Your search found 28609 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 1692-1769:

EPIGRAMI In Titanas contra Iouem coniuratos
Tu dabis ęternas, proles Titania, poenas:
Sic eat in dominum qui uolet ire suum! De Lycaone in lupum
Haud docuit feritas sic te sęuire, Lycaon:
Vir fueras quando sanguinolentus eras.

tibi, Iuno, non ursa Calisto
Fiat, ne rursum iuncta sit illa Ioui. Coruus
Quid nisi uerbosę dedit hoc petulantia linguę,
Corue, tibi? Niger es, qui prius albus eras! Idem
Nigrior Idea nunc es pice, corue, sed idem
Sithonia fueras albior ipse niue.

Vt Polidectei riguerunt ilicet artus,
Hunc modo dum uicta Gorgone uictor adit! Pyreneus e turri pręcipitatus
Castalidas uiolare meas fuge, si sapis; his qui
Struxerat insidias pręcipitando ruit. Theseus
Lęthifera ignoto propinabat pocula nato
Ęgeus: errori crimen inesse solet.

Theseus
Thesea iuuit amor. Quem ni Minois amasset,
Dedalię fuerat pręda cibusque ferę. Icarus
Qui quondam sani spreuit pręcepta parentis,
Improbus Icarię nomina fecit aquę. Perdix
Pręceps aeria Perdix dimittitur arce
Circinus inuentum

annis,
Ędis iam Siculo carmina digna sene.
Si fera maturum Lachesis tibi uoluerit ęuum,
Aoniam flabis forsan et ipse tubam
Atque cothurnatis pedibus comitabere uatem
10   Qui profugos Troas, qui canit arma uirum.
Viue igitur, sed uiue diu, ne nostra uetustis
Inuideant semper sęcula temporibus,
Ne semper uictam doleat se fama nepotum,
Te tandem sed auis pręferat et proauis.

Ędis iam Siculo carmina digna sene.
Si fera maturum Lachesis tibi uoluerit ęuum,
Aoniam flabis forsan et ipse tubam
Atque cothurnatis pedibus comitabere uatem
10   Qui profugos Troas, qui canit arma uirum.
Viue igitur, sed uiue diu, ne nostra uetustis
Inuideant semper sęcula temporibus,
Ne semper uictam doleat se fama nepotum,
Te tandem sed auis pręferat et proauis.

Et lętus uatem suscipe, Phoebe, nouum.
Carmina nam primis tibi promere coepit ab annis
Hannibal eximio pręditus ingenio
5  Atque idem facie pręstans et crine superbus,
Candida qui flauo colla colore tegit.
Huic, oro, faueas ut, qui te corpore refert,
Cantibus accedat proximus ille tuis.
Et qui nunc iuuenum fertur pulcherrimus, idem
10   Arte sua iuuenes anteeat atque senes.

Carmina nam primis tibi promere coepit ab annis
Hannibal eximio pręditus ingenio
5  Atque idem facie pręstans et crine superbus,
Candida qui flauo colla colore tegit.
Huic, oro, faueas ut, qui te corpore refert,
Cantibus accedat proximus ille tuis.
Et qui nunc iuuenum fertur pulcherrimus, idem
10   Arte sua iuuenes anteeat atque senes.

ingenio
5  Atque idem facie pręstans et crine superbus,
Candida qui flauo colla colore tegit.
Huic, oro, faueas ut, qui te corpore refert,
Cantibus accedat proximus ille tuis.
Et qui nunc iuuenum fertur pulcherrimus, idem
10   Arte sua iuuenes anteeat atque senes. Ad Caterinum poetam Pharensem
Dulce tuum nobis carmen, Caterine, nimisque

Tamque pium nobis extrueretur opus.
Pasiphes generi iuuenisque Ixione nati
Esset, crede mihi, non mage notus amor. 10
Sed licet aut sacrę faueant mihi numina Cyrrhę
Siue colit Nysę qui iuga celsa deus,
Effari, Nicolae, tamen non carmine possem
Quam mihi sit nostrum dulce sodalicium. Ad Franciscum Natalem
Dum, Francisce, meum

Dispulit — o, magno dignus Achille uigor! —
Atque hinc ingentem frugum uim contulit urbi — 15
O, pietas nullo non recolenda die!
Huic geminum debes (nec fallor), Pisa, triumphum:
Hostem a te pariter qui fugat atque famem! Autor et Cęsar Autor:
Quo, Cęsar Germane, ruis?

