Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: de Your search found 30289 occurrences
First 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280 281 282 283 284 285 286 287 288 289 290 291 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 28091-28161:28091. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] ignotae prorsus erant, a pueritia mea mire amavi. Anno
1770. prima linguae Polonicae rudimenta a magistro Polono didici. Mox, anno
insequenti Halae Saxonum tria specimina eruditionis meae Slavicae edidi,
nimirum:
28092. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] 1770. prima linguae Polonicae rudimenta a magistro Polono didici. Mox, anno
insequenti Halae Saxonum tria specimina eruditionis meae Slavicae edidi,
nimirum:
28093. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] didici. Mox, anno
insequenti Halae Saxonum tria specimina eruditionis meae Slavicae edidi,
nimirum:
28094. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] fere decennium haesi ac ita
Polonice didici, ut hanc linguam fere ita ut vernaculam meam loquor. Ibi
28095. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] meis in angulo quodam Silesiae quaerere ubi quidem Polonice, sed corrupte loquebantur, adeo ut dialectus illa Bohemicae linguae similior esset quam Polonicae. Ibi per triennium educationi nobilis cujusdam iuvenis praefui. Interea fama de me refertur Vindobonam et Birkenstokius, vir promovendis litteris natus, credidit provinciam scholasticam mihi fore demandandam. Hinc accepi Caesaris iussum ante menses octo, quo mihi iniungebatur, Silesiam relinquere, atque huc
28096. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] a Relkovichio quodam editam esse.
28097. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] Illyrica 1772. Vindobonae edita est, sed illa
lingua, quam titulus profert, nescio an Croatica, an Slavonica, an Dalmatina
sit. Haec igitur prima precum mearum particula de grammaticis; sequitur
altera de lexicis. Hörnerus scribit
28098. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] obviam
esse, et pretio 5 f. venundari: cum vero Vindobonae in bibliopolio Binziano
prostet exemplum Jambressichianum ratione trium florenorum lubentius illud, quam
Zagrabiense emam. Indicat porro
28099. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] Versiones Bibliorum. Cum
iam amplissimam Bibliorum collectionem habeam, adeo, ut plus quam sexaginta
numerem, ditescere illam utique versione quadam Croatica, Dalmatica, aut
Slavonica vellem, nec pretium, nisi prorsus rude foret, de proposito meo me
deiiceret. Quarto tandem libri ad Historiam Croaticam
finitimarumque regionum pertinentes, ubi eminet inter omnes, velut inter ignes
luna minores,
28100. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section]
28101. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] enorme prorsus
sit. Est Zagrabiae professor, nisi fallor rhetorices, qui
28102. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] amicissimus mihi quondam
Windischius redigebat, insertas. Idem ille professor ante biennium
28103. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] comparari possit. Sed
venio ad humanissimam epistolam tuam, ex qua cum iucundum mihi fuit cognoscere
omnem vitae, studiorumque tuorum rationem, tum longe illud iucundissimum te ad
orthodoxos accessisse. Hoc demum est sapere, mi Abraham!, de cetero omnia studia
vostra, quorum desiderio in hac mortali vita non tenemur modo, sed trahimur,
scientiae salutis, cujus summa est in Catholica Religione, postponi debent.
Librum tuum
28104. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] Hoc demum est sapere, mi Abraham!, de cetero omnia studia
vostra, quorum desiderio in hac mortali vita non tenemur modo, sed trahimur,
scientiae salutis, cujus summa est in Catholica Religione, postponi debent.
