Your search found 2310 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 461-492:

delectabilius munusculum offerre possem. Cęterum ad hoc perficiendum multa mihi impedimento erant: iampridem intermissa condendi carminis cura, Hebraicorum nominum Latinę linguę inusitata relatio, locorum quoque a nullo prorsus geographorum nostrorum satis explanata uocabula. Has tamen omnes difficultates meus erga sanctitatem tuam amor peruicit. Ille quod intermiseram reuocauit, ille etiam nomina, quę plerumque (ut nosti) absque ulla casuum declinatione in libris diuinis proferuntur, declinare me

2.95   Te pręstare stude. Primę dux esto cohortis
Atque Palestinos uastator curre per agros,
Nec pecori, nec parce uiris. Prostrasse Goliam
Et pepulisse procul nostris a moenibus hostem
Non satis est, nisi Marte ferox aliena lacessas
2.100   Illorum populans fines, inuadere regni
Ausi qui dudum fuerant campestria nostri." Comparatio
Callidus ut quondam curuo piscator in hamo

Angusto stipare lacu? Certamina belli
Non detrecto quidem; quascunque lacessere gentes
Iusseris, ipse tui Dauidis primus in illas
Stringetur gladius. Generosior ista Merobes
2.120   Connubia accipiat. Satis est mihi gratia pacis,
Quam pręstas, o rex. Habeo nil charius illa."
Sic fatur Dauid nec adhuc expertus amoris
Lasciui stimulos, pugnas tractare uoluptas
Illi maior erat. Studiis mens dedita belli

Iam loca tuta tenet campoque potitur aperto.
Frustra igitur sceleris peragendi tempora nactum
Apta ratus iam se Cisides, protinus instat
2.150   Occultis certare dolis et fraude latenti.
Submittit quosdam simili satis arte peritos,
Dauida incautum qui supplantare uolentes
"Macte" aiunt "uirtute tua, fortissime Dauid,
Chare nimis regi! Tibi nubere nanque Micholam
2.155   Ipse suam statuit natam: quę sępe petita

Esse thoro dignum, quem celsius euehit alta
Maiestas quam quo poterit sua tendere uirtus,
Sed tamen "Experiar dubii discrimina belli"
Inquit "et anne humiles oculis deus aspicit ęquis.
Porro quum fuerim satis hoc expertus in illo,
2.170   Qui nostrę iacuit prostratus uerbere fundę.
Idem, spero, deus nec in his me deseret ausis.
Exurgens igitur cuneos ad bella coactos
Instructamque aciem trahit audax et ruit ultro.

Tantum animis opus est et iam rata fata sequentur." Dauid uictor
Dixit et aduersos telum contorsit in hostes.
2.185   Sublato clamore uiri curruntque ruuntque,
Quenque suus satis ardor agit. Missilia primum
Huc, illuc uolitant, stricti mox comminus enses
Ictibus increpitant. Miscentur pręlia, puluis
Tollitur et tristes operit caligine pugnas
2.190   Spectantumque oculi tantum ęra

requirit,
Polluat ipse suam cognato ut sanguine dextram
Crudelis magis anne ingratę mentis in illum,
Cuius erat sanus cantu, certamine tutus, nota
2.310   Non satis est certum. Semper tamen irritus omnis
Contra fata labor fuit et conatus inanis.
Ipse igitur magni Dauidem rector Olympi
Omnibus ereptum seruabat ubique periclis,
Vt manibus ueri iampridem facta

