Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: sui Your search found 2567 occurrences
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 623-700:623. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] čest i inače u Marulića. nostra tantum, quę nobis in omni disserenda de moribus materia satis abunde-que suppetunt, in medium proferentur, nullo exotici coloris fuco linita, sed sola sui puritate contenta. Porro opus ipsum Euangelistarii nomine consecrabitur. quamuis non solum Euangelii | sed etiam Legis dicta exempla-que continebit. Nam quoties per synecdochen a parte totum designare uolumus, ab
624. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
Ut iacto rectę fidei fundamento |
cęteras quibus beata uita comparatur, uirtutes superędificare possimus |
et de nobis dici queat:
625. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] semen uerbi Dei arescit,
et spinę in quibus pręfocatur,
et uia in qua conculcatur.
quibus Dominus ait:
626. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] libera sit operandi facultas. Misit deinde seruos ad fructus uineę colligendos ; misit enim prophetas, qui mandatorum Dei obedientiam exigerent. sed agricolę id est, Iudei proterui | et nullius bonę discipline patientes, nec Dei sui nunciis pepercerunt, alium afficiendo uerberibus ut Micheam, alium uulnerando ac perimendo ut Esaiam , Hieremiam, Zachariam et alios non paucos prophetas, neminem prorsus uitiorum suorum reprehensorem ęquo animo tolerantes. Post prophetas
627. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Post hęc denunciat illis captiuitatem futuram, ut qui ad Legis pręscriptum sponte seruire Deo neglexerunt, nuiti seruiant inimicis Dei genti-que infideli. Et si talia Legis pręuaricatoribus debentur, quanto magis aduersus Euangelii sui irrisores indignatio desęuiet Christi? Horum autem qui Euangelium despicere uidentur, tria genera sunt. Alii quippe ne audire quidem uolunt diuinos, qui in ecclesia recitantur sermones. alii autem audiunt, sed quę pręcipiuntur, ea exequi aspernantur. alii uero magis
628. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Magna est fides tua,
fiat tibi sicut uis.
Nequaquam tantę commendationis gloria sese extulit,
sed potius eandem humilitatem, quam contempta non deseruerat,
egregie deinde probata conseruauit,
fidei suę magnitudinem magis ad diuine largitatis gratiam referens |
quam ad arbitrii sui libertatem.
Quod si quicquam ex eo sibi iactanter arrogasset,
filiam pro qua supplicauerat, sanam non recepisset.
Et nos igitur si ab iis quę nequiter commisimus purgari cupimus,
modis omnibus caueamus,
inanis glorię cupiditate.
deinde hanc ipsam gloriam prauis operibus, ad quę semper pronior est
destruit |
et in suimet infamiam turpiter conuertit.
Nam quanuis aliquando etiam non improbi ingenii esse uideatur,
nunquam tamen non majore sui parte malus est.
de quo Iacobus apostolus:
Vir inquit duplex animo inconstans est in omnibus uiis suis.
Quippe qui nunc hoc | nunc illud appetit,
cui quod modo placuit, modo displicet,
et rursum quod displicebat placet.
Qui si quando boni aliquid agere
terrena denique omnia sordere tibi incipient,
cum in cordis tui hospitiolo susceperis Christum.
Nihil illo est dultius ,
nihil suauius.
Iure suo dixit,
cum ad sui seruitium fideles inuitaret:
Hac certe dulcedine affecti erant apostoli,
cum inter flagella gauderent,
quoniam digni habiti sunt pro nomine Iesu contumeliam pati.
Et cum sęuissimi tyranni tormenta proponerent,
necem minarentur,
ne Iesum euangelizarent,
tacere omnino non poterant.
tanto illis nomen Domini sui iocundius fuit |
quam uitę pręsentis usus |
aut doloris per supplicia infligendi euasio.
Tales itaque esse debent qui uolunt montem excelsum conscendere cum
Petro |
et operarii fieri uineę Domini |
et abiecta seculi huius
Hi sunt quos uendentes et ementes de templo suo eiicit Dominus dicens:
Cum iudicatur exeat condemnatus |
et oratio eius fiat in peccatum.
fiant dies eius pauci
et episcopatum eius accipiat alter,
et alia multa,
quę licet ad Iudam Domini sui proditorem referantur,
nihilo minus ad sui quoque similes redundant.
