Your search found 2374 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 301-400:

diuiti, stultum sapienti omnesque pariter conficit atque consumit? Quid est pręterea, quod sepulturę eius locus ignoretur, nisi ut illorum arguatur fatuitas, qui nisi in marmoreis conditoriis, affabre sculptis, ad unguem leuigatis auroque linitis et in celebri loco positis putrescere nesciunt? Quin etiam incisis in lapide litteris nomina conscribunt, quasi quicquam eis prodesse possit, ut, qui fuerint, posteri cognoscant, cum ipsi semet, dum

uidit. Musa, tenella adhuc et nondum adultę ętatis uirgo, Virginem Deiparam cum multarum uirginum glorioso comitatu ad se uenisse conspexit. Et admonita est, nequid ultra puellari more leuiter siue inconsyderate ageret, die trigesimo inter ipsas, quas uidebat, uirgines ab eadem cęli Regina feliciter admittenda. His uisis uitam mutauit quintoque et uigesimo die in febrim incidit. Trigesimo uero eandem Beatam

esse credimus. Idque puto per Malachiam prophetam significatum, ubi de Domino loquens ait: Ipse enim quasi ignis conflans, et quasi herba fullonum; et sedebit conflans et emundans argentum; et purgabit filios Leui, et colabit eos quasi aurum et quasi argentum. De hoc et ipse Dominus in Euangelio: Omnis — inquit — igne salietur, et omnis uictima sale salietur. Quasi diceret: Sicuti caro salitur, ut

remittetur ei. Qui autem dixerit contra Spiritum Sanctum, non remittetur ei, neque in hoc seculo neque in futuro. Qui grauissimum crimen in futuro seculo irremissibile dixit, nonne dedit intelligi leuiora ibidem remitti posse? Quod si nullum illic remitteretur peccatum, de hoc quoque, quod non remittatur, simpliciter absoluteque dixisset neque secula distinxisset. Distinxit autem, quia sciebat esse quasdam in homine

imponit aurum, argentum, lapides preciosos, id est, meras defecatasque uirtutes, non etiam, qui ferrum, ęs, plumbum, hoc est, delicta grauiora. Quis ergo? Quis, nisi qui superextruit ligna, foenum, stipulam? Quę quidem leuia tanto leuiora fiunt, quanto magis exuruntur. Et, si secus res se habet, dicant assertionis nostrę calumniatores, ubi illos collocabunt, qui statim, ut conuersi confessique fuerint, uita decedunt? Damnari non merentur,

aurum, argentum, lapides preciosos, id est, meras defecatasque uirtutes, non etiam, qui ferrum, ęs, plumbum, hoc est, delicta grauiora. Quis ergo? Quis, nisi qui superextruit ligna, foenum, stipulam? Quę quidem leuia tanto leuiora fiunt, quanto magis exuruntur. Et, si secus res se habet, dicant assertionis nostrę calumniatores, ubi illos collocabunt, qui statim, ut conuersi confessique fuerint, uita decedunt? Damnari non merentur, quia doluerunt

Concupiscit et deficit anima mea in atria Domini. Dolet pręterea, qui in purgatorio est, quod, dum uiueret, non hic potius uoluntaria poenę exactione pro reatu satisfecerit, cum multo leuiore cruciatu id effici potuisset. Etenim debitum, quod sponte redditur, pluris ęstimat Deus, quam quod ab inuito iuste extorquetur. In hoc obseruatio ęquitatis est, in illo remissionis meritum, ut pauca etiam libenter

hoc spiritu oris sui, Dominus Iesus transuerberabit impiissimum tyrannum et eos, qui illum secuti fuerint, simul delebit, dicente Esaia propheta: In die illa uisitabit Dominus in gladio suo duro et grandi et forti super Leuiathan, serpentem veterem, et super Leuiathan, serpentem tortuosum, et occidet cetum, qui in mari est. Hoc neque Hieremias tacuit, dum ait: Dies autem ille Domini, Dei exercituum, dies ultionis, ut sumat

impiissimum tyrannum et eos, qui illum secuti fuerint, simul delebit, dicente Esaia propheta: In die illa uisitabit Dominus in gladio suo duro et grandi et forti super Leuiathan, serpentem veterem, et super Leuiathan, serpentem tortuosum, et occidet cetum, qui in mari est. Hoc neque Hieremias tacuit, dum ait: Dies autem ille Domini, Dei exercituum, dies ultionis, ut sumat uindictam de inimicis suis. Deuorabit

percussit eos leo de sylua, lupus ad uesperam uastauit eos, pardus uigilans super ciuitates eorum, hoc est, propterea uitiis corrupti sunt percussitque eos leonis superbia, uastauit lupi auaritia, excitauit pardi leuitas. Vel aliter: percussit eos diabolus fortis ut leo, rapax ut lupus et multarum fraudum maculis distinctus ut pardus. Deinde in eos, qui cibo potuque repleti in libidinem turpiter effunduntur, sub persona Domini

ut in Iob legitur — Fortitudo in lumbis et uirtus in umbilico uentris, qui stringit caudam quasi cedrum et absorbet flumina et depascitur montium foenum. Videbunt parem illi, uel eo etiam uastiorem, Leuiathan, cuius per dentium gyrum formido, cuius corpus quasi scuta fusilia, compactum squamis se prementibus, cuius sternutatio splendor ignis, oculi et palpebrę diluculi, de cuius ore procedunt lampades et de

erit iudicio. Qui autem dixerit fratri suo racha, reus erit concilio. Qui autem dixerit »fatue«, reus erit gehennę ignis. Frustra nimirum fieret isthęc diuisio, si nulla esset uitiorum diuersitas et si alia leuius, alia grauius non punirentur. Aut si diuersa non sunt, cur, qui uerbum dixerit contra Filium hominis, remittetur ei, qui autem dixerit contra Spiritum sanctum, non remittetur ei, neque in hoc seculo neque

