Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: de Your search found 30289 occurrences
First 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 4864-5820:4864. Marulić, Marko. De institutione bene vivendi per... [Paragraph | Section] sanctissimi uir! Alexii
beatitudinis autore et
largitore Deo non peruiderunt. Ideoque mentis hallucinatione elusi nequiuerunt
eo peruenire, quo uolebant. Hi uero, quibus curę fuit diuinis potius quam
humanis niti doctrinis et philosophiam non terrenam, sed quę de cęlo lapsa est,
sequi atque amplecti, in cęlum, unde illa erat, ascenderunt. Neque enim errare
poterant illo uiam docente, qui solus nec fallit nec fallitur unquam. Quamobrem
ipsam quoque hominum gloriam repudiando fugiendoque
et cuius neque magnitudinem
comprehendere neque longitudinem metiri possumus, Christi serui consecuti sunt.
Itaque non temere solos imitandos cunctis proponimus, quos etiam cunctis merito
pręferendos censemus. Istas igitur nostras de illis qualescunque lucubrationes,
o omnium amicorum meorum optime omnique honore et amore pariter prosequende,
tibi nunc muneri mitto, tibi lubenter offero; tum quod sciam nihil abs te
crebrius in manum uenire solere auidiusque
recepti sinu
quietis ęternę fructum capiamus.
Vale!
DE INSTITVTIONE BENE VIVENDI PER EXEMPLA SANCTORVM
Prologus
Operęprecium mihi uisum est quędam, quę de diuinis hominibus in historiis
ecclesiasticis diffusius narrata sunt, carptim collecta breuiter describere,
ut propositis euangelicarum uirtutum, id est, Christianę perfectionis
exemplis et me desidia adhuc torpentem
id est, Christianę perfectionis
exemplis et me desidia adhuc torpentem excitarem et alios excitatos
alacresque, ne lassescerent, magis animarem, alios uero etiam redderem
cautiores, ne, tametsi boni sanctique sint, facile de se popularibus auris
credant. Quam enim periculosa sit humilibus Christi seruis mortalium
laudatio, tunc plane intelligent, cum relatu legerint non aliam ob causam
quosdam reliquisse monasteria uastasque penetrasse
tenuiores diuitias possident possederuntue, eas uel erogare uel iam erogasse
pro tui nominis amore minus grauari possint.
DE INSTITVTIONE BENE VIVENDI PER EXEMPLA SANCTORVM / LIBER I
Caput I / DE TERRENIS BONIS CONTEMNENDIS PROPTER CHRISTVM
Iam primum, ut, a quibus Ecclesię Christianę iacta sunt fundamenta, ab
grauari possint.
DE INSTITVTIONE BENE VIVENDI PER EXEMPLA SANCTORVM / LIBER I
Caput I / DE TERRENIS BONIS CONTEMNENDIS PROPTER CHRISTVM
Iam primum, ut, a quibus Ecclesię Christianę iacta sunt fundamenta, ab his
et operis nostri cudatur exordium, Mattheus publicanus statim, ut a Christo
uocatus est,
Iosephum, Barnabam * corr. ex Barsabam
cognominatum, agrum, quem habebat, uendidisse pecuniamque
apostolorum conculcandam pedibus apposuisse, ut scilicet ea contempta agrum
sibi illum de Euangelio parare posset, in quo absconditus est thesaurus
regni cęlorum.
Nunc, qui deinde horum uestigia sunt secuti, ordine referamus!
Gregorius, antequam pontifex, urbis Romę senator erat neque diuitiis minus
pupillis diuideretur. Igitur diuitias, et cum non haberet, contempsit, et
cum haberet, ne respexit quidem, sed alteri dilargiendas commisit, maiores
diuitias existimans Christi paupertatem.
Hilarion Palestinus, sicut de illo diuus Hieronymus litteris commendauit,
parentibus defunctis partem substantię fratribus, partem pauperibus largitus
est, nihil sibi omnino reseruans, Dominicę sententię memor dicentis: Qui
non renunciauerit
ipse: Cęlum uos ergo
possidebitis, inquit, ego terram? Nihilque moratus post eos adiit
monasterium, ut potius cęlestes cum fratribus quam cum parentibus manens
diuitias obtineret terrenas.
Sed quid de illis dicam, qui matrimonio copulati effecere, ne coniugatis tam
sanctę conuersationis aditum minus patere putaremus?
Germanus Antisiodorensis, Burgundię pręfectus ingenuisque artibus apprime
eruditus, pari cum uxore
Paula etiam Romana tanta quidem in hac parte ac talis sese offert, ut non
alio ore satis digne laudari queat, quam quo laudata est. Quid enim huberius
elegantiusue ab ullo unquam afferri possit iis, quę de illa diuus Hieronymus
litteris commendauit? Sed quę ad rem spectant, quam nunc tractamus, hęc
sunt. Paula, inquit, nobilis genere, sed nobilior sanctitate, potens quondam
diuitiis, sed nunc Christi paupertate insignior,
imperialia ornamenta et religionis induit
habitum. Maluit enim abiecta uiuere in domo Domini quam sublimis uersari in
tabernaculis peccatorum.
Caput II / DE ELEMOSINIS FACIENDIS
Sed ne nimius sim in huiuscemodi exemplis recensendis, cum multa pręterea
sese offerant, non incommode nunc ad elemosinas transitum fecerim, quando et
eiusdem generis sint et ad
Cornelii nanque, Italicę cohortis centurionis, elemosinę (ut in Actis *
corr. ex Actibus
Apostolorum legimus) ascenderant in memoriam in conspectu Dei atque
ad illum, adhuc gentilem, angelum de cęlo, Simonem Petrum ab Ioppe Cęsaream
usque euocarunt, dignum utique reddentes, qui cum angelo colloqueretur, ab
apostolo baptizaretur, a Spiritu Sancto, priusquam baptizatus sit,
uisibiliter illustraretur; adeo ut, et
etiam in nationibus esse effusam et
Petrus in ueritate se comperisse dixerit, quia non est personarum acceptor
Deus, sed in omni gente, qui timet Deum et operatur iustitiam, acceptus est
illi. Eadem quidem de causa et beatum Eustachium tradunt ex
gentili Christianum factum, ex Christiano martyrem immortalitatis palmam
assecutum. Cęsaris enim Traiani temporibus magister equitum super cornibus
cerui, quem uenando insecutus fuerat,
baptizari iussit, ut, qui charitate
iuuerat miseros, fide inter uere felices recipi idoneus foret.
Igitur, cum hęc ita sint, quis mentis compos non iam excussa tenacis auaritię
compede ad liberalitatem gradum feret et de iis saltem aliquid, quę suę
supersunt necessitati, aliorum indulgebit inopię?
Zacheus, publicanorum princeps et ipse diues, eodem die, immo eadem hora, qua
se bonorum suorum partem dare dixit pauperibus, oraculum
inter Abrahę filios computari.
At contra diues ille purpuratus, quia luxurię suę deditus Lazari pro foribus
iacentis non respexit erumnas, impietatis poenas tulit sepultus in inferno.
Et qui dudum panis micas de mensa cadentes non concesserat mendicanti, nec
ipse postea in igne positus uel unam aquę guttulam, qua linguam
refrigeraret, ualuit impetrare. Quoniam sine misericordia iudicium fiet
illi, qui non facit misericordiam. Et,
uiduarum et orphanorum reliquorumque Christi pauperum
nomina in codicillo seriatim descripta lectitabat, ne quem die ullo
pręteriret, cuius miseriam ęqua ope non iuuaret, seruans illam
religiositatis uitęque munditiem, de qua Iacobus apostolus ait: Religio
munda et immaculata apud Deum et Patrem hęc est: uisitare pupillos et
uiduas in tribulatione eorum, et immaculatum se custodire ab hoc
seculo.
pręcepisset, discumbentes intuitus pręstituto numero unum superesse
animaduertit, et cum inuitatorem criminis argueret, quod plures, quam iussus
fuerat, conuocasset, ille e contrario nequaquam plures esse asseueraret, eos
de integro consyderare coepit atque eum ipsum, quem, ut solus uidere potuit,
ita solus residuum esse adnotarat, subinde mutari deprehendit et modo
iuuenis, modo senis speciem uultu pręferre. Tali ostento attonitus silentium
deterreri, ut petenti aliquid non tribueret, dignissimus iudicatus est, cui
uineę Dei manu plantatę et mundi per Christum saluati cura regimenque
committeretur.
Non dissimile benignę liberalitatis exemplum de Ioanne, Alexandrino
patriarcha, ab his, qui uitam eius conscripsere, memoratur. Nam (ut aiunt)
cum aliquando mendico sibi obuiam facto sex nummos dispensatorem dare
iussisset, ille acceptis diuertit paululum de uia et
exemplum de Ioanne, Alexandrino
patriarcha, ab his, qui uitam eius conscripsere, memoratur. Nam (ut aiunt)
cum aliquando mendico sibi obuiam facto sex nummos dispensatorem dare
iussisset, ille acceptis diuertit paululum de uia et progredientium
pręuertens uestigia, gestu habituque alium mentitus, alios sex, non quia non
agnosceretur; accepit, sed quod talem nactus fuerat datorem, qui etiam
deprehensa dolositate manum poscenti subtrahere
scilicet miraculo admoniti crederemus cum, qui indigentes uestierit,
uestiendum cęlestis glorię lumine, cum Dominus Iesus Christus transformabit
corpus humilitatis nostrę, configuratum corpori claritatis suę.
Sed quid de Paulino, Nolanę urbis episcopo, dicam? Qui depopulata Campania
Vandalorum excursionibus, cum in redimendis captiuis cuncta consumpsisset,
seipsum quoque in elemosinam tradidit. Profectus enim in Aphricam uicaria
seruitute
et item quarto, diuersa semper, ne agnosceretur, habitu
petitum reuertenti semper panem largitus, nihil sibi neque discipulo, nisi
certam in Domino spem, dereliquit. Et dum hęsitantem
discipulum consolatur, ne de uictu dubitaret, ei seruiens, qui
irrationabilia quoque pasceret animalia, aspiciunt duos lembos proximę ripę
applicuisse uectore nullo. Cumque comperissent omni cibariorum genere, quo
ipsi uesci solebant, plenos, Deo
darent. Quinque panes et duos pisces, cum nihil
aliud pręterea haberent, discumbentibus apposuerunt. Atque ubi omnes pransi
ac saturati essent, pro quinque panibus duodecim cophinos reliquiarum plenos
retulere. Alias idem de appositis septem panibus et paucis pisciculis, cum
multudinem esurientem satiassent, septem sportas fragmentis, quę
superauerant, impleuere, ut experimento discerent nequaquam fallere eum, qui
dixerat: Date, et dabitur
hebdomadarum
interdum inediam passus, ut aliis alimenta prębere posset. Et cum tot dies
nihil gustaret, famem non sentiebat, dum fami prospicit aliorum, spem sibi
certissimam extendens ad illud uerę felicitatis pabulum, de quo psalmista
ait: Satiabor, cum apparuerit gloria tua, Domine. Sumant hinc
documentum ieiunantes, ut saltem cibo, quem sibi interdixerint, pauperes
alant. Alioquin non ieiunare, sed impensę parcere merito
inquit, ita tristaris, pater? Etsi hic indumentis eget, forsan abundat
concupiscentiis. Tunc Franciscus, fraterni erroris non dissimulator, sed
corrector iussit protinus, ut ille sua se tunica exuens pauperem tegat, et
quod de ipso perperam opinatus fuerat, ab eodem ueniam roget ac tandem
discat nefas esse miserorum mores sugillare, indigentiam negligere. Vtinam
talem subire cogantur mulctam, ne poenis grauioribus obnoxii sint, qui
mendicos ob hoc
cuncta agere et hoc habere uoti, ut mendicans ipsa moreretur
et in funere suo alieno syndone inuolueretur. Ego, inquit, si petiero,
multos inueniam, qui mihi tribuant. Mendicans si a me non acceperit, quę ei
possum etiam de alieno tribuere, et mortuus fuerit, a quo anima eius
requiretur? Nulla itaque in pauperes liberalitate satiata, ad egestatem pene
ultimam peruenit. Sed quanto tunc se fecerat pauperiorem, tanto postea
amplioribus locupletata
quia, quod unius erat, aliis quoque commune esse
debere facile persuaserat necessitas multorum. Denique cum esset regis
Pannonum filia et Thuringię domini coniux, nere, texere, suere suis ipsa
manibus non est dedignata, ut de laboris sui peculio elemosinas dare posset.
Et de illa ergo non incongrue dici potest: Manum suam aperuit inopi, et
palmas suas extendit ad pauperem. Fortitudo et decor indumentum eius, et
ridebit in die
debere facile persuaserat necessitas multorum. Denique cum esset regis
Pannonum filia et Thuringię domini coniux, nere, texere, suere suis ipsa
manibus non est dedignata, ut de laboris sui peculio elemosinas dare posset.
Et de illa ergo non incongrue dici potest: Manum suam aperuit inopi, et
palmas suas extendit ad pauperem. Fortitudo et decor indumentum eius, et
ridebit in die nouissimo.
Sed multa dare
Sed multa dare locupletiorum est, pauca tenuiorum; nec tamen ideo non par
meritum, quarum ęqualis affectus. Animum etenim largientis pensat Deus, non
donum. Nec quantum oblatum est inspicit, sed de quanto. Vidua paupercula duo
ęra minuta misit in gazophylacium, et diuitibus pręfertur.
Vidua etiam illa, cui nihil aliud erat pręter pugillum farinę in hydria et
paululum olei in lecytho, totum id, quod habuit,
cum aut
nihil aut parum profuturum sit, documento nobis erit Lucia uirgo. Quę cum
matrem Euticiam ad erogandas pauperibus facultates hortaretur illaque
diceret, uti uitę suę finem expectaret, ipsa postea, quod uellet, de opibus
suis factura: Non est, inquit, admodum gratum, o mater, Deo munus, quod, qui
offert, ideo offert, quia illius usum suprema sibi interdicit dies. Da, dum
sana es, ne, si moriens dederis, inuita dedisse arguaris, rem
misericordię semper remunerator Deus
effecit, ut, cum ad lupanar traheretur, loco moueri non posset, cum
ureretur, illęsa inter flammas maneret, cum iugularetur, morti non cederet,
donec ad cęlos itura, uitale uiaticum de manu sacerdotis accepit, corpus
uidelicet et sanguinem Agni, pro cuius amore sua omnia in elemosinam,
seipsam in sacrificium tam confidenter quam libenter obtulerat.
Agni, pro cuius amore sua omnia in elemosinam,
seipsam in sacrificium tam confidenter quam libenter obtulerat.
Caput
Sed perturbatus
flagitium flagitio uoluit commutare. Nos in illo fidem hospitii imitemur,
non mentis turbationem, ne, dum hospes pręter modum defenditur, offendatur
Deus. Denique angeli, ut Loth gratiam referrent, illum de consortio eorum,
quos pro scelere ultum aduenerat, cum suis simul incolumem eduxerunt. Cumque
euerterent Sodomam et Gomorram sulphure et igne de cęlo misso, pepercerunt
Segor propter eum, quia illuc confugerat, ne simul cum
defenditur, offendatur
Deus. Denique angeli, ut Loth gratiam referrent, illum de consortio eorum,
quos pro scelere ultum aduenerat, cum suis simul incolumem eduxerunt. Cumque
euerterent Sodomam et Gomorram sulphure et igne de cęlo misso, pepercerunt
Segor propter eum, quia illuc confugerat, ne simul cum impiis perderent
iustum et cum aduenarum infestatoribus aduenarum susceptorem.
Non dissimilis hac in re mihi uidetur senis illius fides, qui
uocantis Domini ac
dicentis: Veni, benedicte Patris mei, posside tibi regnum paratum a
constitutione mundi! Hospes enim eram, et collegisti me; in carcere
eram, et uenisti ad me. Amen dico tibi, quicquid fecisti uni de his
fratribus meis minimis, mihi fecisti.
Syluestrum quoque hospitalitatis pręter cętera studiosum fuisse ferunt.
Timotheum ab Antiochia uenientem presbyterum, et ipse presbyter, domi suę
ex
minimis istis calicem aquę frigidę tantum in nomine discipuli, amen dico
uobis, non perdet mercedem suam.
Caput IV / DE INANI GLORIA FVGIENDA
Nunc, quoniam periculum est, ne piis operationibus inanis glorię surrepat
appetitio, de iis dicendum uidetur, qui, ut iactantiam uitarent, aut
occultari magnifice facta uoluerunt aut eorum laudem
Caput IV / DE INANI GLORIA FVGIENDA
Nunc, quoniam periculum est, ne piis operationibus inanis glorię surrepat
appetitio, de iis dicendum uidetur, qui, ut iactantiam uitarent, aut
occultari magnifice facta uoluerunt aut eorum laudem aliis, non sibi
attribuere, ne se existimantes stare, in pręcipitium elationis ruerent et
gloriam quęrentes
Factus sum insipiens, inquit. Vos
me coegistis. Ego enim a uobis debui commendari; nihil enim minus feci
ab iis, qui sunt supra modum apostoli, tametsi nihil sum. Quibus
sane uerbis testatus est minime de se loquendum, nisi cum incumbit
necessitas. Sed et tunc ita temperandum, ut et res dicatur et euitetur
iactatio.
Tali quidem temperamento usus Ioannes Aegyptius monachus, cum Spiritu Sancto
primum quidem decepto, deinde
iterum aduentanti obuiam tandem profectus, cum interrogaretur, ubinam esset
Moyses abbas (nam fama tantum ipsi
notus erat): Quid tibi, respondit, cum stulto illo ac deliro sene? Denique de
semet quasi de alio licentius obloquendo discedere hominem compulit, non
mediocriter mirantem, quod tam diuersa de illo, quem iam secundo quęsitum
uenerat, sibi audire contigisset. Qui reuersus didicit ab indigenis eum
iterum aduentanti obuiam tandem profectus, cum interrogaretur, ubinam esset
Moyses abbas (nam fama tantum ipsi
notus erat): Quid tibi, respondit, cum stulto illo ac deliro sene? Denique de
semet quasi de alio licentius obloquendo discedere hominem compulit, non
mediocriter mirantem, quod tam diuersa de illo, quem iam secundo quęsitum
uenerat, sibi audire contigisset. Qui reuersus didicit ab indigenis eum
quidem ipsum Moysen
abbas (nam fama tantum ipsi
notus erat): Quid tibi, respondit, cum stulto illo ac deliro sene? Denique de
semet quasi de alio licentius obloquendo discedere hominem compulit, non
mediocriter mirantem, quod tam diuersa de illo, quem iam secundo quęsitum
uenerat, sibi audire contigisset. Qui reuersus didicit ab indigenis eum
quidem ipsum Moysen fuisse, a quo eiusmodi responsum accepisset, et magis
mirari coepit tam gratum illi esse sui
Magna quidem hęc Constantii erga calumniantes patientia, sed non minor
illa Gregorii pontificis erga laudantes modestia. Cuidam enim probato uiro
ipsum attollenti respondisse fertur: Deum deprecare, frater, ut his, quę de
me predicas, dignus efficiar, sicuti et tu dignus es, cuius opinio improbari
non debeat. Sed plerunque euenit, ut ea, quę
de iis, quos amamus, in medium proferimus, maiora uero sint. Itaque, quanuis
ipsum attollenti respondisse fertur: Deum deprecare, frater, ut his, quę de
me predicas, dignus efficiar, sicuti et tu dignus es, cuius opinio improbari
non debeat. Sed plerunque euenit, ut ea, quę
de iis, quos amamus, in medium proferimus, maiora uero sint. Itaque, quanuis
ista commendatione tua longe inferiorem me esse agnoscam, charitati tamen
gratias ago. Huiuscemodi responso sapientissimus pontifex et laudatori
ne quam ex eo uoluptatem caperet, alteri negocium dedit, ut econtra probris
petulantiaque ipsum incesseret. Et cum ille rusticanum, idiotam, ignauum
inutilemque cum appellasset, calumnianti gratias agebat affirmans uerius de
se sentire oblocutores suos quam laudatores, qui opinione decepti supra id,
quod esset; se ęstimarent. Itaque, quanto ab
aliis magis extollebatur, tanto se gerebat submissius, cauillationibus potius
sabuloso ac sterili solo ab ipso terrę conditore Deo foecunditatem precibus
impetrauit. Mox inde decedens uastioris solitudinis latebras petiit, ibi
quęrens domicilio locum, ubi non facile mortalium de se rumores audire
posset.
Iudocus item fama sanctitatis regumque Britannię stirpe iuxta clarus, dum
solitarius habitaret et signorum, quę fecerat, rumor multos ad uisendum eum
a diuersis partibus
deserti angulum sedem transtulit, ut
tam ab inanis glorię cupidine semotus esset quam a consuetudine hominum.
Eulalius quoque monachus criminis olim suspectus, ut innocentiam probaret,
iubente abbate fiscellam, quam de palmeis foliis ipse texuerat, igni
imposuit. Atque ubi a flammis eam lędi non posse animaduersum est, non solum
omni suspicione fuit absolutus, uerum etiam ob miraculum uenerationi haberi
a fratribus coeptus. Cęterum se in
quam in
monasterio ab hominibus honorari, memor dictum esse a propheta:
Saluabuntur qui fugerint ex eis, et erunt in montibus quasi columbę
conuallium.
Sed quid de Hilarione abbate dicemus? Qui iam sexagenarius cernens circa se
tum monachorum multitudinem, tum eorum, qui sanandi ad cum undique
confluebant, flebat quotidie et ad seculum redisse se atque in uita mercedem
recepisse
Ex quo ipsa
ut uidit se non iam ut stultam contemni, sed potius ut sanctam honorari, clam
discedens monasterium pariter honoremque dereliquit et in solitudine uitam
duxit.
Maria, natione Gallica, de uico Niuella episcopi Leodiensis, ignobilis
genere, celebris sanctitate, frequentiam hominum illuc ad se uisendam
turmatim accurrentium moleste ferens precata est ostendi sibi locum sanctę
quieti magis opportunum. Et
Corpus
enim castigando et in seruitutem redigendo consentire coegit spiritui,
semper humilitatem affectanti.
Caput V / DE HVMILITATE APPETENDA
Plerique uero non solum a iactantię uitio procul abesse studuerunt, sed etiam
sic humilitatem sectati sunt, ut pene omnibus seruilibus officiis sese
addixerint. Qui nihil detrectantes eorum, quę
Beati igitur humiles, quibus a periculo errutis competere
poterit illa Prophetę gratiarum actio dicentis: Benedictus Dominus, qui
non dedit nos in captionem dentibus eorum. Anima nostra sicut passer
errepta est de laqueo uenantium. Laqueus contritus est, et nos liberati
sumus. Adiutorium nostrum in nomine Domini.
Hinc est, quod Pinisius abbas (ut liberius humilitatis incumbere operibus
posset) diuersa
ad suos tandem monachos reuersus aliam
conseruandę humiliationis rationem iniit, ut, quo plus honorabatur, eo magis
corpus suum ieiuniis inediaque maceraret, malens fame affligi
quam ambitione deliniri, et de cibis cogitare quam de honoris illecebris.
Veruntamen, quid abbates monachosue tantopere miramur? Ipse summus pontifex
Gregorius primus se seruum seruorum Dei appelauit. Ac ne dictu id illi quam
factu facilius fuisse
reuersus aliam
conseruandę humiliationis rationem iniit, ut, quo plus honorabatur, eo magis
corpus suum ieiuniis inediaque maceraret, malens fame affligi
quam ambitione deliniri, et de cibis cogitare quam de honoris illecebris.
Veruntamen, quid abbates monachosue tantopere miramur? Ipse summus pontifex
Gregorius primus se seruum seruorum Dei appelauit. Ac ne dictu id illi quam
factu facilius fuisse putes, aduenienti Ioanni
fuit, qui distractis pro amore Christi facultatibus a Byzantio Hierosolymam
petiit seruumque se uenalitium fecit. Et cum in aliena domo a conseruis
maledictis uerberibusque afficeretur, gaudebat in contumeliis, nunquam de
iniuria sibi illata conquestus, intantum ut de medio calumniatorum suorum
nusquam discesserit, nisi cum Byzantii hospitis indicio cognitum honorare
coepissent. Denique tunc profugit, cum coleretur ut liber, non cum
facultatibus a Byzantio Hierosolymam
petiit seruumque se uenalitium fecit. Et cum in aliena domo a conseruis
maledictis uerberibusque afficeretur, gaudebat in contumeliis, nunquam de
iniuria sibi illata conquestus, intantum ut de medio calumniatorum suorum
nusquam discesserit, nisi cum Byzantii hospitis indicio cognitum honorare
coepissent. Denique tunc profugit, cum coleretur ut liber, non cum
sperneretur ut seruus, humilitati studens, a
Ibidem mulieris leprosę curam habens omnia illi libenter pręstitit
officioseque ministrauit, quę ipsa per infirmitatem non poterat. Post hęc
non est passa se ab ancillis uocari dominam, sed sororem, et eis aliquo de
industria emissis ipsarum interim munus usurpabat uasa lauando, coquinam
parando, pauimenta uerrendo, utensilia suis disponendo locis. Cęteraque
diligentius exequendo ancillis etiam se magis infimam fecerat. Nunquam tanta
constare, intex uirtutes autem
Christianę professionis nihil esse pręstantius humilitate, nihil
fructuosius.
Caput VI / DE DIGNITATIBVS NON CONCVPISCENDIS
Propterea quidam sanctissimi uiri cum seculares, tum ecclesiasticas
dignitates aut omnino recusarunt aut inuiti coactique susceperunt. Sciebant
enim, quanto quis altius
opere uerbi perderet, quod prius
meruerat in genere. Cum enim ex leuitis esset, ut Alexandrię episcopus
fieret, eo compelli dignior fuit, quo magis refugit.
Isaac etiam monachus, cum rescisset decerni sibi presbyteratum, de Scythia
transmigrauit in Aegyptum, uastę solitudinis secessum quęritans, ut hominum
effugeret conspectum. Sed qui diuinitus eligebatur, latere non potuit. Cum
enim fratres in Aegyptum usque illum quęsitum profecti essent
ita, ut ei per angelum suum pręcepta institutionesque
dirigeret. Quibus ille fratres sibi commissos instruendo, in omni
sanctitatis genere facile reddebat perfectos. O uere igitur beatus homo,
quem tu erudieris, Domine, et de lege tua docueris eum!
Odo * corr. ex Oddo
item, Cluniacensis coenobii monachus, a Bernone * corr. ex
Benone
abbate proxime decessuro suffectus, cum
suscipiendam ab omnibus urgeretur, etiam linguam sibi se amputaturum, nisi
missum facerent, protestatus est. Tam ergo periculosam rem episcopatum
putauit, ut inde membrorum mutilatione se redimere non dubitaret.
Hac ipsa de re non mediocriter solicitus Thomas, Cantuariensis
archiepiscopus, ubi primum dignitatem iniit, continuo inanis glorię
lasciuientes cogitatus carnis macerationibus reprimere coepit, instantius
orauit, frequentius ieiunauit,
cogitatus carnis macerationibus reprimere coepit, instantius
orauit, frequentius ieiunauit, cilicium induit. Qui sic agit, is plane
declarat non se ad pontificale fastigium, sed ad multiplicium laborum
aceruum ascendere nec de honoris pompa sibi blandiri, sed de tentationum
ingruentium pugna iam anxium ęstuare.
Hinc quidem beatus Leonardus inter aulicos regis Galliarum aliquando primo
loco habitus, cum tandem contempta mundanę ambitionis
coepit, instantius
orauit, frequentius ieiunauit, cilicium induit. Qui sic agit, is plane
declarat non se ad pontificale fastigium, sed ad multiplicium laborum
aceruum ascendere nec de honoris pompa sibi blandiri, sed de tentationum
ingruentium pugna iam anxium ęstuare.
Hinc quidem beatus Leonardus inter aulicos regis Galliarum aliquando primo
loco habitus, cum tandem contempta mundanę ambitionis luxuria ad religionem
timere dixisset,
iussit, ut descenderet atque itidem super latam mollioris soli planiciem
sese agitaret. Ex multa uolutatione sudanti ac defesso: Surge, inquit, et
iam facere perge, quod tibi tutius factu putas. Itaque edoctus de
pręeminentię periculo iuuenis electioni renunciauit. Aetatis uitio delirasse
senem dicere possent improbi cauillatores, nisi rem saluberrimi consilii
plenam miracula confirmarent. Constat enim iuuenem illum postea uita
dicere possent improbi cauillatores, nisi rem saluberrimi consilii
plenam miracula confirmarent. Constat enim iuuenem illum postea uita
defunctum seni apparuisse et, postquam gratias egisset, dixisse: Scio, quia
nunc essem de numero damnatorum, si fuissem de numero episcoporum.
Idipsum oppido formidans Geminianus, Mutinensis clericus, defuncto Antonio
episcopo a populo electus fugit. Dum autem latitaret, et quęri dignus fuit
et inueniri. Qui
nisi rem saluberrimi consilii
plenam miracula confirmarent. Constat enim iuuenem illum postea uita
defunctum seni apparuisse et, postquam gratias egisset, dixisse: Scio, quia
nunc essem de numero damnatorum, si fuissem de numero episcoporum.
