Your search found 6071 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 2590-2632:

τῷ θεῷ, οὗτινός ἐστι τὰ λόγια ταῦτα: diemque illum quo lex adferretur, in singulos vitae suae annos, non minus ac eum quo gloriosissimam ab hoste victoria retulerit, solennem magnumque esse statuat? Celebratur quidem in libris conquirendis, eorumque interpretandi cura, multorum clarissimorum Regum egregia voluntas: ut Babylonicorum, Pergamenorum, Polycratis Samii, Nicocratis Cyprii: et qui eos subsecuti fuere, Romanorum Imperatorum, Caesaris, Augusti, Traiani, Vespasiani,

studuisse putantur. Hunc autem et religionis et pietatis studio ad legis convertendae cupiditatem abreptum, et Eleazari testimonium, et vox ipsius cum adoratione saepius prolata, solennitasque in honorem legis allatae instituta, aperte demonstrant: ita ut caeteros quidem omnes a verae religionis cognitione alienos, in hoc studio longe praecelluisse, proximeque Iuniori Theodosio aggregandus esse videatur: quo, teste Nicephoro, in Sacris libris, eorundemque interpretibus congerendis, inter Christianos principes nullus ante

poemate de piscibus inveniebantur. Sunt haec, aliaque complura (nec etenim singula commemorare prodest) liberalia, et benignitatis in doctos speciem egregiam habent: sed tamen si munificentiae Ptolemaei, illorumque collatio institueretur, fateri necesse esset, illorum quidem liberalitatem praedicatam, huius autem omni laude fuisse superiorem. Nam de rerum, Legis translationi impensarum quantitate ac summa, ne quid referam: quae secundum Aristeae narrationem, earum subducta ratione, tanta invenietur, ut mirari potius

essemus. Uti namque bona temperies, ac aeris clementia, copiam ac ubertatem frugum: ita humanitas, honor et beneficentia principis, bonas artes, excellentiaque ingenia producere consvevit. Verum quam pauci et hac in parte laudem Philadelphi affectent, manifestum, et quidem nimium manifestum est. Quotus etenim quisque iam Principum reperitur, qui literas digno amore complectatur: literatosque benigne foveat, sustentet, honoribusque et praemiis ornet? Itaque cum regis Aegyptii tantam liberalitatem ac venerationem in doctos ab

facile invenietur, qui utiliora vitae, et publicae gubernationi commodiora praecepta tradat: quique dignior sit ut in manibus principum, et eorum qui Rempublicam gerunt, diligentius teratur, memoriaque circumferatur: quam hic ipse Aristeae, qui titulo quidem LXX Interpretum historiam de legis divinae translatione pollicetur, sed revera boni ac pii vereque Christiani principis solidam perfectamque institutionem complectitur, eique verae ac minime fallacis felicitatis viam ostendit. Laudatur a plerisque Xenophontis

apud suos cives et apud alios homines, quique apud se haberet rem valde utilem suis et aliarum terrarum civibus, quae faceret ad interpretationem legis divinae: propterea quod illa Hebraicis literis perscripta in membranis, apud ipsos Iudaeos extaret. Atque hanc quidem legationem studiose obivimus, ita ut inde acciperemus occasionem agendi cum rege de illis, qui ex Iudaea in Aegyptum traducti erant a patre regis, qui primum et civitate potitus est, et Aegyptum occupavit. Sunt quidem et haec digna quae tibi exponam, licet

apud ipsos Iudaeos extaret. Atque hanc quidem legationem studiose obivimus, ita ut inde acciperemus occasionem agendi cum rege de illis, qui ex Iudaea in Aegyptum traducti erant a patre regis, qui primum et civitate potitus est, et Aegyptum occupavit. Sunt quidem et haec digna quae tibi exponam, licet persuasum habeant te magis invitare nos ad gravitatem et mores exponendos illorum hominum, qui secundum sanctas degunt leges: id quod est praecipue instituti nostri, ita tibi exponere, ut rem totam cognoscas: quoniam

