Your search found 1888 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 869-959:

acquiri, nec acquisita seruari pro arbitratu hominum possint; quorum animos Suo admiratione, atque amore occupauerint, perpetuis illos curarum aculeis effodiant, et iam desiderio, iam timore solicitent, necesse est. Vnde manifestò colligitur, nec Bonorum appellationem mereri, cum amari nequeant, quin obsint; nec ad animi quietem conducere, cum ijs oblectari animus, praeter quietis detrimentum, minimè possit; vnumque adeo reliqui esse, vt despicatui ab Euthymiae studioso habeantur, tunc ijs optimè vsuro, cum ea minimè amauerit. Sed et Malorum par ratio. Cum enim neque ipsa nostrae

longiori praesertim in opere: vbi (ceu Homerum nonnunquam dormitantem [1] In Art. Poet. Horatius excusat) Fas est obrepere somnum . Quin ipsemet, praeter alia, quae imprudenti vitiosa, et minùs absoluta excidere, pluribus mihi in locis displiceo: quae tamen in melius recudere siue per ingenij tenuitatem; siue (vt mihi interdum subblandior) per contumaciam et difficultatem materiae non licuit. Neque verò eiusdem retentandi,

melioribus aufert?
1.474  Quae neque, magnanimis delata Catonibus, augent
1.475  Virtutis pretium; neque, turpibus addita Clodî
1.476  Flagitijs, aut in strumas proiecta Vatinî,
1.477  Immeritos decorant: quin illos noxia saepe
1.478  Inficiunt; horum sordes et foeda latere
1.479  Probra ventant. Egone, hac fallacis imagine pompae
1.480  Attonitus, fatuo caudam iactare popello,
1.481  Blandiri, prensare manus,

prensare manus, contingere supplex
1.482  Genûa velim? Vulgi, sapiens, (vt caetera desint)
1.483  Arbitrio fasces capiam? Vulgoque licebit
1.484  Sceptra dare, aut vllum nostris decus addere rebus?
1.485  Quin neget imperium, meritis, ceu semper, iniquus:
1.486  Non tamen imperij ditione carebimus. Ipse
1.487  Rex mihi sum. Quòcunque leuis suffragia Campus
1.488  Verterit; in sese Sapiens latissima regna

velit, immissâque Volucri
1.769  Sublimem rapiens mensis assistere Diuûm
1.770  Pocillatorem iubeat. Flos iste leporum
1.771  Priuati num quid pariet tibi denique fructùs?
1.772  Omnibus exortem ex alijs quin fugerit vnum:
1.773  Ad liquidas nisi, ceu iuuenis Cephisius, vndas,
1.774  Imperfecta tui captes simulacra Decoris.
1.775  Sic liae, quarum pretium fructusque, videri,
1.776  Vnicus est, steriles pompae:

oculos, pro vilibus, atque minutis
1.933  Exhibui, domino veluti mouisse senatu,
1.934  Plebis et obscurae in numerum censumque referre
1.935  Contentus: iam porro Boni neque nomine digna,
1.936  Noxia quin magis euincam fugiendaque. Summus
1.937  Nam nihil in terris author cum finxerit, omni
1.938  Dote Boni vacuum, nulloque optabile fructu;
1.939  Communibus solet illa Malis adiungere sensus,

meritis inferre? Ah saeuo parcite ludo,
1.1065  (Poenarum satis est) ah barbara ponite tela,
1.1066  Crudeles. Nullo certèvos crimine laesi:
1.1067  Nil merui, tam dura nocens cur praemia ferrem.
1.1068  Quin etiam (nimios fractura vmbracula soles
1.1069  Vt taceam) vestris, par quando, an quaeritur impar,
1.1070  Vel tribus extructis cum glans superadditur vna,
1.1071  Totque alijs, quorum assueti meminisse potestis,

aut duro sub stipite, dextra, relinquat.
1.1146  Ergo, licet rapido stomachum permisceat aestu
1.1147  Bilis, et inclusas animus malè digerat iras;
1.1148  Pythagorae ceu discipulus, mutire caueto:
1.1149  Quin sorti rebusque tuis gratare, quòd vna
1.1150  Pars tantùm sublata, quòd hostis cuncta pepercit.
1.1151  Eripere, et pannos misero, vitamque remisit.
1.1152  Tam violens, furibunda, humani nescia sensùs.

aeternae inseribat. Thaumantida pacis;
2.20  Vllane te medij facies discriminis, vlla
2.21  Terreret series longarum immensa viarum,
2.22  Oppositaeque Alpes, tumidisque agitata procellis
2.23  Aequora; quin dulcem ad metam per saxa, per vndas,
2.24  Ipsaque Daedaleis per Nubila cursibus ires?
2.25  Vllane Lydorum abnueres aeraria regum
2.26  Muneris in tanti pretium spondere, futurus
2.27  Ilicet hoc vno

Mundi commune Bonum: eximijsque referta
2.36  Dotibus, haud (merces veluti gazaeque minores)
2.37  Prouentu pretium raro, latebrisque tueri
2.38  Indiget, haud famâ se commendare remotâ:
2.39  Aemula quin potiùs Phoebae lampadis, omnes
2.40  In populos pleno sua gurgite dona refundit,
2.41  Festinatque capi, se seque morantibus offert.
2.42  Desint diuitiae, Regnantûm gratia, fulgor
2.43  Nominis,

