Your search found 549 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 27-99:

Neven Jovanović 2012-08-23 Prva verzija. Latinski spellcheck. ORATIO LEGATORUM MATTHIAE REGIS AD PONTIFICEM, IN PUBLICA AUDIENTIA Beatissime Pater etc. Si occupatam plurimis et maximis negotiis S. vestram longiore et nos sermone moraremur, plus fortasse publicis commodis impedimenti, quam clementissimis auribus suis molestiae ingereremus,

mei aestimator sum, ut me Plutarcho philosopho gravissimo, historico fidelissimo, oratori eloquentissimo conferre ausim; at maiestatem tuam non iniuria Traiano conpararim. Quia ut olim Romanum imperium iam degenerans sub eo rursus principe movit lacertos, sic nostris temporibus Christiana res publica paene iam a perfidis hostibus prostrata, tuis sese iterum erexit auspiciis. Quod si bonorum apud te consilia maxime valuerint, si minimum aetati indulseris, si summae omnium de te expectationi servies, et favori numinis instando successus tuos urgebis, potes adhuc esse plane Traianus. Ad

oculi, nondum comitum infelicia cessant
40  Brachia: adhuc gemitu cuncta furente sonant.
41  Cuncta sonant gemitu, reboat reboatque ululatibus aer,
42  Adiuuat et luctu publica damna suo.
43  Attoniti mussant, lucemque odere sodales
44  Immitesque deos implacidosque uocant.
45  Nec minus ignoti lugent ad funera busti
46  Si soror aut si illic astitit ulla parens,

proponere ut tales ipsi euadere possint quales auctores illius picturae fuerint, sic etiam huius optimi imperatoris clarissimique principis atque ducis mores et uitam te aemulari uelim ut, cum eius uirtutes assecutus fueris, honores quoque ac dignitates, summum denique principatus gradum in re publica obtinere possis. Vale. Coriolani Cepionis Dalmatae Petri Mocenici imperatoris gestorum liber primus.

trahi, caeteraque omnia ad se expugnandum parari, insperato malo perterritus, uirum grauem e suis, sibi intimum, ad imperatorem misit, uti sibi suisque omnibus incolumitatem liberamque facultatem abeundi cum omnibus suis rebus quo uelit paciscatur, oppidum imperatori dedat. Imperator, data publica fide, Mustapha quo uelit libere abire permisso, oppidum per deditionem acceptum e uestigio Hisupho, Caramani praefecto, qui aderat, tradidit. Quibus peractis, cum omnibus copiis Coricum uersus nauigat. Inter nauigandum autem

nec a se tyrannos ad sanius consilium oratione adduci potuisse; itaque ad liberandum regnum armis atque ualidiore expeditione opus esse. Iam imperator successorem sibi Triadanum Grittum, uirum acris ingenii atque in re publica exercitatum, aetate tamen pergrauem, utpote qui octuagesimum et quartum annum expleuerat, designatum esse audiuerat, simul cum eo duos legatos, Lodouicum Bembum, qui ante biennium legatus etiam fuerat, et Iacobum Marcellum, uiros magni animi atque in re nauali

mercibus onustae et supra quadraginta biremes cum lembis piraticis interceptae sunt. Piratas omnes captos supplicio affecit. Naues uel igne consumpsit uel ad commodum urbium quae Venetis subditae sunt reliquit. Itaque toto quadriennio, quo ipse imperium administrauit, res publica Veneta ne minimo quidem damno affecta est. Hunc ego uirum non tantum nostris imperatoribus, sed Romanis illis magni animi atque egregiae uirtutis praeferre ausim. Nam hic non ut illi, qui uana ambitione inflati caducis honoribus inhiantes et ad

Ad nobiles Spalatenses
Cogite concilium, summę consulite rerum
Ordine, lege, ęquo, simplicitate, fide.
Non amor aut odium, mentes non occupet ira:
Libera sint uobis publica consilia. Ad sacerdotes
Templa male exornant argentum, uestis et aurum:
Casta, sacerdotes, corda dicate Deo.

pretura gerebat,
3.5.4   Cum te pretorem curia sacra dedit.
3.5.5   Venisti, pretor, miro expectatus amore,
3.5.6   Publica res tali preside laeta fuit.
3.5.7   Vrbs tibi tota dedit plausum, sonitumque tubarum
3.5.8   Aduentu eripuit plurima bomba tuo.

