Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: tantum Your search found 5963 occurrences
First 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 3410-3558:3410. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] viva membra, cives patrios intelligo, singularem in iis rebus difficultatem experiri, in quibus utilissima, imo plane necessaria esset, dicendi, agendique facilitas; hoc est, leges nostras, quibus non tantum ut nexibus compacta est, sed et quadam quasi eucrasia, et symmetria in se ipsa temperata, sibi, et suis inter se partibus conveniens, vivisque spiritibus toto corpore diffusis, animata vivit, viretque Respublica; et si tripartito,
3411. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] quam difficillimas, quod earundem legum, in eorum qui litigant usum transferendarum, methodum ac praxi, ab aliquo unquam conscriptam, neque legerimus, neque audiverimus; sed omnis ila prosequendi iuris, ac iudicii regula (quam non actores tantum et rei, in faciendis accusationibus ac defensionibus, sed et iudices, in ferendis deliberationibus ac sententiis sequuntur) longa observatione, ac consuetudine circumscripta, in eorum tantum animis consistat, qui longis iuris
3412. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] iuris, ac iudicii regula (quam non actores tantum et rei, in faciendis accusationibus ac defensionibus, sed et iudices, in ferendis deliberationibus ac sententiis sequuntur) longa observatione, ac consuetudine circumscripta, in eorum tantum animis consistat, qui longis iuris dicendi, litiumque, exercitiis, aetatem suam plerique, ad senium usque produxerunt. Hinc factum est, ut votum illud solenne, et antiquum regnicolarum omnium, inter articulos referretur, et Regi
3413. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] quantum lucri adferat, et operae, et temporis, illis dico omnibus, qui publicae utilitatis ac iustitiae amore, addiscendique iuris patrii desiderio tenentur, et flagrant? Si vero perpetuo in mentibus tantum eorum quasi delitescat, qui longo illam et tempore et labore partam, nunquam semel universam sed aliquid tantum aliquando ex illa proferunt audientibus; quis vicissim neget, multum morae quin et remorae iniiciendum
3414. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] iuris patrii desiderio tenentur, et flagrant? Si vero perpetuo in mentibus tantum eorum quasi delitescat, qui longo illam et tempore et labore partam, nunquam semel universam sed aliquid tantum aliquando ex illa proferunt audientibus; quis vicissim neget, multum morae quin et remorae iniiciendum illis, qui hunc iudiciorum computum, pleno voto sunt decursuri. Expertum me plane ingentem hanc difficultatem,
3415. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] proferunt audientibus; quis vicissim neget, multum morae quin et remorae iniiciendum illis, qui hunc iudiciorum computum, pleno voto sunt decursuri. Expertum me plane ingentem hanc difficultatem, profiteor; non in ingressu tantum, sed et in processu studii istius civilis ac iuridici, atque ideo toto eo tempore, annis videlicet plus minus triginta, quibus illi operam atque industriam meam addixi, illum principali curae meae scopum posui, ut non
3416. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] tantum, sed et in processu studii istius civilis ac iuridici, atque ideo toto eo tempore, annis videlicet plus minus triginta, quibus illi operam atque industriam meam addixi, illum principali curae meae scopum posui, ut non tantum leges, sed et legum usum, qui diuturna consuetudine, et observationibus, veluti canalibus quibusdam hauritur, et ipse aliquando caperem, et postea transfunderem in alios, eius rei et capaces, et cupidos: neutrum, quo
3417. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] penetraturi, gratam habent directionem; his enim mea haec desudat industria, non illis, qui iure dicendo ad multam iam et aetatem, et doctrinam, et experientiam pervenerunt. Hac ego mente, hoc fine cogitationum mearum, cum non tantum iurisperitorum, qui aliis docendis apti essent, aliorum post alios morte, sed et temporum iniuriis, praecipue bellorum, quibus ab immanissimo communique Christianorum, et vicino hoste, Regnum hoc, veteri odio frequenter
3418. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] convenerant, attenta animadversione, observavi; sive illud ad literas iuridicas, (stylum vulgo nominant) sive ad eas consuetudines, quae nulla lege scripta, nullo praedictarum literarum tenore comprehenduntur, sed tantum a maioribus nostris, per exercitia, per memoriam, et per manus traditas accepimus, pertineret. Sed et illa, quae ex Decretis, et Tripartito huc contuli, sub notis propriorum locorum, ex quibus deducta sunt, etsi sparsim
3419. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] realis illa sit, an personalis, octavas et illas an ad breves, vel generales, an ad universalia Regni comitia, pertinens, vel sit extraordinaria, an privilegiata absolute, et pro quibuscunque personis, vel pro aliquibus tantum, quo ordine inchoanda, et quibus diebus prosequenda; pro diversitate item iudicum, ut vocantur, Ordinariorum, qui plures sunt, cui quae causa competat discutienda, haec et alia de iure, de lege, de moribus, de
3420. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] quod ego, qui et ingenio, et literaria huius generis exercitatione, multis me et inferiorem esse, et multa illis debere profiteor, et defero, quam libentissime; haec iurium nostrorum rudimenta, tenui delineata et adumbrata tantum penicillo, communia illis facere voluerim, qui in foro nondum versati, a limine tantum ingressuri et progredi cupiunt, et ex istis progrediendi capient primordia. Verumenimvero cum certum id apud me, atque indubitatum
3421. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] esse, et multa illis debere profiteor, et defero, quam libentissime; haec iurium nostrorum rudimenta, tenui delineata et adumbrata tantum penicillo, communia illis facere voluerim, qui in foro nondum versati, a limine tantum ingressuri et progredi cupiunt, et ex istis progrediendi capient primordia. Verumenimvero cum certum id apud me, atque indubitatum habeam, hac opella mea, in lucem prodeunte, diversorum me iudiciorum aleam subiturum;
3422. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] percupidam, et bene praesagam praeclarorum eventuum, tanquam omnium bonorum, quae in hac vita primos obtinent thesauros ingressus, ita illis, ante coaequales tuos opulentatus es, ut Italiam, Germaniam, Hungariam, nec vicina tantum nobis regna, sed alias, remotioresque nationes, in tui admirationem excitaveris. Romae certe, eam nominis tui memoriam, atque famam adhuc iuvenis reliquisti, sive alios oppugnares literarii exercitii causa, sive
3423. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] usum atque unicam sapientiae matrem experientiam pertinerent. Quot te, et quam praeclarae tua opera, alia latina, patrii idiomatis alia, quae iam in manibus et ore etiam exterorum hominum, summa cum laude versantur, non tantum utilissimum, sed et admirandum reddiderunt Hungariae: quae sive libros tuos legat, sive te concionantem, consulentem, aut consultantem audiat, attonitis in te, tuaque doctrina, atque summorum experimentorum facillima