2.330  15. Nutat in oppositas anceps sententia partes:
2.331  Astraeae donec fandi locus. Aequa, sorores,
2.332  Illa refert, sceleri decrêstis fata: nec vllum
2.333  Supplicij tam triste genus, quin perfidus Hostis
2.334  Iure ferat. Sedenim, veluti contraria morbo
2.335  Quae mage pharmaca sunt, ea soles cura Medentûm
2.336  Deligìt auxilio; recti sic ipsa putârim
2.337  Iudicis officium, furijs

horrendoque ruentes
2.387  Cum sonitu aetherei furias eluserit ignis
2.388  Septorum rigor indomitus. Nec spes super vlla
2.389  In Domino, qui claustra volens immota relaxet.
2.390  Quin adeo, seu fortè Noti violentior aura
2.391  Infremuit syluis; alius seu proxima circùm
2.392  Auditus fragor; hostiles, sibi pessimus augur,
2.393  Insidias metuens, trepidos ad limina gressus

vestigia murmur:
2.430  Concubiâ donec visae iam nocte Mycenae,
2.431  Quaesitasque tenent sopiti Andremonis aedes.
2.432  19. Nec mora, laxatos impactae verbere virgae
2.433  Quin subeant aditus. Sedenim, stridentia torquens
2.434  Pondera, dum foribus cardo responsat ahenis;
2.435  Exciti strepitu (sic o Capitolia quondam
2.436  Seruassent: niuei meritum non anseris esset

2.667  26. Rara quidem, fateor, tam diri exempla timoris:
2.668  Num paucos tamen inuenias, quêia peruigil angor
2.669  Vsque lacessentûm nullam sub corde relinquit
2.670  Curarum requiem: assiduis quin morsibus ipsum
2.671  Extenuat, minuitque, animi per vulnera, corpus?
2.672  Dum varios vitae casus, nunc tristè minantis
2.673  Tabem improuisam morbi; nunc mercibus Indis
2.674  Aduersas hyemes, aduersos

2.784  Exiguo nimias arctarent limite vires.
2.785  Hinc adeo vanis se sanguinolenta tyrannorum
2.786  Vrgebat stimulis rabies: laniare nequiret
2.787  Cum penitùs, quos extremae deuouerat irae;
2.788  Quin subitò poenis absolueret, et cruciatus
2.789  Hòc breuior, quò vis cruciandi immanior esset.
2.790  Quam nullus Phalaris tamen, aut Mezentius vnquam
2.791  Inuenere, diu pariter, summèque nocendi

2.810  Dicemur miseri longo dein tempore, luctus.
2.811  33. Ergo procul positos, si què sua gaudia tangunt,
2.812  Ante diem stultâ gemitus accersere curâ.
2.813  Ne properet: quin sollicitae formidinis atras,
2.814  His se conueniens rationibus, arceat vmbras.
2.815  Quid trepido? Cur laeua sibi mens displicet? Vnde
2.816  Nubilus hic animi maeror? Quod vulnus adactum?
2.817  Quaeve

quies leges: synceri corporis artus,
2.822  Sustentatque suus venas vigor: omnia praesto,
2.823  Naturae varios quae vita requirit ad vsus,
2.824  Commoda: delicijs etiam non pauca supersunt.
2.825  Quin igitur fruor, vt laetus conuiua, paratis?
2.826  34. At res ambiguae: nudum latus: vndique terror,
2.827  Infestaeque vices. Quid? Longo parta labore
2.828  Si male propitiâ decrescat Summa

damnis,
2.855  Bis tantùm doliturus, amem? Cur, mitia quando
2.856  Parcunt fata, mihi non parcam, saeuior ipse?
2.857  Cur, quia cras subeunâ infelix clade futurus;
2.858  Nunc quoque ne non sim, metuo? Quin, crastina quantò
2.859  Lux infesta magis; tantò propensiùs aequum est
2.860  Indulgere Bonis praesentibus: altera saltem
2.861  Temporis alterius lacrymas vt tempora pensent,
2.862  Et Bona venturos

quae fata genus praesentia vexant,
2.869  Exiguis circumscribi plerumnque videmus
2.870  Finibus, et vitae haud nimiam sibi poscere partem:
2.871  Praeterea socias vix vnquam in praelia vires
2.872  Iungere: quin potiùs diuisim singula, nunc haec,
2.873  Alterno nunc illa gradu succedere. Quae si
2.874  Turbidus vsque sibi in densam glomerata phalangem
2.875  Obijciat Timor; assiduis iam nulla vacabit

inde vagantur;
2.907  Hinc hominum vulgus Brutis dementius errat.
2.908  Tu Medium teneas. Praeuisa vrgere timendo
2.909  Vulnera, non illis vetui fomenta parare.
2.910  39. Quin potiùs dubios vigilem praeuertere casus
2.911  Te iubeo: leuiùs feriant quò denique, certâ
2.912  Iam domiti ratione, et, quem prospexeris olim,
2.913  Tutior excipias, animique paratior ictum.

haec tantùm cura dolores (a) (a) Vide Cic. 3. Tuscul.
2.976  Anticipet, vanâque animos formidine verset.
2.977  Pallitur. Inuisos quin veriùs illa dolores
2.978  Ars minuit, vanâque animos formidine soluit.
2.979  41. Nam cur sollicitos, venientibus obuia fatis,
2.980  Mens sibi congeminet potiùs, quàm leniat aestus?

quaecunque Malorum absens Fortuna minatur,
2.1163  In maius ferat, et visu discriminis ipso
2.1164  Debellatus, inermis, humi procumbat; iniquae
2.1165  Nullum sortis erit tam deses cura leuamen:
2.1166  Quin noua fortuito adijciet momenta dolori,
2.1167  Aeternisque pauentem animum cruciatibus vret.
2.1168  Quam nos propterea (Superi conata secundent)
2.1169  Hellebori Aonij succis, et Apolline toto

domum; seu Principis aures
2.1206  Aggredimur votis; aliud pro tempore quidquam
2.1207  Seu placuit tentare operis; ne credula pronos
2.1208  Mens adeo rerum cursus, ventosque ferentes
2.1209  Praecipiat; quin multa simul diuersa, suisque
2.1210  Posse sciat subitò minùs aequa occurrere Coeptis.
2.1211  Nempe, puta, crurifragium, mediosque latrones
2.1212  Longinquum per iter, morosae iurgia Nuptae
2.1213  In

id ingenium certè, sua semper in orbem
3.169  Huc modò conuertens, iamque illò vt munera. Nulli
3.170  Perpetuam stabili addicat se foedere. Ritu
3.171  Auspicijsque tuis si fas tibi ducere vitam;
3.172  Quin patiare suis illam quoque moribus vti?
3.173  At geminos etiam, vix pubescentibus annis,
3.174  Inuida praeriput, nostrae suprema senectae
3.175  Qui requies, fuerantque domùs spes vnica, Natos.

