Your search found 3503 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 901-1000:

urbes mendicando fugere cogetur, ne perditissimis hostibus miserrime venditi serviant, eorumque sclavi (ut dicunt) perpetuo maneant. Celsitudinibus ergo vestris nos humillime commendamus, easdem obsecrantes, ut citum ac gratiosum ob imminentem necessitatem et periculum nobis responsum dent. Miseri etenim Croati a celsitudinibus vestris me ad se revertentem non aliter expectant quam pie olim in purgatorio animae Christum optimum maximum a devicta morte expectabant. Dixi.

a patria, secesserat, quo ueluti a mundi huius blandissimis illecebris et asperrimis amfractibus ad securum tranquillitatis portum se contullerat. Ibi in monasterio quoddam diui Petri Vallis surdę sic appelatę per bienium moratus, deinde ob pyratarum formidinem ad prius habitaculum in patriam reuersus est.

Quę quidem Spalatum nuncupatur, Dalmatarum urbium ciuitas antiquissima, a Salonarum ruderibus per tria millia passuum semmota. Palatium olym Dyocliciani imperatoris summę deliciae, Dalmaticarum

minus tamen docti, in numero quorum fuaerunt Dominicus et Hieronymus Papales, qui et carmina sua ad lyram argutissimis modulis decantare solebat, Nicolaus Petracha, Marinus Cuteus, Petrus Gregorianus et Aloysius Papalis, quos duos et ob praecipuam fidem post obitum testamenti sui commissarios reliquit.

Deinde secuntur uiri non mediocri doctrina insignes et in poetica facultate admodum pręstantęs, qui omnes dulcissimis alocutionibus disertissimisque carminibus uicisim et pręsentes se ad

audita ad memoriam reuocando, quia historia (quemadmodum Diodorus Siculus dicit) Diodorus Siculus in Prohemio (1) priuatos uiros imperio dignos efficit, imperatores ob immortalem gloriam ad praeclara facinora impellit, milites propter laudem, quae mortuos sequitur, promptiores efficit ad pericula pro patria subeunda, improbos timore infamiae a malis facinoribus deterret multaque alia bona mortalibus affert, quae singula longum esset enarrare.

sunt, qui utrunque Hystri latus incolebant, ut et Myssii sane et Thraces sint utrique. Hinc est illud Menandri Menander (21) apud Strabonem: Thraces uniuersi, nos praesertim Gethae, nam eorum indigenam esse me glorior. Quam ob causam liquido compertum esse existimo Thraciam Illyriumque minime Graeciam esse opinandum fore, Thracia et Illyrium non sunt Graecia quanquam Isidorus Isido. ethimolo. lib. IIII. (23) Thomasque Spalatinus

si Macedones Graeci erant, sicut Dioxippo Graeco Graeci fauerunt? Quamobrem, si alicubi, praecipue apud barbaros Alexander Magnus Graecus fuisse perhibetur, id ita actum esse cognoscas, Cur Alexander Magnus Graecus fuisse perhiberetur, praecipue a barbaris. quod, quum ob antiqua Graecorum cum orientalibus praelia Graeci ex omnibus Europae populis magis eis innotescerent, omnes occidentis uiros Graecos esse iudicauerunt, quemadmodum et hisce nostris temporibus Graeci et Thurcae et omnes passim orientis populi uniuersos catholicae fidei occidentalis orae uiros

Papa Pius in Histo. Bohe. (61) ac Mechouita Mech. de duabus Sarmatiis Annalesque Polonorum referunt) Annales Polonorum. (62) Czech, Lech ac Rhus fratres, ob intestina bella ex Dalmatia pulsi, Bohaemos ac Polonos et Rhuscios genuerint Czech, Lech, Rhus auctores Bohemorum, Polonorum et Rhusciorum uel potius hi tres fratres horum sibi populorum potestatem usurpantes sua eis cognomina contulerint, ut a Czech eorum lingua

aut uiriliter dimicando nobilissima cede decedere. Nihil enim apud eos gloriosius uiroque forti dignius existimatur quam uincere aut strenue pugnando morti succumbere. Hinc cum aliquid sibi credi exigunt, sedula est eorum et frequens sub sacramentis imprecatio, ne lecto incubantes intereant. Quam ob causam et sacerdotes deprecantur, ut precibus a deo obtineant, quatenus ipsi gladium uibrando clypeo tecti mortem nanciscantur. Nempe hoc hominum genus, cum gloriae cupiditate incaluerit, parum sua interesse putat, utrum uitam cum sanguine euomat. Slaui gloriae uitam

dec. prime lib. primo. (123) in Thanaim habitare soliti uel potius inter Thanaim et Albiam amnem ex Bohemia per Misnam ac Sueuiam et Burgundiam occeanum influentem degentes Sarmatae, quasi suapte armati uel semper arma tenentes, dicti perhibentur. Ob studium enim armorum, ut Isidorus dicit, Isido. ethym. lib. IX. (124) Sarmate nuncupati existimantur, quia animo omni tello praestantiore ab ipsa rerum magistra, natura armati uelut mortis contemptores manu et

Dalmatiae. facile considerantibus apparet, si ad singula descendendo singulorum ratio pensitetur. Dalmatia enim, Primum. prisca prouintiarum partitione ommissa (quemadmodum nunc apud omnes inoleuit opinio), Histriam ab occidente habens Epyro et Macedonia ob oriente clauditur Bosnaeque ac Chroatiae a septentrione subiacens salo, quod Adriaticum dicitur, ab australi parte abluta, spectat ad meridiem. Regio, ut Strabo inquit, Strab. lib. VII. (134) aprica, similiter frugifera

Pli. li. III. capitu. XXV. (140) ac Sabellicus dicunt, Absirthides appellate sunt) nomen collatum manifestat. Insule Absirthides ab Absirtho, Medee fratre ab ea in eis interfecto, dicuntur. Eandem ob causam et Cholchi, Argonautarum insecutores, qui, Strabone Strab. lib. VII. (141) et Plinio auctoribus, Pli. lib. III. ca. XVIII et XXI. (142) in Histria Polam et in

ad rem diuinam humanamque recte disponendam utile fore conspiciunt. Spalatum (213) Spalatum. uel (ut quidam dicunt) Spaletum, natale Marci Maruli solum, a Dioclitiano in agro Salonitano exstructum. Quo in loco priuatam degens uitam tanta animi uoluptate ob loci amoenitatem afficiebatur, quod reuocantibus eum per literas ad reassumendum, quod sponte deposuerat, imperium (quemadmodum Sabellicus Sabel. aenea. VII. lib. VIII. (214) post Eutropium reffert) Eutro. lib. IX.

refertos. Pharenses sobrii magna uini copia affluentes. Nam cum maxima sit optimi apud Pharenses uini abundantia (non enim decimam sui uini partem ipsi potando consumunt), grande tamen facinus, immo scelus esse arbitrantur uinum aqua non flagellatum potare. Quam ob causam, si cui aliquando ex aduenis temulento in publicum prodire euenit, uelut mente captum omnes, sed praecipue pueri (quemadmodum uos ipsi probe scitis) eum iniuriis contumeliisque afficiunt derisionibusque prosequuntur. Exstat in medio fere huius insulae ager ad

caeteris minoribus nauibus ac retibus octuagenarium numerurm supra centum apud eos excedentibus (aestiuo duntaxat tempore) piscationibus deputatos, quorum usu singulis annis ex piscibus magnam pecuniae summam sortiuntur. Aptissimam enim piscationi hanc insulae partem esse constat tum ob frequentes amplosque maris sinus, tum quia nullibi circa insulam mare est sordidum aut lutosum, sed ubique ob notabilem circa littus profunditatem clarum ac temperie quadam inter frigidum et calidum piscibus ualde grata praeditum, tum quia per late patentia aequora Ionicum

