Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: de Your search found 30289 occurrences
First 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 25093-25348:25093. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 5 | Paragraph | Section]
25094. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 11 | Paragraph | Section] rerum quo grandia pondera librat
25095. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 15 | Paragraph | Section] 1.1 Cur quondam
25096. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 21 | Paragraph | Section] ardet fulgentibus ingens
25097. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 29 | Paragraph | Section] colore minisque
25098. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 37 | Paragraph | Section] haec ultima meta.
25099. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 49 | Paragraph | Section] feruntur
25100. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 67 | Paragraph | Section] percellit et ambas
25101. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 83 | Paragraph | Section] nitentem
25102. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 83 | Paragraph | Section] margo qua prospicit oras.
25103. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 83 | Paragraph | Section] pulchri mater Amoris
25104. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 85 | Paragraph | Section] commoda possint
25105. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 85 | Paragraph | Section] animos exciverat acres.
25106. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 85 | Paragraph | Section] mole tuborum
25107. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 105 | Paragraph | Section] volans praevertit Eoasque
25108. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 115 | Paragraph | Section] debet in orbem
25109. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 115 | Paragraph | Section] exhibet ora,
25110. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 127 | Paragraph | Section] et orbem
25111. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 131 | Paragraph | Section] simul, certa ratione patebunt.
25112. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 133 | Paragraph | Section] 30
contra fugientem Cynthia fratrem
25113. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 135 | Paragraph | Section] Latonia poscit,
25114. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 135 | Paragraph | Section] integra; Phoebus
25115. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 135 | Paragraph | Section] pererrat
25116. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 135 | Paragraph | Section] interea Titan progressus Olympo
25117. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 145 | Paragraph | Section]
25118. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 153 | Paragraph | Section] saecula noctem.
25119. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 157 | Paragraph | Section] emicat igne.
25120. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 163 | Paragraph | Section] flectit.
25121. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 181 | Paragraph | Section] fulgentior orbis
25122. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 187 | Paragraph | Section] oculos urgebat acutos.
25123. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 187 | Paragraph | Section] Charitum miratus et oris
25124. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 193 | Paragraph | Section] tramite divam
25125. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 193 | Paragraph | Section] tenebras
25126. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 195 | Paragraph | Section] centum si millia passus
25127. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 199 | Paragraph | Section] horrentiaque arma
25128. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 211 | Paragraph | Section] undique circum
25129. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 211 | Paragraph | Section] ac sensim nigrescit eundo.
25130. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 213 | Paragraph | Section] petit avius oras.
25131. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 217 | Paragraph | Section] se Cynthia condat in umbra.
25132. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 229 | Paragraph | Section] ac recto deflectere tramite lucem.
25133. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 233 | Paragraph | Section]
25134. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 237 | Paragraph | Section] perurit.
25135. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 243 | Paragraph | Section] 35
tibi terrarum orbem, pinge aera, conum
25136. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 243 | Paragraph | Section] trientes.
25137. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 245 | Paragraph | Section] ipsam progressa relinquat
25138. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 247 | Paragraph | Section] igne nitebit.
25139. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 265 | Paragraph | Section]
25140. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 279 | Paragraph | Section] stamina fuco,
25141. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 281 | Paragraph | Section] ruborem,
25142. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 291 | Paragraph | Section] jam plura, licebit
25143. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 297 | Paragraph | Section] Illa pari numero mutant, haec impare, et illa
25144. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 297 | Paragraph | Section] Orbibus orbes
25145. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 297 | Paragraph | Section] aliosque repulsos
25146. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 299 | Paragraph | Section] jubar egrediensve
25147. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 301 | Paragraph | Section] et alto
25148. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 303 | Paragraph | Section] ut memoravimus ante,
25149. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 305 | Paragraph | Section] sanguine vultus,
25150. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 307 | Paragraph | Section]
25151. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 4 Haec tertia invocatio locum tenet nuncupatoriae epistolae, et idcirco evasit aliquando fusior, ut nimirum exponantur rationes, ob quas Regali Societati et ejus praesidi, Comiti de Macclesfield, e nobilissima Parkeriorum familia, hoc opus jure nuncupari possit. Agitur nimirum in eo de argumentis, in quibus plura Societatis membra excellunt maxime, et plura ex iisdem membris summa cum laude nominantur. In primo libro habetur quoddam universae
25152. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 4 Haec tertia invocatio locum tenet nuncupatoriae epistolae, et idcirco evasit aliquando fusior, ut nimirum exponantur rationes, ob quas Regali Societati et ejus praesidi, Comiti de Macclesfield, e nobilissima Parkeriorum familia, hoc opus jure nuncupari possit. Agitur nimirum in eo de argumentis, in quibus plura Societatis membra excellunt maxime, et plura ex iisdem membris summa cum laude nominantur. In primo libro habetur quoddam universae astronomiae compendium; in ea tum alia plura Societatis membra, tum in primis Bradleyus, aeternum sibi nomen
25153. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] metior. Porro in hoc, et in quovis alio astronomicorum instrumentorum genere, quod cochlearum aequabilem motum et divisiones in metallo incisas inquirit, Angli artifices ante omnes alios, quotcunque ubilibet per Europam habentur, longe excellunt. In lib. II. itidem agitur de transitu Veneris sub Sole, quem anno sequenti 1761. habituri sumus, quem quidem Halleyus praedixit primus et commoda, quae inde in astronomiam provenire possunt, vulgavit. Habetur autem et alia observatio cum ingenti elogio ipsius Halleyi libro V. (VI.). In eodem lib.
25154. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] sub Sole, quem anno sequenti 1761. habituri sumus, quem quidem Halleyus praedixit primus et commoda, quae inde in astronomiam provenire possunt, vulgavit. Habetur autem et alia observatio cum ingenti elogio ipsius Halleyi libro V. (VI.). In eodem lib. II. fit mentio de horologiis oscillatoriis Grahami, qui primus id instrumentorum genus mirum in modum perfecit, et artifex egregius simul et observator. In lib. I. occasione arrepta ab inaequalibus Lunae motibus exponitur gravitas generalis mutua Newtoni, a qua plurimae perturbationes
25155. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] sensibilis parallaxis. (M. Maskeline a fait ce voyage sans aucune utilitè. Les nuages lui ont caché Vénus, et on a découvert dans l'instrument dont il s' étoit servi pour observer Sirius, un défaut essentiel. Les observations postérieures prouveroient plutôt que cette étoile n'a point de parallaxe). Fixae proprio lumine fulgent, ut Sol. Hinc censentur totidem Soles, et quae tantummodo ob immanem distantiam tanto minus lucidae appareant quam Sol. Et sane, si possemus satis recedere ab ipso Sole, ipse etiam paullatim minueretur nobis ac demum etiam
25156. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 8 Leo habet binas stellas primae magnitudinis, in corde et in cauda; Virgo unum in spica, quam manu tenet; Scorpius unam in corde: ad eas hic alluditur. Quando Sol ingreditur Libram, est aequinoctium, sive dies noctibus aequales fiunt, atque eo respicitur, quae de hoc signo hic habentur. 9 Sol est longe inferior stellis fixis, sed distat plurimum a Terra. Si illa, quam astronomi dicunt parallaxim horizontalem Solis, uti eam nunc plerumque
25157. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] longe inferior stellis fixis, sed distat plurimum a Terra. Si illa, quam astronomi dicunt parallaxim horizontalem Solis, uti eam nunc plerumque astronomi esse censent, potissimum post observationes Caillii ad Caput Bonae Spei, est proxime secundorum 10 1/2, (on a trouvé, par le dernier passage de Vénus, que cette parallaxe est à-peu-près de huit secondes; ce qui recule le soleil de vingt pour cent), distantia Solis a Terra continet semidiametros terrestres 19644. Circumferentia cujusvis circuli est ad ejusdem semidiametrum quam proxime ut 710 ad 113. Hinc ad exprimendam eam
25158. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] a Terra. Si illa, quam astronomi dicunt parallaxim horizontalem Solis, uti eam nunc plerumque astronomi esse censent, potissimum post observationes Caillii ad Caput Bonae Spei, est proxime secundorum 10 1/2, (on a trouvé, par le dernier passage de Vénus, que cette parallaxe est à-peu-près de huit secondes; ce qui recule le soleil de vingt pour cent), distantia Solis a Terra continet semidiametros terrestres 19644. Circumferentia cujusvis circuli est ad ejusdem semidiametrum quam proxime ut 710 ad 113. Hinc ad exprimendam eam distantiam assumuntur hic tria millia circumferentiarum,
25159. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] parallaxim horizontalem Solis, uti eam nunc plerumque astronomi esse censent, potissimum post observationes Caillii ad Caput Bonae Spei, est proxime secundorum 10 1/2, (on a trouvé, par le dernier passage de Vénus, que cette parallaxe est à-peu-près de huit secondes; ce qui recule le soleil de vingt pour cent), distantia Solis a Terra continet semidiametros terrestres 19644. Circumferentia cujusvis circuli est ad ejusdem semidiametrum quam proxime ut 710 ad 113. Hinc ad exprimendam eam distantiam assumuntur hic tria millia circumferentiarum, quae efficiunt semidiametros 18850,
25160. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] distendatur Solem versus, nondum ab ipsa Terra eo perventurum. 10 Sol positionem suam ad fixas ita mutat, ut integrum gyrum perficiat, delatus nimirum per eclipticam motu annuo, de quo infra. 11 Planetae itidem locum in coelo mutant. Nominantur hic autem tantummodo planetae primarii eodem ordine, quo a Sole distant, et, ut plerumque in toto poemate,
25161. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] media Lunae a Terra 30. Distantia autem Solis a Terra 19644 semidiametrorum terrestrium, uti diximus in adn. 9, continet distantiam Lunae semidiametrorum 60 vicibus 327 circiter. Qui numerus rotunde, ut ajunt, hic exprimitur per illud Tercentum. (Ce calcul est fondé sur l'opinion qu'on avoit de la distance du soleil quand ce poeme fut composé. La distance s'étant trouvée beaucoup plus grande, le diametre réel doit être augmenté en conséquence). 14 Vide, si
25162. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] hoc libri initium recitaretur coram binis eminentissimis cardinalibus. 15 Lumen, forma et locus, quem occupant, satis distinguit planetas et cometas, tam a fixis quam inter se. De his singillatim quaedam adduntur inferius. Cometae habent quandam pallentem veluti nebulam circa se, quae, si apparet circa ipsos aequalitate sparsa, dicitur coma. Si in longum protenditur, tendit autem tum semper ad partes Soli oppositas, dicitur barba vel cauda, prout dirigitur ad eam
25163. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 23 Motus proprii planetarum perturbantes positionem mutuam. 24 Aequator, quem ecliptica ipsi obliqua secat in duobus punctis. Secundus ille motus stellarum, de quo adn. 21, est parallelus ipsi eclipticae ac per eam fit motus proprius Solis annuus. Concipitur ab astronomis initium ejus motus in altera a binis intersectionibus eclipticae cum aequatore, nimirum in ea, in qua zodiacus pergendo in orientem transit ab hemisphaerio australi ad boreale. Et
25164. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] astronomi incipiunt numerare et ascensionem rectam et longitudinem, per quas, conjunctas cum declinatione et latitudine, syderum loca designant. 25 Omnia signa zodiaci illo motu, de quo egimus adn. 21, processerunt in ortum bis mille circiter annis per unum signum ita, ut nunc stellae Arietis sint, ubi olim erant stellae Tauri, et stellae Piscium successerunt in earum locum. Hinc astronomi distinguunt zodiacum, quem vocant apparentem, ab alio, quem vocant rationalem.
25165. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] quas nunc observamus, comparandae, ut periodica tempora eruantur inde et reditus tuto praenuncientur. Atque id quidem huc usque non licet nisi in binis, quorum alterum habuimus superiore anno, (nous avertissons ici une fois pour toutes que cette traduction est faite sur l'édition du Londres de 1760; ainsi l'année passée signifie ici l'année 1759) alterum juniores astronomi videbunt post hosce triginta annos. Eorum enim periodi breviores sunt, prioris quidem annorum circiter 75, posterioris 130, et idcirco per recentiores observationes inventa est in illo eadem orbita jam quater,
25166. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] breviores sunt, prioris quidem annorum circiter 75, posterioris 130, et idcirco per recentiores observationes inventa est in illo eadem orbita jam quater, in hoc bis. 36(35) De nodis hic agitur, in quibus planetarum orbitae secant eclipticam. Qui quidem nodi maxime ad eclipses pertinent. Neque enim Luna aut ipsa deficit aut defectum Solis parit, nisi sit nodo proxima, ut nec Mercurius aut Venus in Sole apparent, nisi eo tempore, quo ipsi conjunguntur, sint in ipsis
25167. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] quas observant planetae primarii respectu Solis, observant et secundarii respectu suorum primariorum, nimirum satellites Jovis et Saturni. Inter secundarios planetas numeratur etiam Luna, quae est ipsius Terrae comes vel satelles. Cum tamen ipsa sit pars maxima nostri argumenti, in quo agitur de ipsius et Solis defectibus, oportet aliquanto diutius in ea immorari et innuere saltem praecipua capita ejus theoriae. 38(37) Primo quidem Lunae orbita est elliptica ut
25168. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Ubi omnes illae positiones horum trium corporum et orbitae lunaris eodem
deveniunt, inaequalitatum ordo idem regreditur, quod quidem non accurate, sed
proxime accidit post lunationes 223, post annos 18 et aliquot dies. Quam periodum Hallejus idcirco coepit observare primus. De ea occurret sermo inferius
in lib. II, adn. 70 (lib.
