Your search found 28609 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 21354-21382:

est, prodierunt, quos Raphael Levacovich in suis lucubrationibus inter Dalmatica ingenia recenset. Marci Maruli:
Christophorus jacet hic. Num Ex nunc. qui me gessit in armo?
Non ille, at qui te pectore, Christe, tulit.
Namque suae totos vitae tibi voverat Ex noverat.

inter Dalmatica ingenia recenset. Marci Maruli:
Christophorus jacet hic. Num Ex nunc. qui me gessit in armo?
Non ille, at qui te pectore, Christe, tulit.
Namque suae totos vitae tibi voverat Ex noverat. annos,
Eloquio praestans, religione pius.

Si fera maturum Lachesis tibi volverit Ex voverit. aevum,
Aoniam flabis forsan et ipse tubam
Atque cothurnatis pedibus comitabere vatem
Qui profugos Troas, qui canit arma virum. 10
Vive igitur, sed vive diu, ne nostra vetustis
Invideant semper saecula temporibus,
Ne semper victam doleat se fama nepotum,
Te tandem sed avis praeferat et proavis.

maturum Lachesis tibi volverit Ex voverit. aevum,
Aoniam flabis forsan et ipse tubam
Atque cothurnatis pedibus comitabere vatem
Qui profugos Troas, qui canit arma virum. 10
Vive igitur, sed vive diu, ne nostra vetustis
Invideant semper saecula temporibus,
Ne semper victam doleat se fama nepotum,
Te tandem sed avis praeferat et proavis.

adeo utilem et diligentem ut nemini suae aetatis secundus videretur. Reliquit varii generis carmina non parum utilia nec inelegantia. Scripsit etiam vitam Marci Maruli, quae omnia apud me reperiuntur sui ipsius manu scripta. Nicolai Alberti:
Qui Maruli formam, patriam, dictamina, mores
Et tanti qui vult noscere facta viri,
Quis genitor genitrixque sibi, quibus editus annis,
Qualiter aetherii nunc tenet astra poli,
Natalis legat ille mei monumenta

varii generis carmina non parum utilia nec inelegantia. Scripsit etiam vitam Marci Maruli, quae omnia apud me reperiuntur sui ipsius manu scripta. Nicolai Alberti:
Qui Maruli formam, patriam, dictamina, mores
Et tanti qui vult noscere facta viri,
Quis genitor genitrixque sibi, quibus editus annis,
Qualiter aetherii nunc tenet astra poli,
Natalis legat ille mei monumenta diserti, 5
Quo nihil in nostra doctius urbe

Id tibi ne veniat, Musarum cultibus, oro,
Exerce ingenium nocte dieque tuum. Jacobus Dumaneus Spalatensis, ex religiosa divi Dominici familia theologus magni nominis, inter oratores qui de rebus divinis ad populum verba faciebant non postremum locum tenuit. Postquam in praecipuis Italiae civitatibus, praesertim vero Romae, Neapoli, Panormi optimi concionatoris partes adimplevit, profectus Cosentiam ibi apud fratres ejusdem ordinis e vivis excessit relicto insigni concionum

quorum unus fuit Laurentius, metropolitanae Spalatensis ecclesiae archidiaconus, ob eximias virtutes, quibus erat perornatus, magna in veneratione apud suos et exteros. Mortuus est in patria et sepultus in ambitu cathedralis ecclesiae cum ejusmodi inscriptione:
Hoc qui jacet in tumulo
magnis pollebat virtutibus
dum vixit in hac aede
ecclesiae Spalatinae archidiaconus,
Laurentius Cavini de Cypriani progenie
nobili et famosa.
Obiit ex hoc

in patria functus est praecipuis officiis et muneribus, quibus multum et verae gloriae consecutus est. Mortuus tandem est in patria et sepultus in claustro divi Francisci cum inscriptione quae in lapide ejusdem claustri in muro his verbis legitur:
Quam miser est et erit qui gaudia mundi quaerit,
Nam sua dulcedo delabitur ordine faedo,
Praebet sub mellis dulcedine pocula fellis.
Cuncta relinquentur nec plus hic invenientur.
Nonne vides mundum miserum et in omnibus nudum?

operibus, quorum major pars typis impressa et per totum orbem diffusa est, meruit ut summis laudibus a literatis Ex litteratis. omnibus elatus fuerit. Inter quos duo sunt, alter Raphael Levacovich, qui in suis lucubrationibus Marcum Marulum vocat post divum Hieronymum Dalmatiae secundam gloriam, alter vero Gulielmus Eysengrein in catalogo doctorum orthodoxae matris ecclesiae Marulum appellat virum doctum, sacrarum literarum imprimis

