Your search found 3468 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1801-1900:

sed etiam aliqua ex parte uictrices prospexit, ex equo, ut ferunt, disiliit, atque posteaquam prostratus humi (eo ritu Turcae Deum uenerantur) terram osculo magna spectantium admiratione contigit, ita, ut erat in genua submissus, oculis in coelum sublatis, Grates tibi, inquit, summe Deus, ago, quod me mari quoque, quod quidem uix sperare audebam, hostibus meis prętuleris. Iam enim illis confessionem concessi maris, quasi uictis, palam expressimus,

sane uitium plaerisque nouis inest hominibus ― erat enim ex humili ordine ad eum gradum promotus - uerbis obterit: luxum, mollitiem, rei militaris imperitiam, sordidae mercaturae arteis, quas Veneti, ut plaerique maritimam incolentes oram, promiscue exercent, obicit. Quin euadatis, inquit, in muros, fortissimi uiri, et regi nostro inspectanti, uirtutisque ac ignauiae nostrae arbitro, operam praestatis? Neque enim ipse more Veneti principis domi in urbanis deliciis procul ab hoste agit, uerum nobiscum militiae una graues sustinet labores, nobiscum imbres,

quum se sub primam uesperam in tabernaculum recaepisset, duces, qui pone secuti erant seque deduxerant, ad coenam inuitat. Vbi quum quidam uictoriam eius diei uerbis per assentationem, ut fit, extollerent, rex affirmauit multo melius quam sperarat rem Dei munere contigisse. Etenim , inquit, hosteis putaui aereos, plumbeos inueni . Nempe Turcam Methone ui capta Venetorum contemptus perinde incesserat, ac si uictoriam non magna ex parte casus, sed uirtus omnino sibi uendicare posset. Quae quidem uerba literis quoque, quibus huius expeditionis successum quibusdam

quum in templo leges Machomethanas de more populo rege praesente interpraetaretur, proiecto per contemptum codice, quem Turcae Alcoranum, id est praeceptorum collectionem uocant, conuersusque ad ipsum regem diuinitus procul dubio mente monita inquit: Miror te, rex, quum sis uir sapiens, nondum deprehendisse Machomethanae haeresis uanitatem, ac quendam uersuti auctoris astum in sua secta constituenda, utpote quae nihil in se diuini, aut quod ad ueram hominum beatitudinem pertineret, habeat. Quippe

Galli tenebant, inuitis ipsis Gallis manus conseri nequibat. Itaque accitum ad se Petrum cognomento Nauarram, spectatae uirtutis uirum, qui in Hispano exercitu ordinem ducebat, hortatur, ut cum sua cohorte praesidium ponti impositum aggrediatur. Exercitum Gallorum sine duce esse, inquit, sine imperio, nec minus seditione quam aegritudine inualidum, atque iccirco Hispanos occupato ponte facile amnem transituros, manusque cum hoste uiribus multo inferiore conserturos, locumque aut uictoriae inuenturos, aut Gallos, si pugnam detrectarint, spe

eo quod rex, Veneto senatu inconsulto pontificem, Venetis infensum, in oppugnanda Bononia suis iuuisset auxiliis. Et perinde ac eo facto societas uiolata esset, homines insolentissimi adiciunt haud mirandum esse si regem poenitebit. Laschares admiratus Venetorum temeritatem inquit se nihil a rege habere, quod illis responderet, sed si his uideretur, se regem de hac expostulatione certiorem facturum, et quod ab illo rescriptum fuerit, Venetis indicaturum. Rex cognitis Venetorum non modo quaerelis, sed etiam minis, iram in tempus magis opportunum differens, seu forte ea

ac amicis arma inferre, quum probe sciat rex nullam causam Venetos praebuisse, cur deberet iure dirimi societas; quare se regem uelle monitum esse, ut cum Venetis in societate permaneat, nec lacessat bello gentem Christiani orbis potentissimam. Ad ea Gallus subridens, Leonarde , inquit, scito Francorum regem nihil de Venetis aut temere credere, aut aduersus eos inconsulte facturum. Satis enim compertum habet, qua religione amicitiam ac societatem foedere iunctam coluistis, nec praeterea eum latet Venetos opibus beatos esse, et auro mercaturis quaesito

sua pelli: is enim Triuultii filiam in matrimonium duxerat. Hac clade animo haudquaquam demisso, immo magis ad bellum gerendum accenso, quum Romam sese pontifex recaepisset, uocat ad se Hispani regis oratorem, et uoce ita sublata, ut a circumstantibus exaudiretur, Scribe , inquit, confestim regi tuo, ut, si ille regnum Neapolitanum retinere uelit, totis regni uiribus Romanam Ecclesiam aduersus Gallos iuuet. Nam horum alterutrum breui necessario euenturum esse, ut aut Galli Circumpadanam Italiam ab suo seruitio liberam omnino relinquant, aut mox

capere solent. Baiazethes ira fremens Selynem armis compescere statuit, sed Ionae Dalmatae consilio cedens ad Selynis postulata descendit. His auditis Bazethes non tenuit iram, conuocatisque extemplo amicis, Percipitis , inquit, Selynis improbam regnandi cupiditatem? Qui quidem nulla alia causa, ut iam pro comperto mihi est, tentauit me conuenire, nisi ut mecum de regno ad se deferendo ageret, deinde si precibus, aut persuasione parum profecisset, ad uim nefaria descenderet audacia, qua sane mente et

rerum, ut fit, studio eo se contulerant) huiuscemodi uerbis milites allocutus esse dicitur, quo illorum animis oratione confirmatis non magnopere patris eius maiestatem uererentur, atque uel si armis decernendum foret, sese ad suam causam adiungere non dubitarent: Non me fugit, inquit, milites, eum qui patris uoluntati uel paruis in rebus aduersatur, nedum illum armis lacessat, apud omnes gentes impium ac detestabilem haberi. Verum quum incoepti mei

flagitiosum putauit, quod et Christiani existimant, legibusque recte prohibitum est, sibi ipsi manum inferre. Itaque eo adductus, ubi a Selyne e proximo conspici atque agnosci posset, rogauit, ut liceret ei fratrem adire. Quod ubi Selyni nuntiatum est, Non esse , inquit, opus colloquio attribuatur illi digna regis filio satrapaea . Id enim signum illius necandi conuenerat. Quibus negocium interficiendi eum datum erat, paulum a conspectu fraterno abductum neruo ex arcu proximi militis dempto colloque iniecto strangularunt. Corpus exanime

cupidine incitati. Et quum, ut fit, concursando leue inter se certamen aederent, quidam inter Turcas, caeteris et nobilitate et uirtute praestantior, equo eximio insidens, paulo extra suos prouectus praefectum turmae Hungaricae nomine compellans, Quid , inquit, frustra nulloque proposito praemio inter nos digladiamur, quum nulla nos in agro uestro deserto et per bellum continuum cultoribus destituto maneat praeda? Quin potius, quando ex populationibus emolumentum nequit aquiri, gloria

libertas, immo potius asperitas, fraudi apud Sophenum fuit. His autem uerbis nuntius usus esse dicitur: Putauit Selynes se aduersus uiros arma mouisse, minus quam foeminas inuenit. Quae enim gens adeo imbellis et ignaua ferre posset hostem regiones suas impune peragrare? Tu uero, inquit, Ismahel, uerbis potius quam re nobilis non modo obuiam hosti prodire non audes, et uera uirtute bellum gerere, sed etiam uicos et urbes tuas diripis atque incendis, in deuiaque refugiendo uincentium praemia uictus corrumpis. Vnde non immerito te omnes sacerdotem magis quam