Sui autem similes sunt, qui ad apostolatum electi potentioribus ita
blandiuntur
ut eorum scelera dissimulent |
et sic Dominum osculo prodant.
eundem etiam uendunt,
dum nihil ita cupide ut lucra
fiant dies eius pauci
et episcopatum eius accipiat alter,
et alia multa,
quę licet ad Iudam Domini sui proditorem referantur,
nihilo minus ad sui quoque similes redundant.
Sui autem similes sunt, qui ad apostolatum electi potentioribus ita
blandiuntur
ut eorum scelera dissimulent |
et sic Dominum osculo prodant.
eundem etiam uendunt,
dum nihil ita cupide ut lucra sectantur.
Sed cum hi tam immani
Hinc apostolis ipsis datur nosse mysterium regni Dei.
Hinc Paulus ad tertium usque rapitur cęlum.
Hinc Ioanni futura quibus referta est
Apocalypsis reuelantur |
et unica sanctę Trinitatis diuinitas in principio sui Euangelii
declarata plenissime innotescit.
Iccirco Saluator noster illum, quem a demonio liberauerat, continuo
uolentem sibi adhęrere non permisit,
sed prius ut se exerceret jussit,
aliis prędicando Dei beneficium
dolendo emendaret.
Sed tamen pristinę gratię statum recuperare de radice corrupta geniti
nequiuimus,
donec ille qui non per copulam carnis,
sed de Virgine intacta per Spiritum Sanctum est natus,
in mundum ueniret |
et nos corporis sui sacrificio expiatos Deo Patri reconciliaret.
Exinde credentibus atque poenitentibus cęlum patere coepit.
Quod siquis a malo,
quod deinceps
etiam id quod non merebatur,
ab eo se impetraturum poenitendo sperasset.
Nemo quippe ueniam accipit,
quia ipse meretur,
sed quia benignus est ille,
qui eam largitur.
Desperauit et Iudas
Domini sui proditor.
inquiunt, qui facit sculptile,
quod est contra primę tabulę mandatum.
Contra secundę autem pręcepta delinquentibus dicitur:
prophetam comminatus fuerat Dominus
tam regi ipsi quam populo,
eo quod filios Rechab patri magis obedientes fuisse comperisset quam
illos sibi.
Iusiurandum enim uiolauerant,
rebelles facti Caldeorum regi Nabuchodonosoro,
templum Dei sui gentilium ritum secuti polluerant,
prophetis uera uaticinantibus illuserant |
et cum propterea tot mala se passuros audissent,
deprauatos animi mores corrigere neglexerant.
Contempta itaque diuinitas non distulit uindictam,
ubi in flagitio cognouit obduratos |
necesse est.
Iccirco non solum a paradisi expectatione excluditur,
verum etiam in dies grauius futurum sibi supplicium
comparat in inferno.
autem serua peccati fuit,
et domus et uas diaboli erat |
postquam peccare desiit |
et quod peccauerat poenitendo deleuit,
facta est domus orationis et uas iustitię.
atque ita pręualuit aduersarii sui potentię
suę poenitentię uirtute.
populus Israel.
Ad hęc percurre Veteris Instrumenti historias,
et inuenies Hebreum populum propter
erroris,
et induamus nouum,
qui secundum Deum creatus est,
in iustitia et sanctitate ueritatis.
hac tali negociatione talenta nobis credita duplicantur.
et qui super pauca fidelis fuerit,
super multa constitutus intrabit in gaudium Domini sui.
Super omnia uero cauendum est,
ne dum poenitentiam mire procrastinamus,
poenitentię tempus effluat |
et in peccatorum luto adhuc defixos repente mors occupet.
nihil gustando diaboli tentamenta uicit.
Et cum demoniacum surdum ac mutum curasset:
Hoc demonium inquit non eiicitur,
nisi in ieiunio et oratione.
Prodigus filius,
qui bona scortando luxuriando-que abligurierat,
tunc ad patrem flagitii sui poenitens rediit,
cum esurire coepisset.
Deus Iudeis placari paratus, per Iohelem clamabat:
Conuertimini ad me in toto corde uestro, in ieiunio et fletu et planctu!
