Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: hominibus Your search found 1199 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 261-359:261. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] et prophetę,
quę Christus et apostoli
262. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quod per eam ipsi credentes de mundi huius miseriis
263. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
264. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] quę si ab homine fieri nullo modo possunt, cur non creditis in me aliquid esse supra hominem? Cęci uident, claudi ambulant, leprosi mundantur, mortui resurgunt, et uos me hominem esse confitemini, Deum negatis. Talia et ab hominibus facta sunt inquiunt. sed qui hoc fatentur, nonne uerius dicerent | non ab hominibus sed per homines facta fuisse, si consyderare uellent, in cuius nomine, quo inuocato facta sint.
265. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] uident, claudi ambulant, leprosi mundantur, mortui resurgunt, et uos me hominem esse confitemini, Deum negatis. Talia et ab hominibus facta sunt inquiunt. sed qui hoc fatentur, nonne uerius dicerent | non ab hominibus sed per homines facta fuisse, si consyderare uellent, in cuius nomine, quo inuocato facta sint. Quod si hęc miracula, ut debent, facta esse a Deo credunt | et per quos ea ipse fecerit, ueraces et sanctos
266. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Alioquin ne illa quidem quę bene egeris, prodesse tibi poterunt ad salutem. Nisi enim firma petra, quę est Christus fundamentum tui ędificii fuerit, quicquid operis extructum erit corruet. Vt autem operis tui labor non sit irritus, crede Deo non hominibus, Apostolis non philosophis, ecclesię dei non diaboli synagogę. cum dei filius dicat: Omnis plantatio, quam non plantauit Pater meus cęlestis eradicabitur. hoc est omnis
267. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sacrificia, prophetę futurum nunciabant,
partim impletum est in primo Christi aduentu,
partim in secundo implendum expectamus.
nequis frustra aliquid scriptum aut significatum putet.
Quicquid autem in Lege ad uitę morum-que institutionem spectat,
sicut ueteribus ita et nouis hominibus est obseruandum |
et cum Euangelio communicandum.
ac de utriusque Scripturę moralibus pręceptis cum psalmista dicendum:
268. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] |
nihil proficis,
cum in spinis, quę sementem uerbi Dei pręfocant seminas |
uel super lapide, ubi semen radices agere non ualens arescit,
uel in uia ubi conculcatur et atteritur.
Coram praua assuetudine corruptis hominibus
quoties de Deo, de sanctis, de uitę honestate incidit sermo,
corrugant nares, contrahunt frontem,
os distorquent, uultum auertunt,
et taciti etiam dicere uidentur:
269. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Veh uobis scribę et pharisei hypocritę, qui mundatis quod de foris est calicis et parapsidis , intus autem pleni estis rapina et immunditia! veh uobis qui similes estis sepulchris dealbatis, quę a foris apparent hominibus speciosa, intus uero plena sunt ossibus mortuorum et spurcicia . Quanto igitur melius id esse quod apparere uis, quam quod non es uideri uelle? Imbecillus quoque es, si committis ut te sibi subiiciat superbia | te-que
270. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] cogat.
Ea superatus aliis pręferri concupisces |
et plus honoris quam quod mereris tibi exhiberi postulabis.
Quam rem scribis et phariseis exprobrans Dominus ait:
271. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Matth. 23.
Omnia opera sua faciunt,
ut uideantur ab hominibus.
dilatant enim philateria sua |
et magnificant fimbrias.
amant autem primos recubitus in coenis |
et primas cathedras in synagogis |
et salutationes in foro |
et uocari ab hominibus rabbi .
Ergo et inanis glorię cupido arrogantibus dominatur.
de quibus in Euangelio Ioannis dicitur:
272. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Semper enim dubius pendet |
et dum errare metuit errat.
diuersarum gentium diuersas consyderat sectas |
et cui earum adhęrendum sit, incertus fluctuat.
Cum nulla uerior credibilior-que religio sit |
quam quę Deo autore tradita est hominibus.
Istos uero qui adhuc in ambiguo uersantes nihil affirmare audent,
pusilli animi esse declarat ipse Dominus,
qui discipulis tempestatem formidantibus:
273. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] referunt.
latere uolunt ne ipsi laudentur,
latere nolunt ut laudetur Deus,
obseruantes pręceptum dicentis:
274. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
275. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Et si humilitas ista sanctos deceat,
profecto non sancti sed stulti sunt,
qui terrenę laudis honore delectantur.