(aestiuo duntaxat tempore) piscationibus deputatos, quorum usu singulis annis ex piscibus magnam pecuniae summam sortiuntur. Aptissimam enim piscationi hanc insulae partem esse constat tum ob frequentes amplosque maris sinus, tum quia nullibi circa insulam mare est sordidum aut lutosum, sed ubique ob notabilem circa littus profunditatem clarum ac temperie quadam inter frigidum et calidum piscibus ualde grata praeditum, tum quia per late patentia aequora Ionicum Apulumque ac Illyricum saeuientes uentorum procellae uel inuitos pisces tutiora petere loca

fere integrum inter montes oppidum Oppidum inter montes adhuc fere integrum. urbi, quae orientalem agri huius regionem obtinebat, supereminens, iuxta quod ad iactum sagittae ex quadratis mirae magnitudinis lapidibus turris est unicum habens angustum hostiolum, in qua ob antiquitatem nullum cementi uestigium apparet. Sunt et in plerisque aliis huius insulae locis humanae habitationis uestigia, in quibus antiqui illi Pharenses uicatim habitauerunt. Ex his collige praeter primariam, in qua sumus, urbem, quae a

domini nongentesimo octuagesimo septimo ab Vrseolo, duce Venetiarum, euersa funditus eorum urbe, quam pro moenibus fortissime, quamdiu licuit, tutati sunt, uicti fuere. Vrseolus dux Venetorum Pharum euertit anno domini DCCCCLXXXVII. Variis posthaec uniuersa Dalmatia ob inextinguibiles inter Venetos et Ligures inimicitias casibus agitata, aucto mirum immodum Venetorum imperio, reedificata prius per uos urbe uestra, inito cum eis perpetuae pacis foedere, praecipuis ornati priuilegiis (nam et senatum habetis et quaestores ipsi deligitis uestrique iuris est

Postremo Turcis pugna detractantibus, nonnullis ex nostris desideratis caeterisque fere omnibus magnis confectis uulneribus, Pharenses clara potiti uictoria ad suos regressi sunt. Quamobrem Nicolaus Paladinus (quemadmodum nos ipsi uidimus) Senatus Veneti consulto militari honore togaque aurea ob suscepta uulnera pugnandique constantiam donatus, diuitiis et immunitatibus simul cum caeteris naualibus sotiis pro meritis auctus fuit. Taceo filium eius Paulum, uirum utique, si ingenium, si eruditionem, si forme specimen inspicias, imperio dignum.

lumine sagitta captus fuit, per mediam Turcharum classem remulcho illapsus, suppetiis allatis, capta urbe, quam cum suis diu constanti animo tutatus fuit, grauiter sauciatus Turcharum captiuus esse didicit. Magna deinde pecuniae summa a suis redemptus, ob praecipuam eius uirtutem a Venetis aequitis aurati insigniis sublimatus, magno in praecio usque ad ultimum uitae suae ab eisdem Venetis habitus est. Sed nec Petri Blasei, Petrus Blasius. consobrini mei, partam de piratis uictoriam tacebo. Cui ampla et ad pugnam

Minus uita quam uirtus ducenda Deus enim, qui superne cuncta inspicit, laborantibus uobis pro uirtute, quanto animus praestat corpori, tanto uirtutis apicem, quo animus ipse perficitur, magnis acquisitum difficultatibus, praecipuis in uobis extollet muneribus, ut, quemadmodum ob uirtutis amorem hostes animi, qui sunt cupiditates, uitia ac peccata, uiceritis proculque a uobis effugaueritis, sic, postquam anima a corporis societate liberabitur, aeterna faelicitate potiamini. Nostra enim beatitudo ibi est, ubi summum bonum, quod deus est, reperitur.

Beatissime ac clementissime in Christo pater et domine, domine mihi gratiosissime! Post pedum oscula beatorum et commendationem. Ego enim et filii mei una cum subditis nostris Sanctitati Vestre gratias agimus immortales ob suffragio et subsidio, quod eadem Sanctitas Vestra dignata est nobis praestare. Indigebamus valde, in hiis confinibus Turchi timent nomen Sanctitatis Vestre et nunc presertim, quum inter Christianorum principes (Deo et Sanctitate Vestra mediante) prope est bellorum

di Segna die XIX d Aprile di Clyso Sanctissime et beatissime pater et domine, domine nobis clementissime! Post beatorum pedum oscula humilemque servitiorum nostrorum commendationem. Cum ob maximas incommoditates necessitatesque, quibus quottidie urgentur, isti miserrimi pedites Clÿsiensi destinaverunt unum e medio ipsorum ad pedes Sanctitatis Vestre mittere, ut eorum incommoda Sanctitati Vestre explicaret – in maxima

Vestrę, ut dixi, Sanctitatis atque istius Sancte Sedis observantissimus. Illud negotium quo in statu sit, Vestra Sanctitas ex litteris domini baronis 24 intelliget. Ego, quicquid sequatur, video, quantum Vestre Sanctitati ob eius tantam in me benignitatem et in re mea curam ac studium favoremque debeam, cuius quidem mei debiti nunquam ero immemor. De comite Christophoro 25 , de regię Maiestatis peregrinatione, de principum nostrorum conventu nihil

commendationem. Per presentes meas Sanctitatem Tuam certam reddo, quemadmodum, dum Romę agerem, eidem notificavi conditiones castri Clisii et angustias, imo extremitates, in quibus populus Clissiensis versabatur ob assiduas incursiones et depopulationes, quibus sine intermissione ab hostibus Christiani nominis premebatur, omnesque maximam spem concoeperant me apud Sanctitatem Tuam ita profecturum, quod in posterum possent in dicto castro tuti tum

nos in summis miseriis constitutos ab hiis finibus ultra mare adduci faceret, quo sub fęlici umbra Sanctitatis Suę intus Christianos, quod vite nobis superesset, ducere possemus, quia in dicto castro degentes crucis Christi hostibus ob eorum continuas incursiones atriti resistere minime poteramus. Et Sanctitas Sua comissarium suum cum non parvo praesidio ad nos miserat, qui nomine Sanctitatis Suę nos hortatus est, ut ęquo animo hostibus resistentes pro tempore ad

praedecessoris tui effectum sortientur tam nobis, quam universeque rei publicę Christianę et gratum et utilem. Ulterius Sanctitatem Tuam pro viscera Iesu Christi obtestamur, ut eadem procuret (ne populus iste una cum castro pereat, et ob inopiam ac impotentiam in potestate Christiani nominis hostium deveniat) ita, quod et successores Sanctitatis Tuę exemplo tuo instructi eandem de nobis pariter et castro curam habeant. Sed quia nuper dominus Petrus Crusitz, comes

qui uere bona noscere quaeris,
14  Et quae animas perimunt, proiice cuncta procul. OB NOMINA LIBRIS ET OPERI imposita ad Lectorem.
1  Mystica cur nostris sunt indita nomina libris,
2  Per iuga summa nouem choreis agit agmina pastor
3  Rex ouium, ambrosiae riuis, et nectare

