Your search found 549 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 114-214:

omnes saluos, apud quos fui in mense Maio anno superiore. Rogo autem T. D. ut obsequia mea humillima in gratiam maiestatis reginalis dominae nostrae clementissimae commendare per omnes occasiones velit; non possum ego quomodocunque negotia publica vadant, quicquid suae maiestati de me dicitur, aut aliquando fortassis dictum est, obliuisci tantae gratiae ac benignitatis, qua me indignum et immeritum sua est maiestas prosequuta, et supra omnes non solum aequales meos, sed me longo superiores sua

Exinde. . . quęrit] tres versus duobus in textu scriptis emendandis additi in calce folii sed deinde expuncti: Atque uiri demum ut primum uox publica facta est/Non audita prius pergit uulgare docendo/Delectos probitate simul sibi iungere quęrit in populum cum Doctor prodiit ille

3.247  Fraude fidem et nostrum semper turbabit ouile,
3.248  Ac ueteri nimium prudens incedet ab arte.
3.249  Tunc inolescat amor priuati, ut publica temnant,
3.250  Curabit nostrum delens de pectore nomen,
3.251   Muneris immemores paulatim reddet honori

Nil. . . 208 potestas] Io 18, 20-21 opus ut referam, docui quęcunque, licebat
6.204  Quippe omnes audire palam; uox publica nempe
6.205  Nostra fuit, prorsus me nemo redarguet unquam
6.206  Clam docuisse meos notis contraria dictis,
6.207  Quoque tibi orabam templum sedesque frequentes

7.762  Namque audet regis quicunque inuadere nomen,
7.763  Cęsareas temnit leges augustaque dicta."
7.764  Non semel hoc ausum testatur publica fama
7.765  Hunc referens unctum populi de more uetusto.
7.766  Commouit sensim dubium turbataque mens est
7.767  Pręsidis; ingressus secum spaciatur in aula.

primum populos libertas cognita mouit.
9.184  Continuo sumptis iniuria pellitur armis,
9.185  Oppida diuersis consurgunt protinus oris,
9.186  Et priuata simul suscepta et publica cura,
9.187  Ac rebus melius consultum; denique uirtus
9.188  Aduersus uitium, qua fas, consurgere cępit.
9.189  Vtque impugnet opem, non defuit obuius hostis,

prędicta uiro quadrabant omnia uatum.
10.148  Illi more suo nocuit tamen aemula semper
10.149  Virtuti improbitas; medio sublatus obiuit
10.150  Fraude patrum, cuius spectacula publica cędis
10.151  Ex quo facta, dies hodie iam tertius hic est.
10.152  Nostrum et pars dictis suspensi magna mouemur
10.153  Accessu ad tumulum mulierum, claustra remota

Pendentis turpe et pulchrum discrimine nullo,
114  Inde solum natale petit, Patriamque requirit.
115  Enituit posthac ubi demum cognita virtus,
116  Et res commissa est fungenti publica porro.
117  Ad Reges toties dum iam Legatus obiret.
118  Saepe gubernaculo Patriae praefuit ille, (!)
119  Et Praetor iuri dicendo; haud futilis idem

129  Non steriles anni, non infaecunda marito,
130  Multiplici at partu connubia laeta fuere.
131  Et quamvis inter proceres dignissimus ille
132  Ut gravitate viri se hodie Res publica iactet,
133  Urbibus et valeat claris contendere demum,
134  Usque adeo virtus ullis non protinus impar
135  Rerum ponderibus, casu haud variabilis ullo,

apud nostri seculi principes peius diuelli, quam diuulsa fuit a carnificibus tempore necis eiusdem, quippe nefas uisum dissipari, cum esset inconsutilis. At hodie nauci haberi, dum homines rebus suis consulunt, publicaque administrari, quam optime priuatis pro singulorum ratione cedant, tametsi publica pessime gerantur, et inde commune omnium exitium sequi debeat. Quare pro more meo et semel suscepta audacia coram Sacratissima Maiestate Tua pauca, quę suggerit spiritus, referam, urbanissime quam fieri potest, ea promens. Medeam feram mulierem et spreta paterna domo adulterum

Eccl. Cathedr. S. Tryphonis.
225  Porticus 45) Vulgo "Loggia pubblica". erigitur dextra suffulta columnis
Marmoreis vbi saepe senes spatiantur anheli,
Conueniuntque Patres, tumque hic, seu publica tractant,
Siue sedent celsa ad subsellia, iuraque reddunt
Vnanimes populis, quod adhuc vestigia priscae
230  Libertatis habet; nam nulli addicta tyranno
Vrbs fuit haec, durum non vnquam pertulit olim
Seruitium: nunc

Id contigit anno 1420. non vi, non bello victa, nec armis,
Sub curam aligeri fouet otia grata Leonis.
235  Inde hic in medio plateae stat celsa columna 47) Columna Publica, etiam et hasta et carrus dicta.
Qua Veneti vexilla Ducis, magnique Senatus
Erigimus, laetique illis applaudimus omnes.
Aspicis hic longas iuuenum, laetasque cateruas,

sit, aut, si adhuc pendet, quomodo sese habeat, vehementer ex te scire cupio. Ut autem bene et ex sententia perficiatur, conserveturque ab indignatione viri, et a publica infamia Deum etiam ac omnes superos precor et exoro. Donec enim eius rei exitum optatum intelligam, vix crederes, quantum doloris suffero, quantum molestiarum ac moeroris devoro. Neque mireris; quandoquidem, ut

aut personarum delectum. Praesens calamitas mea aliaeque plures, quae praeterierunt, erunt tibi argumento. Sed quid tam multis querar. Projectum me ab avunculo meo, remque meam apud eum ultimo esse loco percepi. Causam tibi constare non dubito, quae nemini non constat, ipsius inprimis avunculi mei publica querimonia, deinde inprobando aemulorum malevolorumque studio, opera, officio; ita ut plus offuere mihi proximorum delationes, quam ejusce rei culpa, cujus quidem vehementer me etiam pudet; nec scio, qua ratione expurgem me, quum difficile sit, persuasiones tales e vulgi

desperata pace, vereor ne aliquid attentet, quod potius erit belli quam pacis seminarium. Capiat, inquit, Budam, si potest. In presentia nondum excrcitus noster accesserat ad Pestam et ignorabatur, in quam partem peteret. Aut, inquam, dimittite me ex fide publica aut, si hoc non vultis facere, date mihi honestas expensas. Veni cum quatuor servitoribus, equis octo. Adhibuistis mihi multos custodes, quos oportet me alere, et non dantur per diem unum nisi aspre triginta. Non sufficiunt autem centum, si vel modice vivam.

putem. Misi tamen, ut mutuae nostrae amicitiae, cui ambo nihil unquam negavimus, morem geram. Ceterum oro vehementer, ne cuipiam eius feceris copiam. Nam etsi fortasse aptius recitata piacuit: vereor tamen, ne pensitatius lecta displiceat. Porro judicia publica, quibus non omnes litterati scripta sua feliciter committunt, quam varia semper, quam saepe iniqua consueverunt esse, non ignoras. Vale.

