Your search found 2310 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 2113-2171:

sunt. Verum cum haec plerumque sint necessaria, pro florentibus iam Germanicis Fabricis materialia, Hungaria vero his adhuc destituatur, hac quoque in re Germanicarum potissimum Fabricarum rationem habitam fuisse satis apparet. Quoad Transitum Relate ad Transitum aequalia quidem et in Germanico et in Hungarico Vectigali Portoria defixa sunt, nulli

ut dependendum a Domesticis Mercatoribus Tricesimale Portorium pro conflando ad varias Regni necessitates Fundo Publico deserviat. Verum Institutum hoc paulo post intercidisse Sigismundi Decr. 2. Articulo 17 satis testatur. Adhuc ante Mathiam 1um praeter Lucrum Camerae quod Regium immediate Aerarium respiciebat, conflandum e Taxa iam medii iam unius floreni fundum publicum necessitas durante bello

Anno 1635. Articulo 1. §.5. auctum in florenum 1. denarios 20. Tricesimale Portorium pro Fundo exolvendi veteranni Confiniarii militis Constitutum fuit, fundumque hunc ultra 1681 perdurasse art. 15 Diaetae eiusdem anni satis ostendit. Anno 1781. cum fundus hic necessitatibus Bellicis iam non sufficeret, prater certam Summam Draskovichianam a Sale quidem Hungarico si terra devehatur unius, si vero

seu mulctarum iudicialium parte fruebantur. 1546.o 31. et 1609.o 75, excisis 1550. Articulo 31o tenuibus licet Stipendiis, haec non ad alium, quam contributionis Colonorum fundum assignata fuisse, Continuatus postea usus satis ostendit. Haec est enim vera sic dictae postea Cassae domesticae origo. Idem in Civitatibus evenisse tuto statui potest. Postquam 1723. stabilita insuper et Politica et Iuridica Dicasteria erecta

Interusuria Fundi huius, nisi Capitale per accreturum aliquot annorum Interusurium augeatur, nec soli ultimae rubricae suffectura vel ex iis, quae §o 74. de actuali Navigationis Fluviorum horum Statu dicta sunt, satis apparet, ut autem Capitale ipsum expendatur, Augustae Fundatricis menti congruere haud videtur. Caeterum Interusuria illorum Cassae huius Capitalium, quae quoad privatos elocata sunt, a tempore factae, quo

has Cassas influxit, deinde a Cassa hac assignati sunt pro Convictu Zagrabiensi annui 1661 floreni quae quidem errogatio ad nullam ê defixis per Augustam Fundatricem titulum reduci potest. Ex Omnibus autem his satis apparet, Cassas has non qua Fundum Publicum sed qua affixam tribus Comitatibus particularem fundationem considerari debere. Notae 1. haec

erat, cum Ladislaum Lezcincky mortuo Augusto 2‑o rege Poloniae voluerint trono Polonico intrudere contra Caroli 6‑i et Annae Czarissae Russiae factionem, qui Augustum 3‑um electorem Saxoniae voluerunt, et reipsa etiam Augustus factus est rex Poloniae; imperator ergo in Italia satis resistere non potuit, cum etiam in Polonia fuerit distractus; hinc regnum Neapolitanum et Siciliam occupaverunt Hispani; interim videns se non sufficere, et ut post obitum suum filiae regnum pacatum relinqueret, tulit sacrificium hostibus suis, nempe regnum Neapolitanum et

etiam hunc assellum ademerunt ei. 3 Circa rem literariam bonas ordinationes effecit Josephus; anno 1777. decessit, postquam solatium haeredum nactus fuisset ex sua filia; imo etiam nepoti suo Francisco copulavit cum juniore filia sua Maria Beatrice, sed satis inconsulte; nam Maria fuit multo senior marito suo, hinc sterile mansit matrimonium; defuncto Josepho successit eius filia Francisca excluso fratre regis; interim maritus Petrus titulum regis gessit; floruit bellum his temporibus inter Anglos et colonistas Americanos, hoc