3424. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] alios, duorum maximorum in Hungaria filiorum, quorum post regiam Maiestatem, in utroque statu, ecclesiastico scilicet atque politico, suprema spectata est authoritas; tua quidem Palatinalis, Francisci vero fratris tui, natu tantum te minoris, Cardinalitia atque Archi-Episcopalis. Pater dico tuus, toga, sagoque tantus, qui et pacis consiliis, et primis militiae praefecturis claruerit, supremus Vyvarum, generalis vero partes Hungariae Cis-danubianas
3425. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] atque corruptae, ipsae sunt improbandae, non ut evitarem, quis enim posset prohibere tantam libertatem? Neque ut declinarem, ita enim sunt curiosae neque tam ad intelligendum, quam ad aliquid semper et ubique censendum sagaces, ut ille tantum in illas non impingat, qui nihil agat, nihil dicat, nihil scribat. Sed ut esset, unde scrupulum caperent, si quem unquam capiunt iactatores isti aculeatorum iudiciorum, duo Patriae nostrae secundum Regiam Maiestatem capita volui
3426. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] ut prius in illa sive casuri incurrant, sive reiiciendi impingant, vel pro ea, quam illis debent reverentia pronitatem ad carpendum, a prima statim operis istius lectione coërceant. Accipietis itaque Magni, non mei tantum, sed et magnorum Patroni, laborem hunc meum, a conatu certe meo magnum, longum a tempore, tantum vero ex suo valore, quantum esse calculo vestro, cui ex toto subiectus est, volueritis: et spero ea voluntate atque vultu accipietis,
3427. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] ea, quam illis debent reverentia pronitatem ad carpendum, a prima statim operis istius lectione coërceant. Accipietis itaque Magni, non mei tantum, sed et magnorum Patroni, laborem hunc meum, a conatu certe meo magnum, longum a tempore, tantum vero ex suo valore, quantum esse calculo vestro, cui ex toto subiectus est, volueritis: et spero ea voluntate atque vultu accipietis, quibus in omnes estis benignissimi: neque despero vobis gratum fore, si sapientissimis
3428. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] despero vobis gratum fore, si sapientissimis cogitationibus
vestris, laboris istius originem, ad animum meum, qui et in alios rectus est, et
in vos omni veneratione obsequentissimus, retuleritis, et patrocinium, quod
bonis omnibus, non tantum paratum habetis, sed et obvium, neque mihi; neque huic
meo partui denegabitis:
ipsi denegat, et detinet. Unde
huiusmodi iniuriam faciendo, in ipsum quasi agere videtur: ut fit in
debitis, mutuis, depositis, commodatis, et bonorum divisionibus, ac
successionibus apud ipsum detentis; vel dum etiam verbo tantum laedit: a
principaliori tamen et frequentiori significatu, actus nomine nuncupantur.
Efficiens, erunt partes ipsae; in causam attracta, quae contra ius alterius,
aliquid facit; Actorea, quae ius suum iure et iustitia
ad aliquid tamen adstringitur, idque praevia
bona cautela, quia occasionem dedit ad talem effectum, seu eventum rei. Unde
si tali casu fortuito nobilis occidat nobilem, homagium nobilis exsolvit. Si
autem nobilis rusticum, tantum rustici homagium deponit, passim. Sic et in
actibus potentiariis nobilis rustici verberati, vel vulnerati homagium
exsolvit.
violentiae, bonorum occupationes, et reliqua violentiarum genera
patrata fuerant; ad tollenda ea, regnicolae ab anno Domini 1527. usque
ad annum 1552. suspensis ordinariis Octavalibus Iudiciis,
specialibus tantum, privilegiatis, et brevioribus Constitutionibus per annos
25. usi fuerunt: et etiamnum in omni tumultu, et mutatione Regni consuetum
est facere. Ac tandem ad pacatiora devenientes tempora, praenotato
anno 1552.
ideoque omitti deberet; ne iam ab annis 66. inani et non necessaria
huiusmodi positione, iudiciales superfluerent, et taedium parerent. Alii
vero, quos historica magis, quam iuridica delectant, putant id fieri ob
memoriam tantum tam funestae cladis; ut etiam inter dicunda Iura,
ulciscendae illatae sibi iniuriae memores fierent.
Diaetalis, quae solum in terminis Generalis Regni Diaetae discutitur: et
haec ab omnibus partibus Regni, et etiam
debita, authentice
confectas, quas postmodum ipsi pauperes, dum eorum causae servandae fuerint;
in documentum paupertatis suae producant, tam in Curia Regia, quam etiam in
Sedibus Comitatuum: in quibus primo sedis die tantum discutiuntur:
ad miserandum eis; ut quia sunt masculi, et viduae potentes, ac divites.
Quidam vero sunt miserabiles actu simul et habitu; ut viduae, et pupilli
pauperes, vel diuturno morbo fatigati. Quidam vero sunt miserabiles, habitu
tantum, et non actu; ut viduae et pupilli divites. Verumenimvero, de more et
consuetudine nostra, omnes ii pro pauperibus reputantur, quibus praecipue
bona fortunae, hoc est, Iura possessionaria, et res mobiles, aliaeve id
nixi
fuerint; prouti et nunc quoque autor quidam Decreti Tripartiti Latini simul
ac Hungarici, adiunctis ad calcem illius, praedictis Veteribus Legibus sive
Mosaicis, non obscure satagere videtur. Quae omnia admonitionis ergo tantum
praemittere volui, ut quilibet tanto facilius inter praedictas leges
discrimen et differentiam scire possit. Prout tamen legis usus
apud nos iam inolevit; lex est
Ex quibus praemissis colligitur, ius longe latius
patere, quam legem: quod ius, sit nomen generale, tam scilicet legibus, quam
moribus, hoc est, iure scripto, et non scripto constans: lex autem species
iuris, et tantum iure scripto comprehensa.
Tertio, mores sunt actiones humanae, hoc est, actiones hominum liberae,
praesertim consuetae et saepius iteratae. Vel, mos est longa consuetudo, a
moribus tantum tracta. Et vice versa.
iuris, et tantum iure scripto comprehensa.
Tertio, mores sunt actiones humanae, hoc est, actiones hominum liberae,
praesertim consuetae et saepius iteratae. Vel, mos est longa consuetudo, a
moribus tantum tracta. Et vice versa. Consuetudo est ius quoddam moribus
institutum, quod pro lege suscipitur, cum deficit lex. Nec differt, an
scripto, an ratione consistat, quando et legem ratio commendat. Ubi nota
primo, ex
insomnes traducat huiusmodi toto
coelo errantes consuetudines percipere, ac iura et iudicia secundum eas
addiscere poterit. Quamvis dictus VVerböczi, in dicto Prologo sui
Tripartiti, cap. 10. tantum indulserit consuetudini, ut paene
quamlibet legem, per eam, non gravate subvertendam existimaverit. Quod non
miror, siquidem ibi aliena potius pertractaverit, quam propria suo instituto
accommodaverit et praefixerit, ut
haec tria Iura?
Si haec tria Iuris Genera bene considerentur, videntur inter se differre
iuxta tres gradus comparationis, verbi gratia, ordine retrogrado procedendo.
Ius Civile, erit generale, sive commune, illis tantum hominum
communitatibus, quae singulis Civitatibus, Provinciis, Regnis, et Imperiis
continentur, et unam eandemque; communem Iuris consuetudinem et societatem
inter se habent, atque servant.
et unam eandemque; communem Iuris consuetudinem et societatem
inter se habent, atque servant.
