Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: dictum Your search found 1393 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 176-268:176. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] eum qui mittit,
rursum ait:
177. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
178. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] est,
Petri nomen accipere meruit.
et inter apostolos tenere principatum.
Hoc igitur quod Iudeis dictum est:
179. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Matth. 15.
Chananea credens responsum accipit:
Fiat tibi sicut uis.
quod multo plus est, quam si audisset: fiat tibi sicut petisti.
Minus enim interdum petimus quam uolumus, ne
Sic enim Spiritus Sanctus per os Elisabeth eius cognatę ad eam dixit:
Mundi tenebrarum harum.
Ille itaque qui pertinaciter errat,
et mundus tenebrarum est | et diaboli seruus.
Dei creatura es, o homo,
Dei iuris es,
cur auerteris ab eo cuius es,
et illi te tradis cuius non es?
Dictum est: Date Deo quę Dei sunt.
Et tu quę Dei sunt, porrigis diabolo?
Quid tunc dicturus es,
cum ipsum, cuius doctrinam contemnis,
te iudicantem uideris?
tibi-que dicentem audieris:
respondens Dominus ait:
Dei |
et indignos uos judicatis ęternę uitę,
ecce conuertimur ad gentes.
Quę uidelicet et audiunt Euangelii prędicationes |
et quod audiunt credunt |
et quod credunt opere complere pro uiribus nituntur.
Vos uero increduli mementote ab ipsa ueritate id est a Dei Filio dictum:
opera ipsorum iustitię libra
examinabuntur,
luporum feritatem quam induerunt, cum agnorum mansuetudine
commutabunt.
Nunc ergo tempus acceptabile,
nunc dies salutis,
nunc accessus ad eum datur, a quo dictum est:
quę possidet.
Superata autem auaritia ad munificentiam
liberalitatem-que se confert |
et ea quę habet indigentibus dilargitur,
dum ad perfectioris uitę sublimitatem ascendere festinat.
iuxta illud Saluatoris dictum:
,
aliud in corde occultans.
Qui licet homines fallat,
Deum non potest decipere.
Si modestum,
si pium,
si castum,
si denique iustum se esse finxerit,
cum longe alius sit,
nonne cum illis damnabitur,
quibus dictum est:
corruit ,
nisi qui imbecillis inimici callidę suggestioni paret?
ut non inuitus sed uolens subuertatur et cadat.
A quo quidem casu eo difficilius exurgunt ambitiosi,
quo magis adulantium sibi palpatione delectantur.
Ideo in Euangelio dictum est:
Quod si ille
qui bene institutus perseuerat usque in finem
saluus erit,
nonne is
qui in uia uitę multiplex ac uarius est,
procul erit a salute?
Profecto nihil prodest corrigi,
ubi contingit repente deprauari.
Sed cętera percurramus,
cum de isto inconstantię uitio abunde dictum est supra.
Igitur neque ille fortis erit, qui timore perterritus delinquit |
et dum uel rerum suarum
uel corporis detrimentum
uel uitę periculum cauet,
Deum offendere non ueretur.
impugnare
nituntur |
nec ad hereticorum prauitatem declinare timent,
ut aliquid se acutius inuestigasse rudi plebeculę persuadeant |
et apud indoctos doctorum laudem sibi comparent.
Quam ob rem talibus est dictum:
mea usque ad mortem.
Quanuis alii moestitię huius causam assignent non timori mortis,
sed ei dolori quem capiebat ex perditione Iudę proditoris |
aliorum-que in se credere nolentium.
posset hoc tamen,
quod propinqua iam passione est dictum ,
et ad metum mortis referri.
non tam quia timuit,
quam ut hac etiam in re,
sicut in cęteris in se hominis naturam ostenderet.
Separari autem a corpore nemo est qui uellet,
nisi idem per separationem istam ad ęternam beatitudinem se transiturum
Vt sit sobrius,
Dominum audiat in Ezechiele pręcipientem:
Neque enim arietum ut olim aut uitulorum sanguine nunc sacrificatur,
sed ipse Christus uerus Deus et uerus homo,
uiuus et immortalis,
licet aliena specie uelatus,
offertur .
