Your search found 164 occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 123-151:

errore patris, quem coniugis ardor
Immodicus laesit, scirem meliusque notarem
Insereremque animo melius quae damna voluptas
Unius sceleris, labisque licentia mortes
Istius quas una dedit, felicibus horti
Pulsos deliciis, mentis caligine pressos,
Caelesti Charitum quae nos privavit amictu.
Hac hausta damni specie, grave foedius omni
Horrerem magis angue scelus noxasque

Aligerum; sensimque novus cum lassa levaret
Membra vigor, vox ista meas pervenit ad aures
Pervasitque animum: “Studii quae tanta cupido
Inflammat mortale genus? Foret incola felix
Horti istius adhuc quae me custode tenetur
Clausa voluptatis statio, nisi vota sciendi
Immodica, ad vetitam fructus ardore rubentem
Haesissent pudefacta trabem. Male provide vates,
Praeterito nimios fato preme

Attamen illa suos veluti regina ministros
Maiestate praeit, potior sic luce coruscat:
Talis divinae delecta puerpera proli
Regia progenies, Iesseus origine sanguis.
Hanc Deus atque unâ istius de ventre puellae
Venturum germen caelestibus ante colendum
Exhibet Aligeris. Quibus et pro principe dictum
Unigenam, Matrem, Dominam praescripsit iisdem
Reginamque coli, Mariam quam nomine dixit.

notatus
Numinis augusto Iosippe vocabere signo,
Filius accrescens? Grandi tunc mole maritae
Virgineae palmae suppar, apprendere dextra
Sublimem poteris fructum dabiturque stupendi
Germinis istius talis tibi copia, qualem
Nec faceret cunctis Engaddi vinea botris.
Tu siquidem dulci Matris Sobolisque beatus
Intuitu, grandi vultus utriusque micabis
Lampade stellatisque nihil fulgoribus impar

triste subacti
Exilium generis, postquam servavit opima
Captivos Babylon, tribuum confusa vetustas
Fecit, ut impropria sedem tellure locarent.
Et fuit eximius Mariae dum limina starent
Istius telluris honor; sed Thracia postquam
Saevities voluit Scythica confundere Luna
Humanae lumen mentis, Regina calescens
Sedis honore suae Virgo regione paterna
Extulit et volucres domui sacrae addidit

Excipitur; dotisque suae si dona fuissent
Regia, maior erat sponsae a virtute petita
Gaza, Ioachimum quae sola invenit amantem. 3.
Istius thalami fructum expectabat uterque
Sponsarum sanguis; magno maerore sed istam
Spem lusit sterilis votorum ad pondera venter.
Annorum siquidem bis deno in gloria cursu
Grata maritalem thalamum traduxerat

Postulat ante animam? Praesens et quomodo fetus
Concipitur, seseque movet, solitumque repellit
Vivendi initium, consuetaque tempora damnat?
Quis novus hic naturae ordo, quae seminis huius
Fata, quis istius vitalem germinis horam
Accelerantis honor? Sed quae portenta vetustae
Nescivere nurus, tanti quondam abdita partus
Gloria, venturo patuit felicius aevo.

Illi anima et ratio simul est, artusque pusilli
Mentis mole vigent; neque corporis incrementum
Expectat, mox apta suum cognoscere Numen,
Eructans plenis divina incendia fibris.
Istius excelsae sobolis primo auspice vitae
Momento, tenerae multo sublimior aestus
Mentis erat quam plena suo si assurgeret igne
Quaeque animi virtus, almum fervore vel illo
Desuper inmisso, flagrans complexa

Conceptûs Virgo) – primae cum vulnere culpae
Saucia mortiferum penetraret pectora virus,
Atque hominum genus omne gulae sentire paternae
Debuit infaustam Nemesim – quod sola ruinae
Istius immunis staret fortuna puellae,
Quam sterilis matrona tulit: communia Virgo
Sola venenatae nescivit toxica plantae.
Illa reis pomi morsu procul, illa nocentis
Flagitio Adami non improba, maior