3.241  Obtigerint subeunda, pari fer robore mentis:
3.242  Tale viae genus hoc reputans, nec posse, per illam
3.243  Ingressos, alijs homines decurrere fatis.
3.244  7. Altera quin etiam primo hoc de fonte, leuandos
3.245  Ad luctus, medicina fluet: quòd, tristia rerum
3.246  Fatali cum sustineas ex lege; quibus te
3.247  Aduersis inimica premit Sors casibus, ijsdem

Aurea misceri nunquam penetralia regum
3.279  Cernimus? Humanos ignorat purpura casus?
3.280  Fortunaeque super nimbos humilesque procellas
3.281  Impauidam caelo attollunt diademata frontem?
3.282  Quin sors imperij, quò celsiùs edita, lapsu
3.283  Hòc praeceps grauiore ruit: maioraque quantò
3.284  In spatia immanem se porrigit; obuia tantò
3.285  Insidijs, telisque magis. Non publica solùm

3.393  Augustus sequerere, vndis miserantibus, Exul?
3.394  Nil tamen hosti actum: pulsus fers omnia tecum:
3.395  Instabile externumque Bonum, Fortuna recessit;
3.396  Sed virtus, tua Summa, manet: quin nuda videri
3.397  Pulchrior est, meliùsque suos dat nosse nitores,
3.398  Dum nihil extra se mirum spectantibus offert.
3.399  Heros dimidius sub Regnatore latebas:
3.400  Nunc demum, qui sis, quantus

rigide sortis non singula tantùm
3.553  Per capita, ablato caecam discrimine, ferri;
3.554  Sed leuiùs tibi, quàm plerisque, incumbere cernes.
3.555  Ecquid enim tam triste subis, abstergere fletus
3.556  Quin grauiora queant te circùm exempla? Reuolue
3.557  Sîs animo, quot nunc, inopes, diuturna maligno
3.558  Vix mendicatae Cereris ieiunia frusto
3.559  Solentur, Cereris, presso quam dente resolui

pendere fata
3.576  Lancibus instituas; quàm tecum molliter actum
3.577  Protinus agnosces: neque iam sic nubilus istam,
3.578  Quae vacuos humeros tenuis vix sarcina tangit,
3.579  Obîjcies Superis, meritos quin gratus honores,
3.580  Pro maiore adeo aerumnarum parte remissâ
3.581  Exolues, qua pressa virûm tot millia cernis:
3.582  Quaeque, per humani generis communia iura,
3.583  Nil fuerat, cur, praeterito te,

premeret: mallesque adeo praesentia ferre
3.600  Pondera, ceu melior fati, leuiùsque futurus
3.601  Sic miser, aequales quàm si pro parte virili
3.602  Omnibus aerumnas communis diuideret sors.
3.603  Quin Alios igitur, iustâ quêis lance Malorum
3.604  Abnueres par esse, animo proponis, et inde
3.605  Opportuna refers duri solatia casùs?
3.606  17. Rettuleris sanè, Leporum ni amentior ipso

frondea concitet Eurus
3.622  Murmura, seu viridis quasset dumeta lacertus,
3.623  Attonitas replere fugâ, et formidine mentes.
3.624  Nec piget obstrictos tam duris legibus annos
3.625  Ducere? Funesti valeat quin aetheris vsus.
3.626  Sat luci, lacrymisque datum. Mors vna Malorum
3.627  Effugium. Moriamur, et vltro in fata ruamus.
3.628  Instar habet si vita necis; vitae vltima finis
3.629  Ortus erit. Finire necem,

si quantulacunque paratae
3.720  Frugis ad exiguum non desit copia victum.
3.721  Nec tamen exosam propero vel funere vitam
3.722  Abîjciunt, vel perpetuo maerore fatigant:
3.723  Quin curis miscere iocos, atque edere plausus
3.724  Saepe vacat: festae in primis Solennia lucis
3.725  Cum redeunt, longoque modum posuere labori.
3.726  Tunc etenim, madidi Baccheo nectare venas,
3.727  Per

exempla; tuo num parva dolori
3.775  Te penes, inque tuis opibus solamina restant?
3.776  Aspera sit quamvis, nunquam sic funditus omni
3.777  Sors hominem vacuat felicis munere vitae;
3.778  Quin complura simul misero iucunda relinquat,
3.779  Caetera quêis laetus nescire impendia possit,
3.780  Seque illis geniumque suum oblectare fruendis.
3.781  Mors rapuit sobolem: sed praedia salva, tumentes

quo regum supra diademata frontem
3.787  Erigis, et, tacitae calxans oblivia Lethes,
3.788  Perpetuos iam nunc vitam disponis in annos.
3.789  Nulla parata mihi tam dulcis pignora famae,
3.790  In tenebris quin voluor, ais, praesentibus aequè
3.791  Ignitus populis, ignorandusque futuris.
3.792  Non alijs igitur famam excusare iacentem
3.793  Praesidijs opibusque licet? Quin aspice, fortes

