Your search found 6071 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 5939-5965:

quis et qualis sim. Natus sum a. d. Anno domini. Penzel ne navodi godinu rođenja. XVII. Novembris Dessaviae quae urbs nunc quidem ad circulum Saxoniae Superioris pertinet, ubi Slavonica lingua tota quanta quanta est, exulat, sed ubi ante septem octove secula, gens Soraborum Slavica late dominabat. Hinc quoad aborigines meos, Slavus ipse sum.

Cassium Lipsiae impressos, atque opusculum De arte Historica. Tandem dira necessitas coegit me Poloniam, quam fere ut patriam alteram amabam, relinquere, sedesque reculis meis in angulo quodam Silesiae quaerere ubi quidem Polonice, sed corrupte loquebantur, adeo ut dialectus illa Bohemicae linguae similior esset quam Polonicae. Ibi per triennium educationi nobilis cujusdam iuvenis praefui. Interea fama de me refertur Vindobonam et Birkenstokius, vir

conquiro, sed hactenus successu non adeo felici. Hörnerus transmisit mihi catalogum nonnulorum librorum lingua Croatica scriptorum, quos et omnes, cum pretium eorum exiguum sit, ad me mittendos iussi; sed miror inter omnes illos ne unam quidem grammaticam Croaticam esse, cum tamen in collectaneis meis inveniam grammaticam hujus linguae Zagrabiae 1767. a Relkovichio quodam editam esse. Grammatica Illyrica 1772. Vindobonae edita est, sed

Gratulor Noricorum provinciae, in quam delatus es Caesaris iussu. Et quidni gratuler? Ex quo enim Nicodemus Frischlinius, popularis pene tuus, et Schoenlebenius decesserunt, qui singulari erant Aemonae ornamento, nullum ego quidem in ea urbe novi virum ingenii tam exculti, ut tecum comparari possit. Sed venio ad humanissimam epistolam tuam, ex qua cum iucundum mihi fuit cognoscere omnem vitae, studiorumque tuorum rationem, tum longe illud iucundissimum te ad

de cetero omnia studia vostra, quorum desiderio in hac mortali vita non tenemur modo, sed trahimur, scientiae salutis, cujus summa est in Catholica Religione, postponi debent. Librum tuum De arte Historica eruditionibus haud quidem vulgaribus instructum legi non sine voluptate septem ferme abhinc annis, cum in Zagrabiensi Gymnasio humanitatem profiterer. Ex illo tempore cepi te tacito quodam amore complecti, fortunamque incusare, quae te mihi, ubi

amicitia, quem penes vos professoris rhetorices munere fungi arbitror. Inerant alia nonnulla, de quibus nunc certi dicere quid nequeo, cum per angustias temporis mihi minime liceat illarum epistolarum exemplum sumere, quas amicis quidem, minime vero reipublicae litterariae scribo. Nos vero Deus non adeo disjunxit, ut hanc sive veredariorum, sive pueruli mei incuriam non aequo animo pati, eamque brevi temporis intervallo resarcire possimus: sed Lipsiam

doctissimis non adeo ingratam fore. Multi mihi etenim multa scripsere a Constantinopoli inde, (vero loquor, nec hyperbolice) usque ad Pades. Tomus primus earum epistolarum, qui sex priores alphabeti litteras complectitur, prodibit ut quidem spero, intra hujus, quod nunc incepimus anni spatium, sed hoc non solum θεῶν ἐν γούνασι κεῖται, Homer, Ilijada, 17,

Ecce iterum Crispinus! Juvenal, Saturae, IV,1. Binas tibi scripsi, ex quo ultimas tuas, ipso Adami die scriptas accepi. Ab illo tempore ne γρῦ quidem abs te, nec audire nec videre licuit, et tamen libros te transmissurum spoponderas. Interea euntne, amabo, litterae meae? Quod si hoc fuisset, ecce, jam tertia scribo vice, annuncioque paratum me esse ad libros, quos tu tam generose

fuisset, ecce, jam tertia scribo vice, annuncioque paratum me esse ad libros, quos tu tam generose promisisti, accipiendos. Fac modo adveniant, (scis enim vetus istud dicterium, quo eum bis donasse ajmus, qui cito donavit) id quod, ut ego quidem spero, facillime nunc instantibus nundinis fieri poterit. Ultimis meis σκιαγραφίαν ephemeridum litterariarum a me edendarum subjunxeram. Quaeso advenitne recte illa qua adumbrata ista erat plagula?