Cęsar:
5   Ast mecum est pręsul Tiberinę Iulius urbis. Autor:
Huic fidis, Venetis qui dedit ipse togam? Cęsar:
Cui ergo fidam? Autor:
Illis.

10   Sub leges nostrę religionis eant.
Illo iter in cęlum post hęc monstrante fideles
Dimissis terris regna beata petant.
Talia si dederis, non soli, Christe, Leoni,
Sed cunctis sequimur qui tua signa dabis.
Est commune bonum quicquid conceditur uni: 15
Omnes membra sumus, omnibus ille caput. Pro Adriano VI. Pontifice Maximo ad Christum oratio

10   Sub leges nostrę religionis eant.
Illo iter in cęlum post hęc monstrante fideles
Dimissis terris regna beata petant.
Talia si dederis, non soli, Christe, Adriano,
Sed cunctis sequimur qui tua signa dabis.
Est commune bonum quicquid concesseris uni: 15
Omnes membra sumus, omnibus ille caput. De Gallis et Hispanis inter se bellantibus

est
Placatis animis foedera pacis ament,
Viribus et iunctis communi protinus hosti
10   Occurrant: nullam res petit ista moram.
Ille etenim reliquas properat disperdere gentes,
Vnus qui mundi plurima regna tenet. In discordiam principum Christianorum
Mus et rana lacu medio dum pręlia miscent,
Alter in alterius damna suprema furens,

tenues!
Sed nisi discordes iungat commune periclum,
Phoebea fient uera magis tripode! Domino Ioanni Baptistę de Molino Spalati prętori bene merito
Qui Christum profudit aqua Baptista uocatur
Atque eadem noster nomina prętor habet.
Alter sanctus erat, iustus nunc dicitur alter:
Ergo ut nominibus, sunt ita laude pares.
5  Illius est merces cęlum;

10
Hac ratione tamen nobis potes ipse mederi
Et tanto, o Medices, obuius ire malo,
Christicolam populum si cogas foedus in unum
Turcarum ut ualidas frangere possit opes.
15  Hi sunt qui cupiunt cunctos delere fideles
Et uiolare tuo templa dicata Deo.
Hi tibi commisso generi fera bella mouentes
Desistunt nullo carpere nostra die.
Hi pecus atque homines prędantur, cędibus instant

20   Vdaque de nostro tela cruore gerunt.
Pignora ab amplexu miserorum rapta parentum
Suscipere erroris dogmata plena iubent.
Christo igitur geniti Maumetica sacra sequuntur
Et qui saluari debuerant pereunt.
Quid fiet reliquis, quando pars maxima nostrum 25
Vrgetur tantis opprimiturque malis?
Efficere ergo tuum est, cum sis caput omnibus unum,
Omnes ut pariter foedera pacis

25
Vrgetur tantis opprimiturque malis?
Efficere ergo tuum est, cum sis caput omnibus unum,
Omnes ut pariter foedera pacis ament,
Vnanimesque ferum properent mordere tyrannum
30   Qui sibi nunc uni subdere cuncta parat.
Vnanimes Deus ipse iuuat, discordibus obstat,
Nec nisi pacatis prosperitate fauet.

In Iacobum
Quid Phoebum Musasque uocas Heliconis ab antro
Pyerium quotiens scribere sumis opus?
Non uenient: Cipci celebrant nam tecta poetę
Qui canit antiquo carmina culta sono.
5  Hęc illis iocunda domus: non Tempe lacusque
Bellorophonteos plus pia turba colit.
At tu Vulcanum pete Neptunumque madentem
O, Iacobe, modis numina digna

Phoebo stultus asellum,
Mentem pro Musis inuocat ille Malam. In criticum suorum scriptorum
Cur mea scripta notant multi, tua, critice, nemo?
Hunc qui nil scribit, critice, nemo notat. De Ila seruo patre nata
Ęthiopes cignos, nanos uocat Ila Cyclopas.
Non miror dominum si uocet illa patrem.