1.271  Hos pater Israel, hos praedixere Sybillae,
1.272  Afficit hos superos, tristes hoc Daemonas angit,
1.273  Bella fugat, pacem gignit, totumque per orbem
1.274  Obscoenae Veneris non fanda piacula perdit.
1.275  Quae uero ob culpam ceciderunt, omnia Coelo
1.276  Acta trahi suades, unde hoc rogo diua probandum
1.277  Consilium summo fers acceptabile Regi?
1.278  Quin etiam omnigenis oppleri sydera monstris,
1.279  Et lucem fieri tenebras, age, dirue mundi

horrenda sonans horum sic infremit alter.
7.327  Quid tua nate Deo terris commertia nostris?
7.328  Quid ue paras? rogo ne miseros praeuertere poenis,
7.329  Neu crucia, cruciabat enim praesentia Christi.
7.330  Quid te dire uocas inquit? Legionis ob agmen
7.331  Quo sumus ille refert, nam multi inuasimus intus,
7.332  Si hinc exire iubes, haud deprecor, annue porro
7.333  Te precor, his longe ne nos a finibus arce.
7.334  Neu stygios intrude lacus, hinc castra mouentes
7.335  Ire iube, inque

8.118  Sed quid quaeque ferat mens est ignara futuri,
8.119  Ipse adero uobis, facunda ipse ora mouebo,
8.120  Frater erit fratris, natusque in fata parentis
8.121  Proditor, afficient natos et morte parentes,
8.122  Nostra profanatis insensa ob numina terris.
8.123  Tempestas odiis in uos bacchata tonabit.
8.124  Vltima quemque dies, finis sua quemque coronat,
8.125  Et qui condit opus, uitamque agit usque seueram, I
8.126  Huic sua fine salus ueniet suprema beato.

cupido.
8.183  Neu sibi me quisquam falsus persuadeat auctor
8.184  Paciferum terris uenisse, sed ense micantem
8.185  Fulmineo, quo bella domem discordia uictor,
8.186  Quo semota patrum disiungam pignora, matrumque,
8.187  Inque uicem pugnent ob me socrusque, nurusque,
8.188  Quaeque suo domino domus est inimica futura,
8.189  Nam quicunque domum mihi praeferet hostis habendus,
8.190  Seu natos, seu quis proprios in amore parentes,
8.191  Non mihi diuersi simul admittantur amores,

instar
8.289  Claudus humo dammae, leprae perit aemula pestis,
8.290  Et surdi indociles adapertis auribus hiscunt,
8.291  Et uelut a stratis animata cadauera surgunt.
8.292  Sancta fides inopes, et spes fouet alma beatos,
8.293  Est foelix ob me qui nullo errore grauatur.
8.294  Haec audita uiri referunt, ac uisa reportant.
8.295  Rursus et astanti populo sic fatur Iesus.
8.296  Quid patria effusi campo fluxistis aperto
8.297  In loca sola? leuem uacuae sub arundinis umbram,

9.448  Non mea sed patrio demittit gemina succo,
9.449  Nilque aliunde uenit, nisi quod mea traxerit arbos.
9.450  Haec ego summa dies rursum in sua membra reducam,
9.451  Docta Deo ponam, et diuino lumine pascam.
9.452  Manna patres uestros uesanae ob murmura rixae
9.453  Rore suo pauit deserta per aequora sinae,
9.454  Luce tamen cassi stygia modo nocte premuntur.
9.455  Panis ego uiuus delabor ab aethere sancto,
9.456  Quisquis eum digne mandet, ne morte peribit,

uibrat acumen.
10.801  Hos quosue seduxit dicunt, an traxerit ullum
10.802  Concilii columen, sed legem haec turba profanat.
10.803  Constitit hic proceres inter Nicodemus, et inquit
10.804  An lex ulla sinit damnari ob crimina quemquam?
10.805  Ni prius audierit, causam decernere nullo
10.806  Iure potest aliquis, nisi sit praecognita iudex. Dedicatio doni primi ad / Matrem Virginem.

ad mea tendere castra,
11.621  Accoeptis propriae sese crucis abneget armis,
11.622  Acrior inque dies semper mea bella sequatur,
11.623  Nam qui praesenti uitae incubat anxius, orco
11.624  Occidet, ast animae uolucre qui interficit umbram
11.625  Ob mea signa, polis regnabit uictor in altis.
11.626  Nam quid lucrari terarum profuit orbem?
11.627  Omnia quid magnis domuisse regna tyrannis?
11.628  Quum capiant animae dispendia dira peremptae,
11.629  Pensari quas fata uetant, uadibusue leuari.

capitolia ad alta trophaeis
12.56  Romulidae exhausto belli sudore redibant,
12.57  Quum gratabundi late affunduntur amici,
12.58  Duxque diem celebrat spoliis, et honore superbus.
12.59  Tot uel ab unius sunt gaudia pectore diuis
12.60  Crimen ob excussum, conuersaque numina menti,
12.61  Quotque minus uno iustorum ex agmine centum.
12.62  Nempe et uirgo decem drachmis dominata, uel una
12.63  Amissa accensis euerterit atria lychnis
12.64  Tota, nec ulla datur requies, nec cura remittit,

canentibus, unde
12.119  Aulicus hic patriis accitus ab aedibus hospes
12.120  Quid noua musa uelit petitur, nouus arce choraules?
12.121  Is ait, aduenit tuus hic germanus, et ipsi
12.122  Mactauit uitulum multo pater ubere pinguem,
12.123  Huius ob incolumem reditum, miratus abibat
12.124  Ille pedes referens animo indignante retrorsum.
12.125  Quem pater egressus mitis rogat ore benigno.
12.126  Ille ait, en tota famulor tibi mente tot annis,
12.127  Nec mandata pater tua filius irrita feci,

12.289  Iussaque praecipiti rapida et secat aequora cauro,
12.290  Tum super illis tumidum mare fluctuat undis,
12.291  Dumque ratis nec fundit opes, nec sustinet undas,
12.292  Dum fugit in praeceps, alto hanc mare uortice sorbet.
12.293  Christus ob hunc casum iuuenis sic inquit amari. ❦
12.294  Ardua, difficilis uiaque aspera, plenaque duris
12.295  Panditur obiicibus, quo curit diues auarus.
12.296  Quem tam porta caput coeli, quam nautica funis
12.297  Transit acum,

meus excitet ardor.
12.550  Hoc socii audito referunt uno ore uiritim.
12.551  Ergo erit incolumis, si dormit Lazarus. illis
12.552  Tunc manifesta facit fata, et quibus occubet umbris.
12.553  Se gaudere uiri quod funere destitit absens,
12.554  Ob fidei testanda suae monimenta futurae.
12.555  Te Simul hinc funesta petit Bethania Christus.
12.556  Didymus hortatur socios in funera Thomas.
12.557  Iamque suo coetu Christus comitante per arces
12.558  Venit, oliuetis et quae iuga cincta

secutis.
12.677  Tum romana phalanx iusto mauortia bello
12.678  Huc aderunt, et nostra prement loca gente subacta.
12.679  Altera pontificis fuit haec sententia Cayphae.
12.680  Non animaduerso hoc pudeat nescire, quod unam
12.681  Expedit ob populos animam dare morte necandam,
12.682  Ne gens tota simul pereat. Ventura futuro.
12.683  Tempore praedixit, sacra quod in aede Sacerdos
12.684  Summus erat, tanti diae fuit infula uittae.
12.685  Namque erat in fatis diuino ex ore profectis,

