coniugii fide seruata malebat mori |
quam amissa uiuere.
sed tam sanctum foeminę propositum cum nosset Dominus,
et ab accusatorum infamia purgatam |
et a mortis periculo liberam reddidit.
Anna
Sit patiens et humilis ut Anna Helcanę coniunx |
quę
quę coniugii fide seruata malebat mori |
quam amissa uiuere.
sed tam sanctum foeminę propositum cum nosset Dominus,
et ab accusatorum infamia purgatam |
et a mortis periculo liberam reddidit.
Anna
Sit patiens et humilis ut Anna Helcanę coniunx |
quę cum sterilitatis exprobrationem ęquo animo tulisset,
mater esse meruit Samuelis,
qui et iudex populi extitit et propheta.
In hac itaque unica prole multo felicior fuit |
quam illa in multis cuius procacitate incessebatur .
Vasthi
ęquo animo tulisset,
mater esse meruit Samuelis,
qui et iudex populi extitit et propheta.
In hac itaque unica prole multo felicior fuit |
quam illa in multis cuius procacitate incessebatur .
Vasthi regina
Sit in omnibus quę honeste fieri possunt,
obediens uiro |
uitet-que Vasthi reginę insolentiam |
quę cum Assueri, Persarum regis, mariti sui imperium contempsisset,
diuortio mulctata desiit esse quod erat,
et de fastigio publicę dignitatis in ordinem corruit priuatarum.
propheta.
In hac itaque unica prole multo felicior fuit |
quam illa in multis cuius procacitate incessebatur .
Vasthi regina
Sit in omnibus quę honeste fieri possunt,
obediens uiro |
uitet-que Vasthi reginę insolentiam |
quę cum Assueri, Persarum regis, mariti sui imperium contempsisset,
diuortio mulctata desiit esse quod erat,
et de fastigio publicę dignitatis in ordinem corruit priuatarum.
Deponit enim Deus superbos de sede,
et exaltat humiles.
Licet autem nunc non sit locus repudii |
turpissimum tamen est |
repudio dignam uideri.
Sarra
Sit pręterea diuinę rei studiosa et ad preces Deo offerendas prompta,
ut Tobię coniunx Sara,
quę antequam coniugalem operam iniret,
triduum cum illo in oratione perseuerasse traditur.
et ambo quidem felicem connubii euentum habuerunt,
eo quod initia illius Domino consecrassent.
Sit postremo in incessu modesta,
grauis in aspectu,
in
in oratione perseuerasse traditur.
et ambo quidem felicem connubii euentum habuerunt,
eo quod initia illius Domino consecrassent.
Sit postremo in incessu modesta,
grauis in aspectu,
in sermone uerecunda,
simplex in ornatu,
et in his rebus quę foris uidentur ostendat,
qualem intus qui non uidetur animum gerat.
ament,
filios diligant,
sint prudentes, castę,
sobrię,
domus curam habentes,
benignę,
subditę uiris suis.
decet mulieres promittentes pietatem per opera bona.
Exclamarem in nostrarum comendi componendi-que se luxuriam foeminarum,
et in ipsarum immodicos ornatus inueherer
(sunt enim quę totum censum insuunt in uestibus,
inserunt in monilibus,
gestant in digitis |
et ut carnem suam diuitent |
maritos egere cogunt)
sed si Domini apostolica-que pręcepta,
quę sępe in ecclesiis prędicari audiunt non
ipsarum immodicos ornatus inueherer
(sunt enim quę totum censum insuunt in uestibus,
inserunt in monilibus,
gestant in digitis |
et ut carnem suam diuitent |
maritos egere cogunt)
sed si Domini apostolica-que pręcepta,
quę sępe in ecclesiis prędicari audiunt non obseruant,
et me quidem clamantem irridebunt.
Satius est igitur attoniti oris silentio intemperantiam earum incusare
|
quam uerborum increpatione frustra uelle corrigere.
His autem quas interior magis quam exterior cultus iuuat,
satis
emollire,
sed castigationibus cohibere,
pie religiose-que institutere.
plectere si deliquerint.
laudare si bene obtemperanter-que se gesserint.
increpationibus minis uerberibus a uitio deterrere.
exhortationibus ad uirtutem promissis-que accendere.
exempla uitę alienę,
alia quę fugiant,
alia quę imitentur proponere.
magis de moribus ipsorum |
quam de sospitate solicitari;
reliquam quoque familiam ita gubernare,
ut eorum qui domi sunt,
sobrietas,
parsimonia,
frugalitas |
testimonium sit
pie religiose-que institutere.
plectere si deliquerint.
laudare si bene obtemperanter-que se gesserint.
increpationibus minis uerberibus a uitio deterrere.
exhortationibus ad uirtutem promissis-que accendere.
exempla uitę alienę,
alia quę fugiant,
alia quę imitentur proponere.
magis de moribus ipsorum |
quam de sospitate solicitari;
reliquam quoque familiam ita gubernare,
ut eorum qui domi sunt,
sobrietas,
parsimonia,
frugalitas |
testimonium sit integritatis industrię-que
gregem cuius es pastor,
lupis laniandum dimittas,
et perditę ouis sanguis de manu tua requiratur.
Corripe delinquentes,
instrue ignaros,
protege infirmos,
liberare contende periclitantes,
indigentibus uictui necessaria compara.
denique si pręmio non duceris,
poenam time,
quę illis debetur,
qui fidem negarunt.
De fornicatione vitanda.
Caput XI
Et quoniam matrimonio prętulimus uiduitatem,
uiduitati
ordo in duo erit diuisus,
alios habebit qui saluabuntur,
alios qui peribunt.
Saluandi obuiam Christo assumentur in aera,
damnandi autem relinquentur in igne cum diabolo comissa luituri.
Quod si ne uirgines quidem,
quę fatuę erant,
intrare beatitudinis ianuam potuerunt,
quomodo intrabunt scortatores,
adulteri,
libidinibus die noctu-que seruientes?
Si inquam neque continentibus |
neque matrimonii fidem seruantibus parcitur,
cum illa quę iussa
quidem,
quę fatuę erant,
intrare beatitudinis ianuam potuerunt,
quomodo intrabunt scortatores,
adulteri,
libidinibus die noctu-que seruientes?
Si inquam neque continentibus |
neque matrimonii fidem seruantibus parcitur,
cum illa quę iussa sunt contempserint,
quanto acrius torquebuntur,
qui continentiam quoque
stupris polluerunt?
uel qui coniugii sanctitatem adulterii nequitia prophanarunt?
Christus in Apocalypsi iratus clamat:
modis omnibus effoeminari ac mollescere?
Quorsum etiam tot ornandi corporis instrumenta:
speculum,
pecten,
uolsellę,
calamistrum,
discernicula,
bullę,
crepitula,
segmenta,
inaures,
monilia,
armillę,
anuli,
reticulę,
uittę,
margaritę,
lapilli,
quę enumerare nedum ęstimare difficile est?
Quorsum postremo ad fucandam faciem purpurissum et cerussa?
ad erugandam atque emaculandam alia quędam smegmata mangonum-que linitiones?
Quid hoc est |
nisi propriam pudiciciam prostituere |
et uim inferre alienę?
et nullum omnino
quęso,
qui tam insipienter excidistis,
et ad mentem reuersi tandem aliquando cogitate,
an tanti sit breuis ac momentanea corporis uoluptas,
ut propter illam uel bonum infinitum castitati propositum contemni debeat |
uel infinitum malum impudicicię paratum non timeri?
Cogitate inquam quę secutura sunt,
ut his quę instant libentius abstineatis.
Haud facile pręsentibus delinitur,
qui quotidie pensitat futura.
De triplici elemosinarvm genere.
Caput XII
excidistis,
et ad mentem reuersi tandem aliquando cogitate,
an tanti sit breuis ac momentanea corporis uoluptas,
ut propter illam uel bonum infinitum castitati propositum contemni debeat |
uel infinitum malum impudicicię paratum non timeri?
Cogitate inquam quę secutura sunt,
ut his quę instant libentius abstineatis.
Haud facile pręsentibus delinitur,
qui quotidie pensitat futura.
De triplici elemosinarvm genere.
Caput XII
Satis ista
inquit date nihil inde sperantes;
et erit merces uestra multa,
et eritis filii Altissimi,
quia ipse benignus est super ingratos et malos.
Estote ergo misericordes,
sicut et Pater uester misericors est.
Mutuum istud elemosina est,
quę non ab eo restituitur qui accipit,
sed qui pręcepit.
qui dat pro modicis magna,
pro temporalibus sempiterna |
et eos regni cęlestis facit hęredes,
qui sui terreni patrimonii partem impendunt pauperibus.
Qui enim miseretur
atque meritum demonstremus,
docebimus |
elemosinam aliam fructuosam esse,
aliam inutilem,
aliam uero reprobam et execrandam.
Fructuosa est de qua loquimur |
quam-que tractare instituimus,
quę uere elemosina dicitur,
a miserando trahens uocabulum,
ut uere non simulate miserantium sit |
nec uertentium in uitium uirtutem,
ueluti ex his quę dicentur,
facile patebit.
Illa autem inutilis est elemosina,
Fructuosa est de qua loquimur |
quam-que tractare instituimus,
quę uere elemosina dicitur,
a miserando trahens uocabulum,
ut uere non simulate miserantium sit |
nec uertentium in uitium uirtutem,
ueluti ex his quę dicentur,
facile patebit.
Illa autem inutilis est elemosina,
qua non Dei sed hominum gloria quęritur,
quę scilicet non in occulto conscientię fit,
ut ei placeat qui uidet in occulto,
sed in publicum profertur,
ut uulgi potius
trahens uocabulum,
ut uere non simulate miserantium sit |
nec uertentium in uitium uirtutem,
ueluti ex his quę dicentur,
facile patebit.
Illa autem inutilis est elemosina,
qua non Dei sed hominum gloria quęritur,
quę scilicet non in occulto conscientię fit,
ut ei placeat qui uidet in occulto,
sed in publicum profertur,
ut uulgi potius captet plausum |
ac fauorem sibi conciliet spectatorum.
Ait autem Dominus:
et immaculatum se custodire ab hoc seculo.
Sit igitur liberalitati iuncta iustitia,
ut religio munda apud Deum et immaculata sit.
Elemosina mala
Reproba uero et execrabilis est elemosina,
quę ideo fit,
ut uel aliquid callide extorqueas |
uel aliquem seducas |
et quasi piscator hamum sub esca latentem porrigas.
Auaritię ista liberalitas est et fraudis,
58
Mat. 25
dispensatori etiam cum capitis sui periculo non
fuit graue |
centum ex prophetis,
quos Iezabel impiissima persequebatur,
neci subtrahere,
in speluncis abscondere,
cum-que fames esset,
suis impensis pascere |
et tibi molestum erit,
si uni sancto aut alteri necessaria obtuleris?
quę non illis oblata,
sed sibi computat ipse qui facit sanctos,
et pro elemosinis tam modicis ęterna se repensurum bona pollicetur?
Cęterum etiam ecclesiis conferenda beneficia sunt.
ut qui altari seruiunt,
his
suam hospitalitatis ante actę recordatione consolabatur dicens:
in eo susciperetur.
Ob hoc cum uirum senem haberet |
et ipsa esset sterilis,
orante Heliseo |
meruit esse masculę prolis mater.
et cum defunctum filium lugeret,
uitę restitutum recipere atque consolari.
Marta
Imitemur Marthę solicitudinem,
quę digna fuit hospitio suscipere Christum.
Discipuli.
tuus et infirmus manu,
et susceperis eum quasi aduenam et peregrinum,
et uixerit tecum |
ne accipias usuras ab eo,
nec amplius quam dedisti.
et in Ecclesiastico:
Non te pigeat uisitare infirmum .
Non piguit illam quę mundi Dominum erat paritura,
montana ascendere,
cognatam adire,
ęgrotanti assidere,
quę grauida Ioanne Baptista tedia iam uicini partus patiebatur.
Quod si Dei mater hominis matri infirmę ministrauit,
nec te pudeat inferiores tua non solum ope,
sed etiam pręsentia
ne accipias usuras ab eo,
nec amplius quam dedisti.
et in Ecclesiastico:
Non te pigeat uisitare infirmum .
Non piguit illam quę mundi Dominum erat paritura,
montana ascendere,
cognatam adire,
ęgrotanti assidere,
quę grauida Ioanne Baptista tedia iam uicini partus patiebatur.
Quod si Dei mater hominis matri infirmę ministrauit,
nec te pudeat inferiores tua non solum ope,
sed etiam pręsentia consolari.
Captiuos quoque et in uinculis
dicens:
si opulentior es quam necesse sit |
et luxurię deditus cuncta in tuos usus consumis,
iniquus dispensator es.