te illorum, quae putarem digna scitu, commentarios, quos consecuti sumus in eloquentissima Aegypto, ab eloquentissimis et praestantissimis de genere Iudaeorum sacerdotibus. Cum enim tu magno tenearis studio eorum quae menti prodesse possint, et rectum sit talia quidem maxime communicare cum omnibus similiter affectis: multo tamen magis tecum sunt communicanda, quae praeditus es genuina, et eadem mecum animi sententia et voluntate, non solum ex eo quia vere meus moribus es frater, ex sanguine et communi institutione, sed

in civitatem aut regionem, aut etiam aliis vendiderunt: similiter si qui vel ante aderant, vel postea sunt huc adducti ex Iudaeis, volumus, ut qui eos habent, illico dimittant a se liberos, et accipiant statim pro singulis corporibus drachmas viginti, milites quidem in distributione stipendiorum, alii vero de mensa regia. Nam arbitramur illos neque ex patris nostri voluntate, neque ut decet et aequum est captos fuisse: sed ex militari impetu et regionem vastatam, et Iudaeorum in Aegyptum traductionem

sex viros seniores: qui et honeste vitam peregerunt suam, et in legum peritia sunt exercitati, et interpretandi facultate pollent, ut in studio et tractatione rei magnae germana et consentiens eius veritas a pluribus eruta deprehendatur. Nam nos quidem ex hoc negocio peracto, arbitramur nobis magnam accessuram gloriam. Ablegavimus autem ad te Andream, praecipuum corporis nostri custodem, et Aristeam: viros apud nos magno in honore constitutos, qui tecum hac de re agant, et afferant tibi secum et in

quibus monstravimus etiam phialas, quas aureas viginti, et argenteas triginta misisti: crateras item quinque, et mensam super quam fierent oblationes, et sacra peragerentur: tum talenta centum pecuniae, ad conficienda alia quibus templum indigeret. Quae quidem attulerunt Andreas tibi charissimus, et Aristeas, viri honesti et boni, ac doctrina praestantes, tuaque conversatione ac iustitia per omnia digni. Qui etiam exposuerunt nobis omnia sibi abs te commissa: et a nobis vicissim cognoverunt, quae ad literas

Dathaeus. Ex undecima: Samuelus, Iosephus, Iudas, Ionathas, Chabeu, Dositheus. Ex duodecima: Isaelus, Ioannes, Theodosius, Arsamus, Abietes, Ezekielus. Hi omnes fuerunt numero duo et septuaginta. Atque haec quidem ad epistolam Regis sunt ita ab Eleazaro rescripta. Porro, ut promisi, explicabo etiam Munerum a rege missorum descriptio ornamenta et elaborationem munerum, quae varia et praestanti solertia

artifices in conficiendis singulis observaret, non potuit fieri ut illi per oscitantiam aliquid vel intermitterent, vel temere et perperam conficerent. Primum autem mensae confectionem exponam. Mensa aurea Hanc rex mole quidem valde magnam volebat extruere: sed cum iussisset interrogare illos qui Hierosolymis fuissent, quanta illa prior ibi foret, et illi indicassent modum, ipseque rursus quaesivisset an maiorem conficere deberet? ac quidem tum nonnulli ex sacerdotibus et aliis

aurea Hanc rex mole quidem valde magnam volebat extruere: sed cum iussisset interrogare illos qui Hierosolymis fuissent, quanta illa prior ibi foret, et illi indicassent modum, ipseque rursus quaesivisset an maiorem conficere deberet? ac quidem tum nonnulli ex sacerdotibus et aliis dixissent, nihil obstare: ipse dixit se paratum esse ad extruendam vel quintuplo maiorem, sed vereri ne ad ministeria inutilis fiat. nam se non hoc respicere, ut tantum a se oblata in templo persistat: sed iudicare