et ineluctabile fatum
13.694  Clade premet magna, quae sic ab origine mundi
13.695  Non hucusque fuit, nec protinus ulla futura est.
13.696  Et nisi adempta dies attractis esset habenis,
13.697  Nulli parta salus esset, sed tempus amici
13.698  Ob populi electos properantes comprimet horas.
13.699  Quum uero hic uobis en est hic Christus, et illic
13.700  Nunciat, haud praestate fidem, nam terra prophetas
13.701  Falsidicos, partu et Christos paritura profano est.
13.702  Qui pauidum portenta

passus,
14.632  Nexibus indignis qui uincula digna piauit,
14.633  Aeternumque pii sacrauit foedus amoris.
14.634  Ecce deus trahitur, libertas capta ligatur,
14.635  Ducitur optatam pius en Isachus ad aram,
14.636  Vinctus ob inuidiam fraternae bilis Ioseph,
14.637  Abreptumque sibi fera pessima foedat amictum.
14.638  Qualis auara suum uinclis innodat amantem
14.639  Dalida, pro fuluo Sansonaque uendidit Auro.
14.640  Hostili socii Christo sub fauce relicto

patria aetherias in luminis aedidit oras.
15.522  Iamque locum subiere iugi, quoi Golgotha nomen,
15.523  Qui damnatorum tabentia corpora pandit,
15.524  Horrendus uisu, et graueolentem spirat odorem, ❦
15.525  Hic tot ob exhaustos, et tot fera flagra labores
15.526  Aruerat Iesu sub sicco lingua palato.
15.527  Propinant illi mala pocula uitis amarae, Da
15.528  Fatidicus sacro cecinit quae carmine uates. uid.

in occasum, fixa cruce rupe cauata.
15.591  Inde triumphalis supra caput additur altum
15.592  Causa nescis titulus Pilato a praeside missus.
15.593  Tres linguae hunc, terno uersu, ter nomine pandunt
15.594  Inciso Iesu totius Regis Iuda,
15.595  Ob quod pontifices ringi, ac deradere frustra.
15.596  Vtque duos secum crucibus fixere latrones,
15.597  Altior hos inter trabs est erecta cupressi,
15.598  Eminet et medium Iesu sublime tribunal.
15.599  Quattuor in partes a sanguine tincta ministri

permittenda. Non nego equidem id ita esse, sed Vestrae Sanctitatis benignitas pacietur, si credit me (prout supplico humilime, credere dignetur) episcopatum illum non magni alioquin momenti et in loco periculoso situm non voluntate, sed ob hunc magistratum, quem gero, suscepisse, magistratum autem hunc non causa mea, sed spe boni publici difficilimis temporibus subiisse. Me in his, quae suscepi, ab eo rebus omnibus adiuvari, qui causas publicas tocius Christiane

Vestra Sanctitas facere posse in tanto regis inopia, rerum omnium confusione, hominum cum malignitate, tum dissensione, hostis potentia, mea ipsius et paupertate et novitate, et eorum, qui me dignitate et opibus longe antecedunt, ob hunc locum, in quem me Vestra Sanctitas evexit, invidia, mille denique aliis maximis atque incredibilibus difficultatibus? Nihil tamen pretermittam, usque ad capitis discrimen, quod a me fieri possit. Adeptus sum, clementissime

me fieri possit. Adeptus sum, clementissime Clemens 31 , hunc magistratum difficilimo tempore, sed fortasse Deus ex sua misericordia rumpet hos difficultates et aperiet mihi viam serviendi. Quę spes nisi me foveret, iam diu ob causas supradictas et ob valetitudinem eciam, qua non satis prospere fruar, cessissem huic gravissimo oneri, sed durabo adhuc, quicquid sors ferat. Vestra Sanctitas, suplico humilime, dignetur me rebus omnibus, quibus potest, adiuvare,

sum, clementissime Clemens 31 , hunc magistratum difficilimo tempore, sed fortasse Deus ex sua misericordia rumpet hos difficultates et aperiet mihi viam serviendi. Quę spes nisi me foveret, iam diu ob causas supradictas et ob valetitudinem eciam, qua non satis prospere fruar, cessissem huic gravissimo oneri, sed durabo adhuc, quicquid sors ferat. Vestra Sanctitas, suplico humilime, dignetur me rebus omnibus, quibus potest, adiuvare, qua de re rogavi

destinatus est? Nam Brutum minime uidetur ęquum suo loco mouere: non mehercule qui nescio cuius libertatis assertor et uindex fuisse nuncupetur in admodum tenui ciuitate uelut incunabulis nostri amplissimi imperii, sed cum ob solam antiquitatis memoria et admirationem, tum maxime qui ipso Bruto consularis impii auctore hic honor ad nos tamquam per manus traditus peruenerit quo nostra uirtus non excitata solum,

SyL. Nihil minus, per Iouem, siquidem patrimonium a patre tam amplum accoepi relictum ut uel ad tutelam amicorum satis fuerit: quapropter dixeris imprudenter me rebus nouis ob inopiam studuisse. CAES. Id refert perpendas non quantum tibi redierit ex s paternis, sed

comprobatum Radamanthus confimauit: non uides ut inter se diuersi longeque dispares sint? illos uirtus extulit ad laudem: hos ad ignominiam depressit improbitas: illi fructum bene actę uitae capiunt: his ob iniquitatem suplicia non desunt, unde non immerito crebris mei sapientissimi patris admonitionibus instituebar ut fortunis bonum nomen anteponerem ac potius uirtutem ipsam haurirem quam eius imaginem sectarer. Ad

negotiis atque perturbationibus urbanis legendo scribendoque licebat honestissime sanctissimeque transigere, posthabuimus: non hercle quod ignauię repręhensionem metueremus, neque quod illud uiuendi genus contemneremus ob humilitatem, alioqui saluberrimum esse animo pariter atque corpori liquet: non inflatur superbia, non pallet inuidia: odio non incenditur, nullis iactatur fluctibus, nullas pelagi uentorumque minas extimescit: atque (quod

sunt qui non imitari uelint) ad uirtutem accenduntur. At uilis et indocta multitudo nulla maiorum habet uestigia quę sequatur nisi turpia, quorum magis conduceret obliuisci: quocirca ingenuis disciplinis non tam ob ignauiam, quam quod hortentur ad uirtutes, infesti sunt: quas si quando nanciscuntur, uidelicet bonę artes quum ad ingenium sibi dissimile accesserint, commutata natura in factionem uitiorum abeunt, ac ueluti

gladios non acuerent: siquidem imprimis honestum arbitrantur magnitudinem beneficiorum maxima ingratitudine compensare. Non uenit in mentem Milciadis atque Themistoclis, libertatis Gręciae propugnatorum, ut hic ob liberatam patriam in exilio, ille uero in uinculis mori coactus sit? Quid praeterea uirtute Coriolani, quid Camilli, quid Aphricani, quid Asiatici fratris Aphricani aut fortius, aut sublimius, aut populo Romano

eorum omnium, quae ad splendorem et decus populi Romani gesseram, circumpositis armis in foro rationem publice redderem. Hac in spe prouincias suscipimus administrandas, et cum hostibus confligimus: haec pręmia pro uulneribus totiesque ob rempublicam fuso sanguine referuntur? Sed alius dixerit nolo ductare exercitum, aut aliis pręesse, mihi mediocris in ciuitate degam. Nulla mehercule seruitutis expers conditio futura est, nec tamen nunc connumerabo rapinas libidines,

patrem patrię dictitant: non desunt a quibus terrenus Iupiter nuncuperis. Atque ut pulcherrimus tanto cumulus honori accędat, sub catastrophem huius spectaculi alacres in medium procurrunt, qui sęse, non sane noxa neque ob metum, sed aemulatione decoris pro tua incolumitate deuouerunt mutuisque uulneribus in tuo conspectu trucidantur. Vtinam, Sylla, uidisses magnificentiam atque splendorem meorum triumphorum cum spectaculis apparatissimis,