maius dicitur Pilati peccato dicente ad Pilatum Domino: Non haberes potestatem aduersum me ullam, nisi tibi datum est desuper. Propterea, qui me tradidit tibi, maius peccatum habet. Quod autem aliud alio leuius sit minusque noxę habeat, Ioannes apostolus declarat dicens: Qui scit fratrem suum peccare peccatum non ad mortem, petat, et dabitur ei uita peccanti non ad mortem. Est peccatum ad mortem, non pro illo dico,

et apostolis eius. Quoniam autem docuimus diuersa esse supplicia, nequis aliqua ut aliis minus dura ita etiam non multum acerba putet ideoque ad euitanda negligentior efficiatur, ostendemus ea quoque, quę illic leuissima sunt, omnibus, quę hic habentur, esse grauiora. Nihil hic quidem tam triste est, tam luctuosum, ut non habeat aliquid consolationis. Pauper es, siti, fame nuditateque confectus: inuenies, qui miserebitur et stipem

ira, illic pietas Dei est. Nonne ergo satis patet grauiorem esse animaduersionem Dei irascentis quam castigationem diligentis? Verberat aliquis filium, sed ut a uitiis deterreat; uerberat hostem, sed ut interimat. Nonne igitur leuissimus in hostem ictus durius feriet quam maximus in filium? Sic et minima in inferno poena maior est quam quę hic inferri potest maxima, quoniam hic filii, illic hostes Dei sunt. Quanquam multi et hic hostes, sed ita, ut

moribus integer et ob id quondam omnibus charus talibus poenis dignus iudicatus esset, ab eodem didicisse nihil ei aliud crimini fuisse datum, pro quo ita uexaretur, pręter aleę lusionem, quoniam ipsa identidem usus esset et leuissimum uel nullum peccatum existimans, illud sacerdoti confiteri neglexisset. O, seuera diuinę iustitię iudicia et expauescendum crimen! Si unum in homine uitium tot uirtutibus, quę eidem inerant, non est compensatum, ut

offendunt. Vtriusque exitus eodem temporis puncto contigit, ut talis euentus doceret haud temere uisum eos ad Siciliam euocari, ubi Ethna sicut et infernus igni flagrat inextinguibili. Prosequamur adhuc ignis huius non leuia uisa, ut aliorum casus repetentes discamus nobis cauere. Quo tempore Gothi Italiam uastabant, Reparatus Romanus, improbus magis quam ignobilis uir, dum defunctus plangeretur, reuixit et: »Mittite —

Fuit Romę in monasterio beati pontificis Gregorii — ut idem tradit — adolescens quidam secularis cum fratre monacho manens, ita mundanę uanitati deditus, ut nulla pię conuersationis pręcepta admitteret. Proteruus, leuis, uecors erat, ut qui magis rei familiaris defectu quam amore fratrem secutus esset. Hic ipse pestilentia percussus, cum iam moriens extremos ederet anhelitus, monachis assistentibus et pro salute eius Deum deprecantibus,

uenias misero nil metuenda mihi.
1.107  Heu uarium, caecum, fallax, heu temporis aeuum
1.108  Mobilis. O mundi gloria uana, leuis.
1.109  Falsus amor, nostro contraria cura labori;
1.110  Vana est spes ueneris, uanior ipsa fides.

1.110  Vana est spes ueneris, uanior ipsa fides.
1.111  Nunc mihi delicias sperabam, nunc ego pacem:
1.112  In leuibus zephyris spes mea fixa fuit.
1.113  Conqueror heu ueneris falsae de pace caduca
1.114  Et lacrimans maesta proelia mente

1.140  Vt sequerer lumen protinus ipse meum.
1.141  Non mea planta tuas imitatur, Daedale, pennas,
1.142  Nec leuibus plumis praeda tenenda fuit.
1.143  Quid loquor infelix? Nil prosunt uerba dolori:
1.144  Mors o uenias misero nil metuenda

1.147  Quo latites, Circe? Quo nos, Medeides herbae,
1.148  Aufugitis? Dominam reddite quaeso meam,
1.149  Quae mihi cor leuibus reddit penetrabile telis,
1.150  Quae rapidis flammis uulnera nostra fouet.
1.151  His nec Apollinea possit medicarier arte,

1.171  Quamque piget lucis cernas rogo lumine grato
1.172  Cui misero et quoties uota fuere mori.
1.173  Verba damus leuibus uentis foribus quoque duris;
1.174  Fabula sum cunctis inde ego nota locis.
1.175  Ipsa manes surdis tamen at mihi surdior

2.44  Nulla puella meo tempore fida manet.
2.45  Non possum tolerare leues: sint gaudia uulgi;
2.46  Esse potest leuius qua leuitate nihil. 3. puellam quam uiderat laudat
3.1  Vidimus hesterna spatiantem luce

2.44  Nulla puella meo tempore fida manet.
2.45  Non possum tolerare leues: sint gaudia uulgi;
2.46  Esse potest leuius qua leuitate nihil. 3. puellam quam uiderat laudat
3.1  Vidimus hesterna spatiantem luce

medicarier isto,
7.14  Hoc mage crudescit uulneribusque nocet.
7.15  Vt leuis ardescit concusso stipite flamma
7.16  Et fuerat quae iam semisopita, furit;
7.17  Sauciat ut grauius renuentia colla

23.6  Consilio, affectu, religione, fide.
23.7  Qualiter haec populos tractat dulcedine toruos
23.8  Cogit et hos leui subdere colla iugo.
23.9  Mulla, tuum decus hoc, decus hoc, Nauageria proles,
23.10  Suggerit aligero grata trophaea Ioui.

Vota, reor uotis fertiliora meis.
37.105  Quam cito laeta fluunt, subitas mutantur in horas,
37.106  Tempora praecipiti flant leuiora noto.
37.107  Heu heu Ramneriae discessit gloria prolis
37.108  Inclita, turbauit tot bona nostra modo.

37.110  Abstulit exigua cimba cauata trabe.
37.111  Num tibi iusta mei patuerunt signa doloris?
37.112  Num queror in cassum? num leuis esse feror?
37.113  Gaudia num fundes uideam cum flere puellas
37.114  Cum puerisque senes, compita, saxa, solum?"