Idipsum oppido formidans Geminianus, Mutinensis clericus, defuncto Antonio
episcopo a populo electus fugit. Dum autem latitaret, et quęri dignus fuit
et inueniri. Qui quia inuitus consecratus est,
solitariam deinceps uitam
duxit, tanto factus Deo uicinior, quanto ab urbanis tumultibus fuit
semotior.
Fecit idem et Iustus, Lugdunensis episcopus. Qui cum in terra positus uitam
egisset cęlestem, de solitudine deserti ad paradisi celebritatem euolauit,
tugurioli angustias commutans cum amplitudine cęli. Corpus uero eius ab
eremo ad Lugdunum relatum est. Et honore, cui renunciauerat uiuens, non
caruit mortuus exibitis
superbum est dignitates concupiscere quam maiorum iussis omnino parere nolle
et diuinę reluctari uoluntati.
Propterea et
lepra, qua Naman fuerat liberatus, adhesit illi et semini eius usque in
sempiternum, ut saltem sic punitus discat charitatem erga proximum gratuitam
esse debere, non mercenariam.
Nam et de Samuele propheta in Ecclesiastico scriptum legimus, quod pecunias
et usque ad calciamenta ab omni carne non accepit et non accusauit illum
homo. Hoc quidem post multas eius inibi enumeratas laudes, ideo fortasse in
fine
non uitam. Quos per Malachiam arguit Dominus dicens: Quis est
in uobis, qui claudat ostia, et incendat altare meum gratuito? Non est
mihi uoluntas in uobis, dicit Dominus exercituum, et munus non suscipiam
de manu uestra. Sed iam audiant, quam moribus eorum diuersa
gesserint illi, quorum sectę se esse autumant.
Petrus et Ioannes missi in Samariam baptizatis imponebant manus, et
accipiebant Spiritum Sanctum. Tune Simon
quem itidem nequitię spiritu
uexatum sanum fecerat, decem auri libras dono offerenti ordeaceum porrexit
panem dicens quod, qui tali cibo aluntur, non pluris aurum ęstiment quam
lutum. In Sicilia etiam quidam de primoribus uiris morbo aquę
intercutis ea ipsa die, qua ad eum uenerat, curatus, cum postea eidem
offerret plurima munera, audiuit dictum Saluatoris ad Discipulos: Gratis
accepistis, gratis date!
in illo et Iudas, Domini uenditor, et Ananias cum Saphira precii, quod
uouerant, malignus interuersor. Quid multa? Non homines solum, sed urbes
etiam et regna auri sacra fames hausit atque consumpsit. At nos egredi
cupientes de Babylone, fugere de Caldeis, id est, de consortio eorum, qui
satiari diuitiis nequeunt, simul cum psalmista nostro clamemus: Domine,
inclina cor nostrum in testimonia tua, et non in auaritiam, ut,
sicut Esaias
Domini uenditor, et Ananias cum Saphira precii, quod
uouerant, malignus interuersor. Quid multa? Non homines solum, sed urbes
etiam et regna auri sacra fames hausit atque consumpsit. At nos egredi
cupientes de Babylone, fugere de Caldeis, id est, de consortio eorum, qui
satiari diuitiis nequeunt, simul cum psalmista nostro clamemus: Domine,
inclina cor nostrum in testimonia tua, et non in auaritiam, ut,
sicut Esaias dixit, proiicientes
Ananias cum Saphira precii, quod
uouerant, malignus interuersor. Quid multa? Non homines solum, sed urbes
etiam et regna auri sacra fames hausit atque consumpsit. At nos egredi
cupientes de Babylone, fugere de Caldeis, id est, de consortio eorum, qui
satiari diuitiis nequeunt, simul cum psalmista nostro clamemus: Domine,
inclina cor nostrum in testimonia tua, et non in auaritiam, ut,
sicut Esaias dixit, proiicientes illam et manus
ab
omni munere, in excelsis habitemus tecum. Beati enim, qui habitant
in domo tua, Domine; in secula seculorum laudabunt te.
Caput VIII / DE PAVPERTATE SERVANDA
Diximus, qua constantia sancti, ne Deum offenderent, munera recusarunt. Nunc,
quali patientia, ut illi soli placerent, paupertatem coluerint,
pertractemus. Hinc altera dirę cupiditati inuratur
demoniis imperent, hominibus euangelizent,
angelis exęquentur, cum Christo regnent, impartitur. Vere ergo Dominus
esurientes impleuit bonis et diuites dimisit inanes, quos eligere
contempsit.
Quod de iis dicimus, idem de reliquis apostolis dicendum, quando quidem eadem
lex omnibus pariter dicta sit et omnes Dominicis mandatis ęque obnoxii
fuerint neque alicui plus alio quicquam habere possidereue aut aliquo frui
utiue
hominibus euangelizent,
angelis exęquentur, cum Christo regnent, impartitur. Vere ergo Dominus
esurientes impleuit bonis et diuites dimisit inanes, quos eligere
contempsit.
Quod de iis dicimus, idem de reliquis apostolis dicendum, quando quidem eadem
lex omnibus pariter dicta sit et omnes Dominicis mandatis ęque obnoxii
fuerint neque alicui plus alio quicquam habere possidereue aut aliquo frui
utiue licuerit. Vnde etiam
ut uellet nec apes habuisse. Et cum decretum ei fuisset nihil in
uita possidere, nihil quęrere, proximi uici beneficio sustentatus est, in
diem panem afferentibus, quos ille pręceptis imbuebat salutis.
Narratur et aliud de illo miraculum, quo facile cognoscas pauperis uirtutem
diuitum potentię anteferendam. Sępe enim syluestres ursos ferula, qua gradus
ambulando firmabat, a suis alueariis dicitur abegisse. Et qui frequenter
uenatorum tela
Hunc adolescentulum in solitudine habitantem tota nocte quęritantes
inuenire nequiuerunt, cum nec locus illis ignotus esset, grassationibus
eorum frequens, nec hominis nuper illuc appulsi sedes. Vt autem illuxit,
inuentum de improuiso circumstetere et mirati, quod intrepidus expectaret
rei euentum: Quid tu hic, inquiunt, adolescens, si te adorirentur latrones?
Nudus latrones non timet, respondit. At si uitę, aiunt, pręsens intentaretur
habentes sumptuum aut indumentorum aut cęterarum huiusmodi rerum, quę non
magni momenti sunt. Quas quicquam ex his deesse possit Deo seruientibus, cum
nequam seculo seruientibus non desit!
Quendam ergo de fratribus cum percepisset hortuli fructus intentius custodire
et habere aliquantulum nummorum, a consuetudine sua submouit ac repulit.
Ille in gratiam reduci cupiens, ciceris uirentes scapos dono
fratribus
tulit atque eidem, quicquid sibi reliquum uel pecunię
uel tegumenti fuit, tam lubenter cessit, quam auide petebatur. Simulque
abdicatione impetrata, et nudus et lętus abiit; nec minus lętus quam olim
Ioseph, cum de manu adulterę dominę relicto euasit palio, nec minus nudus
quam adolescens ille, qui reiecta syndone pharisaicas effugit manus.
Nuditatis pudorem libertatis gaudium superabat, in illam forsan erumpens
uocem: Diripuisti,
se dolebat, siquis ipso
pauperior apparuisset. Paupertatem dominam suam uocabat, se non modo
pauperem constituens, sed etiam pauperum seruum. Dum cum
fratribus posita mensa recumberet, supermensarium lectorem de Virginis
Puerperę in Bethlehem hospitantis angustia mentionem fecisse audiuit et
continuo consurgens, humi resedit atque ait: Nunquid ego peccator, ego
nequam et inutilis seruus, ad mensam sedere debeo, cum Dei Genitrici
et hominibus pariter et angelis celebre sit!
Vos uero, Ecclesię antistites, qui uillici personam induistis dicentis:
Fodere non ualemus, mendicare erubescimus, uillici saltem et
exemplo facite uobis amicos de Mammona iniquitatis, fideliter dispensantes,
quę uobis commissa sunt, alioquin audituri: Si in alieno infideles
fuistis, quod uestrum est, quis dabit uobis? Bona, quę habet
Ecclesia, pauperum sunt, bona uero
mittam piscatores multos, dicit Dominus, et piscabuntur eos.
Sophonias quoque ait: Derelinquam in medio tui populum pauperem et
egenum, et sperabunt in nomine Domini – dicit Dominus. Quę quidem
omnia de ipsis Domini apostolis fuisse significata, expositorum nostrorum
assertio consentit. Igitur, si Ecclesię Christianę fundatores atque
ędificatores iam ab initio pauperes et egeni a Deo optimo maximo electi
sunt, quid est,
iam ab initio pauperes et egeni a Deo optimo maximo electi
sunt, quid est, quod te pudeat pigeatue pauperem esse, qui operi illorum
prępositus es minister et custos?
Respiciendum est, et quid uas electionis Paulus ea de re decernat, diligenter
attendendum. Habentes, inquit, alimenta et quibus tegamur, his
contenti simus. Nam qui uolunt diuites fieri, incidunt in tentationem et
laqueum diaboli, et desyderia multa inutilia
Iccirco sanctissimi uiri habentes tantum, sine quibus hic uiui non potest,
nihil pręterea quęsierunt et illi, quibus res erat, eis, quibus non erat,
erogabant. Multa id genus exempla posuimus, cum de elemosinis tractaremus,
et nunc repetere superuacaneum est. Ioannes tamen, Alexandrinus patriarcha
(a quo pauperes dominos diximus appellatos) non est silentio
prętermittendus. Cum enim ex hac uita migraret, haud parum
uiuendi copiam sibi concedere.
Ad hęc; quoties ad ecclesiam audiendę euangelicę prędicationis gratia
accedebat, non nisi inter infimas foeminarum sibi deligebat considendi
locum, ut iam aperte concupiscere uideretur se de illarum numero fieri,
quarum tam libenter inibat consortium. Defuncto itaque uiro omnia, quę
habere potuit, indigentibus dedit parumque putauit fortunas tantum pro
Christo impendisse, nisi amore illius etiam seipsam
Vę autem diuitibus, qui habent
consolationem suam. Argentum eorum et aurum eorum non ualebit liberare eos
in die furoris Domini, dicit Dominus.
Caput IX / DE VITA SOLITARIA
Diximus de obseruatione paupertatis. Nunc de his dicemus, qui, ut liberius
cęlestium contemplationi uacarent innocentiusque se haberent, delinquendi
occasione sublata, relictis urbibus in solitudine
consolationem suam. Argentum eorum et aurum eorum non ualebit liberare eos
in die furoris Domini, dicit Dominus.
Caput IX / DE VITA SOLITARIA
Diximus de obseruatione paupertatis. Nunc de his dicemus, qui, ut liberius
cęlestium contemplationi uacarent innocentiusque se haberent, delinquendi
occasione sublata, relictis urbibus in solitudine uictitarunt, habentes iam
olim
et aurum eorum non ualebit liberare eos
in die furoris Domini, dicit Dominus.
Caput IX / DE VITA SOLITARIA
Diximus de obseruatione paupertatis. Nunc de his dicemus, qui, ut liberius
cęlestium contemplationi uacarent innocentiusque se haberent, delinquendi
occasione sublata, relictis urbibus in solitudine uictitarunt, habentes iam
olim propositi huius duces: Heliam in
Antonium, a quo et humatus fuit. Palmę primo
fructibus nutritus est, deinde per annos sexaginta dimidiati panis
fragmentum singulis diebus comedit coruo alite homini ministrante. Neque
aliud quam aquam bibit. Indumento de palmarum foliis contexto nuditatem
operuit. Hoc tenore uitę in Dei seruitio tandiu perdurans non effugisse mihi
uidetur martyrium, sed protraxisse et, qui diei unius mortem non tulerit,
mortem annorum septem et nonaginta
necessaria
deferendo fatigarentur, cum tridui iter ab eis distaret. Ibidem ultimum Deo
spiritum reddidit, cum centum et quinque uixisset annos, miraculis ac
uirtutibus clarus.
Non alienum uidetur de hoc Antonii habitaculo uerba Hieronymi apponere in
Hilarionis abbatis uita sic dicentis: Saxeus et sublimis mons per mille
circiter passus ad radices suas aquas exprimit, quarum alias harenę ebibunt,
alię ad inferiora
circiter passus ad radices suas aquas exprimit, quarum alias harenę ebibunt,
alię ad inferiora delapsę paulatim riuum efficiunt, super quem ex utraque
ripa palmę innumerabiles multum loco et amoenitatis et commodi tribuunt. De
Hilarione deinde loquens, cum post obitum Antonii discipulos eius uisendi
gratia adisset: Videres, inquit, senem huc atque illuc cum discipulis beati
Antonii Isaac et Pelusiano discurrere. Hic, aiebant, psallere, hic orare,
consortium angelorum, qui se a consortio secluserat hominum.
Theonam etiam intra suam cęllulam clausum habitasse apud Thebaidem *
corr. ex Thebaidam
non procul ab urbe atque etiam porrectę de fenestra manus tactu
infirmos curasse, sed tamen noctibus ad eremum progredi solitum tradunt. De
Domino quoque Lucas ait: Erat diebus docens in templo, noctibus morabatur
in monte, qui uocatur Oliueti. Discamus
cęllulam clausum habitasse apud Thebaidem *
corr. ex Thebaidam
non procul ab urbe atque etiam porrectę de fenestra manus tactu
infirmos curasse, sed tamen noctibus ad eremum progredi solitum tradunt. De
Domino quoque Lucas ait: Erat diebus docens in templo, noctibus morabatur
in monte, qui uocatur Oliueti. Discamus igitur et Domini et serui
exemplo locum tempusque seruare: aliud, quo iuuetur proximus, aliud, quo
etiam futura prędicere, euentu haud incerto, ut super eo quoque
Helię prophetę spiritum requieuisse dicerent, cuius et nomen sortitus fuerat
et secutus propositum, Deo in solitudine seruiendo.
Rarissimum est, quod de Ioanne quodam relatum legimus. Dicitur enim, cum
primum ad eremum secessisset, tribus continuis annis sub cuiusdam saxi rupe
stans semper orasse, nunquam resedisse, tantum somni cepisse, quantum rectus
capere potuit; cibum
saxi rupe
stans semper orasse, nunquam resedisse, tantum somni cepisse, quantum rectus
capere potuit; cibum quoque non alium gustasse quam Dominicis duntaxat
diebus eucharistię sacramentum a sacerdote sibi delatum. Denique de pedibus,
quod tandiu immobiles perstiterint, fluxisse saniem aiunt. O beatum uirum,
qui tantam gratiam consecutus est, ut hęc agere uellet, beatiorem, ut
posset! Non immerito igitur post hęc angelum Domini aduenisse
mirum igitur, si et ipse aliquando uastę solitudinis, nunc paradisi
incola Hieronymus, dum Heliodorum inuitat, sic demum illam laudibus efferat
dicens: O desertum Christi uernans! O solitudo, in qua illi nascuntur
lapides, de quibus, in Apocalypsi, ciuitas magni regis construitur! O eremus
familiarius Deo gaudens! Quid agis, frater, in seculo, qui maior es mundo?
Quandiu te tectorum umbrę premunt? Quandiu fumosarum urbium carcer includit?
Crede
Crede mihi, nescio quid plus lucis aspicio. Libet sarcina corporis abiecta
ad purum ętheris uolare fulgorem. Paupertatem times? Sed beatos pauperes
Christus appellat. Labore terreris? Nemo athleta sine sudore coronatur. De
cibo cogitas? Sed fides famem non timet. Supra nudam metuis humum exesa
ieiuniis membra collidere? Sed Dominus tecum iacet. Squalida capitis horret
inculta cęsaries? Sed caput tuum Christus est. Infinita eremi uastitas
prorsus uideretur, nisi etiam intolerabilia
tolerabilia fecisset Dei amor et Dei timor.
Subiiciamus aliquot etiam infirmioris sexus exempla, ut appareat foeminas
quoque habere de sanctarum collegio duces, quas ad eremum sequi secundum
diuinę gratię donum aut optent tantum aut simul et possint. Maria Magdalena
omnia peccata sibi dimissa esse iam pridem audierat, optimam partem, quę non
auferetur ab
deserto, non humano cibo, sed angelicis
fomentis assidue sustentata, ut ex hoc intelligas angelorum ministeria
promereri, quisquis propter Deum declinauerit hominum consortia. Die uero
obitus sui imminente sacram communionem de manu Maximini episcopi accepit,
ne sine illo ad cęlum ascenderet, cui in terra toto corde, totis uiribus
seruierat, fidem ipsius in urbibus prędicando, gloriam in solitudine
meditando.
Maria
eius domum ingressus ait: Puella, tibi
dico, surge! Et confestim surrexit, quę diu iacuerat in impudicicię
coeno. Surrexit, ut Iesum, quem in deliciis amiserat, in amaritudine animę
suę quęreret. Cum enim de Alexandria Hierosolymam uenisset, non potuit
templum Dei ingredi uique inuisibili inhibita, substitit in limine, miratur,
stupet, erubescit et pedem inuita refert. Vbi recognouit sacro aditu se
indignam, quod prophanis uitę
pręparet domi uiatica uirtutum, qui uult diu uagari peregre foris.
Exerceatur prius in simulachro pugnę, qui ad singulare certamen callidissimi
hostis cupit prodire. Hoc congrediendi genus ueteranos desyderat, non
tyrones. De ludo monasteriorum Hieronymus noster inquit: Volumus huiuscemodi
egredi milites, quos eremi dura rudimenta non terreant, qui specimen
conuersationis suę multo tempore dederint, qui omnium fuerint minimi, ut
primi omnium
fragrans, mannę inuisibilis rore
perfusus Sanctique Spiritus lumine illustratus, noctes quoque lucidas habens
et iam quidam in terra paradisus.
Caput X / DE VIGILIIS ET SOMNO ET STRATV
Quoniam uero, siue quis in solitudine solus siue cum multis in monasterio
uitam ducere constituerit, imprimis eniti debet, ne somnolentię deditus ad
ea, quę
nisi nolle unquam ita
resoluto corpore obdormiscere, ut mens ad Deum non uigilet? Hinc sane et
Esaias propheta semper cum Deo esse anhelans ait: Anima mea desyderauit
te in nocte, sed et spiritu meo in pręcordiis meis de mane uigilabo ad
te.
Honophrio uero neque tectum ullum neque certus quietis locus fuit. Ibi somnus
erat, ubi per desertum uaganti nox occurrisset. Sed et ipsa quoque nox
uicisse
uideretur.
Beatus Hieronymus ad Eustochium uirginem scribens, dum, quibus in eremo
corporis fatigationibus contra urbanarum uoluptatum
cogitationem contenderit, enarrat, de ipsa etiam cubandi austeritate
mentionem faciens: Siquando, inquit, repugnantem somnus imminens
oppressisset, nuda humo uix ossa herentia collidebam. Et quisnam securum se
arbitratur, si uel in stratis paleis uel uili
in stratis paleis uel uili tomento cubitauerit, uel
plusculum quam compellit necessitas, quieti indulserit? Non potest resistere
diabolo, qui facile superatur a somno.
Propterea quidem Martinus, Turonensis episcopus (sicuti de illo Eusebius ad
Seuerum scribens testatus est), substrato humi cilicio cubans frangebat
somni mollitiem lectuli rigore. Itaque nunquam tam alte consopitus est, ut
sentire non posset furem illum, qui perfosso pariete
legendoque
uigilat, ad martyrii usque palmam peruenit. Et quia per omnia sanctorum
apostolorum uitam expresserat, ad eorum prouectus est et gloriam.
Bernardinus uero nec ideo illis, mea quidem sententia, minor, quia de
collegio Minorum fuit. Etiam antequam religionem profiteretur, religiosi
uitam uixit. Quodque ad rem pertinet, tunc quoque ad offerendum Deo salutis
sacrificium noctu consurgens, ne quiete occuparetur, contemptis lecti
febre (ut Hieronymus inquit) mollia lectuli strata non
habuit, sed super durissimam humum in stragulis cilicinis quiescebat, si
tamen illa quies dicenda est, quę iugibus pene orationibus dies noctesque
iungebat, illud implens de psalterio: Lauabo per singulas noctes lectum
meum; lachrymis meis stratum meum rigabo.
Idem autor Asellę uirginis sanctitatem efferens laudibus ait: Unius cęllulę
clausa angustiis,
grauius onus sibiipsi quam
aliis, quibus pręerat, uirginibus imponere. Super ursi autem pelle cubans
magisque uigilię quam somno indulgens, conculcauit ursum illum, quem Dauid
typum gerens Christi scribitur interfecisse, et de quo per Hieremiam
dicitur: Vrsus insidians factus est mihi. Lapidem uero capiti
supponens placuit lapidi illi, qui factus est in caput anguli, qui fecit
utraque unum. Cui nunc inseparabiliter iuncta et ipsum,
soli
iungamur Deo.
LIBER II
Caput I / DE CVRA ET MODO ORANDI
Age igitur, hinc iam sanctarum precum exempla perscrutemur, deinceps etiam
contemplationis altitudinem ostensuri, qua diuini homines in terra degentes
mente cęlos permeabant. Hi uero, quantum
uno ter genua
flectens Trinitatem personarum Vnitatemque substantię in Deo crede,
confitere, adora.
Tobias cum lachrymis orasse perhibetur, et cum casu quodam oculos amisisset,
ab angelo Raphaele de cęlo in terras misso meruit curari.
Adeo inter orandum illi fleuisse profuit.
Tobię autem, filio eius, etiam nuptiarum celebritatem sacris precationibus
placuit initiari. Cum Sarra enim, uxore sua,
non esse cessandum. Pręterea orationes eorum coram Deo ab angelo oblatas
fuisse legimus, nequid precemur, nisi quod angelorum relatione dignum sit
quodque Dei aures delectet audire.
Delectat autem illum, quicquid de Scripturarum fontibus haustum orando
effundimus, quod prophetę, quod apostoli nobis tradiderunt, sed pręcipue
quod Dominus noster Iesus Christus. Ipse enim est Patris uerbum, ipse Filius
suus dilectus, in quo sibi bene
Ne in nobis regnet
peccatum. Fiat uoluntas tua sicut in cęlo et in terra. Quoniam, qui
facit uoluntatem tuam, manet in ęternum. Panem nostrum
supersubstantialem, uel quotidianum, da nobis hodie. Panem, qui de
cęlo descendit. Nostrum, quia pro nobis oblatus est. Supersubstantialem,
quia omnibus substantiis, omnibus pręeminet creaturis. Vel quotidianum, quia
Christus Iesus heri et hodie, ipse et in secula. Da nobis hodie. Da
ignouerimus in nos peccantibus, tu nobis ignoscas,
quicquid peccauimus tibi. Et ne nos inducas in tentationem. Id est,
ne patiaris nos tentari supra id, quod possumus. Sed libera nos a malo.
Vt tandem sine timore de manu inimicorum nostrorum liberati seruiamus
tibi in sanctitate et iustitia coram te omnibus diebus nostris. Amen.
Veruntamen idem Saluator noster ac Dominus, sicuti nos orare docuit, ita
etiam
aliter egisse uideretur quam
pręcepisset. Pręceperat autem similitudinem afferens ac dicens: Siquis
nocte intempesta ad amici pulsans fores perseueret, ipsa
poscendi improbitate coget illum de stratu suo surgere et panes, quos
petierat, sibi mutuo dare. Parabolam etiam proponens iudicis Deum
hominesque contemnentis, qui uiduę quotidie interpellantis uictus tędio eam
ab aduersarii sui calumnia tandem
difficile, sed timor gehennę et amor Christi omnem uincunt
difficultatem.
Pastumius quoque abbas usque adeo orandi studio ducebatur, ut nulla corporis
debilitas animi sedulitatem coerceret. Aduersa ualitudine pressus, cum de
lectulo surgere non ualeret, iacens orabat. Iam langor uehemens expeditius
loquendi ademerat facultatem, et tacitus labiorum motus etiamtum illum orare
testabatur. Denique discedens anima non prius orationem quam corpus
Arsenium abbatem (sicuti alibi iam diximus) hunc morem habuisse satis
constat, ut unoquoque sabbati die submissis genibus a uespere usque mane
orationem protelaret, facie semper ad orientem uersa, illum adorans
orientem, de quo per prophetam dicitur: Ecce uir, Oriens nomen eius.
Sed nequando (ut usu uenire solet) inter orandum sopore correpti dimidiatas
relinquamus preces, Stephani, presbyteri Constantinopolitani, exemplum nos
sua occidit manu. Quo
cęso reliqui metu perculsi in fugam conuersi sunt. Si sic orauerimus,
sternetur Sathanas, uitia recedent, malarum tentationum nexus dissoluentur.
Annam uiduam in Euangelio legimus de templo nusquam
discedentem, ieiuniis et obsecrationibus nocte ac die seruientem, et eodem
in templo uidisse Iesum, uiso credidisse, creditum prophetando prędicasse.
Tot illi simul attulit bona nec sola uiduitatis castitas
illa deinde uiduitate facta liberior, tanto soli Deo intenta orauit
ardentius, quanto a rebus familiaribus iam aliena uixit expeditius.
Caput II / DE ORATIONIS VIRTVTE
Hactenus de studio modoque orandi. Nunc de orationis ui ac potentia dicemus.
Abraham orante Abimelech, Gerrarę regis, uxor atque ancillę, cum ante
steriles essent, prolem diu optatam susceperunt
orauit
ardentius, quanto a rebus familiaribus iam aliena uixit expeditius.
Caput II / DE ORATIONIS VIRTVTE
Hactenus de studio modoque orandi. Nunc de orationis ui ac potentia dicemus.
Abraham orante Abimelech, Gerrarę regis, uxor atque ancillę, cum ante
steriles essent, prolem diu optatam susceperunt et matrum nomine lętatę
sunt. Et
ardentius, quanto a rebus familiaribus iam aliena uixit expeditius.
Caput II / DE ORATIONIS VIRTVTE
Hactenus de studio modoque orandi. Nunc de orationis ui ac potentia dicemus.
Abraham orante Abimelech, Gerrarę regis, uxor atque ancillę, cum ante
steriles essent, prolem diu optatam susceperunt et matrum nomine lętatę
sunt. Et nos, si digne deprecati fuerimus
hydria farinę
non defecit nec lecythus olei fuit imminutus, et quę fame moritura erat,
hospitis beneficio uixit. Insuper filium suum defunctum, ipsius precatione
uitę restitutum accepit. Eodem propheta inuocante ignis de cęlo lapsus
quinquaginta et quinquaginta uiros, alios post alios, ab Ochozia rege ad
ipsum comprehendendum missos consumpsit. Inuocauit autem ille, non ut se
uindicaret, sed ut Dei ueri immensam expauescendamque potentiam
mirum autem, quod sanctorum quandoque uel meritis cedant uel
inuocationibus pareant terrena corpora, cum iisdem ad obsequendum
inclinentur etiam cęlestia?
Iosue orante sol et luna immoti steterunt, donec ipse ulcisceretur de
inimicis suis. Non fuit, inquit Scriptura, ante et postea tam
longa dies, obediente Domino uoci hominis, et pugnante pro Israhel.
Porro, de inimicorum potestate atque iniuria
immoti steterunt, donec ipse ulcisceretur de
inimicis suis. Non fuit, inquit Scriptura, ante et postea tam
longa dies, obediente Domino uoci hominis, et pugnante pro Israhel.
Porro, de inimicorum potestate atque iniuria oratione liberari posse Ioachan
quoque, regis Israhel, exemplo apparet. Qui cum suos, eo quod se idolorum
cultura polluerant, in ditionem Syrorum redactos uidisset, ad Dominum
conuersus pro
siue manifestis demonum
oppugnationibus infestabimur, a Domino auxilium imploremus. Et tunc cadent a
latere nostro mille, et decem milia a dextris nostris, ad nos autem non
appropinquabunt. Sed neque illud nunc de Ezechia silentio est
prętermittendum, quod aduersa ualitudine grauiter affectus, cum Esaia
prophetante se iam iam decessurum audisset, facie ad parietem uersa, multis
cum lachrymis Deum rogando, et uitę longius spacium et
conciderunt. Iudeorumque tunc labor non in uincendo, sed in spoliando fuit,
cum predam prope moenia iacentem uix per triduum prę magnitudine auferre
quiuerint.
Iudę quoque Machabei orationes magis quam arma de hostibus triumpharunt. Sępe
enim peracta prece solius dei auxilio fretus ad bellum egrediens parua manu
ingentes copias uicit. Cum tribus milibus uirorum pene inermium Gorgię
exercitum quinque milium peditum
ut doceret illum. Ab exordio
precum tuarum, inquit, egressus est sermo; ego autem ueni, ut
indicarem tibi. Is igitur gratiam recipiet, qui deuotius
rogarit.
Ionam prophetam de uentre cęti ad Dominum, Deum suum, clamasse legimus, et
die tertia Domini iussu a pisce in aridam uomitu effusum. Grande profecto
miraculum, tum quod deglutitus tandiu intra aluum
uixerit, tum quod
hominis precibus ab eo, qui omnia potest, datum.
Et, si his, qui sub seruitute Legis erant, tanta ac talia concessa sunt, quid
eorum precibus non concessum dicemus, quibus sub Euangelio dies illuxit
libertatis, de quibus in psalmo dicitur: Pro patribus tuis nati sunt tibi
filii; constitues eos principes super omnem terram. Memores erunt
nominis tui, Domine, in omni generatione et generatione. Propterea
populi
curauit, Dorcam mortuam uitę
restituit. Denique umbram illius contigisse ęgrotantibus saluti fuit.