25169. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Quam periodum Hallejus idcirco coepit observare primus. De ea occurret sermo inferius
in lib. II, adn. 70 (lib.
25170. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] propius acceditur, ac obscuram quandam velut caliginem, quae aliquando
totum occupat Solis discum, et in qua intercapedines quaedam lucidiores observantur quandoque, quas plures astronomi appellarunt faculas. Porro per ipsas maculas et faculas deprehenditur etiam motus Solis circa proprium axem,
de quo agendum nobis erit libro
25171. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] carmina. Solum enim initio ipsius conventus habetur aliquando oratio seu dissertatio aliqua soluta oratione conscripta. Cum aliquando exordium legerem in uno ex ejusmodi conventibus, adfuerunt ii duo cardinales amplissimi, qui ambo erant inter academicos adscripti. De quorum futuro adventu cum mane certior essem factus, ea adjeci, quae hic subjicio. Rarius autem ad hebdomadarios hosce conventus cardinales adveniunt, sed publici conventus aliquoties per annum, certo argumento proposito, fiunt cum ingenti et purpuratorum patrum et legatorum et primariae
25172. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] esset et in amplissimum eum ordinem cooptatus, adhuc Musas et Musarum cultores fovebat. Eum, abdicato paullo ante Beneventano archiepiscopatu, Roma cum omnium ordinum litteratorum hominum in primis, gratulatione recuperaverat. Hic ipsi summum pontificatum augurabar de more, cum ei proximus crederetur, Benedicto quarto decimo decumbente ex eo morbo, ex quo is tum quidem brevi moriturus credebatur, nec vero unquam satis convaluit. Cum plurimus esset de Landio successore sermo per totam Urbem, fato praereptus est ante ipsum pontificis obitum.
25173. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] hominum in primis, gratulatione recuperaverat. Hic ipsi summum pontificatum augurabar de more, cum ei proximus crederetur, Benedicto quarto decimo decumbente ex eo morbo, ex quo is tum quidem brevi moriturus credebatur, nec vero unquam satis convaluit. Cum plurimus esset de Landio successore sermo per totam Urbem, fato praereptus est ante ipsum pontificis obitum. 54(53) Jo. Franciscus Albanus Clementi XI p. m. avi sui fratri egregiis naturae donis
25174. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] sane non impar, in ipso primo juventutis flore in amplissimum purpuratorum patrum senatum adlectus, quam non immature eum honorem adeptus sit, satis constat ex oratione Latina P. Nicolai Galeotti publici eo tempore professoris eloquentiae in nostro Romano collegio, cui orationi est titulus De juventute honoribus tempestiva. Ac ea quidem tam celeri in eum ordinem cooptatione nobilissimus juvenis avi fratrem imitatus, qui annum agens 52 ad summum supremae dignitatis apicem tanto maturius, quam fieri soleat, evectus est, pari futurae dignitati, quam ei hic itidem auguratus sum,
25175. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 3 Primum ejus rei argumentum. Cum Sol deficit in uno loco Terrae totus, in locis proximis apparet falcatus eodem momento temporis. Et quo remotiora sunt loca, eo minor ejus pars deficit, ita, ut in locis satis remotis totus appareat lucidus de more. Facile est ex astronomicis principiis demonstrare illud, nunquam posse in toto hemisphaerio Terrae simul apparere eclipsim Solis, ne partialem quidem. Sed hic provocatur ad observationem, et quidem ad ipsa nova publica, in quibus saepe imprimatur id etiam, quod ad ejusmodi phaenomena
25176. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Et ante quam deveniatur ad Lunam, quae id praestet, excluduntur omnia alia coelestia corpora, ac primo quidem excluduntur fixae et planetae. 7 Fixas excludit distantia illa ingens, de qua lib. I. num. 6, et quod lumen habent proprium juxta eundem numerum. Nam ob distantiam interponi non possunt. Et cum habeant lumen suum, si forte interponerentur, non deficeret lumen in parte Solis obtecta, supplente earum lumine vices luminis solaris. * corr. ex 49
25177. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] a plano eclipticae, adeoque respondent puncto coeli distanti ab ecliptica ipsa, in qua est Sol, et recta ducta e Terra per ipsos evitat Solem. Possunt igitur tum apparere in Sole, sed plures sunt rationes, ob quas non possunt ipsis tribui eclipses illae vulgo cognitae, de quibus hic agimus, duae hic proferuntur: primo quidem, quod, si hi planetae transeant sub disco Solis, debeant ingredi ex parte ejus orientali et egredi ex occidentali, dum umbra in eclipsibus Solis e contrario incipit ex occidentali et desinit in orientali; secundo, quod ipsorum apparens
25178. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] fieri in occidentem; nimirum ii planetae tum sunt retrogradi respectu Terrae. Solis autem motus propius spectanti e Terra fit in orientem. Igitur, ubi occurrat planeta inferior Soli, debet incurrere in ejus limbum orientalem et egredi ex occidentali. Oppositum autem accidere in eclipsibus Solis, de quibus hic agimus, patet ex observatione. Secundum colligitur facile ex diametris apparentibus. Diameter apparens Solis superat 30 minuta, diameter apparens Veneris in conjunctione invenitur proxime unius minuti, diameter apparens Mercurii proxime est quinta minuti
25179. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] ipse tempore, nimirum per semihoram, determinatis tribus tantummodo, et admodum proximis positionibus Veneris in Sole, cum Solis occasus brevi consecutus observationem abruperit. Sine telescopiis ne Venus quidem in Sole observari potest ob exiguitatem diametri apparentis, de qua supra num. 8. Porro, ex quo telescopia inventa sunt, id phaenomenum huc usque bis contigit, annis nimirum 1631 et 1639. Nam telescopia inventa sunt et a Galileo in coelum directa circa annum 1610. Quem annum expressi per illud vix tempore ab illo bis ter septenos, centum numeramus et annos
25180. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] et 1639. Nam telescopia inventa sunt et a Galileo in coelum directa circa annum 1610. Quem annum expressi per illud vix tempore ab illo bis ter septenos, centum numeramus et annos (nimirum 142, cum 2 x 3 x 7 sint 42). Nam hos ego versus conscripsi anno 1752 mense Octobri. De iis, quae pertinent ad hosce transitus Veneris sub Sole, plurima quidem dici possent scitu dignissima, sed ego hic proponam tantummodo nonnulla magis necessaria et quae facilius possint intelligi. Conjunctiones inferiores Veneris cum Sole, sive occursus Veneris ac Terrae in eadem coeli plaga
25181. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] iis observationibus et diametrum apparentem Veneris determinavit et correxit tabulas motuum ipsius, sed colligere omnino non potuit uberiores illos fructus, quos exhibuisset integra observatio et multo magis comparatio observationum institutarum in partibus Terrae satis remotis et ad rem idoneis, de qua in sequenti adnotatione. 11 Proponitur hic methodus, quam Hallejus proposuerat in transactionibus philosophicis ad annum 1715, capiendi ingentem fructum ex hujusmodi
25182. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 11 Proponitur hic methodus, quam Hallejus proposuerat in transactionibus philosophicis ad annum 1715, capiendi ingentem fructum ex hujusmodi observatione sequenti anno 1761. [SIC-godina?] Is fructus est determinatio distantiae et magnitudinis tam Solis quam omnium et planetarum et cometarum, de qua tum quidem adhuc erant admodum incerti astronomi et quam nunc etiam intra decimam sui partem arbitror minus certo cognitam. (On a trouvé, par les deux derniers passages, que l'erreur étoit même d'un cinquieme.) Censuit autem per hanc observationem definiri posse intra quinquagesimam sui
25183. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] quoque adjecit, in qua unico intuitu facile admodum videre licet, quae loca observationi instituendae sint maxime idonea. Quam ad Regiae Societatis praesidem detuli huc recens advectus et paullo post regiis principibus Gulielmo et Henrico, ab iis clementissime exceptus, ostendi et explicavi ac de eodem argumento dissertationem conscriptam detuli ad ipsam Regiam Societatem. Interea, cum hic error detectus sit multo postea quam hi versus conscripti sint et ipsorum epocha in ipsis versibus habeatur, uti et supra vidimus et mox patebit, nihil mutandum censui, sed
25184. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] quam satis certo et satis accurate jam novimus. Quare inventa absoluta distantia Solis inveniuntur reliquae omnes. Ex distantia autem absoluta cognita, et diametro apparente observata, habetur diameter vera et inde superficies ac moles. Quae omnia hic exprimuntur. Sed posui nos certos fore de iis omnibus intra centesimam eorum partem. Censebam enim, cum haec scriberem, ad summum intra quinque secunda posse definiri durationem phaenomeni. Nunc autem puto eandem intra limites unius, vel saltem duorum secundorum, certam fore, si satis apta instrumenta adhibeantur. Sed nihil
25185. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] certam fore, si satis apta instrumenta adhibeantur. Sed nihil immutandum censui, ut ea exprimerem sensa, quae habui eo tempore, quod tempus ipsis versibus exprimitur. 13 De transitu hic agitur, quem habebimus sequenti anno 1761, die sexta Junii, ad quem a fine anni 1752, quo haec scribebam, debebant effluere octo anni et pars anni noni. Porro id ejus anni phaenomenum, ab Hallejo praenunciatum, jamdiu ab astronomis avidissime expectatur.
25186. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] compleri jam video. Unus ex academicis Parisiensibus, cum adhuc ego Parisiis essem, profectus est in Indiam orientalem Pondiscerium cum instrumentis ad eam observationem idoneis. Alter ab academia Petropolitana expetitus parabat se ad iter suscipiendum Tobolskam, principem Siberiae urbem. De tertio mittendo in Africam agebatur eodem die, quo Parisiis discessi, quod deinde audio etiam omnino decretum esse. Quartus autem se offerebat ad navigandum in Cyprum insulam. Post meum adventum huc Societas Regia decrevit discessum binorum astronomorum ad insulam Sanctae Helenae et aliorum
25187. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] ad Sumatram insulam. Ad quas expeditiones meos quoque impulsus, quos et voce iteravi et scripto, non inutiles fuisse arbitror. Regis autem munificentia ad eas binas expeditiones 1600 Anglicanas libras persolvit. Erit fortasse aliquis in Pacifico mari, quod esset optandum maxime. Et ego qui tum de Septentrionali America cogitabam, spero me futurum satis mature Constantinopoli, quo nimirum brevi iturus sum in Veneti legati comitatu, et ibidem observationem eandem initurum, ad quam ea urbs est satis idonea. (Dans le tems du passage de Vénus nous étions encore à Venice, où le ciel fut
25188. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] mari, quod esset optandum maxime. Et ego qui tum de Septentrionali America cogitabam, spero me futurum satis mature Constantinopoli, quo nimirum brevi iturus sum in Veneti legati comitatu, et ibidem observationem eandem initurum, ad quam ea urbs est satis idonea. (Dans le tems du passage de Vénus nous étions encore à Venice, où le ciel fut couvert de nuages jusqu'à quelques minutes après la fin du phénomene. La Société Royale de Londres m'avoit destiné pour observer le passage suivant dans la Californie; un nouvel accident empêcha mon départ. L'Abbé Chappe s'y
25189. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] America cogitabam, spero me futurum satis mature Constantinopoli, quo nimirum brevi iturus sum in Veneti legati comitatu, et ibidem observationem eandem initurum, ad quam ea urbs est satis idonea. (Dans le tems du passage de Vénus nous étions encore à Venice, où le ciel fut couvert de nuages jusqu'à quelques minutes après la fin du phénomene. La Société Royale de Londres m'avoit destiné pour observer le passage suivant dans la Californie; un nouvel accident empêcha mon départ. L'Abbé Chappe s'y rendit, et y mourit.) Si his addantur astronomi, qui per totam
25190. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] brevi iturus sum in Veneti legati comitatu, et ibidem observationem eandem initurum, ad quam ea urbs est satis idonea. (Dans le tems du passage de Vénus nous étions encore à Venice, où le ciel fut couvert de nuages jusqu'à quelques minutes après la fin du phénomene. La Société Royale de Londres m'avoit destiné pour observer le passage suivant dans la Californie; un nouvel accident empêcha mon départ. L'Abbé Chappe s'y rendit, et y mourit.) Si his addantur astronomi, qui per totam Angliam, Galliam, Italiam, Germaniam et apud Sinas observationem instituent, habebuntur
25191. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] diximus in adnotatione 4. libri I. Superiores versus conscripseram Arquatae, in oppido sito ad Truenti ripam, quod ad radices Appenini (sic!) jugi occurrit iter facienti Nursia Asculum, ibidem triduo detentus a perenni pluvia, uti narravi in primo opusculo mei voluminis De litteraria expeditione per pontificiam ditionem. Cum equo veherer secundum ipsius Truenti ripam Asculum versus, ipse fluvius suggessit mihi Peneum, Blandusiam, Hippocrenen, quibus hic ad carmen adornandum et demulcendum lectoris animum sum usus. Et ipsi equo insidens hoc episodium elucubravi,
25192. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] ipsa locorum indoles, sive hilaris seu tristis, imagines mihi
sibi ipsi conformes exhibuit et carmina, quae saepe in ipso conscripsi itinere, ac
ipsum locorum ingenium satis redolent.
quae saepe in ipso conscripsi itinere, ac
ipsum locorum ingenium satis redolent.
imprimé à Paris, sous le titre de Voyage géografique et astronomique; ce qui
n'annonce pas assez son objet. Le titre latin est
ecclésiastique pour mesurer deux
degrés du méridien et corriger la carte géographique).
