Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: vel Your search found 9884 occurrences
First 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 4811-5583:4811. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] captui, sufficientem esse existimavi. Scimus causam esse omnis iudicii materiam, quae et ab iis, qui litigant, agitatur; et a iudicibus sumitur in deliberationem; realis illa sit, an personalis, octavas et illas an ad breves, vel generales, an ad universalia Regni comitia, pertinens, vel sit extraordinaria, an privilegiata absolute, et pro quibuscunque personis, vel pro aliquibus tantum, quo ordine inchoanda, et quibus diebus prosequenda; pro
4812. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] iudicii materiam, quae et ab iis, qui litigant, agitatur; et a iudicibus sumitur in deliberationem; realis illa sit, an personalis, octavas et illas an ad breves, vel generales, an ad universalia Regni comitia, pertinens, vel sit extraordinaria, an privilegiata absolute, et pro quibuscunque personis, vel pro aliquibus tantum, quo ordine inchoanda, et quibus diebus prosequenda; pro diversitate item iudicum, ut vocantur, Ordinariorum, qui plures
4813. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] in deliberationem; realis illa sit, an personalis, octavas et illas an ad breves, vel generales, an ad universalia Regni comitia, pertinens, vel sit extraordinaria, an privilegiata absolute, et pro quibuscunque personis, vel pro aliquibus tantum, quo ordine inchoanda, et quibus diebus prosequenda; pro diversitate item iudicum, ut vocantur, Ordinariorum, qui plures sunt, cui quae causa competat discutienda, haec et alia de iure, de lege, de
4814. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] progrediendi capient primordia. Verumenimvero cum certum id apud me, atque indubitatum habeam, hac opella mea, in lucem prodeunte, diversorum me iudiciorum aleam subiturum; eorum scilicet hominum, qui sibimet, et suo ingenio, vel genio potius adblandientes, sua semper fovent et collaudant, aliena carpunt et vituperant, ut ipsorum censura salva et superstite, aliorum labores intereant, et a prima luce, quam viderunt, statim in profundissimas
4815. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] praelectionibus tuis, tanto fructu cumulasti, ut multos a te optimo magistro, non degeneres discipulos, tuo quasi ex sinu, tua certe ex disciplina emiseris, qui vicissim alibi, diversis scilicet in regnis atque provinciis, vel doctissimos magistros agerent, in eadem quae te aluit societate, vel alio vitae instituto, praemultis aliis prodessent Reipublicae Christianae. Auditum hoc a multis, et a magnis saepe viris, etsi neminem hominum in hac
4816. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] magistro, non degeneres discipulos, tuo quasi ex sinu, tua certe ex disciplina emiseris, qui vicissim alibi, diversis scilicet in regnis atque provinciis, vel doctissimos magistros agerent, in eadem quae te aluit societate, vel alio vitae instituto, praemultis aliis prodessent Reipublicae Christianae. Auditum hoc a multis, et a magnis saepe viris, etsi neminem hominum in hac vita, ex omni parte beatum esse, intelligamus; tibi tamen fere nihil
4817. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] instituto, praemultis aliis prodessent Reipublicae Christianae. Auditum hoc a multis, et a magnis saepe viris, etsi neminem hominum in hac vita, ex omni parte beatum esse, intelligamus; tibi tamen fere nihil eorum deesse, quae vel ad ingenii subtilitatem, vel ad soliditatem iudicii, vel ad sermonis cultum atque elegantiam, vel ad longum rerum usum atque unicam sapientiae matrem experientiam pertinerent. Quot te, et quam praeclarae tua
4818. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Reipublicae Christianae. Auditum hoc a multis, et a magnis saepe viris, etsi neminem hominum in hac vita, ex omni parte beatum esse, intelligamus; tibi tamen fere nihil eorum deesse, quae vel ad ingenii subtilitatem, vel ad soliditatem iudicii, vel ad sermonis cultum atque elegantiam, vel ad longum rerum usum atque unicam sapientiae matrem experientiam pertinerent. Quot te, et quam praeclarae tua opera, alia latina, patrii
4819. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Auditum hoc a multis, et a magnis saepe viris, etsi neminem hominum in hac vita, ex omni parte beatum esse, intelligamus; tibi tamen fere nihil eorum deesse, quae vel ad ingenii subtilitatem, vel ad soliditatem iudicii, vel ad sermonis cultum atque elegantiam, vel ad longum rerum usum atque unicam sapientiae matrem experientiam pertinerent. Quot te, et quam praeclarae tua opera, alia latina, patrii idiomatis alia,
4820. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] saepe viris, etsi neminem hominum in hac vita, ex omni parte beatum esse, intelligamus; tibi tamen fere nihil eorum deesse, quae vel ad ingenii subtilitatem, vel ad soliditatem iudicii, vel ad sermonis cultum atque elegantiam, vel ad longum rerum usum atque unicam sapientiae matrem experientiam pertinerent. Quot te, et quam praeclarae tua opera, alia latina, patrii idiomatis alia, quae iam in manibus et ore etiam exterorum hominum, summa
4821. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] memoriam clauserit. Franciscus frater tuus, eum se, toto vitae suae tempore, ac tenore praestitit, ut in illo tantarum dignitatum splendor, cum summa humilitate decertaverit, nec facile censeri potuerit, an authoritati illius, vel sanctitati magis, honor ac veneratio ab omnibus deferretur? Certe vitae illius admirandam sanctimoniam, ob quam illum certissimo in caelos transcriptum speramus, sanctissima mors est
4822. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] animi tui magnitudine, prudentia, et aequanimitate, superasti; Curiae Regiae Iudex, quae tertia est a Rege, inter Civiles dignitates, tanti tui Magistratus atque officii, quasi animam, iustitiam habuisti; a qua licet nunquam vel lato ungue deflexeris, cum illa tamen lenitatis atque mansuetudinis nomen, et famam, et laudem, simul consecutus es. Res mira, superioribus Regni Comitiis, quantis omnium votis, quam unanimi consensu quam paribus
4823. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] umbram capiant, adversus obvia quaeque, torrentes, calores, atque aestus invidentium aemulorum, et multis laboribus fatiscens aetatis meae imbecillitas foveatur. Etsi enim mihi ab initio inchoati huius operis, nulla unquam cuiquam nocendi vel cupiditas, vel cogitatio subrepserit; quin potius ad eas me difficultates animo reflectens, quibus in pertractandis, olim forensibus negotiis, eiusque generis exercitationum tenore observando, mecum ipse nec parum, neque parvo tempore
4824. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] adversus obvia quaeque, torrentes, calores, atque aestus invidentium aemulorum, et multis laboribus fatiscens aetatis meae imbecillitas foveatur. Etsi enim mihi ab initio inchoati huius operis, nulla unquam cuiquam nocendi vel cupiditas, vel cogitatio subrepserit; quin potius ad eas me difficultates animo reflectens, quibus in pertractandis, olim forensibus negotiis, eiusque generis exercitationum tenore observando, mecum ipse nec parum, neque parvo tempore conflictabar,
4825. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] voluissem id tantummodo nunc praestare velim illis, qui ab ipso statim studii istius contentiosi limine, in eadem, quae me remorabar impedimenta, sunt incursuri. Nihilominus tamen, cum saepe multa aliter, accipiant multi, ac dicantur, vel scribantur ab authoribus, et vires humanas, longo intervallo superet facultas omnibus satisfaciendi, si quid ex rei vel occasione, vel necessitate adferatur, omittendum, si quid iustis ex rationibus omissum est, adferendum et nullo
4826. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] me remorabar impedimenta, sunt incursuri. Nihilominus tamen, cum saepe multa aliter, accipiant multi, ac dicantur, vel scribantur ab authoribus, et vires humanas, longo intervallo superet facultas omnibus satisfaciendi, si quid ex rei vel occasione, vel necessitate adferatur, omittendum, si quid iustis ex rationibus omissum est, adferendum et nullo modo subticendum, alia multum nocere, alia parum prodesse, quaedam clarius, vel alio dicendi genere, quaedam pressius et
4827. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] impedimenta, sunt incursuri. Nihilominus tamen, cum saepe multa aliter, accipiant multi, ac dicantur, vel scribantur ab authoribus, et vires humanas, longo intervallo superet facultas omnibus satisfaciendi, si quid ex rei vel occasione, vel necessitate adferatur, omittendum, si quid iustis ex rationibus omissum est, adferendum et nullo modo subticendum, alia multum nocere, alia parum prodesse, quaedam clarius, vel alio dicendi genere, quaedam pressius et alio ordine
4828. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] facultas omnibus satisfaciendi, si quid ex rei vel occasione, vel necessitate adferatur, omittendum, si quid iustis ex rationibus omissum est, adferendum et nullo modo subticendum, alia multum nocere, alia parum prodesse, quaedam clarius, vel alio dicendi genere, quaedam pressius et alio ordine dicenda fuisse, et sexcenta alia, contra authores, et contra libros, et censeantur et exprobrentur; hanc ego aestimationum diversitatem, quae si rectae sint, conatum meum non
4829. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] duo Patriae nostrae secundum Regiam Maiestatem capita volui esse libri istius, id est, ab eorum nominibus, quibus illum devotum esse volui, sum auspicatus; ut prius in illa sive casuri incurrant, sive reiiciendi impingant, vel pro ea, quam illis debent reverentia pronitatem ad carpendum, a prima statim operis istius lectione coërceant. Accipietis itaque Magni, non mei tantum, sed et magnorum Patroni, laborem hunc meum, a conatu certe meo magnum, longum a
4830. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] id, quod alterius est, ipsi denegat, et detinet. Unde huiusmodi iniuriam faciendo, in ipsum quasi agere videtur: ut fit in debitis, mutuis, depositis, commodatis, et bonorum divisionibus, ac successionibus apud ipsum detentis; vel dum etiam verbo tantum laedit: a principaliori tamen et frequentiori significatu, actus nomine nuncupantur. Efficiens, erunt partes ipsae; in causam attracta, quae contra ius alterius, aliquid facit; Actorea, quae ius suum
4831. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] significatu, actus nomine nuncupantur. Efficiens, erunt partes ipsae; in causam attracta, quae contra ius alterius, aliquid facit; Actorea, quae ius suum iure et iustitia mediante acquirit; Formalis, erit lex ipsa, vel scripto aliquo comprehensa, vel antiqua iam consuetudine recepta, iuxta quam talis acquisitio fit; et ad quam, tanquam terminum ad quem, omnis lis terminari debet: infra quaest. 9. Unde et iudex,
4832. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] nuncupantur. Efficiens, erunt partes ipsae; in causam attracta, quae contra ius alterius, aliquid facit; Actorea, quae ius suum iure et iustitia mediante acquirit; Formalis, erit lex ipsa, vel scripto aliquo comprehensa, vel antiqua iam consuetudine recepta, iuxta quam talis acquisitio fit; et ad quam, tanquam terminum ad quem, omnis lis terminari debet: infra quaest. 9. Unde et iudex, qui talem litem, huiusmodi lege
4833. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] quaest. 9. Unde et iudex, qui talem litem, huiusmodi lege terminat, magis ad hanc causam formalem, quam ad efficientem spectat: quandoquidem ex sententia Ciceronis, 3. de legibus, magistratus, vel quod idem est, iudex, dicitur esse lex ipsa loquens. Finalis, erit ipse finis, propter quem omnis huiusmodi suscipitur actio; nimirum ut unicuique quod suum est reddatur, neminem laedamus, sed cum omnibus iuste et quiete
4834. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] omnis huiusmodi suscipitur actio; nimirum ut unicuique quod suum est reddatur, neminem laedamus, sed cum omnibus iuste et quiete vivamus. Atque sic modo praemisso sumpta causa, est omne id, sive omnis illa res, propter quam, vel quod, alter alterum, in litem attrahit: sive sit ius possessionarium, vel bona immobilia, sive quaelibet res mobilis, aut factum, vel denique quodlibet dictum. Vel, est
4835. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] neminem laedamus, sed cum omnibus iuste et quiete vivamus. Atque sic modo praemisso sumpta causa, est omne id, sive omnis illa res, propter quam, vel quod, alter alterum, in litem attrahit: sive sit ius possessionarium, vel bona immobilia, sive quaelibet res mobilis, aut factum, vel denique quodlibet dictum. Vel, est narratio rei patratae, aut ipsius querelae, contra alium susceptae, delineata
4836. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] sic modo praemisso sumpta causa, est omne id, sive omnis illa res, propter quam, vel quod, alter alterum, in litem attrahit: sive sit ius possessionarium, vel bona immobilia, sive quaelibet res mobilis, aut factum, vel denique quodlibet dictum. Vel, est narratio rei patratae, aut ipsius querelae, contra alium susceptae, delineata expositio. Quam licet nonnulli a casu, quo venit, dici
4837. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] sumpta causa, est omne id, sive omnis illa res, propter quam, vel quod, alter alterum, in litem attrahit: sive sit ius possessionarium, vel bona immobilia, sive quaelibet res mobilis, aut factum, vel denique quodlibet dictum. Vel, est narratio rei patratae, aut ipsius querelae, contra alium susceptae, delineata expositio. Quam licet nonnulli a casu, quo venit, dici velint: melius tamen dici
4838. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] rei patratae, aut ipsius querelae, contra alium susceptae, delineata expositio. Quam licet nonnulli a casu, quo venit, dici velint: melius tamen dici videtur a causando, quod scilicet causet aliquid, id est, arguat, vel ostendat, ex quo quis movetur ad litigandum, et petendum iudicium. Sicque erit prima materia, seu origo totius litis ac controversiae: quae dum proponitur, dicitur actio; dum discutitur, iudicium; et cum definitur,
4839. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | Section] seu eventum rei. Unde
si tali casu fortuito nobilis occidat nobilem, homagium nobilis exsolvit. Si
autem nobilis rusticum, tantum rustici homagium deponit, passim. Sic et in
actibus potentiariis nobilis rustici verberati, vel vulnerati homagium
exsolvit.
4840. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] esse Causa ex parte
Materiae, seu rei?
Multiplex. Primo, Regalis; et haec tam rerum mobilium quarumlibet, quam
immobilium, sive bonorum ac iurium possessionariorum. Secundo, Personalis.
Et haec, vel Notoria, ut in certis casibus,
4841. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] et haec tam rerum mobilium quarumlibet, quam
immobilium, sive bonorum ac iurium possessionariorum. Secundo, Personalis.
Et haec, vel Notoria, ut in certis casibus,
4842. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] vel Capitalis, ut quinque casuum, bonorum
occupatio, domorum nobilitarium invasio, vulneratio, detentio, et
interemptio nobilium,
4843. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] invasio, vulneratio, detentio, et
interemptio nobilium,
4844. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] bona redimuntur,
4845. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] passim; in qua solum caput amittitur,
4846. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] 2. tit. 69.
indebitae actionis, obligaminis, et aliarum simplicium convictionum
passim. Vel Mixtim Birsagialis et Regalis, ut calumniae, ubi et res
amittitur, et homagium solvitur,
accedere non possint, supplicarunt Suae Maiestati, si Dominus Palatinus,
Protonotarium, aliumve Iudicem loco sui Cassoviam miserit, pro huiusmodi
quoque iudiciis continuis, eo, vel ad alium locum earum partium, qui
commodior videbitur, proficisci paratae erunt, dicto art. 2.
praenotati anni 1555. Et forte iam pridem, art. 33. anni
1543. ut Dominus Andreas Báthori,
tempora, praenotato
anno 1552. art. 24. Et sequenti anno 1563. art. similiter 24.
statuerunt: ut deinceps huiusmodi etiam intermissae causae, tam
scilicet ante, quam post dictam cladem Mohachiensem, motae, vel movendae,
mixtim et indifferenter levarentur. Et ut sub id tempus transacti quindecim
quoque anni, et sex menses, ad praescriptionem non computarentur, art.
22. Novizoliensi, anni 1542. Et sic nihil mirum,
constitutione, ita conclusum fuerit: veluti art. 35. anni
1601. Estque propria Fisci Suae Maiestatis Regii, super
acquisitione bonorum, deficientium in semine, dominorum duntaxat magnatum,
(et non nobilium.) Vel prosecutione casuum notoriorum, aut alias causarum
articularium, si quam huiusmodi, Regnum aliquando contra aliquem
constituerit. Ubi Nota: quod quaelibet causa, virtute alicuius contractus
inchoata, eo praecise modo brevi,
a perimendo, quod omnia Iuridica remedia, per
eam perimuntur, et mortificantur. Et huius generis sunt omnes causae, super
comissionibus fundatae. Sic et Peremptoria Citatio, ratione temerariae
bonorum occupatorum detentionis, vel productionis Iurium, quibus bona ipsa,
sive per notam infidelitatis, sive per defectum seminis, sive alio
quocunque; titulo, ad se praetenderent pertinere, absque ulterioris
prorogationis confidentia, in ipsa prima
debitae etiam
executioni demandet; contradictione, et inhibitione quorumcunque non
obstante:
executioni demandet; contradictione, et inhibitione quorumcunque non
obstante:
QUARTA. / Quid Fiscus; et quae sunt propria Causarum Fiscalium,
sive Extraordinariarum dicti Fisci Regii?
Quoniam de Fisco incidit mentio, et multi in eo haesitant, an hoc nomen
certam aliquam personam significet, vel quid aliud: ideo non inconveniens
fuerit, paucis declarare, quidnam rei sit, et unde hoc nomen traductum,
atque a quibus primum usurpatum extiterit. Fiscus igitur, olim apud Romanos
dicebatur proprie pecunia Principis.
illa bona, sive
iura possessionaria, quaecunque per defectum seminis, vero ac legitimo
haerede carentia et destituta,
devolvuntur, (licet in aliquibus casibus, etiam
res mobiles Fisco cedant) Et non persona aliqua, nisi forte improprie iam
Curator dicti Fisci, eius nomine vocitari solitus sit. Vel etiam
denominative ab eo, Fiscalis Sacrae Regni Coronae nuncupetur, aut cum pro
persona quoque Principis Domini Nostri Clementissimi intelligitur: 2.
tit. 39. Vel etiam pro Cameris capitur: ut cum dicitur,
dicti Fisci, eius nomine vocitari solitus sit. Vel etiam
denominative ab eo, Fiscalis Sacrae Regni Coronae nuncupetur, aut cum pro
persona quoque Principis Domini Nostri Clementissimi intelligitur: 2.
tit. 39. Vel etiam pro Cameris capitur: ut cum dicitur, Iudices
salaria sua, e Fisco, id est, Cameris habere. Atque ideo, quando talia bona,
pro ipso occupantur, vel etiam iure mediante ipsi adiudicantur, et
applicantur, Confiscari
Domini Nostri Clementissimi intelligitur: 2.
tit. 39. Vel etiam pro Cameris capitur: ut cum dicitur, Iudices
salaria sua, e Fisco, id est, Cameris habere. Atque ideo, quando talia bona,
pro ipso occupantur, vel etiam iure mediante ipsi adiudicantur, et
applicantur, Confiscari dicuntur: Causaeque, quibus interdum acquiruntur,
Fiscales appellari consueverunt, quarum propria haec sex sunt: Primo, quod
absque ulla serie possunt in
Quinto, Appellatio quoque non admittitur, quia cum
Dominus Palatinus specialis illarum sit Iudex, alium Superiorem non habent,
ad quem transmitterentur. Sexto, quia Fiscus est privilegiatus, ideo nullas
literas producere, vel quippiam contra aliquem probare tenentur: 2.
tit. 39. nisi forte sponte id praeassumpserit. Cui sic volenti,
nulla fit iniuria. Et si aliquando iuramentum praestare deberet, id Director
Causarum, in persona
Causae Dotum, et Rerum
Paraphernalium,
Et si aliquando, ob vetustatem
testimonii, exceptum fuerit contra eos, quod scilicet a tanto tempore,
ditescere potuerint, cum poena indebitae exceptionis: petant exmitti ad
partes, pro recognoscenda praetensa ditatione; vel adhuc asserenda
paupertate, ac ex reportata recognitionis serie, Iudicium recipere debeant.
QUAESTIO SEPTIMA. / Verum isti Pauperes, Viduae et Orphani,
nec habitu, quia non habent qualitatem, propter quam natura moveatur
ad miserandum eis; ut quia sunt masculi, et viduae potentes, ac divites.
Quidam vero sunt miserabiles actu simul et habitu; ut viduae, et pupilli
pauperes, vel diuturno morbo fatigati. Quidam vero sunt miserabiles, habitu
tantum, et non actu; ut viduae et pupilli divites. Verumenimvero, de more et
consuetudine nostra, omnes ii pro pauperibus reputantur, quibus praecipue
bona
6.
4863. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] deducatur, pro eoque sumatur, quod est rectum et iustum; erit, ut Tullius definit, ars, sive scientia boni et aequi. Si vero a iussum, supino verbi iubeo, ablata (sum) syllaba per apocopen; erit id, quod vel natura, vel civitas, aut populus, vel gens iubet. Communiterque dicetur collectio legitimorum praeceptorum, quae nos arctant, ad observandum bonum et aequum. Atque huius iuris, tria potissimum officia numerari solent:
4864. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] pro eoque sumatur, quod est rectum et iustum; erit, ut Tullius definit, ars, sive scientia boni et aequi. Si vero a iussum, supino verbi iubeo, ablata (sum) syllaba per apocopen; erit id, quod vel natura, vel civitas, aut populus, vel gens iubet. Communiterque dicetur collectio legitimorum praeceptorum, quae nos arctant, ad observandum bonum et aequum. Atque huius iuris, tria potissimum officia numerari solent: nimirum, honeste
4865. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] est rectum et iustum; erit, ut Tullius definit, ars, sive scientia boni et aequi. Si vero a iussum, supino verbi iubeo, ablata (sum) syllaba per apocopen; erit id, quod vel natura, vel civitas, aut populus, vel gens iubet. Communiterque dicetur collectio legitimorum praeceptorum, quae nos arctant, ad observandum bonum et aequum. Atque huius iuris, tria potissimum officia numerari solent: nimirum, honeste
4866. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Postrema autem, in ordine ad finem supernaturalem. Deinde Humana, est duplex: Saecularis, quae vulgo Civilis dicitur, et spectat ad Ius Gentium, et Civile maxime; statuiturque a potestate saeculari, ut Imperatore, Rege, vel alio Principe, aut Republica, seu Magistratu. Et Ecclesiastica, quae ab Ecclesiastica potestate decernitur, ut Papa; Concilio, Episcopo, vel alio Praelato; et dicitur Canonica, id est Regulativa, demum Divina etiam est
4867. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Gentium, et Civile maxime; statuiturque a potestate saeculari, ut Imperatore, Rege, vel alio Principe, aut Republica, seu Magistratu. Et Ecclesiastica, quae ab Ecclesiastica potestate decernitur, ut Papa; Concilio, Episcopo, vel alio Praelato; et dicitur Canonica, id est Regulativa, demum Divina etiam est duplex, Vetus, et Nova: illa, a Deo per Moysen Israëlitico populo; haec vero per Christum, omnibus hominibus ad salutem est revelata, et
4868. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] dirigerentur. Atque haec quidem, omnes ex aequo ad observationem sui obligat: illa non item. Quia Christus Dominus Servator noster, liberavit nos a iugo illius, quoad scilicet praecepta mystica, quae sunt Sacramentalia, vel Caeremonialia: et non Moralia: Marantha, par. 3. de orig. Iudicii, num. 47. ut patet Actorum 5. et Gal. 4. 5. Et quia Nova haec Lex, super ratione naturali, sicuti et Leges Civiles ab Ethnicis, ante natum
4869. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] hoc est, iure scripto, et non scripto constans: lex autem species iuris, et tantum iure scripto comprehensa. Tertio, mores sunt actiones humanae, hoc est, actiones hominum liberae, praesertim consuetae et saepius iteratae. Vel, mos est longa consuetudo, a moribus tantum tracta. Et vice versa. Consuetudo est ius quoddam moribus institutum, quod pro lege suscipitur, cum deficit lex. Nec differt, an scripto, an ratione consistat, quando et legem
4870. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] et praefixerit, ut facile quilibet advertere potest. Secundo: exemplum quoque prope affine esse consuetudini, cum scilicet nos deficiunt lex, et consuetudo, modo praemisso declaratae. Tunc etiam exemplo eorum, qui vel semel in iudicando maxime idonei visi sunt, uti solemus. Nec quicquam in tali casu peccamus. Siquidem melior est semper entis alicuius, quam simpliciter nullius conditio: et securius vel rudiore calle inceditur, quam omnino
4871. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Tunc etiam exemplo eorum, qui vel semel in iudicando maxime idonei visi sunt, uti solemus. Nec quicquam in tali casu peccamus. Siquidem melior est semper entis alicuius, quam simpliciter nullius conditio: et securius vel rudiore calle inceditur, quam omnino nullo: ut et Matthias Stephani, in Oeconom: Iuris Canonici, dicit: satius esse alterius prudentia, in arduis deliberationibus uti, quam in ore habere, promptam quidem, sed
4872. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] ut et Matthias Stephani, in Oeconom: Iuris Canonici, dicit: satius esse alterius prudentia, in arduis deliberationibus uti, quam in ore habere, promptam quidem, sed inconsideratam et inconsultam in reddendo iure, vel sententia dicenda, responsionem. Quarto, processus iudiciarius, quem, in eadem 2. part. tit. 6. dicit, ex Galliis inductum esse; intelligitur solum de iuridicis terminis, per quos,
4873. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] litis proceditur, ut sunt: legitima citatio, solita parium petitio, exceptiones de iure admittendae: et iuridica remedia; veluti, inhibitio, repulsio, appellatio, novum iudicium; et caetera his similia. Qui processus, vel ideo maxime Hungaris convenit, quod, quemadmodum et ipsi semper militares fuere, et illum a praedicta gente, perpetuae militiae addicta, accepere: ita quoque magna ex
4874. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] liberorum procreatio, educatio, successio, communis omnium possessio, una omnium libertas, nullus dominus, nullus servus, nullus captivus. Item, acquisitio eorum, quae coelo, terra, et mari capiuntur. Nec non depositae rei, vel commodatae pecuniae restitutio, violentiae per vim repulsio. Siquidem hoc, aut si quid huic simile est, nunquam iniustum, sed naturale aequumque habetur. Quanquam
4875. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] emptiones, conductiones, et alii quivis similes mutui contractus. Sic dictum, quia eo fere omnes gentes utuntur. Estque contrarium dicto Iuri Naturali. Ius Civile est, quod quisque populus, vel quaequae civitas, sibi proprium, divina humanaque causa constituit; hoc est, propter honestatem et iustitiam, quarum illa homines in hac vita decoros reddit, haec vero in futura etiam beatos efficit. Dictum quidem Civile a
4876. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] solum pro Romanorum Iure accipi consuevit. Verum posteaquam tandem ad alias quoque civitates, provincias, regna et imperia illud deduci, et per alios quoque populos augmentari et ampliari coeptum est; communiter iam Civile, vel etiam cum quadam appositione harum vocularum: Imperiale, Provinciale, ac huius, vel illius Regni, aut Civitatis Ius, dici solitum est; ex eo vel maxime, quod ex civilioribus, rationique; et honesto, atque iusto, et publicae
4877. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] civitates, provincias, regna et imperia illud deduci, et per alios quoque populos augmentari et ampliari coeptum est; communiter iam Civile, vel etiam cum quadam appositione harum vocularum: Imperiale, Provinciale, ac huius, vel illius Regni, aut Civitatis Ius, dici solitum est; ex eo vel maxime, quod ex civilioribus, rationique; et honesto, atque iusto, et publicae utilitati consentaneis
4878. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] alios quoque populos augmentari et ampliari coeptum est; communiter iam Civile, vel etiam cum quadam appositione harum vocularum: Imperiale, Provinciale, ac huius, vel illius Regni, aut Civitatis Ius, dici solitum est; ex eo vel maxime, quod ex civilioribus, rationique; et honesto, atque iusto, et publicae utilitati consentaneis moribus, placitisque cuiuslibet huiusmodi populi deducitur, ac pro lege
4879. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] atque iusto, et publicae utilitati consentaneis moribus, placitisque cuiuslibet huiusmodi populi deducitur, ac pro lege statuitur. Quia vero saepe occurrunt ista verba; Ipso iure, Ipso facto, vel De facto, vel Eo facto: ideo non inutile fuerit ea declarare, quid significent. Omnia igitur ista, idem significant, et sunt usitatissima Axiomata, sive Maximae Iuris, denotantes generales quasdam propositiones,
4880. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] consentaneis moribus, placitisque cuiuslibet huiusmodi populi deducitur, ac pro lege statuitur. Quia vero saepe occurrunt ista verba; Ipso iure, Ipso facto, vel De facto, vel Eo facto: ideo non inutile fuerit ea declarare, quid significent. Omnia igitur ista, idem significant, et sunt usitatissima Axiomata, sive Maximae Iuris, denotantes generales quasdam propositiones, veluti in Syllogismo
4881. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] declarare, quid significent. Omnia igitur ista, idem significant, et sunt usitatissima Axiomata, sive Maximae Iuris, denotantes generales quasdam propositiones, veluti in Syllogismo Maiores esse solent, de statuto aliquo Iure, vel Lege; ut verbi gratia: quicunque transgressus fuerit edictum Principis tale, taliter puniatur: vel, qui voluntarium homicidium perpetraverit, capite plectatur: aut, qui furatur, suspendatur. Et in hac propositione, non
4882. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Maximae Iuris, denotantes generales quasdam propositiones, veluti in Syllogismo Maiores esse solent, de statuto aliquo Iure, vel Lege; ut verbi gratia: quicunque transgressus fuerit edictum Principis tale, taliter puniatur: vel, qui voluntarium homicidium perpetraverit, capite plectatur: aut, qui furatur, suspendatur. Et in hac propositione, non requiritur ullum ministerium Iudicis constituentis ipsam. Quia iam talis Lex, Ius, Edictum
4883. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] factum et constitutum est: sed necessarium est, hanc generalem Legem, alicui per subsumptionem minoris propositionis, declarative per Iudicis sententiam ex probationibus applicare: ut, verbi gratia; quia Ioannes, vel Petrus, homicidium commisit, vel furatus est, ergo praescripta poena puniatur; VVurms. lib. 1. tit. 1. de Verbor. signif. obser. 3. Aliquando etiam in casibus notoriis, neque tali declaratione opus est: sed de
4884. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] est: sed necessarium est, hanc generalem Legem, alicui per subsumptionem minoris propositionis, declarative per Iudicis sententiam ex probationibus applicare: ut, verbi gratia; quia Ioannes, vel Petrus, homicidium commisit, vel furatus est, ergo praescripta poena puniatur; VVurms. lib. 1. tit. 1. de Verbor. signif. obser. 3. Aliquando etiam in casibus notoriis, neque tali declaratione opus est: sed de plano et de simplici, executio
4885. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] ferociora sint, ob idque caeteris minoribus, et imbecillioribus metuenda: id tamen potius singulorum specie, sive naturae vi, quam aliqua ordinatione, inter ipsa evenire solet. Et ideo inter illa, nulla huiusmodi praelationis, vel subiectionis vicissitudo, proprie dici potest. Sed etsi aliquando (ut in Fabulis, sive apologis AEsopi, aliorumque fit) loqui, et inter se ordinem aliquem politicum habere ac servare dicantur; id totum fictitie tantum, et
4886. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] aliis ita sui communicativae: non ad hoc Ius naturae sensitivae, sed ad vim sibi naturalem et innatam vegetativam, germinativamque, ex sese sibi simile germinandi, referuntur: ut dum aliae ipsis similes producuntur, ex earum, vel seminibus, ut herbae; vel radicibus, aut surculis alienis insitis truncis, ut arbores; vel etiam segmentis terrae infixis, ut vites. Quanquam et ex his nonnullae, mas et foemina dicantur: ut palma, et mandragora, sed
4887. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] non ad hoc Ius naturae sensitivae, sed ad vim sibi naturalem et innatam vegetativam, germinativamque, ex sese sibi simile germinandi, referuntur: ut dum aliae ipsis similes producuntur, ex earum, vel seminibus, ut herbae; vel radicibus, aut surculis alienis insitis truncis, ut arbores; vel etiam segmentis terrae infixis, ut vites. Quanquam et ex his nonnullae, mas et foemina dicantur: ut palma, et mandragora, sed improprie tantum, et non
4888. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] et innatam vegetativam, germinativamque, ex sese sibi simile germinandi, referuntur: ut dum aliae ipsis similes producuntur, ex earum, vel seminibus, ut herbae; vel radicibus, aut surculis alienis insitis truncis, ut arbores; vel etiam segmentis terrae infixis, ut vites. Quanquam et ex his nonnullae, mas et foemina dicantur: ut palma, et mandragora, sed improprie tantum, et non simul congrediendo
4889. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] lib. 9. decad. 1. ad Ius Gentium spectet: tamen cum postea pacatiore animi moderatione gubernari, atque ad ea, quae ipsis ad bene iusteque vivendum magis necessaria erant, inclinari et ferri coepissent; ac vel maxime, post receptam Christi Servatoris nostri fidem. A tempore Sancti Stephani Regis, ab anno Christianae Salutis 983. honestas quasvis inter se observassent consuetudines: leges quoque, seu ius quoddam
4890. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] et non reputari pro Canonibus; teste Marantha, parte 3. de origine Iudicii. Atque ita communiter sumptum, magis natura, quam moribus, maxime autem fide supernaturali constat. Dictum Divinum, quod vel immediate spectet ad Deum, vel etiam observatores sui, divinos, hoc est, beatos efficiat. De quo haec dixisse, hoc loco sufficiat, plura a theologis, et cannonistis petantur.
4891. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Marantha, parte 3. de origine Iudicii. Atque ita communiter sumptum, magis natura, quam moribus, maxime autem fide supernaturali constat. Dictum Divinum, quod vel immediate spectet ad Deum, vel etiam observatores sui, divinos, hoc est, beatos efficiat. De quo haec dixisse, hoc loco sufficiat, plura a theologis, et cannonistis petantur. QUAESTIO DECIMA QUARTA. / Quid
4892. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] quadam religionis superstitione ducti, dicebant Iustitiam, Araei, non quidem unius illius ex Titanibus, qui arma contra Deos sumpserunt, sed alterius cuiusdam Principis, hominis utpote iustissimi, filiam fuisse; quam a patre, vel potius ab astris, Astraeam nominarunt: eo quod, postquam homines in terris aliena concupiscere, rapere, et sese mutua caede et sanguine polluere, omnia denique fraude et dolo inter mortales misceri coepissent, ipsa propter
4893. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Verum omissa huiusmodi gentilitatis fictione (quanquam non omnino repudianda, si res bene consideretur:) de Iustitia hic agimus, prout est virtus moralis, eaque duplex: vel Naturalis, quae est constans et perpetua voluntas, ius suum unicuique tribuens: non quidem quantum ad actum, sive effectum ipsum, siquidem id non semper fieri potest; sed quantum ad affectum, qui semper paratus est, ad
4894. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] voluntas, ius suum unicuique tribuens: non quidem quantum ad actum, sive effectum ipsum, siquidem id non semper fieri potest; sed quantum ad affectum, qui semper paratus est, ad praestandum debitum effectum, si fieri potest. Vel Legalis, quae et lex ipsa dicitur, ac saepe pro arbitrio populi mutatur, sine qua nec gentes, nec regna diu permanere possunt. Secundo: iustum quoque aliquid dupliciter fieri intelligitur; uno modo, ex ipsa natura rei,
4895. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] quo dictitabat, se, dum adhuc scholas visitasset, bene scivisse, quid sit Iustitia: sed iam omnino nescire, et an ad caelum, ut antiquitas dicebat, evolaverit; vel ubinam locorum exularet, ignorare. Adeo enim prudentissimus, et aequi observantissimus Heros ille, vel amissam omnino, vel pravitate hominum in tantum iam remissam illam esse, querebatur. De quibus omnibus,
4896. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] omnino nescire, et an ad caelum, ut antiquitas dicebat, evolaverit; vel ubinam locorum exularet, ignorare. Adeo enim prudentissimus, et aequi observantissimus Heros ille, vel amissam omnino, vel pravitate hominum in tantum iam remissam illam esse, querebatur. De quibus omnibus, uberius vide Prologum Tripartiti, Gratianum, et Iustinianum, in principio Operum suorum.
4897. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] omnino nescire, et an ad caelum, ut antiquitas dicebat, evolaverit; vel ubinam locorum exularet, ignorare. Adeo enim prudentissimus, et aequi observantissimus Heros ille, vel amissam omnino, vel pravitate hominum in tantum iam remissam illam esse, querebatur. De quibus omnibus, uberius vide Prologum Tripartiti, Gratianum, et Iustinianum, in principio Operum suorum.
4898. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] vide Prologum Tripartiti, Gratianum, et Iustinianum, in
principio Operum suorum.
QUAESTIO DECIMA QUINTA. / Quae autem ex Antiquis Iudiciis, vel omnino
sublata, vel vero inusitata tantum facta sunt?
Primo: haec quatuor omnino sublata sunt: Iudicium generale, sive Palatinale:
4899. Kitonić, Ivan. Directio Methodica processus... [Paragraph | SubSect | Section] Iustinianum, in
principio Operum suorum.
QUAESTIO DECIMA QUINTA. / Quae autem ex Antiquis Iudiciis, vel omnino
sublata, vel vero inusitata tantum facta sunt?
