Your search found 30289 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 21882-22029:

Neven Jovanović 2014-01-08T22:23:02 EVTHYMIA SIVE DE TRANQVILLITATE ANIMI Carmen Didascalicum Benedicti Rogaccii e societate Iesu. ROMAE, MDCXC. Typis, et expensis Io. Iacobi Komarek Bohemi, prope S. Angelum Custod. SVPERIORVM PERMISSV.

Bohemi, prope S. Angelum Custod. SVPERIORVM PERMISSV. THYRSVS GONZALEZ Praepositus Generalis Societ. Iesu. CVm Carmen Didascalicum, Euthymia, siue de Tranquillitate animi a Patre Benedicto Rogaccio nostrae Societatis Sacerdote conscriptum, aliquot eiusdem Societatis Theologi recognouerint, et in lucem edi posse probaverint; facultatem facimus, vt Typis mandetur, si iis, ad quos spectat, ita videbitur. In quorum fidem has literas manu

22. Aprilis 1690. Thyrsus Gonzalez. Volumen, cui titulus, EVTHYMIA, siue de Tranquillitate animi , in sex, quibus conflatur, hexametrorum libris continet laudabilem vtilis, dulcisque mixturam; vnde possit, quisquis oculos adijciat, se se componere ad omnem apathiam, non Stoicam, sed Christianam. Etenim expletur hic illud iambici Graecorum senarij:

Fr. Thomas Maria Ferrari Sacri Palatij Apostolici Magister, Ordinis Praedic. PRAEFATIO AD LECTOREM. Ivstissima fuit Senecae Rhetoris de intemperanti nonnullorum iudicio querela, qui nusquam reperiri subtilitatem putarent; nisi, vbi nihil, praeter subtilitatem esset . [1] Controu. lib. 1. Non minori

omnemque adeo illius interire arbitrantur venustatem, et gratiam; nisi ad innatas poetici tum numeri, tum styli delicias fabularum etiam festiuitas, et amoenioris materiae lenocinium accesserit: quid aliud tam insatiabili luxu, quam condimentis condimenta quaerentes, et vel ipsa quodammodo (vt de purpurarum insectoribus loquitur Plinius) [2] Lib. 9. Hist. Nat. cap. 40. Adulterantes adulteria Naturae? Atqui, si voluptarij isti

se nimirum, dum inuicem temperatur, et coniunctim ad animum peruenit, natiuâ utriusque facultatis dulcedine. Quae cum ego persuasissima haberem, cumque in illustrium Poetarum lectitandis carminibus, si quis fortè de moribus locus splendidè, actuosèque tractatus occurreret, non secus a Phalereus ille Apollodorus [1] Plato in Conu. inter Socraticos audiendos sermones, extolli mihi animum,

ad canendum suscepto. Neque longa illius in delectu ambigentem consultatio detinuit. Statim, quippe Democriti EVTHYMIA, siue, vt Seneca [2] Laert. in Vita Dem. Senec. cap. 2. de Tranq. interpretatur, Tranquillitas animi, solido intra semetipsum gaudio, et securâ quiete compositi, ante oculos fulsit, eximiaeque suae pulchritudinis imperiosissimâ vi stylum ad se totum, atque mentem

veluti earum splendor, erumpit? Quid cordi suavius, perpetuis cuius votis, et studiis, tanquam, optatissimus finis, proponitur? Quid denique seu descriptionum illustrium, seu grandium sententiarum, seu affectuum quà lenium, totiusque adeo poetici cultùs capacius: cum omnem penè vniuersam, quae de moribus, vitijsque, ac virtutibus agit, Philosophorum doctrinam suo, quàm latissime patens, includat amplexu? Illius igitur comprehendendae rationem aggressus describere, duobus animaduerti totam cardinibus niti: altero, vt Mala, queis animus discruciatur, prohibeat; altero,

habent; alijs verò sapientem per vsum correctis, vt vel Mala esse desinant; vel in Bonorum inquisitionem, praescribens, non solùm quàm necessariò ediceretur; sed quid etiam seruandum proponeret, satis luculenter patebat. Prior verò, fortuitis et indifferentibus recte vti praecipiens, tametsi de aequitate suâ nullum; aliquem tamen de praxi videbatur dubitandi locum, relinquere: non omnibus facilè animaduersuris, in quo demum prudens ille, tantique ad propositum finem momenti, Fortuitorum vsus consisteret. Quod igitur vnum ad artificij totius Summam dilucidè,

correctis, vt vel Mala esse desinant; vel in Bonorum inquisitionem, praescribens, non solùm quàm necessariò ediceretur; sed quid etiam seruandum proponeret, satis luculenter patebat. Prior verò, fortuitis et indifferentibus recte vti praecipiens, tametsi de aequitate suâ nullum; aliquem tamen de praxi videbatur dubitandi locum, relinquere: non omnibus facilè animaduersuris, in quo demum prudens ille, tantique ad propositum finem momenti, Fortuitorum vsus consisteret. Quod igitur vnum ad artificij totius Summam dilucidè, breuiterque explicandam supererat, sedulò

adeo impensè aestimare; nihil vt primis ardentiùs quaeratur, nihil alteris cautiùs vitetur. Quae, planissima, et nemini dubia, quisquis probè perspexerit, facilè agnoscet, synceram, integramque animi Tranquillitatem nihil aliud demum esse, quám nobilissimum quemdam de Fortunâ, deque; Stultitiâ Rationis triumphum. De Fortunâ quidem, dum illius et dona calcantur, et tela infringuntur: de Stultitiâ verò, dum et grauissimis ipsius Malis aditus obstruitur, et contrarijs ipsi Bonis mens communitur. Hic itaque tam insignis

quaeratur, nihil alteris cautiùs vitetur. Quae, planissima, et nemini dubia, quisquis probè perspexerit, facilè agnoscet, synceram, integramque animi Tranquillitatem nihil aliud demum esse, quám nobilissimum quemdam de Fortunâ, deque; Stultitiâ Rationis triumphum. De Fortunâ quidem, dum illius et dona calcantur, et tela infringuntur: de Stultitiâ verò, dum et grauissimis ipsius Malis aditus obstruitur, et contrarijs ipsi Bonis mens communitur. Hic itaque tam insignis triumphus nostro in opere sex libris describitur;

nemini dubia, quisquis probè perspexerit, facilè agnoscet, synceram, integramque animi Tranquillitatem nihil aliud demum esse, quám nobilissimum quemdam de Fortunâ, deque; Stultitiâ Rationis triumphum. De Fortunâ quidem, dum illius et dona calcantur, et tela infringuntur: de Stultitiâ verò, dum et grauissimis ipsius Malis aditus obstruitur, et contrarijs ipsi Bonis mens communitur. Hic itaque tam insignis triumphus nostro in opere sex libris describitur; ita distributis officijs, et partibus, vt primi quatuor Fortunae subigendae; qui supersunt

ipsi Bonis mens communitur. Hic itaque tam insignis triumphus nostro in opere sex libris describitur; ita distributis officijs, et partibus, vt primi quatuor Fortunae subigendae; qui supersunt duo Stultitiae profligandae rationem exhibeant. Opportuna illi quidem ad victoriam de Fortunâ referendam arma suppeditant: dum Primus fucata et insidiosa ipsius Bona docet contemnere; reliqui verò ne ipsius Malis laedamur, prospiciunt; Malis, inquam, seu procul terrentibus, quorum vim, et aculeos Secundus liber retundit; siue cominus ferientibus, quibus tum vniuersis Tertius

ipsius Mala, et quo pacto arceantur, demonstrat; Sextus verò contraria eidem persequitur Bona, in eorum supremo, quodque totius Boni, et perfectae Quietis Summam vel vnum complectitur, Deo videlicet Optimo Maximo, desinens. Et hactenus quidem magnificè loqui de Operis materiâ, atque titulo citra inuidiam fas fuit, vt de re minimè nostrâ, et quam non fecimus ipsi, sed duntaxat elegimus. Ad formam quòd attinet, nostri nempe partum laboris; id vnum verecundè pro meo ingenio candidèque profitendum existimo: nihil me studio, nihil diligentiae

contraria eidem persequitur Bona, in eorum supremo, quodque totius Boni, et perfectae Quietis Summam vel vnum complectitur, Deo videlicet Optimo Maximo, desinens. Et hactenus quidem magnificè loqui de Operis materiâ, atque titulo citra inuidiam fas fuit, vt de re minimè nostrâ, et quam non fecimus ipsi, sed duntaxat elegimus. Ad formam quòd attinet, nostri nempe partum laboris; id vnum verecundè pro meo ingenio candidèque profitendum existimo: nihil me studio, nihil diligentiae pepercisse, atque tempori, vt, praeter rerum, quae tractarentur,

mens deerat. Sedenim tum accisae corporis vires improbum, ne dicam infinitum, deprecabantur laborem; tum Apellis deterrebar iudicio qui Protogenem in caeteris sibi omnibus vel aequans, vel etiam anteferens, hoc Vno se praestare affirmauit, quòd manum ille de tabulâ nesciret tollere: memorabili (vt subdit [1] Lib. 35. Hist. Nat. cap. 10. Plinius) praecepto, nocere saepe nimiam diligentiam : dum