25196. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] méridien et corriger la carte géographique).
17 Hic jam ad argumentum regredior
25197. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section]
17 Hic jam ad argumentum regredior
25198. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 17 Hic jam ad argumentum regredior
25199. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 17 Hic jam ad argumentum regredior
25200. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] (Le résultat de toutes les observations sur les deux passages de Vénus, tout ce qu'on en conclut pour les distances et la grandeur des planetes, se trouve dans les Mémoires de differentes Académies et dans l'Astronomie de M. de la Lande.) et concludo eclipses illas, de quibus hic agitur, nec a Mercurio nec a Venere provenire. 18 Progredior jam ad excludendos cometas etiam. Sunt nimirum cometae, qui subeant inter Solem et Terram, cujusmodi
25201. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] transire per alterum e binis suis nodis et tunc appareret in ipso Sole. Posset aliquis esse tum ita proximus Terrae, ut ejus apparens magnitudo apparentem Solis magnitudinem superaret, quo casu ipsum Solem totum contegeret. Verum multae sunt rationes, quae probent eclipses Solis vulgo cognitas, de quibus hic agimus, non esse tribuendas ipsis cometis. Primo quidem raro admodum cometae adveniunt ad partes inferiores orbitarum, quae se ad ingentia intervalla sursum protendunt juxta adn. 12. lib. I. Deinde nullus fortasse adhuc extitit simul in conjunctione cum Sole et
25202. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] cur in cometis etiam interjectis inter Solem ac Terram non appareant intuenti etiam per egregia telecopia phases illae, quas in Venere et Mercurio intuemur; non illud, quod ipsi cometarum nuclei sint perspicui, cui causae id phaenomenum perperam tribuerunt nonnulli nobiles etiam astronomi. De his fusius egi in mea dissertatione de cometis edita anno 1744. 19 Exclusis reliquis omnibus astris relinquitur sola Luna, cui idcirco tribuenda est causa
25203. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Solem ac Terram non appareant intuenti etiam per egregia telecopia phases illae, quas in Venere et Mercurio intuemur; non illud, quod ipsi cometarum nuclei sint perspicui, cui causae id phaenomenum perperam tribuerunt nonnulli nobiles etiam astronomi. De his fusius egi in mea dissertatione de cometis edita anno 1744. 19 Exclusis reliquis omnibus astris relinquitur sola Luna, cui idcirco tribuenda est causa defectus solaris. Illa nimirum, quae, uti
25204. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] nodo vel ipsi satis proxima. Non autem semper totum Solem tegit, si in plenilunio sit in ipso nodo. Sed ad id requiritur, ut ejus diameter apparens non sit minor quam diameter apparens Solis et ut jaceant fere in directum centra Solis et Lunae cum oculo observatoris. Qua de re iterum infra, ubi agemus de eclipsibus totalibus et annularibus. 21 Quae diximus huc usque, ostendunt posse Solem a Luna tegi atque id debere accidere sub conditione hac, ut
25205. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Non autem semper totum Solem tegit, si in plenilunio sit in ipso nodo. Sed ad id requiritur, ut ejus diameter apparens non sit minor quam diameter apparens Solis et ut jaceant fere in directum centra Solis et Lunae cum oculo observatoris. Qua de re iterum infra, ubi agemus de eclipsibus totalibus et annularibus. 21 Quae diximus huc usque, ostendunt posse Solem a Luna tegi atque id debere accidere sub conditione hac, ut Luna in novilunio sit simul
25206. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 27 Solent eorum imagines, quos in ecclesia catholica sanctos dicimus, ita pingi vel sculpi, ut fasciola lucida circularis caput ambiat, ab ipso nonnihil disjuncta. Memini autem me alicubi legere de eclipsi quadam annulari a monachis, ni fallor, quibusdam visa haec verba vel hisce similia. Quidam etiam dicunt se gloriam Dei vidisse in coelo, quemadmodum a pictoribus depingi solet.
25207. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] genere per tabulas astronomicas computari accurate pro quavis eclipsi haec omnia et inveniri jam admodum conformes calculis observationes. 31 Exprimitur hic effectus parallaxeos, de qua egimus lib. I. adn. 22. Est autem in umbra Solem occulente idem ille, qui debet esse in Luna. Ea deprimit astrum removendo ipsum a zenith, si aliquam habeat distantiam ab ipso zenith. Quare Luna sive recens orta ascendat sive ad occasum vergens descendat, apparet horizonti propior ob
25208. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] postremi libri episodio occasionem praebet, ubi multo magis excolitur. (33) Après les éclipses du soleil produites par la lune, je prends ici pour épisode celle que Jupiter souffre de la part de ses quatre satellites, Saturne de ses cinq et de son anneau. Le premier satellite de Jupiter lui cause une nouvelle éclipse presque toutes les quarante-deux heures, intervalle plus court que deux jour de la terre et que cinq de Jupiter, parce que la terre fait sa révolution
25209. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] libri episodio occasionem praebet, ubi multo magis excolitur. (33) Après les éclipses du soleil produites par la lune, je prends ici pour épisode celle que Jupiter souffre de la part de ses quatre satellites, Saturne de ses cinq et de son anneau. Le premier satellite de Jupiter lui cause une nouvelle éclipse presque toutes les quarante-deux heures, intervalle plus court que deux jour de la terre et que cinq de Jupiter, parce que la terre fait sa révolution diurne dans 24
25210. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] ubi multo magis excolitur. (33) Après les éclipses du soleil produites par la lune, je prends ici pour épisode celle que Jupiter souffre de la part de ses quatre satellites, Saturne de ses cinq et de son anneau. Le premier satellite de Jupiter lui cause une nouvelle éclipse presque toutes les quarante-deux heures, intervalle plus court que deux jour de la terre et que cinq de Jupiter, parce que la terre fait sa révolution diurne dans 24 heures, et Jupiter à peu près
25211. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] excolitur. (33) Après les éclipses du soleil produites par la lune, je prends ici pour épisode celle que Jupiter souffre de la part de ses quatre satellites, Saturne de ses cinq et de son anneau. Le premier satellite de Jupiter lui cause une nouvelle éclipse presque toutes les quarante-deux heures, intervalle plus court que deux jour de la terre et que cinq de Jupiter, parce que la terre fait sa révolution diurne dans 24 heures, et Jupiter à peu près dans neuf.
25212. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section]
(33) Après les éclipses du soleil produites par la lune, je prends ici pour épisode celle que Jupiter souffre de la part de ses quatre satellites, Saturne de ses cinq et de son anneau. Le premier satellite de Jupiter lui cause une nouvelle éclipse presque toutes les quarante-deux heures, intervalle plus court que deux jour de la terre et que cinq de Jupiter, parce que la terre fait sa révolution diurne dans 24 heures, et Jupiter à peu près dans neuf. L'ombre de ce satellite sur le disque du
25213. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] produites par la lune, je prends ici pour épisode celle que Jupiter souffre de la part de ses quatre satellites, Saturne de ses cinq et de son anneau. Le premier satellite de Jupiter lui cause une nouvelle éclipse presque toutes les quarante-deux heures, intervalle plus court que deux jour de la terre et que cinq de Jupiter, parce que la terre fait sa révolution diurne dans 24 heures, et Jupiter à peu près dans neuf. L'ombre de ce satellite sur le disque du Jupiter est si étendue que nous pouvons la découvrir de la terre par les grandes lunettes et le télescope, quoique
25214. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] je prends ici pour épisode celle que Jupiter souffre de la part de ses quatre satellites, Saturne de ses cinq et de son anneau. Le premier satellite de Jupiter lui cause une nouvelle éclipse presque toutes les quarante-deux heures, intervalle plus court que deux jour de la terre et que cinq de Jupiter, parce que la terre fait sa révolution diurne dans 24 heures, et Jupiter à peu près dans neuf. L'ombre de ce satellite sur le disque du Jupiter est si étendue que nous pouvons la découvrir de la terre par les grandes lunettes et le télescope, quoique nous soyons à une distance
25215. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] son anneau. Le premier satellite de Jupiter lui cause une nouvelle éclipse presque toutes les quarante-deux heures, intervalle plus court que deux jour de la terre et que cinq de Jupiter, parce que la terre fait sa révolution diurne dans 24 heures, et Jupiter à peu près dans neuf. L'ombre de ce satellite sur le disque du Jupiter est si étendue que nous pouvons la découvrir de la terre par les grandes lunettes et le télescope, quoique nous soyons à une distance si énorme. Les éclipses que le second satellite occasionne dans Jupiter, reviennent à chaque intervalle de tems
25216. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] les quarante-deux heures, intervalle plus court que deux jour de la terre et que cinq de Jupiter, parce que la terre fait sa révolution diurne dans 24 heures, et Jupiter à peu près dans neuf. L'ombre de ce satellite sur le disque du Jupiter est si étendue que nous pouvons la découvrir de la terre par les grandes lunettes et le télescope, quoique nous soyons à une distance si énorme. Les éclipses que le second satellite occasionne dans Jupiter, reviennent à chaque intervalle de tems un peu plus long que quatre de nos jours. Les deux autres en produisent plus rarement,
25217. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] L'ombre de ce satellite sur le disque du Jupiter est si étendue que nous pouvons la découvrir de la terre par les grandes lunettes et le télescope, quoique nous soyons à une distance si énorme. Les éclipses que le second satellite occasionne dans Jupiter, reviennent à chaque intervalle de tems un peu plus long que quatre de nos jours. Les deux autres en produisent plus rarement, mais ils ne laissent pas que d'en occasionner un bon nombre. Saturne a aussi un gran nombre d'éclipses causée par ses cinq satellites. Il en souffre
25218. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] du Jupiter est si étendue que nous pouvons la découvrir de la terre par les grandes lunettes et le télescope, quoique nous soyons à une distance si énorme. Les éclipses que le second satellite occasionne dans Jupiter, reviennent à chaque intervalle de tems un peu plus long que quatre de nos jours. Les deux autres en produisent plus rarement, mais ils ne laissent pas que d'en occasionner un bon nombre. Saturne a aussi un gran nombre d'éclipses causée par ses cinq satellites. Il en souffre sur-tout une beaucoup plus grande et
25219. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] Les deux autres en produisent plus rarement, mais ils ne laissent pas que d'en occasionner un bon nombre. Saturne a aussi un gran nombre d'éclipses causée par ses cinq satellites. Il en souffre sur-tout une beaucoup plus grande et perpétuelle de la part de son anneau, qui plonge dans l'ombre une tràs-grande partie de son hémisphere lumineux. Cette partie est quelque fois assez étroite; mais elle est très large quand Saturne est éloigné des noeuds de son anneau. Comme ces planetes
25220. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] autres en produisent plus rarement, mais ils ne laissent pas que d'en occasionner un bon nombre. Saturne a aussi un gran nombre d'éclipses causée par ses cinq satellites. Il en souffre sur-tout une beaucoup plus grande et perpétuelle de la part de son anneau, qui plonge dans l'ombre une tràs-grande partie de son hémisphere lumineux. Cette partie est quelque fois assez étroite; mais elle est très large quand Saturne est éloigné des noeuds de son anneau. Comme ces planetes secondaires
25221. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] un bon nombre. Saturne a aussi un gran nombre d'éclipses causée par ses cinq satellites. Il en souffre sur-tout une beaucoup plus grande et perpétuelle de la part de son anneau, qui plonge dans l'ombre une tràs-grande partie de son hémisphere lumineux. Cette partie est quelque fois assez étroite; mais elle est très large quand Saturne est éloigné des noeuds de son anneau. Comme ces planetes secondaires sont ordinairement appellées satellites, et que dans le premier Chant
25222. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] souffre sur-tout une beaucoup plus grande et perpétuelle de la part de son anneau, qui plonge dans l'ombre une tràs-grande partie de son hémisphere lumineux. Cette partie est quelque fois assez étroite; mais elle est très large quand Saturne est éloigné des noeuds de son anneau. Comme ces planetes secondaires sont ordinairement appellées satellites, et que dans le premier Chant nous avons parlé de l'anneau comme d'un diadème qui est un reste de l'ancienne royauté de Saturne; comme d'ailleurs Jupiter et Saturne sont
25223. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] lumineux. Cette partie est quelque fois assez étroite; mais elle est très large quand Saturne est éloigné des noeuds de son anneau. Comme ces planetes secondaires sont ordinairement appellées satellites, et que dans le premier Chant nous avons parlé de l'anneau comme d'un diadème qui est un reste de l'ancienne royauté de Saturne; comme d'ailleurs Jupiter et Saturne sont très-souvent incommodés de ce nombre de satellites, dont les ombres troublent pour eux la clarté du jour, j'en ai pris occasion de faire une digression sur les
25224. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] mais elle est très large quand Saturne est éloigné des noeuds de son anneau. Comme ces planetes secondaires sont ordinairement appellées satellites, et que dans le premier Chant nous avons parlé de l'anneau comme d'un diadème qui est un reste de l'ancienne royauté de Saturne; comme d'ailleurs Jupiter et Saturne sont très-souvent incommodés de ce nombre de satellites, dont les ombres troublent pour eux la clarté du jour, j'en ai pris occasion de faire une digression sur les incommodités de la pompe des Cours et sur le bon-heur de
25225. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] très large quand Saturne est éloigné des noeuds de son anneau. Comme ces planetes secondaires sont ordinairement appellées satellites, et que dans le premier Chant nous avons parlé de l'anneau comme d'un diadème qui est un reste de l'ancienne royauté de Saturne; comme d'ailleurs Jupiter et Saturne sont très-souvent incommodés de ce nombre de satellites, dont les ombres troublent pour eux la clarté du jour, j'en ai pris occasion de faire une digression sur les incommodités de la pompe des Cours et sur le bon-heur de la vie champetre.