Sed dixit se aliam initurum rationem, ac curavit ut quamplurimum ingenii et artificiosae operae in eam conferretur. Nam ut erat ingenio solerti ad rerum formas et imagines concipiendas, omnia ipse accurate perpendendo, ad speciem venerandam excogitabat. Et quidem quae coelata debebant esse, illa iubebat facere quam speciosissime: quae vero plana et nullo coelo exornata, illis modum suum convenientem praecipiebat adhibere. hinc longitudine duorum cubitorum, altitudine autem unius et semis, eam extruebat, undique ex

quibus supra modum mirabile artificium torni ex tribus lateribus erat. nam figura triangulari erant, et a quaque parte formata ad eundem effectum dispositionis suae, ut in quamcunque partem verterentur, eandem aspicienti faciem praeberent: a parte quidem iuxta coronam, tractus ille qui in mensam tendebat, formam decentem habebat: sed ille qui foras spectabat, decentiorem, ut qui accommodatus esset ad contemplationem ac cedentium. Quia autem, ut diximus, forma triangularis erat operis in quamcunque partem

et coronae speciem referret. Nam laminam mensae, quam lata ea erat, adiunxerant solidam, et latitudine quatuor digitorum, ad pedes in eam inserendos, qui fibularum clausuris astringerentur, ut in utramvis partem erecta mensa, apta esset usui. Atque haec quidem in externa superficie mensae utrobique ad usum accommodata cernebantur. */*ὑπ αὐτῆς/ Supra ipsam autem conspicium meandrum fecerant, qui in medio haberet extantes lapides preciosos, ut pyliades,

reddebatur: ut accedentes ad contemplandum, non possent discedere, eo quod omnia splendore eorum illustrarentur, et quod in contemplatione magna inesset iucunditas, et ea condita varia quadam vi apparitionis et speciei ipsorum, dum contemplantes quidem decus aureorum craterarum sentirent perpetuam quandam voluptatem, cum admiratione animi assidue se ab una ad aliam artificii solertiam conferentis. Respicientibus ad argenteos, undique in oculos incurreret splendor, qui multo etiam magis caperet animos, et

circa decus et splendorem, non parum adhibebat curae et solicitudinis ad hoc suum institutum. Nam saepe omissis publicis occupationibus, studiose assidebat artificibus, ut illi perficerent omnia ut conveniret loco in quem illa opera missurus erat. unde quidem evenit, ut omnia essent absoluta honorifice, et pro dignitate tum regis mittentis, tum summi sacerdotis qui pręesset loco illi. Nam lapides et magnitudine conspicui, et numero multi, non pauciores quinque millibus adhibiti erant: tum artis solertia omnia

et compages partium earum inferiorum, et in munitionem super liminarium. Velum Velum item appensum erat, ad similitudinem ianuarum formatum, quod spectaculum quoddam iucundissimum, et quo nunquam facile satiari posses, praebebat: et quidem ideo pręcipue, quia a vento subintrante perpetuo movebatur, et quidem sinuatione ab imo usque ad summum, ob ventum a pavimento subintrantem. Descriptio altaris Altare etiam extructum erat apposite et ad locum illum, et hostias

Velum Velum item appensum erat, ad similitudinem ianuarum formatum, quod spectaculum quoddam iucundissimum, et quo nunquam facile satiari posses, praebebat: et quidem ideo pręcipue, quia a vento subintrante perpetuo movebatur, et quidem sinuatione ab imo usque ad summum, ob ventum a pavimento subintrantem. Descriptio altaris Altare etiam extructum erat apposite et ad locum illum, et hostias quae ibi igne consumerentur. Qua vero parte ascensus erat ad illud, ea