Gazam statuere, putantibus non nisi magna manu tam late patentes et diremptas etiam uasta solitudine terras contineri posse; tamen sententiam suam aedere nemo audebat incerta regis uoluntate. Itaque Ionas Dalmata, ex purpuratis regiis, solito adulantium more inquit militum esse iussa exequi, regum imperare; duceret, quo uellet secuturos. Rex existimans, nisi Aegiptus quoque iugum acciperet et Cercassi funditus interirent, Syriam in officio non mansuram, magnam uim camelorum ac utrium ad aquam portandam comparari iubet ― est enim id animal et pabuli

instructa intra portam acie cum magno tumultu erumpunt, tantamque stragem hostium faciunt, ultima desperatione animos irritante, ut non modo Turcas submouerint a moenibus, sed etiam in castra trepidos redegerint. Selynes conuocatis ducibus suis acerba eos increpuit oratione. Qui terror , inquit, hic inconsultus est, hostem toties uictum atque intra moenia urbis compulsum formidatis, quae sola totius regni Cercassorum reliqua est, quam nondum coepimus? Integris uiribus Cercassi uos non sustinuerunt, nunc fractos, ac pene deletos fugitis, uultus

opinantur res se habet. Nam regem opulentia maxime decet, priuatos uero paupertas, qua sane magistra militaris praesertim disciplina semper stetit. Iam Salomon de bello cum Hungaris ineundo certus erat, quum quidam ex amicis, qui in concilio erant, conuersus in illum, Non esse , inquit, festinandum, temereue quicquam decernendum, nec Hungarorum regem ob aetatem contemnendum, quippe esse illi patruum Sigismundum Polonorum regem, uirum bello et multis uictoriis insignem, qui an fratris filium ab se destitutum esse passurus sit, accuratius considerandum.

Atqui nullae opes malefacta ab infamia uindicare possunt. Quod autem pontificibus rem militarem attingere nefas sit, diuus Gregorius, doctrina simul et uitae sanctimonia in paucis clarus, testatur, qui ad Sabinianum Iadestinum antistitem, Italia bello Longobardorum ardente, scribens ita inquit: Nisi Deum timerem atque a caede hominum abhorrerem, non paterer Italiam a Longobardis uexari. Haud oblitus modestiae atque officii mei, pontificiaeue maiestatis, cuius sane auctoritate apud me nihil antiquius est, sed dolore amissi Tauruni haec de Romano pontifice

Hic octoginta (ut Plutarcus refert) filiorum erat pater. Quibus conuocatis hastilium fascem colligatum ut singuli confringerent iubebat. Non ualentibus ipse soluto fasce unumquodque hastile separatim assumens facile cuncta perfregit et ad illos conuersus: Videte , inquit, quod donec simul uniti eritis, inuicti permanebitis; sin uero diuisi, omnium offensis uos ipsos exponetis. Ne igitur singula Christianorum regna, dum inter se pertinaciter dimicant, ab infideli tyranno oppressa pereant, tuae sapientiae est, Pater sacrosancte, tuaeque

abiicit et, tantum necessariis contentus, Deo seruit. XIII.

Dauid ab omnibus inimicis liber gratias agit Domino: morti proximus psalmos decantat, futura de Christo prędicit. Et Christus in Euangelio: Gratias tibi inquit ago, Pater, qui abscondisti hęc a sapientibus terrę et reuelasti ea paruulis. Idem hymno dicto ascendit in Montem oliuarum et de sua passione et resurrectione futura discipulos pręmonet et de secundo suo ad iudicium aduentu. sic;

Magister Ioannes Policarpus Seueritanus Sibenicensis Dalmata predicatorius clarissimo Guidobaldo Ruerio, Castriduranti comiti, illustrissimi et inuictissimi Vrbini et Sore ducis Francisci Marie filio salutem plurimam dicit. Parthorum regem, ut inquit Calidonius, mi clarissime princeps, nemo sine munere salutare poterat. Mores Parthorum Ego uero, Predicatorie Religioni a teneris unguiculis dicatus, in qua uoluntariam paupertatem profiteor, te adhuc in cunis

minus antiqua cognomina quam auita loca perdiderunt? Sic Troiae incendium clarissimarum urbium populorumque, Troianis pro locorum diuersitate nouas appellationes sortitis Troiani post dispersionem uario nomine appellati. (ut Plinius inquit), Plinius libro VI. capite II (2) origo fuit, ut hi quidem (sicut Sabellico placet) Sabellicus Aeneadis (3) prime

Nam Venetos (teste Plinio) Pli. li. III. capi. XVIII. (4) Troiana stirpe ortos auctor est Cato. Sic et Tyrii pudicissimam Didonem Dido pudicissima. sequuti (ut idem Sabellicus inquit) Sabellicus Aeneadis prime libro IX. Carthaginenses Carthaginenses in posterum dicti sunt, multique alii, quorum memoriam consulto ommitto, uel ab

quos post diluuium genuit, nactus est Thyran, qui (ut Iosephus, Iosephus antiquitatum (8) Iudaicarum libro primo capite XI. Iudaicae antiquitatis relator, inquit) Thyrios uocauit suos, quorum princeps Thyras pater Thracum fuit, a quibus Graeci Thracium nomen commutauerunt. A Thyro enim (ut diuus docet Hieronymus) Hieronymus in glosa (9) super Genesim.

princeps Thyras pater Thracum fuit, a quibus Graeci Thracium nomen commutauerunt. A Thyro enim (ut diuus docet Hieronymus) Hieronymus in glosa (9) super Genesim. nati sunt Thraces, qui (ut Strabo inquit) Strabo libro VII. (10) lingua Myssorum utuntur. Quapropter Romanis Myssios (si Appiano Alexandrino credimus) Appianus de bello (11)

libro XIIII. (18) et Orosius referunt) Orosi. lib. I. (19) subiacet Thraciae, magnae et prepotenti regioni in magnos et ferocissimos effusae populos. Nam Gethas Gethae sunt Thraces (ut Strabo inquit) Strab. li. VII. (20) Graeci Thraces esse opinati sunt, qui utrunque Hystri latus incolebant, ut et Myssii sane et Thraces sint utrique. Hinc est illud Menandri

Sab. Aene. VI. lib. IX. (38) Tyberius Caesar bellum Illyricum, quod grauissimum omnium externorum bellorum post Punica bella, Bellum Illyricum externorum bellorum post Punica bella grauissimum. ut Suetonius Tranquillus inquit, Sueto. Tranquil. de Tyberio. (39) fuit, per quindecim legiones paremque auxiliorum copiam triennio gessit in magnis omnium rerum difficultatibus. Hinc Dionysius Punicus Diony. Punicus (interprete