Proinde cunctis ex sententia perfectis dictaturam deposui, legiones reipublicę restitui, satellites dimisi rationem rerum a me gestarum ad nutum populi sigillatim redditurus, ut nemo esset, cui minus constaret me ob tutelam publice libertatis, non priuata simultate bellum contra Marios, communes bonorum omnium hostes, gessisse. Sed finge cunctorum ordinum alacritatem in me ornando fuisse maximam et constantem, negabis esse

quem unaquęque latebra ni re facili iudicio, tum in alienis negociis ęstimandis incredibili temeritate uanaque ac inconsulta persuasione sępius ad poenitentiam usque laborantis: nam quos uenia dignos ob tenuem suspitionem arbitraris, ualentiores ad spes perficiendas indulgendo efficis: atque etiam quum suspecti habeantur, maturius metu se liberare uel periculoso facinore coguntur. Tunc illud pulcherrimum donum Cyclopis exemplo in

exigat? certe nullę Dionysio Syracusano deerant opes ad stabiliendam tyrannidem pręter amorem ciuium, quamobrem turpiter eiectus apud alienos in sua calamitosa senectute ludibrio habitus est: nonne Macedones ob superbam dominationem Demetrium in bello deseruerunt? nunquid etiam simili de causa Tarquinius a nostris urbe non fuit exclusus? Caeterum inde facilius connicere licet quam friuolę sint opes tyrannorum,

subductis integros substituit, modo cornu laboranti subsidium immittit, ac, ubi maius certamen est, plurimus sese mediis immiscet hostibus: iam fugientium ceruix in hostes intorquenda signiferoque perculso formidine et ob haec segnius telis se obiectante uexillum abripiendum et in armatorum agmina proiiciendum quod manipuli deprecandę ignominię gratia fortiter pugnando recuperent. His atque aliis distringi malis necesse est, quae a neutro nostrum, dum

ad desiderium perficiendi cursus ętatis meę hortaretur, profecto magnopere mihi fuisset optandus is exitus uitę. Quid enim alius mea nece factum est, nisi ęqua mecum reliquis hominibus conditione mortalitatis ob ingentem gloriam immortalitatem adeptum esse, ac propediem inter diuos consecrandum. SyL.

cura perscrutantur: attamen, dum hos audit, alios aduocat, alios dimittit, nec ocium a laboribus nec intermissionem potest a curis impetrare. Quantum aestuasse dicitur Herculis et Thesei descensu maxime ob pertractum Cerberum? quam ingentibus deinde machinis Heracleoticum ac reliquos hiatus obstruxerit? Sępe uidimus terra sternutante pallescentem trepidantemque necubi per testudines triplicibus cameris fornicatas forte

est) ligonum sonitus ab Indis et Arimaspis exaudeisbantur magna Diis anxietate. Sed Herodotus belissimus rerum nouarum architectus omnem istiusmodi metum abstulit, quum nunciasset a tellure ob affinitatem, quę illi cum Plutone est, hic Gryphes, illic formicas Molossi canis magnitudine ad custodiam auri procreatas, quibus pertinaciter a nefaria cupiditate mortales ex

exemplum, cum Solymano potentissimo Turcarum imperatore maiore animo ac necessitate quam vel viribus vel eventu proxime gessit, et in quo interiit, breviter describerem eo etiam consilio, quod video esse nonnullos, partim qui haec aliter, quam acta sunt, narrent, partim qui nostros alius aliam ob causam criminari non cessent atque hunc infelicem pugnae eventum non solitis rerum humanarum casibus sed nostrorum culpae falso adscribere nitantur. Miseram humanae calamitatis sortem, utpote quae non solum ipsa per se sit satis gravis et erumnosa, sed etiam quod omnia, quae vel fieri vel vitari

culpam neque in eos ausim conferre, qui ei custodes fuerunt adhibiti, neque in eos, qui eum fortasse intempestive ex acie subduxerunt, sed infelici cuidam nostro fato, ut rege etiam amisso non solum pateremur ea, quae ab externo hoste passi sumus, sed domesticis etiam dissidiis ac factionibus ob alium regem in locum demortui substituendum agitaremur nostris flagitiis his etiam graviora merentibus. Illos enim utrosque scimus regi fidissimos fuisse et regiae salutis studiosissimos. Nam quod ad tres illos attinet ad custodiam regii corporis deputatos, constat eos ab hoste, ad quem

collegas uestros, super quartum, quem superiori anno tota haec Curia deplorauit uiros nempe doctissimos consummatissimosque eo ipso tempore perdidistis. Vobis quoque causarum patroni, uobis insuper Tabelliones et Notarii professionis uestrae damna non defuerunt. Sed unde hęc quaeso? Quasue ob causas tot et tam grauissima incommoda nobis euenere. Nempe, quia omnis caro corruperat uiam suam, eramus omnes ciues et inhabitatores, non Romae Vrbis sanctae, sed Babylonis Vrbis peccatricis, de qua impletum est temporibus nostris uerbum Domini in Isaia.

Apc 17, 18 Roma ab antiquis appellabatur Septemcollis Dicit illam sedere super septem montes, quod proprie Romae conuenit, quae ab antiquis ob hoc potissimum dicta est Septem collis. Ponit sedem quoque illius super aquas multas: quę significant populos, gentes, ac uarias linguas, ex quibus magis quam ulla alia, in orbe praesertim Christiano collecta est haec Vrbs, ut uidemus. Et propterea dicitur communis patria omnium undecunque

sacrę uirgines stupratae ad altaria, in Apostolicoque palatio stabulati equi, Martyrum effossae reliquiae, aperta imo fracta mortuorum sepulchra, et denique quod animus luctu abhorret, dicere, sacratissimum saluatoris corpus, uasculis pro more aureis argenteisue reuerenter conditum, cum ob praedam uasorum, tum propter contemptum (proh dolor, proh nephandum scelus omnibus seculis detestandum) terrae collisum pedibusue plus quam sacrilegis calcatum. Heu nos miseros, uisio Apostoli in Apocalypsi poenas minatur huic urbi, ut diximus, admodum graues, at certe his nostris

ponentes tenebras lucem quaerentes mendacium, dicentes bonum malum et malum bonum, uos quoque Patroni causarum uos insuper tabelliones cum ministris et cooperatoribus uestris, patrocinia uestra, operas (ne dicam quid deterius) uestras minus forte diligenter clientulis et partibus exhibuistis. Quas ob res, cum omnes grauiter deliquerimus emendemus deinceps in melius, quae ignorantes aut ex animo peccauimus. Conuertamur pariter ad Dominum et miserebitur nostri, quia pius et misericors est et praestabilis super malitiam. Ipse enim hortatur per Prophetam dicens. Quiescite

