Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: PHILIPP.* Your search found 769 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 348-724:348. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1138 | Paragraph | SubSect | Section] in primo lapsu interfecisse et corrupisse: sequitur, eum illos in suos filios transfigurasse, sicut ipsemet exangelo lucis, tenebrarum angelus factus est. Deus condiditipsum hominem ad imaginem suam, non tantum eius accidentia. Ergo etiam ipsa hominis substantia, est imago Dei, sicut Philippus diserte affirmat, animam sanam esse imaginem Dei: et sicut Apologia citat Ambrosium dicentem, animam in qua Deus habitat, esse eius imaginem. Ergo etiam, contraria satanae imago, est ipsa substantia hominis. Ergo etiam novus homo, qui mortificato vetere conditur, est substantia hominis.
349. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1141 | Paragraph | SubSect | Section] omnem nativam vim amiserunt, sive vetustate sive alia quacunque corruptione, ut si submersa sint, etc. non amplius sunt aromata aut medicamina: sed tantum lignum aut lutum. Sal non saliens, non amplius est vere sal: sed harena, aut aliud quid inutile et abiiciendum.
Philippus et Victorinus, aliique saepe vocaverunt corruptum hominem
350. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1143 | Paragraph | SubSect | Section] σαρκὸς, esse hostem Dei, et causam mortis: an'non hocidem est, ac esse peccatum? At Phil. ac Victorinus super novum Testam. dicunt, illud
351. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1171 | Paragraph | SubSect | Section] actio omnesque eius partes eo directa atque ita formata sit, ut ad veritatis conservationem, errorum extirpationem, gloriam Dei, et publicam utilitatem spectet et referatur. Hîc enim primarius finis ac scopus totius huius synodi, ut supra est dictum, esse deberet.
Secundo, scribit Philippus in Germanica praefatione Ratisponensis Interim, non raro id accidere, ut aliquot potentes cum paucis Theologis consusurrent et conspirent, seu ut ipse inquit,
352. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1228 | Paragraph | Section] ἔφατο ἔκτε ὀνόμαζε unde sit 248 Homericum stylum cur Aristoteles laudet 389 Homo a satana in primo lapsu corruptus 378. an idem sit quod prius 377. animalis quomodo cum Deo pugnet 373. corruptus quomodo a Philippo et Victorino sit appellatus 378. cur a Deo conditus ibid. idem diversis nominibus in scriptura S. nuncupatus 113. imago satanae 370. in prima creatione qualis 368. non renatus, diaboli opus 381. novus 372. novus quomodo liber 324. originale malum 372.
353. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1229 | Paragraph | Section] est ignorantia Dei 70 ingenii humani ruditas 304 illuminare faciem super aliquem 185. vultum suum super aliquem 187 imago 180. in primis parentibus et peccatum originale quid 371. quid Ambrosio 376. quid Patribus 372. quid Philippo. ibid. quid Sophistis. ibid. satanae quid. ibid. imaginis Dei amissionem vehementissi me novum Testamentum urgere 342 imaginem incorruptam complecti intellectum, voluntatem et cor 372 impietas summa
354. Vlačić Ilirik,... . Clavis scripturae sacrae, pars... [page 1236 | Paragraph | Section] a Deo convictus 386
pharisaei impoenitentia 310
pharisaei quatenus sepulchrum dealbatum 198
pharisaeorum ieiunia 312
pharisaeorum poenitentia 305
355. Pir, Didak. Cato minor, sive disticha moralia,... [Paragraph | SubSect | Section] genere et Graece, et Latine desudasse. At nostra haec apis (quod sine invidia dictum sit) amoeniora pascua ingressa, e thymo coelesti rore insperso favos suos concinnavit, unde odoris suavitas teneris animis infusa, et in Deum Opti. Max. pietatem, et in patriam amorem, et in Regem Philippum singularem benevolentiam, et observantiam procreabit.
et uxori, et natis alimenta parasti,
genas, pueris Paule relinque nuces.
Aristoteles, semivir ille mea.
quamvis lasciva repugnet
fert regum sublimibus apta columnis
immersit aceto,
Hispidus, et glauca vir fuit ille coma.
Scholium.
Allata est pellis e Brasilia, quae cum diu Olyssipponi spectaculo fuisset, missa
est postea ad Regem
Phillipus Hispaniae Monarcha.
Idem.
Medea malis noxia carminibus.
Henricum Regem fratricidam parit, huic Ioannes
filius in regnum succedit, Ioannem Henricus valetudinarius excipit, hic ex Caterina Lancastria Ioannem
suscipit. Huius Isabella filia Ioannam insanam Caroli Caesaris matrem edidit, a Carolo
Philippus, qui hodie in Hispania rerum potitur, procreatur.
Mittit dono flabellum mense Februario.
N Mala, et morbis
et ora virum.
Ad Philippum.
In Hispaniam.
Aliud in eundem.
ossa tua.
sit; respondebitur, Divi olim Maximiliani II. Et in
secundo gradu, similiter idem Dominus quondam Maximilianus
II. cuius filius? Apte dicetur, D. quondam Ferdinandi; sic Ferdinandus et
Carolus V. cuius filius? Philippi Regis Hispaniarum, unde et Infans
Hispaniarum dictus est; et Philippus cuius filius? Maximiliani primi; et
Maximilianus I. cuius filius? Tandem dicendum, Friderici
gradu, similiter idem Dominus quondam Maximilianus
II. cuius filius? Apte dicetur, D. quondam Ferdinandi; sic Ferdinandus et
Carolus V. cuius filius? Philippi Regis Hispaniarum, unde et Infans
Hispaniarum dictus est; et Philippus cuius filius? Maximiliani primi; et
Maximilianus I. cuius filius? Tandem dicendum, Friderici
lib. 7. Decad. 2. Et nec illud quidem
omittendum videtur, quo attentio Iudicum, in audiendis causis, mirifice
exprimitur, ac potissimum in huiusmodi Appellationibus quae pro maturiori
sui revisione transmitti solent. Philippus Pater Alexandri Magni, cum causam
cuiusdam Machaetae cognoscens, dormitare videretur, nec satis
animadvertere, quae ille pro suo Iure diceret, ad extremum Machaetam
damnavit; quo vociferante, ac provocare
Alexandri Magni, cum causam
cuiusdam Machaetae cognoscens, dormitare videretur, nec satis
animadvertere, quae ille pro suo Iure diceret, ad extremum Machaetam
damnavit; quo vociferante, ac provocare se dictante, Philippus ira percitus,
ad quem tandem inquit? Ibi vero Machaetas, ad te (inquit) ipsum, o bone Rex,
si quando experrectus animum adverteris. Budaeus in Pandect.
Simile quoque Valer. Max. lib. 6.
et manci dicebantur; et in
multorum consistoriis pingebantur. Imovero exordiis et epilogis orationum,
Causantibus uti, non permittebant, ne iis animi ipsorum in contrarium
demulcerentur.
Denique Philippus Macedonum Rex, Alexandri Magni Pater, semper querulanti
unam aurem accommodabant, et alteram obstructam, alteri parti synceram
servabat. Unde apud nos quoque iam dici solet; Audi Et Alteram Partem, etc.
pudor; nec parua est gloria Patri
AERARIUM meum, tamdiu Croatiae,
est, quae excoli potest, usque dum veniatur prope Japoniam et ultra, quam Deus suo tempore fortasse volet totam ad se reductam. Dolendum est, quod tam parum scripserint de his missionibus, de tam uberi campo animas lucrandi, nam ut egomet recordor, parum de his missionibus audivi. Omnes ad Philippinas et Marianas contendebant, Paraquarienses etiam habebant famam. Est in hisce terris plus spatii, quam in omnibus memoratis, est et campus patiendi et, si Deus vult, Martyria sustinendi, est et campus apostolicam vitam exercendi in fame, siti, vigiliis et ieiuniis, multis in laboribus
charitas, cui non solum sufficit unus angustus vestris pectoribus apostolicis provinciae orbis ideo et e vestro gremio concessis missionariis castrensibus gaudet imperium. Dacia, Turcia, Curlandia de vestris apostolicis operariis triumphat, paenitentiariae in Italia legationes in Hispania, in Philippinis labores assidui gloriosam ac immortalem vestram reddunt Societatem. Et huc vires vestras exercite huicque gentilitate indigenti suppetias mittite, sub vestra o aquilarum puli tutela securae erunt hae alioquin miserabiles rapacis avernalis accipitris praedae. Vestra sub protectione deum
stimulis: timidae spes, gaudia maesta,
primum
Vide
et Zarnagora, poste nell estrema parte di Slavonia.
Issachar, Enoch, Hebronia pubes
suo optatas rupes, quo Virginis alma
alis versicoloribus
religionis imprimis studiosus, scripsit atque in lucem edidit Speculum confessionis Illyrica lingua, in quam etiam Doctrinam Christianam Roberti Bellarmini, ejusdem societatis theologi, transtulit. Mortuus est Ragusii anno 1608. Ejus meminit Philippus Allegambe in catalogo scriptorum societatis Jesu.
Andreas Boccareus Spalatensis, Caesarei pontificiique juris scientissimus, Beneventi publicum gerens officium vita decessit anno 1595.
alumnos mathesim docuit ac ipse vicissim Sinensem astronomiam didicit. Cum autem crebris stomachi doloribus vexaretur, obiit anno 1620. Scripsit literas Japonia
Ex Japoniae. anno 1615. et 1616, prout refert Philippus Allegambe in catalogo scriptorum Societatis Jesu.
Laurentius Cyprianus, cujus Cypriana familia, quae extincta est, Spalatensis civitatis nobilis imprimis et illustris, ex qua prodiere multi praestantes viri et de patria optime
et Apostolicus dioecesis Macarschensis et etiam Scardonensis, vere juxta Sapientis verbum animam sortitus est bonam, nemini molestus, nemini gravis, sed contra omnibus jucundus, omnibus suavis, numquam animos extulit, sed demisse humiliterque se gessit. In ecclesia, quam sub invocatione sancti Philippi Nerii propriis impensis aedificavit Spalati prope domum suae habitationis, nihil eorum praetermisit, aut praetermittit, quae ad majorem Dei cultum et gloriam animarumque salutem faciunt, quaerens non quae sua sunt, sed quae Jesu Christi. Synodum Stephani Cosmi, archiepiscopi Spalatensis,
illustrium Dalmatarum publicae lucis usuram acquirat, si alicubi Mmss. derelicta vel neglecta jacet.
Sed hic vir praeclarus vitam integerrime ductam finivit die 3. Octobris anni 1701, aetatis 73. nondum expleto, lapsus in terram in aede sacra divi Philippi Nerii dum sacrum inibi facere vellet, pressus pondere senilis aetatis, postquam Synopsi primae summam manum imposuisset absolvens vitam Marci Maruli, cujus memoriam tamquam viri omni laude digni in urbe Spalati suscitare conatus est. Etsi morte improvisa peremptus sit, tamen suum Marulum
Gubernator generalatuum Varasdinensis Carolostadiensis: serenissimus princeps Josephus Fridericus dux Saxoniae Hildburghausen, qui eosdem generalatus ad regulam militarem collocavit, in regimina distribuit, officiales constituit, immortali dignus memoria.
Dominus baro Philippus Levindus de Beck, generalis peditatus, constitutus gubernator 1763.
Generalatus Carolostadiensis.
Dicitur a praesidio erecto 1578. a Carolo archiduce, quia in eodem sedes esset generalis commendantis. Post regulationem principis Hildburghausen habet regimina pedestria tria,
de Abraham.
Antonius Zlatarich canonicus Zagrabiensis sancti Irenaei.
Antonius Zdenehay praepositus beatae virginis Mariae ante castrum novum Budense.
Ordinis militaris Theresiae crucis.
1mae crucis.
Dominus comes banus Franciscus Nadasd.
Dominus baro Philippus Levindus de Beck.
Dominus comes de Brentano.
Minoris crucis.
Dominus comes generalis Josephus Draskovich.
Dominus baro Antonius Settwicz generalis.
Dominus Pauer Elias vicecolonellus Crisiensis.
Dominus Szeczujacz major regiminis Gradiscani.
interceptus est. Evocavit clancularie sororium avunculus, fidem eidem spondens, nihil mali sibi futurum, interea Theodoro inscio Carlostadiensium agmen eidem insidiabatur, dumque ab avunculo recedere vellet, capitur et Costaniczam deducitur, vinculis carceribusque, una cum secretario suo popa Philippo Terbuhovich, mancipatur. Fit eidem processus, sed probabat ipse in eodem tumultu se summa praestitisse principi servitia, quoniam
pontificis Benedicti XIV. et pro dioecesi Zagrabiensi sunt sequentia.) In Januario: Conversionis sancti Pauli. In Februario: sancti Mathiae apostoli. In Aprili vel Martio: feria II. et
commendavit. Apud quem effecit Jellachich, ut quidam Bosnensis provinciae pater, uni Jankovichio acceptus, exosus reliquis, contra hujus provinciae vota pro commissario, ut illi vocant, provinciae hujus sancti Ladislai, quin haec provincia vel audita eatenus fuisset, nominaretur, pater videlicet Philippus Penich, qui et illud a generali accepit, ut si pater Alexius Jellachich tanquam definitor senior repertus idoneus aptusque fuerit, atque ad vota provinciae ut adlaboret commissarius, hujus si non ad provincialatum saltem aliquam promotionem. His habitis, Jellachich redire a generali
Pisac ostavio mjesto neispisano. Hi uti intra se de praedominio certabant, sic suae quivis factionis monachos habuit. Ivanovich in Venetam plane concessit provinciam. Jankovich sequenti anno 1756.
ad generale profectus capitulum, Romae obiit. Duxerat secum, patrem Philippum Penich, quem confusionis reliquit haeredem. Post absolutam a Penich commissarii in hac provincia potestatem |
pater Jankovich vi eum lectorem theologiae Budae habere voluit. Provincialis non admisit, nec fieri posse sine concursu, ut illi vocant, dicebat.
ut continuo Anglorum casus scriberentur. Die vero 20. Maji navali proelio superiores evasere Galli et totius portus Majone sive Minoricae domini effecti sunt, magna Anglorum clade, nam 17 naves bellicae destructae a Gallis fuisse scribebantur. Obtenta a Galiis Minorica, praesidium et arcem sancti Philippi dictum et ad Africam si tum creditumque inexpugnabile obsident Galli et 29. Junii expugnant illoque potiti sunt. Anglicus generalis et praesidii commendans Blakenej ab ipsis Gallis magnam laudem est consecutus, ab Anglis autem majorem, quia et gradu fuit elevatus et perpetua pensione
inexpugnabile obsident Galli et 29. Junii expugnant illoque potiti sunt. Anglicus generalis et praesidii commendans Blakenej ab ipsis Gallis magnam laudem est consecutus, ab Anglis autem majorem, quia et gradu fuit elevatus et perpetua pensione donatus. Minoricae populus ac civitatis sancti Philippi, cum ab Anglis rogaretur ad arripienda contra Gallos arma, reposuisse dicebatur: Ab Anglis hactenus novas novasque contributiones ipsis impositas fuisse specie intertenendorum militum pro defensione eorundem, armis praeterea ipsos privates exstitisse pro defendenda propria patria. Unde cum
seniores ad partem sederunt. In effectu lis haec quaestionem excitavit praemissam, ut infra dicetur.
Dividitur provincia Franciscanorum Bosnensis. Adnotandum etiam anno hoc, provinciam Franciscanorum Bosnae Argentinae vocatam, ambitione patris Philippi Penich divisam esse. Pater iste, cum in Italia studuisset, redux ad suos, nescio, eccur placere monachis non valens, ac per eos aversatus, omnia intra suos habuit, arte Marteque est consecutus. Voluit anno isto provincialis fieri, verum observans suffragiis fratrum haud eventurum, Romam se
ut conventus et residentiae, quos in Sclavonia inferiore, ac in banalibus confiniis Chultich, Hungaria item haberent, unum corpus ac provincia essent, illi vero conventus, hactenus cum provincia uniti, qui in Turcarum ditionibus forent, sua potirentur custodia. Multas rei hujus dedit Philippus rationes, ut tandem et evinceret, hacve ratione novae provinciae fieret provincialis, cum de monachorum more provincialem primum det generalis ceterosque ministros. Fuit integro ferme anno intra hos monachos, ut illi vocant, commissarius. Ad extremum seniores restitere monachi, aula ipsa
commendationem ipsiusque Papae litteras, evicitque divisionem, divisa ergo provincia Bosnensis est, atque haec in ditionibus et sub corona Hungariae provincia S. Joannis Capistrani est nuncupata, cui a generali illorum datus provincialis p. Philippus Penich, alia, sive in Ottomano constituta imperio, custodia Bosnensis appellationem accepit.
Mors cardinalis Trautson. Forgacs Paulus episcopus Vaciensis. Hoc quoque anno obiit cardinalis et archiepiscopus Viennensis princeps, Josephus
hanc scrutetur posteritas.