Morauia, Bohemia, Pannonia, Carniola, Hystria, Lyburnia, Croatia, Dalmatia, Bosna, Rascia, Dardania, Seruia, Myssia et Bulgaria, quae olim Macedonia dicebatur. Prouinciae Slauorum Quibus si Thraciam Gethasque ac Dacos necnon et Phryges, qui (ut Strabo inquit) Strab. li. VII. (40) Thracium genus sunt uno eodemque cum his omnibus prouintiis sermone utuntur, addideris, Slauonici generis potentiam amplitudinemque compertam habebis. Quid quod, quemadmodum Harthmanus

odio teneri est contestatus. Si igitur Macedones Graeci erant, cur apud Graecos Graece loqui Phylotas respuisset? Praecipue quia ex Graecarum eruditione literarum nullo congruentius quam Graecorum sermone loqui poterat, si Macedones Graeci essent. Quia (ut Plinius inquit) Pli. li. VII. capi. LVII. (43) gentium consensus tacitus primus omnium conspirauit, ut Ionum literis uterentur. Omnes gentes Graecorum use sunt literis. Patrius igitur Macedonum sermo a communi, quem Graecorum

ut Tergestini Tergestini ac Goricienses Goricienses. et quidam alii, passim non alio quam Slauorum idiomate ad inuicem coutantur. Quamquam propter locorum uicinitatem et continuam cum Italis consuetudinem Histri, praesertim (ut papa Pius inquit) Papa Pius in Europa sua. (50) qui maritimam oram incolunt, quemadmodum et Dalmatae Italico sermone, quum eis libuerit, colloquantur. Sed legant hi Appianum Alexandrinum Appi. de

Mar. Marulus M. Marulus. (57) in eos, qui diuum Hieronymum Italum fuisse contendunt, notat, diuus ipse Hieronymus non inter Pannoniam et Histriam, sed inter Pannoniam et Dalmatiam oppidum Stridonis esse dicit? Quapropter esto (ut Strabo inquit) Strab. lib. VII. (58) Romanos imperatores Polam Italiam finire statuisse, quomodo Strigna oppidum seu uilla, quam Hieronymi patriam esse fingunt, ad Italiam uergens (non enim multum a Iustinopoli, quae a parte occidentali Histriae est,

de duabus Sar. lib. II. tractatus II. capi. primo. per quingenta Germanorum milliaria, singulo eorum quinque nostris aequiualente, a Boristene uidelicet ultra Thanaim sub principe Moscorum possessio protenditur. A latere enim Colcicae solitudinis ad Ceraunios uerso (ut Plinius inquit) Pli. lib. VI. ca. decimo. (66) est Moscorum tractus ad Hiberum amnem in Cyrrum defluentem. Ubi in hoc tractu Moscorum, ut Mechouita refert, Mech. ubi supra tra. primi

Slauis et robur corporis simul cum animi celsitudine necnon et ingenium ad prosequenda literaria studia non defuisse. Aristoteles enim (quemadmodum Diogenes Laertius tradit) Dioge. Laer. de Aristotele. (83) ex Stragera, obscuro (ut Guarinus inquit) Guarinus de Aristotele. Macedoniae oppido, oriundus fuit, Stragera, opidum Macedoniae, patria Aristotelis. qui humani intellectus aciem transgressus uelut oraculum quoddam abdita aedidit, obscura illustrauit, dubia

scriptum inuenies, quod maiorem sibi historiae ethnicae partem uendicante adulatione Adulatio maiorem ethnicae historiae partem sibi uendicat. eos de hostibus gladio cominus, non autem literis dimicare consuetis locutos fuisse non uerearis. Stelicon uel (ut Platina inquit) Platina de Zozimo Pontifice. (84) Stilco, quo duce (ut idem post Prosperum autumat) Prosper in additione ad Eusebium et Hieronymum de temporibus. (85) Radagasius, Gothorum rex, in

summos Pontifices Dalmatas, Caius et Ioannes IIII. Summi Pontifices Dalmatae. de quibus infra aliqua notatu digna dicturi sumus, ac Connonem papam Thracem, Conon papa Thrax. uirum (ut Platina inquit) Plat. de Connone papa. (117) tanto principatu dignum, si animi dotes, si corporis inspicimus, erat enim (eodem Platina auctore) Conon moribus, literatura, pietate, religione, dignitatis specie insignis, necnon et Polislaum,

religione, dignitatis specie insignis, necnon et Polislaum, regem Illyriorum, qui (ut Marcus Marulus refert) Mar. Marulus de regibus Illyriorum. (118) multotiens cum Attila, rege Humnorum, feliciter pugnauit, ac Sebeslaum Gothos (ut idem inquit) apud Schodram oppidum strenue opprimentem et Sueropillum, principem Dalmatiae, qui, ut Platina meminit, Plati. de Ioanne papa papa XIII. (119) in Italia Saracenos ingenti clade superatos e monte Gargano deiecit, et Cepemirum ac multos

papa papa XIII. (119) in Italia Saracenos ingenti clade superatos e monte Gargano deiecit, et Cepemirum ac multos alios uiros insignes sua ipsa fortitudine ac animi ferocitate priscam illam Slauorum strenuitatem pre se ferentes cum Mathildi ex Bohemorum (ut papa Pius inquit) Pius in Hist. Boh. ca. XLI. (120) preclaro genere orta, uariis pro ecclesiae sancte defensione preliis in Italia uiriliter gestis famosa, quae (sicut papa Pius refert) terras in Italiae partibus positas Patrimonium sancti Petri appellatas

caeterisque supra enumeratis imperatoribus felicissime ad uota est assecuta. Hic est, inquam, populus, cui benedixit dominus crescereque eum fecit in gentem magnam, quae regna uicit, imperiorum uictores edidit uictriciaque arma ferre consueuit. Hinc Slaui a Bosphoro Cimerico (ut Blondus inquit) Blon. dec. prime lib. primo. (123) in Thanaim habitare soliti uel potius inter Thanaim et Albiam amnem ex Bohemia per Misnam ac Sueuiam et Burgundiam occeanum influentem degentes Sarmatae, quasi suapte armati uel semper arma tenentes,

natura armati uelut mortis contemptores manu et mente ad arma semper sunt parati. Hinc etiam esse puto, ut uix aliquando aut forsan nunquam uniuersa Slauorum natio seruitute fuerit pressa, Raro aut nunquam Slaui omnes seruitute pressi fuerunt. Romanis (ut Strabo inquit) Strab. li. VII. (125) satis se egisse putantibus, si Sarmatarum ferrocitatem declinantes eos a se repulissent. Quod tandem minime effecerunt, quia Gothi Sarmatarum potiores, quos ex sermonis cum Thracibus Missiisque ac Illyriis

lib. XI. cap. II. (129) ab Hunnis pulsi, concremato Valente Augusto, qui lacrimabile cum eis (ut Sextus Aurelius Victor asserit) Sex. Au. Vi. (130) bellum commisserat, superato Odoacre, Herulorum (ut Blondus inquit) rege, Blondus dec. prime lib. III. (131) Italiae olim, Paulo Diacono teste, Pau. Dia. lib. XVI. (132) uictore, uniuersa Italia sunt potiti. Et tandem in Hispania,

