Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: haec Your search found 9801 occurrences
First 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 6105-6272:6105. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 7 | Paragraph | Section] ore
6106. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 9 | Paragraph | Section] miseri dant praeda marinis.
6107. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 9 | Paragraph | Section]
6108. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 13 | Paragraph | Section]
6109. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 15 | Paragraph | Section]
6110. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 19 | Paragraph | Section] defixa polo superisque haerentia tectis
6111. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 37 | Paragraph | Section] se utraque jungit
6112. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 45 | Paragraph | Section] jubar post saecula longa revisant.
6113. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 61 | Paragraph | Section] et positus variosque ex ordine motus
6114. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 69 | Paragraph | Section] aeternum jecur assiduisque renatam
6115. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 87 | Paragraph | Section] tandem. Nec centum e partibus una
6116. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 89 | Paragraph | Section] omnibus axem
6117. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 91 | Paragraph | Section] totum obducant ut corpore Phoebum.
6118. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 109 | Paragraph | Section] ab ore,
6119. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 109 | Paragraph | Section]
6120. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 109 | Paragraph | Section] evolvitur altera terris
6121. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 117 | Paragraph | Section] densis lentissima spiris
6122. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 119 | Paragraph | Section] distat ab ipso
6123. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 123 | Paragraph | Section] horrenti sub vertice rupes,
6124. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 127 | Paragraph | Section] limbo conradat flexile dorsum
6125. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 127 | Paragraph | Section] umbriferi ratione agnoscere coni
6126. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 135 | Paragraph | Section] ut a nodo spatiis mage, scilicet una
6127. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 137 | Paragraph | Section] orbis
6128. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 141 | Paragraph | Section] ut supra monui, exemploque probavi
6129. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 147 | Paragraph | Section] turpant vultum longe lateque per omnem
6130. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 147 | Paragraph | Section] sapientum, protulit aetas
6131. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 149 | Paragraph | Section] 48
cum diva tegit, si tempora signes,
6132. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 153 | Paragraph | Section] extincto miseratum Caesare Romam,
6133. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 161 | Paragraph | Section] et puro rutilus nitet annulus igne.
6134. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 171 | Paragraph | Section] jam nigra solutis
6135. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 173 | Paragraph | Section] abrumpens limbum, qui proinde, vel igni
6136. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 175 | Paragraph | Section] secus ipse etiam Titan effundit ab imo
6137. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 175 | Paragraph | Section] vi ponderis orbem.
6138. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 181 | Paragraph | Section] pondus
6139. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 181 | Paragraph | Section] utraque ex parte nitentis
6140. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 181 | Paragraph | Section] tractus. Comptis de more capillis
6141. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 181 | Paragraph | Section] haec scilicet illa tot olim,
6142. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 185 | Paragraph | Section] lucem dubiis nox prima tenebris,
6143. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 197 | Paragraph | Section] flectuntque plicantque
6144. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 197 | Paragraph | Section] plicantque
6145. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 207 | Paragraph | Section] mulcebit lumine visus.
6146. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 207 | Paragraph | Section] Deus ipse, aeterna Tonantis,
6147. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 207 | Paragraph | Section] aeterna Tonantis,
6148. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 223 | Paragraph | Section] sic etiam nova lumina palloremque
6149. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 225 | Paragraph | Section] a medio discedat semita, saepe
6150. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 225 | Paragraph | Section] semita, saepe
6151. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 239 | Paragraph | Section] medium dorso si tendat ab alto,
6152. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 243 | Paragraph | Section] aversis transmissos aeris oris
6153. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 249 | Paragraph | Section] Hinc atris postquam squalere tenebris
6154. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 251 | Paragraph | Section] ingentem complerint aeris orbem,
6155. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 251 | Paragraph | Section] loca proxima torpent
6156. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 251 | Paragraph | Section] felici intersita gaudent
6157. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 253 | Paragraph | Section] nubila et imbres
6158. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 253 | Paragraph | Section] uterque
6159. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 253 | Paragraph | Section] qua quondam steterat via marmoreumque
6160. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 255 | Paragraph | Section] gerendis
6161. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 255 | Paragraph | Section]
6162. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 265 | Paragraph | Section] locis quid pondera vel quid
6163. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 267 | Paragraph | Section]
6164. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 269 | Paragraph | Section] semel exhibuit, semper, quocumque feratur,
6165. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 273 | Paragraph | Section] cum roseo coeat permixta rubore.
6166. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 281 | Paragraph | Section]
6167. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 283 | Paragraph | Section] aditus alter frontemque secundo
6168. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 285 | Paragraph | Section] ejusdem nomen traxere, viai
6169. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 285 | Paragraph | Section] tumeat? plana vix quidquam a fronte recedat.
6170. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 287 | Paragraph | Section] gradibus, queis se mensura secunda
6171. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 291 | Paragraph | Section] iterum cursus referetur in auras,
6172. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 291 | Paragraph | Section] si vitris concluseris undam
6173. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 291 | Paragraph | Section] ubi vitris
6174. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 293 | Paragraph | Section] ad singula flectas,
6175. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 295 | Paragraph | Section] sive
6176. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 295 | Paragraph | Section] regressum.
6177. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 297 | Paragraph | Section] color quaeve intervalla requirat
6178. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 305 | Paragraph | Section] nigrescunt.
6179. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 307 | Paragraph | Section] 73
globulus, rubicundae stamina lucis
6180. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 313 | Paragraph | Section] terras late venerata per omnes,
6181. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 315 | Paragraph | Section] naevus vultum et decus addidit ori.
6182. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 317 | Paragraph | Section] et toto late se corpore fundit.
Adduntur hic quae ipsius auctoris manu conscripta invenimus in exemplari Londinensi
in laudem Ageni, praestantissimi viri, reipublicae Genuensis ad aulam Londinensem
legati.