Ius Gentium, erit universalius et communius, toti nempe simul humano generi
tantum deserviens. Nam etsi inter bruta animantia, alia aliis maiora,
robustiora, et ferociora sint, ob idque caeteris minoribus, et
imbecillioribus metuenda: id tamen potius singulorum specie, sive naturae
vi, quam aliqua
vel subiectionis vicissitudo, proprie dici
potest. Sed etsi aliquando (ut in Fabulis, sive apologis AEsopi, aliorumque
fit) loqui, et inter se ordinem aliquem politicum habere ac servare
dicantur; id totum fictitie tantum, et similitudinarie ab hominum politia
fingi, dicique consuevit, et non proprie, ac re ipsa. Et quidem in apibus,
mira est huiusmodi Naturae vis, et harmonia: inter quas, certus omnino ordo,
et modus, principatusque
seminibus, ut herbae; vel
radicibus, aut surculis alienis insitis truncis, ut arbores; vel etiam
segmentis terrae infixis, ut vites. Quanquam et ex his nonnullae, mas et
foemina dicantur: ut palma, et mandragora, sed improprie tantum, et non
simul congrediendo
germinarent, sed ut celerius sibi adiacentes maturescerent. De quibus
Plinius, et alii naturales historici consulantur.
Gratiani autoris; tertiam, cuiusdam Paleae, discipuli eiusdem; et
quartam, Iurisperitorum, et Imperatorum Secularium, doceant solum ex prima
autoritate illud authenticum dici, et Leges Civiles per ipsum eo insertas,
manere tantum Leges Civiles; et non reputari pro Canonibus; teste
Marantha, parte 3. de origine Iudicii. Atque ita communiter
sumptum, magis natura, quam moribus, maxime autem fide supernaturali
constat. Dictum
dicebat,
evolaverit; vel ubinam locorum exularet, ignorare. Adeo enim prudentissimus,
et aequi observantissimus Heros ille, vel amissam omnino, vel pravitate
hominum in tantum iam remissam illam esse, querebatur. De quibus
omnibus, uberius vide Prologum Tripartiti, Gratianum, et Iustinianum, in
principio Operum suorum.
principio Operum suorum.
QUAESTIO DECIMA QUINTA. / Quae autem ex Antiquis Iudiciis, vel omnino
sublata, vel vero inusitata tantum facta sunt?
Primo: haec quatuor omnino sublata sunt: Iudicium generale, sive Palatinale:
sicuti et Causarum genera: aliae Simplices, aliae Peremptoriales,
aliae Insinuationales, aliae Admonitoriae, aliae Introductoriae, et
Reambulatoriae, et reliquae:
Quod in huiusmodi causis, ex continentia praescriptorum Articulorum,
seu publicarum Regni Constitutionum, in Curia Regia, Inhibitio, et Repulsio
(nisi sola Iurium, et Literalium instrumentorum productio, ad secundas
tantum
Octavas) admitti non deberent, potissimum autem in divisione, in qua et
Contradictio,
ita fieri debere,
modernorum Iuristarum opinio tenet. Verumenimvero, si etiam aliquando a
primo Causae motore deducatur, per declarationem intermediorum motorum: id
nihil nocebit, vel iuvabit, quantum ad Iuris processum; sed tantum, quantum
ad quandam historicam narrationem, quae vel decoris gratia, vel indicandae
Genealogiae illius familiae ergo, repeti videtur, ad Similitudinem literarum
Fassionalium, et Procuratoriarum, in quibus longa series
hac voce (Nemo) addito illi Adverbio numerali, Primo, Secundo,
vel Iterum, Tertio, et Quarto, in primis
Quatuor diebus. In aliis autem sequentibus, semper Tribus tantum diebus.
QUAESTIO DECIMA.
Sed in hac Proclamatione Forensi, quomodo fit Prohibitio, si Reus non
comparuerit?
Primis
ac reliquarum omnium, si quae in Iudicio contradictorio
producerentur, per Reum ad pleniorem causae, contra se per Actorem
propositae, notitiam, cautelam, et futuram defensionem, de Iure, et
consuetudine Regni, semel tantum admissa legitima postulatio, et concessio;
cautelam, et futuram defensionem, de Iure, et
consuetudine Regni, semel tantum admissa legitima postulatio, et concessio;
denotari debent.
QUAESTIO SECUNDA. / Omniumne productorum in Sede, Paria petuntur?
Non omnium saepenumero, sed tantum dictarum Praesentium et Iudicialium:
aliorum autem, si necesse foret, in hospitio apud Magistrum Protonotarium
videntur. Unde cautus esse debet Reus, ut sic petat Paria, et inspiciat
productas, quod amplius non sit sibi
dignoscuntur. Et similiter
neque Paria Parium dantur passim: ut si quis Transmissionem ex Paribus
revideri facere vellet, et pars appellans, Paria parium illius peteret; tunc
non darentur sibi, nisi fortassis collateraliter tantum, ne fraus et dolus
illi potius, quam alteri ius et iustitia patrocinari videretur: 2.
tit. 83. Et horum Privilegiorum legitima emanatio, maxime
examinanda erit,
necessariae ad Causam
Circumstantiae, potissimum autem loci; temporis, et personae; ac priusquam
ad meritum causae respondeat, contra Actorem in defensionem sui, facta
obiectio. Et communiter Duplex dici solet: alia Simplex tantum; propter quam
Causa condescendit solum. Et alia Peremptoria: quae Causam perimit, hoc est,
ita destruit et subvertit, ut amplius resuscitari nequeat. Vel etiam
Triplex: Condescensionis, Prorogationis, et Destructionis
posteriorem hanc generali Decreto constitutam, inclinavit.
Ubi Nota: I. Quod Literae Evocatoriae soleant deponi, Sex Marcis levis
ponderis, totidem Florenos auri facientibus, in Curia: ast in Comitatu,
Tribus tantum florenis: Stylus. II. Quod huiusmodi Depositio
causae, post receptum prius aliquod onus, seu Birsagium, non venientiae
videlicet, vel Repulsionis, aut Revocationis procuratoriae responsionis in
eadem causa,
seu fori, et Termini, atque
etiam Actoris, passim. His addi potest dies Festus, qui et Decretalis
dicitur: Lib. 1. S. Ladislai Regis, cap. 38.
Ubi Nota: I. Quod si Citatio tantum fuerit facta, tali die Decretali; non
condescendit, ast si Deliberatio, sive Adiudicatio celebrata extiterit;
talis omnino condescendere solet. Quia Festis diebus, Iudicia fieri et
celebrari, tam Iure Canonum,
suis?
Potest, ast non simpliciter, sed remanente perfecto orationis sensu, idque
cum onere. Et Paria quoque petenti Reo, Iudicialiter conceduntur. Verum, ubi
simplex tantum alicuius in causam attracti fit Exmissio ex Actione, vel
Iudicialibus: ea simpliciter sine onere, et paribus concedi solet.
QUAESTIO DECIMA SEPTIMA. / Quibus vero Tempus
subsequi non debet:
10.