Ad Bartholum Illyricum
Gallica te uestis designat, Barthole, Gallum;
Lingua sed Illyricum te genus esse docet.
Elinguis fias posthac et mutus oportet
Hunc te, qui non es, Barthole, ut esse putem. De Bartholo comato
Lętare, o modo sępe qui rogabas
Tot numos tibi quot gerit capillos
Vnus

Elinguis fias posthac et mutus oportet
Hunc te, qui non es, Barthole, ut esse putem. De Bartholo comato
Lętare, o modo sępe qui rogabas
Tot numos tibi quot gerit capillos
Vnus non male Bartholus comatus,
Sed qui uertice tot gerit capillos
5  Quot tostus numerat dies aristas
Et quot sunt Lybici maris

De Bartholo comato
Lętare, o modo sępe qui rogabas
Tot numos tibi quot gerit capillos
Vnus non male Bartholus comatus,
Sed qui uertice tot gerit capillos
5  Quot tostus numerat dies aristas
Et quot sunt Lybici maris lapilli
Et quot syderibus refulget ęther.
Ridebunt faciles dabuntque diui —
Sed caluum

5  Insuper duris onerat cathenis
Languidum corpus duplicatque uinclis
Nec fugę spes est pedibus tenaci
compede uinctis.
Vos tamen, Musę, penitus precamur
10  Teque, qui quondam mihi non negares,
Phoebe, sublime citharam canenti
Ingeniumque,
Vlla si uestri maneat poetę
Cura, si uestrum liceat uocare
15  Quem furor dirus uetat et Cupido

contemptus honorum
Hic habitant: raris istud initur iter.
Exitus ambarum monstrat finisque uiarum
Quam fugere ex ipsis quamue tenere decet. 10
Imprudens uulgus tantum pręsentia curat:
Qui pensat secum, quęque futura sapit.
Ergo, dimissa cęci caligine uulgi,
Cauti hominis sano cędite consilio.
15  Ingressi angustum stabili pede currite callem
Atque capi latę fraude cauete uię,

quęque futura sapit.
Ergo, dimissa cęci caligine uulgi,
Cauti hominis sano cędite consilio.
15  Ingressi angustum stabili pede currite callem
Atque capi latę fraude cauete uię,
Qui cupitis terris cęlestia regna relictis
Scandere et ęterni pręmia ferre boni. Ad nobiles Spalatenses
Cogite concilium, summę consulite rerum

sęuę maledicito dextrę
Una quę fecit cęde perire duos. Epitaphium Christophori Nigri
Poeta: Christophorus iacet hic. Christus: Num qui me gessit in armo?
Poeta: Non ille, at qui Te pectore, Christe, tulit.
Nanque suę totos uitę Tibi uouerat annos,
Eloquio pręstans, religione pius.
Christus: Non

Epitaphium Christophori Nigri
Poeta: Christophorus iacet hic. Christus: Num qui me gessit in armo?
Poeta: Non ille, at qui Te pectore, Christe, tulit.
Nanque suę totos uitę Tibi uouerat annos,
Eloquio pręstans, religione pius.
Christus: Non iacet hic igitur, sed me mea sydera supra 5
Nunc quoque cum fertur

irrigat ossa suis.
5  Nam mage maturum uitam si ferret in ęuum,
Vatibus antiquis annumerandus erat. Epitaphium Xarci Draxoeuii
Qui toties sęuum saturauit sanguine Martem
Obtulit et magno parta trophea Ioui,
Hic iacet insidiis Turcarum uictus et astu:
Xarcus, Dalmaticum gloria prima ducum.
5  Hic potius uoluit ferro confossus

