Your search found 19388 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 13717-13743:

ars, felicem in terris Platonem, ac beatum in coelis fecit Davidem, minime vos inopes relinquet orphanos. Quod si me, qui vos ita alloquor, nosse cupitis, adite eundem divinum Platonem, libro de legibus dicentem: nulla ex re magis hominem, quam ex verbis, quae loquitur, et opere, quod facit, cognosci. Cognoscite ergo me ex hoc opere, quod totus vester ita esse voluerim, ut corpore etiam a vermibus absumpto, cor saltem meum, in animis vestris vivum inventum iri confidam. Michael

Discipulus: Praeceptis ergo ac institutis optimi magistri imbuendus, quid musica sit scire cupio. Magister: Recte cupis id, quod a Platone et Aristotele prius traditum praecepit Cicero: omnem institutionem, quae de re quacunque suscipitur, debere a definitione proficisci, ut intelligatur quid sit id de quo disseritur. Est autem musica bene canendi scientia. Bene autem canere (teste Boetio) est singulare donum et gratia omnipotentis Dei. Discipulus: O gratia!

latericia maneret. Vicissim, si latericia aqua dissiparetur, marmorea superstes servaretur. Inundantibus ergo super terram aquis diluvii destructa ac dissipata est columna latericia, ac sola marmorea cum impressis musicae principiis integra inventa est per Noe. Quae (ut refert Samber in Elucidatione musicae choralis) hodiedum in Syria pro aeterna memoria, tamquam pretiosissimus thesaurus vigilantissime custoditur. Discipulus: Optimum, ut video, hac in re vetustatis magistrum modo

in utilitatem hominum et laudem Dei inventa esse scribunt historici. Discipulus: Ergone ais utilem homini et gratam esse Deo musicam? Magister: Nec secus. Quomodo enim grata non erit homini musica, quae (nisi surdo canas) desperatum erigit, iratum temperat, tristem laetificat, melancholicum exhilarat, et quod caput est omnium, hostem corporis animaeque fugat. Quemadmodum percutiente David citharam, refocillabatur Saul, et levius habebat: recedebat enim ab eo spiritus malus.

nisi musicam didicisset. Discipulus: Musicam unicum vitae animaeque solatium dicis, clarissime magister? Magister: Ita est, unicum dico, sed quintuplex intelligo. Musica enim prima est theorica, seu speculativa, quae in sola contemplatione, et cognitione regularum versatur, cuius finis est scire, ut si quis sciat quidem artem, eius tamen specimen non exhibeat. Secunda est practica, quae in ipsum opus, seu exercitium prodit, cuius finis est agere, nullo post actum relicto opere, ut si quis solum doceat

Ita est, unicum dico, sed quintuplex intelligo. Musica enim prima est theorica, seu speculativa, quae in sola contemplatione, et cognitione regularum versatur, cuius finis est scire, ut si quis sciat quidem artem, eius tamen specimen non exhibeat. Secunda est practica, quae in ipsum opus, seu exercitium prodit, cuius finis est agere, nullo post actum relicto opere, ut si quis solum doceat musicam. Tertia est poetica, quae praeter cognitionem et exercitium post laborem aliquid operis relinquit, veluti poëta carmen post mortem. Quarta est

cognitione regularum versatur, cuius finis est scire, ut si quis sciat quidem artem, eius tamen specimen non exhibeat. Secunda est practica, quae in ipsum opus, seu exercitium prodit, cuius finis est agere, nullo post actum relicto opere, ut si quis solum doceat musicam. Tertia est poetica, quae praeter cognitionem et exercitium post laborem aliquid operis relinquit, veluti poëta carmen post mortem. Quarta est instrumentalis, quae sine voce et textu solis instrumentis peragitur. Quinta vocalis, quae voce fit. Discipulus:

opus, seu exercitium prodit, cuius finis est agere, nullo post actum relicto opere, ut si quis solum doceat musicam. Tertia est poetica, quae praeter cognitionem et exercitium post laborem aliquid operis relinquit, veluti poëta carmen post mortem. Quarta est instrumentalis, quae sine voce et textu solis instrumentis peragitur. Quinta vocalis, quae voce fit. Discipulus: Bonitate tua, magister, satisfactum est expectationi meae. Magister: Nondum satis. Scias etenim vocalem musicam adhuc

opere, ut si quis solum doceat musicam. Tertia est poetica, quae praeter cognitionem et exercitium post laborem aliquid operis relinquit, veluti poëta carmen post mortem. Quarta est instrumentalis, quae sine voce et textu solis instrumentis peragitur. Quinta vocalis, quae voce fit. Discipulus: Bonitate tua, magister, satisfactum est expectationi meae. Magister: Nondum satis. Scias etenim vocalem musicam adhuc subdividi in choralem et figuralem. Dico in

scalam ex tribus tantum lineis compositam talemque longo etiam post diluvium tempore in usu fuisse. Crescente vero tempore, crevit etiam scala. Quod modo de praecepto quattuor lineae produci debeant, de consilio autem etiam quinque produci possint. Quarum infima, est ordine prima, et quae sequitur secunda, deinde tertia, quarta, etc. Eodem passu ipsa quoque spatia numerare noveris. Sic nempe: Discipulus: Video, magister, erectam scalam, video etiam seriem linearum, sed quid ad lineas ponatur nihil video.