6183. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] astrorum omnium. 3 Maxima mihi, nimirum poetae itidem astronomo. 4 Haec tertia invocatio locum tenet nuncupatoriae epistolae, et idcirco evasit aliquando fusior, ut nimirum exponantur rationes, ob quas Regali Societati et ejus praesidi, Comiti de Macclesfield, e nobilissima Parkeriorum familia, hoc opus jure nuncupari possit. Agitur nimirum in eo de argumentis,
6184. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] sine telescopiis non cadant, hic habentur pro nullis. Huc usque creditum est nullam haberi methodum ad computandam earum distantiam, cum crederetur nullam haberi ipsarum eam, quam astronomi parallaxim dicunt, ne ab orbe annuo quidem oriundam. At per hos ipsos dies, quibus haec Londini scribimus, dominus Maskelyne, et astronomus et geometra egregius, Societatis Regalis membrum, in postremo congressu Societatis die 26. Jun. 1760, Societati proposuit parallaxim Sirii, quam deduxit ex 18 observationibus Caillii habitis ad Caput Bonae Spei, quae ejusmodi est, ut
6185. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Terram et Solem; alteram conjunctionem habent cum Sole superiorem, cum ultra Solem sunt, jacentes respectu ipsius Solis ad partes oppositas, ad quas jacet Terra. Reliqui tres planetae dicuntur superiores: ii nunquam possunt subire inter Solem et Terram, cum ab illo semper distent magis quam haec. Sed quando jacent in directum cum Terra respectu Solis, si jaceant ad eandem partem, sunt respectu Terrae in oppositione cum ipso Sole; si jaceant ad partes oppositas, sunt in conjunctione cum Sole, sed ultra ipsum Solem. In hoc secundo casu magis distant a Terra quam in prima et idcirco
6186. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 17 Venus non apparet nisi mane ante Solem, et tum appellatur Phosphorus, vel vespere post Solem, quo tempore dicitur Hesperus. Vim luminis habet admodum diversam ob mutatam distantiam a Terra et positionem: aliquando in maxima sui luminis vi cernitur puro coelo interdiu. Id accidit, cum haec primo scriberentur, et ex obscuriore loco Urbis prope Pantheon ac ex ipso templo per illam unicam fenestram concursu hominum spectata est per plures dies. 18 Mercurius Soli
6187. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] hic motus communis diurnus, et exprimitur tam Tychonica sententia Telluris quiescentis quam Copernicana Telluris motae. In utraque sententia excitari debet in mente eadem idea, cum eodem modo impellantur nostrorum sensuum fibrae, sive quiescat Terra et moveantur astra, sive ea quiescant et haec moveatur, adeoque idem debeat in utroque casu propagari motus ad cerebrum. 20 A motu diurno pendet ortus et occasus Solis, adeoque alternatio diurna caloris et frigoris
6188. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] aberrationes inducit. Sed id quidem ita est exiguum, ut haberi possit pro nullo. Reliqui planetae liberius evagantur hac, illac, sed nunquam exeunt ex illa fascia, quae dicitur zodiacus et quae est adhuc satis arcta. Ejus latitudinem alii ex astronomis aliam posuerunt. Illam determinat haec ipsa maxima evagatio planetarum in latitudinem: ea maxima est in Venere perigea, in qua adhuc est proxime graduum 9. Unde amplitudo zodiaci terminantis evagationem ipsam est proxime graduum 18, quod spatium respectu totius semicirculi graduum 180 interjecti inter polos iure potest hic dici
6189. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] semper in orientem, et fiunt non in circulo, sed in ea ovali linea, quam geometrae ellipsim vocant, et quae est una e tribus sectionibus conicis, quae nimirum provenit, ubi conus vel etiam cylindrus oblique secatur. Si columna vel aeque crassa vel aequaliter attenuata secetur oblique, provenit haec figura; et si obliquitas sit exigua, obvenit etiam exigua productio secundum alterum axem et contractio secundum alterum. Ac hujusmodi sunt orbitae planetarum circa Solem, qui positus est non quidem in centro, sed in altero ex iis binis punctis singularum orbitarum, quae puncta dicuntur
6190. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] alterum axem et contractio secundum alterum. Ac hujusmodi sunt orbitae planetarum circa Solem, qui positus est non quidem in centro, sed in altero ex iis binis punctis singularum orbitarum, quae puncta dicuntur foci, et quae in ellipsibus admodum parum compressis parum distant a centro. Et haec est prima e tribus celeberrimis legibus motuum planetarum a Keplero deprehensis. Porro ita exigua est haec orbitarum compressio, ut axis major in Mercurio, in quo ea est maxima, minorem vix superet quinquagesima sui parte, in Marte quatuor millesimis, in reliquis autem multo minus.
6191. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] est non quidem in centro, sed in altero ex iis binis punctis singularum orbitarum, quae puncta dicuntur foci, et quae in ellipsibus admodum parum compressis parum distant a centro. Et haec est prima e tribus celeberrimis legibus motuum planetarum a Keplero deprehensis. Porro ita exigua est haec orbitarum compressio, ut axis major in Mercurio, in quo ea est maxima, minorem vix superet quinquagesima sui parte, in Marte quatuor millesimis, in reliquis autem multo minus.
6192. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] multo minus. 28 Planetae in minore distantia a Sole celerius moventur quam in majore, et motus ipse ob majorem viciniam apparet adhuc major spectanti e Sole. Mutatur nimirum haec apparens velocitas in illa, quam geometrae vocant rationem reciprocam duplicatam distantiae. Quod facile deducitur ex secunda lege Kepleri, quae dicitur arearum aequalium, per quam area trilinei clausi arcu, quem planeta describit dato tempore, et binis rectis ad Solem ductis, est ejusdem
6193. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] et maxime lex tertia, in qua explicandum esset, quid sit quadratum, quid cubus. Id quidem praestitit elegantissime Benedictus Stayus, celeberrimus vir, in recentiori sua Philosophia, cujus secundum volumen cum meis adnotationibus et supplementis prodit Romae nunc, dum ego haec Londini scribo. Is autem vir plane summus, qui tantam sibi suis poematis comparavit laudem per universam Europam, in omni alio et sacrae et profanae eruditionis ac solidae doctrinae genere ita excellit, ut in admirationem rapiat animos eorum omnium, quibuscum vivit, quos simul et probitate
6194. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] et inde; et si tota actio consideretur, magis minuitur quam augetur id pondus. Porro notae sunt poetis irae veteres Saturni regno pulsi a Jove. Saturni autem annulus plerumque obliquus est respectu Jovis, quem idcirco Saturnus idem illo superior obliquo despectat lumine. Haec ex communi mythologia, ut adhuc residuum aliquod irarum supersit. Sed initio libri V. (VI.) eosdem ut reconciliaturos invicem considerabimus per mutuam Newtoni attractionem.
6195. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] quo per nodum transit, ut illud, quod postremo loco hic dicitur; si Terra, planeta et Sol jaceant tum in eadem recta, nodum debere spectari e Terra et e Sole in eodem puncto coeli vel in opposito, prout is jacet citra Solem, nimirum inter ipsum et Terram, vel ultra ipsum. Haec omnia schematis adjectis facile illustrari possent. Sed cum ad argumentum minus pertineant, satis erit illa indicasse. 37(36) Leges Keplerianae, quas observant planetae
6196. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Tertia fit respectu alterius e suis nodis, quorum uterque regreditur et est dier. 27, hor. 5, min. 5, sec. 35. Eae omnes habent proxime 27 dies. Quarta est ea, quae fit respectu Solis, quae appellatur synodica; qua nimirum digressa a conjunctione cum Sole ipsum interea progredientem assequitur. Haec revolutio est dierum 29, hor. 12, min. 44, sec. 3, et haec est ea, quam vulgo dicimus lunationem et per quam annum in menses dividebant olim Judaei, et nunc dividunt plures orientales populi. Ea revolutio hic exprimitur per dies 29 cum dimidio, omissis nimirum tantummodo minutis.