Cardinales novi. Anni hujus die 24. Septembris Clemens Papa XIII. cardinales 20 constituit, videlicet Ferdinandum Rossi Cortonensem, Ignatium Crivelli Mediolanensem et nuncium Viennae, Ludovicum Merlini da Forli, Philippum Acciajuoli Florentinum, Hieronymum Spinola Genuensem, Antonium Erba Odescalchi Mediolanensem, Xantum Veronesi Venetum et episcopum Paduae, Ludovicum Valenti da Trevi, Josephum Castelli Mediolanensem, Petrum Franciscum Bussi Romanum, Cajetanum Fantuzzi Ferariensem, Petrum Hieronimum
ut fieri consvevit, gubernii militaris antea servati mutationes in confiniis factae sunt. Antea sui erant generales commendantes, generalatibus singulis anno 1749. sublatum exstitit generale commando pnncipis Hildburghausen, anno isto restitutum est iterum. Quoniam generalis peditatus baro Philippus Beck (dicitur esse nothus principis Beverani), majoris crucis ordinis Theresiani eques, Varasdinensi et Carolostadiensi generalatibus suprema quadam autoritate est praepositus dictusque gubernator; hujus vicesgerens vulgo brigaderius in generalatu Varasdinensi positus
comes Ludovicus de Batthyan, aurei velleris ordinisque Stephanei magnae crucis eques etc., olim regni cancellarius et ab 1751 palatinus. Reliquit filios comitem Adamum generalem, comitem Josephum archiepiscopum Colocensem, comitem Theodorum consiliarium cancellariae Hungaricae, Philippum, filiam, fratris sui Caroli s. r. i. principis uxorem. Congregavit immanes divitias, ac ut rumor erat, cuivis praeter mobilia, bona, tres miliones et centena aliquot milia. Judeorum fuit patronus, ut eo mortuo passim decantaretur: mortuum esse deum regemque Judeorum. Princeps
a jurisdictione regni et comitatus ad jurisdictionem militarem generalatus illius; publicatus ejusdem negotii et comissionis regiae commissarius dominus baro Franciscus Xaverius Koller, tum vicepraeses Viennae Illyricus et commissionis sanitatis, item ex parte militarium dominus generalis Philippus Beck |
utpote inspector etiam horum Croatiae Sclavoniaeque confiniorum, dominus autem Ladislaus Bisztriczei pro actuario sive secretario.
Ob praemissas res, quae fuit ad suam Majestatem repraesentatio, hic adnectitur. Episcopum Thauszi petebant
IMPRIMATUR.
Si videbitur Rmo P. Magistro Sacri Palatii Apostolici.
D. Jordani Patriar. Antioch. Vicesgerens.
PHILIPPUS DE ILCIO S. J.
IN PROVINCIA ROMANA
PRAEPOSITUS PROVINCIALIS.
Cum Librum, cui Titulus: Navis Aeria libri duo, et Monobiblos Elegiarum a Bernardo Zamagna Societatis Nostrae Scholastico conscriptum, aliquot ejusdem Societatis Theologi recognoverint, et in
tradita facultatem concedimus, ut typis mandetur, si ita iis, ad quos pertinet videbitur. In quorum fidem has litteras manu Nostra subscriptas, et Sigillo Nostro munitas dedimus.
obtemperarem, cui vere sancteque confirmo, nihil iis inesse, quod Catholicae Religioni, bonisque moribus adversetur, et propterea posse quidem illa in publicam, lucem, atque in manus hominum emitti.
tradiderit. Cui etiam sancte affirmo, atque testificor nihil in ea esse, quod sanctissimae Religionis puritati, optimaeque morum disciplinae adversetur.
Prima igitur Pyrrho debetur gratia, Thomae
capitanatus lites, Galli ad Aprucium, Hispani ad Calabria spectare dicebat,
usque dum ad caedes devenissent inter se apertumque bellum exarsisset; fecerunt dein tamen
inducias ut pacifice componant lites, Lugdunumque ad Franciam mitterentur legati; Ferdinandus
misit generum suum Phylippum Pulcrum, archiducem Austriae, maritum Iohannae, filiae Ferdinandi;
hic Phillippus fuit genitor Caroli 5‑i et Ferdinandi imperatoris.
ex qua tantum duas filias supstites habuit Ioannam et
Catharinam, quae Henrico 8‑o regi Angliae fuit nupta, ceteris omnibus mortuis masculis, sperabat
masculos ex Germania Foxana; sperabat etiam secus successionem Iohanna senior filia, quae
archiduci Austriae fuit nupta, nempe Philippo; hinc conabatur regnum Castiliae, uxoris suae, ad
se attrahendi ne ad filiam Iohannam perveniat; produxit ergo testamentum uxoris suae quo eum
haeredem scripsit, sed hoc non multum juvit 8‑o misit legatum Viennam ad filiam Iohannam, qui
persuaderet eam ut renuntiet juri
quae in monasterio jam erat; cum tamen videret se per status Castiliae nihil efficere
possit
administrator fieri Castiliae
Ferdinandus, sed nec hoc successit; interim dissensio exorta est inter status Castiliae, quis
succedere debeat; Philippus Pulcher missus a patre Maximiliano venit statim in Castiliam, ut
uxoris suae jus retineat; etiam Ferdinandus comparuit, sed status Philippo concesserunt ibique
rex electus est nomine uxoris suae Iohannae; Philippus post septem menses regiminis in Castilia
in 28 anno mortus est; habuit jam duos filios, Carolum et Ferdinandum; haereditas ergo Iohannae
spectabat ad Carolum qua seniorem; fuit ergo lis de
dissensio exorta est inter status Castiliae, quis
succedere debeat; Philippus Pulcher missus a patre Maximiliano venit statim in Castiliam, ut
uxoris suae jus retineat; etiam Ferdinandus comparuit, sed status Philippo concesserunt ibique
rex electus est nomine uxoris suae Iohannae; Philippus post septem menses regiminis in Castilia
in 28 anno mortus est; habuit jam duos filios, Carolum et Ferdinandum; haereditas ergo Iohannae
spectabat ad Carolum qua seniorem; fuit ergo lis de administratore; adfuit Ferdinandus Catolicus
ut pater Iohannae, et Maximilianus
amplius Navarram.
mortem eius regimen Hispaniae ad domum Austriacam venit, quae usque 1700. annum regnavit;
successit Ferdinando Chatolico Carolus archidux Austriae; hic erat filius Philippi Pulchri et
Ioannae, quae erat Ferdinandi filia et Isabellae.
Redux ex hac
expeditione per Siciliam, ipsi relatum est Franciscum Svorciam decessisse sine prolibus, qui dux
Mediolanensis erat, et per Carolum dux refectus erat; Carolus hunc ducatum jam pridem cogitavit
cum suis provinciis conjungere exstincto Svorciae linea; hinc Philippo filio suo eum destinavit.
est, et hinc
1544. pax Crepiacensis coaluit inter eos.
in Senensi
republica etiam insigniter vicit Gallos; quae respublica se cum Gallis conjunxit; expulsi sunt
quidem Germani per Gallos, sed rursus tertio Carolus ejecit Gallos et sequestravit rempublicam;
ante finem huius belli Carolus 1554. consiliavit matrimonium inter filium suum Phylippum et
reginam Angliae Mariam.
respublica se cum Gallis conjunxit; expulsi sunt
quidem Germani per Gallos, sed rursus tertio Carolus ejecit Gallos et sequestravit rempublicam;
ante finem huius belli Carolus 1554. consiliavit matrimonium inter filium suum Phylippum et
reginam Angliae Mariam.
depositis omnibus curis suis abdicationeque
omnium regnorum solitudinem quaesivit; haereditatem Belgicam primo filio suo Philippo cessit,
qui etiam sedem in Belgis fixit, ut vicinior esset uxoris suae regno.
fuit; his
terminatis monasterium S. Justi Hyeronimitanorum, in Extremadura situm, ingressus est; anno
tamen 1556. adhuc inducias fecit cum Francisco
situm, ingressus est; anno
tamen 1556. adhuc inducias fecit cum Francisco
unum regem suorum numerarunt; Maria eius uxor anno
'58. mortua est, quo etiam parens Carolus mortuus est; et quidem sine prolibus mortuus est;
Phylippus ergo sedem suam transtulit in Hispaniam; vix tabulae pacis Vancellensis ratificatae
fuissent, jam iterum Galli bellum renovarunt; Philippus cum 50,000 suorum statim obviam ivit
Gallis, in Italia quoque habuit Octavium ducem Parmensem, sibi additum, quod ei ducatum
Placentiae donaverit; alium Cosimum Medicaeum, qui ducatum Florentinum a Carolo habuit, et ei
Senensem rempublicam donavit adhuc; item et Sabaudiae
ducatum Florentinum a Carolo habuit, et ei
Senensem rempublicam donavit adhuc; item et Sabaudiae ducem; ipsa quoque uxor eius Maria, tunc
adhuc vivens, ei ex parte Angliae adstitit; Galli initio stupendas victorias retulerunt, tardius
tamen fractis viribus pacem facere debuerunt cum Philippo.
tamen fractis viribus pacem facere debuerunt cum Philippo.
pax confecta est ad castrum Cambesiae, per quam
conventionem Galli omnia loca, nempe 198, quae illi magno cruore et molestia occuparunt,
restituere debuerunt; etiam Philippus tria bene munita loca, quae in Galliis expugnavit,
restituere debuit; occasione huius pacis stipulatus est Phylippus sibi Isabellam filiam Henrici
2‑i regis Galliarum, quae Carolo filio Filippi ex primo matrimonio jam desponsata fuit.
gubernatoribus subjecit has provincias, et sub his enatae sunt lites et malcontentiones
Belgarum, quae dein in cruentum bellum errupit
ad
sacra Christianorum amplectenda sub prioribus jam regibus; hi ergo recuperandae prioris
religionis et libertatis causa rebellarunt contra Filippum, maxime Granatensis regni incolae; hi
enim homines ad formam quidem Christiani se distinxerunt vestitu diversisque moribus, quos
Philippus ipsis prohibuit; et sic bellum enatum est in quo multa millia hominum caesa sunt,
donec fractis viribus eorum dispersit eos per universam Hispaniam.
ad formam quidem Christiani se distinxerunt vestitu diversisque moribus, quos
Philippus ipsis prohibuit; et sic bellum enatum est in quo multa millia hominum caesa sunt,
donec fractis viribus eorum dispersit eos per universam Hispaniam.
Philippus ipsis prohibuit; et sic bellum enatum est in quo multa millia hominum caesa sunt,
donec fractis viribus eorum dispersit eos per universam Hispaniam.
etiam
selotipia eum excruciavit; effectus huius fuit quod filium suum sacrae inquisitioni tradiderit,
ubi etiam peremptus est, et eodem anno etiam Isabella mortua est, non sine suspitione veneni.
etiam expeditio quam habuit Philippus contra
Turcas, qui potentissimi jam erant his temporibus etiam in Europa; subegerunt enim insulam
Cyprum, per quam toti Italiae formidabiles effecti sunt; Pius ergo 5‑us pontifex vigebat omni
modo ut unitis viribus agatur contra Turcas; Phylippus ergo cum Venetis et pontifice huic
expeditioni praefecit fratrem suum naturalem Iohanem (Don Juan d'Austrie); sub initium optatos
effectus habuit, in specie anno 1571. ad Lepanto, non procul Corintho 24.1 non...
Corintho additum in MS-to , eximiam
hic
nobilium finem occubuit; hoc extincto rex fuit unicus Henricus Cardinalis, ad quem
successio devoluta est, qui tamen 70 annorum jam tantum 2 annis praefuit; extincto ergo sexu
masculino comparuerunt plures principes exteri, qui jure foemineo petierunt regnum, inter hos
fuit etiam Philippus II, qui jure matris Isabellae, quae Emmanualis
inivisse; maxima tamen pars
Portugallorum eum pro legitimo habuerunt regemque voluerat, et hinc bellum enatum est; suffultus
quidem est a Gallis, sed non ita ut resistere potuisset Phillipo, et hinc expulsus est ex
Portugallia, et in Gallia defecit.
Phillipo, et hinc expulsus est ex
Portugallia, et in Gallia defecit.
ergo Philippus Ulissiponae coronatus
est; regnum hoc nisi 60 annis permansit sub potestate Hispanorum, quo tempore mirum in modum
destructum est hoc regnum, plerumque a Hollandis, qui cum Philippo bellum gerentes diripiebat
Portugalliam cum eius provinciis.
regnum ad Eduardum Mariam, quae Catolica fuit, ab hac vero
ad Elisabetham protestantibus accommodatam; pontifices voluissent ergo Elisabetham tamquam
haereticam et inobedientem regno privare et excommunicare; Sixtus ergo Quintus Romanus pontifex
executorem suae sententiae fecit Phylippum, qui etiam odio personali ferebatur in eam, tamquam
talem quae eius matrimonium oblatum excussit et respuit
et excommunicare; Sixtus ergo Quintus Romanus pontifex
executorem suae sententiae fecit Phylippum, qui etiam odio personali ferebatur in eam, tamquam
talem quae eius matrimonium oblatum excussit et respuit
Germanico, quia etiam Belgae conjunxerunt naves suas
classi Anglicae; in hoc conflictu victoria stetit penes Anglos, partim fortitudine Anglorum,
partim procellis et fluctibus destructa classe.
naves
reverterunt in Hispaniam; hic Philippus accepto nuncio hoc tristissimo fertur dixisse se non
contra fluctus et procellas bellum gessisse.
Hugonotas, seu reformatos, et partem Catolicorum; caput
Hugonotarum fuit filius regis Navarrei, nempe Henricus 3 Navarreus, qui quaerebat coronam
Galliae contra omnem protestationem ligae sacrae, seu Catolicorum partis; Chatolici pro se
habebant pontifices; stante ergo bello hoc Philippus fovit Ligam sacram contra protestantes ut
sic HenricusIV excludatur, imprimis ex odio religionis, dein sperabat se posse regnum Galliae et
successionem transferre ad Isabellam filiam suam, quam ex Isabella Henrici 3‑ii filia suscepit,
quamquam id contra leges
leges fundamentales Galliae fuisset, juxta quas foeminae non succedunt; et si
hoc efficere non posset, maluisset dividi regnum vastum Franciae inter plures competentes;
Henricus tamen IV sagacissimus fortissimusque suae aetatis haeros omnes has artes everterit; non
enim tantum Phylippum, sed ipsos Ligistas devicit et fregit ubique omnesque sensim provincias
sibi subjecit; et sic tandem ab ipsis Ligistis receptus et coronatus est;
firmatus semel domi Henricus ad ulciscendam injuriam dein Phylippo bellum intulit quod, etsi non
artes everterit; non
enim tantum Phylippum, sed ipsos Ligistas devicit et fregit ubique omnesque sensim provincias
sibi subjecit; et sic tandem ab ipsis Ligistis receptus et coronatus est;
firmatus semel domi Henricus ad ulciscendam injuriam dein Phylippo bellum intulit quod, etsi non
omni vi et fortitudine geri potuisset, ob debilitatam tantis bellis Galliam, tamen res non
contemnendas fecit, praesertim in Belgio Hispanico.
intulit quod, etsi non
omni vi et fortitudine geri potuisset, ob debilitatam tantis bellis Galliam, tamen res non
contemnendas fecit, praesertim in Belgio Hispanico.
tamen res non
contemnendas fecit, praesertim in Belgio Hispanico.
4 Haereditatem tamen Burgundicam seu Belgicam ante
mortem suam donavit Isabellae filiae suae; sperabat enim quod si proprium principem iis dederit,
rebellionem cessaturam; Albertus vero archidux Austriae pro ea determinatus est maritus; magna
tamen astutia usus est Philippus; filia enim jam fuit provectioris aetatis, proin non erat spes
sobolis (
non erat spes
sobolis (
sobolis (
et eam non susceperunt.