Librum tuum
28105. Baričević, Adam... . Epistulae XVI invicem scriptae,... [Paragraph | Section] te plane et aperte non amare? Et ut intelligere possis,
quantus sit meus in te amor, curabo tibi libros omnes, sin minus, plerosque
tamen, quos te habere velle significasti, ut primum se occasio obtulerit; curabo
autem minima tua impensa. De versione S. Bibliorum Illyrica comparanda frustra
laboras. Nulla nobis est. Scito tamen non deesse, qui huius quoque rei adeo
necessariae curam susceperunt. A cl. Simanovich, cui superiore anno in edendo
rescribere? Utique vero statim ubi per occupationes licuit, scripsi, gratias
egi, quas tibi debeo maximas, pro oblata mihi ultro amicitia, commercioque
litterario, quod inter nos perpetuum fore censeo. Immista erant alia nonnulla,
de quibus nunc satis recte decernere nequeo. Inerant preces, ni fallor, ut per
tuam benevolentiam aditus mihi pateret ad doctorum Slavorum, Croatorum,
Dalmatorum scrinia mirum enim in modum hoc eruditionis genere delector, quod
nomen sibi
quod
nomen sibi
minime vero reipublicae litterariae scribo. Nos vero
Deus non adeo disjunxit, ut hanc sive veredariorum, sive pueruli mei incuriam
non aequo animo pati, eamque brevi temporis intervallo resarcire possimus: sed
Lipsiam Bratislaviamque de rebus majoris momenti scripseram, nec hinc nec inde
responsum aliquod fero. Id vero utique dutius, nam hic unius epistolae iactura
quatuor vel quinque mensium dispendio est redimenda. Quod vero nunc ad ultimas
tuas, hodie mihi redditas
solum
ut pretium ejus
non adeo arrogans sit. Nam si utcumque loculorum meorum potestatem non
exsuperaverit, habebit et illa vel primarium in pluteis meis locum. Hörnerum,
cui amicitiam tuam debeo, verbis meis saluta. Scripseram homini optimo de
libellis Croaticis mihi transmittendis, sed quia hactenus litteris meis nihil
regessit, (primis statim rescripserat) vereor ne illas acceperit.
verbis meis saluta. Scripseram homini optimo de
libellis Croaticis mihi transmittendis, sed quia hactenus litteris meis nihil
regessit, (primis statim rescripserat) vereor ne illas acceperit.
sunt. Tu, ubi perscriberis esse quoque
Zagrabiae, qui me measque nugas esse aliquid putant
Katul, Carmina, 1, 3-4.
, rem facies gratissimam aeque ac jucundissimam. De ceteris rebus qua ad
rem litterariam pertinent, iam nihil dicere juvat, quia nescio, an, absit tamen
omen, ad Elÿsios campos transmigraveris. Mox ubi litteras tuas accepero,
prolixe rescribam, gratiasque quam possum maximas
Mikoczij (Ignotus ignotorum, en hominis
benevolentiam!) beavit. Libens lubensque ipsi scripsissem, si vel
tantillum servitii reddere valuissem. Cum vero studia viri doctissimi mihi
prorsus ignota sint, nec sciam, de quibus rebus litteras accipere averet, malui
abstinere prorsus a genere scribendi, quod saepe officii parum, plurimum vero
taedii in se habent. Egomet certe homines nimis officiosos numquam valde humanos
esse credidi. Tu vero Mikoczijum
tamen I modo tomum accepi, ipse scripsi, teque
virum humanissimum rogo, atque obtestor, digneris non quidem tabellarius, sed
patronus mearum litterarum esse. Erant enim in ejus Historia
Illyrica nonnulla, de quibus subsumebam illi non ingratum fore, si unum,
alterumve ipsi communicare. Idem valet de P. Katanchichio, qui me prius
salutavit, et cui, homo parum urbanus, nihil rescripseram. Has litteras nullo
involucro condidi. Vos enim reapse
atque obtestor, digneris non quidem tabellarius, sed
patronus mearum litterarum esse. Erant enim in ejus Historia
Illyrica nonnulla, de quibus subsumebam illi non ingratum fore, si unum,
alterumve ipsi communicare. Idem valet de P. Katanchichio, qui me prius
salutavit, et cui, homo parum urbanus, nihil rescripseram. Has litteras nullo
involucro condidi. Vos enim reapse amicos expertus, credidi me supersedere posse
satisfacere consuetudini, qua hic certe magis
nec dictionarium ejus linguae possidere. Si adipisci possem, insuper
aliquid dialecto Slavonica scriptum, res esset mihi gratissima. Quaeso extantne
libri Slavonici? Quonam charactere impressi? Ubi prostant venales? Vellem itidem
de Dalmatinis (habeo Dalmatica nonnulla, quae Venetiis impressa sunt, loquor
vero de iis, quae ditioni Austriaca subsunt), Bosnensibus, Bulgaris etc.
