Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: deo Your search found 4737 occurrences
First 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 1218-1274:1218. Marulić, Marko. Regum Delmatiae atque Croatiae... [Paragraph | Section] commotus eos deuouisse fertur ne unquam sui generis dominum habeant, sed semper alienigenis regibus principibusue subiecti sint. Ex illo ad hanc usque diem isthęc maledictio tam certum euentum habuit ut non ab irato prolatum quod tunc dixit crediderim, sed a uate pręnunciatum, Deo uolente palam fieri quanto grauius luituri erant supplicium criminis autores, si sic posteri quoque eorum essent afficiendi. Post hęc uerba Zuonimerus continuo animam exhalauit et relicto corpore ad cęleste regnum transferri meruit, cum terrenum tam bene rexisset per annos
1219. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 113 | Paragraph | Section] tamen quod ea sibi maximum merorem attulerit, et ego ea que tunc habebantur scripsi non qualia voluissem, sed omnipotens Deus, qui nunquam deserit justam causam et in ipsum sperantes omnia in melius direxit, et licet indutie inite inter Christianissimum et Catholicum Reges sint vere, Deo tamen auxiliante non ex eis exorientur tot mala quod verebamur: earum autem sive articulos ipsarum indutiarum, qui fuerunt transmisi Caesari, mitto cum hiis ad Serenitatem Vestram ex quibus videbit quales sint: ipsis tamen non obstantibus Catholicus Rex vult quod Illustrissimus Dominus Vice Rex
1220. Baničević, Jakov. Epistulae anni 1513, versio... [page 144 | Paragraph | Section] indutias factas inter Regem Arragonum et Franciae, item nova a Pontifice quod volebat facere omnia pro defensione status Mediolani et jam Helvetii etiam descendebant, profecto jam actum esset de statu Mediolani et forte de majori parte Italiae, quam Galli cum Venetis diviserunt ad invicem, sed, Deo ita volente, res fuerunt sedate: Dux Mediolani progrediebatur contra illas copias Gallorum que descenderunt in Italiam, et sunt solum Italice et pauce, tamen intraverunt Alexandriam, quo Dux mittebat aliquas lanceas Hispanas et suas ad recuperandam eam et ipse sequebatur cum reliquo exercitu
1221. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Index librorum capitulorum-que Euangelistarii.
1222. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De Lege et Euangelio c. 8 In contemptores Legis uel Euangelii c. 9 De conuersis ad Deum c.10 De auersis a Deo c. 11 De animi constantia c. 12 De animi inconstantia c. 13 De animi fortitudine c. 14 De animi imbecillitate c. 15
1223. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De uana diuitum spe c. 18 Quod auaritia multorum causa sit malorum c. 19 Ad diuites exhortatio c. 20 De beneficiis conferendis, ut Deo similes simus c. 21 De beneficiis dispensandis c. 22 Qualiter nos gerere debemus in dandis beneficiis c. 23 De beneficiis accipiendis c.
1224. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] c. 25
Vtrum debemus pro beneficio, cui successit iniuria c. 26
1225. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 3 Quod superbi succumbant passionibus | et quę sint illa per quę notantur superbi c. 4 Quod alii dignitate, alii humilitate laudari appetunt , alii Deo quoque se audent comparare c. 5 Quod sancti quandoque lapsi sint per superbiam c. 6 De superbia diaboli et superborum damnatione c. 7
1226. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] c. 6 De superbia diaboli et superborum damnatione c. 7 De superborum poena c. 8 De obedientia Deo pręstanda c. 9 Quorum imperio parendum sit c. 10 De obedientium pręmio c. 11 De inobedientię poena c. 12 De
1227. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] suscipiant hortamur.
Quibus profecto si obtemperare curabimus,
non erit ipsa sibi precium uirtus, ut Stoici dixerunt,
sed uirtuti merces accedet:
pro mortalitate immortalitas,
pro corruptione incorruptio,
pro miseria beatitudo.