vsquequaque tersi et exacti cultus absoluitur: eam fortasse apud aequos censores, dum nullum emendandi finem facio, pusillae humilisque subiturus reprehensionem solertiae, qua Isocratem à Plutarcho [2] De Athen. praest. suggillatum reperio, quòd nimirum antitheta, isocola, similiterque desinentia conglutinans, et tantùm non dolabris verborum circuitiones complanans ac laevigans, tres penè Olympiadas in Panegyricâ

antitheta, isocola, similiterque desinentia conglutinans, et tantùm non dolabris verborum circuitiones complanans ac laevigans, tres penè Olympiadas in Panegyricâ pertexendâ oratione insumpsisset, quanto Pericles tempore Propylaea atque Hecatompedum struxerat. His igitur alijsque de causis persuaderi mihi tandem sum passus, ne limam hìc diutiùs contererem, praesertim cum aliqua (vtinam non Suffeniana) spes affulgeret, quae vlteriorem operis polituram exigerent, menda, non vsque eò vel crebra superesse, vel turpia, vt nullam à publicâ humanitate exorare

possent veniam Scriptori, qui, facilibus alijs, et benignioris ad ingenium excitandum materiae argumentis posthabitis, in minùs aperto, nec perinde tractabili suam operam atque industriam vexauerit, Lectorum vt animis non otiosae voluptatis fructum produceret. Et haec sanè de ijs dicta sint erratis ac mendis, quae vel suam inficiari prauitatem non audent; vel difficilem certè, et parùm idoneam defensionem recipiunt. Nam caeteroqui, cum virtus quaecunque, ceu viuendi, sic etiam scribendi, vitiorum in medio versetur: cumque id Medium, vtpote per

improbatur, possit alijs compluribus, et fortasse etiam iustiùs, non modò extra culpam, sed vel in laude ponendum videri. Sic (vt aliquo rem exemplo declarem) eadem amplificatio alteri quia latè fusa, odiosam inanemque Battologiam sapiet; alteri vel eâ ipsâ de causâ cum ad explicandam rem luculentior, tum ad animis imprimendam validior censebitur. Idem versus hunc offendet, ceù simplex, et facilis, naturali candore oblectabit: quodque alij pro ambitioso luxu veriùs, quàm ornatu fastidiunt, non deerunt qui splendidum,

alterum, vt vt rectam artis institerit viam; non tamen, quidquid à recto diuersum sit tramite, prauum etiam continuò censeri oportere: cum (quemadmodum consultissimus dicendi magister Tullius [1] Lib. 3. de Orat. cap. 3. obseruatum reliquit) multa in quouis naturae genere dissimilia inter se sint, quae consimili tamen laude dignentur, multique, diuersam à praestantissimis artificibus eâdem in arte rationem sequuti, parem ijs

tenenda communiter sit; proprio et peculiari tamen iure tum ab illis exigitur, quos in literario etiamnum tyrocinio studiorum immaturitas cohibet; tum erga illos, qui in artibus non exercendis duntaxat, verùm etiam tradendis legitima emeruerunt stipendia: quique nec ingenio nimiùm confisi, nec de extemporalis facundiae gloriâ soliciti, sed vnam potiùs in operis apsolutionem intenti, diutinâ incude, ac pluries repetito limae morsu sua scripta consueuerunt torquere: adeo ut non temere, quidquid primum se obijceret, arripuisse, sed maturo, certoque consilij

scripta consueuerunt torquere: adeo ut non temere, quidquid primum se obijceret, arripuisse, sed maturo, certoque consilij circumspectu hanc, vel illam dicendi formam delegisse iure possint videri. Haec habui, Lector beneuole, quae in primo mei operis quasi vestibulo de illius tum materiâ, tum formâ tecum communicanda arbjtrarer: operis, inquam mei: licet dissimulare ingenuus me pudor non sinat, aliquid ex illius supellectile Authoribus alijs, vt Senecae, Virginio Caesarino, Eusebio Nierembergio, ac Sfortiae Pallauicino deberi: à quibus cum nonnulla in

occurrit) exoptatam ad itinerum metam, perfectissimaeque Tranquillitatis Complexum deducat. Vale. EUTHYMIAE SIVE DE TRANQUILLITATE ANIMI Liber Primus
1.1  1. Vnde quies animo; quid inertibus anxia curis
1.2  Corda levet: quo se clypeo septemplice contra
1.3  Externasque vices, et bella domestica Virtus

1.46  Tu certos aperi calles, nutantia vatis
1.47  Dirige tu trepidi vestigia, quàque sacer fons.
1.48  4. Tum tibi, Pierij monumentum insigne laboris,
1.49  Rite memor, solido aeternam de marmore molem
1.50  Constituam, festosque dies, et dona sacrabo
1.51  Annua, Maeonius flauenti gurgite Tybris
1.52  Septem Orbis dominas quà praeterlabitur arces.
1.53  Ipsa tholi mediâ subter testudine,

pacali euinctus olivae
1.69  Tempora iam serto, vittàque albente decorus,
1.70  Solennes videor Superis inducere pompas,
1.71  Lectarumque greges pecudum mactare sacerdos.
1.72  Non tamen vt Calabris ideo de saltibus agnas
1.73  Cura sit, aut niueos Clitumno accersere tauros.
1.74  Qua te plùs deceat, quae gratior hostia Diuis,
1.75  Sacrificam tingent vitiorum armenta securim,
1.76  Pectoris arcanae Eumenides,

vitam,
1.92  Nil mihi mirari sapiens, nil credere magnum
1.93  Instituat mentem, puncto quod mobilis horae
1.94  Aduenit ignaris, rapitur nolentibus: ipse
1.95  Quod sibi non dederit: de quo non possit iniquae
1.96  Liber, et intrepidus Fortunae dicere, Nostrum est.
1.97  6. Et verò haec nisi certa animum sententia firmet:
1.98  Si quis, opinatu vulgi, rerumque decorâ

legesque meandi
1.203  Accipiunt? Saltem caput hoc, maturiùs vni
1.204  Orta, dies, nondum per summa cacumina visis,
1.205  Afflaret radijs: superi vel luminis haustus
1.206  Intacto de fonte, et, quàm pro parte virili,
1.207  Largiùs affusos traherem. Proh damna pudoris
1.208  Vltima! Alexandro neque lucet pleniùs aether,
1.209  Qum miserae plebi. Nil egimus hactenus armis:

haustu.
1.262  Qualis seu turtur, seu pullus hirundinis, aequus
1.263  Cui nondum vigor, et medij experientia caeli,
1.264  Totaque vix tenerae praetexunt brachia plumae:
1.265  Ille quidem vacuum patrij de margine nidi
1.266  Aethera prospiciens, ignota pericula visu
1.267  Metitur tremulo, nec liberioribus audax
1.268  Credere se subitò spatijs, pendentia tecta,
1.269  Natalemque breui caueam circumplicat

Gaetulo murice somnus
1.285  Blandior irrepit thalamis? Aut, diuite gemmâ,
1.286  Caelatoque bibat ni Mentore; flammea nescit
1.287  Expleri sitis? Imperij num quisquis habenas
1.288  Flectit adorato populis de culmine, liber
1.289  Continuò dominusque Sui. Num, si vaga currâ
1.290  Aerio geminos tulerit te fama per axes;
1.291  Ocyùs hinc aegro fugient de corpore febres,
1.292  Mitiùs hinc tristes fodient

Imperij num quisquis habenas
1.288  Flectit adorato populis de culmine, liber
1.289  Continuò dominusque Sui. Num, si vaga currâ
1.290  Aerio geminos tulerit te fama per axes;
1.291  Ocyùs hinc aegro fugient de corpore febres,
1.292  Mitiùs hinc tristes fodient praecordia curru?
1.293  Caetera quid memorem, famulas ad iussa cohortes,
1.294  Miluorum rapidos delassatura volatus
1.295  Praedia, marmoreos postes,

latices Ilissus agit, memoranda putemus
1.641  Haec vulgo (attonitas ceu quondam suêtus ad aures
1.642  Cecropidûm) placidis oracula promere dictis.
1.643  24. Quae mala vos, miseri, vitae de tramite recto
1.644  Mens procul, indociles Veri, et rationis egenos
1.645  Ire iubet? Trepidas quianam per deuia curas
1.646  Spargitis, aeternâ votorum indagine pacem
1.647  Rebus

damnis,
1.1096  Paupertate suâ incolumes? Quòd si ista manebat
1.1097  Sors miseram, si diuitiae hac mercede luuntur;
1.1098  Muneribus quìd me libuit, Pomona, malignis
1.1099  Perdere? Non satiùs platani de more fuisset,
1.1100  Caelibis aut lauri, viduo frondescere luxu,
1.1101  Vmbrarum dominam? Valeas opulentia, triste
1.1102  Exitij pignus. Nemorum cum paupere turbâ,
1.1103  Et mihi dehinc liceat, nil, quod

veluti nostra plùs referat, aetheris alti,
1.1235  Et pelagi certâ ductas ab origine causas
1.1236  Noscere, quae nihil ad vitam moresque regendos
1.1237  Proficiunt; rectos animis quàm ducere sensus
1.1238  De Pulchri, atque Boni, et vitae ratione beatae.
1.1239  Pectora qui tantus stupor alligat? Vnde profunda
1.1240  Haec adeo humanis vecordia mentibus? Atrae
1.1241  Bilis agit furor? An magici violentia cantùs?