Quod licet antiquę sint tradita membra parenti,
At tamen illius fama perennis erit. Aliud eiusdem
Hic Xarcus iacet ille qui solebat
Ingentes minima manu cohortes
Turcarum rigido fugare Marte.
Quiuit non alio perire fato
Hostis quam ualida phalange et astu. Primum edidit B. Lučin, "Nepoznati

fakultet, Odsjek za komparativnu književnost, FF-press, 2008, p. 259. Epitaphium Stephani Capogrosso
Diues Stephanus et pecuniosus
Olim qui fuerat, loco sepultus
Nunc isto queritur nihil se habere
De tantis opibus sibi paratis.
5  Ergo, quid properas, homo miselle,
Argentum tibi comparare et aurum,
Mox nudus gelida

cinis futurus? Epitaphium Ottomani, Turcarum imperatoris
Cuius sensit Arar, cuius certamina Tygris,
Horrendum cuius nomen uterque polus,
Sub iuga qui terras, qui sub iuga miserat ęquor,
Ottomanum paruus nunc tegit ecce lapis.
5  Pręcipitat celeres humana potentia cursus
Et cito dilapsis corruit illa rotis.

Epitaphium Ottomani, Turcarum imperatoris
Cuius sensit Arar, cuius certamina Tygris,
Horrendum cuius nomen uterque polus,
Sub iuga qui terras, qui sub iuga miserat ęquor,
Ottomanum paruus nunc tegit ecce lapis.
5  Pręcipitat celeres humana potentia cursus
Et cito dilapsis corruit illa rotis.

nec tristis fregit fortuna nec alte
Lęta tulit: fortes res decet ista uiros. Epitaphium eiusdem
Hic tumulata iacent Leonardi principis ossa,
Qui Lauredano sanguine natus erat.
Quam charus patribus, quam plebi gratus obisset,
Testata est lachrymis utraque turba suis.
5  Nam licet in centum uitam protenderit annos,
Visus perpropere est omnibus

uitam protenderit annos,
Visus perpropere est omnibus ille mori. Epitaphium Luxę de Bilsa Spalatensis
Hic sum Luxa situs lucis cognomine dictus.
Qui legis hęc, lucem dic mihi perpetuam. Epitaphium eiusdem
Credere quis posset: felix in morte quiesco,
Gratior est tumulus quam mihi uita fuit.
Nam

Epitaphium Sanctę Catherinę
Passa rotas gladioque caput truncata tyrannum
Vici; sicque Deo sum modo iuncta meo.
Virginitas etiam dignam me fecit amore
Eius, qui genitus Virgine Matre fuit.
Filia regis eram, nunc Regis filia regum 5
Sedibus in superis regna beata colo. De Durato equo
Gloria nobilium iacet

Filia regis eram, nunc Regis filia regum 5
Sedibus in superis regna beata colo. De Durato equo
Gloria nobilium iacet hic Duratus equorum,
Qui potuit currum, Phoebe, decere tuum.
Ocior hic uentis, Euro, Zephiroque Notoque
Non potuit mortem pręteriisse feram. De morte accipitris Marini

Terrarum nihil orbis habet firmumue ratumue:
Omnia non stabili fertque refertque rota.
Irus ut in Croesum, sic Croesus transit in Irum,
De misero locuplex, de locuplete miser. 60
Seruitio premitur dudum qui sceptra tenebat,
Sceptra tenens regnat qui modo seruus erat.
Denique cunctarum sunt magna uolumina rerum
Atque agitat uarias sors animosa uices.
65  Illo igitur nostrę mentes et uota ferantur

Omnia non stabili fertque refertque rota.
Irus ut in Croesum, sic Croesus transit in Irum,
De misero locuplex, de locuplete miser. 60
Seruitio premitur dudum qui sceptra tenebat,
Sceptra tenens regnat qui modo seruus erat.
Denique cunctarum sunt magna uolumina rerum
Atque agitat uarias sors animosa uices.
65  Illo igitur nostrę mentes et uota ferantur
Est ubi perpetui mansio certa boni,

Est ubi perpetui mansio certa boni,
Christicolas immensa beant ubi gaudia fidos,
Gaudia non ulla deperitura die.
Nil hostile timent, nec quicquam triste uerentur,
70   Conspectum summi qui meruere Dei.
Ipse quidem nobis cęlesti in lumine sedem
Esse iubet, non quam nunc habitamus humum.
Propterea quicunque gemit dispendia terrę,
Fallitur hęc patrię si putat esse suę.