prisca prouintiarum partitione ommissa (quemadmodum nunc apud omnes inoleuit opinio), Histriam ab occidente habens Epyro et Macedonia ob oriente clauditur Bosnaeque ac Chroatiae a septentrione subiacens salo, quod Adriaticum dicitur, ab australi parte abluta, spectat ad meridiem. Regio, ut Strabo inquit, Strab. lib. VII. (134) aprica, similiter frugifera Dalmatia aprica et frugifera. bonisque feracissima fructibus, oliuetis uinetisque speciosa, nisi sicubi aspera rupis iacet, quae tamen pascendo gregi est

capi. XXV. (137) mille amplius insulis Mille in Illyrio insule. frequentatur natura uadosi maris aestiariisque tenui alueo intercursantibus speciem magne classis per late patentia aequora prae se ferentibus. E quibus (ut Strabo inquit) Strab. lib. VII. (138) Tragurium et Pharos sunt nobiliores, Tragurium et Pharos insularum Illyrii nobiliores. quanquam multae ex eis, uariis consite arboribus, olei, uini melisque ac tritici sint

Plutar. de Pirho. (151) ex miseratione allumnum, cuius opera Pirhus quoque, quo infantulus fuerat spoliatus, paternum regnum est assecutus, ac per Argonem, (152) Pleurati filium, ipsiusque coniugem Theutam, quae (sicut diuus contra Iouinianum inquit Hieronymus), Hier. contra Iouinianum capi. XXVII. (153) ut fortissimis uiris Dalmatis longo tempore imperaret et Romanos saepe bello frangeret, miraculo utique meruit castitatis, et per Demetrium Pharium nostratem ac per Scerdelaidam,

Hieronymus Dalmata cuius (ut Augustinus contra Iulianum dicit) Aug. contra Iulianum. (166) elloquium ab oriente in occidentem instar solis refulget. Tante auctoritatis uir, ut (quemadmodum Erasmus Rotherodamus inquit) Erasmus de Hieronymo super eius epistolas. eruditam quoque Graeciam, totius orbis semper magistram, post tot eximios scriptores ab homine Dalmata discere non puduerit, unius Hieronymi ex omnibus auctoribus commentarios in suam linguam transferendo.

ciuitates in ea aedificate. Ex quibus potiores commemorare me non piget, ut noueris Dalmatas etiam antiquis temporibus politicis moribus studuisse. Fuit enim Dalmatiae olim Delmin uel Dalmium, Delmin uel Dalmium. ampla sane (ut Strabo inquit) Strab. lib. VII. (187) ciuitas, a qua et cognomen gens Dalmatarum usurpat, Salona Salona. quoque totius Dalmatiae (ut Strabo tradit) emporium. Strab. lib. VII.

(189) in Bucolicis cecinit:
Magnus ab integro saeculorum nascitur ordo,
Iam redit et uirgo, redeunt Saturnia regna,
Iam noua progenies caelo demittitur alto. Pharumque, Pharum. quod (ut Strabo inquit) Strab. lib. VII. (190) Paros antea dicebatur, a Pariis conditum in insula (Plinio teste) Pli. lib. III. capi. XX et XXV. (191) portunata, Pharos et Phara

(195) Narenta. etiam, a Plinio Narona dicta, Pli. lib. III. capi. XXI. (195) in littore Naronis amnis sita, Pharensibus olim aduersus Venetos confoederata, cum quibus (ut Sabellicus inquit) Sab. aenea. IX. li. II. (197) et de gestis Veli. IIII. (198) centum septuaginta annis de maris imperio decertauit. Iadera Iadera. quoque, rerum abundantia

(206) ciuitas Illyriorum opulentissima. Epidaurus Epidaurus quoque, in quo praecipue Esculapio litatum fuerunt, ubi et ad praesens antrum ostenditur, quod demon in forma serpentis pro Esculapio inhabitauit, Romanorum (ut Plinius inquit) Plin. lib. III. capitu. (207) colonia. Rixo etiam alias Rixanum, Rixanum unde et sinus Rixonicus dicitur, oppidum (ut Polybius asserit) Polybius li.

et Dominicus fratres Catharenses. suis scriptis et indefessis ad populum praedicationibus celebre reddiderunt. Sicumque, a nostris Sibenicum dictum, Sibenicum alias Sicum. uario piscium genere et rerum oppulentia delitiosum, in quem locum (ut Plinius inquit) Pli. lib. III. capi. XXI. (218) Claudius Augustus ueteranos misit. Corcyra Nigra, his temporibus Corcula appellata, Corzula. Gnosiorum (ut Strabo prodit) oppidum,

Le. consules. fuisse impetitos. Pharos enim insula, Phara a Plinio dicta, Paros, quae et Phara, insula describitur. Pli. li. III. c. XX. (237) eiusdem nominis (ut Strabo inquit) Strab. lib. VII. (238) a Pariis conditam (quemadmodum supra tetigimus) urbem habens, Pharum urbs. circa Nerentani sinus intima uiginti quinque milibus passuum distans ab hostio Naronis amnis in littore

nauigare non uereantur. Tendentibus enim hac Venetias uersus ex Graecia huius tractus in principio tribus clausus monticulis, medio caeteris eminentiore arcem inaccessibilem ualidissimo firmatam muro praeruptis Vrbs Pharum describitur. (ut Sabellicus inquit) Sab. aenea. IX. libro II. (248) et de gestis Vene. lib. IIII. (249) undique rupibus in uertice gestante, multarum capax nauium portus a dextris obiicitur, cliuo asperrimo et perangusto aditum ad ipsam arcem ab

esse sine nauibus, uespere autem uiginti aut triginta naues magnas in eo numeraui. Haec non tanquam uobis ignota refferro, sed ut priscas legentes historias nouerint Romanos olim Pharum curasse funditus euertere, ne Pharenses Dalmatas Liburnisque ac Histris et Attintanis, qui (ut Strabo inquit) Strab. lib. VII. in fine. (250) in sinu Ionico Macedonibus aplicantur, magnaeque parti Epiri ac Etholiae (quemadmodum Polybius Poly. lib. II. (251) Appianusque Alexandrinus

per arduum cliuum agressus Antigono uictoriam obtinuit. Cleomenico bello interfuit Demetrius. Classemque post obtentum Illyrii imperium cum Scerdelaida, Scerdelaida Illyrius. qui ei in regno successit, (ut Polybius inquit) Poly. lib. IIII. (264) partitus, Scerdelaida ad eius imperium cum quinquaginta lembis Naupaphctum et Achaiam hostiliter deuastante, ipse cum totidem lembis Cycladas insulas, unde Pharenses originem traxisse Strabo autumat