Et Niniuitis ieiunantibus pepercit,
quos-que minatus fuerat se funditus euersurum,
seruauit.
libidinem pronos reddat.
de quo in Hieremia conquęritur Deus et ait:
Saturaui eos et mechati sunt,
et in domo meretricis luxuriabantur |
equi amatores in foeminas et emissarii facti sunt;
unusquisque ad uxorem proximi sui hinniebat.
Et in Ezechiele:
Ecce inquit hęc fuit iniquitas Sodomę:
superbia,
saturitas panis |
et abundantia,
et ocium ipsius.
Quanto igitur melius penuriam pati |
et
Iccirco Apostolus:
Bonum facientes inquit non deficiamus!
Audi quid pręterea tibi Salomon sapientissimus de muliere forti id est
anima constanti et in proposito boni honesti-que firma,
in qua cor uiri sui Christi Domini confidit,
nobis exponat ac prędicet:
Reddet inquit ei bonum et non malum.
Qui enim Deum timet |
qui-que beneficiorum eius est memor,
ne ingratitudinis arguatur,
pro bono reddit bonum.
Et quoniam non est satis uel diu reddidisse,
in ipso paradisi ingressu extollant illam |
et spiritibus angelicis beatorum-que coniungant choro.
ut quę indesinenter Deo seruiuit,
iam indesinenti felicitate perfruatur.
Quis est,
qui dum tantę mercedis magnitudinem ęstimat,
laboris sui tedio afficiatur?
et non potius semper se minus fatigari
agnoscat |
quam ut mereri possit quod sperat?
Attende igitur non solum ea quę recepisti,
sed etiam quę promissa sunt,
et demum in eo quod bene
in omnibus Dei mandatis perpetuo se exercens.
Quantum autem in offerendis precibus perseuerare prodest,
testis est Chananea mulier,
quę repulsa non recessit,
despecta sustinuit |
et dum suppliciter orando perseuerat,
facta est uoti sui compos,
dicente Domino:
Fiat tibi sicut uis!
Testis est Barthimeus cęcus,
cuius perseuerans clamor oculos ei quos non habebat impetrauit.
Increpabatur ut taceret |
tanto ille magis clamabat:
Fili Dauid miserere mei.
ab hac precatione non cessauit,
donec uisum
qui aratrum tenens post tergum respicit.
Vt quotidie proficias conare,
ut semper boni aliquid agas enitere,
et deficere desines.
Aliorum exemplis disce cautius incedere.
Sauli regi fauit Deus,
quamdiu ille legi eius obediendo uixit.
Post biennium regni sui innocenter exactum a mandatis diuinis
desciuit,
et Deo ulciscente translatum est de domo familia-que eius regnum,
ipse hostium ui oppressus periit.
Ioam et ipsum Hierosolymę regem,
donec Ioiada sacerdos uixit,
pie sancte-que regnasse constat,
postea uero insolenter elatus
enim omnem in Deo pones atque firmabis,
qui suscitat a terra inopem |
et de stercore erigit pauperem,
ut collocet eum cum principibus,
non cum quibuscunque sed cum principibus populi
sui,
cum angelis atque archangelis in regno suo sempiterno.
Ipse idem ex hoc prudentium
simplicium-que genere suam constare uoluit Ecclesiam,
cum diceret:
Omnis plantatio,
quam non plantauit Pater meus cęlestis, eradicabitur.
Sed sunt et in Ecclesia fortasse non pauci,
qui sibi sapientes uidentur,
ita ut interdum contradicere audeant catholicę ueritati,
apud ignaros admirationem sui facturi,
quasi qui acutius aliquid sagacius-que explorarint |
quam illi qui iampridem
probati recepti celebres-que habentur.
In istos reclamat Esaias dicens:
Vę qui sapientes estis in oculis uestris |
et coram uobismetipsis
Quid autem amarius heretica prauitate?
Hereticorum igitur Seon iste rex est,
ut cum illo simul pereant,
si ab eo ad Christum qui ueritas est,
non conuertentur.
Hic est ille Seon superbus,
qui fideles Israhelitas non sinit in pace transire per fines regni sui
|
obstat-que armatus,
inito tamen pręlio succumbit.
Tentare enim demon sanctos potest,
uincere non potest,
Deo cui seruiunt protegente.
