Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: facere Your search found 1534 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 31-50:31. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] ac prudentioribus uiris ut et nostri pudoris et eorum auctoritatis curamus
rationem habere et non illis nos praeceptores aut doctores exhibeamus, ne nostrum
consilium sapientiae eorum praeferre uideamur, uerum quicquid uel dicere uel
facere uoluerimus, uerecundius agere ac ipsorum dignitatem in omnibus conseruare;
ita fiet ut et impudentiae notam pulchre effugiamus et apud eos non minus oratione
quam beniuolentia ualeamus.
Idem, si cito cupis ditari, tibi faciendum est;
mox enim ditaberis si cupiditati detraxeris et pecuniis adiicere non curaueris.
His igitur atque eiusmodi suasionibus hi inducendi sunt ut uel
fortunas omnes contemnant uel, si id facere nequeunt, fiduciam sui non amittant;
quia, ut dicitur, caput facile inueniet pileum; unde habuisti, quae perdidisti,
inde et, quae non habes, consequi poteris. Sic illi, qui dolebat
uxorem bonam amississe, dictum est:
causa scribere ad te
aliquid pro amicitia nostra oportebat, tamen adhuc id non feceram, quia neque
lenire uidebar oratione neque leuare posse dolorem tuum. Postea uero quam magnam
spem habere coepi fore ut te breui tempore incolumem haberem, facere non potui
quin tibi et uoluntatem declarem meam.
– et ad Sestium P. filium:
Non obliuione amicitiae nostrae neque intermissione consuetudinis meae
superioribus temporibus ad te nullas litteras misi, sed quod
uidemus
eodem modo homines
incedere ac prius radices uel alia, si qua sunt, retinacula succidere quam totam
molem subruere aggrediantur; sic fabri caementarii in lapidibus effodiendis facere
consuerunt, sic agricolae in transplantandis arboribus. In leuioribus uero
negotiis freti uiribus mox caput rei adoriuntur. Vnde aliquando ultra
uires ausi temeraria spe, non iniuria frustrantur et accepta confusione, digno
– si, inquam, ab eo sunt omnia, quare non iure singula sint non solum non mala,
sed potius bona censenda? Aut quomodo aliud quam bonum ab optimo potest prouenire?
Non nouit summum bonum nisi bona facere, tametsi nobis secus uideatur. Quod quidem
non ipsius rectoris nostri aut rerum ipsarum, uerum sensus nostri uitio uenit.
Plorant pueri malumque putant cum corripiuntur uel uerberantur; sed pater aut
magister, qui incutit flagra, aliter
inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae fuisti; a te opem petimus, tibi
nos ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus.
Idem tu si cum Cicerone facere uolueris, tuae curae relinquo. Nos uero
satis nunc pro modulo nostro dixisse uidemur, praeceptionesque congruas posuisse,
quibus consolator dabit operam maerorem lugentis funditus tollere.
Diximus enim id fieri posse si illud,
– si, inquam, ab eo sunt omnia, quare non iure singula sint non solum non mala,
sed potius bona censenda? Aut quomodo aliud quam bonum ab optimo potest prouenire?
Non nouit summum bonum nisi bona facere, tametsi nobis secus uideatur. Quod quidem
non ipsius rectoris nostri aut rerum ipsarum, uerum sensus nostri uitio uenit.
Plorant pueri malumque putant cum corripiuntur uel uerberantur; sed pater aut
magister, qui incutit flagra, aliter
– si, inquam, ab eo sunt omnia, quare non iure singula sint non solum non mala,
sed potius bona censenda? Aut quomodo aliud quam bonum ab optimo potest prouenire?
Non nouit summum bonum nisi bona facere, tametsi nobis secus uideatur. Quod quidem
non ipsius rectoris nostri aut rerum ipsarum, uerum sensus nostri uitio uenit.
Plorant pueri malumque putant cum corripiuntur uel uerberantur; sed pater aut
magister, qui incutit flagra, aliter
inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae fuisti; a te opem petimus, tibi
nos ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus.
Idem tu si cum Cicerone facere uolueris, tuae curae relinquo. Nos uero
satis nunc pro modulo nostro dixisse uidemur, praeceptionesque congruas posuisse,
quibus consolator dabit operam maerorem lugentis funditus tollere.
Diximus enim id fieri posse si illud,
inuentrix legum, tu magistra morum et disciplinae fuisti; a te opem petimus, tibi
nos ut antea magna ex parte, sic nunc penitus totosque tradimus.
Idem tu si cum Cicerone facere uolueris, tuae curae relinquo. Nos uero
satis nunc pro modulo nostro dixisse uidemur, praeceptionesque congruas posuisse,
quibus consolator dabit operam maerorem lugentis funditus tollere.