Est autem Postliminium, Ius amissae rei, iterum ab extraneo recuperandae, et
in statum pristinum restaurandae; actione, uti iidem Civiles vocant,
Rescissoria tantum; quod idem est, atque apud nos, Praescriptione non
obstante. Siquidem Ius huiusmodi illegitimi possessoris, adveniente
Proprietario haerede, rescinditur et cassatur, ac si necdum in talibus Bonis
praescripsisset. Vel, ut
quovis processu, sed solum facta declaratione, sive
publicatione resuscitandae Sententiae. Verum, si antiquior fuerit, per
Praeceptorias, potissimum coram Iudicibus Pedaneis, melius resuscitari
debebit. Et si per Non venit tantum fuit extradata: comparente iam Reo, et
Paria eius petente, non ad Executionem exmittitur, sed in processum
reiicitur. Item, super Violenta Bonorum occupatione, si violentus occupator,
intra anni revolutionem, ex illis
Viduae, ne lite ab aliquo, intra annuum luctus
tempus earundem impetantur, de recepta iam consuetudine. Ac ne intra id
quoque ad secunda vota se transferant, de
honesto tantum; si tamen id ipsum servare, quam nova appetere connubia,
maluerint. Similiter et Haeres, legata, ac fidei commissa, intra hoc idem
annuum tempus, distribuere et exsolvere tenebitur, eritque obstrictus.
Decima, est
per Iudices resecandae?
Sunt maxime; ne dum frivolae illae, inanes, et impertinentes, quae non ex
praemissis Lege et Consuetudine Regni, admissis fontibus, sed aliunde, ad
subterfugiendum tantum, et protrahendum tempus, ex putridis quibusdam
lacunis
hauriuntur: verum etiam praedeclaratae; inepte, et non suo loco, ac tempore
allatae; non tam ex conscientia
revocaturque ad eundem Iudicem, denuo discutienda,
virtute Novi Iudicii Inhibitioni annexi: Stylus.
Ubi Nota: I. Quod huius Remedii, non ponitur certus locus; ubinam, et in quo
tantum fieri deberet, quia potest fieri, et fit communiter ubicunque ante
peractam Executionem, testimonium Capituli, et Conventus, ac per consequens
Actor ipse, reperiri potest. Imo etiam post peractam Executionem, in locis
52. anni 1550.
se multi. Alii enim dicunt,
communiter exsolvendum semper Tribus florenis: et Alii, inter quos est
Decius, si Actor fuerit, cum Sex florenis; si vero
Reus, cum Tribus tantum deponendum esse. Quod colligi videtur, ex tit.
86. par. 2. ubi Reus in iudicio, Trium marcarum; et Actor in
Iudicio Regali, Sex marcas faciente, gravari consuevit.
Et ideo dici solet: a Responsione reali, non dari regressum ad
Exceptiones.
QUAESTIO OCTAVA. / Quot admitti soleant Prohibitae?
Quatuor tantum. Idque in omni termino Octavali, Tres simplices, et sine
onere, ac Quarta; cum onere, eodem
semper die; et ante sex tantum dies ultimos Iudiciorum, art. 52. anni
/ Quot admitti soleant Prohibitae?
Quatuor tantum. Idque in omni termino Octavali, Tres simplices, et sine
onere, ac Quarta; cum onere, eodem
semper die; et ante sex tantum dies ultimos Iudiciorum, art. 52. anni
1550. Iam autem Novella Constitutione, solum Duae admissae sunt;
una absque, et altera cum onere:
in iisdem ultimis diebus, aliqua admitti deberet.
Quod plane perperam intelligere satagunt: quia neque Quarta, neque; priores
Tres simplices, aut saltem una ex iis, Sex ultimis illis diebus admittitur,
sed omnes ante eosdem tantum. Super quo vide etiam Enchirid. Fol. 59.
pag. 2.
II. Non deesse quosdam, qui hosce Sex ultimos dies, simul cum diebus Festis
computandos velint. Quod tamen non videtur congruere
prohibet:
penes easdem, Tribus vicibus in eadem Causa,
ex Styli continentia, intervenisse, videri possint: Nihilominus tamen, non
nisi Novum Iudicium cum Inhibitione fuisse, verius existimandum est. Tum,
Quia Decreta Regni, Inhibitioni tantum Novum adiungunt: 6. Vlad. art.
14. Prohibitioni autem, non Novum, sed Evocationem (quae
etiam absque Novo Iudicio fieri potest)
etiam absque Novo Iudicio fieri potest)
rem magis proprie considerando, plurimum inter se
differe videntur; quemadmodum iam et ex propriis earundem descriptionis
manifeste colligitur. Et quod Inhibitio et Prohibitio nomina sint
Verbalia, et actum tantum Inhibendi et
Prohibendi denotant. Inhibitio quidem, ad inhibendam latam
iam, et ad exequendum extradatam sententiam, ne scilicet Actor pergat, sed
potius desistat; quod vulgo dicitur
propellitur. Vel
Iudicialium. Secunda, excipiendum, et disputandum contra Iudiciales, uti iam
praemissum est, quaest. 6. cap. 3. Tandem non stante exceptione
oneris Repulsionis, Depositio promittenda, Una Levata: his verbis tantum:
(deponit hodie) quae responsio pro Una Prohibita reputatur.
Altera autem Levata, sic omnino dicendum erit (deponit hodie per
totum) quae vicissim pro Altera Prohibita habetur. Atque ideo,
Nota quod etiamsi plures fuerint, quorum nominibus, et in Personis facta
fuisse dignoscatur, omnes tamen nonnisi unum onus deponere debebunt, in
Curia quidem florenos 72. in Comitatu florenos 36.
tantum,
omnes tamen nonnisi unum onus deponere debebunt, in
Curia quidem florenos 72. in Comitatu florenos 36.
tantum,
nisi partes aliter convenerint.
1523. quive sint illi, vide supra quaest. 1. cap.
2. Deinde licet Domini Iudicis Curiae quoque Scribae, de Curia
Regia ad huiusmodi Executiones exmittantur: non tamen nomine illius, sed
tantum Regio, cum Regis Curiae Iudex sit, denominantur, de Iure et
consuetudine Regni.
tunc pro Utraque simul, ac Semel in uno
Loco et Tempore, atque coram eodem educto Inquisitore, et non Diversis Locis
et Temporibus, nunc pro Una, et nunc pro Altera parte celebratur,
(licet etiam Aliquando pro Una tantum Parte fiat.) Unde, si
aliqua praeassumptam suam Inquisitionem tunc omiserit, amplius non datur
illi regressus, neque admittitur binario fieri numero, 2. tit. 31.
(nisi fortassis interdum
universe numerantur.