ex caetera Gallia ejecerunt, fundaruntque celebre regnum Francicum, quod et modo floret. 4 Etiam imperium Francicum diversos vicissitudines subivit, initio quidem valde crevit eorum potestas sub prima stirpe regnante Merovea, dein per divisiones provinciarum satis debilitati sunt, donec iterum Carolus Magnus conjuctis omnibus provinciis mirum in modum auxisset provincias suas; post Carolum rursus facta est divisio; Ludovicus enim primus filius Caroli incidit cum filiis suis tribus in altercationem, et post eius mortem facta est

fuit comiti Hugoni de La Marche; haec familia comitum Marcanorum conjuncta fuit sanguine cum aula Parisina, offensa ergo etiam aula Gallicana fuit per has nuptias; comes ergo Marcanus se conjunxit cum Arthuro, et ipsis se etiam Philippus adjunxit rex; verum et hoc bellum feliciter satis gessit Iohannes, imo 1202-o solemnem victoriam retulit de foederatis ad Rotomagium, in quo conflictu Artur una cum sorore sua Eleonora captus est; Artur paucos post dies decessit in carceribus, non sine suspicione violentis mortis, Eleonora vero diu adhuc vixit in carceribus

maritus Annae, cum quo 6 proles genuit quidem Anna, sed omnes emortuae sunt; post mortem mariti Anna voluisset multas mutationes in Anglia facere, sed obfuit ei factio Vihgs, quae propugnabat jura et libertates; factio vero Doris assistabat regiae potestati, eamque propugnabat; satis tamen Toris his temporibus potentior erat alia, hinc effectum est ut regina multos amoverit ex consilio qui erant de factione Vihgs, in ipsa electione membrorum parlamenti factio Toris regnabat, suppressis aliis. 5 Effectus huius mutationis fuit quod

est assuetus; ad alendos decrepitos optimae sunt dispositiones, acquirunt pensiones et ubicunque vivere possunt; qui agnatos non habent in urbe Schelsea simul aluntur. 4.1 Magna Brittannia arces exiguas aut nullas habet, est enim insula, proin satis natura munita contra exteros, sed praesidiorum loco habet litora et portus insigniter munitos. 2 Id ipsum de Hybernia verum est; Edinburgi tamen arx munitissima habetur; et in limitibus Scotiae superioris hoc saeculo aliquae citadelae positae sunt contra

in Scotia a tempore unionis. 3 In Hybernia eadem est regiminis ratio quae in Anglia; habet Hybernia rectorem nomine regis, et etiam vice-rex apellatur, seu LordLieutinant. 7.1 Hybernia tamen ut provincia vi armorum subjecta satis coarctatur. 2 Reliquae provinciae subjectae Angliae reguntur ad normam Angliae per suos gubernatores, excepto promontorio Gybraltar, quod Hispanico regitur modo, et excepta Granada, in qua consuetudines et leges Gallicanae retentae sunt, a quibus

Universim monetae Hispanicae spectato valore interno valde sunt malae; differt enim vehementer valor externus ab interno. 2 Anno '750. edita est lex publica qua evectio omnis auri et argenti prohibita est, sed satis ridicule; vidimus enim bilancem evectionis et invectionis esse ut 5:1; stante hac bilanca impossibile est hanc legem observare, imo ea obest commercio; tandem legem hanc interpretati sunt ad purum et crudum aurum et argentum. § 10

potius sufferenda, tolerantia inducenda, populus ad saniora et priora religionis principia reducendus, superstitio exstirpanda; classis et exercitus campestris meliorem formam deposceret quoque, amicitia cum exteris colatur, praesertim cum Hispanis contra quos nunquam semper satis tuti erunt, ipsis Magnae Brittaniae amicitiam conservare studeant, hi enim ipsis auxilio esse poterunt semper contra Hispanos et Gallos; ceterae gentes magis indifferentes sunt intuitu Portugallorum, amicitiam tamen cum illis medio Magnae Brittanniae conservare suadebit