Horum nunc dementia ueri assertione ostendenda est,
nequis errore lapsus uitium amplectatur pro uirtute |
et dum honorari ab hominibus appetit,
a Deo reprobari mereatur.
De glorię appetitione.
Caput XVII
Scribas et phariseos inanis glorię arguebat Dominus, cum de illis diceret:
De glorię appetitione.
Caput XVII
Scribas et phariseos inanis glorię arguebat Dominus, cum de illis diceret:
Omnia opera sua faciunt, ut uideantur ab hominibus.
dilatant enim philateria sua et magnificant
fimbrias.
Amant autem primos recubitus in coenis |
et primas cathedras in synagogis |
et uocari ab hominibus rabbi .
Igitur qui gloriam hominum appetit,
non Christum, sed Christi aduersarios scribas et phariseos imitatur.
quanto-que magis humano ore laudari concupiscit,
tanto grauius judicio condemnatur diuino.
Multos quidem uanę glorię cupiditas a
sed ad plebis plausum exercentur.
Humilitatem prę se ferunt |
et in postremo conuiuii loco discumbunt,
non quia humiles sint,
sed ut esse uideantur.
Vel sicut in Euangelio dicitur:
et in ore uiuas multorum |
et hoc insuper ad te illi, qui ad inferos descendunt perferant |
nunquid nuncio isto illa tibi leuare cruciatus poterunt |
et non magis grauare,
si ideo te noueris fuisse damnatum,
quia non uirtuti laborasti dum uiueres,
sed glorię |
et hominibus magis placere quam Deo solicitus fuisti?
Quam igitur imprudenter,
immo quam stulte inanis gloria quęritur ,
quę etiam in infamiam uerti potest,
et si non uertatur,
uel ignorata nihil iuuat |
uel cognita plus doloris ei cuius est affert quam
Euangelii loca
percurrendo,
more holitoris inter salubres herbas |
eam tantum, quę ad pręsentem usum facit decerpentis, inquiramus.
Naturale est omnibus animantibus mortem timere |
In his tamen quę ratione utuntur
idest in hominibus,
timorem istum a natura insitum |
uitę immortalis cupiditas superat ac uincit.
Vtrunque de Saluatore nostro euangelistę nobis prodidere.
Sic enim in Mattheo legimus:
Dedit Dominus ipsi Caleph fortitudinem | e
t usque in senectutem permansit illi uirtus.
In Iob etiam legimus:
Tanta uisione non poterant esse digni,
nisi a turba secederent |
et humana transgressi sublimitate contemplationis cęlestibus
insererentur.
Ex his quę dicta sunt, discere possumus,
ut ille perquam raro conuersetur cum hominibus,
qui sępe cum Deo esse desyderat.
Nunc his qui sacerdotalibus initiari sacramentis uolunt ostendemus,
quibus rebus et bonus constet sacerdos |
et malus efficiatur,
ut discant, quę sibi expetenda quę-que fugienda sint,
ut bonorum potius gloriam
quemadmodum Dominus miserit apostolos inter gentes
sicut agnos inter lupos |
et illi profecti cum fiducia euangelizabant Dei uerbum |
nec supplicia nec mortem expauescentes,
dum obsequium pręstarent Deo.
Nihil ita metuere debemus |
ut Dei iudicium.
temporale est, quod ab hominibus times,
quod autem a Deo maxime timere debes, ęternum est.
perdere corpus tantummodo possunt homines,
Deus uero et corpus et animam mittere in gehennam potest.
Hoc quoque mali habet negligentia sacerdotis,
quod dum
animam mittere in gehennam potest.
Hoc quoque mali habet negligentia sacerdotis,
quod dum contemnit contemnitur,
dum timet, a nemine timetur.
Sal quippe infatuatum ad nihilum ualet ultra,
nisi ut proiciatur foras et conculcetur ab hominibus.
Leue tamen et minimum quiddam est mortalium pati iniuriam,
nisi etiam Dei iudicio damnarentur.
Sed in psalmis de iniquo sacerdote dicitur:
solo loco
sedemus,
nihil aliud agentes,
nihil curantes.
eis tantum rebus intenti,
quas animo uoluimus mente-que uersamus.
Ob hoc plerique relictis urbibus deserta et solitudines incolunt
.
existimantes non posse se commode cum Deo simul et hominibus esse.
colloquiis enim eorum cęlestis contemplationis ardorem interceptum
frigescere,
in secessu uero in dies magis accendi solere.