Hic idem est Balach rex Moabitarum,
qui Balaam diuinum compellebat,
ut fideli populo malediceret.
cui autem Deus benedixerat,
ei Balaam
benignitas,
mansuetudo,
fides,
modestia,
continentia,
castitas.
Ex his perspicuum est,
quanta sit diuersitas inter carnem et spiritum,
cum alteri uitia,
alteri tribuantur uirtutes.
In medio istorum anima libertate sui arbitrii utens
in quam partem uoluerit,
potest conuerti.
Sed si carni consenserit,
regnum Dei non possidebit.
sin uero spiritum suum, id est innatum sibi rationis lumen secuta
carnis appetitionibus repugnauerit,
uicto aduersario mercedem capiet ęternę
nostrę lucta carere nequimus,
in omni carnalium tentationum discrimine |
ad orationum subsidia confugere tutissimum erit.
Ad Dominum igitur supplices confugiamus.
quia Dominus fortitudo plebis suę |
et protector saluationum Christi sui est.
Vim patiens loquatur spiritus et dicat:
Porro cum etiam inimicis nos benefacere bene-que optare iuberet,
hoc prior ipse pręstitit,
illis a quibus conuitia,
uincula,
flagella,
colaphos,
uerbera,
spinas,
clauos,
fel atque acetum inique passus fuerat,
ignosci postulans |
et sęuitiam illorum sui ignoratione excusans,
ut postea cognita ueritate locum haberent poenitentię |
et non perirent.
Non est itaque Christi discipulus,
qui bonum pro malo nescit reddere |
et pro inimicis quoque suis Deum deprecari.
cum pręceptum |
tum exemplum |
a Saluatore nostro ac Domino |
et tutius petitur |
et iocundius consideratur.
Christus enim quia ueritas est non errat,
quia bonitas est non fallit,
quia sapientia est nouit omnia,
quia uirtus Dei est potest omnia,
quia denique saluatio populi sui est,
quicquid egit,
quicquid dixit,
ad omnium spectat salutem.
Seruiamus igitur illi in sanctitate et iustitia omnibus diebus
nostris,
memores beneficiorum suorum,
atque assidue nobiscum recolentes ea quę non solum uerbis docuit,
sed etiam re atque opere probauit.
ut his
in paradisum translatus exaltatur in gloria.
pręcipit Discipulis dicens:
pace colenda nunc disserendum occurrit.
Pax quędam publica est,
quędam priuata.
Publicam pacem dicimus,
cum ab armis foedere intercedente quies est |
et nec offensam metuit ciuitas |
nec offendere exteros parat,
sed multa status sui tranquillitate gaudet |
ac rebus quas possidet fruitur perquam iocunde.
Cęterum huic tantę ciuium quieti subrepere ocium solet atque ignauia.
Exinde luxurię uitia scaturiunt,
quibus corrupti multorum animi,
dum externam pacem fouent,
domesticam perturbant |
et inter se
pro nobis bibit Christus.
Qui tamen hoc fecerit,
nequaquam in eo quod pro Christo sustinet,
se gratiam retulisse putet,
sed benefiicii plus accepisse.
Idem enim ille qui pro nobis pati uoluit,
ut nos pro sui nominis gloria sustinere possimus pręstat.
Faciamus quidem satis cum obedimus.
nulla tamen apud illum imperandi est causa,
nisi ut remuneret obedientes.
Neque enim nostro obsequio
regna hominum |
et cuicunque uoluerit illa distribuens.
Quin etiam imperio pręstare,
diuitiis opibus-que pollere quid iuuat,
si quicunque mortalium peccat,
miser esse probatur?
Maiore enim sui parte,
hoc est animo miser est.
tametsi uulgi opinione,
qui nihil nisi corporis fortunę-que bona
mirari didicit,
felicissimus feratur.
In Apocalypsi angelus, id est, antistes Laodicię ecclesię gloriatur,
quod sit diues et locupletatus et nullius
illi delectamentum erat |
quotidie ab impiis conuitia audire |
se-que probris maledictis-que inimicorum incessanter pertundi.
Odoratus. Gustus
Si naribus infusa odorandi suauitas tibi
insidiabitur,
si gustandi luxuriosa dulcedo sui desyderium fecerit,
memento illum in utraque manu pro rosis clauos ferreos pertulisse,
in ore autem pro dapibus fel,
pro uino acetum sumpsisse.