Definitivus, Legalis, Coniecturalis, Testimonii, et Quaestionum, sive
Equulei. Quibus omnibus aliae gentes et nationes in iuribus suis, ac
potissimum Caesareo, uti solent. Sed Nostrates Tribus hisce tantum,
Definitivo, Legali, et
Testimoniorum, qui proprie Communis Inquisitionis, Oculatae Revisionis,
et Collateralis Attestationis esse dicitur,
extortam, atque elicitam. Definitivus est, qui declarat, quid
Nominis, et quid Rei sit, ut homicidium a nomine
homo, et a verbo caedo, atque simplex tantum
hominum caedes. Species illius sunt, Patricidium, sive Parricidium, dum
pater occiditur. Sic Matricidium, Mariticidium, Uxoricidium, Fratricidium,
et Sororicidium; quae omnia iam communiter, tantum
atque simplex tantum
hominum caedes. Species illius sunt, Patricidium, sive Parricidium, dum
pater occiditur. Sic Matricidium, Mariticidium, Uxoricidium, Fratricidium,
et Sororicidium; quae omnia iam communiter, tantum Parricidium
dicuntur, tanquam a principaliori, sive communiori Denominativo. Ubi Nota,
super hoc nomine multos inter se dissentire; putantes alios id a Patre,
alios a Parente, et alios ab Ablativo pari
Est capitalis etc.
Et hae leges continentur scripto Iure: hoc est Decreto Tripartito, ac
Generalibus Articulis. Testimonii est, Communis Inquisitio, de qua hic
agitur. Licet proprie et praecise tantum tres alias enumerentur;
Definitivus, Legalis, et Coniecturalis, apud Rhetores.
QUAESTIO SEPTIMA.
Quid sunt Suspicio, et Praesumptio?
reperitur suspectus cum suspecta, nudus cum nuda, in eodem lecto: et haec
inducit condemnationem, tanquam sufficienter probatum sit. 23. quaest.
1. Quam tamen condemnationem, quoad poenam Pecuniariam
tantum, et non Capitalem limitat Vivius, ut proxime dictum
est. Probabilis, ut cum oritur infamia de aliquo, apud graves
personas: Et haec licet non faciat probationem, inducit tamen purgationem,
QUAESTIO DECIMA.
Sed Utrum praestet hoc ita factitare, quam Reum sola sua in persona, torturae
subiicere?
Praestaret quidem longe, ut non unius tantum, vel alterius personae corpus;
sed innumerarum pene personarum corpora, variis subiicerentur quaestionibus
et torturis: quam vel unius, nedum quinquaginta, aut interdum plurium
animarum iactura fieret; quae facile ex
pro se ex ea reportaverit: sed per omnia defecerit, tunc mox sententia
definitiva contra ipsum ex hinc sequetur.
etc. iam ita non observatur,
sed potius pro eo formulae tertia et quarta frequentantur.
Prima itaque est, si Reus actionem Actoris simpliciter negat, non
subnectendo sui expurgationem, hoc modo tantum dicendo (I) negat
simpliciter; et (A) petierit Iudicium ex parte illius iuxta
praemissam suam simplicem negativam; tunc pleno homagio abiurare debebit.
Secunda, si responderit hoc modo, (I)
tunc ipsemet debebit per nominatos
testes primo, et non per coniuratores actionem suam probare; et si plene
saltem cum paucis, omni tamen exceptione maioribus testibus docuerit, causam
de facto obtinebit; sin semiplene tantum, tunc pro Iudicis arbitrio, et
Causae ac rei qualitate, adiudicatur illi cum Coniuratoribus tandem
supplementum. Ast ubi (A) proposita sua actione, etiam probam assumpserit,
statim ante litis per (I) contestationem, tunc
tit. 27. Hic tamen Nota, si
Actori Nobili, contra Reum rusticum cum pleno rustici homagio, iuramentum
ad caput illius, adiudicatum fuerit, an idem Actor illud
decimo se Nobilibus tantum, pro quadraginta
Rusticis, de debito modo, et sufficienter praestare poterit, nec ne?
cum super hoc, nulla expressa lex habeatur, sed tantum novissimum exemplum
cuiusdam Lucae Keötélvereö
fuerit, an idem Actor illud
decimo se Nobilibus tantum, pro quadraginta
Rusticis, de debito modo, et sufficienter praestare poterit, nec ne?
cum super hoc, nulla expressa lex habeatur, sed tantum novissimum exemplum
cuiusdam Lucae Keötélvereö Iudicis oppidi Samaria, in Comitatu
Posoniensi, contra quendam Davidem Sandor, praetensi adulterii
Reum, taliter ibidem coram Vicecomite
Iudex adiudicaverit, nec cum pluribus, nec
cum paucioribus. Et si aliquando cum pluribus deposuerit, ut hac pluralitate
forsan numerum reiiciendorum per (A) suppleat, id nihil sibi proderit, quia
(A) non contra plures, sed tantum contra adiudicatos excipere debet, et ita
ubi excipere voluerit, omnes illi ad eum tantum numerum sunt revocandi, ad
quantum illi Iudex adiudicavit; ac postea sic debet exceptio fieri. Sic
iudicatum Posonii, citato
deposuerit, ut hac pluralitate
forsan numerum reiiciendorum per (A) suppleat, id nihil sibi proderit, quia
(A) non contra plures, sed tantum contra adiudicatos excipere debet, et ita
ubi excipere voluerit, omnes illi ad eum tantum numerum sunt revocandi, ad
quantum illi Iudex adiudicavit; ac postea sic debet exceptio fieri. Sic
iudicatum Posonii, citato anno 1610. et antea tempore
Michaëlis Mereii Propalatini; ubi
laesionem conscientiae praecavendam, et veritatem rei magis attendendam
necessario esse. De experimento autem restantis quantitatis in huiusmodi
debito, vel mutuo, si praesertim Actor sic voluerit, poterunt sibi invicem,
tantum solas suas in personas iuramentum deferre; neque ita volentibus, ulla
fiet iniuria, vel etiam legum destructio. Ubi Nota, quod mutuum dicatur Ex
Meo, et Tuo, quasi meum fiat tuum, et non e
creditum certae quantitatis, ea lege datae, ut eadem ipsa quantitas
reddatur in genere, sed non in specie, ut decem floreni, non illa eadem
pecunia, sed in alia. Commodatum est, quod gratis datur ad certum tempus, et
usum tantum, et debet idem numero, vel etiam specie restitui; ut equus ad
usum unius diei concessus. Debitum vero, et ad haec, et ad alias
commutationes rerum generaliter refertur, quod scilicet cuivis quomodolibet,
ex propria
minori: Sic
iudicatum est Posonii, in causa familiae Ghiczii Anno 1612. Ubi
Nota, Quod Depositum est omnis res, de cuius absoluto dominio, nihil
transfertur in recipientem, qui et depositarius dicitur, sed tantum fidelis
eius custodia ipsi demandatur; unde non licet illud mutare, vel in aliquem
usum suum convertere, aut simpliciter usum ex eo sibi facere. Pignus vero
dici solet, quod traditur Creditori, in securitatem rei
QUAESTIO VIGESIMA SEXTA.
An unus Coniuratorum plures personas in eadem causa, suo iuramento expurgare
possit?