Vicit et Hyrcanas asperitate tygres.
15  O utinam, quicunque fuit grassator et autor
Cędis, Fusce, tuę, cęsus et ipse cadat,
Siue canum rabido morsu laceretur, ut ille
Gargaphiam uidit qui sine ueste deam!
At tu, chare, super cęlestia sidera uiue,
20   Quando tibi nostro est uita negata solo.
Fertur et Erigones canis altis additus astris
Dum queritur dominę tristia fata suę.

Inque caua assiduus tintinat aure sonus.
Crebrescunt morbi, quatit artus tussis anhellos,
Consumit tabes et mala mille premunt.
15  Inde etiam mentem solet infestare frenesis
Et fit delyrus qui catus ante fuit.
Adde quod et mortes et plurima damna suorum
Cogitur exhausto lumine flere senex:
Non natos Neleus spectasset ab hoste peremptos
20   Consumptus senium si foret ante suum;

Sit ualidum corpus, mens sana et criminis expers, 25
Cum nos de terris cędere fata uolent.
Tunc neque me ceruis, neque me cornice fatebor
Viuacem, nec te, corue, fuisse minus.
Hinc tu, qui multos optas me uiuere in annos,
30   Sat multos annos esse ualere puta. NABOŽNE PJESME

Christus:
Vt terrenus homo per me, quem torserat error,
Ad cęlum recta disceret ire uia. Christianus:
Quid Te, qui semper procul esses crimine ab omni, 5
Velle pati poenas compulit atque necem? Christus:
Erga ipsum pietas, ut, quem sua culpa grauabat,

Quid colaphi, quid sputa notant, opprobria, flagra, 25
Spinea serta, crucis cętera supplicia? Christus:
Perferat offensas omnes, non inferat ullas
Qui super alta cupit sydera pace frui.
Vita breuis, modicus labor, optatissima merces,
Immensum semper perpetuumque bonum. 30
Quod si quem ne summa quidem iam pręmia tangunt,
Terreat ęterni

Euigilate graui ne pressos lumina somno
Occupet extremi temporis atra dies.
75   Cernite quam celeri labuntur tempora cursu
Quamque fugax nullam sentiat hora moram.
Felix qui semper uitę bene computat usum
Cogitat et finem iam fore iamque suum. Hymnus ad Deum
Nunc sublime

Autor cunctarum et moderator denique rerum.
25  Tu chaos antiquum confusaque semina mundi
Quęque suis discreta locis secedere certa
Lege iubes, magno complectens omnia cęlo;
Tu clarum Titana creas, qui lumine largo
Sydereum circum curru uectatus Olympum
30  Alternas nobis rediens daret ordine luces;
Tu roseum lunę uultum stellasque minores,
Vt, dum lentus habet mortalia corpora somnus,

num tanti carminis orbis
105  Esse capax poterit? Nunquid confinia cęli
Non angusta forent? Sed nec Tibi dicere fas est,
Quę quoque scire nefas: arcanum denique mundi
Hic Deus est, cui nosse datum, qui solus in omnes
Ingreditur latebras causasque et nomina rerum
110  Cuncta habet ante oculos et certa lege gubernans
Ardua syderea super ęthera sede recumbit.
Ergo pone chelim, tacita iam mente uoluta,

10  Maluit fuso perimi cruore,
Quam sibi iunctę Raynerius ius
Linquere causę.
Gaudeat felix Spalatina plebes,
Cum fuit talis pater atque pręsul,
15  Summa qui tandem petiit relictis
Sydera terris.
At miser, multum miser ille seruus,
Qui pati nolens monitus pudicos
Audita risit domini ac magistri
20   Cęde scelestus.