25226. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section]
Comme ces planetes secondaires sont ordinairement appellées satellites, et que dans le premier Chant nous avons parlé de l'anneau comme d'un diadème qui est un reste de l'ancienne royauté de Saturne; comme d'ailleurs Jupiter et Saturne sont très-souvent incommodés de ce nombre de satellites, dont les ombres troublent pour eux la clarté du jour, j'en ai pris occasion de faire une digression sur les incommodités de la pompe des Cours et sur le bon-heur de la vie champetre.
25227. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] ces planetes secondaires sont ordinairement appellées satellites, et que dans le premier Chant nous avons parlé de l'anneau comme d'un diadème qui est un reste de l'ancienne royauté de Saturne; comme d'ailleurs Jupiter et Saturne sont très-souvent incommodés de ce nombre de satellites, dont les ombres troublent pour eux la clarté du jour, j'en ai pris occasion de faire une digression sur les incommodités de la pompe des Cours et sur le bon-heur de la vie champetre.
25228. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] dans le premier Chant nous avons parlé de l'anneau comme d'un diadème qui
est un reste de l'ancienne royauté de Saturne; comme d'ailleurs Jupiter et Saturne sont très-souvent incommodés de ce nombre de satellites, dont les ombres
troublent pour eux la clarté du jour, j'en ai pris occasion de faire une digression
sur les incommodités de la pompe des Cours et sur le bon-heur de la vie champetre.
25229. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] comme d'un diadème qui
est un reste de l'ancienne royauté de Saturne; comme d'ailleurs Jupiter et Saturne sont très-souvent incommodés de ce nombre de satellites, dont les ombres
troublent pour eux la clarté du jour, j'en ai pris occasion de faire une digression
sur les incommodités de la pompe des Cours et sur le bon-heur de la vie champetre.
25230. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] de l'ancienne royauté de Saturne; comme d'ailleurs Jupiter et Saturne sont très-souvent incommodés de ce nombre de satellites, dont les ombres
troublent pour eux la clarté du jour, j'en ai pris occasion de faire une digression
sur les incommodités de la pompe des Cours et sur le bon-heur de la vie champetre.
(1) Je commence ce Chant par les
25231. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] champetre.
(1) Je commence ce Chant par les éclipses de la lune causées par sa rencontre avec l'ombre de la terre, et ne fais ici qu'indiquer encore une idée poétique de la vengeance que tire la terre de l'injure qu'elle reçoit de la lune pendant les éclipses du soleil; mais cette idée développée beaucoup plus au long à la fin du dernier
25232. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section]
(1) Je commence ce Chant par les éclipses de la lune causées par sa rencontre avec l'ombre de la terre, et ne fais ici qu'indiquer encore une idée poétique de la vengeance que tire la terre de l'injure qu'elle reçoit de la lune pendant les éclipses du soleil; mais cette idée développée beaucoup plus au long à la fin du dernier Chant, fait tout le fondement du dernier
25233. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] III. (1) Je commence ce Chant par les éclipses de la lune causées par sa rencontre avec l'ombre de la terre, et ne fais ici qu'indiquer encore une idée poétique de la vengeance que tire la terre de l'injure qu'elle reçoit de la lune pendant les éclipses du soleil; mais cette idée développée beaucoup plus au long à la fin du dernier Chant, fait tout le fondement du dernier épisode.
25234. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section]
(1) Je commence ce Chant par les éclipses de la lune causées par sa rencontre avec l'ombre de la terre, et ne fais ici qu'indiquer encore une idée poétique de la vengeance que tire la terre de l'injure qu'elle reçoit de la lune pendant les éclipses du soleil; mais cette idée développée beaucoup plus au long à la fin du dernier Chant, fait tout le fondement du dernier épisode.
25235. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section]
(1) Je commence ce Chant par les éclipses de la lune causées par sa rencontre avec l'ombre de la terre, et ne fais ici qu'indiquer encore une idée poétique de la vengeance que tire la terre de l'injure qu'elle reçoit de la lune pendant les éclipses du soleil; mais cette idée développée beaucoup plus au long à la fin du dernier Chant, fait tout le fondement du dernier épisode. 2(II 34) Umbra
25236. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] invenit vel saltem perfecit et telescopiis catadioptricis aptavit. Quod constat vitro objectivo bifariam secto et ita aptato, ut ea dimidia possint moveri in partes contrarias ac ita exhibere binas ejusdem objecti imagines recedentes a se invicem recessu ipsorum vitrorum. Quam ob causam hic egi de alio micrometrorum genere, quae dicuntur ocularia interna et constant filis quibusdam collocatis intra telescopium. Hoc argumentum a nullo, quod sciam, huc usque Latinis versibus expositum; videtur sane admodum difficile, cum oporteat exhibere constructionem et usum tam
25237. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] fieri solet utrinque convexa, et quidem aeque convexa. Lentes, quae habent diversas curvaturas, et menisci, habent semper lentem aequalis utrinque convexitatis, quae ipsis respondet ita, ut eundem prorsus, quem ipsae praestant, effectum praestent in ordine ad radios colligendos. Hinc loquemur de illis simplicioribus, quae habent eandem utrinque convexitatem. Lens autem ejusmodi colligit in unico puncto radios digressos ab unico puncto objecti. Et id punctum, in quo radii colliguntur, appellatur focus. Id tamen praestat, si illud punctum objecti distet satis.
25238. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] axis collocato in certa quadam distantia, pro qua ejus curvae constructio sit facta. Qua distantia mutata, deberet mutari etiam illa forma curvae ipsius. Secunda ratio est diversa natura radiorum lucis, quae constat filis diversorum colorum, et diversae refrangibilitatis, de qua proprietate luminis agemus fusius lib. V(VI). Hinc pro radiis ab unico puncto egressis habetur series quaedam focorum ejusmodi, ut omnium minime distet a lente focus radiorum violaceorum, omnium maxime focus rubeorum. Id plurimum obfuit telescopiorum dioptricorum perfectioni. Et idcirco
25239. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section]
10(II 42) Intra oculum habetur lens quaedam, quae appellatur humor crystallinus, quae
eodem pacto pingit in fundo oculi imaginem admodum distinctam et inversam
objectorum externorum. De forma oculi redibit sermo in lib.
25240. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] exiguae illius curvaturae. Qui autem opposito vitio laborant humoris crystallini nimis turgentis, dicuntur myopes, et oppositum remedium adhibent vitri cavi oculis admoti. Sed hic fit mentio solius lentis convexae adhibitae a presbytis, quia ejus generis est lens ocularis eorum telescopiorum, de quibus hic agitur. Cujus lentis inferius occurrit commemoratio. Distantia illa nimia foci, quam pro objectis quibusvis inducit exigua curvatura humoris crystallini in presbytis, habetur in omnibus, vel etiam habetur divergentia radiorum, si objectum nimis admoveatur
25241. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] concavo posito respectu oculi ultra locum debitum imagini efformandae. Quae imago idcirco in eo telescopii genere nusquam habetur intra telescopium ipsum. Quod quidem, praeter alia multa incommoda, reddidit ea telescopia multo minus apta ad astronomiam excolendam, cum idcirco micrometrum, de quo infra, iis aptari non possit. 15(II 47) Illo genere telescopiorum, quod hic exposuimus, objecta apparent inversa, quae quidem per telescopia Galileana videntur situ directo.
25242. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] adduntur duae aliae lentes vitreae, quae id praestant. Quae quidem plerumque solent esse priori similes et aequales. Atque id quidem fieri solet, ubi terrestria objecta intuemur. Sed haec innuisse sit satis, quae ad rem nostram non faciunt. Et proposita sunt tantummodo ex occasione agendi de micrometro, quod telescopiis aptatur, ut possit determinari locus, in quo aptantur fila, quibus id constat. 16(II 48) Fila, quae micrometrum constituunt, apponuntur in ipso foco
25243. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] filarium genera, ut ubi adhibentur fila obliqua se decussantia ad angulos semirectos; sunt micrometra ocularia, sed quae dicuntur externa. Et determinant motum regulae deferentis telescopium et propulsae exterius ope cochlearum. Uti et aliud habetur genus micrometri, quod appellatur objectivum, de quo supra in adn. 40(8); quod filaribus micrometris praestat plurimum, ubi quaerantur diametri apparentes vel exiguae distantiae. Sed ista non sunt hujus loci, ubi illud tantummodo versibus est expositum, quod ad rem hic pertractatam sufficit et erat tum, cum haec scriberentur, maxime
25244. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] inter se comparanda sunt ad demonstranda ea theoremata: sunt autem motus Solis et Lunae, positio et motus nodorum orbitae lunaris, inclinatio orbitae lunaris ad eclipticam, diameter apparens sectionis coni umbrosi Lunae ac Solis. Ea omnia hic comparabuntur aliquanto crassius per numeros rotundos de more. Integrum ac ingens volumen requireretur ad pertractanda ea omnia, quae huc pertinent, pro dignitate, et omnes casus evolvendos cum accurata determinatione pro singulis. Hoc autem ordine progredior: propono primum inclinationem orbitae lunaris; tum ab ipsa deduco
25245. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] tum quia sunt frequentiores, tum quia multo certius determinantur, potissimum eclipses intimi satellitis, cujus theoria est multo magis perfecta, ut ejus eclipses jam praenunciari possint citra errorem fere unius minuti; et velocitas motus est tanta, ut multo minus incertum observatorem reddat de momento phaenomeni. Porro is non solum eclipsim patitur in umbram Jovis incurrens, sed et in ipsum Jovis corpus umbram projicit, quae longioribus telescopiis deprehendi possit. In singulis autem conversionibus defectum patitur; quae conversiones breviores sunt duorum dierum intervallo.
25246. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] methodus deficit per binos circiter menses singulis annis, per quos Jupiter post Solem latet. At praeterquam quod ingens est sane commodum posse longitudinem determinare in medio mari per decem singulorum annorum menses, habentur et alia observationum genera, quae perpetuo usui esse possunt, de quibus mox agemus. 48(II 80) Solis eclipses itidem ad longitudinum determinationem adhibentur, determinando initium, finem, phases. Sed eae adhiberi non possunt eodem modo, quo
25247. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] bonum requiruntur. Hoc secundum Irwino deberi probant testes observationum institutarum, quos inter Sissonus primus. 51(II 83) Absurdas veterum quorundam philosophorum sententias de eclipsibus collegit Ricciolius Almagesti lib. V. cap. I, quorum nonnullae hic commemorantur. 52(II 84) Ita Anaximenes de Luna, Anaximander de Sole.