6197. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] regreditur et est dier. 27, hor. 5, min. 5, sec. 35. Eae omnes habent proxime 27 dies. Quarta est ea, quae fit respectu Solis, quae appellatur synodica; qua nimirum digressa a conjunctione cum Sole ipsum interea progredientem assequitur. Haec revolutio est dierum 29, hor. 12, min. 44, sec. 3, et haec est ea, quam vulgo dicimus lunationem et per quam annum in menses dividebant olim Judaei, et nunc dividunt plures orientales populi. Ea revolutio hic exprimitur per dies 29 cum dimidio, omissis nimirum tantummodo minutis. Hinc autem nova conjunctio sive novum
6198. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] nodum redire ante quam absolvat integrum periodum. Occurrit enim nodo regredienti. Linea omnium longissima in ellipsi dicitur axis major seu axis transversus. Et ejus extrema puncta, quorum alterum est apogeum, alterum perigeum, dicuntur apsides, illa quidem apsis summa, haec apsis ima. Hinc ille axis dicitur linea apsidum. Haec linea motum itidem habet varium; jam enim progreditur in orientem, jam in occidentem redit. Sed hic e contrario in singulis conversionibus progressus est major regressu et idcirco promoventur apsides. Integram autem conversionem respectu
6199. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] enim nodo regredienti. Linea omnium longissima in ellipsi dicitur axis major seu axis transversus. Et ejus extrema puncta, quorum alterum est apogeum, alterum perigeum, dicuntur apsides, illa quidem apsis summa, haec apsis ima. Hinc ille axis dicitur linea apsidum. Haec linea motum itidem habet varium; jam enim progreditur in orientem, jam in occidentem redit. Sed hic e contrario in singulis conversionibus progressus est major regressu et idcirco promoventur apsides. Integram autem conversionem respectu principii Arietis absolvunt annis 8, diebus 309, horis
6200. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] uti videtur exprimere vox attractiones et ut hic, ad rem poetico lepore aspergendam, effertur, sed vel est naturalis quaedam tendentia puncti in punctum, vel est libera lex Auctoris naturae ita pro libito suo decernentis, quod recidit in systema causarum occasionalium. Haec vis in majoribus distantiis est minor in ea ratione, quam dicunt reciprocam duplicatam distantiae sive reciprocam quadrati distantiae; ut nimirum in dupla distantia sit bis duplo sive quadruplo minor, in tripla ter triplo sive noncuplo, in decupla decies decuplo sive centuplo. Ut id
6201. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] ad quadraturas minuitur per easdem. Ipsum tempus periodicum majus est, quando Luna est in aphelio quam quando est in perihelio. Orbita inclinatur ad eclipticam jam magis, jam minus, et nodi jam progrediuntur, jam regrediuntur, sed magis regrediuntur, ut pariter diximus. Haec indicata sunt tantummodo. Sunt autem admodum multae inaequalitates singulae, et pendent a positione mutua Solis, Terrae, Lunae, lineae nodorum et lineae apsidum. Clerautius in sua theoria Lunae proponit circiter 40 correctiones diversas ex theoria mutuae gravitatis deductas. Et adhuc aliae
6202. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] apsidum. Clerautius in sua theoria Lunae proponit circiter 40 correctiones diversas ex theoria mutuae gravitatis deductas. Et adhuc aliae minores supersunt plures, quae ad calculum non sunt reductae. Alii alium proponunt numerum, sed apud omnes occurrunt admodum multae. Haec tanta multitudo inaequalitatum id effecit, ut per observationes sine gravitatis theoria nullo modo potuerint ad certas leges reduci motus lunares, potissimum extra syzygias. Newtonus omnium primus rem cum aliquo successu per suam gravitatem generalem effecit. Id praestatur quaerendo motum
6203. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] per suam gravitatem generalem effecit. Id praestatur quaerendo motum trium corporum, quae in se mutuo gravitent vi decrescente in ratione reciproca duplicata distantiarum et projiciantur utcumque. Id appellatur problema trium corporum, quod ipsa ingenti sua difficultate celeberrimum est per haec tempora. Et in eo resolvendo desudarunt, ac adhuc desudant, primi hujus aevi geometrae, nec ulla adhuc habetur accurata et generalis solutio. Newtonus approximatione usus edidit elementa, ex quibus prodierunt tabulae, quae omnium primae ad veras positiones Lunae plurimum accesserunt, sed
6204. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] mutuum Vestae, Phoebes et Phoebi mythologia veteri usus de more. Artem autem novam Newtoni appellavi methodum infinitesimalem, uti ab ipso adhibetur, potissimum cum calculo directo et inverso fluxionum ab illo invento, cum quo coincidit differentialis et integralis calculus Leibnitianus. Sed haec innuisse sit satis. 49(48) Certum jam est apud omnes astronomos fixas et Solem habere suum lumen proprium, planetas omnes et cometas reflectere lumen a Sole acceptum.
6205. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] simul invenire, ut superiore anno vidimus simul duos, ac notare curvaturam orbitae circa Solem, quae nimirum in perihelio citissime et plurimum incurvatur. Appellantur autem hic eorum motus choreae longae ob immanem orbitarum productionem. Praeter haec phaenomena debuisset observare in ascensu omnem seriem phasium Lunae, deprehendendo paullatim semper majorem partem hemisphaerii Lunae illustrati, ut patet. Sed id quidem debuisset accidere paullatim Luna ad latus sita. Si etiam ascendisset recta Lunam versus, vidisset semper faciem
6206. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] phaenomena pertinet, ex quibus idcirco potest rei veritas innotescere. 4 Affertur in eam rem exemplum eclipsis Solis anni 1715, quae fuit totalis in Anglia die 3 mensis Maii. Haec scribebantur anno 1752 magis adulto adeoque jam coeperat annus trigesimus octavus, nimirum tertius lustri octavi. Porro id phaenomenum admodum rarum cultiores etiam populos et rem ipsam expectantes in admirationem rapit, cum nox intempestiva diem interrumpat et reducat sydera ac brutis
6207. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] absoluta distantia Solis inveniuntur reliquae omnes. Ex distantia autem absoluta cognita, et diametro apparente observata, habetur diameter vera et inde superficies ac moles. Quae omnia hic exprimuntur. Sed posui nos certos fore de iis omnibus intra centesimam eorum partem. Censebam enim, cum haec scriberem, ad summum intra quinque secunda posse definiri durationem phaenomeni. Nunc autem puto eandem intra limites unius, vel saltem duorum secundorum, certam fore, si satis apta instrumenta adhibeantur. Sed nihil immutandum censui, ut ea exprimerem sensa, quae habui eo tempore, quod
6208. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] sensa, quae habui eo tempore, quod tempus ipsis versibus exprimitur. 13 De transitu hic agitur, quem habebimus sequenti anno 1761, die sexta Junii, ad quem a fine anni 1752, quo haec scribebam, debebant effluere octo anni et pars anni noni. Porro id ejus anni phaenomenum, ab Hallejo praenunciatum, jamdiu ab astronomis avidissime expectatur. 14 Id quod tum
6209. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] alicubi nubes observationem
turbaverint, alibi serenum sit coelum, quod ubique simul esse nubilum aut vix
potest aut ne vix quidem.