Tempus pręterea nocturnum maxime accomodum uidetur.
et tibi dulcia sint?
Noli in uerbis diuinis eloquii ornatum requirere;
ita composita sunt,
ut et docti et indocti,
quod omnibus pariter profuturum erat, intelligerent.
Sed attende,
qualis quantus-que sit,
per quem prolata sunt.
Per illum utique,
qui solus et acumen ingenii hominibus pręstat
et ipsum dicendi leporem impartit.
Idem enim et fons bonorum omnium est
et largitor
et cuius tam dicta quam facta nulla prorsus in parte argui queant,
cum solus in cunctis
ut maxime potens
ita summe sapiens sit.
apostoli sententia est:
Orate pro inuicem,
ut saluemini!
Paulus quoque apostolus hortatur dicens:
Obsecro primum omnium fieri obsecrationes,
orationes,
postulationes,
gratiarum actiones pro omnibus hominibus,
pro regibus et omnibus qui in sublimitate constituti sunt,
ut quietam et tranquillam uitam agamus
in omni pietate et castitate.
Denique Dominus noster etiam pro persecutoribus nos orare iussit,
et ipsemet pro illis,
a quibus
pro corporis ualetudine
siue pro rebus uitę necessariis
aut pro quauis alia re orabimus,
semper ea fine orandum erit,
ut commodius ei, qui bona omnia tribuit, seruiatur.
Sed auari ideo orant,
ut terrena bona lucrentur,
ideo glorię cupidi,
ut ab hominibus laudentur.
Quare ad primos certe pertinet,
quod in Euangelio dicitur:
Vę uobis, scribę et pharisei, hypocritę,
qui comeditis domos uiduarum,
orationes longas orantes!
Propter hoc amplius accipietis iudicium.
Non enim solum pro auaritię crimine punientur,
sed et pro sanctimonię simulatione.
Secundos imitari Dominus prohibet dicens:
Cum oratis, non eritis sicut hypocrite ,
qui amant in synagogis et in angulis platearum stantes orare,
ut uideantur ab hominibus.
Amen dico uobis,
receperunt mercedem suam.
Non ergo recepturi sunt Dei gloriam,
quam orando non expetunt,
cum iam receperint gloriam hominum,
quam concupierant.
Vtuntur et hi quidem Dominica oratione,
sanctorum psalmis
agat,
qui orandi studium,
ad laudem Dei institutum,
ad suam uertere nititur,
erit utique maledictus |
et dum uulgi plausum captat,
uideri, non esse sanctus cupiens,
nisi poenitentiam egerit,
non effugiet poenam.
dicente Propheta:
Deus dissipauit ossa eorum,
qui hominibus placent.
Pręterea neque eorum ad impetrandam gratiam proficit oratio,
qui quanuis benefecerint,
iactanter tamen facta sua prędicant,
cum teste conscientia contenti esse deberent |
et quicquid laudabiliter egissent,
non sibi
ab Ecclesię corpore separato.
Separatum enim a corpore membrum non uiuificatur,
sed quamdiu diuisum est,
manet in morte.
Confessionis autem sacramentum tam ueteribus quam nouis hominibus
commune est.
Quale autem debeat esse ieiunium,
docet Saluator in Euangelio dicens:
dum sancti dici quam esse malunt.
Ideo non uerę glorię,
cui adipiscendę non student,
sed inanis,
ad quam se totos componunt,
mercedem recipiunt.
Tu autem cum ieiunas inquit,
unge caput tuum |
et faciem tuam laua,
ne uidearis hominibus ieiunans,
sed Patri tuo,
qui est in abscondito.
et Pater tuus qui uidet in abscondito,
reddet tibi.
Non delibutum unguentis te incedere pręcipit,
quod luxurię uitium est,
sed quia caput
est,
pasce esurientem,
pota sitientem,
uesti nudum,
et caput tuum unxisti.
Ait enim:
Quod uni ex minimis meis fecistis,
mihi fecistis.
Deinde maculas animę tuę poenitudinis fletu ablue,
et faciem tuam lauasti .
atque non hominibus ieiunare uideberis,
sed Deo.
Tale habetur illud,
de quo in Esaia clamantem auidimus Dominum:
Hoc est ieiunium quod elegi:
dissolue colligationes impietatis,
solue fasciculos deprimentes,
dimitte eos qui confracti sunt liberos
mandatum non fuit impune |
quomodo hi non punientur,
qui nunquam parent?