Quod si etiam priscis dictum sit:
Caput XXIII
Porro sicut lux tenebris collata luculentior uideri consueuit,
ita appetibilior fit uirtus quoties contrarii uitii malignitas monstratur.
Cum igitur de bono sacerdote satis dictum sit,
operęprecium est,
quemadmodum proposuimus,
ut aliquid etiam de malo dicamus.
Malus est sacerdos,
qui non potest dicere cum Propheta:
Veh uobis qui opulenti estis in Syon |
et confiditis in monte Samarię,
optimates,
capita populorum,
ingredientes pompatice domum Israhel!
Quicquid de pastoribus dicitur,
et de presbyteris dictum intelligas.
Cui enim sacramenta uitę quis ministrat,
eius et pastor esse debet,
quantum officio suo conuenit,
monendo,
corripiendo |
et quicquid commodis eius cui pręficitur,
saluti-que opportunum putabit, exequendo.
Episcopi tamen proprium est et peculiare |
est |
ei sponte cedere, a quo nil nisi necem speres.
Hoc tibi testatur Salomon dicens:
tot flagitiorum se infeliciter premi,
accessit ad Iesum,
lachrymis pedes eius lauit,
capillis detersit,
unguento perfudit,
et statim mortifero fasce leuatur |
dimittuntur-que ei peccata multa,
quia dilexit multum.
Vtrum hoc de Maria Magdalena dictum |
an de quadam alia incertum est.
, iustitię operibus sese exercendo.
Solis impoenitentibus et desperatis non est uenię locus.
nequius tamen peccant qui desperant |
quam qui pręsumunt.
De utrorunque nunc uitio,
cum de spe uenię satis hactenus dictum sit,
breuiter explicemus.
De desperatione.
Caput II
Qui pręsumunt,
quoniam in peccatis perseuerando se saluari sperant,
Dei iustitię derogant.
Quintum.
Non occides.
Cum neminem tibi lędere liceat,
multo minus interimere.
Ne iudici quidem aliquem capitis reum ex odio fas est interficere,
sed ex lege.
Quamobrem non tibi,
sed illi, qui exequendis legibus pręficitur,
dictum est |
Et Iesus, Sirach filius, cuius dicta sacris uoluminibus inseri
meruerunt:
Fili, ait, concupiscens sapientiam,
conserua iustitiam,
et Deus prębebit illam tibi.
Ac ne de aliqua alia,
quam quę in mandatis continetur,
justitia dictum putares,
alibi explanat dicens:
In mandatis Dei assiduus esto,
et ipse dabit tibi cor,
et concupiscentia sapientię dabitur tibi.
Hinc est, quod in his uersatus Dauid omnibus humanę scientię
professoribus se sapientiorem
Et si charitas Dei hęc est,
ergo surgentes meditando atque orando quęramus cum sanctis
mulieribus uirtutum aromata,
ut illis ungamus Iesum.
Si cum sanctimonię odore ad se uenientes conspexerit,
qua pietate est, iocunde gratanter-que suscipiet.
In nobis implebitur dictum illud:
Beati sunt serui illi,
quos cum uenerit Dominus, inuenerit uigilantes.
Pręterea quemadmodum ętas uitę nostrę breuis est,
ita et incerta.
Plurimos frustratur speratę senectutis expectatio.
denique quis est qui
quos uanę somniorum suorum imagines quasi futuri diuinę ita delectant
,
ut quotidie uisa enarrent |
et siquando sequatur euentus,
uera se uidisse iactitent.
ueluti digni quibus cęlestis prouidentię mysteria pandantur.
cum magis illis conueniat in Prouerbiis dictum:
obstitisse.
Si uero ex sententia successerit petitio,
gratias Deo agamus
neque quicquam nostris meritis,
sed totum eius erga nos benignitati deputemus.
De orandi ratione satis dictum sit.
Nunc, ut confidentius ad orandum procedamus,
de peccatorum poenitentia,
sine qua omnino placere non possumus,
tractandum uidetur.
De peccatorvm poenitentia.
Caput XI
Veruntamen quorum durioris uitę rigorem sponte susceptum imitari
proposuerimus,
eorum sequi debemus et mores.