est in transversum signatae, in quibus solum extrema valent, medium autem nihil, quantumcumque producantur. Et quia canenti difficile est de scala in scalam sine indice transire, ideo in calce cuiusque scalae, ac etiam mutatione clavis datur distincta ab aliis nota, dicta custos, vel index, quae custodiat tonum ac indicet locum ubi subsequens nota accipi debeat. Vide iam omnes et singulas in exemplo. Discipulus: Video sat clare exhibitas notas cantus choralis. At quomodo eas sine voce et textu cantabimus, non video.

claves. Discipulus: De clavibus loqueris, magister, et quam seram aperiant, non manifestas? Magister: Manifestabo equidem tibi, quod claves aperiant syllabas sive voces, quibus notae exprimi debeant, ut cognoscas quae nota sit ut, 2 foedere ] faedere 3 Šilobod promiscue formis bimollis, b.mollis et b-mollis utitur. re, mi, etc. Hoc est claves sunt vocis formandae indices sive generales fuerint sive particulares.

sunt vocis formandae indices sive generales fuerint sive particulares. Discipulus: Duplices ergo claves generales et particulares docebis magister. Magister: Docebo omnino dicamque illas claves esse generales quae in exordio cantus et capite cuiusque scalae expresse signantur; particulares vero quae vel expresse non signantur, vel si signentur, vim generalis clavis non obtinent, ut accidit in cantu b-molli. Discipulus: Dic ergo, magister, quot sunt claves

Discipulus: Duplices ergo claves generales et particulares docebis magister. Magister: Docebo omnino dicamque illas claves esse generales quae in exordio cantus et capite cuiusque scalae expresse signantur; particulares vero quae vel expresse non signantur, vel si signentur, vim generalis clavis non obtinent, ut accidit in cantu b-molli. Discipulus: Dic ergo, magister, quot sunt claves signabiles? Magister: Si de numero

accidentalem? Magister: Quia haec semper associantur clavi C. signatae, vel non signatae sive accidat in linea, sive in spatio, ut vides hic: Discipulus: Video omnino pro cantu b-molli signatam duplicem clavem, sed quae erit generalis? 4 observo ] observa Magister: Erit b. Quia cantus b-mollis desumit suam denominationem a clavi b., dummodo b. non alicubi, et in parte tantum, sed per totum cantum, et in capite cuiusquae scalae

B. C. D. E. F. G. Magister: Recita deorsum. Discipulus: G. F. E. D. C. B. A. G. Magister: Sat egregium modo profectus tui dedisti specimen, discipule, quo prodis nihil eorum, quae hactenus te docui, memoria excidisse tua. Festinemus ergo ad alia. Dialogus III De solmizatione Magister: Produximus hactenus lineas, expressimus

Dialogus III De solmizatione Magister: Produximus hactenus lineas, expressimus notas, signavimus claves. Nunc patens et aperta est via ut procedentes procedamus per solmizationem, quae non est aliud quam notarum per certas voces recta pronuntiatio. Discipulus: Exhibe, magister, discipulo medium, quo notas per rectas voces pronuntiare valeat. Magister: Solent magistri artis exhibere manum, in

Verum quia eiusmodi manus minus clara videretur, ideo nos faciliorem methodum secuti (salva artis inventorum integritate) ad scalam ex 10 ut vides lineis erectam omnes vocum derivationes reducemus. In hac igitur scala vides, discipule, per ternam litterarum replicationem, (excepta F. quae bis tantum replicatur) esse 10. lineas ac totidem spatia, adeoque 20. notas, ultra quas in cantu chorali progredi non poteris, nec vero debebis 5 . Vides etiam utriusque cantus ascensum et descensum, et si nondum omnia intelligis, interroga magistrum.

vel acutus vel superacutus. Si ambit litteras graves, procedit demisse; si acutas, procedit altius; si superacutas, procedit altissime. Ideo autem replicatas divisi in finales et affinales, quia omnis regularis cantus in una ex 4. finalibus litteris terminatur, quae sunt D. E. F. G. 5 debebis ] nudebis De quibus suo loco dicemus. Quod si terminetur in littera affinali A. vel B. vel C. irregularis erit. Discipulus: Quare autem in scala generali alicui litterae dedisti unam vocem:

Haec est universalissima omnium regula: Unica nota ascendente supra la, semper canendum est fa, ut aiunt fictum, etiamsi cadat in litteram E. Si tamen cantus sit tertii vel quarti toni, tunc fieri debebit mutatio vocis fa in mi, propter quintam naturalem sive perfectam, quae in dictis duobus tonis fit a mi in mi; praesertim si cantus sumat initium in re, mi vel in mi, re. Uti vides in hisce exemplis. Discipulus: Fierine debebit mutatio, si plures notae ascendant supra la? Magister:

Discipulus: Quare ais: vel haec vel illa nota debebit mutari in aliam? Magister: Quia duplex est mutatio quartae et quintae! Dico quartae et quintae quia mutatio fit supra claves C. et................................ F. quae invicem, ut vides, semper quarto vel quinto loco distant. In mutatione ergo quartae, post fa in ascendendo duro statim canendum est re, et in descendendo la. In mutatione autem quintae, post fa prius canendum est sol quam re, et in descendendo prius mi quam la. Considera utramque

Conciliabo facillime. Nam quod in b gravi cantus duri non possit alia vox dici quam mi, est per se; quod autem in cantu b-molli dici possit etiam fa est per accidens. Si enim cantus b-mollis a b acuto descendat ad b grave, naturaliter etiam in b gravi dici debebit fa propter octavam, quae fit a b ad b ut exponitur in exemplo. Discipulus: Comprehensis et animo et oculis praestantissimis tuis tum praeceptis .........................................................., tum exemplis restat explanare, ducendane erit quinta linea, quando

Magister: Nunc sunt octoni, quandoque fuere quaterni. Discipulus: Quare olim quaterni, nunc vero sunt octoni? Magister: Quia omnis fere veterum cantus in una ex quattuor finalibus litteris, quae sunt D. E. F. G. terminabatur. Totidem ergo regulae sive modi cognoscendi cantum esse debebunt. Et quidem, si ultima finalis nota cantus terminabatur in D., tunc erat toni primi in E. secundi in F. tertii in D. quarti. Primus Graece vocabatur prothus. Secundus

Dominus tritus, suusque servus, id est, tonus 5. et 6. in F. Dominus tetrardus, suusque servus, id est tonus 7. et 8. in G. Ex quibus perspicuum est illos solos tonos authenticos esse, qui imparibus numeris scribuntur, alios autem, qui paribus scribuntur, esse plagales. Quae omnia ut eo tenacius memoria retineas, iure magistri hos tibi versus trado: Fines cunctorum, cantor, dignosce tonorum. Nam finem primi D. continet atque secundi. Tertius E. regitur et quarti finis habetur. Quintus in F. finem, sextus quoque ponit eundem. Septimus octavusque tonus

tibi, scias velim discipule omnem cantum tam authenticum, quam plagalem, ut perfectus sit, debere octo notis ascendere vel descendere. Unus tamen ab altero dignoscitur per hoc quod authenticus supra finalem notam ascendat octo notis. Plagalis vero solum ascendat quinque et descendit quattuor. Quae simul unitae faciunt octo notas. In cuius rei auxilium singulorum inspice exempla: Discipulus: Egregie, tam praeceptis, quam exemplis declarasti, magister, ut, si cantus supra notam finalem ascendat notis octo, erit authenticus, plagalis vero,

omnem cantum, cuius sit toni, ex nota finali et vario notarum ascensu ac descensu cognoscere. Amoenum autem et facile est visa solum nota finali antiphonae et initiali EUOUAE, cuius sit toni, cognoscere. Est autem EUOUAE vox, ex vocalibus sEcUlOrUm AmEn composita, quae ideo in fine cuiusque antiphonae ponitur, ut iuxta illam intonatio fiat, sive deinde tota antiphona decantetur, sive initium tantum. Discipulus: Dicis omnia ad captum meum, magister! Dic modo quod solerter te dicturum

fa. Nihil te doceo sine exemplis: Discipulus: Postremum est, quod te rogo, dic mihi, magister, quare supra aliquam syllabam textus plures notae farciuntur? Magister: Ratio petenda est ex ipsis verbis textus. Quae enim verba maioris sunt contemplationis, in iis syllaba aut in longius canitur aut in altius elevatur: servata nihilominus semper et ubique tam toni quam harmoniae proportione. Atque haec de amabili arte musices amantissimo meo discipulo pro modulo dicta sufficiant.

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report