Primo: haec quatuor omnino sublata sunt: Iudicium generale, sive Palatinale:
Ne tamen horum Iudiciorum omnino ignari videamur, processus eorum talis
fuisse colligitur: quod partes summarie agebant contra se, coram Iudicibus,
Comitibus videlicet, Iudice Curiae, qui tunc Curialis dicebatur, vel
alicuius
Comitatus, et Pristaldo, olim Executore Iudicis; ita postea mittebantur ad
Examen Ferri candentis, ad aliquod Capitulum, et potissimum Varadinense, ut
Comitatus, et Pristaldo, olim Executore Iudicis; ita postea mittebantur ad
Examen Ferri candentis, ad aliquod Capitulum, et potissimum Varadinense, ut
ibidem portato candenti ferro, vel illaesi iustificarentur, vel combusti
damnarentur; aut aliter, id reformidantes, inter se convenirent. Et mirum
sane, quod plurimi incombusti, id est, illaesi a tali ferro, iustificati et
absoluti sunt; ut patet ex quodam
Comitatus, et Pristaldo, olim Executore Iudicis; ita postea mittebantur ad
Examen Ferri candentis, ad aliquod Capitulum, et potissimum Varadinense, ut
ibidem portato candenti ferro, vel illaesi iustificarentur, vel combusti
damnarentur; aut aliter, id reformidantes, inter se convenirent. Et mirum
sane, quod plurimi incombusti, id est, illaesi a tali ferro, iustificati et
absoluti sunt; ut patet ex quodam Libro, de quo vide supra,
QUAESTIO PRIMA. / Quid est Citatio, seu Evocatio?
Est legitima rei per Actorem, vigore Literarum Evocatoriarum alicuius Iudicis
ordinarii, ad aliquod Capitulum, vel Conventum datarum, medio testimonii
eiusdem Capituli, vel Conventus, in cuius processu Reus existit, (vel etiam
Magistri Protonotarii, potissimum in Causis Fiscalibus) ad defensionem
Causae, per Actorem sibi intentatae, in
PRIMA. / Quid est Citatio, seu Evocatio?
Est legitima rei per Actorem, vigore Literarum Evocatoriarum alicuius Iudicis
ordinarii, ad aliquod Capitulum, vel Conventum datarum, medio testimonii
eiusdem Capituli, vel Conventus, in cuius processu Reus existit, (vel etiam
Magistri Protonotarii, potissimum in Causis Fiscalibus) ad defensionem
Causae, per Actorem sibi intentatae, in praesentiam competentis sui Iudicis,
cum assignatione
Est legitima rei per Actorem, vigore Literarum Evocatoriarum alicuius Iudicis
ordinarii, ad aliquod Capitulum, vel Conventum datarum, medio testimonii
eiusdem Capituli, vel Conventus, in cuius processu Reus existit, (vel etiam
Magistri Protonotarii, potissimum in Causis Fiscalibus) ad defensionem
Causae, per Actorem sibi intentatae, in praesentiam competentis sui Iudicis,
cum assignatione legitimi termini, et ordinarii loci, vocatio. Quae
lib. 4. cap. 6.
Quis, quid, coram quo, quo Iure petatur, et a quo,
Recte compositus, quisque libellus habet.
Ubi Nota, Primo: Quod modo solum per testimonium Capituli, vel Conventus,
ordinarie fit Citatio:
minus Decimo quinto die, fieri debet,
citato loco Matthiae. In Brevibus, etiam Octavo die,
debet: 1. Vlad. art. 54. Et 6.
Matth. art. 19. (licet iam modi illi, per quatuor terminos
procedendi, in hoc posteriori loco comprehensi; non sint in usu.) Cuiusmodi
Causae sunt, quae per admonitionem, vel aliam
praeter dictam iam simplicem Evocationem, aut Statutionem, et Recaptivationem
bonorum, vel etiam Metalem reambulationem inchoantur: 2. tit.18. Et 6.
non sint in usu.) Cuiusmodi
Causae sunt, quae per admonitionem, vel aliam
praeter dictam iam simplicem Evocationem, aut Statutionem, et Recaptivationem
bonorum, vel etiam Metalem reambulationem inchoantur: 2. tit.18. Et 6.
Matth. art. 4. et 19. Item, 1. Vlad. art. 54. Et haec appellantur
Longus litis processus:
iusto Iure suo, cum summa divinae humanaeque Iustitiae offensione, destitui
cogatur.
Tertia Evocatio, est Utralis: ut si quis ad praeassumptam cautionem
expeditoriam, in defensionem alicuius causae, vel ad Literas, vel literalia
instrumenta, apud quempiam forsan habita, aut occultata, qualicunque
Evocatione fuerit vocatus. Talis Evocatio, semper unico termino (ubi
videlicet principalis causa levata fuerit) decidi et finiri
iusto Iure suo, cum summa divinae humanaeque Iustitiae offensione, destitui
cogatur.
Tertia Evocatio, est Utralis: ut si quis ad praeassumptam cautionem
expeditoriam, in defensionem alicuius causae, vel ad Literas, vel literalia
instrumenta, apud quempiam forsan habita, aut occultata, qualicunque
Evocatione fuerit vocatus. Talis Evocatio, semper unico termino (ubi
videlicet principalis causa levata fuerit) decidi et finiri consuevit:
Iuris processus in ea observari debeat.
QUAESTIO QUARTA / Quid est Quarta Citatio Personalis?
Est Rei, per Iudicem ordinarium, ad instantiam Actoris, per ipsum laesi, vel
verbali dehonestatione infamiam inducente, vel verberatione, aut
vulneratione, (vel etiam alterius alicuius sui morte) in et sub terminis
Octavalibus, tam Generalium, quam Brevium Iudiciorum, aut etiam
QUAESTIO QUARTA / Quid est Quarta Citatio Personalis?
Est Rei, per Iudicem ordinarium, ad instantiam Actoris, per ipsum laesi, vel
verbali dehonestatione infamiam inducente, vel verberatione, aut
vulneratione, (vel etiam alterius alicuius sui morte) in et sub terminis
Octavalibus, tam Generalium, quam Brevium Iudiciorum, aut etiam
Diaetalibus
QUAESTIO QUARTA / Quid est Quarta Citatio Personalis?
Est Rei, per Iudicem ordinarium, ad instantiam Actoris, per ipsum laesi, vel
verbali dehonestatione infamiam inducente, vel verberatione, aut
vulneratione, (vel etiam alterius alicuius sui morte) in et sub terminis
Octavalibus, tam Generalium, quam Brevium Iudiciorum, aut etiam
Diaetalibus Regni, medio solius dicti Scribae, vel Notarii Curiae
vulneratione, (vel etiam alterius alicuius sui morte) in et sub terminis
Octavalibus, tam Generalium, quam Brevium Iudiciorum, aut etiam
Diaetalibus Regni, medio solius dicti Scribae, vel Notarii Curiae Regiae,
absque ullis literis Evocatoriis, in praesentiam sui, personaliter ad
tertium statim diem vocatio. Dicta Personalis, quia Reus, sola
sua in persona, et non per alium citari debet.
quia Reus, sola
sua in persona, et non per alium citari debet.
Ubi Nota, I. Huiusmodi personalem Citationem fieri solere, etiam in causis
Bonorum Impignoratorum, in quibus per Actorem personaliter, vel medio
Procuratoris sui, simul et literae Impignoratitiae, cum summa Inscriptionis,
sub praedictis terminis, et loco Diaetali, vel Octavali, in conspectu
Iudicum ordinariorum statim producuntur. II. Personalem prohibitionem
fieri solere, etiam in causis
Bonorum Impignoratorum, in quibus per Actorem personaliter, vel medio
Procuratoris sui, simul et literae Impignoratitiae, cum summa Inscriptionis,
sub praedictis terminis, et loco Diaetali, vel Octavali, in conspectu
Iudicum ordinariorum statim producuntur. II. Personalem prohibitionem
quoque, ratione indebitae, et potentiariae detentionis Iurium
possessionariorum, sic fieri posse; ubi tam prohibens, quam
Personalem Citationem; quae sunt propria illius?
Haec nimirum tria: Primo; ipsum intelligi debere, de solis Personis eorum, et
rebus pertinentibus ad illos,
qui vel per literas Regales ad Diaetam Regni, vel per publicatam ad Iudicia
Octavalia generalia, et brevia, vel etiam Extraordinaria, uti praemissum
est, immediate vocati, vel aliter interessati in Diaeta, vel Octavis iam
illius?
Haec nimirum tria: Primo; ipsum intelligi debere, de solis Personis eorum, et
rebus pertinentibus ad illos,
qui vel per literas Regales ad Diaetam Regni, vel per publicatam ad Iudicia
Octavalia generalia, et brevia, vel etiam Extraordinaria, uti praemissum
est, immediate vocati, vel aliter interessati in Diaeta, vel Octavis iam
constituti, in personis et rebus penes eos habitis,
de solis Personis eorum, et
rebus pertinentibus ad illos,
qui vel per literas Regales ad Diaetam Regni, vel per publicatam ad Iudicia
Octavalia generalia, et brevia, vel etiam Extraordinaria, uti praemissum
est, immediate vocati, vel aliter interessati in Diaeta, vel Octavis iam
constituti, in personis et rebus penes eos habitis, impediti fuerint:
qui vel per literas Regales ad Diaetam Regni, vel per publicatam ad Iudicia
Octavalia generalia, et brevia, vel etiam Extraordinaria, uti praemissum
est, immediate vocati, vel aliter interessati in Diaeta, vel Octavis iam
constituti, in personis et rebus penes eos habitis, impediti fuerint:
qui vel per literas Regales ad Diaetam Regni, vel per publicatam ad Iudicia
Octavalia generalia, et brevia, vel etiam Extraordinaria, uti praemissum
est, immediate vocati, vel aliter interessati in Diaeta, vel Octavis iam
constituti, in personis et rebus penes eos habitis, impediti fuerint:
praemissum
est, immediate vocati, vel aliter interessati in Diaeta, vel Octavis iam
constituti, in personis et rebus penes eos habitis, impediti fuerint:
de aliis, vel
bonis ipsorum.
Secundo: licet textus Decreti Tripartiti, citato loco 2. tit. 20.
communiter et indifferenter contineat, hanc Citationem, propter
verbalem dehonestationem, vel facti violentiam, fieri debere: nihilominus
tamen, proprie in Violatione Salvi conductus, solummodo facti
violentia, et non dicti dehonestatio, passim iam intelligi consuevit. Prouti
super hoc, anno 1610.
violatione Sedis Iudiciariae, id observari soleat.
Tertio: sive Citatio fiat statim, sub praedictis terminis, per Scribam
Curiae Regiae; sive postea elapso ipso, per testimonium Capituli, aut
Conventus alicuius; vel etiam per Magistrum Protonotarium: semper tamen
extra omnem seriem huiusmodi causae levantur, sicuti et aliae quae sub
Diaetis patrantur:
die respondere cogantur. Imo ibidem
statim in iis, olim iudicium fieri solebat: 6. Vlad. art. 12.
nedum ut ulterius longioribus cautelis Inhibitionis, et Repulsionis
tempus extrahant, et ad quatuor terminos, vel etiam plures causam prorogent.
Aliis vero Affirmantibus, illas omnino admitti debere: prouti et vidi de
facto, in causis Iurium Impignoratitiorum familiae Berényi, contra
Magnificum quondam Dominum Thomam Vizkeleti; et
ad quam Prorogatio dari
debet.
Ubi id etiam Notandum venit: quod si Reus, seu admonitus in huiusmodi causis
Iurium Impignoratitiorum, specifice responderit, se habere literas
Donationales, vel alias, super iis; et non dixerit in genere, Bonum Ius se
habere: tunc non datur illi terminus ad producendum, sed statim Donationem
ipsam producere debebit, ac iuxta eam Iudicium recipere. Ita iudicatum est
Varius sane, et incertus semper fuisse colligitur. Antiquitus enim, tam
Quinque casus, qui Maioris potentiae esse dicuntur, quam aliae universae
causae, Minoris potentiae nuncupatae, in terminis celebrationis Octavarum,
vel Brevium Iudiciorum, terminari consueverant. Quia tamen Nobiles minores,
per Magnates et potentes molestabantur: idcirco tempore VVladislai Regis,
Anno Domini 1498. statutum erat, ut summarie, et extra
omnes
per Regem examinarentur,
sive discuterentur, ubicunque Sua Maiestas constituta fuisset; depositis
querelis contra quoscunque per literas Praeceptorias Regiae Maiestatis,
mediantibus literis Exhibitoriis ad Capitulum, vel Conventum, sonantibus ad
certum terminum in eisdem literis, iuxta locorum distantiam praefigendum,
personaliter
ubicunque reperiri potuissent; aut de domibus
reperiri potuissent; aut de domibus habitationum suarum, ad
comparendum coram Sua Maiestate, sine ulteriori procrastinatione. Qui si
personaliter venissent, et se expurgare potuissent; bene quidem: alioquin si
non venissent, vel si venissent, et se expurgare non potuissent; observato
semper Iuris ordine, in sententia capitali, ac amissione cunctorum Iurium
suorum possessionariorum, rerumque et bonorum quorumlibet, condemnati
extitissent: 3.
se diiudicare, illa res, seu causa, propter quam alterum vult
citare, ex praemissa quarta Causarum distinctione, Quaest. 8. cap. 1.
ad quemnam Iudicem pertineat. Quo percepto, vadat ad eundem Iudicem,
vel Magistrum suum Protonotarium, et exponat illi totum causae meritum,
faciatque sibi dari superinde literas Citatorias, sive Evocatorias, ad
Capitulum, vel Conventum, in cuius processu talis citandus existit, et medio
quemnam Iudicem pertineat. Quo percepto, vadat ad eundem Iudicem,
vel Magistrum suum Protonotarium, et exponat illi totum causae meritum,
faciatque sibi dari superinde literas Citatorias, sive Evocatorias, ad
Capitulum, vel Conventum, in cuius processu talis citandus existit, et medio
testimonii eiusdem Capituli, vel Conventus, curet ipsum citari: ac deinde
reportata Citationis serie, extrahat exinde literas Relatorias, quas usque
ad terminum
et exponat illi totum causae meritum,
faciatque sibi dari superinde literas Citatorias, sive Evocatorias, ad
Capitulum, vel Conventum, in cuius processu talis citandus existit, et medio
testimonii eiusdem Capituli, vel Conventus, curet ipsum citari: ac deinde
reportata Citationis serie, extrahat exinde literas Relatorias, quas usque
ad terminum eorum Iudiciorum, ad quae citatus fuerit, apud se conservet
diligenter.
solent interpretari: quod Simplicium Evocatoriarum paria,
etiam post terminum evocationi praefixum, hoc est, diem Decimum quintum,
usque ad annualem revolutionem; sine Praeceptoriis quidem: ast post annuam
transactionem, vel ubi Actor, praesertim in Inhibitione, Originalia nondum
extraxerit: non nisi virtute Praeceptoriarum, extradari solent, ut et
stylus continet.
personaliter reperiri poterit: alioquin,
de domo habitationis, seu loco solitae
suae residentiae. Specialiter autem, nolens assumere pecuniam, et remittere
pignus, vel levare dotem, quartam, paraphernum, non personaliter, nec de sua
Curia (alioquin Actor, in homagio contra Evocatum convincetur) sed de Iure
possessionario, aut pignoratitiis, si habet; sin minus, etiam de Curia,
citatur,
Citationi locus dari solet, quia non per citantem, sed per citandum, ac
suos, factum est, quo minus per homines facta fuerit.
QUAESTIO UNDECIMA. / Ex quibus causis Citatio, vel Relatio eiusdem
condescendere potest?
Si debito modo non fuerit facta, non denotando scilicet Locum citati,
quemadmodum iam dictum est proxime, aut tempus, vel Personam, quando
videlicet, ubi,
QUAESTIO UNDECIMA. / Ex quibus causis Citatio, vel Relatio eiusdem
condescendere potest?
Si debito modo non fuerit facta, non denotando scilicet Locum citati,
quemadmodum iam dictum est proxime, aut tempus, vel Personam, quando
videlicet, ubi, et per quem citatus extiterit. Ubi Nota: quod haec Citatio,
sive Evocatio, solum per illos fieri solita est, qui sunt Nostri, et
pertinent ad nos, aut qui sunt sub iurisdictione nostra, uti
qui sunt Nostri, et
pertinent ad nos, aut qui sunt sub iurisdictione nostra, uti est familia
nostra, servitores, servitrices, coloni, et inquillini, aliique nobis
conviventes, per quos scilicet nobis talis Citatio innotescere, vel ad
notitiam nostram devenire potest. Alioqui per alienos, et nihil ad nos
pertinentes, modo praemisso, etiamsi fuerint, consanguinei, facta; nihil
valebit. Locus etiam ad id aptus esse debet: quia in Templo, vel alio sacro
innotescere, vel ad
notitiam nostram devenire potest. Alioqui per alienos, et nihil ad nos
pertinentes, modo praemisso, etiamsi fuerint, consanguinei, facta; nihil
valebit. Locus etiam ad id aptus esse debet: quia in Templo, vel alio sacro
loco, orationi sacro, aut concioni vacando, fieri non
admittitur. Veluti dum Eperiesini, in Ecclesia, quaedam Nobilis Foemina
citata fuerat; postea facta
QUAESTIO PRIMA. / Quid facere debebit Actor, adveniente termino Octavali?
Debet per eundam Magistrum Protonotarium, per quem et Citatorias fieri
curaverat; ad easdem Citatorias, et Relatorias earundem, vel alias etiam
quaslibet literas, quibus causae processus ultimus, seu status continetur,
Iudiciales conscribi, ac ex ipsis, ita Reum proclamari facere, ut ipsae
Iudiciales omnibus ostendantur:
vanidas, et nullius amplius usus esse, dicunt: plurimi tamen
distinguentes ipsas, in simplices Depulsorias Actoris, hoc est, Exceptivas,
et Dilatorias: ac deinde in Reales ad meritum actionis Responsionales,
affirmative, vel negative, aut saltem qualificative factas; ex eoque in
sententiam, vel ad celebrandam communem Inquisitionem, vel iuramentalem
despositionem, aut transmittendam Appellationem, et alias similes deductas,
sed literis (casu
ipsas, in simplices Depulsorias Actoris, hoc est, Exceptivas,
et Dilatorias: ac deinde in Reales ad meritum actionis Responsionales,
affirmative, vel negative, aut saltem qualificative factas; ex eoque in
sententiam, vel ad celebrandam communem Inquisitionem, vel iuramentalem
despositionem, aut transmittendam Appellationem, et alias similes deductas,
sed literis (casu quodam fortassis interveniente) comprehendi neglectas;
omissis illis
hoc est, Exceptivas,
et Dilatorias: ac deinde in Reales ad meritum actionis Responsionales,
affirmative, vel negative, aut saltem qualificative factas; ex eoque in
sententiam, vel ad celebrandam communem Inquisitionem, vel iuramentalem
despositionem, aut transmittendam Appellationem, et alias similes deductas,
sed literis (casu quodam fortassis interveniente) comprehendi neglectas;
omissis illis prioribus, has posteriores non putant
statuendorum occupationis, ad
communem exmissa fuerat: et tamen nullae Literae authenticae superinde
extiterant confectae, plus minus a viginti annis. Neque vero
(inquiunt) conveniret, toties illas repetere, vel allegatione
ipsarum tempus protrahere, aut quod semel iudicatum est, in dubium iterum
vocare, et fidem priori Iudici detrahere, cum per expressum, et nota sit
manus illius, et tenor ac series illarum incorrupta, et per
Ergo ordinarie huiusmodi
signaturae, semper in literarum forma, potius extrahendae sunt.
QUAESTIO TERTIA.
Semperne ab ultimo motore vel Actore, Condescensio causae in Iudicialibus, in
praesentem Actorem fieri debet?
Regulariter quidem, et de communiori recepta consuetudine, ita fieri debere,
modernorum Iuristarum opinio tenet. Verumenimvero, si etiam
quidem, et de communiori recepta consuetudine, ita fieri debere,
modernorum Iuristarum opinio tenet. Verumenimvero, si etiam aliquando a
primo Causae motore deducatur, per declarationem intermediorum motorum: id
nihil nocebit, vel iuvabit, quantum ad Iuris processum; sed tantum, quantum
ad quandam historicam narrationem, quae vel decoris gratia, vel indicandae
Genealogiae illius familiae ergo, repeti videtur, ad Similitudinem literarum
Fassionalium,
Verumenimvero, si etiam aliquando a
primo Causae motore deducatur, per declarationem intermediorum motorum: id
nihil nocebit, vel iuvabit, quantum ad Iuris processum; sed tantum, quantum
ad quandam historicam narrationem, quae vel decoris gratia, vel indicandae
Genealogiae illius familiae ergo, repeti videtur, ad Similitudinem literarum
Fassionalium, et Procuratoriarum, in quibus longa series genealogiae
saepenumero denotari solet. At intermissis
aliquando a
primo Causae motore deducatur, per declarationem intermediorum motorum: id
nihil nocebit, vel iuvabit, quantum ad Iuris processum; sed tantum, quantum
ad quandam historicam narrationem, quae vel decoris gratia, vel indicandae
Genealogiae illius familiae ergo, repeti videtur, ad Similitudinem literarum
Fassionalium, et Procuratoriarum, in quibus longa series genealogiae
saepenumero denotari solet. At intermissis
ergo, repeti videtur, ad Similitudinem literarum
Fassionalium, et Procuratoriarum, in quibus longa series genealogiae
saepenumero denotari solet. At intermissis
ultimo, vel etiam intermediantibus Actoribus, huiusmodi Condescensio causae,
nihil valet, et Iudiciales etiam ob id condescendere solent. Ita iudicatum
est in Tabula Suae Maiestatis Regia, in Octavis Eperiesiensibus in causa
Dominae
Ubi id etiam Notandum est: primo; quod Causae condescensio ex uno in alterum
in Iudicialibus, si antea facta fuit in proximiorem personam, et non
transivit in processum (eo quod medio tempore ex hac decesserit vita, vel
alias non erit interessata) potest fieri a primo motore causae, in alio
termino. Secundo: quod huiusmodi Condescensio causae, vel per obitum ac
decessum priorum motorum, via legitimae successionis, ad haeredes; vel per
personam, et non
transivit in processum (eo quod medio tempore ex hac decesserit vita, vel
alias non erit interessata) potest fieri a primo motore causae, in alio
termino. Secundo: quod huiusmodi Condescensio causae, vel per obitum ac
decessum priorum motorum, via legitimae successionis, ad haeredes; vel per
adeptionem bonorum, via emptionis, aut aliter, qualitercunque obtentionis,
etiam ad alienos fieri assolet.
vita, vel
alias non erit interessata) potest fieri a primo motore causae, in alio
termino. Secundo: quod huiusmodi Condescensio causae, vel per obitum ac
decessum priorum motorum, via legitimae successionis, ad haeredes; vel per
adeptionem bonorum, via emptionis, aut aliter, qualitercunque obtentionis,
etiam ad alienos fieri assolet.
QUAESTIO QUARTA.
processibus; in quibuscunque
insertae fuerint, tempore disputationis, ante omnia alia obiecta, et etiam
quorumlibet onerum depositionem, contra easdem excipere, allegare, et
disputare licet. Quia alias prius deposito onere, vel de aliis disputando,
arguetur Reus, in eas iam dudum consensisse; nec dabitur ipsi, ad id
ulterior regressus.
QUAESTIO SEPTIMA.
QUAESTIO OCTAVA.
Quotuplex est Proclamatio?
Triplex. Prima: Forensis; ut proxime dictum est, nemine omnino, vel
comparente, vel respondente. Secunda: quae tempore Proclamationis, ad
recipienda Paria, ob non comparitionem Rei, de, et prae foribus Sedis
Iudiciariae pronunciatur; et haec dicitur Proclamatio primae extradatae.
QUAESTIO OCTAVA.
Quotuplex est Proclamatio?
Triplex. Prima: Forensis; ut proxime dictum est, nemine omnino, vel
comparente, vel respondente. Secunda: quae tempore Proclamationis, ad
recipienda Paria, ob non comparitionem Rei, de, et prae foribus Sedis
Iudiciariae pronunciatur; et haec dicitur Proclamatio primae extradatae.
Tertia: quae fit post
recipienda Paria, ob non comparitionem Rei, de, et prae foribus Sedis
Iudiciariae pronunciatur; et haec dicitur Proclamatio primae extradatae.
Tertia: quae fit post Parium quidem in Iudicio receptionem, comparente Reo,
vel personaliter. Vel per Procuratorem saltem: sed postea ad respondendum
sese absentante, similiter de, et prae foribus Sedis Iudiciariae; et haec
dicitur Proclamatio secundae extradatae. Vel, ut alii dicunt. Prima, simplex
Paria, ob non comparitionem Rei, de, et prae foribus Sedis
Iudiciariae pronunciatur; et haec dicitur Proclamatio primae extradatae.
Tertia: quae fit post Parium quidem in Iudicio receptionem, comparente Reo,
vel personaliter. Vel per Procuratorem saltem: sed postea ad respondendum
sese absentante, similiter de, et prae foribus Sedis Iudiciariae; et haec
dicitur Proclamatio secundae extradatae. Vel, ut alii dicunt. Prima, simplex
proclamata. Secunda,
Iudicio receptionem, comparente Reo,
vel personaliter. Vel per Procuratorem saltem: sed postea ad respondendum
sese absentante, similiter de, et prae foribus Sedis Iudiciariae; et haec
dicitur Proclamatio secundae extradatae. Vel, ut alii dicunt. Prima, simplex
proclamata. Secunda, Ad non par, extradata. Tertia, Post par, ad nullam
responsionem, Adiudicata.
Ubi Nota: I. Quod sententia Primae Proclamationis, datur extra Sedem, per
QUAESTIO NONA.
Quomodo notatur Reus, si tempore Proclamationis non comparuerit?
Semper hac voce (Nemo) addito illi Adverbio numerali, Primo, Secundo,
vel Iterum, Tertio, et Quarto, in primis
Quatuor diebus. In aliis autem sequentibus, semper Tribus tantum diebus.
onere prohibere
valeant.
QUAESTIO UNDECIMA.
An, et cum quibus Oneribus, omnes tres inhibeantur postea pluribus diebus,
vel in processu?
Duae Priores, eodem die, sine onere: alioquin intra Decem dies, cum consueto
onere, et persolutione pretii Literarum, interim forsan conscriptarum,
Sententionalium (quia, ut vulgus Iuristarum iam loquitur,
Iuristarum iam loquitur, Pernoctarunt
apud Magistrum Protonotarium) sine Inhibitoriis destrui possunt.
Post Decem dies autem, Literatorie, hoc est, vigore literarum
Inhibitoriarum, per testimonium Capituli, vel Conventus, in cuius processu
scilicet Actor extiterit, vel saltem inventus fuerit, inhiberi consueverunt.
In quibus, licet Reus sententiam conscriptam ad se, recipit: nihilominus
tamen ad primordia regrediendo, Paria
Protonotarium) sine Inhibitoriis destrui possunt.
Post Decem dies autem, Literatorie, hoc est, vigore literarum
Inhibitoriarum, per testimonium Capituli, vel Conventus, in cuius processu
scilicet Actor extiterit, vel saltem inventus fuerit, inhiberi consueverunt.
In quibus, licet Reus sententiam conscriptam ad se, recipit: nihilominus
tamen ad primordia regrediendo, Paria Praesentium, et Iudicialium accipit.
Tertia autem, praemissis
5. Quaest. 1.
QUAESTIO DUODECIMA.
Quomodo Onera Sententiarum prohibitarum, virtute Inhibitoriarum, per
Capitulum, vel Conventum; vel resuscitatarum, et statim prohibitarum,
tempore Publicatae deponi consueverunt?
Harum quidem Resuscitatarum, et Prohibitarum, statim tempore Publicatae,
debent deponi, absque ulla temporis
1.
QUAESTIO DUODECIMA.
Quomodo Onera Sententiarum prohibitarum, virtute Inhibitoriarum, per
Capitulum, vel Conventum; vel resuscitatarum, et statim prohibitarum,
tempore Publicatae deponi consueverunt?
Harum quidem Resuscitatarum, et Prohibitarum, statim tempore Publicatae,
debent deponi, absque ulla temporis procrastinatione. Prohibitarum
Regia, Posonii, Anno 1612. Licet tamen opinione
multorum, ex eo, quod Inhibens, in literis suis Inhibitoriis, promptum se
offerat, et paratum ultro ad tale onus deponendum; statim illud deponere
deberet, vel eo magis quidem, quod in Inhibitione Novum Iudicium habeatur,
et illud in primis Octavis, ante alias omnes causas levari debeat: 1.
Vlad. art. 52.
Ubi Nota: quod Onus harum
Tres florenos constituit.
CAPUT QUARTUM. / De Parium Petitione, et Exceptionibus, ac ex his Causarum
Condescensione, vel Remoratione, aut etiam Destructione.
QUAESTIO PRIMA. / Quid est Parium Petitio?
Est Copiarum actionis, seu ut vulgus Iuristarum loquitur, Praesentium et
Relatoriae super reportata
communi Inquisitione, Iuramentali depositione; et Contradictione
statutionis, et aliae similes, ex quibus Iudiciales conficiuntur; et semper
hac clausula. Iudicialibus inferi consueta (Qui, vel quae iuxta
continentias, etc.) denotari debent.
QUAESTIO SECUNDA. / Omniumne productorum in Sede,
Praesentium et Iudicialium:
aliorum autem, si necesse foret, in hospitio apud Magistrum Protonotarium
videntur. Unde cautus esse debet Reus, ut sic petat Paria, et inspiciat
productas, quod amplius non sit sibi integrum, eadem vel petere, vel
inspicere.
Ubi Nota: Quod si unus ex Coincausam attractis mortuus fuerit, vel aliter
liti cesserit, ac ob id in ea quoque parte causa in alium superstitem
condescensa extiterit; solum
et Iudicialium:
aliorum autem, si necesse foret, in hospitio apud Magistrum Protonotarium
videntur. Unde cautus esse debet Reus, ut sic petat Paria, et inspiciat
productas, quod amplius non sit sibi integrum, eadem vel petere, vel
inspicere.
Ubi Nota: Quod si unus ex Coincausam attractis mortuus fuerit, vel aliter
liti cesserit, ac ob id in ea quoque parte causa in alium superstitem
condescensa extiterit; solum quidem, si
videntur. Unde cautus esse debet Reus, ut sic petat Paria, et inspiciat
productas, quod amplius non sit sibi integrum, eadem vel petere, vel
inspicere.
Ubi Nota: Quod si unus ex Coincausam attractis mortuus fuerit, vel aliter
liti cesserit, ac ob id in ea quoque parte causa in alium superstitem
condescensa extiterit; solum quidem, si voluerit, Par super condescensione
petere poterit, sed reliqui processus paria, ei non dabuntur, quia iam
ob id in ea quoque parte causa in alium superstitem
condescensa extiterit; solum quidem, si voluerit, Par super condescensione
petere poterit, sed reliqui processus paria, ei non dabuntur, quia iam simul
eadem, cum demortuo, vel aliter liti cedente Coincausam attracto,
extraxisset; et ideo bis, de Iure Regni dari, neque possunt, neque debent:
citato Articulo 56. anni 1550.
56. anni 1550.
QUAESTIO TERTIA. / Anne etiam Privilegiorum dari soleant Paria?
Minime: nisi fortassis in aliqua parte, qua tanquam vicinum, vel commetaneum,
aut etiam fratrem condivisionalem contingere dignoscuntur. Et similiter
neque Paria Parium dantur passim: ut si quis Transmissionem ex Paribus
revideri facere vellet, et pars appellans, Paria parium illius
Reus e contra?
Hoc nimirum, ut quibuscunque Literis, et literalibus instrumentis causalibus,
in asserenda sua Actione, contra Reum uti voluerit, in toto processu; omnium
Paribus, etiam Procuratoriarum, vel Plenipotentialium, aut Revisionalium,
ipsum admonere debet: ne postea in processu, petitione eorundem, terminum
frustra praetermittere cogatur, aut etiam ab Actione repellatur.
Reus vero, ut saltem effugere possit, non
ipsorum in Iudicio contradictorio, coram Iudice, tanta disparitas
apparuerit; potissimum si neque Iudex, negligentia suorum Scribarum, factum
excusaverit; qui tamen statim repetitis illis ad se, talem errorem
corrigere, vel defectum supplere consuevit. Quod et licet eidem facere, si
ex inadvertentia factum praetenditur:
possunt, ac solent, ubi
Pars per huiusmodi errorem se gravari posse cognoscens, in figura Iudicii,
antequam tales Literae ad examen Iudicum Regni ordinariorum pervenerint,
huiusmodi reformationem, per dictum Capitulum, vel Conventum fiendam,
petierit Stylus.
QUAESTIO SEPTIMA. / Quid tandem receptis Paribus Reus facere debebit?
debebit?
Debebit iam incipere se defendere. Ac Primo quidem, per aliquam Exceptionem,
ex aliquo defectu, loci, temporis, et personae, in ipsis repertam. Tum
extrinsecus adveniente inconveniente simili incompetentiae; vel omnino,
depellendo a se Actorem per Condescensionem causae; vel
quousque licebit prorogando tempus, aut tandem Causam destruendo, et ad
meritum ipsius respondendo.
per aliquam Exceptionem,
ex aliquo defectu, loci, temporis, et personae, in ipsis repertam. Tum
extrinsecus adveniente inconveniente simili incompetentiae; vel omnino,
depellendo a se Actorem per Condescensionem causae; vel
quousque licebit prorogando tempus, aut tandem Causam destruendo, et ad
meritum ipsius respondendo.
sui, facta
obiectio. Et communiter Duplex dici solet: alia Simplex tantum; propter quam
Causa condescendit solum. Et alia Peremptoria: quae Causam perimit, hoc est,
ita destruit et subvertit, ut amplius resuscitari nequeat. Vel etiam
Triplex: Condescensionis, Prorogationis, et Destructionis causae: ut videre
licebit in sequentibus.
QUAESTIO NONA. / Quae ergo potissimum in
solennitates, per quas
Citatio facta est, in praedictis omnibus punctis, diligenter considerandae
sunt, an scilicet tales fuerint, quales fieri debeant. Tandem, haec ipsa
puncta quoque videnda, an expresse in iis habeantur, vel vero omissum sit
aliquod. Postremo, licebit etiam illa inter se invicem conferre, an scilicet
sibi congruant, et sint conformia, vel a se dissentiant, ita ut in Actione
aliud dicatur, in commissione aliud committatur, vel
quales fieri debeant. Tandem, haec ipsa
puncta quoque videnda, an expresse in iis habeantur, vel vero omissum sit
aliquod. Postremo, licebit etiam illa inter se invicem conferre, an scilicet
sibi congruant, et sint conformia, vel a se dissentiant, ita ut in Actione
aliud dicatur, in commissione aliud committatur, vel nihil; et in Citationis
Relatione aliud referatur, propter quam difformitatem, sive disparitatem,
vel Citatio et eius Relatio, vel
vel vero omissum sit
aliquod. Postremo, licebit etiam illa inter se invicem conferre, an scilicet
sibi congruant, et sint conformia, vel a se dissentiant, ita ut in Actione
aliud dicatur, in commissione aliud committatur, vel nihil; et in Citationis
Relatione aliud referatur, propter quam difformitatem, sive disparitatem,
vel Citatio et eius Relatio, vel Commissio, vel autem Actio condescendi
debebit: vel si quid aliud reperire licebit, quod ad
sibi congruant, et sint conformia, vel a se dissentiant, ita ut in Actione
aliud dicatur, in commissione aliud committatur, vel nihil; et in Citationis
Relatione aliud referatur, propter quam difformitatem, sive disparitatem,
vel Citatio et eius Relatio, vel Commissio, vel autem Actio condescendi
debebit: vel si quid aliud reperire licebit, quod ad Condescensionem Causae
facere videbitur.
vel a se dissentiant, ita ut in Actione
aliud dicatur, in commissione aliud committatur, vel nihil; et in Citationis
Relatione aliud referatur, propter quam difformitatem, sive disparitatem,
vel Citatio et eius Relatio, vel Commissio, vel autem Actio condescendi
debebit: vel si quid aliud reperire licebit, quod ad Condescensionem Causae
facere videbitur.
QUAESTIO DECIMA.
dissentiant, ita ut in Actione
aliud dicatur, in commissione aliud committatur, vel nihil; et in Citationis
Relatione aliud referatur, propter quam difformitatem, sive disparitatem,
vel Citatio et eius Relatio, vel Commissio, vel autem Actio condescendi
debebit: vel si quid aliud reperire licebit, quod ad Condescensionem Causae
facere videbitur.
QUAESTIO DECIMA. / Quid est
dicatur, in commissione aliud committatur, vel nihil; et in Citationis
Relatione aliud referatur, propter quam difformitatem, sive disparitatem,
vel Citatio et eius Relatio, vel Commissio, vel autem Actio condescendi
debebit: vel si quid aliud reperire licebit, quod ad Condescensionem Causae
facere videbitur.
QUAESTIO DECIMA. / Quid est Condescensio Causae?
Est simplex
QUAESTIO DECIMA. / Quid est Condescensio Causae?