Porro idem in carcere positus, catenis duabus uinctus, a militibus
custoditus, orante pro eo Ecclesia, ab angelo de cęlo misso liberatus est.
Andream, fratrem eius, ferunt cuidam, cui Nicolao nomen fuit, qui toto uitę
tempore libidinibus deditus ab his discedere, cum etiam uellet, non poterat,
deprecando continentiam a Domino
quantum cęteros orasse iuuit.
Romualdus abbas (qui ordinis Camaldulensis fuit autor) cum a Parentio,
Liburnię oppido, soluens nauigaret et nauis magnis fluctibus iactaretur
omnesque, qui cum eo erant, de salute desperarent, pelagi uentorumque
sęuitiam oratione placauit, illum utique deprecatus, qui uentis et mari
imperat, et obediunt ei.
Germanus quoque, Antisiodorensis episcopus, Britanniam uersus ad hereses
omnibus, qui in ea erant. Tale quid et Apostolo euenisse credimus, qui ad
Corinthios scribens ait: Ter naufragium feci, nocte et die in profundo
maris fui.
Sed neque de illis nunc silendum, qui orando bonarum artium scientias, quibus
operam nunquam impenderant, perceperunt.
Hor, montis Nitryę abbas, litteras non didicerat, et oblato sibi libello, cum
orasset, legere coepit. Neque minus
corr. ex
Aureliensis
episcopi, exemplo probari potest. Hic enim Gothis
Aurelianum * corr. ex Aurelium obsidentibus una cum
suis clericis de muro ipso sanctos et sanctas omnes inuocans litanias
decantabat. Sacerdos autem unus ex captiuis, quem ne captiuitatis quidem
iugum a procacitate oris coercere poterat, cum forte in acie urbi proxima
uersaretur, uocem
si uerbis abigi posse aduersarios credis. Eędem
precationes ualidioribus etiam urbibus nihil profuerunt. His dictis corruit
exanimus nec ultra quicquam est prolocutus. Post hęc barbaris oppidum
inuadentibus tanta uis aquę de cęlo cecidit, ut coacti sint dimissa
oppugnatione in castra se recipere. Sic misericors et iustus Dominus simul
et orantibus affuit et orationum uirtuti detrahentis ultus est scelus.
Siquis igitur, quo facilius Dei
ut coacti sint dimissa
oppugnatione in castra se recipere. Sic misericors et iustus Dominus simul
et orantibus affuit et orationum uirtuti detrahentis ultus est scelus.
Siquis igitur, quo facilius Dei gratiam conciliet, de sanctorum coetu
deligere sibi patronos optauerit, utatur, quibus uolet, id est, siue illis,
quos pręcipuos putat, siue illis, quibus hoc priuatim a Domino indultum
legimus, ut aduersos casus eorum, qui se inuocauerint, aut
Nicetas martyr, Maximiani, Nicomedię regis, filius,
qui et suppliciis et patri, a quo ea passus est, superstes, populum ante in
idolis mortuum docendo reuiuiscere in Christo fecit; Venerandus martyr
Trecasii passus, qui de fide ab angelo meruit instrui et a Christo ad
fluuium Sequanam sibi apparente baptizari, cuius interfecti sanguis
interfectori suo cęsari Aureliano illitus, ut beneficium referret pro
iniuria, oculum amissum reparauit;
in Gallia
Christum prędicando multos una secum ad palmam adduxit
martyrii Antonino imperatore Ecclesiam persequente; Catharina, uirgo et
martyr, per quam Dei sapientia mundi sapientes uicit et cuius corpus de
Alexandria, ubi pro Christo passa est, ad montem Synai angelicis manibus
translatum dicunt, ut nemo dubitet
Israhelitarum imminebat ceruicibus; omnes simul uno die
una Iudit liberauit. Nunquam tantum facinus perpetrare potuisset, nisi prius
perpetrandi facultatem a Domino precibus obtinuisset.
Quid de Susanna dicam? Quę iudicum sententia morti iam addicta exclamauit ad
Dominum, et Dominus exaudiuit uocem ipsius. Spiritum quippe Danielis
pueri suscitauit, qui malignos accusatores falsitatis conuictos talionem
subire
ad
illius solium auresque perueniant, qui, quodcunque uult, facit in cęlo et in
terra? Angelus ad Tobiam: Ego, inquit, obtuli orationem tuam
Domino. Et in Apocalypsi dicitur: Ascendit fumus incensorum de
orationibus sanctorum de manu angeli coram Deo. Sancti orant, angeli
ministrant, Deus dat gratiam, qui facit mirabilia solus et cuius potentiam,
sapientiam, bonitatem admirari licet, comprehendere non licet.
perueniant, qui, quodcunque uult, facit in cęlo et in
terra? Angelus ad Tobiam: Ego, inquit, obtuli orationem tuam
Domino. Et in Apocalypsi dicitur: Ascendit fumus incensorum de
orationibus sanctorum de manu angeli coram Deo. Sancti orant, angeli
ministrant, Deus dat gratiam, qui facit mirabilia solus et cuius potentiam,
sapientiam, bonitatem admirari licet, comprehendere non licet.
qui facit mirabilia solus et cuius potentiam,
sapientiam, bonitatem admirari licet, comprehendere non licet.
Caput
dolos et, sicut
coeperat, orando perseuerauit atque etiam ad perferendos pro Christo labores
magis exarsit. Sciebat enim inimici consilia semper eo spectare, ut fallant,
nunquam, ut doceant, scriptumque esse: Ne desyderes de cibis eius, in quo
est panis mendacii.
Rursum tamen humani generis perpetui hostes, quoniam fraudulenta inductione
nihil profecerant, terrificationibus aggredi illum decernunt. Dumque ipse
mugire coeperunt. At ille intrepidus exurgens: En assum,
inquit, nequissimi spiritus, venite, exercete in me, quicquid vobis
permissum est. Quod si corpus hoc uerberibus affeceritis, quid aliud quam
uindicabitis me de aduersario meo? His dictis confusi discesserunt. Ille ad
preces Deo persoluendas rediit, nullis tentationibus cedens, sed fiduciam
habens in Domino semper.
Cęterum neque sic superata Sathanę improbitas conquiescere
deprecantium mentes atque conturbet, haud
ignarus, quanti apud Deum momenti sit constans, continua, perseuerans
humiliter orantis intentio.
Caput IV / DE CONTEMPLATIONE
Satis hęc de oratione. Nunc res ipsa poscere uidetur, ut gradum faciamus ad
contemplationem. Prius enim orandum, deinde contemplandum, ut, cum gratiam
impetrauerimus, tunc demum in cubiculum
ignarus, quanti apud Deum momenti sit constans, continua, perseuerans
humiliter orantis intentio.
Caput IV / DE CONTEMPLATIONE
Satis hęc de oratione. Nunc res ipsa poscere uidetur, ut gradum faciamus ad
contemplationem. Prius enim orandum, deinde contemplandum, ut, cum gratiam
impetrauerimus, tunc demum in cubiculum introducamur regis, iam tacito
mentis obtutu
Abraham, Isaac, Iacob cum Deo collocutos
futurorum notitiam recepisse, Moysen etiam pręteritorum. Is enim mundum a
Deo in principio creatum uere didicit et omnibus palam fecit. Sic pręterea
Dauid uersu oracula cecinisse, de quibus gloriatur dicens: Incerta et
occulta sapientię tuę manifestasti mihi. Sic denique Esaiam,
Hieremiam, Ezechielem cęterosque prophetas omnia in spiritu hausisse, quę
quondam ad populum nunc prospera, nunc
occulta sapientię tuę manifestasti mihi. Sic denique Esaiam,
Hieremiam, Ezechielem cęterosque prophetas omnia in spiritu hausisse, quę
quondam ad populum nunc prospera, nunc aduersa uaticinantes effuderunt.
Semper enim de Deo cogitantes digni habiti sunt, qui cum Deo etiam sermones
miscerent et (ut ait Scriptura) facie ad faciem loquerentur. Latius
contemplationis eorum typicę uisiones reuelationesque modo a nobis enarrari
possent, nisi
contemplationis eorum typicę uisiones reuelationesque modo a nobis enarrari
possent, nisi omnibus satis notę forent et ab iis, qui sub Lege erant, ad
eos, qui sub Euangelio fuerunt, nostra festinaret oratio.
De Simone Petro in Actis Apostolorum traditum legimus, quod, cum in
coenaculum circa horam sextam oratum ascendisset, cecidit super eum mentis
excessus. Et uidit cęlum apertum et inde uas quatuor initiis submitti,
immundis
pedicas uestigia figimus?
Quod si iis nolumus implicari, meditanda sunt cęlestia, relinquenda terrena,
contemplationis alis ad superna euolandum, inferiora dimittenda atque
contemnenda. Qui sic agunt, securi sunt. Et de illis in Prouerbiis dicitur:
Frustra iacitur rete ante oculos pennatorum.
Bonitius, Aruernensis episcopus, dum noctu in ecclesia meditationibus
inuigilat diuinis, ecce pulchram ut luna,
contemplatio.
Augustinus, Hipponensis episcopus, philosophię Christianę assertor egregius,
dum Sanctę Trinitatis mysterium solus in cubiculo sedens contemplatur, ita a
seipso abscesserat, ut a muliere, quę illum quadam de re consulere
uehementer cupiebat, sępius interpellatus nihil responderet, immo ne
respiceret quidem. Mulier denique, quia se contemptam putauit, abiit
tristis. Postero autem die, cum eum in ecclesia missam celebrantem
cupiebat, sępius interpellatus nihil responderet, immo ne
respiceret quidem. Mulier denique, quia se contemptam putauit, abiit
tristis. Postero autem die, cum eum in ecclesia missam celebrantem audiret,
in spiritu rapta uidit de Trinitate disputantem atque audiuit iccirco se
illum die hesterno frustra quidem adisse, quod eiusmodi meditatione
occupatus ipsam neque uidere neque omnino sentire potuisset. Ac proinde ne
redire dubitaret. Rediit et, quod
ipsam neque uidere neque omnino sentire potuisset. Ac proinde ne
redire dubitaret. Rediit et, quod petierat consilium, sine cunctatione
accepit. Maiorique deinde reuerentię habere hominem coepit quam ante
habuerat, cum talia de illo sibi uidere contigisset. Quid igitur mirum, si
tam copiose tamque argute de Trinitate scripserit, qui mente sic abstracta
Trinitatis sacramentum fuerat contemplatus? Sed ne contemplando tantum
apprehendisset, nisi, ut
Rediit et, quod petierat consilium, sine cunctatione
accepit. Maiorique deinde reuerentię habere hominem coepit quam ante
habuerat, cum talia de illo sibi uidere contigisset. Quid igitur mirum, si
tam copiose tamque argute de Trinitate scripserit, qui mente sic abstracta
Trinitatis sacramentum fuerat contemplatus? Sed ne contemplando tantum
apprehendisset, nisi, ut apprehenderet, pie prius ac iuste uiuendo dignus
euasisset. Vitę sanctitate
talia, qualia non nisi mentes assuetę norunt.
Scio, quid loquor, charissimę. Nam ut meam insipientiam loquar, ego
homunculus sic abiectus, sic uilis in domo Domini, adhuc uiuens in corpore,
angelorum sępe choris interfui, de corporeis per hebdomadas sustentationibus
et nutrimentis nihil sentiens, diuinę uisionis intuitu. Post multorum forte
dierum spacia pręscius futurorum redditus corpori flebam. Quid ibi manens
felicitatis habebam, quid
supernis inhereat. Vnde granum
frumenti cadens in terram, nisi mortuum fuerit, semper sic manet, ut
cecidit. Quod si moritur, fructum plurimum affert.
Thomam Aquinatem, catholicę ueritatis locupletissimum dissertorem, dum de Deo
diu multumque cogitat, a solo attolli et altitudine fere cubitali in aere
pendere uisum ferunt neque deinde tantę contemplationis fructum dissimulare
potuisse, uultu prodente iocunditatem, quam intima conceperant
insiliendo, aut desiliendo, aut etiam insidendo animum aduerterat,
quale foret. Iterum prope ripam Lausanensis lacus diei iter fecerat. Cumque
iam occaso sole ad hospitium diuertisset et fratres, qui eum comitabantur,
inter se de lacu ipso uerba iactarent, rogauit, ubi lacus ille fuisset.
Postquam audiuit, miratus est seque eum penitus non uidisse asseruit. Nec
tamen mirum uideri debet, si rem oculi cernere non potuerint, cui animus non
attenderit,
ideo quidem tam paruum, quoniam tanquam momentum staterę
(ut Scriptura ait) sic est ante Deum orbis terrarum, et tanquam gutta
roris antelucani, qui descendit in terram.
Sed quid nunc de te, pater Francisce, dicam? Quantum tibi quoque adhuc in
terra degenti tua contulit contemplatio! Vidisti fulgentem Saluatoris nostri
crucem, uidisti sanctum Seraph, a quo Seraphicus dici meruisti. Inde tibi
singulari quodam
nostri ordo
seruetur, referamus.
Mariam Magdalenam, cum in solitudine ętatem ageret, statutis diei horis supra
cęlum ab angelis uectatam tradunt. Quod si (ut aiunt) in corpore, cum
Apostolus de se dubitet, quanti illam meriti fuisse dixerim? Mirarer post
hęc mori potuisse, si non eodem die semper ad terras relatam dicerent.
Tantillum temporis in illis ęternitatis locis morabatur, quantum competere
poterat
Dominus noster pro nobis mortuus est et resurrexit. Commori Domino nostro
nos oportet in humilitate, si cum illo cupimus consurgere in gloria.
Caput V / DE SCRIPTVRARVM LECTIONE
His et aliis huiuscemodi meditationibus eo commodius utemur, quo diligentius
lectioni Scripturarum incubuerimus. Ad quam accedere siquando fastidierit
animus, excitandus erit iis, quę modo
Manicheorum. Tandem Pauli apostoli epistolas euoluens reperit
scriptum: Induimini Dominum Iesum Christum! Ac statim discussis erroris
tenebris aspicere coepit lucem ueritatis consuluitque Ambrosium episcopum,
quid primum de Scripturis legere deberet, quo iam confidentius catholicę
fidei posset adherere. Et audiuit Esaiam sibi legendum esse, utpote qui ea,
quę in Christo contigerint, explicatius prophetarit et
gentium uocationem
nihil in Ecclesia quicquam scrupuli sit, nihil nodi, quod non
explanatum in illis absolutumque inuenies. Declaratio sermonum eius
illuminat et intellectum dat paruulis. Et ipse uere scriba doctus in regno
cęlorum, proferens de thesauro suo noua et uetera.
Bernardum abbatem, cuius non inelegans ingenium neque mediocrem doctrinam
testantur opuscula ipsa, quę edidit, nullo magistro usum aiunt, sed sola
legendi assiduitate mysticos de Scripturis
proferens de thesauro suo noua et uetera.
Bernardum abbatem, cuius non inelegans ingenium neque mediocrem doctrinam
testantur opuscula ipsa, quę edidit, nullo magistro usum aiunt, sed sola
legendi assiduitate mysticos de Scripturis sensus ellicuisse. Vt legeret,
intelligendi cupiditas fecit; ut intelligeret, oratio impetrauit; ut autem impetraret, quid nisi uitę sanctitas promeruit? Sic
cupiat, sic oret, sic uiuat, qui sic
cuius prędicationibus Fratrum Minorum collegium creuit, primum
quidem pontificii iuris disciplinis operam dedit. Postquam autem ad
theologiam animum applicuit, ei studio se prorsus totum tradidit adeoque
ipsum delectauit de Deo sermo, ut mox relicto seculo religionem sit
ingressus. Itaque iuris peritia uirum quidem bonum constituit, sed theologię
ratio etiam perfectum reddit. Altera neminem offendere docet, altera
semetipsum quoque abnegare et
litterarum studiosissimum etiam Stephanum, presbyterum
Constantinopolitanum, fuisse accepimus. Qui quoniam omni uitę perfectione
pręstantissimus fuit, uidetur, quicquid legerat, opere implesse; ut se
probaret non uiam, de qua semen uerbi Dei ab auibus aufertur, non petrosam,
in qua arescit, non spinas, in quibus suffocatur, sed terram illam bonam, in
quam cum ceciderit, fructum affert uirtutum.
Equitius, Valerię urbis monasterii abbas, ne
constantiam perceperant, occidi potuerunt,
cogi autem, ut Christum negarent, non potuerunt. Itaque inimici malignitas
atque doli in contrarium cessere: quos perdere cupiebat, martyrii corona
honestatos uidit. Armis enim, quę de manibus illorum erripere cogitauerat,
ipse uictus succubuit, hoc est, oratione et lectione.
Seruulus mendicus, et ęger et litterarum ignarus, ecclesiastica opuscula ex
elemosinis comparauerat, aliis quidem legenda,
fruens, quem gestabat in pręcordiis. Sic castitatem conseruauit, sic
ad martyrii palmam peruenit tormentorumque acerbitatem forti animo pertulit, dum ad Christum festinat, cuius dulcedine quotidie
aliquid de illo legens capta fuerat.
De Marcella uero, uidua nobili ac sancta foemina, Hieronymus sic ait:
Diuinarum Scripturarum ardor incredibilis ei semper cantabat: In corde
meo abscondi eloquia tua, ut non peccem tibi.
sic
ad martyrii palmam peruenit tormentorumque acerbitatem forti animo pertulit, dum ad Christum festinat, cuius dulcedine quotidie
aliquid de illo legens capta fuerat.
De Marcella uero, uidua nobili ac sancta foemina, Hieronymus sic ait:
Diuinarum Scripturarum ardor incredibilis ei semper cantabat: In corde
meo abscondi eloquia tua, ut non peccem tibi. Et illud de beato
uiro: In
capta fuerat.
De Marcella uero, uidua nobili ac sancta foemina, Hieronymus sic ait:
Diuinarum Scripturarum ardor incredibilis ei semper cantabat: In corde
meo abscondi eloquia tua, ut non peccem tibi. Et illud de beato
uiro: In lege Domini uoluntas eius, et in lege eius meditabitur die ac
nocte. Meditationem legis non in replicando, quę scripta sunt (ut
Iudeorum existimant pharisei) sed in opere intelligens, iuxta illud
non intelligerent, aliis autem daretur
calumnię locus, qua credentium numerum argutę potius facundię quam rectę
fidei ascribere conarentur.
Caput VI / DE FIDE VNIVS DEI CONTRA GENTILES
Quam ipsam fidem nos peropportune nunc more nostro exemplis astruere
pergemus, nequis in scrupulum aliquem incidat infidelitatis, cum nusquam
plus periculi sit. Impossibile enim est
fide placere Deo.
Per hanc autem primum placuit pater noster Abraham. Cum enim promissiones
seminis sui, id est, Christi, in quo benedicendę omnes nationes erant,
accepisset, sic de illo scriptum legimus: Credidit Abraham Deo, et
reputatum est ei ad iustitiam. Non est autem scriptum tantum propter
ipsum, inquit Apostolus, quia reputatum est illi ad iustitiam,
sed et propter nos,
ad perficiendum sacrificium, is esset omnium Deus, aliis diis
repudiatis. Sacerdotibus ergo Baal et prophetis nomen dei sui a mane usque
ad meridiem frustra inuocantibus, ubi ad Heliam sors inuocandi peruenit,
struxit altare de lapidibus, fossa circumdedit, ligna cum carnibus
superposuit, omnia aquis perfundi, donec fossa impleretur, iussit. Et cum
Deum Abraham et Isaac et Israhel inuocasset, illico ignis e cęlo delapsus
carnes, ligna, lapides
orante Helia
Dominus dedit pluuiam et terra protulit fructum. Fides restaurauit, quod
uastauerat perfidia.
Caput VII / DE FIDE CHRISTI CONTRA IVDEOS
Credere deinde in Iesum Christum, Dei Filium, patribus promissum, nobis
datum, et quicquid de illo apostolica autoritate sancitum firmatumque esse
nouimus, quam certum atque indubitatum sit,
Caput VII / DE FIDE CHRISTI CONTRA IVDEOS
Credere deinde in Iesum Christum, Dei Filium, patribus promissum, nobis
datum, et quicquid de illo apostolica autoritate sancitum firmatumque esse
nouimus, quam certum atque indubitatum sit, cum ueterum prophetarum iam
impleta uaticinia, tum quotidiana pene miracula, tum etiam itidem, ut supra,
multorum in diuersum
multorum in diuersum agentes, eiectę tamen explosęque sententie docent.
Primus ergo religionis nostrę propugnator Stephanus, cum signa et prodigia
faceret in populo, infidelium in se inuidiam concitauit. Conspirant omnes de
synagoga Libertinorum, Cyrenensium, Alexandrinorum, Cilicum et Asiaticorum,
ut inita cum illo disputatione fidem ab illo prędicatam, quoquo modo
possint, sugillent. Nec tamen resistere potuerunt sapientię et spiritui, qui
superatos, innocentem
blasphemię aduersus Moysen insimulant. Postremo, quem argumentis uincere non
poterant, ui opprimunt et lapidibus obruentes enecant. Tantum autem
profecerunt, ut, nisi sic egissent, minus patuisset eos de fide disceptando
succubuisse. Obstinatorum enim est, cum ratione nequeunt, malignitate
contendere. Sed si fidelis cęlos ad se suscipiendum apertos uidit, quis
dubitat, quin infidelibus ad eos deglutiendos aperiatur
uidit, quis
dubitat, quin infidelibus ad eos deglutiendos aperiatur infernus?
Nec tamen omnes usque adeo obfirmato nisu repugnarunt, ut non quam plurimi
eorum uictos se faterentur ueritatique concederent. Nam (ut Lucas de
apostolorum gestis scribens testatur) Petro Hierosolymis Christum euangelizante die uno tria milia hominum baptizati sunt, et
quidem in tanta fidei unitate, ut omnia inter eos communia haberentur.
tria milia hominum baptizati sunt, et
quidem in tanta fidei unitate, ut omnia inter eos communia haberentur.
Altero etiam die eorum, qui Christo credidere, quinque milium numerus fuit,
in dies pręterea crescente multitudine de Synagoga ad Ecclesiam, de
circumcisione ad baptismata confluentium.
Sed dicet aliquis ueritatis calumniator facile fuisse rudem plebeculam uerbis
decipere, suasione supplantare. Quid Paulus in Lege doctissimus, qui prius
sunt, et
quidem in tanta fidei unitate, ut omnia inter eos communia haberentur.
Altero etiam die eorum, qui Christo credidere, quinque milium numerus fuit,
in dies pręterea crescente multitudine de Synagoga ad Ecclesiam, de
circumcisione ad baptismata confluentium.
Sed dicet aliquis ueritatis calumniator facile fuisse rudem plebeculam uerbis
decipere, suasione supplantare. Quid Paulus in Lege doctissimus, qui prius
superuixero? Ille tunc Christianum fore, cum id contigisset,
respondit. Igitur Basilius non uitę suę in terris producendę, sed salutis
proximi cupidus, orando a Domino impetrauit exitus dilationem. Maneque hora
tertia sanus de lectulo consurgens ad ecclesiam uenit ac Iudeum tanto
miraculo stupentem baptizauit. Et quem sępe antehac testimoniis conuictum
Scripturarum flectere nequiuerat, fidei tandem uirtute molliuit. Mox deinde
ad stratum suum
nesciuit Legem?
Ignorauit prophetas? Non intellexit Psalmos? Immo, quia ista omnia
percalluit, ideo credidit in eum, quem in iis scriptum reperit, ipso
dicente: Scrutamini Scripturas! Illę sunt, quę testimonium perhibent de
me. Et iterum: Si crederetis Moysi, crederetis forsitan et mihi.
De me enim ille scripsit. Signanter, ut mihi uidetur, dixit
forsitan. Sciebat enim quosdam ex illis futuros, qui etiam Moysi credentes
percalluit, ideo credidit in eum, quem in iis scriptum reperit, ipso
dicente: Scrutamini Scripturas! Illę sunt, quę testimonium perhibent de
me. Et iterum: Si crederetis Moysi, crederetis forsitan et mihi.
De me enim ille scripsit. Signanter, ut mihi uidetur, dixit
forsitan. Sciebat enim quosdam ex illis futuros, qui etiam Moysi credentes
magis eligerent obstinatione sua perire quam Christum a Moyse et prophetis
est
aliud nomen sub cęlo datum hominibus (ut Petrus apostolus ait) in
quo oporteat nos saluos fieri.
Caput VIII / DE FIDE CHRISTI CONTRA GENTILES
Vicimus Iudeos. Nunc uertenda est acies aduersus gentilium fatuitatem, quorum
dii demonia erant.
Bartholomeo apostolo in partibus Indię templum ingresso idolum Astaroth
Aristodemus
uero, templi antistes, adhuc incredulus aliud etiam experimenti genus
perquisiuit. Venenum propinat, quo dudum capitis reos necauerat. Id acceptum
apostolus hausit inoffense. Et impletum est, quod Dominus noster de
credentibus prędixerat: Et si mortiferum quid biberint, non eis nocebit.
Ipsos insuper, qui necati fuerant, ad uitam reuocauit. Tunc
demum Aristodemus et, qui spectaculo aderat, consul reliquumque uulgus,
Britanniam totam erripiens diabolo et subiiciens Christo. Tunc terra illa
inculta (iuxta Ezechielem) facta est ut hortus uoluptatis,
iam exhuberans fructibus salutis.
Quid de Mutio abbate dicemus? Qui dum esset gentilis, natura ferox et
latrociniis deditus, ita ut etiam sanctorum delubra expoliando prophanaret,
uidit tandem in quiete uirum forma habituque augustiore quam humano,
comminantem sibi
submoueret. Cumque pauore perculsus repente euigilasset, nihil moratus ad
ecclesiam confugit et baptismate suscepto eremum petiit. Tantęque
sanctitatis fama breui illustratus est, ut aliquando iter faciens solem
stare (sicut de Iosue et Ezechia legimus) fecisse feratur. Iactent se
gentiles Romani orbem subegisse terrarum, uirtute ac robore
ante omnes semper stetisse; syderibus imperare non nisi fidelium fuit.
Pręter hęc etiam,
tanto triumpho lęti ac gestientes concinamus: Omnes dii gentium
demonia, Dominus autem cęlos fecit.
Caput IX / DE FIDE CHRISTI CONTRA MAGOS
At quoniam non defuerunt, qui Christicolarum supra humanam naturam uirtutem
magicę arti deputarent, operęprecium est referre, qualiter ab his magi
quoque ipsi confutati sint, ut appareat non
parandum putauit. Qualis ergo arbor, talis et fructus eius:
in malefico infirmitas et auaritia, in Christi seruo uirtus et pecuniarum
contemptio.
Post hęc Simon (ut quidam scriptores asseruerunt) de Samaria Romam una cum
suis maleficiis se transtulit. Et cum eodem loci Petrus et Paulus
aduenissent, cum ipsis coram Nerone miraculis certauit. Denique se relictis
terris cę1um petiturum dicens, a spiritibus immundis in
lumen esse iudicauit, qui oculorum lumen amittere dignus fuit, sed in illo,
qui, dum ueritatem doceret, eum, qui ueritati repugnabat, in tenebris
reliquit.
Philetes quoque, Hermogenis magi discipulus, cum Iacobo Maiore de fide
certamen iniit. Victus autem credidit et ad magistrum suum reuersus: Magus
abieram, inquit, redeo Christianus. Indignatus Hermogenes Phileten, ubi
constiterat, incantationibus fixit, ita ut se loco mouere non posset.
et martyrio coronari. Idem igitur, qui magus foeminam
uincere nullo modo potuit, Christianus factus tyrannorum tormenta facile
superauit.
Caput X / DE FIDE CHRISTI CONTRA PHILOSOPHOS
Subiugatis magis congredi nunc cum philosophis pergamus, ut et hi discant,
quia, quod stultum est Dei, sapientius est hominibus, et quod infirmum est
Dei, fortius est hominibus.
asserentium nutabat, donec ab Athenis transiens in Aegyptum, explorato
philosophię nostrę sensu, Christo credere coepit. Inde reuersus
Eubulum * corr. ex Eubolum
pręceptorem suum de ratione uerę sapientię disputando superauit et
ad Domini nostri cultum conuertit. Reperit ergo Basilius in Ecclesia, quod
in Academia non poterat reperire, et discipulos docuit, quod non didicerat a
magistro. Dum autem
esse,
quę a uirgine didicerant, affirmantes: Vna ergo ancilla Christi disputando
uicit, quos tota Platonis Academia uincere non potuisset.
Caput XI / DE FIDE CHRISTI CONTRA HERETICOS
Deuictis etiam mundanę sapientię professoribus reliquum est, ut cum hereticis
confligamus. Qui superseminantes zizania in medio tritici subuertere
Scripturas conati sunt, sensum
sic aperiri
ecclesię aditum uiderant.
Sed mira profecto extitit pertinacia nonnullorum, qui ne signa quidem
uidentes conuerti uoluerunt.