Unum est, quod tibi narrabo, post dormitum ibo.
dialecto Slavonica scriptum, res esset mihi gratissima. Quaeso extantne
libri Slavonici? Quonam charactere impressi? Ubi prostant venales? Vellem itidem
de Dalmatinis (habeo Dalmatica nonnulla, quae Venetiis impressa sunt, loquor
vero de iis, quae ditioni Austriaca subsunt), Bosnensibus, Bulgaris etc.
Unum est, quod tibi narrabo, post dormitum ibo.
Penes me hominem privatum latuisset semper, nunc vero
in instructissima comitis bibliotheca splendent. Si quis enim bibliothecam
integram vel Ungaricam, vel Croaticam colligere studet, illi minutissimus liber,
quem alius, qui ea de re non cogitat, abjiciendum putaret, auro contra carum
esse potest. Dedi etiam illi e nummis meis ternos, unum Trajani cum Dacia
capta, quem aegre perdidi, iacturam binorum aliorum non adeo aegre
tuli. Nam erant
Academico praefectus campum habet satis
magnum, in quo excurrere possit ejus ingenium et industria. Homo fortunam sibi
suam finxit. Itaque tardius accipiet litteras Tuas. C. Szechenyius Zagrabiae cum
esset, non solum me invisit, sed de libris meis, quos percupido adolescenti
donavi, aliquot abstulit secum. Numismata ostenderem, a me nullis hortationibus,
nec precibus impetrare potuit. Non deest caussa negandi. Sapere didici. Ante hos
annos octo, quo auctore, incertum,
geograficae comparandae, numismata effodienda etc ut hora
hora, dies trudatur die
si velis, me
Albim scripsisse vel Vistulam cogita) illinc ad
Jaxartem protendebatur. Erat igitur arctis limitibus inclusa terra eorum
borealis talis fere, qualem Galli adhuc hodie habent, ubi le paÿs de
Nord appellant, (nam ego, mi Barichevich, tibi sancte affirmo, me, dum
Cracoviae degebam, ab amico Parisiensi rogatum fuisse, vellem illi opitulari, ut
debitor Holmiensis, nomen suum penes tabulas suas solveret) nec mirandum
Hinc emersere, mox pullulavere, Getarum coloniam
versus occidentem, Germaniam puto, persuasum habeo. Nam ego, ad me quod
pertinet, numquam puto, aevo caesariano (aut saltem non longe ante illum)
Geticam prolem in Germania viguisse, sed de tota facie orbis antiqui
septentrionalis fere sic statuo. Erant α) Getae,
quibus iam limites descripsi, β) Celtae, versus
occidentem longe lateque per totam Hispaniam, Galliam,
Russos tam in proprie sic dicta Moskovia, quam in Ruthenia; 5.
Bohemos cum Moravis atque nunc tandem 6.
Carniolos. Ut igitur ad id redeam, unde excurrit oratio mea. Credo
semper me de linguis Slavicae, Germanicaeque dialectis, indole, verba facere,
ita posse, ut pro rostris dicens, non vero terra filius, habendus sim. Atque
tunc sancte pronunciabo: linguam Slavicam Germanicamque unam eandemque esse, nec
extare ullam,
dicens, non vero terra filius, habendus sim. Atque
tunc sancte pronunciabo: linguam Slavicam Germanicamque unam eandemque esse, nec
extare ullam, in alterutra lingua vocem cujus radix non ex alterutra (fit venia
verbo) possit derivari. De ea re, de qua scribo, e mea sententia certus sum. Ast
tu fortasse ridebis? et proh dolor, testimoniis, disquisitionibusque haec
epistola non potest onerari, quippe qua iam praeterea nimis diu otium tuum
detinui.
non vero terra filius, habendus sim. Atque
tunc sancte pronunciabo: linguam Slavicam Germanicamque unam eandemque esse, nec
extare ullam, in alterutra lingua vocem cujus radix non ex alterutra (fit venia
verbo) possit derivari. De ea re, de qua scribo, e mea sententia certus sum. Ast
tu fortasse ridebis? et proh dolor, testimoniis, disquisitionibusque haec
epistola non potest onerari, quippe qua iam praeterea nimis diu otium tuum
detinui.