Denique Deo ipso frui licebit,
cum Dei iussa peregerimus,
eius-que
1228. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] quę Moyses et prophetę,
quę Christus et apostoli
1229. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] suos nobis locutus est Deus: hic per filium. et tunc quidem in Adam mortui eramus, nunc uiuimus in Christo. Explicata tandem rerum: quas aggredimur, propositione: inscriptionis-que ratione ostensa | reliquum est: ut Spiritu Sancto aspirante uela pandamus: et ab ipsa, quam Deo debemus fide: illo beneiuuante institutum opus auspicemur.
1230. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] Euangelistarii Liber primus fidei. De fide Deo pręstanda. Caput I Primus igitur sperandę beatitatis gradus fides est. Credamus Deo, credamus Dei Filio | et quicquid Spiritu Sancto instructi diuini homines de iis quę non uidimus, nobis testati
1231. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] Liber primus fidei. De fide Deo pręstanda. Caput I Primus igitur sperandę beatitatis gradus fides est. Credamus Deo, credamus Dei Filio | et quicquid Spiritu Sancto instructi diuini homines de iis quę non uidimus, nobis testati sunt, indubitatę credulitatis assensu suscipiamus. Ut iacto rectę fidei fundamento | cęteras quibus beata uita comparatur, uirtutes superędificare possimus | et de
1232. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] omnis uirtus eorum.
Quod si recte acciperent,
etiam in ueteribus Scripturis mysterium sanctę Trinitatis contineri
faterentur |
et nobiscum simul sentirent.
Crede mihi inquit.
distantiam quidam faciunt |
inter credere Deo |
et credere in Deum,
ut credere in Deum sit per fidem operari |
et eius cui credimus pręcepta exequi.
Hinc idem ait:
1233. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] nonnihil suspensum animum primitus gerant,
deinde (si tamen dignoscendę ueritatis proposito hoc agunt) magis
illuminati |
nihil uerius esse existimant quam quod Sacrarum Litterarum monumentis contineri cognoscunt.
Qui ita in fide stabiliri cupiunt
(omnes autem cupere debent)
Deo supplicent |
et hominem illum imitentur, qui in Euangelio ait:
1234. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
Ne autem ipsum qui est missus, minus aliquid habere putares |
quam eum qui mittit,
rursum ait:
1235. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
calciamenta in pedibus, ut ipse firmiter incedens |
aliis quoque se itineris, quo ad Christum peruenitur, ducem pręstet |
atque alios doceat, quod ipse prius et didicerit et fecerit.
Semper tamen meminerit |
ad fidei perfectionem non nisi Deo adiuuante se posse peruenire.
cum Saluator dicat:
1236. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
Hoc igitur quod Iudeis dictum est:
1237. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
fidei suę fundamentum supra firmam petram posuerant.
atque ideo domus illa nec fluminis illisione |
nec ualidis uentorum flatibus potuit moueri.
Sed hanc quoque in credendo constantiam a Deo petendam esse docet
Dominus,
dum ad Petrum conuersus ait:
1238. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
Sed hanc quoque in credendo constantiam a Deo petendam esse docet
Dominus,
dum ad Petrum conuersus ait:
1239. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] harum.
Ille itaque qui pertinaciter errat,
et mundus tenebrarum est | et diaboli seruus.
Dei creatura es, o homo,
Dei iuris es,
cur auerteris ab eo cuius es,
et illi te tradis cuius non es?
Dictum est: Date Deo quę Dei sunt.
Et tu quę Dei sunt, porrigis diabolo?
Quid tunc dicturus es,
cum ipsum, cuius doctrinam contemnis,
te iudicantem uideris?