Belgis quoque
libenter pacem composuisset, sed illi nihil de subjectione scire volentes omnia praeter
libertatem spreverunt; factae ergo sunt induciae tamquam cum gente libera ad 12 annos ab anno
1596.
anno
1596.
aulae mutua
auxilia sibi promiserunt; quo maxime linea Germanica indiguit, quae per bellum religionis
mire fracta fuit; hanc unionem graviter tulerunt aulae Europeae, praesertim
Galli, perpetui aemuli utriusque lineae Austriacae; vi hujus pacti ergo Phylippus suppetias
misit Ferdinando contra rebelles Bohemos et Germanos sub duce celebri Ambrosio Spinola, qui
subjecto palatinatu inferiori multa fecit pro Ferdinando; praeter haec nil magni a Hispanis
gestum est, et Philippus 1621. anno mortuus est.
perpetui aemuli utriusque lineae Austriacae; vi hujus pacti ergo Phylippus suppetias
misit Ferdinando contra rebelles Bohemos et Germanos sub duce celebri Ambrosio Spinola, qui
subjecto palatinatu inferiori multa fecit pro Ferdinando; praeter haec nil magni a Hispanis
gestum est, et Philippus 1621. anno mortuus est.
suppetias
misit Ferdinando contra rebelles Bohemos et Germanos sub duce celebri Ambrosio Spinola, qui
subjecto palatinatu inferiori multa fecit pro Ferdinando; praeter haec nil magni a Hispanis
gestum est, et Philippus 1621. anno mortuus est.
omnibus creaturis suis removit a sua statione; aliud eius
negotium fuit bellum Belgicum, quod cum omni vi industriaque incoatum fuit; verum ob domesticas
vicissitudines aliaque bella nihil cum eis efficere potuit.
ergo successio ad lineam agnaticam, nempe ad Carolum Néverniensem; haec familia
habitavit a longo tempore in Gallia, proin fuit stricte subditus et vasallus Gallicanus;
convertit ergo hic Carolus se ad regem suum Ludovicum 3‑um ut eum in successione suffulciat; jam
aemulum habuit Phylippum 4‑um, qui ab imperatore sperabat hoc feudum vel ad minimum maximam eius
partem; alteram vero familiae Sabaudicae cessisset, quae etiam praetensiones formavit; deventum
est ergo ad bellum; nam Ludovicus 13 eo perduxit apud Vincentium ut Carolum agnoscat haeredem et
agnatum
Montem Ferrati cessit Ludovicus 13, ut eum sibi
devinceret liberumque transitum haberet per eius comitatum in Italiam; Hispani ergo hoc bello
non multum laudabilis fecerunt, sicque regni Hispaniae auctoritas vilescere coepit in Italiam;
anno 1633. decessit in Belgio Isabella filia Phylippi 2‑i, improlis quidem, et hinc iterum
reciderunt ceterae provinciae ad Hispanos, sub quorum potestate permanserunt usque initium huius
saeculi; ceterae vero 7 provinciae nunc nomine Belgii foederati venerunt.
post celebrem victoriam, quo
est cum Hispanis; quo tempore se
diviserunt et a Hispanica aula independentes declarati sunt.
rursus exarsit rebellio, quae longe acerbior erat, cum ad
ipsam Siciliam se extenderit; plurimum autem fuit quod Galli duce Henrico Guisio juverint classe
integra Neapolitanos rebelles; hic ergo Guisius declaravit regnum Neapolitanum liberam rem
publicam et se ducem reipublicae; Phylippus ergo misit classem contra rebelles, ubi capto
Henrico Guisio supressi sunt seditiosi et ad obsequium reducti, praestantia et fortitudine
Iohannis Austriaci junioris, qui erat filius naturalis Phylippi 4‑i.
declaravit regnum Neapolitanum liberam rem
publicam et se ducem reipublicae; Phylippus ergo misit classem contra rebelles, ubi capto
Henrico Guisio supressi sunt seditiosi et ad obsequium reducti, praestantia et fortitudine
Iohannis Austriaci junioris, qui erat filius naturalis Phylippi 4‑i.
Belgico ut totas vires contra Portugallos
vertere possit, quos damnandi maximam spem habuit; Belgas vero nimis a se remotos et potentes
jam vix ac ne vix quidem subjungere se posse videret; sub idem tempus pax Vestphalica coaluit in
Germania, et eodem negotio ergo in Vestphallia Phylippus renunciavit juri suo in 7 provincias
foederatas eosque pro hominibus liberis declaravit; et sic contra Portugallos se tota vi
convertit, sed mox in eo impeditus est per Olivierum Cronvel, usurpatorem coronae Anglicae; hic
enim foedus commercii causa inivit cum Portugallis,
foederatas eosque pro hominibus liberis declaravit; et sic contra Portugallos se tota vi
convertit, sed mox in eo impeditus est per Olivierum Cronvel, usurpatorem coronae Anglicae; hic
enim foedus commercii causa inivit cum Portugallis, vi cuius Portugallos defendere debuit contra
Phylippum; decrevit ergo pacem inire cum Gallis, quae etiam 1659. in montibus Pyreneis per
cardinalem Mazarini, ministrum Ludovici Galliae regis, et Ludovicum Haruz, coaluit; per hoc
foedus Catalauniam Phylippus recepit a Gallis, sed totum comitatum
vi cuius Portugallos defendere debuit contra
Phylippum; decrevit ergo pacem inire cum Gallis, quae etiam 1659. in montibus Pyreneis per
cardinalem Mazarini, ministrum Ludovici Galliae regis, et Ludovicum Haruz, coaluit; per hoc
foedus Catalauniam Phylippus recepit a Gallis, sed totum comitatum
Ruscimonensem, quem hoc bello Hispani occupaverant, restituere Gallis debuit; hic comitatus
clavis fuit Hispanis in Galliam, et hoc comitatu amisso per montes Pyraeneos divisi sunt a
Gallis Hispani; ipsis etiam Anglis obtulerunt Hispani
Hispani pulcherrimam Americae insulam Iamaicam,
pacis ineundae causa, et hinc etiam cum Anglis pax coaluit, adjecto adhuc Anglis pulcherrimo
portu Belgii Hispanici Dünkirchum (Dunquerca).
coaluit, adjecto adhuc Anglis pulcherrimo
portu Belgii Hispanici Dünkirchum (Dunquerca).
Ludovicus 14‑tus sibi stipulatus Mariam Theresiam filiam Phylippi 4‑i pro
uxorem; renunciavit tamen Ludovicus omnibus juribus uxoris suae, et tunc consensit Phylippus cum
hoc promissum in tabulis pacis solemniter insertum esset.
cum
hoc promissum in tabulis pacis solemniter insertum esset.
vires suas convertit Phylippus in Portugallos,
sed parum tamen effecit; nam clam Angli et Galli juverunt ipsos pecunia, armis, munitione etc.,
imo 1663. ad Almaxial ingentem cladem acceperunt Hispani a Portugallis et 1655. etiam unam ad
Montesclaros; eodem anno decessit Phylippus 4., post 40 annorum sat infelix imperium.
sub tutela matris sui, sub
qua imperium capessivit, nempe sub Maria Anna Filippi 4‑i vidua; ut tamen melius negotia irent
tutrici ex certo numero procerum consilium status adjunxerunt ad graviora negotia pertractanda;
huic consilio interfuit etiam Ioannes Austriacus junior filius Phylippi 4‑i; hic multas
vicissitudines fecit in hoc consilio, ita ut exturbari debuerit per reginam eique suffectus est
P. Neidhart confessarius reginae, per quod multorum animos abalienavit a se regina, donec non
4 Circa hanc aetatem,
nempe 1677, Carolus II attigit majorennitatem in Hispania, proin mater abdicare debuit se
tutelae, imo ex ipsa urbe regia excedere debuit regina, ne amplius ad negotia publica et regni
influere possit, minister vero eius Valantzoela ad insulas Phylippinas relegatus est usque dies
vitae suae; regina vero Toleti resedit.
omnia, nam Carolus 2. fuit in defectu,
nulla spes prolium adfuit; hinc sperabat totum regnum devoluturum ad suum nepotem, quia ipse
Carolus 2. commendavit nepotem Ludovici 14. pro rege, agente complurimum pontifice, et episcopis
Hispanie; nepos enim eius erat ex Maria Theresia Phylippi 4‑i filia; reipsa etiam 3 annis post
hanc pacem exstinctus est Carolus 2us nulla relicta sobole; extincta ergo est linea Austriaca
Hispanica, proin jus devolvebatur ad aliam lineam, nempe Austriacam Viennensem Leopoldi.
pactum mutuae
successionis inter has aulas roborabat.
nupta fuit; ex hoc nata est Maria
Antonia, quae Maximiliano duci nupta fuit, et haec genuit Iosephum hunc, proin fuit nepos
Leopoldi; sed hic mortuus est ante Carolum.
Carolum.
Hispaniae.
Antegavensis, qui etiam
filius erat Ludovici Delfini, electus est rex Hispaniae, et ex hac sunt adhuc reges Hispaniae,
linea vero Ludovici ducis Burgundiae successit in Gallia; Innocentius 11‑us pontifex cum clero
Hispanico plurimum in hoc fecit; cum morte ergo Caroli Galli statim Phylippum sub nomine 5‑i
induxerunt in regnum armata manu, ibique inauguratus est; tandem etiam Sabaudia et Bavaria,
Portugallia, Anglia, Hollandia eum recognoverunt; nemo ergo praeter Leopoldum protestatus est,
et in ditiones Hispanicas Italiae Eugenium cum 32,000 misit, ad
1702. foedus
initum est inter hos 3 et una eademque die 15‑o Maji bellum denunciatum est Gallis; exarsit ergo
bellum attrocissimum tam terra, quam mari, et usque 13 annorum duravit et nomine belli
successionis Hispanicae venit; partes belligerentes sibi praefixerunt, ut exturbato Phylippo 5‑o
ex trono Hispaniae, substituatur Carolus junior filius Leopoldi, sicque mens Ludovici deludatur,
quamquam successio in Hispania spectasset Leopoldum patrem, et postremum Iosephum primum filium
seniorem, hi tamen duo renunciarunt juri suo; primis annis sat ancipiti
successionem relinquere et certam arripere, quod etiam fecit et sic imperator sub
nomine Caroli 6‑i coronatus est in imperatorem, et regem Hungariae; hoc videntes Angli et
Hollandi, ne Carolum ad formidabilem lenient auctoritatem, mutarunt consilia sua, et voluerunt
potius Phylippum 5. regem Hispaniae habere, hinc se primi Angli Gallis conjunxerunt circa 11
annum, sed et hoc Angli non sine ratione fecerunt.
fuerit; Carolus ergo desertus a
foederatis consensit in pacem, quae Utrajecti in Hollandia anno 13 huius saeculi coaluit; non
tamen omni ex parte renunciatum est in hac pace juri praetendentiarum; praecipua capita huius
pacis consistit in divisione et sumptuum satisfactione; nempe Phylippus 5. sit verus rex
Hispaniae Europae; ut tamen duae monarchiae aliquando non conjungantur, Phylippus 5‑us pro se et
suis successoribus debuit renunciare successioni in Francia.
huius saeculi coaluit; non
tamen omni ex parte renunciatum est in hac pace juri praetendentiarum; praecipua capita huius
pacis consistit in divisione et sumptuum satisfactione; nempe Phylippus 5. sit verus rex
Hispaniae Europae; ut tamen duae monarchiae aliquando non conjungantur, Phylippus 5‑us pro se et
suis successoribus debuit renunciare successioni in Francia.
pro commercio, dein promontorium Gibraltariense, seu columnas Herculis, quod in
ipsa Hispania versus Africam situm est, et hinc clavis maris Mediterranei merito dici potest, ob
fretum angustum quod inter Africam et Gibraltar est; sic ergo diminuta Hispania vehementer est;
Phylippusque contentus non fuit.
in se recepit, imo etiam stipendia his militibus solvit aula
Viennensis; hanc tamen servitutem Iosephus 2. anno 1781. sustulit.
nam Carolus et Phylippus 5‑us nondum inter se convenerunt; et sic Hispani post
paucos annos bellum renovarunt; nempe 1716., cum recte Carolus cum Turcis implicitus esset, tunc
occupaverunt Siciliam et Sardiniam fere nemine resistente; Carolus provocavit garantes partes
contra Philippum; primi erant Galli; mortuo enim ibi Ludovico 14‑o successit pronepos Ludovicus
15., qui sub ducis Aurelianensis Phylippi gubernio regnavit, hic ergo promptus erat ad bellum,
ut sibi amicos conciliaret exteros; fuit enim valde lucrosum tutorem esse in Galliam; acceserunt
1716., cum recte Carolus cum Turcis implicitus esset, tunc
occupaverunt Siciliam et Sardiniam fere nemine resistente; Carolus provocavit garantes partes
contra Philippum; primi erant Galli; mortuo enim ibi Ludovico 14‑o successit pronepos Ludovicus
15., qui sub ducis Aurelianensis Phylippi gubernio regnavit, hic ergo promptus erat ad bellum,
ut sibi amicos conciliaret exteros; fuit enim valde lucrosum tutorem esse in Galliam; acceserunt
etiam Angli; anno 18‑o cladem navalem Philippo intulerunt, et sic 19‑o anno jam de pace
cogitatum est, quae etiam anno
ibi Ludovico 14‑o successit pronepos Ludovicus
15., qui sub ducis Aurelianensis Phylippi gubernio regnavit, hic ergo promptus erat ad bellum,
ut sibi amicos conciliaret exteros; fuit enim valde lucrosum tutorem esse in Galliam; acceserunt
etiam Angli; anno 18‑o cladem navalem Philippo intulerunt, et sic 19‑o anno jam de pace
cogitatum est, quae etiam anno 20‑o coaluit penitus; Carolus ergo 6. cuivis juri in Hispaniam
formandae
etiam Angli; anno 18‑o cladem navalem Philippo intulerunt, et sic 19‑o anno jam de pace
cogitatum est, quae etiam anno 20‑o coaluit penitus; Carolus ergo 6. cuivis juri in Hispaniam
formandae
navalem Philippo intulerunt, et sic 19‑o anno jam de pace
cogitatum est, quae etiam anno 20‑o coaluit penitus; Carolus ergo 6. cuivis juri in Hispaniam
formandae
Amadeo; Phylippus tamen 5., ut filiis suis in Italia aliquem adcommodationem procuraret, cum
videret duos ducatus, nempe Parmensem, et Florentinum esse in defectu, hinc stipulatus est sibi
pro Carolo, filio tertiogenito, nomine feudi; mater enim Caroli huius, seu secunda uxor Phylippi
5‑i, fuit Elisabetha Odoardi 2‑i, ducis Parmensis; imperator etiam annuit huic petito, et hinc
neutralis militia, nempe Helvetica, illocata est his ducatibus; haec 20. anno facta sunt, et 25.
diplomate publico hoc feudum ei addixit imperator; anno 1724. Phylippus 5.
seu secunda uxor Phylippi
5‑i, fuit Elisabetha Odoardi 2‑i, ducis Parmensis; imperator etiam annuit huic petito, et hinc
neutralis militia, nempe Helvetica, illocata est his ducatibus; haec 20. anno facta sunt, et 25.
diplomate publico hoc feudum ei addixit imperator; anno 1724. Phylippus 5. abdicationem fecit
regiminis sui et Ludovico 1‑o (amantissimo) filio suo cessit regimen Hispaniae;
hic post septem menses regiminis in variolis mortuus est; post eius mortem rursus Phylippus 5.,
qui primo 41 anni fuit, regimen
publico hoc feudum ei addixit imperator; anno 1724. Phylippus 5. abdicationem fecit
regiminis sui et Ludovico 1‑o (amantissimo) filio suo cessit regimen Hispaniae;
hic post septem menses regiminis in variolis mortuus est; post eius mortem rursus Phylippus 5.,
qui primo 41 anni fuit, regimen suscepit; anno 1725. eruperunt dissensiones inter Phylippum 5.,
et Ludovicum 15. regem Galliae; causa huius fuit haec: Ludovicus 15. jam jam
sui et Ludovico 1‑o (amantissimo) filio suo cessit regimen Hispaniae;
hic post septem menses regiminis in variolis mortuus est; post eius mortem rursus Phylippus 5.,
qui primo 41 anni fuit, regimen suscepit; anno 1725. eruperunt dissensiones inter Phylippum 5.,
et Ludovicum 15. regem Galliae; causa huius fuit haec: Ludovicus 15. jam jam
15. regem Galliae; causa huius fuit haec: Ludovicus 15. jam jam
et ipsi
proposuit Catharinam, Stanislai Lescincki, nobilis Poloni, qui bis rex Poloniae electus, sed
semper exturbatus est per factionem Saxonum; hic ergo Stanislaus Parisiis vixit cum sua filia;
haec complacuit Ludovico et eam duxit repudiata Hispanica sponsa; parens ergo Phylippus hanc
ignominiam ulturus cum Carolo 6‑o foedus inivit contra Gallos; cum tamen Carolus non posset
juvare serio, egit apud aulam Anglicanam ut negotium hoc componat; Angli ergo comparuerunt magna
classe in mari et mediatorem fecerunt (Georgius ergo 1‑us rex Angliae).
enim rex Portugalliae duxit
Mariam Victoriam.