3.790  In tenebris quin voluor, ais, praesentibus aequè
3.791  Ignitus populis, ignorandusque futuris.
3.792  Non alijs igitur famam excusare iacentem
3.793  Praesidijs opibusque licet? Quin aspice, fortes
3.794  Quale tibi membrorum artus, immaniaque ossa
3.795  Fulciat Herculeum robur, quot spondeat aeui
3.796  Lustra nihil Medico debentia, quàmque valenti
3.797  Terreat, et longùm voluendo

per parva suis et deuia ferri
3.1132  Iure sinas, quicunque tuis parere recusant!
3.1133   35. Talia si vulgo constent oracula; plausu
3.1134  Iam celebri, nedum nullo maerore, sinistros
3.1135  Excipiat casus: quin ipsa et nomina mutet
3.1136  In melius: geminaeque adeo discrimine sortis
3.1137  Funditus humanis sublato e rebus, iniqui
3.1138  Nil superet, nil non felix et rite secundum.
3.1139  Si tamen infirmam

toro longis cruciatibus vrens,
3.1258  Ante necem spirante iubes putrescere busto:
3.1259  Nilque mei, duras possent qui flectere cautes,
3.1260  Te gemitus, lacrymae nihil, et suspiria tangunt.
3.1261  Quin age, iam totam semel, immanissima, profer
3.1262  Seuitatem: neu quid supra tibi denique restet:
3.1263  Inuisum caput hoc quovis interfice letho.
3.1264  Sed parcis, video, laniandi saeua voluptas

num res, aut soboles, vel fama redibit?
3.1276  Num dolor, aut rabidi ponet violentia morbi?
3.1277  Nil minùs. Inconcussa suo stant pondere fata:
3.1278  Irascique licet, non irascendo mederi:
3.1279  Quin potiùs querulis clamoribus experrectus,
3.1280  Admonitusque Sui, vehementior inde resurget,
3.1281  Paulatim quem longa dies sopiuerat, angor.
3.1282   40. Et tu, luctisonis indulges questibus, ictu

praeter meminisse, reliquit.
4.113  Hinc dolor: hoc stimulis praecordia tristibus vrit.
4.114   8. At genus id stimulos facili ratione retundes,
4.115  Si nihil exacto noris praesentia damna
4.116  Augeri, quin et multùm decrescere fructu.
4.117  Nam cur sit miserum possessa relinquere tandem,
4.118  Quae foret haud miserum nunquam tenuisse? Dolori
4.119  Ergo fauet, laetum fortunatumque fuisse?
4.120  Obsistat

Illis e funere crudo
4.220  Ortum, rite memor, poteris lenire dolorem:
4.221  Haud Lachesim damnans, ictu quòd praecoce Natos
4.222  Sustulerit, qui, mortales, quandoque perire
4.223  Debuerant: magni statuens quin muneris instar,
4.224  Quòd, iuuenum florem rapido dum demetit vngui,
4.225  Nere tuos Fusis pergat viuacibus annos.
4.226   14. Funditus at perijt domus, et spes tota nepotum.
4.227  Dirum equidem memoras

ruinis.
4.270  Pro Solyma Solymae locus eat. Viguisse Mycenas
4.271  Non oculis, famae iam credimus. Ardua nusquam
4.272  Pergama. Cadmeus cecidit labor: aequora nec te
4.273  Bina, Ephyre, texere satis; quin Romulus ignis
4.274  Congestas tot opes, tanto molimine ductas
4.275  In caelum excidio fatali absumeret arces.
4.276  Parua tamen loquor, ars hominum quae struxerat, aeui
4.277  Vastantis miserum tandem

Magnumque, trifurciferumque salutet.
4.400  Talibus an xenijs titulisque acceptus, iniquâ
4.401  Mente domum, laetoque minùs discesseris ore?
4.402  Haud reor, insulsae vitio ni mentis eodem
4.403  Desipias: quin ridentes illa inter Amicos
4.404  Iurgia mox iterum ludens, iterumque referres.
4.405  Cur aliorum igitur, medijs impunè vagantur.
4.406  Qui triuijs, Agamemnonidûm Amphiaraidûmque
4.407  Altiùs

fremitus. Caue, ne te veriùs ipse
4.472  Despicias, si, quòd lepidam pulmonibus infert
4.473  Spectantûm facies tua vim; tibi vilior inde,
4.474  Ac pretij sophiae in trutinâ videare minoris.
4.475   27. Quin Alijs accede libens ridentibus: et, cum
4.476  Ignea visceribus bilis tumet, inque doloris
4.477  Fermento est animus, speculi tum laeuis in orbe
4.478  Aspice, quàm vultu occurras gestuque facetus,

Succumbere tristem
4.615  Ludibrijs; non illa alacrem perferre pudendum est.
4.616  Vim subijsse doles, irasceris, oraque luctu
4.617  Deijcis? Indigno cessisti protinus hosti:
4.618  Nil superest, fastu quin te contemnat amaro,
4.619  Quin miseri insultet ceruicibus, vtque subactum
4.620  Proterat. Iniustè bacchantem, et toruà frementem
4.621  Despice, consilium, inuictamque amentibus ausis
4.622  Obijciens

non illa alacrem perferre pudendum est.
4.616  Vim subijsse doles, irasceris, oraque luctu
4.617  Deijcis? Indigno cessisti protinus hosti:
4.618  Nil superest, fastu quin te contemnat amaro,
4.619  Quin miseri insultet ceruicibus, vtque subactum
4.620  Proterat. Iniustè bacchantem, et toruà frementem
4.621  Despice, consilium, inuictamque amentibus ausis
4.622  Obijciens virtutem; omnis transibit in illum

Achaemenides; stolidos irriserit ausus [a] Vide Herodotum lib. 7.
4.635  E vitreis longè conclauibus Ennosigaeus.
4.636  Quin et compedibus festa ad ludibria versis,
4.637  Inter seque, velut restim saltantibus est mos
4.638  Transmisisse, datis, choreas per libera passim
4.639  Aequora cum laetis plaudent Tritonibus vdae