tibi-que dicentem audieris:
1240. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] sed qui hoc fatentur, nonne uerius dicerent | non ab hominibus sed per homines facta fuisse, si consyderare uellent, in cuius nomine, quo inuocato facta sint. Quod si hęc miracula, ut debent, facta esse a Deo credunt | et per quos ea ipse fecerit, ueraces et sanctos fuisse non negant, dicant quis unquam illorum | se uel Deum | uel Dei filium esse confessus sit? Et si eum se esse Christus affirmauerit, cur ei non credunt? cur eius uerbis fidem non pręstant? cum etiam ipsi homines,
1241. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] meus! Alioquin ne illa quidem quę bene egeris, prodesse tibi poterunt ad salutem. Nisi enim firma petra, quę est Christus fundamentum tui ędificii fuerit, quicquid operis extructum erit corruet. Vt autem operis tui labor non sit irritus, crede Deo non hominibus, Apostolis non philosophis, ecclesię dei non diaboli synagogę. cum dei filius dicat: Omnis plantatio, quam non plantauit Pater meus cęlestis eradicabitur. hoc est
1242. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] non philosophis, ecclesię dei non diaboli synagogę. cum dei filius dicat: Omnis plantatio, quam non plantauit Pater meus cęlestis eradicabitur. hoc est omnis religio, omne dogma, quod alio pręterquam Deo autore inductum fuerit, diu stare non poterit. De ecclesia fide fundata. Caput VI Per hanc ergo fidem diuinitus nobis reuelatam ędificata est Ecclesia supra
1243. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Domini
communicamus |
dicens:
loquelam meam non cognoscitis?
quia non potestis audire sermonem meum.
Et ut ostenderet eos, qui audire diuina dedignantur, ex parte diaboli
esse:
ut se talem probet, super naturalia loqui operari-que solere.
Quibus qui non adhibuerit fidem,
necesse est, ut Dei omnipotentiam deneget |
fateatur-que quod naturaliter fieri nequit,
id nec diuinitus fieri posse.
Qua in re naturam deum alterum constituere uidentur,
si nihil maius Deo quam naturę tribuendum censent.
Quibus Dei uerbum respondens ait:
sibi-que consubstantialem.
Quod sanctę Trinitatis mysterium in una deitate,
nisi fides teneat,
lingua non explicat.
Ob hoc quidam, quia comprehendere nequeunt, retro cedunt,
cum potius persuadere sibi deberent |
tanto ea magis Deo tribuenda esse,
quanto minus a nobis, qui homines non dii sumus,
possint intelligi.
Alioquin fateri oporteret,
quod nemo unquam ausus est dicere,
aut Deum non esse homine maiorem |
aut hominem Deo esse ęqualem,
si ad omnia quę Dei
cum potius persuadere sibi deberent |
tanto ea magis Deo tribuenda esse,
quanto minus a nobis, qui homines non dii sumus,
possint intelligi.
Alioquin fateri oporteret,
quod nemo unquam ausus est dicere,
aut Deum non esse homine maiorem |
aut hominem Deo esse ęqualem,
si ad omnia quę Dei sunt,
humani uis intellectus posset penetrare.
Sunt tamen nonnulli ,
qui in peruersitatis suę proposito ita obdurant,
ut credulitatem nostram etiam irridere
Qui me erubuerit et meos sermones,
hunc Filius hominis erubescet,
cum uenerit in maiestate sua et Patris et sanctorum angelorum .
Huius autem hominis infelicitati,
quem Christus erubescet,
nulla uitę pręsentis infelicitas potest comparari.
Nam qui receptus a Deo non fuerit in gratiam,
a diabolo recipietur in damnationem supplicium-que sempiternum.
De conuersis ad Deum.
Caput X
Vt autem alterum ex his euitemus,
alterum sequamur,
sarcina peccatorum
et pharisei cognoscere nequiuerunt,
confiteri coepit dicens:
Rabbi tu es Filius Dei, tu es rex Israel !
Verum tamen si sensus quoque non satis sanos
habeas,
quicquid illis blanditur, mortiferum puta
et illa quę Deo placent, iis indulge.
Si uisus te ad peccandum solicitat,
cęcus es.
Tunc ille occurrens tibi |
protinus te omni fasce liberabit |
et expeditum ad se trahere incipiet.
ut qui flagitiis coopertus mergebaris in profundum,
iam his omnibus emundatus ascendas in cęlum.
De aversis a Deo.
Caput XI
Et cum tanta felicitas sit eorum, qui ad Deum conuersi mores suos
corrigunt,
non ambigimus ęque grandem esse miseriam illorum qui obdurantur.
nihil proficis,
cum in spinis, quę sementem uerbi Dei pręfocant seminas |
uel super lapide, ubi semen radices agere non ualens arescit,
uel in uia ubi conculcatur et atteritur.