ob sanctos et religioni deditos viros, ut neminem attingerent, quem non liceat. Non temere autem illi primi conditores, civitatem hac convenienti amplitudinis dimensione condiderunt: sed sapienti hoc consilio fecerunt. Nam regio est ampla et bona. versus quidem Samaritas, et qua attingit Idumenaeos, magna ex parte est campestris: in nonnullis etiam aliis locis est montosa, ubi agricolatione et diligenti terrae elaboratione indiget. Sed fere sit, ut etiam hi cultores ob suam industriam et diligentiam,

industriam et diligentiam, abundantiam frugum habeant. ex quo sane sit, ut omnia excolantur: et ubique in regione sit magna fructuum affluentia. At vero quae civitates sunt amplae, et pacem foelicitatemque et affluentiam rerum habent, in illis evenit ut iuventus quidem floreat, regiones vero negligantur, omnibus ad hilaritatem animi intentis: cum ab ortu ipso naturę suae omnes homines ad voluptates sint praecipites et proni. Alexandria Aegypti urbs, deque eadem edictum id quod usu venit

ex montibus Arabiae vicinis prius metalla aeris et ferri fuisse eruta: quae postea, quo tempore Persae rerum potirentur, fuerunt intermissa: quia qui tum praeessent, culparent illa, ut inutilis et sumptuosi laboris, et per quae etiam regio posset perdi. Ac quidem haec ipsorum criminatio valuit: quia fere per potentiam illorum qui intenti iis erant, regio fuit perducta in alienas manus, cum illi inde in regionem nacti fuissent ingressum. Exposui ita strictim tibi, frater Philocrates, quae etiam de his commemoranda

unum solum esse Deum, et eius potentiam omnia pervadere, ita ut omnia sint ea repleta, nec ipsam lateat quicquam eorum quae in terra ab hominibus clam fiant: sed quaecunque quis vel iam faciat, vel post sit facturus, ea sint illi aperta. Quibus quidem ita accurate traditis, hoc demonstravit et effecit, ut si quis tantum cogitet de aliquo improbo facinore peragendo, nedum si id peregisset, sciret Deum id non latere: sicque in tota lege sua Dei maiestatem et potentiam illustravit. Hoc initio ita facto,

nostrae, et in primis cum timore Dei, qui semper et in omnibus negociis adesse debeat. Iubet praeterea et cubitum euntes, et de lecto surgentes, ex ista menti humanae incomprehensibili vicissitudine, et alteratione somni et quietis, considerare, et quidem diligenti animi contemplatione, motiones et vices ac successiones in operibus Dei. Ostendi ita tibi in expositione ungularum fissarum et ruminationis, praestantiam oraculi legitimi, de distinctione, delectu et memoria, ut videres non temere ista,

illi aegre post triginta dies in aulam admitterentur. Hos autem viros maiori iudicans honore dignos, et respiciens etiam ad excellentiam eius a quo missi essent, remotis qui viderentur debere abesse, deambulans expectabat, donec advenientes salutasset. Quos quidem ingressos cum muneribus missis, et variis pellibus, in quibus lex aureis literis lingua Iudaeorum perscripta erat, quarumque membranae mira arte elaboratae erant, et ita compositae ut oculis discerni non posset earum compositio, Rex ut vidit,

interrogavit: 1 QUOMODO regnum ad finem usque retinuerit extra lapsum et offensionem? Ad quod ille paululum cunctatus, respondit: Si in tota tua gubernatione imitatus fueris aequitatem et mansuetudinem Dei. nam dum ita indignos quidem prosequeris mansuetudine et longanimitate, dignos vero (quemadmodum par est) tractabis honorificentius et mitius, illos etiam de sua improbitate detrudes, et perduces ad poenitentiam eius. Hoc collaudato, proximum interrogabat:

hoc etiam consideraveris: Deum esse veritatis amatorem. Hoc etiam valde approbato, conversis oculis in sequentem, dixit ad eum: 13 QUAE esset doctrina, et qui fructus sapientiae? Ille respondit: Quemadmodum tu mala quidem recusas habere, bonis vero omnibus abundare cupis, sapienter egeris, si similiter affectum te erga subditos et delinquentes exhibueris, honestos vero et probos viros humanius et animo aequiori monueris. Nam Deus etiam in sua administratione omnes homines

