Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: quae Your search found 19388 occurrences
First 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 16011-16043:16011. Sorkočević, Miho;... . De illustribus familiis quae hodie... [Paragraph | Section] TEI zaglavlje i formatiranje.
Buthrotum, Pyrrhi Regia;
Cassiopaei; Acarnanes, quorum oppidum Ambracia, Aeacidarum Regia; unde
Ambracius sinus, quo nihil in Epiro nobilius. Hinc Sorgorum gentem Rhacusam
esse advectam, plurima et certa habentur indicia, quae inficiari absurdum
est: sed Didacus Pyrrhus, dum eos duris temporibus adventasse dicit, causam
etiam innuere videtur, ob quam adsciti in Patriciorum ordinem a prima et
veteri origine esse dicuntur. Fama est enim, quum
ordinem a prima et
veteri origine esse dicuntur. Fama est enim, quum Rhacusa quondam
incredibili ac repentina fame premeretur, humanitatis atque amicitiae
stimulis permotos in urbem magnam frumenti copiam ex illa specie etiam, quae
Holcus Sorgum dicitur onerariis navibus intulisse, idque viritim dispensasse
nulla alia mercede sibi proposita, quam quae in virtute sita est; huic
deinde accessit altera: nam Rhacusani nullos civitate nobilitateque
humanitatis atque amicitiae
stimulis permotos in urbem magnam frumenti copiam ex illa specie etiam, quae
Holcus Sorgum dicitur onerariis navibus intulisse, idque viritim dispensasse
nulla alia mercede sibi proposita, quam quae in virtute sita est; huic
deinde accessit altera: nam Rhacusani nullos civitate nobilitateque donandos
potius censuerunt, quam eos, qui cives nullo sibi emolumento proposito suis
opibus insperato servaverant. Utinam quibus
de origine atque
incrementis nostrae urbis potissimum Poeta agit, quod et illius primo, et
huic nostro proposito optime congruit.
Ne quid desit in hac nostra editione ex his, quae in Cracoviensi
inveniuntur, perpauci laboris erit duo epigrammata addere unum Gaspari
Malinii Sandecensis de laudibus Didaci Pyrrhi, alterum Phillipi Asirelli,
qui fuit a secretis Legati cujusdam Florentinae Reip. ad
Non possum hic non indulgere
genio, permotus etiam argumenti similitudine, ac recordatione potissimum
hospitis mei quondam, atque amici suavissimi Alberti Fortis, cujus nomen pro
perfecto elogio est: quae enim Europae pars adeo dissita, quae non in ejus
laudes consentiat, quaeque illum non inter praeclara seculi ornamenta
adnumeret? Italia, ac Patavium ejus patria praecipue hoc viro gloriantur,
qui naturali philosophiae
hic non indulgere
genio, permotus etiam argumenti similitudine, ac recordatione potissimum
hospitis mei quondam, atque amici suavissimi Alberti Fortis, cujus nomen pro
perfecto elogio est: quae enim Europae pars adeo dissita, quae non in ejus
laudes consentiat, quaeque illum non inter praeclara seculi ornamenta
adnumeret? Italia, ac Patavium ejus patria praecipue hoc viro gloriantur,
qui naturali philosophiae atque historiae, in qua eminet,
redactam
ab altero veteri hospite, utrorumque amicissimo Julio Bajamontio Salonitano,
cujus in incerto est, ingenium ne, an mores ad alliciendos omnium animos,
admirationemque ei comparandam sint magis idonei? Praeter plurima, quae ipse
scripsit, in queis vera philosophandi methodus in praecipuis medicinae,
atque rei agrariae partibus perspicitur, edidit etiam data occasione versus
elegantissimos, et nuper Boscovichianum Elogium primum apud nos,
regna Neapolis,
animo ad
favendum erit, prius velim intelligat, cui aliqua habenda sit gratia. Haec
et habenda, et referenda a me est Cl. V. Georgio Ferrich concivi meo, a quo
scire atque ediscere plurima potui ex iis praecipue, quae minus obvia, et ad
lectoris mentem forsitan interdum alliciendam idonea reperirentur. Cur enim
dissimulem bona, quae mihi ab hujus viri consuetudine promanant? Hic mentem
lectissima eruditione instruit, hic animum
Cl. V. Georgio Ferrich concivi meo, a quo
scire atque ediscere plurima potui ex iis praecipue, quae minus obvia, et ad
lectoris mentem forsitan interdum alliciendam idonea reperirentur. Cur enim
dissimulem bona, quae mihi ab hujus viri consuetudine promanant? Hic mentem
lectissima eruditione instruit, hic animum molestissimis curis defatigatum
ad leniora traducit; neque id suavitate tantum, quae ex ejus aptissimo
sermone percipitur,
reperirentur. Cur enim
dissimulem bona, quae mihi ab hujus viri consuetudine promanant? Hic mentem
lectissima eruditione instruit, hic animum molestissimis curis defatigatum
ad leniora traducit; neque id suavitate tantum, quae ex ejus aptissimo