et Achaiam hostiliter deuastante, ipse cum totidem lembis Cycladas insulas, unde Pharenses originem traxisse Strabo autumat Strab. li. VII. (265) (nam Paros, a qua Parii, quos Pharum edificasse Strabo auctor est, Cycladibus insulis, ut Plinius inquit, Pli. lib. IIII. ca. XII. (266) connumeratur) ferociter est depopulatus. Regno deinde pulsus Philippo, regi Macedoniae, diuersa praelia praesertim contra Etholos gerenti in consiliis et bello sic astitit, ut magnam cum Arato, duce

reddiderunt. Vnus ex nostris inter pugnandum magnis uulneribus affectus in mare cadens, abducentibus eum e conspectu Turcarum undis, tota nocte, modico eum ligno sustolente, per freta agitatus ad insulam Diomedeam, Diomedea insula. Diomedis monumento (ut Plinius inquit) Pli. lib. III. capitu. XXV. (288) conspicuam, applicuit curaque religiosorum ibidem degentium refocilatus ad patriam incolumis reuersus est. Si cuncta uestrae generositatis, praesertim naualia opera

summo interea stant alta silentia coelo ❦
1.110  Pax dilecta Deo, atque hominum Dea limite custos,
1.111  Laetaque purpureo Claementia fulsit amictu.
1.112  Atque haec Sydereum quum constitit ante Tribunal,
1.113  Maxime Rex inquit, qui primus et ultimus orbis
1.114  Frena quatis, rerumque graues moderaris habenas,
1.115  Quod uiam olim qupio, coram te summe sacerdos
1.116  Opportuna mihi nunc est data copia fandi.
1.117  Nuper ego in terris, et pax

ut occiduo praefulserat aethere uesper,
2.53  Talia uoluenti, lux circunfusa repente
2.54  Emicuit, fulsere tori splendore corusco.
2.55  Hic tum stellifero Gabriel demissus Olympo
2.56  Astitit, immotaeque haeserunt cardine ualuae.
2.57  Protinus inquit, Aue plenissima numine Virgo
2.58  Praesentem Dea nacta Deum, faustissima Mater
2.59  Inter Adamidas, haec uisa, auditaque turbant
2.60  Commotum tenerae cor Virginis, ipsaque uoluit
2.61  Pectore uerba suo, pelle hunc Dea

2.66  Cui dabit Imperii sedem Deus inclytus amplam
2.67  Patris Iessaidae, Regnumque capesset auitum,
2.68  Cuius in aeternum stabiles tractabit habenas.
2.69  Illa refert, istud qua nam ratione? maritum
2.70  Haud noui, Gabriel coelestis nuntius inquit.
2.71  Summa Dei bonitas, amor, et concordia Patris,
2.72  Et ratio, et uirtus sese in tua uiscera condet.
2.73  Tuque ideo, quem Diua tuo de sanguine gignes,
2.74  Filius excelsi, sanctumque uocabere germen.
2.75  

ascenderat altos,
2.151  Pectora nanque hominum uitiis imbuta nefandis
2.152  Haud impune pati poterat, praesensque tueri,
2.153  Et multum commota odiis, commota profani
2.154  Orbis ab opprobrio Dea sancta. o, maxime rector
2.155  Siccine ego huc inquit supremis trudor ab oris?
2.156  Sic occlusa latent rerum secreta tuarum?
2.157  An tibi quod placitum facio? Et tua iusta uoluntas
2.158  Lex est firma mihi, et graduum uia certa meorum,
2.159  Coelastin natam genitor? Claementia nouit

agit, atque nouum nascens creat aethere sidus,
3.349  Missus in imperium, Romanaque sceptra, Deorum
3.350  Maximus euersor, qui nos subuertat apellas,
3.351  Quique noua totum sub lege coerceat orbem,
3.352  Sic et enim fatis portendi cernimus inquit.
3.353  Ergo hic Romanum si ius, si templa, Deosque
3.354  Stare diu optamus, si te quoque, regnaque uestra,
3.355  O Rex, actutum nostris sic Consule rebus,
3.356  Tris ad colloquium iubeas accersere Reges,

Hic lumen populis, cunctis manifesta paratur
4.60  Gentibus una salus, qui Coeli in regna uocantur.
4.61  Hic uenit, ut lustret totum sol aureus orbem.
4.62  Dum Pater, et genetrix dicta haec mirantur, at ille
4.63  Et uobis grates persoluimus, inquit, honestas,
4.64  Coniugium castum, et Diuina prole beatum,
4.65  Aspice Diua, tuo modo quae laetaris alumno,
4.66  Hoc ut euecta diu labentur, lapsa resurgent
4.67  Plurima conspecto, cuius uexilla repulsam
4.68  Signaque sustentan

ubi conticuit, riuosque in se ipse reclusit
4.392  Ambrosiae Coeli, sat enim sua prata biberunt,
4.393  Surgit, et optatis ad matrem gressibus ibat.
4.394  Quoi mater, nec enim dolor amplius, ore recessit
4.395  Triste supercilium, sed non amor obticet, inquit.
4.396  Nate quid hoc actum per te est? sic anxia mater,
4.397  Sic Pater ipse dolens te quaerebamus euntes
4.398  Men? quae causa fuit? quid quaerebatis euntes?
4.399  Inde refert, en scire iuuat, genitoris ut ipsis

at plusquam uates modo surgit, et altas
4.461  Concinit ambages, et concrepat ore tonanti
4.462  Horrendo eloquio, modo serpit, et indicat
4.463  Agnum, non ut ego in fluuio, sed uos ardente lauabit
4.464  Flaminis igne sui, cuius praestantior, inquit
4.465  Calceus ore meo est, uestra hic peccata piabit.
4.466  Haec dum Iordanis noua coepta geruntur ad amnem, ❦
4.467  Et Nazaraeo iuueni data tempora uoluunt,
4.468  Ecce Gygas ingens accinctus, et arduus, alta

sitibundas pectore fauces
5.172  Vana tumescenti non ultra est passus Iesus.
5.173  Quin pia Diuino commouit pectora Zelo
5.174  Ignis inardescens, ac sancta incanduit ira.
5.175  Fulgureis oculis hunc obruit, ore retundit
5.176  Terribili, inquit abi Mamon, nam lege magistra
5.177  Rite Deum, dominumque tuum subiectus adores,
5.178  Huic etenim iusto imperio famulabere soli.
5.179  Tunc fractis homicida nocens eluditur armis,
5.180  Euolat ut folium uento, aut leuis aethere pluma,

per agros,
5.466  Perque nouas fruges segetis flauentis Iesus.
5.467  At manus illa famem uulsis solantur aristis,
5.468  Vnde leues paleae, tunicaeque teruntur inanes,
5.469  Granaque purgatis fiunt cibus unus auenis.
5.470  Ecce dies festos inquit pharisaeus apella
5.471  Polluit hic, sancto seruandaque sabbata ritu.
5.472  At non polluerat Dauid, templique sacerdos,
5.473  Quum Cererem sanctam sacratis sumpsit ab aris,
5.474  Ipseque cum pueris simul esurientibus edit.
5.475  Impie

extentaque brachia in aegrum
7.28  Porrexit, cuius tacto sic corpore fatur.
7.29  Et lubet, et possum modo te curabo libenter.
7.30  Astitit, ac totos mutantur membra per artus,
7.31  Et facies adeo iuuenili pelle refulsit.
7.32  Tum caue Rex inquit, tacitusque hoc supprime, uerum
7.33  Vade, age, quo princeps residet te siste sacerdos,
7.34  Vt Mosea iubet lex, et rata munera soluas,
7.35  Et noua diuinum facies testetur honorem.
7.36  Hiis abiit dictis, at non amor, ullaque linguam

lege prophetem,
7.206  Dignus qui Imperium, qui regna capessat habenis.
7.207  Euolat haec fama, et late se gloria pandit.
7.208  Quum uero aduertit tot feruere pectora curis, ❦
7.209  Totque premi turbis se circum urgentibus, inquit.
7.210  Ite cito socii trans haec freta, currite remis
7.211  Fluctisonis, et ab hoc intendite lintea uento,
7.212  Hinc loca camporum, et nemorum secreta petamus.
7.213  Interea quidam socia comitante Minerua
7.214  Te sequar, o, Rabbi