Gaudeat felix Spalatina plebes,
Cum fuit talis pater atque pręsul,
15  Summa qui tandem petiit relictis
Sydera terris.
At miser, multum miser ille seruus,
Qui pati nolens monitus pudicos
Audita risit domini ac magistri
20   Cęde scelestus.
Dum tamen lymphas hilaratus haurit,
Concidit prono miserandus ore
Et reus multi sceleris in imum

10  Haustam de sancto fonte bibere fidem.
Ipse sed eiectus Solymas post terga reliquit
Atque adiit gentes, Hieroboame, tuas.
Ingessit maledicta mago tunc forte Symoni,
Qui studio foedę ductus auaritię
15  Diuinum donum uenale putabat et eius
Esse emptor cupiit uenditor ut fieret.
Si uis tanto igitur non execrarier ore,
Nec tribuas precio sacra nec accipias.

Constituit turpi morte necare crucis
Vanos esse deos dicentem quos colit ipse,
Vtque uni Christo uota precesque daret.
Semper quippe pio monitori irascitur ille
10  Obdurat uitio qui nimis ipse suo.
Andreas biduum pendens pręcepta salutis
Auribus arrectis excipienda dabat.
Plebs miserata uirum certę subducere morti
Cum tandem uellet uel simul ipsa mori,

suos.
Tam multis fidei subiectis Bartholomęus
20  Impiger Armenię protinus arua petit.
Albanum ueniens patitur tormenta tyranni
Sacrilegi Astragis barbariceque feri,
Qui uiuo pellem, uiuo caput abstulit idem:
Constanti inuictus perstitit ille fide.
25  Hęc igitur passus superata morte beatas
Ingreditur gaudens Te duce, Christe, domos.
Passus est anno a

Prędicat et quę sint inde tenenda docet.
5  Transit ad Hispanos atque his monstrauit Iesum,
Mox repetit fines, gens recutita, tuos.
In quibus Hermogenem sibi subdidit atque Philetum,
Qui freti magicę uiribus artis erant.
Iudeos etiam lustralibus abluit undis:
10  Hinc Abiatari pertulit inuidiam.
Ipse Abiatarus mitris et honore superbus
Discipulis Christi durus et asper erat.

Cratonem Christo fecit habere fidem.
Credidit hic gemmas quas dudum fregerat ipse
Sanatas cernens illius esse manu.
15  Inde duos iuuenes conuersos forte Ioannes
Pauperibus gazam qui tribuere suam
Vt uidit tristes, formans de sentibus aurum,
De scrupis gemmas fecit utrique satis.
Ast illi uisis moniti post fata loquentis
20  Se male diuitias concupiisse dolent

Lauit: res miras credidit ille uidens.
5  Tum pręter puerorum coetus ac mulierum
Sunt hominum pariter milia lota nouem.
Sed, magis extremos postquam transiuit ad Indos,
Lauit, qui Christo dona tulere, magos,
Atque oculis captam Synticem cernere fecit,
10  Reginęque simul sacra lauacra dedit.
Illa minus fidi thalamos uitare mariti
Coepit et immundum, foemina munda,

Hirthacus at regni post hęc successor amore
Egippo natę captus Iphigenię,
Dum sibi coniugio, sed frustra, posceret illam
20  (Nanque erat hęc Christo uirgo dicata Deo),
Iratus sancto, qui iam sacrauerat ipsam,
Transadigi orantis cuspide terga iubet.
Atque ita iustitiam retinens uitamque relinquens
Mattheus uitę dona perennis habet.
Passus est anno a Dominica passione XVII.

in Mediam Domino mandante recedens
Abagari regis iussit abire lepram.
5  Indeque profectus genti quoque prędicat illi
Tygris et Euphratis quę cohibetur aquis.
Instruit et populos rapidi qui littora Ponti
Longa tenent, Asię qui quoque rura colunt.
Persidis hinc terras peragrant cum fratre Symone
10  Atque pio subdunt milia multa iugo.
Inter quos etiam regem Babilonia cuius =