sermone percipitur, sed et dulcedine atque concentu latini carminis, in quo
maxime eminet. Quum enim ille se musis potissimum tradidisset, videntur hae
Sacerdoti suo opportunis omnibus disciplinis
affirmari nonnisi a suis, atque a christianis debet, Davidem, ut patet,
intelligo, cujus iste noster psalmos omnes sic reddidit, ut religiose
servata idearum pene dicam identitate ac serie, indolem tamen illam latinae
linguae, quae in veteribus poetis nos ad eorum admirationem rapit, admussim
expresserit. Maximus est etiam antiquitatis patriae cultor atque amator, ad
cujus historiam denuo condendam atque supplendam, a quocumque cui vires
operi, ut
avitas virtutes superavit, hanc
saltem aequare par esset, atque in eodem curriculo versari. Sed ad Georgium
Ferrich redeo, cujus solertia ac virtus in Illyrica lingua et poesi quoque
enitent; in qua plurima specimina edidit, quae a nostris leguntur, quaeque
illis in deliciis sunt. Fateor autem, quod pudet, me, qui haec praedico,
aliorum potius, quam proprio judicio acquiescere debere; sero enim et summis
labiis Illyricas literas attigi, alibi
doceant; non majores nostri,
apud quos seculo XIV, XV, et XVI praeclarissime viguit; tanta est autem
illorum temporum seges, ut quamplurima volumina confici possent, si modo
omnia heroica, drammatica, didascalica, et erotica, quae a plusquam triginta
poetis habentur, quaeque adhuc inedita sunt, in ordinem redigerentur. Nec
deessent, absit verbo invidia, qui cum Petrarcha, Tasso, Chiabrera, aliisque
forsitan essent comparandi. Nostra vero dialectus,
quae a plusquam triginta
poetis habentur, quaeque adhuc inedita sunt, in ordinem redigerentur. Nec
deessent, absit verbo invidia, qui cum Petrarcha, Tasso, Chiabrera, aliisque
forsitan essent comparandi. Nostra vero dialectus, quae est una ex octo
similibus, in quas Leibnitio teste, Illyrica lingua dispertitur, in primis
elegans est et copiosa, itemque loquendi formulis ad grandem et magnificam
orationem accomodatis abundans, neque nescio quid
finitimae, auribus saltem ineruditis, ut meae sunt, sonat. Multum autem
locupletari poterit, et ad certissimam syntaxin Illyrica lingua adduci,
postquam illius onomasticon, quod a Petropolitana academia jussu Catharinae
II, quae nihil ad gloriam suae gentis atque ad immortalitatem sui nominis
propagandam praetermittit, erit absolutum. Quidquid enim in eo genere
habetur, mancum atque defficiens est. Sed nihil adeo utile foret ad
Illyricam linguam a
nihil adeo utile foret ad
Illyricam linguam a Dialectorum idiotismis atque anomaliis purgandam, et ad
priscam veritatem severitatemque traducendam, quam canones syntetici a docto
et philosopho viro statuendi ad normam illam, quae invariabilis atque
antiquissima est IV seculi, quamque in libris qui lithurgia glagolitica
appellantur, praecipue contineri certum est. Hanc vero ex sacris Bibliis
versionem nostrae dialecto proximam, probabilibus
versionem nostrae dialecto proximam, probabilibus conjecturis innixi
eruditi, doctori maximo, qui jam ex
nostra gente est, Divo Hieronymo attribuunt. Est autem exarata literis
Cyrillianis, quae, ut Critici illustres demonstrant, eaedem sunt ac Cadmeae,
sive Phrygiae, sive veteres Graecae; unde Herculi Aegyptio juxta Ciceronem,
aut multo magis antiquiori Atlanti, juxta Herodotum inventio referenda
esset. Quis
multo magis antiquiori Atlanti, juxta Herodotum inventio referenda
esset. Quis Scythicas omnes migrationes enumeret? Praecedunt hae omnia
tempora, de quibus in historiis mentio aliqua fieri potest; illa enim
vastissima regio quae Scythia dicitur, patria communis nationum dici potest,
unde optime a Leibnitio vagina gentium fuit appellata. Quamplurima exinde,
ut ipse ait, haud inficianda vestigia Scythicae linguae, idest Illyricae,
quam et Ovidium
Scythicae linguae, idest Illyricae,
quam et Ovidium inter Sarmatas et Getas exulem, didicisse novimus, adhuc
impressa remanent in omnibus septentrionalium nationum linguis, atque in
earumdem derivatis, neque in iis tantummodo, quae in usu modo sunt, verum
etiam in illis, quae cum earum populis jamdiu esse desierunt. Ad ista
potissimum quadrant, quae doctissimus Levesque, in sua recenti Russorum
historia, ex instituta inter Latinam Aborigenum, atque
inter Sarmatas et Getas exulem, didicisse novimus, adhuc
impressa remanent in omnibus septentrionalium nationum linguis, atque in
earumdem derivatis, neque in iis tantummodo, quae in usu modo sunt, verum
etiam in illis, quae cum earum populis jamdiu esse desierunt. Ad ista