possem, aut ulla necessitate ad eam rem urgerer: tum quod in eis locis consistant, unde ad patrocinium, Illustrissimae Magnificentiae vestrae excurrere non facile queant; tum vero, quod in eo genere fortunarum sint, quod principum virorum splendorem non perferat, ac umbra delectetur: quae autem publica sunt, et in communi, vel salute, vel ornamentis versentur Reipublicae (quo in genere Illustrissima Magnificentia vestra principem locum in hoc regno, a maioribus suis, haereditate et perpetua successione traditum tenet) ea ad me hominem privatae vitae deditum,

res mea privata in eo discrimine posita sit, ut non nisi tuae Illustrissimae Magnificentiae beneficio, et tutela salva esse queat; verum enimvero, quod Reipublicae ea tempora esse, et cum eam tempestatem Regno impendere cernam; ut neque privatarum rerum quisque suarum ullam salutem, quae in salute publica consistant, sperare debeat. Publica enim tranquillitas privatorum tranquillitatem continet et fovet; calamitas Regni, privatas omnium fortunas, vel penitus evertit, vel gravius affligit. Et propterea, qui suas fortunas, suamque vitam quietiorem amant, publicae saluti invigilare debent. Nemo

sit, ut non nisi tuae Illustrissimae Magnificentiae beneficio, et tutela salva esse queat; verum enimvero, quod Reipublicae ea tempora esse, et cum eam tempestatem Regno impendere cernam; ut neque privatarum rerum quisque suarum ullam salutem, quae in salute publica consistant, sperare debeat. Publica enim tranquillitas privatorum tranquillitatem continet et fovet; calamitas Regni, privatas omnium fortunas, vel penitus evertit, vel gravius affligit. Et propterea, qui suas fortunas, suamque vitam quietiorem amant, publicae saluti invigilare debent. Nemo in discrimen Republica universa

vulnera Reipublicae domestica, et internus morbus tibi primum omnium sanandus: discordiae ordinum, quae Rempublicam universam convulnerant, atque consensum ordinum dissolvunt, tollendae, et flamma odiorum extinguenda. Hoc enim malo, in viscera nostra deseviente, nulla salus et publica et privata speranda: Discordia enim magnarum rerum publicarum dissolvendarum semper causa fuit. Quid Romana Republica aut sanctius legibus, aut robustius armis fuerit, quae ab occasu solis, ad ortum usque et arma circumtulit, et imperium promovit; cui nemo resistere auderet, omnes parerent,

charitate patriae posthabuerunt: quos neque metus absterret ab officio, neque pericula divellunt ab institutis consiliis animique constantia. Nam proponant sibi necesse est, dum tueri hoc nomen optimatum in defendenda fama bonorum, communibusque commodis volunt; ne quid privatis studiis de opera publica detrahatur: saepe in gravissimis fluctibus sibi gubernandam esse Rempublicam saepe tenendum clavum in atrocissimis tempestatibus: sapa fortissime occurrendum seditionibus popularium: saepe coniiciendas esse suas spes omnes in flammam concitatae multitudinis, ac prope quotidie invidiam esse

tanta laboris et vigiliarum tolerantia; hic non solum inter optimates, sed etiam dux et princeps optimatum habebitur. Quod si quis impar est huic labori, si cui magis otium blanditur, si quem desidia invitat, somnolentia detinet, voluptates illiciunt, si propensior est in sua, quam in publica commoda; hunc ego, si qua mihi familiaritas cum illo intercederet, dehortarer a capessenda Republica ne temere sese in illud pistrinum intruderet, sed potius quieti consuleret, fortunisque cumulandis. Sin autem assidet clavo una cum optimatibus, orarem, atque etiam obtestarer, quamprimum

donec totum corpus conficiat. Itidem morbus iste civilis, de quo sermonem instituimus, postquam inter cives inveteraverit, nullis deinde remediis expugnabitur, nec ante conquiescet, quam omnem Reipublicae flatum evertat: eo quidem nondum invalescente, ac mox de sedibus animorum et conversatione publica sublato atque depulso; nihil est, quod posthac quieti metuatur, praeter externam violentiam fatique necessitatem: contra quam nemo sapit: cui superi quoque cedere dicuntur. Hoc igitur diligenter intuebimur, hoc singulari cura considerabimus, in hoc versabitur omnis nostra cogitatio, ut

et circa Ciuiliam. In edulijs illis multiplex ars, et uaria conditura: cibus uero maxime solennis est, puls ex orysa, ita addensata, ut partes inde manibus decerpantur. Piscium mira abstinentia. Carnibus omnibus utuntur, praeter porcinis. Nullae ibi tabernae hospitijs designatae, aut publica diuersoria, quemadmodum apud nostrates, tamen in plateis diuersa uenduntur cibaria, et alia huiusmodi ad uictum necessaria. DE POTV ILLORVM. TRiplex illis potus: Primus ex sucaro, ab illis SECHER uocato, aut

et nudis sylvis, agros nec gratos admodum praebent, nec frequentes incolarum pagos. Esto quod illic mortales solo pecore et satis vitam traducunt, hi tamen miserrime premuntur et expilantur a viatoribus Turcis. Unde longius etiam a via publica sedes habent. Quo factum est, ut illa die egregie jejunavimus, donec ad pagum Bellizam perducti Belliza. sumus. Hinc vero die XI. Zophiam, ubi nonnisi 11. hunc ipsum

domos ut pleraeque aliae, quamquam hortis immixtas, et latiores quam altiores pro gentis suae moribus. Si quid insigniorum habeat aedificiorum, quod de omnibus civitatibus turcis dicendum est, id templa, balinea, sacerdotum habitacula et publica hospitia, quae Kervenzaray nominantur, vendicant sibi. Caetera omnia humilia, lutea et ligno commodata, non tamen conspicua. Eo vero etiam obscuriora, ne inhabitanda hominibus, quod in parte, qua maxime oculos habere deberent,

fecissemus, non est dubium, quin plura cognoscere potuissemus, quamquam quicquid uspiam inibi veterum aedificiorum Turcae reppererunt, et in hodiernum diem usque reperiunt, id totum in templa, balinea et publica hospitia convertunt. Vicus, quo civitatem transgressi sumus, utrinque mercatorias stationes, promiscueque omnium artificiorum officinas et cauponantium tabernas, cum macellis et hortensium rerum cumulis

lato alveo, aquis limpidis et piscosis, primumque ipsam urbem Philippos sive Philippopolim attigit dextro latere, suburbiis ejus in sinistra relictis, ubi ligneo ponte, eoque longo transitur. Inde remotius ad sinistrum latus a via publica evagatus tribus milliaribus nostris, postea in eandem revertitur, in qua Muztaffae ponte lapídeo, eoque praeclari operis conjungitur. Inde circumvectus eam oram collibus exultantem, abit dextrorsum, versus montes Macedoniae;