7.326  Tunc horrenda sonans horum sic infremit alter.
7.327  Quid tua nate Deo terris commertia nostris?
7.328  Quid ue paras? rogo ne miseros praeuertere poenis,
7.329  Neu crucia, cruciabat enim praesentia Christi.
7.330  Quid te dire uocas inquit? Legionis ob agmen
7.331  Quo sumus ille refert, nam multi inuasimus intus,
7.332  Si hinc exire iubes, haud deprecor, annue porro
7.333  Te precor, his longe ne nos a finibus arce.
7.334  Neu stygios intrude lacus, hinc castra mouentes

ad aures,
7.453  Ne uexare uelit, neu Christum incommodet ultra,
7.454  Extremum quia nata diem tua mortis obiuit.
7.455  Haec de Caesarea quantum Emoroyssa Philippi
7.456  Aegra fuit, uixit tot filia principis annos.
7.457  Ne dubita huic inquit Iesus, sed crede puellam,
7.458  Affore (ni timeas) laetam incolumemque uidebis.
7.459  Quum uero moesti sub principis atria uenit,
7.460  Extinctamque uident odiosa morte puellam.
7.461  It clamor Coelo, gemitu fremit omnis, et alto

iactate per aures.
7.490  Inde duo egressum sullatis uocibus orbi ❦
7.491  Pone uiam opperti, Iesu miseresce, fremebant,
7.492  O, fili Dauid miseresce, domumque sequuntur.
7.493  Quam simul ac intrant, his Iesus creditis inquit
7.494  Hoc me posse dare, et praestare petentibus? illi
7.495  Credimus o rerum dominator, at ille tetendit
7.496  Nectare rorantes digitos, his lumina tangens
7.497  Orborum (dat uestra fides hoc) cernite dixi.
7.498  Vnde coloratas

si uerba tenaci
8.425  Mente gero) uenerare tuum dominumque Deumque
8.426  Toto corde tuo, tota hoc mens ignea flagret,
8.427  Tota anima, totis et uiribus omnibus uno.
8.428  Te quoque sicut amas, tibi proximus omnis ametur
8.429  Recte inquit memoras, hoc fac, aeternaque uiues
8.430  Saecula, tum meus est quis proximus inquit habendus?
8.431  Christus ait, Coelumque oculos attollit in altum.
8.432  Palmiferam infausto quondam Hiericonta petebat
8.433  Vir quidam inignis, uirtute et ueste

corde tuo, tota hoc mens ignea flagret,
8.427  Tota anima, totis et uiribus omnibus uno.
8.428  Te quoque sicut amas, tibi proximus omnis ametur
8.429  Recte inquit memoras, hoc fac, aeternaque uiues
8.430  Saecula, tum meus est quis proximus inquit habendus?
8.431  Christus ait, Coelumque oculos attollit in altum.
8.432  Palmiferam infausto quondam Hiericonta petebat
8.433  Vir quidam inignis, uirtute et ueste decorus,
8.434  In nemus umbriferum solymis deuenit ab

fessa gradu, dhincdehinc talia fatur.
9.23  Non te nostra mouent haec munia? sola relinquor
9.24  Lassa ministeriis, o, Rex, soror ipsa resedit,
9.25  Dic isti, et nostros una partire labores,
9.26  O, Siri huic inquit multae tua pectora curae
9.27  Sollicitant, et te nunc plurim turbat imago.
9.28  Porro opus est unum Mariae, nec plura necesse est,
9.29  Hoc elegit enim, quaeque optima maxima pars est,
9.30  Hanc haud tempus edax, et uis non auferet ulla.

Mu. Sa.
9.76  Ne sitiam, neu plus fontes haustura laborem.
9.77  Vade, tuumque accerse uirum, tum deinde uenito Chr.
9.78  Huc, ait argutum Christi penetrabile acumen.
9.79  Illa, uiro careo dudum, tunc inquit Iesus, Mu. Sa.
9.80  Nimirum recte hoc dixti, quia coniugis expers, Chr.
9.81  Quinque uiros et enim passa es, modo nulla maritum
9.82  Lex tibi iungit, habes quem tu non lege marita.
9.83  Ecce

9.156  Regulus, extremos obitus cui natus agebat,
9.157  Vnde precabatur Christi ut descensus ad urbis
9.158  Tecta capharnatis natum de faucibus orci
9.159  Eriperet, tristes depelleret ossibus aestus.
9.160  Non nisi prodigiis, nisi signis creditis inquit.
9.161  Ille autem descende precor prius ultima natus
9.162  Quam metus exoluat miserandae debita mortis.
9.163  I, uiget ille puer fatis ereptus, abiuit
9.164  Regulus extemplo, quia credidit, inter eundum
9.165  Protinus occurrunt famuli.

autem frugi seges inspicasset aristas,
9.207  Apparent simul in uacuo Zizania culmo.
9.208  At famuli quibus incubuit custodia frugum,
9.209  Curaque ad agricolam referunt, an forte reuelli
9.210  Illa a stirpe sinat, quibus is non protinus inquit,
9.211  Ne simul haec commixta bonis errore trahantur,
9.212  Quin ut adusque simul messem sinite utraque crescant.
9.213  Tunc ego quum falce in segetem crassabor acuta,
9.214  Messorum agmen agens, atque ensibus arma recuruis,

atro
10.53  Daemone, cui reliqui parent, hoc principe pugnat
10.54  In styga, tartareus fugit hac uirtute satelles.
10.55  His postquam ultricum stimulis, hac arte nefandi
10.56  Criminis urgeri, sacrasque efferuere mentes
10.57  Viderat, haec inquit soboles pulcherima regum.
10.58  Omnia dissidio durus quatit oppida Mauors,
10.59  Omnia regna ruunt in se diuisa superbis
10.60  Imperiis, domus inque domum collapsa recumbit.
10.61  Si uero pugnant inter se Daemones, illumque
10.62  Hic

aeuo.
10.329  En age non segnis, tibi nam quam pluria largis
10.330  Labra fluunt opibus per tempora multa futuris.
10.331  En tibi parta quies, epulis indulge superbis,
10.332  Sume dapes lautas, uario te prolue Baccho.
10.333  Quoi deus hoc inquit, demens hac nocte reuellet
10.334  Inuida defuncto Proserpina uertice crinem,
10.335  Immitesque tibi nent fila suprema sorores.
10.336  Ast ea cuius erunt tandem, quae plurima seruas?
10.337  Sic cuique sibi bona congregat, unde supernam

