Your search found 3878 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 3801-3878:

Et gerunt laeti meritae decora
402  Praemia palmae
403  Martyrum salve generosa proles
404  Adde mi robur similes ad ausus!
405  O quater felix valeam referre
406  Grandia gestu!
407  Haec ubi verba capit Diocles, tunc protinus infit:
408  Diffugere oculis simulacra horrentia, et inde

vestra modulatus avena
2  Carmina dum vates romanis pango Camoenis,
3  Externoque modos fundens de gutture ludo,
4  Parcite, vestra cano, memores o parcite, Musae,
5  Gaudia, et e tenero rorantia pectore vota.
6  Scitis enim lingua Latias et sanguine iunctas
7  Communi vobis de stirpe venire

1836. p. 614. art. gil. — Jarnik: Etymologikon der slowenischen Mundart. Klagenf. 1832. p. 32. art. il. — Šafarik: Abkunft der Slawen. p. 193. — J. J. Michl: Pravopis ilirski, i razlika medju jezikom českim i ilirskim. U Prazi. 1836. p. 1. 3) Vid. Misli o starobilosti Slavianah u Europi, od Dra. P. J. Šafarika, in „Danica ilirska" br. 4. 1836. ubi dicit: „Mi pako neblagorodni sini nasih predjovah, koji smo se za običnim

tamen omnium provincialibus respectu linguae varietatibus sicut una, sub altiori obtutu, resultat illyrica dialectus, ita quoque principalia omnium fata in uno complexu summendam Historae praebent materiem.- Conf. „Danica ilirska", br. 29. et seqq. 1836. O slovstvenoj uzajemnosti medju koleni i narečji slavenskimi, od J. Kolara. Item J. J. Michl: Pravopis ilirski. p. 138. et seqq. — „Danica ilirska", br. 34. 1835. Naš narod, od dra. L. Gaja. 5) Sunt nomina illyricorum

prout rex Patibulius haesit,
Ast modo iam liber custodibus atque catenis,
Quoslibet in populos ira graviore ferocit:
Quidquid hiat scythice, Damio duce militat et res
65   Molitur tragicas,- utinam, o! Et certa ruinae
Fundamenta suae! Genus hoc sese armat in omnes,
Qui Latii aut Patriae sermonibus ora resolvunt:
Praecipue iliricis juraverat odia Musis,
Ut sylvis ululata vagis vox barbara vincat:
70   Delere iliricam statuit cum nomine gentem.
Ergo

ferri mole sonoram
Percutit incudem, sonitu omnis sylva remugit:
75   Evigilant Satyri, manibus pedibusque volucres
Ad regem currunt; horae spatio ruit ingens
Turba Ministrorum et fabrilia pensa capessit;
Quos ubi praesentes conspexit Damius, inquit:
O Socii! Nostrae purissima massa farinae!
80   Novistis, nec enim vestras quidquam effugit aures,
Quanta struant Iliri nostris obstacula rebus;
Nescio, quo pleni peregrinae Palladis igne
Incumbant Musarum ad opus, imprimisque paternae
Culturam linguae studiis

Et libris, et dimissis hic inde novellis
Adsciscunt socios, sibi eadem gente propinquos.
Hos removere ratum est? Aut sunt nostra irrita vota,
Aut hi jungendi nobis; haec prima laboris
Cura sit, et reliquum, quod ego volo, sponte sequetur:
90   Quare agite, o socii! Prorsus nova pensa laborum
Imponam vobis hodie, non malleus isthic
Perstrepet, aut quisquam ferri massam igne resolvet.
Ecce hic detractas vulpineo corpore pelles
Accipite, hinc varias deducite forcipe larvas,
95   Ridiculas, stupidas, picea fuligine

dapibus; scythicas hic fumigat herbas
Longo sub labiis furno, alter masticat illas;
Ille viros summos critisat, tertius ille
Immutat leges regni, subsellia confert:
Sic varii vario sese recreamine pascunt.
Festivo interdum teritur nox integra saltu.
O conventus iners! O res mirabilis! Isti
Conservatorum Patriae sibi nomen adoptant.
Mane novo properant ad tristem gaudia finem.
Dum repetunt oculi somnum, dum tempus abire
Cogit, Corbovius ferales instruit artes:
Nempe graves ventos, uno