Gratia concessit. Voluit natura secundum,
Gratia dissensit; vetuitque haec esset Adami
Subdita, Adameae fieret ne subdita culpae.
Hinc pater ipse nocens, naturae in culmine summus
Virginis istius, maius se culmen adorat. 16.
Interea faciles uteri decurrere lunas
Anna videt, poscitque diem, mirabilis ista
Qua soboles visura diem

sanctis
Nomen adoravit. Sed, formidabile Diti,
Terruit infernas acies, Mariamque superbi
Vastatricem Erebi, Styx ipso nomine sensit.
Omnipotentis opes summas resplenduit inter
Nominis istius maiestas: eruta postquam
Haec superûm e gazis nostrum descendit in orbem
Gemma, suis totum radiis tremefecit Avernum,
Fida sibi gratis penetrans in pectora flammis.

alto
Aethere, splendidius soleat quam ferre sacerdos,
Purum delabi lumen, radiisque paratum
Inflammare pecus, cuius subtile micanti
Luminis aetherei vellus resplenduit auro.
Agni avidum istius caelum, quem laeta ferebat
Anna sui partus pro munere, noluit ignes
Expectare alios, propriis sed vellus adussit
Innocuum flammis, oblatae prolis odorem
Mirificum, caeso quod suspirabat ab agno.

Urbe sacra solitos, accedere gratus eosdem
Gaudebat, placido semper sermone requirens
Multa super Nata, Natae super indole multa.
Divinumque aperit, memoratque parentibus ille
Virginis istius partum, quem caelite viso
Edidicit; paribus visis, sincera parentum
Quae meruit pietas, non ignorare docetur
Plenius, ac tantae sobolis componit honores.
Aeternumque suos subiturum numen ocellos

Sensa suae grato verborum melle solebat
Matre docente: Deumque infans ubi dicere quivit
Nesciret ceu plura loqui, sistebat in isto
Os animumque sono, collectaeque impete mentis,
Nominis istius vi languida suspirabat.
Scire Deum contenta, velut iam discere nollet
Plura, Deum proferre, Deumque audire calebat.
Iamque aliud visa est quoque fastidire loquentes,
Atque aliud praeter solum spectata

Vestibulum, gradibus ter quinque, aliunde profectis
Saxicolis licito sublimius atque superbis
Porticibus cinctum, quorum laquearia cedro
Pallida marmoreas pressere gravantia pilas.
Vestibuli istius medio, caeloque patente
Aenea surgebat constans flagrantibus ara
Ignibus in tenues vertens holocausta favillas.
Hic mare, vas ingens laticis, ter quatuor infra
Suppositos pressit fusos ex aere

tiara.
Simonis siquidem Mariamnes gratia natae
Tanta fuit tantusque decor talisque per omnem
Iudaeam formae rumor, lasciva cruenti
Cuius amor potuit succendere corda tyranni.
Et licet istius castas scelerata potestas
Damnaret leges; solii sed honore putasset
Quod tantum frontis dignum decus, igne pudici
Effecit thalami captivos virginis ignes.
Dignus rege decor fuit huic, sed regibus

tecum semper praesens non visa morabor.” 18.
Iam prope lux aderat, quae ter septena dierum
Infamis pelago secat intervalla November,
Post primam istius lunae vicesima: voto
Solvendo praefixa dies. Tunc provida natae
Anna puellares Phrygiae quas fecerat artis
Illecebrâ tunicas, florum variata figuris
Tegmina depromit: nivea cervice fluentem

hunc quod germine sacrae
Signarent voces, illud prodire benigna
Optabant tellure rei, quod nube soluta,
In pluviam veluti, caelo descenderet iste
Divinus Bellator. Aquae sitibundus hiabat
Istius ad pluviam Limbus nubesque liquatis
Imbribus hunc miseri laticem stillare rogabant –
Non aliter quam cum summas vomit aethere flammas
Sirius aestivoque ardent Hyperione durae
Arvorum glebae,

Chaldaeae victore tulit, Daniele quod aequo
Vate, ter atque quater denas, nescire negatum est,
Hebdomadas cessisse Deum, breviore Daturum
Exilii promissa morâ finemque dolorum.
Sed modica istius fuerant solacia vocis,
Ante pii manes quam praedicere monente
Aligero vinctae consolatore catervae. 30.
Cum tribus, Assyrius quëis cesserat

Aetatis post lustra Deus concessit, in ipsa
Connubii (pars Anna thori est) vitaeque senecta,
Et Mariam, caelo nomen dictante, vocavi.”
Hac voce ante omnes, fuerat cui proditus olim
Nominis istius splendor, spem quando salutis
Aligero monitore hausit sobolique futurae
Electam in saxo radiantis imagine stellae
Signavit matrem. Visus sine semine cretus
Exultare parens, Limbi diuturnior, unam