Hispani habuerunt expeditionem in Africam contra pyratas, qui
praesidia Oran et Massalquivir 1708. anno ceperunt tempore belli successionalis; belli huius
eventus optatissimus fuit, pyratae fracti, et praesidia recepta sunt.
sufficere, et ut post
obitum suum filiae regnum pacatum relinqueret, tulit sacrificium hostibus suis, nempe regnum
Neapolitanum et Siciliam cessit Hispanis, et hinc '35. pax coaluit Viennae; definita vero est
pax anno '38. Versaille in Gallia; hinc ergo dux Parmensis Carolus, filius Phylippi 5‑i, factus
est rex Neapolis et Siciliae.
modo cum morte Gastonis ducis vacans facta est; et sic reipsa etiam commutatio
facta est.
enim stirpi suae prioritatem
competere prae Mariae Theresiae, cum eius stirps ex linea seniore procedat, Mariam vero
Theresiam tantum ex juniore linea; Maria enim Theresia ex Ferdinando 2‑o descendit; hic
Ferdinandus venit ad successionem exstincta linea seniore, nempe Mathia; Phylippus vero 5.
descendit ex Anna, filia Maximiliani 2., sorore Mathiae et Rudolfi, et nepote Ferdinandi primi;
interim haec omnia jus Phylippo non tribuerunt; nam in successione habet ratio
ultimi possessoris, proin Maria Theresia tamquam proxima
ex juniore linea; Maria enim Theresia ex Ferdinando 2‑o descendit; hic
Ferdinandus venit ad successionem exstincta linea seniore, nempe Mathia; Phylippus vero 5.
descendit ex Anna, filia Maximiliani 2., sorore Mathiae et Rudolfi, et nepote Ferdinandi primi;
interim haec omnia jus Phylippo non tribuerunt; nam in successione habet ratio
ultimi possessoris, proin Maria Theresia tamquam proxima ultimo possessori maximum jus habuit;
miserunt ergo copias in Hispaniam ad occupandas terras pro quartogenito filio suo Phylippo; jam
hoc
haec omnia jus Phylippo non tribuerunt; nam in successione habet ratio
ultimi possessoris, proin Maria Theresia tamquam proxima ultimo possessori maximum jus habuit;
miserunt ergo copias in Hispaniam ad occupandas terras pro quartogenito filio suo Phylippo; jam
hoc bellum successionale ingressi sunt plures alii, nempe Carolus dux Bavariae, qui universam
haereditatem Austriacam pro se praetendit; provocavit enim ad conventionem, quae [intercessit]
inter suos ascendentes et Ferdinandum primum intercessit, nempe pactum
debilis tamen princeps ejectus per Hungaros ex suis provinciis
erumnis et egritudine oppressus mortuus est; et sic Franciscus dux Lotharingiae
'45. electus est in imperatorem succesitque in imperio nomine Francisci 1‑i; anno 1746. mortuus
est Phylippus 5. in Hispania, ei successit Ferdinandus 2‑us, et ab eo tempore jam segniter
bellum hoc ex parte Hispanorum gestum est; caeterum cum potentissimis duobus maritimis potentiis
agendum habuerint, ipsos etiam Gallos in America lacessiverunt Angli, plurimum Borussus astu et
ad Anglos recuperarunt, et ducatum
Parmensem acceperunt a Maria Theresia pro Filippo fratre Ferdinandi 2‑i; hic Filippus fuit
parens Isabellae, uxoris primae Iosephi 2‑i; constitutum tamen est, quod si contingeret Carolum
fratrem succedere Ferdinando in casu defectus, tunc Philippus hic succedat Carolo in regno
Neapolitano, et ducatus Parmensis recidat ad domum Austriacam.
fuit in reliquis omnibus ab omnibus.
Ferdinandus 2‑us hic languidum admodum habuit imperium in Hispaniam et etiam
sine prolibus mortuus est; ei successit tertiogenitus frater Carolus 3, antea rex Neapoleos et
Siciliae; debuisset ergo huic Carolo succedere Phylippus frater in Neapolitano regno; interim
Phylippus mansit in possessione suorum ducatuum, Carolo vero successit filius in regno
Neapolitano, nempe Ferdinandus, modernus rex; hic Carolus Phylippum maximum tamquam haebes et
mentis impos exhaeredatus est.
frater Carolus 3, antea rex Neapoleos et
Siciliae; debuisset ergo huic Carolo succedere Phylippus frater in Neapolitano regno; interim
Phylippus mansit in possessione suorum ducatuum, Carolo vero successit filius in regno
Neapolitano, nempe Ferdinandus, modernus rex; hic Carolus Phylippum maximum tamquam haebes et
mentis impos exhaeredatus est.
ducatum
habuit, parato aere excontentata fuit; Maria Theresia vero consensit, etiam si jus apertum in
Parmensem ducatum habuit; fuit enim tunc bello septennali involuta, et cum Gallis egit contra
Borussum, eo a fortiori, quod Iosepho 2‑o, filio suo, desponsata fuerit Isabella, Phylippi huius
filia.
Haec enim debita jam quasi caduca erant et nullus regum curavit
exsolutionem eorum; ille ergo in se suscepit exsolutionem.
qui fuit frater Caroli Tertii regis
Hispaniae.
variae accusationes
et suspiciones oriebantur; hi erant equites religiosi qui ex voto suo obligabantur decertare
contra Turcas tempore expeditionum; erat nobilissimus et ditissimus ordo; concitarunt ergo sibi
invidiam principum; accesserunt etiam eorum aliqui excessus, et hinc per Phylippum pulcrum regem
Galliae exstinctus est ordo hic; Dionisius tamen rex Portugalliae e contra clementer cum ipsis
egit, et nisi tunc dissolvit ordinem cum 1312. Viennae Gallorum per Pontificem exstinctus
fuisset; et tunc ex bonis confiscatis eorum fundavit ordinem Christi in
Hispaniae devolveret ad ipsum, hinc duxit Alfonsi
filii Iohannis 2‑i relictam viduam Isabellam, sed ea in primo puerperio mortua fuit, et etiam
eius filius Michael paulo post mortus est; duxit ergo filiam tertio natam Mariam Ferdinandi
Chatolici; etiam hac mortua duxit Eleonoram Phylippi Pulcri Austriaci filiam, ex qua dein
successores habuit.
ad exstirpandos
Saracenos et Judaeos occultos.
judicio statuum et ordinum successor
eligatur; optimum tamen hoc coeptum per mortem repentinam Henrici interruptum est; anno '580.
In hoc ergo defecit stirps Iohannis Nothi; invaluit ergo hic species
interregni in Portugallia, nempe a 30. Ian. '580. usque Phylippus rex Hispaniae Ulissiponae
homagium excepit Portugallorum, quod fuit 12‑a Apri. '581.
Emanuelis, qui eodem anno mortuus est quo Henricus cardinalis.
nupta fuit
Carolo Sabaudiae ducis, avo Emanuelis; hic tamen ob debilem aetatem suam non ursit valde, sed
potius consensit in Phylippum 2‑um regem Hispaniae, qui etiam filiam suam Catharinam dedit ei in
uxorem; sed et ceteri praetendentes parum aut nihil ausi sunt contra potentem Phylippum regem;
solus Antonius de Crato restitit ei; constitit enim ei de odio canino, quod inter Portugallos et
Hispanos exstitit, hinc sperabat se viribus suorum valere fors contra Filippum, et etiam a
Gallis et Anglis adjutus est; Filippus tamen praetensionem suam valido exercitu
Asoriis, quae omnes Crato addictae erant,
classem expedivit ad subjiciendam Terceram, ubi
clade navali victus Antonius etiam hinc profligatus est; caeterae ditiones omnes Africae,
Americae ultro se subjecerunt potestati Phylippi.
Antonius subjutus ab Anglis appulit ad
insulam Terceram, ut eam sibi subjiceret, sed jam adfuit classis Hispanorum, proin parum
effecerunt Angli; recepit se ergo iterum in Franciam, ubi anno 1598. mortuus est sine
haeredibus.
adhuc comparuerunt
enim 4 in ordine, qui se dixerunt Sebastianum, qui in Africa putabatur occubisse; hi ingentem
Portugallorum nacti sunt sectariorum
libenter enim jugum Hispanorum
dejecissent collo suo Portugalli; vigilantia tamen Phylippi factum est, ut omnes caperentur,
depraehensi enim duos fuisse eremitas et unum pistorem.
Hispaniam deductus est, ubi in squalidissimos conjectus
carceribus, ibi vitam suam terminavit; de hoc ergo ultimo adhucdum est dubium, an vere fuerit
necne Sebastianus; quicumque enim eum viderunt ipsum pro vero Sebastiano servarunt.
vitam suam terminavit; de hoc ergo ultimo adhucdum est dubium, an vere fuerit
necne Sebastianus; quicumque enim eum viderunt ipsum pro vero Sebastiano servarunt.
enim eum viderunt ipsum pro vero Sebastiano servarunt.
premi coepit Portugallia et vexari perpetuis
bellis, quae gessit Phylippus cum principibus Europae, et in his semper Portugallia, ob situm
suum, lacessita fuit a hostibus Phylippi, cum jam nunc pro uno corpore cum Hispania considerata
sit; dein plus etiam utilitatis habebant hostes Phylippi ex Portugallia diviti tunc adhuc, quam
ex Hispania; Belgae foederati maxime noxii erant Portugallis, hi enim rebellantes contra
Phylippum, cum eos armis supprimere non potuisset, conatus est eas egestate et penuria sibi
subjugare; harum enim sterilium provinciarum ramus
suum, lacessita fuit a hostibus Phylippi, cum jam nunc pro uno corpore cum Hispania considerata
sit; dein plus etiam utilitatis habebant hostes Phylippi ex Portugallia diviti tunc adhuc, quam
ex Hispania; Belgae foederati maxime noxii erant Portugallis, hi enim rebellantes contra
Phylippum, cum eos armis supprimere non potuisset, conatus est eas egestate et penuria sibi
subjugare; harum enim sterilium provinciarum ramus sustentationis fuit piscatio, et navigatio,
illi permultum ergo lucrati sunt ex commercio Portugalliae; vecturas enim suas praestabant
ramus sustentationis fuit piscatio, et navigatio,
illi permultum ergo lucrati sunt ex commercio Portugalliae; vecturas enim suas praestabant
Portugallis ad Indias orientales, dein etiam mercaturam cum Portugallis faciebant, ex qua multum
lucrati sunt, sicque opes suas auxerunt; Phylippus ergo rex Portugalliae effectus hunc ramum
sustentationis foederatis rescidit, prohibuit Portugallis omnem communionem cum Hollandis, omne
commercium; enorme flagellum fuit hoc pro foederatis; in desperationem ergo acti id fecerunt
quod non facile secus ausi fuissent;
fractis omnibus impedimentis, quae Portugalli et
Hispani ipsis ubique locorum posuerunt, devenerunt ad Indias orientales et sic ipsi commercium
hoc ad se adtraxerunt, varias possessiones ibi capiendo, et naves Portugallorum interceperunt;
ipsum promontorium Bonae spei adhuc vivente Phylippo sibi occuparunt per quod Portugallis multum
nocuerunt, firmati vero per hoc etiam alias occupationes fecerunt, et Portugallos ubique
fregerunt; inter haec decessit Phylippus 2, ei successit Phylippus 3‑us, qui, ut scimus,
languidum admodum habuit imperium; in Portugallia
possessiones ibi capiendo, et naves Portugallorum interceperunt;
ipsum promontorium Bonae spei adhuc vivente Phylippo sibi occuparunt per quod Portugallis multum
nocuerunt, firmati vero per hoc etiam alias occupationes fecerunt, et Portugallos ubique
fregerunt; inter haec decessit Phylippus 2, ei successit Phylippus 3‑us, qui, ut scimus,
languidum admodum habuit imperium; in Portugallia commercium magis magisve concidere coepit, et
ipsum regnum exhauriri; ab anno 1598, quo Phylippus decessit, usque 1605. ipsis insulis
Molucanis Portugallorum potiti sunt
et naves Portugallorum interceperunt;
ipsum promontorium Bonae spei adhuc vivente Phylippo sibi occuparunt per quod Portugallis multum
nocuerunt, firmati vero per hoc etiam alias occupationes fecerunt, et Portugallos ubique
fregerunt; inter haec decessit Phylippus 2, ei successit Phylippus 3‑us, qui, ut scimus,
languidum admodum habuit imperium; in Portugallia commercium magis magisve concidere coepit, et
ipsum regnum exhauriri; ab anno 1598, quo Phylippus decessit, usque 1605. ipsis insulis
Molucanis Portugallorum potiti sunt Hollandi, cum ceteris fere
alias occupationes fecerunt, et Portugallos ubique
fregerunt; inter haec decessit Phylippus 2, ei successit Phylippus 3‑us, qui, ut scimus,
languidum admodum habuit imperium; in Portugallia commercium magis magisve concidere coepit, et
ipsum regnum exhauriri; ab anno 1598, quo Phylippus decessit, usque 1605. ipsis insulis
Molucanis Portugallorum potiti sunt Hollandi, cum ceteris fere omnibus possessionibus
orientalibus eorum, in quibus se positis munimentis et citadelis magis semper et magis
fundarunt.
societatem mercatoriam erexerunt, quae adhuc existit nomine Ost indische Compagnie, quae ad
tantas excrevit divitias, ut cuicumque regno comparari possint; animati per
Belgas Angli etiam profecti sunt ad Indias cum magno Portugallorum damno; videns Phylippus 3.
pacem facere coactus est anno 1604. et '5‑o, qua tamen Phylippus nihil ex amissis recuperavit,
et cum Hollandis '609‑o inducias inire coactus est; Phylippo 3‑o successit 4‑tus anno '621.;
terminabantur hic induciae cum Hollandis, recruduit ergo bellum, quod
Compagnie, quae ad
tantas excrevit divitias, ut cuicumque regno comparari possint; animati per
Belgas Angli etiam profecti sunt ad Indias cum magno Portugallorum damno; videns Phylippus 3.
pacem facere coactus est anno 1604. et '5‑o, qua tamen Phylippus nihil ex amissis recuperavit,
et cum Hollandis '609‑o inducias inire coactus est; Phylippo 3‑o successit 4‑tus anno '621.;
terminabantur hic induciae cum Hollandis, recruduit ergo bellum, quod rursus ex sententia gestum
est ex parte Hollandorum; Phylippus enim 4.
regno comparari possint; animati per
Belgas Angli etiam profecti sunt ad Indias cum magno Portugallorum damno; videns Phylippus 3.
pacem facere coactus est anno 1604. et '5‑o, qua tamen Phylippus nihil ex amissis recuperavit,
et cum Hollandis '609‑o inducias inire coactus est; Phylippo 3‑o successit 4‑tus anno '621.;
terminabantur hic induciae cum Hollandis, recruduit ergo bellum, quod rursus ex sententia gestum
est ex parte Hollandorum; Phylippus enim 4. distractus bellis per totam Europam non potuit
jacturam Portugalliae reparare, hinc
et '5‑o, qua tamen Phylippus nihil ex amissis recuperavit,
et cum Hollandis '609‑o inducias inire coactus est; Phylippo 3‑o successit 4‑tus anno '621.;
terminabantur hic induciae cum Hollandis, recruduit ergo bellum, quod rursus ex sententia gestum
est ex parte Hollandorum; Phylippus enim 4. distractus bellis per totam Europam non potuit
jacturam Portugalliae reparare, hinc
ergo ultro occasionem jugum hoc
intolerabile dejiciendi; hinc jam '638. anno coeperunt quaedam civitates se in libertatem
adserere, sed suppressi sunt a Hispanis cum non adfuerit adhuc communis
consensus; meliorem tamen occasionem nacti sunt sub Phylippo 4‑o, qui bellis ubique pressus
etiam domi cum Catalaunis lites habuit; titulo ergo contra Catalaunos procedendi se armarunt
undique irruperuntque in urbes, et praecipue Lissabonam, quam una cum portu et in eo existente
classe sibi occuparunt; Vasconcello gubernator totius
filium Ferdinandum 1‑um, hic 2‑um Ferdinandum, hic
Iacobum, hic Theodosium, hic Iohannem, hic Theodosium 2, et huius filius fuit Iohannes 4‑tus).
inter Phylippum et Iohannem; sic Galli, Angli, Sveci Iohannem pro libero
recognoverunt, una cum Hollandis, sed vicissim aula Caesarea Germanica fuit pro Phylippo, aula
etiam Pontificis, sed Portugalli paratiores erant ad schisma faciendum quam ut se subjiciat
Hispanis; initio enim Phylippus non potuit agere contra Portugallos, ob bella cum Gallis,
Anglis; videntes se sic efficere non posse quodpiam, profusis multis pecuniis conati sunt
Hispani in ipsa Portugallia seditionem incipere, et necem Iohannis decreverunt, sed per
Marchionem de Ajamonte, amico
possessionibus Belgarum in Indiis orientalibus, imo intuitu Brasiliae
ipsis aequivalens stipulati sunt Portugalli, anno 1661; haec tamen pactio
effectum non habuit, sed iterum recruduit bellum, anno vero '69. finalis pax inita est;
procedente bello Phylippus, cum se liberasset a Gallis, omnes vires convertit contra
Portugallos, sed nil effecit, adjuti enim erant ab Anglis, Gallis et Belgis.
vero in urbe Sintra 16.1 in... Sintra in margine
adscriptum. ; anno '683. decessit Alfonsus in captivitate sua, ab hoc vero anno
Petrus titulum regis publice assumpsit; anno 1668. finis impositus est belli Hispanici, nam
Ludovicus 14. rex Galliae post mortem Phylippi 4. regis Hispaniae bello lacessere coepit
Hispanos ad obtinendas 13 provincias Belgii titulo dotis pro uxore sua, Hispani ergo labefactati
tot jam bellis ad servandum Belgium copias suas ex Portugalliae limitibus retraxerunt,
Portugalli enim ceteroquin jam '660. ad Almaxial
antiquo;
haec dein divisio civitate donata est; fundavit nobile monasterium Mass.
sed Portugalli intermediantibus Anglis sciverunt
declinare hoc periculum, et eo rem adduxerunt partim minis, partim pollicitationibus
hoc periculum, et eo rem adduxerunt partim minis, partim pollicitationibus
Portugallici
notitiam habuerunt, et frequentarunt Petri de Belmonte legati ad eum; hi homines suspecti
quaesiti ad carceres occultarunt se in aede legati; requisitus legatus ut extradet hos
suspectos, et cum non satisfaceret huic petito, mandato Phylippi 19 ex famulitio
legati incarcerati sunt; Portugalli hoc audientes, 19 Hispanici legati homines incarcerari fecit
privilegiorum privati sunt descendentes; et in totum
ordinem Jesuitarum relegatio decisa fuit; omnes enim colligati tam in Europa, quam America,
navibus in Italiam delati sunt; et bona ipsorum in fiscum et pias causas conversa sunt; in
scholis ipsis substituti sunt oratores S. Phylippi Neri; dicunt quidam totum hoc ex odio
marchionis Bombal, primarii ministri Iosephi, adversus Jesuitas evenisse; Bombal enim fuit
totum-fac Iosephi, et infensissimus Jesuitarum hostis; dein processus hic sub modo regnante
regina filia Iosephi discussus est postquam Bombal
lineae junioris omnes hae
provinciae devolverentur; senior enim stirps Burgundica, quae ex Hugone Capeto in Gallia
descendit, extincta est 1345; ducatus ergo Burgundiae recidit ad coronam.
provinciae devolverentur; senior enim stirps Burgundica, quae ex Hugone Capeto in Gallia
descendit, extincta est 1345; ducatus ergo Burgundiae recidit ad coronam.