Cymothoeque.
4.642  Tu quoque, stulta odij, quìd Caelum in praelia poscis;
4.643  Humenti quìd nimbo, et opacis, Terra, laboras
4.644  Auricomum Phoebi extinxisse vaporibus ignem?
4.645  Vana moues, quin authori nocitura. Palustres
4.646  Non perimunt, imo iubar immortale sed Orbi
4.647  Eripiunt nebulae. Malesani desine coepti.
4.648  Quam vomis in Superos, tibi nox superincubat vni.

illi tractus voluit Natura patere.
4.777  Si plures numerare domos, et praedia pulchrum
4.778  Ducimus; vna iuuat cur tantùm Patria? Cordi
4.779  Si locus est, quem prima dedit nascentibus hora;
4.780  Quin placeat, quem sors, ratioque assignat adultis?
4.781  Exulat infelix, totius transfuga Mundi,
4.782  Angustis glebae spatijs qui clausus auitae,
4.783  Perpetuò sedem fouet, ac circumspicit vnam.

protinus. Iîsdem
4.786  Indigenae tecum certè veteresque coloni,
4.787  Haud, reor, exigui numero, versantur in oris:
4.788  Hosne etiam patriae regionis poenitet? Omni
4.789  Quin illam prae sede putent caeloque colendam.
4.790  Nec fòra illusi genio, atque errare volentes:
4.791  Nulla etenim tam prorsus inops damnataque tellus,
4.792  Quin eadem proprijs iactet se dotibus. Arua

Omni
4.789  Quin illam prae sede putent caeloque colendam.
4.790  Nec fòra illusi genio, atque errare volentes:
4.791  Nulla etenim tam prorsus inops damnataque tellus,
4.792  Quin eadem proprijs iactet se dotibus. Arua
4.793  Hic segetum ieiuna; poli sed purior haustus.
4.794  Iuppiter inclemens alibi caelumque palustre;
4.795  At placidi regnant mores, et mitia gentis

stringi nexu potis est, siue aggere claudi?
4.869  Dura licet corpus Vigilum custodia seruet;
4.870  Terrarum quoscunque sinus, vndosaque regna,
4.871  Altaque stelliferi percurrit moenia Mundi.
4.872  Quin etiam rerum nunquam sic libera, nunquam est
4.873  Arbitrij sic tota sui; ceu, deuia lucis
4.874  Cum mediae à turbis scenisque forensibus intra
4.875  Arcani tacitum Veri penetrale refugit.
4.876  Tunc

dulcedine cures
4.898  Tu quoque si mentem studijs assuescere; tristem
4.899  Ilicet obruerint sensum poenaeque, locique:
4.900  Nec tibi iam tetro cohiberi limine, dulcis
4.901  Quin Academiae virides errare per vmbras,
4.902  Doctaque Pirerij laureta videbere collis.
4.903  Ac veluti, mersis, quas lucri sedulus olim
4.904  Vectabat pelagi nimbosa per aequora, gazis,
4.905  Eximias Zeno

Malorum,
4.1386  Quêis adeo humani series circumfluit aeui,
4.1387  Spremus mitisque venit, Mors, terminus; illa
4.1388  Qui timet, hanc minimè flendam sibi duxerit: aequm
4.1389  Ad tumuli gremium nihilò quin seciùs ibit;
4.1390  Ac qui, turbinibus ventisque furentibus alto
4.1391  Pulsus in Ionio, vel spumifero Aegaeo,
4.1392  Eminus optatas caeca inter Nubila terras
4.1393  Aspicit, et fido properat se

exiheant pictae mendacia telae;
4.1493  Bis raptâ venis Helene mihi pulchrior. Ipsa [a] Vide Ouid. in epist. Oenon. ad Paridem.
4.1494  Quin tibi si geminis ausit comitata Deabus
4.1495  Se formâ conferre Venus; me judice, palmam
4.1496  Continuò tibi cum Venus ipsa Deabus
4.1497  Cesserit. O adsis pulcherrima. Quas ego, tanti
4.1498  Muneris,

in proceres, immissa incendia tectis,
5.133  Funditus excisae miseris cum ciuibus vrbes,
5.134  Iusque datum gladijs, latèque per obuia ductum
5.135  Guttura, nullo aeui, aut sexùs discrimine, ferrum.
5.136  Quin mors visa leuis, naturaque tota sagacis
5.137  Barbariae ingenio, et lentis seruire coacta
5.138  Supplicijs. Proh quae (tantum nescisse fatentur
5.139  Eumenides, purgantque suas hoc crimine tedas,

hominum, ah hominum furor extudit artes!
5.142  Quae natura dedit, pardi, libycique leones,
5.143  Stringitis arma. Procul torquendi insana voluptas:
5.144  Extremae quamvis, mors vnica sufficit irae.
5.145  Quin citiùs rabies, fuerit quò immanior, exlet
5.146  Illata se caede. Vtinam saeuire liberet
5.147  (Huc feritas quando iam tristia vota redegit)
5.148  Sic homini. Sed praecipitis compendia lethi

munera lampadis, aegro
5.331  Incubuisse ferunt Orbi. Si vera fatendum;
5.332  Hic ignis fuit ille: omnis comitata Malorum
5.333  Hunc series. Longè tamen, vt de sedibus haustus
5.334  Credatur superis: tetro quin sulphure pinguem,
5.335  Et picei glomerantem vndosa volumina fumi
5.336  Tartareus Phlegeton superas in luminis oras
5.337  Euomuit: nostroque luto admouere sorores
5.338  Anguicomae, ne quid tellus

contra
5.726  Externos paret assultus, inopinaque fata.
31  31. Quod superest, turbis hominum, rebusque gerendis
5.728  Ne mihi se virtus vnquam committat inermem:
5.729  Omnia quin secum priùs exigat, in medio quae
5.730  Puluere versanti sese deîn tristia possunt
5.731  Obîjcere, et stomachi subitos attollere fluctus.
5.732  Nempe velut si quis properanti segnior obstet,