Pauperum est enim non tuum,
quicquid modeste frugaliter-que uiuenti superesse potuit.
Aliena usurpas,
quoties tibi plus quam oportet indulges.
Non es dominus omnium quę habes |
quicquid supra necessitatem possides,
eius tibi dispensatio credita est non abusus.
Si bene dispensaueris audies a Domino:
In libris itidem diuinis audimus Raphaelem angelum Tobię dicentem:
Idem Salomon alibi ait:
et supereffluentem dabunt in sinum uestrum.
Nemo tamen hac sancta largitate utatur spe pecunię augendę.
Auari hoc foret,
et terrena non cęlestia concupiscentis.
quę non modo non concupiscere,
uerum etiam propter Christum debemus contemnere.
ut illas acquiramus diuitias,
quas nec tinea corrumpere |
nec fur possit auferre.
Pro quibus adipiscendis plerique certe spontaneam subeunt
acquiramus diuitias,
quas nec tinea corrumpere |
nec fur possit auferre.
Pro quibus adipiscendis plerique certe spontaneam subeunt paupertatem.
ut ostendant |
nolle se omnino possidere opes perituras,
sed illas quę perire nequeunt,
in thesauris reconditas ęternitatis.
His autem fruituros pauperum sustentatores nemo negare poterit,
nisi qui Scripturarum repugnare uoluerit ueritati,
malens damnari cum
et elemosina resistit peccatis.
et in Euangelio:
Date elemosinam,
et ecce omnia munda sunt uobis.
Iuxta superiorem sententiam elemosina resistit peccatis ne illa
committamus.
iuxta sequentem,
ab iis quę iam commisimus,
facit ut emundemur.
Reliquum est ut a pręteritis expiatos |
et a secuturis custoditos Deo nos offerat pro innocentia suscipiendos,
pro iustitia pręmiandos.
cum diues esset,
factus est pauper,
ut nos diuites faceret in regno suo cęlesti,
cum terrena contempserimus.
Ipse in Euangelio ait:
vitio avaritiae.
Caput XVII
Sed quid de illorum cupiditate dicemus,
qui cumulandis opibus nunquam satiantur |
atque in tantum tenaces sunt,
ut nihil pauperi porrigant?
et quibus magis curę est |
pecuniam quę sibi superat nulli usui recondere |
quam egestati impartire alienę?
Quam male cum illis agitur |
nosse operęprecium erit,
nequis opulentię eorum inuidendo |
mores imitari decernat |
perdat-que Dei gratiam,
cum diuitias acquisierit.
Non facias uiolentiam pauperi |
neque conteras egenum in porta,
quia Dominus iudicabit causam eius.
Sed enim tam fatua est cupiditas,
ut ne flagellata quidem resipiscat.
Aduersitatibus interdum affliguntur auari,
et tamen mala quę sustinent,
non solo uitio imputant sed fortunę.
Itaque rerum amissione non emendantur,
sed magis ad prędandum rapiendum-que accensi reparare amissa festinant,
donec ipsi uitam amittant |
et prędam electam tollebatis ab eo,
domos quadro lapide ędificabitis,
et non habitabitis in eis;
uineas plantabitis amantissimas,
et non bibetis uinum earum. quia cognoui scelera uestra,
et fortia peccata uestra .
Igitur uel illa uobis o diuites quę inique comparastis eripientur |
uel uos illis,
et spes omnis male partę rei in contrarium uertetur.
Intolerabilior tamen erit poena inferni |
quam uitę pręsentis calamitas.
execrationum elogia ualuis ecclesię affigis,
ad cętera mutus |
et illis simillimus quibus dicitur:
et illa non omittere.
Episcopus
Scriba es igitur et phariseus,
cum exigis pecuniam et non pręstas doctrinam,
cum de quęstu suo cogitas |
et eorum saluti qui tibi commissi sunt non consulis.
Excolas culicem,
quę leuissima sunt curę habens,
et deglutis camellum,
in uentrem negligentię demergens ea quę maximi momenti esse deberent.
Mercenarius non pastor es |
Vides lupum uenientem,
et fugis.
Perit ille adulterio,
ille usuris,
alius furto,
alius odio,
alius alio
cum exigis pecuniam et non pręstas doctrinam,
cum de quęstu suo cogitas |
et eorum saluti qui tibi commissi sunt non consulis.
Excolas culicem,
quę leuissima sunt curę habens,
et deglutis camellum,
in uentrem negligentię demergens ea quę maximi momenti esse deberent.
Mercenarius non pastor es |
Vides lupum uenientem,
et fugis.
Perit ille adulterio,
ille usuris,
alius furto,
alius odio,
alius alio flagitio |
et in tanto animarum periculo taces,
obmutescis,
hiscere non audes |
et illos
refrigeraret.
Diues ille alter,
qui frugum hubertate lętatus dilatare cogitabat horrea |
et in annos multos opulenter uiuere,
statim audiuit:
si tam multa ab aliquo alio sibi relicta possident,
hęredes iniqui sunt.
et si his male utuntur,
ipsi etiam mali sunt.
Ex quo colligitur |
multum diuitem |
bonum esse non posse.
Quę igitur amentia est |
illa concupiscere,
quę non nisi cum uirtutum detrimento queat acquiri?
et si his male utuntur,
ipsi etiam mali sunt.
Ex quo colligitur |
multum diuitem |
bonum esse non posse.
Quę igitur amentia est |
illa concupiscere,
quę non nisi cum uirtutum detrimento queat acquiri?
opulentia,
ita et priuatorum diuitię adiumento sint egestati alienę.
Alioquin et ipsi diuites egebunt ac miseri erunt.
Quid enim illo miserius,
qui inops uirtutis est?
qui cum diues sit meritis caret liberalitatis,
quę beatos efficiunt.
et auaritię uel luxurię grauatur uitiis,
quę mergunt in profundum.
Talium infelicitatem dolenter ingemiscit in Euangelio Dominus dicens:
Alioquin et ipsi diuites egebunt ac miseri erunt.
Quid enim illo miserius,
qui inops uirtutis est?
qui cum diues sit meritis caret liberalitatis,
quę beatos efficiunt.
et auaritię uel luxurię grauatur uitiis,
quę mergunt in profundum.
Talium infelicitatem dolenter ingemiscit in Euangelio Dominus dicens:
cum quęsitis ad uoluptatem abutuntur.
Hos etiam Iacobus apostolus lugubri uoce aggreditur et ait:
uestra a tineis comesta sunt.
aurum et argentum uestrum ęruginauit,
et ęrugo eorum in testimonium uobis erit,
et manducabit carnes uestras sicut ignis.
thesaurizastis uobis iram in nouissimis diebus.
ecce merces operariorum,
qui messuerunt regiones uestras,
quę fraudata est a uobis,
clamat,
et clamor eorum in aures Domini sabaoth introiuit.
epulati estis super terram,
et in luxuriis enutristis corda uestra.
in die occisionis adduxistis et occidistis iustum,
et non restitit uobis.
quorum non es misertus |
patiebantur mala.
tu nunc cruciaris illi consolantur.
Auaritia
(!)
Cum-que hoc ita sit,
eo tamen processit ista auri sacra fames,
ut quę natura saluti hominis consulens terra occultauerat,
ea fossionibus in profundum actis erruere coeperint .
montes cuniculis subruuntur,
et homo cęlum suspicere genitus,
ultro se in ima telluris immergit.
nec supra se pendentem metuit
in usuras,
in immodicam lucrandi cupiditatem inuectus fuerit,
indignantur,
reclamant,
in furorem uertuntur.
Tot auaritię mala consyderans Apostolus dixit:
Respicite igitur ac perpendite diuitiarum mala diuites,
et iam non ad luxuriam his utimini,
sed ad liberalitatem.
Si diuitię affluant nolite cor apponere,
si desunt nolite concupiscere.
Quę-nam stulticia est id appetere,
quod neque seruos repudiat |
neque reges satiat,
et tot malorum quod diximus,
immo plurium quam diximus causa sit?
Aut si nihil ex opulentia mali metuitis,
hoc saltem negare non potestis,
quod omnis
Atque ita Domini suffragante gratia uinces improbas habendi appetitiones |
pręceptum-que implebis in Euangelio dicentis:
Videte et cauete ab omni auaritia,
quia non in abundantia cuiusquam uita eius ex his quę possidet.
Ut uidelicet aliquis ob hoc quia diues est aut diutius uiuat in terra |
aut felicius in cęlo.
Vitę enim ęterna pręmia non opulentię dantur,
sed uirtuti.
et alacer expansis obseruatę in pauperes benignitatis pennis tollaris in cęlum |
et ab illis in superna tabernacula recipiaris,
quibus hic benefeceris.
et tandem ad Dominum conuersus dicas:
stellas,
ignem,
aera,
uentos,
diem,
noctem,
uer,
ęstatem,
autumnum,
hiemem.
foecundauit humum fructibus,
herbis,
arboribus,
distinxit fluminibus,
ligauit montibus,
ditauit metallis,
ornauit gemmis,
repleuit bestiis.
Omnis generis animantia constituit:
alia quę aera peruolarent,
alia quę per terram reperent,
alia quę in aquis natarent.
Cuncta denique quę uidemus |
et quę non uidemus,
ipse dixit et facta sunt,
ipse mandauit et creata sunt.
Cui autem ista seruirent |
qui-que istis pręesset atque
diem,
noctem,
uer,
ęstatem,
autumnum,
hiemem.
foecundauit humum fructibus,
herbis,
arboribus,
distinxit fluminibus,
ligauit montibus,
ditauit metallis,
ornauit gemmis,
repleuit bestiis.
Omnis generis animantia constituit:
alia quę aera peruolarent,
alia quę per terram reperent,
alia quę in aquis natarent.
Cuncta denique quę uidemus |
et quę non uidemus,
ipse dixit et facta sunt,
ipse mandauit et creata sunt.
Cui autem ista seruirent |
qui-que istis pręesset atque dominaretur,
hominem ipsum formauit.
ęstatem,
autumnum,
hiemem.
foecundauit humum fructibus,
herbis,
arboribus,
distinxit fluminibus,
ligauit montibus,
ditauit metallis,
ornauit gemmis,
repleuit bestiis.
Omnis generis animantia constituit:
alia quę aera peruolarent,
alia quę per terram reperent,
alia quę in aquis natarent.
Cuncta denique quę uidemus |
et quę non uidemus,
ipse dixit et facta sunt,
ipse mandauit et creata sunt.
Cui autem ista seruirent |
qui-que istis pręesset atque dominaretur,
hominem ipsum formauit.
Cuius dignitatem et
arboribus,
distinxit fluminibus,
ligauit montibus,
ditauit metallis,
ornauit gemmis,
repleuit bestiis.
Omnis generis animantia constituit:
alia quę aera peruolarent,
alia quę per terram reperent,
alia quę in aquis natarent.
Cuncta denique quę uidemus |
et quę non uidemus,
ipse dixit et facta sunt,
ipse mandauit et creata sunt.
Cui autem ista seruirent |
qui-que istis pręesset atque dominaretur,
hominem ipsum formauit.
Cuius dignitatem et excellentiam Propheta contemplatus |
et ad autorem suum conuersus in
distinxit fluminibus,
ligauit montibus,
ditauit metallis,
ornauit gemmis,
repleuit bestiis.
Omnis generis animantia constituit:
alia quę aera peruolarent,
alia quę per terram reperent,
alia quę in aquis natarent.
Cuncta denique quę uidemus |
et quę non uidemus,
ipse dixit et facta sunt,
ipse mandauit et creata sunt.
Cui autem ista seruirent |
qui-que istis pręesset atque dominaretur,
hominem ipsum formauit.
Cuius dignitatem et excellentiam Propheta contemplatus |
et ad autorem suum conuersus in uocem prorupit dicens:
et pecora campi,
uolucres cęli et pisces maris,
qui perambulant semitas maris.
Vt autem omnia subiecta essent homini,
intelligentia ratione sapientia et cogitationum interprete lingua eum insigniuit |
ac sibi in parte similem reddidit.
Eidem leges pręcepta-que dedit,
per quę ueram ęternam-que beatitudinem consequi posset |
de terra translatus in cęlum,
de corruptione ad incorruptionem,
de mortalitate ad immortalitatem.
ICXC
Atque etiam ut post pręuaricationem,
per quam a tanto exciderat bono,
pristinę gratię
cęleste promittere coepit.
Primus poenitentibus paradisi ianuam aperuit,
quo primus deuicta morte cum corpore ascendit,
ut sequentibus pararet locum |
et post se per sua incedentes uestigia clementer susciperet |
omnium-que bonorum,
quę homini tribui decens fuit ,
faceret consortes.