Frustra enim aliquis corpus exterius fatigationibus exercet,
si mens intus non se omnino disponat ita uitio abstinere,
ut etiam diligenter incumbat studio uirtutum.
Ideo dictum est:
nec Saluator dixisset:
illud est quod et ipse dixeras :
Beati qui non uiderunt et crediderunt!
Accedimus etiam ad te Domine cum timore et humilitate.
Tu es enim ille,
de quo in psalmo est dictum:
Escam dedit timentibus se.
tu das teipsum iis qui maiestatem tuam offendere
metuunt |
et eidem in omnibus obsequi desyderant.
Accedimus ad te in amorem tuum insinuari cupientes.
tu quippe das escam
Et si Deus nunquam defuit |
ne delinquentibus quidem turbis |
ob eius merita qui illis pręerat,
quanto minus defuturus est ei,
qui relictis omnibus ipsius sese dedicat seruituti?
Recte itaque a psalmista est dictum:
Sed si uiro Dei misso in Bethel,
cui mandatum fuerat,
nequid ibi gustaret,
donec redisset,
semel pręterisse mandatum non fuit impune |
quomodo hi non punientur,
qui nunquam parent?
Ille sedens adhuc ad mensam a Domino sibi dictum audiuit:
Quoniam non obedisti sermoni meo,
non infereris in sepulchro patrum tuorum |
cum-que rediret,
a leone in uia oppressus occiditur |
et ab hominibus ibidem tumulatur.
Et hi qui assidue peccant |
nullo prorsus
per Amos prophetam exclamat Deus:
Vę uobis qui opulenti estis in Syon |
et confiditis in monte Samarię,
optimates,
capita populorum,
ingredientes pompatice domum Israhel!
Quod hic de opulentis in Syon est dictum,
utinam de opulentis Christianę Ecclesię dici non possit.
nequis nouus Nabuchodonosor merito in illos irruat |
et peccatis ita exigentibus aurum argentum-que omne diripiat |
et ad suam cuncta transferat Babylonem,
quę nunc non in usum rei diuinę sed
periculum timueris,
ubique periculo liber eris |
prudentię-que laude dignus,
cum timenda sapienter uitare noueris.
Vt autem et simplex sis,
non in te sed in Deo confide.
Hoc est enim illud quod in Prouerbiis est dictum:
ut in fine uitę inueniare promissa immortalitate dignus.
Ex aliorum enim euentu disces,
quid tibi fugiendum,
quid expetendum sit.
ut cum plenis lampadibus aduentanti Sponso occurras |
et non tunc oleum parare quęras,
cum parato opus fuerit.
dictum-que illud semper in mente habebis:
ardore incalescunt |
uel fumo inanis glorię laborant.
de eius etiam in malo pertinacia dicitur:
Cor eius indurabitur tanquam lapis |
et stringetur quasi malleatoris incus.
de translatione etiam eius a statu suę sublimitatis dictum est:
Cum sublatus fuerit,
timebunt angeli,
et territi purgabuntur.
Iusti enim Deum timent,
cum etiam aduersus angelicam naturam seuerum fuisse recordantur.
et territi student,
siquid deliquerint,
poenitentia
significatos constat.
Pro iniquitate, inquit, uidi tentoria Aethiopię.
Tentoria Aethiopię sunt omnes iniqui,
increduli,
impudici,
auari.
In his enim habitant,
horum carnibus uescuntur.
de eiusmodi homine in psalmo est dictum:
Dedisti eum escam populis Aethiopum.
De iusto autem et fideli dicitur:
Coram illo procident Aethiopes.
horum interpretatio tenebrarum et caliginis est.
quam ergo miserum est,
quam omni calamitate infelicius |
seruire tenebris |
et a Deo qui lux est recedere?
Hac ergo potestate atque hoc regno priuatus,
quid ageret,
quo se uerteret,
nesciebat.
Rursum tamen nouo fraudum genere usus,
in illorum qui conuersi erant cordibus
(ut supra est dictum)
inserere hereses coepit.
ut in quibus idolatria iam defecerat,
non deesset mendax de uera religione sententia.
atque ita non paucos,
quibus in credendo mens leuior erat,
subuertit.