Copres presbyter, eremi Thebaidis cultor, cum quendam de grege Manicheorum
prauitatis suę contagione alios corrumpentem cohibere nullo modo posset;
aduocata populi concione pyram extrui iussit, proponens, ut, qui ipsorum
duorum ignem ingressus aduri nequiret, ei fidem omnes
errorem, in quo
erat, atque abiecit. Et tandem omnis expers ambiguitatis Christi suscepit
fidem iuxta traditionem catholicę religiositatis. Non signa requisiuit, non
experimenta tentauit; audiendo tantum agnouit ueritatem et de tenebris uenit
ad lucem. Denique eandem sectam illam, quam reliquit, nemo postea fortius
impugnauit, nemo acritas est persecutus. Peruersissima impietas, cuius
assertione tutam se putabat, eius confutationum telis confossa
Veruntamen cum aliquandiu inter eos fuisset
disputatum, Augustus tandem pontificis sententię cedens catholicum se fecit.
Porro Anthemium * corr. ex Antonium
episcopum de eadem prauitate publice conuictum, improbe tamen in
flagitio persistentem et ab Agapeto depositum, in exilium egit, suffecto in
locum suum sancto ac fideli uiro Menna. Sicque sapientissimus princeps, cum
fidei nostrę
illis crimini est datum, quanto
grauius peccant, qui familiaritate et consuetudine eorum utuntur?
Facessant igitur a nobis in uestimentis ouium lupi rapaces Dominico semper
insidiantes gregi. Recedant spinę et tribuli, de quibus nec ficus nec uua
colligi possunt. Procul absit hereticę insanię fermentum, ne purissima
orthodoxę fidei massa corrumpatur. Caueantur uulpium foueę et uolucrum nidi,
in quibus Christus non habet, ubi reclinet
offendicula pręter doctrinam, quam uos didicistis, faciunt, et declinate
ab illis!
Caput XII / DE SPE DIVINAE MISERICORDIAE
Postquam autem et de istis sicuti de cęteris omnibus triumphauimus, hęc est
enim uictoria, quę uincit mundum, fides nostra, recte nunc de spei uirtute
disseremus, ut bonum, quod maximum cum
et declinate
ab illis!
Caput XII / DE SPE DIVINAE MISERICORDIAE
Postquam autem et de istis sicuti de cęteris omnibus triumphauimus, hęc est
enim uictoria, quę uincit mundum, fides nostra, recte nunc de spei uirtute
disseremus, ut bonum, quod maximum cum Deo esse credimus, etiam sperare
discamus.
ab illis!
Caput XII / DE SPE DIVINAE MISERICORDIAE
Postquam autem et de istis sicuti de cęteris omnibus triumphauimus, hęc est
enim uictoria, quę uincit mundum, fides nostra, recte nunc de spei uirtute
disseremus, ut bonum, quod maximum cum Deo esse credimus, etiam sperare
discamus.
Caput XII / DE SPE DIVINAE MISERICORDIAE
Postquam autem et de istis sicuti de cęteris omnibus triumphauimus, hęc est
enim uictoria, quę uincit mundum, fides nostra, recte nunc de spei uirtute
disseremus, ut bonum, quod maximum cum Deo esse credimus, etiam sperare
discamus.
Vtiliter sperat, qui nec adeo misericordię Dei confidit, ut iustitiam non
timeat, nec adeo iustitiam
mea quam ut ueniam merear.
Illos autem, qui uitiis suis fauentes pręsumptione labuntur,
Ecclesiasticus arguit dicens: Ne dixeris: Peccaui; et quid mihi accidit
triste? Altissimus enim est patiens redditor. De propiciato peccato noli
esse sine metu neque adiicias peccatum super peccatum. Et ne dicas:
Miseratio Domini magna est, multitudinis
homicidiique crimine nequiter corruerat, sed per Nathan
prophetam reprehensus: Peccaui, inquit, Domino. Dixitque
Nathan: Dominus quoque transtulit peccatum tuum; non morieris.
Peccatum confitendo doluit et de misericordia Dei non diffidit. Iccirco
non est spe deceptus: tunc ueniam impetrauit, cum commissa ingemuit. Sed si
Dauid sic cecidit, nemo continentium se arbitretur securum. Rursum, si idem
tanti reatus damnatione absolutus
ipso diuinę
ultionis procinctu sperare misericordiam; sed frustra quidem sperassent,
nisi uitiis finem statuissent. Quod sperauerant, poenitendo obtinuerunt
dicente Scriptura: Et uidit Deus opera eorum, quia conuersi sunt de uia
sua mala; et misertus est Deus super maliciam, quam locutus fuerat, ut
faceret eis, et non fecit. Ea igitur spes impetrandę salutis non
fallitur, quam uitę correctio comitatur.
illam, qua nihil iocundius: Hodie mecum eris in paradiso! Ob
latrocinia noxę deditus mortique addictus, dum moriens dignum se supplicio
confitetur, dum in Christum credit, dum iuxta se pendentem deprecatur,
transiuit de morte ad uitam, de cruce ad paradisum. O diuinę clementię
immensitas, quam serę conuersioni quam grandem tribuisti mercedem!
Sed neque de illis quidem desperandum est, quos in omne uitium egit
cumulandarum opum
iocundius: Hodie mecum eris in paradiso! Ob
latrocinia noxę deditus mortique addictus, dum moriens dignum se supplicio
confitetur, dum in Christum credit, dum iuxta se pendentem deprecatur,
transiuit de morte ad uitam, de cruce ad paradisum. O diuinę clementię
immensitas, quam serę conuersioni quam grandem tribuisti mercedem!
Sed neque de illis quidem desperandum est, quos in omne uitium egit
cumulandarum opum immoderata libido et
confitetur, dum in Christum credit, dum iuxta se pendentem deprecatur,
transiuit de morte ad uitam, de cruce ad paradisum. O diuinę clementię
immensitas, quam serę conuersioni quam grandem tribuisti mercedem!
Sed neque de illis quidem desperandum est, quos in omne uitium egit
cumulandarum opum immoderata libido et impudens exigendi foenoris cupiditas.
Mattheus de telonio ad apostolatum uocatus est, Zacheus, publicanorum
princeps, et ipse
immensitas, quam serę conuersioni quam grandem tribuisti mercedem!
Sed neque de illis quidem desperandum est, quos in omne uitium egit
cumulandarum opum immoderata libido et impudens exigendi foenoris cupiditas.
Mattheus de telonio ad apostolatum uocatus est, Zacheus, publicanorum
princeps, et ipse diues, Saluatorem mundi hospitio suscipere meruit. Vterque
igitur, cum usuras reliquissent, lucrati sunt regna cęlorum. Talem quęstum
facere
uocatus est, Zacheus, publicanorum
princeps, et ipse diues, Saluatorem mundi hospitio suscipere meruit. Vterque
igitur, cum usuras reliquissent, lucrati sunt regna cęlorum. Talem quęstum
facere solent, qui conuersi spem suam de terrenis diuitiis in Deum
transferunt, cęlestium diuitiarum ęternęque beatitudinis largitorem.
Neque enim Nouatianorum impietati adhibenda est fides, qui aiunt iis, qui
post baptismi lustrationem peccati maculam
diuitiarum ęternęque beatitudinis largitorem.
Neque enim Nouatianorum impietati adhibenda est fides, qui aiunt iis, qui
post baptismi lustrationem peccati maculam contraxerunt, gratię recuperandę
non esse locum. Petrus, de piscatore apostolus, iam carni et sanguini Domini
communicauerat, iam speciali priuilegio cum Iacobo et Ioanne eiusdem Domini
gloriam in monte uiderat, iam Iesum Dei Filium confessus fuerat, et tamen
Dominicę passionis
Ecclesięque gubernandę potestatem accepit. Benignissimus Dominus plus
contulit eius poenitentię quam contulerat innocentię, pristinis beneficiis
cumulum faciens tam excellentis prępositurę honorem.
At contra Iudas de culmine ipso apostolatus in baratrum inferni infeliciter
corruit; non utique quia Dominum uendidit, sed quia eo uendito magis de
flagitio doluit quam de uenia sperauit. Peccaui, inquit, tradens
sanguinem
pristinis beneficiis
cumulum faciens tam excellentis prępositurę honorem.
At contra Iudas de culmine ipso apostolatus in baratrum inferni infeliciter
corruit; non utique quia Dominum uendidit, sed quia eo uendito magis de
flagitio doluit quam de uenia sperauit. Peccaui, inquit, tradens
sanguinem iustum. Conueniens poenitentię, si sibi humiliter ignosci
postulasset et non sceleri scelus addens ad laqueum prius quam ad
cumulum faciens tam excellentis prępositurę honorem.
At contra Iudas de culmine ipso apostolatus in baratrum inferni infeliciter
corruit; non utique quia Dominum uendidit, sed quia eo uendito magis de
flagitio doluit quam de uenia sperauit. Peccaui, inquit, tradens
sanguinem iustum. Conueniens poenitentię, si sibi humiliter ignosci
postulasset et non sceleri scelus addens ad laqueum prius quam ad Dominum
confugisset. Nunquid
ac patientię uirum, latronem antea fuisse
memorant, multorum spoliis cędibusque infamem. Igitur compunctus ad mentem
rediit, misericordiam Domini orando et poenitendo quęsiuit, sperando
assecutus est. Et qui aliquando de latronum numero fuerat, in sanctorum
censum redigi meruit. Sic Aethiops mutauit pellem suam et pardus uarietates
suas.
Nullum execrabilius crimen quam post agnitam perceptamque ueritatem a fide
proximam ingressa ciuitatem pristinas uirtutes uitiis ęquauit,
permisit libidini frenos et, quę diu uirginitatem accuratissime seruauerat,
prostibuli obruta est spurciciis. Postquam uero ab ipso Abraham sene,
uehementer de eius perditione solicito, diu quęsita et tandem inuenta illo
hortante ad montem rediit, sanctitatis meritum, quod peccando amiserat,
poenitendo recuperauit. Sic perdita ouis boni pastoris humeris reportata
lupi fauces
finem statuens in monte Oliueti
tuguriolum sibi posuit. Tum, nequis in solitudine manenti foeminę insidiari
in animum induceret, sexu cęlato Pelagium se nominari fecit. Tantumque
deinde uitę sanctitate excelluit, ut de pelago uitiorum facta diceretur
pelagus uirtutum, amarissimas Mara aquas in dulces conuertens.
Thais etiam, Aegyptia meretrix, crebris Pafnutii abbatis admonitionibus ad
poenitentiam conuersa, facultates, quas non modicas
Thais etiam, Aegyptia meretrix, crebris Pafnutii abbatis admonitionibus ad
poenitentiam conuersa, facultates, quas non modicas corporis uulgatione
parauerat, constructa pyra in ignem coniecit et de
prostibulo, ubi diu diabolo seruierat, ad monasterium transiens seruiuit
Christo. Post triennem eius clausuram Paulo, Antonii abbatis discipulo,
reuelatum est dimissa esse a Domino Thaidi peccata. Itaque a Pafnutio de
et de
prostibulo, ubi diu diabolo seruierat, ad monasterium transiens seruiuit
Christo. Post triennem eius clausuram Paulo, Antonii abbatis discipulo,
reuelatum est dimissa esse a Domino Thaidi peccata. Itaque a Pafnutio de
cęllę carcere educta migrauit ad paradisum et consortio inserta est
angelorum. Talis beatitudo eos manet, qui uitam corrigunt et spem suam in
sola Dei misericordia semper collocant.
Hęc est
cęllę carcere educta migrauit ad paradisum et consortio inserta est
angelorum. Talis beatitudo eos manet, qui uitam corrigunt et spem suam in
sola Dei misericordia semper collocant.
Hęc est enim, de qua Dauid in Psalmis gaudet, ob quam Domino benedicit, quam
admiratur, in qua sperat: Exultabo, inquit, et lętabor in
misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam, saluasti de
necessitatibus
Hęc est enim, de qua Dauid in Psalmis gaudet, ob quam Domino benedicit, quam
admiratur, in qua sperat: Exultabo, inquit, et lętabor in
misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam, saluasti de
necessitatibus animam meam. Nec conclusisti me in manibus inimici.
Et in alio Psalmo: Benedic, anima mea, Domino et noli obliuisci omnes
retributiones eius. Qui propiciatur omnibus iniquitatibus tuis, qui
me in manibus inimici.
Et in alio Psalmo: Benedic, anima mea, Domino et noli obliuisci omnes
retributiones eius. Qui propiciatur omnibus iniquitatibus tuis, qui
sanat omnes infirmitates tuas, qui redimit de interitu uitam tuam, qui
coronat te in misericordia et miserationibus. Et paulo post:
Misericors et miserator Dominus, longanimis et multum misericors. Non
in perpetuum irascetur neque in ęternum
Deus. Reuertimini et uiuite!
Item in Euangelio: Non ueni, inquit, uocare iustos, sed
peccatores ad poenitentiam. Et item: Non est uoluntas ante Patrem
uestrum, qui in cęlis est, ut pereat unus de pusillis istis. Venit,
inquit, Filius hominis quęrere et saluum facere, quod perierat.
Et alibi de se testatur et ait: Ego sum pastor bonus. Bonus pastor
animam suam dat pro ouibus suis. Hinc apostolus
ad poenitentiam. Et item: Non est uoluntas ante Patrem
uestrum, qui in cęlis est, ut pereat unus de pusillis istis. Venit,
inquit, Filius hominis quęrere et saluum facere, quod perierat.
Et alibi de se testatur et ait: Ego sum pastor bonus. Bonus pastor
animam suam dat pro ouibus suis. Hinc apostolus Paulus: Si Deus
pro nobis, inquit, quis contra nos? Qui etiam proprio filio suo
non
LIBER
LIBER
LIBER
tribus maior ipsa prędicatur, ideo satis congruum
arbitror, ut tertii nunc uoluminis principium teneat et quasi in arce
collocata consistat. Quę uirtus cum talis sit, ut sine ea cęterę nihil sint,
neminem ignorare uolumus de ipsa simul tractari, ubicunque de aliqua a nobis
tractetur. Quędam tamen, quę illi magis propria censui, conabor hoc loco
referre et sanctorum exemplis- primo quatenus Deus diligendus sit, deinde
proximus, postremo
satis congruum
arbitror, ut tertii nunc uoluminis principium teneat et quasi in arce
collocata consistat. Quę uirtus cum talis sit, ut sine ea cęterę nihil sint,
neminem ignorare uolumus de ipsa simul tractari, ubicunque de aliqua a nobis
tractetur. Quędam tamen, quę illi magis propria censui, conabor hoc loco
referre et sanctorum exemplis- primo quatenus Deus diligendus sit, deinde
proximus, postremo inimicus- digerendo explicare.
mactare uoluit, ut obediret Deo. Pluris fecit mandatum Dei quam unici uitam
neque se crudelem esse, si sanguinem filii effudisset existimauit, sed
pientissimum, si eo effuso iussioni paruisset diuinę. Promissionem acceperat
de Isaac dicente Domino: Dabo tibi filium, cui benedicturus sum eritque
in nationes, et reges populorum orientur ex eo. Et tamen, de quo
tanta sibi promittebantur, mox eundem impuberem adhuc iubetur immolare.
Cuius
sed
pientissimum, si eo effuso iussioni paruisset diuinę. Promissionem acceperat
de Isaac dicente Domino: Dabo tibi filium, cui benedicturus sum eritque
in nationes, et reges populorum orientur ex eo. Et tamen, de quo
tanta sibi promittebantur, mox eundem impuberem adhuc iubetur immolare.
Cuius hic non titubasset fides, quis non dubitasset, ne illo sublato irritum
fiat oraculum? At uero Abraham et pollicenti credidit et iubenti
corripiens Deum offenderat, et tamen, cum illos tam tenera amplexaretur
pietate, a Philistiim interfectos audiens satis ęquo animo tulit. Postquam
autem et arcam Domini simul captam fuisse intellexit, impatiens doloris de
sede corruit. Et quia nonagenarius iam erat, eo lapsu collisus expirauit
ostendens, quanto sibi grauius erat pręsentia Domini, quam arca exhibebat,
quam liberis, quanuis charissimis, orbari.
sede corruit. Et quia nonagenarius iam erat, eo lapsu collisus expirauit
ostendens, quanto sibi grauius erat pręsentia Domini, quam arca exhibebat,
quam liberis, quanuis charissimis, orbari.
Quantum de arcę amissione doluit Heli, tantum de eius reductione a
Philistinis restitutę lętatus est Dauid. Nam cum rex esset et rerum gestarum
gloria omnibus, qui in Iudea regnauerant, pręferretur, non erubuit, dum
quia nonagenarius iam erat, eo lapsu collisus expirauit
ostendens, quanto sibi grauius erat pręsentia Domini, quam arca exhibebat,
quam liberis, quanuis charissimis, orbari.
Quantum de arcę amissione doluit Heli, tantum de eius reductione a
Philistinis restitutę lętatus est Dauid. Nam cum rex esset et rerum gestarum
gloria omnibus, qui in Iudea regnauerant, pręferretur, non erubuit, dum arca a Leuitis portatur, omni
sic amando filios, ut
eos quocunque mortis genere affici mallet quam peccare. Ac ne in se quam in
liberos indulgentiorem fuisse putes, quos ad necem pręmiserat, continuo
sequi uoluit. Et id quidem tanto lubentius, quanto iam de eorum erga Deum
fide magis fuit secura. Non supplicia reputabat, sed, an Deum amarent,
gloriosam experientiam, multaque charitate ardens probari tam se quam filios
poenis acerbioribus gestiebat. O dignam talibus filiis
cęteris uideret illum, quem cęteris ardentius amabat. Pręcurrit
quidem Ioannes, sed ante introiuit in monumentum Petrus, corpore tardior,
sed amore aliquanto feruentior.
Ita et, cum piscationem facerent, Dominum ipsos de littore alloquentem prior
agnouit Ioannes, sed ad eum prior uenit Petrus. Sic quippe traditum est :
Simon Petrus, cum audisset, quia Dominus est, tunica succinxit se (erat
nudus) et misit se in mare. Alii autem
quia et id petere tardatio uidebatur, et cum miraculo uelle agere
aliquid, quod sine eo perfici potest, Deum tentare est. Itaque uado, quo
uolebat, peruenit, reliqui deinde applicuere. Tum demum iubente Domino
afferi de piscibus, quos ceperant, primus ascendisse dicitur et traxisse
rete in terram magnis piscibus plenum. Qui enim impensius amat, solicitius
paret. Magnisque affluit uirtutibus, qui perfecte eum colit. Et cum tanti
pro nomine illius non recusarit. Hinc
apparet nihil eo esse imbecillius, qui in se confidit, neque fortius, qui in
Deo. In Deo confidens Neronem contempsit, qui in se confidens expauerat
ancillas.
De Paulo quoque apostolo in Actis legimus, cum esset Tyri, ab Agabo propheta
et a Spiritu Sancto fuisse prędictum, quod uincula tribulationesque passurus
Hierosolymis esset. Ipse tamen eodem Spiritu confirmatus illo proficisci
meam iustitiam, quę ex Lege est, sed illam,
quę ex fide est Christi Iesu. Ad hęc Corinthios hortatur dicens:
Siue manducatis, siue bibitis, uel aliud quid facitis, omnia in
gloriam Dei facite! Et de iis, qui Deum amant, ad Romanos ait:
Scimus, quia diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum, iis, qui
secundum propositum uocati sunt sancti. Et de iis, qui negligunt, ad
Corinthios: Siquis non amat
aliud quid facitis, omnia in
gloriam Dei facite! Et de iis, qui Deum amant, ad Romanos ait:
Scimus, quia diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum, iis, qui
secundum propositum uocati sunt sancti. Et de iis, qui negligunt, ad
Corinthios: Siquis non amat Dominum nostrum Iesum Christum, sit anathema,
maran atha, quod Syrum esse aiunt et sonare: Dominus uenit,
ut sit sensus: eum in aduentu Iudicis a fidelium
tuum * add.
ubsque palam prędicarent atque extollerent.
Petrus, Andreas, Philippus crucifigi non recusarunt, Iacobus et Paulus capite
truncari, Iacobus alter de pinna templi deiici et fullonis fuste mactari,
Ioannes in bullientis olei dolium nudus demitti, Thomas et Mattheus lanceis
confodi, Stephanus lapidibus obrui, Matthias securi percuti, Simon et Iudas
irruenti sacrilegorum
lanceis
confodi, Stephanus lapidibus obrui, Matthias securi percuti, Simon et Iudas
irruenti sacrilegorum impetu ellidi atque obteri, reliqui omnes Discipuli
diuersis tormentorum generibus absumi ac perimi. Quid post illos de tot
milibus martyrum dicam? Dulcia illis tormenta erant, per quę ad te
ascendere, tecum iungi properabant. Nihil illis formidini, nihil timori esse
poterat, quoniam perfecta charitas foras mittit timorem. Vehementiores
placere cupiens, uenit in domum pharisei, ubi ipse recubuerat, humique
prostrata pedes eius osculari coepit, lachrymis rigare, capillo tergere,
unguentis perfundere. Et quoniam charitas operit multitudinem peccatorum,
continuo de illa dictum est: Remittuntur ei peccata multa, quia dilexit
multum.
Iterum in domo Simonis leprosi eiusdem Domini caput unxisse refertur unguento
precioso. Impetrata quippe delictorum uenia
nedum laudare queat, iam sepulto
Domino animi eius solicitudinem assiduumque angorem? Comparauit aromata,
ante lucem ad monumentum uenit et non inuento corpore recurrit ad
Discipulos. Tulerunt, inquit, Dominum de monumento, et nescimus,
ubi posuerunt eum. Rursum reuertitur identidemque super uacuum
sepulchrum inclinata prospectat, perquirit, plorat. Recedunt Discipuli,
permanet illa. Qua perseuerantia atque inquietudine
atque inquietudine tandem obtinuit, ut
Domini a morte resurgentis gloriam prima uideret, prima crederet, prima
cęteris annunciaret.
Caput II / DE CHARITATE ERGA PROXIMVM
Quoniam uero neque Deum diligere probatur, quisquis non dilexerit proximum
suum, discamus sanctorum exemplis, ipsi quoque proximi, id est omnes homines
- omnium enim unus pater est Deus- quali
sed a Deo protectus. Exurgens ergo ne
gustatis quidem solennibus epulis latebras adiit David eumque monuit, ut
fuga sibi salutem quęreret. Denique (ut Scriptura testatur) diligebat
Ionathas David sicut animam suam, intantum de salute eius solicitus, ut
potius patrem regem sibi infensum sustineret quam illum desereret. Documento
est non oportere parentum aliorumue dissidiis aut insultationibus nos
moueri, ut ab officio discedamus, quod proximis
quatitur, uastatur, funditus euertitur Hierusalem, et inter tot gladios
furentium inimicorum is, qui proximum ab iniuria liberauerat, diuina uirtute
protectus liber expersque periculi fuit.
Multa quidem id genus exempla de Veteri Testamento adduci in medium possent,
nisi plura Noui modo sese ingererent referenda.
Iam primum Christi erga nos charitas effecit, ut, nisi proximos nostros
dilexerimus, non iniusti solum, sed etiam ingrati simus.
parcendum, ut proximum perniciosis uitę erroribus implicatum
expediamus ad salutem. Alioquin contempsisse arguemur, quem sicut nos ipsos
diligere iussi fuimus. Hoc loco non omittendę videntur sancti
huius de odio charitateque sententię, quo accuratius enixiusque hanc
sequamur, illud euitemus. Qui dicit- inquit- se in luce esse et
fratrem suum odit, in tenebris est usque adhuc. Qui diligit fratrem
suum, in
Qui diligit fratrem
suum, in lumine manet et scandalum in eo non est. Qui autem odit fratrem
suum, in tenebris est et nescit, quo eat, quia tenebrę occęcauerunt
oculos eius. Nos scimus, quoniam translati sumus de morte ad uitam,
quoniam diligimus fratres. Qui non diligit, manet in morte. Omnis qui
odit fratrem suum, homicida est. Et scitis, quoniam omnis homicida non
habet uitam ęternam in se manentem. In hac cognouimus
prędicantem
in medio pellerent, uenundare sese illis coepit in seruum, ut saltem cum
dominis priuatim colloquendi potestatem haberet. Vbi uero
frequenti assiduaque suasione illum, cui seruiebat, credentem de idolorum
seruitute in fidei Christi libertatem uendicasset, reddito ei precio ad
alium transibat. Hoc gentiles erudiendi genere etiam Lacedęmone et Athenis
usum dicunt. Itaque non recusauit uenalis mancipii uilitatem abbas,
et uirginitatem custodire docebat assiduis monitis
quotidianaque adhortatione. Sed illa tandem a iuuene quodam solicitata, cum
sceleri consensisset, patrui, sanctissimi uiri, conspectum ferre non ualens
clam discessit et de uenia desperans impudicicię se dedit. Quid ageret
amissa oue, pastor iam senex nesciebat et tamen quiescere prę dolore non
poterat. Denique eremum relinquere, tegumentum, ne agnosceretur, mutare,
urbes, quas fugerat,
nihil intentatum relinquere, donec illam
inuenisset, decreuit. Hoc igitur consilio usus quęsitam inuenit, inuentam
conuertit, conuersam secum reduxit et tanto labore recuperatam diligentius
custodiuit, ita ut illa salutem, de cuius spe deciderat, poenitendo
acquisierit. Quod si ipse delinquentem neglexisset, nunquam fortasse illa a
delictis resipuisset. Sed nescit torpere charitas, quousque subleuet
corruentem.
acquisierit. Quod si ipse delinquentem neglexisset, nunquam fortasse illa a
delictis resipuisset. Sed nescit torpere charitas, quousque subleuet
corruentem.
Paulinus, Nolę urbis episcopus (sicuti alio loco de ipso diximus) uiduę
cuiusdam filium, in Aphrica apud Vandalos captiuum, cum pecunia non
suppeteret, uicaria seruitute redemit, mulieris orbitatem miseratus. Simul,
ne ille iuuenis, dum superbis dominis seruit, eorum ritus
pontificem, septennio solicitatum tandem ad stuprum
committendum se impulisse diceret, haud cunctandum ratus illi pręcepit, uti
se eadem celeritate, qua uenerat, Romam perferret. Die altero pontificem
adiit relatisque, quę de illo demon iactauerat ruborem ei
pauoremque iniecit et confitentem protinus ad
Qui rogabantur, hac lege concesserunt,
ut, si diaconus effugisset, tunc abbas, qui per ętatem
effugere non poterat, capite puniretur. At ille pro diacono mori paratus
fugam persuadet eumque noctu emittit. Qua de causa ad necem petitus prębuit
ceruicem. Cęterum iam ad feriendum elatam uidens spiculatoris manum protinus
exclamat: »Sancte Ioannes, tene illam!« Immota mansit et rigentibus neruis
deflecti nequiuit. Reliqui miraculo
egissent, abiere. Itaque Sanctulus abbas, dum se morti opponere pro unius
salute non dubitat, una cum multis meruit seruari, Deo id tribuente hominis
pietati.
Carpus, Pauli apostoli discipulus (sicuti de illo Dionysius ad
Deophilum * corr. ex Theophilum
scribens testatus est) cum fidelem quendam ab infideli subuersum
cerneret, prę dolore languere coepit. Cumque, ut conuerterentur, orare
induta, ne agnosceretur, martyrum carceres
inuisebat, uincula exosculabatur, ad patientiam exhortationibus animabat.
His officiis digna euasit, quę et ipsa coronam referret martyrii.
Maria Decegnies conomento dicta, de pago Niuella episcopatus Leodii, ipsa
uitę sanctitate maritum pellexerat, ut castitatem seruaret. Ambo ergo
Christo, non mundo seruientes leprę morbo affectis ministerium impendisse
dicuntur. Non langoris deformitas, non
simul capitis obtruncatione gloriosum
martyrium peregerunt, ne eos tyranni gladius separaret, quos iunxerat amor
Christi.
Caput
petulanter in se oblocutam nouerat et ob hoc quidem lepra perfusam.
Dimittere illam Dei iudicio uoluntatique licebat, sed ipse pietate uictus,
ut morbo eo liberaretur, precibus impetrauit.
Idem a populo, quem de seruitute Aegyptia liberatum in terram lacte et melle
manantem, id est, bonis omnibus affluentem perducere tanto labore tantoque
uitę periculo moliebatur, sępe murmuratione lacessitus est, sępe furore
impetitus et ad
murmuratione lacessitus est, sępe furore
impetitus et ad tabernaculum fugere coactus. Et tamen tali ac tanta
ingratitudine nunquam, sic commotus est, ut benefacere cessaret. Prostratus
pro illis orauit, Deum placauit, manna de cęlo, aquam de petra, dum deserta
peragrant, ad esum potumque eis impetrauit, legem digito Dei scriptam dedit,
de inimicis uictoriam a Domino exorauit, ducem, qui eos in Terram
promissionis inferret, reliquit. Si nihil in
est, sępe furore
impetitus et ad tabernaculum fugere coactus. Et tamen tali ac tanta
ingratitudine nunquam, sic commotus est, ut benefacere cessaret. Prostratus
pro illis orauit, Deum placauit, manna de cęlo, aquam de petra, dum deserta
peragrant, ad esum potumque eis impetrauit, legem digito Dei scriptam dedit,
de inimicis uictoriam a Domino exorauit, ducem, qui eos in Terram
promissionis inferret, reliquit. Si nihil in illum unquam
nunquam, sic commotus est, ut benefacere cessaret. Prostratus
pro illis orauit, Deum placauit, manna de cęlo, aquam de petra, dum deserta
peragrant, ad esum potumque eis impetrauit, legem digito Dei scriptam dedit,
de inimicis uictoriam a Domino exorauit, ducem, qui eos in Terram
promissionis inferret, reliquit. Si nihil in illum unquam deliquissent, sed
semper iussis omnibus fuissent obsecuti, magis pro ipsis solicitus esse non
occidi iussit, ut reliqui
discerent manum continere a christo Domini. Benedixit autem illis, qui
mortui cadauer mandauerant sepulturę. Ad hęc illos, qui post Isboseth,
Saulis filium, dolose interfecerant, licet ipse de regni successione secum
contendisset, ulcisci iussit, tam in aliorum offensores iustus, quam in suos
pius.