Ille sedens adhuc ad mensam a Domino sibi dictum audiuit:
Quoniam non obedisti sermoni meo,
non infereris in sepulchro patrum tuorum |
cum-que rediret,
a leone in uia oppressus occiditur |
et ab hominibus ibidem tumulatur.
Et hi qui assidue peccant |
nullo prorsus ieiunantes die,
ne scilicet siquando non coenitent,
inedia extinguantur,
Dei uindictam non uerentur?
Ille quidem ab altero deceptus
secundum omnes abominationes quas operari solet
impius,
nunquid uiuet?
omnes iustitię eius quas fecerat,
non erunt in memoria.
in pręuaricatione qua pręuaricatus est,
et in peccato suo quo peccauit,
in ipsis morietur.
Hac sane de causa et Petrus apostolus de eisdem hominibus loquens:
Melius inquit erat illis non cognoscere uiam iustitię |
quam post agnitionem retrorsum conuerti
Cum igitur in tanto te periculo constitutum perspicue intelligas,
dum licet,
dum uita suppetit,
dum poenitendi tempus superest,
errorem tuum corrigere festina
nisi qui cunctis pręcellat animi bonis |
et tam scientia sit instructus quam probitate.
Philosophi
Summum itaque bonum expetentibus,
quod semper inquirendo philosophi inuenire nunquam potuerunt,
opus erit eam discere doctrinam,
quę a Deo nobis non ab hominibus tradita sit.
cum sola uerissimum ad beatitudinem monstret iter |
et eandem certissime polliceatur atque conferat.
Neque tamen qui mediocri scientia pręditi sunt,
a spe beatitudinis excluduntur.
Si uis inquit ad uitam ingredi,
fulgebunt quasi splendor firmamenti:
et qui ad iustitiam erudiunt multos,
quasi stellę in perpetuas ęternitates. .
Quid est autem scientia |
nisi perfecta ueri falsi-que dignoscendi ratio?
Quę cum propria Dei sit,
illa quę ab hominibus est,
nisi cum diuina conueniat,
opinio magis dici debet quam scientia.
Falli,
decipi,
errare hominis est.
In Deo ista non cadunt.
Facessant igitur a nobis fallaciosę stropharum argutię
doctrina adipiscendę
salutis |
quam pro adeptę beneficio.
Hanc autem probatissimę saluberrimę-que disciplinę sapientiam,
cum Deus in mysterio uelatam daret per seruos exibuit,
sed cum reuelatam tribueret,
per Filium uulgauit.
Tunc in nubis aut ignis figura apparens Deus cum hominibus est
locutus,
postea uero Deus homo factus cum hominibus conuersari |
et pręsens ipse cum iisdem colloqui uoluit,
ut Legis et Euangelii distantiam cognosceremus.
in illa futuri signa sunt,
in hoc eorum euentus;
in illa
Hanc autem probatissimę saluberrimę-que disciplinę sapientiam,
cum Deus in mysterio uelatam daret per seruos exibuit,
sed cum reuelatam tribueret,
per Filium uulgauit.
Tunc in nubis aut ignis figura apparens Deus cum hominibus est
locutus,
postea uero Deus homo factus cum hominibus conuersari |
et pręsens ipse cum iisdem colloqui uoluit,
ut Legis et Euangelii distantiam cognosceremus.
in illa futuri signa sunt,
in hoc eorum euentus;
in illa umbrę,
in hoc ueritas;
in illa seruitus,
in hoc libertas;
Iudei, inquit, signa petunt,
et Gręci sapientiam quęrunt.
nos autem prędicamus Christum crucifixum,
Iudeis quidem scandalum,
gentibus autem stulticiam,
ipsis autem uocatis Iudeis atque Gręcis Christum Dei uirtutem et Dei
sapientiam.
quia quod stultum est Dei sapientius est hominibus,
et quod infirmum est Dei,
fortius est hominibus.
In his ergo Scripturis,
quas gentilitas deridet |
et hereticorum prauitas impugnat,
discenda sapientia est.
Quia quod hi infirmum arguunt,
fortius est
quęrunt.
nos autem prędicamus Christum crucifixum,
Iudeis quidem scandalum,
gentibus autem stulticiam,
ipsis autem uocatis Iudeis atque Gręcis Christum Dei uirtutem et Dei
sapientiam.
quia quod stultum est Dei sapientius est hominibus,
et quod infirmum est Dei,
fortius est hominibus.
In his ergo Scripturis,
quas gentilitas deridet |
et hereticorum prauitas impugnat,
discenda sapientia est.