Michael Verancius frater et servitor. Scriptis jam litteris iterum advenit fama, pontificem nondum decessisse, sed in extremis laborare, et palatium esse jam direptum. Turcica classis dudum se recepit Constantinopolim, male affecta tam ab hostibus quam a peste, nostra vero propediem domum revertetur incolumis. Hic publica fama est tam a mercatoribus, quam etiam ab ipsis Turcis, cogitare Turcam proximo anno expeditionem in Ungariam facere.

pertinere posset, nobis hoc tempore defuturum existimarem. Verum ea iam temporum ac rerum conditio est, ut saepius, qui velint, vel maiorum negligentia, vel praesentium invidia ab aditu pulcherrimae laudis arceantur: ac aditu concesso, ni quis utatur, in publica commoda, ac defunctorum manes graviter deliquisse, merito censeatur. Quamobrem cum mihi praeterita hyeme, Italiam lustrandi gratia obeunti, singulari cuiusdam eximii viri humanitate (nomini etenim certis de causis parco) Aristeae libellus ostensus esset, quo,

errorem. Licet ipse haec omnia percepissem, tamen studiose istam expositionem meam accepi ab illis, qui singula quae fiunt et dicuntur in regiis negociis et conviviis, excipere et annotare solent. Nam, ut ipse scis, hic mos est, ut quo die Rex incipiat publica negocia agere, omnia excipiantur scripto, et quae dicantur et quae gerantur: id quod recte et utiliter fit. Nam hinc sequenti die et acta et dicta praecedentis, antequam quid denuo publice agatur, pręleguntur: et si quid parum recte est gestum: id

studiis ad privatas res sive honor, sive fructus emanet: nullam tamen artem, aut facultatem, si rem penitus inspiciamus, cum historia conferendam; nullam, quae se ad omnia vitae genera aeque porrigat, inveniemus. Haec enim non privata solum, verum etiam publica spectat commoda: ex hac petitur moderatrix et magistra vitae prudentia; cum aliorum eventis, nullo nostro labore, nullo periculo, non modo sine molestia, verum etiam iucundissime, in otio sedentes erudimur. ut non immerito eam viri praestantes

reportarunt, quae amplam civitati attulit gloriandi materiam, multo profecto illis et numero et virtute superiores erant. quod igitur venit in mentem Thucydidi, ut cum paucis istis equitibus, qui neque gloriam ullam, neque potentiam civitati pepererunt, publica monumenta aperuerit, ac clarissimum oratorem Periclem arduam illam tragoediam induxerit agentem; illis vero, qui et plures et fortiores erant, quorum opera factum est ut, qui bellum Atheniensibus intulerant, ii se ad illorum pedes

(uenerabilis ordo)
24  Imperium commune tenent quique eminet unus
25  Candida soliciti dispensat iussa senatus
26  Partiturque uices et ius communicat aequum.
27  Bisseni assistunt proceres quos ille frequentes
28  Consiliis adhibet socios si publica forte
29  Causa subest uel sit magnis de rebus agendum.
30  His animi syncera fides, his annua surgit
31  Cura magistratus legere et deducere sortem.
32  Nam nihil a magno decernitur ordine si non
33  Vrna prius tacito suffragia

portam australem Deiparae Virgini, et Divo Bartholomaeo a majoribus nostris ob rem in festo excoriationis suae bene gestam in Aragoniam classem dedicata sacrificulum tantum cum duobus, vel tribus ministris fornice protegens opere trabali cancellato ab area publica seclusa. Ibi quotannis ipso die Nonarum Augusti summo mane solet universus populus ad beneficia Virginis Dei Matris ob mirificam in exquiliis nivem recolenda convenire. Dum igitur ibi de mane sacra fiebant innuit

corpora curavimus. Vincentius Roseneus fratri retulit, quae audierat a Cervino Bona. Ille suspicatus dolo semina terrorum seri succensus quodam calore iracundiae plura animo volvebat, cum in aula praetoria sensit esse de annona publica gratuitis militibus gratis partienda contentionem inter Praetorem, et aliquos nostratium, illo nolente distribui iis autem negantibus posse vivere inclusis manibus praesertim ruricolis nisi succurratur succurratur Z:

prohibentur Apostoli, ituri ad praedicationem, habere calceamenta, peram aut vestimenta: id est, esse solliciti de necessariis, aut semet nimium onerare commeatu et impedimentis. In calceis et cingulo posuit Ioab sanguinem belli tempore pacis, 1 Reg. 2: id est, confossis duobus ducibus, qui publica fide venerant, totus est aspersus eorum sanguine, ita ut tum cingulum, tum calcei eius contaminarentur, seu in eos sanguis illorum influeret. CALCITRARE CONTRA STIMULUM, Act. 9, est frustra suoque magno malo repugnare potentiori, sive Deo, sive naturae, necessitati, aut

gestabant veteres pecunias. ideo Matth. 10. Dominus ablegans suos, iubensque eos sibi fidere, vetat ne quid argenti in zona ferant. In zona aut baltheo et calceis ponere cruorem belli, est contaminare sese iniusta caede. De Ioabo id dicit David 1. Regum 2, qui duos duces Israelitarum publica fide venientes interfecerat. Exposita est haec locutio supra in CALCEIS. Idem ferme valent latinae phrases, Accinctus, id est praeparatus. Discingi aliquem, id est, privari iure militiae. Discinctus item, aut male praecinctus, pro dissoluto. sicut Sylla de Iulio ad amicos et

in genere saltem, quoniam individua enumerare impossibile est. Alia de uno aut paucis tantum aliquibus peccatis: ut Davidis de adulterio, aut caede. Alia de occultis, alia de notoriis: alia unius tantum hominis, alia totius Ecclesiae. In veteri Testamento fuit in sacrificiis usitata quaedam publica confessio tum unius aut paucorum, tum etiam totius Ecclesiae, qua et in genere sese damnârunt, et aliqua specialia scelera confessi sunt: quod ex descriptione sacrificiorum videre est Levit. 16. 26. Num. 5. Augustinus lib. 13. Confessionum scripsit, et hoc nomine inscripsit, quia in eis

generis peccata: Iniquitatem, hoc est, ea peccata quae temere et cum quadam praesumptione admittuntur: transgressionem, hoc est, defectiovem et ἀποστασίαν, quod Hebraeis est פשע Paescha: Manifesta quoque et publica peccata, quae veniunt appellatione חטאה Chataah. tametsi quidam חטאית Chataot dici volunt peccata, quae in pueritia maxime, non pleno rationis usu fiunt. Decimo, non est respector personarum, non enim

39. Erat Iehova cum Ioseph. Exodi 4. Dixit Iehova. Capite 6. Et locutus est Elohim ad Mosem, dicens: Ego Iehova, qui apparui Abraham, Isaac et Iacob in (El Schaddai) Deo omnipotente, et nomen meum Iehova non indicavi eis. Hoc est: Patriarchae quidem bene Deum cognoverunt: verum eiusmodi publica, et vulgo etiam nota concio de Deo nondum fuerat exorta, quemadmodum nunc per Mosen sonare atque inclarescere debebat. Habes hic tres appellationes Dei, Elohim, El, Iehova. Creberrime autem postea occurrit, Dixit Iehova. Cap. 12. Transibit Dominus percutiens Aegyptios.