Coram praua assuetudine corruptis hominibus
quoties de Deo, de sanctis, de uitę honestate incidit sermo,
corrugant nares, contrahunt frontem,
os distorquent, uultum auertunt,
et taciti etiam dicere uidentur:
Atque ita malarum passionum uictor eficitur,
cum ad diuersas ab his actiones animum conuertere coeperit.
In his deinde confirmatus omnes pręsentium tribulationum ictus excipit
clypeo patientię,
de omnibus Deo gratias agens |
minus-que se pati confitens quam peccata sua mereantur.
Hoc est ilud quod precipit Dominus et ait:
mortis perculsus |
uitę fragili et uelis-nolis cito periturę tunc peperceris,
illam stabilem et immortalem, qua sancti fruuntur, amittes.
Ait enim:
Qui uoluerit animam suam saluam facere, perdet eam.
Nam siquis peccare mauult quam mori,
hic sibi uiuet | et Deo morietur.
deo autem mori est |
in inferi baratrum ruere |
et nullum cum iis qui uere uiuunt habere consortium.
Sequitur:
et qui perdiderit animam suam propter me, inueniet
eam.
Sed
|
uitę fragili et uelis-nolis cito periturę tunc peperceris,
illam stabilem et immortalem, qua sancti fruuntur, amittes.
Ait enim:
Qui uoluerit animam suam saluam facere, perdet eam.
Nam siquis peccare mauult quam mori,
hic sibi uiuet | et Deo morietur.
deo autem mori est |
in inferi baratrum ruere |
et nullum cum iis qui uere uiuunt habere consortium.
Sequitur:
et qui perdiderit animam suam propter me, inueniet
eam.
Sed ne forte dubius et
quo locorum inueniet eam,
ait:
Vbi ego sum, illic et minister meus erit.
Quid autem illo homine felicius,
qui merebitur esse socius Christi?
Sed si cum illo simul uiuere uolumus,
mundo moriamur,
hominis est.
bestiarum autem natura id tantum sequi,
quod suggerit appetitus |
nullum-que boni ac mali discrimen habere
in his quę appetuntur.
Imbecillus es igitur,
si iugo premeris auaritię,
cui seruiendo | non poteris seruire Deo.
in his quę appetuntur.
Imbecillus es igitur,
si iugo premeris auaritię,
cui seruiendo | non poteris seruire Deo.
Imbecillus es igitur,
si iugo premeris auaritię,
cui seruiendo | non poteris seruire Deo.
poterit.
Semper enim dubius pendet |
et dum errare metuit errat.
diuersarum gentium diuersas consyderat sectas |
et cui earum adhęrendum sit, incertus fluctuat.
Cum nulla uerior credibilior-que religio sit |
quam quę Deo autore tradita est hominibus.
Istos uero qui adhuc in ambiguo uersantes nihil affirmare audent,
pusilli animi esse declarat ipse Dominus,
qui discipulis tempestatem formidantibus:
morbis oppressos pristinę sanitati restituisset,
pręcepit eis (ut Mattheus ait) ne manifestum se facerent.
Quanquam enim non possumus non esse manifesti,
quoties erga plurimos pietate liberalitate-que utimur,
nulli tamen alii | nisi soli Deo hoc quod pro eius amore pręstamus,
notum fieri | cupere debemus.
Quemadmodum in iis qui graui morbo liberati sunt,
sanitas latere non poterat,
et tamen ipse qui eam induxit medicus,
quasi latere posset,
ne uulgaretur imperauit.
testatus bona quidem omni loco omni tempore
Quemadmodum in iis qui graui morbo liberati sunt,
sanitas latere non poterat,
et tamen ipse qui eam induxit medicus,
quasi latere posset,
ne uulgaretur imperauit.
testatus bona quidem omni loco omni tempore facienda esse,
non tamen ideo ut alii sciant,
sed ut obsequium pręstetur Deo,
qui ea fieri pręcipit | ad suam non ad hominum gloriam,
ut eam mercedem, quam nemo alius pręstare potest, ab ipso recipere mereamur.