De felicitate, liber VII, cap. I. Solon neminem beatum dici debere arbitrabatur, dum adhuc uiueret, caput II. Anaxagoras interroganti, quisnam esset beatus, "nemo", inquit, "ex his, quos tu felices existimas" etc., eodem. Fides. De fide publica, liber VI, caput VI. Fides uxorum erga uiros, caput VII, seruorum erga dominos, caput VIII. Fortitudo, liber III, caput II. Milo Crotoniates uirium confidentia perisse traditur. Item Polidamus athleta. Documento sunt, nimio robore

Valerii Publicolę leges 104. Lex agraria 123. Solonis leges 141. Lex X tabularum 142. Agrarię leges 165. Roscii lex theatralis 362. Lętitia. Periit Chilo immodica lętitia 87. Duę matronę lętitia extinctę 270. Publica lętitia uicto Hasdrubale 296. Publica lętitia ex interitu Carthaginensium 332. Lectio. Non permissum gentihbus Hebraicam historiam tractare 2. Qua litterarum forma sint Ethiopes usi 11. Apud Egyptios bipartitus litterarum usus,

agraria 123. Solonis leges 141. Lex X tabularum 142. Agrarię leges 165. Roscii lex theatralis 362. Lętitia. Periit Chilo immodica lętitia 87. Duę matronę lętitia extinctę 270. Publica lętitia uicto Hasdrubale 296. Publica lętitia ex interitu Carthaginensium 332. Lectio. Non permissum gentihbus Hebraicam historiam tractare 2. Qua litterarum forma sint Ethiopes usi 11. Apud Egyptios bipartitus litterarum usus, prophanus et sacer 14. Vnde litterę in

pons in Hellesponto 126. Nobilissimum Prothegenis opus Lalysius, ob quod Demetrius Rhodo abstinuit 233. Via Appia sternitur 234. Poeni aceto infringunt Alpes 267. Archimedis machina, qua onerariam nauim onustam traxit manu altera sedens 284. Publica Claudii opera 415. Neronis opera 418. Traianus Istro pontem imponit 420. Hecatostylo centum columnarum opus 444. VALERIVS MAXIMVS Oratio. Quanta uis eloquentię,

ab emulis libello, quo se defensum iri credidit 12 . Pauper decessit, cum magnis rebus pręfuisset, et filię eius publice datis dotibus collocatę 8 . Paupertatis in tantum patiens fuit, ut nihil a re publica pręter gloriam retulerit 31 . Perpetuo pauper, cum ditissimus esse posset 43 . Imperio deposito priuatus uixit 45 .

potuit, ne patriam deleret 9 . Quintus Cincinnatus se deuouit pro populo 12 . Item Publius Decius, Decii filius. Liuius Salinator cum collega Nerone inimico conciliatus est, ne male administraretur res publica 21 . Lucius Paulus Emilius triumphans duos filios amisit. Gratias Fortunę egit, quod siquid aduersi reipublicę imminebat, sua esset calamitate decisum 22 . Tiberius Cornelię uxori pręmori optauit

laude patrię occubuit 66 . Pro patria pugnauit senex 90 . Pro ciuibus ultro se morti obtulerant 94 . Pro re publica se deuouit 69 . Peregrini ciuitate donandi 76 . Pietas in patrem 18 . Pietas in hostem, sed consanguineum 19 .

Popinia Vestalis uiua defossa, corruptores occisi 223 . Item Vrbinia 240 .
Paupertas. Publius Valerius Publicola consul modico contentus et publica pecunia elatus 122 . Quintius Cincinatus ab aratro uocatus ad consulatum 259 . Iterum ad dictaturam, et talibus functus officiis ad solitam uitę tenuitatem rediit, diuitias contemnens, cum ultro

Nemo restituet annos. Tria uitę tempora: pręteritum, pręsene, futurum 79 . Nihil perpetuum 81 . De tempore quęstio. Cogita, quantum temporis tibi auferat mala ualitudo, occupatio quotidiana, publica, priuata, somnus 85 . Fluit tempus etc. 108 . Temporis fuga colligenda, iactura uitanda etc. 2 . Breuitas temporis non amittenda in

Vulgus. Vulgi opinio non sequenda 24 . Vota facimus interdum quę obsunt imprudentes et ignari futurorum 43 . Vtile. Vtile commune priuato odio pręponendum 22 . Salus publica potior propria 33 . Venia. Parcite subiectis 15 . Date ueniam supplicantibus 26 . Miserescere simul et sapere difficile 28 .

PRONOSTICON
2.1  Quod pereant Latii tot eodem tempore reges
2.2  orbaque sint ducibus Itala regna suis.
2.3  Non astris casuve obeunt certissima divum
2.4  fata volunt Veneto nomine cuncta regi.
2.5  Regnum armis quod Roma suis in iura pararat
2.6  publica res iterum publica possideat.

