Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: ingratos Your search found 45 occurrences
Occurrences 15-26:15. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] |
et ad bonum conuertantur.
et hoc quidem magnum mutuum erit,
si te hortante corrigentur.
16. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] glorietur diues in diuitiis suis,
sed in hoc glorietur,
qui gloriatur,
scire et nosse me,
quia ego sum Dominus,
qui facio misericordiam et iudicium et iustitiam in terra.
Ingrati
Ingratos etiam facit habendi auiditas:
non attendunt quantum acceperint,
sed quantum ipsi appetierint.
et quoniam nullum beneficium ęquare potest auari hominis cupiditatem,
immemores beneficiorum fiunt.
Nabal
a tanto exciderat bono,
pristinę gratię statum eidem repararet,
filium suum unigenitum misit,
qui humanę mortalitatis carne assumpta pro homine se Deo Patri in sacrificium obtulit |
omnes-que per primorum parentum culpam sub maledicto uenundatos suo ipse sanguine redemit,
etiam in ingratos beneficus et in delinquentes pius.
Primus in se credentibus regnum cęleste promittere coepit.
Primus poenitentibus paradisi ianuam aperuit,
quo primus deuicta morte cum corpore ascendit,
ut sequentibus pararet locum |
et post se
neminem.
De beneficiis dispensandis.
Caput XXII
Petentem obligant beneficia,
non petentem prouocant,
amicos conseruant,
inimicos reconciliant,
gratos delectant,
ingratos assiduitate emendant.
Non sunt tamen omnia danda,
siue illa petantur siue non petantur,
sicut etiam de elemosinis est dictum.
beneficium-que erit nolle dare,
quod nociturum esse noueris.
licet roget ille,
immo memor accepti fuisses,
si referre gratiam cogitasses.
Ipsa obliuio te ingratitudinis accusat,
qua te defendere ab ingratitudine conaris.
Quę autem res est quę pręcipue faciat ingratos?
alios certe superbia,
alios auaritia.
Illi dignos se beneficio existimant,
et dedisse putant cum acceperint.
hi uero accepisse se dissimulant,
ne reddant.
et quanto cupidius acceperunt,
tanto in reddendo lentiores existunt |
|
bonorum-que omnium plenissimus existat.
Quid ergo sępe in Scripturis de ingratitudine nostra querentem audimus?
Ingratitudinis autem non iure argueretur,
qui gratus esse nequiuisset.
Quę igitur illa res est,
quę nos erga Deum aut ingratos reddat |
aut gratos faciat?
Cuncta nanque Dei sunt.
quicquid dare uoluero,
de suo dem necesse est.
quicquid reddere conabor,
ipse dedit quod reddo.
Quid habes inquit Apostolus |
quod non accepisti?
Sed a quo omnia quę
quia idem tum iustissimus tum optimus sit |
non potest non odisse malos |
neque bonos non diligere.
et hoc quidem pro beneficio sibi dato ęstimat,
si quod pręcipit facimus,
pro offensa si non facimus.
atque ideo alios gratos uocat,
alios ingratos;
hos punit,
illos efficit beatos.
De ingratis dicturus est,
si Euangelio credimus:
De ingratis dicturus est,
si Euangelio credimus:
Iudeos impii infidi-que fuere.
Omnium ergo simul in Deum suum infidelitas detegatur |
poena-que infidelitatis.
ut cum hęc nota fuerint,
simul constet et ingratitudinis magnitudo |
et iusti Domini in ingratos pręsens uindicta.
quam siquis euitauerit,
nec futurę quidem,
quę omnium acerbissima est,
obnoxius erit.
Dum Moyses in monte immoratur,
donec tabulas digito Dei conscriptas acciperet,
illi ad idolatriam conuersi uitulum ęneum
ab iis passus est necem.
Christi quoque apostoli,
quibus uiam ueritatis monstrabant,
ut credendo beatitudinem consequerentur,
ab illis ludibria,
uerbera,
mortem sustinuere.
Vis tu non amittere bonum quod feceris?
ęquo animo feras et ingratos.
magis-que tibi proderit patientia tua |
quam nocebit illorum perfidia.
Ad hęc si etiam uerberibus afficeris,
si opibus exueris,
si torqueris et ad mortem posceris,
talia sancti martyres perpessi sunt,
talia pro nobis Dominus
mundi huius intelligimus.
iuxta illud:
Transeat a me calix iste.
Cuius igitur prouidentia cuncta contingunt,
illi de cunctis gratię agantur,
ut per hoc probetur |
nos et patientes esse in aduersis |
et in prosperis non ingratos.
De impatientiae vitio erga devm.
Caput XXIV
Et quoniam uirtus optabilior atque amabilior sit uitii comparatione,
restat ut euoluamus
Vide quam mitis,
quam misericors est Deus.
non continuo impatientiam nostram punit,
sed interdum uotis murmurantium facit satis,
ut beneficio prouocet ad poenitentiam.
At uero si benefacta non profecerint |
nec murmurationum cessauerit impia temeritas,
tunc demum ulciscitur ingratos et iuste poenas exigit ab obstinatis.
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.