Quia quod hi infirmum arguunt,
fortius est omni humana uirtute.
et quod illi stultum existimant,
quia utrique sexui insidiantur,
dentes leonum,
quia quos uicerint perimunt.
loricas ferreas habent,
quia in malicia obduruerunt.
alis perstrepunt,
quia uelociter omnia permeant.
caudas scorpionum aculeatas gerunt,
quia unus eorum finis est nocendi hominibus.
Abadon
Et habent, inquit, supra se angelum
abyssi cui nomen Hebraice Abadon,
quod est Exterminans.
Extorres enim a cęlesti patria facit,
qui suę consentiunt
reprimeret?
De nominibvs demonvm pvblicae dignitatis.
Caput XIII
Et hęc quidem a brutis animalibus mutuata nomina.
illa ab hominibus,
quę partim publicę dignitatis sunt,
partim conditionis priuatę.
Rex
Nam et rex dicitur,
ut in Prouerbiis:
Vę tibi, terra,
cuius rex est puer!
Puer
ubi ęternę pacis ineffabili bono perfruantur.
Hac tanta ergo proposita mercede constanter pugnemus |
et omnes perniciosę cupidinis ictus perseueranti conseruandę innocentię studio irritemus.
Quod si et a bestiis et ab hominibus et ab omni prorsus periculo nos defendimus ac tuemur,
ne uitam istam breuissimam ac miseriarum plenam amittamus,
quanto acrius improbis pręsentium uoluptatum appetitionibus renitendum est |
pro uita illa felicissima et immortali,
quam talium appetitionum
Ille tamen gloriam eius quęsiuit,
qui cum illo erat.
Glorificauit enim Deus hominem quem
assumpsit,
a morte suscitando,
in cęlum transferendo,
quod semel assumpsit nunquam dimittendo,
adorandum et angelis et hominibus proponendo.
Iudicauit autem iudicio damnationis Iudeos incredulos |
et gentiles in errore obstinatos |
et fideles fidem opere destruentes.
Quod ergo non quęsierit gloriam suam ad humanitatem pertinet,
et quę Dei Deum.
Nam in Christo uel hominem sine Deo |
uel Deum sine homine confiteri |
hereticorum impietas est.
Cum igitur dixit se gloriam suam non quęrere,
nobis insinuauit,
ne hominum plausus laudationes-que uenemur,
sed in omnibus ut Deus laudetur curemus.
Qui enim ab hominibus gloriam quęrunt,
gloriam ueram ac stabilem,
quę a Deo est,
accipere non merentur.
Paupertas
Ad hęc obseruandę paupertatis Domini exempla nobis abunde
suggeruntur.
polluta habentis |
se-que ex eo labia polluisse confitetur atque foedasse.
Et si sanctus propheta uiuendo inter iniquos detrimentum sentit,
quis est tantę constantię,
ut cum flagitiosis conuersando lapsum non timeat ?
Vis nosse quia scelestis et prophanis hominibus iungi displiceat ipsi
Deo?
se penitus renunciasse gloriatur,
cum ait:
ista prędicantur,
non de illo qui inuitus indiget et indignatur,
et intemperanter concupiscit,
et ne inopia quidem oppressus humiliatur.
Nec de illo qui pauper sub humilitatis palio hypocrisim nutrit,
ut quasi sanctus laudetur ab hominibus.
Hic enim quanto pluris uulgi opinione ęstimabitur,
tanto uilior coram Deo contemptibilior-que apparebit.
Simulata sanctitas aurum adulterinum est,
exterius quidem preciosum apparens,
intus uilissimum existens
bellis pacem agitaret,
quando gladii iuxta Esaię uaticinium |
mutati sunt in uomeres |
et lanceę in falces,
quando angelorum uox audita est |
de cęlo canentium:
Hoc idem Apostolus pręcipit dicens:
exutos uel ferro interficiat |
uel in perpetuam redigat seruitutem.
Fit autem sępe dum talia formidantur,
ut luxurię libidini-que locus pene nullus sit.
Et, quoniam ab his continere se summę laudis est,
haud dubium,
quin uoluptuariis hominibus plus mali pax afferre solet quam bellum.
quia incontinentiores reddit |
et in omne uitium oblata securitate proniores.
His ergo bellum potius optetur,
ut male uiuendi licentia coerceatur solicitudine periculorum.
Modestis uero et temperantibus uiris,
in occulto sit conscientię
tuę,
et tamen ad laudem largitori uirtutum, Deo, pręstandum,
qui te uiderint concitentur.
populi sui.