Iam quater et decies Phoebi quadriga calentem
Carcinon et toties flammis brumale remissis,
Frigoris immodicum, caudatum Pisce premebat
Aegoceron, roseos postquam Galilaeus in ortu
Aurorae istius radios aspexit horizon.
Illius assuetas nymphis Vestalibus aetas
Iam matura viro visa est deposcere taedas;
Docta sed interno veri monitore maritas
Proposuit vitare faces purumque soluti

Parte pedem, extremum tunicae compleverat orbem.
Additur huic humero thorax, insigne supremae
Maiestatis ephod: hyacinthus, purpura, coccus
Et mixtum filis stamen variantibus aurum,
Pro sacrae istius venit sub tegmine telae.
Stamen erat byssus digitis glomerata secundis
Posterior, cordisque prior connexa duabus
Pars fuerat gemmis colli in radice, viriles
Qua surgunt humeri. Fuit illis fibula, duplex

David,
Incerta humani si norma sequenda fuisset
Consilii, pastor vixisset. At impare longe
Fratribus evectum fortuna, totius ostro
Arbiter aeternus regum decoravit Idumae.
Sic Deus istius pariter vult pronubus esse
Connubii: talem, fili mihi crede, puellae
Decernet, frons est hominum quo caeca, maritum.”
Hic Iosippus ait: “Credo, pater, ista, nec ullus
Adversae fidei locus est: seu

Non hominis, sed forma Dei est: qua purius ullum
Sumere membra nequit caeli mortalia flamen.
Felix Anna parens, felix Iesseius isto
Germine Davidis sanguis: confluxit in unam
Stemmatis istius probitas et gratia nympham.
Meque reor caelo gratum consortia tantae
Sortitum nuptae; pro qua mihi nulla dolorum
Stat fixum vitare pericula, nulla iugalis
Constanti non ferre animo discrimina curae,

Iudae.
Subicit infantem cultro primamque Latini
Sanguine divino lucem discriminat anni.
En tibi, Roma, novus scribi quo murice Consul
Postulet, Hebraeo fusus spectatur in antro!
Si tamen istius pretium tibi vile cruoris
Creditur, adveniet tempus cum sanguinis isto,
Non modo conscriptos laetaberis imbre Quirites
Perfusos primas anni signare Kalendas;
Idem divinus fieri petet iste tuorum,

severos
Splendere Heroas, quorum domicilia ramis
Texta graves hominum damnare potentia curas
Ostendent quam vilis opum sit caeca cupido.
Ut vero inciperes iam suspirare salubrem
Numinis istius cultum, nostratia visus
Oppida iam calcat membrisque exilibus infans
Ignotus, tacitum vibrat de pectore lumen
Caelestesque faces, quales neque flumine toto
Obruet adversus septeno gurgite Nilus.

supremo sed par dare membra Tonanti
Est caro: queis rutilas non affugientibus umbris
Flaminis aeterni accendit lux pronuba taedas. 3.
Assidua istius servabat lumina tecti
Virgo, redux Pharias postquam calcavit arenas.
Sedulus hic lateri materno adstare solebat
Divinus puer et matris quo iussa vocabant
Praesto esse atque suus qualem nutritor agebat,

Nulla fuit tantae, membrorum visa parenti
Apta lues: neque enim laedi materna probabat,
In sua caelestis vertit quae viscera, Natus.
Nullam intemperiem morbi sentire decebat
Membra, mali istius radice carentia, culpâ.
Divinos meruit verti qui sanguis in artus,
Quae ratio livore petet purumque cruoris
Virginei subiget quae lex tabescere florem?
Nec sua tergeminas lassabant licia divas

Lustrales pariter flammas et patris amatos
Ostendit manes, non parvo errata calore
Tenvia reddentes, donec vis ignea totum
Absumat quod labis inest caeloque reponat.
Carceris istius matrem dedit esse potentem
Mox etiam natus, tali sermone locutus:
“En genetrix dilecta, audit quoque flammea leges
Ista vorago tuas: poenis exolvere mentes
Te penes est, quacumque petes, modo siqua

Bibliographia locorum inventorum

Click here for a KWIC Report