Quos autem firmos ac stabiles in fide uidit,
eos perniciosę uoluptatis illecebris ad
quiescamus,
semper repugnemus.
quamdiu repugnamus uincimus.
quoties autem quiescimus non quiescente aduersario superamur.
et irruentibus malis dissipantur bona |
nihil-que homini illi relinquitur,
qui carnis cupiditatibus ultro se subiicit.
euenit-que ei quod dictum est per prophetam:
propter regnum
cęlorum;
hoc est,
qui nubendi libertatem in propositum uerterunt castitatis,
quo purius expeditius-que Deo seruirent |
et cum angelis in cęlo socii essent,
qui angelicam uitam in terra uixissent.
de quibus est dictum:
eorum.
Porro illi in nomine Christi congregati sunt,
qui pari mente atque animo Christo seruiunt |
et piis orationum actionum-que obsequiis Deo famulantur.
Optimi cuiusque lateri crebro adhęrens,
nunquam non addisces aliquid |
uel dictum sapienter |
uel factum prudenter |
uel obseruatum sancte.
Adde quod neque pręcepta |
neque exempla,
quę litteris mandata legimus,
ita mouent |
ut sanctorum hominum uiua uox |
et pręsens oris aspectus |
et uitę totius tenor oculis expositus ac manifestus.
Miranda
decet,
sed terrę dominos,
et ea rerum copia,
quę nec ueteri |
nec noua Lege conceditur uobis,
abundare.
Nam cum populus Israhel ad Terram Promissionis translatus esset per
singulas tribus diuidendam,
sacerdotali tribui est a Domino dictum:
uero ubique tutus est,
ubique securus.
Capta Hierosolyma Nabuchodonosor Caldeorum rex omnia transtulisse
Babylonem dicitur,
solos pauperes reliquisse.
ne ignores paupertatem etiam inter hostes quandoque manere illęsam |
nec frustra esse dictum:
Pauperes fiducialiter requiescent.
Idem submissius supplicant et efficacius exaudiuntur.
iuxta illud:
Deprecatio pauperis usque ad aures perueniet.
et illud in psalmo:
Exaudiuit pauperes Dominus,
et uinctos suos non despexit .
Quorum autem exauditur
suos non despexit .
Quorum autem exauditur oratio,
iis pro breui inopia ęterna tribuitur beatitudo,
dicente Domino:
Beati pauperes spiritu,
quoniam ipsorum est regnum cęlorum.
et:
Beati qui nunc esuritis,
quoniam saturabimini.
de diuitibus uero e contrario est dictum,
quod facilius transibit camellus per foramen acus,
quam diues ascendet ad regnum cęlorum.
Cui sententię et illud Euangelicum congruit:
Esurientes impleuit bonis,
et diuites dimisit inanes.
Quid enim illo homine magis
Quisquis ergo se Dei sui amatorem profitetur |
et mandatis eius non obtemperat,
mendax est.
cum libera mandatorum obedientia ueri in Deum amoris indicium sit.
Quanto autem usui nobis existat ista charitas,
testis est peccatrix illa,
de qua dictum est:
necesse est.
Quamobrem ad populum quoque de Hierusalem in Caldeam translatum ait Dominus:
corporis pacem laboriosam admodum esse et inquietam |
et solicitam |
et quę fatigationibus non solum comparetur,
sed etiam retineatur.
Is tamen eius fructus est,
quod possessorem suum ad ęternę pacis bonum feliciter transmittat,
si ipse usque in finem ita ut dictum est egerit.
147,14
Ipse posuit fines tuos pacem |
et adipe frumenti satiat te.
Ipse diligentibus pacem propiciabitur ac fauebit |
et eosdem cum ad iudicandum uenerit,
in suum suscipiet consortium cum charitate
perpetua atque perfecta,
ut impleatur quod dictum est:
ab ipso recipimus.
Quanto igitur benignior atque indulgentior Dominus,
tanto nos ei promptius perfectius-que seruiamus.
Quanquam penitus perfecti esse non possumus,
donec corporis huius onere premimur.