alias in bonam, pro industrio, et mature sua negocia peragente. Prov. 22. Vidisti virum festinantem in suo opere: coram regib. stabit, et non coram obscuris. FESTUM, dies solemnis, qua plerumque religionis causa populus conquiescit a suis laboribus, et convenit non sine aliqua publica laeticia ac gaudio. Sic passim in Pentateucho praecipiuntur certae festivitates, quibus religionis causa populus convenire solebat ac debebat. Exod. 5, Dimittite populum, ut festa celebrent mihi. Mox clarius dicitur: Dum dicitis Eamus, sacrificemus. Sacrificare et festum celebrare

IDIOTA, Paulo Graece significat indoctum et plebeium hominem. 1 Cor. 14. Qui supplet locum idiotae, quomodo dicet Amen? Aliqui vertunt, in docti. Videtur autem ideo ineruditus vocari idiota, quod tantum propriae domui praeest tantum propria privatave negocia tractat: non est idoneus ad publica munia, aut communes toti societati res tractandas. nam ἰδίος Graece proprius est. IDIPSUM, vel in idipsum, vertit saepe vulgata versio adverbium Hebraeum יחד Iachad, quod proprie significat una,

aeternae gloriae suo filio debita adscribendi et largiendi. Haec iam paulo prolixius de imputatione disserui, adiecta etiam aliqua rerum tractatione, quae saepe necessario vocibus coniuncta est. Spero autem Christianum Lectorem in meliorem partem hanc vestram quasi digressiunculam accepturum: cum publica tantum utilitas hoc facto, non privata gloriola quaeratur, agaturque. IN praepositio varia significata habet: quorum nobiliora, quantum potero enumerabo. Significat igitur alias instrumentum Gen. 20. In integritate cordis et innocentia manuum mearum haec feci. id est,

seniore primogenituram largioremque benedictionem tradiderat. Amos 6. Sicut David putaverunt se habere instrumenta Musica, bibentes de phialis vinum, et optimo unguento delibuti nihil dolebant super contritionem Ioseph. pro, suis privatis commodis et voluptatibus vacabant, nihil prorsus curantes publica populi Dei damna et calamitates. Posset tamen aliquis dicere, ibi Ioseph significare fratrem, aut quemvis proximum: et esse quandam allusionem aut similitudinem ad Patriarchas, qui olim non curaverunt dolorem, lachrymas et preces sui fratris Ioseph, cum eum primum interficere voluerunt,

libidinibus contaminatus, de quibus eorum horrendis vitiis abunde dixit Apostolus primo capite. Igitur omnes Ethnici eo pertinent. Tertio: Quia affirmavit illos de quib. praecedente capite disputavit, non solum patrare illa facinora, de quibus dixit: sed etiam alios ea patrantes laudare, cuiusmodi publica scelerum licentia apud Ethnicos invaluerat, ut iam in malitia ac ne quitia sua gloriarentur. In hoc vero capite, dicit eos, quos accusat, condemnare omnes alios talia perpetrantes: quod est praecedentibus omnino contrarium. tales erant plane Iudaei. Quarto: Quia obiectionis occupatio, seu

enim, quod erant prophetae et doctores, non missifices: quo in Erasmi versione, vocem sacrificantibus adversarii trahunt: qui tamen abunde in Annotationibus declarat, se intelligere de praedicatione verbi. In Graeco est λειτουργούντων, quod publica aliqua functione, magis tamen laboriosa aut sumptuosa, quam honorifica [?: ] periosa fungi significat: aut etiam ad publicos [?: sum- ] conferre pecuniam, ut ex duabus oppositis [?: oratio- ] Aeschinis et Demosthenis liquet, ubi prolixe [?:

me. Contra humilis oculus, pro modesto homine ac animo usurpatur. Iob 21, Humilem oculis servat Deus. Possis hanc locutionem etiam ad eam originem referre, quod superbi plerunque in altum respiciunt, elevato vultu: contra autem humiles ac tristes in terram deiiciunt faciem et oculos, sicut publica [?: ] Luc. 18 depingitur. Videri ergo posset ex ipso genera ac specie externa sumptam esse picturam animi, ac superbum dici elatum oculis, quia talis est eorum gestus ac vultus. Hic igitur Levatio oculorum longe aliud significat, quam supra, ubi pro sperare ponitur. Isaiae

Significat coniugem, in prima pubertate aut iuventute acceptum: inter quos maior amor esse solet, quam inter viduos, aut in senectute coniunctos. Idem est Uxor iuventutum. In Hebraeo una vox est, varie a Latinis versa. PUBLICANI, erant olim in regno Romano ii, qui vectigalia publica redimebant a Senatu aut Caesarib. Romanis, data certa pecunia, quae postea illi a subditis magna rapacitate ac iniustitia exigebant, extorquentes multo plus quam illis debebatur: eoque pro iniustissimis et rapacissimis hominibus habebantur. Erant autem plerunque equites Romani, ut ex

sicut illa effusio succi aut teneritudo rami indicat vernum tempus, et aestatem imminere: sic et ipsos debere ex illis signis cognoscere, quod adventus Christi, finis mundi, et extremum iudicium prope sit. Caedere ramos, et tum humi spargere, tum et in manibus portare solebant olim Iudaei in publica laeticia pompis ac triumphis. Sic igitur Matt. 21 caedebant ramos, et sternebant Christo equitanti in illa sua regali pompa et introitu in Hierosolymam. Ioannes vero cap. 12 dicit, Iudaeos acceptis ramis palmarum obviam Christo venienti processisse. Solebant enim eis rami

nimia aucupatio rerum terrenarum, et solicitudo de eis: posteriori vero, ingentes difficultates acpericula indicantur, eoque spiritualia arma et praeparamenta contra ea mandantur. SACERDOS, nomen ministri Dei in religione est, non cuiusvis tamen, sed eius demum qui habet ius offerendi publica sacrificia ac preces Deo, et nomine toius Ecclesiae agendi cum Deo, quique est veluti ordinarius quidam mediator inter Deum et homines, habens [?: ] sacrificandi propitiatoria sacrificia, et placandi Deum populo, expiandique peccata. Varia sunt huius vocis significata. Alias

ac laboris quam dignitatis, honoris, et quasi imperii habet. Quare Chrysostomus exposuit per κηρυττόντων, praedicantibus. Caeterum verbum Sacrificare et Sacrificium, per metaphoram significat quaevis pia et Deo accepta opera, sive privata sive publica: sicut suprâ diximus de tota vita Christiani hominis, quae sacrificium et hostia rationalis ac viva vocetur. Sic igitur etiam Paulus dicit, se ἱερουργεῖν, sacrificare Evangelium Christi inter gentes, ut eorum oblatio fiat accepta. Si non ita