Nequaquam; sed tantum unam personam, in una eademque causa suo iuramento
expurgare potest. Nam si hoc admitteretur, multa absurda sequerentur, ubi
plures malepatratores, sic de facili unius, vel paucorum coniuratorum,
iuramento se expurgare
Infamia Iuris dicitur, quando est
secundum leges civiles, vel ipso Iure, vel mediante sententia Iudicis,
pronunciata. Infamia vero Facti dicitur, quando est laesa fama, seu
aestimatio alicuius, propter factum tantum ab eo commissum apud bonos et
graves viros. Et statuunt esse triplicem Facti, propter quam repelluntur a
dignitatibus, testimonio in causa criminali, legitima accusatione,
postulatione, promotione ad ordines, et
merito convincitur. Quanquam Iure Civili huiusmodi excipiens, non teneretur
actione iniuriarum. Andr. Fachin. lib. 9. cap. 13. quia
scilicet animum iniurandi non haberet, sed defendendi se tantum. Posteriori
autem aspersus, se expurgare, et illam propellere tenebitur, non obstante
eo, quod directe ad hoc citatus non extiterit; quia cum se sponte sua, in
talem causam immiscuit, solus sibi ad id occasionem dedit;
De Collaterali Attestatione.
QUAESTIO SEPTIMA. / Quid est Collateralis Attestatio?
Est incertae alicuius rei, priusquam in Iudicium venerit, pro exponentis
tantum informatione et utilitate, medio Regii vel Palatinalis hominis, et
alicuius credibilis loci testimonii, in cuius processu extiterit, vigore
literarum Praeceptoriarum Compulsoriarum, alicuius ordinarii Iudicis, sub
onere
Praeceptoriarum birsagialium (et non iam adiudicatoriam, ut titulus
Vice-comiti tantum intitulatae reperiantur,
sic passim obtinet. Ubi Adverte, multos
soepenumero colonos suos, a praemissa poena sedecim marcarum sublevare
velle; eo quod rustici maiorem poenam temporaneam non videantur habere,
ultra homagium ipsorum, quod quadraginta tantum florenis completur. Verum
distingue legem aliam esse generalem, et aliam
specialem; atque ideo in quocunque casu, veluti etiam in hoc
praesenti, lex specialis per expressum communiter et
remediis sublevari consueverunt; Et quia in hac quoque Genealogiae
probatio (quae interdum etiam humano testimonio fieri solet) sicut et in
praecedentibus requiritur. Humanum tamen testimonium, usque sexaginta
annos tantum, et non amplius valet.
Maximiliani primi; et
Maximilianus I. cuius filius? Tandem dicendum, Friderici
mandari
Executioni, ne lites sint immortales. Verum de aequitate
Praetoria, et ex clausula generali (si qua iusta causa etc.)
petenteque Appellatore, restitueretur in integrum, solum ad tantum tempus,
per quantum probatum fuerit, ipsum habuisse iustum impedimentum. Et sic, si
laesio fuerit unius anni, secundi integri, unus annus integer restituetur
ei, qui dici poterit, annus tertius. Si vero laesio fuerit
ad tantum tempus,
per quantum probatum fuerit, ipsum habuisse iustum impedimentum. Et sic, si
laesio fuerit unius anni, secundi integri, unus annus integer restituetur
ei, qui dici poterit, annus tertius. Si vero laesio fuerit tantum de una
die, vel de uno mense dicti secundi anni, tunc una sola dies, vel unus
mensis solum restituetur ei. In duobus tamen
casibus, tale tempus fatale, currere non solet; Primo,
intelligi debet. VI.
Causae super commissione fundatae, et post revisionem statim ad exequendum
demandatae non transmittuntur, nisi per expressum in serie commissionis ita
declaretur, sed potius rescribuntur tantum Principi committenti, si tamen
ita demandaverit; ast si non, etiam rescriptioni supersedendum est; quia
Iudicis delegati potestas, non extenditur, ultra formam commissionis.
Mynsing. obser. 93. cent. 4. et
omnino. Tertium, quod in iis
quoque dum revidentur, duae admittuntur prohibitae. Una simplex
et sine onere, et altera cum onere,
eodem tamen die. Iam autem Novella constitutione, una tantum cum onere,
post factam
convictionem, cum poena Appellantis centum florenorum; illa autem fit in
Curia, saltem per modum translationis, ab uno Iudice ad Alterum, sola partis
voluntate ita postulante, sine omni onere eiusdem, idque semel tantum, tam
per Actorem, quam Reum, cum omni plenitudine Iuridicorum gravaminum,
qualitercunque in ea subsequendorum. Ubi Nota, quod si talis Translatio
causae facta fuerit in hospitio coram Magistro Protonotario, poterit
in ipsis terminis Octavalibus, vel etiam Diaetalibus,
revideri solent,
revideri solent,
in Curiam Regiam
solet, post factam Repulsionem, vel
Procuratorum malam responsionem, non obstante errore, vel lata exinde
sententia,
solum per non venientiam pronunciata sententia, pars convicta
Novum poterit petere Iudicium
deputato. Si autem causa ipsa in alterius Iudicis
praesentiam, iam est transmissa, tunc coram eodem Iudice, vel homine eius
fieri debet: supra citato titulo 79. Ubi Nota, quod quando fit extra sedem,
coram aliquo Iudice tantum, tunc onus non deponitur statim, sed tantum
promittitur deponendum, tam Iudici quam etiam parti adversae. Styl. Verum
cum fit in sede, statim deponitur.
Iudicis
praesentiam, iam est transmissa, tunc coram eodem Iudice, vel homine eius
fieri debet: supra citato titulo 79. Ubi Nota, quod quando fit extra sedem,
coram aliquo Iudice tantum, tunc onus non deponitur statim, sed tantum
promittitur deponendum, tam Iudici quam etiam parti adversae. Styl. Verum
cum fit in sede, statim deponitur.
QUAESTIO VIGESIMA QUINTA. / Quot modis
celebrationi, praefixum, praehibita responsione, cum quinquaginta marcis
homagialibus. 4. Vlad. art. 15. et 2. tit. 81.
Sed hic occurrit non omittenda quaestio, an scilicet huiusmodi procuratoria
revocatio, quo ad dictum tantum, vel etiam quo ad factum fieri soleat, ac
debet? Et quod in dicto tantum, ut nonnulli olim putaverint, sed secus
fecerint, hoc est, in simplici et nuda aliqua Procuratoris responsione, dum
adhuc res, quae per eam
homagialibus. 4. Vlad. art. 15. et 2. tit. 81.
Sed hic occurrit non omittenda quaestio, an scilicet huiusmodi procuratoria
revocatio, quo ad dictum tantum, vel etiam quo ad factum fieri soleat, ac
debet? Et quod in dicto tantum, ut nonnulli olim putaverint, sed secus
fecerint, hoc est, in simplici et nuda aliqua Procuratoris responsione, dum
adhuc res, quae per eam significatur, effectui non sit mancipata, fieri
debeat, apparet manifeste ex
solet; et sic quintus quoque
terminus extravagans, praedictis quatuor superaddi consuevit. Praeterea ut
praefatus ordinarius Iuris cursus, praetactis quatuor terminis Octavalibus
finiri possit, videtur istis sequentibus duabus tantum formulis prioribus
respondendum et procedendum; quia non erit possibile, ut servatis
praescriptis omnibus iam Iuridicis remediis, in una quaque causa quispiam
praenotatis quatuor tantum terminis, ipsam finire possit; sed
possit, videtur istis sequentibus duabus tantum formulis prioribus
respondendum et procedendum; quia non erit possibile, ut servatis
praescriptis omnibus iam Iuridicis remediis, in una quaque causa quispiam
praenotatis quatuor tantum terminis, ipsam finire possit; sed pluribus adhuc
terminis utendum erit illi; prouti ex sequentibus aliis duabus posterioribus
formulis, clarius patebit. Et sic non quatuor, sed etiam quinque termini
dabuntur, quod erit
quod scilicet nisi hoc modo coniungerentur, Causae praescriptis quatuor
terminis finiri non possent, et
ideo ubi hoc praecesserit in aliqua causa, aliud simplex. (quod semel tantum
dari consuevit. Styl.) dari non possit, et non ut Decius super hac re, in
suo Syntagmate nove opinatur de Inhibitione. De quo plura vide supra quaest.
