Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: quin Your search found 1888 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 200-245:200. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] terrenę.
Sola quippe ex corruptibilibus incorruptos et ex mortalibus facit immortales.
Virtus etiam fidei in eo enituit,
quod ex tam infirmo principio tantum roboris concepit,
ut humiles homines, pauperes, inermes |
neque persecutionibus |
neque cędibus cohiberi potuerint,
quin longe late-que reuelatę diuinitus ueritatis uerba disseminarent.
201. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sit, quanuis ad multam ętatem in peccatis uersati fuerint, tantum ut curari cupiant et rogent. Non enim sanat ille nisi uolentem. Nam et hunc prius interrogasse dicitur, an uellet sanus fieri, atque ut uelle audiuit, non distulit, quin statim sanum redderet. Nemo ergo desperet; quamdiu uiuimus, misericordię locus est. tunc judicamur, cum morimur. et si ante impetratę uenię priuilegium nobiscum deferimus hinc decedentes
202. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] fortem esse constituimus, qui cupiditatibus dominatur, quis erit imbecillus et infirmus nisi qui sese his in seruitutem dederit? Hęc autem seruitus multo turpior atque foedior est | quam illa quam fecit captiuitas | aut quam nascendi attulit conditio. Neutra enim istarum officit quin etiam in ipsis magis liberi dominis nostris esse possimus. Maior quippe libertas est | non esse subiectum uitiis | quam non esse hominis mancipium. Vere igitur imbecillus est, quem superat auaritia | uel fraudulentia | uel simulatio
203. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] profecit, ut publicano quem procaciter taxauerat, minus iustus de templo discederet | documento-que esset peccatorem qui se humiliat, magis esse Deo charum | quam innocentem, qui sese aliis pręferendum iactat. Non possumus tamen, quin tangamur aliquando glorię palpatione, sed statim aduocanda ratio est, ut quod caro blanditur, mentis iudicio protinus repellatur. Nam et apostolos Zebedei filios, honoris tentauit ambitio, cum alter ad dexteram
204. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] admittat.
Ideo sane Apostoli pręceptum est:
205. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Nam diu uiuere hoc quoque mali habet, quod necesse sit, ut qui diu uixerit, mortes uideat multorum, lugeat liberorum orbitatem, ingemiscat coniugis, fratrum | cognatorum-que funera | et frequenter exitu tristetur amicorum. Quin etiam uel sua uel aliorum adhuc uiuentium infortunia deploret. quandoquidem crebrius mala quam bona contingere mortalibus solent. Quas ob res unam tantum habemus, (ut equidem reor) uitę diuturnioris
206. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Domine leuaui animam meam |
Deus meus in te confido.
et tunc fiet quod in alio psalmo dicitur:
207. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Anima enim mala cogitatione foecunda parit peccatum. peccatum uero cum perpetratum fuerit, generat mortem. Igitur tametsi aduersarius hic noster id est perniciosus cogitatus non potest sic penitus repelli et in fugam conuerti, quin rursum aliquando collectis uiribus in pręlium redeat | mentis-que nostrę arcem oppugnet, portis instet. donec tamen intus non irruerit | ac dominari coeperit, tuti sumus. nec uerendum est ne forte per uim irrumpat. neminem uincit
208. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] tuarum dele iniquitatem meam, ut et misericordię magnitudo magnitudinem | et miserationum multitudo multitudinem tollat delictorum. Postremo ita tibi persuadeas uelim | nullum esse omnino genus, nullum numerum, quin utrunque clementia ignoscat diuina his quos peccasse poenitet | et misericordiam implorare non piget, a peccatis quibus Deus offenditur pro uiribus abstinendo, quibus placeatur , iustitię operibus sese exercendo. Solis impoenitentibus
209. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] itaque iubemur, ne mors imparatos occupet. Et quoniam nescimus diem neque horam, semper est uigilandum. Semper autem uigilat, qui semper a malo abhorret | et bonum, ut Deo placeat, agere pro uiribus non cessat. Fieri quidem nequit, quin partem aliquam temporis quieti cedamus, cum nostrę conditionis imbecillitas | ut cibo | ita somno quotidie indigeat. Sed audeo dicere, quod somnus quoque iusti uigilia sit. Nam ubi diurna opera pie religiose-que
210. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] citro-que habitorum contentione prouenire solent, semper uana futilia-que sunt et nulla prorsus fide digna. Quod si quid ita ut somniatum est euenerit, non somnio credas, sed cuidam pręsagę mentis diuinationi. Fieri enim non potest, quin aliquando ita contingat, ut futurum prędicimus. Porro uisa illa, quę diuinitus immittuntur, quanuis uerissima semper sint, non tamen omnibus ęque accidunt. Bonis quippe ad consolationem, malis ad terrorem. Bonorum sunt illa quę
211. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] obtineamus. Ita fecisse gentiles quasdam in Euangelio Ioannis legimus. Cupiditate enim affecti uidendi Iesum rogauerunt Philippum, Philippus Andream, ambo Dominum. Quid secutum sit, euangelista non explicat. Non tamen dubito, quin ipse Dominus per apostolos exoratus hoc concesserit, quod fortasse iis tacentibus uel non concessisset uel concedere distulisset. Sanctos ergo in auxilium nobis inuocemus, quia in psalmo est scriptum: Oculi
212. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Domino, etiam nostras offerre curabunt. Et sicut in Apocalypsi scriptum est: Fumus incensorum de orationibus sanctorum ascendit coram Deo de manu angeli, ita et nostrę orationes ascendent. Neque ulli dubium esse potest, quin ille cuncta, quę petierit, a Domino impetraturus sit, cuius internuncii spiritus ipsi angelici esse non dedignantur. Neque enim hoc ideo permittit omnium pręscius et semper ubique pręsens Deus, quod indigeat, ut hominum opera orationes-que ad se perferantur, sed ut per angelorum
213. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Iosias Ob hoc Iosias non uidit malum, quod uidisset, si delicti eum non poenituisset. Eius poenitentię merito ne impoenitens quidem populus Dei uindictam sensit, quamdiu ille uixit. Quin etiam poenitentię tanta uis est, ut immutabilis Dei mutare posse sententiam uideatur. Niniuitę Post dies quadraginta subuertendam Niniuen Ionas a Domino iussus prędixerat, et tamen Niniuitis in cilicio cinere atque ieiuniis poenitentiam agentibus
214. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] | et in peccatorum luto adhuc defixos repente mors occupet. Vide igitur ne te iuuenilis fallat ętas | ne salubre corpus et robustę uires decipiant. Nulli ętati parcit mors | et sicut senes ita et pueros rapit. quin immo rari admodum sunt, quos ad senectam usque patitur peruenire. Plurimos pręterea eadem dies sanos fortes-que incedere uidit | et exanimes concidere. Nulla uitę securitas est semper inter pericula uersantium. Potes uel morbi ui | uel uenenati cibi
215. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] peccatum in spiritum sanctum Quod autem Christus dixit | blasphemiam in Spiritum Sanctum irremisibilem esse, multi dubitant, utrum intelligendum sit, quod nunquam dimittatur, an quod difficulter. vsque adeo existimant, si poenitentia adsit, nihil obstare, quin benignitas diuina pręstet ueniam. Quale igitur uel quam magnum esse potest scelus tuum, quod te ad desperationem remissionis quiuit compellere? et de Deo non recte sentire, ut tibi poenitenti parcere omnino nolit, cum nunquam ad
216. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cęlestis tradens dixit:
217. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Tu sub aliena specie latens et delicta nostra purgas | et purgatos ad purius uiuendi studium dirigis. Quod si in Leuitico quicquid tetigerit carnes hostię pro peccato oblatę sanctificari dicitur, quis dubitat, quin istud quod pręcessit in figura, cumulatius impleatur in ueritate? Tu ille es qui solo tactu leprosum mundasti, mulierem sanguine fluentem curasti, puellam mortuam ad uitam reuocasti. ut ostenderes in te esse uirtutem peccata pręterita delendi, futura cauendi | et qui in
218. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] autem spiritus uita et pax. Et iterum: Prudentia carnis inimica est Deo. Sed quę inimica est Deo, ne illi quidem cuius est, amica esse potest | cum idem corpori multa prouideat, animę suę nihil. animam quę longe nobilior est corpore, nihil ęstimat. quin immo ut carni blandiatur, spiritum perire patitur, quia nec usuris abstinet | nec aliena per uim uel per calumniam occupare ueretur | nec dolis fraudibus-que niti, ut lucretur, cauet. Valde quidem fugienda est ista prudentia, quia uere
219. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Sed non est satis eam didicisse | nisi quę pręcipiuntur fecerimus, beati esse non possumus. Neque enim uiam qua ad cęlum itur, nosse, sed cum noueris, per eam ingredi sapientis est. Quin immo, tanto nequius peccat, quanto quis inter bonum malum-que discernere plenius didicit. Sit igitur in te sanctarum scientia Scripturarum, sed ita ut non desint, quas illa commendat uirtutes | et absint uitia quę detestatur. Hoc
220. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] nocendi quęrentes nusquam absunt,
repulsi astant,
fugati redeunt.
dicta facta-que nostra,
gestus insuper ac motus speculantur.
quę si ad malum inclinari uiderint lętantur |
et modis omnibus ad perpetrandum scelus urgent.
in summa facere nequimus,
quin illi omni loco,
omni tempore circa nos sint,
nobiscum-que commorentur.
221. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Sed gaudium istud uersum est in luctum. Ligauit fortem fortior Dominus | et domum eius intrauit | et uasa eius diripuit, suo aduentu absoluens illos qui in carcere uincti tenebantur, de tenebris transferens in lucem. Quin etiam uulgata Euangelii ueritate regnum mundi erripuit diabolo, quo magis ille doleret | ne in gentibus quidem ius esse sibi relictum, omnibus iam a falsa ad ueram religionem conuersis. Hac ergo potestate atque hoc regno priuatus, quid
222. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] probra , maledicta, uincula, flagella, uerbera, contumelias, alapas | atque sputa sustinuit. Ab his coronari spinis, clauis in cruce configi, felle et aceto potari, lancea confodi et occidi passus est. Quin etiam iisdem qui sibi talia tam immaniter inferebant, ut ignosceretur, Patrem orauit. Si ipse iustus ab iniustis ludibrio habitus, tam impie dilaceratus uindictam non appetiit, sed dimitti eis postulauit, cur tu peccator
223. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Christianus multo grauiores persecutiones pateretur | quam modo patitur, quis tunc antistitum eius diues erat? quis arma tractabat? quis uim uiribus repellebat? Cędebantur quidem Christiani, sed Christi religio perire non poterat. Quin immo quanto magis infideles tyranni sęuiebant, tanto mirabilius credentium numerus augebatur. Creuit ergo Christi Ecclesia non diuitiis, non potentia hominum defensa, sed sola ui diuina protecta | et nunc
224. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] suam apparens Discipulis:
Pax uobis, inquit.
Et in cęlum ascensurus:
captos bonis-que exutos uel ferro interficiat |
uel in perpetuam redigat seruitutem.
Fit autem sępe dum talia formidantur,
ut luxurię libidini-que locus pene nullus sit.
Et, quoniam ab his continere se summę laudis est,
haud dubium,
quin uoluptuariis hominibus plus mali pax afferre solet quam bellum.
quia incontinentiores reddit |
et in omne uitium oblata securitate proniores.
His ergo bellum potius optetur,
ut male uiuendi licentia coerceatur solicitudine periculorum.
Modestis uero et
Quod si forte a pace,
quam proximo tuo debes,
alienatum uiderit,
ipse suam pacem quę omnem sensum exuperat,
iratus tibi denegabit.
aliena,
ęquo animo feramus.