fovet, et tu similiter feceris, nunquam impinges et delinques. Hoc etiam cum acclamatione approbato dixit ad sequentem: 17 QUIS esset finis, et quod officium regnandi? Ille dixit: Recte seipsum regere: et quidem ita nihil ex confidentia opum et gloriae concupisces, quod sit elatum et indecens, si sortem tuam diligenter perpenderis. Nam omnia tua ita tibi assunt tanquam nihil: et Deus vacat omni cupiditate plurium, et est aequus. quod etiam tu, ut homo, consideres:

Rex ubi putavit adesse tempus quaerendi aliquid ex illis, primum ex reliquis nondum interrogatis hac allocutus est interrogatione: 21 QUOD imperium esset optimum? Respondit: Sibi ipsi imperare, nec rapi ab affectibus suis. Nam hoc quidem est in natura omnium hominum, ut sint animis proni et inclinati ad aliquid prosequendum. et hinc vulgus fere putat se debere inclinari ad commessationes, potationes, et alias huius generis voluptates: Reges vere existimant, sibi pro suae potentiae et

dono Dei: quam tu etiam possides, et in ea omnia bona complecteris. Ad hęc amico admodum applausu edito, ad sequentem dixit: 28 QUOMODO offensione aliqua imminutam gloriam recuperare posset? Ille inquit: Tu quidem non potes labi et offendere quenquam, qui in omnes beneficia confers, unde germinat benevolentia: quae cum sit superior maximis armis, praestat maximum munimentum et praesidium. sed si qui solent delabi in offensas, illi ea quibus offendunt alios, non

QUID esset in primis gloriosum, et homine dignum? Ille dixit: colere et venerari Deum, non muneribus et sacris, sed animi puritate: et hoc sancto studio cogitandi et considerandi, ut omnia ab ipso creentur, et gubernentur secundum voluntatem suam. Ad quem quidem tu es animo et sententia tua perpetuo conformatus: sicut hoc licet facile omnes cognoscere ex illis quae egisti, et agis. Tum Rex maiore acclamatione comprobationis suę ipsos omnes prosequebatur: comprobantibus ipsos etiam aliis qui aderant, et praecipue

sugessisse legumlatori ad ferendas leges tales, in quibus salus hominum consistat. Approbato hoc, ad sequentem dixit: 36 QUAE esset cogitationis utilitas? Ille respondit: Si rem existimare volumus ex eventis, ut in adversa quidem fortuna una deiiciantur, affliganturque, pro magnitudine ipsorum mutuae cognationis (Quae cum fiunt, et gloria sequitur, et cognationis vinculum fit arctius. quoniam cognatio, benevolentia et beneficentia temperata, fit omnino indissolubilis:) in fortuna

gratiae et virtutis divinae. Hunc fassus recte dixisse, alium interrogabat: 42 QUOMODO amator patriae quis extiterit? Ille dixit: Si ita statuerit secum, honestum esse et vivere et mori domi: apud peregrinos vero, reputet egentes quidem contemni, divites vero male audire, tanquam ob turpitudinem aliquam exulent. Verum tu, Rex, si perges benefice tractare omnes, quemadmodum hoc diligenter facis, Deo contribuente tibi erga omnes tam benignam voluntatem, habeberis amator

facis, Deo contribuente tibi erga omnes tam benignam voluntatem, habeberis amator patriae. Hoc audito, ex eo qui sequebatur quaerebat: 43 QUOMODO quis cum uxore posset commode et consentienter in coniugio degere? Ille dixit: Hoc quidem certum est, genus muliebre esse confidens et animosum, et idoneum ad rem cunque velit efficiendam: ad haec, mutabile, ob consilii et sexus imbecilitatem naturalem: sed cum ratione et sana mente est tractandum, nec irritandum adversando ad contentionem. Ita