25248. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] veterum quorundam philosophorum sententias de eclipsibus collegit Ricciolius Almagesti lib. V. cap. I, quorum nonnullae hic commemorantur. 52(II 84) Ita Anaximenes de Luna, Anaximander de Sole. 53(II 85) Lucretius lib. V. 54(II
25249. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] philosophorum sententias de eclipsibus collegit Ricciolius Almagesti lib. V. cap. I, quorum nonnullae hic commemorantur. 52(II 84) Ita Anaximenes de Luna, Anaximander de Sole. 53(II 85) Lucretius lib. V. 54(II 86) Heraclitus in ea
25250. Bošković, Ruđer. De solis ac lunae defectibus,... [page 321 | Paragraph | Section] 56(II 88) Nunc etiam in pluribus Asiae partibus idem est mos ingentem ciendi strepitum
tempore eclipseos lunaris, ut apud Ricciolium ibidem, putante vulgo Lunam ab
horribili dracone devorandam, nisi is eo strepitu perterrefactus aufugiat. Apud
veteres magicis incantationibus eam de curru deducendam credebatur, nisi fragor
ejus aures obtunderet. Plurima suppetunt apud veteres potissimum poetas loca,
quae eo respiciant. Quorum sane multa collegit ibidem Ricciolius eruditissime
de more. Ejusmodi est illud
nisi is eo strepitu perterrefactus aufugiat. Apud
veteres magicis incantationibus eam de curru deducendam credebatur, nisi fragor
ejus aures obtunderet. Plurima suppetunt apud veteres potissimum poetas loca,
quae eo respiciant. Quorum sane multa collegit ibidem Ricciolius eruditissime
de more. Ejusmodi est illud
tentat;
advenientes ad circulum suspensum, uti libere adveniunt radii solares ad Lunam.
9 Eam non posse esse causam annuli, qui apparet in eclipsibus Solis, evincitur illo
experimento, de quo adn. 6. Nam per id experimentum invenitur distantia illa, in
qua agit ad sensum vis radios detorquens. Quae distantia est dimidium ejus intervalli, quo binae acies distant a se invicem tum, cum primo incipit apparere ille
umbrosus tractus inter duos lucidos ductus. Nam ubi acies plus
Quare illud lumen,
quod advenit ad spatium ita arctum, distrahitur in immensum in tanto intervallo a
Luna ad Terram, in quo ejus particulae divergentes recedunt a se invicem in
immensum. Quod quidem eum annulum debet reddere prorsus insensibilem.
Est et alia sententia de eodem annulo cum suo experimento, quam eodem anno
1715 protulit in iisdem Monumentis Academiae Parisiensis Hireus, observato quodam velut annulo circa globum Soli interpositum, qui oriebatur a radiis, quos ob
scabritiem globi partes anticae limbo proximae reflectebant ad posticas. Verum et
is
12 Atmosphaeram lunarem ego quidem nequaquam admitto. Innuo hic argumenta
nonnulla, quae ipsam impugnant. Verum et haec ipsa fusius et alia nonnulla exposui in mea dissertatione De atmosphaera Lunae. Quibus an satisfecerint, qui eandem atmosphaeram posterioribus annis admittentes expresse ediderunt se meis
omnibus argumentis respondisse, lectoribus judicandum relinquo, si qui forte id
negocii suscipere in se velint, ut rem ipsam cognoscant ac judicent.
imaginem satis vividam ejus momentanei interitus totius luminis invenire potui praeter
illam quam hic adhibui bullae illius, quae momento temporis disrupta evanescit.
Sunt quaedam observationes mutationis cujuspiam a nonnullis astronomis aliquando deprehensae et in fixis, de quibus hic agimus, et in planetis, de quibus in
sequenti adnotatione. Sed eae sunt admodum rarae, si comparentur cum oppositis, ut patet ex testimoniis, quae in ea dissertatione protuli. Vera autem et permanens atmosphaera deberet semper aliquid nec ita parum mutationis gignere. Deinde
interitus totius luminis invenire potui praeter
illam quam hic adhibui bullae illius, quae momento temporis disrupta evanescit.
Sunt quaedam observationes mutationis cujuspiam a nonnullis astronomis aliquando deprehensae et in fixis, de quibus hic agimus, et in planetis, de quibus in
sequenti adnotatione. Sed eae sunt admodum rarae, si comparentur cum oppositis, ut patet ex testimoniis, quae in ea dissertatione protuli. Vera autem et permanens atmosphaera deberet semper aliquid nec ita parum mutationis gignere. Deinde
atmosphaera nostrae similis gigneret
15 Tertium argumentum ab occultatione planetarum. Quamplurimae observationes
nullam exhibuerunt, ne minimam quidem, mutationem. Exiguus earum numerus
aliquam obtulit admodum exiguam. Huc redeunt, quae supra de fixis diximus.
Sed illud planetis peculiare demonstravi in eadem dissertatione. Si atmosphaera
Lunae esset vel immensae cujusdam tenuitatis, quam Eulerus admisit, in qua tota
refractio horizontalis esset aliquot secundorum tantummodo, Jovis formam, quotiescumque occultatur a Luna, debere esse
deberent, ut diversam omnino
formam prae se ferre debeat Terra diversis temporibus ex iisdem causis. Hoc
argumentum attigimus et supra adn. 11.
18 Hic proponitur mea sententia de fluido homogeneo affuso toti Lunae, quam innui
adn. 12, cum argumento praecipuo, quod me ad sententiam impulit. Est autem
illud, quod licet totum Lunae discum videamus maxime scabrum et inaequalem,
quae inaequalitates se produnt potissimum in limite inter partem illuminatam et
obscuram, ubi
apparent admodum aequales et politissimi. Sunt nonnullae observationes, in quibus visa sit una vel altera inaequalitas in limbo Lunae
intra Solem. Sed rarissimae sunt et aliquando ab uno observatore sunt visae, dum
alii simul viderunt limbum admodum laevem. (On a vu depuis quelque tems plusieurs de ces petites inégalitées avec des lunettes acromatiques très-fortes; mais
cela ne prouve rien contre mon fluide, car on devroit voir toujours et par-tout des
inégalitées beaucoup plus grandes: il peut se faire que quelque sommet s'éleve
au-dessus du fluide).
Id
At
limes ejus fluidi est aequalis et laevis.
Quando Lunam videmus in Sole in eclipsibus, nulli radii per illud fluidum ad
nos transire possunt, quia per refractionem interius detorti incurrunt in nucleum
solidum Lunae, et limes apparet laevissimus. In illa dissertatione de atmosphaera
lunari haec omnia fuse exposui et ostendi, quae phaenomena haberi debeant posito ejusmodi fluido, sive oculus collocetur extra sive intra. Sunt autem ibi nonnulla
admodum singularia, quae quandam velut piscium astronomiam a nostra admodum diversam exhibeant. Est et experimentum
cujusdam, ex qua a nobis oblique visa oriatur figura rhombi, cujus
extremas partes intuemur in lumine zodiacali deprehenso a Cassino. Id argumentum fuse et elegantissime pertractavit P(ater) Carolus Nocetus, e nostra Societate vir celeberrimus (Nicetas apud Arcades nominatur), in suo poemate de aurora boreali, quod cum alio de iride et meis in utrumque adnotationibus satis
amplis Romae prodiit ante hosce 13 annos. Ibi ego, quae huc pertinent, diligentissime evolvi omnia. Ipsum immortalis ejus carminis auctorem, quem aetate adhuc
satis integra et optima valetudine superiore anno Roma
visa oriatur figura rhombi, cujus
extremas partes intuemur in lumine zodiacali deprehenso a Cassino. Id argumentum fuse et elegantissime pertractavit P(ater) Carolus Nocetus, e nostra Societate vir celeberrimus (Nicetas apud Arcades nominatur), in suo poemate de aurora boreali, quod cum alio de iride et meis in utrumque adnotationibus satis
amplis Romae prodiit ante hosce 13 annos. Ibi ego, quae huc pertinent, diligentissime evolvi omnia. Ipsum immortalis ejus carminis auctorem, quem aetate adhuc
satis integra et optima valetudine superiore anno Roma discedens reliqui florentissimum
ante hosce aliquot menses fato ereptum
amisimus.
23 Solis atmosphaeram protendi longissime a Sole suadet ipsa tanta vis caloris ipsius
Solis. Sed et lumen ipsum zodiacale, de quo mox agemus, et cometarum caudae,
quas jam saepe diximus oriri ab ascensu vaporum cometicorum in atmosphaera
Solis, habentur autem etiam in cometis remotioribus a Sole, quam sit Terra, evincunt ipsam protendi, ut hic affirmo, longissime a Sole.
Ejus gravitas in Solem
circulo, qui dicitur aequator, erit major quam in reliquis, et prope polos vis erit ad sensum nulla.
Ea vi tota illa massa dissiparetur, nisi obstaret gravitas in Solem, major eadem
vi, quae quidem cohibet massam ipsam. Sed ubi vis centrifuga est major, plus
detrahitur de ipsa vi gravitatis adeoque pondus remanet majus prope polos quam
sub aequatore. Quam ob causam ad habendum aequilibrium debet elevari magis
sub ipso aequatore fluidum et ad polos deprimi, ut majore ipsius fluidi altitudine
compensetur minor singularum partium vis. Inde totum illud fluidum
minutis ob motum proprium Solis in orientem, quo is ex parte orientis accedit semper magis ad stellarum
loca. Quam ob causam sex diebus post eum ipsum diem, quo haec scripsi, debuit
et ipsa observari ante Solis occasum.
Prioris et tertiae observationes exhibui in opere De litteraria expeditione per
pontificiam ditionem, tum Ariminenses illas, tum Romanas, quas ante institueram in Collegio Romano horis indicatis hic inferius. Secundae fixae observationes
paucas admodum tentare potuimus Arimini, et admodum incertas, cum priores
turbatae fuerint a nubibus et
honorificentissimam mentionem fecerit Manfredius ipse in praefatione suarum
Ephemeridum. Inde Romam delatus mihique aetate suppar amicitiam mecum iniit, quam deinde perpetuo et illaesam servavimus et vigentem, servaturi perennem
imposterum. Transitum Mercurii sub Sole observavit mecum anno 1736, de quo
ego jam tum dissertationem edidi. In ea observatione ego excipiebam imaginem
Solis transmissam per telescopium in tabella contra ipsum ita aptata, ut et imago
illa ipsa cum circulo ibi descripto et umbra verticalis lineae cum certa ejus circuli
diametro congrueret. Garampius autem, qui
ita aptata, ut et imago
illa ipsa cum circulo ibi descripto et umbra verticalis lineae cum certa ejus circuli
diametro congrueret. Garampius autem, qui stylo tenui continuo consectabatur
centrum nigricantis exiguae imaginis Mercurii, notabat ejus positionem ipso momento congruentiae, quo a me de eadem admonebatur. Quod observationis genus
hic ipsis versibus exprimitur. (Il nous manquoit une machine parallactique qui
auroit rendu l'observation beaucoup plus facile).
Regressus in patriam domi suae lineam meridianam duxit ac plura instrumenta
comparavit ad
et doctissimum virum, qui et pietate singulari toti urbi Romae exemplo sit et
operibus editis pluribus omni eruditione plenis jamdiu inclaruerit ac aeternitatem
nominis familiae polliceatur. (Il est actuellement nonce apostolique à Vienne et sera
par conséquent bientôt cardinal. Alors peu de personnes dans le Sacré Collège
seront plus dignes que lui de la thiare. Le comte son frere a eu plusieurs enfans d'un
second mariage). Cujus quidem familiae memoriam conservabunt omnino, si vixerint, et haec mea carmina, imparia quidem tantis meritis, sed idonea ad publicam
hanc memoris et
exemplo sit et
operibus editis pluribus omni eruditione plenis jamdiu inclaruerit ac aeternitatem
nominis familiae polliceatur. (Il est actuellement nonce apostolique à Vienne et sera
par conséquent bientôt cardinal. Alors peu de personnes dans le Sacré Collège
seront plus dignes que lui de la thiare. Le comte son frere a eu plusieurs enfans d'un
second mariage). Cujus quidem familiae memoriam conservabunt omnino, si vixerint, et haec mea carmina, imparia quidem tantis meritis, sed idonea ad publicam
hanc memoris et grati animi significationem exhibendam.
obscuritatem non esse satis magnam ad id phaenomenum exhibendum. Adhuc
tamen lucidiores fixas inde nudo etiam oculo deprehensurum arbitror coelo satis
sudo quempiam, qui satis acuta polleat oculorum acie.