et sesquipedalia verba
1.1283  Conglomerans, regum fortunam, animosque superbos
1.1284  Impleuit; positis, mora parua, Insignibus exit,
1.1285  Furtiuis nudata velut cornicula plumis,
1.1286  Germanus ficto de regnatore lanista,
1.1287  Quique Creon, iam Sosigenes. Hic minus in horas
1.1288  Luditur: haec procerum, quos vulgus adorat, imago.
1.1289  45. Ergo, sibi quamvis placeant, Superûmque velut

rerum postulat vsus,
2.9  Instrumenta Boni, vitaeque operosa tuendae,
2.10  Praesidia in solâ, meliùs Ratione recepit.
2.11  Singula ne memorem, quae nobis plurima longè,
2.12  Commoda, tam pulchro caeli de pignora manant;
2.13  Anne parum, nostris hilarem quòd fingere vitam
2.14  Hinc licet auspicijs, nec auarae obnoxia sorti,
2.15  Ex se laetitiam sibi sufficit ipsa voluntas?
2.16  Fac, genus hoc vsquam

2.133  Ac si Palladijs olim Solemnibus, inter
2.134  Vnanimos coetus, et amicae gaudia mensae
2.135  Laetitiae authori libaret pocula Baccho.
2.136  6. Quì tam dissimiles igitur de fontibus ijsdem
2.137  Affectus animorum? Idem cur casus vtrinque
2.138  Deijcit Hunc; Alium neque dimouet: Illius ora.
2.139  Confundit lacrymis; Huius nil gaudia libat?
2.140  Nempe, quòd haud minimum

2.154  Quam tulit, immensam, per tot iam saecula, molem,
2.155  Fractaque naturae descendant moenia; tantis
2.156  Indeclinatâ occursurus fronte ruinis.
2.157  7. Picturae genus est, aliâ de parte aliâque
2.158  Quod diuersa Sui praebet spectacula. Dextro
2.159  Si lateri assistas; en Mirmillonis imago
2.160  Districto mucrone ferox. Laeuâ aspice; scurram
2.161  Pantolabum, gestu cernes,

illinc.
2.169  Spectabant eadem Sophiae duo lumina priscae,
2.170  Abderitanus Sapiens, ciuisque Dianae (a) (a) Iuuenal. Sat. 10. de Demort. et Heracl. Ephesio. Lucian. in Auctione Vitarum.
2.171  Heraclitus, at oppositis e partibus. Ergo
2.172  Ridendi nimius toto pulmone vomebat

2.251  Legum audax, medijque repaguia frangere iuris.
2.252  11. Ergo, vbi nulla salus rerum, spes nulla furentem
2.253  Comprimere, humanisque opibus fiducia deêrat;
2.254  Offensum de plebe Aliquem sic aethera votis
2.255  Compellasse ferunt. O, qui mortalia, summo
2.256  Aeternùm vigiles stellati e vertice Mundi,
2.257  Seruatis, Dîj, facta, vicesque merentibus aequas
2.258  Redditis,

videbam
2.461  Latrones errare domo. Num lusit inanis
2.462  Sopitum species? An habent quoque somnia pondus?
2.463  Credo equidem. Nam saepe Deos immittere mentem
2.464  Vaticinam de nocte homini, venturaque, dicunt,
2.465  Multa per obscuri nebulas depingere somni.
2.466  Res igitur non ficta: domi certissimus hostis;
2.467  Poscimur insidijs: ipsumque cubile iacentis,
2.468  Dum loquor,

Stratis: illapsa rapaci
2.640  Materiae tacitum ne fòrs scintilla foueret
2.641  Exitium: bis, terque manu Babylonia vela
2.642  Concutiens, necnon omnes hinc, inde sagaci
2.643  Nare trahens auras: num qua de parte timendus
2.644  Furtim grassantis se proderet halitus ignis?
2.645  25. Tristibus his animi stimulis noctesque, diesque
2.646  Saucius, impatiens somni, neque

fraudis plena omnia fingens,
2.650  Auderet trepidis epulas contingere labris,
2.651  Praeter poma, suâ ramis quae pendula carpsêt
2.652  Ipse manu; consueta legit dum pabula, putre
2.653  Arboreo malum de vertice (neuerat aequa
2.654  Sic Lachesis) medio miseri nil tale verentis
2.655  Illapsum capiti est. Plumbo Balearis habenae
2.656  Ille, vel excusso frendetis turbine saxi
2.657  Tempora dissiluisse ratus,

qua diceret, Eheu.
2.659  Mox praeclusâ animâ, nimio praecordia circùm
2.660  Se densante gelu, et venas arctante pauore,
2.661  Corruit exanimum deserto in gramine pondus.
2.662  At Socij, Iustis patrio de more peractis,
2.663  Funereum tali signarunt carmine saxum.
2.664  Hìc situs Andremon. Animam qui sustulit, ossa
2.665  Implet adhuc timor. Armatus, discede viator:
2.666  Ne subitò vacuâ trepidus cinis

2.928  Effugias; praestat vel non metuenda cauere.
2.929  Nil ideo armorum ductori foedius inter
2.930  Bellica, dicebat Fabius, discrimina, quâm si, (b) (b) Sen. lib. 2. de ira cap. 31.
2.931  Non expectato deprensus ab hoste, recepti
2.932  Inuidiam studeat crimenque auertere damni,
2.933  Fraude repentinâ et caeco se turbine Martis

2.964  Fortunam: nedum, qui nulla parauerit ante
2.965  Arma, locum teneat. Sententia Socratis aptè
2.966  Huc facit: impacto colaphi qui saucius ictu, (a) (a) Sen. lib. 3. de Ira cap. II.
2.967  Pol miseram vitae legem, nimiùmque molestam!
2.968  (Rettulit) ignorare homines, quo tempore frontem
2.969  Expediat fido galeae munimine cingi.

Terribiles laruae, et vani simulacra furoris.
2.1070  45. Hac etiam Veri ignarâ e caligine caecus
2.1071  Non semel ille oritur terror, quem prisca Vetustas
2.1072  Panicon authoris Panos de nomine dixit,
2.1073  Attonitas vrbes, vulgique trementia corda
2.1074  Saepe repentinis rumoribus externantem.
2.1075  Qualis in armiferâ Rheni statione Quiritûm
2.1076  Implicuit turmas, vinclis cum

Dardanidae, tutò inter pocula fortes,
3.80  Absentem verbis impunè ferocibus hostem
3.81  Vincebant, nemo non Hectore promptior, arma
3.82  Nemo piger fremuisse, tubasque inflare loquendo.
3.83  Actum de Danais: Iuuenum quot pectora; ahenas
3.84  Tot Patriae turres, tot posses dicere Martes.
3.85  Hic sibi de geminis paena canebat Atridis:
3.86  Hic Telamoniadem, septenis rapta iuuencis
3.87  Tergora ferrato

nemo non Hectore promptior, arma
3.82  Nemo piger fremuisse, tubasque inflare loquendo.
3.83  Actum de Danais: Iuuenum quot pectora; ahenas
3.84  Tot Patriae turres, tot posses dicere Martes.
3.85  Hic sibi de geminis paena canebat Atridis:
3.86  Hic Telamoniadem, septenis rapta iuuencis
3.87  Tergora ferrato nequicquam vmbone mouentem,
3.88  Strauerat: Ille Thetin lugubria ferre iubebat.
3.89  At postquam medium

collimant sydera? Dulce
3.206  En decus hortorum, pictique superbia Veris,
3.207  Per sua deiecti folijs marcentibus arua,
3.208  Interiere, omni frustra quos sedulus arte
3.209  Nutrieram, flores: liquidam de fonte propinquo
3.210  Ipse quibus vitam gaudebam affundere: templis
3.211  Vnde honor, vnde mihi toties redolentia serta.
3.212  Proh crudelis hyems! Proh barbara! Nil adeo te

mortalia ferres.
3.233  Et veluti, si quando procul natalibus aruis
3.234  Externum te ducit iter; flagrantia solis
3.235  Spicula, pingue lutum, ventos, vim pulueris, imbres,
3.236  Fumosaeque olidum ferâ de nocte tabernae
3.237  Hospitium vacuo irarum fers pectore: tales
3.238  Quòd tibi nimirum casus praedixeris, et quòd
3.239  Haec peregrinarum appendix consûeta viarum;
3.240  Haud secus in vitae cursu,