PRONOSTICON
2.1  Quod pereant Latii tot eodem tempore reges
2.2  orbaque sint ducibus Itala regna suis.
2.3  Non astris casuve obeunt certissima divum
2.4  fata volunt Veneto nomine cuncta regi.
2.5  Regnum armis quod Roma suis in iura pararat
2.6  publica res iterum publica possideat.

frugi,
1.1.128   Mollibus et membris frigora ferre docet;
1.1.129  Soluit et in primis humana piacula cunis,
1.1.130   Ostentat precium publica poena suum;
1.1.131  Indomitumque gelu pecudes mirantur iniquo,
1.1.132   Afflatuque foues, hospes aselle, tuo.
1.1.133  Bos quoque

sacri
1.5.26   Nos patriae leges relligioque uetant,
1.5.27  Et nobis retinere iubent quodcunque putamus
1.5.28   Auxilio, et nulli publica sacra dare.
1.5.29  Haec autem sacra est et uulgo sancta putatur,
1.5.30   Hanc uulgus magna relligione colit:
1.5.31  

clausus
1.20.6   Bella per infestas horrida portet aquas.
1.20.7  Promeruit terras omnes, maria omnia murus,
1.20.8   Quem mihi Rhagusae publica cura dedit. 21. De eodem
1.21.1  Ne male defensum littus populetur et ultra

2.2.237  Indulge ueniam. Neque enim miscere profanis
2.2.238   Sacra licet sanctoque nefas confundere Christo
2.2.239  Raptores utrinque duos: hic publica mundi,
2.2.240  Hi sua facta luunt. Ergo hic tam distat ab illis
2.2.241  Quantum a morte salus, quantum lux alma tenebris.

aestiua sereno
3.1.2   Vrbsque indagandis aegra laborat aquis,
3.1.3  Futilis et ductus culpatur inutilis undae
3.1.4   Et sitis antiquos publica damnat auos,
3.1.5  Ocia me portu iocunda morantur amoeno
3.1.6   Cultaque uinetis littora nobilibus,
3.1.7  Qua prope contiguis

regem
3.1.96   Certa futurorum dant elementa notas.
3.1.97  Scilicet auspiciis conspirant cuncta secundis
3.1.98   Caelestisque fouet publica uota fides
3.1.99  Syderibusque tuis caelum sanescit et aestus
3.1.100   Icariique fremit mitius ira canis.
3.1.101  Certa nec

13.
3.13.1  Quam bene sumpserunt Venetae noua signa triremes
3.13.2   Seque ope bellandi nobiliore tegunt!
3.13.3  Nam modo Dux Venetus, custodia publica rerum,
3.13.4   Mutat adoratae Marcica signa cruci
3.13.5  Toruaque deposuit fului simulacra Leonis
3.13.6   Conspicuęque gerit

pubes,
3.14.10   Gaudet et ornari posteritate sua,
3.14.11  Quod uestrae nulla est permissa licentia plebi,
3.14.12   Iura nec ambiguus publica ciuis habet;
3.14.13  Sed neque patritius uilis contemptor acerui,
3.14.14   Iustitia populum sustinet esse parem.
3.14.15  Ergo

4.19.61  Hinc ruis in praeceps, quo pessima sustinet aetas
4.19.62   Ire per anfractus irrediuiua suos,
4.19.63  Quo uia solemnis uestigia publica monstrat,
4.19.64   Tramite et attrito molle patescit iter.
4.19.65  Quod si multorum diuturnior eleuat usus,
4.19.66   Foemina

5.1.92   Passa precesque meas, sanctorum et praemia morum:
5.1.93  Verum illi sese iuuenilibus obtulit annis
5.1.94  Publica maiestas, pariter gauisa uicissim
5.1.95  Augeri uirtute noua et geminare decoris
5.1.96  Ornamenta sui. Quod si manet inclyta uirtus,

5.1.143  Iustitiae et normam, fidei senioris asyllum.
5.1.144  Tu quoque torpentes, Ignauia, parce per arctus
5.1.145  Serpere, Desidiaeque nefas: cui publica cura est
5.1.146  Credita, non illum senio marcescere fas est.
5.1.147  Quod nisi, Segnities, tumidoue Superbia uultu,