hic fumigat herbas
Longo sub labiis furno, alter masticat illas;
Ille viros summos critisat, tertius ille
Immutat leges regni, subsellia confert:
Sic varii vario sese recreamine pascunt.
Festivo interdum teritur nox integra saltu.
O conventus iners! O res mirabilis! Isti
Conservatorum Patriae sibi nomen adoptant.
Mane novo properant ad tristem gaudia finem.
Dum repetunt oculi somnum, dum tempus abire
Cogit, Corbovius ferales instruit artes:
Nempe graves ventos, uno

Ignorant formam, hinc est vocis origo «Casino».
Viderat hoc civis quidam pietate vetusta
Progrediens ad templa deum, primoque theatri
Horruit aspectu, dum animum, sensusque relegit
200   Ter cruce signabat frontem, ter et amplius orans
Felicem mortem. «O tristis», conclamat,» imago!
Vel stulti regnant, vel habent mortalia finem
--------------Entia supremum!»-----------------
Hactenus arcanae versuta exordia causae
205   Omnia dispiciens, gestarum conscia rerum
Calliope explicuit nobis, nodumque

Constitit ante oculos Sylvii, cui vertice summo
Arcus erat Lunae, sese renovantis et astrum
225   Desuper aurifluum, veterani symbola regni.
Sylvius e vultu, visaque ab imagine caram
Agnovit Patriam: «quae te mihi prospera sistunt
Omnia conspicuam, O», inquit, «dulcissima Mater!
O! primum sidus vitae! his ego natus in ulnis!
230   Hoc tenerum suxi pectus! dignare quod optas
Protinus effari, tua mihi erit sancta voluntas
Sive mori jubeas, moriar, sive vivere, vivam
Totus in obsequium, et tantae

cui vertice summo
Arcus erat Lunae, sese renovantis et astrum
225   Desuper aurifluum, veterani symbola regni.
Sylvius e vultu, visaque ab imagine caram
Agnovit Patriam: «quae te mihi prospera sistunt
Omnia conspicuam, O», inquit, «dulcissima Mater!
O! primum sidus vitae! his ego natus in ulnis!
230   Hoc tenerum suxi pectus! dignare quod optas
Protinus effari, tua mihi erit sancta voluntas
Sive mori jubeas, moriar, sive vivere, vivam
Totus in obsequium, et tantae genetricis amorem.»
Haec ait, et manibus

quassakat manibus, pedibusque ritabat
Quove magis spotant illum, magis ille vudira,
Praecipue balas validis ferit ictibus heros.
Interea Ferkuljka senex klafrando perorat,
Desinite o, inquit kumi kumeque feroci
Concertare viro. Sit špas a parte, docebo,
Vos ego brez krvi kaplje infalibile signum
Quo quis homo hic? brzo bez najmanje dvojbe.
Solvite ei

Haec facies kak cikla rubens, haec vasta ramena
Hic nasus kak krumpirec okrugel, et amplus,
Hoc što sam vidla, tam delectabile pondus,
Omnia ljubavi su ut blažena rudera nostrae.
O Jožko Jožko! quae nos felicia fata
Conjunxere danas. — Dragomu sic illa locuta,
Na vrat se rukami suspendit et oscula fixit.
Ista vident alii mox larma desiit omnis,
Plaudebant omnes,

sim tam trgantque capillos,
Et quasi perdiderant vocem, samo jedna profatur
Fortiter ad reliquas: Sestrice! quis iste profanus?
Nos spectat nudas, pak ovde reconditus audit?
O pudor! an liceat toliku perfere sramotu?
Aut hic non vivat, crna aut nos zemljica vivas
Deglutiat. Dixit. Cito na njeg turba nahrupi.
Hae žegetant, illae šćipant, hae cornua raptant