Obtigerint subeunda, pari fer robore mentis:
3.242  Tale viae genus hoc reputans, nec posse, per illam
3.243  Ingressos, alijs homines decurrere fatis.
3.244  7. Altera quin etiam primo hoc de fonte, leuandos
3.245  Ad luctus, medicina fluet: quòd, tristia rerum
3.246  Fatali cum sustineas ex lege; quibus te
3.247  Aduersis inimica premit Sors casibus, ijsdem
3.248  Et

in ordine vitae
3.252  Exemplum si triste fores; non prorsus egeret
3.253  Tunc veniâ causâque dolor: nunc lumina vastum,
3.254  Quà Phoebo sub vtroque iacet, dimitte per Orbem:
3.255  Mentiar, innumeris si de Mortalibus vllum
3.256  Inuenias, liquido caeli quem munere vesci
3.257  Fata sinant impunè. Grauis iam tempore longo
3.258  Incubat Huic, durisque premens complexibus angit
3.259  Pauperies: patrijs

fugientibus vndis
3.311  Vix non oppositam texit Chalcedona pontus.
3.312  Nec mirum. Odrysius, tot quondam gentibus, et tot
3.313  Imperijs, regnisque caput sublime, tyrannus,
3.314  Nubifero immanis solij de culmine, centum
3.315  Per medios, centumque gradus, quos altiùs, atque
3.316  Altiùs extantûm series cumularat honorum,
3.317  Praecipitem duxit fato impellente ruinam.
3.318  Qualis, Peliaco extructam

dependere Parcis?
3.434  Hoccine Mortalem fas poscere? Voluitur omne
3.435  Fluctibus assiduis socium genus: et tibi luges
3.436  Non parci? Querulis et vocibus astra fatigas,
3.437  Quòd non excipiant te de tot millibus vnum?
3.438  Dic, vbi frons sua? Quò sensus, ratioque recessit?
3.439  12. His adeo monitis Darij regis, ademptam
3.440  Vxorem, viduosque toros sine sine dolentis,

inter censebis, an inter habendum
3.487  Prodigia, Hetruscis olim lustrata libellis,
3.488  Degeneres vtero foetus, matrique timendos,
3.489  Sanguineosque imbres, pecudesque humana locutas,
3.490  Et gemino de sole diem, dubitantibus astris
3.491  Hinc, illumne patris dignentur honore? Sed ipsos
3.492  Hos tamen, humanae quos ceu miracula sortis
3.493  Ignari colimus, quàm multis longior aetas
3.494  Casibus

spectacula scenis,
3.497  Materiem tragico quantam debere cothurno?
3.498  Et tibi laeta diu fòrs illibataque primae
3.499  Fluxerat aetatis series: sòrs et tibi plures
3.500  Inuidere, rotae volucris de culmine qui nunc
3.501  Praecipitem sensu partim miserantur amico;
3.502  Partim etiam fastu gaudent calcare proteruo
3.503  Vidi ego, quae, caeli toties secura, marisque,

3.527  Vlteriùs monumenta sequor? Tu Graecia profer,
3.528  Tu potiùs Samij fatum lugubre tyranni. (b) (b) Val. Max. lib. 6. cap. 11. et Herod. lib. 3. de Polycrate.
3.529  Vix hominum sese Dea caeca benigniùs vlli
3.530  Credidit, admoto vix blandiùs vbere quemquam
3.531  Fouit. Iter pronum coeptis, spes nulla secundo

arua,
3.733  Frondiferique sinus nemorum, collesque resultant.
3.734  Laetitiae hac igitur pompâ praeferre beatos
3.735  Se liceat, quêis fulgor opum, quêis lauta supllex,
3.736  Esse sibi gnaris, nisi de sudore diurno,
3.737  Praesidium certum, et vitae instrumenta tuendae?
3.738  Tu, cui res tantò melior, squalentia nigris
3.739  Perpetuùm lacrymans obduces nubibus ora,
3.740  Et tantùm Aemilij non pontis

3.816  Vnicus an lolij suffocat Gargara culmus?
3.817  Tota perit laeso Gauri vindemia botro?
3.818  Hesperidum syluis aut si felicibus vnum
3.819  Aura nocens pomum perstrinxerit; ilicet actum
3.820  De reliquis: nulli veteris iam gratia succi,
3.821  Nulli priscus honor formae: defluxerit omnis
3.822  Autumnus vitio pariter confectus eodem?
3.823  Fusus ab Hetrusco Dux Insuber hoste, paratis [a]

3.821  Nulli priscus honor formae: defluxerit omnis
3.822  Autumnus vitio pariter confectus eodem?
3.823  Fusus ab Hetrusco Dux Insuber hoste, paratis [a] Nierem. de Arte volunt. Lib. 6. Cap. 45.
3.824  Suàsit vbi iam fera dies accumbere mensis;
3.825  Quam male tentatae commouerat alea pugnae,
3.826  Turbidus in Famulos, inique obuia

3.866  In gremium lapsos sortis proiecit amicae?
3.867  Hostili medium transactus vulnere pectus
3.868  Nil se iam Superis debere Pheraeus Iason [a] Plut. de capienda ex hostibus util. et Val. lib. I. cap. 8.
3.869  Crediderat: vomicam tamen in Vitalibus altè
3.870  Haerentem explicuit mucro, fidusque, salutem,

ni tristem ad prospera casum
3.909  Flexisset, Teneo te, clamans, Africa: nostra es.
3.910  Nec ducis Oebalij dispar solertia: centum [b] Plut. in Apopht. Lacon. de Leonida.
3.911  Qui simul Aurorae populos, totumque sub armis
3.912  Xersem ad Thermopylas pugnâ excepturus iniquâ,
3.913  Nescio quo, telis, referente, hostilibus ipsum

vehunt super astra ruinae.
3.999  Verberibus plagisque suae explorasse feruntur
3.1000  Stripis Amyclidae ingenium, qui fortiter ictus [a] [a]Vide Plut. de Instit. Lacon. ubi, licet experimenti mentionem non faciat; magna tamen gloria dicit Pueris fuisse, verbera fortiter excipere. Pueri per integrum diem flagellis caesi, saepe ad mortem vsque apud Dianae Orthiae aram, laeti alacresque tolerant, atque inter se de victoria certant, in eo

[a]Vide Plut. de Instit. Lacon. ubi, licet experimenti mentionem non faciat; magna tamen gloria dicit Pueris fuisse, verbera fortiter excipere. Pueri per integrum diem flagellis caesi, saepe ad mortem vsque apud Dianae Orthiae aram, laeti alacresque tolerant, atque inter se de victoria certant, in eo posita, quis diutius magisque perferat verbera: victoremque summa consequitur gloria. Certamen id flagellatio dicitur, et quotannis habetur. [b] [b] Sen, de Provid. c.

atque inter se de victoria certant, in eo posita, quis diutius magisque perferat verbera: victoremque summa consequitur gloria. Certamen id flagellatio dicitur, et quotannis habetur. [b] [b] Sen, de Provid. c. 4.
3.1001  Exciperet puer, hunc patriâ fassi indole dignum.
3.1002  Sic et sydereus Genitor per tristia prolis
3.1003  Sumit adoptandae specimen. Qui lege

3.1152  Littora; nunc refluens in se maris vnda residit:
3.1153  Ferrea vel speculis, et turribus addita, verti
3.1154  Qui iubeant, nullos non audit lamina ventos.
3.1155   36. Paruane retro hominum series, de culmine rerum?
3.1156  Quos dedit in praeceps, mox altiùs extulit, atque
3.1157  Instabili ludo per summa, per ima rotauit?
3.1158  Sat Marium fuerit meminisse. Quot obîjcit vnum
3.1159  Personasque,

certaminis interuallum.
3.1375  Non integra feret mansurae gaudia pacis.
3.1376  Sola igitur praesens animi fidumque leuamen
3.1377  Rebus in aduersis Ratio: conuellere sola
3.1378  Indomitos imo poterit de pectore luctus.
3.1379  Numinis haec sacrum munus, panaceaque, nullam,
3.1380  Non facilis pepulisse luem: hac immania quaeque,
3.1381  Veriùs, Herculeae ficto quàm robore clauae,
3.1382  Monstra cadunt:

inuaserit Haeres.
4.236   15. O caecas Hominum curas! Rationis inanes
4.237  O gemitus! En quid, busto nigrâque fauillâ
4.238  Vlterior, funestum adeo et lacrymabile ducas.
4.239  Scilicet, occiduo postquam de carcere, vitae
4.240  Caelitis in sortem, fortunatosque Deorum
4.241  Veneris, humanis iam casibus altior, orbes;
4.242  Is, reor, aeterno perfusam nectare mentem
4.243  Conficiet stimulis gaudere vetantibus

fortunatosque Deorum
4.241  Veneris, humanis iam casibus altior, orbes;
4.242  Is, reor, aeterno perfusam nectare mentem
4.243  Conficiet stimulis gaudere vetantibus angor,
4.244  Num consanguineâ quisquam de gente supersit.
4.245  Nomine te referens: aut quis tibi posthumus haeres
4.246  Contigerit, serusque tuâ dominetur in aulâ.
4.247  At Cynicus moriens haud tantûm quaerere spreuit,

4.249  Linqueret: aut quosnam, senij deductor, in vsus
4.250   Mittendusa post se baculus foret: ignibus esca
4.251  Cederet; an viduae exciperet connubia vitis;
4.252  Sed neque, quid vacuo fieret de corpore, duxit
4.253  Ad curas spectare suas: exanguia nudo
4.254  Sub Iove membra iubens, cippo sine munere, dulcem
4.255  Vulturibus praedam statui, rabidisque Moossis.
4.256  Si Cynicum tamen, agnati,

contra, vt fatuos et mentis inanes.
4.423  Cautus id inprimis, ne, si commotior aequo
4.424  Ebria vesanae excipias dicteria turbae;
4.425  Illius in numerum venias, ridendaque sanis,
4.426  Futiliter plorans, de te spectacula dones.
4.427   25. Nam que spectatûm ad lusus sic facta phrenesis,
4.428  Ceu stolidi questus? Non reddidit ille salutem:
4.429  Impulit in latus: assueto fraudauit honore:

4.428  Ceu stolidi questus? Non reddidit ille salutem:
4.429  Impulit in latus: assueto fraudauit honore:
4.430  Exclusit foribus: plausum famamque dicacis
4.431  Ad socios ausus de me sibi quaerere, foedis
4.432  Immeritum sanis, et nigro dente momordit.
4.433  Talia cum querulos irato effundere vultu
4.434  Audis; num tremulo spleni imperitare, tumentemque
4.435  Aggeribus risum potis

in auras.
4.451   26. Sed neque, si docto fatui delira popelli
4.452  Verba supercilio despexeris; aequior vlla
4.453  Hinc aegri saltem ratio queat esse doloris;
4.454  Quòd vel Socratico fòrs quisquam de grege, vultùs,
4.455  Incesùsve tui ad speciem, subriserit. An tu
4.456  Eripias splenem sapienti? Turpe, doloris
4.457  Vnde procul morsus, leni praecordia tactu
4.458  Vellicat: haec illis dedit

metens, animum simul oblectabis, et hosti
4.482  Praeripies, in te iaceret quae, tela: Vatinî
4.483  Non asperando ritu: qui, scurra disertus, [a] Sen. de. Const. Sap. cap. 22.
4.484  In faciem strumasque suas dicteria passim
4.485  Ingeminans, vix ansam Alijs, qua inuadere possent,
4.486  Vix quidquam hostili carpendum

contemptus, eas, hostique reponas.
4.587  Socratis in mentem veniat, qui, calce proterui [a] Vide Laers. in eius Vita, et Plutarch. de Liberis educ.
4.588  Pulsatus Iuuenis, tranquillo immobilis ore
4.589  Perstitit, inficians laesum: mirantibus aequam
4.590  Tum socijs mentem, securaque pectora, Tali

laeserit ictu,
4.593  Sublatis contra depugnes calcibus, in ius
4.594  Aut hostem rapias, et causam dicere cogas?
4.595  Non sceus hunc ego, praecipitem, tumidumque; iuuentâ,
4.596  Quàm calcitronem Arcadico de semine pullum,
4.597  Intueor, Bruti posthac sit cura cauere
4.598  Incursum Bipedis: nunc aequâ est mente ferendus.
4.599   31. Cuncta igitur, que stultorum furor improbus audet,
4.600  Non aliter, quàm

nullis
4.1033  Cecropiae, aut Latiae studijs opus esse Mineruae.
4.1034   53. Quis verò ille gradum, deiecto nubilus ore,
4.1035  Corripit? Incessus quantùm, vultusque minatur,
4.1036  Fabricio ne desiliat de ponte, verendum est.
4.1037  Compellare hominem iuuat, atque exquirere causas.
4.1038  Heus bone, quae tanto miserum sors aspera luctu
4.1039  Exagitat? Retices? Cunctaris? Lumina vertis?
4.1040  Iam satis

Roma suo vidit pro limine, lusci
4.1075  Nec, puto, ridendam faciem sibi credidit hostis.
4.1076  Adde his Speuisippi curuum caput, Antigonique [c] Sen. de Ira lib. 3. c. 22.
4.1077  Degeneres famae vultus. Quis posthuma tanti
4.1078  Censeri doleat pars agminis? Euge: Vetustas
4.1079  Haec tibi nunc memoranda offert exempla: futuris

nactus, medio licet in discrimine robur
4.1337  Promere. Sat dictis huc vsque animosus et acer
4.1338  Fata lacessiti parcentia. Tempus agendo
4.1339  Virtutem sancire, et factis verba tueri.
4.1340  Id Superi de te expectant, hominesque: tabellis
4.1341  Id tua signatis repetit sapientia. Paruis
4.1342  Non licet in rebus consistere. Maxima quaeque
4.1343  Ni praestas; reus es famae, vitaeque prioris.
4.1344   72.

mihi quìd cessas, et adhuc pia vota moraris?
4.1507  Illis lenta veni, toto qui Nestore, toto
4.1508  Qui procul Euboici te pulueris aggere vellent. [b] Aeuo scilicet Sibylla Euboica, de quo vide Ouidium lib. 14. Metam.
4.1509  Has illi duxise moras, hanc ferre iubendi
4.1510  Crudelem veniam. Satient se tristibus annis,
4.1511  Aspiciantque suos secum canescere

cursum
5.44  Praecipitans, aliasque alijs e rupibus actus
5.45  In rupes, validos quatiti huc saltus, quatit illuc!
5.46  Nec mora, nec requies. Tremit illisu resono mons:
5.47  Dant arbusta locum: attoniti de colle propinquo
5.48  Pastores, iniantque greges, quibus irruat anceps
5.49  Exitium syluis, Dryadum quae tecta refringat.
5.50  Donec, cum nemorum strage, immanique tumultu,
5.51  Finitimae vallis gremium

chalybes, feralia vulnera, caedes
5.85  Noctibus attonitum, attonitum versare diebus,
5.86  Infidias pariter struere, extrctasque cauere,
5.87  Bacchari, fremere, horrendo recubantis in antro
5.88  Cyclopis de more, vel immanis basilisci,
5.89  Nulla hominum iucunda pati commercia, nulli
5.90  Fidere? Proh miseram sortem! Vitalis haberi
5.91  Anne potest, nullo quae; vita, fouetur amore?

atque extrema furentem
5.212  Perdidit. Immanem vix non absoluere cogor
5.213  Horrendamque luem. Quantumlibet impia cladis
5.214  Humano tulerit generi, tot millia ferro
5.215  Dum metit; haud minùs humana de gente mereri
5.216  Fòrs potuit, Syllam letho dum sustulit vnum.
8  8. Et genus hoc vitij tetrum, longèque videri
5.218  Implacidum, qua vi humanos, quo turbine sensus

altera caedes
5.289  Per medias hominem, per tela inimica, per ignes
5.290  Praecipitat, stimulisque agitans, et verbere torto,
5.291  Vltima quaeque iubet caecum nescire pericla.
5.292  Illius impulsus furijs, de nocte profundâ
5.293  Nil timeat nudo iuuenis sulcare natatu
5.294  Bosphoreas hyemes: totum licèt horridus Auster
5.295  Suspensum liquidis aduersa natantis in ora
5.296  Montibus impellat mare:

lethumque, laboremque,
5.330  Impia furtiuae post munera lampadis, aegro
5.331  Incubuisse ferunt Orbi. Si vera fatendum;
5.332  Hic ignis fuit ille: omnis comitata Malorum
5.333  Hunc series. Longè tamen, vt de sedibus haustus
5.334  Credatur superis: tetro quin sulphure pinguem,
5.335  Et picei glomerantem vndosa volumina fumi
5.336  Tartareus Phlegeton superas in luminis oras
5.337  Euomuit: nostroque luto

5.358  Imperijs, hominum, rerum, vitaeque, Suique
5.359  Immemores Heliconiadum in secreta relegans
5.360  Syluarum exilia, et taciturnae Palladis vmbras?
5.361  Fumosis vbi, blattarum de more, libellis
5.362  Perpetuò impliciti cerebrosa silentia, viuos
5.363  Saepe etiam iratis corrodant morsibus vngues:
5.364  Nullaque somniferae libantes munera noctis,
5.365  Exiugui saturent oculos

e cunis Ganget idos Amphitrites,
5.424  Auroraeque sinu captiuum abducere solem,
5.425  Et sua vix orto superaddere fraena diei
5.426  Profuit? Audaci quid classe extrema secantem
5.427  Aequora, spumosi litem de iure tridentis
5.428  Caeruleo intentare Ioui? Quid maxima centum
5.429  Vnius imperij in molem coniungere regna?
5.430  En per mille peti dignus certamina, tanti
5.431  En pulcher Victoris honos, quae

quos vel prior vlla creauit,
5.492  Nostra vel antiquis heroibus addidit aetas,
5.493  Assiduè decertanti, et sic mente parato,
5.494  Tranquillam neget vt vitam, curisque vacantem
5.495  Ducere, ni primum tot de riualibus Vni
5.496  Exorata decus sors annuat? Heu sibi quantùm
5.497  Difficilem mortale genus, tardique paratùs
5.498  Laetitiam facit, in medio quam prodiga cunctis
5.499  Exposuit natura? Suae proh

teritur dum semita curru,
5.560  Subsilijt paries; violentior ima fatigat
5.561  Ossa tremor, moto ne cardine terra laboret,
5.562  Praecipites impulsa trahant ne tecta ruinas.
5.563  Concubiá fòrs increpuit de nocte tigillus;
5.564  Heu stygij lemures adsunt, in tartara viuos
5.565  Iam rapient. Iter ingressi, virgulta moueri,
5.566  Exiguâ dumos inter trepidante lacertâ,
5.567  Audierint; spiris horrendum