Est simplex solummodo in priorem statum Regressio, nihil plane alterutri
partium adiudicando, vel abiudicando. Licet viderim in quadam Causa
contrarium; quae ob huiusmodi absurdum fundamentum, in hodiernum usque diem,
finem sortiri non potest. Quod nulla ratione est admittendum. Quia Dato uno
absurdo, illico mille sequi
in duabus Iudiciariis, et tertia adversae (prae manibus
Iudiciariis relinquenda) partibus, ne propterea poenam indebitae Actionis
subeat: Ibidem. Et debet fieri in prima instantia, antequam
uberior Processus, vel Attestatio, aut Literarum de more Iudicii aliqua
comprobatio, sive Productio fiat:
totidem Florenos auri facientibus, in Curia: ast in Comitatu,
Tribus tantum florenis: Stylus. II. Quod huiusmodi Depositio
causae, post receptum prius aliquod onus, seu Birsagium, non venientiae
videlicet, vel Repulsionis, aut Revocationis procuratoriae responsionis in
eadem causa, postea fieri nequit, etiam ante latam et pronuntiatam
sententiam:
QUAESTIO DUODECIMA. / Ex quibus causis fieri solet praedicta Condescensio?
Ex Duabus praecipue: Prima; si Tempus, Locus, et Persona in tali causa non
fuerint bene specificata, vel prorsus omissa 2. tit. 26.
Secunda: ex Incompetentia Iudicis, Loci seu fori, et Termini, atque
etiam Actoris, passim. His addi potest dies Festus, qui et Decretalis
dicitur: Lib. 1. S. Ladislai Regis,
4. per totum: quam etiam Decretis
Regni, prohibentur; uti patuit ex proxime citato loco. II. Quod hoc Decretum
S. Ladislai, de aliis pluribus Festis etiam intelligi debet. Quae etsi in eo
non enumerentur, eo quod, vel posterius ab Ecclesia statuta sunt, vel vero
tunc pro talibus Decretalibus diebus, non fuerunt observata: tamen cum
postea usus. Non celebrationis Iudiciorum, in ea quoque derivatus sit, non
incommode per continuum et
Regni, prohibentur; uti patuit ex proxime citato loco. II. Quod hoc Decretum
S. Ladislai, de aliis pluribus Festis etiam intelligi debet. Quae etsi in eo
non enumerentur, eo quod, vel posterius ab Ecclesia statuta sunt, vel vero
tunc pro talibus Decretalibus diebus, non fuerunt observata: tamen cum
postea usus. Non celebrationis Iudiciorum, in ea quoque derivatus sit, non
incommode per continuum et realem usum huc referri possunt: 2.
QUAESTIO DECIMA TERTIA. / Quid est huiusmodi Incompetentia?
Est privatio, seu carentia legitimae Iurisdictionis, et autoritatis: propter
quam, vel Actor, ab actione; vel Iudex, ab adiudicatione; vel vero Tempus,
et Locus, in quibus
fieri debere quid praetendebitur, a prosecutione ipsius, amoventur.
QUAESTIO DECIMA TERTIA. / Quid est huiusmodi Incompetentia?
Est privatio, seu carentia legitimae Iurisdictionis, et autoritatis: propter
quam, vel Actor, ab actione; vel Iudex, ab adiudicatione; vel vero Tempus,
et Locus, in quibus
fieri debere quid praetendebitur, a prosecutione ipsius, amoventur.
QUAESTIO DECIMA TERTIA. / Quid est huiusmodi Incompetentia?
Est privatio, seu carentia legitimae Iurisdictionis, et autoritatis: propter
quam, vel Actor, ab actione; vel Iudex, ab adiudicatione; vel vero Tempus,
et Locus, in quibus
fieri debere quid praetendebitur, a prosecutione ipsius, amoventur.
tibi de omnibus,
suo loco, et tempore, singillatim disputare et excipere, si necesse foret.
QUAESTIO DECIMA SEXTA. / Potestne aliquando aliqua Depositio; vel variatio
aliquorum verborum fieri per Actorem in Actione, vel Iudicialibus suis?
Potest, ast non simpliciter, sed remanente perfecto orationis sensu, idque
cum
et excipere, si necesse foret.
QUAESTIO DECIMA SEXTA. / Potestne aliquando aliqua Depositio; vel variatio
aliquorum verborum fieri per Actorem in Actione, vel Iudicialibus suis?
Potest, ast non simpliciter, sed remanente perfecto orationis sensu, idque
cum onere. Et Paria quoque petenti Reo, Iudicialiter conceduntur. Verum, ubi
Potest, ast non simpliciter, sed remanente perfecto orationis sensu, idque
cum onere. Et Paria quoque petenti Reo, Iudicialiter conceduntur. Verum, ubi
simplex tantum alicuius in causam attracti fit Exmissio ex Actione, vel
Iudicialibus: ea simpliciter sine onere, et paribus concedi solet.
QUAESTIO DECIMA SEPTIMA. / Quibus vero Tempus Causae remorari vel
prorogari
in causam attracti fit Exmissio ex Actione, vel
Iudicialibus: ea simpliciter sine onere, et paribus concedi solet.
QUAESTIO DECIMA SEPTIMA. / Quibus vero Tempus Causae remorari vel
prorogari poterit?
Hisce: Partium non admonitione, ut iam praemissum est, Quaest. 4.
Annuali prorogatione Dominorum Praelatorum: 2. tit. 50.
Similiter Pupillorum, ad
Nec non viduarum,
passim, iam durante annuo luctus earundem tempore. Absentia eorum, quibus
publica Regni Constitutione, legitima Prorogatio admissa est: nimirum, qui
extra fines, et oras Regni, in castris, et in servitiis, vel in legationibus
Regiis, vel Regni fuerint; vel in bello, debito tempore, cum caeteris
proficiscentes, occupabuntur. Ex quibus tamen, si qui indebite huiusmodi
Prorogationibus usi fuerint, in Emenda linguae eo facto
iam durante annuo luctus earundem tempore. Absentia eorum, quibus
publica Regni Constitutione, legitima Prorogatio admissa est: nimirum, qui
extra fines, et oras Regni, in castris, et in servitiis, vel in legationibus
Regiis, vel Regni fuerint; vel in bello, debito tempore, cum caeteris
proficiscentes, occupabuntur. Ex quibus tamen, si qui indebite huiusmodi
Prorogationibus usi fuerint, in Emenda linguae eo facto convincentur:
2. Matth.
luctus earundem tempore. Absentia eorum, quibus
publica Regni Constitutione, legitima Prorogatio admissa est: nimirum, qui
extra fines, et oras Regni, in castris, et in servitiis, vel in legationibus
Regiis, vel Regni fuerint; vel in bello, debito tempore, cum caeteris
proficiscentes, occupabuntur. Ex quibus tamen, si qui indebite huiusmodi
Prorogationibus usi fuerint, in Emenda linguae eo facto convincentur:
2. Matth. art. 6. Et 1. Vlad.
quod omnes Causae, ex vi publicarum
Constitutionum Regni, juxta suas aetates, hoc est, antiquitatem, a prima die
Citationis sumendam, levari debent: art. 51. anni 1550. Et 4. Ulad.
art. 3. et non novae, vel recens motae, priores et antiquiores
praecedere. Serie autem; ut Causae vel unius generis, inter Causas alterius
generis confuse; vel etiam unius ejusdemque generis anticipative aliae ante
alias non leventur, sed omnes in
aetates, hoc est, antiquitatem, a prima die
Citationis sumendam, levari debent: art. 51. anni 1550. Et 4. Ulad.
art. 3. et non novae, vel recens motae, priores et antiquiores
praecedere. Serie autem; ut Causae vel unius generis, inter Causas alterius
generis confuse; vel etiam unius ejusdemque generis anticipative aliae ante
alias non leventur, sed omnes in sua propria serie et ordine, nullo
discrimine Iudicum, vel aliorum quorumvis
levari debent: art. 51. anni 1550. Et 4. Ulad.
art. 3. et non novae, vel recens motae, priores et antiquiores
praecedere. Serie autem; ut Causae vel unius generis, inter Causas alterius
generis confuse; vel etiam unius ejusdemque generis anticipative aliae ante
alias non leventur, sed omnes in sua propria serie et ordine, nullo
discrimine Iudicum, vel aliorum quorumvis habito: ac primo quidem majores,
postea minores; hoc est
autem; ut Causae vel unius generis, inter Causas alterius
generis confuse; vel etiam unius ejusdemque generis anticipative aliae ante
alias non leventur, sed omnes in sua propria serie et ordine, nullo
discrimine Iudicum, vel aliorum quorumvis habito: ac primo quidem majores,
postea minores; hoc est primo loco Causae, factum Bonorum concernentes,
(licet aliqui istum usum non admittant.) Secundo, Quinque Casuum. Et Tertio,
aliorum Actuum
duos annos incurrit:
duos annos incurrit:
QUAESTIO VIGESIMA. / Potestne aliquo remedio Praescriptio praecaveri?
Potest, vel Litis motione, vel etiam absque illa, per literas Prohibitorias
et Protestatorias, coram aliquibus personis authenticis, vel in locis
credibilibus rite et legitime factas, ac postea in Iudicio Contradictorio,
cum opus fuerit, productas. Siquidem et Litis motio, Triginta duorum annorum
spacium complectitur; et si interim prosecuta non
et diem praedictum prohibitionem facere debent: citato tit. 15. part.
3. Sic Ius quoque Ecclesiae, et Ius etiam Regium, tam in Bonis,
quam in Causarum similiter motionibus, ratione eorundem institutis, vel
instituendis, terminos suos sequuntur.
QUAESTIO VIGESIMA PRIMA. / An currat Praescriptio, in Bonis
Impignoratitiis, ac inter Fratres, vel in Metis
institutis, vel
instituendis, terminos suos sequuntur.
QUAESTIO VIGESIMA PRIMA. / An currat Praescriptio, in Bonis
Impignoratitiis, ac inter Fratres, vel in Metis quoque rectificandis, aut
etiam in Iuribus Dotaliciis, et Quartaliciis?
Quanquam VVerböczi,
in Metis quoque rectificandis, aut
etiam in Iuribus Dotaliciis, et Quartaliciis?
Quanquam VVerböczi,
autem
eadem ratio sit, secundum Dialecticos: verius existimandum puto, contra
neutrum admittendam esse. Quia sicut in talibus Bonis repetendis, ex parte
Dantis non praescribitur: ita et Recipiens eadem, etiam post binariam, vel
ternariam Praescriptionem, etsi Ius quoque Regium in iis impetratum
habuerit, eidem remittere debeat; non videtur, in quo praescribi possit
amplius contra ipsum. Nisi forte, vel in Pecunia, quam amittere, et Bona
ita et Recipiens eadem, etiam post binariam, vel
ternariam Praescriptionem, etsi Ius quoque Regium in iis impetratum
habuerit, eidem remittere debeat; non videtur, in quo praescribi possit
amplius contra ipsum. Nisi forte, vel in Pecunia, quam amittere, et Bona
danti gratis remittere deberet; vel in Literis Impignoratitiis prioribus,
quandoquidem iam inefficaces esse censentur, et aliae necessario petendae
videntur, ad continuandam ulteriorem
etsi Ius quoque Regium in iis impetratum
habuerit, eidem remittere debeat; non videtur, in quo praescribi possit
amplius contra ipsum. Nisi forte, vel in Pecunia, quam amittere, et Bona
danti gratis remittere deberet; vel in Literis Impignoratitiis prioribus,
quandoquidem iam inefficaces esse censentur, et aliae necessario petendae
videntur, ad continuandam ulteriorem Bonorum possessionem. Quod tamen
neutrum adhuc usitatum esse apparet.
Posonii. At Corporales, seu Integrae Possessiones, sub
inclusionibus, quarumcunque Literarum Metalium, annihilari et occupari non
possunt, quia tempore Condescensionis, non fuit reclamatum per eum, ad quem
talis Terra, vel Meta pertinebat. Et ideo, pro iis quoque certa particularis
meta, ex omnibus limitari debebit, virtute incursae iam Praescriptionis:
sanguinis, excludit Praescriptionem: ita
quoque unio Coniugalis vinculi, inter maritum et uxorem, 1. tit. 48.
arcet ipsam. Et si Uxor ipsa demortua extiterit: nihilominus tamen
liberi; si quos post se reliquerit, vel parentes, aut propinquiores ipsius,
huiusmodi Iura acquirere poterunt: 1. tit. 93. et 100.
Adulterae tamen, non Dotalitium, sed res Paraphernales solummodo,
recuperandi potestatem habebunt liberi, vel fratri:
reliquerit, vel parentes, aut propinquiores ipsius,
huiusmodi Iura acquirere poterunt: 1. tit. 93. et 100.
Adulterae tamen, non Dotalitium, sed res Paraphernales solummodo,
recuperandi potestatem habebunt liberi, vel fratri: 1. tit. 105.
Quia Iure natura Parentes liberis, et e contra Liberi Parentibus
acquirunt:
QUAESTIO VIGESIMA SECUNDA. / Quibus temporibus Praescriptio currere non
soleat?
Hisce: nempe, cum quis in Turcarum, Sarracenorum, Tartarorum, aut aliorum
infidelium captivitatem incideret, tum postea ex ea elapsus, vel etiam
aliter, ad propria veniens, poterit illa, nulla obstante Praescriptione,
Iuridico processu acquirere; quod, Secundum Civiles, Iure Postliminii dici
solet, quo cum qui ab hostibus captus erat, et in fines nostros
tantum; quod idem est, atque apud nos, Praescriptione non
obstante. Siquidem Ius huiusmodi illegitimi possessoris, adveniente
Proprietario haerede, rescinditur et cassatur, ac si necdum in talibus Bonis
praescripsisset. Vel, ut alii dicunt: Postliminium, est integra recuperatio
pristini status, in quo quis fuit, ante captivitatem perinde ac si medio
tempore, in hostium potestate non fuisset. Sic et Filius, ex pietate Patrem
in exilium secutus,
unde nostri hanc
opinionem desumpserint: nisi forte ex eo, quod Nobiles, hoc est, in Libero
statu existentes, nisi legitime citati et ordine Iudiciario convicti; in
personis, rebus, et bonis eorum, ad nullius clamorem; preces vel instantiam,
impediri debent; 7. tit. 9. Et 1. Vlad. art. 11. Et 12. aliisque
passim in locis. Vel etiam, ex Contrariorum consequentia; ut
sicut ipsi propria libertate spoliati, et in aliena potestate
legitime citati et ordine Iudiciario convicti; in
personis, rebus, et bonis eorum, ad nullius clamorem; preces vel instantiam,
impediri debent; 7. tit. 9. Et 1. Vlad. art. 11. Et 12. aliisque
passim in locis. Vel etiam, ex Contrariorum consequentia; ut
sicut ipsi propria libertate spoliati, et in aliena potestate constituti.
Contra neminem agere possint: ita vicissim, neque aliis contra eosdem
procedere permittitur; ex eoque nullae
consequentia; ut
sicut ipsi propria libertate spoliati, et in aliena potestate constituti.
Contra neminem agere possint: ita vicissim, neque aliis contra eosdem
procedere permittitur; ex eoque nullae actiones in eos cadere, vel contra
eos fieri interim possunt: sed illis, Iure Postliminii; his autem fictitio
quodam Iure suspensivo, et pendenti, donec vel eliberentur, vel Iuris ordine
convincantur, ex benignitate naturae succurri solet, quae ex se
neque aliis contra eosdem
procedere permittitur; ex eoque nullae actiones in eos cadere, vel contra
eos fieri interim possunt: sed illis, Iure Postliminii; his autem fictitio
quodam Iure suspensivo, et pendenti, donec vel eliberentur, vel Iuris ordine
convincantur, ex benignitate naturae succurri solet, quae ex se aliis
compati et indulgere consuevit; iuxta illud Terentianum, in Heautont.
Act. 1. Scena 1. Omnes homines
contra eosdem
procedere permittitur; ex eoque nullae actiones in eos cadere, vel contra
eos fieri interim possunt: sed illis, Iure Postliminii; his autem fictitio
quodam Iure suspensivo, et pendenti, donec vel eliberentur, vel Iuris ordine
convincantur, ex benignitate naturae succurri solet, quae ex se aliis
compati et indulgere consuevit; iuxta illud Terentianum, in Heautont.
Act. 1. Scena 1. Omnes homines sumus, et nihil humani
nostro reperire est; ideo aliunde Definitionem ipsorum mutuantes, declarare
debemus, quid sint.
Est igitur Iustus Titulus index, per quem indicatur, aliqua possidendi
legitima causa, sufficiens scilicet ad tale Dominium vel acquirendum, vel
retinendum, in re naturali, vel civili. Dictus a Tuendo: quod factum Autoris
tueatur. Cui additur Adiectivum (Iustus) quo indicatur,
possessorem talia Bona iuste, et cum veritate Iuris
est; ideo aliunde Definitionem ipsorum mutuantes, declarare
debemus, quid sint.
Est igitur Iustus Titulus index, per quem indicatur, aliqua possidendi
legitima causa, sufficiens scilicet ad tale Dominium vel acquirendum, vel
retinendum, in re naturali, vel civili. Dictus a Tuendo: quod factum Autoris
tueatur. Cui additur Adiectivum (Iustus) quo indicatur,
possessorem talia Bona iuste, et cum veritate Iuris possidere. Et tales sunt
debemus, quid sint.
Est igitur Iustus Titulus index, per quem indicatur, aliqua possidendi
legitima causa, sufficiens scilicet ad tale Dominium vel acquirendum, vel
retinendum, in re naturali, vel civili. Dictus a Tuendo: quod factum Autoris
tueatur. Cui additur Adiectivum (Iustus) quo indicatur,
possessorem talia Bona iuste, et cum veritate Iuris possidere. Et tales sunt
omnes modi; quibus rerum
civili. Dictus a Tuendo: quod factum Autoris
tueatur. Cui additur Adiectivum (Iustus) quo indicatur,
possessorem talia Bona iuste, et cum veritate Iuris possidere. Et tales sunt
omnes modi; quibus rerum Dominia, vel Iure Gentium, vel vero Civili
acquiruntur; quos nos iam, Leges et Iura Regni appellamus: supra,
quaest. 10. cap. 1.
Bona Fides vero, est syncera illaesaeque
Tuendo: quod factum Autoris
tueatur. Cui additur Adiectivum (Iustus) quo indicatur,
possessorem talia Bona iuste, et cum veritate Iuris possidere. Et tales sunt
omnes modi; quibus rerum Dominia, vel Iure Gentium, vel vero Civili
acquiruntur; quos nos iam, Leges et Iura Regni appellamus: supra,
quaest. 10. cap. 1.
Bona Fides vero, est syncera illaesaeque conscientia, unum quemque
et Iura Regni appellamus: supra,
quaest. 10. cap. 1.
Bona Fides vero, est syncera illaesaeque conscientia, unum quemque certo
excusans de ignorantia rei alienae, quam vel tradit alii, vel accipit ab
alio, aut aliter qualitercunque de praemisso iam Iure possidet; prouti et
Antiqui Iuris Regula dici solet: Bona Fides, tantundem possidendi praestat,
quantum veritas, quoties Lex impedimento non
appellamus: supra,
quaest. 10. cap. 1.
Bona Fides vero, est syncera illaesaeque conscientia, unum quemque certo
excusans de ignorantia rei alienae, quam vel tradit alii, vel accipit ab
alio, aut aliter qualitercunque de praemisso iam Iure possidet; prouti et
Antiqui Iuris Regula dici solet: Bona Fides, tantundem possidendi praestat,
quantum veritas, quoties Lex impedimento non est. Unde tunc
QUAESTIO VIGESIMA QUARTA. / Recense breviter et summarie, Quot species
Praescriptionis, seu certi temporis Iudiciarii, enumerari possunt?
Cum multa in certo tempore, vel a Lege Statuto, vel ab antiqua iam
Consuetudine observato, fieri, vel non fieri dicantur; non abs re fuerit,
hic aliquot Exempla istius temporis seu Praescriptionis annotare, ut quaeque
a quolibet statim cognosci, et
QUAESTIO VIGESIMA QUARTA. / Recense breviter et summarie, Quot species
Praescriptionis, seu certi temporis Iudiciarii, enumerari possunt?
Cum multa in certo tempore, vel a Lege Statuto, vel ab antiqua iam
Consuetudine observato, fieri, vel non fieri dicantur; non abs re fuerit,
hic aliquot Exempla istius temporis seu Praescriptionis annotare, ut quaeque
a quolibet statim cognosci, et intelligi possint. Sunt
QUARTA. / Recense breviter et summarie, Quot species
Praescriptionis, seu certi temporis Iudiciarii, enumerari possunt?
Cum multa in certo tempore, vel a Lege Statuto, vel ab antiqua iam
Consuetudine observato, fieri, vel non fieri dicantur; non abs re fuerit,
hic aliquot Exempla istius temporis seu Praescriptionis annotare, ut quaeque
a quolibet statim cognosci, et intelligi possint. Sunt igitur huius Temporis
seu Praescriptionis, quae
Praescriptionis, quae magis et quasi quotidie occurunt, Una et viginti
species. Quarum.
Prima, est Unius diei; quo revocamus Procuratoris responsionem, eodem die
sine onere: Quaest. 22. cap. 8. vel prohibemus Proclamationes
Iudicialium, prima, secunda, et etiam tertia die, primis quatuor diebus
absque onere: Quaest. 10. cap. 3.
Secunda, est Trium dierum; quando post
Tertia, est Octo dierum; quando vigore Literarum Prohibitionalium, octavo
die ante terminum prohibemus quempiam
a Iuramentali depositione, vel communi Inquisitione: Quaest. 14. cap.
5. vel quando Iudicia suspenduntur, per Maiorem Hebdomadam.
Quarta, est Decem dierum; intra quos Literae Sententionales, per
Nonvenientiam extradari
Prohibitionalium, octavo
die ante terminum prohibemus quempiam
a Iuramentali depositione, vel communi Inquisitione: Quaest. 14. cap.
5. vel quando Iudicia suspenduntur, per Maiorem Hebdomadam.
Quarta, est Decem dierum; intra quos Literae Sententionales, per
Nonvenientiam extradari non debent: quin imo, intra eosdem semper absque
Literis Inhibitoriis,
cum onere, art. 39. anni 1545.
Et Quaest. 10. cap. 3.
Quinta, est dierum Quindecim; ut dum quispiam legitime citatur, decimo
quinto die prius, ante terminum Iudiciorum, vel quando testes ex aliena
Provincia, Civitate, Comitatu, vel alio loco, coguntur ibi stare intra hos
dies, ubi producti sunt: quibus tandem elapsis, libere dimitti, et discedere
possunt. Quod communiter inter Negotiatores
cap. 3.
Quinta, est dierum Quindecim; ut dum quispiam legitime citatur, decimo
quinto die prius, ante terminum Iudiciorum, vel quando testes ex aliena
Provincia, Civitate, Comitatu, vel alio loco, coguntur ibi stare intra hos
dies, ubi producti sunt: quibus tandem elapsis, libere dimitti, et discedere
possunt. Quod communiter inter Negotiatores observari consuevit.
Sexta, est Quadraginta dierum, ut
1.
Septima, est Quinquaginta dierum; ut dum alibi, ex antiqua loci
consuetudine, Iudicia suspenduntur a Dominica invocavit, usque ad Dominicam
in Albis: 15. quaest. 4. Vel quando quispiam datus alicui in
Tutorem, vel Curatorem, tale onus subire noluerit; poterit intra hos dies
recusare, alias exactis ipsis non exauditur, Iure Civili.
Octava, est Sexaginta dierum: ut Literarum
Septima, est Quinquaginta dierum; ut dum alibi, ex antiqua loci
consuetudine, Iudicia suspenduntur a Dominica invocavit, usque ad Dominicam
in Albis: 15. quaest. 4. Vel quando quispiam datus alicui in
Tutorem, vel Curatorem, tale onus subire noluerit; poterit intra hos dies
recusare, alias exactis ipsis non exauditur, Iure Civili.
Octava, est Sexaginta dierum: ut Literarum Citatoriarum, Admonitoriarum,
Compulsoriarum ad faciendam
neque taliter etiam ad eos,
prima vota resumpturae, redire volunt; adeo iam coniugalis fides remissa
est, et sanctae continentiae vinculum atque meritum labefactari et dissolvi
coepit. Cum tamen neque propter longam absentiam, vel huiusmodi captivitatem
maritorum, aliis nubere; neque eosdem redeuntes aspernari, et refugere, sed
omnino ad eosdem redire, et relictis secundis, vel etiam tertiis, prioribus
cohabitare deberent, iuxta Canonicas sanctiones,
labefactari et dissolvi
coepit. Cum tamen neque propter longam absentiam, vel huiusmodi captivitatem
maritorum, aliis nubere; neque eosdem redeuntes aspernari, et refugere, sed
omnino ad eosdem redire, et relictis secundis, vel etiam tertiis, prioribus
cohabitare deberent, iuxta Canonicas sanctiones, 34. quaest. 1. et
2.
Duodecima, est annorum Duodecim: hoc est legitimae aetatis Pupillorum quibus
sibi in iis
acquirunt; uti hoc loco de Praescriptione agimus. Et haec Praescriptio non
solum ad substantiam praenotatorum Bonorum, seu Iurium possessionariorum
sese extendit, sed etiam ad Processus Causarum super iisdem, vel iam
motarum, vel etiam eo usque movendarum; quandocunque scilicet quispiam,
intra praedictos hoc Triginta duos annos, ratione eorum alicui litem
intentare, et contra ipsum causam movere voluerit, semper id ei de Iure et
acquirunt; uti hoc loco de Praescriptione agimus. Et haec Praescriptio non
solum ad substantiam praenotatorum Bonorum, seu Iurium possessionariorum
sese extendit, sed etiam ad Processus Causarum super iisdem, vel iam
motarum, vel etiam eo usque movendarum; quandocunque scilicet quispiam,
intra praedictos hoc Triginta duos annos, ratione eorum alicui litem
intentare, et contra ipsum causam movere voluerit, semper id ei de Iure et
Lege Regni facere
nona, est annorum Sexaginta; intra et citra quos, bene; sed non ultra
aut extra humanum seu vivum testimonium consistere potest: 1. tit. 74.
et 82.
Vigesima, est annorum Septuaginta, vel ultra Sexaginta annos: quibus, vocati
ad publicos Honores, Officia, et Dignitates, nec non etiam Tutelarum, et
Curationem corporales administrationes, propter senium et declinatis iam
aetatis imbecillitatem, ab iis
destruitur per Calumniam?
Sic videlicet; si quis allegaverit, et statim in continenti literali
documento probaverit, Actorem unam et eandem rem, duplici colore, seu via
acquirere, aut se iam superinde absolutum esse. Vel, si dixerit, Causam
semel ordine Iuris definitam, iterum per Actorem, absque gratia Principis,
et Novi Iudicii resuscitatam:
cap. 9. de Sententiis, in proprio loco.
QUAESTIO VIGESIMA SEXTA. / Licebitne aliquando post Allegationem
Praescriptionis, vel Calumniae, ad praedictam iam Condescensionem Causae
regredi?
Nunquam plane. Quia qui Praescriptionem, vel Calumniam allegavit, is directe
iam ad rem respondit. Atque ideo nisi probaverit illas intervenisse; de
QUAESTIO VIGESIMA SEXTA. / Licebitne aliquando post Allegationem
Praescriptionis, vel Calumniae, ad praedictam iam Condescensionem Causae
regredi?
Nunquam plane. Quia qui Praescriptionem, vel Calumniam allegavit, is directe
iam ad rem respondit. Atque ideo nisi probaverit illas intervenisse; de
plano, et de simplici, causa cadere consuevit, cum hae sint vere reales
responsiones, cur scilicet In causam-attractus
QUAESTIO VIGESIMA SEPTIMA. / Quid Cautela, Cautio, Caute, Cautus, Cavere,
et Cautum esse significant?
Cautela, seu Cautio, veniunt a verbo Caveo, vel cavo; quod idem significat,
ac provideo, prospicio, consulo, et diligentiam adhibeo. Inde Cautela, seu
Cautio, significat quandam providentiam, qua avertimus et vitamus aliquid,
ne nobis accidat. Et haec fit, Partim in
idem significat,
ac provideo, prospicio, consulo, et diligentiam adhibeo. Inde Cautela, seu
Cautio, significat quandam providentiam, qua avertimus et vitamus aliquid,
ne nobis accidat. Et haec fit, Partim in Literis; dum eas, vel ita arcte et
provide describimus, ut nihil damni nobis ex iis elici queat; vel etiam
Replicativis, sive Expositoriis clausulis, quas Superabundantes Cautelas
dicimus, ampliamus et declaramus, ut id, quod effectum iri
Cautela, seu
Cautio, significat quandam providentiam, qua avertimus et vitamus aliquid,
ne nobis accidat. Et haec fit, Partim in Literis; dum eas, vel ita arcte et
provide describimus, ut nihil damni nobis ex iis elici queat; vel etiam
Replicativis, sive Expositoriis clausulis, quas Superabundantes Cautelas
dicimus, ampliamus et declaramus, ut id, quod effectum iri volumus,
expressius intelligatur; unde quoque dici solet, Abundans Cautela non
ampliamus et declaramus, ut id, quod effectum iri volumus,
expressius intelligatur; unde quoque dici solet, Abundans Cautela non
nocet: Partim in Dictis, sive Verbis; ut dum Procuratores cavent
sibi, ne vel ipsi tale quippiam dicant, cuius ipsos poenitere possit; vel
etiam adversario admittant, quod ipsis, et principalibus eorum nocivum
foret. Ideoque in principio statim protestando, varie excipere soliti sunt.
Ex quo tandem
expressius intelligatur; unde quoque dici solet, Abundans Cautela non
nocet: Partim in Dictis, sive Verbis; ut dum Procuratores cavent
sibi, ne vel ipsi tale quippiam dicant, cuius ipsos poenitere possit; vel
etiam adversario admittant, quod ipsis, et principalibus eorum nocivum
foret. Ideoque in principio statim protestando, varie excipere soliti sunt.
Ex quo tandem huiusmodi Cautelae, seu Cautiones iam apud illos, pro
foret. Ideoque in principio statim protestando, varie excipere soliti sunt.
Ex quo tandem huiusmodi Cautelae, seu Cautiones iam apud illos, pro
Exceptionibus haberi consueverunt.
Cautum esse, vel Cavere, multipliciter sumi videtur. Nunc enim idem
significat, quod provisum et prospectum esse. Nunc pro eo, quod est, vel
statutum vel prohibitum esse: ut dum dicimus; Cautum est lege, ne
Nobiles Iuri sistantur;
Cautelae, seu Cautiones iam apud illos, pro
Exceptionibus haberi consueverunt.
Cautum esse, vel Cavere, multipliciter sumi videtur. Nunc enim idem
significat, quod provisum et prospectum esse. Nunc pro eo, quod est, vel
statutum vel prohibitum esse: ut dum dicimus; Cautum est lege, ne
Nobiles Iuri sistantur; 1. tit. 9. sed citentur; id est, statutum
et prohibitum est. Nunc demum pro eo, quod securum esse: ut dum alicui
illos, pro
Exceptionibus haberi consueverunt.
Cautum esse, vel Cavere, multipliciter sumi videtur. Nunc enim idem
significat, quod provisum et prospectum esse. Nunc pro eo, quod est, vel
statutum vel prohibitum esse: ut dum dicimus; Cautum est lege, ne
Nobiles Iuri sistantur; 1. tit. 9. sed citentur; id est, statutum
et prohibitum est. Nunc demum pro eo, quod securum esse: ut dum alicui
pignore, vel
vel prohibitum esse: ut dum dicimus; Cautum est lege, ne
Nobiles Iuri sistantur; 1. tit. 9. sed citentur; id est, statutum
et prohibitum est. Nunc demum pro eo, quod securum esse: ut dum alicui
pignore, vel fideiussione consultum facimus, dicimus; Caveo tibi
capite, pro eo, quod est capitis periculo, me tibi obligo. Sic,
Cavere, vel Cautum esse; fide, honore, humanitate, et aliis
ut dum alicui
pignore, vel fideiussione consultum facimus, dicimus; Caveo tibi
capite, pro eo, quod est capitis periculo, me tibi obligo. Sic,
Cavere, vel Cautum esse; fide, honore, humanitate, et aliis id genus
obligationibus, communiter iam dici assolet. Caute vero, et Cautus idem
significant, quod provide, et providus.
dictae sunt Depulsoriae et Dilatoriae, ac saltem pro
unaquaque Levata unam, cum prioris repetitione allegare, ut semper ex iis,
pro aliis etiam Levatis et Iuridicis remediis, potissimum autem reales,
Praescriptionis, Calumniae vel aliarum fortissimarum et invincibilium
rationum responsiones, post factam Repulsionem, quando reddendae Repulsionis
rationem dare, vel aliter etiam ad meritum Causae, respondere cogetur,
reservet; quibus omnino adnitatur
etiam Levatis et Iuridicis remediis, potissimum autem reales,
Praescriptionis, Calumniae vel aliarum fortissimarum et invincibilium
rationum responsiones, post factam Repulsionem, quando reddendae Repulsionis
rationem dare, vel aliter etiam ad meritum Causae, respondere cogetur,
reservet; quibus omnino adnitatur Actorem depellere, et sese ab impetitione
ipsius absolvere.
Lege, et antiqua iam
Consuetudine Regni ita exposcente, amputandae: art. 49. anni 1563. Et
2. tit. 83. ad finem Garrulitas etiam, et inanis verborum
profluentia, saepius priora per posteriora repetendo, vel in uno diutius
immorando, non minus quam illa suprema cum nausea semper repetita crambe,
fastidienda et repudianda; quae potius veritati tenebras offundit, et
simplicitati laqueos tendit, quam iustitiae lucem praefert.
termino dari soleret. Ac ob
id, ad tollendam huiusmodi vanam opinionem, cautum est, 6. Vlad. art.
14. quod huiusmodi Inhibitiones, etiam per Novum iudicium factae,
illis ne suffragentur, qui prius in Octavis, vel Brevibus Iudiciis
comparuerint. Veruntamen, si post factam Inhibitionem comparuerint; nulli
gravamini propterea subiacebunt. Ita deliberatum est Posonii, Anno
1612.
SECUNDA. / Quid est Inhibitio?
Est Iuridicum remedium, quo Sententia, ob Non venientiam Rei pro parte
Actoris comparentis, iuxta acquisitionem suam, per Iudicem ad executionem
extradata, medio testimonii Capituli, vel Conventus, in cuius processu Reus
existit, vel inveniri poterit, vigore Literarum Inhibitionalium Iudicis
ordinarii, ad dictum Capitulum. Vel Conventum datarum, inhibetur: art.
55. anni 1550. revocaturque
Iuridicum remedium, quo Sententia, ob Non venientiam Rei pro parte
Actoris comparentis, iuxta acquisitionem suam, per Iudicem ad executionem
extradata, medio testimonii Capituli, vel Conventus, in cuius processu Reus
existit, vel inveniri poterit, vigore Literarum Inhibitionalium Iudicis
ordinarii, ad dictum Capitulum. Vel Conventum datarum, inhibetur: art.
55. anni 1550. revocaturque ad eundem Iudicem, denuo discutienda,
virtute
acquisitionem suam, per Iudicem ad executionem
extradata, medio testimonii Capituli, vel Conventus, in cuius processu Reus
existit, vel inveniri poterit, vigore Literarum Inhibitionalium Iudicis
ordinarii, ad dictum Capitulum. Vel Conventum datarum, inhibetur: art.
55. anni 1550. revocaturque ad eundem Iudicem, denuo discutienda,
virtute Novi Iudicii Inhibitioni annexi: Stylus.
Ubi Nota: I. Quod
Imo etiam post peractam Executionem, in locis
credibilibus, dum adhuc Literae Relatoriae, superinde extra datae non
fuerint. Et ratio est, quia nondum plene finita est Executio, propter
arrestationem Relatoriarum in Capitulo vel Conventu; et quia vis Citationis,
exinde adhuc robur suum habet. Recens exemplum est, Spectabilis ac Magnifici
Domini Ladislai Pethe,
ratione cuiusdam Domus, in oppido
ratione cuiusdam Domus, in oppido Neuzidel ad stagnum Fertő in Capitulo
Posoniensi factae Inhibitionis. II. Quod haec Inhibitio: primo et
principaliter dirigitur ad Capitulum, vel Conventum, ut Testimonia sua ad
talem executionem peragendam, non transmittant: vel, si iam transmisissent,
eadem ab inde revocent, et secundario ac consequenter tandem, per testimonia
eorundem, Actor inhibetur ab
Neuzidel ad stagnum Fertő in Capitulo
Posoniensi factae Inhibitionis. II. Quod haec Inhibitio: primo et
principaliter dirigitur ad Capitulum, vel Conventum, ut Testimonia sua ad
talem executionem peragendam, non transmittant: vel, si iam transmisissent,
eadem ab inde revocent, et secundario ac consequenter tandem, per testimonia
eorundem, Actor inhibetur ab executione latae pro se sententiae; atque etiam
evocatur ad recipiendum Novum, causa in
revocent, et secundario ac consequenter tandem, per testimonia
eorundem, Actor inhibetur ab executione latae pro se sententiae; atque etiam
evocatur ad recipiendum Novum, causa in eadem, Iudicium, aliquando per idem
Capitulum vel Conventum; et aliquando per aliud, ac alium, in cuius nimirum
processu extiterit, in hunc modum allegando: Quod si Iuri consonaret,
et aequitati videretur, extunc idem Protestans, vos simul, et praefatam
conveniret,
eidem denuo respondere vellet, promptusque esset et paratus, Styl.
Et non ut Decius sentit, Non evocare, sed solum
Protestari, de facta Inhibitione, in Capitulo, vel
Conventu.