39.4  Fida ministerii munera ferre mei?
39.5  Num pudet? Ipsa rogo uanum depone timorem:
39.6  Est leuitas quod non cuique timere nocet.
39.7  Altiuolas igitur felicibus excute pennas
39.8  Ominibus, uento curre secunda tuo.

46.59  Gramina quot flores, quot habet tua curia patres,
46.60  Cum subeant triplici sollicitati gradu;
46.61  Quot leuibus uolucres pertentant aera pennis,
46.62  Aequora quot pisces, sidera Olympus habet:
46.63  Tot mala commotis in me calcaribus

46.75  Alligat ignotos trahit et per deuia montis:
46.76  Libera uenduntur corpora, capta dolo.
46.77  Hoc leuius sed enim, quamquam grauis imminet horror:
46.78  In laribus propriis non ualuisse mori.
46.79  Ad mala tot nostris accessit

60.35  Sic me, quem docuit patientia nulla laborem
60.36  Posse pati, patior sic mage, crede mihi.
60.37  Num tibi causa leuis? Num sunt haec taedia parui?
60.38  Visa satis Lachesim sollicitasse meam.
60.39  Heu Lachesim tetricam, quae me iubet esse

4.29  Et perdit nitidi decus coloris.
4.30   Aufert quem boreus, notus, uel auster.
4.31  Sic Gnesae tenerum rapit decorem
4.32  Aetas per grauior leuisque morbus.
4.33  O formam fragilem meae puellae,
4.34  O risus nimium iocosque uanos
4.35   Qui sic praetereunt gradu citato,
4.36  In

disparibus concelebrare modis,
61  Quem vix Maeonides placida celebrasset avena,
62  Vix Maro, qui Latia primus in orbe lyra est,
63  Vix Maro, vix gravibus chartis Venusina lucerna,
64  Vix posset levibus Naso referre modis:
65  Haec etenim fuerant tragico celebranda cothurno
66  Atque Sophocleis res erat ista pedis.
67  Quare agite, o rerum domini gentisque togatae
68  Praecipui proceres

Q. FVRIVS SECVNDVS MA- RITVS ET SIBI VIVVS FECIT.
Iuncta iaces primo et uiuis uiuisque secundo
Lella tuo, debent nec benefacta mori.
Te, tellus, sanctosque precor pro coniuge manes:
Vos ite placidi, tu leuis ossa tegas. 107.1. Ita igitur Lelilla se in uita gessit ut bis uxor et a primo marito meruerit amari et a secundo laudari honorarique defuncta. 108.

duos pedites, sex et sexaginta equites habuit. (Reliquę octo) Hunc eundem numerum reliquę cohortes habuerunt. Ex his decem cohortibus, quoties pręlium immineret, duę acies ordinabantur. (Acies prima) In prima acie prima cohors dextrum cornu tenebat, quinta leuum, tertia locum medium, (Acies secunda) circa quam secunda et quarta erant. Legio una eqs.: cf. Veg. Mil. 2,6; 2,7; cf. Per. 10,67; 10, 68 Idem ordo

prius per dominum palatinum 6 et comitem Scepusiensem 7 corona in arcem Visegradi relata. 8 Novus regulus ingrediens hac pompa et hoc honore exceptus, nam praelati et alii, qui prius Budam venerant, omnes obviam regulo processerunt. Ordo introitus fuit: primo equites levis armaturae vestri Agriensis et domini cardinalis Strigoniensis, 9 post deinde armigeri. Subsecuti praeterea varii diversorum principum On Lardi see notes for the previous letter. copy of the original manuscript from the 19th century is in the Library of

of V. Kovács. However, this is obviously false, since we know that Fülöp Csulai Móré took the letter, and about him we know that he was received in Venice in great pomp on 7 October. (Compare: F edeles Tamás, Egy Jagelló-kori humanista pályaképe. Csulai Móré Fülöp (1476/1477–1526), Levéltári Közlemények, 2007, 60–61.) The misunderstanding stems from an incorrect resolution of the Roman-type date at the end of the letter. According to Roman calculation we do not add 17 days to the Kalendae, 1 October, but distract 17 days, and this is how we get the real date of the

with Aldus Manutius too. Like Brodarics, Csulai was also a protégé of Szatmári. In the first two decades of the 1500s, he visited Venice many times as Hungarian royal envoy. More on his life: Fedeles Tamás, Egy Jagelló-kori humanista pályaképe. Csulai Móré Fülöp (1476/1477–1526), Levéltári Közlemények, 2007, 35–84. Prudentes et Circumspecti Domini mihi Honorandi. [1.] Praeposituram ecclesiae de Iazo vacare 1 intelligo, iusque patronatus eius praepositurae Vestras

21 István Brodarics to Ferenc Várdai 1 Rome, 18 August 1523 Manuscript used: MOL DF 82611 Published: Lukcsics Pál, XVI. századi magyar irodalomtörténeti vonatkozású újabb levelek a zsélyi levéltárból, Irodalomtörténeti Közlemények, 1930, 222–223. In Hungarian: V. Kovács Sándor, Magyar humanisták levelei XV–XVI. század, Budapest, 1971, 559. 1. Várdai is informed that Archdean and Hungarian confessor in Rome János Lászai has been buried. Brodarics wants to recommend

Jeromos), Az Egyetemi Könyvtár vkönyvei, Budapest, 1964, 228.) Several of Várday’s letters written in Italy between March 1500 and April 1504 survived. (His letter on 10 April 1501 was published by Pál Lukcsics: XVI. századi magyar irodalomtörténeti vonatkozású újabb levelek a zsélyi levéltárból, Irodalomtörténeti Közlemények, 1930, 222. His other letters are kept in the MOL: Padua, 20 March 1500. DL 82163; 19 January 1503. DL 82195; and 21 January DL 82196; Bologna, 23 July 1503. DL 82199; Venice, 3 September 1503 DL 82201; Bologna, 20 April 1504. DL 82207.) After his