Philippo ergo descendit junior linea Burgundica, ad hanc ergo descendit totum Belgium; extincta
tamen in Carolo Audaci linea juniore ducum Burgundiae; unicam filiam habuit Carolus Audax
Mariam; haec Maria Burgundica nupsit Maximiliano imperatori, et ex hoc matrimonio natus est
Philippus Pulcher, archidux Austriae; cum hac ergo Maria debuisset totum Belgium ad stirpem
Austriacam devolvi, cum ea unica haeres fuerit, sed exortum est bellum inter Maximilianum et
Gallos; Galli enim ducatum Burgundicum tamquam feudum virile coronae Gallicae sequestrarunt,
enim ducatum Burgundicum tamquam feudum virile coronae Gallicae sequestrarunt,
Galliaeque incorporarunt; Austrica vero stirps accepit comitatum Burgundiae, seu aliquem partem
Burgundiae et 17 provincias Belgicas; Maria non diu vixit, ei successit
Philippus Pulcher, qui plerumque Gandaviae habitavit cum sua uxore Iohanna, Ferdinandi Chatolici
filia, ita ut Carolus filius eius hic natus sit in Belgio, qui etiam successit patri suo, in
Hispania defuncto, in Belgio; postquam vero post Ferdinandi Chatolici decessum etiam rex
et educatus totus Belga erat, eosque in ipsa Hispania omni modo
juvit, navigatio enim, commercium, manufacturas omni modo promovit, faustissimumque sic regimen
habuit.
retulit.
hae ergo omnes provinciae Belgicae
nomine Circuli Burgundici Germaniae incorporatae sunt.
sunt.
totus Hispanus,
trux, melancolicus favit Hispanis, spretis Belgis non tantum in Hispania, sed in ipso Belgio
Hispanos praeposuit ipsis; hac re totius Belgii odium sibi contraxit; haec tamen
non sola causa aversionis fuit, sed accessit et id, quod Philippus non tantum Caroli decreta
circa haereticos renovaverit, sed ea extendit, gravioribus poenis roboravit, et severissime
exsequi fecit; erant et aliae minores causae, uti studium vindictae et odii procerum quorumdam
Belgii; sed princeps Vilhelmus Aransionensis (Duc
minores causae, uti studium vindictae et odii procerum quorumdam
Belgii; sed princeps Vilhelmus Aransionensis (Duc d’Aurange), hic princeps erat superbus et
ambitiosus, eminuitque caeteris opibus et divitiis; cupiebat hic ut gubernator harum
provinciarum creatur tempore absentiae Philippi; rex interim aliam personam creavit
gubernatorem; dein dux hic voluit nuptias inire cum Catharina, ducis Lotharingiae filia, ut sic
per eam gubernator fieret; sed Philippus in neutrum consensit, sed Margaretham sororem naturalem
suam, conjugem ducis Farnese, creavit
eminuitque caeteris opibus et divitiis; cupiebat hic ut gubernator harum
provinciarum creatur tempore absentiae Philippi; rex interim aliam personam creavit
gubernatorem; dein dux hic voluit nuptias inire cum Catharina, ducis Lotharingiae filia, ut sic
per eam gubernator fieret; sed Philippus in neutrum consensit, sed Margaretham sororem naturalem
suam, conjugem ducis Farnese, creavit gubernatricem; hic ergo dux Aurelianensis
nuptias inire cum Catharina, ducis Lotharingiae filia, ut sic
per eam gubernator fieret; sed Philippus in neutrum consensit, sed Margaretham sororem naturalem
suam, conjugem ducis Farnese, creavit gubernatricem; hic ergo dux Aurelianensis
fieret; sed Philippus in neutrum consensit, sed Margaretham sororem naturalem
suam, conjugem ducis Farnese, creavit gubernatricem; hic ergo dux Aurelianensis
non esse aequam distributionem, aliquas esse nimis magnas, hinc voluit
plures dioeceses creare, sicque imminuere ceterorum proventus; abalienavit ergo animos
episcoporum antiquorum, hi ergo negotiis religionis in rem suam usi non parum contulerunt ad
exacerbandos animos contra Philippum, qui severitatem suam crescente semper numero haereticorum
auxit etiam semper, nihilque de mediis lenioribus cogitavit.
fuit; multo enim severiores poenae adhibebantur in Belgio ab hoc
tribunali quam in Hispania, ob diversam harum gentium indolem; Hispani enim severi, taciturni,
parum inter se conversantes, non exigebant tantam severitatem, quam vivaces, loquaces, audaces
Belgae; erravit etiam Philippus in electione consilii status, quod Margarethae gubernatrici
adjecit, pro gravioribus negotiis provinciarum dirigendis; in hoc consilio meri tales erant qui
Philippo faventes et eius creaturae erant et ipso facto ceteris exosi erant; inter caeteros
praecipuus erat cardinalis
parum inter se conversantes, non exigebant tantam severitatem, quam vivaces, loquaces, audaces
Belgae; erravit etiam Philippus in electione consilii status, quod Margarethae gubernatrici
adjecit, pro gravioribus negotiis provinciarum dirigendis; in hoc consilio meri tales erant qui
Philippo faventes et eius creaturae erant et ipso facto ceteris exosi erant; inter caeteros
praecipuus erat cardinalis Granvellanus, qui toti consilio, et ipsi quasi etiam gubernatrici
praepositus, sine cuius assensu et nutu nil fieri poterat; hic vero homo ab omnibus odio
ferebatur;
erant et ipso facto ceteris exosi erant; inter caeteros
praecipuus erat cardinalis Granvellanus, qui toti consilio, et ipsi quasi etiam gubernatrici
praepositus, sine cuius assensu et nutu nil fieri poterat; hic vero homo ab omnibus odio
ferebatur; vix ergo, his constitutis, Philippus discessit ex Belgio, jam enatae sunt
dissensiones et morem mandatis regiis vix gerebant Belgae; capacitata fuit gubernatrix de eo
quod hae dissensiones componi non possint, nisi cardinalis Granvellanus removeatur; datis ergo
plurimis litteris ad Philippum post aliquot
vix ergo, his constitutis, Philippus discessit ex Belgio, jam enatae sunt
dissensiones et morem mandatis regiis vix gerebant Belgae; capacitata fuit gubernatrix de eo
quod hae dissensiones componi non possint, nisi cardinalis Granvellanus removeatur; datis ergo
plurimis litteris ad Philippum post aliquot annos, nempe 1564-o, publico decreto revocatus fuit
ad Hispaniam; negotia tamen administrationis per remotionem cardinalis non multum mutata et
meliorata sunt; Margareta enim consiliis aliorum usa est, qui a cardinale non multum
differebant; videns Margaretha
negotia tamen administrationis per remotionem cardinalis non multum mutata et
meliorata sunt; Margareta enim consiliis aliorum usa est, qui a cardinale non multum
differebant; videns Margaretha ultra omnem modum animos Belgarum exulceratos, constituit de vero
rerum statu edocere Philippum; effectus huius deputationis et litterarum Margarethae nullus
fuit, imo novas poenas adjecit pro inoboedientibus et seditiosis; videntes ergo Belgae omnia
leniora media insufficientia esse ad permovendum Philippum, coeperunt proceres inter se
communicare consilia suaeque
animos Belgarum exulceratos, constituit de vero
rerum statu edocere Philippum; effectus huius deputationis et litterarum Margarethae nullus
fuit, imo novas poenas adjecit pro inoboedientibus et seditiosis; videntes ergo Belgae omnia
leniora media insufficientia esse ad permovendum Philippum, coeperunt proceres inter se
communicare consilia suaeque saluti prospicere; decreverunt ergo foedus inter se inire viresque
omnes conferre ad succurrendum, si aliquis eorum ad inquisitionem traheretur, aut periculum
alterutri imminueret; hoc foedus anno [anno] 1565. factum
hoc ergo adhuc
non animo seditionis fecerunt; caput huius foederis fuit Henricus Brederod cum
400 circiter aliis baronibus, comitibus et nobilibus; consenserunt in id, ut adhuc semel
Margaretham novo supplici libello accederent ad abroganda decreta Philippi; missa nova deputatio
est ad Philippum; nobiles hos ingens turba plebis comitata est ad urbem Bruxellam ad
Margaretham, quae consternata est hoc confluxu; comes ergo [ergo] Berlemontius, qui ei adstabat,
dixit gubernatrici nihil metuendum esse de his geux, seu mendicis; hoc
fecerunt; caput huius foederis fuit Henricus Brederod cum
400 circiter aliis baronibus, comitibus et nobilibus; consenserunt in id, ut adhuc semel
Margaretham novo supplici libello accederent ad abroganda decreta Philippi; missa nova deputatio
est ad Philippum; nobiles hos ingens turba plebis comitata est ad urbem Bruxellam ad
Margaretham, quae consternata est hoc confluxu; comes ergo [ergo] Berlemontius, qui ei adstabat,
dixit gubernatrici nihil metuendum esse de his geux, seu mendicis; hoc ergo nomen inhaesit
deinde
demolitae fuerint.
vi eos frangendo, partim potentiores lenitate et gratia sibi
devincendo, ita ut tranquilitas restituta fuerit, eo felicius quod multi ex rebellibus solum
verterint, iram Philippi metuentes; plurimum ad hanc quietem contulerunt comes Egmontanus,
Aransionensis et ceteri comites; Philippus tamen recte hos pro capitibus rebellionis habuit, et
palam contra eos debacchatus est, princeps ergo Aransionensis fuga se salvavit ad Germaniae
principes protestantes, a quibus magnis animatus suffultusque viribus et pecuniis; in limitibus
ergo Germaniae Vilhelmus princeps
ergo Aransionensis fuga se salvavit ad Germaniae
principes protestantes, a quibus magnis animatus suffultusque viribus et pecuniis; in limitibus
ergo Germaniae Vilhelmus princeps Aransionensis collectis profugis eum secutis coepit exercitum
colligere; gubernatrix cum aliis fidelibus Philippum invitarunt ad Belgium, ut ipse clementia
componat has turbas, sed rex ducis Albani consiliis corruptus nihil de his audire voluit;
putabat enim infra dignitatem suam esse ad leniora descendere cum hac misera gente; imo libenter
habuerunt Hispani exortas esse has turbas, ut
deditionem coegit rursus, et recepit; recuperata hac urbe expugnavit
urbem Mechlinium et Isusaniam, quas etiam exspoliari curavit per milites, per quod rursus
exacerbavit animos Belgarum erga Hispanos, praecipue cum etiam urbem Nardeam funditus deleri
curaret; haec '573. acciderunt; Philippus de hactenus actis per cursores semper certior factus,
videns causam tantorum malorum non ultimam esse severitatem nimiam ducis Albani, hinc eum
revocavit ad Hispaniam; sub hoc crudeli belliduce intra aliquot annos plus quam 18,000 Belgarum
manu carnificis ceciderunt,
Mosae inundassent
exercitum Hispanorum, sicque coegissent solvere obsidionem; anno 1576. imperator Maximilianus
2-us se obtulit mediatorem, hortatus est regem Hispaniae et etiam status Belgii, ut
condescendant ad pacem; misit ergo ad urbem Bredam legatos suos; non alienus erat Philippus, sed
a suo proposito recedere nullo modo voluit, nullum ergo effectum habuit haec legatio; post hoc
ergo, cum nullam spem in gratia Philippi viderent, Hollandia et Zeelandia, provinciae praecipuae
Belgii, arctissimo vinculo se colligarunt, principem Aransionensem ducem
hortatus est regem Hispaniae et etiam status Belgii, ut
condescendant ad pacem; misit ergo ad urbem Bredam legatos suos; non alienus erat Philippus, sed
a suo proposito recedere nullo modo voluit, nullum ergo effectum habuit haec legatio; post hoc
ergo, cum nullam spem in gratia Philippi viderent, Hollandia et Zeelandia, provinciae praecipuae
Belgii, arctissimo vinculo se colligarunt, principem Aransionensem ducem belli sibi elegerunt
illimitata cum potestate, gaudeatque omnibus juribus et praerogativis, quibus vicarii regis
gaudebant; inter haec eodem anno
In urbe Gandano (Gent) inito foedere se conjunxerunt et hinc etiam hoc foedus
pactio Gandensis dicta est; hac pactione constitutum est mutuis viribus in eo collaborandum, ut
pax restituatur Belgio, ut libertas religionis evincatur, ut miles Hispanus eliminetur, sed de
Philippi regis exauctoratione adhuc nihil memoratum est, proin non [adhuc]
rebellabant contra eum adhuc; nam si haec concessisset ipsis, prouti egerunt
apud eum, pax restituta fuisset; Philippus finxit ad speciem se consentire in hanc
pacificationem,
religionis evincatur, ut miles Hispanus eliminetur, sed de
Philippi regis exauctoratione adhuc nihil memoratum est, proin non [adhuc]
rebellabant contra eum adhuc; nam si haec concessisset ipsis, prouti egerunt
apud eum, pax restituta fuisset; Philippus finxit ad speciem se consentire in hanc
pacificationem, occulte tamen decrevit hoc foedus dilacerandum.
contra eum adhuc; nam si haec concessisset ipsis, prouti egerunt
apud eum, pax restituta fuisset; Philippus finxit ad speciem se consentire in hanc
pacificationem, occulte tamen decrevit hoc foedus dilacerandum.
occulte tamen decrevit hoc foedus dilacerandum.