Regni, in facto Calumniae condemnatur,
Actorque causam suam obtentam habet, et Actione sua eo facto potiri debet:
Actor quoque dictae Sententiae, Paria petit; et dantur
eidem, de Iure et consuetudine Regni. Quia iam Sententia conscripta, non
illius est, sed In-causam-attracti. Et sic uterque ad primordia Causae
regreditur. Ubi autem (I) vel Inhibens, cum Inhibitione procedere nolit:
tunc (A) ex Paribus Inhibitionis, modo proxime praemisso, extractis,
procedere solet; ne scilicet
negligentia, vel omissione
autem (I) vel Inhibens, cum Inhibitione procedere nolit:
tunc (A) ex Paribus Inhibitionis, modo proxime praemisso, extractis,
procedere solet; ne scilicet
negligentia, vel omissione Inhibentis, Causa in longum protrahatur, et
alioquin (A) Causae bene fidens, damnum patiatur.
QUAESTIO QUINTA. / Postea quid agendum?
novam rationem dare oportebit.
Ubi Notandum: I. Quod cum fiat verbaliter eodem die statim, non solet fieri
virtute Literarum Prohibitoriarum alicuius Iudicis ordinarii: et ideo nullae
huiusmodi Literae super ea extant, vel inveniuntur in Stylo. II. De
praedicto exsolvendo Onere, variant inter se multi. Alii enim dicunt,
communiter exsolvendum semper Tribus florenis: et Alii, inter quos est
Decius, si Actor fuerit, cum Sex florenis; si
QUAESTIO SEPTIMA. / Potestne simpliciter, et absque ulla responsione fieri
Prohibita?
Non potest: sed semper necesse est aliquid respondere, dando aliquam rationem
vel prius dictam repetendo, vel novam aliquam potius subnectendo
responsionem; alioquin autem prior Convictio manebit: Ibidem.
Ubi Nota: I. Quod in Causis Capitalibus, seu Criminalibus, non est bonum
QUAESTIO SEPTIMA. / Potestne simpliciter, et absque ulla responsione fieri
Prohibita?
Non potest: sed semper necesse est aliquid respondere, dando aliquam rationem
vel prius dictam repetendo, vel novam aliquam potius subnectendo
responsionem; alioquin autem prior Convictio manebit: Ibidem.
Ubi Nota: I. Quod in Causis Capitalibus, seu Criminalibus, non est bonum
silere, ut
Francisco Desőfi. De quo vide
plura infra, Quaest. 31. cap. 9. II. Respondens ad Principalem
Actionem in Iudicio, etiamsi Prohibita usus fuerit, nihilominus tamen ad
Exceptionem dilatoriam, vel incompetentiae, postea non poterit regredi; sed
bene in Principali causa, omnino diversum quid a priori respondere valebit.
Et ideo dici solet: a Responsione reali, non dari regressum ad
Exceptiones.
congruere synceritati Octavali,
quae a diebus Iudiciariis excludit dies Festos. Atque ita Sex illi dies,
solum de diebus Iudiciariis intelligi deberent. Et ratio est, quia quae
conveniunt toti, debent convenire et partibus, vel, ut Civiles quoque
loquuntur,
Iudiciariis intelligatur necesse est.
QUAESTIO NONA. / Quare inventae sunt potissimum Prohibitae?
Ideo, ut vel absens interim Reus accurrat; vel etiam praesens respirium
sumat, seseque interim ad sequentem Levatam, melius responsurum praeparet;
aut Procuratorem quaerat, et informet de statu Causae; vel, ut iam facere
solent, tempus
necesse est.
QUAESTIO NONA. / Quare inventae sunt potissimum Prohibitae?
Ideo, ut vel absens interim Reus accurrat; vel etiam praesens respirium
sumat, seseque interim ad sequentem Levatam, melius responsurum praeparet;
aut Procuratorem quaerat, et informet de statu Causae; vel, ut iam facere
solent, tempus protrahat, quod fieri non deberet.
Prohibitae?
Ideo, ut vel absens interim Reus accurrat; vel etiam praesens respirium
sumat, seseque interim ad sequentem Levatam, melius responsurum praeparet;
aut Procuratorem quaerat, et informet de statu Causae; vel, ut iam facere
solent, tempus protrahat, quod fieri non deberet.
QUAESTIO DECIMA. / Quid fit tandem Sex illis ultimis diebus?
Omnes Causae
solent, tempus protrahat, quod fieri non deberet.
QUAESTIO DECIMA. / Quid fit tandem Sex illis ultimis diebus?
Omnes Causae indifferenter, in quibuscunque vel unica intercesserit
Prohibita, terminantur cum tanta severitate, ut vulgus Iuristarum, eosdem
Extremum Iudicium appellare consueverit, quod scilicet
amputatis omnibus cautelis, solum stricto Iure res in
Iuramentali depositione.
QUAESTIO DECIMA QUARTA. / Quid est Prohibitio?
Est iuridicum Remedium, cum Evocatione exinde fienda, quo una pars alteram,
vel etiam se ipsam, a Iuramentali depositione; aut tam se ipsam, quam
adversam partem, a Communi Inquisitione, ante Octavum diem, termini ad id
praefixi, vigore Literarum Prohibitionalium alicuius Iudicis ordinarii,
medio
depositione; aut tam se ipsam, quam
adversam partem, a Communi Inquisitione, ante Octavum diem, termini ad id
praefixi, vigore Literarum Prohibitionalium alicuius Iudicis ordinarii,
medio testimonii eiusdem Capituli, vel Conventus, in cuius processu
exstiterint, prohibet:
vel Conventus, in cuius processu
exstiterint, prohibet:
simulque evocat, ad
recipiendam Novam responsionem causa in eadem: Stylus. Se
quidem, ut Novam aliquam rationem subiungat, vel potius Iuramentum reiiciat,
aut tantum tempus protrahat: adversam autem partem, ut vel
Communem Attestationem, vel Iuramentalem depositionem, in solius personam
submittat. In Comitatibus etiam fit eodem modo ante Octavum diem; sed medio
Iudicis Nobilium:
Se
quidem, ut Novam aliquam rationem subiungat, vel potius Iuramentum reiiciat,
aut tantum tempus protrahat: adversam autem partem, ut vel
Communem Attestationem, vel Iuramentalem depositionem, in solius personam
submittat. In Comitatibus etiam fit eodem modo ante Octavum diem; sed medio
Iudicis Nobilium:
In Comitatibus etiam fit eodem modo ante Octavum diem; sed medio
Iudicis Nobilium:
eisdem prohibeat, et ad Decimum quintum diem, a die huiusmodi Ammonitionis,
ipsi ex hinc fiendae computando, causa in ipsa Novum Iudicium, novamque
Iuris revisionem, recepturam; simulque literas Adiudicatorias Iuramentales,
vel Attestatorias producturam, in Curiam Regiam evocet: Stylus.
Quod ipsum et Prohibens, de se ipso intelligat, necesse est.
Secundo: Et si in una et eadem causa, tam Inhibitio in sententia per
Nonvenit, quam
Communi
Inquisitione, magis per formam tantum, quam secundum rem Novi Iudicii, in
Stylo exarantur. Et tempore Discussionis quoque, non petitur ratio huiusmodi
Novi iudicii, sed Prohibitionis duntaxat a Iuramentali depositione, vel
communi inquisitione: Ideoque proprie Nova Iudicia dici non possunt. Tum,
Quod communis quoque usus et consuetudo, solam Inhibitionem, et nunquam
Prohibitionem, Novum dixerit et tenuerit Iudicium. Tum, Quod Stylus quoque
nunquam
Prohibitionem, Novum dixerit et tenuerit Iudicium. Tum, Quod Stylus quoque
vitiatus videri possit, ex eo, quod ut in Proverbio est, Ex uno
urceolo plures exire amphoras: sic ex una forma Novi iudicii, vel
Inhibitionis, plures literas super Prohibitione quoque solere fieri. Tum
vero etiam ex eo, Quod ex forma Styli Novi Iudicii universi nocivi defectus
et errores, in Causarum processibus emergentes, virtute Novi iudicii,
si indifferenter, uti Stylus continet, in omnibus
Literis Novi Iudicii exprimitur: quomodo ergo tot Nova iudicia, in una
eademque causa, etiam per modum Inhibitionis, et sub diversis terminis,
intercedere possint, vel admitti debeant, unusquisque pro sua prudentia
diiudicet oportet. Meo quidem tenui iudicio, in ista Prohibitione a
Iuramentali depositione, et Communi Inquisitione, omnino huiusmodi Novum
iudicium amovendum esset: sed
fuisset. Ac Verbum quoque illud
(Inhibet) in Titulo Articuli positum, magis improprie pro Verbo
(Prohibet) ex ignorantia illius, qui huiusmodi Titulos
Articulis praefixit quam ex serie Articuli, vel merito rei praepositum est.
Atque ita nihil mirum, si confusis earundem nominibus, idem Prohibitioni
convenire visum fuit, quod et Inhibitioni convenit; sicque indifferenter
utique Novum Stylus adiecerit. Vel forte iste
serie Articuli, vel merito rei praepositum est.
Atque ita nihil mirum, si confusis earundem nominibus, idem Prohibitioni
convenire visum fuit, quod et Inhibitioni convenit; sicque indifferenter
utique Novum Stylus adiecerit. Vel forte iste Articulus intelligi debet,
solum de tali casu, in quo nulla Inhibitio praecessit, vel admitti deberet.
Citatum autem Exemplum; etsi quippiam in contrarium faceret; potius
referendum videtur, ad Praeiudicium,
idem Prohibitioni
convenire visum fuit, quod et Inhibitioni convenit; sicque indifferenter
utique Novum Stylus adiecerit. Vel forte iste Articulus intelligi debet,
solum de tali casu, in quo nulla Inhibitio praecessit, vel admitti deberet.
Citatum autem Exemplum; etsi quippiam in contrarium faceret; potius
referendum videtur, ad Praeiudicium, secundo modo sumptum, infra
quaest. 13. cap. 10. Caetera vide infra,
8.
QUAESTIO DECIMA QUINTA. / Sed quomodo praedicta iam Tria haec: Inhibitio,
Prohibita, et Prohibitio, conveniunt inter se, vel potius differunt?
Quanquam videantur pro eodem sumi; unde etiam plures confuse ac indifferenter
iisdem utuntur; veluti et Quadripartitum continet, et Decius quoque in
suo Syntagmate scribit, de quibus vide
latam
iam, et ad exequendum extradatam sententiam, ne scilicet Actor pergat, sed
potius desistat; quod vulgo dicitur Tartoztatás, viszsza valo hivás.
Prohibitio, vero ad prohibendam Communem Inquisitionem; vel
Iuramentalem depositionem, ne videlicet ipsas facere incipiat; quod
vulgo dicitur, Tyltás. Et inter has quoque Prohibitio generalior
est, quam Inhibitio,
rei, seu passivam
significationem verbi sui (prohibetur) a quo
descendit, quam actum significat; ut sit sensus;
prohibita scilicet res, vel causa
aliqua, aut quippiam aliud. Ast si pro nomine Substantivo, uti et
debet in hoc proposito; (quia alias duo adiectiva, nullum faceret sensum)
accipiatur, pro eoque sumatur, quod vulgo Tilalom
admittitur?
Repulsio est Iuridicum remedium, quo, Pars in causa triumphans, per Alteram
partem in causa succumbentem, ab Executione, latae per Iudicem sententiae,
coram vicinis et commetaneis, evaginato gladio, vel alio quopiam, ad id apto
instrumento ostenso, et minaciter vibrato, violenter propellitur. Vel
Alteram
partem in causa succumbentem, ab Executione, latae per Iudicem sententiae,
coram vicinis et commetaneis, evaginato gladio, vel alio quopiam, ad id apto
instrumento ostenso, et minaciter vibrato, violenter propellitur. Vel
esse videtur Inhibitioni, quia illa, uti iam praemissum est, extra
dominium fit: Repulsio autem omnino de dominio fieri debet, si cum
violentia quadam: repellit Actorem a bonis suis, eorundemque
ingressu. Vel si etiam non repelleret, sed solum in Arcem, Caput
utpote bonorum litigiosorum non admitteret; nihilominus tamen pro
Repulsione reputaretur; quia sola non admissio, Repulsionem ipsam importat.
Quod idem est,
bifariam fit. I. Ad Iudiciariam sententiam ex sede
exmissam, et tunc non est necesse repellentem citare; sed sufficit
Executionem
impeditam esse. Unde et Iudex Capitulo vel Conventui mandat, ut seriem solum
huiusmodi Executionis, ut fuerit expedita, ad decimum quintum diem, ultimi
diei ipsius Executionis, legitime perdurando, sibi rescribat.
Stylus. Ex quo colligitur, Literas
ut fuerit expedita, ad decimum quintum diem, ultimi
diei ipsius Executionis, legitime perdurando, sibi rescribat.
Stylus. Ex quo colligitur, Literas Repulsionales, esse solum
Rescriptionales dicti Capituli, vel Conventus, super praetacta sententiae
executione. II. In causis divisionum; et tunc solum necessarium est, citare
Repellentem; quia cum adhuc nullus sit eius processus in sede, neque
impediri potuit eius Executio; atque ita
art. 12.
anni 1536.
utriusque sexus, Nobilium et
ignobilium, Spiritualiumque ac saecularium hominum, Comitatuum, quorum
partes voluerint in loco et termino, quos sibi accedente authoritate
Iudicis, elegerint, coram testimonio alicuius Capituli, vel Conventus, in
quorum processu extiterint, ac Regio, vel Palatinali hominibus, vigore
literarum Adiudicatoriarum attestatoriarum, certa declaratio; ac ex eodem
ac saecularium hominum, Comitatuum, quorum
partes voluerint in loco et termino, quos sibi accedente authoritate
Iudicis, elegerint, coram testimonio alicuius Capituli, vel Conventus, in
quorum processu extiterint, ac Regio, vel Palatinali hominibus, vigore
literarum Adiudicatoriarum attestatoriarum, certa declaratio; ac ex eodem
Capitulo, vel Conventu, virtute literarum superinde Relatoriarum, legitime
Conventus, in
quorum processu extiterint, ac Regio, vel Palatinali hominibus, vigore
literarum Adiudicatoriarum attestatoriarum, certa declaratio; ac ex eodem
Capitulo, vel Conventu, virtute literarum superinde Relatoriarum, legitime
emanatarum ad eundem Iudicem, reportatio. In casibus autem occupationem fit
praecise In facie Loci; nisi partes aliter convenerint.
10. Alioquin condescendit Executio.
QUAESTIO TERTIA.
Quae requisita ad Communem Inquisitionem ex praemissa eiusdem Definitione;
vel etiam Aliunde colligi possunt?
Haec Nimirum: quod quotiescunque huiusmodi Inquisitio fieri debebit, per
utramque partem, uno die celebretur, et non diversis pro alia atque alia
parte. Item testimonium Capituli vel
vel etiam Aliunde colligi possunt?
Haec Nimirum: quod quotiescunque huiusmodi Inquisitio fieri debebit, per
utramque partem, uno die celebretur, et non diversis pro alia atque alia
parte. Item testimonium Capituli vel Conventus, et Regii, vel Palatinales
homines, iidem pro qualibet parte, et non diversi fiant.
Item, quod singuli Testes, Singillatim iurare, et per praefata
colligi possunt?
Haec Nimirum: quod quotiescunque huiusmodi Inquisitio fieri debebit, per
utramque partem, uno die celebretur, et non diversis pro alia atque alia
parte. Item testimonium Capituli vel Conventus, et Regii, vel Palatinales
homines, iidem pro qualibet parte, et non diversi fiant.
Item, quod singuli Testes, Singillatim iurare, et per praefata
testimonia, ac Regios
Annorum 1608. 1609. et 1613.
QUAESTIO QUARTA.
Quare dicitur Communis, et quoties fieri admittitur?
Ideo, vel quia, cum fit per Partes, tunc pro Utraque simul, ac Semel in uno
Loco et Tempore, atque coram eodem educto Inquisitore, et non Diversis Locis
et Temporibus, nunc pro Una, et nunc pro Altera parte celebratur,
si
aliqua praeassumptam suam Inquisitionem tunc omiserit, amplius non datur
illi regressus, neque admittitur binario fieri numero, 2. tit. 31.
(nisi fortassis interdum Iudex sic deliberavit.) Vel
quia huiusmodi testium Inquisitio fit communiter per quoscunque Vicinos,
Commetaneos, et Comprovinciales, Nobiles, et Ignobiles, Spiritualesque ac
saeculares, utriusque sexus, Bonae tamen et honestae conditionis homines,
Tales, et Talia, Quales, et
Qualia hisce conditionibus esse deberent. Nomina autem ipsorum
duplici ratione literis Relatoriis inscribenda erunt. Primo, quoniam
attestationes duorum vel trium vicinorum, et commetaneorum, plus quam
viginti Nobilium comprovincialium, et Iudicio valent et ponderant, qui
longe verius meliusque, quam Nobiles comprovinciales, super meritis
super meritis Causae,
ac gestae rei serie, propter propinquitatem possunt esse certiores. Secundo,
ut testium nominibus, simul attestationibus declaratis, litigantium quilibet
Exceptiones pro se necessarias, aut de periurio, vel mala testificatione,
aut infamia, vel aetate contra eos, quos voluerit, et digne poterit, facere
et opponere queat, ne praesertim periurium, si quod commissum fuerit,
impunitum praetereat.
serie, propter propinquitatem possunt esse certiores. Secundo,
ut testium nominibus, simul attestationibus declaratis, litigantium quilibet
Exceptiones pro se necessarias, aut de periurio, vel mala testificatione,
aut infamia, vel aetate contra eos, quos voluerit, et digne poterit, facere
et opponere queat, ne praesertim periurium, si quod commissum fuerit,
impunitum praetereat.
testis, etiam ad formandam Inquisitionem
contra socium, de communi opinione: Nihilominus tamen hoc fallit in eo casu,
ubicunque veritas Ex Natura negotii, aliter haberi ac sciri
nequit; utpote in coniuratione, vel secreto tractatu, aliisve quae occulte
fieri solent; minimeque habet locum In crimine laesae
Maiestatis, quia tunc admittitur socius criminis, contra socium, ut
patebit infra quaest. 14. cap.
nomine multos inter se dissentire; putantes alios id a Patre,
alios a Parente, et alios ab Ablativo pari addita (R) litera
Euphoniae gratia derivari, ut sit sensus; Parricidium, quasi
Patricidium, vel Parenticidium aut
Parium caedes, prouti sunt supra nominatae Personae;
quibus, ex sententia Ciceronis etiam Patria, quae locum obtinet Parentum,
additur. Unde, communi isto vocabulo, ab ultima
Praesumptio?
Prouti huic instituto deservire videntur: Suspicio est, levis opinio contra
aliquem, de re aliqua; quasi per ipsum patrata, concepta ex Propriis
illius signis, Antecedentibus, Concomitantibus, vel autem
Consequentibus illam. Praeasumptio autem est fortissima opinio, similiter
contra aliquem, de re aliqua, Quasi per ipsum patrata concepta
ex praemissis circumstantiis, et fere proxima ad facti evidentiam
purgationem,
2. quaest. 4. Levis et temeraria, ut cum oritur ex levibus
indiciis; puta ex locutione levium personarum; et haec aliquando est
peccatum veniale aliquando etiam mortale, prout scilicet de re minus vel
magis praesumitur.
ex pluribus simul concurrentibus. Primo, si factum
contra ipsum, per unum testem probabitur, cum unus testis, ad plenam probam,
non sufficiat. Secundo, si minas ad tale factum patrandum dedisse
probabitur. Tertio, si vacillet vel varius fuerit, in dicto suo, super tali
facto. Quarto, si tam vilis persona fuerit, quod etiam alias iuramento suo,
non crederetur. Quinto, si propria eius confessio, de tali facto, per unum
testem, contra ipsum probabitur.
constanti sermone incusarit, et accusationem ingeminarit, idque ante mortem
solenni asseveratione testatum reliquerit, aut Iureiurando confirmaverit.
Octavo, si exardescente facto, fugam dederit, et inveniri non poterit, vel
aegre tandem. Ac aliis similibus, utpote si socius eiusdem criminis, contra
ipsum testimonium dederit, supra quaest. 5. aut ubi de facto
quidem Rei constitit, ut idem Reus morti iam adiudicatus, (veluti et
subsecuta, ac sic demum si quid confessus
fuerit, Iudicio subiici. Verum Hic Nota; diversas confessiones Reorum,
diversos etiam fines sortiri solere. Et (I) quidem, Confessionem factam
sponte in criminalibus absque tormentis, vel metu tormentorum, etiam nullis
indiciis praecedentibus, vel non data indiciorum copia, sufficere, sine
aliqua ratificatione, ad condemnandum confitentem. II. Confessionem
Verum Hic Nota; diversas confessiones Reorum,
diversos etiam fines sortiri solere. Et (I) quidem, Confessionem factam
sponte in criminalibus absque tormentis, vel metu tormentorum, etiam nullis
indiciis praecedentibus, vel non data indiciorum copia, sufficere, sine
aliqua ratificatione, ad condemnandum confitentem. II. Confessionem
factam per Reum in tormentis, Nullis, vel non legitimis
indiciis praecedentibus, vel non data indiciorum copia, sufficere, sine
aliqua ratificatione, ad condemnandum confitentem. II. Confessionem
factam per Reum in tormentis, Nullis, vel non legitimis
indiciis praecedentibus, non valere et reddi nullam, etiamsi millies
fuerit ratificata; nec ex ea sequi posse condemnationem illius;
Mynsing. obser. 23. cent. 5.
captis indiciis, sed
ex Novis necessario sumendis, iisque non remotis a facto, si
haberi possunt; alioquin ab huiusmodi torturae repetitione, Iudices omnes
cavere debent, sicut ab igne. Et si avidi inanis gloriae, vel ulciscendae
vindictae, contrarium fecerint, non modicum conscientiae suae
praeiudicabunt, et etiam in die Iudicii, rationem eius sunt reddituri procul
dubio, quia semel confessus in tormentis, nisi perseveraverit, vel
gloriae, vel ulciscendae
vindictae, contrarium fecerint, non modicum conscientiae suae
praeiudicabunt, et etiam in die Iudicii, rationem eius sunt reddituri procul
dubio, quia semel confessus in tormentis, nisi perseveraverit, vel novis
indiciis torturari poterit, condemnari per Iudicem nequit, ut proxime
dictum est; sed absolvi debet; Siquidem ut Ulpianus
scribit; neminem liceat ex suspicionibus condemnare,
aut Testimoniorum constare potest; et
neque hisce duobus, Coniecturali videlicet, et Quaestionum uti volumus?
Quanquam Innocentia cuiuslibet favorabilis, et legibus amica esse debeat; ne
tamen in nondum bene explorata re, vel Reus ita simpliciter absolvatur, vel
vero Iudex neglecti oficii redarguatur, maiusque exinde scandalum
suboriatur; assumitur adhuc Quartus quidam proprius, et iam ab
olim usurpatus Status, apud
et
neque hisce duobus, Coniecturali videlicet, et Quaestionum uti volumus?
Quanquam Innocentia cuiuslibet favorabilis, et legibus amica esse debeat; ne
tamen in nondum bene explorata re, vel Reus ita simpliciter absolvatur, vel
vero Iudex neglecti oficii redarguatur, maiusque exinde scandalum
suboriatur; assumitur adhuc Quartus quidam proprius, et iam ab
olim usurpatus Status, apud nullas quidem alias gentes cognitus
quem nos Iuramentalem vocamus Depositionem, per Coniuratores
certo numero ipsis (I) adiudicatos; sicque litigantes, aliquando, sua et
ultro; aliquando etiam Iudice ipsos ad id cogente, mediante huiusmodi
depositione eorum, vel causas proprias affere, vel alienas a se depellere
solent: uti inferius dicetur, ubi de Iuramentali depositione
tractabitur.
Depositionem, per Coniuratores
certo numero ipsis (I) adiudicatos; sicque litigantes, aliquando, sua et
ultro; aliquando etiam Iudice ipsos ad id cogente, mediante huiusmodi
depositione eorum, vel causas proprias affere, vel alienas a se depellere
solent: uti inferius dicetur, ubi de Iuramentali depositione
tractabitur.
QUAESTIO
QUAESTIO DECIMA.
Sed Utrum praestet hoc ita factitare, quam Reum sola sua in persona, torturae
subiicere?
Praestaret quidem longe, ut non unius tantum, vel alterius personae corpus;
sed innumerarum pene personarum corpora, variis subiicerentur quaestionibus
et torturis: quam vel unius, nedum quinquaginta, aut interdum plurium
animarum iactura fieret; quae facile ex incognita
persona, torturae
subiicere?
Praestaret quidem longe, ut non unius tantum, vel alterius personae corpus;
sed innumerarum pene personarum corpora, variis subiicerentur quaestionibus
et torturis: quam vel unius, nedum quinquaginta, aut interdum plurium
animarum iactura fieret; quae facile ex incognita plane
huiusmodi re, provenire solet; nisi a Maioribus nostris, accepta hac diu iam,
huiusmodi re, provenire solet; nisi a Maioribus nostris, accepta hac diu iam,
ac a primordio quidem Liberi regiminis nostri, usurpata consuetudine, et nos
quoque uti mallemus; donec vel omnino huiusmodi aliena oderimus iuramenta,
vel in melius, quod optandum est, emendaverimus.
QUAESTIO UNDECIMA.
Quid de Informatione, quam
re, provenire solet; nisi a Maioribus nostris, accepta hac diu iam,
ac a primordio quidem Liberi regiminis nostri, usurpata consuetudine, et nos
quoque uti mallemus; donec vel omnino huiusmodi aliena oderimus iuramenta,
vel in melius, quod optandum est, emendaverimus.
QUAESTIO UNDECIMA.
Quid de Informatione, quam Aliqui his annectunt sentiendum, et quid sit?
partium,
iuramentum imponi solet, his modis. I. Quod si Actor, pro parte sui
sufficientem reportabit comprobationem, In-causam-attractus autem per
omnia defecerit, vel etiamsi modicum quid probaverit: tunc (A) ad caput
ipsius (I) quinquagesimo
se iurabit. II. Si utraque pars, pari modo sufficienter
probabit: tunc Reo, iuxta vires et numerum literarum
iuxta vires, trium literarum Inquisitoriarum vigesimo
quinto duarum duodecimo et unicarum sexto se
sacramentum praestabit. IV. Si (A) in comprobatione sua, per omnia
defecerit, vel forsan Communem ipsam neque celebraverit: tunc (I)
simpliciter absolvetur. V. Si denique (I) aut Communem inquisitionem
omiserit, aut quidem celebrationem eius peregerit, sed nullum testimonium
pro se ex ea reportaverit:
confuse haec simul
coniunxisse, et praepostere tractasse, cum quinque priores modos iurandi,
aliis quatuor posterioribus postposuisse debebat. Et sic nihil mirum, si
praesens quoque ordo, ipsius dispositionem, et vel maxime quidem praemissam
iam communem Inquisitionem, tanquam consequens quid illius, sequatur.
De Iuramentali Depositione.
Depositione.
QUAESTIO DECIMA TERTIA. / Quid est Iuramentalis depositio?
Est in dubia aliqua causa, per Iudicem alterutri partium, vel sola sua in
persona, vel autem definito numero coniuratorum sibi similium, coram eodem
Iudice in eadem sede, aut extra sedem coram Regio, aut Palatinali hominibus,
et testimonio alicuius credibilis loci, in cuius processu
QUAESTIO DECIMA TERTIA. / Quid est Iuramentalis depositio?
Est in dubia aliqua causa, per Iudicem alterutri partium, vel sola sua in
persona, vel autem definito numero coniuratorum sibi similium, coram eodem
Iudice in eadem sede, aut extra sedem coram Regio, aut Palatinali hominibus,
et testimonio alicuius credibilis loci, in cuius processu extiterint,
praefixo eidem
et testimonio alicuius credibilis loci, in cuius processu extiterint,
praefixo eidem ad id certo loco et termino, vigore literarum
Adiudicatoriarum Iuramentalium, mediante iuramento, adiudicata certa eiusdem
causae, vel assertio, vel depulsio. Ubi Nota, I. Ipsam fieri solere
aliquando solis etiam partium in personis. II. Quod licet
in aliis quoque idem fieri videamus, tamen praecipue in titulo seu
superscriptione dictarum literarum
testimonio alicuius credibilis loci, in cuius processu extiterint,
praefixo eidem ad id certo loco et termino, vigore literarum
Adiudicatoriarum Iuramentalium, mediante iuramento, adiudicata certa eiusdem
causae, vel assertio, vel depulsio. Ubi Nota, I. Ipsam fieri solere
aliquando solis etiam partium in personis. II. Quod licet
in aliis quoque idem fieri videamus, tamen praecipue in titulo seu
superscriptione dictarum literarum Iuramentalium, soleat
in personis. II. Quod licet
in aliis quoque idem fieri videamus, tamen praecipue in titulo seu
superscriptione dictarum literarum Iuramentalium, soleat apponi haec vocula
(Memorialis) ex antiqua consuetudine; vel quod in tam
solita forma huiusmodi literae tunc adhuc extradari non solebant; vel quod
perfecta et ultima decisio litis, talibus literis, nondum exprimi
consueverat; prouti neque de praesenti solet, sed solummodo memoria
in titulo seu
superscriptione dictarum literarum Iuramentalium, soleat apponi haec vocula
(Memorialis) ex antiqua consuetudine; vel quod in tam
solita forma huiusmodi literae tunc adhuc extradari non solebant; vel quod
perfecta et ultima decisio litis, talibus literis, nondum exprimi
consueverat; prouti neque de praesenti solet, sed solummodo memoria rei
peragendae continebatur; unde recte (Memorialis) nuncupari
perfecta et ultima decisio litis, talibus literis, nondum exprimi
consueverat; prouti neque de praesenti solet, sed solummodo memoria rei
peragendae continebatur; unde recte (Memorialis) nuncupari
caeptae sunt, vel quod idem illud tunc fuerit, quod nunc (Super
eo) appellari solet.
causae, super quo iuramentum deponi
debet, hac clausula (Super eo) declarari consuevit. Styl.
Quod alias Iuramentum conceptis verbis dici solet, hoc est, dictatis
et praenotatis a deferente Iudice, vel adigente ad tale iuramentum. Est
autem Iuramentum Affirmatio vel Negatio, sacrae rei, quod Iurisiurandi
sacratione, sive religiosa affirmatione geritur. IV. Quod omissio huiusmodi
iuramenti, de communi Iuris Regula, et
eo) declarari consuevit. Styl.
Quod alias Iuramentum conceptis verbis dici solet, hoc est, dictatis
et praenotatis a deferente Iudice, vel adigente ad tale iuramentum. Est
autem Iuramentum Affirmatio vel Negatio, sacrae rei, quod Iurisiurandi
sacratione, sive religiosa affirmatione geritur. IV. Quod omissio huiusmodi
iuramenti, de communi Iuris Regula, et loquendi consuetudine, est amissio
causae.
contradictorio, unicas literas
Inquisitorias, contra Reum producebat: tunc duodecimo se: Si
binas vigesimo quinto se, Si autem tres, quinquagesimo
se iuramentum eidem Reo, adiudicabant. Vel ut iam viceversa per
modum sublevandi, dici solet: quod si tres literas Inquisitorias
Actor in iudicio producebat contra Reum, tunc reo quinquagesimo se,
si binas, vigesimo quinto se
saltem earundem, adauxit Iudici modum ad aggravandum In-causam-attracto
iuramentum. Alii item dicunt, fuisse diversas literas Compulsorias, a
diversis Iudicibus extractas, primo ad Comitatum, postea autem ad aliquod
Capitulum vel Conventum, quarum vigore iidem testes, iterato examinabantur,
et deinceps tertio ordine Evocatorias ad citandum Reum. Author vero operis
Tripartiti
quarum vigore iidem testes, iterato examinabantur,
et deinceps tertio ordine Evocatorias ad citandum Reum. Author vero operis
Tripartiti
esset pauperibus (I) ut se facile abiurarent: sed sic admitteretur
fortassis tanto maior occasio malis, ad perpetranda quaevis
maleficia.
Sexta, Ubi autem (I) se, vel quod idem est, totalem actionem
iuramento solius (A) submiserit, et neque hoc acceptaverit; tunc Reus
simpliciter absolvitur, nec potest (A) actionem suam, in ipsum (I) reiicere.
In quibus omnibus submissionibus
trahit observatur.
iam ex recepta consuetudine, prout in praemissis Nobilium
causis observari solet; quod ubi In-causam-attractus actionem Actoris
negaverit, et vel Caput, iuxta Regni consuetudinem
submiserit, vel actionem per Actorem doceri cupiverit; et
Actor neutrum acceptaverit, tunc Reus, defalcata media homagii parte, solum
cum
altera media sese expurgare astringitur. Et
altera media sese expurgare astringitur. Et non, ut citatus titulus
vigesimus septimus, Tertiae partis continet, quod dum post
negativam testimonio vicinorum, vel alio probabili documento se immunem et
innocentem declarare vellet, et hoc Actor non acceptaret; tunc demum modo
praemisso, abiurare deberet. In quibus omnibus, usus iam magis observari
solet, quam scripta forma.
coram Vicecomite depositi Iuramenti. 13. Iunii
Anno 1616.
QUAESTIO DECIMA OCTAVA.
Semperne directe Negative, vel etiam Affirmative, In-causam-attractus
respondere soleat; et quid contestatio litis?
Non semper; sed pro qualitate causae, interdum negat partem, et interdum
affirmat partem; et hoc modo dicitur Qualificare
respondere soleat; et quid contestatio litis?
Non semper; sed pro qualitate causae, interdum negat partem, et interdum
affirmat partem; et hoc modo dicitur Qualificare responsionem
suam, vel Qualificative respondere ad actionem; atque tunc
Iudex super hac qualificata sua responsione, iudicium fert, ut eam, prouti
et respondit, sic et probet, vel literali documento, vel autem humano
testimonio,
modo dicitur Qualificare responsionem
suam, vel Qualificative respondere ad actionem; atque tunc
Iudex super hac qualificata sua responsione, iudicium fert, ut eam, prouti
et respondit, sic et probet, vel literali documento, vel autem humano
testimonio, usque ad sexaginta annos, et non amplius, 1.
tit. 47. et 82. Ubi Nota, I. Quod hoc modo qualificative
respondens, duo facit;
responsionem
suam, vel Qualificative respondere ad actionem; atque tunc
Iudex super hac qualificata sua responsione, iudicium fert, ut eam, prouti
et respondit, sic et probet, vel literali documento, vel autem humano
testimonio, usque ad sexaginta annos, et non amplius, 1.
tit. 47. et 82. Ubi Nota, I. Quod hoc modo qualificative
respondens, duo facit; alterum videtur
fecerit,
rationem dare. Atque ideo nisi sufficiens ratio per ipsum data fuerit, ad
propriam iam confessionem condemnari poterit. Imo vero, cum nemo sibi satis,
vel Iudex, esse possit,
Signif. art. 8.
Imo vero ob omissam huiusmodi litis
contestationem, Iudicium redditur nullum, et sententia quoque exinde secuta
nulla, Mynsing. obs. 74. cent. 3. Atque ob id cogitur semper
(I) directius respondere, id est, vel affirmare vel negare actionem;
siquidem de omni re, est affirmatio, vel negatio, secundum Logicos;
De nulla tamen simul secundum omnes sui partes, sed seorsim, ut iam
patuit in responsione qualificative
ob omissam huiusmodi litis
contestationem, Iudicium redditur nullum, et sententia quoque exinde secuta
nulla, Mynsing. obs. 74. cent. 3. Atque ob id cogitur semper
(I) directius respondere, id est, vel affirmare vel negare actionem;
siquidem de omni re, est affirmatio, vel negatio, secundum Logicos;
De nulla tamen simul secundum omnes sui partes, sed seorsim, ut iam
patuit in responsione qualificative facta.
nullum, et sententia quoque exinde secuta
nulla, Mynsing. obs. 74. cent. 3. Atque ob id cogitur semper
(I) directius respondere, id est, vel affirmare vel negare actionem;
siquidem de omni re, est affirmatio, vel negatio, secundum Logicos;
De nulla tamen simul secundum omnes sui partes, sed seorsim, ut iam
patuit in responsione qualificative facta.
adurgente?
Equidem directe, et de Iure Regni non potest; cum fassio, sive responsio
propria in Iudicio contradictorio semel facta, alias retractari nequit.
passim, ubi
Regnum de aliquo talem constituit articulum, art. 22. Anni 1600.