5.4.253  Prospicias rebus diuosque in uota secundes.
5.4.254  Nam neque relligio nec pax constare sine armis
5.4.255  Vlla potest, nec res priuata et publica tuta est.
5.4.256  Hinc tu militiam et castrensia facta secutus
5.4.257  Pro patria et templis et relligione tuenda

ut qui
6.8.28   Saturnalitio uiuere more solet?
6.8.29  Cui, licet absentis, reuerentia maior amici?
6.8.30   Quem minus addictum publica cura tenet?
6.8.31  Ergo quod abstineas scriptis, nec inertia suadet,
6.8.32   Culpa nec ingenium uendicat ulla tuum,
6.8.33  Qui

pro crimine quorum
6.29.8   Romanis merces digna relata fuit.
6.29.9  Nec solum absoluit, uerum commendat habunde
6.29.10   Vtilitas sontes publica saepe reos:
6.29.11  Nanque tuo creuit de limine gloria rerum
6.29.12   Romanisque salus de uenia orta tua.
6.29.13  Non satis

7.13.8   Numen adorandum, quod super omne quod est,
7.13.9  Quod titulo diuina Tuo praesagia gestas,
7.13.10   Nam portensa Tua est publica uoce salus:
7.13.11  Veridicum prius oraclum comparque futuro,
7.13.12   Si fas est omen dicere, nomen eras.
7.13.13  Quod probat

erat.
7.20.47  An melius rectum confuso constat aceruo
7.20.48   Aut uno melior principe uulgus erit?
7.20.49  Nec plebiscitis res publica fluctuet: unum
7.20.50   Rectorem nauis uela regenda petunt,
7.20.51  Vnum bella ducem poscunt, unoque uidemus
7.20.52   Feruentes

34. In eundem
7.34.1  Turca superfuerat uictis socialibus armis:
7.34.2   Iulius hinc tristis, publica spes, perii. 35. In eundem
7.35.1  Milite qui Gallo Venetos Gallumque fugaui

ex uberrimo benignitatis fonte emanaverit. Sed cui mirum id videri potest in optimo illo et divino homine qui non natus in terra (dicam enim libere quod sentio) sed ad benefaciendum omnibus e caelo dimissus esse videtur, cuius et innumerabilia in bonos viros officia extant et tot tantaque in re publica christiana praeclare gesta ut non iniuria dici posse videatur purpuram illam, quae ceteris ornamentum afferre solet, plus ab Oliverio accepisse dignitatis quam ei contulisse. Sed omittamus sane de laudibus Oliverii dicere ad quas me necopinantem quidem ipse, nescio quo modo,

Pilatus autem cum illum post multas et pene infinitas uexationes adduxissent ad se cognita eius innocentia instare admodum cepit uti a morte absolueretur optioneque plebi proposita de eo: deque Barraba nescio quo improbo et seditioso homine qui forte tunc in publica custiodia asseruabatur inquit: Est uobis consuetudo per hos dies reum aliquem a carcere liberare. uultis ergo ut Jesum Nazarenum uobis absolutum dimittam? Tum uero sacrilegi homines sublato ingenti clamore: Non Jesum inquiunt sed Barrabam

30.7  Anxia Dalmatiae trepidarint corda fidelis,
30.8  Vnde tot heu gelidi signa pauoris erant.
30.9  Publica sollicitus peragebat uota senatus,
30.10  Mirabar ueneta cur erat urbe metus.
30.11  Vndique Marcicolas mirabar feruere

31.93  Disiecerat quanta sed cum pietate penates
31.94  Et nonnullorum, lignea tecta, domos
31.95   (Publica priuatis praeponens commoda damnis,
31.96  Vt faciunt hi quos durius urget onus).
31.97  Ordine dehinc alias recto construxerat

46.63  Tot mala commotis in me calcaribus extant,
46.64  In mea certatim pectora tela ferunt.
46.65  Publica priuatos praecedunt damna labores,
46.66  Attamen iratos sensimus esse deos.
46.67  Credibile est superos his aduersarier

properare domum fama cogeris iniqua:
51.42  Eximium patriae decus et generosa nepotum
51.43  Gloria, Petre, tuum, properauit publica gressus
51.44  Cura tuos, propriae postponens munera causae.
51.45  Dum miseris conferre putas, dum quaeris amicis

populi venerentur, adorent,
67  Laudibus assiduis semper ad astra ferant.
68  Hunc merito patres divini numinis instar
69  Semper habent. Quid enim gratius esse queat?
70  Quid res ipsa potest sortiri publica maius
71  Quam sibi contingat a sapiente regi?
72  Nam Plato tunc cecinit mundum fore iure beatum
73  Cum sapiens regeret, nec sequeretur opes.
74  Gratia sit, rerum genitor tibi magna bonarum,