Securus latebris Dauid post terga relictis
Regia festino gradiens pede limina scandit
Erectosque gradus surgentis ad ęthera tecti.
Tum Ionatha comitante petit fulgentia Saulis
Atria. Rex illum placido satis accipit ore
2.410   Atque data dextra charum sibi tempore in omni
Iam fore promittit promissaque foedere sancit, nota
Instabili tamen ista fide. Nam dira phrenesis
Quem

fessis
Auxilioque iuuare pios se uellet. Amica
Persensit responsa dari. Tamen arma iuuentus
4.10   Sat fore si Saulis possint uitare fremebant,
Nedum bello alias pugnaque lacessere gentes
Vt satis esse queant. Sed contra talia Dauid Dauid ad suos
"Quid timidi musatis?" ait "Victoria uobis
Promissis firmata dei est, cui terra polusque
4.15   Obsequium pręstant, diuisis ęquoris undis

4.30   Confirmata magis iam gentis castra prophanę
Inuasisse uelit cupiantque leuare Ceillam
Obsidione graui et tanto seruare periclo.
Consuluisse semel nostrum fuit istud utrique,
Abiathare, satis, dubię succurrere plebi
4.35   Est opus, ignauum pellant ut corda timorem
Vulgatisque iterum redeant audacia fatis."
Quęritur ergo iterum, quę sit sententia magni
Immensique dei super hoc molimine rerum,

Heu, nunquam cessas et aperto quęrere bello,
4.245   Me miserum ut perimas, cui dudum certa potestas
Te data perdendi fuerat, sed sanguine dextram
Hanc scelerare tuo et tantum committere crimen
Nec uolo nec uolui. satis est potuisse uideri.
Aspice, sitne tuę decisa hęc fimbria uestis.
4.250   Quam mea nunc elata manus tibi monstrat et offert.
Ac perpende simul, siquid molitur iniquum,
Siquid agit prauum tuus hic post talia

sumpta:
Bis centena Ceres, Cereris cum panibus utres
Hyrcini gemini Baccheo munere pleni,
Cum uerubus quernis ueruecum corpora quinque
Pinguia, iamdudum calidis assata caminis
4.405   Et totidem satis demensę uasa polentę
Vuaque passa simul, centum distincta maniplis,
Bis centum massę caricarum. Talia cuncta
Ante illam serui Archadicis imposta caballis
Festini urgebant, quum montis plana

Abnerum reuocet dicens superesse, quod illi
Dicere secreto rex uellet. Nescius ergo
Ille Ioabinę fraudis, regressus in urbem Abnerum perimit Ioabus
Venit. At exceptum lęto satis ore salutat
Seque arcana loqui simulauit uelle Ioabus
7.320   Indeque semotum confodit. Corruit illic
Accepto incautus transfixa per ilia ferro,
Non uictus uirtute uiri, sed fraude nefanda

8.255   Feruenti frixas oleo: diuisa uiritim
Talia dona dedit. Post hęc delatus in ędis
Ipse suas, primę spacioso in limine portę
Obuiat uxori cum lęta fronte Micholę.
Illa aduentantem moesto satis excipit ore Michol arguit regem
8.260   Atque his aggreditur petulantibus improba dictis:
"Anne tibi laudi fuit, o rex, saltibus istum
Expendisse diem scurrarum more togaque

ore profatur: Dauid ad deum
"Qui sim quęue domus mea sit, clarissime rerum
Largitor genitorque deus, qui sanguine cretum
Obscuro magni das luce nitescere regni?
8.350   Nec satis est tribuisse mihi tam magna, nepotes
Et genus omne meum simul hęc in sceptra reponis
Atque, meis ego quę timuissem poscere uotis,
Tu spondes ultro promissaque pandere uerbis
Ipse mihi dignare tuis.