Lapides etiam sunt quibus Dei ciuitas construitur.
dicente apostolo Petro:
id est, licitas inire nuptias |
quam illicitis ardere amplexibus.
Patet ergo Apostoli esse sententiam |
Illis uiduis quę se continere nequeunt,
magis expedire ut nubant |
quam ut per incontinentiam pereant.
Illis uero quę Deo magis quam hominibus placere cupiunt,
optimum esse non nubere,
sed in castitate perseuerare.
Porro quod hic foeminis pręcipitur,
uiros quoque respicit,
qui castitatem pręferunt matrimonio,
sexagesimum fructum tricesimo,
et Domini cultum uxorię
arbitri-que adhibeantur,
quibus coram pudor erit uel loqui quod turpe sit,
uel quod non liceat facere.
Secreta enim colloquia tametsi crimine caruerint,
criminis tamen suspicione non carebunt.
Debemus autem prouidere bona non solum coram Deo,
sed etiam ut Apostolus ait |
coram hominibus.
Cuius munda est conscientia,
non prębeat alteri infamandi occasionem,
ne in fratrem peccet.
De remediis aduersus tentamenta libidinis.
Caput V
Porro cum
sed in publicum profertur,
ut uulgi potius captet plausum |
ac fauorem sibi conciliet spectatorum.
Ait autem Dominus:
Quin immo illi etiam qui laudant,
si causam largitatis nossent,
uituperarent |
ut inanis glorię auidum,
et non ut pietatis in egenos cultorem.
Cum ergo facis elemosinam noli inquit
tuba canere ante te,
sicut hypocrite faciunt in synagogis et uicis,
ut honorificentur ab hominibus.
Amen dico uobis receperunt mercedem suam.
te autem faciente elemosinam |
nesciat sinistra tua quid faciat dextera tua,
ut sit elemosina tua in abscondito |
et Pater tuus qui uidet in abscondito, reddet tibi.
timetur,
nisi acceperimus.
Tyranno enim aut improbo aliquo domino munus ultro porrigente,
si non acceperis,
contemni se putabit |
et qui prodesse uolebat,
mutato animo offendet.
Ab hoc genus hominibus non est liberum nolle accipere.
Nec tamen illi quicquam pro eo debeo,
quod inuitus accipio.
reddam si repetet,
non ut benefactori,
sed tanquam creditori.
Et si reddidero,
gaudebo me ab illius beniuolentia esse solutum,
qui dignus est
animum intendens et ęterna.
Virtute autem contentus esse debet |
et non suum sed alienum respicere commodum |
tam ille qui confert beneficium,
quam qui gratiam refert |
atque uterque ita se gerere,
ut Deo magis placeat quam hominibus.
Quos hominibus placere magis delectat,
ab hominibus captant gloriam |
et a Deo non accipiunt mercedem.
debita-que uirtuti pręmia amittunt,
dum quicquid recte laudabiliter-que egerint,
uanitati tradunt |
et non in eum finem,
in quem debent dirigunt.
et ęterna.
Virtute autem contentus esse debet |
et non suum sed alienum respicere commodum |
tam ille qui confert beneficium,
quam qui gratiam refert |
atque uterque ita se gerere,
ut Deo magis placeat quam hominibus.
Quos hominibus placere magis delectat,
ab hominibus captant gloriam |
et a Deo non accipiunt mercedem.
debita-que uirtuti pręmia amittunt,
dum quicquid recte laudabiliter-que egerint,
uanitati tradunt |
et non in eum finem,
in quem debent dirigunt.
Virtute autem contentus esse debet |
et non suum sed alienum respicere commodum |
tam ille qui confert beneficium,
quam qui gratiam refert |
atque uterque ita se gerere,
ut Deo magis placeat quam hominibus.
Quos hominibus placere magis delectat,
ab hominibus captant gloriam |
et a Deo non accipiunt mercedem.
debita-que uirtuti pręmia amittunt,
dum quicquid recte laudabiliter-que egerint,
uanitati tradunt |
et non in eum finem,
in quem debent dirigunt.
Vtrvm debemvs pro beneficio, cvi
novo.
Caput
triumpharent in cęlo,
nisi in terra uicissent.
Fidei uictoria
(!)
Vera fidelium uictoria est |
neque deiici aduersis |
neque secundis efferri,
Deo magis quam hominibus obedire |
et carnem spiritui repugnantem in seruitutem redigere.
