Your search found 190 occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 88-102:

esse videatur. Arbitror nimirum, speciosissime princeps, quod divinus ille animus venturus in corpus et celitus tibi missus dignum sibi voluerit hospicium, quo susciperetur, fingere, et par habitaculum, quo viveret, formare. Hec itaque augustissima facies tua efficit profecto, ut qui te viderint norintque animi tui splendorem, nesciant prorsus, an te magis mentis an vultus obtutibus admirentur. Sed mihi exire maturanti in acta

principi virtutes omnes imperatorias prestare possit, iusticiam, liberalitatem, animi magnitudinem, facilitatem, mansuetudinem, clemenciam, frugalitatem et rerum omnium continenciam, de quibus voluptatum blandimenta rapuere prefecturam. Hec quidem virtutes tantum ex equo tecum vivunt, integerrime princeps, ut non facile dignosci possit tene ille beaciorem an tu illas eminenciores efficias. Quibus profecto armatus ad Boemie regnum, que procio est Germanie, puer pene

omnium modus, ita deinde liberalem, ita te munificum in omnis exhibuisti, ut non tibi tam tuum, quod cepisti, quam quod dedisti, videretur. Mansuetudo vero tua et clemencia quibus laudibus, qua nominis eternitate celebrabuntur? Hec enim eo clariora in rege, quo rariora sunt. Ceterasque virtutes tuas pretereo, quas preclaras ac inauditas in maiestatem tuam ita ars et natura coniecerit, ut velud exemplum quoddam ac spectaculum nobis propositus esse videaris, in quo

pretereo, quas preclaras ac inauditas in maiestatem tuam ita ars et natura coniecerit, ut velud exemplum quoddam ac spectaculum nobis propositus esse videaris, in quo contemplemur (ut hoc iterum dixerim), quantum in homine virtus possit. Hec a te plurima virtutum decora parata si velim persequi, sacratissime rex, et me dicentem angustia temporis deseret et ingenioli mei mediocritas nimio pondere depressa succumbet. Quas qui iam dudum amplecti velit, mentem sibi a Deo

hostes ante pedes vestros infeliciter actos et vultus habitusque vestri maiestate et celesti quodam splendore situ et squalore ob diuturnum carcerem obsessos in angorem compellitis. Hic est triumphus egregius, hec pompa omnibus exuviis spoliisque preferenda, in qua nihil casurum, nihil mortale dominatur. Non hic expugnatur Numancia aut Hannibal ad venenum compellitur, non ferocissimi Gallie populi opprimuntur neque Egiptus Romano

ferocissimi Gallie populi opprimuntur neque Egiptus Romano additur imperio, sed animi multiplices et effreni (quod maximum est in principe) superantur impetus. Quod qui fecit, Deum non hominem referre videtur. Sed hec uno in te iuvene tanto prestancius enitent, fortissime rex, quanto anni tui nondum evo maturi liceencius in voluptatis recessus abire utique possint nec habeant ad deliciarum irritamenta viarum

comites et clemencia ceterarumque virtutum claritudo servant ac tuentur. Securitas enim principis longe quidem validior est, que fundamentum virtutes habet et populi affectus, quam que externis tantum armorum subsidiis innititur. Hec namque cito corruet, illa ibit in secula, in dies robustior. Dicam igitur, o princeps eterne, de incredibili pietate tua, que talis in te hoc tempore ac tanta illuxit, qualis et quanta a condito evo raro adhuc inventa

ac eminentem, facilem mitemque dilecto fratri ac pie parenti tractandum permitteres ac indulgeres. Quid enim hac tua munificencia largius, quid animi magnitudine prestancius, quid pietate demum sanccius inveniri potest? Dicentur hec de te, semper invictissime princeps, dicentur, inquam, et quousque poetarum precessere figmenta, propagabuntur. Nam et alii quidem imperia largiti sunt, sed sola donarunt imperia. Tu vero et regnum fratri et animum pariter ac

invictissime princeps, dicentur, inquam, et quousque poetarum precessere figmenta, propagabuntur. Nam et alii quidem imperia largiti sunt, sed sola donarunt imperia. Tu vero et regnum fratri et animum pariter ac benivolenciam indulsisti. Hec est miranda largicio, hoc inmortale obsequium, hec indulgencia inter siderum locanda comercia, que plus danti afferunt quam accipienti et propius eum inhabitant, a quo exeunt, quam in quem

poetarum precessere figmenta, propagabuntur. Nam et alii quidem imperia largiti sunt, sed sola donarunt imperia. Tu vero et regnum fratri et animum pariter ac benivolenciam indulsisti. Hec est miranda largicio, hoc inmortale obsequium, hec indulgencia inter siderum locanda comercia, que plus danti afferunt quam accipienti et propius eum inhabitant, a quo exeunt, quam in quem conferuntur. Ac si hoc tuo tempore Quirinus ille,

conferuntur. Ac si hoc tuo tempore Quirinus ille, Romani conditor imperii floruisset, Remum fratrem te quidem imitatus in regni partem admisisset. Neque arma inter fratres de Thebano imperio invicem concertancia surrexissent, si tua hec in fratrem pietas Etheoclen et Polinicen ammovisset. Talis amor et Castora iam pridem et Pollucem geminos fratres inter astra contulit. Hec eadem te una cum fratre tuo fata manent, qui tibi et observanciam exhibet et veneracionem et ad

admisisset. Neque arma inter fratres de Thebano imperio invicem concertancia surrexissent, si tua hec in fratrem pietas Etheoclen et Polinicen ammovisset. Talis amor et Castora iam pridem et Pollucem geminos fratres inter astra contulit. Hec eadem te una cum fratre tuo fata manent, qui tibi et observanciam exhibet et veneracionem et ad nutum mandati tui totum se libens exposuit. Cum vos itaque ex hoc fragili corporis carcere evolaveritis ad superos, lucebunt sidera vestra

corone subiunxisti ex floribus in celis nascentibus et manibus divum compacte et huic regno misse. Cui utique ambe famulantur et certatim applaudunt, quam suspiciunt, admirantur, colunt, observant, venerantur et suam reginam salutant. Ast hec modo hanc modo illam hilaris respicit, diligit, amat, alit et miris quibusdam affectibus amplectitur gaudetque et sibi maxime placet et in ethera mentem sublimat videns ante se prosterni tot regna, tot provincias, tot naciones. Quis

ad nos gradus proferremus, preclarissime princeps, finem dicendi facturi, ne te rebus christianis prospicientem longiori oracione detineamus, cum presertim nullius oracionis laude indigeas per te ipsum et laudabilis et gloria plenus et hec temporis angustia non parum nobis auferat de multitudine virtutum tuarum. Maximum itaque hoc tempore beneficium in nos contulisti, munificentissime princeps, cum ad nos pedestres copias tuo sumptu mittendas instituisses, uti civitati

vexillum gravissimi iudicii tui. Imitabitur profecto strennuum militem, qui sub maximo duce, bello eciam et armis peritissimo, militans audacius hostes aggreditur. Difficile est, hercule, causam pupillo absque patrono tueri. Te itaque hec ingenii nostri recens genitura et cupit patronum et mirum in modum exposcit, que si tibi placuerit, non poterit amplius in summa arce posita vel inimica acie oppugnari. Gaudebit profecto e tuo sinu Socratico missa fieri peregrina et

Bibliographia locorum inventorum

Click here for a KWIC Report