offrono un singolare contrasto con l' attuale stato e condizione dell’ impero ottomano), e imitare le cose già dette in un modo tutto suo proprio, ed acconcio, senza apparire plagiatore, a far ricordare ai dotti leggitori i passi, che vi hanno qualche relazione in Omero, Virgilio, in Ariosto, o nel Tasso. Dissi con più di moderazione e sobrietà, e forse con miglior successo dei moderni romanticisti veramente troppo liberi, ed eslegi, mentre osservo, che sebbene il Gondola sedotto e rattenuto qualche fiata da oggetti, ed immagini secondarie, memore nondimeno dell’ avviso di Orazio,

immagini secondarie, memore nondimeno dell’ avviso di Orazio, che il poeta deve sempre mirare alla meta, a frettarsi, cioè, di arrivare al fine, dopo brevi divagamenti fa ritorno a sè stesso, ed al suo eroe, e mentre mi convinco, che ogni sentenza, ogni descrizione, ogni episodio accidentale, o divisato, ogni sorpresa di azione, o fatto nell' Osmanide collima in ultima analisi col soggetto primario, ch’ è quello della caduta di Osmano, ossia, della punizione dell’ orgoglio umano, il che preso tutt' assieme mi fa quasi ravvisare nell’ intiera Osmanide una grande ode lirica, nella

dell’ avviso di Orazio, che il poeta deve sempre mirare alla meta, a frettarsi, cioè, di arrivare al fine, dopo brevi divagamenti fa ritorno a sè stesso, ed al suo eroe, e mentre mi convinco, che ogni sentenza, ogni descrizione, ogni episodio accidentale, o divisato, ogni sorpresa di azione, o fatto nell' Osmanide collima in ultima analisi col soggetto primario, ch’ è quello della caduta di Osmano, ossia, della punizione dell’ orgoglio umano, il che preso tutt' assieme mi fa quasi ravvisare nell’ intiera Osmanide una grande ode lirica, nella quale i voli dell’ immaginazione

assieme mi fa quasi ravvisare nell’ intiera Osmanide una grande ode lirica, nella quale i voli dell’ immaginazione del poeta, in apparenza disparati e di remoto interesse, coincidono, mediante un’ arte finissima e nascosta, a magnificare, e completare il soggetto di tutta la grande ode, o poema. Dicasi pure dopo di ciò, che l'Osmanide non regge a tutte le regole dell' epica di Aristotile e di Orazio, come non vi reggono i gran poemi degli Ariosti, nè dei Milton, nè dei Klopstock, nè di più altri; ma non si nieghi che l'Osmanide non sia una poesia bellissima, che

storiche etc. Quos ego nulla immutatione ob eorum miram speciem, et tanti nominis auctoritatem suo loco retuli, quique veluti lectissimae gemmae meae versioni a versu 14 usque ad 43 dicti quinti libri insertae micabunt, illique decus, fulgoremque adiicient. O utinam talis vir doctissimus totum illud carmen vertisset, atque ita patriae, et doctae Europae novum classicum opus donasset, ceu sunt caetera omnia tanti vatis carmina. Hoc saltem orsum fuisset a celebri latino Ragusino vate Faustino

36  Nostros ad cantus vultum converte benignum,
37  Dextrae invicta tuae referunt qui gesta potentis,
38  Magnanime o Princeps, tua dum victoria fulsit
39   OSMANI in letho, totum est celebrata per orbem.
40  Sed mea ut usque tuis resonet

66  Ira, dolor, curae torquent mea corda, recusent
67  Quod parere duces, miles neget esse fidelis.
68  O quos nostri atavi, vestri regesque potentes
69  Magnanimi Othmanides duxere ad praelia Martis,
70  Mundi et subdiderunt molem hanc ingentibus orsis,

128  Ne sine, Rex regum, pereat sua gloria tecum.
129   Nulla etenim sobolem, te decedente, relinquis.
130  Ignosce, o Princeps, audax si forte loquutus. 130
131  Prodere qui refugit, verum non celat, at illud
132  Pandens nil metuit vitae discrimen adire.