commoueor, quam eius ipsius oppidi, quo me primum nascentem excepit, aduersis rebus perturbarer. Cum igitur esset hoc in loco mihi pro more dicendum, non potui, cum esset animus dolore occupatus alia de re orationem instituere. Vbi dolet, inquiunt, ibi manum habet. Quare cum assidue aduersaretur ob oculos eius urbis direptio atque incendium, Romana beneficia. quae nobis leges, quae religiones, quae omnes honestas disciplinas tradidit, denique a qua plura beneficia, quam ab ipsa patria, in qua quisque genitus est, omnes accepimus: Coegit me magnitudo doloris de

uiolauit. Hos latrones optimo iure accuso, qui iniussu Imperatoris sine legitimis ducibus urbem Romam inuaserunt. Finge iustam causam fuisse Romae inuadendae, tamen seditio est, sine legitimo Imperio impetum in quenquam facere. Quid autem tam contrarium militiae est, quam seditio, quia hanc unam ob causam, iure gentium bella geruntur, ut coerceantur hi, qui per seditionem, sine Magistratuum autoritate, arma capiunt. Non igitur milites uocandi sunt, qui in iussu Imperatoris urbem expugnauerunt, sed quoniam ius gentium commune uiolauerunt, hostes non modo Imperii, sed uniuersae

disciplinae seueritas, ut hostium loco haberentur, qui praeter Imperatoris edictum gladium strinxisset. Quanto iustius hostium loco ducendi sunt isti Cares, qui inauditam crudelitatem iniussu Imperatoris aduersus inermes exercuerunt? At quam tandem ob causam saeuitum est in urbem? Romae urbis tentatae Causa, auaritia. Quia pecuniam non numerauit auaro atque crudeli exercitui. Quid aliud causae latro dicat, cur uiatorem occiderit? Olim Gallos propemodum iusta ira pertraxit ad urbem: Nam legatus Romanus contra ius

exercitum. Illustrissime et magnifice domine domine et patrone semper obseruandissime salue. Proximę litterę tuę Lippe 13. Nouembris datę exemerunt nobis omnem solicitudinem, quam ob diuturnum tuum silentium contraxeramus sane quam maximam: sciebamus enim te magnitudine animi et caritate in patriam singulari nullum discrimen esse vitaturum, dum tua vel morte vel salute publice utilitati consuleris. Sed dominus deus misericors sit benedictus semper in secula,

Narrantias, garum et farcimina, pro quibus diligenter scripseram Venetias, nondum habere potui; credo consumpta esse uetera, et noua in dies expectari. Hic Thurcis autoribus murmuratur a principe Thurcorum filium Mustafam et eius paruum filium et Rostanbassam interfectum esse ob suspitionem rerum nouarum. Classis Thurcica, ut antea scripsi, recepit se Constantinopolim. Corsica potitus est Gallus, relicto duce Salerni ad tutelam insule cum presidio. Genuenses pro recuperanda insula parant expeditionem, iamque eo miserunt 12m peditum, et

octuaginta preter piraticas. fuit in stipendiis nostri regis cum aliquot equitibus quidam Dalmata qui olim militabat apud regem Anglie. Nuper enim comoratus est in oppido Tregeste, deinde profectus Venetias repente remuneratus, etsi ob aliquam delationem, et in sumo honore habitus; musitant homines quod prodiderit quedam arcana nostri regis, qualia autem hista sint nondum uenere in lucem. orator regis Galię nuper profectus est ad Turcum. Hignosce quod nihil habeo ad te mittere, ne narantie quidem

providentia pape septimo, domino suo gratiosissimo Sanctissime et beatissime in Christo pater et domine, domine mihi gratiosissime! Post beatorum pedum oscula humilemque servitiorum meorum commendationem. Ob quibusdam urgentissimis importantissimisque negotiis praesentium exhibitorem nobilem Franciscum Zubranich, familiarem meum ad Sanctitatem Vestram mittere decrevi. Quamobrem humiliter supplico Sanctitati Vestre, tanquam domino meo

id erit semper ad tuum votum, imo tibi et omnibus tuis ita paratum, ut non sim rogandus; satis erit me intelligere tuum id esse, vel alicuius tuorum negotium. Quod si iste conuentus Owariensis, aut potius Posoniensis (huc enim fuerat translatum) non fuisset dissolutus ob eas causas, quas intelligere potuisti vel certe intelliges, non defuisset rebus T. D. hic quoque mea opera, sicut in posterum quoque non deerit, ubicunque talia negotia agantur. Nam absque hoc iam non deerit, quantum intelligere possum, quin et pax

in qua non est destructus per Turchas, episcopatus Transilvanus, Waradiensis, Quinque Ecclesiensis, Waciensis, Chanadiensis, Boznensis et omnia ista sacerdocia vacant per mortem et tum nullus petit a sede apostolica confirmari non aliam ob causam, nisi quia vident Sanctitatem Vestram e memoria sustulisse et regem nostrum et nos. Quale autem incommodum sit tot ecclesias legittimis vacare pastoribus Vestre Sanctitatis prudentissimo iudicio committo. Reges, Beatissime Pater,

meum regem litteras dare et ad me, in quibus et maiestatem suam Sanctitas Vestra rogatam haberet, ut me dimitteret et mihi preciperet, ut illico Dei benignitate confecta pace redire deberem ad prioris vite institutum. Nam multe sunt cause ob quas vix diutius hic manere potero, et in hoc prostratus supplico Vestre Sanctitati offerens me paratum orare, quoad vivam pro Vestra Sanctitate et Sancta Sede Apostolica, in cuius gremio et vivere et mori cupio et volo, et cum hiis me

oscula pedum Sanctitatis Vestrae humillimam commendationem! Expedito iam hoc secretario et nuncio regio domino Andreae Corsino supervenerunt ad me littere Vestrae Sanctitatis de negocio Luterano, de quo ego nullam aliam ob causam scripseram ad Vestram Sanctitatem, quam ut Vestra Sanctitas simul cum suo sapientissimo senatu dignaretur in tempore providere hiis rebus hoc morbo in tantum ubique exaggerato, et nunc quoque hoc idem tanquam humillimus servulus

Et hoc eciam eo alacrius, diligencius ac libencius, quod vehementissime cuperem hunc pontificatum Vestre Sanctitatis non solum ab omnibus huiusmodi controversiis videre vacuum, sed rebus eciam omnibus aliis pacatissimum et florentissimum ob privatam meam et incredibilem erga Vestram Sanctitatem affectionem et observanciam. De pace inter hos principes nihil nunc aliud habeo, quam quod is ipse dominus nuncius referet aut domini Casalii. Poterit de hiis, que scribo, Vestra

2.542  Atque Atque. . . refutet] I Sm 14, 36-45 hic ob meritum in mortem deposcitur insons.
2.543  Stat contra populus, obstent uel fata, refutet.
2.544  Accitus

quamuis. . . Iesus] Mt 26, 20-26; Mc 14, 18-21; Lc 22, 21-23; Io 13, 21 monitu non parcat Iesus.
3.345  Illum ob auariciam candescens efferat ira,
3.346  Insanus nec stare potest, sed mente furebat,
3.347  Et misero corpus per totum it corde uenenum:
3.348  Impiger huic animo tunc

dico] titulus primae epistolae, cui addita est transcriptio litterarum ad Franciscum regem et Carolum imperatorem Audio Alemaniam turbari, tumultuarioque milite feruere, et duces nescio quos (nihil enim huc liquido perfertur) uelle esse tibi molestos. Quę res ob pietatem eam, qua Tuam Maiestatem amplector, non parum cruciat repetentem memoria, quo casus tandem recidit, ut amissa occassione, qua uestris in regnis interceptum hostem facultas erat retundi et tot Christiani nominis iniurias ulcisci, hodie mutuo odio et simultatibus inuicem geratis pręlia