Vsu enim uenire solet,
ut malis odio boni sint,
arrogantibus mites,
casti incontinentibus,
impiis religiosi.
Veruntamen si Deo placuerimus,
nihil nobis nocere poterunt hominum iniustę persecutiones.
Quin immo beati sunt qui persecutiones tolerant propter iustitiam.
Abel. Ioseph
Abel a fratre ob inuidiam occiditur.
et idem liuor in Iosephum innocentem fratres compulit sęuire.
Dauid.
Non capitis et barbę Aaron,
in quibus est benedictionis diuine unguentum,
sed capitis et barbę eorum quibus manna fastidio est |
et Aegyptię carnes uoluptati.
Capillus autem flauus,
qui meretricibus conuenit,
gulosorum impudentiam designat.
quorum temeritati nihil obstat,
quin semper obscoenum ac turpe aliquid dicant aut faciant.
Tunc uero extenuatur capillus,
cum bona animi per luxuriam consumuntur.
Locus autem leprę ubique humilior prędicatur,
quia in ea parte uirtus animę deprimitur,
in qua peccatur,
non in qua non peccatur.
potest enim
Ex his quę dicta sunt,
liquido apparet |
inter peccata,
quę ad mortem committi dicuntur,
aliud alio maius esse |
plus-que poenę mereri |
et sicut genere ita et grauitate differre.
Quin etiam in eodem genere peccati esse quasdam accessiones,
quę peccatum grauent si contigerint,
eleuent si non contigerint.
Non est huius loci de iis referre.
nimis enim prolixę tractationis erunt si referantur,
et peccatorum distantiam
regno exturbatus uixit cum bestiis.
donec ad mentem rediens efferre sese desiit |
se-que hominem agnouit |
et confiteri coepit,
quod solus Deus mundi sit dominus,
ius habens in regna hominum |
et cuicunque uoluerit illa distribuens.
Quin etiam imperio pręstare,
diuitiis opibus-que pollere quid iuuat,
si quicunque mortalium peccat,
miser esse probatur?
Maiore enim sui parte,
hoc est animo miser est.
tametsi uulgi opinione,
qui nihil nisi corporis fortunę-que
Christi cuique hominum conditioni monstrare conati sunt quomodo saluarentur.
Quorum Paulus diuina spiritali-que scientia imprimis pręditus ait:
humanę appetitum |
Quem qui sequitur,
cum multa donauerit,
quid aliud pro rebus
dilargitis recipiet |
nisi uanę commendationis uerba,
quibus aures demulceat et animo nihil conferat commodi?
Quin immo illi etiam qui laudant,
si causam largitatis nossent,
uituperarent |
ut inanis glorię auidum,
et non ut pietatis in egenos cultorem.
Cum ergo facis elemosinam noli inquit
tuba canere ante te,
sicut hypocrite faciunt in synagogis et uicis,
ut honorificentur ab hominibus.
non rerum emolumenta sequuntur sed morum.
Eis incumbunt officiis,
eorum cura studio-que distringuntur,
in quibus uersantes |
non diuitiis quę improbis etiam communes sunt,
sed quod longe beatius est,
uitę sanctimonia proficiunt.
Quin immo contemptis calcatis-que opibus ad solam uirtutem confugiunt |
neque hanc se consequi posse sciunt,
nisi illas abiecerint.
Et cum nihil preciosius uirtute sit,
quis negauerit eos multum lucrifacere qui in dando reddendo-que beneficio
ut seruus aut libertus,
sed ut filius diligitur.
Immerito certe ista in seruum conferuntur,
si nullum domino beneficium pręstitit.
Sed qui talia a domino meruit accipere,
negari non potest,
quin pręstiterit aliquid,
ob quod talia accipere uisus est dignus.
Rursum si erro fugitiuus-que fuerit,
si imperium domini contempserit,
si furto non abstinuerit,
si petulans,
si mendax,
si ebriosus,
si rixosus,
si denique nequam
qui illud consecutus fuerit,
nullos casus formidabit semper-que felix ac beatus erit,
quem semel Dominus in suum receperit regnum.