decus in pristinum revocaretur. Gregorio data est gloria divinum inchoasse opus, vobis vero reservata perfecisse. Debilia pro vestri animi magnitudine ac praestantia roborastis, diruta reparastis, dispersa collegistis. Vestra laus, si modo Benedicti alumnorum institutioni ac commodis est satis cumulate provisum: sapientissimos enim viros, ut ii omnium facultatum genere imbuerentur, avocastis consultissime et avocandos decrevistis. Per vos igitur composita Melitensis congregatio tuta et imposterum per vos patrocinata ac defensa conquiescat. Quid enim hoc utilius ipsi Congregationi

inter tantam rerum copiam parvo fuisse contentum, ne quid imposterum non jam sibi, sed reparatae congregationis commodo defuturum paeniteret; ipse enim se suamque operam ejus utilitatibus devoverat. Quid ergo, si ipse satis in illius tantum opulentia ditabatur? Recordamini quam exiguos multis abhinc annis archiepiscopales redditus a praedecessoribus receperit; quanto dehinc successoribus suppeditaverit, sedulo propendite. Sterilitate jam pene defecerant, nunc per Gregorium ubertate agluunt. Praedia neglecta ac

edidit, quam vellem videre. Huc etiam pertinet Blaskovich, edito immortali opere De Republica Andautonia. Rimski municipij kod Šćitarjeva. Sed ohe, vir summum reverende, iam satis est! Exposui liberrime omnia mea desideria, tu pro favore, atque amicitia tua, fac ut illis fiat satis; ast memento nummos mihi deesse, nec omnia, quae volo, emere posse. Fac igitur ut pretia quam minima indices. Erit praeterea unus,

Republica Andautonia. Rimski municipij kod Šćitarjeva. Sed ohe, vir summum reverende, iam satis est! Exposui liberrime omnia mea desideria, tu pro favore, atque amicitia tua, fac ut illis fiat satis; ast memento nummos mihi deesse, nec omnia, quae volo, emere posse. Fac igitur ut pretia quam minima indices. Erit praeterea unus, alterve, qui tuum sequendum exemplum, meque munusculo aliquo litterario beandum putabit. Ceterum rogo,

Utique vero statim ubi per occupationes licuit, scripsi, gratias egi, quas tibi debeo maximas, pro oblata mihi ultro amicitia, commercioque litterario, quod inter nos perpetuum fore censeo. Immista erant alia nonnulla, de quibus nunc satis recte decernere nequeo. Inerant preces, ni fallor, ut per tuam benevolentiam aditus mihi pateret ad doctorum Slavorum, Croatorum, Dalmatorum scrinia mirum enim in modum hoc eruditionis genere delector, quod nomen sibi

minutiora lingua vestra vernacula scripta. Scis vero quanto desiderio vestrae linguae propius noscendae flagraverim. Tua benevolentia atque aliquali expensa mea, desiderio meo nunc prorsus satisfactum est. Possideo libros Croaticos quot satis homini qui integram bibliothecam Croaticam nec formare potest, nec si posset, cuperet. Unum est, quod doleo, inter tot libros Croaticos me nec grammaticam nec dictionarium ejus linguae possidere. Si adipisci possem, insuper aliquid

verbis quam diligentissime salutarem. Id quod ego perlibenter quidem facio cum illius, tum tua, tum vero etiam mea caussa. Katanchichius Pestinum mense Julio evocatus est. Ibi Bibliotheca et Numophylacio Academico praefectus campum habet satis magnum, in quo excurrere possit ejus ingenium et industria. Homo fortunam sibi suam finxit. Itaque tardius accipiet litteras Tuas. C. Szechenyius Zagrabiae cum esset, non solum me invisit, sed de libris meis, quos percupido

non leve illorum accepi detrimentum. Sunt, qui autument servuli perfidia, qui ut auro et argento, quod saepe rogantorum amicorum patere observavit, potiretur perscrutatus arculam, cui confidi, etiam aenea rapuit ad se, profugit. Neque hoc satis. Lucernae, sigilla, claves, aliaque antiquitatis monumenta, a me Sisciae inter rudera ipsa obruta, manu veluti porrecta, in lucem extracta, et domi mea ad curiosorum oblectationem collocata, eodem illo tempore periere. Sed ad Te