Sacrę Maiestati Francisco Primo, Francorum regi Christianissimo T2 Sacrę…Christianissimo] titulus secundae epistolae, cui addita est transcriptio litterarum ad Carolum imperatorem Cum Sacra Regis Romanorum Maiestate ob principis probissimos mores et satis humanum ingenium aliqua mihi intercedit necessitudo, qua diu est ex quo factus audacior per litteras multa dissero de re Christiana. Cumque casus rerum eam hodie mihi ad eum scribenti materiam suggereret, e re uisum cum Maiestate Tua quoque iisdem de rebus

Carolum imperatorem Diuo Carolo Imperatori, maximo regi Hispaniarum etc. Christiano uiro quanto dolori esse debeat, quę iactura cotidie fidei recipitur ob male gestam rempublicam, dum diu, ex quo in mutuas cędes ruunt, semper Christianorum peius rabies efferatur, nemoque sit, qui dissidentium animos componeret, uerbis exprimi nequit. Sed dolor omnium communis, at cura, ut malis prouideatur, propria principum, ut eos ratio in hoc reipublicae

ut uni corpori cuncta menbra reddantur, et posthac non amplius inuicem digladientur. Deinceps post obitum liber sit imperatoris delectus, lectioque stet apud aulę principes, ut noua constitutione definitum fuerit. Ratio etiam habeatur omnium, qui extorres propriis laribus agunt ob tuendas contrarias partes: culpa enim omnium omnium… imputetur ] communis nemini priuatim imputanda Fe: omnium nemini priuatim imputanda Fr priuatim nemini imputetur. Cęterum, Imperator Auguste, ne mihi ulli, obsecro, arrogantię uel leuitati

maiestas] potestas FeFr et omnes sentiant in reformato imperio auctam sibi dignitatem et confirmatam rerum suarum salutem. Atque ut reuertar eo, quod exemplo proposui: utinam fuerint hi panes, qui latebant apud puerum! Quamuis tamen senex, ego ob imprudentiam merito puer possum existimari. Sed qualescunque hos utinam Christus dominus noster in totum populum partiretur, ut inde omnes satientur, tandemque cuncta pacentur! In hanc eandem materiam scripsi ad regem Francorum, hortatus principem ad perpetuę pacis et illustrissimę dignitatis

exitum habebit. Quod Deus concedere dignetur, bonorum omnium largitor, fortuna caesaris et fratris. Rogo te domine, ut meam humillimam seruitutem in gratiam sacrae reginalis maiestatis dominae meae clementissimae commendare velis. Cui si ob meum ex Posonio a se et a vobis discessum adhuc indignatur, possem vere illud dicere, quod est apud poëtam:
Inuitus regina tuo de limine cessi,
Sed me fata Deum, quae nunc has ire per undas

Aprilis anno 1536. Brodericus Nicolao Olao suo. Clarissime vir, domine et frater honorande salutem et commendationem. Ad litteras tuas, quae mihi gratissimae fuerunt, cogor paucis respondere, cum non satis validus ob longam, quam ex multis laboribus contraxi aegritudinem ac renum incommoditatem in procinctu nunc eundi hac ipsa de causa ad balnea Senensia coacti intrare. Te et bene valere, et bene ac feliciter agere gaudeo magnopere. Nec diu patria cariturum spero, nisi tua

te prorsus ab ea perpetuo abdicare; quod, opinor, non facies, praesertim cum in ea, quod spero et opto, honoratum locum habere possis. Quod ut fiat, et ego diligentem operam nauo. De serenissimae reginae, dominae nostrae clementissimae in me animo quid dicam, fortasse ob multa obsequia, quae pro virili mea in rem sacratissimorum fratrum eius maiestatis reginalis in negocio Hungarico feci et facio, mereor gratiam aliquam, vel merebor, quando obsequia mea magis clara esse incipient. Et spero, quod maiestas eius in me propitios

omnibus potest quod usurpatum ex sapientis dicta circumfertur, Talem penitus domum esse, quale Matris familias ingenium fuerit. Ex quibus facilis conjectura resultat, hanc Vrbem uestram sanctissimis iustissimisque legibus fulciri: ob idque foelicem iuxta illud Biantis esse, qui optimam illam rempublicam asseruit, in qua omnes leges ipsas, ut Tyrannum pertimescunt. Et cum inter alios egregios mores huius Reipublicae uestrae (ut audio) praestantissimi patres peruetus iste atque

foret, quantoque labori, ac uigiliis incumbendum, ne aliqua ex parte ab optimi praeceptoris officio cesasse opera nostra uideretur. Quae non literatura tantum ac multarum rerum cognitione, sed inocentia, patientia, continentia religone egregie praeditum esse oporteret. Ob id quoque hesitabam uero, ne tanto a uobis inuicto mihi muneri parum me fortassis idoneum exhibeam. Occurebat praeterea Romanae Vrbis praesentia, totius orbis dominae, a qua procul abesse cogebar. Occurebant in ipsa assiduę maximorum principum consuetudines, tot eruditissimorum uirorum in omni

senatus populique Veneti marte, ac duce Christo secum tuto pugnaturos, praesertim si tantorum principum foedus et consensus non refrigescet. Tu interim ad quae moveo, hortor, urgeo, adhibe animum, et redi vel fratris tui gratia, qui te plurimum in hoc regno esse desiderat, quique tibi ob tam diuturnam istam tuam moram etiam vehementer irascitur, et quum accepta ab eo pecunia, qua te a creditoribus Viennensibus redimeres, nondum redemeris, neque domum redieris, etiam dejerat: nunquam posthac tibi suppeditaturum, quo te sustentes, tametsi ad Libitinam devenisses. Me, ut semper

candidissimis, ac eruditione et comitate singulari, multaque humanitate, dudum, mi Tranquille, adhortabar, ut ad te litteras darem. Verum, si credis, scito me nunquam intellexisse, quisnam te locus in orbe terrarum haberet, posteaquam Gritteam cladem evaseras, et quam saepissime de vita etiam tua ob varios casus, quibus te actum ferebatur, dubitasse: quandoquidem diu te nobis et fidiculis Austriaca factio Viennae Pannoniae torserat et carceribus exstinxerat. Quoties ego tunc vicem tuam indolui, quoties tui sum misertus, et maledictis fortunam istam tuam incesserim, quae nullibi adhuc tibi

Antonius Wrancius Hieremiae Jacobino S. Adagium est, multas amicitias silentium dirimere, quod etsi penitus necessitudini nostrae non contigit, nonnihil tamen ob diuturnam absentiam nostram mutuam, quum usu et consuetudine sua caruerit, oblivione jam labi ac cessare videbatur, nisi opportune nuper hic Segesvarii convenissemus, et velut a longo quodam postliminio, non dicam amicitiam, quae alioqui animo meo, arbitror, neque tuo unquam exciderit, sed

agere, tuaeque dignitati per imprudentiam derogem. Verum si uno ex equitio tuo electiore pro munificentia vaivodali me dignaveris, eumque nunc per hominem istum meum miseris, quicquid oneris mihi imposueris, esto quod quinquaginta aureis aestimetur, nullum equidem detrectabo. Si autem id mihi ob instantis temporis iniquiorem conditionem condonabis, ego nihilominus operam dabo, ut imposterum per occasionem tum honoris, tum officii mei recorder, et liberalitatem, gratiam, benevolentiamque tuam angusto ac dubio tempore in me