Succurrit
certus sum. Ast
tu fortasse ridebis? et proh dolor, testimoniis, disquisitionibusque haec
epistola non potest onerari, quippe qua iam praeterea nimis diu otium tuum
detinui.
Succurrit adhuc unum, quod supra de Gothis scribens, omiseram.
Herbelotius in divino suo opere omne hoc appellat le paÿs de
Getes cui ego superius limitem Getarum adscripseram. Nec frivolus,
nec vanus Gallus, sed optimae frugis homo, e quo
epistola non potest onerari, quippe qua iam praeterea nimis diu otium tuum
detinui.
Succurrit adhuc unum, quod supra de Gothis scribens, omiseram.
Herbelotius in divino suo opere omne hoc appellat le paÿs de
Getes cui ego superius limitem Getarum adscripseram. Nec frivolus,
nec vanus Gallus, sed optimae frugis homo, e quo multa discere possumus,
Herbelotius est. Igitur nomen hoc non effinxit, sed fideliter e manu scriptis
docent non tam utuntur, quam abutuntur. Ego vero,
caput jucundissimum, non abutor otio quod nactus sum, sed id respondendis
litteris tuis impendam, ad quas memini me ultimis meis non satis accurate
respondisse. Occasionem enim arripiens de Gothis tot, tantaque de iis blateravi,
ut majora, amplioraque nec charta spacium, nec praescripti litteris limites
caperent. Satisfaciam igitur pro virili quaestionibus tuis, et iam ad ea
epistolii tui capita veniam, quae tacendo
quam abutuntur. Ego vero,
caput jucundissimum, non abutor otio quod nactus sum, sed id respondendis
litteris tuis impendam, ad quas memini me ultimis meis non satis accurate
respondisse. Occasionem enim arripiens de Gothis tot, tantaque de iis blateravi,
ut majora, amplioraque nec charta spacium, nec praescripti litteris limites
caperent. Satisfaciam igitur pro virili quaestionibus tuis, et iam ad ea
epistolii tui capita veniam, quae tacendo praeterisse recordor. Ac primo
ut majora, amplioraque nec charta spacium, nec praescripti litteris limites
caperent. Satisfaciam igitur pro virili quaestionibus tuis, et iam ad ea
epistolii tui capita veniam, quae tacendo praeterisse recordor. Ac primo quidem
de nummis deliciis meis. In media Germania, (vel si Graece mavis,
ut tanto facilius barbarorum patriam agnoscas)
sum, qui praeter ingens Naturalis
Historiae Musaeum, comparaverat sibi nummos nonnullos antiquos, quorum numerus
ad trecenos adscendere potuit. Possessor hujus Musaei Historiae Naturalis satis
peritus, ne
nugis, vir doctissime? Praesens aes meum ad millenarium numerum
excrevit. Noli tamen in eo certum quendam scopum, integritatem aliquam
exspectare. Collegi nummos non ut volui, sed ut potui. Attamen in argento
ditissimus sum Antoninorum, de quibus vix ac ne vix quidem unus mihi defuerit
annus, in aere Constantinus regnat, cum familia ejus, et Valentiniani, quos
adhuc nondum satis dignoscere posse, ingenue sed cum pudore fateor. Habeo
Vetranionem quem meae
mihi defuerit
annus, in aere Constantinus regnat, cum familia ejus, et Valentiniani, quos
adhuc nondum satis dignoscere posse, ingenue sed cum pudore fateor. Habeo
Vetranionem quem meae collectionis rarissimum puto atque de
tyrannis Tetricum, Posthumum aliumque adhuc, qui nunc
statim non succurrit nec quaerere juvat. Possideo praeterea
bracteatas nonnullas. Porro aes medium Tergesti, Aquilejae
Tibi, quamprimum
occasionem nactus fuero, transmittam. Hanc vero praestolare debeo. Nam res non
tanti est, ut veredariis vel ego, vel etiam tu solvere vellemus. Bibliopola vero
noster Kornius, homo honestissimus, providebit de occasione atque
tunc catalogum addam quoque specimen Catalogi critici, quem
scribere incepi, et de quo candidum sincerumque tuum judicium sine felle quidem
ut par est, sed etiam sine ullis verborum lenociniis expecto.
veredariis vel ego, vel etiam tu solvere vellemus. Bibliopola vero
noster Kornius, homo honestissimus, providebit de occasione atque
tunc catalogum addam quoque specimen Catalogi critici, quem
scribere incepi, et de quo candidum sincerumque tuum judicium sine felle quidem
ut par est, sed etiam sine ullis verborum lenociniis expecto.