IV. In deliberato homicidio,
quidem
probabile documentum poterit produci, reus sola sua in persona
iurabit. Verum in casu quo, potissimum ex personis contrahentibus,
tale mutuum vel debitum In-causam-attracta moreretur, et praesumeretur, de
uxore vel liberis suis, de ipso illis nihil constare, putant multi non tam
ipsis In-causam-attractis quam actori, qui
optime sciret, illud sibi adhuc deberi, et nondum esse exsolutum, iuramentum
contrahentibus personis, et non de succedentibus, intelligi videtur) quam
laesionem conscientiae praecavendam, et veritatem rei magis attendendam
necessario esse. De experimento autem restantis quantitatis in huiusmodi
debito, vel mutuo, si praesertim Actor sic voluerit, poterunt sibi invicem,
tantum solas suas in personas iuramentum deferre; neque ita volentibus, ulla
fiet iniuria, vel etiam legum destructio. Ubi Nota, quod mutuum dicatur Ex
De experimento autem restantis quantitatis in huiusmodi
debito, vel mutuo, si praesertim Actor sic voluerit, poterunt sibi invicem,
tantum solas suas in personas iuramentum deferre; neque ita volentibus, ulla
fiet iniuria, vel etiam legum destructio. Ubi Nota, quod mutuum dicatur Ex
Meo, et Tuo, quasi meum fiat tuum, et non e
contra. Ex quo, non parva vis naturae elucet, quae vult, non potius aliis
communicativos
ea lege datae, ut eadem ipsa quantitas
reddatur in genere, sed non in specie, ut decem floreni, non illa eadem
pecunia, sed in alia. Commodatum est, quod gratis datur ad certum tempus, et
usum tantum, et debet idem numero, vel etiam specie restitui; ut equus ad
usum unius diei concessus. Debitum vero, et ad haec, et ad alias
commutationes rerum generaliter refertur, quod scilicet cuivis quomodolibet,
ex propria concessione sua debetur. Ubi
diei concessus. Debitum vero, et ad haec, et ad alias
commutationes rerum generaliter refertur, quod scilicet cuivis quomodolibet,
ex propria concessione sua debetur. Ubi Notandum, quod veteres Romani, in
tali casu debiti, vel mutui, ubi scilicet nulla probatio esse potest, tale
ferebant iudicium: si enim partes pares erant, seu boni pariter, seu mali,
tum illi unde petebatur, hoc est Reo credebatur, ac secundum eum
iudicabatur, Ast si pares non
condemnabatur. Gellius lib. 14. cap. 2. Sicque ex sola virtutis
opinione, et vitii detestatione, absque
ulla iuramentali impositione, homines vel absolvebant, vel condemnabant.
QUAESTIO VIGESIMA TERTIA.
An AEque depositorio in facto depositi, sicut in factis mutui et debiti,
ipsis (I)
condemnabatur. Gellius lib. 14. cap. 2. Sicque ex sola virtutis
opinione, et vitii detestatione, absque
ulla iuramentali impositione, homines vel absolvebant, vel condemnabant.
QUAESTIO VIGESIMA TERTIA.
An AEque depositorio in facto depositi, sicut in factis mutui et debiti,
ipsis (I) solis suis in
Anno 1612. Ubi
Nota, Quod Depositum est omnis res, de cuius absoluto dominio, nihil
transfertur in recipientem, qui et depositarius dicitur, sed tantum fidelis
eius custodia ipsi demandatur; unde non licet illud mutare, vel in aliquem
usum suum convertere, aut simpliciter usum ex eo sibi facere. Pignus vero
dici solet, quod traditur Creditori, in securitatem rei creditae, donec quod
debetur, sit exsolutum. Et huius usus redundat aliquando in
Quomodo differunt Testis, Coniurator; Unde dicuntur, et quibus nominibus
appellantur?
Ita videlicet, quod Testis est, conscius illius rei, super qua
testimonium perhibet; sicque sciendo omnino et vel visu, vel auditu ipsam
percipiendo iurat. Ex quibus tamen simplici auditui, non tanta fides datur,
quanta visui.
Quomodo differunt Testis, Coniurator; Unde dicuntur, et quibus nominibus
appellantur?
Ita videlicet, quod Testis est, conscius illius rei, super qua
testimonium perhibet; sicque sciendo omnino et vel visu, vel auditu ipsam
percipiendo iurat. Ex quibus tamen simplici auditui, non tanta fides datur,
quanta visui.
sicque sciendo omnino et vel visu, vel auditu ipsam
percipiendo iurat. Ex quibus tamen simplici auditui, non tanta fides datur,
quanta visui.
antiquitus Superstes, quod
super statu causae adhibebatur; nunc Nominatus, quod quando
principalis intentionis suae probam praeassumit, illico testes nominare
consuevit, quibus probare velit; vel quod ex certitudine rei denominatae
venire soleat; coniurator autem quasi sorte occurrat. Et Maior
omni exceptione, quod superet omnem contra se obiectam exceptionem, ita ut,
a testando moveri non possit.
praesupponendo principalem suum iuste iurasse, ipse quoque super id
iurat, quod is iuste iuraverit. Quod tamen iuramentum, an verum sit et
iustum, soli Deo cognitum est. Nihilominus, tamen huiusmodi principalis,
mediante ipso, vel asserit suam causam, vel alienam a se depellit. Et
dicitur a Con: et Iuro, quasi simul cum Principali iuret.
Uterque autem appellari consuevit, de Iure admittendus, quod
scilicet ad coniurandum,
suum iuste iurasse, ipse quoque super id
iurat, quod is iuste iuraverit. Quod tamen iuramentum, an verum sit et
iustum, soli Deo cognitum est. Nihilominus, tamen huiusmodi principalis,
mediante ipso, vel asserit suam causam, vel alienam a se depellit. Et
dicitur a Con: et Iuro, quasi simul cum Principali iuret.
Uterque autem appellari consuevit, de Iure admittendus, quod
scilicet ad coniurandum, vel testandum, ius ipsos
vel asserit suam causam, vel alienam a se depellit. Et
dicitur a Con: et Iuro, quasi simul cum Principali iuret.
Uterque autem appellari consuevit, de Iure admittendus, quod
scilicet ad coniurandum, vel testandum, ius ipsos tanquam legitimos et
idoneos admittere soleat. Iure autem Canonico, dicitur
Compurgator, quasi simul cum Principali purget. 2.
quaest. 4.
possit?
Nequaquam; sed tantum unam personam, in una eademque causa suo iuramento
expurgare potest. Nam si hoc admitteretur, multa absurda sequerentur, ubi
plures malepatratores, sic de facili unius, vel paucorum coniuratorum,
iuramento se expurgare possent.
QUAESTIO VIGESIMA SEPTIMA.
Fiuntne exceptiones, velut vulgus Iuristarum loquitur Reiectiones, contra
huiusmodi Coniuratores vel etiam Testes?
Fiunt maxime duobus praecipue hisce modis. Primo si uti Nobiles
attestati fuerint, vel deposuerint; et tamen veri Nobiles non
extiterint. Ubi Nota, quod bene Nobilis, pro, et
Fiuntne exceptiones, velut vulgus Iuristarum loquitur Reiectiones, contra
huiusmodi Coniuratores vel etiam Testes?
Fiunt maxime duobus praecipue hisce modis. Primo si uti Nobiles
attestati fuerint, vel deposuerint; et tamen veri Nobiles non
extiterint. Ubi Nota, quod bene Nobilis, pro, et contra Ignobilem, non autem
e contra, iurat.
et tamen veri Nobiles non
extiterint. Ubi Nota, quod bene Nobilis, pro, et contra Ignobilem, non autem
e contra, iurat.
non autem
e contra, iurat.
ex laesione honoris, bonae famae, et
honestae conditionis sive existimationis, ad obeundam omnem honestam
functionem, totiusque vitae suae transigendam conditionem contracta, ex
certis quibusdam casibus, communi lege, vel consuetudine hominum, infamibus
factis. Quam quidam Duplicem ponunt. Aliam Iuris, quae et
Formalis dicitur, quaeve ordine iudiciario alicui illata
est. Et aliam Facti, sive
quaeve ordine iudiciario alicui illata
est. Et aliam Facti, sive Materialem, quae nondum iuris
processu pronunciata sit: licet ex merito facti, sive materia tali, non
immerito talis pronunciari possit: Vel, ut Canonistae
communiter definiunt. Infamia Iuris dicitur, quando est
secundum leges civiles, vel ipso Iure, vel mediante sententia Iudicis,
pronunciata. Infamia vero Facti dicitur, quando est
pronunciata sit: licet ex merito facti, sive materia tali, non
immerito talis pronunciari possit: Vel, ut Canonistae
communiter definiunt. Infamia Iuris dicitur, quando est
secundum leges civiles, vel ipso Iure, vel mediante sententia Iudicis,
pronunciata. Infamia vero Facti dicitur, quando est laesa fama, seu
aestimatio alicuius, propter factum tantum ab eo commissum apud bonos et
graves viros. Et statuunt esse
sit: licet ex merito facti, sive materia tali, non
immerito talis pronunciari possit: Vel, ut Canonistae
communiter definiunt. Infamia Iuris dicitur, quando est
secundum leges civiles, vel ipso Iure, vel mediante sententia Iudicis,
pronunciata. Infamia vero Facti dicitur, quando est laesa fama, seu
aestimatio alicuius, propter factum tantum ab eo commissum apud bonos et
graves viros. Et statuunt esse triplicem Facti,
graves viros. Et statuunt esse triplicem Facti, propter quam repelluntur a
dignitatibus, testimonio in causa criminali, legitima accusatione,
postulatione, promotione ad ordines, et testamento officioso: tollitur
autem, vel per contrarium factum, vel etiam dispositionem Principis: licet
apud nos, non nisi per propulsionem iuramento mediante, ut proxime sequitur.
Iuris Civilis, quae incurritur, vel per Iudicis ordinarii definitivam
sententiam,
esse triplicem Facti, propter quam repelluntur a
dignitatibus, testimonio in causa criminali, legitima accusatione,
postulatione, promotione ad ordines, et testamento officioso: tollitur
autem, vel per contrarium factum, vel etiam dispositionem Principis: licet
apud nos, non nisi per propulsionem iuramento mediante, ut proxime sequitur.
Iuris Civilis, quae incurritur, vel per Iudicis ordinarii definitivam
sententiam, in publico crimine
ordines, et testamento officioso: tollitur
autem, vel per contrarium factum, vel etiam dispositionem Principis: licet
apud nos, non nisi per propulsionem iuramento mediante, ut proxime sequitur.
Iuris Civilis, quae incurritur, vel per Iudicis ordinarii definitivam
sententiam, in publico crimine potissimum, licet aliquando etiam in privato,
ut homicidio, furto, et iniuria; vel ipso facto in casibus, in quibus Iure
cavetur; quod incurratur ipso facto.
iuramento mediante, ut proxime sequitur.
Iuris Civilis, quae incurritur, vel per Iudicis ordinarii definitivam
sententiam, in publico crimine potissimum, licet aliquando etiam in privato,
ut homicidio, furto, et iniuria; vel ipso facto in casibus, in quibus Iure
cavetur; quod incurratur ipso facto. Ut qui exercent improbum foenus,
exigentes usuram usurarum, et qui deprehenduntur in adulterio. Et haec non
propellitur, quia super legibus iam
qui deprehenduntur in adulterio. Et haec non
propellitur, quia super legibus iam dudum constitutis, et sententia per
Iudicem lata, est fundata; sed ex singulari
Principis vel Regis gratia, Imperatori non subiecti; alioquin solius ipsius
Imperatoris, aliquando relaxatur. Quod tamen Iure nostro, non videtur esse
usitatum. Iuris autem Canonici est eadem, cum proxime praecedenti; quia
omnes infames,
aliquando relaxatur. Quod tamen Iure nostro, non videtur esse
usitatum. Iuris autem Canonici est eadem, cum proxime praecedenti; quia
omnes infames, secundum leges, etiam secundum Canones sunt infames. Et haec
tollitur vel per Papam, vel per purgationem Canonicam, non quidem
simpliciter, sed quando quis vel non accusatur, vel convinci non potest, vel
probatio contra ipsum est semiplena, vel etiam aliis modis, quibus adhuc
aliqua suspicio
relaxatur. Quod tamen Iure nostro, non videtur esse
usitatum. Iuris autem Canonici est eadem, cum proxime praecedenti; quia
omnes infames, secundum leges, etiam secundum Canones sunt infames. Et haec
tollitur vel per Papam, vel per purgationem Canonicam, non quidem
simpliciter, sed quando quis vel non accusatur, vel convinci non potest, vel
probatio contra ipsum est semiplena, vel etiam aliis modis, quibus adhuc
aliqua suspicio remanet; et nec
autem Canonici est eadem, cum proxime praecedenti; quia
omnes infames, secundum leges, etiam secundum Canones sunt infames. Et haec
tollitur vel per Papam, vel per purgationem Canonicam, non quidem
simpliciter, sed quando quis vel non accusatur, vel convinci non potest, vel
probatio contra ipsum est semiplena, vel etiam aliis modis, quibus adhuc
aliqua suspicio remanet; et nec semper quidem etiam ab offerentibus est
recipienda; cum scilicet crimen
eadem, cum proxime praecedenti; quia
omnes infames, secundum leges, etiam secundum Canones sunt infames. Et haec
tollitur vel per Papam, vel per purgationem Canonicam, non quidem
simpliciter, sed quando quis vel non accusatur, vel convinci non potest, vel
probatio contra ipsum est semiplena, vel etiam aliis modis, quibus adhuc
aliqua suspicio remanet; et nec semper quidem etiam ab offerentibus est
recipienda; cum scilicet crimen notorium est, vel
quia
omnes infames, secundum leges, etiam secundum Canones sunt infames. Et haec
tollitur vel per Papam, vel per purgationem Canonicam, non quidem
simpliciter, sed quando quis vel non accusatur, vel convinci non potest, vel
probatio contra ipsum est semiplena, vel etiam aliis modis, quibus adhuc
aliqua suspicio remanet; et nec semper quidem etiam ab offerentibus est
recipienda; cum scilicet crimen notorium est, vel autem accusator adest,
etiam secundum Canones sunt infames. Et haec
tollitur vel per Papam, vel per purgationem Canonicam, non quidem
simpliciter, sed quando quis vel non accusatur, vel convinci non potest, vel
probatio contra ipsum est semiplena, vel etiam aliis modis, quibus adhuc
aliqua suspicio remanet; et nec semper quidem etiam ab offerentibus est
recipienda; cum scilicet crimen notorium est, vel autem accusator adest,
offerens probationem.
vel convinci non potest, vel
probatio contra ipsum est semiplena, vel etiam aliis modis, quibus adhuc
aliqua suspicio remanet; et nec semper quidem etiam ab offerentibus est
recipienda; cum scilicet crimen notorium est, vel autem accusator adest,
offerens probationem.
propellendam esse censent?
Quanquam Maiores nostri, super praemissa infamia, sine ulla plane huiusmodi
distinctione, ius suum ita strinxerint, ut simpliciter propellendam esse
arbitrati fuerint.
passim, ut Mynsing. lib. 4. Institut. tit. 18.
sentiunt. Quod videlicet talis Infamia facti, debet provenire, ex
communi locutione hominum bonorum et gravium, quales sunt homines bonae
famae, et gravis opinionis, vel etiam Antiqui et senes viri plures; non
autem ex procacitate paucorum vel etiam multarum levium personarum, aut
invidorum et malevolorum, qui ex affectu potius erga personam, quam ex
detestatione criminis, de hominibus male
videlicet talis Infamia facti, debet provenire, ex
communi locutione hominum bonorum et gravium, quales sunt homines bonae
famae, et gravis opinionis, vel etiam Antiqui et senes viri plures; non
autem ex procacitate paucorum vel etiam multarum levium personarum, aut
invidorum et malevolorum, qui ex affectu potius erga personam, quam ex
detestatione criminis, de hominibus male loquuntur. Ideoque huiusmodi
illorum locutio, susque deque ferenda est
cap. 6. secunda specie praesumptionis, dictum est, in qua nulla
condemnatio, sed saltem expurgatio necessaria ponitur. Ac sic Priori notatus
(si tamen contra ipsum statim et in continenti literali documento, vel
humano testimonio sufficientibus, probata fuerit) simpliciter reiici debet.
Alias autem reiectio non stabit, et obiiciens in emenda linguae
merito convincitur. Quanquam Iure Civili huiusmodi excipiens, non
QUAESTIO TRICESIMA.
Quomodo ergo propellenda Infamia?
Multi arguunt, quod cum Actor in homagio contra ipsum exceptum, vel reiectum
coniuratorem convincatur; omnino necessarium fore, illum quoque pleno
homagio, exceptionem contra se factam, propellere debere. Quod tamen videtur
non esse tenendum, iuxta titulum 36. secundae partis,
convincetur. Denique usus etiam, sic iam obtinuisse videtur, prouti et
Posonii, Anno 1612. iudicatum est. Canonistae vero numerum
Compurgatorum, boni Iudicis arbitrio relinquunt; secundum quod scilicet
Infamia, vel crimen, sunt magis, aut minus gravia. 2. quaest. 4. et
Sylvester part. 2. vocabulo Purgatio.
QUAESTIO TRICESIMA PRIMA.
Sed ex
Sexto, ex certis Criminalibus casibus inter Nobiles, 1. tit. 9.
de quo vide infra quaest. 24. ad finem cap. 9. Septimo,
ex spontanea obligatione, sub nota infamiae maternae, vel uxoriae, cum
Iudex iuxta eam inter partes iudicium pronunciaverit, quia haec ex vi
obligaminis robur suum trahit.
QUAESTIO SECUNDA.
Quid igitur est Oculata Revisio?
Est violenti occupatoris aliquorum Iurium possessionariorum, in dominio
eorundem existendi visibilis ostensio
aliquorum Iurium possessionariorum, in dominio
eorundem existendi visibilis ostensio
tit. 41.
cum ad oculum demonstret rem; illa non item. Secundo, quia si per hanc,
Oculatam Revisionem, Actor sufficienter probaverit suam intentionem, non est
necesse amplius, sicut in illa, post reportatam seriem, iuramentum ipsi, vel
In-causam-attracto imponere; sed mox et indilate sententia Capitalis, vel
emendae Capitis, contra illum pronunciatur, executionique demandatur. Si
tamen Actor, in probatione sua defecerit, etiam in hac, sicut in Communi
Oculatam Revisionem, Actor sufficienter probaverit suam intentionem, non est
necesse amplius, sicut in illa, post reportatam seriem, iuramentum ipsi, vel
In-causam-attracto imponere; sed mox et indilate sententia Capitalis, vel
emendae Capitis, contra illum pronunciatur, executionique demandatur. Si
tamen Actor, in probatione sua defecerit, etiam in hac, sicut in Communi
inquisitione, ut Reo sacramentum praestandum imponatur, necesse erit. Ubi
QUAESTIO SEXTA.
Quae poena si quis Communem Inquisitionem, et Oculatam Revisionem turbaverit?
Est Poena Maioris Potentiae; ita tamen si
hostiliter, vel aliquo evidenti modo turbaret, ut celebrari
nequirent.
QUAESTIO SEPTIMA. / Quid est Collateralis Attestatio?
Est incertae alicuius rei, priusquam in Iudicium venerit, pro exponentis
tantum informatione et utilitate, medio Regii vel Palatinalis hominis, et
alicuius credibilis loci testimonii, in cuius processu extiterit, vigore
literarum Praeceptoriarum Compulsoriarum, alicuius ordinarii Iudicis, sub
onere sedecim marcarum in loco et termino, per
quidem saecularium corporali, Spiritualium autem ad
conscientiae puritatem, necessaria exploratio. Ubi Nota, exponentem locum
assignare solere, ubi scilicet singulorum testium residentias ostenderit,
uti paulo post dicetur, vel alias ipsos demonstraverit.
QUAESTIO OCTAVA.
Quare dicitur Collateralis?
Ex eo, quod penes illam, vel quasi ad latus illius, posteaquam ex
uti paulo post dicetur, vel alias ipsos demonstraverit.
QUAESTIO OCTAVA.
Quare dicitur Collateralis?
Ex eo, quod penes illam, vel quasi ad latus illius, posteaquam ex serie
ipsius sit informatus de re exponens, procedere soleat. Dicta a con
et latus, quasi simul cum latere, dicas.
QUAESTIO NONA.
Cur inventa est?
Ideo, ut exponens de re aliqua dubia, ex ipsa priusquam agere incipiat, bene
informetur, ac sic demum quod suae intentionis est, agat securius; vel ut
testium attestationes, etiam ipsis demortuis, cum necesse foret, in iudicio
contradictorio, robur suum habeant.
QUAESTIO DECIMA.
robur suum habeant.
QUAESTIO DECIMA.
Quomodo tamen cum demortuorum testium attestationibus procedendum?
Sic, ut cum Exponenti, pro, vel contra, proba adiudicata fuerit, atque ideo
ad communem celebrandam in partibus attestationem exmittetur, praeassumetque
prioribus etiam attestationibus se uti velle, tunc demortuorum quoque
testium fassionibus se usurum,
eosdem vere mortuos esse,
comprobet: Enchir. Fol. 16.
QUAESTIO UNDECIMA.
Quid de Vivis adhuc Testibus sentiendum, vel an sola haec attestatio, in
iudicio Contradictorio valeat?
Non utique, sed necessarium erit per Exponentem, omnes huiusmodi vivos
testes, in praesentiam Iudicis, adducere; et personaliter iterum priores
illuc vento impellitur, neutrobi stabilis manet.
QUAESTIO DECIMA TERTIA.
Super quo debent Testes examinari?
Super omni re, seu negotio, quam vel quod Exponens inquirendam, vel
inquirendum voluerit, consignatis super iis certis articulis
interrogatoriis, ipsi homini Regio, vel Palatinali, ac testimonio Capituli,
vel Conventus, dandis.
stabilis manet.
QUAESTIO DECIMA TERTIA.
Super quo debent Testes examinari?
Super omni re, seu negotio, quam vel quod Exponens inquirendam, vel
inquirendum voluerit, consignatis super iis certis articulis
interrogatoriis, ipsi homini Regio, vel Palatinali, ac testimonio Capituli,
vel Conventus, dandis.
Super quo debent Testes examinari?
Super omni re, seu negotio, quam vel quod Exponens inquirendam, vel
inquirendum voluerit, consignatis super iis certis articulis
interrogatoriis, ipsi homini Regio, vel Palatinali, ac testimonio Capituli,
vel Conventus, dandis.
QUAESTIO DECIMA QUARTA.
Suntne isti articuli semper, et de necesse Relatoriis in
Super omni re, seu negotio, quam vel quod Exponens inquirendam, vel
inquirendum voluerit, consignatis super iis certis articulis
interrogatoriis, ipsi homini Regio, vel Palatinali, ac testimonio Capituli,
vel Conventus, dandis.
QUAESTIO DECIMA QUARTA.
Suntne isti articuli semper, et de necesse Relatoriis in specie inserendi, et
an extra illos liceat
dandis.
QUAESTIO DECIMA QUARTA.
Suntne isti articuli semper, et de necesse Relatoriis in specie inserendi, et
an extra illos liceat aliquid plus, vel diversum, aut contrarium annectere?
Non equidem, imo vero aliquando Exponens utilius fore iudicans, ne adversa
pars statim resciat, super quo
huiusmodi
celebrari fecerit, studio non sinit illos talibus
literis Relatoriis inseri, siquidem soepe etiam odiosa continere soleant, et
neque id Iudex in Compulsoriis praecipiat, sed solummodo declaret, super
quo, per Exponentem, vel hominem suum interrogati fuerint. Styl.
Unde neque aliud quoque quippiam extra illos diversum vel contrarium:
(etiamsi forte testis huiusmodi quid per occasionem fateretur) contestatis
ad interrogata, adscribi
continere soleant, et
neque id Iudex in Compulsoriis praecipiat, sed solummodo declaret, super
quo, per Exponentem, vel hominem suum interrogati fuerint. Styl.
Unde neque aliud quoque quippiam extra illos diversum vel contrarium:
(etiamsi forte testis huiusmodi quid per occasionem fateretur) contestatis
ad interrogata, adscribi debet; sed solummodo ea, super quibus interrogati
fuerint; prouti et Iudex praecipit. Nam si hoc admitteretur,
certus aliquis locus praefigendus, in quo celebrari debeat; et quid de
externis personis ratione Attestationis sentiendum?
Non, quia singulos testes Iudex committit accedendos. Ideoque quisque eorum
domi suae requirendus; vel per occasionem ubi personaliter reperiri poterit
interrogandus, dummodo in eodem Comitatu repertus fuerit, qui in literis
Compulsoriis est annotatus; specificarique debebit in Relatoriis, quod talis
locus, in quo repertus
QUAESTIO DECIMA SEPTIMA.
Sed si attestari noluerint, per quem, et quomodo praedicta poena, exigi
debeat?
Per Comitem, vel Vice-comitem (ac Iudicem Nobilium etiam de facto
Styl.) illius Comitatus, in quo talis attestari, nolens,
Nobilis vel ignobilis existens, residentiam habuerit, vel si nullam certam
residentiam habuerit, in quo
per quem, et quomodo praedicta poena, exigi
debeat?
Per Comitem, vel Vice-comitem (ac Iudicem Nobilium etiam de facto
Styl.) illius Comitatus, in quo talis attestari, nolens,
Nobilis vel ignobilis existens, residentiam habuerit, vel si nullam certam
residentiam habuerit, in quo deprehendi poterit, vigore literarum
Praeceptoriarum birsagialium (et non iam adiudicatoriam, ut titulus
debeat?
Per Comitem, vel Vice-comitem (ac Iudicem Nobilium etiam de facto
Styl.) illius Comitatus, in quo talis attestari, nolens,
Nobilis vel ignobilis existens, residentiam habuerit, vel si nullam certam
residentiam habuerit, in quo deprehendi poterit, vigore literarum
Praeceptoriarum birsagialium (et non iam adiudicatoriam, ut titulus
habuerit, in quo deprehendi poterit, vigore literarum
Praeceptoriarum birsagialium (et non iam adiudicatoriam, ut titulus
vel etiam alio, ad Comitatum (licet
Vice-comiti tantum intitulatae reperiantur,
ad Comitatum (licet
Vice-comiti tantum intitulatae reperiantur,
et non amplius valet.
Est alicuius, vel aliquorum, in causam alienam, a tertia, saepe etiam a quarta parte,
probata prius Genealogia, ad Actorem et impensa ipsi satisfactione, de
hactenus factis expensis, ante latam et definitivam sententiam, insitio vel
immixtio,
hactenus factis expensis, ante latam et definitivam sententiam, insitio vel
immixtio,
et 82. et 2. tit. 36.
QUAESTIO VIGESIMA TERTIA.
In quibus causis admittitur Ingessio?
Solum in causa super haereditate, et perpetuitate Iurium possessionariorum
mota; non autem ratione Impignorationis, vel Occupationis aliquorum bonorum,
QUAESTIO SECUNDA. / Quid est Appellatio?
Est causae post convictionem statim, per partem in ea succumbentem, a
praesentia et Iudicio Iudicis pedanei, vel inferioris, cum honestate,
honore, et reverentia (addo etiam modestia) maturioris revisionis gratia, ad
superiorem et ordinarium suum Iudicem, in Curiam Regiam, provocatio; et per
literas Adiudicatorias transmissionales,
Matt. art. 54. et 3. tit. 35.
Quemadmodum olim quoque dicebatur; Rem ad Iudices graviores;
exercitatioresque reiicere, dum vel pedanei Iudices, tales
causas iudicare non solebant, vel omnino pro maturiori revisione ad
superiores, easdem transmittere debebant. Veluti Cn. Dolobella
Proconsul Asiae, Athenas ad Areopagitas,
Quemadmodum olim quoque dicebatur; Rem ad Iudices graviores;
exercitatioresque reiicere, dum vel pedanei Iudices, tales
causas iudicare non solebant, vel omnino pro maturiori revisione ad
superiores, easdem transmittere debebant. Veluti Cn. Dolobella
Proconsul Asiae, Athenas ad Areopagitas, qui graviores causas,
ut vulnerum, caedis, veneficiorum,
rem adiudicatam transibit, et in tertia
sede Iudiciaria literae Adiudicatoriae, iuxta latam sententiam, parti
victrici atque triumphanti reddi, et Executioni demandari debent, et hoc si
negligentia ipsa non ex parte Notarii, vel Iudicum, sed partis Appellantis
dignoscetur.
vero, intra decem dies appellare licet. Unde et
dies fatalis, annus fatalis, et tempus fatale
dicitur, quibus ipsi in extrahendis, et ad finem perducendis
Appellationibus utuntur; sic dicti, vel quod tales dies, anni, et tempus
soleant ipsis Appellatoribus a Iudice fari, hoc est, ita
praefiniri et praescribi, ut eos non liceat ipsis transgredi; vel si eosdem
transgressi fuerint, fatum
ad finem perducendis
Appellationibus utuntur; sic dicti, vel quod tales dies, anni, et tempus
soleant ipsis Appellatoribus a Iudice fari, hoc est, ita
praefiniri et praescribi, ut eos non liceat ipsis transgredi; vel si eosdem
transgressi fuerint, fatum malum, hoc est, amissionem
Appellationis, ipsis adferre consueverunt, quod intra praefinitionem
eorundem, non revisa Appellatio, pro deserta
quantum probatum fuerit, ipsum habuisse iustum impedimentum. Et sic, si
laesio fuerit unius anni, secundi integri, unus annus integer restituetur
ei, qui dici poterit, annus tertius. Si vero laesio fuerit tantum de una
die, vel de uno mense dicti secundi anni, tunc una sola dies, vel unus
mensis solum restituetur ei. In duobus tamen
casibus, tale tempus fatale, currere non solet; Primo,
si lis speratur
Et sic, si
laesio fuerit unius anni, secundi integri, unus annus integer restituetur
ei, qui dici poterit, annus tertius. Si vero laesio fuerit tantum de una
die, vel de uno mense dicti secundi anni, tunc una sola dies, vel unus
mensis solum restituetur ei. In duobus tamen
casibus, tale tempus fatale, currere non solet; Primo,
si lis speratur inferri in consistorio Principis.
et causam ipsam provocare possunt.
possunt.
esse videtur. Super quo vide etiam tit. 6. partis 3.
Tripartiti: ubi licet causae iuxta responsiones partium,
deliberatione iuridica, et sententia lata (ut plurimum) in
Curiam Regiam ad approbandum, vel reprobandum, transmittantur; Nihilominus
tamen aliquando etiam ante latam huiusmodi sententiam, aliquae peremptoriae
exceptiones videntur transmitti solere; quod per parenthesin illam (ut
plurimum) facile
a prandio,
posteaquam iam in extradatione parium Iudices processerint, levari soleant.
Secundum, quod absque literis Procuratoriis in revisione earum, quis
Transmissionem declarare potest. Si autem, Novum iudicium petere, vel ex
Tabula ad Dom: Palatinum appellare voluerit, non nisi virtute
Procuratoriarum, id facere valebit. Licet nonnuli Novum iudicium peti posse
admittant absque Procuratoriis; Quod tamen fieri posse non videtur; quia si
venit ad
Tabulam Regiam, eadem ad Illustrissimum Dominum Comitem Palatinum quoque
vadit, alterutra parte ita postulante, etiamsi ex sede Comitatus transmitti
non debuisset. Quintum, quod nihil novi licet tunc addere, vel allegare, sed
solum in eodem statu, quo transmissae sunt, revideri debent, approbando, vel
reprobando, aut corrigendo, et emendando, et sic remitti ad exequendum
Pedaneis, sive prioribus Iudicibus, si aliqua Iudiciaria
vadit, alterutra parte ita postulante, etiamsi ex sede Comitatus transmitti
non debuisset. Quintum, quod nihil novi licet tunc addere, vel allegare, sed
solum in eodem statu, quo transmissae sunt, revideri debent, approbando, vel
reprobando, aut corrigendo, et emendando, et sic remitti ad exequendum
Pedaneis, sive prioribus Iudicibus, si aliqua Iudiciaria onera habent
annexa, quae
causae, ideo peteret illud sibi dari; quod et
datur illi statim, de Iure et consuetudine Regni; quia in omnibus causis
ordinariis semel admittitur Novum. Secundo, Reiecta,
quandoquidem Novum iam habuit, sed vel revideri causa nequivit, vel etiam
revidendam non curavit, sed ultimo die Iudiciorum vel etiam Diaetae, pro
testimonio per Iudicem, ad quem transmissa fuit, facit in dorso literarum
Transmissionalium, Reiectam
sibi dari; quod et
datur illi statim, de Iure et consuetudine Regni; quia in omnibus causis
ordinariis semel admittitur Novum. Secundo, Reiecta,
quandoquidem Novum iam habuit, sed vel revideri causa nequivit, vel etiam
revidendam non curavit, sed ultimo die Iudiciorum vel etiam Diaetae, pro
testimonio per Iudicem, ad quem transmissa fuit, facit in dorso literarum
Transmissionalium, Reiectam scribi, qua in partibus in
Regni; quia in omnibus causis
ordinariis semel admittitur Novum. Secundo, Reiecta,
quandoquidem Novum iam habuit, sed vel revideri causa nequivit, vel etiam
revidendam non curavit, sed ultimo die Iudiciorum vel etiam Diaetae, pro
testimonio per Iudicem, ad quem transmissa fuit, facit in dorso literarum
Transmissionalium, Reiectam scribi, qua in partibus in prima
statim sede iudiciaria, ad postulationem partis
terminos competentes, huiusmodi causae in Curiam Regiam deductae,
per Iudices suos ordinarios, in quorum praesentiam transmitti solebant,
revidebantur.
causae in Curiam Regiam deductae,
per Iudices suos ordinarios, in quorum praesentiam transmitti solebant,
revidebantur.
Sclavoniae, in utroque termino Iudiciorum revideri possunt, art. 40.
Anni 1569. Et ratio est, quia cum transmittatur in Curiam Regiam
QUAESTIO DUODECIMA. / Post remissionem illarum ex Curia Regia quis tenetur
illas exequi?
Posteaquam huiusmodi Transmissiones, sive revisae Appellationes, ad
exequendum remissae fuerint; tunc si Comites ipsi, vel Vice-Comites, cum
literis Iudicis remittentis Adiudicatoriis remissionalibus requisiti
fuerint; tenentur Executionem ipsam, infra dies quindecim, a die
ipsius requisitionis facere, 1. Vlad.
cognoverit, peragere valeat, atque possit.
30. cap. 9. IV. Cum gratia nuncupatum, quod solus
Princeps et Dominus noster clementissimus, ex debito regiminis sui officio,
unicuique largiri et concedere solet, post factam Repulsionem, vel
Procuratorum malam responsionem, non obstante errore, vel lata exinde
sententia,
nuncupatum, quod solus
Princeps et Dominus noster clementissimus, ex debito regiminis sui officio,
unicuique largiri et concedere solet, post factam Repulsionem, vel
Procuratorum malam responsionem, non obstante errore, vel lata exinde
sententia,
dici
possit Novum?
Iuristae certant, et adhuc sub Iudice lis est.
Aliis asserentibus novum dici debere; aliis item negantibus quia cum detur
propter non-venientiam, per quam nihil omnino dictum vel responsum est;
nihil plane novi dicitur, quia nihil prius, vel vetus dictum est, sed tunc
primum comparens dicere incipit: ergo non praeexistente priori, vel Veteri,
neque Novum correlative dici potest. Atque sic, non est
et adhuc sub Iudice lis est.
Aliis asserentibus novum dici debere; aliis item negantibus quia cum detur
propter non-venientiam, per quam nihil omnino dictum vel responsum est;
nihil plane novi dicitur, quia nihil prius, vel vetus dictum est, sed tunc
primum comparens dicere incipit: ergo non praeexistente priori, vel Veteri,
neque Novum correlative dici potest. Atque sic, non est proprie Novum
dicendum, sed totaliter et simpliciter sola
quia cum detur
propter non-venientiam, per quam nihil omnino dictum vel responsum est;
nihil plane novi dicitur, quia nihil prius, vel vetus dictum est, sed tunc
primum comparens dicere incipit: ergo non praeexistente priori, vel Veteri,
neque Novum correlative dici potest. Atque sic, non est proprie Novum
dicendum, sed totaliter et simpliciter sola Inhibitio, quae virtute sua,
sicuti et alia
inhibendi latam ab
executione sententiam continet: Novum vero etiam superaddit, ut Actor contra
Reum se inhibentem, et per hoc causam ipsam resuscitantem ac renovantem,
Iudicium quoque in eadem recipiat.
cedens, in partibus adhuc Novum impetrat, prosequiturque
Iudicium. Secundo, quando huiusmodi Appellationi non cedit, sed
Transmissionem ipsam omnino extrahit de sede Iudiciaria; ac nisi per partem
triumphantem urgeatur, vel ex paribus eiusdem proclametur, ad lucrandum
tempus tacet, neque ipsam revideri facere vult. Ubi tandem secus fieri non
potest, sed necessario causa revideri debet, tunc allegando se nondum Novum
iudicium in ea habuisse,
neque ipsam revideri facere vult. Ubi tandem secus fieri non
potest, sed necessario causa revideri debet, tunc allegando se nondum Novum
iudicium in ea habuisse, statim datur eidem Novum, et sic terminum illum
Iudiciorum, vel Diaetae, cum tali petitione et concessione Novi iudicii
effugit.
QUAESTIO DECIMA NONA. / Quae poena illius, qui se Novo
nolit, eam admittere debebit, etiam cum gravi damno suo, uti iam dictum est.
quaest. 11. cap. 4. supra. Sed hic quaeri solet: An huiusmodi Procuratoris
revocatio, praecise personaliter per Principalem fieri debeat, vel etiam per
alium Procuratorem fieri possit? Quanquam Aliqui putent, posse illam fieri,
etiam per Procuratorem, ex eo, quod 4. Vlad. art. 13. dicitur; quod in
quinque casibus a modo in posterum, non personaliter, prout antea,
possit: sed ex
Stylo manifeste apparet.
QUAESTIO VIGESIMA TERTIA. / Quare fit huiusmodi Procuratoris revocatio?