16. capitis huius, et 6. Vlad. art. 14. Hic tamen intellige, hoc
consuevit. Styl.) dari non possit, et non ut Decius super hac re, in
suo Syntagmate nove opinatur de Inhibitione. De quo plura vide supra quaest.
16. capitis huius, et 6. Vlad. art. 14. Hic tamen intellige, hoc Iudicium
semel tantum dari solere, quo ad usum; ast si depositum fuerit per
impetrantem, vel per Iudicem condescensum, iterum reimpetrari posse.
QUAESTIO VIGESIMA NONA. / Unde igitur accidit,
antea finiebantur?
In Primis duntaxat, hoc est, unicis Octavis, nisi potissimum in postremis de
iure possessionario, Iurium et literalium instrumentorum productio sive
exhibitio, requiri dignoscebatur, quae in secundis tantum Octavis, et non
amplius fieri debebat, 6. Matth. art. 6. De quibus vide supra citam, quaest.
3. cap. 2.
ipsi Appellationi, Novo iudicio. Tertia similiter per
non_venit, satis late patens, ac potissimum in sedibus
Comitatuum contra absentes, et criminaliter convictos, cui occurritur
simplici tantum Novo Iudicio, absque ulla Inhibitione, vel Appellatione. Ut
videre licebit infra, quaest. 31. capitis huius. Quarta
Lata et Definitiva, quae proprie est ultima
causae decisio,
Transylvania, interfectores Gabrielis Bathori, ex turri
praecipitati, in Meggyes, anno 1614. Secundum Civiles vero est
talis, ut Reus Maiestatis non tantum gladio ultore pereat, bonis Fisco
addictis, sed etiam quia in Principem machinatus sit, memoria Ipsius post
mortem damnetur. Sicut et gens Manlia, ante natum Christum, anno 381.
decreto cavisse dicitur, ne
frequentatis similibus actibus de
praesenti quoque contra ipsum praesumatur) quia in iis intentio, seu votum,
non aeque atque in praemissis duobus, pro facto reputatur, sed facti ratio
potior semper haberi et considerari, non tantum solet, sed etiam debet. Quae
omnia ideo hic annotavi, ut etiam ex externis Iuribus, huius
criminis, (quod proprie in personam Principis committi dicitur) atrocitas
magis appareat.
violenta Repulsione admittetur ei uti, sed
absolute donatio regia, executioni in hac parte demandabitur.
existimarem.
condescensio, ita ut possit
iterum de novo per Actorem, si voluerit, resuscitari, sed convictio ipsa,
Nobilibus quidem in viginti quinque marcis centum florenos
facientibus; rusticis autem in viginti tantum florenis in
duabus Iudici, in tertia parte adversae, est omnino persolvenda.
Ibidem. Quae poena vulgo etiam vivum homagium
dici solet; et tamdiu in ea convictus, fit silentarius,
Regio applicanda et res mobiles
perpetuo, et despectuoso habitu incedit, disparibus vestibus, zona canabea
succinctus, discalceatis pedibus, et nudato capite, omnes contra ipsum, et
ipse contra neminem agit, nisi defendendo se tantum, et inter alios
Christicolas amisso humanitatis honore, tanquam ab humanitate relegatus et
segregatus manet.
1.
Ubi Nota, mentiri et mendacium dicere, diversa esse. Primo, quia qui
mentitur, ipse non fallitur, sed cum intentione decipiendi, alterum fallere
conatur; qui autem mendacium dicit, ipse tantum ex sua imprudentia fallitur.
Secundo, quod mentiri incidit in hominem, ast mendacium dicere, in rem; et
ideo bonus vir praestare debet ne mentiatur, prudens autem ne mendacium
dicat, Gell. lib. 11.
falsum dicere, persimiliter se habet. Quinto, ex facto honoris,
supra
quos Comitatus iudicandi maiorem authoritatem non habet. Similiter et causa
facti honoris, potest discuti in foro Emendae linguae, id est, in sede
Comitatus, ad centum, uti proxime praetactum est, tantum
florenos. Sic et alia, aliis atque aliis intervenientibus
respectibus, diversa fora, sive tribunalia, et Iudices sortientur, prout
videlicet unicuique huiusmodi causam prosequi, allibuerit. Vide etiam
sit omnium ratio, sed diversa.
Nota Hic. Quadruplicem consensum esse, et neque requiri
commissionem unius ad alterum, ut indicat. art. 9. Decreti 7. Vlad.
quia hic intelligitur simplex consensus tantum, sive sint sibi pares,
sive impares etiam personae. Et Primo quidem, quo ad consensum negligentiae,
quando quis delictum impedire potest, et non facit, quo casu minus peccat
negligens, quam faciens. Secundo, quo ad
maiorum nostrorum Iurisperitorum. Et ita sumptum, non est
nocivum, neque cuiquam praeiudicans, quin potius est iam lex ipsa, secundum
quam et alia similia Iudicia fieri debent. II. Pro aliquali singulari, et
semel tantum quorundam in iudicando, facto actu. Et ideo, cum unicuique suum
sit iudicium, suopte potius quisque iudicio, quam alieno, iudicare debet.
uni magis autem, quam alteri accommodare; nedum consulere, debet; quia
alioquin iam, non tres personae, prouti
in omni Iudicio esse deberent, cap. 13. Prologi, sed una tantum
secum ipsa, pro et contra se, allegans, respondens, ac iudicans erit, quod
est (inquiunt) absurdum, ac cum Iuribus Regni pugnans. Atque haec quidem
ista melius, illi vero frustra in scyrpo nodum quaeritant; resoluta enim
solent iuramento, in Camera Imperiali, ne id fiat, unde
ire in sententiam
pedibus dicebantur, ex eoque pedanei, vel potius pedarii vocabantur.
Salust. in Coniur. Catil. Ita nunc quoque dicti inferiores
Iudices nostri, ab utraque hac significatione, pedanei tantum dicuntur. Tum
quia per transmissionem Appellationum a se ad praefatos Iudices ordinarios,
maturioris revisionis gratia, veluti ire censentur, unde et Iudicia illorum,
vulgo pedes habere dicuntur. Tum quia per Executionem
quoque
Dominus Personalis ab eodem Domino Locumtenente iussus, a suis Coniudicibus;
et Dominus Locumtenens, a Dominis Consiliariis, incipiendo ab eodem Domino
Personali, eo quod et is Consiliarius sit, vel quod interrogatus tantum, et
non sua sponte respondere debeat, sententias rogant. Quomodo autem
sententiae rogabantur apud Romanos, vide Gell. lib. 4. cap. 10.