Is nempe amor mihi non tam studio, quam casu obtigit, nam aedes, aetas, voluntasque nos coniunxerat; si et corpora copulantur quis damnet, quod evitare neque Hippolitus ipse potuisset, si hanc facultatem habuisset. Ob id avunculum meum capitaliter mihi indignari, Tuaeque Maiestati gravissime queri, deque beneficiorum meorum privatione, tamquam qui et amore eius et gratia Tua essem indignissimus, vehementer agere audio. Retulerunt etiam pientissimum responsum, quod illi

tua venio. Iste meus dolor nihil est respectu illius, quem capio ex tuis adversitatibus. Tuae etiam rationes apud ipsum avunculum pessimo loco sunt, propterea quod Petrus Croata palam et gravissime conquestus sit de te illi. Quare? puto, intelligis. Avunculus ob id miris modis in te excandescit et implacabiliter irascitur. Hoc eodem momento ferme contigit, quo nuncius de adventu meo ad eum fuisset perlatus. Adeo studet fortuna, nos aequalibus calamitatibus obruere et in hisce miseriis conjungere. Hae tamen omnes nihil essent, si solum ira avunculi

quinam isti essent, ego commemoravi illos, qui Budam tradiderant. Inquit Bassa, iniuriam illis facitis sic loquendo, nam Imperator, quum esset in Hungaria, interrogavit eos, an possent et tributum solvere et Budam contra Alemanos defendere, negaverunt utrumque prestare posse. Eam ob rem Imperator accepit Budam ad manus suas. Poteram obicere, perfidiose fuisse actum cum Hungaris, sed nolui venire ad contentiones inutiles. Iam nulla spes erat adeundi Imperatoris, itaque petitionem V.re M.tis, quam paratam in lingua italica admonitus ad manus

Bibliographia locorum inventorum

Božićević Natalis, Frano (1469-1562) [1524], Vita Marci Maruli Spalatensis per Franciscum Natalem conciuem suum composita, versio electronica (), Verborum 1777, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - vita] [word count] [natalisfvitamaruli].

Pribojević, Vinko (mortuus post a. 1532) [1525], Oratio de origine successibusque Slauorum, versio electronica (, Hvar), verborum 14680, Ed. Veljko Gortan [genre: prosa oratio - oratio; poesis - epigramma; poesis - carmen] [word count] [pribojevvor].

Frankapan, Bernardin (1453-1529) [1525], Bernardinus de Frangepanibus Clementi papae VII, versio electronica (, Modruš), Verborum 544, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [frankapanbepist15250215].

Kružić, Petar; Orlović, Grgur (m. 1537; fl. 1492-1526) [1525], Gregorius Horlovicz et Petrus Crusich, capitanei Segnie et comites Clisii Clementi papae VII, versio electronica (, Senj), Verborum 197, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [kruzicorlovicepist15250419].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1525], Stephanus Brodericus secretarius regius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 387, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15250913].

Kružić, Petar (m. 1537) [1525], Petrus Crusich capitaneus Segniae Clementi papae VII, versio electronica (, Klis), Verborum 490, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [kruzicpetarepist15251005].

Kružić, Petar (m. 1537) [1525], Petrus Crusich comes dominus cives et universitas populi Clisiensis Clementi papae VII, versio electronica (, Klis), Verborum 502, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [kruzicpepist15251005].

Bunić, Jakov; Cortonus de Vtino Minorita, Bernardinus; Petrus Galatinus; Colonna Galatino, Pietro (1469-1534; m. post 1539.) [1526], De vita et gestis Christi, versio electronica (), 10155 versus; verborum 68245, Ed. Neven Jovanović [genre: poesis - epica] [word count] [bunicjvgc].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 568, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260326].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1526], Stephanus Brodericus cancellarius Clementi papae VII, versio electronica (, castra regia prope Erd ad Danubium posita), Verborum 350, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15260727].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1527], Dialogus Sylla, versio electronica. (), Verborum 15372, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - dialogus] [word count] [andreisfsylla].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1527], De conflictu Hungarorum cum Solymano Turcarum imperatore ad Mohach historia verissima, versio electronica. (), Verborum 959, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula; prosa oratio - historia] [word count] [brodaricsmohach].

Štafilić, Ivan; Ioannes Staphileus (1472-1528) [1528], Oratio ad Rotae auditores excidii Vrbis Romae, sub annum Christi 1527. causas continens (, Roma), 4294 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [stafilicioratioroma].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1532], Epistolae ad Thomam Nadasdinum, versio electronica (, Venecija; Beč; Beč; Beč; Venecija; Venecija; Venecija; Trogir; Rab; Sarvar; Venecija; Trogir; Bakar; Sarvar; Trogir; Sarvar; Trogir; Venecija; Trogir), Verborum 5603 (pro tem), Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfepistnadasd].

Šarar, Erazmo (fl. 1531) [1532], Erasmus Sayrar capitaneus Segniae Clementi papae VII, versio electronica (, Senj), Verborum 131, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [sarareepist15321012].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1533], Stephanus Brodericus Episcopus Sirmiensis Nicolao Olao, versio electronica. (, Požun), Verborum 484, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15330308].

Frankapan, Franjo (m. 1543) [1533], Franciscus de Frangepanibus Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 805, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [frankapanfepist15330705].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1533], Stephanus Brodericus episcopus Sirmiensis Clementi papae VII, versio electronica (, Budim), Verborum 427, Ed. Bessenyei József [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15331210].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], De morte Christi, versio electronica (, Dubrovnik), 8402 versus, verborum 61948, Ed. Vladimir Rezar [genre: poesis - epica] [word count] [benesaddmc].

Beneša, Damjan (1476-1539) [1534], Epistulae ad principes, versio electronica (, Dubrovnik), , 1867 verborum, Ed. Vlado Rezar [genre: prosa - epistula] [word count] [benesadepistulae].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1536], S. Brodericus Episcopus Quinqueecclesiensis Nicolao Olao suo, versio electronica. (, Napulj), Verborum 163, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15360226].

Brodarić, Stjepan (1490-1539) [1536], Brodericus Nicolao Olao suo, versio electronica. (, Rim), Verborum 313, Ed. Arnold Ipolyi [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [brodaricsepist15360422].

Petrović, Nikola (1486-01-15 – 1568-04-16) [1538], Oratio salutatoria ad Rhagusinum senatum cum primum se ad illorum Vrbem contulit, versio electronica (), 984 verborum, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa - oratio] [word count] [petrovnorrhag].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1538], Epistulae anni 1538, versio electronica (), Verborum 4332, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Vrančić, Antun (1504-1573) [1540], Epistulae anni 1540, versio electronica (), Verborum 996, Ed. László Szalay [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [vrancicaepist1538].

Vrančić, Mihovil (1507 - ante 1571) [1540], Antonio fratri epistula, versio electronica (, Buda), verborum 288, Ed. László Szalay [genre: prosa - epistula] [word count] [vrancicmepist15400301].

Andreis, Franjo Trankvil (1490-1571) [1543], Commentarius rerum actarum Constantinopoli anno 1542. Versio electronica (), Verborum 4922, Ed. Srećko M. Džaja Guenter Weiss [genre: prosa oratio - epistula] [word count] [andreisfconst].

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report