Getarum. Novi Hungaros Magÿar se scribere, Madschar appellitare, secuti nimirum alphabetum Arabicum, ubi g et dsch uno modo puncto diacritico discernuntur. Sed ohe iam satis est! Amabo, reddidistine litteras meas Mauro (Dombajum intelligo). Nam earum litterarum mihi interest, siquidem iis incluseram ἀποσπάσματα quaedam Arabica ἀνέκδοτα, quae perdere

solet, maxima pars vel eorum qui discunt, vel eorum qui docent non tam utuntur, quam abutuntur. Ego vero, caput jucundissimum, non abutor otio quod nactus sum, sed id respondendis litteris tuis impendam, ad quas memini me ultimis meis non satis accurate respondisse. Occasionem enim arripiens de Gothis tot, tantaque de iis blateravi, ut majora, amplioraque nec charta spacium, nec praescripti litteris limites caperent. Satisfaciam igitur pro virili quaestionibus tuis, et iam

receptus, ad convictum decani Cracoviensis admissus sum, qui praeter ingens Naturalis Historiae Musaeum, comparaverat sibi nummos nonnullos antiquos, quorum numerus ad trecenos adscendere potuit. Possessor hujus Musaei Historiae Naturalis satis peritus, ne γρῦ quidem de antiquitatibus sciverat. Eratque nemo tunc temporis Cracoviae, qui vel unum in Vespasiani τύπῳ apicem legere potuisset. Me igitur adiit decanus jussitque ut

Me igitur adiit decanus jussitque ut suos sibi nummos disponerem, legerem, describerem, explicarem. Feci hoc ut potui, et, siquidem libris adjutus, praeviaque aliqua historiae antiquitatisque notitia instructus, ut credere audeo, non satis infeliciter. Hoc primum meum tÿrocinium fuit, quod in re nummaria posui, similis tunc prorsus eunuchis, qui lustrant, examinant, iudicant feminas, quas ipsi tamen non habent. Sic ego omnino destituebar nummis. Nec Silesia, ubi

Collegi nummos non ut volui, sed ut potui. Attamen in argento ditissimus sum Antoninorum, de quibus vix ac ne vix quidem unus mihi defuerit annus, in aere Constantinus regnat, cum familia ejus, et Valentiniani, quos adhuc nondum satis dignoscere posse, ingenue sed cum pudore fateor. Habeo Vetranionem quem meae collectionis rarissimum puto atque de tyrannis Tetricum, Posthumum aliumque adhuc, qui nunc

mihi tuis litteris II. Kal. Jan. scriptis nihil fuisse gratius. Tuae scilicet in me voluntatis declarationem, et vota veluti strenae loco accepi. Id quod a me jure quodam tuo exigis, cum se occasio dederit, diligentissime curabo. Sed haec satis. Vale Zagrabiae VII. Id. Jan: MDCCXCVII. Abrahamus Jacobus Penzel

id explica.
MAT. Viro locata cum fuissem diviti,
Fortunae at ipsa tenuis, ille cyclade
Me aurata operuit, ille gemmis dexteram
15   Ornavit, ut qui me foris videt, hic satis
Putet beatam; at si domi quo vivimus
Pacto... Monile foeminam heic interloqui:
Ne plura narres, sed viro da crimini
Quod strangularis, non monili gemmeo.