Quia praesupponit semper errorem, vel aliquem defectum nocivum ipsi
constituenti, qui quidem error, et defectus, non nisi in responsione et
obiectione, aut aliqua exceptione committi solet, ac tandem nova
responsione, post revocationem prioris responsionis,
quae revocari debet; bene
specificari debebit, ac si sufficiens ratio revocandae illius dari poterit;
bene quidem: alioquin revocatio non stabit, sed prior sententia, in suo
vigore remanebit. II. Videtur fieri debere, vel sub eodem termino, vel ante
ipsum, etiam extra sedem Iudiciariam, et non de termino, ad terminum
differri. Tum quia revocans per huiusmodi revocationem imbuit personam
Actoris: Actor autem semper paratus esse debet. 2. tit.
debet; bene
specificari debebit, ac si sufficiens ratio revocandae illius dari poterit;
bene quidem: alioquin revocatio non stabit, sed prior sententia, in suo
vigore remanebit. II. Videtur fieri debere, vel sub eodem termino, vel ante
ipsum, etiam extra sedem Iudiciariam, et non de termino, ad terminum
differri. Tum quia revocans per huiusmodi revocationem imbuit personam
Actoris: Actor autem semper paratus esse debet. 2. tit. 84. Tum quia priori
ad terminum dilata fuisse
dignoscitur. Styl. Tum quia in longis causis, non est opus ipsam fieri per
Novum iudicium, quod ulteriorem terminum requireret, ut patebit sequenti
quaest. 25.
retractari
debet, facta fuit, tunc ibidem coram eodem Iudice, aut homine suo, ad id per
eundem Iudicem specialiter deputato. Si autem causa ipsa in alterius Iudicis
praesentiam, iam est transmissa, tunc coram eodem Iudice, vel homine eius
fieri debet: supra citato titulo 79. Ubi Nota, quod quando fit extra sedem,
coram aliquo Iudice tantum, tunc onus non deponitur statim, sed tantum
promittitur deponendum, tam Iudici quam etiam parti adversae.
4. Vlad. art. 15. Secundo, in
causis longis, in quibus processus Iuridici solent subsequi, Procuratoris
responsio revocatur ante latam et pronunciatam definitivam sententiam, et
quidem ante terminum exhibitioni literarum, vel communi attestationi, aut
iuramentali depositioni, vel oculatae revisionis, aut communis Inquisitionis
celebrationi, praefixum, praehibita responsione, cum quinquaginta marcis
homagialibus. 4. Vlad. art. 15. et 2. tit.
processus Iuridici solent subsequi, Procuratoris
responsio revocatur ante latam et pronunciatam definitivam sententiam, et
quidem ante terminum exhibitioni literarum, vel communi attestationi, aut
iuramentali depositioni, vel oculatae revisionis, aut communis Inquisitionis
celebrationi, praefixum, praehibita responsione, cum quinquaginta marcis
homagialibus. 4. Vlad. art. 15. et 2. tit. 81.
Sed hic occurrit non omittenda quaestio, an
praefixum, praehibita responsione, cum quinquaginta marcis
homagialibus. 4. Vlad. art. 15. et 2. tit. 81.
Sed hic occurrit non omittenda quaestio, an scilicet huiusmodi procuratoria
revocatio, quo ad dictum tantum, vel etiam quo ad factum fieri soleat, ac
debet? Et quod in dicto tantum, ut nonnulli olim putaverint, sed secus
fecerint, hoc est, in simplici et nuda aliqua Procuratoris responsione, dum
adhuc res, quae per eam significatur,
aut aliqua
exceptione committi solet. Et ex sequenti titulo 81. melius; antequam
terminus Iuridicus, per
Iudicem literarum exhibitioni, aut Iuramentali depositioni, vel oculatae
revisionis, aut communis Inquisitionis celebrationi, (quae scilicet iam res
ipsae sunt) praefixus et deputatus adveniat, partium ipsarum altera se per
responsionem sui Procuratoris, gravatam esse, vel gravari
depositioni, vel oculatae
revisionis, aut communis Inquisitionis celebrationi, (quae scilicet iam res
ipsae sunt) praefixus et deputatus adveniat, partium ipsarum altera se per
responsionem sui Procuratoris, gravatam esse, vel gravari debere sentiens et
agnoscens, non expectato huiusmodi termino Iudiciariae ipsius commissionis,
Procuratoris sui responsionem revocare potest. Quod autem videatur posse
fieri etiam in facto, hoc est, in rebus iam
sententiae interlocutoriae pronunciari solent; quam in
brevibus, post latam iam et pronunciatam huiusmodi definitivam sententiam
dicta Procuratoris revocatio fieri debeat. In quibus utrisque tamen procul
dubio aliqua probatio, vel literarum exhibitio, aut Iuramentalis depositio;
atque in illis, Inhibitio quoque, vel communis inquisitio, aut etiam
Repulsio, quae non simpliciter dicta, sed facta iam sunt, per dictos
Iuridicos processus, et sententias
huiusmodi definitivam sententiam
dicta Procuratoris revocatio fieri debeat. In quibus utrisque tamen procul
dubio aliqua probatio, vel literarum exhibitio, aut Iuramentalis depositio;
atque in illis, Inhibitio quoque, vel communis inquisitio, aut etiam
Repulsio, quae non simpliciter dicta, sed facta iam sunt, per dictos
Iuridicos processus, et sententias ac deliberationes, praecessisse
videantur. Quod ipsum artic. etiam 56. anni 1550. per
quoque in suo Syntagmate ita sentit. Et aliud item est, quod talis responsio
Procuratoris, (non autem exceptio, sive obiectio)
refertur ad propositam rem, ex qua veritas iam, vel comprobando actionem
Actoris, vel non firmando suam praeassumptionem, elucere videtur. Atque sic,
quia talis res, ipsi principaliori nociva sit futura; necessario retractari
debet. Ideoque huiusmodi Procuratoria revocatio,
aliud item est, quod talis responsio
Procuratoris, (non autem exceptio, sive obiectio)
refertur ad propositam rem, ex qua veritas iam, vel comprobando actionem
Actoris, vel non firmando suam praeassumptionem, elucere videtur. Atque sic,
quia talis res, ipsi principaliori nociva sit futura; necessario retractari
debet. Ideoque huiusmodi Procuratoria revocatio, tam in dicto quam in facto
/ Fitne huiusmodi revocatio Procuratoris, etiam
in sedibus Comitatuum?
Fit, etiam post latam sententiam coram Comitibus, aut Vice-comitibus, et
Iudicibus Nobilium, vel altero eorum, cum tribus florenorum in duabus
Iudiciariis, in tertia parte adversae. Post factam autem in Curia Regia
eiusdem Causae ratificationem, et post remissionem ad eosdem Comites, vel
Vicecomites, ac Iudicialium,
et
Iudicibus Nobilium, vel altero eorum, cum tribus florenorum in duabus
Iudiciariis, in tertia parte adversae. Post factam autem in Curia Regia
eiusdem Causae ratificationem, et post remissionem ad eosdem Comites, vel
Vicecomites, ac Iudicialium, propter huiusmodi approbationem per Iudicem
superiorem factam, tale onus duplicatur et in sex florenis deponitur. 3.
tit. 6.
formulis, clarius patebit. Et sic non quatuor, sed etiam quinque termini
dabuntur, quod erit contra praedictas constitutiones Regni.
Prima igitur Formula haec erit; In primo termino Octavali, vel comparebit
Reus, vel non? Si non comparebit, tunc vel ad primam, vel ad secundam tandem
Proclamationem extradabitur sententia per non-venientiam, contra ipsum,
contradictione non obstante, cui remedio Inhibitionis
sed etiam quinque termini
dabuntur, quod erit contra praedictas constitutiones Regni.
Prima igitur Formula haec erit; In primo termino Octavali, vel comparebit
Reus, vel non? Si non comparebit, tunc vel ad primam, vel ad secundam tandem
Proclamationem extradabitur sententia per non-venientiam, contra ipsum,
contradictione non obstante, cui remedio Inhibitionis occurrendum erit. In
secundo
dabuntur, quod erit contra praedictas constitutiones Regni.
Prima igitur Formula haec erit; In primo termino Octavali, vel comparebit
Reus, vel non? Si non comparebit, tunc vel ad primam, vel ad secundam tandem
Proclamationem extradabitur sententia per non-venientiam, contra ipsum,
contradictione non obstante, cui remedio Inhibitionis occurrendum erit. In
secundo termino, petitur ratio
dabuntur, quod erit contra praedictas constitutiones Regni.
Prima igitur Formula haec erit; In primo termino Octavali, vel comparebit
Reus, vel non? Si non comparebit, tunc vel ad primam, vel ad secundam tandem
Proclamationem extradabitur sententia per non-venientiam, contra ipsum,
contradictione non obstante, cui remedio Inhibitionis occurrendum erit. In
secundo termino, petitur ratio Inhibitionis ab ipso, qua
contra ipsum,
contradictione non obstante, cui remedio Inhibitionis occurrendum erit. In
secundo termino, petitur ratio Inhibitionis ab ipso, qua sibi non
suffragante, post aliquot Prohibitas, ad communem exmittetur, et hac vel
celebrabit, vel ab ea se prohibebit. In tertio termino, si communem
reportabit, calculabitur; sin prohibuerit se ab illa, Prohibitionis ratio
petetur, et ita forsan post aliquot Prohibitas, neutra adhuc valente, iterum
contradictione non obstante, cui remedio Inhibitionis occurrendum erit. In
secundo termino, petitur ratio Inhibitionis ab ipso, qua sibi non
suffragante, post aliquot Prohibitas, ad communem exmittetur, et hac vel
celebrabit, vel ab ea se prohibebit. In tertio termino, si communem
reportabit, calculabitur; sin prohibuerit se ab illa, Prohibitionis ratio
petetur, et ita forsan post aliquot Prohibitas, neutra adhuc valente, iterum
sententia vice
se absentabit; dabitur iterum sententia vice iterata
contra ipsum ad exequendum, Contradictione et Repulsione non obstante quam
Inhibitione revocari faciet. In tertio termino, dando rationem Inhibitionis
simul et Repulsionis: vel Procuratoris priorem responsionem revocabit, et
meliorem subiungendo, communem petet; quam vel celebrabit, vel se ab illa
prohibebit. In quarto tandem termino: neque reportata serie communis
Attestationis, neque vero stante
et Repulsione non obstante quam
Inhibitione revocari faciet. In tertio termino, dando rationem Inhibitionis
simul et Repulsionis: vel Procuratoris priorem responsionem revocabit, et
meliorem subiungendo, communem petet; quam vel celebrabit, vel se ab illa
prohibebit. In quarto tandem termino: neque reportata serie communis
Attestationis, neque vero stante Prohibitionis ratione, lata et definitiva
sententia vice-tertiaria proferetur contra ipsum,
non obstante quam
Inhibitione revocari faciet. In tertio termino, dando rationem Inhibitionis
simul et Repulsionis: vel Procuratoris priorem responsionem revocabit, et
meliorem subiungendo, communem petet; quam vel celebrabit, vel se ab illa
prohibebit. In quarto tandem termino: neque reportata serie communis
Attestationis, neque vero stante Prohibitionis ratione, lata et definitiva
sententia vice-tertiaria proferetur contra ipsum, Inhibitione,
solet fieri praemissis modis,
aliquando declaratius omnia singillatim enumerantur; hoc modo dicendo;
Contradictione, Inhibitione, Repulsione, Appellatione; Novo Iudicio, etc.
aliquando hic clausulis (amputatis vel abscissis universis Iuridicis
remediis) strictius praecluduntur. II. Quod ubi simul Repulsio et Inhibitio,
in aliquo processu incurrunt, utriusque onus prius deponendum erit, quam ad
respondendum Repellens admittatur, quia
iudiciorum usus fuerit: Nam si extra terminos Iudiciorum, simul et
in continenti, quasi primo sententiae contra se exequendae, Repulsionis
velamine obviaverit, ac postea sub id, quo pars repulsa literas Relatorias
ex Capitulo vel conventu pro se, super huiusmodi facta Repulsione extrahere
conabitur, Inhibitione usus fuerit, praetactasque Relatorias extradari
inhibuerit, et partem repulsam, contra se evocari fecerit; tum solum
Inhibitionis onus
contra ipsum, cui necessario
Repulsione erit obviandum. Denique tertio termino, si se absentaverit, tunc
iterum dabitur sententia contra ipsum, quam Inhibitione revocare debebit. In
quarto termino, si communem petierit, vel sese ab ea prohibuerit; tum demum
in quinto termino, vel ex reportata serie communis, vel ex non data
sufficienti prohibitionis eius ratione, iudicium patietur, et sic tandem
dabitur contra illum lata et definitiva
Denique tertio termino, si se absentaverit, tunc
iterum dabitur sententia contra ipsum, quam Inhibitione revocare debebit. In
quarto termino, si communem petierit, vel sese ab ea prohibuerit; tum demum
in quinto termino, vel ex reportata serie communis, vel ex non data
sufficienti prohibitionis eius ratione, iudicium patietur, et sic tandem
dabitur contra illum lata et definitiva sententia. Atque hoc pacto non
quatuor, sed quinque terminis
se absentaverit, tunc
iterum dabitur sententia contra ipsum, quam Inhibitione revocare debebit. In
quarto termino, si communem petierit, vel sese ab ea prohibuerit; tum demum
in quinto termino, vel ex reportata serie communis, vel ex non data
sufficienti prohibitionis eius ratione, iudicium patietur, et sic tandem
dabitur contra illum lata et definitiva sententia. Atque hoc pacto non
quatuor, sed quinque terminis finiri debebit aliqua causa, contra
dabitur contra illum lata et definitiva sententia. Atque hoc pacto non
quatuor, sed quinque terminis finiri debebit aliqua causa, contra finitos
iam illos quatuor terminos. Ubi Notandum. I. quod in hac quoque quarta
formula, vel simplex Novum non debet admitti, uti et in tertia, vel autem
Inhibitio, cum haec duo inter se coincidere videantur, et ita bis id ipsum
in una eademque causa concedi neque debet, neque potest. II. Nullam maiorem
rationem
hoc pacto non
quatuor, sed quinque terminis finiri debebit aliqua causa, contra finitos
iam illos quatuor terminos. Ubi Notandum. I. quod in hac quoque quarta
formula, vel simplex Novum non debet admitti, uti et in tertia, vel autem
Inhibitio, cum haec duo inter se coincidere videantur, et ita bis id ipsum
in una eademque causa concedi neque debet, neque potest. II. Nullam maiorem
rationem affirmandi Novum iudicium cum Inhibitione dari posse,
Syntagmate nove opinatur de Inhibitione. De quo plura vide supra quaest.
16. capitis huius, et 6. Vlad. art. 14. Hic tamen intellige, hoc Iudicium
semel tantum dari solere, quo ad usum; ast si depositum fuerit per
impetrantem, vel per Iudicem condescensum, iterum reimpetrari posse.
QUAESTIO VIGESIMA NONA. / Unde igitur accidit, quod rarissime, vel potius
nunquam, quatuor hisce terminis causae finiri
quo ad usum; ast si depositum fuerit per
impetrantem, vel per Iudicem condescensum, iterum reimpetrari posse.
QUAESTIO VIGESIMA NONA. / Unde igitur accidit, quod rarissime, vel potius
nunquam, quatuor hisce terminis causae finiri soleant?
Ex duobus potissimum; altero quod non valeant ita levari singulis terminis;
et altero, quod principales quoque segnius prosecutioni ipsarum advigilare
literarum transmissionalium, per eundem Iudicem
in cuius praesentiam causa delata fuerat, ultimo plane die Iudiciorum
generalium aut brevium, aut etiam Diaetae Regni, factum in testimonium
illius, quod sub iisdem Iudiciis, vel Diaeta, talis transmissio, ob alia
ardua negotia, vel alias causas maioris momenti, revideri non poterat;
ideoque in alium terminum, aliarum similium causarum reiicitur, cum propria
cuius praesentiam causa delata fuerat, ultimo plane die Iudiciorum
generalium aut brevium, aut etiam Diaetae Regni, factum in testimonium
illius, quod sub iisdem Iudiciis, vel Diaeta, talis transmissio, ob alia
ardua negotia, vel alias causas maioris momenti, revideri non poterat;
ideoque in alium terminum, aliarum similium causarum reiicitur, cum propria
fuerit, in prima statim sede
adiudicatam transibit) intelligenda esse videtur?
Putant Nonnuli hanc transitionem in rem adiudicatam nihil aliud esse, quam
solum in priorem sententiam regressionem ubi appellatio, vel in non
extractis, in secunda sede Iudiciaria literis transmissionalibus, 3. tit.
35. et supra quaest. 3. cap. 8. vel vero in non reportatis iisdem cum
Reiecta passim neglecta fuit. Ideoque admittunt in ea,
rem adiudicatam nihil aliud esse, quam
solum in priorem sententiam regressionem ubi appellatio, vel in non
extractis, in secunda sede Iudiciaria literis transmissionalibus, 3. tit.
35. et supra quaest. 3. cap. 8. vel vero in non reportatis iisdem cum
Reiecta passim neglecta fuit. Ideoque admittunt in ea, omnia iuridica
remedia, quaecunque huiusmodi sententiam appellatam, non praecesserunt. Alii
vero dicunt, praetactam transitionem, non
ad §. Item si in iudicio, lib. 4.
Institut. tit. 13. annotatis his verbis licet subscribere; Rem iudicatam,
non dici sententiam iudicantis, sed ipsam rem, quae finem controversiarum,
Iudicis pronunciatione accepit; quod vel condemnatione, vel absolutione
contingit. Itaque quamvis statim postquam lata est in aliqua causa
definitiva sententia; res iudicata dici potest, tamen quamprimum fuerit ab
ea appellatum, fingitur non esse iudicata; ac
in iudicio, lib. 4.
Institut. tit. 13. annotatis his verbis licet subscribere; Rem iudicatam,
non dici sententiam iudicantis, sed ipsam rem, quae finem controversiarum,
Iudicis pronunciatione accepit; quod vel condemnatione, vel absolutione
contingit. Itaque quamvis statim postquam lata est in aliqua causa
definitiva sententia; res iudicata dici potest, tamen quamprimum fuerit ab
ea appellatum, fingitur non esse iudicata; ac proinde nec dici
transit, quia controversiarum finis per eam
causae impositus est; quod idem (inquiunt) est, atque apud nos, uti iam
praemissum est, si literae transmissionales, in secunda statim sede
Iudiciaria extractae non fuerint. Vel si etiam extradatae extiterint,
Appellatio tamen (non revisa) cum reiecta reportata non sit, tunc illa causa
bene et iuste in rem adiudicatam transivisse dicetur, debitaeque executioni
demandari debebit, extractis vice
et vivificandum, de
futuro Ius, etiam extra processum causarum observari solent: ut sunt
Protestatio, Contradictio, alia Inhibitio, et Prohibitio, Revocatio,
Retractatio, Annihilatio, Cassatio, Mortificatio literarum vel Fassionum, et
Reiecta. II. Priora illa Decium lib. 4. sui Syntag. tit. 15. et 16. hoc
nomine non dignari, neque hoc sensu intelligere; sed inter species
interdictorum a Iure nostro alienorum, adeoque ipsas actiones
voluptas. Processualis, sunt communis
Inquisitio, Iuramentalis depositio, Oculata Revisio, et Collateralis
attestatio. Sic dicta, quia processum causae, hoc est, iam factas partium
allegationes et responsiones, probando vel improbando
promovent. Et haec causas ipsas naturali consequentia imitantur: Nam cum res
de lege statuta probari nequit, necessario huiusmodi probationibus liquidari
Prouti Sententia huic instituto convenit, omissis in
praesentiarum aliis illius significationibus, quae huc nihil attinent; Est
Iudicis definitio, causae et controversiae finem imponens, condemnationemque
vel absolutionem continens.
convenit, omissis in
praesentiarum aliis illius significationibus, quae huc nihil attinent; Est
Iudicis definitio, causae et controversiae finem imponens, condemnationemque
vel absolutionem continens.
quae huc nihil attinent; Est
Iudicis definitio, causae et controversiae finem imponens, condemnationemque
vel absolutionem continens.
Est
Iudicis definitio, causae et controversiae finem imponens, condemnationemque
vel absolutionem continens.
definitio, causae et controversiae finem imponens, condemnationemque
vel absolutionem continens.
similiter per
non_venit, satis late patens, ac potissimum in sedibus
Comitatuum contra absentes, et criminaliter convictos, cui occurritur
simplici tantum Novo Iudicio, absque ulla Inhibitione, vel Appellatione. Ut
videre licebit infra, quaest. 31. capitis huius. Quarta
Lata et Definitiva, quae proprie est ultima
causae decisio, et haec vadit ad Executionem, nullis Iuridicis
subierit, bona seu iura possessionaria ipsius, salva manebunt, pro suis
haeredibus. Si autem gratiam Regiam meruerit, et executio sententiae
nihilominus per adversam partem peracta fuerit; tunc eadem Iura
possessionaria filii, vel fratres aut alii legitimi successores,
aestimatione communi, in termino per Iudicem ad id praefigendo, ad se
redimendi habent authoritatem. II. Causa horum quinque Casuum erat
summaria, hoc est, quae de
redimendi habent authoritatem. II. Causa horum quinque Casuum erat
summaria, hoc est, quae de plano et de simplici facta
admonitione per
Capitulum vel Conventum, sive Reus ad certum terminum, extra omnes terminos
Octavales personaliter comparebat, sive non; revideri debebat. 3.
Vlad. art. 8. Nihilominus tamen de facto iam sicuti
et antea,
personas Ecclesiasticas, in tribus
casibus, videlicet in casibus laesae Maiestatis, in Nota
infidelitatis, et in voluntario sive deliberato homicidio, aliove quovis
latrocinio, si quod per se perpetraverint, vel per alium perpetrari
fecerint,
et in voluntario sive deliberato homicidio, aliove quovis
latrocinio, si quod per se perpetraverint, vel per alium perpetrari
fecerint,
latrocinio, si quod per se perpetraverint, vel per alium perpetrari
fecerint,
pronunciationis latae
contra se ex responsionibus
sententiae, (quia ordinarie personaliter astare non debet) tunc audita
pronunciata sententia, ad instantiam Actoris, vel Procuratoris sui,
statim et de facto etiam absque literis
sententionalibus, per Iudicem detineri, captivarique et puniri, libertate
Nobilitatis non obstante, poterit.
poterit.
in persona sua detineri
nequaquam poterit.
Sententiatus ipse respondete tenebitur
cogatur.
QUAESTIO NONA. / Quae Executio sententiae, quo ad bona sententiati?
Si sententiatus evaserit, et capi ac ultimo supplicio affici non poterit; vel
etiam Gratiam Regiam meruerit
Aliud item est; quod illae sententiae
sunt personales, hae autem reales, quae aliis
etiam communes esse possunt. Quam denique portionem suam in
dictis Iuribus possessionariis filii, vel fratres, aut alii successores sui
de manibus Iudicis, et adversae partis, in termino per Iudicem ad id
praefigendo, communi duntaxat aestimatione, rediment. Nam si talem terminum
transcenderint, hoc est redimere omiserint,
omiserint, talis portio in rem adiudicatam
transibit, et apud Iudicem, adversamque partem manebit, donec convicto, de
Gratia Regia provisum fuerit, sine qua ipse propria virtute id facere
nequaquam poterit. Imo vero filii, vel fratres non fuerint, etiam vicini et
commetanei huiusmodi portionem redimere poterunt.
Si vero Princeps huiusmodi sententiato atque convicto Gratiam
fecerit specialem; tunc ipsa Gratia non de homagio. Et tertia
parte Iurium possessionariorum eiusdem convicti, in portionem utputa Actoris vel adversarii
cedente, sed capiti tantummodo ut capitalem poenam non subeat,
ac duabus partibus ipsorum Iurium possessionariorum ad portionem Iudiciariam
cedentibus patrocinari et suffragari intelligitur.
/ Quid de Filiis huiusmodi sententiati hominis quo ad
redemptionem bonorum illius per sententiam amissorum sentiendum est?
Hoc nimirum, quod omnes filii illius, ante latam sententiam vel iam nati, vel
solum in utero materno concepti, atque executa iam sententia contra personam
paternam in lucem editi et posthumi dicti, tam suas portiones salvas
habebunt, quam etiam paternam, a Iudice, vel adversa parte, aut
de Filiis huiusmodi sententiati hominis quo ad
redemptionem bonorum illius per sententiam amissorum sentiendum est?
Hoc nimirum, quod omnes filii illius, ante latam sententiam vel iam nati, vel
solum in utero materno concepti, atque executa iam sententia contra personam
paternam in lucem editi et posthumi dicti, tam suas portiones salvas
habebunt, quam etiam paternam, a Iudice, vel adversa parte, aut etiam aliis
ante latam sententiam vel iam nati, vel
solum in utero materno concepti, atque executa iam sententia contra personam
paternam in lucem editi et posthumi dicti, tam suas portiones salvas
habebunt, quam etiam paternam, a Iudice, vel adversa parte, aut etiam aliis
redimere poterunt, communi aestimatione mediante. Ast vero post latam et
executam, quo ad huiusmodi bona, contra patrem superstitem, sententiam
progeniti, qui tunc in utero materno nondum
Est perpetua similiter tam capitis, quam universorum bonorum suorum, mobilium
et immobilium, proprie et praecise ad portionem suam spectantium, et Fisco
Regio applicandorum amissio, per neminem unquam ex familia, vel progenie sua
redimendorum, etiamsi ipse capite plecteretur, in perpetuam et sui ipsius,
et praefatae familiae suae ignominiam et dedecus. 1. tit. 16.
et Styl. Ex qua definitione poena quoque illius
ut conscii sceleris, non aliter, quam
authores ipsi obligentur,
sed solum Donatarium, in quem totaliter iam ius Regium hac in parte
translatum est, quive Notam affirmat; et In-causam-attractum,
qui contra Notam pernegat, fit disputatio, usque ad evidentiam,
vel allegatae praenotatae Notae, vel factae falsae
expositionis, per ipsum Donatarium. Ideoque Quarto, in casibus huiusmodi
Notae infidelitatis, ex allegationibus et responsionibus,
vel etiam per
iam ius Regium hac in parte
translatum est, quive Notam affirmat; et In-causam-attractum,
qui contra Notam pernegat, fit disputatio, usque ad evidentiam,
vel allegatae praenotatae Notae, vel factae falsae
expositionis, per ipsum Donatarium. Ideoque Quarto, in casibus huiusmodi
Notae infidelitatis, ex allegationibus et responsionibus,
vel etiam per non-venientiam condemnatus, potest uti
vel allegatae praenotatae Notae, vel factae falsae
expositionis, per ipsum Donatarium. Ideoque Quarto, in casibus huiusmodi
Notae infidelitatis, ex allegationibus et responsionibus,
vel etiam per non-venientiam condemnatus, potest uti Repulsione, Novo
Iudicio, et Procuratoris revocatione
QUAESTIO DECIMA SEXTA. / Quid est Calumnia, et unde dicitur?
Calumnia, quantum ad Causam materialem, sive ut Philosophi
loquuntur a priori; Est Litis contra quempiam duplici sub
colore, vel diverso tramite, fraudulenta motio, atque
suscitatio,
Causam materialem, sive ut Philosophi
loquuntur a priori; Est Litis contra quempiam duplici sub
colore, vel diverso tramite, fraudulenta motio, atque
suscitatio,
QUAESTIO DECIMA SEPTIMA. / Quot modis fieri consuevit Calumnia?
Tribus. Primo, dum una et eadem res, duplici via, seu duplici colore
acquiritur, hoc est, vel coram duobus Iudicibus, vel Iure perennali, et
titulo pignoris simul; quia nemo duplici Iure potest aliqua bona possidere.
QUAESTIO DECIMA SEPTIMA. / Quot modis fieri consuevit Calumnia?
Tribus. Primo, dum una et eadem res, duplici via, seu duplici colore
acquiritur, hoc est, vel coram duobus Iudicibus, vel Iure perennali, et
titulo pignoris simul; quia nemo duplici Iure potest aliqua bona possidere.
et eadem res, duplici via, seu duplici colore
acquiritur, hoc est, vel coram duobus Iudicibus, vel Iure perennali, et
titulo pignoris simul; quia nemo duplici Iure potest aliqua bona possidere.
acquiritur, hoc est, vel coram duobus Iudicibus, vel Iure perennali, et
titulo pignoris simul; quia nemo duplici Iure potest aliqua bona possidere.
perennali, et
titulo pignoris simul; quia nemo duplici Iure potest aliqua bona possidere.
duplici Iure potest aliqua bona possidere.
Secundo,
si quis Novum
Iudicium impetraverit, et non prosequitur illud 5. Vlad. art. 11.
Tertio, dum quis rem aliquam ab alio quaerit, quae apud ipsum, vel
prae manibus ipsius est, passim. Quarto, alii plurimi
articulares casus huc referuntur, ut videre licebit, diversis in locis,
discurrendo per Decreta. Quinto, vide quaest. 3. capitis 5.
QUAESTIO DECIMA OCTAVA. / Committiturne Calumnia, contra malae fidei
possessores?
Non, nec possunt ii eam allegare, etiamsi Actor videatur duplici via, vel sub
duplici colore, contra eos procedere.
per Regiam Maiestatem alicui collatorum;
et ex Admonitione ad levandam pecuniam pro qua talis Contradictor, talia
bona Iure inscriptionis ab unica et singulari persona, defectuique semini
proxima,
marcis homagialibus,
ducentos florenos facientibus, in duabus Iudiciariis, in tertia partibus
adversae solvendis
solvendis
Quid est Emenda linguae, et unde dicitur?
Est sententia, sive convictio linguae alicuius, per Iudicem imposita, propter
iniustam falsamque querimoniam, Regiae Maiestati aut caeteris Iudicibus
Regni ordinariis porrectam. Vel etiam soepenumero ob turpia; inhonestaque
verba, contra quempiam bonae famae, et honestae conditionis hominem prolata,
decima parte litis, temere motae
rependi solebat. Apud Romanos autem depositio, fiebat certae pecuniae, per
utramque partem et quae causa cadebat, illius pecunia in mulctam veniebat.
Secundo, quod specialiter Dicatores, vel etiam alii, qui alios indebite
vexant, poenam talionis incurrere
soleant,
soleant,
inde Emenda linguae, id est correctio linguae, vel dicti
alicuius praeter debitum modum prolati. Licet nonnulli velint eam derivari,
a verbo emo, is, quod scilicet dum poena illius exsolvitur,
videatur, quasi emi, vel redimi. Quod verius de emenda capitis dicendum
existimarem.
et neque agere, neque sese defendere permittitur.
QUAESTIO VIGESIMA SECUNDA. / Quid est violatio Sedis Iudiciariae?
Est, quae propter illicita verba, in sede prolata, vel dehonestationem in
sede ipsa
Vlad. art. 77.
honestum, vel aliquem contaminans, in sede Iudiciaria
prolatum fuerit, ipsa propter sui sanctitatem violari, id est contaminari,
pollui; et probris affici dicitur: Siquidem loca Iudiciaria, ut sunt dictae
sedes Iudiciariae, vel etiam Senatus, publica hominum sanctione, et antiqua
iam observatione, pro sanctis et religiosis haberi consueverunt.
et infamem vitam ducere debebit, fol. 738.
et sequentibus Maioris decreti. Fertur etiam propter
alios casus ibi specificatos; ut qui pactis et promissis fide, honore, et
humanitate interpositis, verbo vel scripto factis, non stetissent, aut
alterum contra suum salvum conductum defraudassent, vel secreta, ad secretas
aures concredita propalassent.
Fertur etiam propter
alios casus ibi specificatos; ut qui pactis et promissis fide, honore, et
humanitate interpositis, verbo vel scripto factis, non stetissent, aut
alterum contra suum salvum conductum defraudassent, vel secreta, ad secretas
aures concredita propalassent.
pro particula privativa (sine) dicetur
quasi sine fama: Sin autem pro particula (intentiva) denotabit
valde famosum. Unde infames dicuntur, quasi sine bona fama, vel valde
famosi, propter famam, iuxta illud. Vergilii. Aeneid. 4.
Fama malum, quo non aliud velocius ullum
Mobilitate viget. Viresque acquirit eundo. etc.
provenire solet?
Ex Sex hisce. Primo, ex non observatione legitimorum mandatorum,
tam Regiae Maiestatis, quam aliorum Dominorum Iudicum Regni ordinariorum, in
Iudicio contradictorio, vel alias ubilibet, etiam in necessariis quorumlibet
exponentium rebus et negotiis, Iudicibus et iusticiariis pedaneis
exhibitorum. Quae facta legitima Citatione in Curiam Regiam irrogatur, et
tales convicti perpetuo fiunt
ac insuper ducentis quoque mulctantur
florenis,
hoc
illatis, ad duplum obligantur.
recompensam facere
coguntur. Tertio, ex proditione fraterni sanguinis, quae est fratris, vel
sororis, iustis suis Iuribus per alterum fratrem, aut sororem, dolosa,
adumbrataque et fraudulenta privatio, et exhaereditatio. Vel vero de
Genealogia, aut de generatione et familia sua,
intra quartum gradum, temeraria abnegatio. In qua proditor ipse, praeter
dedecus ipsum, amittit omnia bona sua,
familiam suam, servare et alere debebit.
alia atque interposita consideratione, videlicet; interemptio
personae Nobilis, quae est materia Capitalis sententiae, potest diiudicari
etiam extra proprium forum Curiae Regiae, in sede Comitatus, uti casus
criminalis, vel minor potentia, usque ad centum florenos, supra
quos Comitatus iudicandi maiorem authoritatem non habet. Similiter et causa
facti honoris, potest discuti in foro Emendae linguae, id est, in sede
Comitatus, ad
QUAESTIO VIGESIMA SEPTIMA. / Quare dicitur sententia Minor, et quid sit?
Dicitur Minor, respectu sive correlative ad Maiores, puta iam
declaratas, Capitalem, vel Emendae capitis, ac aliarum; quae non solum
pecuniariam aliquam mulctam continent, sed etiam bonorum et capitum
amissionem, aut emendam: haec autem solum in pecuniaria mulcta centum
florenorum et damnorum
iniuriam dici. Fit autem
quatuor modis: Re, ut dum quis se pulsatum,
vel verberatum, aut domum suam vi introitam dixerit. Verbis cum
alicui convitium fit; veluti si quis fur, latro, vel nequam dictus fuerit,
Literis, cum quis carmen, historiam, aut aliud aliquid
scriptum, in infamiam alterius scripserit, vel scribi ac confici curaverit.
Gestu seu Habitu, ut
dixerit. Verbis cum
alicui convitium fit; veluti si quis fur, latro, vel nequam dictus fuerit,
Literis, cum quis carmen, historiam, aut aliud aliquid
scriptum, in infamiam alterius scripserit, vel scribi ac confici curaverit.
Gestu seu Habitu, ut dum quis praeter naturam,
et morem alteri illuserit, vel aliquid huiusmodi egerit aut habitum
induerit, qui ad iniuriam ipsi tendat.
cum quis carmen, historiam, aut aliud aliquid
scriptum, in infamiam alterius scripserit, vel scribi ac confici curaverit.
Gestu seu Habitu, ut dum quis praeter naturam,
et morem alteri illuserit, vel aliquid huiusmodi egerit aut habitum
induerit, qui ad iniuriam ipsi tendat. Iustin. lib. 4. Instit. tit. 4.
§. Iniuria. Tertio, quod licet hoc modo sumpta iniuria latissime
pateat, ut etiam ad praecedentes
quod licet hoc modo sumpta iniuria latissime
pateat, ut etiam ad praecedentes sententias extendi videatur; tamen illis
tanquam specialibus casibus, suo loco relictis, ad alias omnes iniurias
praemissis modis factas, vel fiendas recte amplianda est. In quibus omnibus
Iniuriis, pro causa formali, dolus malus intelligendus est. Hoc
est, quod tales omnes iniuriae, dolo malo factae esse cognoscantur. Nam sine
dolo malo alterum
formali, dolus malus intelligendus est. Hoc
est, quod tales omnes iniuriae, dolo malo factae esse cognoscantur. Nam sine
dolo malo alterum laedens, hoc modo non dicetur iniuriam facere, ut dum
verbi gratia, ioco vel
casu contingenti aliquid horum fiat. Quid autem sit dolus, vide infra
quaest. 25. cap. 10. Quarto cum contingat soepe huiusmodi
Iniurias,
plures personas fieri solere,
ideoque omnes simul in Ius attrahi, iuxta usitatum illud; facientes, et
consentientes pari poena puniendos esse; ut intelligatur, an dicta
sententia, ita simpliciter et stricte intelligi debeat, vel autem aliquo
pacto limitari, et in aliquibus casibus vel mitigari, vel aggravari, et non
semper pari modo sumi, cum forte non eadem sit omnium ratio, sed diversa.
Nota Hic. Quadruplicem consensum esse, et
attrahi, iuxta usitatum illud; facientes, et
consentientes pari poena puniendos esse; ut intelligatur, an dicta
sententia, ita simpliciter et stricte intelligi debeat, vel autem aliquo
pacto limitari, et in aliquibus casibus vel mitigari, vel aggravari, et non
semper pari modo sumi, cum forte non eadem sit omnium ratio, sed diversa.
Nota Hic. Quadruplicem consensum esse, et neque requiri
commissionem unius ad alterum, ut indicat.
usitatum illud; facientes, et
consentientes pari poena puniendos esse; ut intelligatur, an dicta
sententia, ita simpliciter et stricte intelligi debeat, vel autem aliquo
pacto limitari, et in aliquibus casibus vel mitigari, vel aggravari, et non
semper pari modo sumi, cum forte non eadem sit omnium ratio, sed diversa.