Magnificentissimae sunt ejus observatorii aedes, ubi Cassinus de Thury et Maraldus, magna nomina, habent instrumenta astronomica et observationes suas
instituunt. Innuuntur hic praecipua ex ejusmodi instrumentis. Solent nimirum haberi in observatoriis globi terrestres et coelestes, quorum posteriores summo
sunt usui. Omnino habentur tubi lentibus instructi
pertinent, mirum sane, quam multi, quam egregii astronomi habeantur nunc quidem in Gallia et potissimum Parisiis, ubi praeter alios complures, qui
ad regiam academiam non pertinent, numerantur in ipsa tam multi primae notae
celeberrimi astronomi Caillius, Monierius, Isleus, Pingrius, De la Lande. (M.
Messier aujourd'hui un des plus célebres astronomes de l'Europe, n'étoit point
encore de l'Académie). Quanquam universa gens nihilo minus liberalibus studiis
quam armis dedita, in omni sacrae profanaeque doctrinae genere, et potissimum
is coetus in iis, quae ad naturalem
nunc quidem in Gallia et potissimum Parisiis, ubi praeter alios complures, qui
ad regiam academiam non pertinent, numerantur in ipsa tam multi primae notae
celeberrimi astronomi Caillius, Monierius, Isleus, Pingrius, De la Lande. (M.
Messier aujourd'hui un des plus célebres astronomes de l'Europe, n'étoit point
encore de l'Académie). Quanquam universa gens nihilo minus liberalibus studiis
quam armis dedita, in omni sacrae profanaeque doctrinae genere, et potissimum
is coetus in iis, quae ad naturalem scientiam pertinent, pro qua est institutus, ita
excellit, ut nihil
Parisiis, ubi praeter alios complures, qui
ad regiam academiam non pertinent, numerantur in ipsa tam multi primae notae
celeberrimi astronomi Caillius, Monierius, Isleus, Pingrius, De la Lande. (M.
Messier aujourd'hui un des plus célebres astronomes de l'Europe, n'étoit point
encore de l'Académie). Quanquam universa gens nihilo minus liberalibus studiis
quam armis dedita, in omni sacrae profanaeque doctrinae genere, et potissimum
is coetus in iis, quae ad naturalem scientiam pertinent, pro qua est institutus, ita
excellit, ut nihil ulterius desiderari posse videatur.
Et
erit admodum probabile, si nomine cerebri intelligatur et cerebellum, quorum
utrumque eodem hic nomine complector, ac multo magis, si addatur ejus continuatio per omnium nervorum originem. Quanquam alii potius eam sedem reponendam putant in solidis tunicarum et nervorum fibris. Quidquid de eo sit,
anima in ipso corpore conclusa, velut in quodam carcere, exteriora objecta non
percipit nisi per motum, qui ab externo sensorio propagatur ad cerebrum. Eam
propagationem fieri censent alii per ipsum motum fibrarum rigidarum, alii per
fluxum spirituum animalium discurrentium per
in primis, qui in forma lentis cujusdam crassioris,
sed pellucidae, pendet inter humorem aqueum et vitreum, collecti in oculi fundo
in retina vel choroide, imaginem pingunt objecto externo simillimam et situ inverso positam, juxta ea, quae diximus lib. II. adn. 41(
intra oculum habetur multo
magis quam dimidium ejus luminis, quod antea habebatur.
49 Sequens episodium conscripsi eo ipso die quo solenne Ascensionis festum Romae celebrabatur de more. Cum a prandio finem hujusce libri deberem in Arcadum conventu legere, inveni nexum satis ad rem idoneum inter argumentum,
quod pertractabam, et festum, quod agebamus, quem hisce versibus expressi.
Porro facile est observare, in avibus nocturnis in primis,
V.
1 Habetur initio brevissima commemoratio argumenti superioris libri, in quo agebatur de pluribus phaenomenis luminis in eclipsi Solis. Tum innuitur argumentum
hujus, in quo agitur potissimum de phaenomenis luminis, quae accidunt in Lunae
eclipsi: quid sit ille pallor, qui apparet in Luna ante umbram et cur Luna in sua
eclipsi aliquando penitus evanescat ex oculis, quod tamen
1 Habetur initio brevissima commemoratio argumenti superioris libri, in quo agebatur de pluribus phaenomenis luminis in eclipsi Solis. Tum innuitur argumentum
hujus, in quo agitur potissimum de phaenomenis luminis, quae accidunt in Lunae
eclipsi: quid sit ille pallor, qui apparet in Luna ante umbram et cur Luna in sua
eclipsi aliquando penitus evanescat ex oculis, quod tamen rarissime accidit,
plerumque autem appareat illuminata, sed luce quadam maligna. Idcirco autem
invocatur hic
ad quam pertinent, quae hic pertractantur.
2 Hic incipit explicatio illius, quam penumbram dicimus, quae in eclipsi Lunae praecedit et sequitur umbram. Primum agitur ex phaenomenis de penumbra in genere.
Umbra, quam corpora a Sole illustrata projiciunt, habet marginem confusum ita,
ut ab umbra densa ad lumen plenum transeatur per tractum semiobscurum. Hic
limes umbrae incertus eo est latior, quo umbra longius projicitur. Ad distantiam
unius vel alterius pedis umbra
12 Notissima est magni Archimedis sors in obsidione Syracusanae urbis. Qua capta,
cum is a milite ipsum non agnoscente confoderetur, dum totus erat in geometrica
quadam contemplatione, de sola schematis confusione dicitur conquestus esse.
Ingentem etiam animi abalienationem quandam a sensibus et geometricam velut
extasim passus erat utique Archimedes ipse, cum nudus e balneo prosiluit inclamans illud suum εὕρηκα inveni. Huc etiam pertinet notissimum illud Italicum
Come
gubernatoris ejus
urbis, quae pertinent ad Syracusanum excidium, dum fulgurationes perennes et
immanis tonitruum fragor truces mihi ideas suggererent.
13 Iterum hic jure queror de difficultate exprimendi versibus res geometricas et
calculos. Conor tamen praestare, quantum per poesim licet, praecipua attingens
capita et calculos crassiores instituens numeris, ut ajunt, rotundis.
ac ipsis particulis vaporum
adhaerescant.
26 Hinc illud fit, ut radius, qui ingentem atmosphaerae tractum percurrat, ingentem amittat sui partem. Bouguerius in opere posthumo de luminis gradatione, quod hoc ipso
anno Caillius vulgavit Parisiis, determinat partim ex observationibus nonnullis, partim
ex hypothesibus, quota pars luminis intercipiatur in dato quovis tractu atmosphaerae
terrestris, immo et aliorum etiam diaphanorum corporum quorumcunque.
Terrae, longitudo coni umbrosi ipsius Terrae, quantitas refractionis horizontalis determinans decurtationem coni penitus carentis omni luce. Quod autem pertinet ad
altitudinem atmosphaerae, id perficitur ope crepusculorum. Et methodus est satis
nota, quam ego exposui in mea dissertatione de aurora boreali et in adnotationibus
ad carmen P. Noceti, de quibus mentionem feci etiam lib.
refractionis horizontalis determinans decurtationem coni penitus carentis omni luce. Quod autem pertinet ad
altitudinem atmosphaerae, id perficitur ope crepusculorum. Et methodus est satis
nota, quam ego exposui in mea dissertatione de aurora boreali et in adnotationibus
ad carmen P. Noceti, de quibus mentionem feci etiam lib.
illam partem umbrae terrestris, ad quam nulli pertingunt radii, nec directi nec reflexi. Secundus terminat radios irrefractos ita, ut,
quod spatium continetur inter superficies horum conorum, totum habeat aliquos
e radiis refractis intra atmosphaeram terrestrem, nisi nubes transitum impediant,
de quo casu agemus inferius. Hic secundus conus est conus umbrae, qui adhibetur ab astronomis pro eclipsi Lunae, et est potius conus umbrae atmosphaerae
terrestris quam umbrae ipsius Terrae. Idcirco astronomi, ubi ipsam umbram definiunt, umbrae, quae deberetur soli globo terrestri, addunt aliquid,
figura et magnitudo Terrae
determinantur per binos gradus; si ea supponatur elliptica, aliter per plures. Et
quidem plurimi requiruntur, si habeatur irregularitas aliqua, quam ego haberi censeo in Telluris figura.
Ipsam hujus basis dimensionem fusius exposui in volumine De litteraria expeditione per Pontificiam ditionem opusculo I, cap. 2. et opusculo 4. cap. 3. Bis
autem eandem dimensionem coacti abrumpere, Martio ac Aprili mense, ob ingentem coeli inclementiam, quae quidem ibi eo anni tempore nunquam solet esse
tanta, vix demum cum
aegritudine priores centum circiter versus effudi ac ibidem conscripsi. Reliquum episodium partim in itinere inter redeundum in Urbem sub vesperam, partim domi ante quam irem cubitum, perfeci et primo mane nitide exscriptum detuli
totum ad cardinalem Valentium, primum pontificis administrum. De quo ibi expeditionis nimirum meae et auctore primo et fautore perpetuo, ut et de ipso summo
pontifice, adeo honorifica mentio habebatur.
46 Appia via, apud veteres etiam Romanos
episodium partim in itinere inter redeundum in Urbem sub vesperam, partim domi ante quam irem cubitum, perfeci et primo mane nitide exscriptum detuli
totum ad cardinalem Valentium, primum pontificis administrum. De quo ibi expeditionis nimirum meae et auctore primo et fautore perpetuo, ut et de ipso summo
pontifice, adeo honorifica mentio habebatur.
46 Appia via, apud veteres etiam Romanos celebratissima, marmore omnis constrata
erat, ut et reliquae militares
idem summus pontifex
usus est primario administro, secretarium status appellant, usque ad ejus obitum,
qui pontificis ipsius mortem biennio fere praecessit et in quem unum alia multa
praecipua sane munera congesserat, erat enim inter caetera camerarius, ut appellant, et praefectus Congregationi de propaganda fide. Ita autem eo in omnibus sui
principatus negotiis utebatur, ut omnino videretur pontificia sibi decreta tantummodo et librorum conscribendorum ac edendorum curam reservasse, reliquis
omnibus sui regiminis partibus ipsi uni relictis. Quo spectat illud quo nempe ministro securus
familiarissimas cum paucis
amicorum confabulationes, quibus animum a tot curis fatigatum recrearet.
Quantum autem ipsi deberem, nunquam itidem verbis satis efferre possum.
Exhibui quidem, sed admodum tenuem grati animi significationem tam in epistola
nuncupatoria opusculi de Turbine, quod eidem inscripsi, quam in Stayanae Philosophiae voluminibus et in opere de Expeditione litteraria per pontificiam ditionem, cujus, ut paullo superius monui, is primus et auctor fuit et fautor. Ipse
enim, uti hic innuo, id ipsum pontifici suggessit, ipse fundum ad expensas
recrearet.
Quantum autem ipsi deberem, nunquam itidem verbis satis efferre possum.
Exhibui quidem, sed admodum tenuem grati animi significationem tam in epistola
nuncupatoria opusculi de Turbine, quod eidem inscripsi, quam in Stayanae Philosophiae voluminibus et in opere de Expeditione litteraria per pontificiam ditionem, cujus, ut paullo superius monui, is primus et auctor fuit et fautor. Ipse
enim, uti hic innuo, id ipsum pontifici suggessit, ipse fundum ad expensas necessarias invenit, ipse pecuniam, quotiescunque opus haberem, continuo sumministravit, nullas
apud pontificem eratque itidem e Societate nostra, ea conditione, ut mihi simul liceret metiri meridiani gradum, quem cum Quitensi conferrem definito paullo ante a Parisiensibus academicis. Et quidem non solum annuerat ipse, sed facultatem illico ab
ipso praeposito generali mihi impetraverat. De discessu cogitantem cardinalis Valentius continuit in Urbe et pontificis nomine imperavit, ut, quae pro Brasilia meditabar, in ditione pontificia exequerer. Qua in re quantum ipsi debeam, cognoscet
sane, quicunque perpenderit ea, quae insequentibus annis in Lusitania acciderunt.
Porro haec
cognoscet
sane, quicunque perpenderit ea, quae insequentibus annis in Lusitania acciderunt.