15 Anno 1752*
6210. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Diameter horizontalis maxima Lunae perigeae in eclipsibus est ex Halleyo min. 33, sec. 36; minima Lunae apogeae min. 29, sec. 25. Utraque autem crescit nonnihil, si altitudo Lunae supra horizontem sit major ita, ut Luna existente in ipso zenith, illa augeatur secundis circiter 36, haec 28. Ex Commentariis Acad. Paris. ad annum 1752 diameter apparens maxima Solis est min. 32, sec. 39, minima min. 31, sec. 34, nec ad sensum mutatur mutata Solis altitudine supra horizontem. Inde constat illud: si recta, quae transit per centra Solis et Lunae, incurrat in Terram Luna
6211. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 27 Solent eorum imagines, quos in ecclesia catholica sanctos dicimus, ita pingi vel sculpi, ut fasciola lucida circularis caput ambiat, ab ipso nonnihil disjuncta. Memini autem me alicubi legere de eclipsi quadam annulari a monachis, ni fallor, quibusdam visa haec verba vel hisce similia. Quidam etiam dicunt se gloriam Dei vidisse in coelo, quemadmodum a pictoribus depingi solet. 28 Consequuntur argumenta a situ illius umbrae, a locis
6212. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] gradus est diameter apparens Lunae. Quare Luna singulis horis accedit ad Solem ante conjunctionem vel recedit post ipsam circiter tanto spatio, quanta est ejus apparens diameter, quod hic exprimitur. Eadem vero est velocitas apparens illius nigri circuli sub Sole. Haec quidem crasso calculo hic proponuntur. Caeterum, et diameter apparens Lunae et velocitas ejus motus horarii visi e centro Terrae, et multo magis haec velocitas visa e superficie, et turbata per parallaxim, pro diversis ipsius Lunae positionibus diversa est, ut et ipse horarius motus Solis
6213. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] quanta est ejus apparens diameter, quod hic exprimitur. Eadem vero est velocitas apparens illius nigri circuli sub Sole. Haec quidem crasso calculo hic proponuntur. Caeterum, et diameter apparens Lunae et velocitas ejus motus horarii visi e centro Terrae, et multo magis haec velocitas visa e superficie, et turbata per parallaxim, pro diversis ipsius Lunae positionibus diversa est, ut et ipse horarius motus Solis est diversus pro diversa ipsius distantia a Terra. Satis est hic illud innuere in genere per tabulas astronomicas computari accurate pro quavis eclipsi
6214. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] velocitas visa e superficie, et turbata per parallaxim, pro diversis ipsius Lunae positionibus diversa est, ut et ipse horarius motus Solis est diversus pro diversa ipsius distantia a Terra. Satis est hic illud innuere in genere per tabulas astronomicas computari accurate pro quavis eclipsi haec omnia et inveniri jam admodum conformes calculis observationes. 31 Exprimitur hic effectus parallaxeos, de qua egimus lib. I. adn. 22. Est autem in umbra Solem occulente idem
6215. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Est autem in umbra Solem occulente idem ille, qui debet esse in Luna. Ea deprimit astrum removendo ipsum a zenith, si aliquam habeat distantiam ab ipso zenith. Quare Luna sive recens orta ascendat sive ad occasum vergens descendat, apparet horizonti propior ob ipsam parallaxim quam revera sit. Haec parallaxis in primo casu in ascensu Lunae decrescit, in secundo in ejus descensu crescit, cum sit major in minore distantia ab horizonte, ac mutatio ipsius parallaxeos eo est major, quo magis Luna distat ab horizonte. In utroque casu oritur ex hac mutatione parallaxeos motus quidam Lunae
6216. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] temperatam borealem, apparet propior australi cardini horizontis. Idem autem accidit et umbrae tegenti Solem ac idcirco eclipses Solis eo diutius durant caeteris paribus, quo accidunt propius respectu horizontis. Et in meridianis eclipsibus umbra ipsa nonnihil deprimitur. Haec tanta conformitas horum omnium abunde evincit Solis eclipsim oriri ab interpositione Lunae inter Solem et Terram, quod demonstrandum susceperamus. 32 Luna et fixas saepe
6217. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] planetis, Saturnus a reliquis omnibus, Jupiter a tribus ipso inferioribus, Mars a duobus. Venus autem et Mercurius possunt etiam se mutuo tegere, cum et Mercurius situs in parte superiore suae orbitae possit esse remotior a Terra quam Venus sita in inferiore et jacere in directum cum ipsa. Sed haec mutuae planetarum eclipses vix unquam accidunt ob diametrum apparentem ita exiguam, ut quaevis exigua centrorum apparens distantia occursum impediat. 33 Fit jam transitus ad
6218. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 39) Admodum difficile est nudo oculo et pura imaginatione ita continuare arcum illum umbrae, qui apparet in Luna, ut inde deprehendi possit ratio ejus diametri ad diametrum Lunae, quod primo loco proposuimus. Idcirco hic proponitur methodus capiendi accuratius ejus mensuram ope micrometri. Cum haec scriberem, nondum pervulgatum fuerat per Europam micrometrum, quod appellant objectivum, quod Dollondus hic in Anglia vel invenit vel saltem perfecit et telescopiis catadioptricis aptavit. Quod constat vitro objectivo bifariam secto et ita aptato, ut ea dimidia possint moveri in partes
6219. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] ad videndam ejusmodi imaginem omnino distinctam solet lens applicari ad foramen fenestrae occlusae et excipi imago in debita distantia intra conclave penitus obscuratum. 13(II 45) Haec est potissima ratio, cur ad efformandum telescopium adhibeatur tubus, qui nimirum radios omnes externos excludat. Apponitur autem in tubi vertice lens parum admodum convexa, cujus sphaericitatis semidiameter sit ingens et tubus sit paullo longior ea semidiametro. Unde fit, ut fere in ipso
6220. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] quorum figura est rotunda, id quidem nihil nocet. Adhuc tamen, si libeat restituere objectis suam directionem, adduntur duae aliae lentes vitreae, quae id praestant. Quae quidem plerumque solent esse priori similes et aequales. Atque id quidem fieri solet, ubi terrestria objecta intuemur. Sed haec innuisse sit satis, quae ad rem nostram non faciunt. Et proposita sunt tantummodo ex occasione agendi de micrometro, quod telescopiis aptatur, ut possit determinari locus, in quo aptantur fila, quibus id constat.