Permulta mites adsequuntur commoda.
Enixa foetus cum gemellos debilis
Fuisset Agna, se duobus impotem
Enutriendis lacte cognovit suo.
5  Dissimilis inerat indoles; mitissimus
Hic quippe moribus, alter impudentior,
Lactabat ambos sedula; at neuter satis
Cum lactis inde sugeret, nutricibus
Hos uti et aliis, ut bene sit, oportuit.
10  Miti invenire perfacilis labor fuit:
Frustra requirit alter; hinc moestissimus
Hoc, quod sibi tum accidebat, infortunio
Matrem rogabat: quaeso, cur accedere

caedibusque vivere!
Quid bile pectus aestuat tanta tibi,
Mures ut avidus insequaris helluo?
Non sat, quae herilis affatim dantur tibi
Mensae esculenta? Non beatum te satis
10  Opibus abundans, quam incolis, facit domus?
Ad dicta Feles nil moveri; at talibus,
Ut murem adedit, rusticum refellere.
Vocas quod animal indolis me

in Stygias. 14. Ad Dei Filium cruci affixum
1.14.1  Ista quis inflixit saevus tibi vulnera? Parce,
1.14.2   Parce loqui. Nosco jam satis auctor opus. 15. Ad eumdem
1.15.1  Ten', mea vita, istos pro me perferre labores!
1.15.2   Tene meum tali caede piare

aetas, durum vel juveni, renuit. 16. Ad Lycorin. Foeminam non modo a probro, sed etiam a suspicione probri abesse oportere.
3.16.1  Expertem probri non est satis esse, Lycori;
3.16.2   Suspecta est probri foemina si qua, mala est.
3.16.3  Est bona, quam, si quis culparit, fama tuetur,
3.16.4   Vitaque laudatis moribus acta tegit.

illa;
3.65.12   Forma, color, vultus et lepidi capiunt. 66. Ad Polam, de adversa fama vitanda.
3.66.1  Ut reor, es; verum non est satis esse pudicam,
3.66.2   Quod non es, vulgo si videare tamen.
3.66.3  Non res una etenim, mens et tibi conscia probri,
3.66.4   Foemineum perdit fama sed ipsa decus.

Multa legis, melior nec fis, Levine, medullas
3.86.2  Urit adhuc geminis dirus amor facibus.
3.86.3  Ira furens tumido fervet sub pectore, gliscit
3.86.4   Nullis laeta satis plausibus ambitio.
3.86.5  Quo vigiles abeunt curae? Quo tanta supellex
3.86.6   Doctrinae, frustra quam tibi, stulte, paras?
3.86.7  Ni purgent animum, quae discimus, otia

Est medius, mire qui placet, ille sapor. 148. Ad Cinnam.
3.148.1  Cinna, manus cohibe: teneras ne attinge puellas;
3.148.2  Non satis Idalio vel procul igne nocent? 149. Ad Pollam. De Cinna.
3.149.1  Cinnam Polla pati potis es pudibunda protervum,
3.149.2   Te

Te mulcet blandis cum toties manibus?
3.149.3  Id juveni de te liceat? Nec comprimis ausus?
3.149.4   Nec famae saltem consulis ipsa tuae?
3.149.5  Quippe aliquis, nondum satis es cui cognita, quod fit,
3.149.6   Turpiter id fieri te tibi velle, putat. 150. De Varo specie, quam re meliori.

3.177.2   Quantumvis parvo tangor ab officio.
3.177.3  Nec quid contulerit, nec quanta juverit in re,
3.177.4   Quaero, sed fuerit quam memor ille mei.
3.177.5  Hoc satis est: alius penset sua commoda, longae
3.177.6   Fructus amicitiae sit mihi solus amor,
3.177.7  Cujus, ne possit spes me irrita fallere, certum
3.177.8   Saepe habeo tenui

3.180.3  Nil opus est aliud; novi et te, Batte, tuamque
3.180.4   Odi, atque aversor sanus amicitiam. 181. In Glauciam. Paucis contentus, satis dives. In Glauciam. Paucis contentum, satis divitem esse. Krša
3.181.1  Cellula parva mihi satis est, attritaque vestis,

3.180.4   Odi, atque aversor sanus amicitiam. 181. In Glauciam. Paucis contentus, satis dives. In Glauciam. Paucis contentum, satis divitem esse. Krša
3.181.1  Cellula parva mihi satis est, attritaque vestis,
3.181.2   Et tenuis facili mensa parata dape.