Tot tantis-que beneficiis dignam referre gratiam non est opis humanę.
quibus etiam Propheta se imparem confitetur dicens:
faceret consortes.
Tot tantis-que beneficiis dignam referre gratiam non est opis humanę.
quibus etiam Propheta se imparem confitetur dicens:
quę retribuit mihi?
Sed quoniam ipsi melius quam nobis nota est inopia nostra,
nihil aliud exigit,
nisi ut in eum credamus,
ei seruiamus,
eius mandatis legibus-que pareamus.
Hoc si pręstabimus,
neque benefecisse nobis illum poenitebit |
neque ea quę pollicitus est pigebit exhibere.
ac tanto quidem libentius hoc faciet,
quanto nos magis in impartienda proximis nostris humanitate exerceri uiderit.
Is enim proxime ad similitudinem eius accedit,
cui potissima cura
quoque atque obliterata ad memoriam reuocabit |
et uerecundia compulsus de reddenda gratia intentius meditabitur.
Quędam autem beneficia palam,
quędam occulte tribuenda sunt.
Quę uirtuti debentur,
palam dari conuenit,
ut et honorandus appareat qui accipit,
et alii eius exemplo ad actiones honore dignas excitentur.
Is uero occulte erit adiuuandus,
quem inopię suę pudet.
cui siquid in aperto obtuleris,
magis proditum se dolebit |
Recte autem non esse beneficium contenderim |
alteri aliquid erripere,
ut alteri dones.
Nam cum beneficium dare liberalitatis uirtus sit |
et aliena rapere auaritię uitium,
quomodo potest dici uirtus,
quę uitio constat?
Quis neget dare elemosinam pietatis esse munus?
et tamen offerre in templum non licet,
quod partum est inique.
Sic enim in Esaia legimus:
quo ipse fruatur restat.
Hanc uerissimam sententiam Domini confirmat autoritas.
uultu grato-que animo sicuti dandum ita et accipiendum erit beneficium.
qui contemptim acceperit,
iam ingratus est,
si sibi beneuole pręstitum est.
Ille uero qui hilare accipit et libenter,
iam persoluit maximam beneficii partem,
quę in animo est.
Reddit enim pro beniuolentia beniuolentiam,
licet nondum munus pro munere retulerit.
Deest interdum referendi copia,
interdum occasio.
reddit.
audeo dicere non minus ingratus est qui non meminit.
quoniam ne tunc quidem gratus fuit,
cum acciperet.
Quod enim libenti animo accipimus,
id non facile obliuiscimur.
Illa uero facillime obliterari solent,
quę minimi ęstimantur.
Qui ergo oblitus est,
is profecto testatur |
se pro uili habuisse quicquid accepit.
Referrem inquis,
si accepti memor fuissem.
inquis,
si accepti memor fuissem.
immo memor accepti fuisses,
si referre gratiam cogitasses.
Ipsa obliuio te ingratitudinis accusat,
qua te defendere ab ingratitudine conaris.
Quę autem res est quę pręcipue faciat ingratos?
alios certe superbia,
alios auaritia.
Illi dignos se beneficio existimant,
et dedisse putant cum acceperint.
hi uero accepisse se dissimulant,
ne reddant.
et quanto cupidius acceperunt,
memor fuissem.
immo memor accepti fuisses,
si referre gratiam cogitasses.
Ipsa obliuio te ingratitudinis accusat,
qua te defendere ab ingratitudine conaris.
Quę autem res est quę pręcipue faciat ingratos?
alios certe superbia,
alios auaritia.
Illi dignos se beneficio existimant,
et dedisse putant cum acceperint.
hi uero accepisse se dissimulant,
ne reddant.
et quanto cupidius acceperunt,
tanto in reddendo
Illi uero qui capessendis uirtutibus operam impendunt,
non rerum emolumenta sequuntur sed morum.
Eis incumbunt officiis,
eorum cura studio-que distringuntur,
in quibus uersantes |
non diuitiis quę improbis etiam communes sunt,
sed quod longe beatius est,
uitę sanctimonia proficiunt.
Quin immo contemptis calcatis-que opibus ad solam uirtutem confugiunt |
neque hanc se consequi posse sciunt,
nisi illas abiecerint.
Et cum
sciunt,
nisi illas abiecerint.
Et cum nihil preciosius uirtute sit,
quis negauerit eos multum lucrifacere qui in dando reddendo-que beneficio et liberales imprimis et grati esse student?
Hęc enim ea res est,
quę amicos comparat,
quę inimicos placat,
quę Deum propiciat,
quę immortalitatem mortalibus donat |
et de terra sublatos cęlo inserit sedibus-que sanctorum.
ut semper beati sint,
qui ut charitatem seruarent,
semper munifici liberales-que fuerunt.
Is autem qui in beneficiis
abiecerint.
Et cum nihil preciosius uirtute sit,
quis negauerit eos multum lucrifacere qui in dando reddendo-que beneficio et liberales imprimis et grati esse student?
Hęc enim ea res est,
quę amicos comparat,
quę inimicos placat,
quę Deum propiciat,
quę immortalitatem mortalibus donat |
et de terra sublatos cęlo inserit sedibus-que sanctorum.
ut semper beati sint,
qui ut charitatem seruarent,
semper munifici liberales-que fuerunt.
Is autem qui in beneficiis compensandis dati accepti
nihil preciosius uirtute sit,
quis negauerit eos multum lucrifacere qui in dando reddendo-que beneficio et liberales imprimis et grati esse student?
Hęc enim ea res est,
quę amicos comparat,
quę inimicos placat,
quę Deum propiciat,
quę immortalitatem mortalibus donat |
et de terra sublatos cęlo inserit sedibus-que sanctorum.
ut semper beati sint,
qui ut charitatem seruarent,
semper munifici liberales-que fuerunt.
Is autem qui in beneficiis compensandis dati accepti rationes dispungit,
nihil preciosius uirtute sit,
quis negauerit eos multum lucrifacere qui in dando reddendo-que beneficio et liberales imprimis et grati esse student?
Hęc enim ea res est,
quę amicos comparat,
quę inimicos placat,
quę Deum propiciat,
quę immortalitatem mortalibus donat |
et de terra sublatos cęlo inserit sedibus-que sanctorum.
ut semper beati sint,
qui ut charitatem seruarent,
semper munifici liberales-que fuerunt.
Is autem qui in beneficiis compensandis dati accepti rationes dispungit,
nec liberalis profecto |
neque gratiam referre,
cum nullius rei indigeat |
bonorum-que omnium plenissimus existat.
Quid ergo sępe in Scripturis de ingratitudine nostra querentem audimus?
Ingratitudinis autem non iure argueretur,
qui gratus esse nequiuisset.
Quę igitur illa res est,
quę nos erga Deum aut ingratos reddat |
aut gratos faciat?
Cuncta nanque Dei sunt.
quicquid dare uoluero,
de suo dem necesse est.
quicquid reddere conabor,
ipse dedit quod reddo.
Quid habes inquit Apostolus |
nullius rei indigeat |
bonorum-que omnium plenissimus existat.
Quid ergo sępe in Scripturis de ingratitudine nostra querentem audimus?
Ingratitudinis autem non iure argueretur,
qui gratus esse nequiuisset.
Quę igitur illa res est,
quę nos erga Deum aut ingratos reddat |
aut gratos faciat?
Cuncta nanque Dei sunt.
quicquid dare uoluero,
de suo dem necesse est.
quicquid reddere conabor,
ipse dedit quod reddo.
Quid habes inquit Apostolus |
quod non accepisti?
aut ingratos reddat |
aut gratos faciat?
Cuncta nanque Dei sunt.
quicquid dare uoluero,
de suo dem necesse est.
quicquid reddere conabor,
ipse dedit quod reddo.
Quid habes inquit Apostolus |
quod non accepisti?
Sed a quo omnia quę habemus accepimus,
ei procul dubio nec dare nec reddere quicquam possumus,
nisi quod ipse largitus est.
Si tamen esse aliquid beneficii,
quod seruus domino suo tribuere possit inuenerimus,
quanuis omnia quę seruus possidet,
domini sint
|
quod non accepisti?
Sed a quo omnia quę habemus accepimus,
ei procul dubio nec dare nec reddere quicquam possumus,
nisi quod ipse largitus est.
Si tamen esse aliquid beneficii,
quod seruus domino suo tribuere possit inuenerimus,
quanuis omnia quę seruus possidet,
domini sint ,
inueniemus et quod homines offerre queant Deo |
et ille oblatum beneficii loco habeat,
offerre uero nolentem ingratitudinis damnet.
Quęro igitur si seruus fideliter
uel perimetur?
Inique talia passum diceremus malum seruum nisi offendisset,
sicut bonum non iure remuneratum,
nisi aliquid pręstitisset.
Cum igitur omnium hominum unus dominus Deus sit |
et omnia quę possidemus ab ipso acceperimus,
beneficium tamen ei pręstamus,
uel uerius reddimus,
quoties mandatis eius paremus,
quoties consulta suscipimus,
monita implemus |
et in omnibus ipsi soli obsequi nitimur.
Offendimus autem si his contraria agimus.
Deum homines-que contemnens,
ingratus est.
Nullum postremo peccatum quod legi aduersatur diuinę,
ingratitudinis uitio uacat.
Illum enim offendimus,
quoties peccamus,
a quo cuncta bona,
quę homini dari queunt accepimus,
accepturi adhuc meliora,
si non ingrati decesserimus.
Operęprecium erit huiusce rei proponere aliquot exempla.
et primo eorum,
quos Dominus gratiam sibi referentes amplexatus est.
loca transportaretur.
Noe
Inde ille parens efficitur duodecim liberorum,
qui duodecim tribubus nomen dederunt |
coeptus-que est uocari Israhel,
hoc est,
Deum uidens.
et,
vidi inquit
Dominum facie ad faciem.
In Aegyptum transmigrans multiplicatur.
Liberis quę euentura erant moriens prophetauit.
Ioseph
illi prophetę,
qui in mandatis Dei,
in Lege,
in omnibus cerimoniis constanter pie-que permansere.
Tales autem eligere solitus est Dominus,
per quos populum erudiret,
a seruitute liberaret,
a periculis errueret,
uictoria donaret |
et de illis quę futura erant admoneret.
Quod si benignissimus Dominus fideliter sibi seruientes |
beneficiorum-que suorum non oblitos |
ita ut dictum est fouet,
ita amplexatur in terris adhuc uiuentes,
quanto magis ad cęlestis beatitudinis
unum,
absque quo nihil est beatum,
tota mente concupiscere?
Merito igitur sequens credentium ętas ad omnia dura atque aspera perferenda coepit accingi,
mollia uero respuere et delicata |
atque in his pręcipue gratiam referre Saluatori,
per quę maximum omnium beneficium se accepisse meminit.
Quid enim maius aut optabilius esse potuit |
quam paradisum per tot secula primi hominis culpa clausum,
per ea demum quę Christus passus est,
nobis fuisse reseratum?
coepit accingi,
mollia uero respuere et delicata |
atque in his pręcipue gratiam referre Saluatori,
per quę maximum omnium beneficium se accepisse meminit.
Quid enim maius aut optabilius esse potuit |
quam paradisum per tot secula primi hominis culpa clausum,
per ea demum quę Christus passus est,
nobis fuisse reseratum?
uictoria
(!)
Vera fidelium uictoria est |
neque deiici aduersis |
neque secundis efferri,
Deo magis quam hominibus obedire |
et carnem spiritui repugnantem in seruitutem redigere.
Quę quidem et illi sancti,
quos persecutionis non attigit gladius,
diligenter obseruarunt.
Dum enim uiuerent,
non cessabant Christo seruiendo uitę instituta uel ipsi discere |
uel alios docere,
uigiliis,
precationibus,
ieiuniis |
Etenim peccauerant
(licet postea poenitentiam egisse credantur)
a quo corpus,
a quo spiritum,
sensum,
intellectum,
Dei similitudinem acceperant.
a quo pręesse bestiis terrę |
et uolucribus cęli |
et piscibus maris iussi erant.
ut his quę terra proferret uescerentur .
et simul ligna,
lapides,
metalla,
ignem quoque et aquam,
tellurem et aera in usum uitę necessarium haberent.
Merito igitur malis mancipati sunt,
cum talem ac tantum
esset magnum eorum crimen,
nisi et magna essent beneficia,
in quem commissum est.
Non tam enim ex se |
quam ex meritis eius qui offensus est,
ingratitudinis culpa pensari debet.
Itaque,
quam grauiter peccauerint,
poena indicat |
quę quidem ad posteros omnes fuit propagata,
propter corruptam radicem,
de qua generantur.