Marcus Marulus salutem. Cum scriptorum meorum studiosus, optime uir Iacobe, cures inprimis cum impręssoribus Tuis, ut illa in lucem ueniant, exegisti, ut hęc etiam commentaria, quorum de imitatione Christi titulus est, ad Te mitterem. Tu, si dignum opus publica impressione iudicaueris (plurimi enim facio iudicium Tuum), cura, ut imprimatur! Mercedem siquam a Domino pro labore mereor, Tecum partibor. Ius fasque enim est, ut, sicut, qui bene beateque uiuendi disciplinam conscribunt, pręmii aliquid a Deo expectant, ita idem et illi

apud ipsos erat. Hi senatum per accensos et pręcones cogebant, exercitus ductabant, numerum annorum signabant, his prouincię scribebantur ac, ne sibi regium ius uendicarent, cautum est ut ab eis prouocatio esset. Coercere poterant et in uincula publica duci iubere. Consules eqs.: cf. Pomp. Laet. 'De consulibus' , f. Aii v (Dictator) Summa deinde potestas ad dictatorem

tempore ab Eusebio, Nicomediensi episcopo, baptizatus in Arrianum dogma declinauit. Cf. Hier. Chron. A. D. 340 Quum bellum pararet in Persas, iuxta Nicomediam in Acirone, uilla publica, moritur anno ętatis suę LXVI et anno salutis CCCXL. Cf. Hier. Chron. ibid. Regnauit annos XXXI. Cf. Euseb.

quinque uiri, qui cis eqs.: cf. Pomp. Laet., ibid. quinque uiri mensarii, a dispensatione pecunię sic appellati, ut plebi ęre alieno oppressę publica pecunia succurrerent in foenore soluendo; quinque uiri mensarii eqs.: cf. Fen. ' De quinque uiris mensariis', f. [e8] (X uiri)

pontificis maximi, tribunicię potestatis XXXII, imperatoris VIII, Correxi ex V consuli quintum. 68.2. (Pontifex maximus) Pontifici maximo sacra publica priuataque curę erant, sub eo pontifices octo minores. Pontificem Sceuola a "posse" et "facem" dictum putat. Marcus Varro a "ponte" et "facio", quod ab iis primum pons sublicius factus ac sępe restitutus fuisse perhibeatur.

infulis, quas flaminea uocabant. Cf. Pomp. Laet., ibid. (Quaestor) QVAESTORIS: quęstores ab inquirenda et seruanda publica pecunia dicti sunt; duo creati qui rem militarem comitarentur et duo qui res urbanas curarent. Postea multiplicatus est numerus. quęstores eqs.: cf. Pomp. Laet. ' De quaestoribus', ff. Aii v

7.3.381  Turribus et duplicis uasto munimine muri,
7.3.382  Cautibus et duris praecisa ornabere fossa.
7.3.383  Quam uero magni facies operosa laboris
7.3.384  Introrsum, quae te priuata et publica rursus
7.3.385  Tecta manent, quantus superis noua templa dicabit
7.3.386  Sumptus, aquaeductum, portus et strata uiarum
7.3.387  Qua mole et quanto cultu studiosa repones!
7.3.388  Qui tibi uenturi

ueniam pacemque precantes
7.3.524  Implorant lacrimis Christi placabile numen
7.3.525  Atque suam rebus diuinis rite peractis
7.3.526  Caelitibus summis commendauere salutem.
7.3.527  Publica moris erat, dum res Epidauria stabat,
7.3.528  Arma palatino quondam pendere recessu,
7.3.529  Quae nunc antiquo ritu Ragusia seruat
7.3.530  Nobilitas. Amplae mediis penetralibus aulae
7.3.531  Foetum

folosleges. - U. o. II. Mahomet szultan. ' Balazs vedszent. * A keziratban: tollerantia. ' U. 0. claementia. virtutum in gubernanda re publica defuit prudentia. Quae vero liberalitas illius fuerit tot largitiones in egenos docent. Nam Francissenis et Dominicenis annuas pecunias et aureas vestes ad Sacerdotes ornandos et festorum pompas obtulit: multo etiam plura semotis arbitris mercantium familiis dedit,

in urbem.
3.300   Donec agit uirga mularum armenta uirenti
Et clamore tonat terrens et sibilat ore, Dauidis fugam
Ipse fugam Dauid meditatus currit ad Achim
Publica Getheę regionis sceptra tenentem,
Sceptra inimica pię Solymarum aduersaque genti.
3.305   Tunc uiso Dauide quidem Getheia turba
"Hiccine" dixerunt "est Dauid, sępe choreis
Cantatus lętis, quum tota theatra

suum regnique bonorum,
Hoc unum dicens, ut cunctis imperet unus,
Velle sibi proprium, se cętera cędere plebi. Auaritia
O quam dissimiles, quorum insaturata Caribdis
7.75   Publica ubi exhausit, quęrit priuata uorare.
Iudicio iniusto nitens, non legibus ęquis! Isbosethus
Isbosethus erat Saulis clarissima proles.
Hunc regnare uolens pręfectus militiai