181. In Glauciam. Paucis contentus, satis dives. In Glauciam. Paucis contentum, satis divitem esse. Krša
3.181.1  Cellula parva mihi satis est, attritaque vestis,
3.181.2   Et tenuis facili mensa parata dape.
3.181.3  Cui satis haec possum dites videre, tuamque,
3.181.4   Glaucia, stultitiam et grande

Krša
3.181.1  Cellula parva mihi satis est, attritaque vestis,
3.181.2   Et tenuis facili mensa parata dape.
3.181.3  Cui satis haec possum dites videre, tuamque,
3.181.4   Glaucia, stultitiam et grande supercilium. 182. Hominis desiderium nil praeter Deum explere potest.

3.181.4   Glaucia, stultitiam et grande supercilium. 182. Hominis desiderium nil praeter Deum explere potest.
3.182.1  Nullo laeta bono satis est, quo denique parto,
3.182.2   Mens aliquid cernit, quod velit, ulterius.
3.182.3  Hoc tibi si memori defiges pectore, Tulle,
3.182.4   (Heu Tulle, usque favet cui bona

fatuo vultu non placet ipsa Venus. 188. [187.] Monitum ad senes.
3.188.1  Qui senuit, nulli jucundus postulet esse,
3.188.2   Hoc satis est, nulli si queat esse gravis. 189. [188.] Ad Aulum nimium sibi, nihil amicis consulentem.
3.189.1  Ne tibi quid noceas, dum consulis, Aule, sodali,

ego sed prudens dici minus, atque sodali
3.189.4   Ipse mei oblitus consuluisse meo.
3.189.5  Qui nimium cavet usque sibi consultus, amico
3.189.6   Improbus interdum non cavet ille satis. 190. [189.] Ad Aulum, ut alios juvet, quin tamen noceat sibi.
3.190.1  Qui sibi obest sapiens, frustra sapit. Aule, juvato

esse debere suam conscientiam, quam omnium laudes (ex Cic.). Krša
3.306.1  Quid narret vulgus mendax, quid fama loquatur,
3.306.2   Quaerat is, ad speciem cui satis esse bono est.
3.306.3  Vir bonus haud placeat multis, nec laude relata
3.306.4   Gaudeat, ipse sibi conscius at merita.

3.307.7  Hanc miseri scimus: nec curae est omnibus unum,
3.307.8   Extremos unum quod fugiet cineres! 308. Paucis contentus, satis dives. Paucis contentum, satis divitem esse. Krša
3.308.1  Parva domus, vilis mihi vestis, parcaque mensa est.

est omnibus unum,
3.307.8   Extremos unum quod fugiet cineres! 308. Paucis contentus, satis dives. Paucis contentum, satis divitem esse. Krša
3.308.1  Parva domus, vilis mihi vestis, parcaque mensa est.
3.308.2   Id satis est; reges divitiis supero.

Paucis contentum, satis divitem esse. Krša
3.308.1  Parva domus, vilis mihi vestis, parcaque mensa est.
3.308.2   Id satis est; reges divitiis supero.
3.308.3  Multa illis desunt: aliquid mihi semper abundat:
3.308.4   Multa illi; sanus nil cupio esse mihi.