184  Hac aquilae in nido draco se ratione locavit,
185  Et celebratus hymen circum fulgentibus armis. 185
186  Haud igitur sponsam, Princeps o maxime, quaere
187  Captivas inter, regali at stirpe puellas.
188  Harum conspicuas tres, quatuor elige formâ,

66  Te solum veritus legatum mittit, et orat
67  Pacem, sed maior fulget tibi gloria, nato,
68  Quod Vladislavo gaudes, o maxime regum,
69  Cui mundi imperium crescenti fata reservant.
70  Grandia coepta canens quae iam tua dextra peregit, 70

70  Grandia coepta canens quae iam tua dextra peregit, 70
71  Regum progenies, famâ celebrabor et ipse.
72  O dulces nostri fortunatique labores,
73  Tenuia dum solvunt tibi si praeconia laudis,
74   Osmani valeant fato superesse

78  Orpheus nam si iterum vitales carperet auras,
79  Famâ digna tuâ non fingere carmina sciret.
80  O regum puro veniens de sanguine Princeps 80
81  Te manet imperium arctoâ in regione vetustum,
82  Quod varias gentes, multasque amplectitur urbes.

90  Dilectae ad sonitum vocis, quae pectora tangit, 90
91  Acrem is sistit equum, dein talia ab ore profatur:
92  O mea bellatrix, melius, satiusque quid optem,
93  Durum Martis opus quam tecum exercere sub armis,
94  At si me sequeris, patriis quis restet in arvis,

160   Ocyor alitibus se proripit, ocyor aura, 160
161  Antevolansque omnes clamat sic voce sonora:
162  Quisquis es, o miles, dextrâ hac morieris inultus.
163  Haud fas Osmanum tecum certamen inire,
164  Viribus ipse meis nequeas quum obsistere contra.

188   Quum certamen inis, laceres mihi pectore corda?
189  Nam qui te vincet, me captum victor habebit,
190  O mea lux animae, cordis regina, voluptas? 190
191  Parte alia Princeps hac gaudet sorte Polonus,
192  Belligerae atque suae defigens lumina vultu

247  Alipedem celerans cursum quin calce fatigat,
248  Decipiturque videns legatum Caesaris Alim.
249  Irata hinc clamat, Socolizza o, siste, volando
250  Nostris effugies manibus nedum alite penna. 250
251  Ast ubi legatum propius cognovit, habenas

277  Collo ferre iugum qui adsuevit, vincula gestet,
278  Sarmatiae ducibus libertas carior auro.
279  O dux, hinc oro mihi verum edissere: coniux
280  Vivat adhuc, ubinamque meus Korevskius heros? 280
281  Reddit cui Princeps: bellatrix

8  His tacitis, solisque locis ego tristis egebam.
9  Narrare arboribus possem ut mala passa vetustis.
10  O mea lux vitae, dilecte o sponse, meumque 10
11  O desiderium! vitali an munere gaudes?
12  Te sine quî vivam! tecum mea vita sepulta,

8  His tacitis, solisque locis ego tristis egebam.
9  Narrare arboribus possem ut mala passa vetustis.
10  O mea lux vitae, dilecte o sponse, meumque 10
11  O desiderium! vitali an munere gaudes?
12  Te sine quî vivam! tecum mea vita sepulta,

9  Narrare arboribus possem ut mala passa vetustis.
10  O mea lux vitae, dilecte o sponse, meumque 10
11  O desiderium! vitali an munere gaudes?
12  Te sine quî vivam! tecum mea vita sepulta,
13  Horreo nec mortem, nisi quod te, dulcis

ad cantum philomelam dulce ciendo 35
36  A stabulo pastor nympham adpellabat amatam,
37  Atque erat hoc carmen. RUMENCA, o dulcis amica,
38   Quum texere comis iam sese arbusta, viretque
39  Lucus, succenses mihi curnam sola misello,

50  Dulces ad me oculos flectens ah! respice cara, 50
51  Ut desiderio pectus mihi langueat acri.
52  Purpureâ aurorâ magis, o RUMENCA, rubescens
53  Anne audis, philomela canat, dum te alloquor istis,
54  Nec mirum tua forma nitet pulcherrima longe,