Vnde dictum est:
Iudas.
quia licet de scelere doleret,
de uenia tamen desperauit.
Cum igitur nemo tam perfectus sit,
quem non aliquando labi contingat,
nemo in pręsenti potest esse perfectus,
nisi pro conditione fragilitatis humanę,
secundum quam dictum est:
in manu forti et robusta |
de Aegypto-que educturum.
Et quoniam in iisdem elucet gloria tua,
quam et moribus ostendunt |
et sermonibus declarant,
modo cęli,
modo nubes,
modo stellę in Scripturis nominantur.
De illis nanque dictum intelligimus:
montium quoque et lapidum et liquentium aquarum.
Arbor bona est,
qui cum psalmista dicere potest:
in domo Dei.
Flos est cui conuenit quod in Osee propheta est dictum:
eduxit de terra Aegypti dicens:
tantummodo uos cognoui ex omnibus cognationibus terrę.
Notus enim Deus tantum in Iudea erat,
cętera impietas nequitia-que possederat.
His in Euangelio ait:
Recedite a me, operarii iniquitatis |
nescio uos.
de iustis autem in psalmo est dictum:
accipere merentur,
Ecclesiaste dicente:
iustitię quę fecimus
nos (ait Apostolus) sed secundum misericordiam suam saluos nos fecit.
Iustitia quidem idoneos reddit ad promerendam gratiam,
sed profecto nisi Christi Domini merita accessissent,
beatitudinis donum accipere |
nemo dignus esset.
Vnde et in psalmo est dictum:
iis referre.
nimis enim prolixę tractationis erunt si referantur,
et peccatorum distantiam ostendisse sat est.
nequis forte cum Stoicis deliret |
et paria esse putans,
non magis timeat interimere hominem quam lędere.
Nosse insuper debemus,
ut supra est dictum,
siue leue |
siue graue peccatum fuerit,
si minutorum mensuram pręterierit,
poenę ignis ęterni esse obnoxium |
et inferni supplicia grauitate distare non tempore.
quoniam exilii eorum omnium qui illuc relegantur,
finis est nullus.
impii ambulant.
Neque enim recte possunt ambulare,
qui cum Deo non ambulant.
Peccatum ueri intelligendi acumen hebetat.
Salomonem:
Aperi aures sapientię et scientię salutari,
et in ea delectare,
ut proficias magis.
Interesse prędicationibus ac sacris ecclesię lectionibus stude,
nec solum auscultes quę dicuntur,
sed etiam memoriter teneas.
Non absque mysterio est dictum:
Deus.
Viros quoque pręesse uxoribus debere testatur alibi dicens:
Caput VII
Meminerint pręterea uxores reuereri maritos,
priorem honoris locum eis cedere |
eorundem-que subdi imperio.
Id quidem exigit et autoritas diuina (ut dictum est)
et apostolicum pręceptum |
et lex ipsa naturę.
cum etiam inter gentiles et a religione alienos constet |
uiros quam foeminas honorabiliores esse atque liberiores.
|
non me,
sed quorum dicta in medium proposui |
audire.
De conivge diligenda temporeqve continendi.
Caput VIII
Quod autem uiros respicit,
uidelicet non oportere contemni uxores,
dictum est supra.
sed ut euidentius ea res constet,
dicemus nunc qualiter ipsa uxor diligenda sit,
deinde etiam continendi tempora indicabimus.
Paulus apostolus |
Iam non potes uenienti Christo sponso cum lampade accensa occurrere |
nec inter sponsas eius censeri.
uirginum ille sponsus est,
non corruptarum amator.
Et licet non repellat coniugatos coniugii iura seruantes,
primo tamen
loco habet uirgines (ut dictum est)
secundo uiduas,
ultimo maritas .
Quod de altero sexu dicimus ,
de utroque sentimus.
Prior est apud Deum qui foeminam
offerendi.
Sed ut noscamus quantum hi a uirginitatis gradu distent,
sub sexu minus nobili proferuntur,
dum dicitur: duę molentes |
nec tamen ideo coniugatis inferiores,
quanuis non duo sed duę de illis dictum sit.
Quia uirginum quidem et continentium inter se habilis congrua-que comparatio est.