sapienter respondisse, dixit sequenti: 59 QUID conservet regnum? Ad haec respondit ille: Sollicita et diligens observatio et cura, ne a praefectis negociis expediendis, quid perperam agatur, et mali aliquid inferatur in subditos. quam quidem curam tu sedulo adhibes, Deo subministrante tibi animi cogitationes graves. Hoc confirmato, sequentem interrogabat: 60 QUID conservet gratiam et honorem? Ille dixit: Virtus, quę bona peragit opera, et quod viciosum est

cum tempus adesset, Rex primum ex reliquis ad interrogandum percunctabatur: 62 QUOMODO effecerit, ut non seducatur et decipiatur verbis aliorum? Ille inquit: Si expenderis et quis sit qui dicat, et quid dicat, et de quo dicat, et quidem longiori tempore eadem aliis modis sciscitando. Sed habere mentem celerem, et idoneam ad quaevis diiudicanda, qualem tu habes, hoc est praeclarum donum Dei. Applausu approbationis edito, alterum interrogabat:

privatis aliquem sibi eligant regem, an vero ex regia stirpe genitum? Ille inquit: Id est eligendum, quod est naturae gratum et exoptatum. Nam et ex regibus electi in gubernationem regni, adversus subditos inclementes et duri solent existere: et ex privatis, ac quidem multo magis, nonnulli et alia mala et paupertatem experti, cum ad imperia populorum fuerunt perducti, extiterunt intolerabiliores etiam impiis tyrannis. Sed, quemadmodum dixi, indoles ingenii, et natura proba, et humanitatis cultu exornata, idonea est ad

sua benignitate suggerente. Hoc etiam collaudato, postremum interrogabat: 72 QUID esset in Regia gubernatione maximum? Ad quod ille dixit: Ut subditi habeant perpetuam pacem, et celeriter consequantur in iudiciis ius suum. quę quidem tum fiunt, quando qui pręest imperio, est osor improborum, et proborum amator: ac maximi facit hoc, ut animam hominis conservet. Quemadmodum et tu maximum semper iudicasti scelus iniusticiam: iuste vero omnia gubernando, perpetuam tibi consecutus es

quibus opus foret, hortabatur eos ad interpretationem legis perficiendam. Illi autem rem aggressi, singula ex collationibus ad consonantiam elaborabant: et quod ita consonum et elaboratum erat, ut dignum esset descriptione, a Demetrio scripto excipiebatur. Ac quidem quotidie ad nonam usque horam in tali studio congregati erant: deinde discedebant ad curandum corpus, quibus omnia large suppeditabantur quae cupiebant, et praeter haec quotidie de illis quae regi apparabantur et his Dorotheus ex mandato regio

manus omnes conatus soleant expediri, ita pulchre et sancte omnia ad iusticiam referebant. In singulos ergo dies, sicut ante diximus, convenientes in locum illum amoenum, iucundumque et ob silentium et ob lucis claritatem, rem susceptam studebant perficere. Ac quidem ita cecidit, ut illa interpretatio eorum absolveretur diebus septuagintaduobus, perinde ac si data opera hoc ab illis factum fuisset. Legis interpretatio absoluta Absoluta autem interpretatione, Demetrius illam

vel auferendo. Quod recte fecerunt, ad hoc ut perpetuo conservarentur illa salva, et cum diuturnitate inviolata. Quae et ipsa cum essent Regi denunciata, valde est gavisus. Nam putabat ita praeclare suum institutum esse ad perpetuitatem confirmatum. Ac quidem cum ipsi omnia essent praelecta, valde admiratus est legislatoris mentem. Et ad ipsum Demetrium dixit: Quare nullus historicorum aut poetarum legis divinae mentionem fecerit Quare tanti operis nullus Historiographorum aut

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report