Et si ad tantum ac tale bonum per sanctorum doctrinam peruenitur,
nulli dubium est ,
quin super omnia conducibile sit |
sanctas in ecclesia auscultare prędicationes |
et earum institutionibus in uiam dirigi uirtutum.
Audisti quantum expedit habere uitę institutorem |
audi e diuerso, quanti detrimenti sit eo carere.
qualem dum in terra uiuerent gratiam acceperint.
Cęcos illuminare,
leprosos mundare,
mortuos uiuificare nulla possunt medicamenta
,
isti potuerunt.
Si magna gratia hęc,
haud dubium,
quin etiam magna quę gratiam secuta est merces fuerit.
Quanto igitur humiliores Deo seruiendo erimus,
tanto gloriam celsiorem consequemur.
Maria mater dei.
Superbi ergo conturbantur |
quoniam iratus est eis deus.
Quemadmodum enim humilibus placatur,
ita irascitur superbis.
Quos autem Deus abnuit et auersatur,
fieri omnino non potest,
quin suę imbecillitati relicti conturbentur animis |
et insipienter commoueantur curis-que superuacuis incessantur.
Aman
sedere,
si id dignitas ipsa in qua est exigit,
sed quod ex eo uoluptatem capere |
arrogantię uitium sit.
Itaque non erit nefas ei qui iussus est pręsidere,
primam tenere cathedram,
sed hoc affectare inanis glorię gratia |
nefas erit.
Quin immo si etiam in infimo loco sedendo ab aliis commendari concupieris,
humilitatis bonum humanę laudis desyderio corrumpes |
et de uirtute facies uitium.
Nabuchodonosor
efficietur.
De svperborvm poena.
Caput VIII
Qualis autem superborum poena futura sit,
pręsentia demonstrant.
Nam si in uita quoque grauissime plectuntur,
haud dubium quin multo acerbiora passuri sint |
post mortem in inferno,
nisi decedentium comes fuerit humilitas.
Id quanquam ex his quę diximus perspicue apparet,
addamus tamen et alia quędam de Scripturis,
ut quo plures aduersus
Deo obediendum est,
deinde aliis propter Deum.
Nemini autem in eo gerendus est mos,
in quo offenditur Deus.
Omnia extrema prius perpetienda sunt |
quam contra Dei iussa,
mandata,
leges aliquid agendum.
Nec unquam dubitandum,
quin illud bonum ęquum-que sit,
quod iussum a Deo atque constitutum fuerit.
Cuius unius sapientia nunquam errat |
et bonitas a sui perfectione deflectitur.
Cuicunque igitur
duxerant,
diuortium fecisse |
ac de ipsis genitos abdicasse.
Vincere enim debet omnem erga alios amoris affectum sola Deo parendi atque obsequendi sedulitas.
Quę profecto si nobis contigerit,
nullus hominum timor obstabit,
nullus pudor,
quin agamus,
quicquid uel a Domino |
uel a pontifice uel a collegii nostri pręposito iniunctum fuerit.
Non timuerunt sancti prophetę magnos reges coram arguere |
neque populo plebi-que aduersa denunciare,
cum a Domino
regni,
exauditionis,
cum Christo amoris,
in Deo beatitudinis.
De inobedientię poena.
Caput XII
Et cum tot bona obedientium sint,
haud dubium,
quin totidem mala eorum,
qui obedire contemnunt,
habeantur.
Ex his aliqua nunc breuiter perstringenda sunt,
quo diligentius ad obedientię opus accingamur,
cum cognouerimus quam acerbe contumacium atque proteruorum inobedientia plectatur.
quod quidem opus non inimicicię est,
sed beniuolentię et dilectionis.
De remediis iracvndiae.
Caput XXVII
Non possumus efficere,
quin aliquando plus etiam quam oportet irascamur.
Quando quidem id sanctitate quoque pręditis hominibus interdum contigisse satis constat.
Moyses
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.