Si te denique communis toti corpori tactus ad uoluptatem
solicitauerit,
quem ille toto corpore dolorem excepit
illa senioribus exhibita obedientia,
quę cum earum uirtutum comitatu quę iussę sunt,
cęlesti sponso poterit occurrere.
Felix, inquam, illa uirgo,
quę non sola pudicicię laude contenta,
sed etiam omnibus necessariis monilibus ornata sponsi sui
pręstolabitur aduentum.
De castitate uiduali.
Caput
credimus,
de qua est scriptum:
Restat ut doceamus quibus armis uirtus castitatis ne offendatur,
tuenda sit.
De consortio diuersi sexus uitando.
Caput IV
Castitatis professoribus non sui sexus hominum consortia sunt fugienda.
Quanuis fuerint sancti uir et foemina nequaquam tantum sibi confidant,
in ętate pręsertim adhuc uegeta et robusta,
ut sine arbitris inter se colloquantur,
ut soli simul sedeant |
aut conuersis alter
pudorem,
pacem |
atque concordiam.
Talia si intercesserint,
exolui ab his quod debetur manifestum est.
Oportet autem in eo quidem reddi debitum:
ne alteri generationis operam exigenti alter deneget.
sequitur enim:
Mulier sui corporis potestatem non habet,
sed uir.
similiter autem et uir sui corporis potestatem non habet sed
mulier.
Hinc ait:
Nolite fraudare inuicem nisi forte ex consensu ad tempus ut uacetis orationi.
Quare hoc,
nisi ne
Talia si intercesserint,
exolui ab his quod debetur manifestum est.
Oportet autem in eo quidem reddi debitum:
ne alteri generationis operam exigenti alter deneget.
sequitur enim:
Mulier sui corporis potestatem non habet,
sed uir.
similiter autem et uir sui corporis potestatem non habet sed
mulier.
Hinc ait:
Nolite fraudare inuicem nisi forte ex consensu ad tempus ut uacetis orationi.
Quare hoc,
nisi ne forte illius qui consentire noluerit,
concupiscentia
multo felicior fuit |
quam illa in multis cuius procacitate incessebatur .
Vasthi regina
Sit in omnibus quę honeste fieri possunt,
obediens uiro |
uitet-que Vasthi reginę insolentiam |
quę cum Assueri, Persarum regis, mariti sui imperium contempsisset,
diuortio mulctata desiit esse quod erat,
et de fastigio publicę dignitatis in ordinem corruit priuatarum.
Deponit enim Deus superbos de sede,
et exaltat humiles.
sicut et Pater uester misericors est.
Mutuum istud elemosina est,
quę non ab eo restituitur qui accipit,
sed qui pręcepit.
qui dat pro modicis magna,
pro temporalibus sempiterna |
et eos regni cęlestis facit hęredes,
qui sui terreni patrimonii partem impendunt pauperibus.
Qui enim miseretur pauperis,
foenerat Deo.
Sed etiam qui miserendo mutuum dat |
nec aliquid pręterquam quod mutuatum est exigit,
fueris,
multorum saluti consulas,
qui eius doctrina et institutis erudiuntur ac proficiunt.
Beatum se putabat ,
quod sibi prospere succederent omnia,
ideo-que licentius peccabat.
ideo tenuit eum superbia,
opertus est iniquitate et impietate sua.
prodiit quasi ex adipe iniquitas eius |
transiuit in affectum cordis sui |
nunc in tormentis positus audit:
Memento quia recepisti bona in uita tua |
pauperes autem quorum non es misertus |
patiebantur mala.
tu nunc cruciaris illi consolantur.
Auaritia
fruenda obtulerat Deus,
cętera tanquam nocitura latere uolebat.
Ideo autem et ista creauit,
ut sicut eorum qui oblatis contenti sunt nota est modestia,
ita illorum qui etiam occultata scrutantur,
manifesta esset cupiditas et qui ex parte sui sunt,
etiam a nobis dignoscerentur .
Quod auaritia multorum causa sit malorum.
Caput XIX
Quam autem multorum malorum causa sit immodica cupiditas
Aliis uero supplicantibus et sanitates restituit |
et peccata donauit.