O quam magna tibi succedet gloria cum te
Aetas nostra simul posteriorque leget! Marcus Sinovcich ex Politiensibus magnis comitibus, Spalatensis patritius, rei militaris gloria insignis, qui ob egregia praelia, quae invictus gessit pro Republica Veneta contra Turcas in Regno Cretae, non unius aut alterius populi et nationis, sed totius fere Europae laudes promeruit. Nicolaus Maphaeus Spalatensis, canonicus et

in quibus numeratur Oratio de divo Hieronymo. Leguntur et carmina typis impressa cum opusculis Dionysii a Cruce. Petrus Cindrus, patritius Spalatensis, vir plane doctus et eruditus ac in characteribus antiquis optime versatus, qui historiam Thomae Archidiaconi Spalatensis accuratissime Ex acuratissime. exaravit erroresque orthographiae Ex

Ex ortographiae. correxit, itemque historiam Michae Madii et tabulam a Cutheis, prout et memoriam archiepiscoporum Salonitanae ecclesiae; eorumque exemplaria Johannes Lucius, auctores integros, qui nondum erant impressi, post opus suum De regno Dalmatiae et Croatiae edendos curavit (a) . (a) Hic Petrus una cum Hieronymo Michieli Joanni Lucio multa documenta et notitias

populis prodesse studens Illyrico idiomate donavit Expositionem Symboli apostolici Roberti cardinalis Bellarmini, ejusdem auctoris primum et octavum gradum De ascensione mentis in Deum, Tractatum de contritione Marci Antonii Olivae e Societate Jesu, brevem item tractatum qui inscribitur Societas et communio spiritualis R. P. Dominici de Jesu Maria. Quae opera prodierunt in lucem Romae ex typographia Sanctae congregationis de propaganda fide anno 1662. Placidus Gregorianus Spalatensis,

collegiata, eretta da Sisto V, come appare dalla Bolla. Thomas Chrancus, patritius Spalatensis aeque ac Brachiensis, in faciendis versibus Latinis erat adeo felix ut annos natus non plus viginti eos versus funderet quos viris doctis et qui in eo studio plurimum elaborarint componere satis esset. Marci Maruli:
Nondum bis geminum memorant tua tempora lustrum,
Tandem maturos edis ab ore sonos.
Sed non est coepisse satis: persistere

prodierunt in lucem. Laudatur a Priboevio in oratione De origine et successibus Slavorum, a Levacovitio in suis lucubrationibus de Illyrico, manuscriptis, et a Joanne Tomco Marnavitio in Vita Petri Berislavi. Magna itidem fuit in existimatione apud Marcum Marulum, qui ad eum misit Quinquaginta parabolas ejus exigens judicium, ut, si probaverit, illas edere non formidet neque ullos invidorum morsus perhorrescat si uni ei, viro eruditissimo, placuerit. Extat ejus imago summi artificis coloribus depicta in aede Deiparae Virgini dicata quam in agro

ante nemini, ut in urbem inlatus hic conderetur. A. S. MDVIII. De hoc etiam ejus coaevus Ex cooevus. Marcus Marulus hoc epitaphium edidit:
Qui toties saevum saturavit sanguine Martem
Obtulit et magno parta trophaea Ex trophoea. Jovi,
Hic jacet insidiis Turcarum victus et astu:
Xarcus,

turpi vertere terga fuga.
Quod licet antiquae sint tradita membra parenti,
Attamen illius fama perennis erit. Beatus Gregorius de Spalato, ordinis praedicatorum Dalmaticae provinciae auctor et fundator, qui publicis ac privatis colloquiis et concionibus populum in tenebris insipientiae et umbra mortis in viam pacis aeternae vitae dirigendo oppido illuminavit. Hic enim utriusque legis doctor in saeculo Venetiis anno 1217. e manibus sancti patriarchae Dominici habitum suscepit, a quo in Dalmatiam

ipse et cives caperent, Romam anno 1234. ad pedes Gregorii IX. se contulit, quem Guncellus timore perterritus secutus est. Gregorius, cognita rei serie, Thomam benignis verbis solavit et dire increpuit Guncellum tradiditque eos judicio Ottonis, cardinalis sancti Nicolai in carcere Tulliano, qui auditis eorum querelis primum pro merito laudans et alterum arguens omnia illorum litigia et voce et scripto composuit illosque pacatos ad patriam remisit. Cum autem anno 1242. Guncellus archiepiscopus e vivis excessisset, rejecta ab Innocentio IV. Stephani, Zagrabiensis episcopi, electione,

litigia et voce et scripto composuit illosque pacatos ad patriam remisit. Cum autem anno 1242. Guncellus archiepiscopus e vivis excessisset, rejecta ab Innocentio IV. Stephani, Zagrabiensis episcopi, electione, Thomas anno 1243. suffragiis fere cunctis electus fuit archipraesul. At laici quidam, qui nimium Thomae zelum pavebant, potestatem seu rectorem civitatis plebemque adversus eum incitavere, gravia minitantes clero nisi Archidiaconi electionem rescindat. Thomas, ut erat mitis ingenii vir, studio sedandi tumultus pro pacis et concordiae bono delatum sibi pontificatum sponte