Abagari regis iussit abire lepram.
5  Indeque profectus genti quoque prędicat illi
Tygris et Euphratis quę cohibetur aquis.
Instruit et populos rapidi qui littora Ponti
Longa tenent, Asię qui quoque rura colunt.
Persidis hinc terras peragrant cum fratre Symone
10  Atque pio subdunt milia multa iugo.
Inter quos etiam regem Babilonia cuius =
Paruit imperio, nomine Vardachium:

Persidis hinc terras peragrant cum fratre Symone
10  Atque pio subdunt milia multa iugo.
Inter quos etiam regem Babilonia cuius =
Paruit imperio, nomine Vardachium:
Non ipsum solum, sed qui quoque terga sequuntur
Quique latus cingunt quique pręire solent.
15  At postquam est urbis Senarię ad moenia uentum,
Sunt iussi uanis sacrificare deis.
Ecce autem templum: uix succedentibus

uentum,
Sunt iussi uanis sacrificare deis.
Ecce autem templum: uix succedentibus illis
Imo saxa ruunt effigiata solo
Nec falsi potuere dei consistere coram
20  Illis qui ueri signa tulere Dei.
Turba sacerdotum subito commota furore
Inuadunt sanctos et laniando necant.
Sed nil proficiunt: terra simulachra iacebant,
At sanctos cęli regia celsa tenet.

Matthias
Iste tribus Iudę Bethlemi natus in urbe
Implet apostolicum sorte datus numerum,
De medio quoniam sublato nomine Iudę,
Iudę, qui Dominum uendidit ęre suum.
5  Cum tamen e geminis foret unus sufficiendus,
Visa est Matthiam sors cecidisse super.
Explicat hic Christi Iudea per oppida leges
Nil metuens Domini iussa

Explicat hic Christi Iudea per oppida leges
Nil metuens Domini iussa sequendo sui.
Inter discipulos iam post miracula claro
10  Mors equidem soli non uiolenta fuit.
Sunt quoque qui dicant Romano more securi
Postremo iussum supposuisse caput.
Ossa prius Romam, Treuerim translata deinde:
Cęlesti fruitur spiritus ipse bono.
Obiit anno a Dominica passione XLVII.

Mortalique illis conditione pares,
15  Atque ideo uenisse quidem ut per deuia lapsos
Ad rectum reuocent religionis iter.
Mox Paulum iratum post quędam facta Ioanni,
Qui iam discipulus nomine Marcus erat,
Barnabas alio uertens uestigia liquit.
20  Non tamen improbitas dissociauit eos:
Hic pius, ille magis contra commissa seuerus
Extitit; aut nutus numinis

Cur sint, Roma, tuis tectis pręlata superbis,
Cur tot diuitiis delitiisque tuis?
Noscere si cupias, rerum metire suprema,
30   Et causam disces finis ab indicio.
Ille etenim potuit qui talia spernere multa
Contentus paruo, nunc bona summa capit.
Nunc fruitur cęlo, sed quo quoque tempore terras
Incoluit, mira dote beatus erat.
Mentis enim leuibus transcendens ęthera pennis

Inuexit ueri dogmatis ecce diem.
Filia, sponsa, parens: tria nomina colligis in Te,
Tanta Tibi merito sunt data dona Tuo,
Tu magni superum Regis dignissima mater,
Qui soluit duro sęcula nostra iugo
Et libertatis donauit munere mundum
Vinclisque ereptos duxit ad astra patres.
Eius, quęso, meum transfigas uulnere pectus
Quo magis hunc qui me tam

Qui soluit duro sęcula nostra iugo
Et libertatis donauit munere mundum
Vinclisque ereptos duxit ad astra patres.
Eius, quęso, meum transfigas uulnere pectus
Quo magis hunc qui me tam bene amauit amem.
Te gentes populique omnes mirantur et omnis
Te pariter diuum turba uerenda stupet,
Nanque Tibi similis sanctarum nulla dearum
Esse potest, primi sit licet