Porro haec Valentiorum familia Mantuana nunc quidem, originem tamen ducit ex
ipsa Ragusina urbe, mea patria. Mente adhuc retineo locum, quem legi apud
Agnellium, celebrem Mantuanum historicum, qui de hac familia loquens, antiquiorem alium historicum ejus et nobilitatis et originis testem adhibet. Sed ejus nomen nunc quidem non teneo nec Agnellium hic invenire potui, cujus integrum
locum exscriberem. Sed verba sunt omnino haec:
hic invenire potui, cujus integrum
locum exscriberem. Sed verba sunt omnino haec:
humaniores litterae corruptae penitus ac depravatae;
Bandurium e Benedictinorum familia tot voluminibus in Gallia editis celebrem
aliosque quamplurimos, qui mihi frustra sese offerunt properanti. Unus instar
millium esse potest in Latina poesi et omni doctrinae genere- Benedictus Stayus,
de quo mentionem feci lib. I, num. 29. Cui et Christophorum, ejus fratrem, Latinum scriptorem nitidissimum, et alios quamplurimos itidem adhuc superstites
possem adjungere. Sed unum, quem ego quidem plurimi facio, Romae vigentem
et notissimum, omnino commemorabo P. Raymundum Kunichium, egregium e
litteras Ragusini et excoluerunt semper
et adhuc excolunt cum successu.
49 Quae huc pertinent, acciderunt ante tres circiter menses. Quae quidem exposui in
opere toties nominato De expeditione litteraria, opusculo I. Atque inde huc transferam, quae habentur num. 102, 103, 105. (La version de ce texte est prise de la
traduction imprimée à Paris l'an 1770, chez la veuve Tilliard).
Sub finem Januarii mensis anni 1751 ad Tiberis ostium missi sumus,
49 Quae huc pertinent, acciderunt ante tres circiter menses. Quae quidem exposui in
opere toties nominato De expeditione litteraria, opusculo I. Atque inde huc transferam, quae habentur num. 102, 103, 105. (La version de ce texte est prise de la
traduction imprimée à Paris l'an 1770, chez la veuve Tilliard).
Sub finem Januarii mensis anni 1751 ad Tiberis ostium missi sumus, ubi in
postrema exundatione Tibris praecedenti mense repagula omnia labefactaverat,
quibus in ipso ingressu in
49 Quae huc pertinent, acciderunt ante tres circiter menses. Quae quidem exposui in
opere toties nominato De expeditione litteraria, opusculo I. Atque inde huc transferam, quae habentur num. 102, 103, 105. (La version de ce texte est prise de la
traduction imprimée à Paris l'an 1770, chez la veuve Tilliard).
Sub finem Januarii mensis anni 1751 ad Tiberis ostium missi sumus, ubi in
postrema exundatione Tibris praecedenti mense repagula omnia labefactaverat,
quibus in ipso ingressu in Tyrrhenum mare
Res erat sane commiseratione dignissima, et quae lacrymas vel invitis eliceret, cum tantam miserorum turbam
videremus in summis tuguriis, in cymbarum malis pallentes trepidantesque ac
panem inclamantes exaudiremus.
Ingravescente malo, et Tiberis tumore obfirmato, de nuncio Romam mittendo
per affusos campos, neque enim contra fluminis impetum licebat ascendere, diu
consultatum. Ac demum aegre inventus est, qui cymbula exigua vectus cum
binis remigibus tantum adiret periculi. Qui quidem vix integro die per quinque
milliaria ad proximos evasit colles, unde
fluminis impetum licebat ascendere, diu
consultatum. Ac demum aegre inventus est, qui cymbula exigua vectus cum
binis remigibus tantum adiret periculi. Qui quidem vix integro die per quinque
milliaria ad proximos evasit colles, unde Romam citato cursu perrexit. Verum jam
ex Urbe magistratus de nobis, de militibus, de tanta inopum turba solliciti ingentem annonae vim validiori navi impositam secundo fluvio demiserant. Quae quidem ad extremam necessitatem adductis peropportune advecta est. Nec ita multo
post undarum resedit furor, et Tibris alveo sese suo restituit.
impetum licebat ascendere, diu
consultatum. Ac demum aegre inventus est, qui cymbula exigua vectus cum
binis remigibus tantum adiret periculi. Qui quidem vix integro die per quinque
milliaria ad proximos evasit colles, unde Romam citato cursu perrexit. Verum jam
ex Urbe magistratus de nobis, de militibus, de tanta inopum turba solliciti ingentem annonae vim validiori navi impositam secundo fluvio demiserant. Quae quidem ad extremam necessitatem adductis peropportune advecta est. Nec ita multo
post undarum resedit furor, et Tibris alveo sese suo restituit.
ascendere, diu
consultatum. Ac demum aegre inventus est, qui cymbula exigua vectus cum
binis remigibus tantum adiret periculi. Qui quidem vix integro die per quinque
milliaria ad proximos evasit colles, unde Romam citato cursu perrexit. Verum jam
ex Urbe magistratus de nobis, de militibus, de tanta inopum turba solliciti ingentem annonae vim validiori navi impositam secundo fluvio demiserant. Quae quidem ad extremam necessitatem adductis peropportune advecta est. Nec ita multo
post undarum resedit furor, et Tibris alveo sese suo restituit.
legis gravitatis a reciproca quadrati
distantiae, juxta adn. 29. *
4 Newtonus itidem omnium primus veram cometarum theoriam deprehendit, et ab
ejus generali gravitate desumitur methodus ab ipso tradita et ab aliis tantummodo
expolita computandi orbitas ex tribus observationibus, qua Hallejus est usus in
suis calculis.
De cometarum orbitis admodum oblongis et recessu aphelio ac regressu et caudis
et crinibus egimus lib. I. adn. 29. **
positio axis ad aphelium tendentis.
5 Notissimum erat astronomis ante Newtonum etiam perturbari motus Jovis et
Saturni ac eorum satellitum potissimum circa tempus conjunctionis. De quibus
perturbationibus loquens Newtonus ipse illud addit ut ad ipsas astronomi haereant. Is quidem nec earum leges definivit, quod fuit argumentum ab academia
Parisiensi propositum pro praemio anni 1750, et iterum pro 1752. Qua occasione
omnem earum theoriam evolvi opere, quod ibi quidem
causam ejusmodi perturbationis, nimirum gravitatem generalem mutuam Jovis et Saturni.
Hic adhibui illam eorum veluti reconciliationem per attractionem mutuam post
iras veteres, quam innui lib. I. adn. 32(31). Eo respexi in versu, quem adjeci ad
designandum illud opus de more, ubi id ad Academiam sine meo nomine transmisi. Erat autem is: Olim irae, nunc turbat amor natumque patremque.
Si non haberetur velocitas tangentialis nec gravitas in Solem, vi mutuae gravitatis
Jupiter et Saturnus ad se invicem accederent et convenirent in centro
determinavit Mac-Laurinus
elegantissime. Perquisitionem promoverunt plurimum deinde multi, inter quos
eminent in primis Clairautius et D'Alambertus. Quid in eo genere solius Geometriae ope praestiterim et ego, etiam pro casu nuclei heterogenei, videre poterit, qui
velit, opusculo 5 mei operis de Expeditione litteraria, ubi et illud fuse exposui,
quod lib. IV(V) adn. 45 indicavi, cur ego quidem suspicer ejusmodi figuram esse
admodum irregularem.
9 Ex ipsa theoria
pertinentia Newtonus detexit et protulit, non solum
fuerunt olim nihilo minus incognita, quam quae pertinent ad gravitatem generalem, sed fuerunt omnino multo magis. Nam licet Newtonus et leges et consectaria ejus vis deprehenderit, praefulserant quodammodo velut quaedam aurora,
quae Keplerus de magnetismo Solis, Galileus de motu gravium, Hugenius de vi
centrifuga protulerant. At nihil omnino ante ipsum inventum fuerat, quod ego
sciam, unde admirabilis ille lucis textus et diversa ac permanens filorum coloratorum natura derivari posset. Haec autem philosophiae Newtonianae pars minus
et protulit, non solum
fuerunt olim nihilo minus incognita, quam quae pertinent ad gravitatem generalem, sed fuerunt omnino multo magis. Nam licet Newtonus et leges et consectaria ejus vis deprehenderit, praefulserant quodammodo velut quaedam aurora,
quae Keplerus de magnetismo Solis, Galileus de motu gravium, Hugenius de vi
centrifuga protulerant. At nihil omnino ante ipsum inventum fuerat, quod ego
sciam, unde admirabilis ille lucis textus et diversa ac permanens filorum coloratorum natura derivari posset. Haec autem philosophiae Newtonianae pars minus
sublimiore geometria indigens,
fuerunt olim nihilo minus incognita, quam quae pertinent ad gravitatem generalem, sed fuerunt omnino multo magis. Nam licet Newtonus et leges et consectaria ejus vis deprehenderit, praefulserant quodammodo velut quaedam aurora,
quae Keplerus de magnetismo Solis, Galileus de motu gravium, Hugenius de vi
centrifuga protulerant. At nihil omnino ante ipsum inventum fuerat, quod ego
sciam, unde admirabilis ille lucis textus et diversa ac permanens filorum coloratorum natura derivari posset. Haec autem philosophiae Newtonianae pars minus
sublimiore geometria indigens, vulgo etiam est notior.
filorum coloratorum natura derivari posset. Haec autem philosophiae Newtonianae pars minus
sublimiore geometria indigens, vulgo etiam est notior. Quae cum ipsis quoque
puellis nota dicitur, alluditur ad Algarotti opus, quod ipse inscripsit Il Neutonianismo per le Dame, in quo is potissimum egit de luce et coloribus.
13 Newtonus invenit illud, ut innuimus supra adn. 1, radium luminis constare filis
quamplurimis diversae naturae. Quae fila ope prismatis a se invicem
ut in bullis ex aqua crassa conflatis, quas nominavimus lib.
ipse prorsus suppressit, exhibui in mea dissertatione
de lumine edita anno 1748, ubi tamen ipsi constructioni adhibendam omnino censui correctionem quandam debitam inversioni numerorum quorundam, quam puto
Newtono effugisse, quod ipsum arbitror me ibidem demonstrasse. In sua autem
dissertatione de lumine P. Carolus Benvenutus, Societatis nostrae vir doctissimus,
calculis ex illa mea correctione restitutis invenit series colorum observationibus
itidem admodum conformes.
pertinentia continentur, ut
inter caetera fundamentum totius calculi directi et inversi fluxionum, sive calculi
differentialis et integralis. Mirum autem, quam multa alia habeantur in tot aliis ejus
opusculis, in arithmetica universali, in enumeratione curvarum secundi generis,
in tractatu de quadratura curvarum et aliis, quae simul collecta prodierunt Lausannae*
alia magis, alia minus ab hoc recto itinere detorqueantur, ubi appellant in
eodem prorsus angulo ad eadem media adeoque diversa vi resistant mutationi
directionis sui motus.
21 De luminis refractione et vi refringente egimus lib.
positione et numero eorundem punctorum
varia esse debet), alius in aliis particulis generaretur motus novus componendus
cum priore adeoque alia in aliis mutatio directionis motus compositi.
(23)* Hic non definio, utra sit discriminis causa. Verum in secunda parte meae disertationis de lumine puto me demonstrasse id non pendere a sola diversa celeritate,
sed et illud facile demonstratur velocitatem post quamvis diversam refractionem
fore diversam, etiam si ante eam aequalis fuisset. Hinc est admodum probabile
haberi utrumque simul etiam in eo lumine, quod per tenuissimam
27 Si omnia ejusmodi fila uniantur, habetur iterum color albus. Si autem plura, et non
omnia, tunc oritur color aliquis ex eorum mixtione compositus. Et huc pertinet
illa Newtoni constructio, de qua egimus adn. 16. Color autem compositus aliquando est admodum similis cuipiam e simplicibus ita, ut oculus discrimen non
agnoscat, si eos simul intueatur sibi etiam invicem proximos. Sed ad eos discernendos opus sit nova refractione, quae compositum dissolvit in sua fila primigenia,
aptissimam in physica, quae saepissime est velut quaedam enucleatio
epistolae arcanis notis conscriptae, ubi per attentationem et per errores etiam
plurimos paullatim et caute progrediendo ad veram ejus theoriam devenitur. Cujus
rei specimen admodum luculentum exhibui in mea dissertatione de lumine, agens
de rectilinea luminis propagatione, ac in Stayanae Philosophiae tomo I, agens de
generalibus proprietatibus corporum, et de vi inertiae in primis, tomo vero II
agens de totius astronomiae constitutione.
physica, quae saepissime est velut quaedam enucleatio
epistolae arcanis notis conscriptae, ubi per attentationem et per errores etiam
plurimos paullatim et caute progrediendo ad veram ejus theoriam devenitur. Cujus
rei specimen admodum luculentum exhibui in mea dissertatione de lumine, agens
de rectilinea luminis propagatione, ac in Stayanae Philosophiae tomo I, agens de
generalibus proprietatibus corporum, et de vi inertiae in primis, tomo vero II
agens de totius astronomiae constitutione.
conscriptae, ubi per attentationem et per errores etiam
plurimos paullatim et caute progrediendo ad veram ejus theoriam devenitur. Cujus
rei specimen admodum luculentum exhibui in mea dissertatione de lumine, agens
de rectilinea luminis propagatione, ac in Stayanae Philosophiae tomo I, agens de
generalibus proprietatibus corporum, et de vi inertiae in primis, tomo vero II
agens de totius astronomiae constitutione.