Orestae,
5.747  Non toties verum spectare Athamanta putasti?
5.748  Anne alijs igitur pariter lymphatus haberi,
5.749  Vitandaeque velis speculum te fingere formae?
33  33. Quin potiùs, toto rationis pondere nixus,
5.751  Fige gradum contra. Pugnae breuis alea. Primo
5.752  Te nisi concursu violens deiecerit hostis;
5.753  Vicisti. Tumidos iamiam subsidere fluctus

13.
5.786  Succensum rapidis scires tunc pectora flammis.
36  36. Nil tamen his actum monitis, si nescia fraudis
5.788  Pergit adhuc, vitae quin vtilis ira videri. [d] Idem ibid. cap. 3. et lib. I. cap. 9.
5.789  Quae mihi (Aristotelem

iam rite suis sententia. Iustam,
5.793  Nec male de vitá meritam tu dixeris iram?
5.794  Quì? Rogo. Nimirum sontes vlciscitur, aequas
5.795  Et malefacta iubet poenas persoluere. Sontes
5.796  Quin potiùs facit, et iusti seruare tenorem
5.797  Nescia supplicij, quae vindicat, Ausa vel aequat,
5.798  Vel superat. Nullo motu iacetur, oportet,
5.799  Astraeae geminas aequato vt pondere lances

alius, quàm corporei qui, terminus, aeui,
5.929  Vnaque mors requies. Natiuo à semine ductum,
5.930  Congenitumque imis vitium fatale medullis
5.931  Humano penitùs succidi robore nescit.
5.932  Quin, vires animosque nouans per vulnera, lapso
5.933  Fortius Antaeo, caesâque perennius Hydrâ,
5.934  Victorem petit vsque suum: et, ni cura resistat
5.935  Peruigil; infestis toties assultibus vrget,

(a) Horat. epist. 2. lib. 2.
5.1192  Nec modus, vltro ipsas plaudentum, atque, Euge, Beatè,
5.1193  Clamantum voces quin exaudire putemus.
5.1194  58. At tu Socratico vigilantum haec somnia risu,
5.1195  Non secus ac, lepido vestit quos fabula socco,
5.1196  Pyrgopolynicas, ampullososque Thrasones,

6.16  2. At quę prima nouo reuocamur in ęquora cursu?
6.17  Haeccine, tot circùm quae consita puppibus, et quà
6.18  Nautarum assidui cursus atque agmina feruent?
6.19  Nulla minùs. Quin ipso adeo hoc de limite primùm
6.20  Auersis nos Diua iubet decedere proris:
6.21  Nec magis aut Siculo latrantia monstra Profundo,
6.22  Aut concursurâ horrendos Symplegade fluctus,
6.23  Quàm comitum

quid eximium, quid contra, lumine puro
6.91  Cominus inspiciat; talparum credere nocti
6.92  Abnuit: obliquâ, nec, quos regione vagari
6.93  Cernit, eos vitae ductores deligit: vltro
6.94  Errantûm quin castigat deliria: Quònam,
6.95  Vesani, quò, vociferans, temeraria vota
6.96  Spargitis? An fraudum laqueos, an lubrica nondum
6.97  Exitia, et serum lapsis sapuisse videtis?
6.98  Nulla viae merces:

demittere mentem
6.237  Sustinuit, curas: praestantibus euicturum
6.238  Pollicitus (neque certa fides non constitit) actis,
6.239  Natiuae nihil vt labis sibi rite gerenti
6.240  Turpe ministerium allineret: quin protinus ipsum,
6.241  Detersis maculis ignominiaque priori,
6.242  Ex sese decus ac pretium memorabile ferret.
6.243  Quìd Cincinnatos, quìd te, Serrane, paternis (b)

aequa Mineruae
6.583  Seu calamum, seu belligeram manus occupet hastam.
6.584  Dummodo quisquis erit, quocunque in puluere cursum
6.585  Strenuus vrgebit labor; haud incerta senectae
6.586  Praemia respiciat, quin, sese laetus in ipso,
6.587  Praesenti iam nunc foueat dulcedine mentem,
6.588  Ingratum nec onus, sed opus videatur amicum.
6.589  29. Quae facilè in medijs contingent gaudia curis,

6.705  Ipse domi latitans, tectoque inclusus amico?
6.706  35. Ergo nocet, quid agant Alij, scrutarier: at non,
6.707  Felices vt agant, pariter curare nocebit:
6.708  Maiori quin nulla animum dulcedine complet,
6.709   Ac pulsis Inopum quae cladibus orta, voluptas.
6.710  Haec igitur primas inter sit cura, virili
6.711  Humani causam generis pro parte tueri,
6.712  Quae mala quisque

6.744  Gaudia. Quidquid alit tellus, fas omnibus aequè,
6.745  Seu fruges, seu poma hilari decerpere dextrâ.
6.746  Nocte, dieque patens aditus: custodia nusquam:
6.747  Nil vetitum, et Domini proprium. Quin ipse, morari
6.748  Impatiens, sua vulgus inops dum limina quaerat,
6.749  Aerumnisque ardens cessantibus obvius ire,
6.750  Profuso quos aere leuet, per compita passim
6.751  Vestigat ciues, passim sua

euadit Amati,
6.915  Et tantùm iuris, quantùm vis crescit amoris.
6.916  Atquì nemo Tui, quàm Numen, amantior: haud sis
6.917  Carior ipse tibi. Quid enim vel fingere tantum
6.918  Noueris, aut optare Boni, quin plura Parentis
6.919  Aetherei immensus dederit, det, spondeat ardor?
6.920  Hoc, quodcunque vides, tam vastis vndique circùm
6.921  Diffusum spatijs, varijs tot partibus aptum
6.922  Ordine tam miro