Si tamen ignarum vel sic, exorta repente,
5.740  Aggrediatur. Et insanis praecordia verset
5.741  Motibus; haud vitreum (docuit quod Sextius) orbem [a] Vide Sen. lib. 2. de Ira cap. 36.
5.742  Sumere tunc iubeam: crystallo iudice, tetros
5.743  Illius vt coram possis dignoscere vultus.
5.744  Sint alij speculum, simili quos turbine mentis

tota
5.769  Mens aderit sibi. Nequitâ commotus inertis
5.770  Mancipij Archytas, Virgis iam terga caleres, [b] Cic. 4. Tuscul. et Plut. de Liberis educandis.
5.771  Improbe, ait, si non animi flagrantior essem.
5.772  Quae saeuire Alios iubet indignatio, poenas
5.773  Haec eadem, prohibet me sumere. Pectoris impos

Haud alijs solitam deprendi certiùs, oris
5.784  Ac minùs in verba effusi, vocisque remissae,
5.785  Indicijs memorant. Visus cum lentior esset; [c] Vide Sen. lib. 3. de Ira cap. 13.
5.786  Succensum rapidis scires tunc pectora flammis.
36  36. Nil tamen his actum monitis, si nescia fraudis
5.788  Pergit

Aυτòς εΦη tripodis crepet aemula Pythagorei)
5.791  Legitimo excutienda foro, liberandaque restat
5.792  Ponderibus iam rite suis sententia. Iustam,
5.793  Nec male de vitá meritam tu dixeris iram?
5.794  Quì? Rogo. Nimirum sontes vlciscitur, aequas
5.795  Et malefacta iubet poenas persoluere. Sontes
5.796  Quin potiùs facit, et iusti seruare tenorem
5.797  Nescia

exitijs, nimioque ardore nocendi
5.852  In quaecunque ferat nudum discrimina pectus.
5.853  Consilij pendente gradu, et moderamine lento, [b] Idem de Ira lib. 1. Cap. 10.
5.854  Artibus ignotis irae, labefacta priorum
5.855  Vesano fervore ducum Tarpeia fata
5.856  Restituit Fabius. Septeno e culmine praeceps

subitas rapuerunt pectore flammas.
5.988  Tu vetitum cerni credas, quod amare vetaris:
5.989  Nec gladiatorum crudli in gymnade tantùm, [a] Tac. de German. Primi in omnibus praelijs oculi vincuntur.
5.990  Sed magis haec animi blanda inter proelia, primos
5.991  Scito oculos vinci. Per lumina tritus in arcem
5.992  Pectoris est caeso iampridem

53  53. Ambitio superest. Huius releuare superbo
5.1112  Aggredior iam colla iugo. Tu, libera si mens,
5.1113  Vindiciaeque iuuant; solerti ante omnia curâ,
5.1114  Fac, reputes, famae de moribus ingenioque
5.1115  Carminis haud falsus cecinit quae nuper Apollo,
5.1116  Vt sua crudeli pretio connubia vendat,
5.1117  Mille subire procos discrimina, mille laborum
5.1118  Taedia ferre iubens; vt,

fucum facit, et malè cautas
5.1182  Saepe dolis mentes irretit dulcibus error.
5.1183  Seruimus populo, nobis quia multà fauentem
5.1184  Credimus, et flatu spirantem ad vela secundo.
5.1185  Hinc adeo miros de nostris vndique rebus
5.1186  Misceri famae sonitus, per compita nostrum,
5.1187  Perque domos celebri nomen discurrere plausu,
5.1188  Nos designari digitis, et ad aethera tolli,
5.1189  Grata sibi faciens

littore Quaestor, (a) (a) Vide eius Orat. pro Plancio.
5.1216  Haud aliam terras omnes, maria omnia circùm
5.1217  Crediderat, nisi de gesto sibi munere, famam
5.1218  Feruere. Puteolos igitur deuectus, amicis
5.1219  Plausibus ac titulis, queis obuia turba merentem
5.1220  Exciperet, laetas iamdudum arrexerat aures.
5.1221  Ecce autem

Facile est non quaerere famam
5.1320  Absentem; graue quaesitam dimittere. Nam quem
5.1321  Inuenias, semel insigni qui nomine parto,
5.1322  Non vtraque manu proprium retinere, secundas
5.1323  Non hominum de se spes impleuisse laboret?
5.1324  Liber erat, donec populo secretus. Iniquos
5.1325  Iam subijt fraenos: iam, quod ferat vsque coactâ
5.1326  Fronte, iugum (licuit quondam non sumere: sumptum
5.1327  Haud

prouentibus, vnâ
5.1355  Sollicitus pauor, et tristes sub pectore gliscunt
5.1356  Curarum stimuli, ne facta sequentia primis
5.1357  Degenerent: ne dissimiles, veterumque probemur
5.1358  Immemores laudum: de nobis neu sua porro
5.1359  Iudicia elusi damnent, qui maxima quaeque
5.1360  Expectant, nosque in primis mirantur Amici.
5.1361  Heu miseros operum fructus! Non aspera saxa,
5.1362  Immensum proris famae qui

6.16  2. At quę prima nouo reuocamur in ęquora cursu?
6.17  Haeccine, tot circùm quae consita puppibus, et quà
6.18  Nautarum assidui cursus atque agmina feruent?
6.19  Nulla minùs. Quin ipso adeo hoc de limite primùm
6.20  Auersis nos Diua iubet decedere proris:
6.21  Nec magis aut Siculo latrantia monstra Profundo,
6.22  Aut concursurâ horrendos Symplegade fluctus,
6.23  Quàm comitum tot vela, ducemque

praeruptaque certiùs illic
6.39  Sperandum. Non laeta adeo, fatale Parentis
6.40  Post scelus, humano generi fortuna relicta est,
6.41  Non ea naturae vis; vt meliora probentur
6.42  Pluribus. Aerij celso de culmine montis
6.43  Si libeat terras infra aspexisse iacentes;
6.44  Attonitis, heu, quae subitò se scena recludet
6.45  Luminibus? Quodnam aspicies miserabile, discors,
6.46  Immensumque chaos? Ruptis

par materies virtutibus. Erras:
6.232  Ipsa sui modus est operis Sapientia. Vires
6.233  Qui Lacedaemonias Cadmeus perculit heros, (a) (a) Valer. Max. lib. 3. cap. 7 de Epaminonda.
6.234  Plebeium non aequa sibi cum Patria, tanto
6.235  Indignumque viro munus committeret; altam,
6.236  In quascunque vocaretur, demittere mentem

cum nec laquei iam copia, nec, quae
6.470  Exoret stygiam, tenuis mercedula, cimbam.
6.471  Turbinis igniuomi in morem, quo, Roma, beatam
6.472  Irradias Petri noctem, dum splendida vulgi
6.473  Luminibus de se exhibeat spectacula; ventis
6.474  Ludibrium fastu iamiam crepuisse caduco,
6.475  Inque leues solui haud renuat per Nubila fumos.
6.476  Praecipiti sic bile iecur flammante, superbis,
6.477  Fortunâque

6.597  Ingenij valeat, non absumpsisse vigorem.
6.598  Rusticus exercet tellurem: exercuit et rex,
6.599  Vt memorant, Cyrus, curuâ nunc ille fluentem (a) (a) Cic. de Senect. et Xenophon in Oeconom.
6.600  Falce premens vmbram; nunc tecum, Bacche, maritans
6.601  Vlmosque, platanosque: et iam plantaria sulcis,
6.602  Iam noua inutilibus

porticus, omnis
6.644  Indocilem sensùs: qui funera spectet eodem,
6.645  Quo ludos, animo, nihil et discriminis inter
6.646  Bella putet, pacemque. Procul tam tristia monstra,
6.647  Deucalionei totum de semine primo
6.648  Marmoris ingenium crudis retinentia fibris.
6.649  Aemula non adeo anguicomae fert oribus ora
6.650  Gorgonis; vt rigido mutet Sapientia saxo,
6.651  Quos

6.695  Huc, illuc rapimur visu? Ceu pyxide clausos
6.696  Tunc solùm rediuiuae oculos inducere fronti
6.697  Fertur, cum notis Lamia e penetralibus exit, (a) (a) Plut. de Curiosit.
6.698  Caeca domi. Sic ergo parum in se quisque negotî,
6.699  Quo teneatur, habet: populo nec deuius vlla
6.700  Inuenit explendis animus spectacula curis?

6.719  Ilicet heroas, quantis resonantia famae
6.720  Plausibus obijciet mirari exempla Vetustas?
6.721  En tibi, deliciae subiecti, Flauius, Orbis,
6.722  Viuere cui tantùm, humanâ de gente mereri, (a) (a) Suet. in uita Titi Caes. cap. 1. et 8.
6.723  Nec suus, aut aeui numerandus in ordine, si quis

6.724  Fortè dies proprij fluxisset muneris expers.
6.725  En, centum populis regnator maximus, at plùs
6.726  Regnatore pater, Cyrus, non laetior, hoste (b) (b) Xenophon de instit. Cyri lib. 3. 4. et 8.
6.727  Cum domito spolijs diues remearet opimis;
6.728  Quàm, socios inter fausti cum praemia Martis,
6.729  Largus opum victor, diuiserat, haec sua

Cultusque, Decorque
6.767  Et resoni plausus populorum: iamque nouatas
6.768  Hortatur falces: iam sedulus horrea laxat,
6.769  Flauentemque tibi messor promittit, Osiri,
6.770  Flauentem tibi, Nile, tuo de rure coronam.
6.771  Haud secus Actaeae totam se diuidit vrbi,
6.772  Perque inopum gremium exuperante refunditur alueô
6.773  Nescia stare Viri pietas. Nil explet amantem:
6.774  Nil animo satis: augetur,

6.1112  Vita manet, Superûmque aeternâ in sede receptos?
6.1113  Nonne amor hic diae cumulus, mensuraque sortis?
6.1114  Nonne hoc, Caelicolûm satiat qui pectora, totus
6.1115  Nectaris immensi gurges de fonte redundat?
6.1116  50. O Pater, ò magni maior mens, vitaque Mundi,
6.1117  Principium sine principio, sine limite finis,
6.1118  Vnde omnis natura oritur, quòque orta recurrit.