Cayn
4
deinde quod fratri intulerat,
ipse ab aliis ferret.
quidem parua fuit ingratitudo,
illa malicia,
quę Deum ad poenitentiam compulit,
quod hominem fecisset.
plura quam reliquę nationes beneficia accepissent,
magis etiam constanter illum colere debuerunt.
De beneficiis Ivdeis collatis post dilvvivm.
Caput V
Videamus igitur primo,
quę-nam illis ab indulgentissimo rerum largitore Deo pręstita fuerint bona.
deinde quam ingrate ipsi ex aduerso se gessere,
et simul quę postea passi sunt mala.
Iudei
Solis
beneficiis Ivdeis collatis post dilvvivm.
Caput V
Videamus igitur primo,
quę-nam illis ab indulgentissimo rerum largitore Deo pręstita fuerint bona.
deinde quam ingrate ipsi ex aduerso se gessere,
et simul quę postea passi sunt mala.
Iudei
Solis unius Dei ueritas fuit reuelata,
solis leges de cęlo datę,
monstratus cerimoniarum ritus,
oracula futurorum indulta,
Dei uoces palam locutę,
ingentium miraculorum operatio concessa.
Deo fauente timuit eos Aegyptus,
et cum dimittere nollet,
flagella sustinuit.
mare se aperiens siccum euntibus prębuit iter,
et aquę quę illis hinc inde pro muro erant,
Aegyptios cum armis hostiliter insequentes operuere.
In solitudine manna cęlestis cibus pabulum illis prębuit |
et de saxo uirga percusso scaturiens amnis potum.
Iordanis ad fontem suum
Omitto nunc Machabeos |
Iudam,
Simonem,
Ionatham.
qui Dei sui nomine inuocato parua manu ingentes hostium copias pluries fudere.
Magna quidem et immensa beneficia hęc,
maiora tamen accepturi erant,
si istorum quę acceperant largitorem non deseruissent.
Nunc ergo quod superest,
breuiter expediemus,
qua ingratitudine usi sint |
quanta-que Deo ulciscente pati meruere.
Omnium ergo simul in Deum suum infidelitas detegatur |
poena-que infidelitatis.
ut cum hęc nota fuerint,
simul constet et ingratitudinis magnitudo |
et iusti Domini in ingratos pręsens uindicta.
quam siquis euitauerit,
nec futurę quidem,
quę omnium acerbissima est,
obnoxius erit.
Dum Moyses in monte immoratur,
donec tabulas digito Dei conscriptas acciperet,
illi ad idolatriam conuersi uitulum ęneum adorauerunt.
et:
ignis exhalans ducentos et quinquaginta uiros,
qui incensum offerebant absumpsit.
et hoc quidem quia legi diuinę aduersantes usurpare sibi sacerdotium nitebantur.
Vide tamen inconsultam uulgi audaciam.
nihil his quę acciderant territi Moysen et Aaronem nimis procaciter incessebant,
perinde ac si ipsi eos qui perierant interfecissent.
Mox igitur ambobus his ad tabernaculum confugientibus incendium repente illatum uastare coepit proteruos.
Quatuordecim milia ex eis et septingentos concremauit.
Quatuordecim milia ex eis et septingentos concremauit.
Omnes tunc perissent,
ni Aaron iussu Moysi stans inter mortuos et uiuentes Deum orasset.
ad eius preces cessauit ignis.
(!)
Deus enim iniuriam illam illatam sibi deputat,
quę seruis suis indigne infertur.
Quando quidem sic ultus est eos,
qui Moysen et Aaronem minaciter impetere ausi fuerant.
Post hęc profecti de monte Hor per uiam quę ducit ad Mare rubrum pertesi itineris laborem rursum reclamant.
sed neque hoc fuit illis impune.
cessauit ignis.
(!)
Deus enim iniuriam illam illatam sibi deputat,
quę seruis suis indigne infertur.
Quando quidem sic ultus est eos,
qui Moysen et Aaronem minaciter impetere ausi fuerant.
Post hęc profecti de monte Hor per uiam quę ducit ad Mare rubrum pertesi itineris laborem rursum reclamant.
sed neque hoc fuit illis impune.
Ignitorum serpentum ictibus percussi moriebantur.
Hinc tandem humiliatis ac ueniam poscentibus |
Moyses Domino iubente serpentem ex ęre formatum suspendit in ligno,
sed tertio tandem certamine de Beniamin periere uiginti quinque milia.
oppidum eorum Gabaa incensum,
in quo obsessi erant.
idem-que factum reliquis urbibus ac uicis tribus huius.
Ista de Iudicum libro summatim perstringendo protulimus.
quę sequuntur,
Regum continet historia.
Mala decem tribvvm.
Caput VII
Tempore regum
Ob idolatriam, quę maxima in Deum ingratitudo est, diuisum fuit
Iudicum libro summatim perstringendo protulimus.
quę sequuntur,
Regum continet historia.
Mala decem tribvvm.
Caput VII
Tempore regum
Ob idolatriam, quę maxima in Deum ingratitudo est, diuisum fuit Iudeę regnum.
decem tribus in Samariam secessere sub rege Hieroboam, duę reliquę sub Roboam Hierosolymis manserunt.
In Samaria quidem perseuerauit impietatis crimen | Hierosolymitę magis fideles inuenti sunt.
Vitulos ęneos adorabant
,
et hęreditatem suam spreuit.
denique facta est,
quam prophetę prędixerant,
transmigratio Iudeę in Caldeam |
ac tanta prophanę gentis ingratitudo tales quidem poenas dedit.
quę si solę proponerentur |
et nulla futura esset in inferno,
quis adeo temerarius est,
ut audeat esse in Deum ingratus?
Mala Ivdeorvm post Christi passionem propter incredvlitatem.
Caput IX
sepulchrum Discipulos |
an non?
si non uidistis multo sopore fortasse oppressi,
quomodo scire potestis?
sin uidistis,
cur non comprehendistis inermes armati,
paucos multi,
onere sublati corporis grauatos expediti?
Videtis o Iudei custodię uestrę manifestum mendacium |
attamen quę uestra pertinacia est,
uultis potius mendacio credere et perire |
quam sequi ueritatem et saluari.
Quid est autem quod Christum negando multo maiorem experti estis Dei iram |
diuturniorem-que passi calamitatem |
quam cum uitulum adorastis,
quam cum Baal,
Astaroth,
Acharon,
exequi contendunt |
et contemptis terrenę luxurię deliciis post eum currere nunquam desistunt.
Sed ne solos Iudeos accusasse uideamur,
nostrorum quoque in Christum infidelitas (ut alia delicta prętermittantur) in medium ueniat,
non tam quę modo sit,
quam quę olim fuerit |
et ueri assertione uicta desierit.
De ingratitvdine hereticorvm et ivdae proditoris.
Caput X
Cum enim nullum mendacium diu stare possit,
et contemptis terrenę luxurię deliciis post eum currere nunquam desistunt.
Sed ne solos Iudeos accusasse uideamur,
nostrorum quoque in Christum infidelitas (ut alia delicta prętermittantur) in medium ueniat,
non tam quę modo sit,
quam quę olim fuerit |
et ueri assertione uicta desierit.
De ingratitvdine hereticorvm et ivdae proditoris.
Caput X
Cum enim nullum mendacium diu stare possit,
quia nihil firmi,
Itaque iampridem defecit ille diaboli fraude inductus deorum cultus.
Unus autem Deus etiam ab illis inuocatur qui Christum ignorant.
Defecerunt et hereses,
licet falsa ueris mixta in se haberent |
nihilominus quę uera erant manent,
quę falsa,
una cum suis autoribus interierunt.
Arrius
Arrius ab Euangelio alienatus |
impie-que de Trinitate sentiens uentris profluuio extinctus est.
Itaque iampridem defecit ille diaboli fraude inductus deorum cultus.
Unus autem Deus etiam ab illis inuocatur qui Christum ignorant.
Defecerunt et hereses,
licet falsa ueris mixta in se haberent |
nihilominus quę uera erant manent,
quę falsa,
una cum suis autoribus interierunt.
Arrius
Arrius ab Euangelio alienatus |
impie-que de Trinitate sentiens uentris profluuio extinctus est.
Olympius
Iudas.
(!)
Quod si tam ingrati sint,
qui solo errore delinquunt,
quid de te dicam perfide Iuda ?
quibus uerbis tuam accusem ingratitudinem?
quę maior est quam ut fando exprimi queat.
Non solum quę uera recta-que erant,
quę salutaria,
quę sancta,
quę perfecta |
a Magistro ac Domino tuo didiceras,
uerum etiam in consortium ascitus fueras apostolorum |
et tanquam cęteris fidelior apostolicę familię oeconomus factus
Iudas.
(!)
Quod si tam ingrati sint,
qui solo errore delinquunt,
quid de te dicam perfide Iuda ?
quibus uerbis tuam accusem ingratitudinem?
quę maior est quam ut fando exprimi queat.
Non solum quę uera recta-que erant,
quę salutaria,
quę sancta,
quę perfecta |
a Magistro ac Domino tuo didiceras,
uerum etiam in consortium ascitus fueras apostolorum |
et tanquam cęteris fidelior apostolicę familię oeconomus factus et loculos habens,
ut quę omnibus offerebantur,
(!)
Quod si tam ingrati sint,
qui solo errore delinquunt,
quid de te dicam perfide Iuda ?
quibus uerbis tuam accusem ingratitudinem?
quę maior est quam ut fando exprimi queat.
Non solum quę uera recta-que erant,
quę salutaria,
quę sancta,
quę perfecta |
a Magistro ac Domino tuo didiceras,
uerum etiam in consortium ascitus fueras apostolorum |
et tanquam cęteris fidelior apostolicę familię oeconomus factus et loculos habens,
ut quę omnibus offerebantur,
solus dispensares.
at tu (proh
(!)
Quod si tam ingrati sint,
qui solo errore delinquunt,
quid de te dicam perfide Iuda ?
quibus uerbis tuam accusem ingratitudinem?
quę maior est quam ut fando exprimi queat.
Non solum quę uera recta-que erant,
quę salutaria,
quę sancta,
quę perfecta |
a Magistro ac Domino tuo didiceras,
uerum etiam in consortium ascitus fueras apostolorum |
et tanquam cęteris fidelior apostolicę familię oeconomus factus et loculos habens,
ut quę omnibus offerebantur,
solus dispensares.
at tu (proh nefas!) tantorum
(!)
Quod si tam ingrati sint,
qui solo errore delinquunt,
quid de te dicam perfide Iuda ?
quibus uerbis tuam accusem ingratitudinem?
quę maior est quam ut fando exprimi queat.
Non solum quę uera recta-que erant,
quę salutaria,
quę sancta,
quę perfecta |
a Magistro ac Domino tuo didiceras,
uerum etiam in consortium ascitus fueras apostolorum |
et tanquam cęteris fidelior apostolicę familię oeconomus factus et loculos habens,
ut quę omnibus offerebantur,
solus dispensares.
at tu (proh nefas!) tantorum beneficiorum
exprimi queat.
Non solum quę uera recta-que erant,
quę salutaria,
quę sancta,
quę perfecta |
a Magistro ac Domino tuo didiceras,
uerum etiam in consortium ascitus fueras apostolorum |
et tanquam cęteris fidelior apostolicę familię oeconomus factus et loculos habens,
ut quę omnibus offerebantur,
solus dispensares.
at tu (proh nefas!) tantorum beneficiorum prorsus immemor et pecunię cupiditate superatus,
ut triginta argenteos acciperes,
Dominum in mortem tradidisti.
Vicisti tuo parricidio Iudeorum ingratitudinem:
bonum quod acceperant illi,
Ad Tim. prima 6
manus hominum quam non obedisse Deo uiuenti.
Hieremias uero ipsius Domini uerbis animatur ad prędicandum dicentis:
et hunc crucifixum.
Vt-que doceret aliam esse sapientiam carnis,
aliam spiritus, ait:
Sapientiam autem loquimur inter perfectos,
sapientiam uero non huius seculi neque principum huius seculi,
qui destruuntur,
sed loquimur Dei sapientiam in mysterio,
quę abscondita est.
Iccirco sane et Timotheo discipulo ad prędicandum destinato:
destruuntur,
sed loquimur Dei sapientiam in mysterio,
quę abscondita est.
Iccirco sane et Timotheo discipulo ad prędicandum destinato:
|
in fide et dilectione |
in Christo Iesu.
Et ad Titum:
sed secundum spiritum uiuificantem.