6221. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] aequali diametro campi mediocris telescopii habent 30 spiras. Et satis exigui circuli circumferentia facile dividitur in 200 partes. Quo pacto campus telescopii dividitur in partes 6000, quarum binae plus contineant quam unum minutum secundum, si campus continet minus quam 50 minuta prima, cum haec aequentur ter mille secundis. 17(II 49) Jam superius est dictum in adn. 4. lib. I. micrometri nomen derivari e Graecis vocabulis, quibus exprimitur parvorum mensura. Porro
6222. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] quod appellatur objectivum, de quo supra in adn. 40(8); quod filaribus micrometris praestat plurimum, ubi quaerantur diametri apparentes vel exiguae distantiae. Sed ista non sunt hujus loci, ubi illud tantummodo versibus est expositum, quod ad rem hic pertractatam sufficit et erat tum, cum haec scriberentur, maxime cognitum. 18(II 50) Hic jam habetur id, in cujus gratiam reliqua praemissa sunt pertinentia ad telescopia et micrometrum. Collocandus est discus Lunae
6223. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Hisce observationibus institutis habebitur tota diameter umbrae comparanda cum diametro Lunae. Nam in omni circulari arcu demonstrant geometrae esse ut sagittam ad dimidiam chordam, ita hanc ad reliquam diametrum; nimirum toties contineri sagittam in dimidia chorda, quoties haec continetur in ipsa reliqua diametro jacente ultra chordam ipsam. Quare habita sagitta et dimidia chorda ex observationibus tertia et secunda habebitur per regulam auream reliqua illa pars diametri umbrae, quae addita ipsi sagittae exhibebit totam diametrum. Et cum habeatur ex prima
6224. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] umbrae habeat eam rationem, quam debet habere ad diametrum sectionis coni umbrosi Terrae. Quae ratio est circiter subtripla. Invenietur autem ita esse ac idcirco innotescet umbram, quam Luna subit in eclipsibus, esse revera umbram Terrae. Praescribitur autem illud, ut haec observatio fiat, cum jam umbra devenerit ad medium discum Lunae, ut nimirum arcus circuli umbrae, qui in Lunam incurrit, non sit ita exiguus. Maximus is erit, ubi chorda transiens per illa cornua, fuerit ipsa Lunae diameter. Verum haec omnia, quae in hac adnotatione
6225. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Praescribitur autem illud, ut haec observatio fiat, cum jam umbra devenerit ad medium discum Lunae, ut nimirum arcus circuli umbrae, qui in Lunam incurrit, non sit ita exiguus. Maximus is erit, ubi chorda transiens per illa cornua, fuerit ipsa Lunae diameter. Verum haec omnia, quae in hac adnotatione sunt dicta, multo facilius intellegerentur ope schematis geometrici. 19(II 51) Ope micrometri non solum invenietur crassa quadam aestimatione
6226. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] determinatione pro singulis. Hoc autem ordine progredior: propono primum inclinationem orbitae lunaris; tum ab ipsa deduco distantiam, quam Luna habet ab ecliptica pro data quavis sua distantia a nodo; deinde propono illud: haberi eclipsim, si in oppositione cum Sole haec distantia sit minor quam summa diametrorum Lunae et umbrae; determino hasce semidiametros, unde eruitur distantia a nodo, quae inducit eclipsim Lunae, ut innotescat, quod sit intervallum, in quo, si contingat plenilunium, debet haberi eclipsis.
6227. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] novilunium vel plenilunium sive conjunctio quaedam vel oppositio accident in ipso nodo, sequens novilunium vel plenilunium accidet in puncto paullo magis remoto ab eodem nodo quam per unum signum, additis nimirum simul arcu, per quem progressus est Sol, et arcu, per quem regressus est nodus. Haec distantia a nodo duplicabitur in secundo mense lunari, triplicabitur in tertio, et ita porro. Quare post menses lunares sex fiet conjunctio vel oppositio in puncto remoto a priore nodo paullo plus quam per sex signa, adeoque paullo ultra nodum oppositum, qui semper distat a priore nodo per
6228. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] ejus loci; cujus latitudine pariter determinata per methodos superius expositas invenitur positio ejus loci ignoti. Et eo pacto navis delata per procellam ad partem Oceani quamcunque, si eclipsim aliquam ibi habeat, potest nosse, ubi sit, et reliquum cursum dirigere. Haec quidem methodus vix ullius usus esse poterat ante perfectam astronomiam, cum initium et finis eclipseos notata in ephemeridibus intra dimidium etiam quadrantem eoque plus aberrarent a veris. Singula autem minuta temporis possint errorem secum trahere 15 milliariorum geographicorum in
6229. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] longitudinis determinandae, quod ut etiam in mari fieri jam possit, debet Irwino geographia. Ex cujus sella, primo, quod sciam, in mari eclipses satellitum Jovis sunt observatae et longitudo per illas determinata. Quod quidem ipse cum Sissono praestitit pluribus vicibus. Haec methodus deficit per binos circiter menses singulis annis, per quos Jupiter post Solem latet. At praeterquam quod ingens est sane commodum posse longitudinem determinare in medio mari per decem singulorum annorum menses, habentur et alia observationum genera, quae perpetuo usui esse
6230. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section]
6231. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] fibrarum oculi fatigati diuturna applicatione ad telescopium. 12 Atmosphaeram lunarem ego quidem nequaquam admitto. Innuo hic argumenta nonnulla, quae ipsam impugnant. Verum et haec ipsa fusius et alia nonnulla exposui in mea dissertatione De atmosphaera Lunae. Quibus an satisfecerint, qui eandem atmosphaeram posterioribus annis admittentes expresse ediderunt se meis omnibus argumentis respondisse, lectoribus judicandum relinquo, si qui forte id negocii suscipere in se