SVMMA TOTIVS OPERIS Singulorum Librorum contextum per distincta suis numeris Capita exhibens. LIBRI I. In quo de Fortuitorum Bonorum contemptu agitur.
OPERIS propositio, et in praecipuas duas partes diuisio. Inuocatur Ratio caelesti lumine adiuta. Immo et ipsum Verbum Diuinum,

qui multis egere perpetuò malint, talia sine fine appetendo; quàm paucis statim expleri, superuacua eorum vota abscindendo? Describitur Sapientis felicitas, qui externa contemnat, nihil ideo solicitus de Magistratibus et imperijs, cum longè praeclarius, et verius, inani absque pompâ, in seipso regnum obtineat. Eiusdem magnanimitas in diuitiarum neglectu, deridendisque Mortalium circa gemmas, metalla, et id genus crepundia puerilibus studijs.

et tenuis, cum ad plures simul nequeat pertingere. Secundo, quia falsò iactatur, fortuitorum Bonorum fructum à dominis solummodò percipi: cum magna illius pars ad populum etiam pertineat: vt liquidô apparet in vestium, villarumque magnificentiâ, et caeteris de hoc genere quibuslibet Bonis, externam solummodo in speciem paratis. Neque rursus respondeant, praeter huiusmodi pompam, ac speciem, qua populus ex aequo fruatur, superesse alios in Fortunae opulentiâ pulcherrimos, et proprios Diuitum fructus, honorem nimirum, et

rursus respondeant, praeter huiusmodi pompam, ac speciem, qua populus ex aequo fruatur, superesse alios in Fortunae opulentiâ pulcherrimos, et proprios Diuitum fructus, honorem nimirum, et voluptatum cuiusquemodi copiam. Nam, ad voluptates quòd attinet, si de naturalibus, puta cibi, atque somni, loquamur; negatur ampliores eas fortunatis hominibus, quàm pauperrimo cuique suppetere. Patet id in cibo, atque potu, quorum suauitas ex vtentium potiùs naturali indigentiâ, et syncerâ habitudine; quàm ex saporum delectu,

ex saporum delectu, sumptuosisque apparatibus profluit. Nec minùs in somno, quem non stragulorum opulentia, et mollities, sed corporis lassitudo, et securitas mentis conciliat. Si verò de alijs voluptatibus superuacuis, aut etiam inhonestis, turpibusque sit sermo; esto illis diuites largiùs circumfluant. Nihil id certè ad commendandas diuitias; ad infamandas plurimùm valet. At, qui Fortunae copijs excellunt, vulgi pariter admiratione, atque

cum infelicibus praesentis aeui diuitijs, innocentiâ et securitate, quae veteris aureae aetatis pauperiem beauit. Quâ occasione indignatus Socrates, rem adeo noxiam tantâ in admiratione, et honore apud homines esse, obiurgat eorum stultitiam, qui, in ferendo de rerum bonitate, vel malitiâ iudicio, multitudinis potiùs opinionem, quàm rationis ductum sequuntur. Neque verò sola pretij magnitudo, vt hactenus euictum est; sed altera quoque Bonorum felicitatem constituentium nota, certa nimirum dominij proprietas, in

quemadmodum ibi nullam fortuitorum affluentiam Bonorum fundandae Sapientis laetitiae vel necessariam, vel idoneam euicimus; sic nullam deinceps fortuitorum violentiam Malorum eidem labefactandae parem esse euincamus. Neque tamen propterea opus ducimus, ad splendida de huiusmodi Malorum ingenio figmenta confugere: quasi nullam nocendi per se se vim habeant, sed tota haec ipsis, caeteroqui insontibus, ab inani hominum opinione affingatur. Illud potiùs, tanquam propositionis allatae fundamentum statuimus, magnam humanae menti vim

nihil Mali adesse in praesentiâ, quod vel corpus, vel animum premat. Cur igitur angamur potiùs Malis, quae absunt; quàm fruamur Bonis, quae suppetunt? Secundò, licet multa possint aduersa euenire; incertum tamen esse, an sint euentura. Cur igitur certum incertis de Malis praesumamus dolorem? Tertiò, etiamsi, quod metuimus, ineuitabili lege subeundum sit; non defuturum tamen mox tempus dolendi. Cur igitur anticipare, et producere illam vltro tristitiam velimus? Cum è contrario, quantò illa grauior mox erit; tantò par sit

et laetitiâ. Importunis timoribus per hanc praxim resectis, plusquàm dimidium recidi ex humanae miseriae cumulo ostenditur: cum illius longè maior pars in futurorum curâ, quàm in praesentium Malorum sensu sit posita. Falso igitur de Naturae, Fortunaequae saeuitiâ homines queri, iustiùs sui accusaturos timoris dementiam, qua vtriusque tum Bona corrumpant; tum Mala congeminent. Non tamen propterea omnem futurorum

trepida: prospectisque multò leuius, quàm ignotis percellimur: eodem planè pacto, quo minùs in luce, quàm nocturnas per vmbras, trepidi sumus. Exemplo esse potest securus Alexandri Macedonis, sub ipsam horam ineundi cum Dario certaminis, somnus, quem vigil de futurâ pugnâ meditatio praecesserat. Atque hinc prima ratio nostrae aduersùs Epicurum propositionis eruitur. Qui enim casus impendentes prospexit, illorum iam vim, naturam, et magnitudinem cognitam habet, minùs idcirco ad subitam aggressionem trepidaturus,

suadetur; verùm etiam, qualis debeat esse, explicatur, in eo positum est, quòd per ipsam locum, et opportunitatem nanciscimur, idonea aduersùs prospectos casus comparandi praesidia: quo in apparatu vel tota, vel pręcipua vtilitatis est ratio. Si enim ita quis futura Mala praeuideat; vt nihil de infringendâ opportunis armis illorum vi cogitet, quin potius ea caeco timore aduersùm se augeat, ac roboret; optimo sanè iure huiuscemodi curam, tanquam supervacuam, et noxiam, Epicurus potuit reprehendere: nec nos minùs in priore libri parte eam prorsus euellere pro virili contendimus. At

opportunis armis illorum vi cogitet, quin potius ea caeco timore aduersùm se augeat, ac roboret; optimo sanè iure huiuscemodi curam, tanquam supervacuam, et noxiam, Epicurus potuit reprehendere: nec nos minùs in priore libri parte eam prorsus euellere pro virili contendimus. At si non solùm de Malis, quae possunt accidere; sed simul etiam de rationibus animus cogitet, quibus illa possit tutiùs excipere; huiusmodi praemeditationem animorum tranquillitati nequaquam officere, quinimmo rationi maximè congruam, et ad moderandos timores accommodatissimam esse nemo Sapiens

ea caeco timore aduersùm se augeat, ac roboret; optimo sanè iure huiuscemodi curam, tanquam supervacuam, et noxiam, Epicurus potuit reprehendere: nec nos minùs in priore libri parte eam prorsus euellere pro virili contendimus. At si non solùm de Malis, quae possunt accidere; sed simul etiam de rationibus animus cogitet, quibus illa possit tutiùs excipere; huiusmodi praemeditationem animorum tranquillitati nequaquam officere, quinimmo rationi maximè congruam, et ad moderandos timores accommodatissimam esse nemo Sapiens negauerit. Et talem profectò

Afferuntur iam communia solatia, quibus cuiuslibet Mali mitigari acerbitas possit: primumque adeo illud, vt cogitemus, quaecunque nos premunt Aduersa, perpetuas vitae leges, et naturalia humanae conditionis onera esse. Quocirca praeter rationem de iacturis siue rei, siue sobolis homines queri: perinde quasi non vtramque hac acceperint lege, vt scirent, posse sibi aliquando subduci: aut quasi mirum censeri vlli debeat, et a Naturae consuetudine abhorrens, mutabilia, atque incerta deficere. Quin eodem hoc ex

subeunda nunc sint, cum non ad suum commodum, sed ad subiectorum vtilitatem, pro parentis potiùs, quàm domini more, colliment? Neque obstat, quòd seueriùs aliquando de hominibus consulat: cum patris erga filios amor non in blanditijs solummodo; sed saepe, ac plùs etiam in durioribus imperijs eluceat. Neque item, quòd vtilitas saepe nulla cernatur, cuius gratiâ haec, aut illa de nobis decernat. Satis quippe ad omnia