Sciat aperire sensus uerborum ambage uelatos |
et in medium proferre |
et ad auditorum emolumenta conuertere.
ut sunt uisa dicta-que prophetarum |
et cerimoniarum ritus ac sacrificiorum |
quę si spiritaliter et per tropologiam non intelligantur,
similia deliramentis anilibus erunt.
|
et cerimoniarum ritus ac sacrificiorum |
quę si spiritaliter et per tropologiam non intelligantur,
similia deliramentis anilibus erunt.
Caput XIV
Ab assentatione autem procul abesse peccatorum castigatorem decet.
ut nihil ad gratiam audientium dicat,
sed ad profectum.
optimi-que medici more utatur |
adhibens uulneribus curationem,
non quę delectet male affectum,
sed quę sanet.
Ab assentatione autem procul abesse peccatorum castigatorem decet.
ut nihil ad gratiam audientium dicat,
sed ad profectum.
optimi-que medici more utatur |
adhibens uulneribus curationem,
non quę delectet male affectum,
sed quę sanet.
tunc quoque prędicationibus erit insistendum,
ut in radice reprimatur malum ne pullulet |
et in mortem multorum fruticetur.
De praedicantivm meritis.
Caput XV
Quisquis in his quę dicta sunt,
diuinę laudis gratia salutis-que proximorum sese pro uiribus exercuerit,
multa quidem in terra,
sed plurima in cęlo beneficia consequetur.
Spiritu Sancto illustrabitur,
scientię capiet incrementum,
uim in suadendo
illos,
qui ad euangelizandum mittendi erant,
igneę linguę,
et ipsi repleti Spiritu Sancto coeperunt loqui (ut Lucas inquit) uariis linguis,
prout Spiritus Sanctus dabat eloqui illis.
Tu quoque o sacerdos,
qui et ante ut disceres quę Dei sunt,
omnem curam operam-que adhibuisti,
et postea ut doceres,
syncero corde feruenti-que in Deum ac proximos charitate pulpitum inscendisti,
si sapienter,
si egregie,
si efficaciter uerba feceris,
nihil tibi arroges,
nihil tuo uel ingenio uel studio plaudas.
totum hoc
Propheta enim Altissimi Sacrarum interpres Scripturarum est.
qui tunc quidem ad cor audientium parat uiam Domino,
cum illi uerbis eius edocti a peccatis per poenitentiam purgantur |
et uirtuti studere incipiunt.
Eidem conuenient laudes illę,
quę apostolis a Domino datę sunt dicente:
uitiorum et contabescat.
Vos estis lux mundi.
Lux mundi est,
cuius uerbis et exemplo fugantur tenebrę ignorantię alienę.
Ciuitas est etiam prędicator supra montem posita,
omnium obiecta oculis,
ut omnes ad illam concurrant |
uel discendo quę dicuntur |
uel ea quę ab eo qui docet fiunt imitando .
Idem lucerna est super candelabrum non aliter quam ciuitas supra montem.
Lucet enim omnibus qui in domo sunt,
et fideles animas doctrinę suę fulgore illustrat
uitiorum et contabescat.
Vos estis lux mundi.
Lux mundi est,
cuius uerbis et exemplo fugantur tenebrę ignorantię alienę.
Ciuitas est etiam prędicator supra montem posita,
omnium obiecta oculis,
ut omnes ad illam concurrant |
uel discendo quę dicuntur |
uel ea quę ab eo qui docet fiunt imitando .
Idem lucerna est super candelabrum non aliter quam ciuitas supra montem.
Lucet enim omnibus qui in domo sunt,
et fideles animas doctrinę suę fulgore illustrat |
uel qualiter
quos Dei Filius,
qui summa ueritas est,
instruxit?
De uestra certe,
non de illorum doctrina est dictum:
Omnis quippe sermo cęlestis animę fideli et iocundus est et gratus.
quando quidem et delectat multum |
et uirtutum studio plurimum confert.
Quoties autem altiora repetitis |
et mentis indagine illa quę in mysterio condita sunt,
ellicitis et in lucem profertis,
uobis conuenit quod in Prouerbiis dicitur:
et in alio psalmo:
domini totidem alia lucratus fuerat,
dixit dominus;
peccatorum.
Quanti autem meriti sit |
peccatorem ad poenitentiam inducere |
et a uitio ad uirtutem reuocare,
ostendit Dominus ad Hieremiam dicens:
firmamenti,
et qui ad iustitiam erudiunt multos,
quasi stellę in perpetuas ęternitates.
In quo uidetur maioris pręstantię fore illorum beatitudo quam aliorum sanctorum.
quando quidem iis rebus comparantur,
quę inter ista nostro aspectui patentia omnium pulcherrima apparent |
et terram omnem suo illustrant lumine.
Ad hęc si eos in terra prę cęteris reuereri iubemur,
quomodo non etiam in cęlo altiorem honoris gradum adipiscentur?
Difficile fuit uxores dimittere,
difficilius ex se genitos a se separare |
utrunque tamen factum sacerdotis adhortationibus historia sacra testatur.
tantum ergo prodest idoneum habere doctorem,
qui uitia increpet et ad uirtutem accendat,
ut ipso audito etiam ea quę incorrigibilia uidentur corrigantur |
et quę uix sperari queunt eueniant.
In Prouerbiis a Salomone est dictum:
dimittere,
difficilius ex se genitos a se separare |
utrunque tamen factum sacerdotis adhortationibus historia sacra testatur.
tantum ergo prodest idoneum habere doctorem,
qui uitia increpet et ad uirtutem accendat,
ut ipso audito etiam ea quę incorrigibilia uidentur corrigantur |
et quę uix sperari queunt eueniant.
In Prouerbiis a Salomone est dictum:
Quid uerbis opus est?
experimenta docent,
quam sit expediens prędicationes audire.
Sępe uidimus his auditis |
Iudeos baptismum poscere Christi,
seculares uiros ac mulieres religionis uota suscipere |
et quę perfectionis sunt,
libera uoce profiteri.
Prędicationes igitur audiendo homines ex malis boni euadunt,
ex bonis meliores,
ex melioribus perfecti,
et ex perfectis beati.
Atque ita
|
sibi-que dominetur?
Si enim nihil prodest homini mundum uniuersum lucrari |
et animę suę pati detrimentum,
consequens est,
ut animę profectus pluris sit |
quam urbes debellare,
quam terrarum orbem sibi subdere |
et omnibus quę ubique sunt nationibus pręesse atque dominari.
Adde quod multi reges ac principes,
qui ab hominibus honorantur,
Deo exosi sint.
quicunque autem probe sancte-que uixerit,
siue liber |
siue seruus,
non potest ei non esse gratissimus
uixerit,
siue liber |
siue seruus,
non potest ei non esse gratissimus quidem atque charissimus.
Quid autem iuuat |
regnis pręsidere,
et ab ipso rege regum reprobari?
Regnum tibi si hostis non abstulerit,
certe auferet mors,
quę semper propinquior est quam creditur.
Cęlestis uero beatitudinis pręmium |
perpetuum est et perenne.
Nullius minas metuet,
qui illud consecutus fuerit,
nullos casus formidabit semper-que felix ac beatus erit,
quem semel Dominus in
pręsepe uacuum est.
ubi autem plurimę segetes,
ibi manifesta fortitudo bouis.
Nam quemadmodum de labore boum paleis ac feno impletur pręsepe,
ita per studium prędicationis auditorum corda imbuuntur pręceptis iustitię exemplis-que uirtutum |
et fructum faciunt operando quę didicerunt.
atque tunc bouis triturantis,
cuius os uinciri Lex prohibet,
fortitudo apparet,
cum in plebe ubi lolium et steriles auenę erant,
bonarum actionum seges exurgit.
Porro ubi non sunt boues isti,
ibi pręsepe non solum uacuum est,
aquę,
sed audiendi uerbum Domini.
Itaque uerendum est,
si in ciuitate suis temporibus non affuerit euangelicę disciplinę prędicator,
ne ad extremum usque scelerum peruentum sit.
Quod cum acciderit,
nihil reliquum est,
nisi ut funditus euertatur gens illa et pereat,
quę ab eo,
cuius nutu cuncta sustentantur,
derelicta erit.
Sunt pręterea qui discere quidem uellent,
sed non est qui doceat.
esuriunt et sitiunt iustitiam,
Quoniam uero prędicandi ac
De corporis manvvmqve labore.
Caput XIX
Quoniam uero prędicandi ac docendi exercitatio ad eruditos tantum pertinet,
simplicibus et indoctis eam dabimus exercitationem,
quę corporis manuum-que labore constat.
Iuuat enim post soluta precationum sacrificia operis aliquid facere,
ut habeat mens et cogitatio in quo se occupet |
et minus libera sit facultas euagandi per illas rerum temporalium uanitates,
quę uel inuitis nobis
dabimus exercitationem,
quę corporis manuum-que labore constat.
Iuuat enim post soluta precationum sacrificia operis aliquid facere,
ut habeat mens et cogitatio in quo se occupet |
et minus libera sit facultas euagandi per illas rerum temporalium uanitates,
quę uel inuitis nobis obrepere interdum et obuersari animo solent.
Honestus quique labor monacho conuenit:
aut legere |
aut scribere quę sancta sunt.
pingere etiam uel fingere sanctorum imagines,
quarum contemplatione accendatur ad
cogitatio in quo se occupet |
et minus libera sit facultas euagandi per illas rerum temporalium uanitates,
quę uel inuitis nobis obrepere interdum et obuersari animo solent.
Honestus quique labor monacho conuenit:
aut legere |
aut scribere quę sancta sunt.
pingere etiam uel fingere sanctorum imagines,
quarum contemplatione accendatur ad uirtutem.
Item in horto plantas ponere,
sarculo inutiles herbas excerpere,
humum ligone uersare,
riuulis irrigare |
et siquid aliud res exegerit,
holitoris
7
texere,
ligna dolare,
onera ferre |
et quicquid Dei seruo non illicitum factu creditur peragere.
neque committere,
ut inertia uictus quiescat |
et quę prędicationi aut lectioni supersunt tempora,
ocio sibi perdat.
Ista autem o monache,
quę tibi facienda iniungimus,
ne quasi uilia et abiecta contemnas,
illi qui talia factitarunt,
a Domino sublimati sunt.
Petrus. Paulus
Piscabatur Petrus cum aliis etiam post acceptum apostolatum |
Paulus
suis pedes abluere |
tergere-que ablutos.
Qui talia detrectat,
scias illum nondum ad humilitatis uirtutem peruenisse.
Seruilia igitur opera fac,
ut humilieris.
laboriosa,
ut carnis petulantiam domes,
uenalia ut uictum pares,
religiosa quę pingendo uel fingendo fiunt,
ut quod professus es constantius exequaris.
Etenim sanctorum simulachra siue picta siue ficta si iugiter spectentur,
stimuli sunt desidię fugiendę laboris-que subeundi.
dum ad
Et siquis non uult operari inquit |
nec manducet.
Cum-que esset Ephesi (ut Lucas refert) ad maiores natu locutus est:
dabis repulsam |
paratior-que ac promptior ad soluenda precum uota redderis
.
Nam quemadmodum uarius cibus appetentiam edendi prouocat |
et coena placet in qua apponuntur alię dapes diuersę-que ab illis,
quę in prandio fuerunt,
ita et orationem gratiorem faciet magis-que delectabilem alterius operis uicissitudo.
Quod autem ait Dominus:
est.
Qui ergo manus suas ad aliquid honesti faciendum non extendit,
pecudi certe similior est quam homini,
aut etiam pecude deterior.
Mutum enim animal in multos usus utile est,
homo uero ociosus nulli prodest,
sibi autem etiam nocet plurimum.
ut ex his quę dicta sunt,
satis constat.
Iccirco sane et ab hominibus male audit |
et a Deo reprobatur.
Alii eum statuam lapideam appellant,
alii inertem asellum,
alii fatuam anum |
aut nihili
itaque et ab Ecclesia propellitur |
et ab ore Domini ueluti mucidus panis expuitur |
atque ad tenebras relegatur,
ut semper patiatur malum,
qui nunquam facere uoluit bonum.
ociose,
quod nihil boni agens adhuc non plecteris.
Dilatio poenę est istud,
non uitii impunitas.
Quanto diutius ociatus fueris,
si te saltem in fine non correxeris,
tanto acrius punieris.
In salicibus infructuosis,
in medio Babylonis |
quę est mentis in deliciis perditę confusio |
suspendisti organa sensuum tuorum,
turpi uoluptati deditus |
et ad flagitia in dies magis declinans.
Quousque abutere patientia Domini emendationem tuam expectantis?
Non uides,
non
66.
qui se cęteris pręferre non dubitauit,
publicano etiam postponendus iudicatur.
De exaltatione hvmilivm in lege.