Nullo modo cęlari potest illius uita,
quem mortuum fuisse omnibus manifestum est,
Redi in domum tuam |
et narra quanta tibi fecit Deus!
quare hic nunciari mandat,
quod in supra dictis tegi silentio pręcipit?
respondemus quia alibi de se tanquam de homine silentium imponendo iactantiam uitandam docuit.
hic autem quasi de Deo narrari oportere
non dissimulauit.
ut et nos quicquid bene agimus,
non ad nostram sed ad Dei laudem referamus.
itaque non dixit | "quanta ego", sed "quanta tibi fecit Deus".
Illud quoque qualiter accipi debeat,
nunc indagandum occurrit,
quod in
ut innotescamus non desit charitas.
et id quoties uidebitur opportunum.
hoc est cum non sit periculum,
ut uel auditor iactantię crimen imputet |
uel doctor committat.
Quod quoniam frequenter contingit,
semper tutius existima |
nihil de te prędicare,
nihil quod Deo teste agis, ab aliis inspici uelle.
Glorię quippe mundanę cupiditate duci omnino nefas esse etiam tunc monstrauit Dominus cum diceret:
hoc cęleste donum comparari non potest,
nisi contemnantur terrena:
Quanto tamen perfectior fuerit,
tanto minus latere poterit.
Non potest abscondi ciuitas in monte posita |
neque lucerna super candelabrum lucens.
Quanuis in solitudine et in montibus ferarum petat cubilia ab humano
cultu semotus,
Deo tamen uolente proditur,
ut alii suo exemplo ad calcandam mundi gloriam cęlestium amore
accendantur.
Solus ergo in Domino gloriari poterit,
qui uanitatis humanę pompam honores-que
Et si humilitas ista sanctos deceat,
profecto non sancti sed stulti sunt,
qui terrenę laudis honore delectantur.
Horum nunc dementia ueri assertione ostendenda est,
nequis errore lapsus uitium amplectatur pro uirtute |
et dum honorari ab hominibus appetit,
a Deo reprobari mereatur.
De glorię appetitione.
Caput XVII
Scribas et phariseos inanis glorię arguebat Dominus, cum de illis diceret:
apud indoctos doctorum laudem sibi comparent.
Quam ob rem talibus est dictum:
et tubis insonant
ostentationis,
ut misericordium sibi laudem uendicent
.
atque ita bonum opus malo fini corrumpunt.
Cum-que ab ipso bonarum actionum remuneratore Deo mercedem recipere
potuissent ęternam,
fragilem et caducam malunt,
fucum uidelicet istum uolatilem aurę popularis.
Huius tam peruersę sanctimonię et illi erant,
qui Saluatorem nostrum interrogarunt
discipuli autem tui non ieiunant?
Quę autem utilitas est |
uacuum cibo gerere uentrem,
et glorię cupiditate repleri?
Hac tamen et phariseus ille refertus erat,
quem certe nec coram Deo puduit arrogantius quam decebat sese efferre.
efferre.
sit,
et decimas dare ęs alienum soluere, non aliquid sua sponte offerre.
Tantum autem hac ostentatione profecit,
ut publicano quem procaciter taxauerat, minus iustus de templo
discederet |
documento-que esset peccatorem qui se humiliat, magis esse Deo charum
|
quam innocentem, qui sese aliis pręferendum iactat.
Non possumus tamen, quin tangamur aliquando glorię palpatione,
sed statim aduocanda ratio est,
ut quod caro blanditur,
mentis iudicio protinus repellatur.
et hoc insuper ad te illi, qui ad inferos descendunt perferant |
nunquid nuncio isto illa tibi leuare cruciatus poterunt |
et non magis grauare,
si ideo te noueris fuisse damnatum,
quia non uirtuti laborasti dum uiueres,
sed glorię |
et hominibus magis placere quam Deo solicitus fuisti?
Quam igitur imprudenter,
immo quam stulte inanis gloria quęritur ,
quę etiam in infamiam uerti potest,
et si non uertatur,
uel ignorata nihil iuuat |
uel cognita plus doloris ei cuius est affert quam consolationis.
Baničević, Jakov (1466-1532) [1513], Epistulae anni 1513, versio electronica. (), Verborum 5324, Ed. G. Amboise [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [banicjepist1513].
Marulić, Marko (1450-1524) [1516], Evangelistarium, versio electronica (), Verborum 155872, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmareuang].
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.