6232. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] est aequalis et laevis. Quando Lunam videmus in Sole in eclipsibus, nulli radii per illud fluidum ad nos transire possunt, quia per refractionem interius detorti incurrunt in nucleum solidum Lunae, et limes apparet laevissimus. In illa dissertatione de atmosphaera lunari haec omnia fuse exposui et ostendi, quae phaenomena haberi debeant posito ejusmodi fluido, sive oculus collocetur extra sive intra. Sunt autem ibi nonnulla admodum singularia, quae quandam velut piscium astronomiam a nostra admodum diversam exhibeant. Est et experimentum phialae vitreae, quam
6233. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] e naribus cum igne. Quibus innuuntur vapores et exhalationes emissae e solari corpore ob ignem internum. 20 Exhibetur hic ortus et natura atmosphaerae solaris, quae habet, ut haec nostra, partem densiorem et propiorem ipsi Soli ob pondus, quo crassiores vapores magis nituntur in ipsum, ac aliam sensim rariorem et magis elevatam. In illa priore habentur et nubes solares, quibus jam fere communiter tribuuntur maculae illae, quas in ipso Sole intuemur, et quaedam velut
6234. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] discum involvit ac reddit pallidiorem solito ita, ut per quasdam veluti rimulas transpiciatur vividius solaris superficiei lumen, quas nonnulli astronomi appellarunt solares faculas. In hoc argumentum solarium macularum earumque causae a nebulis et nubibus repetitae cum haec in Arcadum coetu recitarem, adjeci epigramma cum Italica versione, quae hic subjicio: Epigramma Fallor? an, aethereas qui curru ardente per auras Aeternum puro fundit ab axe jubar, Unde satus Maja et cum Marte pigroque parente Jupiter, unde nitet Cynthia et unde Venus; 5 Unde nitent
6235. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] nunquam videri potest interdiu. Nam oculi ita obruuntur nimia solaris luminis vi ut aures nimio fragore malleorum in officinis ferrariis vel in iis aedificiis, in quibus rotae aquarum vi concitatae terunt lina ad chartam efformandam, ubi exaudire non licet, nisi clamore maximo, vociferantem. Et haec ipsa est causa, ut infra videbimus, cur stellas etiam interdiu videre non possimus. 29 Ante Solis ortum et post Solis occasum apparent sub zodiaco extremae partes ejus lucidi
6236. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Quas ego saepe admodum observavi. Intra tubum est quaedam veluti nox, et objectivum vitrum plures ejusdem stellae radios colligit quam simplex oculi pupilla possit admittere. 32 Haec adjeci Arimini, dum anno 1752 inirem observationes astronomicas ad determinandam magnitudinem gradus meridiani inter urbem Romam et Ariminum in aedibus comitis Joannis Francisci Garampi, patricii Ariminensis, amicissimi mihi ab ipsa prima communi adolescentia. Tres autem fixas adhibebam: α
6237. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Joannis Francisci Garampi, patricii Ariminensis, amicissimi mihi ab ipsa prima communi adolescentia. Tres autem fixas adhibebam: α Cycni (nam astronomi post Bayerum Graecis litteris stellas fixas singularum constellationum designant, incipiendo a lucidioribus), quae in iis ipsis diebus, quibus haec scripsi, perveniebat ad meridianum prope zenith una circiter hora post ortum Solis; β Aurigae, quae eo deveniebat tribus horis circiter post meridiem; quae stella est in ipso Aurigae humero; μ Ursae, quae est in pede ipsius anteriore prope Leonis signum. Quae tum appellebat in ipso
6238. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] signum. Quae tum appellebat in ipso vespertino crepusculo, sed quotidie anticipabat, ut reliquae itidem, appulsum suum quatuor circiter minutis ob motum proprium Solis in orientem, quo is ex parte orientis accedit semper magis ad stellarum loca. Quam ob causam sex diebus post eum ipsum diem, quo haec scripsi, debuit et ipsa observari ante Solis occasum. Prioris et tertiae observationes exhibui in opere De litteraria expeditione per pontificiam ditionem, tum Ariminenses illas, tum Romanas, quas ante institueram in Collegio Romano horis indicatis hic inferius.
6239. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] nonce apostolique à Vienne et sera par conséquent bientôt cardinal. Alors peu de personnes dans le Sacré Collège seront plus dignes que lui de la thiare. Le comte son frere a eu plusieurs enfans d'un second mariage). Cujus quidem familiae memoriam conservabunt omnino, si vixerint, et haec mea carmina, imparia quidem tantis meritis, sed idonea ad publicam hanc memoris et grati animi significationem exhibendam. 35 Ex locis maxime obscuris et stellae interdiu
6240. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 10 Ejusmodi divisio est similis divisioni circuli notantis horas in horologiis illis, quae habent unicam cuspidem horariam. Quae si majora sint, uti sunt ea, quae in turribus prostant, possunt horarum intervalla facile dividi in dena vel quina minuta, ut eadem cuspis haec etiam indicet, atque id facilius in Italicis horologiis, in quibus dividi solet circulus horarius in horas tantummodo sex. Et ipso aere campano nunquam exhibentur plures quam sex ictus, cum ex una parte molestum sit numerare decem, undecim, duodecim ictus et ex alia difficile sit sex horis
6241. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] ipsius Terrae respicientis Lunam, ubi id refringitur et intorquetur introrsum in ipsam umbram ac devenit ad Lunam.
Ea occasione innuitur theoria et causa refractionis. Corpora agunt in lumen et
lumen in corpora, uti diximus adn. 4. lib.