Neque obstat, quòd seueriùs aliquando de hominibus consulat: cum patris erga filios amor non in blanditijs solummodo; sed saepe, ac plùs etiam in durioribus imperijs eluceat. Neque item, quòd vtilitas saepe nulla cernatur, cuius gratiâ haec, aut illa de nobis decernat. Satis quippe ad omnia pacatissimè excipienda esse potest, illius benignitatem, ac sapientiam exploratam habere, quae, Medici peritissimi instar, opem ferre vel remedij rationem ignorantibus nouit. Quamquam neque nos ipsos omnis Aduersorum ratio, et

vitam se dolor porrigeret; adhuc parui faciendus esset, vt breuis: cum, omnium confessione breuissima humani aeui sint spatia: quin etiam quiduis finitum, quantumcunque pateat, si cum aeternitate conferatur; vix puncto possit longius videri. Vt sanè manifestò sibi homines contradicant, dum hinc de vitae breuitate; illinc verò de longitudine doloris queruntur. Debere igitur quemlibet spe finis iam iam adfuturi praesentium cuiusquemodi aerumnarum sensum lenire, immensumque, et aeternum, quod propediem inchoaturus est, aeuum iam nunc mente praesumere: ad cuius

parui faciendus esset, vt breuis: cum, omnium confessione breuissima humani aeui sint spatia: quin etiam quiduis finitum, quantumcunque pateat, si cum aeternitate conferatur; vix puncto possit longius videri. Vt sanè manifestò sibi homines contradicant, dum hinc de vitae breuitate; illinc verò de longitudine doloris queruntur. Debere igitur quemlibet spe finis iam iam adfuturi praesentium cuiusquemodi aerumnarum sensum lenire, immensumque, et aeternum, quod propediem inchoaturus est, aeuum iam nunc mente praesumere: ad cuius aspectum, quidquid vllo fine

possit. Alia ratio, cur vindictam Sapiens non quaerat: quia iniustè laedens multò est, quàm laesus, miserior, adeoque nunquam inultus, vtpote quem suum scelus externo quouis supplicio grauiùs afficiat. Denique, quia vltio de hoste sumpta nullum affert vulneribus ab eo inflictis remedium. Colligitur itaque, non de ijs, qui exteriùs laedere conati nos fuerint, hostibus vltionem quaerendam, sed in nostram iracundiam, et vlciscendi auiditatem, tanquam in capitalissimum animi hostem,

est, quàm laesus, miserior, adeoque nunquam inultus, vtpote quem suum scelus externo quouis supplicio grauiùs afficiat. Denique, quia vltio de hoste sumpta nullum affert vulneribus ab eo inflictis remedium. Colligitur itaque, non de ijs, qui exteriùs laedere conati nos fuerint, hostibus vltionem quaerendam, sed in nostram iracundiam, et vlciscendi auiditatem, tanquam in capitalissimum animi hostem, pugnandum, deque huius intimi potiùs, ac grauissimi vulneris cogitandum medelâ, quàm de leuioris, externique alterius

Colligitur itaque, non de ijs, qui exteriùs laedere conati nos fuerint, hostibus vltionem quaerendam, sed in nostram iracundiam, et vlciscendi auiditatem, tanquam in capitalissimum animi hostem, pugnandum, deque huius intimi potiùs, ac grauissimi vulneris cogitandum medelâ, quàm de leuioris, externique alterius vindictâ. Exilij solatia. Primò, quia, quandiu in terris agimus, vbicunque tandem locorum, extra veram hominis Patriam sumus, adeoque exilij locum potiùs mutare, quàm in exilium eijci,

tristitiae occasionem praebere, à quibus cernatur, non ipsismet, quorum oculos fugiat. Neque commoueri eos debere vulgi contemptu et fastidio: quin potiùs gaudere, quòd nullos habituri eâ de causâ sint, nisi sapientes Amicos, quique se potius, quàm externam Sui diligant speciem. Solata Alijs, quos valetudinis imbecillitas angit. Si enim hoc vitium externis obeundis muneribus ineptiores facit; at nobiliora mentis

potiùs, quàm Malis numeret, necesse est. Thracum, et Saguntini pueri exempla in hanc rem afferuntur. Quocirca sibimet contradicere, qui de vitae tum aerumnis, tum breuitate queruntur: cum è contrario, si vita est optabilis, illâ frui; si misera, illius breui fine solari se liceat. Alterum mortis solamen, quòd vitam non tollit Sapienti, sed in melius commutat. Nam animus immortalis est, nihilque

ex dictis, mortis necessitatem adeo non debere nobis esse causam maestitiae; vt vel vna omnes vitae mortalis aerumnas sat possit lenire. LIBRI V. De interioribus, quae à Stultitia proficiscuntur, malis, deque illorum remedijs.
A Fortunae Malis, quibus opem tulimus, non quidem ea depellendo, sed opportunis duntaxat fomentis leuando, ad stultitiae iam Mala progredimur,

verò cum eum scopum à suâ sibi Ambitione propositum habeant, vt non quamcunque solùm referant gloriam; sed neminem vel summorum hominum in eâ parem, atque aemulum habeant: cuius certaminis et summa difficultas, et nulli sperabilis victoria. Querela de Ambitione, deque publicis, et funestissimis cladibus, ab eâ Orbi terrarum per summum toties nefas illatis. Quorum luculentum specimen ex ciuili bello, à Iulij Caesaris Ambitione excitato, desumitur. Omissis postremò intestinis

postremò intestinis alijs animi morbis, Euthymiaeque hostibus, habendi nimirum cupiditate, tristitiâque, et inconsulto timore, quorum vim iam antea in superioribus libris retudimus; grauissimi cruciatus, terroresque explicantur, quibus admissi criminis conscientia assiduè improbos vexat, et de potestate mentis quodammodo dimouet. Adeo ut nulla deliciarum, et fortuitorum Bonorum copia, exhilarandis tam dira inter tormenta miserorum animis, prosit.

dimouet. Adeo ut nulla deliciarum, et fortuitorum Bonorum copia, exhilarandis tam dira inter tormenta miserorum animis, prosit. Qua de re Dionysius Tyrannus, et Tiberius Caesar dubitare neminem sinunt. Explicatâ iam huiuscemodi Pestium teterrima indole, quae omnibus incitamento sit, vt eas velint ab animo excludere; afferenda deinceps supersunt praecepta, quibus quilibet instruatur, vt id norit

iam huiuscemodi Pestium teterrima indole, quae omnibus incitamento sit, vt eas velint ab animo excludere; afferenda deinceps supersunt praecepta, quibus quilibet instruatur, vt id norit praestare. Si enim ad firmam voluntatem certa etiam disciplinae accesserit ratio; non minor hic referetur de Stultitiâ, quàm relatus in superioribus libris fuerit de Fortunâ triumphus: omnibusque adeo tum externis, tum interioribus perturbationum causis sublatis, nihil iam supererit, quod animi quietem solicitet. Reuocato itaque ad Iram disputationis cursu, cauenda

incitamento sit, vt eas velint ab animo excludere; afferenda deinceps supersunt praecepta, quibus quilibet instruatur, vt id norit praestare. Si enim ad firmam voluntatem certa etiam disciplinae accesserit ratio; non minor hic referetur de Stultitiâ, quàm relatus in superioribus libris fuerit de Fortunâ triumphus: omnibusque adeo tum externis, tum interioribus perturbationum causis sublatis, nihil iam supererit, quod animi quietem solicitet. Reuocato itaque ad Iram disputationis cursu, cauenda primò praecipimus, quae illi fomitem, atque ansam

Succedunt iam praui Amoris, seu Libidinis veriùs remedia. Hoc enim aduersùs foedissimam luem in primis profuerit, splendidum, quod iniquissimè vsurpauit, quoque veluti fuco innatam turpitudinem velat, Amoris illi nomen detrahere. Quin oppositam adeo de illius foeditate speciem imbibere; vt vel mentio, vel recordatio nauseam, atque horrorem commoueat. Quanquam neque huic odio nimis fidendum: cum nihil eâ peste fraudulentum, et illecebrosum sit magis, nihil, quod mutare celeriùs, suamque in ditionem redigere vel

vsùs, monitum sit, Diuina crebro auxilia implorare, illisque solummodo in ancipiti adeo certamine, tantâque humanae conditionis imbecillitate confidere. Iamuerò ad Ambitionis remedia quòd pertinet; facilè ab illius se tyrannide animus vindicabit; si primò, quae de laboriosâ huiusce vitij seruitute, vanâque, et exiguâ mercede supra memorauimus, in animum altè demittat, assiduèque ante oculos habeat. Secundò, si fictae illi generositatis laruam nouit, desideret, ac reprehendat.

quietem conscientiae praestabit, nullumque adeo intestinum hostem, à quo tranquillus animi status euertatur, relinquet. Huius porrò interioris belli, palmarumque, quas in eo colligit virtus, exemplum proponuntur recentes, inuictissimi Caesaris LEOPOLDI Othomano de hoste victoriae. LIBRI VI. De interioribus, ac solidis Bonis, quae animi Tranquillitatem absoluunt.

belli, palmarumque, quas in eo colligit virtus, exemplum proponuntur recentes, inuictissimi Caesaris LEOPOLDI Othomano de hoste victoriae. LIBRI VI. De interioribus, ac solidis Bonis, quae animi Tranquillitatem absoluunt.
CVm vera, et solida animi Bona in Sapientiâ, et Virtute sint posita; nonnulla Virtutis, Sapientiaeque praecepta, ad animi Tranquillitatem stabiliendam, et

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report