Your search found 30289 occurrences

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report

Occurrences 26870-26891:

2009-12-30 TEI zaglavlje i formatiranje. DE ILLUSTRIBUS FAMILIIS, QUAE RHACUSAE EXTANT AD AMPLISSIMUM SENATUM DIDACI PYRRHI. (****) ELEGIA.

Poetae Illyrici obitu. Gaspari Malinii Sandecensis de laudibus Didaci Pyrrhi
1  Quam sit amoena situ, quam splendida civibus amplis,
2  Quamque potens armis, quamque Rhacusa toga;
3  Egregio vates hic monstrat carmine Pyrrhus,
4  Pyrrhus

adhuc sunt inedita; ex omnibus aperte colligitur, quam eximius fuerit poeta: sed praecipue id apparet ex tribus elegiarum libris ad Dominicum Slataricchium Rhacusanum Patavinae scholae rectorem; hi nuper inventi sunt in aedibus Nobilium de Georgiis, quorum cura brevi in lucem prodibunt; sunt enim venustissimi, et germanum Tibulli stylum praeseferunt. Suavissimis moribus, et ad amicitiam comparandam aptissimis fuit; nihilominus acerbe in Lusitania fuit vexatus a

Dis invise Meli, et Melio mage saeve Paredes,
Nil vobis in me jam modo juris erit. (g) In quodam carmine Aelii Lampridii P. L. de patriae suae laudibus, poeta queritur de antiquis scriptoribus, quod pauca de Illyrica Epidauro tradiderint; deinde dicit Epidaurum eversam a Saracenis, postremo Rhacusanas patricias gentes enumerat. Id forsitan Didaco

Nil vobis in me jam modo juris erit. (g) In quodam carmine Aelii Lampridii P. L. de patriae suae laudibus, poeta queritur de antiquis scriptoribus, quod pauca de Illyrica Epidauro tradiderint; deinde dicit Epidaurum eversam a Saracenis, postremo Rhacusanas patricias gentes enumerat. Id forsitan Didaco Pyrrho occasionem praebuit idem argumentum

juris erit. (g) In quodam carmine Aelii Lampridii P. L. de patriae suae laudibus, poeta queritur de antiquis scriptoribus, quod pauca de Illyrica Epidauro tradiderint; deinde dicit Epidaurum eversam a Saracenis, postremo Rhacusanas patricias gentes enumerat. Id forsitan Didaco Pyrrho occasionem praebuit idem argumentum alio modo pertractandi. Aelii versus non

astronomus, prout illa tempora ferebant, non contemnendus. Sed est et alia causa, cur denuo hanc elegiam exhibeamus; argumentum enim non est quale ex ejus prima fronte videri possit, nam in ejus nobili ac vere poetico episodio de origine atque incrementis nostrae urbis potissimum Poeta agit, quod et illius primo, et huic nostro proposito optime congruit. Ne quid desit in hac nostra editione ex his, quae

optime congruit. Ne quid desit in hac nostra editione ex his, quae in Cracoviensi inveniuntur, perpauci laboris erit duo epigrammata addere unum Gaspari Malinii Sandecensis de laudibus Didaci Pyrrhi, alterum Phillipi Asirelli, qui fuit a secretis Legati cujusdam Florentinae Reip. ad Turcarum imperatorem, quique in eo itinere amico ac libenti animo commoratus apud nos est.

viro gloriantur, qui naturali philosophiae atque historiae, in qua eminet, elegantiam atque vim singularem orationis adjunxit; quoties vero ad metros et ad poesin animum applicuit, poeta inter eximios censeri debuit; ita ut de eo, quod in antiquissimo Mercurii hymno est, liceat affirmare. "Tibi datum est scire quodcumque vis". Hujus hic ego Epigramma de laudibus Rhacusae praeferendum censeo, graeca anthologia dignum, quamvis ille, ut ajebat,

quoties vero ad metros et ad poesin animum applicuit, poeta inter eximios censeri debuit; ita ut de eo, quod in antiquissimo Mercurii hymno est, liceat affirmare. "Tibi datum est scire quodcumque vis". Hujus hic ego Epigramma de laudibus Rhacusae praeferendum censeo, graeca anthologia dignum, quamvis ille, ut ajebat, nullos latinos versus fecisset, ex quo scholis vale dixit. Operae pretium insuper puto adjicere ejusdem epigrammatis Italicam

ex Plutarcho vitam, et Nicolai Feretti Foroliviensis praecepta rhetorices, Hymnos etiam et Epigrammata Marulli invenissem, delectatione legendi captus in quartum hujus poetae librum incidi, in quo solemnis ejus hymnus habetur de laudibus Rhacusae, qui, ni fallor, vim spirat antiquorum Graeciae poetarum. Calor etiam in eo aperte dignoscitur, ille quidem, qui ex grato et beneficiis obstricto animo originem certe ducit; fuit enim Marullus post captam

domum, pecunias, et necessaria ad prosequendum iter in Italiam obtinuit: properabant enim ad magnificum illum Laurentium Medices, cujus fortuna et virtus universum pene orbem pervaserant. Sed ut ad propositum revertar, en hic de quo agitur Michaelis Tarchaniotae Marulli Constantinopolitani de laudibus Rhacusae HYMNUS.

properabant enim ad magnificum illum Laurentium Medices, cujus fortuna et virtus universum pene orbem pervaserant. Sed ut ad propositum revertar, en hic de quo agitur Michaelis Tarchaniotae Marulli Constantinopolitani de laudibus Rhacusae HYMNUS.