Quidam ex prophetis, cum uenisset Bethel, Hieroboam, Israhel regem, idolo
sacrificantem
retrahere nequibat. Vir Dei misertus pro illa manu, quam in sui iniuriam
extensam mouerat, Dominum rogauit pristinęque sanitati protinus restituit.
Facillime quippe diuina exoratur pietas ab exercente pietatem.
Quid de Discipulis martyribusque Christi dicam? Qui etiam in eos, a quibus
grauissima passi sunt supplicia, beniuolentiam benignitatemque prę se
tulere.
Stephanus pro illis, a quibus falso accusatus, inique damnatus crudeliter
inique damnatus crudeliter
lapidum ictibus impetebatur, genibus prouolutus orauit, ne ipsis hoc ad
peccatum imputaretur, quod sibi cedere sciebat ad gloriam. Iacobum quoque apostolum, Alphei filium, tunc, cum de pinna templi lapidum
ictibus deturbaretur ac deturbatus insuper fullonis fuste cęderetur, orasse
accepimus illis ignosci postulantem, a quibus iniuste necabatur Sęuiendo
impii efficere nequiuerunt, ut pius in sęuientibus
eius sepulturę honore affecit, cuius uitam extinxerat, tunc
demum consyderans Christi uirtutem, cum expertus est erga se martyris
charitatem.
Nazarium et Celsum martyres ii, qui in mare suffocandos de naui iactauerant,
cum orta statim tempestate periclitari coepissent eosque super undas
ambulantes conspexissent, ut sibi subuenirent, suppliciter petiere. Illis
ergo in nauem reuersis atque orantibus resederunt fluctus,
abbas eum, a quo alapa percussus fuerat, cum ob hoc a demonio
uexaretur, superincumbens poena liberauit. Idem iis, qui noctu in hortum
suum furtim irrepserant et nec auferre quicquam nec inde discedere
potuerant, mane inuentos de proposito quidem corripuit, sed quasi hospites
prandio excepit et collectis hortuli fructibus, quos furatum uenerant,
donauit atque abeuntes deduxit.
Memorabilis admodum et Ioannis Elemosinarii episcopi contra iniuriam
prandio excepit et collectis hortuli fructibus, quos furatum uenerant,
donauit atque abeuntes deduxit.
Memorabilis admodum et Ioannis Elemosinarii episcopi contra iniuriam gratia.
Conquerenti nepoti de uillico conuitiatore respondit se ita in eum
uindicaturum, ut nemo non miratus sit. Accersitumque uillicum annuis
pensionibus liberum fecit, docens hoc exemplo nepotem iniuriam hominum haud
secus uindicandam esse ab iis
credere compulit. Quis
conuitium, contumeliam, maledictum non ęquo animo feret, si pro tam grauibus
tormentis tam magnum redditum est beneficium?
Darię uirginis intergritatem ab infidelibus in prostibulum tractę leo de
cauea fugiens atque illi adsistens tutatus est. Qui eam uitiandi animo adire
ausi fuerant, ipsos inuadens in primo statim limine strauit nihilque
pręterea mali intulit, ipsa uirgine sic iubente, ut essent, quos ad fidem
hominis nunquam. Omnis enim malignitas
diaboli seruitus est, homo autem Dei opus est, et quidem ad imaginem et
similitudinem autoris sui factum.
Caput IV / DE OFFICIO DOCTORIS EVANGELICI
Sed profecto inter omnes omnium charitates ea pręcipua est habenda, qua alius
alii non tam ista temporalia et caduca bona quam illa ęterna atque perpetua
optare et,
ad capessendas uirtutes, quibus uerę felicitatis pręmia comparantur, sedulo
exhortari. Huiusce rei exempla more nostro ab iis, quos Deo, placuisse
nouimus, petamus.
Moyses et Aaron Dei iussu diriguntur, ut populum suum de Pharaonis iugo
erreptum ab Aegypti finibus educant et populus ipse sacrificium sibi offerat
in deserto et sic Terram ingrediatur promissionis. Doctoris igitur partes
erunt peccatores ad poenitentiam compellere, de diaboli
populum suum de Pharaonis iugo
erreptum ab Aegypti finibus educant et populus ipse sacrificium sibi offerat
in deserto et sic Terram ingrediatur promissionis. Doctoris igitur partes
erunt peccatores ad poenitentiam compellere, de diaboli seruitute in
libertatem gratię uendicare et de terrenis secularibusque negociis ad
cęlestium meditationem iugiter excitare, ut, quam beatitudinem animo
contemplati fuerint, pietatis iustitięque operibus parare
educant et populus ipse sacrificium sibi offerat
in deserto et sic Terram ingrediatur promissionis. Doctoris igitur partes
erunt peccatores ad poenitentiam compellere, de diaboli seruitute in
libertatem gratię uendicare et de terrenis secularibusque negociis ad
cęlestium meditationem iugiter excitare, ut, quam beatitudinem animo
contemplati fuerint, pietatis iustitięque operibus parare sibi nitantur.
Esaias propheta, cum se ab angelo
terrenis secularibusque negociis ad
cęlestium meditationem iugiter excitare, ut, quam beatitudinem animo
contemplati fuerint, pietatis iustitięque operibus parare sibi nitantur.
Esaias propheta, cum se ab angelo carbonis de altari sumpti tactu purgatum
animaduertisset et Dominus diceret: Quem mittam, et quis ibit nobis?
— ultro se obtulit dicens: Ego sum, mitte me! Quod usurpare
nequaquam ausus fuisset, nisi se prius a
ne sanctum detur canibus et margaritę mittantur ante porcos et
conculcent eas pedibus, contemnentes, quicquid capere non possunt. Audiuimus
quendam sacerdotalis ordinis uirum, cum ipso pręsente inter Machumetanos
quosdam de Deo mentio incidisset et multa ultro citroque iactata fuissent,
tandem dixisse Deum ipsum sępe a se manibus contrectatum, sępe ore haustum.
Quod etsi uerum dixerit, inconsulte tamen apud sacramenti ignaros atque adeo
adeo inueterata animi peruicacia obdurant, ut piis
hortatibus mollescere prorsus nequeant, eos Dominus anathemate uidetur
execrari dicens: Quicunque non receperit uos neque audierit sermones
uestros, exeuntes foras de domo uel ciuitate excutite puluerem de
pedibus uestris! Minis quoque horrendis exterret subiungens: Amen
dico uobis, tolerabilius erit terrę Sodomorum et Gomorreorum in die
Iudicii quam illi ciuitati.
ut piis
hortatibus mollescere prorsus nequeant, eos Dominus anathemate uidetur
execrari dicens: Quicunque non receperit uos neque audierit sermones
uestros, exeuntes foras de domo uel ciuitate excutite puluerem de
pedibus uestris! Minis quoque horrendis exterret subiungens: Amen
dico uobis, tolerabilius erit terrę Sodomorum et Gomorreorum in die
Iudicii quam illi ciuitati. Inexcusabilior procul dubio erit,
loquimini, sed Spiritus Patris uestri, qui loquitur in uobis. Itaque
nihil neque in pręmeditando neque in pronunciando laborabunt, quibus affatim
omnia, quoties usus fuerit, diuina benignitas suppeditabit.
De apostolis traditum est: Variis linguis loqui coeperunt, prout Spiritus
Sanctus dobat eloqui illis . Hoc ideo sane, quia diuersis
gentibus fidei Christianę mysteria prodi iam uulgarique oportebat et diu
potestatem, sed ut nosmetipsos formam daremus uobis ad imitandum nos.
Nam cum essemus apud uos, hoc denunciabamus uobis, quoniam, siquis non
uult operari, nec manducet. Nemo igitur Euangelio seruiens assidue
sibi de Euangelio uiuendum putet et, quod prędicationi superest temporis,
ocio conterat. ne et petendis elemosinis crebrius insistens non
petere, sed exigere uideatur, et corporis quieti indulgens ad socordiam
paulatim
nunquam conquierunt Christum annunciantes.
Inter apostolicos autem uiros Ambrosius episcopus eruditione, ingenio ac
diligentia Dei uerbum prędicando ita pręstitit, ut facile persuasum sit non
commentum fuisse, quod de illo quondam iactatum constat, ob os scilicet eius
in cunis iacentis uolitasse apum examen, stridulo tinnitu eloquii futuri
suauitatem portendens. Hic Aurelium Augustinum Manichea heresi tabescentem
suis prędicationibus
te
dedi domui Israhel. Si dicente me ad impium: Morte morieris, non
annunciaueris ei neque locutus fueris, ut auertatur a uia sua impia et
uivat, ipse impius in iniquitate sua morietur, sanguinem autem eius de
manu tua requiram. Ob hoc quidem et propheta contremuit dicens:
Vę mihi, quia tacui. Et Apostolus: Vę mihi est, inquit, si
non euangelizauero.
Romano, ut Narniensi infideli populo Christum euangelizaret, ius
potestatemque sibi concedi petisset, episcopus eorum constitutus illo se
contulit. Multisque ibi catholica credulitate prędicando confirmatis quendam
de obstinatorum numero, cui pręter cęteros error ueritate charior erat, sibi
infensissimum habuit. Qui comprehensum, postquam, ut carnem idolo immolatam
gustaret, cogere uerbis non potuisset, uiribus aggreditur. Cultellum ori
excusabat,
nunquam antea eiusmodi declamationibus usus. Veruntamen iussioni maiorum
obtemperans talem fecit sermonem, qualis exercitatissimo tribui potuisset.
Exinde prędicationibus operam dare coepit. Cumque aliquando de cruce Domini
nostri Iesu Christi uerba faceret, patrem Franciscum, qui uuius adhuc alia
in prouincia longe sepositus degebat prope astare in aere uidit nutu
confirmantem omnia, quę ab ipso dicebantur. Ad tam sublime
dum se eo indignum
reputat et tamen, quod iubebatur, obediendo experiri non recusat, sed et
tunc confitens ac dicens: Doctrina mea non est mea, sed eius, qui misit
me.
De Bernardo, Clareuallensi abbate, traditum est, quod mater eum editura ante
in quiete uidit se catellum in utero latrantem habere. Id interpretatum est
eam diuini uerbi pręconem egregium parituram. Quam sane interpretationem
prędicatione Massilia Euangelium
recepit Christi, et Marthę, sororis eius, Rhodani accolę. Decuit solas
apostolatus fungi officio, ut, quę cum Christo et uiuente et
resurgente conuersatę fuerant, quicquid de illo uel oculis conspexissent uel
ab illo auribus excepisent, fide certiore testarentur. Siquidem et iis iure
suo dicere licebat: Non possumus, quę uidimus et audiuimus non loqui.
Quali uero
si adhuc in
errore perseuerarent, quo subuersos fuisse rescierat, uirga iam, non
mansuetudine opus esse in castigando.
Doctorem enim procul ab omni assentatione esse decet, quod idem signauit, cum
de se diceret: Si hominibus placerem, Christi seruus non essem. Alibi
quoque ait: Ita loquimur, non quasi hominibus placentes, sed Deo, qui
probat corda nostra. Neque enim aliquando fuimus in sermone adulationis,
suo,
rete expandit gressibus eius. Adulator enim non coercet malos, dum
palpat, sed licentiores effcit. Hoc uitio facile carebit, qui omnibus rebus
antetulerit ueritatem et cum Psalmista dicere poterit: Loquebar de
testimoniis tuis in conspectu regum, et non confundebar. Sic etiam
Helias propheta Achab regi irato ac dicenti: Tune es ille, qui conturbas
Israhel? — audacter respondit: Non ego turbaui Israhel, sed
turbaui Israhel, sed tu et
domus patris tui, qui reliquistis mandata Domini et secuti estis
Baalim. Idem quoque Ochoziam regem, qui ipsum comprehendere quęsierat,
ultro adiit et eo morbo, quo affectus iacebat, eo quod de recuperanda ualitudine deum Acharon consultum miserat, periturum
prędixit. Azarias etiam sacerdos Ozię regi super altare thimiamatis incensum
adolenti reclamauit restititque intrepide et quasi sacrilegio
ualitudine deum Acharon consultum miserat, periturum
prędixit. Azarias etiam sacerdos Ozię regi super altare thimiamatis incensum
adolenti reclamauit restititque intrepide et quasi sacrilegio pollutum,
eiicere de templo Domini non dubitauit. Tam ergo hi sanctissimi uiri ab omni
simulatione dissimultioneque alieni fuerunt quam reges illi ab ęquo
honestoque. Quorum quidam potentiam, dum quicquam accusandi esse uiderentur,
haud
In multis enim offendimus omnes. Siquis in uerbo non
offendit, hic perfectus est uir. Docti igitur in populo docebunt
plurimos, ut in Daniele legimus. Et in Euangelio: Scriba doctus in regno
cęlorum profert de thesauro suo noua et uetera. Quamborem ad
apostolos quoque dicitur: Sedete in ciuitate, quoad usque
induamini uirtute ex alto; nequis diuinę ac cęlestis prędicationis
onus assumere sibi
Quod si beatus est, qui iuste pieque uixerit, quarto beatior,
qui simul et docuerit, ut non sibi soli, uerum etiam aliis saluti sit.
Caput V / DE SACERDOTIBVS HONORANDIS
Quę ad Euangelicę institutionis doctorem spectarent, hactenus diximus. Nunc,
quantum honoris sacerdotali dignitati deferri debeat, explicemus.
Primus in Scripturis diuinis Melchisedech
Et si anagogen contemplari uoluerit,
figuram Christi. In fronte nomen Dei ineffabile sculptum in auro rutilat,
quia caput Christi Deus est et caput Ecclesię Christus. Oleo
sanctificationis consecrantur, ut eundem significent, de quo et prędictum
est: Vnxit te Deus, Deus tuus, oleo lętitię prę consortibus tuis. Et,
si tanta pontifici et sacerdotibus Dei tribuuntur, ut mundum totum
uirtutesque omnes contineant et simul mundi uirtutumque
ipsi uideant, ut, quantum autoritate atque honore
reliquos mortales antecesserint, tantum et uirtutibus pręstent. Cui multum
donatum est, multum ab eo exigetur. Quod si iis, qui semel in anno
sacrosanctam communionem de manu sacerdotis accipiunt, ut se prius probent,
pręcipitur, et sic de pane illo et de calice bibant, quanto magis debet
probari uiuereque syncerius is, qui quotidie ad altare Dei accedit et tam
mirabile stupendumque
antecesserint, tantum et uirtutibus pręstent. Cui multum
donatum est, multum ab eo exigetur. Quod si iis, qui semel in anno
sacrosanctam communionem de manu sacerdotis accipiunt, ut se prius probent,
pręcipitur, et sic de pane illo et de calice bibant, quanto magis debet
probari uiuereque syncerius is, qui quotidie ad altare Dei accedit et tam
mirabile stupendumque sacramentum uerbis conficit, manibus contrectat, ore
sumit et sumendum
tantum et uirtutibus pręstent. Cui multum
donatum est, multum ab eo exigetur. Quod si iis, qui semel in anno
sacrosanctam communionem de manu sacerdotis accipiunt, ut se prius probent,
pręcipitur, et sic de pane illo et de calice bibant, quanto magis debet
probari uiuereque syncerius is, qui quotidie ad altare Dei accedit et tam
mirabile stupendumque sacramentum uerbis conficit, manibus contrectat, ore
sumit et sumendum quandoque aliis
Cogita, perpende, examina, quem te exibere debeas, ne talis ac
tantus Dominus a te inuitatus, ad te ueniens in te inueniat, quod ipsum
offendat.
Caput VI / DE PACE COLENDA
Diximus de sacerdotali dignitate honoranda, nunc de pace colenda
obseruandaque dicemus. Nam neque sacerdotem pontificemue satis honorare
uidetur, qui, quod ab ipso inter missarum solennia facta quotidie
talis ac
tantus Dominus a te inuitatus, ad te ueniens in te inueniat, quod ipsum
offendat.
Caput VI / DE PACE COLENDA
Diximus de sacerdotali dignitate honoranda, nunc de pace colenda
obseruandaque dicemus. Nam neque sacerdotem pontificemue satis honorare
uidetur, qui, quod ab ipso inter missarum solennia facta quotidie
pręcipitur, negligit atque
Dominus a te inuitatus, ad te ueniens in te inueniat, quod ipsum
offendat.
Caput VI / DE PACE COLENDA
Diximus de sacerdotali dignitate honoranda, nunc de pace colenda
obseruandaque dicemus. Nam neque sacerdotem pontificemue satis honorare
uidetur, qui, quod ab ipso inter missarum solennia facta quotidie
pręcipitur, negligit atque contemnit. Ponitefex autem ab
postea, hostem non uidit, Deo in posteros calamitatem illam, quam
interminatus fuerat, transferente, ut monstraret pręponendam esse opibus
pacem.
Certe ipse ęterni Patris coęternus Filius non prius de homine nasci uoluit
quam totus terrarum orbis positis bellis pacem ageret. Cur ita, nisi ut
pacem et concordiam sibi gratissima esse significaret? Tunc et angeli
lętantes cecinerunt: Gloria in excelsis Deo, et in terra
concordem ęquanimemque esse oportere. Vnde Apostolus: Idem
sapite, inquit, pacem habete, et Deus pacis et dilectionis erit
uobiscum. Et Dominus ipse ait: Si duo ex uobis consenserint super
terram, de omni re quamcunque petierint, fiet illis a Patre meo, qui in
cęlis est. Vbi enim sunt duo uel tres congregati in
nomine meo, ibi sum in medio eorum. O inęstimabilis beatę concordię
merces!
referret, quod sol
omnia collustrans nunquam se conspexerit manducantem: Nec me iratum,
respondit, haud minoris meriti existimas non irasci quam corpus quotidianis
tenuare ieiuniis inediaque atterere. Pastor, de Scythi abbas,
interrogatus super illud Euangelii: Qui irascitur fratri suo sine
causa, solam iustę irę causam definiuit separationem a Deo, cęteris,
quamlibet magnis iniuriis acceptis, qui irascitur, eum sine causa
deiiciendum censuit et Iudas Ismahelitis
uendendum. Vixit ille Dei beneficio, qui fratrum malignitate perierat. At
quanto melius erat talem inter se dirimere concordiam quam tanto sceleri
consentire! Hęc est illa pax, de qua Saluator ait: Non ueni pacem mittere
in terram, sed gladium, quo scilicet talis pax scindi, distrahi
separarique deberet.
De Herode quoque et Pilato in Euangelio legimus, quod ad inuicem inimici
quam tanto sceleri
consentire! Hęc est illa pax, de qua Saluator ait: Non ueni pacem mittere
in terram, sed gladium, quo scilicet talis pax scindi, distrahi
separarique deberet.
De Herode quoque et Pilato in Euangelio legimus, quod ad inuicem inimici
erant, et facti sunt amici, ut Iesum perderent. Sic facinorosos homines par
perpetrandi mali uoluntas coniunxit, quos alienauerat odium. Minus nocentes
fuissent, si in pristinis simultatibus perseuerassent. Non debet esse
reconciliationis causa consensio mali, sed boni.
Est et illa pax oppido quam fugienda, qua obtegitur dolus, sub qua latent
insidię fraudesque de improuiso erupturę cubant. Nemo plus nocet quam qui
simulat se profuturum. Personam amici malignus induit, ut incautos ducat in
foueam. Lactat blanditiis, adulatione palpat, promissis allicit, omni palam
permulcet officio
nocet quam qui
simulat se profuturum. Personam amici malignus induit, ut incautos ducat in
foueam. Lactat blanditiis, adulatione palpat, promissis allicit, omni palam
permulcet officio et occulte gladium acuit, quo iugulet. De talibus per
Hieremiam dicitur: Impii insidiantes quasi aucupes, laqueos ponentes et
pedicas ad capiendos uiros. Sicut decipula plena auibus, sic domus eorum
plenę dolo. His Dauid Spiritu Sancto plenus
imprudens est, qui decipit, iniustus. Alter miserationem, alter meretur
poenam.
Igitur, quo utrunque facilius deuitetur, pauca adhuc id genus exempla
subnectam. Licet enim nobis propositum sit de uirtutibus tractare, expedit
tamen interdum et uitii mentionem interseruisse.
Abner, filium Ner, qui, ut in Regum libro legimus, principibus Israhel
persuaserat, ut eiecto Isboseth, Saulis filio, regem sibi acciperent
Quod bellum quoque hac pace plus habuit crudelitatis, si pax
dici debeat, qua nihil aliud nisi nocendi quęsita est occasio?
Nondum fama tam nefandi facinoris percrebuerat, et idem Ismahel inde
digressus octoginta uiros de Sichem, Syilo et Samaria Hierosolymam uersus ad
offerenda in templo dona petentes, ut ad Godoliam diuerterent, blande
amiceque hortatus est. Nota erat Godolię hospitalitas. Quamobrem facile, quo
uolebat, persuadet in
poterat,
simulata pax uicit.
Alchimus sacerdos cum pessimis ex Israhel ad Demetrium, Asię regem, defecerat
et coacto exercitu cum Bachide, regis pręfecto, uenerat contra Iudam. Tunc
Assideis, qui de stirpe Israhel erant, amicum se ostendens iurauit nihil se
mali illis illaturum. Sic deceptos atque euocatos cum comprehendisset,
sexaginta ex ipsis die una neci dedit. Nescio infelicius an inconsultius
confisos dixerim. Non
Et per alium prophetam populo Israhel dicitur:
Si in uia Dei ambulasses, habitasses utique in pace super terram .
Caput VII / DE CONSORTIO HABENDO FVGIENDOQVE
Quoniam uero in uia Dei ambulare uolentibus nobis, id est, pie et innocenter
uiuere, multum interest nosse, quorum consuetudine consortioque uti
debeamus, hoc nunc docere aggrediemur
periculosa est
conuersatio.
Antonium, abbatem Alexandrinum, dicere solitum ferunt non expedire Christi
seruis eorum, qui seculo seruiunt, domos frequentare aut consuetudine uti;
sicut enim pisces de aqua eductos continuo languescere et emori solere, ita
monachum extra coenobii septa uagantem, si quicquam confabulationi uacuerit
alienorum, ad cordis tepiditatem redigi et circa spiritalia exercenda effici
tardiorem.
fruitur angelorum.
Paulus, primus inter Christianos eremi cultor, annos septem et nonaginta,
Honophrius septuaginta hominibus inuisi incognitique fuere.
Ac postremo, ne incogniti essent, tunc uisi sunt, cum de solitudine terrena
ad celebritatem cęlestem transferendi erant, Domino nobis prospiciente, ut
eorum exemplo ad uirtutes capessendas uiamque perfectionis confidenter
aggrediendam magis accenderemur.
Apud Leonem, Sanctę Crucis cardinalem, dies aliquot
moratur, poenam sustinuit et culpam agnouit illicoque discessit atque ad
monasterium rediens rem, quę sibi contigerat, ut cęteri cauerent, indicauit.
Ouis quippe, quę de ouili egreditur, lupi morsibus patet.
Sed profecto, sicuti secularium et potentium consortium iis, qui seculo
renunciarunt, fugiendum est, ita omnibus sanctorum quęrenda familiaritas,
quos uel uidisse incitamentum
Antonio fuisse iuuit. Hoc
ita usu uenire et Propheta testatur dicens: Cum sancto sanctus eris, et
cum electo electus eris, et cum peruerso peruerteris .
Sic sane et Bernardi abbatis soror — ut etiam et hoc loco de foeminis aliquid
dicamus — dum fratrem uisitat, mundum contempsit. Ornata multo cum fastu ad
monasterium uenerat; aditu interdicta est. Causa, cur repelleretur, cognita
lugens pro foribus stetit. Et:
labiis eorum. Tales enim auersans Propheta ac repellens clamat: Declinate
a me, maligni, et scrutabor mandate Dei mei .
Nec cum foeminis conuersandum est, cum scriptum sit: In medio mulierum
noli commorari. De uestimentis enim procedit tinea, et a muliere
iniquitas uiri . Et alibi dicitur: Auerte faciem tuam a muliere
compta, et ne circumspicias speciem alienam. Propter speciem mulieris
multi perierunt, et ex hoc
Prouerbiis ait: Remoue a te os prauum, et detrahentis labia sint procul
a te!
Illi quoque nobis ualde declinandi sunt, quorum ad iram procliue ingenium
quique leuissimis de causis excandescere ac ringi solent. Idem quippe
Salomon: Noli, inquit, amicus esse homini iracundo neque ambules
cum uiro furioso, ne forte discas semitas eius et sumas scandalum animę
tuę .
gerunt. Cum quibus una accumbere
Paulus uetat dicens: Si is, qui frater nominatur inter uos, est
fornicator aut auarus aut idolis seruiens aut maledicus aut ebriosus aut
rapax, cum huiusmodi nec cibum sumite . De iis et in Prouerbiis
dicitur: Ne emuleris uiros malos nec desyderes esse cum eis, quia rapinas
meditatur mens eorum et fraudes labia eorum loquuntur . Hi sunt
membra illa, quę scandalizant, et iccirco abscindi
obseruantem timorem Dei. Quia scilicet nihil ęque proficit ad
bene beateque uiuendum ac optimi cuiusque accessibus identidem copulari.
Caput VIII / DE VESTITV CVLTVQVE CORPORIS
Reiectis iam tandem reclamatisque malorum hominum consortiis, postquam
collegio nos intulimus bonorum, uti digne cum illis uersari possimus,
uideamus, quo indumentorum genere qualiue corporis
ut carnem iam morti obnoxiam luxuriose
uestiendam putarent; consuerunt folia ficus et fecerunt sibi perizomata.
Tunicis denique pelliceis contenti uixerunt.
Ioannes Baptista, quo non surrexit maior inter natos mulierum, de pilis
camellorum uestem contextam et pelliceam zonam circa lumbos habuisse
dicitur. Et de illo ad turbam Dominus: Quid existis, ait, in
desertum, uidere? Hominem mollibus uestitum? Ecce, qui mollibus
Tunicis denique pelliceis contenti uixerunt.
Ioannes Baptista, quo non surrexit maior inter natos mulierum, de pilis
camellorum uestem contextam et pelliceam zonam circa lumbos habuisse
dicitur. Et de illo ad turbam Dominus: Quid existis, ait, in
desertum, uidere? Hominem mollibus uestitum? Ecce, qui mollibus
uestiuntur, in domibus regum sunt . Aspera utique uestis et cilicina
continentioris uitę
uidere? Hominem mollibus uestitum? Ecce, qui mollibus
uestiuntur, in domibus regum sunt . Aspera utique uestis et cilicina
continentioris uitę indicium est, mollis et delicate lasciuioris. Et ut
habitacula quoque de moribus hominum nonnihil attestari cognoscas, desertum
pręlatum est aulis regum. In his nanque uoluptatis mundanę mancipia uersari
solent, in illo Christi serui. Apostolis in Euangelio iussum
legimus, ne
labefacta ferantur, ut inde facile appareat, quanti apud Deum sit humilis
habitus et absque ulla simulatione contemptus.
Paulus, primus eremita, cum nihil haberet, nisi quod inculta solitudo
suppeditare poterat, tunica de palmę foliis contexta nuditatem texit. Et qua
ille ueste necessitate usus est, hanc ipsam Antonius, cum defunctum
sepelisset, habuit in deliciis, non nisi festis solennibus eam induens. Quam
etiam diuus Hieronymus plurimi
ornatu fuit.
Elisabeth, Pannonum regis filia et Christi ancilla, quam poterat abiectiore
amictu se uelabat. Scissuras alterius interdum coloris panno assuto, quo
uilior appareret, resarciebat. Itaque una de grege mendicantium uidebatur
contemnique gaudebat, ut humilitatem conseruaret. Maluit ergo sic pannosa
sicque despecta in xenodochio pauperculis morbo affectis ministrare quam in
regis patris aula, cum amisso marito ab eo in
per opera bona . Et,
si mulier citra modestiam ornare se et componere prohibetur, quę coniugio
excusare posset ornatum, ne incomptior displiceat uiro, quanto minus ornari
debet uirgo, quę sese totam dedicauit soli illi, de quo dictum est: Erit
iustitia cingulum lumborum eius et fides cinctorium eius . Et in
psalmo: Indutus est Dominus fortitudinem, et pręcinxit se uirtute .
Qualis ergo Sponsi ornamenta, talia sint et sponsę:
repente facta est rerum statusque
commutatio, ut et temporalibus deliciis ęterna succederent supplicia et
temporali miserię ęterna beatitudo.
Caput IX / DE OPERIBVS MANV EXERCENDIS
Hactenus de uestitu cultuque corporis nostris. Nunc, ne idem corpus inertię
se dedat ocioque corrumpatur, de exercitiis eius ac labore dicendum uidetur.