24 István Brodarics to Ferenc Várdai 1 Rome, 16 November 1523 Manuscript used: MOL DF 826212 Published: Lukcsics Pál, XVI. századi magyar irodalomtörténeti vonatkozású újabb levelek a zsélyi levéltárból, Irodalomtörténeti Közlemények, 1930, 223–225. 1. Várdai is informed in detail on the outcome of the trial about the will of János Lászai and on Várdai’s duties regarding this. He suggests accepting the agreement offered, since he cannot expect a better deal: the Pauline

Some data suggest that it was unnecessary because Clement VII produced the bull that confirmed Csulai’s appointment on 26 October 1524. More on Csulai’s appointment as Bishop of Pécs: Fedeles Tamás, Egy Jagelló-kori humanista pályaképe. Csulai Móré Fülöp (1476/1477–1526), Levéltári Közlemények, 2007, 66–67. 9  Egidius Zephirus may be identical to the solicitator mentioned by the name of Egyed Római in a document in the Pannonhalma Abbey dated 10 September 1525. See: Erdélyi László (ed.), A Pannonhalmi Szent Benedek-rend története III., Nr. 272.

binis scatet amnibus et tot
7.3.30  Exundat riuis. Nam dextri montis aquosum
7.3.31  Per latus erumpit dulcique sonantibus undis
7.3.32  Murmure Gluta celer uitreis deuoluitur undis;
7.3.33  Inde supercilio laeui Vodouallia montis
7.3.34  Tam puro de fonte cadit, rotat utraque plures
7.3.35  Vnda molas, fruges operosaque machina frangit,
7.3.36  Totque rotae celeres uersantur, aquatile nunquam
7.3.37  Interspirat

ex hoc in tali symphonia plures esse voces, percussiones etiam plures, quamvis tales voces sic unitas et amicas inter se aures nostras permulcere (ut unam) nulli ambigitur. Sed quid dicemus de illa musica caelesti, in qua non est materia resistens formae, non violentia, non gravitas, neque levitas, sed tantum est amor et desiderium uniri voluntati divinae? Quid ergo mirum, si illa corpora caelestia (ut divina) per Philosophum primo Caeli textu commenti 20. organice voluntatis divinae universum conservant? Videmus enim superficiem eius convexam, velocissime motam, harmonicam

Ad eundem epistolę duę. Ad Euagrium de Melchisedech. Ad eundem de pręsbiteri et diaconi dignitate Ad eundem obiurgatoria quod Leuitam lapsum eiecerit et non potius corripuerit cum charitate. Ad Cromatium et Heliodorum episcopos translatio historię Ioachim. Ad eosdem de Eusebij Cęsariensis

lib. unus. Post hęc uidimus Origenis homilias:
In Genesim. In Exodum. In Leuiticum. In Numeros. In Iesum Naue. In librum Iudicum, omnes numero CXVII; has quoque a beato Hieronymo

ab indicio. (30)
Ille etenim potuit qui talia spernere multa,
Contentus paruo, nunc bona summa capit.
Nunc fruitur cęlo, sed quo quoque tempore terras
Incoluit, mira dote beatus erat:
Mentis enim leuibus transcendens ęthera pennis, (35)
Non semel angelicos fertur adisse choros,
Et sanctos uidisse patres, uidisse sedentem
Fulgentemque super culmina summa Deum;
Sępe supernarum pastus dulcedine rerum

2.189  O Deus, est mulier. Quare, nova gloria regum,
2.190   Mulier mala ditio. Da veniam!” Conjux meretricis ore retorto, 190
2.191  Et levior folio, flava quod habetur ab aura
2.192  Jam graviter pulsum, dixit: “Me callidus anguis
2.193  Oppressit nunc verborum dulcedine mira,
2.194  Gustarem fructum, spoliatum cortice ramis.
2.195  

Ancipiti succincta latus. Pars ferre sagittas
Ithyreosque arcus, pars molles uertere fundas,
1.305   Non molles ut agant saxis stridentibus ictus.
Inde ruunt equitum directis cursibus alę
Puluereamque ciet pulsu leuis ungula nubem.
Has inter medius graditur rex ipse cohortes
Et festinantes moderatur uoce maniplos.
1.310   Martius hunc sonipes tectum fulgentibus armis
Sublimemque uehit terrens hinnitibus auras

Quos Terebintea paruo discrimine uallis
1.320   Diuidit atque humilis montes interiacet altos.
Illa Palestinę cępere cacumina turmę,
Hęc Iudea phalanx. Positis certamina castris
Parua serunt cursuque leui magis arma lacessunt
Quam pugnam exercent, quum tandem maximus ille, GOLIAS
1.325   Ille Gygantei generis, sed spuria, proles
In medię uallis descendens plana Golias

Arma Golię
1.350   Ingentes artus ingens lorica tegebat,
Cassis ahena caput, suras et brachia circum
Ferrea terrifico crepitabat murmure lamma,
Ferreus et clypeus leuo pendebat ab harmo
Fulgorem spargens aduerso sole micantem.
1.355   Hastam dextra minax digitis complexa trabalem
Vibrabat lati conuersa cuspide ferri.
Israhelitarum dum singula corpora solus

iubet, et timor est inimicę obsistere genti.
Res et opes uobis et cuncta auferre paratę?
Vasti hominis moles si terret, peruia ferro
Hic quoque membra gerit. Multo si robore pręstat,
1.375   Robustum quandoque leuis prostrauit, arena
In media fixum telis, elephanta Gethulus.
Sit magnus sitque ille potens, dum uestra probatur
Dexteritas agilisque manus solersque cauere nota

Nec dubita, multas quod nondum possideas res,
Non aliud pater ipse sua pro uirgine munus
Poscit quam centum inuisę prępucia gentis,
2.160   Arua Palestinosque colit quę plurima campos.
Merces magna, leuis labor est. Age, cęde prophanos
Et rediens cupidis amplexibus utere nymphę!"
Quanquam Dauidis lęta est audacia sorte
Hac sibi proposita, non se tamen ille fatetur
2.165   Esse thoro dignum, quem celsius euehit

perfecto siluit sermone sacerdos,
Insequitur lituum stridor clangorque tubarum.
Ingenti sonitu concussa est regia tota,
Contremuit paries. Poterant timuisse ruinam,
Ista sacri (ut quondam) si flarent ęra Leuitę,
2.250   Si foret hic priscę Hiericuntis moenia murus.
Nil aliud poterant aures audire loquentum,
Verba magis magno strepitu superata quierant.
Conticuere tubę, calamos inflare choraules