65  0 fortunatam cari pastoris amore, 65
66  Longa breves curas nam pax optata sequetur!
67  0 tristes poenae, mihi vitae o tempora dura!
68  Ullam spem longae nequunt adferre querelae;
69  Vicinam spectat, quam deperit ille, puellam,

10  Quo celeras, iuvenis, ruis et quo tramite praeceps? 10
11  In cinerem vertent tua namque incendia Troiam.
12  Inconsulta, levis, nimiumque o caeca iuventus,
13  Respice te quonam raptet malesana cupido!
14  Lucifer interea niveo surgebat ab ortu,

ut natos rapiet, violentia saevit?
49  Proh dolor infandus! proh lamentabile fatum!
50  Flere magis natam, quam cassam lumine prolem! 50
51  An mors ulla datur vitâ crudelior istâ?
52  Cara o libertas, quis te sat diligit unquam;
53  Iacturam ante tui, sit quam ipse expertus iniquam?
54  Virginei floris, praeclarae et gloria stirpis
55  Raptae abducuntur formâ praestante puellae. 55

14  Hinc celebrata volat mundi per dissita regna,
15  Ignotasque suo gentes succendit amore. 45
16  Caesarea o soboles, ortu praecincta coronâ,
17  Sanguine tum praestans, raro quam frontis honore,
18  Anne tuam speciem potis est effingere verbis,

132  Vestrum quaeque capit primaevo in flore iuventae
133  Gaudia, et hinc nacto voti fit compos amore.
134  O fortunatos, omni ac ex parte beatos,
135   Queis fas est aevi viridantem carpere florem, 135
136  Obtinet alter ubi, quod mutua poscit, et

222  Hungariam tendit, patriis sed finibus acta,
223  Quaerens sponsa virum, Budae et nanciscitur illum.
224  Quem sic affatur: miser o longaeve, seniles
225  Scinde comas, lacrymans casu perculsus acerbo. 225
226  Abstulit imperium tua perdidit agmina Caesar,

136  Haud tua nos terret dextra, atque exercitus omnis,
137  Hic cum virginibus bis sex te sola morabor.
138  Didita per terras pudor o! mox fama volabit
139  Inlustres matres raptas ante ora fuisse,
140  Nec te foemineis illas potuisse lacertis 140

207  At Socolizza, fragor quâ prodit, lumina vertit.
208  Novit vix caussam, facinusque, inclamat ad arma,
209  O comites prosperate citae, nos obruit hostis,
210  Scilicet hostiles nos cingunt undique turmae. 210
211  Et mox exiliens undis, indutaque pallam

307  Atque animo volvens, quînam benefacta rependens
308  Se gratam exhibeat, sic incipit ore profari.
309  Magnanime o Princeps, fateor sum victa, sed arma
310  Me tua nequaquam, benefacta ingentia vincunt, 310
311  His dictis collo textum mirâ arte monile

53  Othmanidum Caesar campo spatiatus aperto.
54  Cessit at inde loco, tibi nunc exercitus omnis,
55  O dux, occurret, quin iam traiecit ad Istrum, 55
56  Iamque oculis miror celerantem passibus aequis,
57  Planities subiecta patens cui angusta videtur,

239  Cuncta fidem monet hoc legati dicta merere,
240  Lumina qui ad Regem tollens sic ore profatur. 240
241  O Rex digne, omnes reges superare timendos,
242  Sis felix, faustusque diu, tibi pareat uni
243  Gens ista, atque aliae multae, tibi dissita regna.