Sequenda est quidem illa Hieronymi
ut et temporalibus deliciis ęterna succederent supplicia et
temporali miserię ęterna beatitudo.
Caput IX / DE OPERIBVS MANV EXERCENDIS
Hactenus de uestitu cultuque corporis nostris. Nunc, ne idem corpus inertię
se dedat ocioque corrumpatur, de exercitiis eius ac labore dicendum uidetur.
Sequenda est quidem illa Hieronymi sententia maximeque obseruanda: Fac
aliquid
Caput IX / DE OPERIBVS MANV EXERCENDIS
Hactenus de uestitu cultuque corporis nostris. Nunc, ne idem corpus inertię
se dedat ocioque corrumpatur, de exercitiis eius ac labore dicendum uidetur.
Sequenda est quidem illa Hieronymi sententia maximeque obseruanda: Fac
aliquid operis semper, ut te semper diabolus inueniat occupatum. Non fuit satis apostolis
laborandi causa erit, ne scilicet in multa, ut fit, rerum
copia lasciuire illos et uoluptatibus diffluere ocium cogat. In desideriis
enim est (ut Salomon ait) omnis ociosus.
Ab Haymone quoque, Cantuariensi archidiacono, de Paulo traditum est, quod a
gallicinio usque ad horam quintam operi manuum et inde usque ad horam
uespertinam faciendis ad populum sermonibus uacare soli/ tus
sit, residuum uero temporis impertierit cibo, somno,
et Iacobum et Ioannem post susceptum etiam apostolatus
officium piscatione se exercuisse, quin immo iubente Domino laxasse rete in
Euangelio legimus. Quis tale opus reprehendere audeat, si Dominus iubendo
approbauit? Iam de elemosinis eorum, quos docebant, uiuere licebat, iam
dignus erat operarius mercede sua, et tamen crebrius ad tendenda retia quam
ad accipienda munera manum porrigebant, ut non auaritiae, sed honesti
laboris exemplo
enim itinere ab eis distabat) terram coluit sementemque
fecit et holuscula plantauit, ut etiam iis, qui inuisendi
gratia eo accessissent, ad conuescendum satis esset. Siquid insuper ocii
suppeteret, sportulas de palmarum foliis texebat, ut suo potius labore quam
alieno impendio sibi necessaria in solitudine compararet.
Eos autem, qui nihil agendo nihil sibi defuturum sperant, pręsumptione falli
Ioannis abbatis monstrabimus
Vando, abbas in finibus Gallię monasterii Fontanellę, quod ipse ędificauerat,
cum Guidone nepote Deo seruiens, postquam egere coepisset, a Batylda regina
diuinitus monita plaustrum cibariis onustum accepit. Sed deinceps de
operibus manuum uictui suo necessaria suppeditauit. Quod si is, qui, dum
penuria premeretur, Dei erga se benignitatem expertus fuerat, manualem
laborem non detrectauit, ne tentare uideretur benefactorem suum in eo
Stephanus anachoreta in Mareotide regione, sanctitate vitę et miraculis
clarus, quanuis hernię morbo (quem Gręci hydrocelam appellant) laboraret,
non tamen intermittebat, quin certa diei hora de palmarum foliis funiculos
intorqueret, maiorem morbum existimans ociositatem.
Danieli, Aegyptio abbati et presbytero in Scythiotico monasterio degenti,
sicuti facere aliquid operis post spiritales labores libuit, ita ea,
in Scythiotico monasterio degenti,
sicuti facere aliquid operis post spiritales labores libuit, ita ea, quę
confecerat, ad uicum aliquem deferendo uenditare rubori non fuit. Precium
omne pauperibus dilargiebatur, elemosinas de propriis laboribus impendens,
comperta ratione, qua et minime ociosus et maxime pius esset, utque dignus
appareret, cuius exemplo cęteri uiuerent, miraculis nobilitatus est.
Nunquam autem magis patet uanis cogitationibus
indulget. Et hoc quidem Antonii exemplo probare possumus. Qui
quondam solitudinis tedio affectus, cum dubius animi ęstuaret, clamare
coepit: »Salvari cupio, Domine, et ecce cogitationes meę mihi aduersantur.«
Mox, ubi de cęlla prodiit, conspexit hominem monachali habitu succinctum
nunc calathos texentem nunc ad orandum procumbentem. Et dum rem tacitus
miratur, ab eodem tandem audiuit: »Sic et tu age, Antoni! Sic enim agendo
saluaberis.«
abbas, minima somno indulgens,
noctis quoque partem operi manuum dabat. Tunc nempe sportulas contexere solitus, interdiu autem lapides conuehere et cęllas
ędificare, quas ibi habitare uolentibus (ut modo de Archebio diximus) ultro
offerebat. Sportulis autem diuenditis precium omne indigentibus donabat.
Itaque semper laborando semperque laborata aliis largienda et ocium
declinauit et pietatem coluit.
quidem sententię non ignara illa monasterii Thebaidis antistita, quę
Euphrasię, Deo sacratę uirgini et adhuc puellę, pręter domesticos, id est,
communes cum aliis labores, hoc iniunxit, ut quotidie magnum lapidum aceruum
de loco ad locum transferret et translatos rursum restitueret. Quanuis enim
ieiuniis uigiliisque haud parum illam fatigari cerneret, timebat tamen, ne,
si quicquam paulo remissius egisset, aliqua residens iuuenili in corpore
omnibus laborandum est, ut per
occasionem operis nihil aliud cogites, nisi quod ad Domini pertinet
seruitutem.«
Caput X / DE CORPORIS CASTIGATIONE PER FLAGELLA
At quoniam contra lasciuientis carnis petulantiam nec ipsa interdum operum
occupatio satis sufficit, aliis insuper castigationibus eam coercendam esse
sanctorum exempla, quę modo
sine equo
nudis pedibus incessisse. Et cum ad montium asperiora itinera peruenissent,
equum conscendisse, sed tamen calciamenta minime induisse, ita ut sęuiente
hyeme et niue, quę pedibus inciderat, gelascente plantas de stapede amouere
nequiuerit, donec aqua feruente superinfusa glacies solueretur. Hanc in illo
algoris patientiam imitentur, qui bullientem in medullis libidinis, ęstum
cupiunt extinguere. Frigescente enim corpore facile et
saxeam speluncam inclusus et ferreis nexibus
manes pedesque reuinctus uixisse perhibetur, ut carcerem simul uinculaque
perferret. Hic extremo uitę die confessus est nullum a se
temporis momentum, quo non de Deo aliquid cogitaret, prętermissum. Dum
igitur corpus uoluntaria castigatione premeretur, spiritus ipse terrenis
affectibus liber semper cęlestia meditabatur.
Martinus, in Massico, Campanię monte, solitarius manens,
abbas per dumeta et obducta sentibus loca nudis uestigiis
deambulabat, ut uoluptatis aculeos spinarum aculeis quasi clauum clauo
expungeret. Cruentatis quidem pedibus ad cęllam suam redibat, sed superata
tentatione magis de uictoria quam de uulneribus dolens. De talibus propheta
Dauid cecinit dicens: Euntes ibant et flebant mittentes semina sea.
Venientes autem uenient cum exultatione portantes manipulos suos .
Simonem monachum
et obducta sentibus loca nudis uestigiis
deambulabat, ut uoluptatis aculeos spinarum aculeis quasi clauum clauo
expungeret. Cruentatis quidem pedibus ad cęllam suam redibat, sed superata
tentatione magis de uictoria quam de uulneribus dolens. De talibus propheta
Dauid cecinit dicens: Euntes ibant et flebant mittentes semina sea.
Venientes autem uenient cum exultatione portantes manipulos suos .
Simonem monachum accepimus, dum apud
loca nudis uestigiis
deambulabat, ut uoluptatis aculeos spinarum aculeis quasi clauum clauo
expungeret. Cruentatis quidem pedibus ad cęllam suam redibat, sed superata
tentatione magis de uictoria quam de uulneribus dolens. De talibus propheta
Dauid cecinit dicens: Euntes ibant et flebant mittentes semina sea.
Venientes autem uenient cum exultatione portantes manipulos suos .
Simonem monachum accepimus, dum apud puteum aquam hauriret,
propheta
Dauid cecinit dicens: Euntes ibant et flebant mittentes semina sea.
Venientes autem uenient cum exultatione portantes manipulos suos .
Simonem monachum accepimus, dum apud puteum aquam hauriret, fune de situla
soluto nudum corpus multo uolumine circumduxisse uesteque
superiniecta uincula illa nullo conscio operuisse. Sed cum tandem
penetrantibus nodis exesa et iam suppurata caro foetore secretum
uolumine circumduxisse uesteque
superiniecta uincula illa nullo conscio operuisse. Sed cum tandem
penetrantibus nodis exesa et iam suppurata caro foetore secretum
prodidisset, abbatis iussu funem detractum, ipsum de monasterio pulsum
fuisse, quoniam id facinus magis animi stulticię quam deuotioni imputabatur;
pulsum autem abiisse in solitudinem. Et cum ab eodem abbate nocturnis
terrificationibus per uisum agitato reuocandus
intactaque ad
portum enatauit salutis.
Radegundis, Clotharii, Gallorum regis, uxor, sub preciosis et delicatis
uestibus uile et asperum cilicium tulit. Sicque omnem penitus Venereę
uoluptatis motum de suo excussit corpore, ut tandiu a uiro precibus
contenderit, donec impetrarit uinculi coniugalis dissolutionem castitatis
obligatione. Quod fortasse non petisset, nisi prius carnem cilicio
domuisset. Carne igitur spiritui
dissolutionem castitatis
obligatione. Quod fortasse non petisset, nisi prius carnem cilicio
domuisset. Carne igitur spiritui subiecta pręponere coepit Christum marito,
monasterium regno.
Quid de Cęcilia uirgine dicam? Quę Valeriano desponsata ne ipso quidem
nuptiarum die ciliciolum suum dimisit. Exterius noua nupta auro textis
fulgebat uestibus, interius Christi ancilla cilicio squalebat. Cumque
Fescennini
neque leuitate licentius insolescere sinat.
LIBER IV
Caput I / DE CORPORIS CASTIGATIONE PER IEIVNIVM
Quartum nunc operis huius uolumen Deo adiuuante inchoabimus. Sed ne
pręcedentem materiam nimis cito reliquisse uideamur, adhuc de ipsa corporis
castigatione, quod restat, loqui
Caput I / DE CORPORIS CASTIGATIONE PER IEIVNIVM
Quartum nunc operis huius uolumen Deo adiuuante inchoabimus. Sed ne
pręcedentem materiam nimis cito reliquisse uideamur, adhuc de ipsa corporis
castigatione, quod restat, loqui pergemus. Et primum quidem illam, quę
ieiuniis constat, explicare aggrediemur, ut, qui uolent hac quoque in parte
sanctorum uitam speculari, cibi potusque abstinentia rite
impietatis suę poenam, sacco
et ieiunio humiliatus, distulit in posteros. Illo defuncto Ochozias filius
cecidit per cancellos coenaculi, et mortuus est. Ioram filius a Iehu sagitta
percussus periit. Iezabelem uxorem ui de fenestra pręcipitatam equorum
ungulę contriuerunt, contritam dilacerauerunt frustatim canes, reliqui
septuaginta filii in Samaria occisi sunt. Et qui in Iezrahel de domo eius
erant, omnes Iehu regnante interempti et omne
filius a Iehu sagitta
percussus periit. Iezabelem uxorem ui de fenestra pręcipitatam equorum
ungulę contriuerunt, contritam dilacerauerunt frustatim canes, reliqui
septuaginta filii in Samaria occisi sunt. Et qui in Iezrahel de domo eius
erant, omnes Iehu regnante interempti et omne prorsus genus Achab
internitione sublatum. Tantam suorum ruinam, tam miserabile spectaculum
uidisset ipse (sicuti per prophetam interminatus fuerat Dominus) nisi
dies a sole iustitię
illuminandus pręfinito hebdomadarum numero panditur. In lacum leonum missus
per dies sex nihil comedit, et inter ferocissimas bestias mansit illęsus.
Cumque esuriret, Abacuch propheta per angelum Domini de Iudea translatus in
Babylonem, apposuit illi pulmentum, quod messoribus coxerat, et refocillatus
est. Ieiunus igitur Daniel sacramenta discit, leonum ferociam domat, prandium diuinitus missum accipit.
Iudea translatus in
Babylonem, apposuit illi pulmentum, quod messoribus coxerat, et refocillatus
est. Ieiunus igitur Daniel sacramenta discit, leonum ferociam domat, prandium diuinitus missum accipit. Denique de fouea, in quam
proiectus fuerat, liberator. Et qui Deum Israhel prędicanti non crediderant,
saluato credidere, mirantes et confitentes uerum timendumque esse Deum
Danielis.
At uero prophetes ille
de fouea, in quam
proiectus fuerat, liberator. Et qui Deum Israhel prędicanti non crediderant,
saluato credidere, mirantes et confitentes uerum timendumque esse Deum
Danielis.
At uero prophetes ille de Hierusalem ueniens in Bethel, cum alterius fraude
mendacioque deceptus fregisset ieiunium, a leone (quod animalis genus
ieiunanti Danieli pepercerat) suffocatus periit. Qui tamen, dum ieiunium
seruabat, manum Hieroboam
continuo
ieiunandi documenta ingessit, nisi quia illa demum fortis et efficax est
deprecatio, quam cibi comitatur abstinentia? Hoc enim duplici telo ualidiora
inimici machinamenta demoliri ac dirui posse monstrauit, cum de nequissimo
spiritu effugando diceret: Hoc genus non eiicitur nisi per orationem et
ieiunium .
Ne autem abstinentię bono abutamur ad iactantiam et uirtutem in uitium
hoc est, potus cibique usum, et iam ieiunia obseruabat.
Sed si adulti sanctitudinem consyderauerimus, non erit mirum, quod tales ac
tanti hominis etiam infantia mirabilis fuerit.
Idem miraculum uel portentum potius de Sisinio, Thaunensi episcopo, refertur,
scilicet ipsum quoque, cum editus lacte genitricis suę aleretur, quarta et
sexta feria tantummodo semel tenelluli oris labella huberibus admouere
consueuisse. Cum autem et hunc multa
obseruare solitum
legimus, ut plus aliquid faceret, quam quod pręceptum fuerat, et alimenti
tenuitas obedientię cumulus esset, alias etiam abstemium fuisse et nunquam
uel modico uino usum.
De Antonio quoque, Aegyptio abbate, memorię proditum est, quod semel in die
hora uespertina, panem cum sale comederit et aquam frigidam biberit, et cum
perseuerantius ieiunaret, nunc bidui nunc tridui inediam passus sit; tum,
Dominicis diebus soluere solitos ferunt, angelo tunc iuxta eorum
numerum panes deferente. Et in aduentu Pafnutii quintum panem additum fuisse
dicunt. Nec sane mirum uideri debet, quod quidam sanctissimi homines in
solitudine de cęlo receperint alimenta, cum etiam pręuaricator populus manna
in deserto nutritus sit.
Illud ego maiore admiratione dignum reor, quod de Stephano presbytero
Constantinopolitano, traditum est, quod scilicet nondum
dicunt. Nec sane mirum uideri debet, quod quidam sanctissimi homines in
solitudine de cęlo receperint alimenta, cum etiam pręuaricator populus manna
in deserto nutritus sit.
Illud ego maiore admiratione dignum reor, quod de Stephano presbytero
Constantinopolitano, traditum est, quod scilicet nondum editus ieiunia
colere coeperit. Nam, ut aiunt, mater eo grauida non uinum, non carnem, non
lacticinia gustare poterat et, si gustasset, prę nausea
usque ad septuagesimum tertium ętatis suę
annum. Tunc demum pascuis cęlestibus satiatus est, tanto quidem huberius,
quanto hic uixerat abstinentius.
Sancto Liberali, cuius ossa Taruisii posita honorantur, uitę merito de cęlo
concessum fuit (omne enim donum perfectum desursum est), uti Dominico quoque
die percepta spiritali alimonia corporis et sanguinis Christi sine ullo alio
cibo reliquum tempus perduraret. Itaque, quod ad animę salutem
eremum
penetrans, quemadmodum ferrum malleis, ita semet cudere coepit ieiuniis.
Atque a Deo omni morum sanctitate limatus et expolitus euasit, ut etiam ipse
nihil unquam degustaret pręterquam Dominicis diebus panem illum, qui de cęlo
descendit. Quem qui digne manducauerit, non esuriet in ęternum.
Pesium * corr. ex Epesium anachoretam annos quadraginta,
quos in Scythiotica eremo peregit, sol non uidit manducantem. Nunquam
sorbitiunculis ex
farina et holere comminuto sustentatum fuisse, donec reddito
spiritu conuiuii cęlestis perpetua et ineffabili dulcedine, quam semper
appetierat, satiari coepit.
De se quoque ipse Hieronymus ad Eustochium uirginem scribens loquitur ac
dicit: Repugnantem spiritui carnem hebdomadarum inedia subiugabam. Non
tacuit, quod olim in eremo secretus egerat, ut illam, quam docebat, suopte
exemplo
ieiunium solicitius obseruans, cum
panem cinere aspersum comedisset, aquam potui poposcit. Qua acceptor et
statim in uinum mutata ministrum increpuit, quod uinum pro aqua sibi
attulisset. Illoque admirante et rursum de fonte haustam
afferente idem secutum est miraculum. Vbi tandem agnouit Dei uoluntatem,
timuit recusare, quod ab ipso offerebatur, et asperiorem cibum molliore
poculo temperauit.
Tantę, inquit, continentię
fuit, ut prope mensuram excederet et debilitatem corporis nimiis ieiuniis ac
labore contraheret. Exceptis diebus festiuis uix unquam alias oleum in cibo
cepit, ut ex hoc uno ęstimetur, quid de uino et liquamine et piscibus et
melle et ouis et reliquis, quę gustu suauia sunt, iudicarit. In quibus
sumendis quidam se abstinentissimos putant et, si iis uentrem
ingurgitauerint, tutam pudiciciam suspicantur. Post multa
pastu fuisse
sustentatam. Quicquid culpę olim per ingluuiem contraxerat, tali ieiunio
purgauit. Et quę diu uersata fuerat in prostibulo, post eremi angustias
incola efficitur regni cęlorum.
De Felicula uirgine et martyre traditum est carcere inclusam dies septem
nihil gustasse et iterum in templum deę Vestę sub custodia translatam alios
septem dies pari inedia peregisse. Hac igitur abstinentię uirtute roborata,
futuro operi ad culmen usque educendo suppetere possint.
Sed cauendum est, ne, dum abstinentię immodestiam fugimus, in uitium
incidamus gulositatis. Quo subuersi Adam et Eua mandatum Dei contempserunt
et de pardiso eiecti sunt, Noe pudenda nudauit, Loth incestum
commisit, Esau primogeniturę ius uendidit, populus Israheliticus in deserto
periit, Heli sacerdotis filii hostili gladio cęsi sunt. Sodomę quoque
euersio,
non lauta, non animi uitio polluta, non ficta, non suę laudis
cupida, alienę inuida et liuoris magis quam abstinentię pallore infecta.
Caput II / DE CIBI POTVSQVE VILITATE AC PARSIMONIA
Quanta autem ii, qui Deo, non mundo seruiebant, cibi ac potus uilitate
parsimoniaque usi sint, et iam ieiunia eorum explicando diximus et nunc
privatim plenius dicemus, ut uictum
uinum — inquiunt —
quia Ionadab, filius Rechab, pater noster, pręcepit nobis dicens: Non
bibetis uinum uos et filii uestri usque in sempiternum! Quamobrem
merentur a Domino audire: Non deficiet uir de stirpe Ionadab, filii
Rechab, stans in conspectu meo cunctis diebus .
Tobię in comedendo laudatur continentia, quod in Niniue urbe captiuus et iugo
seruitutis pressus nunquam, ut gentilium escis inquinaretur,
deridiculi gratia
interrogatur, an piscari in montibus uellet, qui tam procul a mari, et
fluminibus constitutus piscibus, non carne uesci optaret. Cumque ipse
taceret, ecce is, qui ad aquam hauriendam perrexerat, piscem de puteo situla
sublatum attulit. Quo miraculo effectum est, ut omnes
conuiuam, cuius continentiam irriserant, uenerari inciperent.
Antonium in Aegypto, Serapionem in Arsinoite regione, Ethbinum in quadam
discipulus fuit, quorum mores imitando adeptus est meritum.
Sanctus quoque presbyter Hieronymus ad Eustochium uirginem scribens, quanto
labore in eremo carnis tentationibus repugnauit, recenset atque inter multa:
De cibis — inquit — et potu taceo, cum etiam languentes monachi aqua frigida
utantur et coctum aliquid accepasse luxuria sit.
Idem Pauli, priori eremitę, uitam describens Iesum et angelos eius testatur
in eremi parte,
Qui cum comedissent, ad
fontem accedentes prono ore manibus concauis aquam hauriendo sitim
expulerunt.
Timotheus quoque anachoreta in deserto Aegypti poenitentiam agens palmę
fructibus et aqua de fonte hausta sustentatus est.
Dorotheo abbati in Aegypto uncię panis sex et holusculorum fasciculus et aquę
congius refectio erat.
Pambo abbas, cum animam ageret, confessus est, quod ab eo die, quo
panis uncias sex et coctum
modice holus absque oleo. Postea debilitate corporis compulsum olei parum
addidisse usque ad tertium et sexagesimum uitę annum. Inde usque ad
octogesimum pane abstinuisse, sed sorbitiunculis usum de farina et holere
comminuto factis, potu ciboque uix uncias sex appendentibus. Cęterum nunquam
ante solis occasum quicquam gustasse, et neque diebus festiuis neque in
grauissima febre soluisse ieiunium.
suum sic afflixerat, illud et martyrio exponere sine hęsitatione potuit,
dissolui cupiens et esse cum Christo.
Columbanus, in Gallia abbas, annis sexaginta herbis tantum ac radicibus
sustentatus est. Fontem de petra Deum precatus eduxit, qui
hodie quoque effluit hubertim et terram irrigat.
Alcibiadi martyri apud Lugdunum panis, sal aqua uictus erat. Sed tandem in
carcerem trusus, ne scandalo esset iis, qui secum
Diocletiani perscutionem fugiens in monte Libano a coruis
pascitur, ab angelis uisitatur, ferę etiam syluestres posita ferocitate illi
blandiuntur.
Antonius martyr Apameę passus, cum de uia fatigatus sitiret et arentis loci
solum nullis rigaretur aquis, preces ad Deum fudit, uirga humum percussit
atque inde fons emanauit, cuius potu refocillatus iam confidentius ad
martyrium cucurrit.
atque inde fons emanauit, cuius potu refocillatus iam confidentius ad
martyrium cucurrit.
Basolus quoque, Rhemensis abbas in Gallię partibus dum montem solitarius
incoleret nec aquam haberet, Deum precatus fontem de rupe manare fecit, qui
etiamnum fluere dicitur.
Beatus etiam Franciscus, dum rustici cuiusdam sitim in solitudine miseratur,
procumbens Dominum deprecatus est moxque humus fonticulum emisit, cuius
Quod illa quidem pro
magno munere habens, gratias egit comeditque et bibit. At ipse, quam uictu
tam parco tamque simplici delectari uidit, dignam censuit, ut sibi acciperet
uxorem et ex ea filios procrearet, non dubitans de pudicicia illius, cuius
sobrietatem fuerat expertus.
Iudit, cum ad illud grande facinus, quod mente agitauerat, perficiendum
properaret, imposuit (ut ait Scriptura) Abrę suę ascoperam uini et uas olei
His iam dictis exemplis operęprecium est etiam paucas e multis diui Hieronymi
sententiolas apponere, ut illa sequi uolentes, pręceptis quoque tanti uiri
instructi cautius incedant.
Ad Lętam de institutione filię scribens: Ante annos robustę ętatis — inquit —
periculosa est teneris et grauis abstinentia. Usque ad id tempus, si
necessitas postulauerit, et balneas adeat et uino utatur modico propter
stomachum
uix possis, sed ut
fracto corporis appetitu nec in lectione nec in Psalmis nec in uigiliis
solito quid minus facias.
Caput
dedit. Alter uero obediendo percutiens, seruatus est. Hinc apparet, quam
grande nefas sit, ut alicui mortalium parcas, Deo, omnium Conditori ac
Domino, obsequi nolle.
Iehu uero, rex Israhel, cum omnes, qui de domo Achab regis erant, iussu
Domini interfecisset, continuo audire meruit: Filii tui usque ad quartam
generationem sedebunt super thronum Israhel . Itaque obedientię eius
meritum filiis etiam posterisque eorum
Hieroboam, Sellum, filio Iabes,
regnum occupante.
Amasias, rex Iuda, cum aduersum Syros expeditionem parasset, uiro Dei
obediendo exautoratis atque dimissis centum milibus militum, quos conduxerat
de Israhel, cum triginta milibus suorum copias hostium inuadens superauit,
cum utraque multitudine simul uincendus, nisi paruisset. Cęterum hac elatus
uictoria, cum eiusdem prophetę monita contempsisset, a rege Israhel Ioas
Patri obsequendum esset monstrauit, cum diceret:
Meus cibus est, ut faciam uoluntatem eius, qui misit me. Et:
Non quęro uoluntatem meam, sed uoluntatem eius, qui misit me,
Patris . Et: Descendi de cęlo, non ut faciam uoluntatem meam, sed
uoluntatem eius, qui misit me . Et ad Patrem: Non sicut ego
uolo — inquit — sed sicut tu . Dimisit uoluntates hominis et Dei
Deus et homo Christus, ut
uolo — inquit — sed sicut tu . Dimisit uoluntates hominis et Dei
Deus et homo Christus, ut discamus diuinam uoluntatem semper humanę pręferre
et carnis affectum spiritus affectui subiugare. Denique Apostolus de illo:
Humiliauit — inquit — semetipsum factus obediens usque ad
mortem, mortem autem crucis.
Quod autem episcoporum abbatumque et aliorum, qui pręsunt, iussa mandataque
Domine, non tantum pedes, sed et manus et
caput! Nos igitur, quicquid prępositi nostri nobis iniunxerint,
prius exequi quam causas inquirere curemus. Pręposterum enim uidetur, ut,
cuius officium est obedire, is de seniorum sententia iudicet.
Paulus monachus cognomento Simplex, Antonii discipulus, cum primitus
mysteriorum ignarus quęsisset, essetne prophetis prior Christus, ineptam
interrogationem silentio
et se nescire respondentem, euerso ligno, ut ab irrigatione desisteret,
iussit.
Aliud deinde obedientię eius periculum facere uolens, cum multi adessent
promptitudinis eius in obsequendo fama exciti, mandauit, ut de cęllario
lenticulam quę oleo plena erat, proferens per fenestram proiiceret.
Tantillum illis olei erat, et quidem in deserto, ubi is liquor neque mutuo
sumi neque emi poterat. Concitus tamen ipse, non inopię, non loci
panes
fratribus nihilo tardius, quam res poscebat, attulit, nulla corporis aut
indumentorum parte lęsa, ut propensę obedientię alacritatem intelligas et
inter pericula securam et inter infima nobilem. Factus erat hic quidem de
Aquitanię Prouincięque domino monachorum furnarius, sed de monachorum
furnario factus est regni cęlestis perpetuus possessor, terrę regibus maior,
Dei angelis par.
Bercharius, Luxouiensis
corporis aut
indumentorum parte lęsa, ut propensę obedientię alacritatem intelligas et
inter pericula securam et inter infima nobilem. Factus erat hic quidem de
Aquitanię Prouincięque domino monachorum furnarius, sed de monachorum
furnario factus est regni cęlestis perpetuus possessor, terrę regibus maior,
Dei angelis par.
Bercharius, Luxouiensis monasterii abbas, antequam pręesse coepisset,
singularem apud
terrę regibus maior,
Dei angelis par.
Bercharius, Luxouiensis monasterii abbas, antequam pręesse coepisset,
singularem apud omnes obedientię suę commendationem miraculo auxit. Dum
uinum de cado in urnam traheret, ab abbate uocatus relicta urna festinus
cucurrit. Vinum uero, sicuti fluebat, repleta urna non est effusum, sed sic
stetit, ac si gelu concretum esset, donec ille reuersus cadi foramen tereti
in
se
totum abbatis uoluntati libenter tradiderat, ad eius uotum fluentis naturę
liquor pro tempore suspensus perstiterit.
Gallus, Columbani abbatis discipulus, et Hildeboldus diaconus pisciculos,
quos de flumine retiaculo traxerant, in solitudine assaturi, ignem
concinabant, cum interim ursus mirę magnitudinis propius accedens diaconum
quidem terruit, sed Gallo iubente, ut ligna igni inferret, obediuit. Hoc
ideo sane hic
quendam refert Cassianus non obscuro loco natum, cum relictis mundanę
conuersationis rebus religioni se tradidisset, sportulas uenales abbatis
iussu publice circumtulisse, unamquamque singulatim distrahendo, ea tantum
de causa, ut diutius in foro esset et, an
par
exemplum ei astipularetur, pene incredibilem enarrat, dicens eum unico filio
non pepercisse, ut abbati obediret. Vna enim cum illo paruulo adhuc
monasterium ingressus, ut cęllulis dispararentur, sustinuit, et cum puer de
industria in conspectu eius increpitaretur, uerberaretur, miseris
acciperetur modis, neque lachrymis neque clamoribus eius moueri potuit, ut
uerbum unum proferret. Denique simulata in puerum indignatione abbas,
Lambertus meruit et in episcopatus sui
sedem restitui et tandem martyrio coronari.