Si foret hic priscę Hiericuntis moenia murus.
Nil aliud poterant aures audire loquentum,
Verba magis magno strepitu superata quierant.
Conticuere tubę, calamos inflare choraules
Et digito pulsare leui caua cymbala psaltes
2.255   Coepit et argutis fidibus resonare lyristes
Ac Phrygios cantare modos. Nunc tinnit acuta,
Nunc tonat ille graui, media modo temperat istos
Voce sonos, agili pulchre quos gutture uibrat

Illo, ubi iam nullo clauduntur gaudia fine,
Ante dei sublime thronum clarumque tribunal?
2.270   Talibus ergo frui tam miris si libet odis,
Quę sunt perpetuę dulcedinis, ista uoluptas
Incerta, instabilis, leuis, impia, reproba, fallax nota
Spernenda est nobis. Non est apprendere dignus
Immortale bonum, cui sunt mortalia cordi,
2.275   Quem male terreni foedant contagia luxus.

Prosternat cędens, oneret uel compede captos.
Vtque idem bello superatis regibus omnem
Iudeę regionis humum possederit utque
Israhelitarum tribubus diuiserit omnem,
Et tamen hac sanctos priuarit parte Leuitas,
2.440   Consortem cęli quo se sciat esse sacerdos
Ętherięque domus, non mundi labilis aulę.
Post Iesum Iudas quid bello gesserit et quid
Othoniel, quid Aioth, Delbora uirago Iahelque,

Dauid uertit iter Ionathasque reuersus ad urbem
Sępe pericla sui secum meditatur amici
Quoque magis metuit, magis hoc pia numina uotis
3.240   Solicitat certam absenti poscendo salutem. Noba urbs Levitarum
Vrbs antiqua fuit sanctis data Noba Leuitis. Achimelech sacerdos
Achimelecus ibi multa pietate sacerdos
Notus erat, uenientem qui Dauida recepit.

pericla sui secum meditatur amici
Quoque magis metuit, magis hoc pia numina uotis
3.240   Solicitat certam absenti poscendo salutem. Noba urbs Levitarum
Vrbs antiqua fuit sanctis data Noba Leuitis. Achimelech sacerdos
Achimelecus ibi multa pietate sacerdos
Notus erat, uenientem qui Dauida recepit.
Miranti, quare sic incomitatus adisset
3.245   Illas ipse domos

petiuit. Samuel moritur
4.285   Interea Samuel uates Helcanius ęger
Deposuit fragilem carnis mortalis amictum.
Exanimes artus patrio clausere sepulchro
Turba Levitarum tristis Ramatheaque plebes.
Stabant ingenti confixi corda dolore
4.290   Et lachrymis perfusi oculos, lamenta sonoro
Edebant gemitu pro tanti morte prophetę.
Vtque etiam pręsens et postera nosceret ętas,

Confusus rex mente fuit, quo crimina posset
Expurgare, nihil sibi cernens esse relictum. Saul respondet
Mox "Peccaui." inquit "Veniam da, quęso, fatenti.
5.205   Multa mei leuitas animi me traxit, inique
Talia ut inferrem tibi, Dauid. Conscius ergo
Erroris doleo. Redeas securus in urbem
Aut, mage si libeat, patrios concede penates,
Vel quocunque uelis, et nil iam denique

Stans Achi coram uerbis ita fatur amicis:
"Salue, magne magis magno genitore Maocho,
Sceptra Palestinę qui gestas aurea gentis!
Seruus ego tuus hic aliud nil sentio certe
5.270   Me pręstare tibi pręter leuis ocia uitę.
Dic extrema igitur tuear confinia regni,
Vt tua defendens armis aliena lacessam Saul
Et discat patriis Cisides quem expulit oris,
Cisides tuus

sexus
Exitii expertem poterant tunc reddere nullum.
5.290   Et quum res raptas Getheam ferret ad urbem
Iesseides, coram iactabat talia sese
Israhelitarum genti sublata referre.
Id simulare leuis fuit error, nec tamen ullum
Desęuire nefas aduersus corpora gentis
5.295   Infidę, mandante deo disperdere cunctos,
Quorum Iudeę promissa noualia plebi
Essent atque omnis possessio debita terrę.

Quos inter Samuel." Dicto mox ocyus ipsa Samuel apparens
Affuit effigies uatis, tremebunda senecta
Membra gerens corpusque labans nixumque bacillo.
5.410   Cui clamidis leuo pars hęc pendebat ab armo,
Pars hęc sub dextra sese sinuauerat ala:
Altera erat deprompta manus, manus altera tecta.
Maiestas inerat uultu canique capilli
Canaque quę pectus uenerabile barba tegebat.

Alloquitur dictis: "Nihil est, charissime Dauid,
Quod de te dubitem. Nota est uirtusque fidesque,
Quas mihi testantur toties ex hoste relatę
6.55   Exuuię et regni protectio sedula nostri.
Interea nec culpa leuis tua facta notauit,
Sed de me semper belle sancteque fuisti
Promeritus factusque mihi es per talia charus.
Militię proceres istis decędere castris
6.60   Te tamen ecce uolunt: illis parere necesse est.