15, nempe in Sacris literis. Sic 1. Corinth. 9, Propter nos hoc scriptum est. Secundo, Scribere significat aliquid decernere aut confirmare, praesertim cum regibus aut aliis gubernatorbus tribuitur. Dan. 6, Confirma sententiam, et [?: s-r- ] decretum. id est, diplomate aut publica tabula constabilias. Sic mox ibidem: Nonne edictum scripsisti, quod quicunque spacio triginta dierum, etc. Isaiae 10. Vae [?:- ] qui decernunt decreta vanitatis, et vae scribentibus, qui laborem scribunt. id est, suis legibus, decretis, aut etiam forensibus

amotioque eius voluerit. De quo toto mysterio aliquanto accuratius [?: ] proprio Libello, una cum libro de Eide et iustitia [?: ] presso, disserui: quem forte et Universalibus Regnis adiiciemus. De operto aut tecto mulierum, et contra virorum aperto aut detecto capite, in publica occatione ac institutione exhibendo, praecipit Paulus primae Corinthiorum undecimo: ostendens, detectum [?: ] ri caput libertatis indicium esse, et honorare Christum quem quasi repraesentet ac celebret vir, gubernans uxorem ac familiam, sicut ille Ecclesiam. contra

Lucae 4 Omnes testimonium ei dabant, et mirabantur super sermonibus plenis gratia, qui procedebant ex ore eius: ubi verbum μαρτυρεῖν, sicut in multis aliis locis, non significat simpliciter testari de aliquo, ut solent testes a iudice rogati: sed publica professione quidpiam ita testari, ut non modo assentiaris, sed etiam laudes ac comprobes. Itaque mihi quidem videtur respondere verbo Hebraeo ידה iada. pro quo saepe sacri scriptores usurpant verbum

de Repub. Coibat deinde ad signum earum senatus principum populi. Praeterea signum dabatur tubis, quando et quibus movenda castra: Iam ad bellum concinebatur tubis, iis canebatur in acie: sicut videre licet Num. 10 cap. Convocabatur praeterea populus diebus festis ad sacra publica et divina tubis. Clangite tuba in Sion, inducite coetum: Ioel. 2. id est, congregate populum. Erat praeterea festum tubarum, et Iubilaeus, nomen habens â iubilo et clangore tubae vel cornuum: sicut extat Levit. 25. Sic subsederunt moenia Iericho ad concentum tubarum. Nec aliis illa

rebus audere; novas Regulas cudendo, pronunciare. Cui respondeo: Me haec studio publici boni, ac obedientiae Deo praestandae causa molitum esse, cum nemo eruditior id tentare vellet: licere vero per me cuivis, longe hisce meliora praestare. Neque enim hoc labore mihi privata gloria, sed tantum publica Ecclesiae Dei utilitas quaesita est: quam si vel tenuiter promovero, aut saltem occasionem eius promovendae alteri dedero, satis me meo voto potitum, optatosque laboris fructus percepisse statuam. Non fuit autem tractatio haec vel differenda, vel in nonum usque annum, secundum

annos digerunt. quod, si Plutarcho credimus, primus fecit Hippias Elaeus: quamvis nullo admodum subnixus, ut idem Plutarchus meminit, necessario ad fidem argumento. Significat autem apud eos Olympias, spacium annorum 4. hac nimirum de causa, quod eo intervallo recurrente receptum olim fuerit publica in Olympiis certamina, ad quae tota Graecia avidissime confluebat, edi. Caeterum apud multos scriptores legitur, Christum natum ex virgine Olympiadis 194 anno tertio. Ex quo intelligitur, si annos Christi, natalem proxime antecedentes, partiaris per quaternarium, centies nonagies atque ter

de vera invocatione divini nominis, de charitate, de obedientia, de beneficentia, de oratione, de ieiunio, de patientia, de cruce ferenda, multus est: tum adversus superstitiones, adversus luxuriam, crapulam seu ebrietatem, adversus quaevis alia vitia recenter enata, quae iudicat reprehensione publica egere, atque corrigi posse, crebro longa oratione disserit. In his autem omnibus, frequentia adhibet e Scripturis exempla: illustres item sententias: poenas insuper et praemia proponit. interdum congerit similitudines ex quotidianis actionibus: producit deinde diversas

et cupientem liberari a corpore mortis huius, ac esse cum Christo. Solebant autem olim pii homines saepius ieiunare, quod subinde instaurabant poenitentiam, diligentius vitam suam excutiebant, seque ad veram pietatem extimulabant. Nec erant tantum privata ieiunia, sed et publica, sicut in die expiationum a Deo erant mandata, Levit. 13, quo publice instauraretur poenitentia, et totius populi ad Deum conversio. Nam per illa ieiunia, seu per animarum, ut Scriptura loquitur, afflictionem, Synecdochi κῶς tota poenitentia

et Osiandro causam sui furoris praebuit. Iacobi 5 est: Infirmatur quis, accersat presbyteros Ecclesiae, et orent pro eo, ungentes eum oleo in nomine Domini: Et oratio fidei servabit laborantem, erigetque eum Dominus. Vulgata habet in vetustissimis exemplaribus, et etiam in quadam publica precatione inde facta, Allevabit: id forte negligentia librariorum est corruptum, et factum Alleviabit. Deus bone, quam belle nugantur Papistae, inter quos etiam Sidonius, quomodo eorum Sacramentum iniunctionis alleviet aegroto molestias abigendo spectra. At in Graeco perspicuus est sensus,

simplicia ac perspicuo (ut dictum est) sermone breviterque proponere, ut tanto certius eorum rationes ab omnibus complecti ac expendi queant. Decimotertio, utile esset etiam eos, qui potissimum delecti erunt ad iudicandum et pronunciandum, ante omnia perlegere ac expendere scripta publica, saltem potiora, utriusque partis in praedictis controversiis, quo instructi causae cognitione venirent, nec ibi tantum temporis eos frustra conterere necesse esset. Decimoquarto, quoniam etiam interdum magna causae pars pendet ex facti certitudine: ideo liceat quoque vivos

ieiunia an inutilia 309. antiquorum 307 ieiunia et afflictiones moesti animi effectus 312. etiam ob animi moestitiam esse adhibita 308. monachorum qualia 313. pie ieiunantium qualem animum significent 310. post Christi ascensionem qualia fuerint 312. publica 310. quando Deo probentur 306. quando item displiceant. ibid. quomodo in papatu invaluerint 312 ieiuniorum ceremonia qualis 311. ex vera forma degeneratio 390. maxima varietas 312 ad ieiunia cur non perinde ac olim Iudaei obligemur

Principibus bene fida suis et cognita laude,
5  Claruit ingeniis, armorum claruit arte.
Tali stirpe quidem genitus Demetrius ille,
Dux rectorque equitum, toto laudabilis aeuo,
Ardenti studio uigilanteque publica semper
Munera procurans, Byzanti excessit in urbe,
10  Nunc ubi perplacide patria in tellure quiescit.
At modo Ioannes ueterum sine more parentum
Respondens decori, rara probitate refulgens,

