Your search found 4572 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 3573-3588:

postea Kemlekatum et Goricensatum dedit. Beneficiis tamen nunquam placare hominem potuit. Ut autem eundem reduceret, aversum tantisper ab eo animum simulabat post violentias a Pepelko factas; sed cum nec his proficeret, rursus Dubicensem ac postremo cathedralem archidiaconum ipsum creavit. Erat Pepelko musicus, cantor egregius plane, lingvarum diversarum vir et revera doctrinae non vulgaris, sed animi inquietissimi et turbulenti et passionibus pleni, praecipue irae impotentis, et tenacissimus suorum, propterea non magni judicii. Ob suprascriptas dotes capituli columna saepius esse

Et resignante vicariatum anno hoc eodem Nicolao Bedekovich, generalem in spiritualibus vicarium constituit dominum baronem Sigismundum a Sinersperg, praepositum alias capituli majorem, quem tota vita servavit. Singulares in viro hoc fuere virtutes omnes. Primo, pietate in Deum erat heroica. Neque enim solum privatis orationibus fuit deditissimus, sed quotidie suam peregit meditationem, suas absolvit preces, missae obtulit sacrificium, nisi infirmitate prohiberetur. Presbytherum unum constanter tenuit, qui quotidie ad intentionem suam in ara crucis missam diceret, eique

Profecto missiones apostolicae, cura illius summo animarum fructu introductae, frequentia catechesium et concionum, nitor ecclesiarum, immo ad devotionem et pietatem excitandam tot sumptibus illius typis dati libelli, catecheses et alia, quae manibus hodie hominum teruntur. Ipse audiendi verbi Dei erat studiosissimus, hinc non facile concionem nisi coactus infirmitate omittebat. In blasphaemos severus semper fuerat. Charitate in proximum qua fuerit, nemo satis explicabit. Haec profecto admiranda in illo exstitit. Quot quantasve propriis sumptibus puellas nobiles

Et dominus vicebanus doluit ipse. Passichi ingratitudo plane detestabilis, quoniam post acceptam ab apostolico nuncio sententiam, quod episcopus, cum in apertis criminibus non defenderit, plane, ut suae securitati prospiciat, per vigilias consulere vitae suae debuit. Sed nec ita mansvetus erat Braniughius, ut nullam plane severitatem haberet. Profecto in delictis castigandis, dum opus fuerat, nihil neglexit. Condemnatos scandali alicujus clericos pro delicti exigentia carceribus etiam publicis maceratione, exilio mulctabat, prolataque sententia, quam diutissime suspendebat, fuit

a minus intelligentibus minus recte accepta est, quasi sub illo luxus quidam ad capitulum inductus fuisset, quod tamen non subsistit. Abbatiali quoque mitra ornati sub illo fuere plurimi, cum prius rariores fuissent in hocce capitulo abbates. Juventutis studiosae studiorumque promovendorum erat amantissimus. Singulari affectu in bene proficientes juvenes fuerat. Ad se tales libentissime admittebat, verbis, praemiis, amore, ad studendum invitabat. Hinc et pro defensionibus publicis liberalissime suppeditatis plurima insumpsit milia, neque annus elapsus est, quo ejusdem munificentia in

verbis, praemiis, amore, ad studendum invitabat. Hinc et pro defensionibus publicis liberalissime suppeditatis plurima insumpsit milia, neque annus elapsus est, quo ejusdem munificentia in diversis academiis plures non defendissent. Immo pecunia adjuvare praeclariores, praecipue nobiles erat solitus, ut in litteris erudirentur. Meas ego etiam defensiones suae munificentiae debeo. Et dum Vienna peterem, ut sibi inscribi pateretur, in hunc mihi sensum respondit: me virtutibus et profectu semper illum habiturum non solum patronum sed patrem, proinde cum suum mihi patrocinium per me

Patachichio permolesta accidit. Diligentiae autem et laboris ad extremam usque, ut ita dicam, fuit horam omnino incredibilisqua et sibi in valetudine persaepe nocuit. Quoniam absolutis mane divinis totum se lectioni et scriptioni dabat, ac totum fere diem in sessione transegit et negotiis. Facilis erat omnino aditu, quemvis lubentissime, etiam infimae sortis homines, admittebat et audiebat, et quemvis pro affabilitate sua consolatum dimittebat. Negotiis praeterea publicis multum occupabatur, quoniam mortuo bano Joanne Draskovich 1732. a Carolo VI. regnis his regius locumtenens fuit, ad quod

