Your search found 9801 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 7667-7680:

sit amoena situ, quam splendida civibus amplis,
2  Quamque potens armis, quamque Rhacusa toga;
3  Egregio vates hic monstrat carmine Pyrrhus,
4  Pyrrhus Apollineae gloria magna lyrae.
5  Haec Veneto nuper vulgata encomia praelo,
6  Natalis Craci nunc dat in urbe legi.
7  Prima igitur Pyrrho debetur gratia, Thomae
8  Altera, pars hinc est laudis utrique sua.

1  Hic mare dat scopulos, salebrosaque litora circum,
2  Urbsque sub immani libera monte jacet.
3  Orbe suum toto pandit Rhacusia nomen,
4  Integra quod nullo laesa pudore manet.
5  Haec habet innumeras naves in gurgite vasto:
6  Quaelibet huc auro pondus adaucta vehit.
7  Et sibi quae tellus prohibet, Neptunus aquarum
8  Arva dedit multo fertiliora Deus.

6  Quaelibet huc auro pondus adaucta vehit.
7  Et sibi quae tellus prohibet, Neptunus aquarum
8  Arva dedit multo fertiliora Deus.
9  Haec juvat externos dapibus conferta superbis,
10  Aereque dat dignis munera digna suo.
11  Moribus ac animo secum Florentia compar,
12  Diligit ac civem civis amore pari.
13  Vive memor doni

opibus insperato servaverant. Utinam quibus artibus civitatem nobilitatemque assecuti sunt, iisdem etiam perpetuo colant! (i) Primum Cracoviae edita fuit haec Pyrrhi Elegia per Thomam Natalis anno 1582. deinde Venetiis per Felicem Valgrisium anno 1596. ad calcem ejus Carminum. Est et tertia editio ista prior item Veneta sub signo Leonis anno 1592. ubi haec Pyrrhi Elegia non

Cracoviae edita fuit haec Pyrrhi Elegia per Thomam Natalis anno 1582. deinde Venetiis per Felicem Valgrisium anno 1596. ad calcem ejus Carminum. Est et tertia editio ista prior item Veneta sub signo Leonis anno 1592. ubi haec Pyrrhi Elegia non legitur. Omnes hae editiones modo rarissimae sunt; verum Cracoviensi tantum praefixa fuit sequens Elegia in obitum Mauri Vetrani, qui fuit Poetae amicissimus, et ipse

bona strenuae
Virtutis: et frugi parata
Regna domi, populique pace.

Sed haec silenti non patiens amor:
Tu vero captis artibus optima
Rem auge, decusque; et nationum,
Ut merita es, caput usque vive.

Quod hucusque diligenter attuli, haud prorsus inutile futurum huic parvi operis instituto putavi; utrum me mea haec fallat opinio, sincerum attenti lectoris judicium indicabit; sed si ille unquam procliviori animo ad favendum erit, prius velim intelligat, cui aliqua habenda sit gratia. Haec et habenda, et referenda a me est Cl.

huic parvi operis instituto putavi; utrum me mea haec fallat opinio, sincerum attenti lectoris judicium indicabit; sed si ille unquam procliviori animo ad favendum erit, prius velim intelligat, cui aliqua habenda sit gratia. Haec et habenda, et referenda a me est Cl. V. Georgio Ferrich concivi meo, a quo scire atque ediscere plurima potui ex iis praecipue, quae minus obvia, et ad lectoris mentem forsitan interdum alliciendam idonea

Sed ad Georgium Ferrich redeo, cujus solertia ac virtus in Illyrica lingua et poesi quoque enitent; in qua plurima specimina edidit, quae a nostris leguntur, quaeque illis in deliciis sunt. Fateor autem, quod pudet, me, qui haec praedico, aliorum potius, quam proprio judicio acquiescere debere; sero enim et summis labiis Illyricas literas attigi, alibi detentus, et in diversa, non ausim tamen potiora dicere, saepe

concludit; illa enim aptissima sunt, ad confirmandam luculenter hujuscemodi sententiam. Sed quidquid de eo sit, ad intermissa redeo. Ex quo a septentrionalibus populis, a Scandinavis scilicet, sive Slavis veteribus, qui haec loca quondam insederunt, Illyrica lingua ad nos fuit advecta, multas illa quidem varietates atque vicissitudines subire debuit, maxime ex plurimorum idiomatum informi coalitione. Huic necessitati, cui omnes linguas

quam novam Illyricam grammaticam conficere, ex IV seculi lingua nullis idiotismis deformata deductam, quaeque unice in glagolitica liturgia asservatur. Hanc omnes linguae amatores haud falsis praeoccupati opinionibus exoptant; haec sola ad consonantiam revocare discordem syntaxin valeret; haec innixa invariabili, qui in Ecclesiis custoditur, textu, quemque, ut credere par est, D. Hieronymus ex germana illa atque antiqua Illyrica lingua perfecit,

nullis idiotismis deformata deductam, quaeque unice in glagolitica liturgia asservatur. Hanc omnes linguae amatores haud falsis praeoccupati opinionibus exoptant; haec sola ad consonantiam revocare discordem syntaxin valeret; haec innixa invariabili, qui in Ecclesiis custoditur, textu, quemque, ut credere par est, D. Hieronymus ex germana illa atque antiqua Illyrica lingua perfecit, robur veritatem auctoritatemque eidem linguae, cui modo nulla est,

Hic plurima operis sui pretiosa monumenta reliquit, quae ut humanae res sunt haud miror latere, si adhuc forsitan existunt. Fuit nuper et alius vir Clemens de Comitibus Grubiscich, qui non illotis, ut ajunt, manibus ad haec sacra tractanda accessisset, et cujus habetur insignis disquisitio in originem et historiam alphabeti Slavonici glagolitici vulgo Hieronymiani Venetiis apud Pasquali impressa anno 1766. Sed quum nulla sint studiis praemia

ignotis et toto, ut ita dicam, orbe divisis sperari possunt, ardor ille se totum quibusdam studiis dedendi aut nunquam excitatur, aut citissime extinguitur. Hinc fit, ut plurima perpetuo desiderentur, paucissima semper fiant. Haec sunt quae de Illyrica lingua, de qua potissimum Patricius ordo apud Rhacusanos optime promeruit, habui dicere, quae si nimis longa videtur, imperitiae; si brevia, brevitati hujus operis attribuantur.

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report