1.8.17.1  Faelix cui rerum caussas, faelicior ille,
1.8.17.2  Cui sua, cui sese Pamphile nosse datum.
1.8.18.1  Publica privatis qui praetulit, ille Senator
1.8.18.2  Integer, ille meo carmine Consul erit.
1.8.19.1  Regis iussa time. nam si

quasi petitioni meae assentiaris. Conversus inde ad Castellanam nobilitatem, quae rei novitate frequens illuc convenerat, vos viri Principes, inquit, adpello, vestram fidem imploro, adeste innocentiae, integritatisque meae fidissimi testes, adsit, qui haec in publica acta referat, ut de mea inviolata fide plenissime omnibus constare possit. His peractis, eadem, qua venerat, celeritate Connimbricam reversus arcem Alfonso aperit. vir magnus profecto, et nominis immortalitate dignus. At ea fuit illa praesertim

6.6.9  Ille locus magni Dionysi signa secutus
6.6.10  Dicitur externas non timuisse minas.
6.6.11  Ille moram primus victoribus attulit Anglis,
6.6.12  Et stetit hac una publica in arce salus,
6.6.13  At pius, et Gallis exegit finibus hostem,
6.6.14  Et statuit patrias Rex Ludovicus opes.
6.6.15  Victorem ex auro Divum (monumenta peracta

11.17.4  Unus ut imperium Iuppiter orbis habet.
11.17.5  Atque haec nota satis, verum Rex Insuber inquit.
11.17.6  Regna cadunt, at res publica stare solet. Qui vere foelix ad Benessum.
11.18.1  Faelix ille quidem, quem nec mens conscia culpae,

AD VIRUM CLARISSIMUM Chrysostomum Calabrum Antistitem Rhacusanum.
15.10.1  Lux oritur, qua non felicior altera terris,
15.10.2  Quas latus ambit Serchius,
15.10.3  Exeruit radios. nunc o queis publica curae,
15.10.4  Cordique res est divitis
15.10.5  Rhacusi, vos Bobalii, tu Gondola, et alti
15.10.6  Heros Sebaste pectoris,

agit de ijs quae vehuntur in aqua. Opus ego pro eique fundamento molem inijcere conatus sum paribus suis et elaboratam, atque distinctam. Qua in re si quid assequutus sum, quod publice probetur, gaudeo causa et mea et publica illud quidem spero fore ut conatus non displiceat. MARINI GHETALDI PROMOTVS ARCHIMEDES SEU.DE VARIIS CORPORVM GENERIBVS Grauitate, et magnitudine comparatis.

Iudiciorum, et generalis etiam Diaetae Regni, discuti soleat. Et haec indifferenter, per praenarratos iam tres terminos Iuridicos currit, licet interdum extra illos etiam ventilari consueverit, potissimum autem ubi publica constitutione, ita conclusum fuerit: veluti art. 35. anni 1601. Estque propria Fisci Suae Maiestatis Regii, super acquisitione bonorum, deficientium in semine, dominorum duntaxat magnatum, (et non

usurpatum extiterit. Fiscus igitur, olim apud Romanos dicebatur proprie pecunia Principis. Constituto enim Principe, Lege Regia, ad ipsius decorem et maiestatem servandam, a Senatu, populoque Romano, decreta fuit quaedam publica pecunia, quae Fiscus dicebatur, a fiscis, id est sportulis, quibus utpote maior summa pecuniae recondebatur: ut Ciceronis 1. actione in Verrem: Reperiebam (inquit) fiscos complures, cum

tantum praemittere volui, ut quilibet tanto facilius inter praedictas leges discrimen et differentiam scire possit. Prout tamen legis usus apud nos iam inolevit; lex est publica regni constitutio; ex unanimi tam populi constituentis, quam legitimi principis confirmantis consensu facta, et aeque ab omnibus, ad bene et iuste vivendum observanda, 2. tit. 5. scripto comprehensa. Dicta

Pupillorum, ad legitimam usque aetatem, in causis, tempore pupillaris aetatis eorum, motis: 1. tit. 129. Nec non viduarum, passim, iam durante annuo luctus earundem tempore. Absentia eorum, quibus publica Regni Constitutione, legitima Prorogatio admissa est: nimirum, qui extra fines, et oras Regni, in castris, et in servitiis, vel in legationibus Regiis, vel Regni fuerint; vel in bello, debito tempore, cum caeteris

et Eperiessinum, ex publicis Regni constitutionibus, alligantur; ut iam dictum est, supra quaest. 3. cap. 1. ideoque solum in iis celebrari et revideri debent. Licet olim ex speciali publica constitutione Regni, art. 25. anni 1563. Dominus Locumtenens, omnes omnium Comitatuum Regni Transmissiones, in Iudiciis Locumtenentia e

contaminans, in sede Iudiciaria prolatum fuerit, ipsa propter sui sanctitatem violari, id est contaminari, pollui; et probris affici dicitur: Siquidem loca Iudiciaria, ut sunt dictae sedes Iudiciariae, vel etiam Senatus, publica hominum sanctione, et antiqua iam observatione, pro sanctis et religiosis haberi consueverunt. Tholosanus lib. 2. cap. 6. de Repub. et Vitruvius lib. 5. de Architectura, loquens de Basilica

rectores altarium, vel Capellani, vel Scholares, aut mendicantes, et quidem seriatim debent transmitti. 6. Matth. art. 10. et 1. Vlad. art. 43. Et dicuntur Fide dignitates, quia ex publica Regni constitutione, ita privilegiati sunt, quod fide digni habeantur, ut patebit quaestione sequenti.

18. QUAESTIO DECIMA TERTIA. Quid est Iudex, et unde dicitur? Est persona, et ex suis dotibus satis idonea, et publica authoritate, omni ad id iurisdictione aucta, ut possit quamlibet causam coram se propositam, iusto Iuris tramite, legeque et consuetudine patriae discutere, et diiudicare. Dicitur autem Iudex, quasi Ius

Regnum, ipsam in dubio reliquit art. 49. anni 1563. ideo non obligari ipsos, ad servandam illam, cum bono tamen moderamine, inculpatae actionis. Similiter, et iuramentum Calumniae ipsis est relaxatum publica Regni constitutione, art. 34. anni 1574. quod noviter tantum introductum fuerat. anno 1567. art. 27. ex processu Iuridico Ecclesiastico, cuius usus etiam antea fuerat, ut patet 5.

cum hoc, duabus prioribus, maius sit, tanquam scilicet propriae personae ipsius Rei peculiare, non inconvenienter ipso, finis operi imponi debebat. COROLLARIUM. Hoc etiam pro admonendo Lectore, adiicere volui; quoniam publica omnium voce clamatur, Processum Iuris esse vitiatum; ideoque Decreta Regni, corrigere et emendare necessum foret. Quod sane est, causam non ut causam praetendere, et rem potius non satis animadvertere; siquidem hic

ALIUD In eandem Directionem.
Quis novus hic Author? Quod opus, mirabile nostris
Non visum seclis, publica in ora venit?
Quid portat? Regno sparsarum dogmata legum,
Singula quae methodus perdocet ista brevis.
Ergo liber referes obscuris lumina rebus?
O liber ambiguis, commoda quanta feres?