Amabo, Dombajus vester qualis homo est? Ego illum nonnulla de rebus
Slavicis, hoc est de iis Slavicae
critici, quem
scribere incepi, et de quo candidum sincerumque tuum judicium sine felle quidem
ut par est, sed etiam sine ullis verborum lenociniis expecto.
Amabo, Dombajus vester qualis homo est? Ego illum nonnulla de rebus
Slavicis, hoc est de iis Slavicae linguae dialectis quaesivi, quae in provinciis
Turcarum imperio subjectis loquuntur. Addidi quoque orientalia nonnulla,
Arabicis characteribus scripta, quae ipse, qui minus adsuetus manuscriptis
incepi, et de quo candidum sincerumque tuum judicium sine felle quidem
ut par est, sed etiam sine ullis verborum lenociniis expecto.
Amabo, Dombajus vester qualis homo est? Ego illum nonnulla de rebus
Slavicis, hoc est de iis Slavicae linguae dialectis quaesivi, quae in provinciis
Turcarum imperio subjectis loquuntur. Addidi quoque orientalia nonnulla,
Arabicis characteribus scripta, quae ipse, qui minus adsuetus manuscriptis
orientalibus sum, quamquam
impressa lego, legere non potis eram, rogo te, mi
Barichevichi, pro amicitia tua, ut mihi remittat transmissa, si explicare nolit.
A te autem enixe oro, velis eji, quem Croaticis muneribus ditasti, viam ad
minimum pondere, ut aliquid de Slavonica, Dalmaticaque lingua accipere possit.
Fuisti ipse Sisciae, ut scribis, non est ibi, vel ubicumque alias bibliopola
honestus, ad quem ea de re litteras dare possem? Porro: extantne libri in lingua
Bulgarica Bosnensive scripta?
oro, velis eji, quem Croaticis muneribus ditasti, viam ad
minimum pondere, ut aliquid de Slavonica, Dalmaticaque lingua accipere possit.
Fuisti ipse Sisciae, ut scribis, non est ibi, vel ubicumque alias bibliopola
honestus, ad quem ea de re litteras dare possem? Porro: extantne libri in lingua
Bulgarica Bosnensive scripta? Differt provinciarum harum dialectus a Croatica,
et quomodo differt? Kornigii grammaticam de qua scribis, avide
exspecto, et velim
alias bibliopola
honestus, ad quem ea de re litteras dare possem? Porro: extantne libri in lingua
Bulgarica Bosnensive scripta? Differt provinciarum harum dialectus a Croatica,
et quomodo differt? Kornigii grammaticam de qua scribis, avide
exspecto, et velim iunges illam ei, quem mihi destinasti fasciculo. Non tamen
velim putes ideo me omnem decoxisse pudorem. Non gratis eam exspecto, (licet
munuscula tua mihi mellitissima sint) indica quaeso pretium,
linguae in
Pannonia, quam proferre quidam, atque exornare pergunt, irritati cultarum
nationum morem. In tanto armorum strepitu, qui per omnem late Europam exauditur
et hoc praesertim tempore, bonis artibus adverso, non deesse nobis, qui de
litteris bene mereri velint, est, cur gratuleris. Certe quidem initio multa
timui. Cum enim, ut recte nosti, Pannones haud minus vestium cultu, ac varietate
linguae inter se differant, censebam ad lucubrandum ejusmodi lexicon non unius
adeuntibus orientales regiones, immortali suo thesauro praestitit
Meninskius. Gratior ea plagula vel eo nomine, quia ex ea
doceor, Schellerianum dictionarium in scholis vestris esse
frequens, qua de re valde laetor, licet hoc minime sperare ausus fuissem. Nam
ego de hoc libro ita statuo, eo nullum utilius ad addiscendam linguam Latinam
esse. Mihi nulla cum Schellero contracta est amicitia, nec unquam litteras ad