7.90   Per Gabaonis humum. Dauidis castra Ioabus
Mouit in aduersum Gabaonis ad usque lacunas.
Ambos exiguus paruo discrimine campus
Separat et spacio diuersos diuidit arcto.
Consedere loco. Leuibus procurrere primum
7.95   Inter se pugnis, Abnero ad bella uocante,
Incipiunt acies. Bis senos altera misit
Turma uiros totidemque effuderat altera contra.
Vi numeroque pares congressi tela feroces

Omnes uno animo, te tandem chrismate sacro
7.440   Vngimus, ut dextro fatorum numine regnes."
His dictis illum prompto diapasmate regem
Exunxere palam, toto plaudente theatro.
Insonuere tubis rauco clangore Leuitę.
Cymbala cum cytharis, cum systris tibia cantus
7.445   Multimodos fudere simul cecinitque sacratos
Turba sacerdotum modulatis uocibus hymnos.
Deduxere alii per compita lata choreas

circumuelabat amictu.
Quilibet ex auro formatos angulus orbes
Pendentes habuit, quibus hinc illincque palangę
Insertę extabant, ut quum foret arca mouenda,
Suppositis humeris hanc possent ferre Leuitę.
8.155   Intra illam plenum sanctę uas fictile mannę
Atque dei digito cęlatę in marmore leges
Conseruabantur, magni quoque palmes Aronis.
Culmina erant spiris eiusdem cincta metalli,

Iudeę regionis humum conscendit in ędes
Iesseidę regis mentemque illius amore
Illexit sacri iam intra sua septa locandi.
Ergo transacto rex temporis orbe trimestri
8.225   Obededona petit. Sustollitur arca Leuitis
Portaturque humeris populo plaudente simulque Dauid ludit ante arcam
Vestibus in niueis ędente tripudia rege
Et pulsante lyram cantusque mouente sonoris

Propiciusque faue rebus sine fine secundis."
Sic fundente preces ante arcam rege, leuatis
In cęlum manibus populus plaudebat et ipsę
8.385   Effigies Cherubim pronis annuisse feruntur
Vultibus et leuiter commotis omina pennis
Lęta dedisse. Sacri mirantes talia mystę
Ętherio laudum cecinerunt carmina regi
Turbaque sublatis respondit uocibus "Amen."
8.390   Affuit inde deus Dauidi bella gerenti.

illo
Pontificale decus. Tulit hęc punitor ineptus
Helius in natos. Quanto grauiora merentur
10.155   Hi, quicunque suis sunt ipsi exempla malorum,
Pontificis sancti si sic punita refertur
Sola leuis contra prauam correptio prolem?
Inde per immensum Sol circumductus Olympum Bis ęstas
Iam bis Oebalios curru contingere fratres
10.160   Visus erat, iocunda noui bis tempora ueris

10.345   Qui iam maturam flammis incendere messem
Illius iussi, torrem iecere: Perustę
Collucent paleę, culmos comprendere flamma
Festinat, crepitantem ignis consummit aristam.
Inde leuis scintilla uolat perque ęra fertur Comparatio
10.350   Muscarum in morem, quales fornacibus olim
Viuere fama fuit, quoties Cithereia Cypros
Conflaret multo Themesea calore

pariter chara cum coniuge natos.
His iter ingressis iuxta iuga consita oliuis Sadoch Abiathar
10.490   Desertum uersus, Sadochus et Abiatharus
Ecce sacerdotes ueniunt reliquique Leuitę,
Portantes humeris diuini foederis arcam.
Censuit indignum tali se munere Dauid
Atque ait: "Hoc sacrum pignus referatur ad urbem.
10.495   Illic de nobis oracula certa petantur,
Illic

Robustique uiri, numerus quorum inde repertus
13.270   Millia mille fuit cum centum milibus una
Et quingenta, tribus post illos milia Iudę.
Beniamina cohors turbę subducitur isti
Gensque Leuitarum sacris arisque dicata.
Pertransisse quidem numerum tunc fertur eorum
13.275   Improba pertesus Dauidis iussa Ioabus
Et posuisse minus quam quod numeratio plena
Sufficeret plenusque daret tunc calculus illi.

Fila mouere lyrę et modulatos dicere cantus.
13.415   Placatum numen depulsa nube malorum
Iam claro Hebreas spectabat lumine terras.
Ille ętate grauis fractusque senilibus annis
Sustentata leui gestabat membra bacillo.
Frigidus atque tremens. Nulla ratione calere
13.420   Quum posset, medicis placuit debere requiri
Florentem tenera uiridique ętate puellam,
Quę cum rege cubet. Quibus addita cura negoci

nardus, non myrrha simul, non thura Sabeis
Lecta iugis. Etenim superant diapasmata sacra
Vnguenti genus omne suo dulcore prophani.
Sacrato Salomone cauę clangore canoro
Intonuere tubę, psalmos cecinere Leuitę
14.135   Belligerique uiri lętas ad sydera uoces
Iactarunt pariter: "Salomon regnator in omnes
Aspirante deo uiuat feliciter annos!"
Ille hinc principibus Solymas comitatus abibat,
Omnis

Velle loqui, nunc hoc, nunc illud mente uolutans,
Ecce Ionathanus, sacri puer Abiathari,
14.155   A Solymis ueniens illuc accessit, et ipsi Adonias
Dixit Adonias: "Huc adsis, sancte Leuita,
Nuncius esto boni, felicis et omine sortis
Consolare tuos, quando fortuna secundo
Successu mea uota fouet." Respondit at ille: Ionathan
14.160   "Fallit,

magister
Et quos poenarum fecit patientia regno
14.270  Ętherio dignos et qui, sua iussa secuti,
Inter sanctorum meruerunt agmina poni.
Omnes circa illum stabunt infraque supraque,
In dextrum leuumque latus cum lumine multo.
Ille super niuea sublimis nube sedebit,
14.275  Maiestate potens, patria uirtute uerendus,
Numine conspicuus, terrarum ut iudicet orbem.
Completo arbitrio iustos ad sydera ducet,