potissimum quadrant, quae doctissimus Levesque, in sua recenti Russorum
historia, ex instituta inter Latinam Aborigenum, atque Illyricam linguam
analogia concludit; illa
in omnibus septentrionalium nationum linguis, atque in
earumdem derivatis, neque in iis tantummodo, quae in usu modo sunt, verum
etiam in illis, quae cum earum populis jamdiu esse desierunt. Ad ista
potissimum quadrant, quae doctissimus Levesque, in sua recenti Russorum
historia, ex instituta inter Latinam Aborigenum, atque Illyricam linguam
analogia concludit; illa enim aptissima sunt, ad confirmandam luculenter
hujuscemodi sententiam. Sed
Huic necessitati, cui omnes linguas
subjacere par est, postquam societates adolescunt, homines perspicaciori
ingenio praediti succurrunt; observationis enim ope atque praesidio, omnes
orationis partes definiunt, regulas quae sunt eis maxime consentaneae
firmant, juxta quas in loquendo, sed praecipue in scribendo ipsi utuntur,
aliisque omnibus ut iisdem, si placere volunt, se obstringant, auctores
fiunt. Inde fit, ut vera loquendi atque
sed praecipue in scribendo ipsi utuntur,
aliisque omnibus ut iisdem, si placere volunt, se obstringant, auctores
fiunt. Inde fit, ut vera loquendi atque scribendi ratio, nullibi exacte ea
sit, qua vulgus utitur, verum ea quae regulis atque exemplis placentibus munita, auctoritatem ex antiquitate
etiam recepit. Sic Italica lingua, cujus bases potissimae sunt Latina, et
illa Provincialis dicta, a Dante et ab
sit, et Florentini ob puritatem et elegantiam
sermonis maxime laudentur, eo quod minus aliis ab illa politiori a paucis
sancita, ab omnibus recepta lingua distant. Dialectorum ergo conditor est
vulgus; linguae autem ejus, quae in deliciis cultioribus praecipue hominibus
ejusdem gentis esse solet, conditores et habentur et merito sunt, qui
praeclarissimis ingenii sui viribus freti scriptis immortalibus proditis,
homines ad sui admirationem
velit, quod eruditum aeque ac philosophum virum desiderat. Hac
non vulgari conditione apprime praeditus fuit doctis aeque ac bonis
desiderandus Matthaeus Sovich Archidiaconus Arbensis, qui Slavam grammaticam
Meletii Smotriski, quae ad desideratam aliquantisper accedit, in meliorem
formam redegerat, additis etiam observationibus doctissimis: onomasticon
Slavum quoque meditabatur, quod perfecisset, nisi injustis adversitatibus
praepeditus morte demum
additis etiam observationibus doctissimis: onomasticon
Slavum quoque meditabatur, quod perfecisset, nisi injustis adversitatibus
praepeditus morte demum fuisset praeventus. Hic plurima operis sui pretiosa
monumenta reliquit, quae ut humanae res sunt haud miror latere, si adhuc
forsitan existunt. Fuit nuper et alius vir Clemens de Comitibus Grubiscich,
qui non illotis, ut ajunt, manibus ad haec sacra tractanda accessisset, et
cujus habetur insignis
cujus habetur insignis disquisitio in originem et historiam alphabeti
Slavonici glagolitici vulgo Hieronymiani Venetiis apud Pasquali impressa
anno 1766. Sed quum nulla sint studiis praemia proposita, nullae pene
laudes, nisi quae ab ignotis et toto, ut ita dicam, orbe divisis sperari
possunt, ardor ille se totum quibusdam studiis dedendi aut nunquam
excitatur, aut citissime extinguitur. Hinc fit, ut plurima perpetuo
desiderentur, paucissima semper
toto, ut ita dicam, orbe divisis sperari
possunt, ardor ille se totum quibusdam studiis dedendi aut nunquam
excitatur, aut citissime extinguitur. Hinc fit, ut plurima perpetuo
desiderentur, paucissima semper fiant. Haec sunt quae de Illyrica lingua, de
qua potissimum Patricius ordo apud Rhacusanos optime promeruit, habui
dicere, quae si nimis longa videtur, imperitiae; si brevia, brevitati hujus
operis attribuantur.
possunt, ardor ille se totum quibusdam studiis dedendi aut nunquam
excitatur, aut citissime extinguitur. Hinc fit, ut plurima perpetuo
desiderentur, paucissima semper fiant. Haec sunt quae de Illyrica lingua, de
qua potissimum Patricius ordo apud Rhacusanos optime promeruit, habui
dicere, quae si nimis longa videtur, imperitiae; si brevia, brevitati hujus
operis attribuantur.
Bibliographia locorum inventorumSorkočević, Miho; Malinius Sandecensis, Gasparus; Asirelli, Pierfilippo; Fortis, Alberto; Marullo, Michelle (1739-1796) [1790], De illustribus familiis quae hodie Rhacusae exstant, versio electronica (), 121 versus, verborum 3295, Ed. Miho Sorkočević 1739-1796 [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - tractatus; prosa - notae] [word count] [sorkocevicmfam].
First 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.