Coniugati autem non his conferuntur,
sed incontinentibus potius,
iuxta apostolicum illud:
Melius est nubere quam uri.
Nubere itaque bonum est,
quia uri et
Qui petit a te,
da ei,
et uolenti mutuari abs te ne auertaris .
Aliorum inopię tua succurrat opulentia,
ut obedias Deo.
Et licet iuxta alium euangelistam dictum sit:
non contulisse.
Iudicium enim illi sine misericordia fiet,
qui non fecerit misericordiam.
Superest ut uideamus,
pro quibus facienda erit elemosina,
ut postea paulo plenius quam dictum est |
elemosinarum quęstum commoda-que consyderemus.
Pro qvibvs facienda est elemosina.
Caput XV
Pro filiis offerebat holocausta Iob dicens:
Hęc autem omnia pręstare poterit fidelis ac syncerę mentis elemosina.
|
aliena quoque iniuste rapere cogit auaritia |
et ne a pauperum quidem fortunis impias continere manus,
nullo satiabilis congestu,
nulla copia contenta,
immo eo cupidior,
quo plura rapuerit.
Vnde de illis quibus ea dominatur est dictum:
non petentem prouocant,
amicos conseruant,
inimicos reconciliant,
gratos delectant,
ingratos assiduitate emendant.
Non sunt tamen omnia danda,
siue illa petantur siue non petantur,
sicut etiam de elemosinis est dictum.
beneficium-que erit nolle dare,
quod nociturum esse noueris.
licet roget ille,
licet instet,
licet indignetur,
tu pernega.
Illud autem da,
quod non solum accipere eum delectet ,
sed etiam accepisse.
Si enim quod male cessurum est dederis,
erudiret,
a seruitute liberaret,
a periculis errueret,
uictoria donaret |
et de illis quę futura erant admoneret.
Quod si benignissimus Dominus fideliter sibi seruientes |
beneficiorum-que suorum non oblitos |
ita ut dictum est fouet,
ita amplexatur in terris adhuc uiuentes,
quanto magis ad cęlestis beatitudinis domicilia mansiones-que angelorum translatos?
Hęc de Veteris historię fontibus hausta iam exigere uidentur,
ut a Nouę salubrius fluentibus
Quod si tandem |
non ut olim ad inferos animę iustorum descendant,
sed in sublime angelorum sedibus inferantur,
iocundissimo Domino sui conspectu fruiturę,
nonne multo nos causatius quam prisci illi,
de quibus paulo ante est dictum,
Deo seruire debemus |
et soli nauare operam |
contemptis-que omnibus ipsum unum,
absque quo nihil est beatum,
tota mente concupiscere?
Merito igitur sequens credentium ętas ad omnia dura atque aspera perferenda coepit accingi,
uiri subditur imperio |
et pariendi cruciatibus mulctatur.
ut
uoluptatem quam cepit |
fructum interdictum manducando,
filios generando dolore compenset.
Merito etiam Adę est dictum:
Maledicta terra in opere tuo.
In laboribus comedes ex ea cunctis diebus uitę tuę.
spinas et tribulos germinabit tibi,
et comedes herbas terrę.
in sudore uultus tui uesceris pane tuo,
donec reuertaris in terram de qua sumptus es.
quia puluis es,
et in puluerem
Sic igitur uiue,
ut pręcipis,
et ad uerba mores confer,
et sanus curationem ęgris adhibe,
ne cum rubore audias:
Medice, cura teipsum!
Vobis qui in ecclesia Dei ad populum declamatis |
per Esaiam est dictum:
disciplinę iam capaces.
descendisse autem de monte dicitur,
quando cum turba fuit loquendum.
Hoc illud est quod in psalmo legimus:
Ascendunt montes et descendunt campi in locum quem fundasti eis.
Montes erant,
quibus dictum est:
Vobis datum est nosse mysterium regni Dei.
Campi uero descendentes,
ad quos dixit Apostolus:
Facti estis quibus lacte opus est,
non solido cibo.
Sicut igitur cuique conuenerit,
ita doceatur,
ut omnes salui
Expergiscere tandem,
aperi os tuum populo,
lucrare Domino |
docendo,
increpando,
exhortando.