Diximus enim id fieri posse si illud,
si ad bona conferamus, attenuare
ualebimus. Sed hoc non alio pacto commode fieri poterit nisi si bona,
quae supersunt, multo uberiora praestantioraque esse explicabimus, adeo ut non
debeat minorum iactura tantopere commoueri. Hoc facere uoluit ille poeta qui ait:
Sed nec
tam tenuis tibi census contigit, ut mediocris
iacturae te mergat onus
et illa ueneranda mulier
teque per litteras consolarer nisi
scirem his remediis, quibus meum dolorem tu leuasses, te in tuo non egere ac uelim
facilius quam in tuo mihi nunc tu te meditare. Est autem alienum tanto uiro,
quantus es tu, quod alteri praeceperit, id ipsum facere non posse. Me quidem cum
rationes, quas collegeras, tum auctoritas tua a nimio maerore deterruit. Cum enim
mollius tibi ferre uiderer quam deceret uirum, praesertim cum, qui alios consolari
soleret, accusasti me per litteras grauioribus
de morte filiae consolando:
finem dolendi etiam qui consilio non fecerat, tempore inuenit. Turpissimum autem
est in homine prudenti remedium maeroris lassitudo maerendi. Malo relinquas
dolorem quam ab illo relinquaris, et quam primum id facere desiste quod, etiam si
uoles, diu facere non poteris. Annum feminis ad lugendum constituere maiores non
ut tam diu lugerent, sed ne diutius: uiris nullum legitimum tempus est quia nullum
honestum. Quam tamen mihi ex illis mulierculis
dolendi etiam qui consilio non fecerat, tempore inuenit. Turpissimum autem
est in homine prudenti remedium maeroris lassitudo maerendi. Malo relinquas
dolorem quam ab illo relinquaris, et quam primum id facere desiste quod, etiam si
uoles, diu facere non poteris. Annum feminis ad lugendum constituere maiores non
ut tam diu lugerent, sed ne diutius: uiris nullum legitimum tempus est quia nullum
honestum. Quam tamen mihi ex illis mulierculis dabis uix retractatis a rogo, uix a
cadauere
profecto uirtuti dolor et animi inductione
languescet.
Aut enim nulla uirtus est, aut contemnendus est dolor. Prudentiamne uis esse sine
qua ne intelligi quidem ulla uirtus potest? Quid ergo ea? Patieturne te quicquam
facere nihil proficientem et laborantem? An temperantia sinet te immoderate
quicquam facere? An coli iustitia ab homine poterit propter uim doloris enuntiante
commissa, prodente conscios, multa officia relinquente? Quid fortitudini
comitibusque
enim nulla uirtus est, aut contemnendus est dolor. Prudentiamne uis esse sine
qua ne intelligi quidem ulla uirtus potest? Quid ergo ea? Patieturne te quicquam
facere nihil proficientem et laborantem? An temperantia sinet te immoderate
quicquam facere? An coli iustitia ab homine poterit propter uim doloris enuntiante
commissa, prodente conscios, multa officia relinquente? Quid fortitudini
comitibusque eius magnitudini animi, grauitati, patientiae, rerum humanarum
despicientiae? Quomodo
tuis maerori esse aut eos affligere
diutius."
Ad quem locum et illud Seruii ad Ciceronem spectat:
Quod si quis etiam inferis est sensus, qui illius in te amor fuit pietasque in
omnes tuos, hoc certe illa te facere non uult. Da hoc illi mortuae, da ceteris
amicis ac familiaribus qui tuo dolore maerent, da patriae ut, si qua in re opus
sit, opera consilio tuo uti possit. Denique, quoniam in eam fortunam deuenimus ut
etiam huic rei nobis seruiendum
locus
a compassione gignitur, qui ob praestantiam suam (ut mihi quidem probatur) in omni
ratione consolandi praecedere debet. Plurimum enim (mihi crede) amici incommoda
leuabimus si prius condolebimus ac collacrimabimus. Et si per absentiam facere non
licuerit, id tamen uel litteris uel nuntiis declarare non desistamus atque ab eo
loco initium sumamus. Nam et Seruius in illa egregia epistula ab eodem
loco pulchre exorsus est:
"Postquam", inquit,
doloribus deputant, ut ille Terentianus Demea; alii nec uoluptatibus nec ullis ornamentis uti uolunt.
Quoniam illa in tantis malis putant sibi minime conuenire, ut Ouidius libellum
suum facere monet:
Vade, sed incultus, qualem decet exulis esse
infelix habitum temporis huius habe,
nec te purpureo uelent uaccinia suco,
non est conueniens luctibus ille color;
nec titulus
Prologus tit. e V1 sumpsi
Prol. 1 Reuerendissime ]
Reuerende V1 | inter meorum et qui deleta nonnulla: quos est (ut noua omnia facere
solent) haud parum delectata, atque adeo ut me sine cessatione in dies magis
compellere, immo et pro ea, quę ipsis mecum est, necessitudine liberius cogere
coeperunt, quo ceteris partibus posthabitis hanc primum absoluerem, quippe quod
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.