29 Primum ex instrumentis necessariis ad hanc luminis
errores etiam
plurimos paullatim et caute progrediendo ad veram ejus theoriam devenitur. Cujus
rei specimen admodum luculentum exhibui in mea dissertatione de lumine, agens
de rectilinea luminis propagatione, ac in Stayanae Philosophiae tomo I, agens de
generalibus proprietatibus corporum, et de vi inertiae in primis, tomo vero II
agens de totius astronomiae constitutione.
29 Primum ex instrumentis necessariis ad hanc luminis theoriam demonstrandam
est prisma, quod
ad veram ejus theoriam devenitur. Cujus
rei specimen admodum luculentum exhibui in mea dissertatione de lumine, agens
de rectilinea luminis propagatione, ac in Stayanae Philosophiae tomo I, agens de
generalibus proprietatibus corporum, et de vi inertiae in primis, tomo vero II
agens de totius astronomiae constitutione.
29 Primum ex instrumentis necessariis ad hanc luminis theoriam demonstrandam
est prisma, quod fieri solet triangulare, sed satis esset etiam
sed satis esset etiam cujuscumque figurae, dummodo haberentur binae facies planae et politae, ad se invicem inclinatae
in angulo non ita exiguo. Quid haec forma praestet et cur vitra binis superficiebus
planis terminata non dividant colores ad sensum, fuse exposui in adnotationibus
ad poema De iride P. Noceti, et fortasse innuam inferius.
Id, quod est prorsus necessarium ad habendum experimentorum successum,
est omnino vitri constitutio, quae debet esse penitus uniformis et carere tam venis
quam bullulis inclusis, ne nimirum radii in primo ingressu in prisma
radii in primo ingressu in prisma separati deflectantur, dum permeant ipsam massam vitri, et iterum commisceantur. Pluribus
physicis id imposuit, ut Mariotto in Gallia, comiti Rizzetto in Italia, et ea fuit
potissima ratio, cur tandiu tam multi obstiterint egregiae huic theoriae Newtonianae de luce et coloribus, quae experimentis institutis per satis bona prismata
apud omnes academias demum jam omnino communiter recepta est.
30 Lens etiam adhibetur in ejusmodi
curvaturae ipsius lentis. Illa lens
sine prismate excipiens radios omnes transeuntes per illud exiguum foramen,
debet illos colligere in quoddam exiguum spatiolum et velut punctum physicum
(Les rayons qui passent par un point du trou formeront réelment ce point physique, et l'image résultante de tous ces points sera un petit cercle dont le diametre
sera à celui du trou comme leurs distances de la lentille. Mais ce cercle sera aussi
une espece de point physique quand le trou sera très-petit) in certa quadam distantia juxta id, quod diximus lib. II(
foramen,
debet illos colligere in quoddam exiguum spatiolum et velut punctum physicum
(Les rayons qui passent par un point du trou formeront réelment ce point physique, et l'image résultante de tous ces points sera un petit cercle dont le diametre
sera à celui du trou comme leurs distances de la lentille. Mais ce cercle sera aussi
une espece de point physique quand le trou sera très-petit) in certa quadam distantia juxta id, quod diximus lib. II(
et velut punctum physicum
(Les rayons qui passent par un point du trou formeront réelment ce point physique, et l'image résultante de tous ces points sera un petit cercle dont le diametre
sera à celui du trou comme leurs distances de la lentille. Mais ce cercle sera aussi
une espece de point physique quand le trou sera très-petit) in certa quadam distantia juxta id, quod diximus lib. II(
numéro).
bina objectiva vitra alterum cavum, alterum convexum et
curvaturae majoris. Quae simul conjuncta radios omnium colorum colligunt in unicum punctum.
cette découverte étoit toute
récente. J'ai trouvé depuis et démontré dans un de mes Mémoires, que deux substances ne réunissent que deux seules couleurs; les autres débordent toujours,
quoique beaucoup moins qu'auparavant. On a fait ensuite des objectifs à trois
verres quoique de deux seules substances, qui ont encore beaucoup mieux réussi)
causa majorem haberet partem in efficiendo illo phaenomeno. Verum adhuc arbitror secundae, quam statim subjicio,
multo magis tribuendum esse phaenomenum quam primae.
Porro haec secunda causa pendet ab illa proprietate vicium facilioris reflexionis et facilioris transmissus, de qua mentionem fecimus adn. 15. et quam nemo
ante Newtonum, quod sciam, ne levissima quidem conjectura attigerat. Ex qua
autem omnis pendet colorum naturalium theoria, cum ex ea pendeat, quae fila
debeant reflecti a particulis corporum, quae transmitti. Mirum sane, quam et ipsa
theoria et
quaevis particula luminis, dum progreditur
spatio eodem, nimirum per medium homogeneum, acquirit alternatim binas dispositiones, quae redeunt post determinata quaedam intervalla et viae et temporis.
Eas redire post intervalla viae aequalia constat immediate ex observationibus et
experimentis, de quibus infra. Redire autem post intervalla temporis aequalia colligi potest ex eo, quod per medium homogeneum lumen debeat moveri uniformiter.
Ejusmodi vicissitudinem binarum proprietatum omnino haberi immediate, uti
diximus, evincunt experimenta. Quae autem sit earum
compensari post intervalla
quaedam et in mutatione medii reddere faciliorem reflexionem potius quam transmissionem vel vice versa.
45 Hanc causam proposui in mea dissertatione de lumine, ex qua etiam facile derivari
potest illud, cur maxima luminis pars refringatur et reflectatur regulariter certa
lege, sed aliqua etiam omnino irregulariter dispergatur. Nimirum fieri potest, ut
quaevis particula, dum progreditur, mutet figuram suam jam contracta, jam expansa
II(
lens multo majoris curvaturae, quae parum
addat longitudini ipsi. Verum ex opticae principiis ejusmodi longitudo admodum
accurate determinari potest. (J'ai donné depuis dans mes dissertations imprimées
à Vienne, la maniere de déterminer, par une opération très-simple, pour toute
espece de lentille isoscele ou non, et les deux rayons de sphéricité et la force
réfractive du verre). Secunda mensura assumi potest ope circini et definiri ejus
magnitudo ope cujuspiam scalae ejus generis, cujus in metallicis regulis solent
insculpi plures. Quamobrem et tertia illa mensura quaesita
longitudini ipsi. Verum ex opticae principiis ejusmodi longitudo admodum
accurate determinari potest. (J'ai donné depuis dans mes dissertations imprimées
à Vienne, la maniere de déterminer, par une opération très-simple, pour toute
espece de lentille isoscele ou non, et les deux rayons de sphéricité et la force
réfractive du verre). Secunda mensura assumi potest ope circini et definiri ejus
magnitudo ope cujuspiam scalae ejus generis, cujus in metallicis regulis solent
insculpi plures. Quamobrem et tertia illa mensura quaesita obtinebitur per illam
regulam auream, quam
hoc pacto. Excipiatur filum tenue et simplex coloris cujuspiam illis binis vitris conjunctis. Et
primo quidem adducatur ad centrum, ubi habetur contactus vitrorum. Tum ipsa
vitra paullatim moveantur in latus. Pars ejus fili reflexa in prima et secunda superficie primi vitri regredietur retro. De hac hic nullam mentionem facio, sed considero tantummodo illam partem, quae ingreditur lamellam tenuem aeris inclusi
inter vitra.
Porro de hac ejus fili parte constabit initio quidem ipsam, ubi excipitur prope
contactum, transire ultra lamellam aeris et ingredi secundum
Tum ipsa
vitra paullatim moveantur in latus. Pars ejus fili reflexa in prima et secunda superficie primi vitri regredietur retro. De hac hic nullam mentionem facio, sed considero tantummodo illam partem, quae ingreditur lamellam tenuem aeris inclusi
inter vitra.
Porro de hac ejus fili parte constabit initio quidem ipsam, ubi excipitur prope
contactum, transire ultra lamellam aeris et ingredi secundum vitrum. Deinde in
certa quadam distantia a contactu incipiet reflecti et redire retro per lamellam
ipsam ac ingredi iterum per superficiem secundam primi vitri.
est densius. Et
licebit determinare legem etiam generalem, qua fit ea mutatio longitudinis intervalli, prout pendet ab eo angulo vel a densitate medii, quod quidem Newtonus
praestitit. Verum haec minus faciunt ad rem nostram quam illud discrimen, quod
pendet ab ipsorum radiorum natura diversa, de quo mox agendum.
56 Quod pertinet ad diversa fila colorata, invenitur ope ejusdem experimenti illud:
haec intervalla vicium esse longiora in radiis minus refrangibilibus et
Newtonus legem ipsam definivit, quae respondet certa quadam ratione divisioni octavae in monochordo, ut iisdem rationibus harmonicis alio quodam modo respondent etiam diversi gradus refrangibilitatis radiorum. (
64 In primis, quod pertinet ad opacitatem, illa sane non provenit ex eo, quod in
corporibus opacis non habeantur pori rectilinei, qui transitum permittant radiis
progredientibus. Hujus veritatis multa habentur indicia et probationes satis manifestae in communi etiam sententia de continua extensione materiae. Sed in mea
theoria, cujus mentionem feci jam pluribus vicibus, id est omnino evidens. In ea
enim constant corporum particulae punctis prorsus indivisibilibus et inextensis, a
se invicem distantibus per exigua finita intervalla. Hinc puncta spatii sunt infinities
hic nisu circumquaque aequali permittente liberum progressum rectilineum et uniformem.
66 Quod ad colores variabiles pertinet, bina sunt eorum genera et binae causae.
Primum, de quo hic agitur, est illud, quod fit per separationem colorum factam a
refractione corporum non habentium facies parallelas, ut in prismate et in aquae
guttis iridem exhibentium, ubi pro diverso positu oculi diversus color perspicitur.
Eam esse originem colorum in
semper reflectantur, iidem transmittantur et color compositus
sit permanenter idem.
68 Hinc autem constat illud, quod initio proposueramus, Newtonum deprehendisse
aliquid etiam de interno particularum textu ex sua luminis theoria. Plumae, quae
colorem variabilem exhibent, habere debent spatiola vel vacua vel plena tenui
materia, inclusa in materia crassiore, ex qua constant, et idcirco sunt ita leves.
Contra corpora, quae habent colorem constantem pro quavis positione
tenuibus ac particulis corporum oportet
praeterea considerare naturam atmosphaerae terrestris, per quam transeunt radii,
qui ad Lunam abeunt.
Atmosphaera est referta vaporibus, qui, si satis intumescant ob aliquam e rationibus hic propositis, aucta jam mole reflectunt, uti de crassis laminis diximus
adn. 60, omne colorum genus. Hinc ipsi atmosphaerae tollitur pelluciditas vel
penitus, ut per nubes, vel magna ex parte, ut per nebulam.
Ubi moles vaporum satis imminuitur, incipiunt libere transire primi omnium
radii rubei, caeteris adhuc per
intellexisse. Luna in plenilunio nobis lucidissima apparet et Solis quodammodo veluti vices gerit per noctem. Quo casu pronum est fingere Dianam sua forma superbientem celebrare festa cum ingenti
comitatu Oreadum ac Dryadum, quas in venatione habere solet, quae et hymnum
ea occasione canant. De quo hymno dicemus infra.
Tum vero illa quidem omnia astra et ipsam nitidissimam Venerem ingenti lumine longissime superat.
Terra eo tempore visa ex Luna debet apparere nigra, caliginosa et sordida.
Nam in plenilunio Lunam non nisi per noctem
venustiore et ornare vultum exiguo nigranti naevo.
Porro, ubi Luna jam est immersa in umbra, occupat coeli partem maxime
distantem a loco Solis. Adeoque tum Phoebus, Dianae frater, abest longeque alia
regione moratur, ubi idcirco potest dici et immemor, qui nihil cogitet de labore
sororis tam longe positae.
Terra autem interjecta inter Solem et Lunam tum omnino impedit, ne se mutuo
videre possint; adeoque aspectum tanti interjecta doloris hostis dura negat questusque eludit inanes.
Fuga comitum in subitis tenebris,
et cruentatae juxta veterum morem, qui diis et immoderatos animi motus et
vitia hominum tribuebant. Quod autem pertinet ad hymnum, praecipuas Dianae
res gestas collegi ex poetis et mythologia, ejusmodi autem, ut a Nymphis virginibus in ejus laudem commemorari possint. Quam ob rem nullam de Endymione
mentionem feci. Pleraque autem ex iis, quae protuli, communissima sunt et notissima.
Fabulati sunt veteres eam uno partu editam cum fratre Phoebo, sed ante ipsum, statim egisse obstetricem matri, cujus doloribus perterrita virginitatis colendae consilium
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.