Zeelandia, qui suadebant non esse
fidendum Philippo et eius gubernatori Iohanni, caeterae vero provinciae conjunctae cum Hollandis
inclinabant in Iohannem; tandem etiam Hollandi et Zelandi retracti sunt ad partes Iohannis sub
ea conditione, ut foedus Gandanense solemni edicto nomine Philippi regis ratihabeatur per
gubernatorem.
decreveruntque eum expellere ex castello Namüriensi, quod et effectuarunt, plurima castella
expugnarunt, et aliqua solo aequarunt; post haec confluxerunt Bruxellas ibique ducem
Aransionensem praesidem provinciarum crearunt; diffidentes tamen causae suae decreverunt alium
Philippo acceptiorem eligendi gubernatorem, hinc Matthiam juniorem filium Maximiliani
imperatoris et fratrem Rudolphi imperatoris elegerunt gubernatorem, qui etiam comparuit;
auctoritatem tamen eius circumscripserunt status et ordines, dein ei ut locumtenentem ad latus
collocarunt
juniorem filium Maximiliani
imperatoris et fratrem Rudolphi imperatoris elegerunt gubernatorem, qui etiam comparuit;
auctoritatem tamen eius circumscripserunt status et ordines, dein ei ut locumtenentem ad latus
collocarunt dominum Aransionensem; haec tamen omnia summe displicuerunt Philippo; misit ergo
Iohanni novas copias et suppetias, quas Alexander dux Farnese adduxit anno '578; eodem anno
conflixerunt partes ad urbem Gemblusium; hoc in conflictu Hispani rursus profligarunt Belgas,
diversas urbes collimitaneas expugnarunt, spoliarunt; uti Lovanium (Löwen),
Philippo; misit ergo
Iohanni novas copias et suppetias, quas Alexander dux Farnese adduxit anno '578; eodem anno
conflixerunt partes ad urbem Gemblusium; hoc in conflictu Hispani rursus profligarunt Belgas,
diversas urbes collimitaneas expugnarunt, spoliarunt; uti Lovanium (Löwen), Philippopolis
(Philipsbourg), Limburgum.
rursus profligarunt Belgas,
diversas urbes collimitaneas expugnarunt, spoliarunt; uti Lovanium (Löwen), Philippopolis
(Philipsbourg), Limburgum.
hae sunt illae provinciae, quae hodie domui Austriacae
parent, tunc vero Hispanis se rursus adjunxerunt.
respublica hodierna Hollandia; coeperunt
nummos cudere jam his temporibus, et in primis nummis suis expresserunt navim fluctuantem in
mari fractis velis cum inscriptione hac: Incertum, quo fata ferent; ipsi enim viderunt res suas
pessime constitutas esse; dum haec ageretur Utrajecti Philippus rursus egit per legatum suum
Antverpiae de pace universali omnium provinciarum cum Philippo; foederati tamen videntes se
numquam intentionem suam adepturos, interturbarunt ipsi foedus hoc; ceterae tamen provinciae
exceptis his 7 se Philippo subjecerunt.
suis expresserunt navim fluctuantem in
mari fractis velis cum inscriptione hac: Incertum, quo fata ferent; ipsi enim viderunt res suas
pessime constitutas esse; dum haec ageretur Utrajecti Philippus rursus egit per legatum suum
Antverpiae de pace universali omnium provinciarum cum Philippo; foederati tamen videntes se
numquam intentionem suam adepturos, interturbarunt ipsi foedus hoc; ceterae tamen provinciae
exceptis his 7 se Philippo subjecerunt.
esse; dum haec ageretur Utrajecti Philippus rursus egit per legatum suum
Antverpiae de pace universali omnium provinciarum cum Philippo; foederati tamen videntes se
numquam intentionem suam adepturos, interturbarunt ipsi foedus hoc; ceterae tamen provinciae
exceptis his 7 se Philippo subjecerunt.
provinciae
exceptis his 7 se Philippo subjecerunt.
subjectas provincias et inter foederatos; agitata fuit inter
foederatos quaestio de imperante, hinc anno '581. convenerunt provinciae, tunc Philippum
declararunt exauctoratum; die 26-a Iulii publico instrumento expositisque causis se liberos et
independentes declararunt, ex eo quod Philippus leges et consuetudines, quas jure jurando
manutenendas promisit, violaverit.
civitatum Belgicarum; his constitutis sub ductu Mauritii res eorum
favorabiliter gerebantur, fortunaque ipsis magis favere coepit, cum ex Flandria et Brabantia
multi opulentissimi cives se receperint ad foderatos, ob religionis libertatem, cum hae
provinciae duae per ducem Farnese Philippo subjectae fuissent, et in iis Philippus poenam exilii
statuisset in eos, qui ad sacra Christianorum redire nolent; Antverpienses enim ditissimi
mercatores se receperunt Amsterodamum sicque secum commercium transtulerunt ad foederatos.
sub ductu Mauritii res eorum
favorabiliter gerebantur, fortunaque ipsis magis favere coepit, cum ex Flandria et Brabantia
multi opulentissimi cives se receperint ad foderatos, ob religionis libertatem, cum hae
provinciae duae per ducem Farnese Philippo subjectae fuissent, et in iis Philippus poenam exilii
statuisset in eos, qui ad sacra Christianorum redire nolent; Antverpienses enim ditissimi
mercatores se receperunt Amsterodamum sicque secum commercium transtulerunt ad foederatos.
fuissent, et in iis Philippus poenam exilii
statuisset in eos, qui ad sacra Christianorum redire nolent; Antverpienses enim ditissimi
mercatores se receperunt Amsterodamum sicque secum commercium transtulerunt ad foederatos.
foederatos.
enim aliis in regnis fractus non potuit tantas vires contra eos impendere; scimus enim classem
eius ab Anglis disjectam, in Gallia quoque eum victum a Henrico 4-o; Belgae vero interim his
omnibus in rem suam usi succurrerunt in quantum poterant Anglis in mari feliciterque vires
Philippi enervarunt seque domi omni modo firmarunt, tunc praeprimis cum Alex. Farnese cum maxima
exercitus sui parte relicto Belgio jussu Philippi in Galliam proficisci debuit adversus
Hugonotas; Mauritius ergo domi diversa loca Hispanis eripuit; prima fuit urbs Breda, quam per
eum victum a Henrico 4-o; Belgae vero interim his
omnibus in rem suam usi succurrerunt in quantum poterant Anglis in mari feliciterque vires
Philippi enervarunt seque domi omni modo firmarunt, tunc praeprimis cum Alex. Farnese cum maxima
exercitus sui parte relicto Belgio jussu Philippi in Galliam proficisci debuit adversus
Hugonotas; Mauritius ergo domi diversa loca Hispanis eripuit; prima fuit urbs Breda, quam per
insultum cepit, hanc secutae sunt plures aliae civitates et sic ejectis Hispanis
ex 7 provinciis bellum dein
Mauritius; intermedio tempore decessit Alex. dux Farnese et hoc quoque Belgis profuit, hic enim
saepe copias eorum contrivit; Mauritio vero, qui se Belgis adeo commendavit, detulerunt
vicariatum duarum provinciarum Geldriae et Transisalanae; in caeteris enim provinciis vicarius
erat Philippus, frater senior Mauritii (dignitas vicarialis in Belgio ab antiquitus in usu erat;
principes enim superioribus jam temporibus in absentia sua constituebant gubernatores vel
vicarios; dignitas ergo vicarii in maxima aestimatione fuit apud plebem, et haec dignitas
permansit
in Belgio ab antiquitus in usu erat;
principes enim superioribus jam temporibus in absentia sua constituebant gubernatores vel
vicarios; dignitas ergo vicarii in maxima aestimatione fuit apud plebem, et haec dignitas
permansit etiam exauctoratis regibus).--
adque incitas redigat eos, prohibuit ipsis omne commercium et communionem cum Portugallis, ut
sic commercium aromatum, quod Belgae cum maxima sua utilitate pro Portugallis faciebant,
interrumpat, Belgisque ramum omnem sustentationis adimat et cogat eos ad subjectionem; interim
Philippus vehementer spe sua delusus est; Belgae enim in desperationem acti, non tantum se ipsi
non subjecerunt, sed ipsi detecta nova in Indias orientales via totum commercium aromatum,
ejectis Hispanis et Portugallis, ad se adtraxerunt; tentarunt illi ergo ad oras orbis
ad commercium evehendum, quae dein societates anno 1602-o in unam magnam societatem
contractae sunt; haec societas incredibiles divitias corrasit, ad haec usque tempora, sed modo
in praeceps ruere tendit.
fratrem Rudolphi; post tamen aliquot menses mortuus est Ernestus; ei substitutus est
comes Fuenentes, hoc vero defuncto substitutus est ei Albertus archidux Austriae; circa hoc
tempus Henricus 4. devictis adversariis suis pacem Galliae universae dedit, hinc ulturus
injuriam Philippo bellum indixit; haec rursus nova favorabilis circumstantia fuit pro Belgis;
Henricus enim foedus cum Anglis et Belgis inivit, qui tres unanimi consensu lacessiverunt
Hispanos; interim Albertus parum in Belgis facere potuit, sed limites solum tueri contra Gallos;
Mauritius
unanimi consensu lacessiverunt
Hispanos; interim Albertus parum in Belgis facere potuit, sed limites solum tueri contra Gallos;
Mauritius vero Rinobergam et Mersam, duo munita loca Transisalanae provinciae, expugnavit 1597.
videntes Hispani tam potentes esse Belgas fecerunt
varias promissiones, comminationes, ipsa aula Austriaca comminata est se convertere velle contra
eos, si non resipuerint, sed Belgae viribus suis confisi spreverunt et monita et comminationes.
Hispanicum ducatum exhorruisse; cogitavit ergo eos ad saniora redire si ipsis principem proprium
dederit; haec Isabella Alberto, augusto archiduci Austriae, data fuit in uxorem, addita
conditione quod, si defecerit Albertus aut eius heredes, recidat Belgium ad Hispanos; jam
Philippus ob provectam aetatem Isabellae, imo, ut aliqui volunt, cum per medicamenta sterilis
reddita sit, scivit ipsam heredes non habituram, hinc recidisset statim post mortem Isabellae
Belgium foederatum ad Hispanos; Belgae tamen dolum detegentes non susceperunt eam; eodem anno
provectam aetatem Isabellae, imo, ut aliqui volunt, cum per medicamenta sterilis
reddita sit, scivit ipsam heredes non habituram, hinc recidisset statim post mortem Isabellae
Belgium foederatum ad Hispanos; Belgae tamen dolum detegentes non susceperunt eam; eodem anno
'98. decessit Philippus; post eius mortem non minori fortuna usi sunt Belgae contra Hispanos
ductu Mauritii, sic anno 1600. statuit urbem Neoportum expugnare; Hispanis interfuit impedire ne
id fiat; Lebertus ergo copias adduxit contra Mauritium, et fessis adhuc suis copiis aggressus
est Mauritium,
actu effectuato diversas urbes
Mauritius in continenti cepit, sequenti anno Spinola aliquot urbes cepit; postea ad urbem
Antverpiensem expugnandam animum adjecit, succurrit Mauritius oppugnatis, conflixit cum Spinola,
sed victus est ab eo; hoc tamen non multum obfuit Belgis; Philippus 3-us videns se viribus non
valere cogitavit de compositione harum litium pacemque ursit, quam etiam Albertus et Isabella
suasit; convenerunt ergo legati Hagam comitium, ibi cum pax fieri non potuerit, ad minimum ad 12
annos confectae sunt indutiae tamquam cum populo quasi
attritae enim erant vires eorum tantis bellis, dein coeperunt
metuere auctoritatem Mauritii principis, qui totum exercitum a nutu suo habebat populoque
gratissimus fuit; hinc ut exercitus imminui possit, proin Mauritius quasi auctoritate sua exui,
studuerunt pactionem pacis cum Philippo iniri; in urbe ergo Antverpiensi 9-a Aprilis suscriptae
sunt 1569, cetera vero permanserunt in statu quo, Belgae nempe in usu commercii permanserunt.
Malaccam insulam expugnarunt, anno '639. Martonus Tromp Belgarum bellidux classem potentem
Hispanorum destruxit, haec classis occultam expeditionem minata est Suecis cum Danis conjucta;
contigit id in freto Anglicano Manss.
eos, ob commercium.
gubernator Belgarum mortuus est,
eo cum solatio, quod opus libertatis patriae suae consumaverit, quod parens eius Vilhelmus 1-us
incoavit; nam sequenti anno '48. desperans Philippus 4. Belgas numquam debellandi, eos liberos
declaravit; adeo enim circa haec tempora fuit afflictus Philippus 4-tus tam domesticis, quam
exteris turbis, ut nullam videret spem Belgas subjugandi, hinc terminato bello tricennali in
Vestfallia etiam Belgae pro independenti populo declarati sunt.
faventes
redderet, promisit ipsis divisiones variarum provinciarum Hispanicarum, seque in conventiones
immisit; Belgae tamen et Angli metuentes praepotentiam domus Bourbonicae si haec duo regna
conjungerentur, desiderarunt ut hereditas Hispanica dividatur et pars eius detur tantum Philippo
nepoti Ludovici, interim Ludovicus viribus suis confidens tergiversatus est in conventionibus
donec moram protraheret usque mortem Caroli 2-i anno 1700; eo defuncto illico Philippum in
Hispaniam induxit ipsumque inaugurari fecit; videntes Belgae et Angli se delusos esse
haec duo regna
conjungerentur, desiderarunt ut hereditas Hispanica dividatur et pars eius detur tantum Philippo
nepoti Ludovici, interim Ludovicus viribus suis confidens tergiversatus est in conventionibus
donec moram protraheret usque mortem Caroli 2-i anno 1700; eo defuncto illico Philippum in
Hispaniam induxit ipsumque inaugurari fecit; videntes Belgae et Angli se delusos esse spe
divisionis provinciarum, mutarunt consilia et se domi Austriacae adjunxerunt, quae sub initium
sola bellum gerebat contra Ludovicum; Belgae et Angli insignes progressus fecerunt,
occupavit pro se; compositis his turbis decreverunt status Belgici debitis
undequaque gravati et exhausti, a bellis, quantum [quantum] securitas eorum admittat, abstinere
velint; emersit tamen mox causa belli ob successionem in Hispania et cogendum
Philippum regem Hispaniae ut conditionibus pacis Ultrajectensis stet, et Belgae cum Anglis et
Gallis erant potentiae, quae evictionem promittebant; interim Belgae se extricarunt ex hac
molestia cum sua utilitate, Carolus enim imperator Ostendae erexit societatem mercatoriam quae
in
vasallum se
profiteri Angliae, Vilhelmoque ut domino directo juramentum fidelitatis spopondit.
est, et cum ad arma provolarent, ipse
armis restituit rebellesque fregit totaliter; post haec non sunt Angli ausi amplius ei
resistere, sed jugum eius usque dies vitae pertulerunt; interim Vilhelmus secundam expeditionem
habuit contra filium suum Robertum, qui per regem Galliae Philippum 1-um excitatus fuit, sed res
ad violentias non devenit; recepto ergo filio supplici in gratiam, cogitavit ultionem sumere de
Philippo qui ei tantas molestias caussavit; et reipsa etiam vires suos convertit in Gallos
domandos; hoc bello sibi mortem contraxit, febri enim
sed jugum eius usque dies vitae pertulerunt; interim Vilhelmus secundam expeditionem
habuit contra filium suum Robertum, qui per regem Galliae Philippum 1-um excitatus fuit, sed res
ad violentias non devenit; recepto ergo filio supplici in gratiam, cogitavit ultionem sumere de
Philippo qui ei tantas molestias caussavit; et reipsa etiam vires suos convertit in Gallos
domandos; hoc bello sibi mortem contraxit, febri enim correptus anno 1087. decessit.
Richardus incensus arma contra patrem corripuit turbasque concitavit contra
patrem, his malis correptus in gravem incidit morbum, in quo etiam decessit anno 1189; ei
successit Richardus (Cor Leonis) filius; pacifice regnum adivit, sed 1190. progressus est in
expeditionem sacram cum Philippo 2-o rege Franciae pluribusque aliis principibus minoribus; anno
sequenti '92-o Tolomaidem oppugnarunt, hic jam inter ipsos principes enatae sunt turbae, nempe
inter Leopoldum archiducem Austriae et Richardum, dein etiam inter Philippum et Richardum, qui
Philippus ceteroquin
1190. progressus est in
expeditionem sacram cum Philippo 2-o rege Franciae pluribusque aliis principibus minoribus; anno
sequenti '92-o Tolomaidem oppugnarunt, hic jam inter ipsos principes enatae sunt turbae, nempe
inter Leopoldum archiducem Austriae et Richardum, dein etiam inter Philippum et Richardum, qui
Philippus ceteroquin offensus fuit Richardo, quod sororem Adelam non duxerit; cum enim insulam
Cyprum expugnassent, incidit Richardo in oculos Perengaria principissa Navarrae, haec amoenitate
sua adeo irretivit eam, ut ipsam in uxorem acciperet; hanc
sacram cum Philippo 2-o rege Franciae pluribusque aliis principibus minoribus; anno
sequenti '92-o Tolomaidem oppugnarunt, hic jam inter ipsos principes enatae sunt turbae, nempe
inter Leopoldum archiducem Austriae et Richardum, dein etiam inter Philippum et Richardum, qui
Philippus ceteroquin offensus fuit Richardo, quod sororem Adelam non duxerit; cum enim insulam
Cyprum expugnassent, incidit Richardo in oculos Perengaria principissa Navarrae, haec amoenitate
sua adeo irretivit eam, ut ipsam in uxorem acciperet; hanc insulam expugnatam plerumque viribus
per
Saladinum expulso, ea conditione ut regnum Hyerosolimitanum cedat Richardo; hoc ergo Gallos
pessime habuit, hinc ipsi omnes obices posuerunt Richardo, finaliter ipsum plane deseruerunt ex
invidia; videns hoc Richardus, ne domi suae turbas conciet, hinc fidem solemnem exegit Philippo
ne domi turbas excitet, et eius provincias invadat; quod tamen servare non contendit Philippus;
Richardus pacem cum Saladino fecit domumque reversus est; Richardus brevioris viae causa per
continentem redivit, insidiatus ergo est ei Leopoldus archidux Austriae; transvestivit
Gallos
pessime habuit, hinc ipsi omnes obices posuerunt Richardo, finaliter ipsum plane deseruerunt ex
invidia; videns hoc Richardus, ne domi suae turbas conciet, hinc fidem solemnem exegit Philippo
ne domi turbas excitet, et eius provincias invadat; quod tamen servare non contendit Philippus;
Richardus pacem cum Saladino fecit domumque reversus est; Richardus brevioris viae causa per
continentem redivit, insidiatus ergo est ei Leopoldus archidux Austriae; transvestivit se ergo
argenti se
redimeret; interim domi Ioannes frater, qui provincias administrabat fratris sui, usurpavit
regnum seque regem obtrusit fratremque nec admisit; exarsit ergo bellum, in quo Richardus fracto
Ioanne regnum suum, sed desolatum recepit; sed in Gallia eo peius stabant negotia; Philippus
enim domum rediit, Normanniam invasit; expeditionem ergo suscepit in Gallos eosque reppulit ex
suis provinciis, sed in obsidione oppidi exigui sagitta vulneratus perivit anno 1199.