simul hic, simul ille, fruuntur
6.964  Innumeri: nihil inde t ibi, aut decerpitur vlli:
6.965  Omnibus vnus amor par, omnes efficit vnum.
6.966  Riualis non ergo metus, non inuida mentes
6.967  Cura coquit: quin tam largo, immensoque, nec vllam
6.968  Non hominum superante sitim dulcedinis haustu
6.969  Iam saturis noua fit socios habuisse voluptas.
6.970  45. Quìd referam? Sortem quòd amor permiscet

huc nimius consurgere. Sponte suâ mens,
6.1003  Ilicet vt sacri excepit primordia flatùs,
6.1004  In Superos festinat, humum pertaesa, suoque,
6.1005  Vnde genus trahit, exultans se iungere fini.
6.1006  Quin etiam, vano quoties illusa decore
6.1007  Corporeis haeret formis, sub imagine fictâ
6.1008  Nescio quid magni vel tunc Genitoris anhelat.
6.1009  Omnibus hic vnus stat votis terminus: omnis,

varijs anfractibus errans,
6.1011  Huc tandem redit, huc animi conuertitur aestus.
6.1012  Singula quippe Boni tantùm ratione voluntas
6.1013  Cùm petat, inque Bonum quovis se dirigat actu;
6.1014  Haud pote, quin summi occultâ ratione Parentis
6.1015  Cuncta petat, quin summum actu quocunque Parentem
6.1016  Respiciat. Nempe ille Boni forma integra, et omne
6.1017  Illius est leuis vmbra Bonum, quo caetera

6.1012  Singula quippe Boni tantùm ratione voluntas
6.1013  Cùm petat, inque Bonum quovis se dirigat actu;
6.1014  Haud pote, quin summi occultâ ratione Parentis
6.1015  Cuncta petat, quin summum actu quocunque Parentem
6.1016  Respiciat. Nempe ille Boni forma integra, et omne
6.1017  Illius est leuis vmbra Bonum, quo caetera quaeque
6.1018  Insignita placent. Sic Numen in omnibus vnum

Quid tum? Nihil hoc honore inanius, et sapienti expetendum minùs: cum nullo accipientis merito nixus, ex solâ deferentium stultitiâ originem trahat. Additur ex abundanti, Fortunae munera non modò non ingentium Bonorum; sed neque Bonorum nomen mereri: quin veriùs Malis esse accensenda: vtpote quae plus noceant, quàm prosint. Operae igitur pretium fore, damnorum ex ijs profluentium grauitatem perpendere, cum fructuum tenuitas iam ex dictis abundè constiterit. Morbi primò se obijciunt, ab immoderato voluptatum

Morbi primò se obijciunt, ab immoderato voluptatum vsu, qui opum copiam plerunque comitatur, manantes. Sequuntur insidiae, nunquam ijs non timendae, qui magna penes se necis suae praemia habent: adeo ut ne coniunctissimis quidem tuto ausint se credere, quin eos saepe infestissimos omnium experiantur. Nec eòdem non pertinent luctuosa tot vrbium excidia, quas infelix opulentia luxu eneruatas facilem hosti praedam obiecit: cum contra Scythas inopia sua ab hostium incursionibus tutissimos seruet.

formidinum laruis, citra fabulam, passim occurrant. Atqui nihil hisce terroribus stultius, et rationi oppositum magis: primò, quia nullum afferunt euitandis Malis praesidium: quin ea potiùs anticipant, atque longiùs producunt. Deinde, quia plurima nobis obijciunt ficta, et nunquam euentura infortunia, non alium propterea relaturis improuidae formidinis fructum, nisi, vt inanium solicitâ expectatione Malorum verè tristes, ac miseri

qua vtriusque tum Bona corrumpant; tum Mala congeminent. Non tamen propterea omnem futurorum casuum praemeditationem, cum Epicuro, Sapienti interdicimus. Quin illam prudentiae consentaneam, instruendisque aduersùs ventura Mala animis apprimè opportunam censemus. Falsò quippe Epicurus docebat, ex eiusmodi prouisu nihil aliud, quàm vanas formidines, et aegritudinis incrementum, referri: cum veriùs Malorum inde

in eo positum est, quòd per ipsam locum, et opportunitatem nanciscimur, idonea aduersùs prospectos casus comparandi praesidia: quo in apparatu vel tota, vel pręcipua vtilitatis est ratio. Si enim ita quis futura Mala praeuideat; vt nihil de infringendâ opportunis armis illorum vi cogitet, quin potius ea caeco timore aduersùm se augeat, ac roboret; optimo sanè iure huiuscemodi curam, tanquam supervacuam, et noxiam, Epicurus potuit reprehendere: nec nos minùs in priore libri parte eam prorsus euellere pro virili contendimus. At si non solùm de Malis, quae possunt accidere; sed

praeter rationem de iacturis siue rei, siue sobolis homines queri: perinde quasi non vtramque hac acceperint lege, vt scirent, posse sibi aliquando subduci: aut quasi mirum censeri vlli debeat, et a Naturae consuetudine abhorrens, mutabilia, atque incerta deficere. Quin eodem hoc ex fonte alterum solatij genus emanat, nempe societas dolentium: cum similibus fatis, vtpote ordinarijs vitae vectigalibus, vniuersum latè prematur hominum genus. Neque inferioris solùm ordinis, atque loci Mortales, sed vel ij, quos benignior Fortuna