360  Quae nondum et didicit tellus, tibi pareat uni, 360
361  Caspio et a Ponto regnes freta Baltica ad usque.
362  Rex ergo o felix, procerumque excelsa corona,
363  Utile si nulli bellum fert tristia damna,
364  Et mage quum patriis miscentur praelia campis,

178  Et modo protendit, nunc et componit adactas,
179  At longûm haud tacuit, rupitque has pectore voces.
180  Infide o coniux, audivi tristia quaenam? 180
181  Si tibi nulla fides, cuinam iam credere fas est?
182  Ecquis non stupeat malefidi labe notari

206  Ense manu irrumpam stricto, Korevske, tuaeque
207  Ulnis amplexae transfigam pectus amatae.
208  Corde o vir ficto, periuri et criminis auctor,
209  Non hoc tu barathrum, sed tartara nigra mereris,
210  Ignea tela ruant caelo, tonitrusque tremiscant, 210

239  Hinc pueri miserâ fingit dum sorte moveri,
240  Illi suavidicis demulcet pectora verbis, 240
241  Atque ait, o iuvenis, fratris sperare salutem
242  Fas tibi, curabo, faveat tibi Caesar amicus.
243  Optas interea carum si visere fratrem,

dux, cui in tenebris fulsit ceu lumine Titan,
234   Concius haud sceleris verba haec e pectore fudit.
235  O mea lux, quaeso sontem me credere parce, 235
236  Arguere atque fidem, tibi quae manet aequa, perennis.

malis sunt mutua gaudia nostra.
290  Illius impavidum miratur Caesar amorem, 290
291  Laudem cui tribuens leni sic fatur ab ore.
292  O fortunati devincto pectore amantes,
293  Quos labor alterius torquet, quos gaudia mulcent!
294  Rebus in adversis vobis solatia numquam

149  Caesaris arbitrio qui obsistit, Caesaris illum
150  Extolli ad solium vi tendere detegit audax. 150
151  Vesanae o facinus mentis, proh dedecus ingens!
152  Cari o belligeri nimium cohibete furorem,
153  Nec ruite in praeceps, ruit ut plebs lumine cassa.

150  Extolli ad solium vi tendere detegit audax. 150
151  Vesanae o facinus mentis, proh dedecus ingens!
152  Cari o belligeri nimium cohibete furorem,
153  Nec ruite in praeceps, ruit ut plebs lumine cassa.
154  Nil ni turpe probrum vobis feret iste tumultus.

177  Servat adhuc, posthac mansurum tempus in omne.
178  Illic turba furens clamabat voce minaci.
179  Infidos nobis, o Caesar, trade ministros,
180  Alter Vezirus magnus, primusque spadonum 180
181  Est alter, legum custos sed tertius ille.

196  Illi tunc Iahius demissâ voce loquutus
197  Expedit, in mediâ vulgus quae postulat urbe.
198  Parce, o Caesar, ait, si nunc quae incendia lata
199  Undique te cingunt, ausim tibi pandere fidus.
200  Quin illa extinguas solo horum sanguine fuso, 200

93  His fatis tacuit Dilaver, suscipit alter
94   Hussenus dictus, qui talia subdidit ore:
95  O reges inter praeclare, ac maxime Caesar, 95
96  Cuius et imperium totum complectitur orbem,
97  Percipio nimium populi excessisse furorem,

284  Illa hinc subridens, irae et suspiria miscens
285  Has rupit tumidas agitato e pectore voces: 285
286  O te iam partâ Thracum ditione beatum!
287  An tibi scripta dedit Vezirus iussa sequenda,
288  Esse tuus quondam fuerat qui haud dignus agaso,

35  Si quando rediit subiecto victor ab hoste, 35
36  Militiae adiunxit quis non nova munera Caesar?
37  Othmanidum o Princeps, reliqui et sua fama nepotes,
38  Cernite, delectas acies quâ mente feroci
39  Torqueat Osmanus, spernens mandata vetusta,

ipsi iuravimus omnes,
77  Dudum sponte fidem, devoti et brachia nostra.
78  Ecquid aio infelix? o nostrum dedecus ingens!
79   Osmanus regnat, Mustaphas carcere tabet.
80  Nemo illum eripiet, solioque

292  Expecta paulisper, ait, dum fata recludant,
293  Cuiusnam imperium mage culmine decidat alto.
294  Eia agite, o socii, quisquis me pone sequatur
295  Pergat Caesaream nulla mora, pergat in aulam, 295
296  Et potiamur avi, quam condunt aurea claustra,

thoro sociare puellam.
84  Vidit ubi effigiem Princeps, formamque venustam,
85  Adspectu attonitus clamavit pectore ab imo, 85
86  Diva o lapsa polo, spirans quum dulcis imago
87  Sic tua me incendit, quonam non aestuar igne,
88  Quum mihi te dabitur praesentem visere coram?