promittito meo nomine, me nunquam illi eo officiorum genere, quo utilis esse possem, defore. Blaskovichio, cujus Historiae tamen I modo tomum accepi, ipse scripsi, teque virum humanissimum rogo, atque obtestor, digneris non quidem tabellarius, sed patronus mearum litterarum esse. Erant enim in ejus Historia Illyrica nonnulla, de quibus subsumebam illi non ingratum fore, si unum, alterumve ipsi communicare. Idem valet de P. Katanchichio, qui me

quo magis gaudeo quam complecti queam. Blaskovichio litteras, Mikoczyo vero salutem ipse tuli. Huic meas legendas tradidi, quas cum legisset, ad me conversus mandavit suis te verbis quam diligentissime salutarem. Id quod ego perlibenter quidem facio cum illius, tum tua, tum vero etiam mea caussa. Katanchichius Pestinum mense Julio evocatus est. Ibi Bibliotheca et Numophylacio Academico praefectus campum habet satis magnum, in quo excurrere possit ejus ingenium et

protrahens in lucem Horacije, Carmina, I, 9, 5-8. facile tempus idque commodum nanciscor confabulandi cum amicis. Verum quidem est munus professorium nec triste, nec horridum adeo esse, ut quantulamcumque otii nostri particulam arroganter sibi vindicet. Impius in Augustum forem, si praefracta adeo frons esset, quae talia dicenti non erubesceret. Attamen

II, 18, 15. , ac tandem nihil fiat. De Gothis candide, et ut sentio, agam, licet hic strictim meam modo sententiam enunciare possim, quam justa argumentationum serie fulcire, res non quidem altioris indaginis. Nam inter Gothos habito, ast majoris otii foret. Ut ab Herodoto totius historiae patre incipiam, penes eum invenio Tÿragetas, circa Danastris, et Massagetas, circa Gihunis ostia.

α) Getae, quibus iam limites descripsi, β) Celtae, versus occidentem longe lateque per totam Hispaniam, Galliam, Italiamque, Germaniamque habitabant, nec his populis ulla, ne minima quidem loquela cum Getis similitudo, γ) Esthones quos Quenos Islandi appellant, habitabant ibi ubi nunc Suecia etc. Victi a victricibus Getarum armis usque ad intima Maris Glacialis

iis blateravi, ut majora, amplioraque nec charta spacium, nec praescripti litteris limites caperent. Satisfaciam igitur pro virili quaestionibus tuis, et iam ad ea epistolii tui capita veniam, quae tacendo praeterisse recordor. Ac primo quidem de nummis deliciis meis. In media Germania, (vel si Graece mavis, ut tanto facilius barbarorum patriam agnoscas) ἐν μέσῳ τῆς Κελτικῆς, numquam hujus generis cimelia videram, nisi

sum, qui praeter ingens Naturalis Historiae Musaeum, comparaverat sibi nummos nonnullos antiquos, quorum numerus ad trecenos adscendere potuit. Possessor hujus Musaei Historiae Naturalis satis peritus, ne γρῦ quidem de antiquitatibus sciverat. Eratque nemo tunc temporis Cracoviae, qui vel unum in Vespasiani τύπῳ apicem legere potuisset. Me igitur adiit decanus jussitque ut suos sibi nummos disponerem, legerem,

Praesens aes meum ad millenarium numerum excrevit. Noli tamen in eo certum quendam scopum, integritatem aliquam exspectare. Collegi nummos non ut volui, sed ut potui. Attamen in argento ditissimus sum Antoninorum, de quibus vix ac ne vix quidem unus mihi defuerit annus, in aere Constantinus regnat, cum familia ejus, et Valentiniani, quos adhuc nondum satis dignoscere posse, ingenue sed cum pudore fateor. Habeo Vetranionem quem meae collectionis rarissimum

vero noster Kornius, homo honestissimus, providebit de occasione atque tunc catalogum addam quoque specimen Catalogi critici, quem scribere incepi, et de quo candidum sincerumque tuum judicium sine felle quidem ut par est, sed etiam sine ullis verborum lenociniis expecto. Amabo, Dombajus vester qualis homo est? Ego illum nonnulla de rebus Slavicis, hoc est de iis Slavicae linguae dialectis quaesivi, quae in provinciis