Caput XXII
Non solum autem quę poposcerint humiles consequuntur,
sed etiam mirabilium operum gratia donantur,
et post hęc pręmia beatitudinis ęternę cumulatius capiunt.
uiuerent gratiam acceperint.
Cęcos illuminare,
leprosos mundare,
mortuos uiuificare nulla possunt medicamenta
,
isti potuerunt.
Si magna gratia hęc,
haud dubium,
quin etiam magna quę gratiam secuta est merces fuerit.
Quanto igitur humiliores Deo seruiendo erimus,
tanto gloriam celsiorem consequemur.
Maria mater dei.
poteram,
Mariam tamen Dei matrem,
eius-que filium Saluatorem nostrum silentio prętermittere nullo modo possum.
Hęc fabro desponsata fuerat,
in turba pauperum incognita latebat.
in tantum autem humilitate placuit,
ut a Deo electa sit,
quę Dei Filium generaret.
Vnde ipsa gloriatur dicens:
.
Ab angelis nunciabatur,
a pastoribus quęrebatur,
a magis adorabatur,
et tamen ipse contemptibilis et despectus apparere uolebat.
Adultus non habuit ubi caput reclinet suum.
alienis impensis sustentatus est,
alieno usus hospitio.
Qui cęlum terram-que fecerat |
et quę in eis sunt,
hic die ac nocte in laboribus fuit |
docendo,
sanando,
orando.
miracula operabatur et latere uolebat.
Super asinam sedens intrauit Hierosolymam,
cuius sedes cęlum |
et terra scabellum pedum erat.
Lauit discipulorum suorum pedes,
cui angeli seruiebant.
quos ipse saluare uenerat,
comprehendi,
ligari,
conspui,
cędi,
occidi uoluit.
Atque ita se submisit obtulit-que ultro omnibus impiorum iniuriis,
qui mundum pugillo continet,
qui terram respicit et facit eam tremere,
in quem angeli intueri gaudent,
quia uita est omnium quę uiuunt,
et autor quę subsistunt.
Quid ergo uel magnificentia eius maius |
uel humilitate abiectius?
Nemo ęquare potest eius humilitatem,
quia nemo habet tantam de qua descendat sublimitatem.
Satis est si uestigia eius
uenerat,
comprehendi,
ligari,
conspui,
cędi,
occidi uoluit.
Atque ita se submisit obtulit-que ultro omnibus impiorum iniuriis,
qui mundum pugillo continet,
qui terram respicit et facit eam tremere,
in quem angeli intueri gaudent,
quia uita est omnium quę uiuunt,
et autor quę subsistunt.
Quid ergo uel magnificentia eius maius |
uel humilitate abiectius?
Nemo ęquare potest eius humilitatem,
quia nemo habet tantam de qua descendat sublimitatem.
Satis est si uestigia eius obseruantes,
quantum
designamus,
humiles appellando demissi generis in plebe uulgari uiros?
uel illa quam etiam rebus inanimatis insensibilibus-que damus?
nam et locum humilem dicimus,
qui pressior iacet inter eminentes atque demissior,
et humilem arborem,
quę non multum ab humo errecta sit.
Sunt et alia duo humilitatis genera in Scripturis obseruata:
alterum cum quis aliorum iniquitate opprimitur affligitur-que,
iuxta illud:
ob suam culpam poenis aut calamitate aliqua grauatur,
secundum illud:
Nam licet callida simulatione falli possint homines,
Deus tamen nunquam fallitur:
omnia nuda et aperta sunt oculis eius |
ipse cordis et renum scrutator unicuique reddet iuxta opera eius |
quę tunc quidem iudicanda exponentur,
cum nihil erit occultum quod non sciatur,
neque absconditum quod non reueletur.
epistola prima 5
ut faciat seruus quod uetat dominus |
uel facere nolit quod ille iussit.
Hoc autem proprium superborum esse negari non potest.
Quanuis igitur uarię sint peccati species,
una tamen omnium mater est superbia.
ita ut cum ipsis peccatis quę genuit,
simul uiuat,
simul moriatur.
Nemo quippe desinit esse superbus,
nisi cum desierit esse peccator.
Peccata tamen quę plus in se superbię habent,
hęc sunt:
sui confidentia,
inanis glorię appetitio,
aliorum contemptus,
Quanuis igitur uarię sint peccati species,
una tamen omnium mater est superbia.
ita ut cum ipsis peccatis quę genuit,
simul uiuat,
simul moriatur.
Nemo quippe desinit esse superbus,
nisi cum desierit esse peccator.
Peccata tamen quę plus in se superbię habent,
hęc sunt:
sui confidentia,
inanis glorię appetitio,
aliorum contemptus,
de se iactatio ostentatio-que,
neminem pati sibi superiorem |
et ne ęqualibus quidem facilem se pręstare.
super puluerem terrę capita pauperum |
et uiam humilium declinant.
Sedechias
Sedechias quoque filius Chanaan uolens uideri propheta,
cum prospera regi Samarię Achabo prędixisset,
Micheę contraria quę et euenerunt prophetanti colaphum infregit dicens:
Assyriorum metropolim,
cui Dominus poenitenti et humiliatę pepercit,
postremo tamen insolenter elatam repenti ruina concidere permisit.
Ideo illi per Sophoniam superbię crimen obiicitur dicentem:
Hęc est ciuitas gloriosa habitans in confidentia,
quę dicebat in corde suo:
Ego sum,
et extra me non est alia amplius.
quomodo facta est in desertum,
cubile bestię?
omnis qui transit per eam,
sibilabit et mouebit manum.
quasi dolens eam quę fuerat iam non esse.
sicut et psalmista ait:
crimen obiicitur dicentem:
Hęc est ciuitas gloriosa habitans in confidentia,
quę dicebat in corde suo:
Ego sum,
et extra me non est alia amplius.
quomodo facta est in desertum,
cubile bestię?
omnis qui transit per eam,
sibilabit et mouebit manum.
quasi dolens eam quę fuerat iam non esse.
sicut et psalmista ait:
Alteri enim terrenis negociis dediti auaritię student.
alteri nihil magis curant |
quam ut fama honoribus-que emineant.
ut-que id assequantur,
neque homines |
neque Deum offendere uerentur.
Destituit enim eos ratio,
ac ueluti pecora pręsentia tantum aspiciunt |
et futura quę ęterna sunt non recogitant.
Quod si quid etiam bene fecerint,
suę uirtuti non diuinę gratię tribuunt.
Contra quos clamat Esaias dicens:
angelo exercitibus,
fugere coactus est a moenibus Hierosolymę urbis quam obsederat,
et cum Niniuen peruenisset,
a filiis fuit interemptus .
Balthasar
postremo nocte insequente interfectus est.
Anthiochus
propterea per prophetam audiuit diuitias illas ad Babylonem transferendas una cum liberis nepotibus-que suis.
Sed quoniam submisit se Domino,
dilata est calamitas ad regni successores.
Ipse uero mali huius expers decessit,
non tamen absque dolore eorum quę post se nouerat esse futura.
apostoli
ministrat?
nonne qui recumbit?
ego autem in medio uestrum sum,
sicut qui ministrat.
Is igitur qui pręferri aliis concupiscit,
gentilitatem sapit.
qui uero uel in dignitate positus minoribus ministrat ea quę ad consequendam salutem necessaria sunt uirtutum pręcepta |
siue ad sustentationem uitę opportuna subsidia,
hic Christi discipulus est,
humilitate deiectus,
dignitate pręstans,
non quęrens quę sua sunt,
sed quę aliorum.
gentilitatem sapit.
qui uero uel in dignitate positus minoribus ministrat ea quę ad consequendam salutem necessaria sunt uirtutum pręcepta |
siue ad sustentationem uitę opportuna subsidia,
hic Christi discipulus est,
humilitate deiectus,
dignitate pręstans,
non quęrens quę sua sunt,
sed quę aliorum.
De superbia Diaboli | et Superborvm damnatione.
Caput VII
Ille pręterea qui tumide arroganter-que sese gerere non desierit,
sapit.
qui uero uel in dignitate positus minoribus ministrat ea quę ad consequendam salutem necessaria sunt uirtutum pręcepta |
siue ad sustentationem uitę opportuna subsidia,
hic Christi discipulus est,
humilitate deiectus,
dignitate pręstans,
non quęrens quę sua sunt,
sed quę aliorum.
De superbia Diaboli | et Superborvm damnatione.
Caput VII
Ille pręterea qui tumide arroganter-que sese gerere non desierit,
hic diaboli
autem superborum poena futura sit,
pręsentia demonstrant.
Nam si in uita quoque grauissime plectuntur,
haud dubium quin multo acerbiora passuri sint |
post mortem in inferno,
nisi decedentium comes fuerit humilitas.
Id quanquam ex his quę diximus perspicue apparet,
addamus tamen et alia quędam de Scripturis,
ut quo plures aduersus uitium istud sententias didicerimus,
in euitando efficiamur diligentiores.
Per Esaiam superbis minatur Dominus dicens:
effugiet,
quam futuram Malachias denunciat dicens:
Babylon
Caldeorum hęc metropolis erat,
inter septem mundi spectacula a scriptoribus numerata,
tanta ędificiorum magnificentia ,
ut pene incredibilia sint,
quę de illa narrantur.
Muris coctilibus cincta,
Semiramidis reginę opus,
cuius ambitus (ut Herodotus prodidit ) sexaginta quattuor milium passuum erat,
ut Strabo,
trecentorum et octoginta stadiorum.
Extendet Dominus manum suam super aquilonem et perdet Assur,
et ponet speciosam in solitudinem |
et in inuium |
et quasi desertum.
paulo post:
perficere curabit.
Abraham
Non itaque pius sed impius est habendus,
qui domini transgreditur legem,
ut seruo indulgeat et blandiatur,
magis-que hominem offendere metuit,
mortalem,
fragilem,
caducum,
quam Deum immortalem,
ęternum,
omnipotentem,
omnium quę ubique sunt opificem,
omnium dominum ac moderatorem.
ex lege diuina non licere sibi alienigenis mulieribus copulari,
cum illis quas duxerant,
diuortium fecisse |
ac de ipsis genitos abdicasse.
Vincere enim debet omnem erga alios amoris affectum sola Deo parendi atque obsequendi sedulitas.
Quę profecto si nobis contigerit,
nullus hominum timor obstabit,
nullus pudor,
quin agamus,
quicquid uel a Domino |
uel a pontifice uel a collegii nostri pręposito iniunctum fuerit.
Non timuerunt sancti prophetę
et eo quod prohibet abstineamus.
Cuncta quęcunque sunt,
autorem suum agnoscunt |
et ei obtemperant.
Cęlum,
terra,
mare,
uolucres,
pecora,
pisces,
nec animantia tantum,
uerum etiam inanimata eandem naturam seruant,
quę illis ab initio est collata ,
et nunquam ordinem suum,
quem a Conditore acceperunt transgrediuntur.
Vnde psalmista Dominum alloquitur et ait:
terram et permanet |
ordinatione tua perseuerat dies,
quoniam omnia seruiunt tibi.
et in alio psalmo dicitur:
grando,
nix,
glacies,
spiritus procellarum,
quę faciunt uerbum eius,
montes et omnes colles,
ligna fructifera et omnes cedri,
bestię et uniuersa pecora,
serpentes et uolucres pennatę.
Cuncta igitur quę subsistunt,
uerbum Dei faciunt,
bruta utique ratione carentia,
sensibilia atque insensibilia,
et nos quos ille intellectu donauit,
ueritatis cognitione illuminauit,
ęternis bonis dignos reddidit,
non faciemus?
Creatori,
Redemptori,
Saluatori nostro non parebimus?
ęternis bonis dignos reddidit,
non faciemus?
Creatori,
Redemptori,
Saluatori nostro non parebimus?
Non ille nostra indiget obedientia,
sed nos illius indigemus imperio.
qui ideo imperat aliquid,
ut bona conferat obedientibus.
Quę autem his qui obediunt conferenda sunt,
obedire nolentes mereri non poterunt.
Qualia uero et quanta sint obedientium bona docebo,
si prius quibus post Deum obediendum sit uiderimus.
Qvorvm imperio
non aduersatur iussioni |
neque eorum qui pręsidibus pręsunt imperio;
ut semper maioribus honor deferatur in obediendo.
dicente Apostolo:
sunt.
itaque qui resistit potestati,
Dei ordinationi resistit.
qui autem resistunt,
ipsi sibi inquit damnationem acquirunt.
Quoties ergo imperatum est,
quod potestati quę a Deo est conuenit,
parere debemus ut Deo.
At uero cum male,
impie,
iniuste aliquid iussum fuerit,
malignitati eius qui iussit resistendum est |
neque quod fieri uoluit faciendum.