Nota Hic. Quadruplicem consensum esse, et neque requiri
commissionem unius ad alterum, ut indicat. art. 9.
causis intelligendum venit.
QUAESTIO VIGESIMA OCTAVA. / Potestne aliquando Nobilis, vigore Minoris
sententiae detineri, vel etiam alias?
Potest maxime, tali casu, quando a Iudice Iure convictus non habuerit unde
poenam exsolvat, quae ne illi impune transeat, neve tali impunitate et ipse
deinceps, et alii exemplo illius, ad alias violentias
Nobilitari
praerogativa, ut Nobiles non captiventur, nisi citati; et ordine Iudiciario
fuerint convicti,
Iuribus possessionariis, si quae habuerint, pro ipsorum liberis, fratribus,
et aliis successoribus. Quorum maleficiorum nonnullae poenae specificantur,
lui debere, sed damna ex rebus et bonis huiusmodi malefactorum,
rependenda esse; ut cum quis ingens furtum committeret, aut domum alicuius
sumptuosi aedificii, et res magni momenti in ea, simul ignis voragine
consumi faceret, vel alia similia patraret, quia alioquin gravis iniuria
foret damnificato, tantorum destitui recompensa damnorum: Uti et
Stylus, in huiusmodi incinerationis casu, usitatum
refundendi damni, post amissionem
per scriptum Ius, 1. tit. 15. Lud.
Primi art. 9. 10. et 19. ac 6. Matth. art. 55.
et
art. 55.
et
considerando, secus colligi videtur: Quia
citatus Tripartiti locus, id solum continet, quod bona furum, latronum,
praedonum, et aliorum maleficorum, donationi Regiae non subiaceant; et non,
quod praedicta Actorum damna ex iis, vel etiam rebus mobilibus eorundem,
rependi non deberent. Regum autem articuli sonarent de aliis diversis
casibus, et non de criminalibus. Ex quibus certe altera opinio non obscure
elicitur, ex eoque stare deberet, cum et
et secunda in decuplo
puniuntur.
QUAESTIO TRICESIMA PRIMA. / Sed quam brevissimus processus, in hisce
causis observari soleat; vel quibus Iuridicis remediis huiusmodi malefici,
et qualiter uti possunt?
Olim, ubi se absentabant, proscribebantur, et propterea utebantur Novo
Iudicio, cuius virtute
administrari, contra
personaliter astantem Reum, statim capi iubebatur. De quo supra quoque
dictum est. quaest. 7. cap. 5. Postremo, ubi homicidae
sententia condemnati fuerint, et Novo iudicio, vel Appellatione uti
voluerint, id quidem ipsis licebit, sed ita tamen, ut interea, donec Novum
iudicium, vel Appellatio, ultima decisione finita fuerint, in vinculis
teneantur,
est. quaest. 7. cap. 5. Postremo, ubi homicidae
sententia condemnati fuerint, et Novo iudicio, vel Appellatione uti
voluerint, id quidem ipsis licebit, sed ita tamen, ut interea, donec Novum
iudicium, vel Appellatio, ultima decisione finita fuerint, in vinculis
teneantur,
de quo vide
supra quaest. 4. cap. 8. Quod idem in aliis quoque
maleficiis observari debet.
Ubi Nota, I. Quod licet ipsis concordare, absque ulla Prohibitione Iudicis,
vel onere ipsi persolvendo, sicut dictum est supra quaest. 8.
huius. II. Quia vero soepenumero homicidia contingere solent, ex
praetensione propriae
rerum immobilium, sive Iurium possessionariorum, Ius nostrum
citato titulo 22. solum notabile incommodum, violenti
occupatoris continet, et non mortem. De rebus autem mobilibus, omnino silet,
nisi forte praedonem, vel furem nocturnum pro defensione rerum suarum
occidere, tacite admittat. Secundam Personae, seu
Vitae maxime, quia vim vi omnes leges repellere permittunt, cum
moderamine inculpatae tutelae, in
nihilominus non posset puniri poena
mortis, sed mitiori. Haec Legistae citato loco. Verum secundum Deum, et
conscientiam aggressus secedere potius, quam facto sese defendere: vel vero
Iure vindicare, quam propria authoritate ulcisci deberet: Sicque Ius nostrum
salubrius esse videtur, cui et Nemesis Carolina propius
accedit, ut patebit ex proxime sequentibus.
cum uxore, filia, item furto nocturno, aut
alio simili crimine in domo sua comprehensum, letho afficere, aut captivare
voluerit. II. Si ex officio sibi incumbente, utpote a Magistratu iussus,
ipsum detinere, captivare, vel ad deditionem cogere debuerit.
iam olim in hac causa iudicio Palatinali, sive
generali vocato.
Inquisitio simul, et debitae poenae Executio, sine omni gratia, fieri
solebat.
Comitatuum, una cum Iudicibus
Nobilium, ac electis Nobilibus, singulis Anni quartalibus, diligens
Inquisitio super omnibus Dominis, Nobilibus, et ignobilibus, fieri solita
erat, ut si qui videlicet latrones fovere, vel si latrocinari comperientur,
illico Comites, vel Vice-Comites, si per se sufficientes fuissent, tales
omnes ex merito punivissent; sin minus, ea de re omni Capitaneos Regni
edocuissent, ut modis omnibus malefactores sublati
ac electis Nobilibus, singulis Anni quartalibus, diligens
Inquisitio super omnibus Dominis, Nobilibus, et ignobilibus, fieri solita
erat, ut si qui videlicet latrones fovere, vel si latrocinari comperientur,
illico Comites, vel Vice-Comites, si per se sufficientes fuissent, tales
omnes ex merito punivissent; sin minus, ea de re omni Capitaneos Regni
edocuissent, ut modis omnibus malefactores sublati fuissent. art. 50.
anni 1548.
Vide supra quaest. 17. cap. 6.
QUAESTIO TRICESIMA TERTIA. / Sed an Magistratus contra eosdem quippiam
probare, vel vero etiam iurare debeat?
Nihil plane, sed ipsi iuxta obiectam contra se Inquisitionem debebunt se
expurgare; ita videlicet, ut si levis contra ipsos Inquisitio obiecta
fuerit, et ipsi vel caput submiserint, vel ipsam
probare, vel vero etiam iurare debeat?
Nihil plane, sed ipsi iuxta obiectam contra se Inquisitionem debebunt se
expurgare; ita videlicet, ut si levis contra ipsos Inquisitio obiecta
fuerit, et ipsi vel caput submiserint, vel ipsam per Magistratum doceri
cupiverint, cum medio homagio. At si fortis extiterit, et eam
vel simpliciter negaverint, vel etiam sui innocentiam probandam
praeassumpserit, cum
probare, vel vero etiam iurare debeat?
Nihil plane, sed ipsi iuxta obiectam contra se Inquisitionem debebunt se
expurgare; ita videlicet, ut si levis contra ipsos Inquisitio obiecta
fuerit, et ipsi vel caput submiserint, vel ipsam per Magistratum doceri
cupiverint, cum medio homagio. At si fortis extiterit, et eam
vel simpliciter negaverint, vel etiam sui innocentiam probandam
praeassumpserit, cum pleno homagio
expurgare; ita videlicet, ut si levis contra ipsos Inquisitio obiecta
fuerit, et ipsi vel caput submiserint, vel ipsam per Magistratum doceri
cupiverint, cum medio homagio. At si fortis extiterit, et eam
vel simpliciter negaverint, vel etiam sui innocentiam probandam
praeassumpserit, cum pleno homagio abiurare tenebuntur. Ubi
etiamsi se plene expurgaverint, vel abiuraverint, in nullo propter hoc
Magistratus onere
ut si levis contra ipsos Inquisitio obiecta
fuerit, et ipsi vel caput submiserint, vel ipsam per Magistratum doceri
cupiverint, cum medio homagio. At si fortis extiterit, et eam
vel simpliciter negaverint, vel etiam sui innocentiam probandam
praeassumpserit, cum pleno homagio abiurare tenebuntur. Ubi
etiamsi se plene expurgaverint, vel abiuraverint, in nullo propter hoc
Magistratus onere convincetur, quia agit
homagio. At si fortis extiterit, et eam
vel simpliciter negaverint, vel etiam sui innocentiam probandam
praeassumpserit, cum pleno homagio abiurare tenebuntur. Ubi
etiamsi se plene expurgaverint, vel abiuraverint, in nullo propter hoc
Magistratus onere convincetur, quia agit publico nomine, pro publico bono.
Ideoque tanto diligentior deberet esse, in frequentandis huiusmodi
Inquisitionibus, ut mali tollerentur, et boni
QUAESTIO TERTIA.
Quotuplex esse solet?
Duplex. Alia enim fit immediate de Curia suae Maiestatis Regiae, in iis
causis, quae vel ibi inchoantur, et debito fine clauduntur. Vel autem eo per
viam Appellationis deducuntur, et statim revisa Appellatione, si nulla
annexa habuerint birsagia, quae Iudicibus pedaneis, sive prioribus cederent,
ad Executionem
QUAESTIO TERTIA.
Quotuplex esse solet?
Duplex. Alia enim fit immediate de Curia suae Maiestatis Regiae, in iis
causis, quae vel ibi inchoantur, et debito fine clauduntur. Vel autem eo per
viam Appellationis deducuntur, et statim revisa Appellatione, si nulla
annexa habuerint birsagia, quae Iudicibus pedaneis, sive prioribus cederent,
ad Executionem per Regium, aut Palatinalem homines, de dicta
et statim revisa Appellatione, si nulla
annexa habuerint birsagia, quae Iudicibus pedaneis, sive prioribus cederent,
ad Executionem per Regium, aut Palatinalem homines, de dicta Curia Regia cum
testimonio alicuius Capituli, vel Conventus, qui Fide
dignitates dicuntur, (aut etiam per eundem Magistrum protonotarium
passim) ad partes exmittitur.
et sententionalibus,
ex iis confectis huiusmodi, (si se rationabiliter excusare non
poterit.) Haec autem rationabilis excusatio fit ex eo, quod talis
Reus in praesentiam Iudicis sui, venire, non potuerit, vel propter
vehementem aquarum inundationem, vel gravem infirmitatem, vel invincibilem
inopiam, vel latrones in via latentes, et similes casus dummodo probabili
documento fulciri possint; alioqui nisi onus Iudiciorum, et
(si se rationabiliter excusare non
poterit.) Haec autem rationabilis excusatio fit ex eo, quod talis
Reus in praesentiam Iudicis sui, venire, non potuerit, vel propter
vehementem aquarum inundationem, vel gravem infirmitatem, vel invincibilem
inopiam, vel latrones in via latentes, et similes casus dummodo probabili
documento fulciri possint; alioqui nisi onus Iudiciorum, et sententiarum
depositum fuerit, Executio ipsa fieri
excusare non
poterit.) Haec autem rationabilis excusatio fit ex eo, quod talis
Reus in praesentiam Iudicis sui, venire, non potuerit, vel propter
vehementem aquarum inundationem, vel gravem infirmitatem, vel invincibilem
inopiam, vel latrones in via latentes, et similes casus dummodo probabili
documento fulciri possint; alioqui nisi onus Iudiciorum, et sententiarum
depositum fuerit, Executio ipsa fieri debet, etiam quo ad
poterit.) Haec autem rationabilis excusatio fit ex eo, quod talis
Reus in praesentiam Iudicis sui, venire, non potuerit, vel propter
vehementem aquarum inundationem, vel gravem infirmitatem, vel invincibilem
inopiam, vel latrones in via latentes, et similes casus dummodo probabili
documento fulciri possint; alioqui nisi onus Iudiciorum, et sententiarum
depositum fuerit, Executio ipsa fieri debet, etiam quo ad capitis poenam,
non obstante
ad capitis poenam,
non obstante Nobilitatis praerogativa.
Quomodo haec per Comites, vel Vice-Comites fieri debeat?
Sic videlicet, quod reportata per Actorem remissione, sive literis
Adiudicatoriis remissionalibus, de Curia Regia emanatis, debet idem Actor,
huiusmodi Comites vel Vice-Comites, ac Iudices Nobilium, in quorum
praesentiam rursus causa remissa est, cum praetactis literis Iudicis
remittentis, requirere, petereque ut sibi infra quindecim dies Executionem
faciant,
Vlad. art. 16.
Comitatus, (vel etiam Regnicolarum in
Sclavonia
literae Remissoriae, Iudicis remittentis, non ad ipsos solos praecise, sed
ad sedem Iudiciariam Comitatuum, vel Banalem, dari et expediri debent, ut
praesentatis ipsis ibidem, postea dicti Vice-Comites exinde exmittantur. Vel
etiam per testimonia Capituli, aut Conventus, et Regios, aut Palatinales, ac
etiam Banales homines, huiusmodi Executio fieri debeat.
QUAESTIO
SEPTIMA.
Item, quae poena quoque iis sancita, si qui eosdem in tali Executione
turbaverint?
Si qui Vice-Comites turbaverint, in prosecutione huiusmodi Executionis
Iustitiae, et illos, vel alterum eorundem, verbali dehonestatione, aut alia
iniuria, vulneribusque seu verberibus affecerint, aut eum, sive eos neci
tradiderint; eadem Regula contra illos malefactores observetur, qualis de
turbatoribus hominum
aut alia
iniuria, vulneribusque seu verberibus affecerint, aut eum, sive eos neci
tradiderint; eadem Regula contra illos malefactores observetur, qualis de
turbatoribus hominum Regium, ac testimoniorum Capitulorum, vel Conventuum.
infra quaest. 9. huius .
Et alias quoque qui eos in Executionibus Comitatuum turbaret, quo minus
ipsam exequi possent, talis scita prius mera rei veritate, Nota
infidelitatis mulctatur. Si servi, vel rustici fuerint, ipsos Domini
eorum, sub poena viginti quinque marcarum, in manus Comitis, ad
dignam eisdem poenam infligendam, dare teneantur. Et insuper de innocentia,
quod scilicet non de eorum voluntate, et
in manus Comitis, ad
dignam eisdem poenam infligendam, dare teneantur. Et insuper de innocentia,
quod scilicet non de eorum voluntate, et commissione id actum fit, iuxta
Regni consuetudinem, se expurgare debeant. Et si servi, vel rustici
perpetrato facinore affugerint, Comes illos perquirat, et nihilominus sic
etiam Domini eorum, ut praefertur, de innocentia, se purgare teneantur.
pro homine Regio, aut Palatinali,
in huiusmodi literis Executionalibus inscriptus fuerit, et Executionem
facere noluerit?
Quicunque Nobilis per alium, seu alios quoscunque mediantibus nostris Regiis,
vel aliis consuetis literis,
nomen suum continentibus, pro homine Regio, cum testimonio alicuius Capituli;
vel Conventus, requisitus; onus huiusmodi processus assumere, et exequi
per alium, seu alios quoscunque mediantibus nostris Regiis,
vel aliis consuetis literis,
nomen suum continentibus, pro homine Regio, cum testimonio alicuius Capituli;
vel Conventus, requisitus; onus huiusmodi processus assumere, et exequi
recusaverit, in birsagio consueto trium marcarum per Comitem Parochialem,
indilate exigendarum, convincatur eo facto.
per omnia oportuna et iuridica
remedia ac gravamina, videtur ipsi esse contraria.
QUAESTIO NONA.
Quae poena statuta, turbatoribus hominum Regiorum, vel Palatinalium, et
testimoniorum Capituli, seu Conventus?
Haec nimirum, quod si quispiam homines Regios, vel Palatinales, aut
testimonia Capitulorum, seu Conventuum,
QUAESTIO NONA.
Quae poena statuta, turbatoribus hominum Regiorum, vel Palatinalium, et
testimoniorum Capituli, seu Conventus?
Haec nimirum, quod si quispiam homines Regios, vel Palatinales, aut
testimonia Capitulorum, seu Conventuum,
in huiusmodi Executionibus, vel etiam aliis, quapiam iniuria, vel verbali
dehonestatione, affecerit; in
Capituli, seu Conventus?
Haec nimirum, quod si quispiam homines Regios, vel Palatinales, aut
testimonia Capitulorum, seu Conventuum,
in huiusmodi Executionibus, vel etiam aliis, quapiam iniuria, vel verbali
dehonestatione, affecerit; in una marca auri, septuaginta
duos florenos faciente: Si vulneribus, vel verberibus, in
facto potentiae,
Haec nimirum, quod si quispiam homines Regios, vel Palatinales, aut
testimonia Capitulorum, seu Conventuum,
in huiusmodi Executionibus, vel etiam aliis, quapiam iniuria, vel verbali
dehonestatione, affecerit; in una marca auri, septuaginta
duos florenos faciente: Si vulneribus, vel verberibus, in
facto potentiae, et sententiae capitalis: Si denique
in huiusmodi Executionibus, vel etiam aliis, quapiam iniuria, vel verbali
dehonestatione, affecerit; in una marca auri, septuaginta
duos florenos faciente: Si vulneribus, vel verberibus, in
facto potentiae, et sententiae capitalis: Si denique mortem
eis, vel alteri eorum intulerit, in Nota perpetuae
infidelitatis, condemnetur.
affecerit; in una marca auri, septuaginta
duos florenos faciente: Si vulneribus, vel verberibus, in
facto potentiae, et sententiae capitalis: Si denique mortem
eis, vel alteri eorum intulerit, in Nota perpetuae
infidelitatis, condemnetur.
dictum est, quaest. 21. cap.
5.
QUAESTIO DECIMA.
Quales Personae debent esse, quae de Capitulis vel Conventibus, ad
Executiones exmittuntur?
Debent esse de Capitulis ad minus Canonici, aut personae in beneficiis et
officiis constitutae. De Conventibus vero Monachi Conventuales Sacerdotes;
non
Executiones exmittuntur?
Debent esse de Capitulis ad minus Canonici, aut personae in beneficiis et
officiis constitutae. De Conventibus vero Monachi Conventuales Sacerdotes;
non autem rectores altarium, vel Capellani, vel Scholares, aut mendicantes,
et quidem seriatim debent transmitti.
Executiones exmittuntur?
Debent esse de Capitulis ad minus Canonici, aut personae in beneficiis et
officiis constitutae. De Conventibus vero Monachi Conventuales Sacerdotes;
non autem rectores altarium, vel Capellani, vel Scholares, aut mendicantes,
et quidem seriatim debent transmitti.
quaestione sequenti.
QUAESTIO UNDECIMA.
Quomodo referenda est Executio, per Regium vel Palatinalem homines, et
testimonium Capituli, seu Conventus?
Antiquitus, dum quis in Capitulum, vel Conventum recipiebatur, tempore
huiusmodi suae receptionis, (vel etiam priusquam ad aliquas executiones
QUAESTIO UNDECIMA.
Quomodo referenda est Executio, per Regium vel Palatinalem homines, et
testimonium Capituli, seu Conventus?
Antiquitus, dum quis in Capitulum, vel Conventum recipiebatur, tempore
huiusmodi suae receptionis, (vel etiam priusquam ad aliquas executiones
exmittebatur) iuramentum praestare solebat, quod omnes, quascunque esset
aliquando peracturus, vel perageret
Quomodo referenda est Executio, per Regium vel Palatinalem homines, et
testimonium Capituli, seu Conventus?
Antiquitus, dum quis in Capitulum, vel Conventum recipiebatur, tempore
huiusmodi suae receptionis, (vel etiam priusquam ad aliquas executiones
exmittebatur) iuramentum praestare solebat, quod omnes, quascunque esset
aliquando peracturus, vel perageret Executiones, iuste peragere vellet;
neque postea tempore talis reportatae
dum quis in Capitulum, vel Conventum recipiebatur, tempore
huiusmodi suae receptionis, (vel etiam priusquam ad aliquas executiones
exmittebatur) iuramentum praestare solebat, quod omnes, quascunque esset
aliquando peracturus, vel perageret Executiones, iuste peragere vellet;
neque postea tempore talis reportatae executionis, ipse amplius (sed solum
homo Regius, aut Palatinalis) deponere solebat; prout hoc antiqua decreta
Regni, manifeste ostendunt,
quoque vocantur; ut proxime
praecedenti quaest. dictum est.
Verum iam nova lege et statuto sic constitutum est; ut imposterum semper
Relationes ipsae, quarumcunque Executionum, per Ipsos Regium vel Palatinalem
homines, et testimonium Capituli, sive Conventus (absentibus, et non
praesentibus partibus, ut vult Decius in suo Syntag.) sub
iuramento referantur, atque in literis quoque Relatoriis semper
semper
specificetur, quod talis Relatio, sub iuramento fuerit facta. Quae
constitutio, prioribus Relationibus non derogat, quia constitutiones futura
litigant, et non praeterita.
ac intereant) alter
executorum morte praeveniretur, ut huiusmodi Executionem referre non posset:
ne tali casu principalis Iure suo destituatur, inductis in
Capitulum, vel Conventum, vigore mandati alicuius Iudicis ordinarii, vicinis
et commetaneis, qui tali executioni interfuerunt, poterunt ii, ipsam, penes
alterum superviventem Executorem, sub iuramento referre. Quae hoc modo
quoque relata,
non autem secundum conscientiam, patet
Atque haec duo mala sunt, et semper fugienda. Unde et Cicero
olim peroraturus, non abs re, semper sibi ab huiusmodi praeiudiciis
demulcendo prius animos Iudicum exordiis, praecavere solebat. Tertio, an
Iudex alterutri partium, vel etiam utrique consilium et informationem dare
debeat? Et quod sic, multos arguere ex hoc, quod videlicet nemo melius et
utilius consulere et informare possit, quam qui secundum consulta sua postea
iudicabit, et sententiam
pluribus
causis Iudicem excusari, tum potissimum num. 52. quando Iudex
fuit consultor tantum in aliqua causa, et votum suum propalavit, pro una
parte. Aliud item est, Consilium dare, dupliciter dici; vel
suggerendo, id est nutu, dicto, aut scripto, spiritum Procuratorium
insufflando, vel communiter consultando, hoc est, commune Ius declarando, et
obscuriorem legem interpretando. Ideoque illud semper vetari, hoc autem
fuit consultor tantum in aliqua causa, et votum suum propalavit, pro una
parte. Aliud item est, Consilium dare, dupliciter dici; vel
suggerendo, id est nutu, dicto, aut scripto, spiritum Procuratorium
insufflando, vel communiter consultando, hoc est, commune Ius declarando, et
obscuriorem legem interpretando. Ideoque illud semper vetari, hoc autem
admitti solere; quia apud omnes nationes, in rebus dubiis, libera est semper
consultatio.
de Rakoss, unicuique iustum, rectum, et divinum
facere Iudicium, et idcirco stabit in beneplacito, cuiuslibet causantis, si
illis munera dare velit, nec ne? Legistae autem omnino vetant, ob Iuris
retentionem vel
redemptionem, aut ad corrumpendum Iudicem, ipsi munera dare; quanquam
aliquando pro amicitia, esculenta, et poculenta, eaque solum, quae intra
paucos dies
possit. Mynsing. obs. 75. cent. 2.
quae scilicet sportulis potius, quam vasis deferri solebant, unde
postea huiuscemodi donaria, sportulae solum denominari coeperunt. Ideoque
serio prohibent, ne Accusator; vel Reus, pendente accusatione intret domum
Iudicis, ut Iudex intranti faveat, sub poena centum aureorum. Petr.
Iacobus Aurelianen. in practica libellorum, Rubr. 110. Quantumve
fidei tribuendum sit, huiusmodi
re volunt,
advocare possunt, citato articulo 42. vide etiam supra
quaest. 7. cap. 1. Respectu horum alii Iudices, utpote
Comites, et Vice-Comites, dicuntur Inferiores, vel etiam
Pedanei; aut ut Gell. lib. 3. cap. 18. Noctium
Atticarum dicit, potius pedarii, sic dicti, quod
olim per praesides constituti, ad discernenda minora iudicia,
per praesides constituti, ad discernenda minora iudicia, non vehebantur
curru, sed pedibus proficiscebantur ad forum, respectu alterius curulis
Magistratus, qui erat Maior, et curru vehi solebat, indeque curulis
dicebatur. Vel quod ipsi sententiam non dicebant, sed ab alio dictam
comprobabant, moventes se loco, et in partem eius, cuius sententiam
approbabant, ambulantes. Propter quod, qui ita faciebant, ire in sententiam
pedibus dicebantur, ex
sententiam non dicebant, sed ab alio dictam
comprobabant, moventes se loco, et in partem eius, cuius sententiam
approbabant, ambulantes. Propter quod, qui ita faciebant, ire in sententiam
pedibus dicebantur, ex eoque pedanei, vel potius pedarii vocabantur.
Salust. in Coniur. Catil. Ita nunc quoque dicti inferiores
Iudices nostri, ab utraque hac significatione, pedanei tantum dicuntur. Tum
quia per transmissionem Appellationum a se
veluti ire censentur, unde et Iudicia illorum,
vulgo pedes habere dicuntur. Tum quia per Executionem finaliter iam decisae
sententiae ipsorum, consentire, ipsamque approbare videntur.
Ubi Nota, I. Quod isti Iudices, vel ipsorum Vice-gerentes, in celebratione
Iudiciorum personaliter, (vel per suos Vice-gerentes) interesse debent,
dicuntur. Tum quia per Executionem finaliter iam decisae
sententiae ipsorum, consentire, ipsamque approbare videntur.
Ubi Nota, I. Quod isti Iudices, vel ipsorum Vice-gerentes, in celebratione
Iudiciorum personaliter, (vel per suos Vice-gerentes) interesse debent,
Vlad. art.
69. Similiter et Vice-gerentes semper Iudiciis Octavalibus, penes
dictos Magistros Protonotarios, interesse debent, citato art. 34. anni
1545. Licet fortassis etiamsi Domini Praelati, vel Barones
abfuerint, Iudicia nihilominus celebrari poterunt. art. 22. anni
1566.
QUAESTIO DECIMA SEXTA.
ultimo assumptus praecedat priores. Ab interiori vero parte, sive ad
parietem, attingunt ipsum Domini, Vice-Palatinus, Vice-Iudex Curiae, et
Magistri Protonotarii, Palatinalis, Iudicis Curiae, et duo eiusdem. Et hoc
ideo, ut vel directo intuitu litigantes aspiciant, deliberationesque versa
ad eos facie pronuncient, vel ne a frequentia astantium protrudantur; vel
vero ne liceat partibus, vel aliis astantibus, literas, vel signaturas,
coram ipsis a
Domini, Vice-Palatinus, Vice-Iudex Curiae, et
Magistri Protonotarii, Palatinalis, Iudicis Curiae, et duo eiusdem. Et hoc
ideo, ut vel directo intuitu litigantes aspiciant, deliberationesque versa
ad eos facie pronuncient, vel ne a frequentia astantium protrudantur; vel
vero ne liceat partibus, vel aliis astantibus, literas, vel signaturas,
coram ipsis a tergo inspicere. Ubi autem aliquis ex primariis Dominis
Iudicibus Regni defuerit, sed solum
et
Magistri Protonotarii, Palatinalis, Iudicis Curiae, et duo eiusdem. Et hoc
ideo, ut vel directo intuitu litigantes aspiciant, deliberationesque versa
ad eos facie pronuncient, vel ne a frequentia astantium protrudantur; vel
vero ne liceat partibus, vel aliis astantibus, literas, vel signaturas,
coram ipsis a tergo inspicere. Ubi autem aliquis ex primariis Dominis
Iudicibus Regni defuerit, sed solum Locumtenens eiusdem extiterit: tunc
Palatinalis, Iudicis Curiae, et duo eiusdem. Et hoc
ideo, ut vel directo intuitu litigantes aspiciant, deliberationesque versa
ad eos facie pronuncient, vel ne a frequentia astantium protrudantur; vel
vero ne liceat partibus, vel aliis astantibus, literas, vel signaturas,
coram ipsis a tergo inspicere. Ubi autem aliquis ex primariis Dominis
Iudicibus Regni defuerit, sed solum Locumtenens eiusdem extiterit: tunc
talis Locumtenentis Vice-gerens, et
duo eiusdem. Et hoc
ideo, ut vel directo intuitu litigantes aspiciant, deliberationesque versa
ad eos facie pronuncient, vel ne a frequentia astantium protrudantur; vel
vero ne liceat partibus, vel aliis astantibus, literas, vel signaturas,
coram ipsis a tergo inspicere. Ubi autem aliquis ex primariis Dominis
Iudicibus Regni defuerit, sed solum Locumtenens eiusdem extiterit: tunc
talis Locumtenentis Vice-gerens, et Protonotarius, Vice-gerentem et
consederint, ibi quoque
Dominus Personalis ab eodem Domino Locumtenente iussus, a suis Coniudicibus;
et Dominus Locumtenens, a Dominis Consiliariis, incipiendo ab eodem Domino
Personali, eo quod et is Consiliarius sit, vel quod interrogatus tantum, et
non sua sponte respondere debeat, sententias rogant. Quomodo autem
sententiae rogabantur apud Romanos, vide Gell. lib. 4. cap. 10.
Circa quod NOTA, quod
sponte respondere debeat, sententias rogant. Quomodo autem
sententiae rogabantur apud Romanos, vide Gell. lib. 4. cap. 10.
Circa quod NOTA, quod pro eo, quod hic dicitur, dicere
vocem, vel votum, latine et eleganter dicitur, dicere sententiam; dicere
vero diem, est certam diem Reo constituere, ut accusetur. Ast dicere causam,
est cum Reus accusationibus respondere cogitur; et dicere Ius, cum Iudex
Iustitiam
latine et eleganter dicitur, dicere sententiam; dicere
vero diem, est certam diem Reo constituere, ut accusetur. Ast dicere causam,
est cum Reus accusationibus respondere cogitur; et dicere Ius, cum Iudex
Iustitiam reddit, vel ministrat; denique dicere legem, est praescribere,
quid opus sit facto. Adrianus Cardin. Et si omnium voces, sive
sententiae, in duas aequales partes diversae pares fuerint, illa tamen
potior erit, cui Dominus
QUAESTIO DECIMA SEPTIMA.
Quae poena, si quis ad haec, Officia Praelaturae, Baronatus, et Assessoratus
electus, in se levare suscipereque nollet?
Si fuerit Praelatus, in Praelaturae suae, si vero Baro, vel Nobilis, in
bonorum suorum amissione, condemnatur.
Baronatus, et Assessoratus
electus, in se levare suscipereque nollet?
Si fuerit Praelatus, in Praelaturae suae, si vero Baro, vel Nobilis, in
bonorum suorum amissione, condemnatur.
nunquam utatur, et Regia Maiestas, una cum caeteris Assessoribus, et
Consiliariis suis, alium, qui videbitur, loco illius statim eligat, 6.
Vlad. art. 3. Vel absente sua Maiestate, D. Locumtenens,
apparet; in collectivo tamen sensu,
et communi intelligentia, fineque ad quem ordinatae sunt, semper pro veris
reputantur, nec licet illas iam
cuiquam rescindere, vel aliter reformare, sed secundum ipsas, necesse est
omnes iudicare, et iudicari. Ibidem ad finem. Tertia instabit
ulterius, ipsas multoties, conscientiam aggravare, ut praecise in Communi
Inquisitione, ac etiam
QUAESTIO VIGESIMA.
Quae poena Iuribus Regni statuta invenitur contra eos, qui Iudices Regni
ordinarios, aut eorundem Magistros Protonotarios, vel etiam Assessores
diffamarent, verberarent, vulnerarent, et interimerent?
Diffamantibus eos, quod scilicet, verum et Iustum Iudicium non fecissent;
vetus lex habetur,
Vide 3. Vlad. art. 4.
ac
ac
QUAESTIO VIGESIMA SECUNDA.
Sed tamen quae qualitates in Iudice, ex multorum traditionibus, requiri
videntur?
Hae quinque. Primo, ut sit Sapiens, id est, vel naturali quadam
prudentia, vel literali scientia praeditus, qua leges intelligat, et sciat
verum a falso, et falsum a vero discernere. Secundo, ut sit timens Deum,
semperque in omnibus Actionibus suis, ante et supra omnes
VIGESIMA SECUNDA.
Sed tamen quae qualitates in Iudice, ex multorum traditionibus, requiri
videntur?
Hae quinque. Primo, ut sit Sapiens, id est, vel naturali quadam
prudentia, vel literali scientia praeditus, qua leges intelligat, et sciat
verum a falso, et falsum a vero discernere. Secundo, ut sit timens Deum,
semperque in omnibus Actionibus suis, ante et supra omnes leges, Deum prae
oculis habeat,
suis, ante et supra omnes leges, Deum prae
oculis habeat, ne quid huiusmodi committat, quod contra Deum foret. Tertio,
ut sit verax et iustus, ne legem in reprobum trahat sensum, et ne sibi inde
commodum aliquod, seu gratiam, vel favorem quaerat; sed veritatem et
iustitiam amet, nec ulla ratione sese a limite illius, usquam patiatur
amoveri. Quarto, ne sit avarus, quia avaritia munera affectat, et quo
affectus ducit, eo facile mens et ratio deviat,
18. (dum inquit.) provide de omni plebe sapientes,
et timentes Deum, in quibus sit veritas, et qui oderint avaritiam.
Quinto et ultimo, nihil faciat prece, precio, timore amore, vel odio, non
personam aspiciat divitis, vel potentis, neque pauperis in iudicio
miserebitur. Exod. 23. sed recto tramite in omnibus, et contra
omnes procedat, necesse est. Prolog. cap. 6.
et timentes Deum, in quibus sit veritas, et qui oderint avaritiam.
Quinto et ultimo, nihil faciat prece, precio, timore amore, vel odio, non
personam aspiciat divitis, vel potentis, neque pauperis in iudicio
miserebitur. Exod. 23. sed recto tramite in omnibus, et contra
omnes procedat, necesse est. Prolog. cap. 6. Sicque Dei, et
hominum legem adimplebit.
QUAESTIO VIGESIMA TERTIA.
Quid est Actor, et unde dicitur?
Est ea persona, quae contra aliam, quacunque Iuris via agit, vel acquirendo
sibi aliquid, vel autem vindicando se, per se; vel per Advocatum, quem vulgo
Procuratorem vocamus. Dico per Advocatum, quia etsi aliquando sciret, et
posset aliquis sola sua in persona, pro se ipso agere, tamen
QUAESTIO VIGESIMA TERTIA.
Quid est Actor, et unde dicitur?
Est ea persona, quae contra aliam, quacunque Iuris via agit, vel acquirendo
sibi aliquid, vel autem vindicando se, per se; vel per Advocatum, quem vulgo
Procuratorem vocamus. Dico per Advocatum, quia etsi aliquando sciret, et
posset aliquis sola sua in persona, pro se ipso agere, tamen quia humana
natura, potissimum
QUAESTIO VIGESIMA TERTIA.
Quid est Actor, et unde dicitur?
Est ea persona, quae contra aliam, quacunque Iuris via agit, vel acquirendo
sibi aliquid, vel autem vindicando se, per se; vel per Advocatum, quem vulgo
Procuratorem vocamus. Dico per Advocatum, quia etsi aliquando sciret, et
posset aliquis sola sua in persona, pro se ipso agere, tamen quia humana
natura, potissimum laesa ab altero, contra quem
etsi aliquando sciret, et
posset aliquis sola sua in persona, pro se ipso agere, tamen quia humana
natura, potissimum laesa ab altero, contra quem agit, de facili in affectum
proclivis est; ideo ne inter agendum, tale quippiam vel dicat, vel
committat, ex quo ipsi incommodum aliquod sequi posset, et praecipue quidem
huiusmodi aliquam responsionem affirmative faciat, quam tandem de Iure
revocare ipsi non esset integrum.
sciret, et
posset aliquis sola sua in persona, pro se ipso agere, tamen quia humana
natura, potissimum laesa ab altero, contra quem agit, de facili in affectum
proclivis est; ideo ne inter agendum, tale quippiam vel dicat, vel
committat, ex quo ipsi incommodum aliquod sequi posset, et praecipue quidem
huiusmodi aliquam responsionem affirmative faciat, quam tandem de Iure
revocare ipsi non esset integrum.
Patrono
Ius
Et talis obligat Principalem suum, ad simplex tantum
Nobilitatis homagium, hoc est; ad ducentos florenos, et non
amplius. Plenipotentiarius vero, quia absolute et universaliter ad omnia
constituitur; Iure, vel etiam compositione aliqua utili mediante peragenda;
ideo etiam ad omnia, vel ad plus, quam Procurator, constituentem obligare
potest. Syndicus est patronus, qui ab
hoc est; ad ducentos florenos, et non
amplius. Plenipotentiarius vero, quia absolute et universaliter ad omnia
constituitur; Iure, vel etiam compositione aliqua utili mediante peragenda;
ideo etiam ad omnia, vel ad plus, quam Procurator, constituentem obligare
potest. Syndicus est patronus, qui ab
universitate aliqua Ecclesiastica, vel Civili constituitur, ad tuendam
publicam
mediante peragenda;
ideo etiam ad omnia, vel ad plus, quam Procurator, constituentem obligare
potest. Syndicus est patronus, qui ab
universitate aliqua Ecclesiastica, vel Civili constituitur, ad tuendam
publicam causam. Orator dicebatur olim, qui una oratione, sive declamatione,
totam causam peragebat.
Rabula vero, et nomine, et conditione odiosus; dicitur vel a
aliqua Ecclesiastica, vel Civili constituitur, ad tuendam
publicam causam. Orator dicebatur olim, qui una oratione, sive declamatione,
totam causam peragebat.