quarum varietatem et in plurimis passim videmus, et in nobis saepe experimur. Immo, quamuis per vniuersam hominis vitam se dolor porrigeret; adhuc parui faciendus esset, vt breuis: cum, omnium confessione breuissima humani aeui sint spatia: quin etiam quiduis finitum, quantumcunque pateat, si cum aeternitate conferatur; vix puncto possit longius videri. Vt sanè manifestò sibi homines contradicant, dum hinc de vitae breuitate; illinc verò de longitudine doloris queruntur. Debere igitur quemlibet spe

quidquid vllo fine concluditur, vix nihilo maius videbitur, indignumque adeo, quod vel tenui nos curâ solicitet. Vltima aequanimitatis ratio ex iracundiae inutilitate desumitur, vt quae nullum prorsus vulneribus ferat leuamen. Quin è contrario natiuam illorum acerbitatem, quam animi fortitudo, et patientia solet minuere, agitando, premendoque vehementiùs irritet. Haec itaque in promptu habenda solatia: his quasi armis cum Fortunâ pugnandum: quae ita illius ictus retundent; vt tranquillè

declinanda, tanquam grauissimum onus. Solatia ijs, qui non solùm se gloriâ carere; sed ludibrio insuper esse, atque irrisui queruntur. Vel enim id genus ludibria suâ culpâ; vel immeriti subeunt. Si primum; nulla est causa irascendi, pro suo merito acceptis, quin potiùs gaudendi, quòd ex aliorum censurâ suorum foeditatem vitiorum, cautiùs ea deinde vitaturi, cognouerint. Sin nullum ob suum meritum, sed fortuiti cuiuspiam, externique causâ petulanti à vulgo irridentur; vanissima eiusmodi ludibria, vtpote à stultis

Neque indignandum, quòd vel Sapientum quispiam, ob externa nostri corporis vitia, interdum subrideat: cum eiusmodi risus naturae potiùs spontè in oris superficie nascatur; quàm ex altiore iudicio, animique contemptu descendat. Quin et operae pretium fore, si nos ipsi in nostra id genus vitia iocari assuescamus, tum hilaritatis gratiâ; tum locum, et ansam alienae in ea dicacitati erepturi. Denique imbecilli nimiùm esse, leuissimo risu, et futilibus verbis percelli, atque deijci.

solùm tristitiae occasionem praebere, à quibus cernatur, non ipsismet, quorum oculos fugiat. Neque commoueri eos debere vulgi contemptu et fastidio: quin potiùs gaudere, quòd nullos habituri eâ de causâ sint, nisi sapientes Amicos, quique se potius, quàm externam Sui diligant speciem. Solata Alijs, quos valetudinis imbecillitas angit. Si enim hoc vitium externis obeundis

motusque omnis hilaritatis, et pacis speciem praeseferant. Breuissimè enim scenica illa simulatio in rei veritatem, et in animi habitum exterior facies transibit. Sed parùm efficacitatis in allatis huc vsque praeceptionibus fuerit, si vitio carere iracundiam, quin et multùm prodesse opinemur. Contrarium hic ergo statuitur: et primò nec iustam, nec vtilem eam esse in puniendis delictis probatur: cum praeceps ac turbida non facilè iustum vltionis modum, atque ordinem teneat, qui tunc optimè seruatur, cum, vacuo à perturbationibus animo, ad solius

Succedunt iam praui Amoris, seu Libidinis veriùs remedia. Hoc enim aduersùs foedissimam luem in primis profuerit, splendidum, quod iniquissimè vsurpauit, quoque veluti fuco innatam turpitudinem velat, Amoris illi nomen detrahere. Quin oppositam adeo de illius foeditate speciem imbibere; vt vel mentio, vel recordatio nauseam, atque horrorem commoueat. Quanquam neque huic odio nimis fidendum: cum nihil eâ peste fraudulentum, et illecebrosum sit magis, nihil, quod mutare celeriùs, suamque in

poeniteat. Stultorum enim esse, quidquid animo in praesens arrideat, sine vllo Malorum indidem profluentium respectu, statim inuadere. Quae Stultitia in voluptarijs, ambitiosis, et iracundis hominibus luculentiùs intuenda proponitur. Quin ipsius etiam Epicuri testimonio damnatur. Septimum, Vitam, animique quietem non differre. Nihil enim hac dilatione esse stultius: cum nulla tempora animi otio idonea non sint. Idque serò à multis

et contrario sine animi motu, diligi nequeant. At summo in Bono nihil non bonum, nihil non vsquequaque, et toto pectore amandum. Praeterea caeterorum Bonorum, quemadmodum incerta, fragilisque est possessio; sic et amor solicitus. At Deum nemo rapit nolentibus: quin ipsa mors, quae Bonis alijs dispoliat, in huius nos pleniorem possessionem inducit: vt proinde illius amor, quemadmodum odio, sic et metu sit vacuus.

deriuant. At ipsius amor totus, atque integer et indiuisus singulos se amantium complectitur, nihilo minor ad quemlibet eorum perueniens, ac si ipsi tantùm vacaret: adeo ut certo certiùs persuadere sibi quilibet possit, nihil sibi quantamcunque fruentium eâdem sorte Sociorum turbam obstare, quin plenissimè, integerrimèque à Deo ametur. Denique, cum amor omnia faciat communia; qui mortalibus Amicis coniungitur, eorum aduersos casus, non secus, ac suos, lugeat necesse est. Quantò igitur illius laetior amicitia, qui plenè beatus nullam ex seipso

tanquam aliquid sorte suâ maius, desperet. Nam et supremus Author ad hanc secum necessitudinem ineundam vltro nos stimulat; et hominis animus ad eandem, suum velut ad fine, suauissimè rapitur. Quin etiam adeo necessarium quodammodò habet summi Boni amorem, vt illud, vel nesciens, in alijs quibuslibet rebus videatur appetere: cum nihil, nisi ratione Boni, appetat: Bonum verò quoduis, vnde creatae res appeti possunt, nihil sit aliud, quàm leuissima quaedam summi Boni adumbratio.

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report