Circa quod NOTA, quod pro eo, quod hic
Philippus Macedonum Rex, Alexandri Magni Pater, semper querulanti
unam aurem accommodabant, et alteram obstructam, alteri parti synceram
servabat. Unde apud nos quoque iam dici solet; Audi Et Alteram Partem, etc.
Tantum in illis naturalis luminis puritas valebat, et adeo huiusmodi
affectus exosos habebant? De quibus etiam supra quaest. 2. cap. 8.
Romani autem caput velabant, ut refert Cicer. pro domo
qui alterius causam agit, exponendo amici
desiderium, et alterius desiderio contradicendo, ut Patronus; sed quicunque
alteri praesenti adest in causa, officii gratia, etiamsi nihil agat, aut
dicat palam, ut multi volunt, sed tantum paratus sit, defendere, et Patrono
Ius
eius suscipit, et
administrat; vel, ut apud nos moris est, causas agit, tam absentis, quam
praesentis principalis. Unde et Causidicus dicitur, quod in causis; et
iudiciis versatur. Et talis obligat Principalem suum, ad simplex tantum
Nobilitatis homagium, hoc est; ad ducentos florenos, et non
amplius. Plenipotentiarius vero, quia absolute et universaliter ad omnia
constituitur; Iure, vel etiam compositione aliqua utili mediante
credibilibus, uti Capitulis et
Conventibus; et talis a data praesentium, durat per anni circulum.
Verbalis autem potest fieri etiam coram Vice-gerentibus,
Palatinali, et Iudicis Curiae, et haec durat pro eo tantum termino, nisi ad
relationem eorundem, per Magistrum Protonotarium, in formam literarum
redigatur, quae similiter, uti et literatoria per annum robur suum obtinet.
Ubi Nota. I. Quod ex speciali praerogativa huiusmodi
earundem
exmissis, Procuratores constituere possunt, et dicta testimonia pro tali
labore, ac Capitula et Conventus pro huiusmodi literis Procuratoriis, prouti
et in aliis executionibus, et pro aliis Procuratoriis, solita tantum salaria
accipere debent, et nihil plus ab eis exigere, 1. Vlad. art.
97.
Ubi Nota, magnam esse disputationem inter multos, quod
ac non de aliis fassionibus sonat.
Licet aliquando aliter fieri soleat, sed si ad forum contradictorium, an
stare possent? IV. Constituuntur etiam in sedibus Comitatuum Procuratores,
sed talis Constitutio, in medio illorum tantum valet, art. 53. anni
1563. super quo vide infra
quaest. 7. cap. 11. V. Liberae quoque
ipsos, ad
servandam illam, cum bono tamen moderamine, inculpatae actionis. Similiter,
et iuramentum Calumniae ipsis est relaxatum publica Regni
constitutione,
vetus consuetudo dictant, et nullum huiusmodi Novum Prohibitioni adderetur;
sed alia forma Prohibitionales, absque Novo formarentur. Quarto, putant
aliqui Prohibitas quoque in pauciorem numerum contrahere debere; ita ut
tantum duae, vel ad summum tres admitterentur; sed id parum refert, quia non
expectantur, in omnibus terminis semper omnes quatuor, sed si
vel unica tantum praecesserit, nihilominus tamen causa, in sex
Prohibitas quoque in pauciorem numerum contrahere debere; ita ut
tantum duae, vel ad summum tres admitterentur; sed id parum refert, quia non
expectantur, in omnibus terminis semper omnes quatuor, sed si
vel unica tantum praecesserit, nihilominus tamen causa, in sex
ultimis diebus levari possit, et consuevit. Quanquam iam et alioquin
novella constitutione
sed si
vel unica tantum praecesserit, nihilominus tamen causa, in sex
ultimis diebus levari possit, et consuevit. Quanquam iam et alioquin
novella constitutione
QUAESTIO SEPTIMA. / Similiter et procuratoria constitutio, quot modis, et
coram quibus fieri consuevit in Comitatibus?
Fit duobus modis. Verbaliter. Et Literatorie. Verbalis, durat
tantum per tres sedes. Literatoria autem per integrum annum, in eodem tamen
Comitatu solum,
suo modo
referre debeas et tenearis. Secus non facturus. Datum in oppido Raiika
feria tertia proxima, post festum T. anno T.
Debet claudi sigillo eiusdem Vice-Comitis usuali tantum, et non Comitatus,
sine custodia in complicatione exterius, et magis sursum ultra medium, ac
sub sigillo, lecta, per mediam similiter complicam, nulla
subscriptione interius existente, ascribitur.
ad suos Iudices reportatur. Exigitur ratio Repulsionis; depositis primum
deponendis, id est, triginta sex florenis in duabus Iudicibus, in tertia
vero partibus, Actori.
Si Repulsio dilationis tantum causa, perperam facta esse comperitur, tandem
dantur literae Adiudicatoriae sententionales Actori, contra Reum, Inhib.
Contrad. et Repuls. non obstan. Et haec est finalis sententia, quam sequi
debet Executio necessaria,
Novizoliensem, ad ipsum
praecipue referuntur, usque ad annum 1563. Tertio, eodem anno 1563. art. 48.
statutum erat, ut causae violentae
occupationis bonorum, non tantum in Curia Regia, ut proxime dictum est, sed
etiam in Comitatibus, sine omni exceptione discuterentur. Quarto, postea
decreto anni 1587. art. 35. et 36. facta intra Anni revolutionem Citatione,
alias non; brevissimo
causam suscipient; et si quam decepti mendaciis suorum clientium
suscepissent, eam deserent, quam primum causae iniquitatem
cognoverint.
Idque Iuramentum semel tantum solebant praestare, cum scilicet ad postulandi
officium recipiebantur.
Laicos, 2. Sigis. art.
3.
QUAESTIO UNDECIMA. / Procuratoria fori spiritualis, quandiu durat?
Per anni spacium tantum, sicut et in foro saeculari, et non amplius,
Ubi notandum venit, quod licet citatio fiat, ad decimum quintum diem:
Nihilominus tamen discussio causae
fieri solet, etiam singulo octavo, vel nono die alibi, et non tantum singulis
quindenis.
Secundus in termino per Vicarium in dicta suae Citationis commissione,
denominato, sive dicto decimo quinto die, quem In-causam-attracto,
testimonium Capituli vel
nobis magna usui esse debebant, undequaque
conquirere, et in hunc ordinem selectas componere. Neque vero novas leges, aut
Iura, vel adinveni, vel statui; siquidem id non unius et privati hominis est;
sed cum iam antea statuta sint, ea tantum, quae circa ipsa melius intelligenda
observabantur, vel e memoriae loculis deprompsi, vel ex Venerandae antiquitatis
lecythis, erui; atque omnibus deinceps notitiae causa, hisce scriptis
comprehendi. Inspersi etiam nonnulla,
ALIUD G.D.M. Ioanni Kitonich, Domino, olim suo.
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.