Idem amicis bona largitur ęterna.
pro inimicis a quibus crucifigebatur,
orauit.
Et Iudę non ingrato solum,
sed etiam malum pro beneficio reddenti,
sui corporis mysteria obtulit,
pedes lauit,
osculum non negauit,
nulla denique beniuolentię signa subtraxit.
Si ergo similes Christo effici cupimus,
ut debemus,
omnibus si fieri potest benefaciamus,
lędamus neminem.
Quemadmodum igitur rem multi precii uilitat frigida uoluntas tribuentis,
ita exiguum etiam beneficium gratum efficit in conferendo animi promptitudo atque facilitas.
Illi quoque plus debeo,
qui parui modici-que sui peculii participem me fecit,
quam qui diues multum donauit.
Plus enim largitus est,
cui minus quo ipse fruatur restat.
Hanc uerissimam sententiam Domini confirmat autoritas.
Abel
|
et appropinquabit regnum cęlorum.
Et ad latronem:
Hodie mecum eris in paradiso.
Quod si tandem |
non ut olim ad inferos animę iustorum descendant,
sed in sublime angelorum sedibus inferantur,
iocundissimo Domino sui conspectu fruiturę,
nonne multo nos causatius quam prisci illi,
de quibus paulo ante est dictum,
Deo seruire debemus |
et soli nauare operam |
contemptis-que omnibus ipsum unum,
absque quo nihil est beatum,
tota mente concupiscere?
cum ab Assyriis duce Senacheribo obsiderentur,
angeli manu una nocte centum octuaginta quinque milibus hostium cęsis |
obsidione soluti sunt.
Omitto nunc Machabeos |
Iudam,
Simonem,
Ionatham.
qui Dei sui nomine inuocato parua manu ingentes hostium copias pluries fudere.
Magna quidem et immensa beneficia hęc,
maiora tamen accepturi erant,
si istorum quę acceperant largitorem non deseruissent.
sacerdotis filius pugione in genitalibus confodit.
Vt pręterea pateret,
non minori animaduersione dignos esse criminis impulsores quam autores,
Madianitas quoque percuti iussit Dominus,
qui eos callide per mulierum blandimenta traxerunt ad cultum idoli sui Belphegor.
Multo tamen grauius deliquerunt,
qui ad deos alienos conuersi fuerant Deo suo derelicto |
nec mirabilium eius memores |
nec erga beneficia grati.
Tempore iudicum
Transeamus ad tempora iudicum.
cuius fueras discipulus,
ut eum crucifigendum inimicis offerres,
cuius eras natura famulus,
beneficio socius,
dilectione frater,
promissione cohęres,
non terreni patrimonii,
sed cęlestis.
Nunquid te cum coenaret,
a mensa repulit?
cum sacramentum corporis et sanguinis sui discumbentibus porrigeret,
pręteriit?
cum iisdem pedes lauaret,
nunquid non se ad tuos inclinauit?
nunquid cum amplecti eum uelles |
restitit?
cum osculum offerres,
faciem auertit?
Omnia quidem ille tanquam sibi charissimo indulsit.
sed tu omnium
sibi dicentem:
74
Ad hęc etiam montes estis,
quos nulla uentorum uis concutit,
nullus procellarum turbo commouet.
de quibus in psalmo dicitur:
cum non adest qui peccantes uerbo correptionis castiget |
et sermonibus doctrinę salutaris incitet ad probitatem.
Fit autem plerunque ut plebs aliqua propter scelerum magnitudinem cordis-que duritiam indigna sit,
cui Deus mittat sui uerbi doctorem.
Vnde per Amos prophetam ait:
ne quasi uilia et abiecta contemnas,
illi qui talia factitarunt,
a Domino sublimati sunt.
Petrus. Paulus
Piscabatur Petrus cum aliis etiam post acceptum apostolatum |
Paulus funiculos intorquebat,
ne quem sui uictus impensa grauaret.
nunc a regibus terrę uenerantur.
In humili igitur opere exerceri ne asperneris ,
qui cum Christo cupis in cęlestibus regnare.
Non te pudeat pauimenta monasterii ut
ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes.
quia fecit mihi magna qui potens est,
et sanctum nomen eius.