Jam prope lapsurae vilia tecta domus.
3.327.5  Haec tu, Quinte, doles: doleo magis ipse, quod aequa
3.327.6   Mente cares, tibi quod re minor est animus.
3.327.7  Crede mihi, satis est dives, satis ille beatus,
3.327.8   Cui satis est parvo sub Lare quidquid habet.
3.327.9  Cerne, bonus vivat quam laeta mente Nearchus,
3.327.10  Ad sua dum niveas pascua

lapsurae vilia tecta domus.
3.327.5  Haec tu, Quinte, doles: doleo magis ipse, quod aequa
3.327.6   Mente cares, tibi quod re minor est animus.
3.327.7  Crede mihi, satis est dives, satis ille beatus,
3.327.8   Cui satis est parvo sub Lare quidquid habet.
3.327.9  Cerne, bonus vivat quam laeta mente Nearchus,
3.327.10  Ad sua dum niveas pascua ducit oves

tu, Quinte, doles: doleo magis ipse, quod aequa
3.327.6   Mente cares, tibi quod re minor est animus.
3.327.7  Crede mihi, satis est dives, satis ille beatus,
3.327.8   Cui satis est parvo sub Lare quidquid habet.
3.327.9  Cerne, bonus vivat quam laeta mente Nearchus,
3.327.10  Ad sua dum niveas pascua ducit oves

Stayada magno quid factum? Vivit? Haberi
4.16.4   Pastorum coetu pergit in Arcadico?
4.16.5  Illum etiam priscis reris, Thysille, minorem?
4.16.6   Illum etiam vatem non satis eximium? 17. [16.] Ad Eunum, de Benedicto Stayo.
4.17.1  Cur tibi Stayadem nemo non praeferat, Eune,
4.17.2   Saepe rogas:

4.39.2  Dives sum, campis fertile et uberibus,
4.39.3  Atque frequens populo, claris et nobile gestis;
4.39.4  Magna sed haec parvi nunc facio decora.
4.39.5  Pro cunctis satis est laus una atque unica, divum
4.39.6   Munere te, Clemens Maxime, quod genui. 40. [39.] De Clementis XIV. monumento a Canova exarato.

4.54.4   Nulla timet forti mente pericla sequi,
4.54.5  Nec dubitat glaciem et gelidas calcare pruinas,
4.54.6   Ire nec aggesta per juga tecta nive.
4.54.7  Hoc satis est mi scire unum: quocumque cadant res,
4.54.8   Qui facit hoc, pastor noscitur esse bonus. 55. [53.] Ad Pium VI., Vindobonam festinantem.

117. [115.] Ad celebrem oratorem.
4.117.1  Eloquio adsuetus Tulli, tua verba probavi;
4.117.2  I, te laudatum jam reor esse satis. vel: I, mihi laudatum te satis esse reor. Radelja 118. [116.] Ad Ignatium Veninum

117. [115.] Ad celebrem oratorem.
4.117.1  Eloquio adsuetus Tulli, tua verba probavi;
4.117.2  I, te laudatum jam reor esse satis. vel: I, mihi laudatum te satis esse reor. Radelja 118. [116.] Ad Ignatium Veninum S. J. eximium sacrum oratorem, cum initio a paucis, sed iis

ad tantos quod patria tollit honores,
4.171.2  Pisane, id pulchrum quis neget esse tibi?
4.171.3  Pulchrius at multo est quae defert, omnia credit
4.171.4  Nondum etiam meritis quod satis aequa tuis. 172. [170.] De Afrae constantia in paupertate perferenda.
4.172.1  Ampla excussa domo, parva latet Afra sub aede,

Bibliographia locorum inventorum

Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].

Kordić, Marko (m. 1806) [1792], In funere D. Gregorii Lazzari Archiepiscopi Ragusini oratio, versio electronica (, Dubrovnik), Verborum 3282, Ed. Relja Seferović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [kordicmfunerelazzari].

Baričević, Adam Alojzije (1756-1806) [1793], Epistulae XVI invicem scriptae, versio electronica (), Verborum 7902, Ed. Luka Vukušić [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [baricevaaepistpenzel].

Ferić Gvozdenica, Đuro (1739–1820) [1794], Fabulae, versio electronica (), 2266 versus, verborum 52873, Ed. Sanja Perić Gavrančić [genre: poesis - fabula] [word count] [fericdfab].

Kunić, Rajmund (1719-1794) [1794], Epigrammata, versio electronica (), 20870 versus, verborum 170058, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epigramma] [word count] [kunicrepigr].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report