Quę quidem et illi sancti,
quos persecutionis non attigit gladius,
diligenter obseruarunt.
Dum enim uiuerent,
non
ad eum,
qui missus est uobis,
et ille qui misit,
miserebitur uestri.
Hic enim qui missus est,
Dei uerbum est,
Dei sapientia est,
Dei uirtus est.
negat talia esse in Deo qui Christum negat.
Carnem animam-que hominis assumpsit,
ut pro hominibus pati ac mori posset.
Itaque non inuitus sed uolens crucem sustinuit,
ut suo sanguine a peccatis credentes lauaret morte-que redimeret.
(!)
Agnoscite beneficium et confitemini Christum.
Venit enim uos |
non de manu
detestatur.
Nihil improbe agat,
qui docet iustitiam et inuehitur in uitia.
Denique cum Samaritana relinquat hydriam mundanę uanitatis,
qui paratus est populo euangelizare Iesum.
Caueat quoque ne lucri gratia prędicet |
siue glorię ab hominibus captandę.
Non terrenum lucrum spiritalibus quęrendum est disciplinis sed cęleste.
motu syderum-que naturis disputant,
non quęrentes quod saluti conferat animarum,
sed quod auditorum aures demulceat atque delectet.
Hi certe a Domino audient:
Non debes quęrere tu qui prędicatoris officio fungeris,
ut hominibus placeas,
sed ut homines ad Deum dirigas.
Audi Apostolum dicentem:
qui prędicatoris officio fungeris,
ut hominibus placeas,
sed ut homines ad Deum dirigas.
Audi Apostolum dicentem:
non Dei,
sed hominum eris seruus.
Multo melius est ueris offendere |
quam placere adulando,
et malum incusare ut corrigatur,
quam dissimulare ut inualescat.
Tempus etiam prędicandi congruum quęratur.
non semper seculi hominibus prędicationes uacat audire.
igitur audiendo homines ex malis boni euadunt,
ex bonis meliores,
ex melioribus perfecti,
et ex perfectis beati.
Atque ita demum de terra transferuntur ad cęlum,
ut fiant de mortalibus immortales,
de terrenis cęlestes |
et si fas est dicere,
de hominibus dii.
Quod si magni emolumenti est patriam obsidione hostili liberari,
inimicorum exercitus profligari,
regni fines longe late-que diffundi |
et auctis tandem uiribus a bellorum tumultu quiescere |
tranquilli-que ac
consequens est,
ut animę profectus pluris sit |
quam urbes debellare,
quam terrarum orbem sibi subdere |
et omnibus quę ubique sunt nationibus pręesse atque dominari.
Adde quod multi reges ac principes,
qui ab hominibus honorantur,
Deo exosi sint.
quicunque autem probe sancte-que uixerit,
siue liber |
siue seruus,
non potest ei non esse gratissimus quidem atque charissimus.
Quid autem iuuat |
regnis pręsidere,
et ab ipso rege regum
certe similior est quam homini,
aut etiam pecude deterior.
Mutum enim animal in multos usus utile est,
homo uero ociosus nulli prodest,
sibi autem etiam nocet plurimum.
ut ex his quę dicta sunt,
satis constat.
Iccirco sane et ab hominibus male audit |
et a Deo reprobatur.
Alii eum statuam lapideam appellant,
alii inertem asellum,
alii fatuam anum |
aut nihili hominem.
atque hunc in modum petulantibus cauillantium uocibus taxatur,
illuditur,
lacessitur,
probo
eum statuam lapideam appellant,
alii inertem asellum,
alii fatuam anum |
aut nihili hominem.
atque hunc in modum petulantibus cauillantium uocibus taxatur,
illuditur,
lacessitur,
probo contemptui-que habetur.
Leuius tamen hoc ei ab hominibus ferendum esset,
nisi etiam ab illo qui supra homines est damnaretur.
oscularetur-que dulcius quam dici queat |
et fraterna teneritudine superatus fleret.
Vnde rursum benedictionem accipit a Domino |
et inditur ei nomen Israhel,
id est uir uidens Deum.
Deum ergo uidere meretur,
qui se propter Deum hominibus humiliat atque submittit.
At non talis seruus meus Moyses,
qui in omni domo mea fidelissimus est.
Ore enim ad os loquar ei,
palam et non per ęnigmata et figuras Deum uidet.