10.411  Hic uero sacram recta pergebat ad aedem,
10.412  Laus ut agenda deo, sic gratia ductat habenda.
10.413  At populi uanos plausus, et liuida Christus
10.414  Pectora declinat, subit alti et limina templi.
10.415  Obuiat ille quidem, cui cognitus inquit Iesus.
10.416  En tibi sunt ualidae uires, et uiuida uirtus
10.417  Instaurauit opus lapsum, totumque refecit.
10.418  Iam caue, ne grauiore malo, neu morte premaris.
10.419  Postquam dulce sonans hausit penetrabile uerbum,
10.420  Agnouitque

enim excusat mercati praedia fundi,
10.658  Et rogat, allectant ea me, et libet ire uidendum.
10.659  Alter emi iuga quinque boum, rogo parce, probari
10.660  Illa uolo, sine me uideam quid talia possint.
10.661  Ast alius noua nupta domi me detinet inquit,
10.662  Hinc nequit auelli permulsus coniuge blanda.
10.663  Tum famuli redeunt, dominoque ea cuncta reportant.
10.664  Ast indignatus celsa pater arce remandat
10.665  Haec famulo, citus in uicos, et compita prodi
10.666  Vrbis, et in

homo hic, oris tam uhaemensuehaemens uibrat acumen.
10.801  Hos quosue seduxit dicunt, an traxerit ullum
10.802  Concilii columen, sed legem haec turba profanat.
10.803  Constitit hic proceres inter Nicodemus, et inquit
10.804  An lex ulla sinit damnari ob crimina quemquam?
10.805  Ni prius audierit, causam decernere nullo
10.806  Iure potest aliquis, nisi sit praecognita iudex. Dedicatio doni

stat in aequore puppis
11.39  Libera, tum nimbis arrident astra fugatis.
11.40  Sic ubi diuinos rutilanti sydere uultus
11.41  Flammeus erexit Iesus, stetit eruta morti
11.42  Foemina, corridet templum procul hoste repulso.
11.43  Huic ubi sunt inquit? quibus accusaris abusi
11.44  Foederis, en nemo te condemnauit. At illa
11.45  Nullus here, hic mea te sententia crimine soluit,
11.46  Perge, nec ulterius preces, id uelle caueto.
11.47  Rursus ut assedit sic incipit ore beato,

Lux ego sum mundi, mea qui praecepta sequuntur,
11.49  Hii uitae fontem, fontem quoque lucis habebunt.
11.50  Inuidus oblatrat fauce hinc Pharisaeus amara,
11.51  Vt testis fallax tibi tu blandiris, Iesus
11.52  Testis ego uerax, haud ulli blandior inquit.
11.53  Nam mea lux quo fonte fluat, qua lampade manet
11.54  Nescius haud ego sum, seu quo perlabitur alueo.
11.55  Haec uobis ignota latent, hinc caeca feruntur
11.56  Iudicia, humano quia corpore degrauat error.
11.57  Ast ego non ullum

duos mosaea uiros admittit, et aequum
11.61  Testantur, me testor ego, testatur ab alta
11.62  Me meus arce pater, stat gens infensa, fremitque,
11.63  Atque ubi sit pater ille petunt, iis aetheris auctor
11.64  Corporea sub nube latens, neque filius inquit
11.65  Vos inter uersans est notus imagine patris,
11.66  Hoc neque principium, de quo mea manat origo,
11.67  Hanc si nossetis, forsan sciretis et illud.
11.68  Haec templi sunt icta tholo, quo gaza recumbit,
11.69  Nec quis detinuit, quia

in oris.
11.78  Vos hebetat, uoluitque rapax ab origine mundi
11.79  Alea praecipites, ego sum, et feror omnia supra.
11.80  Et nisi credetis quia sum, uos arcet acerba,
11.81  Mos aditu nostro (ut dixi). quo nomine quaerunt.
11.82  Diceris? iis inquit quod condidit omnia uerbum,
11.83  Principium, qui multa loquar, qui multa locutus,
11.84  Quae mea iudicio seruat censura futuro.
11.85  Est quo sum missus uerax, et fatur eodem
11.86  Ore meo quaecunque loquor. quum tollar in altum

mea nimirum sententia, nempe propheta est.
11.224  Contra hostile tumens incredulus obiice uano
11.225  Nititur inuidiae tenebris extinguere Christum.
11.226  Dum mentita putat, uocat ad miracla parentes
11.227  In medium pridem caeci, quibus improbus inquit.
11.228  Filius est uester? caecum quem dicitis ipsi
11.229  Progenuisse, fides est ardua, nam modo cernit.
11.230  Respondent, eius scimus nos esse parentes,
11.231  Lumine qui captus materno est aeditus aluo.
11.232  Sed qua nunc ratione

liuore frementum.
11.254  Crimine totus oles peccatis obsite foetor,
11.255  Et nos ipse doces, exi hinc, explosus abito.
11.256  Talia tum coeco coeli rex fatur Iesus.
11.257  Credis in aeternum, diuinaque foedera, natum?
11.258  Ille quis est inquit? quo foedera coelica credam.
11.259  Hic ipse est, quem luce uides haec uerba loquentem.
11.260  Procubuit tunc ille, ruitque, et pronus adorat,
11.261  Et ominum uocat, alma fides Domino omnia credit.
11.262  Hoc ego sum mundo coelo delapsus ab

minentur?
11.347  Respondent operum non in te causa bonorum,
11.348  Sed tua nos armat blasphemia cautibus aspris,
11.349  Nam tibi mortalis quum sis deus esse uideris.
11.350  Ille refert, hoc ipsa canit lex uestra, deosque
11.351  Nuncupat, hic inquit quia ii uos estis, e illos
11.352  Si fas est dixisse deos, quos imbuit alto
11.353  Ore deus, legis nec possit littera solui.
11.354  Quem pater aetheriis sanctum demisit ab oris,
11.355  Et celebrem fecit, cuius quod filius essem,

Olympi.
11.457  Mox illi populo procul a turbante praehenso
11.458  Auribus articulos immisit hiantibus acres,
11.459  Osque deinde suo tangens elingue saliuo
11.460  Ingemuit, coelo tum lumina sustulit alto.
11.461  Imperat, et sanat, simul inquit et effeta Iesus.
11.462  Fit subito auditus, uinclis et lingua solutis
11.463  Extulit a recto manantes ore loquelas.
11.464  Christus ut haec uulgo iussit suppressa laterent.
11.465  Et quanto magis ora tenet, tanto illa redundant

refert, hic ipse mala sub origine casus
11.734  Contigit, infantem saepe impetus egit in undas,
11.735  Saepe etiam rapidos moribundum misit in ignes,
11.736  Si quid habes, succurre precor succurre misertus.
11.737  Gratior hinc Christus, uultuque benignior inquit,
11.738  Credere si ipse potes, fidei modo concipe robur,
11.739  Omnia credenti fieri quia posse probabo.
11.740  Exclamat lachrymis genetor suffusus obortis,
11.741  Credo equidem, mea namque iuuas incredula corda.
11.742  At pius ut uidit

certamine nostrae
11.808  Militiae primus uult praessepraeesse, nouissimus esto.
11.809  Omnibus et belli sociis erit ipse minister.
11.810  Paruulus inde puer medio quo stabat Iesus
11.811  Sistitur, hunc tensis inquit complexus in ulnis.
11.812  En huius pueri nisi quilibet induat instar,
11.813  Alta haud ille meo celebrabit templa triumpho.
11.814  At quo par pueri se deiicit amplius, illo est
11.815  Altior, et celsis praestantius eminet astris.