Quid enim maius uirgini conferri potuit |
quam ut creatorem suum pariat |
quam ut Domini sui mater sit,
et hoc quidem non uiolata uirginitate sed sanctificata,
ut purius niteat in foecunda |
quam nitebat in sterili.
De hvmilitate Christi.
Caput XXIV
una tamen omnium mater est superbia.
ita ut cum ipsis peccatis quę genuit,
simul uiuat,
simul moriatur.
Nemo quippe desinit esse superbus,
nisi cum desierit esse peccator.
Peccata tamen quę plus in se superbię habent,
hęc sunt:
sui confidentia,
inanis glorię appetitio,
aliorum contemptus,
de se iactatio ostentatio-que,
neminem pati sibi superiorem |
et ne ęqualibus quidem facilem se pręstare.
Pręterea gestus habitus-que corporis immodestus,
Ascenderat et Nabuchodonosor,
factus arbor fortis et procera usque ad cęlum,
et lata nimis,
expandens ramos usque ad terminos terrę,
foliis fructibus-que referta,
non quod esset,
sed quod tam magnus sibi uideretur.
Et cum prę uiribus imperii sui neminem timeret,
repente corruit.
dicente per angelum suum Domino ac iubente:
feci lignum aridum.
hoc idem aliis uerbis expressum est in Euangelio,
ubi dicitur:
|
quam contra Dei iussa,
mandata,
leges aliquid agendum.
Nec unquam dubitandum,
quin illud bonum ęquum-que sit,
quod iussum a Deo atque constitutum fuerit.
Cuius unius sapientia nunquam errat |
et bonitas a sui perfectione deflectitur.
Cuicunque igitur ita ut oportet de Deo persuasum fuerit,
non inquiret quare sic aut sic aliquid ille iubeat siue mandet,
sed tantum quod imperatum est,
id persequi atque perficere curabit.
quęso prodest hostias orationes-que offerre,
et ei quem laudas,
quem deprecaris,
cui supplicas,
obedire nolle?
Apostoli
et cum flagellati fuissent apostoli,
ibant gaudentes a conspectu concilii,
quoniam digni habiti sunt pro nomine Iesu contumeliam pati.
Ad quod sane gaudium et nos inuitant atque hortantur |
uolentes et martyrii sui habere socios |
et glorię consortes.
Vnde Iacobus apostolus:
et huiusmodi uerbis illos uel locutos |
uel loqui potuisse quis dubitat?
nisi qui Euangelio non credit,
et peruersę mentis aure non admittit ueritatem.
Ipsorum enim omne studium fuit |
Domini sui uestigia obseruare |
cum morum integritate |
tum patientia persecutionum.
Prębuit ille se nobis in exemplum,
et qui resistere poterat uiolentię hominum atque omnes simul uno uerbo oris sui interficere,
maluit iniurias pati |
et
Ipsorum enim omne studium fuit |
Domini sui uestigia obseruare |
cum morum integritate |
tum patientia persecutionum.
Prębuit ille se nobis in exemplum,
et qui resistere poterat uiolentię hominum atque omnes simul uno uerbo oris sui interficere,
maluit iniurias pati |
et ignominiosa crucis morte consumi,
ut suis fidelibus humilitatem patientiam-que commendaret.
Quamobrem ait:
tubę |
et disperdam iudicem de medio eius |
et omnes principes eius interficiam cum eo dicit Dominus.
Quod si ita infidelium impatientiam punit interdum Dominus,
quanto magis credentium,
quibus leges dedit et pręcepta et notitiam sui?
Iure igitur ac merito Salomon dum perpenderet impatientis furentem iracundiam:
.
Vt ergo benedicentium merita testaretur,
miram manifestam-que sui splendoris uisionem oculis humanis obiecit Dominus |
et quantum sibi benedicta seruorum suorum placeant aperte significauit.
Atque ut benedicendi magis studiosos redderet,
ipse quomodo benedicant docere uoluit.
Perire non debuit dicet aliquis,
quę non lęsit.
sed ideo non lęsit,
quia Deo prohibente lędere non potuit.
periit autem quia lędere uoluit,
et mortem quam alteri inferre tentauit,
iuste ipsa pertulit.
Sic maledicus,
dum oris sui procacitate alios offendere concupiscit,
licet non offendat,
tanquam si offenderit,
poenas dabit.
Vnde in Lege scriptum est:
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.