Non minus constantis, licet minus prudentis, obedientię est exemplum, quod
sequitur. Ioannes abbas eremique Scythi oeconomus ficus de Mareota *
corr. ex Mareote Lybię sibi muneri missas duobus
adolescentulis ad senem quendam procul in ulteriore deserto manentem
deferendas dedit. Quos, dum iter agerent, nubilosa circumdedit caligo,
sed ibi humanis pariter diuinisque defungi officiis. Paruit non libenter
minus quam constanter, octo et triginta annos carcerem passa perpetuum. Tunc
tandem, quod foemina fuisset, deprehensum est, cum defunctę corpusculum de
more lauarent. O patientiam animi incredibilem, qua sustinuit tanto tempore
sexum uestibus, se cęllula tegere, ut et Christo seruiret et abbati
obtemperaret. Quanti autem meriti esset apud Deum, miraculo patuit. Frater
sunt perfectę consummatęque obedientię exempla, non seruilis, non
mercenarię, quarum alteram ellicit timor, alteram pręstat cupiditas. Neutra
laudatur, sed seruilis melior. Per hanc enim plerunque aditus fit ad istam,
de qua loquimur. Quę propria filiorum est, qui non tam patris reuerentur
seueritatem quam probitatem amant. Et uero obedientia, quę uenalis est,
nihil nisi lucrum sequi solet et siquando Ecclesię seruit, non amore uel
timore
Saul a Deo reprobatus et hostili
gladio traditus, Ahiel, Hierico urbis reędificator, una cum liberis
interiit, Amasias rex, cum obediuit, uicit, cum obedire noluit, uictus est.
Ac si forte quicquam aliquando iussum fuerit, de quo non ambigitur, quin
diuinę repugnet sanctioni, Deo potius quam homini mos
geratur. Omnibus omnium mandatis Dei mandata pręferenda sunt. Neque ulla
alia causa prior potiorue esse debet, cur dignitate uel
sit ista uirtus:
Melior est obedientia — inquit — quam uictimę, et auscultare
magis quam oferre adipem arietum .
Caput IV / DE VERITATE COLENDA MENDACIOQVE FVGIENDO
Hactenus de obedientia, nunc de ueritatis obseruatione nobis sermo erit. Quę
virtus cum omnibus conuenit, tum pręcipue religiosis. Alioquin, quomodo
Christi serui dicerentur, qui
— inquit — quam uictimę, et auscultare
magis quam oferre adipem arietum .
Caput IV / DE VERITATE COLENDA MENDACIOQVE FVGIENDO
Hactenus de obedientia, nunc de ueritatis obseruatione nobis sermo erit. Quę
virtus cum omnibus conuenit, tum pręcipue religiosis. Alioquin, quomodo
Christi serui dicerentur, qui ueritas est, si mendaciis animum applicarent?
Aut
uictimę, et auscultare
magis quam oferre adipem arietum .
Caput IV / DE VERITATE COLENDA MENDACIOQVE FVGIENDO
Hactenus de obedientia, nunc de ueritatis obseruatione nobis sermo erit. Quę
virtus cum omnibus conuenit, tum pręcipue religiosis. Alioquin, quomodo
Christi serui dicerentur, qui ueritas est, si mendaciis animum applicarent?
Aut quomodo Deo placere
continuo eundem pro instauranda manu supplex rogaret. Vsque adeo is, qui
uera prędicere ausus fuerat, ipso etiam rege tunc maior fuit: lędi non
potuit, lęsum sanauit.
Micheas quoque propheta, cum de belli euentu, quod Achab et Iosaphat reges
contra Syrię regem parabant consuleretur, nihil ad gratiam est locutus.
Prędixit Israhelitici exercitus fugam et Achab regis necem, ipso audiente ac
pseudoprophetis e diuerso
regum populorumque
uitia corriperent et eis poenas denuntiarent. Esaias in duas partes sectus
est, Hieremias lapidibus obrutus, Amos uecte per tempora transfixus. Alii
etiam sancti homines — fateor — talia passi sunt, sed de morte transierunt
ad uitam, de laboribus ad quietem. O pręoptanda supplicia, per quę
beatitudinis cumulus augeatur et quorum patientia Deo nos efficit chariores!
Nequis tamen ad solos prophetas ueri obseruationem
et eis poenas denuntiarent. Esaias in duas partes sectus
est, Hieremias lapidibus obrutus, Amos uecte per tempora transfixus. Alii
etiam sancti homines — fateor — talia passi sunt, sed de morte transierunt
ad uitam, de laboribus ad quietem. O pręoptanda supplicia, per quę
beatitudinis cumulus augeatur et quorum patientia Deo nos efficit chariores!
Nequis tamen ad solos prophetas ueri obseruationem spectare arbitretur,
Achior,
per quę
beatitudinis cumulus augeatur et quorum patientia Deo nos efficit chariores!
Nequis tamen ad solos prophetas ueri obseruationem spectare arbitretur,
Achior, Ammonitarum ductor, ab Olopherne Bethuliam obsidente de Iudeorum
uirtute interrogatus, quod sentiebat, non dissimulauit, asserens
inexpugnabiles esse Deo ipsorum cum ipsis stante, nisi quando eo relicto ad
deos alienos declinassent. Ob hoc uinctus in Bethuliam mittitur, ut simul
nosset Sarrę, uxoris suę, pudiciciam, Domino
protegente, quocunque perrexisset, tutam fore, uitę tamen suę ob eius formam
improbos homines insidiaturos dubitans, sororem suam esse dicebat. Itidem et
Isaac, illius filium, de Rebecha, coniuge sua, pari imminente periculo
simulasse legimus neque propterea hunc vel illum ob hoc aliquando
reprehensum. Ea namque simulatione occasio uitabatur homicidii, et grauius
deliquissent, si uerum confitentes
apud Pharaonem in Aegypto primo loco habitus fratres, a quibus
uenditus fuerat, eo uenientes, ut frumenta emerent, se non agnoscere ipsis
incognitus fingit obiectoque, quod exploratores essent, in carcerem
compulit. Deinde de carcere eductis iurat (per salutem Pharaonis) non
abituros inde, nisi minimum fratrum Beniamin, quem domi cum patre relictum
dixerant, adduci facerent, quasi hoc experimento deprehensurus, utrum terram
exploratum uenissent
iuncta.
Nisi hoc mendacio hospites suos texisset, una cum reliquis interisset, et
nisi seruandę pietatis causa illi mentiri licuisset, ad tam pręclarum
coniugium infamis mulier nunquam peruenisset, ut inter illas censeretur, de
quibus per successionis lineam nasci uoluit Dei filius Iesus Christus.
Mendacium Gabaonitis attulit salutem, sed abstulit libertatem. Dederat illis
Iosue in castris Galgalę iusiurandum, quod uitę illorum parceret, ratus
ita illi uerba dabat, ut crederet ipsum mala
Israhelitis inferre. Et hoc profecto dignum uenia mendacium, quo se quoque
tueri et idolatras potius quam fideles offendere fas erat, dicente Domino:
Disperdite nomina eorum de locis illis!
Idem Absalone filio persequente, cum a Hierosolymis fugeret, negocium dedit
Chusi Arachitę, ut Absaloni adherens Achitophelis, ducis eius, consilia
sugillaret. Cum ergo Achitophel
atque eundem, quem adorauerat, cuius se
ancilla dixerat, captata occasione incautum interemit. Nemo illi dolos uitio
uertit, factum omnes laudibus extulerunt. Summus ipse sacerdos Ioachin cum
magno presbyterorum comitatu de Hierusalem Bethuliam uenit, ut faciem eius
uideret, cuius famam admirabatur. Quid multa? Omnes uni foeminę gratias
agere et eius uirtute beneficioque salutem, quam iam desperauerant, se
consecutos palam fateri, nihil
Ac ne hoc simulandi fingendique genus ueteribus tantum (ut multa) non
ratione, sed indulgentia permissum fuisse putetur, uideamus, an etiam nouis
et Euangelica perfectione excultis hominibus licuerit aliquando simulasse.
De Paulo apostolo in Actis relatum legimus, quod cum Timotheum discipulum,
cum matre Iudeus esset, propter Iudeos circumciderit, tum quod sibimet in
Cenchris nazareorum more caput totonderit, demum quod Hierosolymis Iacobi
atque persuasu, ne uideretur discessionem
docere a Lege Iudeisque fidelibus prohibere circumcisionem, quibusdam
nazareis secum assumptis una purificatus templumque ingressus sit ac tandiu
cum illis fuerit, donec tonsis de more crinibus uota perficerent
sacrificiumque offerrent. Hoc quidem multi pię simulationi
adscribunt, sed ego magis Augustino assentior, qui ait: Diebus illis
intermediis, qui inter Christi ascensionem et
omnia factum, ut omnes lucrifaceret. Intantum autem gentiles a
Legis obseruatione prohibuisse, ut ad Galatas scriberet: Ecce ego Paulus
dico uobis, quoniam, si circumcidamini, Christus uobis non proderit.
Et de Tito discipulo: Sed neque Titus — inquit — qui mecum erat,
cum esset gentilis, compulsus est circumcidi . Quin etiam principem
apostolorum Petrum aliquando ausus est reprehendere, quod ex gentibus
quę in Christo
impleta sunt, coeptum est infidelitati ascribi, siquis ea adhuc seruaret,
ueluti qui uenturum et nondum uenisse Christum asserat, quod Iudaicę
proprium perfidię est.
Sed quid de ista Petri simulatione dicemus? Reprehensibilem eam fuisse non
nego. Quis enim sum, ut Paulo contradicam, cum pręsertim neque Petrum illi
contradixisse constet. Sed tamen facile uenia dignam tunc extitisse non
dubito, cum
nullus erat. Senior igitur fingit olim quęsisse se, qui sibi
Pauli Epistolas Latino charactere conscriberet, uolens ear (ut aiebat)
muneri mittere fratri in cohorte Latina militanti Latinique sermonis non
ignaro, ut aliquid de Scripturis diuinis habeat, quo sese etiam inter
militię labores utiliter occupet. Hac itaque simulatione illum ad scribendum
compellens, et quę operi et quę uite necessaria erant, dedit tum
ocio subtrahens
pontificum in Euangelio et phariseorum et his similium; simulatio quoque ac
dolus Ioab in Abner et Amasam, Triphonis in Ionatham et in Antiochum,
Ismahelis in Godoliam, Andronici in Oniam, Iudę in Dominum.
De talibus dicitur: Simulatores et callidi prouocant iram Dei. His et
Propheta imprecatur dicens: Disperdat Dominus uniuersa labia dolosa!
Et iterum: Qui loquuntur pacem cum proximo suo, mala autem in cordibus
lingua mendaci, uanus et excors est et
impigetur ad laqueos mortis. Ideo eo uitio inquinari ueritus Deum
deprecatur dicens: Vanitatem et uerba mendacia longe fac a me! Et
ante illum Dauid: Ne auferas de ore meo uerbum, ueritatis
usquequaque! Hieremias autem propheta, quo ipsa maligni impostoris
dolositas illi, non aliis noceat, pręmonet, ut caueamus, et clamat:
Unusquisque se a proximo suo custodiat et omni
simus elogio, quod in Malachia legimus: Lex ueritatis fuit in ore eius,
et iniquitas non est inuenta in labiis eius.
Caput V / DE MANSVETVDINE ANIMI
Nunc de his dicemus, qui auersis ab omni asperitate animis mites mansuetique
uixerunt, affectum ita moderantes, ut uel nunquam in alterum commoti sint
uel adeo temperate, ut non deliquerint.
Lex ueritatis fuit in ore eius,
et iniquitas non est inuenta in labiis eius.
Caput V / DE MANSVETVDINE ANIMI
Nunc de his dicemus, qui auersis ab omni asperitate animis mites mansuetique
uixerunt, affectum ita moderantes, ut uel nunquam in alterum commoti sint
uel adeo temperate, ut non deliquerint. Obseruarunt enim pręceptum illud:
At etiam timidissimum animal cerua, dum uenatorum tela saucia fugeret, ad
Bassianum, Laudensem episcopum, se recepit. Qui persequebantur, miraculo
obstupefacti stetere. Quidam uero licentius accedens, eam de
manu episcopi erripere uoluit, sed ipse pręreptus a diabolo uexari coepit.
Episcopus autem, qui bestiam blande amiceque exceperat et clementer fuerat
tutatus, nec in hominis uiolentiam irasci potuit: ab immundo spiritu
ac solito moestius immugiens ante senis pedes prouoluta iacuit, ut, cuius
humanitatem diu experta fuerat, eius etiam auxilio ab imminenti periculo
tegeretur. Igitur illo orante canes propius accedere nequiuere. Vnus autem
de uenatoribus (quia locus uepribus obductus erat) incerto sagittam
dirigens, abbati uulnus inflixit. Post hoc penetrantes latebram reperiunt
senem ceruamque iuxta accubantem. Et religione quadam concussis animis
procidentes
ueniam ab eo, quem imprudenter lęserant, suppliciter petunt
atque impetrant, et ceruam dimittunt intactam. Tam enim ille libenter iis, a
quibus uulnus acceperat, offensam dimisit, quam pro cerua orauit, pari
simplicitate et de ipsa solicitus et in illos mitis.
Ad Remigium, Rhemensem archiepiscopum, passeres aduolare solitos accepimus et
de manu eius certatim cibum capere. Cur ita, nisi quod non sic tuto se pasci
posse in apertis campis putarunt
quibus uulnus acceperat, offensam dimisit, quam pro cerua orauit, pari
simplicitate et de ipsa solicitus et in illos mitis.
Ad Remigium, Rhemensem archiepiscopum, passeres aduolare solitos accepimus et
de manu eius certatim cibum capere. Cur ita, nisi quod non sic tuto se pasci
posse in apertis campis putarunt ut in mansuetissimi pręsulis sinu.
Blasio, Sebastę urbis episcopo, in solitudine persecutionem declinanti
Britannię filio, dum contempto regno soli Christo seruiret,
columbas piscesque escam manu porrectam acceptasse ferunt. Iuonem presbyterum ad mensam recumbentem auis quędam albo uiridique colore
spectabilis de improuiso adiisse dicitur et tangi se ac contrectari ab eo
passa, post acceptam benedictionem euolasse. Testata mihi uidetur naturam
eius non gestu solum, quo se illi libere atque ultro obtulit, sed etiam
pennis uarietateque
quod labori alacriter insistant, quod dicto factoue lacessitę non
reclament, non murmurent, non mussitent, non denique uultum mutent, sed
semper eandem animi lenitatem prę se ferant. Harum exempla partim dicta
sunt, ubi de labore obedientiaque tractauimus, partim dicentur, cum de
patientię uirtute disseremus. Igitur, ne eadem sępius repetere necesse sit,
hoc loco de illis loqui supersedebo.
Omnes tamen Christi seruos ancillasque admonitos
non
reclament, non murmurent, non mussitent, non denique uultum mutent, sed
semper eandem animi lenitatem prę se ferant. Harum exempla partim dicta
sunt, ubi de labore obedientiaque tractauimus, partim dicentur, cum de
patientię uirtute disseremus. Igitur, ne eadem sępius repetere necesse sit,
hoc loco de illis loqui supersedebo.
Omnes tamen Christi seruos ancillasque admonitos uelim, ut meminerint talium
eandem animi lenitatem prę se ferant. Harum exempla partim dicta
sunt, ubi de labore obedientiaque tractauimus, partim dicentur, cum de
patientię uirtute disseremus. Igitur, ne eadem sępius repetere necesse sit,
hoc loco de illis loqui supersedebo.
Omnes tamen Christi seruos ancillasque admonitos uelim, ut meminerint talium
hominum et preces a Domino facilius exaudiri et opera largiore remuneratione
compensari. Nisi id uerum esset, non illos
Profecto, siquis ista
memoriter tenuerit recteque perpenderit, studio diligentiore, diligentia
studiosiore contrariis animi motibus temperabit.
Caput VI / DE TACITVRNITATE SERMONISQVE MODERATIONE
Nunc, quoniam mansuetos pręcipue taciturnitas decet moderatioque uerborum,
satis congrue de iis dicendum uidetur, qui utroque laudabiliter usi sunt, ut
discamus linguam ipsam et
Caput VI / DE TACITVRNITATE SERMONISQVE MODERATIONE
Nunc, quoniam mansuetos pręcipue taciturnitas decet moderatioque uerborum,
satis congrue de iis dicendum uidetur, qui utroque laudabiliter usi sunt, ut
discamus linguam ipsam et coercere, cum seruandum erit
silentium, et, cum loqui expediet, pensitare. Quando quidem Salomonis
sententia est: In
persuasum.
Ezechias, quarto decimo regni sui anno obsessus in Hierusalem, plebem silere
iussit, ne colloquiis Rapsacis nunc minantis, nunc blandientis ad deditionem
solicitarentur. Exemplo est, nequid is, qui de plebe imperitorum est,
respondere pręsumat captiosis hereticorum argumentis, ne, dum confutare ea
nescit, etiam ipse in retiaculo diaboli inuoluatur et arce ueritatis incaute
custodita ab erroribus captus pereat. Tacitus
Ad hęc, nequid
dubitaret, mittit manum suam, tangit os eius et: Ecce dedi — inquit —
uerba mea in ore tuo. Toties quippe lapsus timendus est, quoties
nostra, non Domini uerba prolaturi sumus, cum etiam de ociosis, hoc est, quę
neque dicenti neque audienti prosunt, reddenda ratio sit.
At nequis propterea semper tacere operęprecium sibi existimet, Esaiam
lamentantem audiat: Vę mihi —inquit — quia tacui.
non saltem screatus
audiebatur, denique multitudo solitudinem taciturnitate ęquabat.
Libet hoc loco apponere, quanta diligentia qualique circumspectione hoc idem
ab Aegyptiis monachis olim seruatum Ioannes Cassianus de coenobiorum
institutis tractans dicat: Cum solennitates — inquit — (quas illi synaxeis
uocant) celebraturi conueniunt, tantum a cunctis silentium prębetur, ut, cum
in unum tam numerosa fratrum multitudo conueniat,
substitisse aut uspiam secessisse uel manus suas
inuicem tenuisse deprehendantur. Hinc discant, qui soli Deo placere student,
uel tacere uel ea tantum, quę Dei sunt, loqui, ut cum propheta dicere
possint: Quod egressum est de labiis meis, rectum in consepctu
tuo fuit.
Seuerus Sulpitius presbyter, cum multa catholice scripsisset (ut Gennadius
presbyter tradit), in senectute sua a Pelagianis deceptus, et
presbyter tradit), in senectute sua a Pelagianis deceptus, et agnoscens
loquacitatis culpam, silentium usque ad mortem tenuit, ut peccatum, quod
loquendo contraxerat, tacendo penitus emendaret.
Diuus Hieronymus libro, quem de institutione sanctarum uirginum ad Eustochium
scripsit, plerosque se in eremo reperisse testatur, qui per septennium
nullum prorsus uerbum homini alteri emiserant, scientes, quod non in
multiloquio Dominus potent haberi.
pręferenda.
Cęterum et hac in parte diaboli insidię uitandę sunt. Cuidam ex fratribus
perpetuum silentium seruanti pater Franciscus, ut semel tantum in hebdomada
confessionem faceret, persuadere non potuit. Et ille sibi de se magis quam
pręposito suo credens, excidit a sanctorum collegio et ad uomitum est
reuersus. Primum irrationabile erat tam obnixo obstinatoque animo tacere, ut
confiteri nollet, quasi qui nihil unquam deliquisset; deinde
quam illius
correctio. In Ecclesiaste quoque: Stultus uerba multiplicat.
Et rursum in Prouerbiis: Mors et uita in manibus linguę. Postremo
ipse ueritatis Magister et uitę Dominus in Euangelio ait: De omni uerbo
ocioso, quod locuti fuerint homines, reddent rationem in die
Iudicii. Ideo diuitem quoque in inferno positum, quoniam loquacitatis
petulantia maxime deliquerat, linguę ardorem sentire magis fecit. Et
et tempus et locus religionis uestrę
prędicent sanctitatem et loquacibus compunctionem ingerant et intrandi ad
societatem uestram sancta desyderia incitent et affectus ad cęlestia
moueantur.
Satis de hoc multa. Nunc castitatis indagabimus exempla. Frustra enim os
loquacitati clauditur, si mens libidinibus patet. Vt igitur castum silentium
in casto seruetur pectore, discamus incestas uoluptates sanctę pudicicię
amore
si mens libidinibus patet. Vt igitur castum silentium
in casto seruetur pectore, discamus incestas uoluptates sanctę pudicicię
amore calcare.
Caput VII / DE CASTITATE SERVANDA EXEMPLA VIRORVM
De castitate tractaturi, Nouam potius quam Veterem Legem sequamur. Primis
quippe hominibus recenti adhuc uacuoque mundo, pręceptum est: Crescite et
multiplicamini, et replete
in casto seruetur pectore, discamus incestas uoluptates sanctę pudicicię
amore calcare.
Caput VII / DE CASTITATE SERVANDA EXEMPLA VIRORVM
De castitate tractaturi, Nouam potius quam Veterem Legem sequamur. Primis
quippe hominibus recenti adhuc uacuoque mundo, pręceptum est: Crescite et
multiplicamini, et replete terram! Repleta uero terra posteris, id
est homini — inquit — mulierem non
tangere. Dico autem non nuptis et uiduis: Bonum est illis, si sic
permanserint sicut et ego. Quod si non se continent, nubant; melius est
enim nubere quam uri. Et de uirginibus tanquam de eminentiori uirtute magisque angelica quam humane pręcipere non audet,
sed consulere, atque concludens ait: Qui matrimonio iungit uirginem suam,
bene facit, et qui non
— mulierem non
tangere. Dico autem non nuptis et uiduis: Bonum est illis, si sic
permanserint sicut et ego. Quod si non se continent, nubant; melius est
enim nubere quam uri. Et de uirginibus tanquam de eminentiori uirtute magisque angelica quam humane pręcipere non audet,
sed consulere, atque concludens ait: Qui matrimonio iungit uirginem suam,
bene facit, et qui non iungit, melius facit. Ex
Sed ne
ueterum etiam testimonia idem asserentia nobis aliquis prorsus deesse putet,
docebimus olim quoque non nisi castos ad Deum accedere et iratum placare
debuisse.
Populo Israbelitico Dominum de monte Synai loquentem audituro Moyses, immo
per Moysen ipse Dominus pręcipit dicens: Estote parati in diem tertium,
et ne appropinquetis uxoribus uestris! Et quisnam matrimonium audet
ęquare castitati, si
et ne appropinquetis uxoribus uestris! Et quisnam matrimonium audet
ęquare castitati, si coniugatos alloqui noluit Deus, nisi per triduum sere
continuissent?
Antehac Moysi in monte Oreb de rubo loquens Dominus dixisse scribitur: Non
appropies huc; solue calciamentum de pedibus tuis! Locus enim, in quo
stas, terra sancta est. Itidem dictum est ad Iosue, cum transmisso
Iordane in agrum urbis
ęquare castitati, si coniugatos alloqui noluit Deus, nisi per triduum sere
continuissent?
Antehac Moysi in monte Oreb de rubo loquens Dominus dixisse scribitur: Non
appropies huc; solue calciamentum de pedibus tuis! Locus enim, in quo
stas, terra sancta est. Itidem dictum est ad Iosue, cum transmisso
Iordane in agrum urbis Hierico peruenisset. Calciamentum autem solui ei, qui
nuptiis propinquitatis iure sibi
fuerit. Ex quo
apparet matrimonii operam absque aliqua honestatis labe munditieque
detrimento fieri non posse.
Si filia sacerdotis — inquit — cuilibet ex populo nupta fuerit, de
his, quę sanctificata sunt, et de primitiis non uescetur. Sin autem
uidua uel repudiata et absque liberis reuersa fuerit ad domum patris
sui, sicut puella consueuerat, aletur cibis patris
operam absque aliqua honestatis labe munditieque
detrimento fieri non posse.
Si filia sacerdotis — inquit — cuilibet ex populo nupta fuerit, de
his, quę sanctificata sunt, et de primitiis non uescetur. Sin autem
uidua uel repudiata et absque liberis reuersa fuerit ad domum patris
sui, sicut puella consueuerat, aletur cibis patris
sui. Nonne et in hoc uidemus nuptiis
sacramentum.
Iohel propheta uastationem atque excidium per Caldeos futurum prędicens,
diuinam leniri iram posse sperat populi ieiunio et fletu et supplicationibus
iisque addens: Egrediatur — inquit- sponsus de cubili suo et
sponsa de thalamo suo. Continentiam indixit, ut precatio ieiuniumque
et poenitentium gemitus puriora offerrentur, nec illa sufficere putauit sine
hac castitatis obseruatione.
uastationem atque excidium per Caldeos futurum prędicens,
diuinam leniri iram posse sperat populi ieiunio et fletu et supplicationibus
iisque addens: Egrediatur — inquit- sponsus de cubili suo et
sponsa de thalamo suo. Continentiam indixit, ut precatio ieiuniumque
et poenitentium gemitus puriora offerrentur, nec illa sufficere putauit sine
hac castitatis obseruatione.
His testimoniis congrua quoque exempla
seruandę ratio desit, non minus continentiam
quam patientis Iob exemplum in medium adducam. Hic unica uxore contentus, ac
monogamus: Pepigi — inquit — foedus cum oculis meis, ut ne
cogitarem, quidem, de uirgine. Quam, enim partem, haberet in me Deus
desuper et hqreditatem Omnipotens de excelsis? Et paulo post ait: Si
deceptum, est cor meum super muliere et si ad ostium amici mei
insidiatus sum, scortum, alterius
adducam. Hic unica uxore contentus, ac
monogamus: Pepigi — inquit — foedus cum oculis meis, ut ne
cogitarem, quidem, de uirgine. Quam, enim partem, haberet in me Deus
desuper et hqreditatem Omnipotens de excelsis? Et paulo post ait: Si
deceptum, est cor meum super muliere et si ad ostium amici mei
insidiatus sum, scortum, alterius sit uxor mea et super illam,
incuruentur alii. Hoc enim, nefas est et iniquitas
maxima, ignis usque
ad perditionem, deuorans et omnia eradicans genimina. Quibus
profecto uerbis et continentissimum se fuisse ostendit et, quam graue crimen
adulterium sit, explicauit.
Hęc de Vetere libauimus Instrumento, plura de Nouo hausturi, utpote cuius
initium ipsa uirginali castitate consecratum est.
Dominus noster Iesus Christus ita de Virgine nasci uoluit, ut perpetuam illi,
de qua nascebatur,
ad perditionem, deuorans et omnia eradicans genimina. Quibus
profecto uerbis et continentissimum se fuisse ostendit et, quam graue crimen
adulterium sit, explicauit.
Hęc de Vetere libauimus Instrumento, plura de Nouo hausturi, utpote cuius
initium ipsa uirginali castitate consecratum est.
Dominus noster Iesus Christus ita de Virgine nasci uoluit, ut perpetuam illi,
de qua nascebatur, uirginitatem conseruaret, per portam clausam
crimen
adulterium sit, explicauit.
Hęc de Vetere libauimus Instrumento, plura de Nouo hausturi, utpote cuius
initium ipsa uirginali castitate consecratum est.
Dominus noster Iesus Christus ita de Virgine nasci uoluit, ut perpetuam illi,
de qua nascebatur, uirginitatem conseruaret, per portam clausam in mundum
hunc ueniens, per quam uir non transiuit. Et ipse in
uirginitate perseuerans, pudicicię
Hęc de Vetere libauimus Instrumento, plura de Nouo hausturi, utpote cuius
initium ipsa uirginali castitate consecratum est.
Dominus noster Iesus Christus ita de Virgine nasci uoluit, ut perpetuam illi,
de qua nascebatur, uirginitatem conseruaret, per portam clausam in mundum
hunc ueniens, per quam uir non transiuit. Et ipse in
uirginitate perseuerans, pudicicię puritate se plurimum gaudere
significauit.
prędicere. Ipse est Helias,
id est, robustus dominator, qui carnis lasciuiam animi puritate superauit.
Denique inter natos mulierum nemo maior est illo, quia perfectę castitatis
merito iam inter angelos computatus erat. De ipso enim dictum est: Ecce
ego mittam angelum meum, et pręparabit uiam ante faciem meam. Angeli
igitur magis quam homines sunt, qui uirginitatem sancte integreque
custodiunt.
Ioannem
puellam genere et forma insignem, cum in matrimonium accepisset,
suadendo induxit, ut serum castitatem profiteretur. Suscepto utrinque uoto
angelum Domini uiderunt, quem ante uidere non poterant, et uirginitatis
coronas de manu eius acceperunt. Mox illa uirginum monasterium ingreditur,
ipse clericus efficitur Eladioque in episcopatum succedit, dignus Ecclesię
sponsus, qui, cum maritus esset, se maritum nesciuit.
Henricum imperatorem, qui
compelli potuit: nuptę persuasit, ut Deo potius quam mundo seruirent. Itaque
illa sacrarum uirginum collegium iniit, ipse monachorum, abbatisque officio
functus est et miraculis nobilitatus. At si in carne seminasset, de carne et
messuisset corruptionem. Seminauit autem in spiritu, et de spiritu messuit
uitam ęternam.