Arthur filius, ad quem spectabat
jus succedendi; hic ergo nomine Ioannis 1-i (Sine terra) successit cooperante clero, et matre
sua; Arthur fuit jure matris suae Constantiae dux Brittanniae minoris; cum ipse
viribus destitueretur, appellavit ad Philippum 2-um regem Galliae, juratum Angliae regni hostem,
reipsa emersit bellum, quod tamen Iohannes ex sententia gessit, anno tamen 3-o et 4-o belli
Galli feliciores multas occupationes fecerunt, hinc Philippo optimas pacis conditiones obtulit,
nempe cessit filio Philippo omnia
dux Brittanniae minoris; cum ipse
viribus destitueretur, appellavit ad Philippum 2-um regem Galliae, juratum Angliae regni hostem,
reipsa emersit bellum, quod tamen Iohannes ex sententia gessit, anno tamen 3-o et 4-o belli
Galli feliciores multas occupationes fecerunt, hinc Philippo optimas pacis conditiones obtulit,
nempe cessit filio Philippo omnia loca occupata in provinciis feudatariis Gallicis, si is
Blancam sororis Ioannis filiam duxerit (Blanca haec Alfonsi ducis Castiliae, et Eleonorae filia
fuit); pacificationem hanc lubenter subscripsit
appellavit ad Philippum 2-um regem Galliae, juratum Angliae regni hostem,
reipsa emersit bellum, quod tamen Iohannes ex sententia gessit, anno tamen 3-o et 4-o belli
Galli feliciores multas occupationes fecerunt, hinc Philippo optimas pacis conditiones obtulit,
nempe cessit filio Philippo omnia loca occupata in provinciis feudatariis Gallicis, si is
Blancam sororis Ioannis filiam duxerit (Blanca haec Alfonsi ducis Castiliae, et Eleonorae filia
fuit); pacificationem hanc lubenter subscripsit Philippus, et sic Ioannes in pacifico usu
permansit regni usurpati.
hinc Philippo optimas pacis conditiones obtulit,
nempe cessit filio Philippo omnia loca occupata in provinciis feudatariis Gallicis, si is
Blancam sororis Ioannis filiam duxerit (Blanca haec Alfonsi ducis Castiliae, et Eleonorae filia
fuit); pacificationem hanc lubenter subscripsit Philippus, et sic Ioannes in pacifico usu
permansit regni usurpati.
Engulismensis
filiam Isabellam, quae jam desponsata fuit comiti Hugoni de La Marche; haec familia comitum
Marcanorum conjuncta fuit sanguine cum aula Parisina, offensa ergo etiam aula Gallicana fuit per
has nuptias; comes ergo Marcanus se conjunxit cum Arthuro, et ipsis se etiam Philippus adjunxit
rex; verum et hoc bellum feliciter satis gessit Iohannes, imo 1202-o solemnem victoriam retulit
de foederatis ad Rotomagium, in quo conflictu Artur una cum sorore sua Eleonora captus est;
Artur paucos post dies decessit in carceribus, non sine suspicione violentis
de foederatis ad Rotomagium, in quo conflictu Artur una cum sorore sua Eleonora captus est;
Artur paucos post dies decessit in carceribus, non sine suspicione violentis mortis, Eleonora
vero diu adhuc vixit in carceribus usque '240. annum; mater Arthuri accusationem fecit apud
Philippum de cede filii sui, proin de felonia indirecta; petiit ergo ut Philippus tamquam
dominus directus Ioannis in Gallia exuat eum feudis in Gallia (felonia enim indirecta intercedit
inter cognatos et agnatos, quod fuit Arthurus intuitu Iohannis).
sua Eleonora captus est;
Artur paucos post dies decessit in carceribus, non sine suspicione violentis mortis, Eleonora
vero diu adhuc vixit in carceribus usque '240. annum; mater Arthuri accusationem fecit apud
Philippum de cede filii sui, proin de felonia indirecta; petiit ergo ut Philippus tamquam
dominus directus Ioannis in Gallia exuat eum feudis in Gallia (felonia enim indirecta intercedit
inter cognatos et agnatos, quod fuit Arthurus intuitu Iohannis).
apud
Philippum de cede filii sui, proin de felonia indirecta; petiit ergo ut Philippus tamquam
dominus directus Ioannis in Gallia exuat eum feudis in Gallia (felonia enim indirecta intercedit
inter cognatos et agnatos, quod fuit Arthurus intuitu Iohannis).
confidens non
comparuit, ex contumacia ergo convictus est, et exutus declaratus est omnibus feudis Gallicanis,
processumque est ad executionem per Gallos, sed Iohannes cum potenti exercitu advenit eosque ad
Iuliomagum fregit; paulo post tamen coactus est Iohannes indutias facere cum Philippo ob turbas
in ipsa Anglia Hiberniaque, enatae sunt per Scotos et Valenses; redux ergo ad Angliam fregit
Scotos, Valenses et Hibernos per duos annos indutiarum; elapsis iis in Gallia fractus est
indutiasque in duos annos fecit; pressit tantis bellis subditos suos, contra
monachos, quos prius rex dispulsit, in integrum restituat
activitatem suam, Chartam hanc Libertatum delevit et
annihilavit; emersit ergo bellum attrocissimum in ipsa Anglia ob quod, cum neminem adhaerentem
haberet, fugit in Scotia ubi etiam anno 1216. decessit.
Eduardus, rursus turbae in Scotiae enatae sunt et tunc
Robertus Brutzeus irrepsit in thronum Scotiae; Eduardus ergo cum 40,000 militum
irrupit in Scotiam, verum in hoc itinere decessit Eduardus; etiam contra Gallos bellum gerebat
Eduardus, contra Philippum Pulcrum; praetextus belli ex Aquitania sumptus est, quae ad haec
tempora ad Angliam spectabant; conquerebantur ergo Galli, quod Aquitaniae incolae violentias
exerceant in Gallos; Philippus ergo tum quam vasallum suum evocavit Eduardum ad componendam
causam hanc, et cum non
verum in hoc itinere decessit Eduardus; etiam contra Gallos bellum gerebat
Eduardus, contra Philippum Pulcrum; praetextus belli ex Aquitania sumptus est, quae ad haec
tempora ad Angliam spectabant; conquerebantur ergo Galli, quod Aquitaniae incolae violentias
exerceant in Gallos; Philippus ergo tum quam vasallum suum evocavit Eduardum ad componendam
causam hanc, et cum non staret citationi bellum ei intulit Philippus, hoc bellum non optime
gessit Eduardus, imo '297-o anno coactus est indutias inire cum Philippo ut contra Scotos se
convertere possit, et tunc
ex Aquitania sumptus est, quae ad haec
tempora ad Angliam spectabant; conquerebantur ergo Galli, quod Aquitaniae incolae violentias
exerceant in Gallos; Philippus ergo tum quam vasallum suum evocavit Eduardum ad componendam
causam hanc, et cum non staret citationi bellum ei intulit Philippus, hoc bellum non optime
gessit Eduardus, imo '297-o anno coactus est indutias inire cum Philippo ut contra Scotos se
convertere possit, et tunc Isabella filia Philippi desponsata fuit Eduardo principi Valliae
filio Eduardi regis.
quod Aquitaniae incolae violentias
exerceant in Gallos; Philippus ergo tum quam vasallum suum evocavit Eduardum ad componendam
causam hanc, et cum non staret citationi bellum ei intulit Philippus, hoc bellum non optime
gessit Eduardus, imo '297-o anno coactus est indutias inire cum Philippo ut contra Scotos se
convertere possit, et tunc Isabella filia Philippi desponsata fuit Eduardo principi Valliae
filio Eduardi regis.
tum quam vasallum suum evocavit Eduardum ad componendam
causam hanc, et cum non staret citationi bellum ei intulit Philippus, hoc bellum non optime
gessit Eduardus, imo '297-o anno coactus est indutias inire cum Philippo ut contra Scotos se
convertere possit, et tunc Isabella filia Philippi desponsata fuit Eduardo principi Valliae
filio Eduardi regis.
filia Philippi desponsata fuit Eduardo principi Valliae
filio Eduardi regis.
fregit, capita intercepta seditiosorum supplicio affecit; Mortimerius tamen ex carceribus
profugit seque in Flandriam recepit; Isabella ipsa profugit in Galliam una cum principe Valliae
Eduardo ad Vilhelmum comitem Hannoniae, quem ut captaret filium suum Eduardum desponsavit
Philippinae filiae Vilhelmi comitis, sicque partim ex Flandria partim ex
Hannonia attractis ad se malecontentis Anglis exercitum sat validum contrexerunt, cumque eo
digressi sunt in Anglia ductu Mortimerii; rex irrito conatu restitit, fracto enim exercitu
custodia eam habuit usque '59. annum, quo defecit,
Mortimerium vero publice suspendi curavit Eduardus; inter haec fomes dissensionum accensus est
inter Gallos et Anglos, ob exstinctam lineam regnatricem in Gallia; Eduardus ergo praetendit
titulo matris suae Isabellae successionem; Philippus enim 4. rex Galliae habuit 3 filios, aetate
maximus Ludovicus 10. decessit, unicamque filiam reliquit Ioannam; post mortem Ludovici enatae
sunt turbae de eo, num Ioanna filia vel Philippus frater Ludovici succedere debeat; nulla enim
lex positiva, nulla consuetudinaria
regnatricem in Gallia; Eduardus ergo praetendit
titulo matris suae Isabellae successionem; Philippus enim 4. rex Galliae habuit 3 filios, aetate
maximus Ludovicus 10. decessit, unicamque filiam reliquit Ioannam; post mortem Ludovici enatae
sunt turbae de eo, num Ioanna filia vel Philippus frater Ludovici succedere debeat; nulla enim
lex positiva, nulla consuetudinaria habebatur pro hoc casu; status et ordines erant contra
successionem feminarum, ne sic devolvatur regimen ad exteros principes, statuta ergo est Lex
Salica, vi cuius omnes feminae in perpetuum
regimen ad exteros principes, statuta ergo est Lex
Salica, vi cuius omnes feminae in perpetuum exclusae sint a successione in regno; Salica dicitur
indubie a populo Salico, qui hodie in Hollandia existit, apud quos lex haec vigorem habuit,
fragmentumque huius legis repertum est; Philippus ergo nomine 5-i exclusa Iohanna successit,
etiam hic mortuus est paulo post absque heredibus; ei successit Carolus 4-tus, tertius filius
Philippi 4-i, etiam hic sine heredibus decessit, eius mors ansam praebuit
Eduardo regi Angliae ad
indubie a populo Salico, qui hodie in Hollandia existit, apud quos lex haec vigorem habuit,
fragmentumque huius legis repertum est; Philippus ergo nomine 5-i exclusa Iohanna successit,
etiam hic mortuus est paulo post absque heredibus; ei successit Carolus 4-tus, tertius filius
Philippi 4-i, etiam hic sine heredibus decessit, eius mors ansam praebuit
Eduardo regi Angliae ad postulandam successionem; Philippus 3. fuit communis stipes, ex eo
descendit 4-us, ex hoc Ludovicus, Philippus 5. et Carolus descendebat; jam mater Eduardi
5-i exclusa Iohanna successit,
etiam hic mortuus est paulo post absque heredibus; ei successit Carolus 4-tus, tertius filius
Philippi 4-i, etiam hic sine heredibus decessit, eius mors ansam praebuit
Eduardo regi Angliae ad postulandam successionem; Philippus 3. fuit communis stipes, ex eo
descendit 4-us, ex hoc Ludovicus, Philippus 5. et Carolus descendebat; jam mater Eduardi fuit
Isabella, Caroli 4-i soror.
ei successit Carolus 4-tus, tertius filius
Philippi 4-i, etiam hic sine heredibus decessit, eius mors ansam praebuit
Eduardo regi Angliae ad postulandam successionem; Philippus 3. fuit communis stipes, ex eo
descendit 4-us, ex hoc Ludovicus, Philippus 5. et Carolus descendebat; jam mater Eduardi fuit
Isabella, Caroli 4-i soror.
praebuit
Eduardo regi Angliae ad postulandam successionem; Philippus 3. fuit communis stipes, ex eo
descendit 4-us, ex hoc Ludovicus, Philippus 5. et Carolus descendebat; jam mater Eduardi fuit
Isabella, Caroli 4-i soror.
3. fuit communis stipes, ex eo
descendit 4-us, ex hoc Ludovicus, Philippus 5. et Carolus descendebat; jam mater Eduardi fuit
Isabella, Caroli 4-i soror.
descendebat; jam mater Eduardi fuit
Isabella, Caroli 4-i soror.
comitem Valensiae, hi ergo duo
praetendentes erant, Eduardus ex linea seniore, Philippus vero ex juniore; Eduardo videbatur
obstare Lex Salica, sed ille dicebat se non esse feminam, sed tantum jure feminae quarere
successionem, proin legem eam non posse habere locum; interim Philippus eo negotium perduxit, ut
statueretur lex qua non tantum feminae, sed etiam omnes ii viri, qui jure feminarum successionem
quaerunt, excludantur; vi huius legis Philippus rex renunciatus est ex stirpe Valesiae
Eduardusque exclusus; Eduardus juvenis initio consensit, imo ipse
non esse feminam, sed tantum jure feminae quarere
successionem, proin legem eam non posse habere locum; interim Philippus eo negotium perduxit, ut
statueretur lex qua non tantum feminae, sed etiam omnes ii viri, qui jure feminarum successionem
quaerunt, excludantur; vi huius legis Philippus rex renunciatus est ex stirpe Valesiae
Eduardusque exclusus; Eduardus juvenis initio consensit, imo ipse in Franciam discedens Philippo
6-o intuitu feudi Aquitaniae ei juramentum homagialem praestitit in Ecclesia S. Damiani; interim
concurrentes diversae circumstantiae
ut
statueretur lex qua non tantum feminae, sed etiam omnes ii viri, qui jure feminarum successionem
quaerunt, excludantur; vi huius legis Philippus rex renunciatus est ex stirpe Valesiae
Eduardusque exclusus; Eduardus juvenis initio consensit, imo ipse in Franciam discedens Philippo
6-o intuitu feudi Aquitaniae ei juramentum homagialem praestitit in Ecclesia S. Damiani; interim
concurrentes diversae circumstantiae mutarunt mentem Eduardi; in ipsa enim solemnitate praestiti
homagii comparuit Eduardus ut rex Angliae corona, castro et calcaribus ornatus,
jussus est ergo
deponere diadema suum, quod juvenis perplexus etiam fecit, mordebat haec ignominia Eduardum,
irritatus est etiam per aulicos suos, quod tam facilis fuerit in cessione sua; anno ergo '336.
renovavit jus suum, imo titulum et scutum regis Franciae assumpsit, bellumque Philippo indixit;
etiam in Scotia bellum exarsit circa haec tempora, regnante Davide Bruczeo, quaesivit ipse
Eduardus occasionem belli, ut jura sua antiqua in Scotiam recuperare possit, quibus mater
Isabella renunciavit, instigavit ergo Baleolum ipsum contra Bruzeum eumque armis suis
in Franciam; bellum hoc diuturnum fuit inter has duas nationes
perque plures reges continuatum; anno '340. Angli solennem victoriam retulerunt de Gallis, ad
quam multum contulit, quod comes Robertus Artesius, maximus hactenus Eduardi hostis, diversis
machinationibus a partibus Philippi avulsus Eduardo se adjunxerit; Philippus enim 40,000 suorum
beneficionarium Flandriam versus deduci voluit, Eduardus hoc resciens impositis etiam navibus
oppressit fere omnes in mari; fractis semel Gallis fortunam ultro quoque
continuavit
fuit inter has duas nationes
perque plures reges continuatum; anno '340. Angli solennem victoriam retulerunt de Gallis, ad
quam multum contulit, quod comes Robertus Artesius, maximus hactenus Eduardi hostis, diversis
machinationibus a partibus Philippi avulsus Eduardo se adjunxerit; Philippus enim 40,000 suorum
beneficionarium Flandriam versus deduci voluit, Eduardus hoc resciens impositis etiam navibus
oppressit fere omnes in mari; fractis semel Gallis fortunam ultro quoque
continuavit Eduardus; Tornacum celebrem urbem
contingeret, anno vero hoc die
26-a Augusti ad opidum Crepiacum in Piccardia Angli conspicuam victoriam de Gallis retulerunt,
in hac pugna 30,000 Anglorum 100,000 ad internecionem ceciderunt, solummodo in loco pugnae
30,000 Gallorum permanserunt, cecidit comes Alenconius frater Philippi cum 1500 nobilibus et
illustribus viris, ipse etiam Ioannes rex Bohemiae (hic caecus ad utrumque oculum erat, tamen
bellum ingressus est), imo altera die 7,000 tironum ad castra Philippi proficiscentium
inciderunt in Anglos et ad unum occisi sunt omnes.
solummodo in loco pugnae
30,000 Gallorum permanserunt, cecidit comes Alenconius frater Philippi cum 1500 nobilibus et
illustribus viris, ipse etiam Ioannes rex Bohemiae (hic caecus ad utrumque oculum erat, tamen
bellum ingressus est), imo altera die 7,000 tironum ad castra Philippi proficiscentium
inciderunt in Anglos et ad unum occisi sunt omnes.
ipse etiam Ioannes rex Bohemiae (hic caecus ad utrumque oculum erat, tamen
bellum ingressus est), imo altera die 7,000 tironum ad castra Philippi proficiscentium
inciderunt in Anglos et ad unum occisi sunt omnes.