illo est
11.815  Altior, et celsis praestantius eminet astris.
11.816  Si quis et hunc talem (nostrum quia nomen honorat)
11.817  Suscipit, ille meo me nomine suscipit ipsum.
11.818  Tunc anima sacer, et sublimi mente Iohannes
11.819  Feruidus hoc inquit, quidam est, quem uidimus ipsi
11.820  Daemonas arcentem depellere nomine Christi,
11.821  Nos tamen haud sequitur, prohibere ne talia fas est?
11.822  Ne prohibete uiri, mea nomina quisquis honestat,
11.823  Et uirtute ualet, mox haud mihi derogat

ulnis
12.102  Languida colla super, chari super oscula nati.
12.103  Cui natus, pater alme tibi hic peccauit adulter.
12.104  Et peccans in te coelestia numina laesi
12.105  Fex tua, non et enim nati me nomine dignor.
12.106  At pater ad famulos inquit, stola prima feratur.
12.107  Quo meus eniteat puer hic indutus amictu,
12.108  Anulus in digito orizo sibi fulgeat auro,
12.109  Et soleae plantas, et furas pettasus ornet.
12.110  Ducite mox uitulum pinguem, laxata saginis
12.111  Victima

12.130  At tuus hic postquam laxas emisit habenas
12.131  Luxuriae, et totum diffudit filius assem
12.132  Scorta nefanda super, super aluum, atque ore uoraci,
12.133  En redit, occiso uituloque indulget opimo.
12.134  Tu mecum, tu semper ades pater inquit, et omnis
12.135  Res mea nate tua est, epulum, musamque sonantem
12.136  Concelebrare decet cantu, et gaudente chorea,
12.137  Nam tuus hic frater stygii canis ore trifauci
12.138  Ereptus, uitae et superis est redditus astris.
12.139  In te

praecipiti rapida et secat aequora cauro,
12.290  Tum super illis tumidum mare fluctuat undis,
12.291  Dumque ratis nec fundit opes, nec sustinet undas,
12.292  Dum fugit in praeceps, alto hanc mare uortice sorbet.
12.293  Christus ob hunc casum iuuenis sic inquit amari. ❦
12.294  Ardua, difficilis uiaque aspera, plenaque duris
12.295  Panditur obiicibus, quo curit diues auarus.
12.296  Quem tam porta caput coeli, quam nautica funis
12.297  Transit acum, pressos onerataque bellua

dea syderei Claementia temperat oris.
12.305  Vnus ad aetherium patet uni ascensus Olympum,
12.306  Peruius haud ulli, nisi quos data gratia tollit.
12.307  Per se qui nequeunt, illuc duce numine tendant.
12.308  Quoi pia magnanimi prudentia principis inquit.
12.309  O, lux Israel, populi dux inclyte sancti,
12.310  Caetera deserimus si te, et tua sola secuti
12.311  Castra, quid hinc nobis? quae praemia digna rependes?
12.312  Ille refert, Amen uos me, et mea castra secuti

fraudi munimen habendam.
12.417  Plurima dona suos sic debita fecit in usus,
12.418  Spe tali calidus, re se quoque fulsit herili.
12.419  At dominus serui non aspernatus acutum
12.420  Consilium, laudat prudenti pectore factum.
12.421  Filius est inquit furui prudentior orci,
12.422  Sorte sua, aetheriae quam coelica germina lucis.
12.423  Si sapitis, uobis inquam, quod amica parare
12.424  Pectora profuerit locupletis ab ubere ditis.
12.425  Vt quum uester honos labentibus effluet Annis,

12.711  Versa pedum (dum flectit iter) uestigia duxit,
12.712  Numina magna uocans, et munera debita soluens,
12.713  Cernuus ante pedes Christi procumbit adorans.
12.714  Hic erat a puteo Iacob de monte Garizi.
12.715  Nonne decem tecum fuerant, huic inquit Iesus.
12.716  Ast ubi sunt reliqui? non est nisi sola Sebasten
12.717  Grata parens? unus uestigia nostra reuisit
12.718  Hic alienus, humo sed nunc heus eripe uultum,
12.719  Vade, age, parta salus tibi debita marte fideli.
12.720  Porro

12.751  Appetiere nouum falsae ambitionis honorem,
12.752  Praetextu Salomaea tuo sic ausa precari.
12.753  O, rex Israel, pietas me magna coegit
12.754  Poscere pro natis, quod tu bonus annue matri.
12.755  Quid petis ille refert, Mulier, dic protinus inquit,
12.756  Vt duo fulminei tecum mea pignora fratres
12.757  Te regnante simul dextra leuaque recumbant.
12.758  Suggestum Iesus sic telum hostile retudit.
12.759  Nescitis quid tam puerili mente petatis.
12.760  An pateram fortem (mihi quae

quum te Nasarene subire
12.787  Audiit, inclamat Iesu sate sanguine Dauid
12.788  Respice, neu nostri misereri obsiste precanti.
12.789  Audiit hunc Christus, sua tum uestigia pressit,
12.790  Adducique iubet, uenienti comminus inquit.
12.791  Quid tibi uis faciam? da lux ut lumina cernam,
12.792  Coecus ait. lux illa refert, en aspice lucem,
12.793  Namque fides animo quam concipis, ipsa salutem
12.794  Ecce parit, mox ille uidet, gressuque sequaci
12.795  Agglomerat,

hoc ego tempus ago, pater optime nomen
13.295  Redde tuum celebre, et totum claresce per orbem.
13.296  Haec coelo interea uox est audita sereno,
13.297  Et feci celebrem, et cunctis celebrabere in oris.
13.298  Hanc ubi gens hausit, coelo fragor intonat inquit,
13.299  Ast alii, ore dei uox excidit illa loquentis.
13.300  Non ea me, sed uos propter, respondit Iesus,
13.301  Huius iudicium nunc est, censuraque mundi,
13.302  Cuius et est princeps extra in loca sola tugandus.
13.303  Hinc ego uexillo

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Epistola ad Adrianum VI Pontificem Maximum, versio electronica (), Verborum 2644, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepistadr].

Marulić, Marko (1450-1524) [1522], Tropologica Dauidiadis expositio, versio electronica (), Verborum 5871, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - expositio] [word count] [marulmartrop].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1522], Feretreidos libri tres, versio electronica (), 807 versus, verborum 8510, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [severitanipferetr].

Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report