cum aliis opusculis scriptorum Dalmatarum ineditis adjunxit. Majorem autem reliquit ineditam eamque ut fictitiam rejecit utpote continentem acta quaedam conciliorum aliaque monumenta quamplurimis mendis scatentia. Sed, pace eruditi viri, non est ita. Historia major scripta fuit ab eodem Thoma, qui et minorem conscripserat; sed depravata fuit ab amanuensibus, qui propter inscitiam erroribus replevere monumenta ipsa quae alioquin veritatis lucem praeferunt et quae patientia et labore corrigi possent. Quapropter historia major digna est ut ea ipsa a mendis expurgata pro literatorum

autem reliquit ineditam eamque ut fictitiam rejecit utpote continentem acta quaedam conciliorum aliaque monumenta quamplurimis mendis scatentia. Sed, pace eruditi viri, non est ita. Historia major scripta fuit ab eodem Thoma, qui et minorem conscripserat; sed depravata fuit ab amanuensibus, qui propter inscitiam erroribus replevere monumenta ipsa quae alioquin veritatis lucem praeferunt et quae patientia et labore corrigi possent. Quapropter historia major digna est ut ea ipsa a mendis expurgata pro literatorum commoditate nostroque decore typis prodeat ad publicam

ipsa quae alioquin veritatis lucem praeferunt et quae patientia et labore corrigi possent. Quapropter historia major digna est ut ea ipsa a mendis expurgata pro literatorum commoditate nostroque decore typis prodeat ad publicam lucem. Vixit Thomas annos 68, qui diem octavam Maji anno 1268. extremam habuit, qui cum eximia doctrina singularem morum integritatem, prudentiam, religionem ac flagrans ecclesiasticae disciplinae servandae ac restituendae studium semper conjunxerat. Sepultus est in ecclesia suburbana fratrum minorum conventualium ejusque

et quae patientia et labore corrigi possent. Quapropter historia major digna est ut ea ipsa a mendis expurgata pro literatorum commoditate nostroque decore typis prodeat ad publicam lucem. Vixit Thomas annos 68, qui diem octavam Maji anno 1268. extremam habuit, qui cum eximia doctrina singularem morum integritatem, prudentiam, religionem ac flagrans ecclesiasticae disciplinae servandae ac restituendae studium semper conjunxerat. Sepultus est in ecclesia suburbana fratrum minorum conventualium ejusque lapidi sepulcrali posita est sequens pia aeque ac

Pro vitae fruge, lubrica bona fuge.
Spalatumque dedit ortum, quo vita recedit; 5
Dum mors succedit, vitae meae gloria cedit.
Hic me vermis edit, sic juri mortis obedit,
Corpus quod laedit animamve qui sibi credit. A. D. MCCLXVIII. men. Madii VIII. die intrante. Hieronymus Dumaneus, Marci Dumanei, auctoris hujus operis, ex fratre nepos, et ab eodem missus Graecium studiorum caussa, atque ab archiepiscopo

Per triennium docuit universam philosophiam in domo sua. Egit aliquantum temporis et partes advocati in foro ecclesiastico, postea archiepiscopus Cosmi fecit eum auditorem suum generalem ut et illustrissimus Cupilli, ejus successor in archiepiscopatu Spalatino. Sed talis homo, qui ob doctrinam et optimos mores, ad quos accedebat candida oris venustas et forma corporis procera et elegans, ab omnibus bonis amabatur et habitus in pretio anno 1710, die 27. Maji, trigesimo nono aetatis suae anno, pleuritide fuit peremptus. Tumulatus est in uno ex sepulcris canonicorum

primicerius. Marcus Dumaneus, patruus Hieronymi supradicti, juris utriusque doctor, canonicus et primicerius ecclesiae Spalatensis ac vicarius generalis archipraesulis Bonifacii Albani, qui praefuit ab anno 1668. usque ad annum 1678, erat vir apprime doctus et omnigena eruditione sacra et profana praeditus, qui permulta Spalati, patriae suae, et totius Dalmatiae monumenta vetera collegit et manu sua conscripsit. Non paucas inscriptiones marmoreas Salonae et alibi repertas mira

patruus Hieronymi supradicti, juris utriusque doctor, canonicus et primicerius ecclesiae Spalatensis ac vicarius generalis archipraesulis Bonifacii Albani, qui praefuit ab anno 1668. usque ad annum 1678, erat vir apprime doctus et omnigena eruditione sacra et profana praeditus, qui permulta Spalati, patriae suae, et totius Dalmatiae monumenta vetera collegit et manu sua conscripsit. Non paucas inscriptiones marmoreas Salonae et alibi repertas mira eruditione commentatus est. Scripsit Chronicon pontificale Spalatense, quod ego patri Danieli Farlato transmisi.

sanctitatis Illyricanae foecunditas, in vita Glycerii imperatoris et Salonarum episcopi pagina 175. appellat morum candore ingeniique amoenitate inter Dalmatas facile principem. Doctissimus, inquam, atque eruditissimus fuit ipse et Dalmaticarum antiquitatum cognitione clarissimus, qui Raphaeli Levacovich, de tota Illyrica natione benemerito, rescripta res praeclare gestas continentia destinavit. Raphael Croata. Carolus de Rossi Spalatensis habuit orationem seu panegyrim in laudem Andreae Cornelii, praefecti generalis

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report