ouantes
Ad patriam cuneos simul et peana canentes.
8.475   Omnia uasa deo, spoliorum cuncta metalla
Consecranda dedit temploque arisque futuris.
Inde gubernandi statuens moderamina regni,
Publica summarum distinxit munia rerum: Ioab
Dux bellatorum fuerat princepsque Ioabus
8.480   Saruiades, animo pręsens et fortis in armis.
Gestorum sed cura fuit conscribere fastos

aetatis suae annum peregisset, cuncta eius acta rite diligenterque examinarentur, et ille, in quo plus uitii quam uirtutis extitisse apparuisset, capite mulctaretur, cuius autem uitia uirtutibus uicta fuissent, coronam honoris pro merito referret. Cum ergo duo id aetatis homines in custodia publica, donec iudicis in se sententiam acciperent, seruarentur non ignari multa se commisisse, ob quae partim poenam, partim laudem mereri potuissent, suspensis inter spem metumque animis uehementer afflictabantur. Timebant enim, ne forte damnati amisso honore supplicium subire cogantur.

quod librum emendauerim, dixisse: maioris operae id est, quod nos non dicam oscitabundi- ociosorum est enim hoc- sed pleni angoribus fecimus. Fateor equidem: dum per aetatem licuit, adolescentulus didici litteras prouectiorque factus, cum nossem in multa prolabi uitia qui in re publica uersantur, quando opes non suppetunt, rem mercatura uolui quaerere. Quam, ut nosti, Cato dixit periculosam, Cf. Cato, Agr. 1, 1. at ego expertus sum insuper molestam et uehementer anxiam. Ita igitur

charitate erga Deum c. 1 De charitate erga proximum c. 2 De charitate erga inimicos c. 3 De malo odii c. 4 De pace publica et priuata c. 5 De pace seruorum Dei c. 6 De pace animę et corporis c. 7 De pace simulata c. 8 De bonitate c.

sanguine redemptus est. Si malus, improbus, scelestus fuerit | cura si potes, si non potes opta | et Deum pro illo deprecare, ut dimissa nequitia abiectisque uitiis ad uirtutis uiam conuertatur et uiuat. De pace publica et privata. Caput V Porro ipsius charitatis uinculum pax est. Concorditer uiuant oportet, qui diu inter se amare cupiunt. non incongrue igitur de pace colenda nunc disserendum

Porro ipsius charitatis uinculum pax est. Concorditer uiuant oportet, qui diu inter se amare cupiunt. non incongrue igitur de pace colenda nunc disserendum occurrit. Pax quędam publica est, quędam priuata. Publicam pacem dicimus, cum ab armis foedere intercedente quies est | et nec offensam metuit ciuitas | nec offendere exteros parat, sed multa status sui tranquillitate gaudet | ac rebus quas possidet fruitur

quod ambitio exposcit, quod turpis consumere appetit uoluptas, incipe pauperibus dilargiri. peregrinos hospitio suscipe, esurientem pasce, nudum operi, ęre alieno oppressos redime, subsidia ęgrotantibus mitte, mortuis iusta exolue. Ita tibi pax ista publica bene ac prospere succedet, dum copiam pręstat inopię subueniendi alienę | Deum-que demerendi. Pax priuata Pax autem priuata illa dicitur, quę singulis iungit singulos | reddit-que concordes, ueluti

3   Vt tua quae fuerint miracula facta Traguri
4   Hic liber excussus testis in orbe foret.
5   Tu miranda facis, facit hic ea publica cunctis,
6   Laude manet merito dignus uterque sua.
7   Nec minus ipse tuo debes, pie praesul, alumno,
8   Quam tibi Moeonides

certatim tradebant suos liberos eloquentiae sacris iniciandos. Nec postea quidam ex Caesaribus Romanis erubuerunt in utraque lingua declamare, Quidam ex Caesaribus in utraque lingua declamauerunt. ac publica frequentare declamantium auditoria. Gnaeus Pompeius Gnaeus Pompeius. iam spoliis trium partium orbis onustus, adepto quoque cognomine magni exercuit se declamando, responsurus Curioni

pontifices ipsi, scribę et pharisei (ut ante diximus) plus nimio ambitiosi erant? Primas amabant cathedras in foro, primos recubitus in coenis, et tanto dignitatis suę fastu intumuerant, ut pati omnino non possent alium ullum in populo ęque ac seipsos honorari. Quem ergo sibi publica plebis ueneratione uel pręferri uel ęquari uiderunt, licet innocentem, licet incredibilia solo uerbo facientem nossent, de medio tollere decernunt. Ex quo patet quidem istud concupiscendę inanis glorię uitium neque boni neque ęqui ullam habere rationem, et dum suo