Hinc est illud in Ecclesiastico scriptum:
quę tunc quidem iudicanda exponentur,
cum nihil erit occultum quod non sciatur,
neque absconditum quod non reueletur.
iudicaberis.
atque aspera uerborum prolatio |
temeraria-que confidentia actionum,
errecta ceruix,
contumax aspectus,
lentus tardus-que incessus |
et uecordiam potius quam grauitatem prę se ferens uultus.
Veruntamen quo magis arroganter coram hominibus sese composuerint superbi,
eo minoris existimationis apud Deum erunt.
dicente Esaia propheta:
isti fumus erunt in furore meo,
ignis ardens tota die |
ecce scriptum est coram me.
Qui se igitur quanuis bonus suo ore extollit,
Dei damnabitur iudicio,
Saluatore in Euangelio dicente:
|
ecce scriptum est coram me.
Qui se igitur quanuis bonus suo ore extollit,
Dei damnabitur iudicio,
Saluatore in Euangelio dicente:
quasi diceret:
ista instrumenta non uendicant sibi laudes operis,
quę propria opificis est,
et uos de bono illo,
quod non tam a uobis quam per uos gestum est,
totam gloriam uobis usurpatis?
Cum omne bonum desursum sit,
et omne donum perfectum a Patre luminum descendat in hominibus,
ut quod ille iubeat,
ipsi possint perficere.
Qvod alii dignitate, alii hvmilitate lavdari appetvnt, alii deo qvoqve se avdent comparare.
Caput V
Alii sane per ambitionem
Alii sane per ambitionem magni apparere uolunt |
et sicut Saluator ait:
iis qui prudenter iudicant,
non ita magni haberi.
Vnde pręceptum est:
Magno igitur animo omnibus in rebus diuinę obtemperandum est iussioni.
apostoli
rursum Apostoli pręceptum est:
non ad oculum seruientes,
quasi hominibus placentes.
id est,
laudem |
fauorem-ue hominum aucupantes,
sed ut serui Christi,
facientes uoluntatem Dei ex animo,
seruientes sicut Domino et non hominibus.
Dominis igitur fideliter ut Deo seruiendum est |
prompte-que obtemperandum,
quandiu iussa eorum cui Dei concordent uoluntate |
nec ab ęquo honesto-que uideantur discrepare.
mitto uos sicut agnos inter lupos.
Item:
tamen sunt,
si impia fuerint,
sicut fuere pharaonis regis,
cum obstetricibus imponeret,
ut Hebrearum mulierum masculos foetus inter obstetricandum pręfocarent.
quibus (ut ait Scriptura) quoniam regi non paruerunt,
benefecit Dominus.
Cum enim illicita iubentur |
tunc Deo non hominibus erit obediendum.
Parentibus quoque non inhonesta imperantibus obsequium obedientiam-que denegare |
mortiferum habetur.
noster factus est obediens usque ad mortem,
mortem autem crucis.
propter quod et Deus exaltauit illum.
Si ergo cum Christo exaltari cupimus in gloria,
cum Christo prius prosternamur in humilitate |
Deo ante omnia obediendo,
deinde hominibus illis,
quorum iussa exequentes Domino seruimus.
Illorum uoluntatem nostrę uoluntati semper pręferamus.
De patientia Calumnię.
Caput XIII
persecutionem patientur.
Quid ergo de aliorum inuidia querimur,
si ea ipsa testis est nostrę in Deum pietatis ac religionis?
Dominus noster Iesu Christus malorum inuidiam passus est.
Cum ab hominibus expelleret immundos spiritus,
dixerunt:
Quod certe fateri nemo,
nisi stultissimus fuerit potest.
Dominus igitur omnium innocentissimus,
omnium optimus,
falsis criminationibus circumuenitur et tacet,
accusatur et nihil respondet |
ab hominibus diiudicatur hominum angelorum-que conditor atque dominator,
et sustinet.
Nos uero in peccatis geniti,
in uanitatibus enutriti,
nos inquam omnibus iniuriis digni,
etiam ad leues offensas excandescimus,
ringimur,
furore replemur.
et dilectionis.
De remediis iracvndiae.
Caput XXVII
Non possumus efficere,
quin aliquando plus etiam quam oportet irascamur.
Quando quidem id sanctitate quoque pręditis hominibus interdum contigisse satis constat.
Moyses
emulatus.
De maledicendi neqvitia
caput XXIX
Vt autem benedicendi studio diligentius incumbamus,
opportunum uidetur nunc scrutari,
quantum mali maledicis et impurę linguę hominibus propositum sit.
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.