omnes
Expauidi, auxilio legiones Adadeseri
Sustentare suo cessarunt, foedera pacis
Ab Dauide rogant, concessa pace tributum
Pendere coeperunt iuxta noua pacta quotannis
9.160   Consilio prudente satis, quia nempe putamus
Seruire esse magis saluis optabile rebus
Quam bello amissis inopem traducere uitam.
Iamque Cleonei sudabant ora leonis, Ęstas
Solis

agros,
Vastat rura, casas igni succendit et urbem
Obsedit Rabbam, regni caput. Omnis in illa
Vis fuerat congesta simul rerumque uirumque,
9.175   Quod cuiuis urbi quauis ab gente tuendę
Esse satis poterat. Sed donec bella Ioabus
Dura gerit, Solymis agit ocia mollia Dauid,
Ocia uirtutis gnauę frangentia uires, Ocii malum
In uitium propensa nimis. Si uictus in illis

errat secumque susurrat nota
Amenti similis. Quid enim nisi uita furentis
10.30   Immoderatus amor? Fuit illi sanguine iunctus Ionadab
Ingenio prudente satis pręstans Ionadabus,
Dauidis de fratre nepos. Qui factus amato
Obuius Ammoni, faciem miratus et ora
Demutata "Satin ualeas, charissime," dixit
10.35   "Sisne satis sanus? Macies pallorque decorem

Ingenio prudente satis pręstans Ionadabus,
Dauidis de fratre nepos. Qui factus amato
Obuius Ammoni, faciem miratus et ora
Demutata "Satin ualeas, charissime," dixit
10.35   "Sisne satis sanus? Macies pallorque decorem
Deformat uultus tristemque in pectore curam
Indicat aspectus. Quid habes? Mihi dicito, forsan
Opportuna dabo pellendi pharmaca morbi." Ammon

Transferri ad patrias post longa exilia sedes.
"Verum ais, o Dauid," respondit illa "Ioabus,
Pro pulchro quoniam nimis anxius Absalone,
10.295   Talia me iussit tibi dicere. Spiritus iste
Diuinare tuus certe satis omnia nouit.
Hanc tibi, credo, dei confert sapientia mentem,
Vt secreta scias atque ut manifesta probato
Discernas sensu. Quicquid decreueris ergo
10.300   Iudicio, complere stude. Quum certa uoluntas

O mihi fida manus, ne uiribus Absalonis
Oppressi effuso pereamus sanguine!" dixit.
10.445   "Externi nunquam timui certamina belli,
Et natum nunc ecce meum exhorrescere cogor.
Me petit infestus meus Absalon. Haud satis illi
Inquinasse fuit fraterno sanguine dextram,
Per mea festinat comprendere uiscera regnum.
10.450   Cędamus tanto sceleri tantoque furori,
Cędendi dum tempus adest." Abiere uolentes
Cum

Dauid ad Etheum
Dauid "Ethee," inquit "mentis mihi note fidelis
Constantisque animi, non est, ut nostra sequaris
10.460   Signa quidem! Solymis tutus potes aduena nostris
Esse satis. Redeas, oro, tecumque tuorum
Agmen agens media securus in urbe quiesce.
Non hęc bella Syros spectant, nec moenia uestrę
Poscuntur Gethę. Vexat discordia solam
10.465   Israhelitarum gentem. Me pellere regno

11.15  Talia dona ferens "Hęc" inquit "munera seruus,
Rex uenerande, tuus tibi pauper porrigo Siba.
Plura daturus eram, si fors mihi plura dedisset.
Res angusta domi largis affectibus obstat,
Sit uoluisse satis." Postquam rex omnia uultu
11.20  Accepit placido, "Donis iocundior" inquit
"Es mihi, Siba, tuis, animum dum penso fidelem
Solicitumque mei. Sed dic, ubi natus amici
Est nostri Ionathę, cui seruis,

11.345  Iesseidę regi superatos nunciat hostes.
At rex solicitus de nati nosse periclo.
Narranti occurrens "Hem, quid meus Absalon," inquit Achimas
"Anne satis sanus?" Cauit mala dicere Achimas
Atque ait: "Armorum nondum reticente tumultu
11.350  Nosse nihil potui. Veni, uictoria tantum
Vt tibi nota foret." Dum talia fatur Achimas,