dicitur. Hic autem magistratus dignitate primus post regem est, regiamque fere obtinet potestatem: nam rege absente, aut nondum designato senatum uocandi, quod quidem nulli praeter ipsum licet, ius habet. Declarato igitur senatus principe filium regis interposita publica fide ad colloquium identidem euocant, hortantur, ut diadema, de quo supra dictum est, nobilium conuentui redderet, thesauris, oppidisque et caeteris omnibus locis iure ad rem publicam pertinentibus cederet, malletque gratiam senatus Hungarici quam uim

Quis enim est sacerdotum adeo perditis moribus, modo sit sobrius atque sanae mentis, qui hominem nulla iniuria, aut omnino leui prouocatus interficeret? Tantum uero abfuit, ut hic sacerdos, propter hominis necem, aut publica censura, aut sua ipsius conscientia sacris arceretur, ut insuper scelere dissimulato in patria, quo metu iuditii ex Hungaria profugerat, a ciuibus Rhacusanis eiusce caedis ignaris Tribuniensium praesul fuerit dictus, licet titulum duntaxat huius pontificatus Rhacusani usurpent,

regium nomen usurpare certum est ― quandoquidem uniuerso prope orbi nota est tua humanitas, mansuetudo, probitas, continentia. Illud igitur duntaxat tecum agam, de quo ut te admoneam quum me Boëmi nominis et communis patriae utilitas, tum meus in te summus amor cogit. Igitur publica oratoris persona, nescio quidem quam honeste, amice tamen, non tam exuta quam parumper seposita, quae in rem tuam esse censeo, tibi nunc in Hungaria regnaturo opportune ante oculos ponam. Quae profecto si animo recępta executus fueris, nunquam

appellando, apparatisque epulis identidem accipiendo ― hac enim comitate Hungari capiuntur ― persuasit omnibus, ne quid ibi grauius contra regis uoluntatem in sacerdotes decerneretur, atque affirmans regem in rempublicam optime animatum, nec ulli rei, quae eis e publica utilitate uisa fuerit, aduersaturum, perpulit eos, ut quae seorsum in sacerdotes maxime deliberare constituissent, Budae praesente rege de his consultarent. Caeterum rex, satis intelligens nihil magis quam ocium noua humanis mentibus consilia subicere,

prorsus iurisiurandi religio inesset. Haec aut his similia, prout dolor animi iratis uerba suppeditabat, ab Hungaris tum in Vuladislauum, tum in Turcas merito iactabantur. Nam sicut Turcae priuatim fidem egregie colunt, ita ubi publica affulsit utilitas, omne ius fasque prae ea contemnitur. Tantum nimirum his inest uel malis artibus imperii augendi studium.

malae artes et ambitio; Isabellae Hispanae ad patrem Alfonsum querelae. Quum Alfonsus Secundus uiuente adhuc Ferrando patre regnum Neapolitanum per sese fere administraret (rex enim ingrauescente aetate haud inuitus filio mox in regnum successuro publica munera demandabat) tantis saepe cogitationibus animum fatigasse dicitur, quonam modo sibi ac posteris regnum stabiliret, atque contra molem Venetae fortunae in dies magis, magisque crescentem sese redderet firmiorem. Is igitur, ratus adiuncta nouae affinitatis necessitudine sese in

patriam, regiaque auctoritas, qua rex, quae in rem essent, imperaret, quam aut pecunia, aut miles deerat. Quippe regnum Hungariae uiris, equis, armis, auro, atque argento nulli Christianorum orbis regno secundum, satis per se ad sui defensionem futurum tunc fuisset, priuatisque opibus publica res egregie administrari potuisset, si regii imperii uerecundiam nobilitas habuisset, et pro se quisque regi ac patriae tempus commodare in animum induxisset, recepturi mox, quum pecunia in ęrario esset, quae in communem salutem contulissent.

Bibliographia locorum inventorum

Jan Panonije (1434-1472) [1467], Serenissimo Hungarorum regi Matthiae epistula, versio electronica (, Italia; Hungaria), 406 verborum, Ed. Ács Pál Jankovics József Kőszeghy Péter [genre: prosa - epistula] [word count] [ianpanepistmatth].

Cipiko, Alviz (1456-1504) [1474], Naenia de clarissimo adolescente Petro Rhiario Sixti summi pontificis nepote, versio electronica (), 124 versus, verborum 799, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - elegia] [word count] [cipikoanaenia].