Rabula vero, et nomine, et conditione odiosus; dicitur vel a
rabie, vel a ravi, id est, raucitate, quod in negotiis
agendis acer est, et rabiosus; vel potius a radendo, quod
radat, hoc est, aures offendat, et feriat nimia verbositate, dum
ad tuendam
publicam causam. Orator dicebatur olim, qui una oratione, sive declamatione,
totam causam peragebat.
Rabula vero, et nomine, et conditione odiosus; dicitur vel a
rabie, vel a ravi, id est, raucitate, quod in negotiis
agendis acer est, et rabiosus; vel potius a radendo, quod
radat, hoc est, aures offendat, et feriat nimia verbositate, dum sibi
disertus non videatur,
totam causam peragebat.
Rabula vero, et nomine, et conditione odiosus; dicitur vel a
rabie, vel a ravi, id est, raucitate, quod in negotiis
agendis acer est, et rabiosus; vel potius a radendo, quod
radat, hoc est, aures offendat, et feriat nimia verbositate, dum sibi
disertus non videatur, nisi omnia tumultu, et vociferatione compleat, atque
concutiat.
QUAESTIO VIGESIMA QUINTA.
Quid igitur huiusmodi Procurator, in Actione, quam agendam suscipit,
potissimum intendere, et sequi debet?
Haec quinque nimirum. Primo, nunquam sine mandato, hoc est, vel
Procuratoriis vel Revisionalibus, vel autem Plenipotentialibus literis,
prouti scilicet causae meritum postulabit, ad agendum accedet, art.
34. anni 1575. quia alias in Emenda linguae
Quid igitur huiusmodi Procurator, in Actione, quam agendam suscipit,
potissimum intendere, et sequi debet?
Haec quinque nimirum. Primo, nunquam sine mandato, hoc est, vel
Procuratoriis vel Revisionalibus, vel autem Plenipotentialibus literis,
prouti scilicet causae meritum postulabit, ad agendum accedet, art.
34. anni 1575. quia alias in Emenda linguae
convincetur; veluti et
Quid igitur huiusmodi Procurator, in Actione, quam agendam suscipit,
potissimum intendere, et sequi debet?
Haec quinque nimirum. Primo, nunquam sine mandato, hoc est, vel
Procuratoriis vel Revisionalibus, vel autem Plenipotentialibus literis,
prouti scilicet causae meritum postulabit, ad agendum accedet, art.
34. anni 1575. quia alias in Emenda linguae
convincetur; veluti et Franciscus
faciet, et In-causam-attractum
absolvet.
prudentia diiudicare debet, et si Actioni congruerit, non refutabit. Vide
etiam supra quaest.
9. cap. 1. num. 3. Quinto, debet adhibere testes, omni
exceptione maiores, vel etiam Causae statu ita exposcente, et Iudice
adiudicante Coniuratores de Iure admittendos. Atque si quae alia huiusmodi
fuerint, utpote si praemissa urgenda iudicabit, et si iudicium expectandum
putabit, diligenter
adiudicante Coniuratores de Iure admittendos. Atque si quae alia huiusmodi
fuerint, utpote si praemissa urgenda iudicabit, et si iudicium expectandum
putabit, diligenter pensitet. Sin autem incertus et dubius litis exitus, vel
potius praesentanei mali metus, ipsum percellit, id magis evitandum; et alia
via atque ratio consopiendi illius, ineunda, principalique suadenda, dummodo
tamen fraus et dolus absit ab eo omnis.
posse esse absque dolo, sed bene dolum absque fraude, veluti verbum
in corde conceptum, absque externo opere, uti et regula antiqui Iuris habet,
non semper ex eventu, sed ex consilio quoque desiderari fraudis
interpretationem. Vel ut Cic. 3. Offic. Ait, dolum ese, cum
esset aliud simulatum, et aliud actum. Quod tamen utrunque de Iure
prohibetur.
SEXTA.
Ubinam fieri solet Procuratoria constitutio, et huiusmodi literae
Procuratoriae quamdiu durant?
Regulariter, omnis Literaria Procuratoris constitutio, qua in
Curia Regia, vel alibi etiam ubique uti solemus, fieri solet, vel coram
personis autenticis, hoc est, Dominis Ordinariis Regni Iudicibus, et
eorundem Magistris Protonotariis vel in locis credibilibus, uti Capitulis et
Conventibus; et talis
solet Procuratoria constitutio, et huiusmodi literae
Procuratoriae quamdiu durant?
Regulariter, omnis Literaria Procuratoris constitutio, qua in
Curia Regia, vel alibi etiam ubique uti solemus, fieri solet, vel coram
personis autenticis, hoc est, Dominis Ordinariis Regni Iudicibus, et
eorundem Magistris Protonotariis vel in locis credibilibus, uti Capitulis et
Conventibus; et talis a data praesentium, durat per anni circulum.
Procuratoris constitutio, qua in
Curia Regia, vel alibi etiam ubique uti solemus, fieri solet, vel coram
personis autenticis, hoc est, Dominis Ordinariis Regni Iudicibus, et
eorundem Magistris Protonotariis vel in locis credibilibus, uti Capitulis et
Conventibus; et talis a data praesentium, durat per anni circulum.
Verbalis autem potest fieri etiam coram Vice-gerentibus,
Palatinali, et Iudicis Curiae, et haec
fecerint.
Dominorum Baronum, Procerum, et aliorum Nobilium Regni,
cum propter loci distantiam, tum viarum discrimina, aut muliebris sexus
fragilitatem, vel si etiam propter honestatem, eo ire verentur, coram duobus
testimoniis, Capituli vel Conventus, legitime exinde ad petitiones earundem
exmissis, Procuratores constituere possunt, et dicta testimonia pro tali
labore, ac Capitula et Conventus pro huiusmodi literis Procuratoriis, prouti
et in aliis
et Polonorum uxores,
habentes bona in hoc Regno Hungariae, neque valentes ad Procuratoriam
constitutionem, semper intra Regnum venire, propter fragilitatem muliebris
sexus, viarum longam intercapedinem, et discrimina, ac vel maxime, cum viris
suis subiectae sint, solae absque illis; an tales semel, ut proxime supra
annotati Studiosi peregrinantes, et servientes in exteras provincias
proficiscentes, pro toto absentiae suae tempore, Procuratorem
provincias
proficiscentes, pro toto absentiae suae tempore, Procuratorem constituere
possint? Super quo licet nihil definitum habeatur, tamen non abs re
videretur indulgendum hac in parte illis, ex praemissis rationibus. Vel, ut
ex illinc, in aliquo loco authentico factas procuratorias constitutiones huc
mitterent, prout et Spectabilis et Magnificus quondam Dominus
Balthasar de Batthyán, dicitur Parisiis ex
id est, decipiendo dictus;
qui falsa crimina intendit, et convictus punitur poena talionis Iure
Canonico; ast Iure nostro, videtur
solum poena Emendae linguae, vel quod idem est, poena indebitae actionis
puniendus.
Ubi Nota, quod hic Calumniator, non dicitur a proprie dicta Calumnia, de qua
dictum est supra quaest. 16. cap. 9. sed ab ea, quae
Ubi Nota, quod hic Calumniator, non dicitur a proprie dicta Calumnia, de qua
dictum est supra quaest. 16. cap. 9. sed ab ea, quae
generalissime sumitur, et est infida advocatio eius, qui pecuniam, vel
quodvis emolumentum accepit, ut alicui negotium agendo, defendendoque
faceret, et tamen non fecerit. Cuius poena apud Romanos olim de Lege
Remmia fuit, inustio literae K. vel C. in fronte.
advocatio eius, qui pecuniam, vel
quodvis emolumentum accepit, ut alicui negotium agendo, defendendoque
faceret, et tamen non fecerit. Cuius poena apud Romanos olim de Lege
Remmia fuit, inustio literae K. vel C. in fronte.
Praevaricator, a praevaricando, id est transgrediendo limitem
iustitiae, dictus est, qui et Collusor quoque dicitur, est is, qui vera
crimina abscondit, vel qui simulat unam partem diligere, et
fuit, inustio literae K. vel C. in fronte.
Praevaricator, a praevaricando, id est transgrediendo limitem
iustitiae, dictus est, qui et Collusor quoque dicitur, est is, qui vera
crimina abscondit, vel qui simulat unam partem diligere, et adiuvare; et
tamen alterum adiuvat, prodita causa sui Principalis, dum scilicet proprias
eius probationes dissimulat, falsas vero Rei excusationes admittit, ut ab
impetitione Actoris
punitur extra ordinem;
nostro autem illi poena Aucariorum, si Iuramento calumniae
astrictus fuerit,
iuratus, poterit conveniri, vel in causam Facti honoris, ratione dictae et
expositae causae, ad secretas aures,
ratione dictae et
expositae causae, ad secretas aures,
in iis Civitatibus, in quibus Iudicia
Ecclesiastica celebrantur, manere permittuntur, ne saltem consilium dent,
nedum ad agendum accedant.
is, qui in universum ab actione
desistit, Iure Civili,
et Canonico, non impetrata abolitione, quae est venia, seu licentia
omittendae accusationis, a Iudice sponte data, vel impetrata; quae tamen in
Iure nostro, non est necessaria, et punitur in maleficiis infamia; ac in
Iudicio Ecclesiastico, in quinque libris auri 2. quaest.
3. Nostro autem Iure, si Actor
QUAESTIO VIGESIMA NONA.
Quid tandem Reus, qui et In-causam-attractus nuncupatur?
Est omnis illa persona, contra quam aliquis, quovis Iure, ratione, et
praetextu, quarumcunque rerum mobilium, vel immobilium, ac factorum, et
dictorum agit. Unde recte dicitur a Re, quod alicui huiusmodi
rei obnoxius sit, vel saltem esse praetenditur. In-causam-attractus autem
dicitur ex eo, quod in Causam attrahitur.
illa persona, contra quam aliquis, quovis Iure, ratione, et
praetextu, quarumcunque rerum mobilium, vel immobilium, ac factorum, et
dictorum agit. Unde recte dicitur a Re, quod alicui huiusmodi
rei obnoxius sit, vel saltem esse praetenditur. In-causam-attractus autem
dicitur ex eo, quod in Causam attrahitur.
Ubi Nota, quod si (I) mutus, vel surdus fuerit, quomodo respondere
videbitur? Dicendum, quod ubi non voce, sed praesentia
dictorum agit. Unde recte dicitur a Re, quod alicui huiusmodi
rei obnoxius sit, vel saltem esse praetenditur. In-causam-attractus autem
dicitur ex eo, quod in Causam attrahitur.
Ubi Nota, quod si (I) mutus, vel surdus fuerit, quomodo respondere
videbitur? Dicendum, quod ubi non voce, sed praesentia opus est, mutus si
intellectum habet, potest videri respondere. Sic et in surdo observandum, de
antiqui Iuris regula.
diversa, ante omnia necesse erat, primo
statim loco de iis egisse easque distinxisse, ut tanto facilius quilibet
postea in reliquo processu procedere potuisset. Finis vero, quia triplici
poena ipsius Rei terminari solet, vel scilicet amissione bonorum, quae forte
possederat; vel autem pecuniaria aliqua mulcta, aut tandem Capitis etiam
supplicio. Ideoque
cum hoc, duabus prioribus, maius
de iis egisse easque distinxisse, ut tanto facilius quilibet
postea in reliquo processu procedere potuisset. Finis vero, quia triplici
poena ipsius Rei terminari solet, vel scilicet amissione bonorum, quae forte
possederat; vel autem pecuniaria aliqua mulcta, aut tandem Capitis etiam
supplicio. Ideoque
cum hoc, duabus prioribus, maius sit, tanquam scilicet propriae personae
ipsius Rei
recesserimus, etiam coram externis nationibus, scripta Iura nobis
obtrudentibus, confundamur; neve extra Decreta, Ius semper ex huiusmodi
consuetudine, quae nullibi exstat, et inveniri potest, discere volentes,
nunquam, vel raro, et perpauci omnino addiscamus: sicque per totam vitam
discentes prius emoriamur, quam ad cognitionem eius perveniamus, quod
profecto quotidiano iam usu, non cum parvo damno nostro, et rerum nostrarum
iactura
consuetudo dictant, et nullum huiusmodi Novum Prohibitioni adderetur;
sed alia forma Prohibitionales, absque Novo formarentur. Quarto, putant
aliqui Prohibitas quoque in pauciorem numerum contrahere debere; ita ut
tantum duae, vel ad summum tres admitterentur; sed id parum refert, quia non
expectantur, in omnibus terminis semper omnes quatuor, sed si
vel unica tantum praecesserit, nihilominus tamen causa, in sex
ultimis
aliqui Prohibitas quoque in pauciorem numerum contrahere debere; ita ut
tantum duae, vel ad summum tres admitterentur; sed id parum refert, quia non
expectantur, in omnibus terminis semper omnes quatuor, sed si
vel unica tantum praecesserit, nihilominus tamen causa, in sex
ultimis diebus levari possit, et consuevit. Quanquam iam et alioquin
novella constitutione
huius farinae omnes, iuxta causarum aetatem, nullo habito
delectu.
QUAESTIO TERTIA. / In quibus causis conceditur Comitibus, vel
Vice-Comitibus iudicare, ultra Centum Florenos, vel etiam in bonis, quoad
usum in quanta quantitate?
In hisce. Primo, in causis damnorum et spoliorum, art. 6. anni 1528.
idque
delectu.
QUAESTIO TERTIA. / In quibus causis conceditur Comitibus, vel
Vice-Comitibus iudicare, ultra Centum Florenos, vel etiam in bonis, quoad
usum in quanta quantitate?
In hisce. Primo, in causis damnorum et spoliorum, art. 6. anni 1528.
idque semota omni Appellatione. Secundo, in causis occupationum
amplioribus Comitatibus per Vice-Iudices
Nobilium, de domibus quidem habitationum, sive solitis residentiis
citandorum, solum per eos in quorum processibus sunt; personaliter autem in
solito loco communi sedis Iudiciariae, vel congregationis, indifferenter,
per quemcunque Iudicem Nobilium, vel Vice-iudicem Nobilium fieri assolet.
Ubi Nota, quod si aliquando contingat, huiusmodi Citationem fieri debere, ex
alio Comitatu, tunc Iudex citantis
habitationum, sive solitis residentiis
citandorum, solum per eos in quorum processibus sunt; personaliter autem in
solito loco communi sedis Iudiciariae, vel congregationis, indifferenter,
per quemcunque Iudicem Nobilium, vel Vice-iudicem Nobilium fieri assolet.
Ubi Nota, quod si aliquando contingat, huiusmodi Citationem fieri debere, ex
alio Comitatu, tunc Iudex citantis ex illo Comitatu, in quo citans degit,
cum solitis literis
Comitatus, et possunt sibi, non solum in agrorum, pratorum,
sylvarum, fluviorum, et aliorum territoriorum sed etiam terminorum, ac
processum iuridicorum suorum negotiis et causis constitutionem facere; ut
scilicet breviori vel longiori processu, causa in sede Iudiciaria, coram
Comite Parochiali, mota terminetur, sana inter se praehabita deliberatione.
Sed tamen his cautelis, ne scilicet huiusmodi constitutio, generali decreto
totius Regni, et
investigare debet,
ne peccet contra illam.
QUAESTIO NONA. / Quomodo fit igitur Citatio?
In aliquibus Comitatibus, simpliciter per Iudicem Nobilium vel Vice-Iudicem
Nobilium ubicunque per Actorem repertos, absque ulla Comitis, vel
Vice-Comitis commissione, verbali vel literali, qua facta postea literae
Evocatoriae, per Notarium sedis conscribuntur ad futuram sedem; in
QUAESTIO NONA. / Quomodo fit igitur Citatio?
In aliquibus Comitatibus, simpliciter per Iudicem Nobilium vel Vice-Iudicem
Nobilium ubicunque per Actorem repertos, absque ulla Comitis, vel
Vice-Comitis commissione, verbali vel literali, qua facta postea literae
Evocatoriae, per Notarium sedis conscribuntur ad futuram sedem; in eaque
relatio Citationis ipsis adscribitur, referentibus illam Iudicibus Nobilium
NONA. / Quomodo fit igitur Citatio?
In aliquibus Comitatibus, simpliciter per Iudicem Nobilium vel Vice-Iudicem
Nobilium ubicunque per Actorem repertos, absque ulla Comitis, vel
Vice-Comitis commissione, verbali vel literali, qua facta postea literae
Evocatoriae, per Notarium sedis conscribuntur ad futuram sedem; in eaque
relatio Citationis ipsis adscribitur, referentibus illam Iudicibus Nobilium
vel Vice-Iudicibus Nobilium. In
Vice-Comitis commissione, verbali vel literali, qua facta postea literae
Evocatoriae, per Notarium sedis conscribuntur ad futuram sedem; in eaque
relatio Citationis ipsis adscribitur, referentibus illam Iudicibus Nobilium
vel Vice-Iudicibus Nobilium. In aliquibus vero Comitatibus, conscripta
commissio Comitis, vel Vice-Comitis, simul cum Actione Actoris, dirigitur ad
aliquem Iudicem Nobilium, vel etiam Vice-Iudicem Nobilium, ut talis
citandus,
per Notarium sedis conscribuntur ad futuram sedem; in eaque
relatio Citationis ipsis adscribitur, referentibus illam Iudicibus Nobilium
vel Vice-Iudicibus Nobilium. In aliquibus vero Comitatibus, conscripta
commissio Comitis, vel Vice-Comitis, simul cum Actione Actoris, dirigitur ad
aliquem Iudicem Nobilium, vel etiam Vice-Iudicem Nobilium, ut talis
citandus, citetur; ipsaque Citatio per Iudicem Nobilium, annotatur
praetactis literis commissionis;
adscribitur, referentibus illam Iudicibus Nobilium
vel Vice-Iudicibus Nobilium. In aliquibus vero Comitatibus, conscripta
commissio Comitis, vel Vice-Comitis, simul cum Actione Actoris, dirigitur ad
aliquem Iudicem Nobilium, vel etiam Vice-Iudicem Nobilium, ut talis
citandus, citetur; ipsaque Citatio per Iudicem Nobilium, annotatur
praetactis literis commissionis; et sic denique, ex omnibus simul fiunt
integrales literae Evocatoriae. Ac huius
quatuor, in minoribus, tribus continuis
diebus, solet sedes Iudiciaria celebrari, art. 50. anni 1563. In nonnullis
minimis etiam uno die absolvitur, et aliquando congregatio quoque illi
adiungitur: Atque ita in illis quarto vel tertio die, absolutis iam
Iudiciis, huiusmodi Proclamatio novarum causarum fieri consuevit.
QUAESTIO DUODECIMA. / An semper liceat, sedes Iudiciarias celebrare?
QUAESTIO DECIMA TERTIA. / Da exemplum violentiae practicae?
Laesit aliquem, per violentiam aliquis; ideo evocatur in Iudicium per
Citationem, actione descripta, prima sede proclamatur Reus, si comparet per
se, vel advocatum; recipit actionis, et citationis paria; et differtur
discussio, ad futuram sedem. Levatur causa in futura sede, post receptionem
parium, Procurator cautus interea, ante scilicet litis contestationem,
scrutatur
scrutatur literas, quaerit occasionem, ex aliquo defectu condescensionis
causae, si rem patrocinari arbitratur, citat praescriptionem, agit de
incompetentia
fori, vel Actoris, vel si quid in literis reperit, quod cursum impedire
quaeat; reperire enim licet, si vel tempus, vel locus, aut persona, quae in
Actione necessario inseri debent; desideretur. Tempus enim circa quod, et in
quo
literas, quaerit occasionem, ex aliquo defectu condescensionis
causae, si rem patrocinari arbitratur, citat praescriptionem, agit de
incompetentia
fori, vel Actoris, vel si quid in literis reperit, quod cursum impedire
quaeat; reperire enim licet, si vel tempus, vel locus, aut persona, quae in
Actione necessario inseri debent; desideretur. Tempus enim circa quod, et in
quo anno, locus, ubi
arbitratur, citat praescriptionem, agit de
incompetentia
fori, vel Actoris, vel si quid in literis reperit, quod cursum impedire
quaeat; reperire enim licet, si vel tempus, vel locus, aut persona, quae in
Actione necessario inseri debent; desideretur. Tempus enim circa quod, et in
quo anno, locus, ubi res acta est persona, quis, et contra quem, quid et
qualiter actum.
citat praescriptionem, agit de
incompetentia
fori, vel Actoris, vel si quid in literis reperit, quod cursum impedire
quaeat; reperire enim licet, si vel tempus, vel locus, aut persona, quae in
Actione necessario inseri debent; desideretur. Tempus enim circa quod, et in
quo anno, locus, ubi res acta est persona, quis, et contra quem, quid et
qualiter actum.
se, et Iudices patiatur a
re proposita distrahi. Si deinde non datur effugium, uti licet, si vult
qualificatione, propius scilicet ad rem accedente. Et nisi Iudex cogat ex
professo ad litis contestationem, id est, negationem, vel rei affirmationem,
minime quoad fieri potest, accedendum. Si vero secus non datur respirium,
qualificationi proba adiungi potest; quod si tamen displicuerit, iterum
datur prohibita, cum solito onere, eodem die, et non
esset, forte accidisset, hinc evenisse dixerit. Quod diligens
Procurator, additis suis rationibus, uberius amplificare, Iudicesque
attentos, et dociles reddere poterit.
His dictis, vadit causae status ad probationem, vel obiectae responsionis
qualificatae, vel etiam actionis; unde parti quoque Actoreae simul datur
terminus, ad probandam actionem, si vult.
Reus causam protrahere volens, ulterius ante octavum diem termini ad
Procurator, additis suis rationibus, uberius amplificare, Iudicesque
attentos, et dociles reddere poterit.
His dictis, vadit causae status ad probationem, vel obiectae responsionis
qualificatae, vel etiam actionis; unde parti quoque Actoreae simul datur
terminus, ad probandam actionem, si vult.
Reus causam protrahere volens, ulterius ante octavum diem termini ad
probandum dati, prohibet se, et Actorem a communi
in supplementum
attestationis alterutri partium iuramentum decerni solet.
Saepe fiunt exceptiones contra Coniuratores, si videlicet Coniurator fuerit
periurus, infamis, vel ignobilis (penes et contra Nobilem, non valet
iuramentum ignobilis) uti in Attestationibus quoque.
Si exceptio rationabilem causam sortita fuerit, causa solet subverti ab imo.
Hinc post latum iudicium, et
quid in
medium proferat, exauditis partibus, si causa coram superiori Iudice nondum
est revisa, ad postulationem partis cuiusvis, causa cum tota serie, iterum
transmittitur in Curiam Regiam, ubi causa revidetur, approbaturque vel
emendatur, ac ad suum Iudicem, pro facienda Executione remittitur.
Penes remissionales, et literas universitatis Exmissionales, Vice-Comes
vadit ad Executionem. Repulsione obviatur, post Repulsionem causa vicissim
Prohibita cum onere. Quartus,
Probatio, sive communis Inquisitio. Quintus, Prohibitio ab attestatione.
Sextus, ex fassionibus testium, Iudicium et sententia, ac Iuramentum quoque
interdum. Septimus, exceptio contra testes, vel Coniuratores, ubi necessitas
postulabit. Octavus, sententia per non-venit. Nonus, Novum Iudicium.
Decimus, Repulsio post Executionem. Undecimus, Appellatio. Duodecimus,
finalis Executio.
solent Iudicia
Ecclesiastica celebrari?
In omnibus Sedibus Ecclesiarum Diocoesanarum et Metropolitanarum, idque
semper in prima instantia, seu per querimoniam. Neque licet relicto
Diocoesano, vel ad Metropolitanum, hoc est, Archi-Episcopum, vel ad eius
Vicarium, vel ad Nuncium Apostolicum, vel autem in Curiam Romanam querulatum
ire; sed solum per viam Appellationis, ad eos causam deducere, maturioris
revisionis
celebrari?
In omnibus Sedibus Ecclesiarum Diocoesanarum et Metropolitanarum, idque
semper in prima instantia, seu per querimoniam. Neque licet relicto
Diocoesano, vel ad Metropolitanum, hoc est, Archi-Episcopum, vel ad eius
Vicarium, vel ad Nuncium Apostolicum, vel autem in Curiam Romanam querulatum
ire; sed solum per viam Appellationis, ad eos causam deducere, maturioris
revisionis gratia,
In omnibus Sedibus Ecclesiarum Diocoesanarum et Metropolitanarum, idque
semper in prima instantia, seu per querimoniam. Neque licet relicto
Diocoesano, vel ad Metropolitanum, hoc est, Archi-Episcopum, vel ad eius
Vicarium, vel ad Nuncium Apostolicum, vel autem in Curiam Romanam querulatum
ire; sed solum per viam Appellationis, ad eos causam deducere, maturioris
revisionis gratia,
Diocoesanarum et Metropolitanarum, idque
semper in prima instantia, seu per querimoniam. Neque licet relicto
Diocoesano, vel ad Metropolitanum, hoc est, Archi-Episcopum, vel ad eius
Vicarium, vel ad Nuncium Apostolicum, vel autem in Curiam Romanam querulatum
ire; sed solum per viam Appellationis, ad eos causam deducere, maturioris
revisionis gratia,
Romam conquestum eat, vel
in prima instantia in Curia Romana causam moveat, poenam capitis incurrit,
dicto
in prima instantia in Curia Romana causam moveat, poenam capitis incurrit,
dicto
in Curia Romana causam moveat, poenam capitis incurrit,
dicto
moveat, poenam capitis incurrit,
dicto
annorum 1608. et 1609. ad sedem Comitatus
reductae sunt.
Ubi Nota, Primo, praetactas causas, diversa ratione, ad diversa pertinere
fora; ita videlicet; ut quando pure de iniuriis, vel violentiis, deque rebus
mobilibus sonant, ad forum Ecclesiasticum, quando autem in iis Ius
possessionariorum, vel haereditas acquiri videtur, etiamsi promissio, vel
testamentum intercesserit, debent iudicari in foro
Primo, praetactas causas, diversa ratione, ad diversa pertinere
fora; ita videlicet; ut quando pure de iniuriis, vel violentiis, deque rebus
mobilibus sonant, ad forum Ecclesiasticum, quando autem in iis Ius
possessionariorum, vel haereditas acquiri videtur, etiamsi promissio, vel
testamentum intercesserit, debent iudicari in foro saeculari, 1.
Matth. art. 3. Item
pertinere
fora; ita videlicet; ut quando pure de iniuriis, vel violentiis, deque rebus
mobilibus sonant, ad forum Ecclesiasticum, quando autem in iis Ius
possessionariorum, vel haereditas acquiri videtur, etiamsi promissio, vel
testamentum intercesserit, debent iudicari in foro saeculari, 1.
Matth. art. 3. Item
vocamus,
cum causa, ab inferiori, seu pedaneo Iudice, ad superiorem maturioris
revisionis gratia transmittitur. Dicti ab apo quod est de
et stolum, id est missio, vel quasi
dimissio, quam facit unus Iudex ad alium, dum scilicet pars appellans,
huiusmodi Apostolos, ab ipso petit, his verbis, seu iterationibus;
instanter, instantius, et instantissime, ideoque
principio,
27.
anni 1567. continet; quod scienter et calumniose, id est,
fallaciter et fraudulenter, doloseve, nullas causas, quae essent iniustae
suscipient, neque illis contra Iura Regni Hungariae patrocinabuntur; vel
ullo pacto, cum parte adversa colludent. Formula vero antiqui Iuramenti,
fol. 743. Maioris decreti erat.
Ego N.
est; non solum amotio ab agendo, sed
etiam si ob levem contumaciam id recusaverit, extraordinaria ex arbitrio
Iudicis infligenda; ast si de malitia illud praestare noluerit, respectu
alicuius articuli, in actione specificati, vel
exceptione rei, super quo iurari petitur; est amissio illius; quia per
huiusmodi recusationem habetur pro confesso; neque talis articulus debet a
Iudice amplius
talis articulus debet a
Iudice amplius attendi et recipi, idem Andr. Gail. lib. 1. Obser. 87.
Quibus etiam Iure Civili, novella constitutione additum est, quod
nihil penitus, causa patrocinii dederint Iudicibus, vel alicui personae,
corrumpendi iudicii causa. Quod licet apud nos non servetur, tamen si
servaretur, non tot, neque tam horrenda conscientiae pericula, soepenumero
inter litigantes contingerent. De quibus plura vide
quintum diem citetur.
Ubi notandum venit, quod licet citatio fiat, ad decimum quintum diem:
Nihilominus tamen discussio causae
fieri solet, etiam singulo octavo, vel nono die alibi, et non tantum singulis
quindenis.
Secundus in termino per Vicarium in dicta suae Citationis commissione,
denominato, sive dicto decimo quinto die, quem In-causam-attracto,
et non tantum singulis
quindenis.
Secundus in termino per Vicarium in dicta suae Citationis commissione,
denominato, sive dicto decimo quinto die, quem In-causam-attracto,
testimonium Capituli vel Conventus, aut etiam Parochus quispiam citans, a
die factae huiusmodi Citationis praefixerit, conficitur libellus, ipsi
Vicario porrigendus, qui contineat in se omnem vim acquisitionis, per
Actorem intentatae: Cui postea
iustificatorias, ab initio quidem ante litis
contestationem, bene inductas, et admissas fuisse, ne scilicet levi aliqua
de causa, Actio ipsa, coram huiusmodi bene conscientioso Iudice, statim
condescendat, Actorque ipse, vel eo magis, quod huiusmodi, litium ignarus
sit, omnem impensam ludat, et damnum patiatur. Verum postquam iam in abusum
devenire coeperunt; dum scilicet Actor non contentus primaria sua actione,
alia adhuc et alia ei adiungere
si forte necdum comparuerit (I) et neque obediverit, decernitur
contra ipsum Invocatio brachii saecularis, et dantur Actori superinde
literae Invocatoriae brachii saecularis, ad quarum productionem, petitur
brachium saeculare, vel a sua Maiestate, vel ab eiusdem Locumtenente, quibus
inscribuntur, quivis Regnicolae, sed tamen magis vicini et necessarii,
(I) et neque obediverit, decernitur
contra ipsum Invocatio brachii saecularis, et dantur Actori superinde
literae Invocatoriae brachii saecularis, ad quarum productionem, petitur
brachium saeculare, vel a sua Maiestate, vel ab eiusdem Locumtenente, quibus
inscribuntur, quivis Regnicolae, sed tamen magis vicini et necessarii,
Actoris satisfaciat necesse est.
Postea id quod Iudicis erit, faciet Iudex cum ipso, absolvendo scilicet
ipsum ab excommunicatione, et restituendo communioni Ecclesiae.
Decimus, si in primo statim termino comparuerit, vel etiam secundo, aut
tertio, deposueritque solitum onus, licebit ei de condescensione Causae,
atque incompetentia fori; Iudicis, et Actoris disputare, interdum etiam ad
respirandum, et tempus producendum, poterit causam
atque incompetentia fori; Iudicis, et Actoris disputare, interdum etiam ad
respirandum, et tempus producendum, poterit causam ipsam,
per mandatum declinatorium, utrum scilicet illa, saeculare, vel spirituale
forum concernat; a praesentia Vicarii, ad Tabulam suae Maiestatis Regiam,
indeque ad Dominum Locumtenentem, provocare; 1. Vlad. art. 46.
Unde vicissim soepius ad eundem Vicarium, ad discutiendum
observari solitos) non
quidem verborum floribus convestitam, neque orationum pigmentis
delibutam, sed simplici, ac trito, et quotidiano sermonis filo, contextam. Quippe
quod mihi animus non fuerit lepores sermonis sectari, vel orationum ornamenta
venari, sed res ipsas potius, quae nobis magna usui esse debebant, undequaque
conquirere, et in hunc ordinem selectas componere. Neque vero novas leges, aut
Iura, vel adinveni, vel statui; siquidem id non unius et
mihi animus non fuerit lepores sermonis sectari, vel orationum ornamenta
venari, sed res ipsas potius, quae nobis magna usui esse debebant, undequaque
conquirere, et in hunc ordinem selectas componere. Neque vero novas leges, aut
Iura, vel adinveni, vel statui; siquidem id non unius et privati hominis est;
sed cum iam antea statuta sint, ea tantum, quae circa ipsa melius intelligenda
observabantur, vel e memoriae loculis deprompsi, vel ex Venerandae antiquitatis
non fuerit lepores sermonis sectari, vel orationum ornamenta
venari, sed res ipsas potius, quae nobis magna usui esse debebant, undequaque
conquirere, et in hunc ordinem selectas componere. Neque vero novas leges, aut
Iura, vel adinveni, vel statui; siquidem id non unius et privati hominis est;
sed cum iam antea statuta sint, ea tantum, quae circa ipsa melius intelligenda
observabantur, vel e memoriae loculis deprompsi, vel ex Venerandae antiquitatis
lecythis, erui; atque
et in hunc ordinem selectas componere. Neque vero novas leges, aut
Iura, vel adinveni, vel statui; siquidem id non unius et privati hominis est;
sed cum iam antea statuta sint, ea tantum, quae circa ipsa melius intelligenda
observabantur, vel e memoriae loculis deprompsi, vel ex Venerandae antiquitatis
lecythis, erui; atque omnibus deinceps notitiae causa, hisce scriptis
comprehendi. Inspersi etiam nonnulla, occasione sic postulante, ex sacris
Canonibus, et Iure Civili, vel
Neque vero novas leges, aut
Iura, vel adinveni, vel statui; siquidem id non unius et privati hominis est;
sed cum iam antea statuta sint, ea tantum, quae circa ipsa melius intelligenda
observabantur, vel e memoriae loculis deprompsi, vel ex Venerandae antiquitatis
lecythis, erui; atque omnibus deinceps notitiae causa, hisce scriptis
comprehendi. Inspersi etiam nonnulla, occasione sic postulante, ex sacris
Canonibus, et Iure Civili, vel ideo solum, ut si non in omnibus
vel e memoriae loculis deprompsi, vel ex Venerandae antiquitatis
lecythis, erui; atque omnibus deinceps notitiae causa, hisce scriptis
comprehendi. Inspersi etiam nonnulla, occasione sic postulante, ex sacris
Canonibus, et Iure Civili, vel ideo solum, ut si non in omnibus universe (neque
enim id huc attinebat) saltem in aliquibus coincidentibus punctis, aut aliis
quoque quae in Iure nostro desiderantur, huius etiam utriusque Iuris, vel levem
cognitionem
ex sacris
Canonibus, et Iure Civili, vel ideo solum, ut si non in omnibus universe (neque
enim id huc attinebat) saltem in aliquibus coincidentibus punctis, aut aliis
quoque quae in Iure nostro desiderantur, huius etiam utriusque Iuris, vel levem
cognitionem
praegustaretis. Quae etsi trita et tenuia omnia, prima fronte esse videbuntur;
ubi tamen necessario adhibita extiterint, haud dici potest, quantum et lucis, et
universa hic simul reposita habebuntur, ut scilicet his
sic perceptis et cognitis, ad solidiora et penitiora Iurium, ac legum patriarum
penetralia, faciliorem aditum habere possitis. Et quanquam fortassis non
deerunt, qui vobis, vel aliud quippiam occipiendum, et magis prosequendum
persuadere; vel etiam levitate, exilitateque istius opellae, nauseam et
fastidium, ingerere conabuntur, sicque vos, ab ea deterrere et dimovere
studebunt: Vos tamen nequaquam huiusmodi
sic perceptis et cognitis, ad solidiora et penitiora Iurium, ac legum patriarum
penetralia, faciliorem aditum habere possitis. Et quanquam fortassis non
deerunt, qui vobis, vel aliud quippiam occipiendum, et magis prosequendum
persuadere; vel etiam levitate, exilitateque istius opellae, nauseam et
fastidium, ingerere conabuntur, sicque vos, ab ea deterrere et dimovere
studebunt: Vos tamen nequaquam huiusmodi inimicis persuasionibus consentiatis,
quin semel atque iterum ea
et dimovere
studebunt: Vos tamen nequaquam huiusmodi inimicis persuasionibus consentiatis,
quin semel atque iterum ea perlecta, ipsi ex illa degustetis, et adiudicetis, an
ita se res habeat, prout huiusmodi malevoli dissuadebant, vel vero longe aliter?
prouti et secus sane rem diligentius considerantes, experiemini. Equidem
cupivissem ut et mihimet ipsi aliquando licuisset, et vobis iam liceret, ex
Aliorum limatiorum scriptis et laboribus, hoc ipsum delibare, sed
et secus sane rem diligentius considerantes, experiemini. Equidem
cupivissem ut et mihimet ipsi aliquando licuisset, et vobis iam liceret, ex
Aliorum limatiorum scriptis et laboribus, hoc ipsum delibare, sed cum, iniuriane
temporum, vel negligentia hominum, Vel autem quod nemo nostratium, etiam tam
levi et minuta opella Patriae, et Amicis, nescio quare prodesse voluerit,
cognoscere non licuerit, neque liceat, dolendum potius est, quam invidendum, Et
optandum adhuc,
considerantes, experiemini. Equidem
cupivissem ut et mihimet ipsi aliquando licuisset, et vobis iam liceret, ex
Aliorum limatiorum scriptis et laboribus, hoc ipsum delibare, sed cum, iniuriane
temporum, vel negligentia hominum, Vel autem quod nemo nostratium, etiam tam
levi et minuta opella Patriae, et Amicis, nescio quare prodesse voluerit,
cognoscere non licuerit, neque liceat, dolendum potius est, quam invidendum, Et
optandum adhuc, atque expectandum, ut
iacent·
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.