Spes erit inde mihi, gloria magna Tibi.
Nam Tibi posse datum quantum Tibi uelle supersit,
Erigere afflictos, pręmia ferre piis.
Nec tamen ut magni me pendas, posco, sed illum
Qui nos ipse suam fecit ad effigiem,
Nec quam uilis ego spectes, sed quantus ubique est
Non dedignatur qui meus esse pater.
Maiestas immensa Dei nostrique Tuique
Te facilem pręstet

afflictos, pręmia ferre piis.
Nec tamen ut magni me pendas, posco, sed illum
Qui nos ipse suam fecit ad effigiem,
Nec quam uilis ego spectes, sed quantus ubique est
Non dedignatur qui meus esse pater.
Maiestas immensa Dei nostrique Tuique
Te facilem pręstet propiciamque magis.
Mens animusque mihi stupuit ceu Gorgone uisa,
Sed tamen assiduis fletibus ora madent,

tamen assiduis fletibus ora madent,
Fletibus heu cassis; sed Tu, sanctissima Virgo,
Imple, precor, lachrymis uiscera nostra piis,
Vltimus ut saltem moeror mihi non sit inanis,
Nec qui coenosis commaculetur aquis,
Sed purus nitidusque fluens simul abluat omnes
Erroris maculas munditiemque paret,
Et sese ad uoti referens primordia nostri
Exoret pacem iam mihi

1. Dialogus sepulti et viatoris
»Da tumulo pia uerba, precor, quo nunc iacet is qui
Non sentit lites iurgiaue ulla domi.«
»Macte uir ingenio, flores uer spiret ad urnam,
Dent pacem cineri numina. Da precium!«

Incolumes tibi sunt fratres, charissima mater
Viuit adhuc, sine te si sibi uita foret.
Heu patria altisonas subicit gemebunda querellas
Vulsa comam, lacerum pectus et ora notat.
Nam modo qui fueras Spalatensi solus in urbe
Omnibus exemplar consiliumque decus,
Tam cito raptus abis, abiit tecum omnis honestas
Et probitas uitę relligioque fides.
Nos sine te lęti nequaquam

Marule, Socraticę non dispar gloria uitę,
Pręualido fultum robore pectus habens,
Exemplar uirtutis, honos, lux, Marule, nostri
Temporis, o patrię uita salusque tuę!
Tramite qui recto diuinę sedis ad urbem
Tendis et inuitans dirigis hinc alios,
Quid mandata Dei iubeant qui solus ad unguem
Obseruas, plures dinde docere cupis.
Sub pedibus Fortuna tuis regina triumphans

Exemplar uirtutis, honos, lux, Marule, nostri
Temporis, o patrię uita salusque tuę!
Tramite qui recto diuinę sedis ad urbem
Tendis et inuitans dirigis hinc alios,
Quid mandata Dei iubeant qui solus ad unguem
Obseruas, plures dinde docere cupis.
Sub pedibus Fortuna tuis regina triumphans
Terribiles uinclis ferre coacta manus.
Mors et fata deum, quid sint cęlestia nosti

compostus mente, quieto,
Inperturbato reddidit ore sonos:
»Omnibus esse soles rabida truculentior ursa
Quis placuit uitam labe notare suam.
Ferrea qui subeunt prauę retinacula mentis,
Ferentur semper turbidiore metu.
Ast quibus ętherei feruens in uertice coeli
Astrigero mens est, cura perenis, amor,
Ast quibus immensum decus

quibus immensum decus immortale per ęuum
Fulget et ęternum pręmia clara uigent,
Pace tua nunc sit, Mors o sęuissima, dictum:
Hi tibi nil debent, non meruere mori.
Mortem nemo timet nisi qui cum crimine uixit:
Qui bene uiuit habet sub ditione necem.«
Dixit et in uerbo medium sibi protulit unguem,
Intrepidus cęcę probra futura deę.
Ergo age continuo non

Fulget et ęternum pręmia clara uigent,
Pace tua nunc sit, Mors o sęuissima, dictum:
Hi tibi nil debent, non meruere mori.
Mortem nemo timet nisi qui cum crimine uixit:
Qui bene uiuit habet sub ditione necem.«
Dixit et in uerbo medium sibi protulit unguem,
Intrepidus cęcę probra futura deę.
Ergo age continuo non indulgere dolori,
Marce, uelis!

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report