catenas 100
101  Ingemuit virgo, lacrymis atque ora rigavit,
102  Horrere incipiens speciem tot damna ferentem.
103  Cur misera o genitrix, clamavit, lucis in auras
104  Pulchra ego prodivi, nullo si tempore vitae
105  Possem pace frui? cur me sors vexat iniqua, 105

suorum
242  Ardet corde pudens, districto clamat et ense.
243  Qui potis unus homo tot brachia vincat, et arma,
244  Atque omnes caedat? o nostrum dedecus ingens!
245  Credet nemo equidem discens tam tristia facta. 245
246  Secedat quisquis, pro cunctis ipse docebo,
247  Quis

Invenire putat, sibi quem lacrymatur ademptum.
295  Illam non cohibet vernans in flore iuventa, 295
296  Devenitque locos, ubi saeviit aspera pugna.
297  Triste o spectaclum! riget en exsangue cadaver,
298  Sub pedibusque iacet saevi victoris inultum.
299  Ipsa immota manet visu hoc, ceu saxea rupes,
300  Et nequit in lacrymas

318  Ipsa tibi placui, tua dein vestigia pressi.
319  Multâ parta fero tibi sum cum laude duello,
320  Nam te non piguit vitae discrimen adire. 320
321  O decus infelix formae, mihi caussa doloris!
322  Iam fulgore cares, nigrâ caligine tectum.
323  Me tibi perpetuam sociam si volvere fata,
324  Et domino parere

27  Sic capite haud tecto, vilique indutus amictu
28   Osmanus captivus uti per compita fertur.
29  Belligeri ast ubinam alipedes, o maxime Caesar,
30  Ante annum ad campos qui te vexere Polonos, 30
31  Quorum et terga premens anteibas cursibus auras?
32  Sericae ubi

acutis 50
51  Improba turba furens, et vox audita per auras.
52  Ista manent diros immitia fata tyrannos,
53  Centum et reddebant voces. O dedecus ingens!
54  Sic noster luitur cruor, et violentia passa,
55  Ex isto exemplum nunc Caesare sumite Reges, 55
56  Qui sibi subiectos

N. 1, III. St. Salonis 8/VI 1913 hora 8 1/2 pomer. Cum hodie hora sexta post meridiem equo (parvulo, III-o huius nominis) insidens, ruinas Salonarum peragrarem, prope fundum Mikelić, ubi ille optimus titulus n. 4429 A repertus est, cecidit equus et super eius caput eques qui Deo Opt. Max. gratias

Novica ruc venit, cum in Cetinje rure secundo 130
Cantavit gallus, tertio cantavit in urbe
Cetinje gallus, ad hanc urbem cum Novica venit.
Illic fert vigili portantia verba salutem:
“Te Deus adiuvet, o vigil urbis!” Tum vigil illi
Suavius: “Et felix te sors, incognite fortis! 135
Unde domo tu es? Quae bona fors te duxerat istuc?
Cur huc venisti fortis fugientibus astris?”
Turca sagax, sibi sic putat hic nunc esse

molis ferrugineaeque catenae?
Ipsipsus (!) Smail-aga in Gacko finitimisque
Ruribus extorquet durum saevumque tributum.
In medio campo crudelis castra locavit, 390
Ac exactores saevos huc misit et illuc,
O exactores, utinam sint praeda luporum:
Ex auro nummum stricte hic a quoque requirit,
Ac a quoque foco vult et iubet arietem opimum
Necnon alternam, iuvenem pro nocte puellam. 395
En exactores equitant nunc ex

Vertit equum huc illuc et in hasta coniicienda
Exercet claros oculos dextramque virilem.
Nunc socios superat saltu, nunc praestat in hasta
Eiaculanda illis: gravis heros, sit homo talis!
Ut vidit, qualem ducunt o ruribus illi 415
Praedam exactores, praeceps quasi fulmen in ipsam
Quadrupedis celeris quatiens terga irruit atrox,
Atque volans rapuit iaculum, quod, ad experiendum,
Versus Christiadam primum direxit euntem.