Rhacusa multis gens

Amica quondam dulcis, ubi puer
Primas querelas, et miseri exili
Lamenta, de tristi profudi
Pectore non inimicus hospes.

Hinc me

ita dicam, e lectissimis Parnassi floribus corollas deferre, atque in sinum reponere gaudet. Sed brevi in lucem prodibit meditatum, et ad unguem redactum ab eo opus, quod cumulatissime hoc meum de illo judicium omnibus, ut credo, comprobabit. Exegit enim poeticam versionem latinis metris omni eorum varietate ac suavitate adhibita, a pluribus adhuc tentatam, a nullo vere ad optatam metam perductam, nisi (ut puto)

suscipere velit, qui et implere cumulatissime posset familiaris meus, optimis disciplinis institutus, atque acri judicio praeditus, quem in incerto sum, plus ne in pretio habeam, an diligam, Patricius juvenis Junius de Resti: nullus enim eo ad historiam conscribendam aptior censeri debet, si praecipua historici dos est, ut ne quid falsum dicere audeat, neve quid verum non audeat. His accedit etiam, quod avus ejus vir egregius patriam

sive Phrygiae, sive veteres Graecae; unde Herculi Aegyptio juxta Ciceronem, aut multo magis antiquiori Atlanti, juxta Herodotum inventio referenda esset. Quis Scythicas omnes migrationes enumeret? Praecedunt hae omnia tempora, de quibus in historiis mentio aliqua fieri potest; illa enim vastissima regio quae Scythia dicitur, patria communis nationum dici potest, unde optime a Leibnitio vagina gentium fuit appellata. Quamplurima exinde, ut ipse ait,

Levesque, in sua recenti Russorum historia, ex instituta inter Latinam Aborigenum, atque Illyricam linguam analogia concludit; illa enim aptissima sunt, ad confirmandam luculenter hujuscemodi sententiam. Sed quidquid de eo sit, ad intermissa redeo. Ex quo a septentrionalibus populis, a Scandinavis scilicet, sive Slavis veteribus, qui haec loca quondam insederunt, Illyrica lingua ad nos fuit advecta, multas illa quidem varietates atque

nos, neque septem alii populi, qui, ut antea dictum est, peculiari Illyrica dialecto utuntur, satis auctoritatis aut virium habere possunt, ut ex propria dialecto universalis linguae canones condant, atque ex istiusmodi norma de regulari deque eleganti caeterorum dialectorum indole atque structura, sententiam suam ferant. Nihil ergo magis necessarium, quam novam Illyricam grammaticam conficere, ex IV seculi lingua nullis idiotismis deformata

injustis adversitatibus praepeditus morte demum fuisset praeventus. Hic plurima operis sui pretiosa monumenta reliquit, quae ut humanae res sunt haud miror latere, si adhuc forsitan existunt. Fuit nuper et alius vir Clemens de Comitibus Grubiscich, qui non illotis, ut ajunt, manibus ad haec sacra tractanda accessisset, et cujus habetur insignis disquisitio in originem et historiam alphabeti Slavonici glagolitici vulgo Hieronymiani Venetiis apud

ut ita dicam, orbe divisis sperari possunt, ardor ille se totum quibusdam studiis dedendi aut nunquam excitatur, aut citissime extinguitur. Hinc fit, ut plurima perpetuo desiderentur, paucissima semper fiant. Haec sunt quae de Illyrica lingua, de qua potissimum Patricius ordo apud Rhacusanos optime promeruit, habui dicere, quae si nimis longa videtur, imperitiae; si brevia, brevitati hujus operis attribuantur.

divisis sperari possunt, ardor ille se totum quibusdam studiis dedendi aut nunquam excitatur, aut citissime extinguitur. Hinc fit, ut plurima perpetuo desiderentur, paucissima semper fiant. Haec sunt quae de Illyrica lingua, de qua potissimum Patricius ordo apud Rhacusanos optime promeruit, habui dicere, quae si nimis longa videtur, imperitiae; si brevia, brevitati hujus operis attribuantur.

Bibliographia locorum inventorum

Retrieve all occurrences (This may take some time to download)

Click here for a KWIC Report