6242. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] pateat, oportet videre, quantum immergatur id lumen in ipsum conum umbrae terrestris et an demittatur usque ad eam ejus regionem, quam occupat Luna posita in centro ipsius umbrae. Ad ejusmodi investigationem esset opportunum admodum, et fere necessarium, aliud schema. Adhuc tamen conabimur haec, et quae sequuntur, subjicere mentis oculis, quantum licebit. Concipiatur radius e transvolantibus infimus, qui tangit superficiem Telluris. Is post egressum ex atmosphaera habet angulum inclinationis ad axem coni circiter quintuplo majorem quam si sine refractione
6243. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] umbrosi esset sine refractione paucis secundis minor diametro apparente Solis, nimirum dimidii circiter gradus. Adeoque inclinatio radii non refracti ad axem, quae est dimidia ejus anguli, est circiter quarta pars unius gradus. At refractio horizontalis syderum est circiter dimidii gradus, et haec duplicatur, dum radius tangens Terram progreditur usque ad egressum. Unde illa inclinatio augetur per gradum integrum sive per angulum quadruplum prioris, et evadit angulus inclinationis quintuplo major. Inde autem facile colligitur hunc radium secare axem umbrae in
6244. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] ac attenuantur, ubi evanescunt. Nam ad reflectendum lumen requiritur certa quaedam crassitudo corpusculi interjecti et lamellae cujuscunque substantiae etiam densissimae. Si certa crassitudine tenuiores sint, uti Newtonus invenit, lumini reflectendo sunt impares. Porro haec intumescentia vaporum, quae ex pluribus causis provenire potest, et ex fermentationibus in primis ac admixtione aliarum substantiarum volatilizatarum et elevatarum in aerem, potest itidem provenire a calore australium ventorum. Et tunc ventus septentrionalis frigidior potest eos ad minorem
6245. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Ejusmodi problemata sublimiorem geometriam **
6246. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] sed solvi possunt
per theoriam adhibitam a Bouguerio in opere, cujus mentionem fecimus supra
adn. 26. Ac pendent in primis a natura curvae, quam radius per atmosphaeram
describit, et haec a curva, quae exprimat densitates atmosphaerae in diversis
altitudinibus a superficie Terrae. Verum haec ipsa pendent a hypothesibus pluribus, quae non sunt accurate verae. Et differentia caloris in primis et diversa
natura exhalationum ***
6247. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Qui quidem ita producti tertium conum concludent oppositum ad verticem cono secundo. Qui tertius conus habebit idcirco cuspidem obversam Terrae et hiatum spectantem partes oppositas ipsi Terrae. Porro superficies hujus tertii coni secabit superficiem coni primi alicubi, cum haec progrediendo perpetuo dilatetur, illa coarctetur. Hic locus hujus intersectionis maxime hic notandus: latus quodvis productum, adhibendo eosdem superiores numeros, ita secabit latus coni primi exterioris, ut ejus lateris pars tertia remaneat versus Terram, reliquae autem binae versus verticem
6248. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] cum in centro tum accipiat radios usque adeo acutos prope axem. Demum prope initium emersionis erit iterum obscurior circa medium et clarior circa margines, quorum alter erit adhuc in situ duplicati luminis, alter erit in situ luminis transmissi per altiorem atmosphaeram. Haec ad totum pertinent Lunae discum. Sed si consideretur unicum punctum disci lunaris, id punctum initio, dum umbram subit, erit minus obscurum. Tum obscuritas crescet, donec deveniat ad loca luminis duplicati, ubi obscuritas decrescet usque ad medium. Tum iterum crescet usque ad certum limitem
6249. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] De discessu cogitantem cardinalis Valentius continuit in Urbe et pontificis nomine imperavit, ut, quae pro Brasilia meditabar, in ditione pontificia exequerer. Qua in re quantum ipsi debeam, cognoscet sane, quicunque perpenderit ea, quae insequentibus annis in Lusitania acciderunt. Porro haec Valentiorum familia Mantuana nunc quidem, originem tamen ducit ex ipsa Ragusina urbe, mea patria. Mente adhuc retineo locum, quem legi apud Agnellium, celebrem Mantuanum historicum, qui de hac familia loquens, antiquiorem alium historicum ejus et nobilitatis et originis testem adhibet. Sed
6250. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] locum, quem legi apud
Agnellium, celebrem Mantuanum historicum, qui de hac familia loquens, antiquiorem alium historicum ejus et nobilitatis et originis testem adhibet. Sed ejus nomen nunc quidem non teneo nec Agnellium hic invenire potui, cujus integrum
locum exscriberem. Sed verba sunt omnino haec:
resistentia ipsa ad id conducit, sine qua ex summa aberrationum, quae oriuntur ab
attractionibus mutuis, et ex differentia aliqua legis gravitatis a reciproca quadrati
distantiae, juxta adn. 29. *
admodum conformem. Adhuc tamen omnis
ea etiam determinatio Newtono debetur, qui primus docuit, unde is motus proveniat,
et viam exhibuit in ea perquisitione adhibendam.
11 Haec sunt praecipua omnia consectaria gravitatis generalis pertinentia ad generale
mundi systema, quae Newtonus persecutus est in tertio Principiorum libro. Et
nunc jam passim proponuntur in ipsis scholis. Faciendus jam transitus ad ea,
quae pertinent ad lucem et colores, quae habentur in ejus
quodammodo velut quaedam aurora,
quae Keplerus de magnetismo Solis, Galileus de motu gravium, Hugenius de vi
centrifuga protulerant. At nihil omnino ante ipsum inventum fuerat, quod ego
sciam, unde admirabilis ille lucis textus et diversa ac permanens filorum coloratorum natura derivari posset. Haec autem philosophiae Newtonianae pars minus
sublimiore geometria indigens, vulgo etiam est notior. Quae cum ipsis quoque
puellis nota dicitur, alluditur ad Algarotti opus, quod ipse inscripsit Il Neutonianismo per le Dame, in quo is potissimum egit de luce et coloribus.
inferius
autem fuse explico et experimentis confirmo.
14 Prima proprietas filorum luminis: permanens refrangibilitatis gradus in singulis
conjunctus cum permanente colore. Et haec quidem est vulgo notior ac ope prismatum demonstratur.
15 Secunda proprietas: vices facilioris transmissus et facilioris reflexionis, ex quibus
pendet tota naturalium colorum
multa alia habeantur in tot aliis ejus
opusculis, in arithmetica universali, in enumeratione curvarum secundi generis,
in tractatu de quadratura curvarum et aliis, quae simul collecta prodierunt Lausannae*
fuisset. Hinc est admodum probabile
haberi utrumque simul etiam in eo lumine, quod per tenuissimam aetheris substantiam primo emissum deferatur ad primum medium refringens.
24 Haec fila ita separata per refractionem, si ad oculum deveniant singula, sive nimirum
moveatur oculus ita, ut alia excipiat post alia, sive excipiantur superficie aliqua
pura et candida, ad cujus alias partes alia deferantur, excitant alia colorem alium
et oritur certa quaedam series horum
obscuro,
ad quem nulli radii adveniant praeter illum, in illa superficie non apparebit ille
color solitus illius superficiei, sed color debitus illi filo luminis separato.
26 Haec fila diversae naturae in quovis tenuissimo radio albo sunt ita multa, ut numerum omnem videantur excedere. Ductus enim ille luminis colorati, in quem is
radius dividitur, videtur esse prorsus continuus adeoque divisibilis in infinitum.
Est sane admodum ingens eorum filorum numerus, quorum
29 Primum ex instrumentis necessariis ad hanc luminis theoriam demonstrandam
est prisma, quod fieri solet triangulare, sed satis esset etiam cujuscumque figurae, dummodo haberentur binae facies planae et politae, ad se invicem inclinatae
in angulo non ita exiguo. Quid haec forma praestet et cur vitra binis superficiebus
planis terminata non dividant colores ad sensum, fuse exposui in adnotationibus
ad poema De iride P. Noceti, et fortasse innuam inferius.
Id, quod est prorsus necessarium ad habendum experimentorum successum,
est omnino
imaginem objecti, quod idcirco apparet
propius, vel pro specillis senescentium, quae nos in Italia appellamus di prima
vista. Nam in utroque genere curvatura est exigua.
31 Haec instrumenta adhiberi debent in conclavi bene occluso. Et multo adhuc melius
succedit res, si nigro panno obducantur parietes, ne ulli habeantur radii, sive
directi, sive reflexi, praeter unicum, circa quem experimentum capitur, qui per
tenue foramen intra conclave ipsum admittitur.
fila. Sed quoniam rubea minus distrahuntur et disperguntur per
minus spatium, ipsa in ejusmodi mixtura praevalent adeoque ille color compositus
debet ad rubeum accedere.