Fulminis igne micant illius lumina saeva
Et glaciale furit flamen nudata per ossa;
Terribilis tonitrus strepitu nunc aethera replet: 870
„Heu mihi!“ nunc: „Medet, medet!“ nunc: „Auxiliare,
O mitis Iesu!“ Suspirat, sibilat atque
Singultat; dein nunc Turcas et Christiadas nunc
Praeripit atque sua veste horum lumina velat.
Hic auras fidus Smail-agae scriba reliquit, 875
Hic cecidit Mujo, Chasan quoque, Jašar

divelleret illi.
Exitiosa tubis ex saevis grando quievit,
Dein se grando furens ex aethere rupit: et agmen 885
Immisit pernox se papilionibus albis.
Nox horrenda, nigra est, obscura et sanguine sparsa;
O felix agmen, quod se tulit in loca tuta! FATUM
Mons Lovćen caput ad rutilantia sidera tollit,
Campus ad illius radicem extenditur amplus, 890

Ubi susurrus istarum aquarum,
Super quas volant agmina stellarum

Keats
hic melius audio
aquam salientem
semper virentem
tuum nomen cantantem

Etiam in sipario crepusculi
Arridens tibi,
O Keats
Cantat invisibilis luscinia. POESIS
Quid poesis. —
Momentum inflammatae mentis
Raptum ex sinu Fati
Ex palma divitis sed fluentis temporis.

somniferum
cum vento incredibili
in mari tetigerit invisibili
dictum vetus animae
in luce consummabitur In unda
Molliter
in unda cor nostrum oscillat
Leniter
o formosa visio crepusculi
manibus rosis purpureis plenis
ad cor nostrum ut mater
pia nostra mater venis Carmina mea
Carmina mea visibiles movere fontes
Multa illa invisibilia
in

Bibliographia locorum inventorum

Mažuranić, Ivan (1814-1890) [1837], Honoribus Magnifici Domini Antonii Kukuljević , versio electronica. (, Zagreb), versus 315; Verborum 3140, Ed. Vladimir Mažuranić [genre: poesis - carmen; prosa oratio - commentarii] [word count] [mazuranicikukuljevic].

Milašinović, Franjo (1808-1883) [1843], Martini Sarcastii Pseudo-Nasonis Ilirici Metamorphosis unica artis poeticae amatoribus et osoribus ad novum annum dicata 1843, versio electronica (, Zagreb), 360 versus, verborum 2540, Ed. Senia Belamarić [genre: poesis - satura] [word count] [milasinfmet].

Milašinović, Franjo (1808-1883) [1850], Viator Zagorianus Jožko Hranjec, versio electronica (), 190 versus, verborum 1282, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen macaronicum] [word count] [milasinfviator].

Gundulić, Ivan; Getaldić, Vlaho (1588-1638; 1788 - 1872) [1865], Osmanides, versio electronica (), Verborum 42047, 5086 versus, Ed. Neven Jovanović Juraj Ozmec Željka Salopek Jan Šipoš Anamarija Žugić [genre: poesis epica; poesis versio; paratextus prosaici; carmen heroicum] [word count] [getaldibosmanides].

Bulić, don Frane (1846–1934) [1913], Epistula salutatoria, versio electronica (, Salonis), 78 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - epistula] [word count] [bulicfepist].

Mažuranić, Ivan [1957], Mors Smail-Agae Čengić (, Split), Verborum 6318, versus 916, Ed. Baković, Ivan [genre: poesis - epica; poesis - versio] [word count] [mazuranicbakovicmors].

Smerdel, Ton (1904-1970) [1962], Poemata octo, versio electronica (), 279 verborum, 90 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - poema] [word count] [smerdeltpoemata].

Smerdel, Ton (1904-1970) [1969], De cicadis et undis Parentinis, versio electronica (), 552 verborum, 133 versus, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - poema] [word count] [smerdeltcicad].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report