eum dedi, sed tamen
Meninskius. Gratior ea plagula vel eo nomine, quia ex ea
doceor, Schellerianum dictionarium in scholis vestris esse
frequens, qua de re valde laetor, licet hoc minime sperare ausus fuissem. Nam
ego de hoc libro ita statuo, eo nullum utilius ad addiscendam linguam Latinam
esse. Mihi nulla cum Schellero contracta est amicitia, nec unquam litteras ad
eum dedi, sed tamen nescio aliquem, qui ita mihi conveniens ac ille de lingua
Latina
fuissem. Nam
ego de hoc libro ita statuo, eo nullum utilius ad addiscendam linguam Latinam
esse. Mihi nulla cum Schellero contracta est amicitia, nec unquam litteras ad
eum dedi, sed tamen nescio aliquem, qui ita mihi conveniens ac ille de lingua
Latina discenda, atque de lectione auctorum classicorum scribere potuisset,
cujus rei ratio in communi, quo usi sumus praeceptore, quaerenda. Prodiit enim
Schellerus, licet ad viginti annos me major natu sit, e schola
statuo, eo nullum utilius ad addiscendam linguam Latinam
esse. Mihi nulla cum Schellero contracta est amicitia, nec unquam litteras ad
eum dedi, sed tamen nescio aliquem, qui ita mihi conveniens ac ille de lingua
Latina discenda, atque de lectione auctorum classicorum scribere potuisset,
cujus rei ratio in communi, quo usi sumus praeceptore, quaerenda. Prodiit enim
Schellerus, licet ad viginti annos me major natu sit, e schola
Ernestina, a qua et ego prodii.
mihi
pagella, ab Abanowozamski inde omnia quae nunc extant, una littura
delevissem. Omnes enim hae voces sic comparatae sunt, ut nulli lectorum, quamvis
nec Hungarus nec Slavus sit, ullam remoram injicere queant. Sed ea de re
videbunt alii me peritiores. Manum de tabula
inde omnia quae nunc extant, una littura
delevissem. Omnes enim hae voces sic comparatae sunt, ut nulli lectorum, quamvis
nec Hungarus nec Slavus sit, ullam remoram injicere queant. Sed ea de re
videbunt alii me peritiores. Manum de tabula
linguam ubi dixi, Tu eam intellexisse
putato, quae longe lateque per utramque Lusatiam tam superiorem, quam inferiorem
a rusticis, plebeisque hominibus communis est, et quam Tu in ultimis tuis
Serbicam appellasti. De tot, tantisque Slavicis gentibus olim
per omnem Germaniam diffusis, in ipso Germaniae meditullio, nunc tantum pusilla
ista gens Lusatiam incolens aetatem tulit. Est vero una eademque lingua, qua
inferioris, superiorisque Lusatiae
cujus orthographiam, qua
nunc etiam utitur, Zacharias Bierlingius in
particellae nonnullae
Sanctorum Pandectarum Venedico sermone reddita typis evulgata sunt. Quarum
nullam possideo, ne vidi quidem, memini tamen Baumgartenium, quem
nunc adire non licet, nonnullas earum in notitiis, quas de bibliotheca Hallensi
dedit, summa fide descripsisse. Sumptibus tandem auspiciisque comitis
Iersdorfii, quae gens ultima atque ditissima omnium Lusaticarum
est, prodiit utriusque foederis versio Venedica, anno 1728. 4
to jo: inektore wossebnische pojedanja
ztoko starowo ha nowoho zakonja 1759.
adclamatum, quod nolim a te
severe nimis iudicari. Ipse enim scio,
nolim a te
severe nimis iudicari. Ipse enim scio,
viverem, conditio mea Zagrabiae
deterior adhuc foret, quam hic est. Interim meliora sperabimus.
Nactus tandem sum
Bibliotheca Slavica, quam
Locella dedit comptissimam
Barichevich Jacobo Penzel s. p. d.
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.