39 Haec causa, quam primo loco proposui, praestat aliquid, sed non ita multum. Nam
discrimen illud refractionis radiorum extremorum, rubei et violacei, est exiguum.
Newtonus in experimentis, quae instituit suis prismatis, invenit hoc discrimen esse
ejusmodi, ut differentia sinuum anguli incidentiae
vitrorum pro ratione accuratius determinata distractionis debitae illis ipsis
vitrorum frustis, quae adhibentur. Quod ingenti olim astronomorum commodo cedet.
Fieri posset, ut distractio, quam atmosphaera inducit, sit adhuc major illa 1/27
parte, quam diximus. Et tunc haec etiam causa majorem haberet partem in efficiendo illo phaenomeno. Verum adhuc arbitror secundae, quam statim subjicio,
multo magis tribuendum esse phaenomenum quam primae.
Porro haec secunda causa pendet ab illa proprietate vicium facilioris reflexionis et facilioris
quam atmosphaera inducit, sit adhuc major illa 1/27
parte, quam diximus. Et tunc haec etiam causa majorem haberet partem in efficiendo illo phaenomeno. Verum adhuc arbitror secundae, quam statim subjicio,
multo magis tribuendum esse phaenomenum quam primae.
Porro haec secunda causa pendet ab illa proprietate vicium facilioris reflexionis et facilioris transmissus, de qua mentionem fecimus adn. 15. et quam nemo
ante Newtonum, quod sciam, ne levissima quidem conjectura attigerat. Ex qua
autem omnis pendet colorum naturalium theoria, cum ex ea pendeat, quae
tanti ad naturam cognoscendam momenti in communibus physicae et etiam opticae institutionibus vel tantummodo
leviter attingantur vel etiam penitus omittantur.
40 Proponitur ipsa haec proprietas luminis: quaevis particula luminis, dum progreditur
spatio eodem, nimirum per medium homogeneum, acquirit alternatim binas dispositiones, quae redeunt post determinata quaedam intervalla et viae et temporis.
Eas redire post intervalla viae aequalia constat immediate ex
quasdam, quae celerius propagentur quam ipsum lumen progrediatur et praevertant radium usque
ad ejus medii finem, ubi particula luminis facilius transmittatur per illam superficiem vel reflectatur retro, prout invenerit undam sibi faventem vel contrariam.
Minus autem probabilis videtur mihi haec causa, quia credo evinci posse radium
luminis nullam resistentiam pati in medio homogeneo, quam puto debere haberi,
si ab iis undis determinaretur potius ad reflexionem quam ad transitum.
diversae pro diversis particulis, et in regressu ejusdem particulae
reflexae vires erunt diversae ab iis, quas ea habuit in accessu. Quod inducet
refractionem in aliis particulis aliam et reflexionis angulum diversum ab angulo
incidentiae adeoque dispersionem irregularem.
Haec fusius exposui in mea physicae naturalis theoria Viennae impressa.
46 Omisi hic rationes, quas conantur proferre ii, qui lumen putant consistere in undis fluidi elastici ut
54 Quoniam licet determinare loca ipsa, in quibus fit illa transmissio vel reflexio,
licebit ex proportione adnotat(ionis) 50. determinare ipsas lamellae crassitudines
in iis locis et constabit mutationem dispositionis fieri post intervalla aequalia.
Verum haec intervallorum aequalitas deprehendetur etiam sine calculo, quo
ipsae crassitudines definiantur, atque id ope theorematis propositi adn. 52. Si
nimirum notentur distantiae a contactu, in quibus habetur medium luminis transmissi et reflexi per vices, invenientur eae distantiae ejusmodi, ut
esse majora caeteris paribus, ubi
angulus inclinationis ad superficiem est minor vel ubi medium est densius. Et
licebit determinare legem etiam generalem, qua fit ea mutatio longitudinis intervalli, prout pendet ab eo angulo vel a densitate medii, quod quidem Newtonus
praestitit. Verum haec minus faciunt ad rem nostram quam illud discrimen, quod
pendet ab ipsorum radiorum natura diversa, de quo mox agendum.
56 Quod pertinet ad diversa fila colorata, invenitur ope
quam illud discrimen, quod
pendet ab ipsorum radiorum natura diversa, de quo mox agendum.
56 Quod pertinet ad diversa fila colorata, invenitur ope ejusdem experimenti illud:
haec intervalla vicium esse longiora in radiis minus refrangibilibus et breviora in
magis refrangibilibus.
Et quidem Newtonus legem ipsam definivit, quae respondet certa quadam ratione divisioni octavae in monochordo, ut iisdem rationibus harmonicis alio quodam modo
etiam diversi gradus refrangibilitatis radiorum. (
perspicuae fuerit satis crassa, ut ingens habeatur in ea numerus intervallorum, inter fila coloris ejusdem cujuscumque simul
ingressa primam superficiem alia mutabunt dispositionem vicium numero pari,
alia impare; illa habebunt in fine laminae dispositionem eandem quam in ingressu,
haec oppositam. Adeoque omnium colorum fila alia transmittentur per secundam
superficiem, et alia regredientur reflexa, uti proposueramus. Inde autem fit, ut
radius delatus ad secundam superficiem crassioris laminae, ut laminae vitri, ex
qua constant specula vel quae applicatur fenestris,
is est quidam veluti naevus in ejus
vultu. Et solum penumbra late protenditur, quae tantummodo reprimit nonnihil
nimios Solis radios, non penitus omnes praeripit. At diameter sectionis umbrae
est fere tripla diametri Lunae, quae idcirco tota in umbram immergitur et diu in
eadem perstat. Haec physicae veritates praebent responsum Vestae, quae Dianae
reprobat superbiam ex luce aliena, nimirum recepta a Sole. Revocat in memoriam
nigrorem praecedentis novilunii collatum cum tanto suo lumine ac inutilem invidiam, qua tentaverat ipsam objectu sui corporis obscurare. Sed ob ejusdem
Dianae resuscitati ac in
curam traditi Nymphae Egeriae, ut in sylvis educaretur et aevum inglorius traduceret, meminit etiam Virgilius lib. VII. Aen.
Fusius exposui celeberrimam Iphigeniae fabulam. Cum ejus pater Agamemnon
in venatione interfecisset cervam Dianae sacram, haec in ejus classem pestilentiam immisit ac procellis assiduis iter impedivit. Oraculi responsum acceptum est
Dianae iram placari non posse, nisi regis filia immolaretur. Cum tamen a patre jam
jam immolanda esset, Diana contenta illo ipso tanto dolore patris filiam surripuit
substituta in ejus
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.