Chamaas
Hic tamen, hic nostrum Chamaam, rex inclyte, natum
(A te ne totus uidear decedere) linquo.
12.120   Ipse abeat tecum, qui primę flore iuuentę
Perfruitur, cuius iam uis satis apta labori
Satque audax animus. Totos tibi seruiat annos
Sitque tuus semper, quando memet quoque, Dauid,
Esse tuum fateor." Correpta protinus ille Dauid ad illum

Rege quidem coram, frustra conante malignos
Rixantum strepitus miti cohibere loquella.
Altius exurgens mentes accenderat ira, Seba secessionis a rege autor
12.160   Quando Seba satis Gemineo sanguine notus,
Notior ingenio patranda ad crimina prono,
Intonuit cornu cunctisque tacentibus inquit:
"Linquamus Dauida suis! Abscedite, turmę
Israhelitanę, maneant, quos prętulit ipse

Quas hominum clades, contra ipsos Saule furente,
12.355  "Rex uenerande uiris, rex" aiunt "omnipotenti
Chare deo, nobis ęquum iustumque uidetur
Pro morte illata poenas exposcere mortis.
Ergo satis poteris nostrę fecisse ruinę,
Saulini generis si nobis corpora septem
12.360  Cęsseris. Illa quidem crucibus suspensa dolatis
Quum fuerint, sęuire dei mox desinet ira."
Hos ubi cognouit Dauid sic esse

Efficiturque magis post nota pericula cautus. Dauid
13.230   Hinc etiam Dauid, quanuis uirtutibus ingens
Et pietate foret, peccasse aliquando refertur,
Sed semper fecisse satis pro crimine fusis
Ante deum lachrymis culpamque leuasse dolore. Numerare iubet populum
Nunc quoque subuersus tumidę tentigine mentis
13.235   Atque supercilio laudis per uana cupitę,

pia scita dei uitio dominante repelles.
Ergo memor legis cura punire nocentes
Et seruare pios. Causas examine iusto Ioab
Perpendas semper. Facinus crudele Ioabi
Nosti, credo, satis, fuerit quam perfidus ille
14.320  Israhelitanę geminis ductoribus alę:
Alloquio miti et uultu simulante fidelem
Ambobus nutum decęptos perdidit ictu
Mucronis duri, qui tunc sub ueste latebat.

uolui, quod nunc ad Te mitto, Tuum exigens iudicium, ut, si probaueris, edere non formidem neque ullos inuidorum morsus perhorrescam. Si enim uel uni Tibi, uiro eruditissimo probatissimoque et ecclesiastica archipresbyteratus dignitate prędito, parabolę nostrę placuerint, satis me ab omni aliorum iniuria tutum putabo. Cum ergo rudi plebeculę, id est mei similibus, in his loquar, Tua mihi autoritate opus est, ut ab illis, quibus scriptę sunt, minus grauate suscipiantur. Quanti enim non solum Tui sed etiam exteri te faciant, dicerem, nisi

minister est, non Christi. DE ILLO QVI DE FIDE DVBITAT Parabola II Homo turrim aedificaturus partem fundamenti posuit supra petram, partem supra harenam. Iacto fundamento murum quadrato lapide cum jam satis alte eduxisset, pars illa, quae in molli solo fundata fuerat, subsidendo totum aedificium traxit in ruinam, ita ut etiam pars altera, quae in petra collocata fortis admodum solidaque uidebatur, una concideret. Quicquid enim ruinosis cohaeret, casu eorum concussum stare non

dilectione Deo placere non possumus. Deus autem charitas est, et qui manet in charitate, in Deo manet, et Deus in eo. DE DILIGENDIS INIMICIS Parabola VII Mirum in modum quidam rosarum odore delectabatur. Cunque illas non satis caute iniectis rosario digitis carperet, earum aculeis manum cruentauit. Neque tamen iccirco minus auide naribus applicatas odorabat. Id cernens alius: Miror te, inquit, rosas diligere, quae te tam foede laeserunt. Ad quem ille: Si ob hoc ipsas relecissem,

Bibliographia locorum inventorum

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report