Hoc fecit Christus,
hoc apostoli,
hoc officium episcopi est,
quem te esse profiteris.
Tibi dictum puta,
quod per Esaiam dicitur:
prudenti auditori.
Sic enim per Prophetam dicitur:
esse conuiuam,
sed magnificentius ab ipso mensę domino dignum iudicari,
ut sis conuiuarum inuitator et ad Sponsi nuptias conuocator multorum atque collector.
Cui hoc fuerit concessum,
dici de illo poterit quod de Ioanne Baptista fuit dictum:
quos pro diis habuerunt?
Quomodo mortuos reuiuiscere facerent,
cum Christum,
qui uita est,
nescierint?
Nonne uos illis doctiores estis,
quos non homo sed Deus erudiuit?
quos Dei Filius,
qui summa ueritas est,
instruxit?
De uestra certe,
non de illorum doctrina est dictum:
tantum ergo prodest idoneum habere doctorem,
qui uitia increpet et ad uirtutem accendat,
ut ipso audito etiam ea quę incorrigibilia uidentur corrigantur |
et quę uix sperari queunt eueniant.
In Prouerbiis a Salomone est dictum:
Ociosi autem uana est spes.
Terra ipsa non reddet fruges,
nisi araueris sementem-que feceris.
Primo homini dictum est:
In sudore uultus tui uesceris pane tuo.
et tu panem parare tibi posse putas nihil agendo?
uel cupidines malas uincere et sensibus imperare?
Crede mihi non ocium hęc omnia superat,
sed labor improbus (ut poeta inquit) et duris urgens in rebus egestas.
necem lachrymis et lamentationibus prosecutus est,
in eo bello interempti,
quo ille nitebatur patri regnum erripere.
Qua quidem pietate Dauid,
uel patientia,
uel humilitate,
quodcunque horum dixeris,
recte dictum erit,
promeruit ad decrepitam usque ętatem regnare,
inimicorum uictor |
et ipse inuictus |
omnium-que regum Iudeę Deo charissimus.
Vnde futurę beatitudinis spe plenus:
pręsumat.
Inter ędificandum linguis confusi sunt,
deinde per orbem dispersi,
ita ut |
neque intelligere alter alterum |
neque simul consistere quiuerint.
Senacherib
Tunc demum uera perfecta-que obedientia est,
cum nostra uoluntas ex Dei pendet uoluntate.
cum uidelicet quod ipse pręcepit facimus,
non quod caro ad malum prona suggerit.
De isto obedientię genere est dictum:
conuertere.
Qui in psalmo ait:
ait:
quam fidem pręstare.
Quod si omnium de quibus locuti sumus,
iussioni ac mandatis nos parere atque obsequi diuina lex iubet,
profecto qui illis non obedierit,
ne Deo quidem obedisse conuincetur.
et cum dictum sit:
Si uis ad uitam ingredi serua mandata, nonne obedientiam minus seruans ingredietur ad mortem |
et uitę expers in interitum corruet sempiternum?
Quid est enim quod psalmista in feruore spiritus Dominum affatur |
qui irati sanctos maledictis lacessant,
sed cum Dominum eadem oris petulantia non formident,
minus mirum est,
quod etiam seruos eius quomodo possunt offendant.
(!)
de quibus quia satis paulo ante dictum sit,
hoc tantum dicendum restat,
quod nec a sanguine eorum,
quos Deo famulari uident abstineant,
cum indignantur.
Quanuis enim eiusdem religionis sint cum his quos infestant,
diuersis tamen moribus uiuunt |
semper-que melioribus inuident atque aduersantur.
iudicium,
ne foras erumpat refrenauit.
Grauius autem peccas,
cum iratus in uerba opprobrii prorumpis |
tanto-que magis,
quanto furiosius id egeris.
Racha Hebreum est |
et uanum designat.
fatue autem turpius dictum est.
Illa ergo impatientię indignatio rea est concilio,
ubi adhuc pendet sententia,
donec uel progrediaris irascendo ut damneris |
uel regrediaris poenitendo ut uenia dignus habearis.
Porro si ulterius progressus fueris |
et
tradit
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.