14.365  Illa sacrare deo facies temploque peracto
Atque adytis templi diuinam protinus arcam
Induces, populi circumplaudente corona
Et caua linigeris inflantibus ęra ministris.
Ipsam conueniet sanctis portare Leuitis,
14.370  Sacra nefas aliis contingere. Diuidat ordo
Officia in cunctos: alii pia dogmata legum
Expediant, alii diuinas carmine laudes
Cantent, hi foribus pręsint, custodia gazę

ad auicularum capturam, ipsas e proximo nemore stridula sibilatione conuocando. Illae mirabundae circa noctuam uolitare et in acre pendulae ludere, uirgis postremo insidere tenacibus. Quarum aliae ita penitus inhaeserunt, ut accurrentis aucupis manu captae perimerentur; aliae tam leuiter, ut, antequam caperentur, inde expeditae auolarent aucupemque eluderent. Auceps iste diabolus est. Noctua, quae iocunda quadam gesticulatione aues ad se allicit, corpori nostro blandiens uoluptas est. Hac illecti uisco septem capitalium peccatorum

curat, petit uti coniunctis uiribus a communi periculo sese tueantur maturentque obuiam ire hosti ne ille imparatos repenti irruptione opprimat. Igitur subitario milite comparato ambo pari animi audacia procedentes castra non procul ab hostium castris posuerunt. Per dies octo leuibus inter se procursationibus decertarunt, postremo exercitibus utrinque in aciem eductis diu dubio Marte pugnatum est. Denique magnis utrinque actis cędibus regum duorum acies inclinari cępit. Deo ita disponente, licet nec numero nec armis nec animi robore essent

in modum uenationibus deditus esset, semper in his exercendis Tecomili opera usus est. Nemo enim illum anteire aut animi uiriumque robore aut pedum pernicitate poterat. Cęterum Tecomilus die quodam inter uenandum cum forte odorisequam domini canem, quam Pallussam nominabant, leui ictu percussisset eam a se abigendi animo accidissetque ut ipsa in quadam minus firma uerticis parte percussa statim expiraret, domini iram ueritus effugit; illam enim prę cęteris omnibus uenaticis canibus domino gratam esse nouerat quoniam et narium sagacitate et corporis

sic fumat opacam
D30  Exhalans nebulam et fuscans caligine cęlum.
Vt licuit placida corpus releuare quiete,
Collis inaccessi sublatis gressibus alte
Corripuisse uiam pergo. Vix limina adibam
Linx =Prima iugi, linx ecce leuis distinctaque mille
D35  Terga super maculis uillos arrexit et acrem
Intendit uisum, subitoque accensa furore
Fertur in aduersum: stat contra atque obuia terret
Et coeptam uetat ire uiam prorsusque resistit,
Vsque

quod progredientur ad montes et capient passus et claustra montium, et eis bene munitis convertent se contra Venetos qui se confederarunt cum Gallis et noluerunt aliquam pacem cum Caesare: contra Venetos munita est Cremona et Brixia, ulterius, status Mediolani facit ccc. lanceas et totidem equos levis armature, qui etiam opponentur Venetis. Caesarea Majestas providit quod ultra gentes que sunt in Verona etiam ulterius missa sunt ij. M. peditum et datus ordo in Comitatu Tirolis, quod si Veneti ponerent obsidionem ante Veronam irent subito ad succurendum ei

DAMIANVS BENESSA RHACVSAEVS IOANNI BAPTISTAE SODORINO SALVTEM PLVRIMAM DICIT

Si quis rerum naturam, Ioannes Baptista, cogitatione percurrat, paruis quibusdam et leuibus oriri principiis quaeque magna cognouerit. Cuius rei exemplum humani uis ingenii satis amplum praebuerit, quod intelligendis statim sublimioribus rebus hebes tenuiora quaedam prius oportet addiscat. Porro nihil alienum est in hominis natura conspici id, quod uniuersitati insitum dicimus.

dulces meritis lepores
Vsque citantes.
25  Ipse adest tandem Semeleius Euan
Inter adductas iuuenum cateruas,
Lincibus uectus uiridique cinctus
Tempora lauro.
Linus, Amphion leuibusque Apollo
30  Voculis aptent cytharas loquaces,
Vosque, Napeę, uarios, tenellę,
Spargite flores.
Buccina Triton uiridisque Nereus
Personet concha, pariter, falaces
35  Filię, longas choreas

De uitio ieiunare nolentium | uentri-que indulgentium c. 24 De remedio crapulę c. 25 De perseuerantia uirtutum c. 26 De leuitate ad uitia relabentium c. 27
Liber tertius Spei De prudentia et simplicitate c. 1 De prudentia uitiosa et simplicitate

aduersante fideli alicui scandalum oritur, et melius cum ipso actum iri, si molari lapide ad collum alligato in mare proiiciatur. Etenim remissior poena eum manet, qui per incredulitatem se solum perdit | et peruersa suasione alios non inquinat. Quamuis autem leuius crucietur, ęternę tamen morti, sicut et illi, qui alienę subuersionis autores sunt, obnoxius est. Si non credideritis inquit, quia ego sum, in peccato uestro moriemini. Quid sit ita mori, Ioannes in Apocalypsi ostendit dicens:

Pręcordia fatui inquit, quasi rota carri, et quasi axis uersatilis cogitatus illius. Et quoniam rota ista non solum instabilis est, sed etiam dum tracto curru uertitur, magnos edit stridores, et crebra reuolutione atteritur ac deperit, sic hominis inconstantis leuitas quicquid benefecerit , ipse suas laudationes iactabundus garrit | et facinus illud, quo meritum aliquod aput Deum consequi sibi potuisset, euacuat inanis glorię cupiditate. deinde

amor. Vt sit sobrius, Dominum audiat in Ezechiele pręcipientem: Ez44 Vinum non bibet omnis sacerdos, quando ingressus est atrium interius. Quod ante in Leuitico ad Aaron ita dictum est: Lev10 Vinum et omne quod inebriare potest, non bibetis tu et filii tui, quando intrabitis in tabernaculum testimonii, ne moriamini. Nec aliter nouus

in manibus opera iustitię sunt, quorum fundamentum castitatem esse uoluit, dum lumbos prius, in quibus generandi uis est, restringi iubet baltheo castitatis. Veteri uero Lege ideo concessum sacerdotibus fuit matrimonium, quia sola tribus Leui et domus Aaron sacerdotalis erat. nec aliis licebat hoc fungi officio. Ne igitur Leuitarum genus in paucis conclusum deficeret, reparandum per connubia erat. At nunc non carnis quęritur successio sed spiritus, translato-que sacerdotio ad tribum Iuda, id est ad Christum,

in quibus generandi uis est, restringi iubet baltheo castitatis. Veteri uero Lege ideo concessum sacerdotibus fuit matrimonium, quia sola tribus Leui et domus Aaron sacerdotalis erat. nec aliis licebat hoc fungi officio. Ne igitur Leuitarum genus in paucis conclusum deficeret, reparandum per connubia erat. At nunc non carnis quęritur successio sed spiritus, translato-que sacerdotio ad tribum Iuda, id est ad Christum, quicunque Christianus est, nisi uxori alligatus fuerit, potest eligi in sacerdotem.