solvam, libens solvam, lubens, et animo quam gratissimo. Tu igitur, miser, perfidia puelluli perdidissimi numismata, ego his feriis ratione 50 florenorum sphaerarum par emeram. Puer admota nimis prope lucerna non quidem cremavit earum unam, attamen foede maculavit. Katanchichii epistolas avide exspecto, non quidem ab officio ejus, (nam si par pari referre vult, non intra anni spatium respondere debet) sed ab ejus humanitate, adjiciet forsitan

perfidia puelluli perdidissimi numismata, ego his feriis ratione 50 florenorum sphaerarum par emeram. Puer admota nimis prope lucerna non quidem cremavit earum unam, attamen foede maculavit. Katanchichii epistolas avide exspecto, non quidem ab officio ejus, (nam si par pari referre vult, non intra anni spatium respondere debet) sed ab ejus humanitate, adjiciet forsitan etiam specimen suum, ut iam aliis opusculis facere non dubitavit. Fac si potest fieri, ut

Tu vero, dulcissime rerum, ecquid agis, aut potius quidnam frigidissimis hisce diebus egisti, ubi omnis truculenti boreae vis miserae incubuit Carnioliae? Oblitus tandem prorsus mei es, ita ut ne γρῦ quidem ad ea rescripseris, quae ego optima mente, at fasius forsan, quam par erat, scripseram? Oblitus tandem librorum, quos mihi destinatos, penes se esse insinuaveras? Ast ego non credulus illis. Frigus dissolvens, largius

pergunt, irritati cultarum nationum morem. In tanto armorum strepitu, qui per omnem late Europam exauditur et hoc praesertim tempore, bonis artibus adverso, non deesse nobis, qui de litteris bene mereri velint, est, cur gratuleris. Certe quidem initio multa timui. Cum enim, ut recte nosti, Pannones haud minus vestium cultu, ac varietate linguae inter se differant, censebam ad lucubrandum ejusmodi lexicon non unius hominis, sed plurium consiliis, labore, ac studio opus

Hic litterae frigent. Sacerdos quidam iunior ex iis, quos capellanos vocant, ab initio hujus anni publici iuris facere coepit, ephemerides lingua Carniolica conscriptas, quae res, an optatum successum habitura sit, valde quidem dubito. Amabo Antonius Bernolak, an idioma Croaticum prorsus omissurus? Quantum ego quidem intelligo linguae Carnioliae est valde affine, sed tamen discrepat, aut prorsus fallor, in multis vocabulis aeque ac idiotismis

iuris facere coepit, ephemerides lingua Carniolica conscriptas, quae res, an optatum successum habitura sit, valde quidem dubito. Amabo Antonius Bernolak, an idioma Croaticum prorsus omissurus? Quantum ego quidem intelligo linguae Carnioliae est valde affine, sed tamen discrepat, aut prorsus fallor, in multis vocabulis aeque ac idiotismis et quod linguam Slavicam attinet, qua Hungari utuntur, et quae tota Bohemica est, ab illa magis adhuc

Litter: Helmst) haud tamen sua laude caret. In Bernolakii opus judex sedere, antequam exeat, non audeo, neque illud comparare volo. Didici tandem damno meo sapere. Saepe redemisse me paenituit librum, quem praestitisset ne emere quidem. Et Tu id ipsum ex plagula, ad te missa, videris mihi non obscure indicasse. Caeterum editum opus citius tibi curabimus. Linguae Slavicae dialecti sunt plurimae. Croaticam autem Carniolicae et Russicae

versionum, editionumque Biblicarum, quas tenuis mea suppelex litteraria servat. Doleo scruta te, ne carbones dicam, inventurum, ubi thesauros speraveras. Sed qui possem, rogo Te, dives esse librorum, qui octuogesimo nono anno, ne unicum quidem possidebam, et qui per septem hos annos numquam ea usus sum conditione, per quam mihi coemere libros licuisset, iis potissimum, quos fors mihi objecit, contentus? Videbis inibi bina exempla versionis Bibliorum Venedicae,

aliqua divinorum librorum mansisse. Atque ita se res habent. Statim enim post Lutheri obitum, vel eo adhuc vivente, particellae nonnullae Sanctorum Pandectarum Venedico sermone reddita typis evulgata sunt. Quarum nullam possideo, ne vidi quidem, memini tamen Baumgartenium, quem nunc adire non licet, nonnullas earum in notitiis, quas de bibliotheca Hallensi dedit, summa fide descripsisse. Sumptibus tandem auspiciisque comitis Iersdorfii, quae

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report