Talis quippe iussio nequaquam sequitur ordinem a Deo datę potestatis,
sed eius qui abutitur
concordent uoluntate |
nec ab ęquo honesto-que uideantur discrepare.
Et si carnalibus dominis tanta animi solicitudine obediendum sit,
quanto magis domino spiritali,
qui animarum nostrarum curam gerit |
et illa duntaxat iubet quę magis ad consequendam pertinent salutem?
Recte itaque hortatur nos Apostolus et ait:
et supplicia passi sunt |
quomodo ergo bona terrę comederunt,
cum tribulationes in uita tolerarint?
Bona igitur terrę illa esse reor,
quęcunque nobis materiam prębent exercendę uirtutis.
Multa autem uulgo bona putantur,
quę potius mala sunt,
quia peccandi occasionem licentiam-que suppeditant.
ut sunt diuitię quę luxuriam alunt,
et dignitates mundi atque honores,
quę superbię fomenta sunt.
Post hęc in eodem propheta Dominus ait ad domum Iacob:
in uita tolerarint?
Bona igitur terrę illa esse reor,
quęcunque nobis materiam prębent exercendę uirtutis.
Multa autem uulgo bona putantur,
quę potius mala sunt,
quia peccandi occasionem licentiam-que suppeditant.
ut sunt diuitię quę luxuriam alunt,
et dignitates mundi atque honores,
quę superbię fomenta sunt.
Post hęc in eodem propheta Dominus ait ad domum Iacob:
Bona igitur terrę illa esse reor,
quęcunque nobis materiam prębent exercendę uirtutis.
Multa autem uulgo bona putantur,
quę potius mala sunt,
quia peccandi occasionem licentiam-que suppeditant.
ut sunt diuitię quę luxuriam alunt,
et dignitates mundi atque honores,
quę superbię fomenta sunt.
Post hęc in eodem propheta Dominus ait ad domum Iacob:
sunt.
Post hęc in eodem propheta Dominus ait ad domum Iacob:
21
uobis manus suas |
et persequentur,
tradentes in synagogas et custodias,
trahentes ad reges et pręsides propter nomen meum.
Postremo ait:
Eritis odio omnibus hominibus propter nomen meum.
Quę est igitur pax ista,
quę obedientibus promittitur,
si Christi discipulis non pax sed odia hominum offeruntur?
De interiori ergo pace intelligendum est,
quoniam obedientes mandatis non perturbantur animo,
sed semper in spe futuri boni conquiescunt.
ac tanto magis iustitię operibus proficiunt,
quanto
pręsentibus bonis deliniuntur.
Longęuitas etiam promissa est dicto audientibus.
quam quidem beatioris uitę ęternitatem interpretari possumus.
Nulla enim felicitas est |
in hac lachrymarum ualle diu commorari.
Illa ergo dierum longitudo quę finem non habet,
ipsis qui obediunt proponitur.
dicente ad Salomonem Domino:
cui et ipsi parere debeant.
Regni stabilimentum est obseruatio mandatorum Dei.
Sic enim ait Dominus ad Hieroboam:
tecum et ędificabo tibi domum fidelem,
quomodo ędificaui Dauid domum,
et tradam tibi Israhel.
Ad Iehu quoque regem Israhel locutus est:
Custodiebant testimonia eius |
et pręceptum quod dedit illis.
eadem Ioannis apostoli sententia est in Epistola dicentis:
Obedientia postremo facit,
ut inter amicos et discipulos Christi censeri mereamur,
postea tandem cum Christo quoque beati futuri.
Luc. 10
qua sola inter se differunt poenę damnatorum.
ut qui magis peccauit,
acrius torqueatur.
Non solum igitur poenis ęternis,
uerum etiam amarissimis afficientur |
illi qui cognouerunt,
et non obedierunt.
Porro ut omnia mala quę contumacibus proposita sunt effugiamus |
et simul bona consequamur sempiterna,
Christus Dominus ut in omnibus,
ita et hac in parte nobis imitandus est.
Ipse ad Patrem |
cęlis .
moyses
lędi uetuit |
atque inoffensum dimisit.
Cum enim filii Absalonis premeretur seditione:
Forte inquit respiciet Dominus afflictionem meam,
et reddet mihi bonum pro maledictione hac .
Si mundus uos odit,
scitote quia me priorem uobis odio habuit. si de mundo fuissetis,
mundus quod suum erat diligeret. quia uero de mundo non estis,
sed ego elegi uos de mundo,
propterea odit uos mundus.
Quoties ergo patimur,
quę in carne passus est Dei filius,
quę passi sunt electi serui eius,
ęquo animo toleremus.
Non est seruus maior domino .
aut fateamur nos,
qui multorum criminum conscii sumus,
indignos esse iniuria |
et illum dignum,
quia me priorem uobis odio habuit. si de mundo fuissetis,
mundus quod suum erat diligeret. quia uero de mundo non estis,
sed ego elegi uos de mundo,
propterea odit uos mundus.
Quoties ergo patimur,
quę in carne passus est Dei filius,
quę passi sunt electi serui eius,
ęquo animo toleremus.
Non est seruus maior domino .
aut fateamur nos,
qui multorum criminum conscii sumus,
indignos esse iniuria |
et illum dignum,
qui peccatum non fecit.
uel illos qui
plura potius perdere ad conseruandam animi patientiam |
quam ad infringendam altercationibus deseruire.
Eundem sensum habet,
quod in Luca dicitur:
ut liberius expeditius-que Deo seruirent,
sponte abiecerunt?
Lętare potius oblatam tibi occasionem uitę perfectioris ineundę.
dicente Domino:
Thesaurus autem in uase isto fragili animus est,
quem nulla uis potest offendere pręter peccatum.
Peccas autem si morbi molestiam fers impatienter.
Quę igitur dementia est,
cum corpus langore torquetur,
committere ut etiam animus impatientię peste lędatur?
Gratias Deo age ęger,
gratias age sanus,
et tolerantię merito ad ęternam peruenies salutem,
ubi nec morbos ultra timebis |
Gratias Deo age ęger,
gratias age sanus,
et tolerantię merito ad ęternam peruenies salutem,
ubi nec morbos ultra timebis |
nec mortem.
Iob
Hęc sunt illa duplicia,
quę accepisse Iob memoratur post humiliter toleratas erumnas.
Cum enim ditissimus inter municipes suos fortunatissimus-que esset,
amisit simul facultates,
iumenta,
seruos,
liberos,
omnium in suo corpore membrorum sanitatem |
et tamen nihil interea stultum de ore eius prodiit.
Quicquid ergo nobis ad beatitudinem transituris non uidetur uiam impedire,
tolerabile est |
et iustę querelę causam dum uirtuti nihil officit,
excludit.
Ad illa ueniamus,
quę falso fortuita mala nuncupantur,
cum nihil sit quod non prouidentia diuina contingat.
Ea sunt terrę maris-que pericula,
proscriptiones,
exilia,
carceres,
tormenta |
cędes |
incendia |
contingat.
Ea sunt terrę maris-que pericula,
proscriptiones,
exilia,
carceres,
tormenta |
cędes |
incendia |
cętera-que id genus multa.
Quę ut fortiter perferantur,
primo sciendum aduersa quęque in hac uita necessario euenire |
et tam bonis quam malis esse communia.
sed iustis bona esse iniustis uero mala,
si modo castigati non se correxerint.
Porro istę aduersitatum causę sunt.
Iustis ideo accidunt,
ut per
igitur diuini erga te amoris habes,
quoties aduersis concuteris,
quoties calamitatum procellis iactaris.
Fruantur suis deliciis luxuriosi,
tu uero Domino tuo placere studens asperitatibus te exerce.
Arcta enim et angusta uia est,
quę ducit ad salutem,
lata atque ampla,
quę mittit in perditionem.
Hinc est quod sanctissimi homines prospera mundi contemnentes |
renunciantes-que pręsentibus bonis tolerant spontaneam paupertatem,
ieiunant,
quoties calamitatum procellis iactaris.
Fruantur suis deliciis luxuriosi,
tu uero Domino tuo placere studens asperitatibus te exerce.
Arcta enim et angusta uia est,
quę ducit ad salutem,
lata atque ampla,
quę mittit in perditionem.
Hinc est quod sanctissimi homines prospera mundi contemnentes |
renunciantes-que pręsentibus bonis tolerant spontaneam paupertatem,
ieiunant,
esuriunt,
sitiunt,
algent,
uigilant,
orant,
peregrinantur,
ego bibiturus sum?
docens |
glorię suę consortem fieri non debere,
qui passionum suarum se non fecerit participem.
Hęc itaque crux et hic calix sunt stigmata illa Domini nostri Iesu Christi,
quę se in suo corpore portare Apostolus gloriabatur dicens:
maledicimur et benedicimus;
persecutionem patimur et sustinemus;
blasphemamur et obsecramus |
tanquam purgamenta huius mundi facti sumus,
omnium peripsema usque adhuc.
Siqua talia tibi casu contingant,
quę multi pro Christo sponte subire solent,
de necessitate fac uoluntatem,
libenter cuncta sustinendo,
quorum patientia Domino tuo te redditura sit chariorem.
Beatus eris si cum Propheta dicere poteris:
Quantum prosint res adversę.
Caput XVII
Prosunt igitur non obsunt aduersa,
si ęquo animo perferantur.
Si enim assuesces ferre difficilia,
quę facilia sunt feres leuius.
Deinde per patientiam aduersitatum pro delictis facimus satis.
quoniam quę per uoluptatum blandimenta perpetrantur,
per contrarii doloris tolerationem purgari debent.
igitur non obsunt aduersa,
si ęquo animo perferantur.
Si enim assuesces ferre difficilia,
quę facilia sunt feres leuius.
Deinde per patientiam aduersitatum pro delictis facimus satis.
quoniam quę per uoluptatum blandimenta perpetrantur,
per contrarii doloris tolerationem purgari debent.
Et cum hoc contigerit,
tunc est nobis Dominus |
rationem-que sese transfert.
Tunc et fragilitatem nostram plenius recognoscimus |
et summi Dei potentiam sublimius contemplamur.
Ex rebus autem prospere fluentibus plerunque supra humanę conditionis uires efferimur ,
et dum plagas non sentimus,
de ipso omnium quę in mundo accidunt plagarum autore minus cogitamus.
Manasses
Manasses dum feliciter regnaret,
pessimus erat,
amisso regno et in seruitutem redactus optimus euasit.
Vnde ait Scriptura:
extollunt |
neque frangunt aduersa;
in utroque rerum euentu eandem seruat animi constantiam.
Sed in aduersis si non melior,
certe tutior efficitur.
Semper enim ad delinquendum magis prouocant,
quę secundo flatu feruntur.
De patientia martyrii.
Caput XIX
Porro ad confirmandam patientię uirtutem |
pręter ea quę hactenus dicta sunt,
martyrum Christi uictorias
Semper enim ad delinquendum magis prouocant,
quę secundo flatu feruntur.
De patientia martyrii.
Caput XIX
Porro ad confirmandam patientię uirtutem |
pręter ea quę hactenus dicta sunt,
martyrum Christi uictorias atque triumphos contemplari operęprecium erit.
Eculei,
laminę,
sartagines,
fustigationes,
omnia tormentorum genera proponebantur illis,
qui gentilium deos adorare
quam illi constantes essent in proposito,
quam parati ad omnia extrema subeunda prius |
quam ut Christum desererent |
et cogitare cogebantur |
nequaquam uanum esse,
quod tormentorum patientia uitę-que impendio defendi cernebant |
miraculorum etiam magnitudine,
quę per illos fiebant commoti conuertebantur.
et qui paulo ante in christianos grassati fuerant,
cum christianis necari optabant.
Atque ita auctis ampliatis-que rebus christianitas pręualere coepit,
infidelitas dissolui et euanescere.
diaboli potestas calcari.
Ipso denique martyrum sanguine creuit Ecclesia |
et effuso cruore pinguior facta perquam huberem emisit segetem fidelium filiorum.
O beata mors,
quę mortalibus largita est immortalitatem,
infidelibus fidem,
et errantibus ueritatem,
pereuntibus salutem |
et pro Christo patientibus gloriam.
Cui unquam regum principum-que terrę tantum boni attulere opes,
uos mentientes propter me.
gaudete et exultate,
quoniam merces uestra copiosa est in cęlis.
Quam certe mercedem si alta mente consyderabimus,
terrena omnia facile contemnemus.
neque omnino quicquam toleratu graue uidebitur,
quoties bona,
quę pro malorum perlatione compensanda sunt cogitabimus.
Immensa enim et ineffabilia sunt illorum bona de quibus in Apocalypsi dicitur:
obstinatis.
a Domino arguuntur,
eo quod denario pro opera accepto |
aliis qui tardius ad operantum accesserant,
ex conductoris liberalitate tantundem datum fuisse dolebant.