contentus, dum summa sperat. et ut Dominum suum imitetur, paupertate gaudebit, diuitias contemnet. Neque enim potest esse talis magistri discipulus, nisi renunciet omnibus quę possidet, ut caduca respuens dignus euadat, cui tribuantur ęterna. Sed ne in Veteri quidem Lege Leuitis data est possessio in tribubus, ut scirent non in terra sed in cęlo sibi possessionem esse quęrendam, dicente Domino ad Aaron: Num18 In terra eorum nihil possidebitis | nec habebitis partem inter eos; ego pars et hęreditas tua in

est sine peccato. nisi forte periurare | et dolos intendere | et aliena inique concupiscere | et inter se identidem rixari atque in contumeliam prorumpere fas esse dixerimus. omitto quod interdum nec manibus temperatur | et usque ad uulnera cędes-que peruenitur. Quanto ergo leuius crimen ab his diuertere | et alicuius honestę artis laboribus diem illum conterere | quam per ocium ad tam nefanda flagitia conuerti? Profecto minus offenderetis nullum omnino diem festum agere quam hunc quem agitis tot uitiorum obscoenitatibus prophanare.

Cum enim Christus Dei Filius ueritas sit, quicquid aduersus ueritatem dicitur, Deum offendit. Non tamen omne mendacium ita graue crimen est, sed illud tantum, quod aduersatur charitati et cum alicuius detrimento perficitur. Fingere autem et mentiri, quod nemini noceat, leuis est culpa. Interdum ne culpa quidem, sed potius meritum. ut cum finguntur parabolę siue apologi ad pręcepta uirtutis. Nemo quippe ignorat ea conficta esse, non ut mendacium dicatur, sed ut ueritas disciplinę salutaris iocundius

est oratio et sicut instituimus ipsas pręuaricatorum poenas fidelium traditionum scripta percurrendo solicite scrutemur. Neque hoc sine dolore, immo nec sine metu, ne ipsi quoque cum peccatores simus, in illas incidamus. Legimus enim in Deuteronomio execrationes de monte Hebal a Leuitis Dei iussu prolatas, et inter legendum contremiscimus. Maledictus, inquiunt, qui facit sculptile, quod est contra primę tabulę mandatum. Contra secundę autem pręcepta delinquentibus dicitur:

accidere possit, prętermittitur. Vsque adeo graue crimen est diuinis nolle parere mandatis et aduersus ea niti proprię uoluntatis libidini blandiendo. Leuit. 26. Eadem enumerantur in Leuitico, et pręcipue fames, pestilentia, gladius. multis-que in locis Scripturę idipsum non siletur. ut quod toties repeti audis, euenturum peccatis exigentibus minime dubites. Nam in Esaia quoque loquens ipse terrę cęli-que

Vsque adeo graue crimen est diuinis nolle parere mandatis et aduersus ea niti proprię uoluntatis libidini blandiendo. Leuit. 26. Eadem enumerantur in Leuitico, et pręcipue fames, pestilentia, gladius. multis-que in locis Scripturę idipsum non siletur. ut quod toties repeti audis, euenturum peccatis exigentibus minime dubites. Nam in Esaia quoque loquens ipse terrę cęli-que Conditor ac Dominus ait:

Bibliographia locorum inventorum

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].

Pucić, Karlo (1458-1522) [1499], Elegiarum libellus de laudibus Gnese puellae, versio electronica (, Dubrovnik), Versus 194, verborum 1177, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - elegia; poesis - carmen; poesis - cyclus] [word count] [pucicklibellus].

Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1505], Epistulae, versio electronica. (), Verborum 166, Ed. Petrus Kasza [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepistulae].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], De Epidauro, versio electronica (, Dubrovnik), 573 versus, verborum 3825, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - epica] [word count] [crijeviepidauro].

Grisogono, Federik (1472-1538) [1507], Speculum astronomicum, versio electronica (), Versus 100, verborum 18852, Ed. Mihaela Girardi-Karšulin Olga Perić Tomislav Ćepulić [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - oratio; prosa oratio - tractatus; poesis - ode; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [grisogonofspeculum].

Marulić, Marko (1450-1524) [1507], Vita diui Hieronymi, versio electronica (), Verborum 10681, Ed. Darko Novaković [genre: prosa oratio - vita] [word count] [marulmarvita].

Severitan, Ivan Polikarp (1472 - c. 1526) [1509], Solimaidos libri III, versio electronica (), 1154 versus, verborum 9287, Ed. Irena Bratičević [genre: poesis - epica; poesis - epigramma; poesis - carmen; prosa - epistula - praefatio] [word count] [severitanipsolimaidos].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Regum Delmatiae atque Croatiae gesta, versio electronica (), Verborum 4606, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [marulmarrdcg].

Marulić, Marko; Dante Alighieri (1450-1524; 1265-1321) [1510], Principium operis Dantis Aligerii de Fluentino sermone in Latinum conuersum, versio electronica (, Split), 138 versus, verborum 974, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - epica; poesis - versio; poesis - fragmentum] [word count] [marulmardante].

Baničević, Jakov (1466-1532) [1513], Epistulae anni 1513, versio electronica. (), Verborum 5324, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist1513].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1514], Epistolae dedicatoriae ex opere de secundo bello Punico, versio electronica (, Lyon), verborum 1502, Ed. Rezar, Vladimir [genre: prosa - epistula dedicatoria] [word count] [benesadepistolaededic].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1515], Ode in triumpho reuerendissimi atque amplissimi domini Ioannis de Lasko, archiepiscopi Gneznensis, de uictoria inuictissimi Sigismundi, Polonie regis, contra Moscos habito, versio electronica (), 60 versus, verborum 294, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - oda] [word count] [andreisfode].

Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report