Angli nimis
longe distarent, delassato cum exercitu venit ad recentissimos, jam instructos Anglos, qui eos
solide aggressi sunt; dein Galli in via pluvia oppressi uti sagittis non poterant humectatis,
quod Angli incommodum non habebant; etiam ex ducibus Gallicis feruntur quidam Philippo infensi
fuisse.
Gallicanas gerendas, hic a lateribus patris sui semper erat,
exercitatissimusque erat in negotiis belli; Eduardus hic Niger per res praeclare gestas in
Gallia ingens nomen sibi peperit, praesertim per victoriam anno '357. relatam; hoc anno in
Galliis regnavit jam Ioannes Bonus post Philippi decessum; eo anno 8,000 Anglorum circumdata
erant per 60,000 Gallorum, Angli ergo de victoria desperantes pacis conditiones proposuerunt,
Galli vero superbientes eas res respuerunt; Angli ergo decreverunt se fortunae et virtuti suae
committere, Eduardus 8,000 suorum intra
sub tutela
ergo aggressus est imperium, propter hanc tutelam jam enatae sunt lites et turbae inter
proceres, cum vero ipse regnare coepisset, Carolus 6. mente captus est delirareque coepit,
indiguit ergo administratore, hinc inter Ludovicum ducem Aureli fratrem Caroli 6-ti, et
Philippum ducem Burgundiae, patruum Caroli enatae sunt lites attrocissimae, donec status et
ordines Philippo ob experientiam rerum gerendarum dignitatem hanc deferrent; non obstante hoc
Ludovicus non cessit, sed se ingessit in curatelam et hinc totum regnum dividebatur in
Burgundicam
proceres, cum vero ipse regnare coepisset, Carolus 6. mente captus est delirareque coepit,
indiguit ergo administratore, hinc inter Ludovicum ducem Aureli fratrem Caroli 6-ti, et
Philippum ducem Burgundiae, patruum Caroli enatae sunt lites attrocissimae, donec status et
ordines Philippo ob experientiam rerum gerendarum dignitatem hanc deferrent; non obstante hoc
Ludovicus non cessit, sed se ingessit in curatelam et hinc totum regnum dividebatur in
Burgundicam et Aurelianensem factionem, inter quas ad arma quoque deventum est
non obstante hoc
Ludovicus non cessit, sed se ingessit in curatelam et hinc totum regnum dividebatur in
Burgundicam et Aurelianensem factionem, inter quas ad arma quoque deventum est
non nunquam.
suaserit.
cum Philippo Bono filio Ioannis; hinc a parte deficientes a rege et
regno, rem communem cum Anglis fecerunt; in urbe Treca procudebant consilia sua cum Henrico 5-o,
citatus est Trecam, ut se purgaret, et cum non compareret, exul declaratus est hereditatisque
indignus; Isabella cum Philippo peculiari tractatu Henrico adserta est successio in Francia, et
pro maiori robore Isabella filiam suam, sororem Caroli Delfini ei in uxorem dedit,
constitutumque est, ut vivente Carolo 6-o Henricus tantum titulo administratoris et regentis
gaudeat, eo vero defuncto succedat
coeperunt, Carolus ergo per medios hostes cum suis perrupit Renos usque, suique coronationem
suscepit, puella vero haec tardius ab Anglis intercepta ut saga combusta est.
medios hostes cum suis perrupit Renos usque, suique coronationem
suscepit, puella vero haec tardius ab Anglis intercepta ut saga combusta est.
Alia causa felicium progressum Caroli sunt enatae dissensiones inter
Philippum Bonum et Betforcium, ob quas Philippus reconciliatus est Carolo eique adhaesit contra
Anglos; causa dissidiarum fuit Iacobina, quae duci Glocesterio nupsit repudiato Ioanne marito
suo proximo agnato Philippi, Philippus ergo Bonus bello in ipsa Anglia petiit Glocesterium; anno
'431. Henricus Parisiis quidem coronatus est in regem Galliae, sed hoc non multum praefuit, in
praeceps enim ruebant negotia Anglorum in Gallia; videntes enim urbes Galliae res Caroli erectas
esse, sponte
causa felicium progressum Caroli sunt enatae dissensiones inter
Philippum Bonum et Betforcium, ob quas Philippus reconciliatus est Carolo eique adhaesit contra
Anglos; causa dissidiarum fuit Iacobina, quae duci Glocesterio nupsit repudiato Ioanne marito
suo proximo agnato Philippi, Philippus ergo Bonus bello in ipsa Anglia petiit Glocesterium; anno
'431. Henricus Parisiis quidem coronatus est in regem Galliae, sed hoc non multum praefuit, in
praeceps enim ruebant negotia Anglorum in Gallia; videntes enim urbes Galliae res Caroli erectas
esse, sponte se ei
idem cum pastoribus factum est, his incarceratis
substituti sunt Chatolici; aggressa est dein Parlamentum vetus, omnia antiquitus decreta,
sanctionata, deleri et rejici curavit, novos deputatos submitti jussit, nempe non reformatos; ex
eodem religionis zelo nuptias fecit cum Philippo rege Hispaniae, quod certe bonum Angliae non
promovit; nuptiae hae sub his conditionibus sunt initae: Maria reservavit sibi jus et liberam
dispensationem officiorum, aerarii Angliae; 2-o si filius nasceretur ex hoc matrimonio, ad eum
spectaret regnum Angliae, cum comitatu
nuptiae hae sub his conditionibus sunt initae: Maria reservavit sibi jus et liberam
dispensationem officiorum, aerarii Angliae; 2-o si filius nasceretur ex hoc matrimonio, ad eum
spectaret regnum Angliae, cum comitatu Burgundiae et 17 provinciis Belgicis; vicissim filius
Carolus Philippi ex primo matrimonio habeat Hispaniam cum provinciis Americanis; si vero Carolus
improlis decederet, descendentes Mariae succedant tam in matris quam patris hereditate.
vicissim filius
Carolus Philippi ex primo matrimonio habeat Hispaniam cum provinciis Americanis; si vero Carolus
improlis decederet, descendentes Mariae succedant tam in matris quam patris hereditate.
ad ecclesiam Chatolicam;
Pontifex Hiberniae insulae titulum regni dedit, quem jam Henricus ipse
susceperat in contestum Pontificis.
dissuaserunt tamen hoc complures alii, praesertim Hispani; si enim Elisabeth
usa est; pacem cum Gallis composuit, tamque Anglia
ceteroquin noxio in bello
noxio in bello
ut Elisabetha juri suo quidem non renunciet, sed in 8 annos cedat possessioni
coaluit, qui spe
nuptiarum laetabatur; ursit Philippus negotium; quae ut se liberaret, anxietatem conscientiae
attulit, cum nempe Philippus sit affinis Elisabethae, allegabat patris sui Henrici exemplum
triste cum Chatarina Arragonica, quae repudium passa est propterea; egit ergo Philippus tota
contentione apud aulum Romanam, ut dispensationem obtineat, Galli vero omnem lapidem movit
suas et redibant ad
patriam suam ibique turbas excitabant; infestam habuit Mariam Scotiae reginam, quae una cum
marito Francisco rege Galliae titulum regis Angliae suscepit, imo et sigillo Anglico usa est;
Elisabetham vero illegitimam heredem pronunciare volebant per Pontificem, sed Philippus rex
Hispaniae contrarius fuit, ne ad Mariam Scotam devolvatur Anglia; haec tamen omnia pericula
Elisabetha prudentia sua et popularitate superavit; Elisabetha omni modo curavit molestias
Mariae generare, tamquam offensissimae hosti suae; enatis ergo per comitem Muray turbis
Mariam
magnum pondus addidit, scivit enim eam correspondere cum aula Romana; hinc Mariam incarcerari
curavit Elisabetha, commercium litterarum ei interdictum fuit, anno '570; Maria tamen occulte
epistolas expedivit, quae dein interceptae sunt, et hoc ursit mortem eius; interim Philippus
2-us omnes modos quaesivit Elisabetham vexandi, fovit profugos Catolicos in Belgis
conspiravitque adversus Elisabetham; non pepercit aequa regina Angliae sumptibus quibus eum
affligere potuit, hinc rebelles Belgas juvit omni modo.
eius; interim Philippus
2-us omnes modos quaesivit Elisabetham vexandi, fovit profugos Catolicos in Belgis
conspiravitque adversus Elisabetham; non pepercit aequa regina Angliae sumptibus quibus eum
affligere potuit, hinc rebelles Belgas juvit omni modo.
in Belgis
conspiravitque adversus Elisabetham; non pepercit aequa regina Angliae sumptibus quibus eum
affligere potuit, hinc rebelles Belgas juvit omni modo.
Mariam lata, tamquam criminis laesae
majestatis ream; adhaesit diu Elisabetha donec subscriberet eius morti, persuasa tamen per
ministros de justitia facti subscripsit, sic ergo capite plexa est Maria anno '587. 5-a Feb.
post carceres 16 annorum; et haec fuit causa principalis quod Philippus postea bellum indixerit
Elisabethae; ipse Iacobus rex Scotiae minabatur attrocissimum bellum, sed Elisabetha conscientia
tacta promisit Iacobo quod velit regnum Angliae devolvere in eum, et hinc etiam caelebs
permansit Elisabetha ad dies vitae, et his delinitus fuit; anno
postea bellum indixerit
Elisabethae; ipse Iacobus rex Scotiae minabatur attrocissimum bellum, sed Elisabetha conscientia
tacta promisit Iacobo quod velit regnum Angliae devolvere in eum, et hinc etiam caelebs
permansit Elisabetha ad dies vitae, et his delinitus fuit; anno '588. Philippus suscepit
expeditionem illam notam classe sua invincibili, propter adjutos Belgas rebelles; quod Maria in
articulo mortis vindicem Deum et Philippum provocaverit omneque jus ei cesserit;
dein quod Pontifex executorem sententiae
quod velit regnum Angliae devolvere in eum, et hinc etiam caelebs
permansit Elisabetha ad dies vitae, et his delinitus fuit; anno '588. Philippus suscepit
expeditionem illam notam classe sua invincibili, propter adjutos Belgas rebelles; quod Maria in
articulo mortis vindicem Deum et Philippum provocaverit omneque jus ei cesserit;
dein quod Pontifex executorem sententiae excommunicationis delegerit Philippum; concurrit
Belgium foederatum omnibus viribus ad sustinendam Elisabetham, praestolabantur classe sua Angli
et Belgae in
expeditionem illam notam classe sua invincibili, propter adjutos Belgas rebelles; quod Maria in
articulo mortis vindicem Deum et Philippum provocaverit omneque jus ei cesserit;
dein quod Pontifex executorem sententiae excommunicationis delegerit Philippum; concurrit
Belgium foederatum omnibus viribus ad sustinendam Elisabetham, praestolabantur classe sua Angli
et Belgae in freto Caletano, Belgas vero Hispanicos, qui se conjungere volebant cum classe
invincibili, dispulebant
ne unius quidem navis periculum
haberent Belgae vel Angli.
futuri saeculi, secunda plerumque pro Anglis fortuna; cum Henrico 4-to rege Galliae
foedus inivit etiam Elisabetha contra Sacram Ligam, quam Philippus fovit, et sic omni ex parte
Hispani aggressi sunt, et infestati.
ut Jacobus rex Scotiae eligeretur successor eius in
regno.
Successit ei David, sed sub tutela Eduardi Baliol;
hic provocando ad jus patris sui usurpavit ipse regiam dignitatem opera Eduardi 3-ii, et hinc
idem juramentum subjectionis juravit regis Angliae; interim '342. anno David opera Gallorum
recuperavit regnum suum; comparuit ergo Philippina Eduardi 3-ii uxor, quae fregit '46. Davidem
eumque captum ad Angliam retulit, ubi 11 annis incarceratus detinebatur, postea vero, '357-o
nempe anno, regno restitutus est; non habuit descendentes, egit ergo ut ad Robertum, sororis
suae Majoriae filium, deducat
removere eique substituit Georgium Viliers, qui
magis adhuc exosus erat Anglis.
diebus movit
quaestionem quo jure Cronvellus summum imperium teneat; haec periculosa quaestio eo perduxit
eum ut juramentum fidelitatis ei praestarent, dimisit dein totum parlamentum; circa '656. annum
foedus cum Gallis inivit contra Hispanos, nempe cum Ludovico 14-o contra Philippum 4.
in Angliam propter
sublationem aedicti Navetensis; inter quos praestantissimi artifices, fabricantesque erant, per
quorum industriam res commercialis Angliae mirum in modum promota est.
14. solicitus fuit ut nepotem suum Philippum regno Hispanico imponeret,
quod per defectum Caroli 2-i vacans erat, hinc Belgas et Anglos spe divisionis provinciarum
conatus est in partes suas pertrahere; hinc defuncto anno '699-o Carolo, vel potius '700. anno
Ludovicus induxit Philippum in Hispaniam; videntes ergo Angli se delusos, conjunxerunt se cum
Austriacis contra Ludovicum anno '701. et '2-o anno, Ludovicus vero mortuo anno '701. in
Francia Jacobo 2-o praetendente seniore coepit filium eius Jacobum 3-um ut praetendentem
juniorem efferre eumque
mortis poena affecti sunt, ut rebelles; Georgius omni studio conatus est bellum cum
exteris praecavere, ne interim domi seditiosi praevaleant; hinc se immisit in tractatum, qui
intercessit inter Carolum 6-tum et Belgas; foedus copulavit cum Austriacis Gallis et Belgis,
contra Philippum 5. Hispaniae regem, qui non contentus divisione Hispanicarum provinciarum
bellum parabat.
bellum parabat.
suis, quae tamen Hispanis lucrum non ferunt.
tamen Castilianae leges sunt factae universales.
legum tota monarchia est haereditaria pro utroque sexu, imprimis succedit
primogenitus cum suis descendentibus et repraesentantibus, in defectu marium succedunt
feminae, et hae excludunt fratres suorum genitorum.
adpromisit;
ob haec onera ergo posteriores reges abstinuerunt coronatione.
coronatione.
aulae praefectus, camerariorum magister, stabulis praefectus,
falconariorum magister et venatorum magister.
Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].
Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].
Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].
Belostenec, Ivan; Glavinić, Sebastijan; Anonymus (1593./1594. - 1675) [1675], Gazophylacii dedicatio et prologus, versio electronica (), 3558 verborum, 12 versus, Ed. Damir Boras [genre: prosa - dedicatio; prosa - epistula; prosa - prologus; prosa - paratextus; poesis - epigramma] [word count] [belostenecigazophylaciumded].
Rattkay, Ivan (1647–1683) [1683], Relatio Tarahumarum Missionum eiusque Tarahumarae Nationis Terraeque Descriptio, editio electronica (), 9250 verborum, Ed. Ludwig Fladerer [genre: prosa oratio - relatio] [word count] [rattkayitarahum].
Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].
Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1700], Croatia rediviva, versio electronica (, Zagreb), 68 versus, verborum 7054, Ed. Zrinka Blažević [genre: prosa oratio - historia; poesis - elegia] [word count] [vitezovritterpcroatia].
Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].
Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].
Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].
Bošković, Ruđer (1711-1787) [1734], Elegiae II et carmen, versio electronica (), 456 versus, verborum 3103, Ed. Tomislav Đurić [genre: poesis - elegia; poesis - carmen] [word count] [boskovicrel2carm].
Stay, Benedikt (1714-1801) [1747], Philosophiae versibus traditae libri sex, versio electronica (), 11229 versus, verborum 82047, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - didactica] [word count] [staybphilos].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Additamenta ad Annuas, versio electronica (, Zagreb), Verborum 17030, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbannadd].
Krčelić, Baltazar Adam (1715-1778) [1748], Annuae 1748-1767,versio electronica (, Zagreb), Verborum 244601, Ed. Tadija Smičiklas [genre: prosa oratio - historia] [word count] [krcelicbann].
Zamanja, Bernard; Kunić, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768], Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica (), 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [word count] [zamagnabnavis].
Kunić, Rajmund (1719-1794) [1776], Оperis ratio (Ilias Latinis versibus expressa), versio electronica (), 218 versus, verborum 7485, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - praefatio; prosa - dedicatio; paratextus] [word count] [kunicriliasoperis].
Škrlec Lomnički, Nikola (1729-1799) [1782], Operum omnium tomus II, versio electronica (), Verborum 46753, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus] [word count] [skrl2].
Sorkočević, Miho; Malinius Sandecensis, Gasparus; Asirelli, Pierfilippo; Fortis, Alberto; Marullo, Michelle (1739-1796) [1790], De illustribus familiis quae hodie Rhacusae exstant, versio electronica (), 121 versus, verborum 3295, Ed. Miho Sorkočević 1739-1796 [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - tractatus; prosa - notae] [word count] [sorkocevicmfam].
Barić, Adam Adalbert (1742-1813) [1792], Statistica Europae, versio electronica (), Verborum 91598, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [baricastat].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.