Non est itaque negligendum sed maxime curandum,
ut etiam ab his caueas,
quę uel leui increpatione digna cognoueris.
digna cognoueris.
De impatientiae vitio erga proximvm.
Caput XXV
Persequamur igitur nunc in proximos impatientiam |
ostendamus-que quanto ipsa suo autori detrimento sit.
Hęc est quę nos facit iracundos,
ita ut leuissimis interdum de causis intemperanter commoti rixemur,
depugnemus,
ad arma concurramus.
Canum ferocium ista rabies est,
qui portento tantum contra se digito irritantur |
et frendenti rictu hominem
tota de rebus terrenis est.
a quibus certe quanto secedimus longius,
tanto proximiores Deo efficimur.
Cui quidem si iungi uolumus,
humilitate opus est |
et patientia et omni mansuetudine,
non supercilio,
non indignatione neque ira,
quę Deus odit et execratur.
Post hęc mentem quoque hominis excęcat impatientia |
et quę recta uera-que sunt,
non sinit dignosci neque intelligi.
Ideo-que ista animi perturbati passio maxime
Cui quidem si iungi uolumus,
humilitate opus est |
et patientia et omni mansuetudine,
non supercilio,
non indignatione neque ira,
quę Deus odit et execratur.
Post hęc mentem quoque hominis excęcat impatientia |
et quę recta uera-que sunt,
non sinit dignosci neque intelligi.
Ideo-que ista animi perturbati passio maxime in iudiciis faciendis cauenda est.
Nunquam enim iuste iudicabit,
qui iratus est.
ipsos-que uoluminis autores comprehendi iussisse.
quęsitos ad necem (ut Scriptura ait) Dominus abscondit ac de rege pro culpa puniendo dixit:
Non erit ex eo qui sedeat super solium Dauid;
et cadauer eius proiicietur ad ęstum per diem |
et ad gelu per noctem.
insuper mala quę in uolumine descripta fuerant,
se adducturum affirmauit.
in
quos animaduertendi ius non habemus. Illa ira duntaxat nobis concessa
est, qua uel subditos corripimus ne delinquant, uel nosmetipsos
affligimus, ne malarum cupidinum blandimentis uincamur.
Porro ira hęc tantum ab ea quę prohibetur differt,
quantum ratio ab insania,
quantum uerum ab errore,
quantum denique iuuandi appetitio a cupiditate nocendi.
Hanc sequamur,
si nobis,
si aliis quibus pręsidemus consultum uolumus.
Illam uero
quod is qui in omnibus patiens fuerit,
et pręteritorum criminum facile ueniam consequetur |
et in futurum innocentiam custodiet |
seruata autem innocentia inter beatos computabitur.
Super omnia uero proderit |
mente reuoluere |
tum quę patientibus proposita sint pręmia,
tum qualia impatientibus tormenta.
Cogitare quoque quanta pro nobis pertulerit Dominus,
quanta omnes,
qui nunc cum illo sunt sancti,
ut tali Domino digni inuenirentur.
liberis tuis.
quia scriptum est:
spiritale,
alterum terrenum.
Spiritalis benedictio de uirtutibus est pręmio-que earum.
terrena de diuitiis,
de frugum hubertate,
de corporis incolumitate,
de honoribus,
de uictoria subiugatione-que inimicorum |
et aliis huiusmodi,
quę in Leuitico promittuntur obseruatoribus mandatorum Dei.
quaestio.
Qua in re quidem quęri potest,
Cur multi prophetę sancti-que Legis,
qui pręceptis diuinis pro sua uirili semper obtemperabant,
fideles?
Quia certe illa terrena bona ciuitates,
prouincię,
regna solent appetere,
turba uidelicet in perferendis angustiis minus fortis,
ne tententur supra id quod possunt.
Sanctos uero atque perfectos,
ut appareat quam constantes,
quam firmi sint in contemnendis omnibus quę diu stare nequeunt,
et in illis quę eterna sunt diligendis,
necesse est
aduersitatibus erumnis-que probari.
Neque ideo fit illis iniuria siue dolus,
quod terrenis bonis minus abundent,
quando ea ipsimet quidem prę cęlestium desyderio contemnunt atque
bona ciuitates,
prouincię,
regna solent appetere,
turba uidelicet in perferendis angustiis minus fortis,
ne tententur supra id quod possunt.
Sanctos uero atque perfectos,
ut appareat quam constantes,
quam firmi sint in contemnendis omnibus quę diu stare nequeunt,
et in illis quę eterna sunt diligendis,
necesse est
aduersitatibus erumnis-que probari.
Neque ideo fit illis iniuria siue dolus,
quod terrenis bonis minus abundent,
quando ea ipsimet quidem prę cęlestium desyderio contemnunt atque aspernantur.
malunt-que in aduersis
in aduersis experiri |
quam in prosperis ocio torpescere.
Prospera enim plerunque ad ignauiam compellunt,
aduersa magis incitant ad uirtutem.
Quę iusti patiendo spiritalium benedictionum gratiam acquirunt,
bonis utique non his modicis et caducis,
sed illis ingentibus et ęternis fruituri.
quę pressius euidentius-que in Euangelio quam in Lege promissa sunt.
Quanquam Lex quoque
magis incitant ad uirtutem.
Quę iusti patiendo spiritalium benedictionum gratiam acquirunt,
bonis utique non his modicis et caducis,
sed illis ingentibus et ęternis fruituri.
quę pressius euidentius-que in Euangelio quam in Lege promissa sunt.
Quanquam Lex quoque spiritalis est,
si tollatur uelamen |
et ea quę scripta sunt,
non omnia iuxta litteram intelligantur.
Spiritalis
non his modicis et caducis,
sed illis ingentibus et ęternis fruituri.
quę pressius euidentius-que in Euangelio quam in Lege promissa sunt.
Quanquam Lex quoque spiritalis est,
si tollatur uelamen |
et ea quę scripta sunt,
non omnia iuxta litteram intelligantur.
Spiritalis benedictionis meminit Apostolus,
ubi ad Ephesios scribens ait:
animę ratio habeatur magis quam corporis.
ut quod cuique ad beatitudinem adipiscendam accommodatius futurum sit,
hoc etiam in pręsenti tempore contingat,
siue id triste putatur,
siue lętum.
cum nihil tam graue sit,
ut id non eleuet spes bonorum quę promissa nobis expectamus.
Sic igitur benedicatur omnis homo qui timet Dominum,
ut exhuberet frugibus uirtutum,
ut bonorum operum foecundus sit,
ut animę sanitate perfruatur,
ut hostes inuisibiles uincat |
et omnes
Ita ut lingua nequam nulli perniciosior sit |
quam ipsi cuius est.
et semet maledictionis suę telo conficit,
similis uiperę illi,
quę cum manum Pauli apostoli mordicus apprehendisset,
nihil illum lęsit,
sed ipsa in ignem excussa et exusta periit.
Perire non debuit dicet aliquis,
quę non lęsit.
sed ideo non lęsit,
quia Deo prohibente lędere non potuit.
periit autem quia lędere uoluit,
et mortem quam alteri inferre tentauit,
iuste ipsa pertulit.
Sic maledicus,
dum oris sui procacitate alios offendere concupiscit,
licet non offendat,
tanquam si
Atque ita eis etiam quorum impietatem maledicimus,
benedicere solemus,
dum illos ab ignorantię tenebris ad lucem ueritatis reuocari cupimus et precamur.
Maledictio uero quę illis infertur,
qui maledicendi non sunt,
plerunque diaboli suggestione fit.
Balaam.
Labia stulti miscent se rixis,
et os eius iurgia prouocat.
Tales quippe clementissimum Dominum ad iracundiam prouocant |
his-que per Sophoniam prophetam minatur dicens:
De isto hominum genere psalmista ait:
Salomonis:
sententiam dicentis:
aditum pręstat inimicis,
ita inconsulta garrulitas peccatis blande subeuntibus aperit ianuas cordis.
Cor autem quo repletum fuerit,
hoc per oris claustra effundet,
cum in uerba proruperit.
Ex abundantia enim cordis os loquitur.
et quę procedunt de ore,
de corde exeunt |
hominem-que coinquinant.
coinquinant.
uitę,
quę autem immoderata est,
conteret spiritum.
et rursum:
Responsio mollis frangit iram,
sermo durus suscitat furorem. lingua sapientum ornat scientiam,
os fatuorum ebullit stulticiam.
Quę igitur malum dementia est ,
cum tui arbitrii sit linguam facere bonam,
committere potius ut facias malam?
Beatus es si cum beato Iob dicere poteris:
offendantur;
ad ipsas duntaxat diuinę scripturę autoritates atque sensus animum applicent |
et quod salubriter monentur,
hoc etiam omni studio perficere curent.
ut sancte religiose-que uiuendo |
uitam illam acquirant,
qua melius felicius-que optari queat nihil.
uitam inquam illam quę non in terra habetur sed in celo,
incorruptibilem,
immortalem,
ęternam,
beatam,
gloriosam,
bonorum omnium plenissimam |
et nullius participem mali,
non philosophis,
non oratoribus,
non poetis promissam,
sed in Christum credentibus diuinę-que obtemperantibus legi,
hoc
mortalium aut habuerit in terra aut habere possit.
Vbi enim beatitudo uera,
ibi et omnibus animi bonis referta possessio.
Quod si Paulus ad tertium raptus cęlum audiuit arcana uerba,
quę non licet homini loqui,
si nec oculus uidit |
nec auris audiuit |
nec in cor hominis ascendit,
quanta pręparauit suis cultoribus Deus,
profecto ista quę oculis cernimus,
quę auribus excipimus,
quę mente complectimur,
illis
Quod si Paulus ad tertium raptus cęlum audiuit arcana uerba,
quę non licet homini loqui,
si nec oculus uidit |
nec auris audiuit |
nec in cor hominis ascendit,
quanta pręparauit suis cultoribus Deus,
profecto ista quę oculis cernimus,
quę auribus excipimus,
quę mente complectimur,
illis quę omnem sensum superant,
nullo modo ualent comparari.
Nihil igitur uobis ad summam felicitatem defuturum speretis,
si non defuerit
si Paulus ad tertium raptus cęlum audiuit arcana uerba,
quę non licet homini loqui,
si nec oculus uidit |
nec auris audiuit |
nec in cor hominis ascendit,
quanta pręparauit suis cultoribus Deus,
profecto ista quę oculis cernimus,
quę auribus excipimus,
quę mente complectimur,
illis quę omnem sensum superant,
nullo modo ualent comparari.
Nihil igitur uobis ad summam felicitatem defuturum speretis,
si non defuerit uirtus.
cęlum audiuit arcana uerba,
quę non licet homini loqui,
si nec oculus uidit |
nec auris audiuit |
nec in cor hominis ascendit,
quanta pręparauit suis cultoribus Deus,
profecto ista quę oculis cernimus,
quę auribus excipimus,
quę mente complectimur,
illis quę omnem sensum superant,
nullo modo ualent comparari.
Nihil igitur uobis ad summam felicitatem defuturum speretis,
si non defuerit uirtus.
quę non licet homini loqui,
si nec oculus uidit |
nec auris audiuit |
nec in cor hominis ascendit,
quanta pręparauit suis cultoribus Deus,
profecto ista quę oculis cernimus,
quę auribus excipimus,
quę mente complectimur,
illis quę omnem sensum superant,
nullo modo ualent comparari.
Nihil igitur uobis ad summam felicitatem defuturum speretis,
si non defuerit uirtus.
Cuius quidem leges atque
Nihil igitur uobis ad summam felicitatem defuturum speretis,
si non defuerit uirtus.
Cuius quidem leges atque pręcepta in his libris satis (ut reor) abunde-que a me relata sunt.
non ea inquam pręcepta,
quę homines qui errare possunt tradant,
sed quę ipse hominum angelorum-que conditor Deus,
in quo solo nullus omnino cadere potest error,
tribuit nobis.
Ipsum ergo audiamus,
ipsum sequamur,
ad ipsius doctrinam uitam mores-que
uobis ad summam felicitatem defuturum speretis,
si non defuerit uirtus.
Cuius quidem leges atque pręcepta in his libris satis (ut reor) abunde-que a me relata sunt.
non ea inquam pręcepta,
quę homines qui errare possunt tradant,
sed quę ipse hominum angelorum-que conditor Deus,
in quo solo nullus omnino cadere potest error,
tribuit nobis.
Ipsum ergo audiamus,
ipsum sequamur,
ad ipsius doctrinam uitam mores-que componamus,
si ad ipsum,
ut summo illo
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.