Cipiko, Koriolan (1425-1493) [1477], Petri Mocenici imperatoris gestorum libri tres, versio electronica (), Verborum 16317, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio – historia] [word count] [cipikokpetri].

Marulić, Marko (1450-1524) [1477], Carmina Latina, versio electronica (, Split), 2206 versus, verborum 14802, Ed. Bratislav Lučin ; Darko Novaković [genre: poesis - carmen; poesis - epigramma; poesis - epistula; poesis - hymnus; poesis - elegia] [word count] [marulmarcarmina].

Šižgorić, Juraj; Marulić, Marko; Mihetić, Ambroz; Tideo Acciarini; Andrea Banda di Verona; Hilarion di Vicenza; Raffaele Zovenzoni; Giliberto Grineo (c. 1445-1509?; 1450-1524; c. 1420-post 1487) [1477], Elegiarum et carminum libri tres, versio electronica (), 1585 versus, verborum 10077, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - carmen; poesis - elegia] [word count] [sisgorgeleg].

Marulić, Marko (1450-1524) [1480], Repertorium, versio electronica (), Verborum 315700, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - loci communes] [word count] [marulmarrepert].

Cipiko, Alviz (1456-1504) [1482], Panegyricus in senatum Venetiarum, versio electronica (), 263 versus, verborum 2026, Ed. Giuseppe Praga [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; prosa - epistula] [word count] [cipikoapaneg].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1484], Carmina e cod. Vat. lat. 1678, versio electronica (, Dubrovnik), 7675 versus, verborum 46525, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - elegia; poesis - epigramma; poesis - lyrica; poesis - epica] [word count] [crijevicarm1678].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1492], Epistula Ludovico Valentiae Ferrariensi (1492), versio electronica (), verborum 988, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [nimiramepist].

Nimira Rabljanin, Martin (floruit 1494) [1494], Sermo de passione Domini, versio electronica (), Verborum 7331, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - sermo] [word count] [nimiramsermo].

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1497], Francisci Natalis Carmina, versio electronica (), 3135 versus, verborum 19055, Ed. Miroslav Marcovich [genre: poesis - carmen; poesis - elegia; poesis - epigramma] [word count] [natalisfcarmina].

Niger, Toma [1502], Divina electio ac tempestiva creatio serenissimi principis Veneti Leonardi Lauretani cum pronostico sui invictissimi principatus, versio electronica (), 429 versus, verborum 2723, Ed. Giuseppe Praga Neven Jovanović [genre: poesis - elegia; poesis - panegyris; poesis - epigramma] [word count] [nigertdivin].

Marulić, Marko (1450-1524) [1502], Reuerendo in Christo Domino Iacobo Grassolario, versio electronica (, Split), Verborum 155, Ed. Branimir Glavičić Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [marulmarepist1502x].

Marulić, Marko (1450-1524) [1503], In epigrammata priscorum commentarius (), Verborum 25316, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - commentarius] [word count] [marulmarinepigr].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1506], De Epidauro, versio electronica (, Dubrovnik), 573 versus, verborum 3825, Ed. Darko Novaković [genre: poesis - epica] [word count] [crijeviepidauro].

Crijević, Ilija (1463-1520) [1509], In Junium Sorgium avunculum suum funebris oratio, versio electronica (), Verborum 4212, versus 35, Ed. István Hegedüs [genre: prosa - oratio; prosa - oratio funebris] [word count] [crijevisorgo1509].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Dauidias, versio electronica (), 6765 versus, verborum 45407, Ed. Branimir Glavičić [genre: poesis - epica] [word count] [marulmardauid].

Marulić, Marko (1450-1524) [1510], Quinquaginta parabolae, versio electronica (), Verborum 13330, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - parabola] [word count] [marulmarquinqu].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1514], Epistolae dedicatoriae ex opere de secundo bello Punico, versio electronica (, Lyon), verborum 1502, Ed. Rezar, Vladimir [genre: prosa - epistula dedicatoria] [word count] [benesadepistolaededic].

Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].

Niger, Toma [1516], Epigramma in piam curam Ioannis Statilii Traguritae, versio electronica (), verborum 65, versus 8, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - epigramma] [word count] [nigertepigrammastatil].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1518], Oratio de laudibus eloquentiae auctore Tranquillo Parthenio Andronico Dalmata in Gymnasio Lipsensi pronuntiata, versio electronica (, Leipzig), Verborum 4822, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - oratio] [word count] [andreisfeloq].

Marulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].

Crijević Tuberon, Ludovik (1458-1527) [1522], Commentarii de temporibus suis, versio electronica (), Verborum 118743; librorum 11, capitum 165, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [tuberocomm].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report