Patachich profecta sunt, ac demum 1746. in Hollandiam plane cum colonello Georgio Pogledich, ubi ad belli finem remanserunt. Quas hic curas, quae incommoda Braniughius habuerit, nemo describet. Profecto aere non parvo in milites distributo, haec in reginam devotio constitit. Gravis veloxque erat in consiliis, prudentia magnus, ut acta regni sub illo condita testabuntur. Accessit ad haec pestis, quae superius attacta, quam suis dispositionibus et precibus exstinxit. Dicam: ubique et in omnibus magnus, ut regina Maria Theresia motu proprio eundem ex magnarum virtutum

proprio eundem ex magnarum virtutum justis ubique laudibus consiliarium suum actualem intimum nominarit, et dum Viennam ad praestandum juramentum accedere nequivisset, comitem Ladislaum Erdoedium Zagrabiam ad eundem misit, ut coram illo juramentum deponeret, quod et praestitit. Humilitatis erat caeterarumque virtutum exemplar, quas universas longum foret describere. Profecto honores semper fugiebat et humilitate, quae episcopum decet, fuit admirabili. Affabilis, solers, industrius, irrepraechensibilis, verbo episcopus omni ex parte perfectus. Hilaris cum gravitate et majestate. Nec

ratione malis et licentiae hominum prospiceret, et cum omnibus a prandiis visitare apud Jesuitas sanctissimum solebat. Nunquam coenatus est, licet in gratiam hospitum coenas parasset. Sabbatinis autem diebus vesperi modico pane usus est, quam abstinentiae consvetudinem semper servavit. Valetudine erat firma, neque ullo, ut ajunt, chronico morbo laborans. Statura mediocri, vultu hilari ad gravitatem et majestatem composito, capillis canescentibus, viribus firmis. Lingvas supra patriam solum latinam et italicam possidebat. Viros doctos amabat semper et res suas duntaxat cum his

omnibus Leopoldi et Ferdinandi confirmarentur privilegia, ne fiscus ad bona episcopalia subintraret, uti hactenus nunquam in hoc episcopatu successit. Rem hanc medio aulae cancellarii Leopoldi comitis Nadasdi fortissime egit et regina ob ipsius praeclara merita ad concedendam hanc illi gratiam erat paratissima. Sed opponente se camera, ne istud gratis in praejudicium successorum suorum faceret, immo scrupulum conscientiae formante, resolutum fuerat, ut Braniughius quidpiam aulae offerret et insuper pro se duntaxat, relictis successoribus, gratiam peteret. Volebat autem

nec defectus post mortem alii auditi quam nimiae bonitatis, ac primo quidem, quod nobilitati ut locumtenens plus aequo indulserit, praecipue in congregationibus et publicis congressibus quod huic plurimum faverit. De reliquo nihil audire est. In exercendis et obeundis muniis episcopalibus erat diligentissimus. Altaria consecravit in diversis ecclesiis plurima, ecclesias plures, uti Bisztricensem beatae virginis, Samoboriensem Franciscanorum et Carolostadiensem, Pokupszkensem, Gorrensem sancti Spiritus, et patrum Franciscanorum Hrasztovicensem. Ordinationes frequentissimas habuit,

Bohoemia, Bavaria aliisque locis, de cessa Brandeburgo Silesia, haec enim universa melius ex illis legantur, qui de his ex professo scribunt. Quae in Croatia notabiliora acta sunt, recensebo. Generalatus tam Varasdinensis quam Carolostadiensis a principe Hildburghausen reductus est. Erat huic idem mos eademque regula, sicuti et banalibus in anno 1756. descriptus in hujus libri parte altera, nisi quod haramiae horum solverentur a Stiriae et Carinthiae provinciis, principe horum generalatuum administrationem accipiente. Subditi, ne gratis regias terras incolant, ab his ipsis

librum fabricandum inductus est, ubi etiam secretis privatarum familiarum annalibus publica et privata scandala congeruntur. Liber hic, qui poetarum pixidi Pandorae assimilari potest, misterio suo curiositatem et clamores publici in dies merito auget. Si enim ille finis defuncti domini canonici erat, ut ex suis libris tenella iuuentus vel ipsa vel per institutores suos erudiatur, si conscripti hujus libri finis illustratio historiae erat, privata cum publicis non erant commiscenda. Veritati, quae oculus historiae est, erat insistendum. Duo sunt omnium errorum fontes: ignorantia et mali

poetarum pixidi Pandorae assimilari potest, misterio suo curiositatem et clamores publici in dies merito auget. Si enim ille finis defuncti domini canonici erat, ut ex suis libris tenella iuuentus vel ipsa vel per institutores suos erudiatur, si conscripti hujus libri finis illustratio historiae erat, privata cum publicis non erant commiscenda. Veritati, quae oculus historiae est, erat insistendum. Duo sunt omnium errorum fontes: ignorantia et mali animi affectus. His conturbata mens omne aequitatis et iudicii fraenum saepe adeo excutere solet, ut nullo religionis, humanitatis, aut status

in dies merito auget. Si enim ille finis defuncti domini canonici erat, ut ex suis libris tenella iuuentus vel ipsa vel per institutores suos erudiatur, si conscripti hujus libri finis illustratio historiae erat, privata cum publicis non erant commiscenda. Veritati, quae oculus historiae est, erat insistendum. Duo sunt omnium errorum fontes: ignorantia et mali animi affectus. His conturbata mens omne aequitatis et iudicii fraenum saepe adeo excutere solet, ut nullo religionis, humanitatis, aut status atque decentiae respectu in probissimos quosque ac honoratos viros, victimas passionum

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report