Rexisti laetos iusto moderamine ciues?
4.610  610 Quanta Ragusinis accessit gloria fastis,
4.611  Quantus honor: cum tu niueas moderator habenas
4.612  Tractares. Numquam meliori publica sceptro
4.613  Maiestas uiguit; quid nam felicius urbi
4.614  Quam docto Rectore regi? nec uota precando
4.615  615 Emendicatos te quaerere cogit honores

Non is ego sum, qui rigidam illam veteris Ecclesiae sanctitatem non optandam potius, quam sperandam existimem, et qui remissis longa fortunae indulgentia saeculi moribus, ignoscendum aliqua ex parte non putem; eoque damnare non ausim, si Vestram quoque rem privatam una cum publica, una cum gentium omnium commodis, Vestra etiam commoda, et rationes agi putetis. Praesertim quod adeo sublimis est, et vulgarem aliorum hominum supergressa modum Vestra conditio; ut bona, malaque Vestra ad Rempub. pertineant, et pro loco, quem in Ecclesia tenetis, privata Vestra felicitas

Licet per vestium et necessariorum amore ferantur, malunt tamen simplici lanea veste tegi, quam mulieres ruditer conficiunt, quam industria manu aut cura 74 , quae in frequenti gallinarum oviumque procreatione est, fatigari; sua cuique libertas et, etsi in publica peccata aut carnis vitia, deceptiones erumpant, non puniuntur ab invicem. Modum enim gubernandi et vivendi animadverti hic esse omnia dissimulare, omnia naturali inclinationi permittere. Timent enim se corripere invicem; gubernator timet subditum, parens filium, mater filiam aut potius

gloriosus tot Ducum postulat sanguis. Accipe hoc Lector erudite, quod tibi lectu non iniucundum futurum spero: quod si secus acciderit, non tamen condemna: cum fieri possit, quod id, quod tibi displicere contigit, nulli iure displicere possit. Si forte tamen haec publica luce, non adeo digna existimaveris; scito, me haec etiam ideo luci publicae commisisse, quod tenebris digna non existimaverim. Vale.

opus est cusam perimat; qua sospite, fractis
2.304  Nulla potest umquam labes excedere membris.
2.305  Nec, reor, ignoras quae se praesentibus offert
2.306  Caussa malis; excors Clerus quem publica morum
2.307  Arguit improbitas, vitaeque licentia foedat,
2.308  Impura similem sibi format imagine plebem:
2.309  Cuius ab extemplo, proprios quia subdita mores

3.491  Te compellat honor: non hoc debetur eremo
3.492  Pectus; et ignavas assueta adscribere mentes
3.493  Claustra, suum Latiae mitrae rapuisse Thienem,
3.494  Christiadum publica plangit Respublica poena.
3.495  Ut Christi sincera suo reddatur honori,
3.496  Relligio, quod tu, debentque optare quod omnes,
3.497  Quos peregrina fides, quos nil sectaria

4.479  Depluit in vulgus fugitivae, in pabula vitae.
4.480  Fatali esurie languens, non inscia flammae
4.481  Turba Thieneae, velut ad commune propelli
4.482  Visa penu, patulos publica ad solatia postes
4.483  Sollicitat, dextraque escas a paupere sumit.
4.484  Mirandum plane est, inopem potuisse Thienem
4.485  Grassantem placare famem, cui

prima Thienis
4.941  Instituit pietas, gentes inventa sequuntur.
4.942   34 Sed prius Adriaca quam nostra recedat ab urbe
4.943  Musa, Thienae post publica commoda flammae,
4.944  Immortale canam, crebro memorata quod illi,
4.945  Suppressa erexit labes privata trophaeum.
4.946  Aethereo constans animum cum vestit amictu

optat.
5.405   12 Venit ut ad lucem virtus (nec summa Thienis,
5.406  Hanc animi poterat prohibere modestia laudem)
5.407  Tum subito coelestem ardens per publica vulgi
5.408  Ora Virum geminat novitas: gaudetque recentis
5.409  Hospitis, illustri Syren gratissima fama.
5.410  Plura sibi haec tali dona a virtute parari

12 Cum sub claustralis modii cavitate lateres,
6.237  Se tua congeniti potuit fulgore nitoris,
6.238  Illustris cunctorum oculis committere virtus;
6.239  Cum publica admisit toti Pharus obvia Romae
6.240  Eximium lumen, lucere Quiritibus ardens
6.241  Cessabit pectus? sic condemnabit inanis
6.242  Religio, quae vera fides, hominumque probata

furit, charos post fusa Thiene
6.389  Vota petit cives: rogat, obtestatur, amicas
6.390  In nova concordes coniungere faedera dextras.
6.391  Sed frustra herous, publica pro pace, Thienis
6.392  Desudavit amor: populi mollire protervam
6.393  Duritiem, sacrae nequiit facundia linguae.
6.394  Seditio velut Hydra furit, cui gutture surgit

perfectamque ad virtutem prouehenda, artificium. Libeat Horatium [3] In Art. Poet. audire.
Fuit haec sapientia quondam,
Publica priuatis secernere, sacra profanis,
Concubitu prohibere vago, dare iura maritis,
Oppida moliri, leges incidere ligno.
Sic honor, et nomen diuinis vatibus, atque
Carminibus venit.

Tartara vobis?
1.558  Quis furor heu, caeci, diro pallore nocentes
1.559  Cocyti spumas proiectâ luce pacisci?
1.560  Semina qùid scelerum iuuat, infoecunda, nec vlli
1.561  Noxia, dum tellure latent, in publica damna
1.562  Eruere, et populos latè vulgare per omnes?
1.563  Plùs satis ah proprijs vrgemur cladibus: ipsa
1.564  Plùs satis ex sese profert Europa Malorum.
1.565  Sunt variae pestes, sunt horrida

Adde, quòd ista etiam, priuato subdita iuri,
1.746  Vniusque Bonum, exuperans quae copia fertur,
1.747  Spectanti populo magnâ se ex parte fruendam
1.748  Commodat, et fastus dominorum eludit auaros,
1.749  Publica res. Tyrio fac enim, tu, splendidus ostro
1.750  Pictus acu Phrygiâ, gemmisque, auroque superbus,
1.751  Qualè recèns lotus desertis Lucifer vndis,
1.752  Ora per attoniti incedas pendentia vulgi:

2.937  Detrahit inuidiam Fortunae, vnumque nocentem
2.938  Te peragit. Poteras censeri, haec abforet, insons.
2.939  Se totam tibi, cum signis, legionibus, armis,
2.940  Patria commisit: fers tecum publica gentis
2.941  Votaque, fortunasque: et tanto in cardine rerum
2.942  Est aliquid, quod securum immemoremque pericli
2.943  Praetereat? Fraus implicuit nil tale verentem?
2.944  Implicuit meritò. Nam

ea cunque, leuamen
3.140  Suppeditat ratio. An talis non illa, receptus
3.141  Communis primam vitae quam suggerit vsus?
3.142  Si tibi nil, quouis durarum in cardine rerum,
3.143  Euenisse noui reputes: sic publica volui
3.144  Tempora, sic hominum decurrere fata: sub ipso
3.145  Ilicet hanc cunctis legem viuentibus ortu
3.146  Propositam, vt, varius quaecunque volubilis aeui
3.147  Fert color, haud aliena sibi

3.282  Quin sors imperij, quò celsiùs edita, lapsu
3.283  Hòc praeceps grauiore ruit: maioraque quantò
3.284  In spatia immanem se porrigit; obuia tantò
3.285  Insidijs, telisque magis. Non publica solùm
3.286  Fata hominum subeunda: (licet subeantur et illa)
3.287  Sed proprijs iactatur adhuc, vnique dolendis
3.288  Turbinibus. Iam finitimi molimina regis
3.289  Sollicitant, bellumque aduersum,

coeperat aetas
3.348  In pretium? Iacobus vbi, tua gloria, certum,
3.349  Iacobus, patrij columen, tutelaque Mundi?
3.350  Illudne augustum caput, illam pondere quovis
3.351  Curarum maiorem, et natam ad publica mentem
3.352  Commoda ciuili rabie, et popularibus ausis
3.353  Imperio extrudi potuisse? En perfidus, en quò
3.354  Praecipitet mentes furor, atque in viscera lapsum
3.355  (Ah Stygiam pestem! Ah

3.1197  Sic quoque dicendus brevis est dolor. Vltima fati
3.1198  Nempe vbi lux aderit; cum vitâ finiet omnes,
3.1199  Vita quibus premitur, casus. At quàm prope distans
3.1200  Terminus is, tangique celer? Non publica vulgi,
3.1201  Doctorumque pari feruet querimonia sensu,
3.1202  Tam breuibus spatijs angustoque aequore claudi
3.1203  Viuendi nobis data tempora; presserit vt vix
3.1204  Mortalis primo limen pede;

nunc, quae certis magis apta medela
4.18  Casibus, et quid opis sibi vulnera quaeque requirant
4.19  Expediam. Qualis barbatus saepe Machaon,
4.20  Instantis medius lethi, vitaeque Sequester,
4.21  Publica languentûm per diuersoria, Xyste
4.22  Sue tua, seu fertur tua Caelie, porticibusque
4.23  Dispositos hinc, inde toros ex ordine lustrans,
4.24  Curam alijs aliam, pro disparis indole morbi,

Bibliographia locorum inventorum

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epicedion in morte Jacobi Boni, versio electronica (, Dubrovnik), 263 versus, 1707 verborum, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [benesadepicedbun].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epistulae ad principes, versio electronica (, Dubrovnik), , 1867 verborum, Ed. Vlado Rezar [genre: prosa - epistula] [word count] [benesadepistulae].

Bolica, Ivan (c. 1520 – 1572) [1538], Descriptio Ascriviensis urbis, versio electronica (), 2842 verborum, 331 versus [genre: poesis - epica; poesis - descriptio] [word count] [bolicaidesc].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1540], Epistulae anni 1540, versio electronica (), Verborum 996, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1543], Paulo Murany epistula, versio electronica (, Alba Iulia), Verborum 101, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist15430516].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1545], Ad optimates Polonos admonitio, versio electronica (, Cracovia; Polonia), Verborum 8436, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio; prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfpolonos].

Đurđević, Bartul (c. 1506 - c. 1566) [1545], De Afflictione, Tam Captivorum Quam Etiam Sub Turcae tributo viventium Christianorum : cum figuris res clarè exprimentibus ; Similiter de Ritu, deque Caeremoniis domi, militiaeque ab ea gente usurpatis ; Additis nonnullis lectu dignis, linguarum Sclavonicae & Turcicae, cum interpretatione Latina, libellus (, Leuwen), Ed. Đurđević, Bartul [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - libellus; poesis - epigramma] [word count] [djurdjevicbafflictio].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1553], Iter Buda Hadrianopolim, versio electronica (), Verborum 10368, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - itinerarium; prosa oratio - diarium] [word count] [vrancicaiter].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1558], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Šibenik), verborum 500, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15581001].

Grbić Ilirik, Matija (1503/1512 - 1559) [1559], Aristeae historia cum conversione Latina, versio electronica (), Verborum 3353, Ed. Nino Zubović [genre: prosa oratio - historia; prosa oratio - versio] [word count] [grbicmaristea].

Dudić, Andrija; Dionysius Halicarnassensis (1533-1589) [1560], De Thucydidis historia iudicium... A. Duditio interprete (), Verborum 18906, Ed. Petra Šoštarić [genre: prosa - epistula; prosa - versio] [word count] [dudicathucydid].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1563], Ad Paulum, versio electronica (, Ferrara), Verborum 3486, versus 526, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epistula; poesis - epigramma] [word count] [didacusppaul].

Rozanović, Antun (1524-1594?) [1571], Vauzalis sive Occhialinus Algerii Prorex, Corcyram Melaenam terra marique oppugnat nec expugnat, versio electronica (), 15122 verborum, 255 versus, Ed. Nives Pantar [genre: prosa oratio - historia; poesis - ode] [word count] [rozanavauz.xml].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars prima, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis1].

Vlačić Ilirik, Matija (1520-1575) [1581], Clavis scripturae sacrae, pars secunda, versio electronica (), 600000 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus; prosa - vocabularium; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [flaciusmclavis2].

Mužić, Frano [1586], Carmina VI e codice Variorum Dalmaticorum, versio electronica (), 113 versus, verborum 764, Ed. Teo Radić [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma] [word count] [muzicfvd].

Pir, Didak (1517 – 1599) [1596], Cato minor, sive disticha moralia, versio electronica (), versus 5366, verborum 40443, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - ode] [word count] [didacuspcato].

Getaldić, Marin (1566-1626) [1603], Promotus Archimedes seu De variis corporum generibus gravitate et magnitudine comparatis, versio electronica (), Verborum 19625, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - tractatus] [word count] [getaldimpromo].

Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].

Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].

Gradić, Stjepan (1613. — 1683.) [1667], Oratio de eligendo Summo Pontifice, versio electronica (), 2879 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [gradicsoratio].

Rattkay, Ivan (1647–1683) [1683], Relatio Tarahumarum Missionum eiusque Tarahumarae Nationis Terraeque Descriptio, editio electronica (), 9250 verborum, Ed. Ludwig Fladerer [genre: prosa oratio - relatio] [word count] [rattkayitarahum].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].

Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report