Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: possunt Your search found 1120 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 20-51:20. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Qua in re, quando curandorum animorum artem professi sumus, nobis ueluti corporum medicis faciendum statui generales quasdam ac praecipuas medendi rationes tradere, particulares uero et quae sedulo accidere possunt prudentiae medici relinquere, praesertim cum ipsae ex traditis principiis per se facile percipi poterunt.
21. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] imbecillis sensus sunt et ad quocumque libuerit deducendum faciles. Contra uero consolationi difficulter consentiunt senes, ut qui sua sponte ob amissam de se fiduciam sedulo maerore conficiuntur, neque ullis rationibus adduci possunt melius de se sperare, praesertim si qua aperta detrimenta acceperunt; continuo enim putant illa esse certissima interitus euersionisque suae indicia. Quod quidem
22. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] cantabit uacuus coram latrone uiator. Vnde uidere licet quo modo insana aut recta illa mortalium existimanda est beatitudo, quam cum assecuti sunt, minime possunt esse securi, et in qua dum requiescere sperant, maximis tempestatibus conturbantur. His igitur atque eiusmodi uel ueris uel uerisimilibus rationibus, de quibus plenius postea disseremus, amatores nimii praecipue curandi
23. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] delectationem ob pietatem paternam stringuntur seseque cohibent, ne filiis, quos tenere diligunt, dolorem iniciant aut eos cruciari cernant. Eadem hac ratione et uxoris amicaeque nimium dilectae consolatio egregie ualet. Possunt quoque domini in consolandis familiaribus plurimum ob hoc, quod obscuriores a dignioribus diligi honorarique gaudent, id uero tum liquido intelligunt, cum eos sibi in aduersitatibus
24. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] quae non solum bona tibi non detrahit ulla, sed insuper multis magnisque subducit malis! His igitur et talibus rationibus mortem nihil boni haud parum omnino auferre persuadebimus. Ceterum his damna languoris leuari non possunt; adimit enim sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse
25. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] bonitatis habet, naturae est bonum, non hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si tibi eam morbus tollit, de tuo bono tollit nihil; tua uero tibi cuncta permanent integra et intacta, nec auferri a quoquam possunt aut labefactari nisi abs te ipso. Nemo autem iuste queritur rerum iacturam alienarum, nec ea bona sua recte appellat, quibus detractis ipsius bonitatis deperit nihil. Hinc prudentissime Boethius fortunam aduersum se
26. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] alium quendam locum ex his locis migretur. Quamobrem siue sensus extinguitur morsque ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id multo iam beatius est
27. Nikola Modruški. De consolatione liber, versio... [Paragraph | SubSect | Section] Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac
infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio
breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu
difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia
nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare.
Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.
sunt qui et cognoscere et docere queunt quae
uera bona sint aut mala. De aliis uero quam uerum illud est poetae:
quae non solum bona tibi non detrahit
ulla, sed insuper multis magnisque subducit malis!
His igitur et talibus rationibus mortem nihil boni haud parum omnino
auferre persuadebimus. Ceterum his damna languoris leuari non possunt; adimit enim
sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos
in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem
magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse
bonitatis habet, naturae est bonum, non
hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si
tibi eam morbus tollit, de tuo bono tollit nihil; tua uero tibi cuncta permanent
integra et intacta, nec auferri a quoquam possunt aut labefactari nisi abs te
ipso. Nemo autem iuste queritur rerum iacturam alienarum, nec ea bona sua recte
appellat, quibus detractis ipsius bonitatis deperit nihil.
Hinc prudentissime Boethius fortunam aduersum se
quae non solum bona tibi non detrahit
ulla, sed insuper multis magnisque subducit malis!
His igitur et talibus rationibus mortem nihil boni haud parum omnino
auferre persuadebimus. Ceterum his damna languoris leuari non possunt; adimit enim
sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos
in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem
magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse
bonitatis habet, naturae est bonum, non
hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si
tibi eam morbus tollit, de tuo bono tollit nihil; tua uero tibi cuncta permanent
integra et intacta, nec auferri a quoquam possunt aut labefactari nisi abs te
ipso. Nemo autem iuste queritur rerum iacturam alienarum, nec ea bona sua recte
appellat, quibus detractis ipsius bonitatis deperit nihil.
Hinc prudentissime Boethius fortunam aduersum se
quae non solum bona tibi non detrahit
ulla, sed insuper multis magnisque subducit malis!
His igitur et talibus rationibus mortem nihil boni haud parum omnino
auferre persuadebimus. Ceterum his damna languoris leuari non possunt; adimit enim
sanitatem languor, quam alia ex occasione recte accusare non poteris nisi quod nos
in illis calamitatibus, quas modo commemorauimus, diutius retinet, uel quia carnem
magis rebellem animo facit, quod nulli bono optandum esse
bonitatis habet, naturae est bonum, non
hominis, quandoquidem sanitas non facit bonum quenquam. Quamobrem si
tibi eam morbus tollit, de tuo bono tollit nihil; tua uero tibi cuncta permanent
integra et intacta, nec auferri a quoquam possunt aut labefactari nisi abs te
ipso. Nemo autem iuste queritur rerum iacturam alienarum, nec ea bona sua recte
appellat, quibus detractis ipsius bonitatis deperit nihil.
Hinc prudentissime Boethius fortunam aduersum se
alium quendam locum ex his locis migretur. Quamobrem siue sensus extinguitur
morsque ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum
placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies
reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas
omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur
migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id
multo iam beatius est
Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac
infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio
breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu
difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia
nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare.
Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.
alium quendam locum ex his locis migretur. Quamobrem siue sensus extinguitur
morsque ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum
placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies
reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas
omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur
migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id
multo iam beatius est
Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac
infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio
breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu
difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia
nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare.
Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.
alium quendam locum ex his locis migretur. Quamobrem siue sensus extinguitur
morsque ei somno similis est, qui nonnumquam etiam sine uisis somniorum
placatissimam quietem affert, dii boni, quid lucri est mori, aut qui multi dies
reperiri possunt qui tali nocti anteponantur, cui simul futura est perpetuitas
omnis consequentis temporis, quis me beatior? Sin uera sunt quae dicuntur
migrationem esse mortem in eas oras, quas qui e uita excesserunt incolunt, id
multo iam beatius est
Hac ipsa ratione et paupertatis omniumque aliarum miseriarum ac
infortuniorum tolerantiam bonam esse poteris persuadere, quae nunc studio
breuitatis omittere cogimur, maxime cum ista ingeniis uel leuiter eruditis inuentu
difficilia esse non possunt, multosque futuros non dubitamus qui et talia qualia
nos et longe aptiora post hanc nostram tenuem admonitionem ualebunt excogitare.
Proinde huic quinto loco hic finem imponamus.
facilia erunt, siquidem hi soli sunt qui et cognoscere et docere queunt quae
uera bona sint aut mala. De aliis uero quam uerum illud est poetae:
Omnibus in terris quae sunt a Gadibus usque
Auroram et Gangem, pauci dignoscere possunt
vera bona, atque illis multum diuerse, remota
erroris nebula. Quid enim ratione timemus
Aut cupimus? Quantum dextro pede concupis ut te
conatus non paeniteat uotique peracti?
facilia erunt, siquidem hi soli sunt qui et cognoscere et docere queunt quae
uera bona sint aut mala. De aliis uero quam uerum illud est poetae:
Omnibus in terris quae sunt a Gadibus usque
Auroram et Gangem, pauci dignoscere possunt
vera bona, atque illis multum diuerse, remota
erroris nebula. Quid enim ratione timemus
Aut cupimus? Quantum dextro pede concupis ut te
conatus non paeniteat uotique peracti?
III 1 praefatio
nullus fere erit quem aliis relinquere possimus; quandoquidem nullus est qui non
aliqua demulceat uoluptate. Istae enim duae animi affectiones,
uoluptas scilicet et tristitia, perpetui comites sunt omnium quaecumque animum
possunt perturbare. Neque ulla est perturbatio animi, teste Aristotele,
quam e uestigio aut uoluptas aut tristitia
non consequatur.
Et licet isti duo loci, de quibus
Sulpicius Tullium compellat:
noli te obliuisci Ciceronem esse et eum qui aliis consueueris praecipere et dare
consilium neque imiteris malos medicos, qui in alienis morbis profitentur se
tenere medicinae scientiam, ipsi se curare non possunt; sed potius, quae tute
praecipere soles, tute tibi subice atque apud animum propone.
Ex hoc eodem loco et ipse Cicero Brutum de morte filii consolando
inquit Iosephus, "regem a tristitia reuocauit et ad causas
utilitatesque rei publicae adduxit;" – et merito quidem. Eruditissime enim
omnes fere partes perstrinxit quae unumquemque inducere possunt ut amplius dolere
metuat et luctum, si non tanta damna pati uult aut uni malo multa accumulare,
cohibeat et compescat. Hae eaedem partes et nobis ferme semper ad
consolandum suppetere possunt, praeter illam ultimam quae ex
perstrinxit quae unumquemque inducere possunt ut amplius dolere
metuat et luctum, si non tanta damna pati uult aut uni malo multa accumulare,
cohibeat et compescat. Hae eaedem partes et nobis ferme semper ad
consolandum suppetere possunt, praeter illam ultimam quae ex ratione tyrannidis
accipitur. Possumus tamen eam et apte et pie ex ratione diuina mutuari,
hac uidelicet ratione ut amicum admoneamus sibi diligentius prospicere ne Dominum
ad iram prouocare
surdum nec Tiresiam quemquam esse deorum.
Hac ipsa ratione et Dido se consolabatur:
illius."
Ista omnia ad consolationem dicta sunt aduersum illos, qui iniurias
consueuerunt irrogare, ut ex eo solacium suscipiant contristati, quod sperare
possunt aduersarios eorum poenam daturos. Tametsi non sit ingenuorum ac proborum
uirorum ultione gaudere, quippe qui iubentur diligere etiam inimicos et orare pro
persecutoribus ac calumniatoribus suis.
Cuius rei honestatem etiam
Video negotiatores per tot et maris et terrae, fluminum,
tempestatum, latronum, piratarum, aestuum, imbrium pericula ad caducas tam
diuitias properantes; et ego per minora aut etiam longe grauiora, si esse
possunt, ad illas sempiternas uerasque diuitias pergere non festinabo, quas
mihi nec tempestas labefactari aut corrumpere, nec tyrannus eripere, nec fures
subtrahere, nec demoliri tinea, nec aerugo exedere ualet;
IV.19.1 et... itidem ] ac religiosis uiris... pariter V1 |
abhorrent pro alieni sunt (quae eadem in V1) | queunt ] V1 poterunt, in margine
vero possunt
IV.19.2 duos... reliquos ] reliquos uero duos V1
IV.19.4 sit... saluator ] passus sit noster
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.