Eduardum quoque, Britannorum regem, cum Egica uxore uirginitatem custodisse
memorię proditum
seruirent. Itaque
illa sacrarum uirginum collegium iniit, ipse monachorum, abbatisque officio
functus est et miraculis nobilitatus. At si in carne seminasset, de carne et
messuisset corruptionem. Seminauit autem in spiritu, et de spiritu messuit
uitam ęternam.
Eduardum quoque, Britannorum regem, cum Egica uxore uirginitatem custodisse
memorię proditum est. Non tam illi urbes, populos, prouincias uicisse
gloriosum foret,
quam ab ea tangi.
Arsenius abbas, uirorum quoque, nedum foeminarum declinare solitus consortia
confabulationesque, ut expeditius diuinę contemplationi uacaret, cum quędam
non obscuri generis matrona illum uidere cupiens, de improuiso ante
hospitiolum suum ipsi occurrisset, repente auertit sese et muliebrem
audaciam gestu pariter ac uerbis incusauit. Rogo — inquit illa — ne indigne
feras aduentum meum, quę syncera mente et pio affectu huc
tandiu Deum, uti se in tali pudicicię discrimine tueretur, orauit, donec
illa longioris morę uicta tedio inde discessit. Ac nequis Christi seruis
negocium facere leue crimen putet, fama est mulierem hanc, simul atque de
monte descendisset, uita decessisse, Deo temeritatem eius ulciscente.
Eiusdem audacię, sed diuersi euentus foemina Carilephum in Gallia, loci, qui
Cassagalla dicitur, solitarium adiit, uirili amictu
se passam
negans, et coram illo prouoluta suppliciter ueniam petens, ipso orante uisum
recepit uitamque correxit, satis experta sub tutela Dei esse casti propositi
uiros.
Quondam uero (sicut de Leone pontifice paulo ante dictum est) in magno
castitatis periculo in seipsos sęuisse constat, satius existimantes mutilato
corpore intrare in regnum cęlorum quam integro mitti in gehennam.
Anianus, Alexandrinus
Hic attendendum, incauta charitas
quam male cessisset, si tentatus ipse sibimet minus pepercisset, si carnis
pruritum flammę cauterio non curasset, si denique digitos pro castitate dare
distulisset.
De Hilarione abbate diuus Hieronymus scribens ait: Iratus sibi et pectus
pugnis uerberans, quasi cogitationes percussione manus posset excutere: Ego
te — inquit — aselle, faciam, ut non calcitres. Nec te ordeo alam, sed
in niuibus nudum uolutasse corpus, ut ea
castigatione uoluptatem carni insitam edomarent.
Rursum Bernardus illam, quę libidinis furore percita uim castitati suę
inferre conabatur, clamoribus abegit; Thomas Aquinas rapta de proximo foculo
torre. O fida atque inuicta seruorum Christi pectora, quę dum pro pudicicię
arce starent, nec occultis inimici insidiis nec aperto belle capi potuerunt.
Apelles quoque monachus diabolum, sub mulieris
uersaretur) improbę cupidinis sentiens. Quisquis igitur, quantum potest,
periculum cauerit, Dei tandem auxilio reddetur tutus.
Caput VIII / DE CASTITATE SERVANDA EXEMPLA FOEMINARVM
Sed aliquanto longiore, quam oportuit, ductu protractus sermo iam admonet, ut
foeminis quoque demus foemineę castitatis exempla, ne, si iis tantum, quę
diximus, contenti erimus,
Anna prophetissa, Phanuelis filia, cum septem tantum annos uixisset cum uiro,
in uiduitate ad quartum usque et octogesimum uitę suę annum perseuerauerat.
quando Christum uidere et de illo uaticinari meruit.
Didicisti incorruptę uiduitatis pręmium; disce et, quo sale, ne corrumpi
posset, condita fuerit: non discedebat de templo, et ieiuniis et
obsecrationibus seruiens die ac nocte.
uitę suę annum perseuerauerat.
quando Christum uidere et de illo uaticinari meruit.
Didicisti incorruptę uiduitatis pręmium; disce et, quo sale, ne corrumpi
posset, condita fuerit: non discedebat de templo, et ieiuniis et
obsecrationibus seruiens die ac nocte.
Venimus, ecce, cum uiduis in templum. Sed iam cum uirginibus etiam ipsa
Sancta sanctorum ingred licebit, quando quidem illum,
In Catharina uirgine uicti philosophi scientiam, patienter tolerata tormenta
constantiam, rotarum fractio impiorumque percussio meritum testantur. Sed ne
uirginalis quoque candoris ac puritatis deessent testimonia, de abscissę
ceruicis uulnere lac, non sanguis effluxit. Exanime corpus angeli
sepelierunt, monumentum oleo manat. Et, si tantus honos mortuę in terra,
quanta beatitudo uiuentis in cęlo!
Cecilia
fuisset. Quanuis et ipse
indignatus illam exhęredauerit. Sed quam exhęredauit pater, Deus regni sui
cęlestis hęredem fecit, et quę nihil acceperat a parente, a Domino accepit,
ut ab obsessis demonia pelleret, sicuti de ilia testatus est sanctus
Eleutherius abbas.
Euphrasiam uirginem, Antigoni filiam, quia cuidam Romano patricii generis
iuueni a parentibus ante pacta fuerat quam religioni se dedisset, cum illum
cuidam ipsa uirgo in quiete apparens, minime mirandum esse
dixit, si reliquo corpore fatiscente uterus incorruptus maneret, qui
uirginitate sanctificatus esset et nulla libidinis labe inquinatus. Dunstano
quoque episcopo de illa reuelatur celebrandam esse in terra, quę digna
fuerit, ut in cęlo celebris esset inter sponsas Christi. O grande uirginalis
pudicicię meritum, quo tanta comparatur felicitas, ut anima hominis
honoretur in Dei regno
nauigantem nulla in parte ellidi.
Quam ergo fortis uirgo Euphrosina, quę saluas pudicicię merces per media
ipsa pericula usque ad portum perduxit salutis!
Hoc idem mirari licet in Margarita, Aegyptia uirgine, quę et ipsa de sponsi
thalamo ad thalamum peruenit Christi. Prima quidem nocte illo ex lassitudine
altius dormiente, ut qui diem totum in choreis et tripudiis
desudasset, ipsa dormire non poterat, assidue secum uoluens,
dormiente, ut qui diem totum in choreis et tripudiis
desudasset, ipsa dormire non poterat, assidue secum uoluens, quomodo
uirginitatis suę thesaurum subtraheret eius rapinę. Clanculum ergo
pedetentimque sese de cubili proripuit ędibusque excessit et uirum
assimulata monasteriumque ingressa inter monachos latuit uocata Pelagius,
ubi persancte uixit neque, quod foemina fuerit, ulli ante obitus sui diem
cognitum fuit. Igitur non
curaret, filiam Petronillam uirginem febri uexari
dimisit. Et cum interrogaretur, cur, qui alios sanasset, filiam ęgrotare
sustineret, — sic ei expedire respondit. Didicit uirgo in infirmitate esse
fortior et iam nec sana de corporis uoluptate cogitare. Maluitque casta mori
quam Flacco consuli (a quo petebatur) nupta uiuere. Exaudiuit Deus
deprecantem, et uitę pariter consulisque libidini iam uim parantis ipsam
surripuit. Atque eandem, quę
in
coniugium uerteret, anxius ac solicitus fuit. His exemplis et timere discat
ancilla Christi, ut securior sit, et, si casus inciderit, uitam amittere
optet prius quam castitatem.
Satis hęc de uirginibus. Viduarum nunc nostrarum castitatem exponamus, ne a
ueteribus (quarum superius fecimus mentionem) uicti uideamur.
Nataliam, Hadriani martyris coniugem (quoniam forma multis pręstabat)
tribunus Nicomedię in
cęteris uirtutibus superabat.
Elizabeth lantgrauio tradita uotum uouit, si marito superesse sibi contingat,
Deo se in castitate seruituram. Et casti propositi meritum habuit etiam
coniugata. Post uiri obitum de ingentibus diuitiis ad ultimam deuoluta est
paupertatem, rapientibus omnia, qui se lantgrauio succedere dixerant. Vnde
ab episcopo Bambergensi suscipitur pieque sustentatur. Quo rursum ad nuptias
hortante dotemque multam
promissis
uitę ęternę errexit et, ut secum ueniret, hortatus est. Tunc sancta animula
illo dimisso corpore, quo uocabatur, lęta abiit. Si his etiam digamas frui
solere uisis nostis, nubite, uiduę. Sin uero nihil tale de illis memorię
proditum legistis, non est, cur illas imitemini, de quarum beatitudine a
scriptoribus siletur. Siqua tamen continere se non potest, nubat. Melius est
enim nubere quam uri, quia minus malum maiore malo melius
est. Tunc sancta animula
illo dimisso corpore, quo uocabatur, lęta abiit. Si his etiam digamas frui
solere uisis nostis, nubite, uiduę. Sin uero nihil tale de illis memorię
proditum legistis, non est, cur illas imitemini, de quarum beatitudine a
scriptoribus siletur. Siqua tamen continere se non potest, nubat. Melius est
enim nubere quam uri, quia minus malum maiore malo melius est.
A quo quidem malo multum abhorrens Euphrasia, uirginis
pauperibus erogauit piisque
ipsa operibus incumbent castitatis propositum nunquam dereliquit. Cumque
abbatissa, cui filiam commendauerat, in quiete uidisset Antigonum in
paradiso fulgentem a Domino exorasse ut coniugem suam de terris euocatam
sibi iam sociam faceret, die, qua prędictum fuerat, lęta decessit. Tanta
ergo accepit bona, quia et cum uiro caste se habuerat et sine uiro
uiduitatem constanter seruauerat, quanta imperator iterum nubenti
Et magis deinde miraculis claruit quam ante claruerat Gallię
regno, quod reliquit.
Melania, urbani prętoris filia, uiro tradita, cum duos liberos, quos ex eo
susceperat, impuberes adhuc morte immatura amisisset, nequaquam de reparanda
prole cogitare coepit, sed de castitate seruanda. Crebris itaque suasionibus
induxit maritum, ut distractis in pauperum usus bonis ambo animum ad Dei
seruitium applicarent. Itaque ille inter monachos, ipsa inter
regno, quod reliquit.
Melania, urbani prętoris filia, uiro tradita, cum duos liberos, quos ex eo
susceperat, impuberes adhuc morte immatura amisisset, nequaquam de reparanda
prole cogitare coepit, sed de castitate seruanda. Crebris itaque suasionibus
induxit maritum, ut distractis in pauperum usus bonis ambo animum ad Dei
seruitium applicarent. Itaque ille inter monachos, ipsa inter ancillas
Christi, quod uitę superfuit
nunc, insatiabilis libido, cui maritum habuisse non est
satis, alios atque alios tibi quęre, cum hę sanctissimę foeminę etiam, quem
habebant, habere noluerint, ut Christum haberent.
Sed quid de illis dicam siue foeminis siue uiris qui ne adulteriis quidem
abstinent, qui meretricantur, qui libidinibus diffluunt, quando quidem etiam
matrimonia iterare, etsi licitum, non tamen satis honestum putatur; nisi
forte
Sed percurramus etiam Scripturarum exempla, quo magis innotescat, quanto odio
Deo sit omnis impudicus. Lamech primus duxit duas uxores, et primus Cayn
occidit fratrem. Dicitur tamen septuplum ultio dabitur de Cayn, de Lamech
uero septuagies* septies. Sodomitę et Gomorrei, cum aduenas turpiter
appetissent, cęcitate primum lucem amisere, deinde etiam uitam, cum ipsis
* corr. ex septuagesies
Sed percurramus etiam Scripturarum exempla, quo magis innotescat, quanto odio
Deo sit omnis impudicus. Lamech primus duxit duas uxores, et primus Cayn
occidit fratrem. Dicitur tamen septuplum ultio dabitur de Cayn, de Lamech
uero septuagies* septies. Sodomitę et Gomorrei, cum aduenas turpiter
appetissent, cęcitate primum lucem amisere, deinde etiam uitam, cum ipsis
* corr. ex septuagesies
Sanson secundę
uxoris (ut scias, qualis bigamię euentus sit) dolis ac proditione periit.
Tribus Beniamin pene internitione deletur ob uim illatam coniugi alienę.
Dauid regem adulterii perpetratio ad innocentis et quidem de se bene meriti
indignam compulit necem, ut intelligas illicitos concubitus causam esse
plurimorum malorum. Et licet peccatum hoc mox per poenitentiam translatum
dicatur, ipsa tamen peccati labes non nisi multarum
potuit. Filius etiam Dauid Ammon
defloratę Thamar iniuriam morte rependit, a fratre interemptus Salomonis
sapientiam multarum amor fecit insanire, ita ut earum diis deabusque phana
poneret. Quamobrem scissum est regnum de manu filii sui et datum Hieroboam,
seruo suo. Igitur, cum obscoenę libidinis uoluptas multo maioribus
suppliciis semper compensata sit, certe, si nulla etiam castitati pręmia
proponerentur, caste tamen uiuendum esset.
dimittit foeda titillatio. Semper tamen totam uincendi spem in Deo colloca.
Sine me — inquit — nihil potestis facere.
Caput IX / DE POENITENTIA PECCATORVM PER EXEMPLA VETERVM
Hactenus de castitate. Nunc iis, qui culpa aliqua lapsi sunt, demus
poenitentię locum, ut resurgant. Et quidem, nemo est, qui non peccet.
Septies in die cadit
Sine me — inquit — nihil potestis facere.
Caput IX / DE POENITENTIA PECCATORVM PER EXEMPLA VETERVM
Hactenus de castitate. Nunc iis, qui culpa aliqua lapsi sunt, demus
poenitentię locum, ut resurgant. Et quidem, nemo est, qui non peccet.
Septies in die cadit iustus, ait Scriptura. Et Ioannes apostolus:
Si
uita defuncto auersi sunt post gentilium ritum colentes
Baalim et Astaroth. Et cum Philistinorum inuasionibus per sedecim annos
attriti essent, poenitentiam quidem egerunt, sed non exaudiuit eos Dominus.
At cum etiam idola de finibus eiecissent, per Iepte ducem tutatus est eos,
ulciscens aduersarios, a quibus assidue uexabantur. Ex quo patet
poenitentiam non uerbo tantum, sed etiam facto agendam esse, ut ueniam
promereri possis.
possis.
Rursum ob idolatrię crimen annos quadraginta sub iugo Philistinorum fuere.
Postea uero poenitentes per Sansonem liberati sunt, qui ligatus
egressis aquis sitim sedauit. Per poenitentiam quippe
diuelluntur nexus peccatorum. In maxilla oratio, in asino humilitas
intelligitur, quibus prosternuntur nequitię spiritales, quia humiliantis se
oratio nubes penetrat. De molari autem maxillę fluunt aquę cum inter orandum
conscientię morsus ellicit lachrymas, quibus deinde parta beatitudo
restinguit desyderii sitim. Sub Heli quoque sacerdote a
Philistinis angustias cladesque
remissum est misericordia.
Haud dubium, quin et magnus poenitentis dolor extiterit, qui tam repente
uenia dignus fuit. Quomodo enim minante propheta tanti delicti conscius non
uehementer doluisset, qui paruulo ęgrotante, quem de illicito generauerat
coitu, fleuit, ieiunauit, in terra iacuit, qui Absalonem filium fugiens
nudis pedibus et operto capite et lachrymantibus oculis incessit? Multum
ergo dolendum est, cum multum peccatum est. Nec te moueat,
casibus concutitur, cui uenia indulgetur. Sępius excoctum aurum purius
nitet.
At idem iam omnium inimicorum suorum uictoria potitus, cum describere regni
populos iussisset, quorum numerus fuit uirorum fortium de Israhel octingenta
milia, de Iuda quingenta milia, uidens se pręesse tantę multitudini, mentis
elatione peccauit et continuo (ut discas non differendam esse poenitentiam):
Peccaui — inquit — ualde in hoc
Sępius excoctum aurum purius
nitet.
At idem iam omnium inimicorum suorum uictoria potitus, cum describere regni
populos iussisset, quorum numerus fuit uirorum fortium de Israhel octingenta
milia, de Iuda quingenta milia, uidens se pręesse tantę multitudini, mentis
elatione peccauit et continuo (ut discas non differendam esse poenitentiam):
Peccaui — inquit — ualde in hoc facto. Sed precor, Domine, ut
illud quam hoc peccatum grauius
fuerit? Quin licet deinde quis leuius peccet, magis tamen efficitur
ingratus, dum post remissam culpam in culpam relabi negligit. Proinde
Dominus, cui prius facile pepercerat, nunc eundem de tribus eximiis malis
unius optione onerat, hoc est, uel famis uel cladis uel pestilentię, nequis
uenia pro licentia utendum putet.
Roboam, rex Iuda,* et illi, quibus pręerat, lege Dei contempta gentilium
optione onerat, hoc est, uel famis uel cladis uel pestilentię, nequis
uenia pro licentia utendum putet.
Roboam, rex Iuda,* et illi, quibus pręerat, lege Dei contempta gentilium
ritum sequebantur, cum Sesac, rex Aegypti, de improuiso fines eorum
irrumpens oppida multa et loci natura et armis munita expugnauit illosque,
qui aduersum se in campum descenderant, in urbem fugere compulit. Porro, cum
per Semeiam prophetam audissent: Vos
impii
non nocebit ei, in quacunque die conuersus fuerit ab impietate sua.
Iosaphat, rex Iuda, irruentibus aduersum se Moabitis et Ammonitis et Idumeis
indixit ieiunium atque orauit. Omnesque de Iuda steterunt coram Domino cum
paruulis et uxoribus ac liberis et in terram proni ado‑
*corr. ex Iudę
rauerunt. Cantores pręcedentes exercitum Deo laudes
personabant, cum
expandit manus
ad cęlum et flens orauit. Ex eius moerore cęteri suum metientes crimen et
ipsi fleuerunt. Magnoque diuinę ultionis metu expauefacti, intantum illi
obedierunt, ut consenserint et uxores repudiare et, qui de ipsis nati
fuerant, filios abdicare. Igitur ipso Dei legem exponente conuenisse
dicuntur in ieiunio et in saccis, puluere conspersi et ab omni filio
alienigena separati, confitentes peccata sua et iniquitates patrum suorum
et ipse plangere
possim ea, quibus te offendi, cum sancti tui sic lugeant etiam ea, quibus te
alii offenderunt.
Sed interim et reliquorum in poenitendo solicitudinem persequamur, ut et ipse
de mea tepiditate magis erubescam et alii de peccato suo dolore plenus
instruantur.
Olopherne Iudeos inuadente tutatus est eos Dominus, quoniam inuocauerunt
nomen ipsius et ieiunauerunt et sacerdotes induti sunt ciliciis
possim ea, quibus te offendi, cum sancti tui sic lugeant etiam ea, quibus te
alii offenderunt.
Sed interim et reliquorum in poenitendo solicitudinem persequamur, ut et ipse
de mea tepiditate magis erubescam et alii de peccato suo dolore plenus
instruantur.
Olopherne Iudeos inuadente tutatus est eos Dominus, quoniam inuocauerunt
nomen ipsius et ieiunauerunt et sacerdotes induti sunt ciliciis cinereque
capita
reparatur, reparatus conseruatur, conseruatus
demum sortem capit ęternitatis.
Niniuitę quoque, cum urbem suam post dies quadraginta euertendam audissent,
prędicauerunt ieiunium, uestiti sunt saccis, rex ipse surrexit de solio,
abiecit regia ornamenta et saccum induit seditque in cinere ac iussit, ne
homines, iumenta, boues, pecora gustent quicquam usque mane utque
unusquisque conuertatur a uia sua mala. Id uidens Deus auertit omnem
extra castra propellitur nec nisi peracta septem
dierum poenitentia sanitatem recuperare et in castra redire potuit. Ne
tardes, igitur — ut Ecclesiasticus inquit — conuerti ad Dominum,
et ne differas de die in diem. Subito enim ueniet ira illius, et in
tempore uindictę disperdet te.
Caput X / DE POENITENTIA
et ne differas de die in diem. Subito enim ueniet ira illius, et in
tempore uindictę disperdet te.
Caput X / DE POENITENTIA PECCATORVM PER EXEMPLA NOVORVM
Et, si istis (quos, quanuis sanctos, ad inferna tamen descendere primorum
parentum cogebat pręuaricatio) tantę curę poenitudo delictorum fuit, quanto
magis nobis esse
sequentes studium adipiscamur et gratiam.
Prima in Euangelio Pręcursoris uox est: Poenitentiam agite! Appropinquabit
enim regnum cęlorum. Et ut, qualiter agenda esset, in se ostenderet,
de camellorum pilis textum habuit indumentum, zona pellicea pręcinctus erat,
locustis syluestrique melle uescebatur. Lugubris et asper uestitus
peccatorum tristitiam indicat, zona pellicea carnis mortificationem
testatur,
ut te redimeret, non inuitus sustinuit; tu, ut illi, quem
quotidie offendis, reconcilieris, exiguam poenitentię fatigationem suscipere
detrectas, et erga illum ingratus et erga seipsum impius.
Respice poenitentem latronem! De cruce euolat ad paradisum. Respice
poenitentem negatorem! Princeps constituitur apostolorum. Respice
poenitentem persecutorem! Vas efficitur electionis. Respice poenitentes
publicanos! Mattheus de telonio ad apostolatum
poenitentem latronem! De cruce euolat ad paradisum. Respice
poenitentem negatorem! Princeps constituitur apostolorum. Respice
poenitentem persecutorem! Vas efficitur electionis. Respice poenitentes
publicanos! Mattheus de telonio ad apostolatum uocatur, Zacheus Iesum
hospitio meretur accipere, et ille, qui in templo lugens pectus pungens
planxerat et flagitiorum conscientia cęlum suspicere non fuerat ausus, redit
iustificatus. Nunquid tantę
cum
omnia, quę secum habuerant, in elemosinas pauperum distraxissent, illa in
monasterio degens uitę sanctimoniam miraculis probauit, ipse martyrio
coronari dignus fuit.
Monachum, qui ęger de Scythiotico coenobio ad ciuitatem curationis gratis
profectus in multo grauiorem animę suę morbum inciderat castitatem uertens
in libidinem, cum puero, quem meretricio coitu sustulerat, reuersum ac in
omnium uestrum
episcopalis dignitas, sed utrisque maius, deuicto persecutore, uictorię
pręmium.
Dauid monachus in finibus Hermopolis in latrociniis exercendis ętatem
consumpserat, et andem poenitentia ductus monachum se fecit. Et de lupo in
agnum uersus ita uixit, ut angelo nunciante omnia peccata sibi a Deo
condonata meruerit audire.
Moyses Maurus et ipse latrociniis Aegyptum agitauerat, sed anachoretarum
inibi uitam
peragat, interim puerum, quem baptizaturus erat, uita defunctum comperit
suęque id negligentię imputans usque adeo doluit, ut relicta ecclesia nauim
conscendens clam effugeret. Forte sanctuarii claues secum tulerat, quibus de
manu in mare lapsis existimauit eo indicio se prorsus episcopatu indignum
atque inde iam proposuit nunquam se in sedem suam reuersurum, nisi inuentas
quis ad se retulisset. Transmisso mari, ueste seculari indutus, cuidam
rursum redisse ad
terram. Si sic excutiuntur tantę perfectionis homines, qualiter, quęso,
iudicabitur, qui nullo poenitentię genere illa, quę iure exprobrari possunt,
destruere curat et poenitendi tempus peccando consumit. De quo dicitur:
Dedit ei Deus locum poenitentię, et ipse abutitur eo in superbia.
Hinc est, quod sanctis uiris maximę semper curę fuit, ut
peccantes traherent ad poenitentiam, quoniam et sine illa
et succlamare, ut patrem expectaret, qui pro filio rationem
Deo reddere paratus esset, si secum modo reuerti uellet. Commotus tanta
apostoli solicitudine iuuenis atque erga se pietate substitit, rediit,
poenitentiam egit et de latrone tandem episcopus fieri meruit. Magisque
angeli in cęlis gauisi sunt super uno peccatore poenitentiam agente quam
super nonaginta nouem iustis, qui non indigent poenitentia.
Andreas apostolus cuiusdam Nicolai iam
Andreas apostolus cuiusdam Nicolai iam senis fornicandi incontinentiam
uehementer dolens, ab hora tertia ad nonam Deum pro illo cum lachrymis
obsecrasse dicitur, deinde, cum etiam inedia se conficeret, die tandem
quinto de cęlo sibi a Domino dictum audisse: Tua opera, o Andrea, Nicolaum,
quem amiseram, inueni. Quotus quisque est, qui sic suum lugeret delictum ut
apostolus alienum?
Basilii quoque Magni studio atque industria is, qui diabolo
poenitentia liber euasit. Coacti sunt maligni spiritus reddere
chyrographum, quo ipsum sibi deuinctum tenuerant, cum poenitentem tenere
nullo modo possent. Et factus est Dei seruus, qui fuerat diaboli. Ita et
Basilius ouem de faucibus lupi erreptam gregi Ecclesię reddidit et proximi
salutem lucrum suum fecit.
Mutius abbas cuidam iam animam agenti Deum precatus trium annorum spacium ad
poenitendum impetrauit sanumque secum ad eremum duxit. Et
et tamen idem impetrata uenia et clauibus
regni acceptis et summi pontificatus officio sibi delato, post Domini ad
cęlos ascensum uix ullo die a lachrymis temperasse dicitur atque ad eas
identidem siccandas lineum linteolum de manibus nunquam dimisisse.
Arsenium abbatem ob frequentes lachrymas fluxis ciliis, turgidulis ocellis
suffusisque rubore genis fuisse ferunt.
Vincentium quoque prędicatorem ad lachrymas promptissimum extitisse
funditus dirruendam, id est, animam uitiorum
septam multitudine, diaboli predam futuram. Fleuit in monumento foetentem
Lazarum, hoc est, peccatorem longa delinquendi assuetudine mortuum et
scelerum putredine corruptum, de quo dicitur: Computruerunt iumenta in
stercore suo. Et flendi ergo nobis exemplum reliquit et, cur flere
debeamus, simul monstrauit.
Insuper iis, qui poenitentię iugum subire aspernantur, comminatur dicens:
Sed iam etiam foeminarum, quę Christum secutę sunt, poenitentiam parumper
contemplemur, ut saltem pudeat nos, qui uiri sumus, isto uirtutis genere a
foeminis uinci ac superari.
Mulier illa de Euangelio peccatrix in aliena domo quęsiuit Saluatorem,
quoniam in sua non habebat. Non enim habitat Deus in corpore subdito
peccatis. Conscientię ergo stimulis acta, illuc, ubi Iesus accubuerat,
irrupit, accessit retro et
Quamobrem filię, quę male a demonio
uexabatur, salutem (ut uoluit) impetrauit. Ita et tu, si animam tuam
diabolicis infestatam suggestionibus dolisque subuersam liberari cupis, ad
poenitentiam conuersus orando clama, de misericordia Dei ne diffidas, humiliare in conspectu eius. Et, si te ille statim non
audierit, tu tamen perseuera. Cumulatior gratia datur cum differtur, si
tamen interim nec supplicatio cessat nec spes
non
audierit, tu tamen perseuera. Cumulatior gratia datur cum differtur, si
tamen interim nec supplicatio cessat nec spes deficit nec titubat fides.
Vnde huic, quę prius ueluti canis contemnebatur, postremo tanquam optime de
Deo merenti dicitur: Magna est fides tua; fiat tibi sicut uis! Hoc
est, non tantum, sicut postulasti, sed, si uis, etiam melius quam
postulasti.
Pii quidem fletus quanta uis sit, Monica
discipulus, in quiete uidit supra cęlum positum cubile auro
gemmisque refulgens, arte ineffabili ac decore constructum. Et cum rogasset,
an illud Antonio esset paratum, accepit non Antonio, sed Thaidi meretrici.
Educta ergo de cęllę carcere, quintodecimo die migrauit ad Dominum et
cęlestem thalamum feliciter possedit, quia terrenum et impudicum aliquando
possedisse dolenter tulit.
Theodora, commissi adulterii conscia, uirum reliquit et inter
possedisse dolenter tulit.
Theodora, commissi adulterii conscia, uirum reliquit et inter monachos latuit
Theodorus dicta. Vbi multa diaboli tentamenta uicit, et hoc postremo, quod,
cum insimularetur foeminam quandam de se grauidam peperisse, patienti animo
tulit, puerum educauit ut suum, annos septem ante monasterii fores
permansit, ueluti stupri rea. Recepta deinde cum puero cęlla se occlusit
atque ipsum uiam perfectionis impense docuit.
auersus est, non
conuertatur? Per eundem prophetam ait: Si poenitentiam egerit gens illa a
malo suo, quod locutus sum aduersus eam, agam et ego poenitentiam super
malo, quod cogitaui, ut facerem ei. Et subito loquar de gente et de
regno, ut ędificem et plantem illud. Sin fecerit malum in oculis meis,
ut non audiat uocem meam poenitentiam agam super bono, quod locutus sum,
ut facerem ei. Hoc idem in Ezechiele habetur
non
conuertatur? Per eundem prophetam ait: Si poenitentiam egerit gens illa a
malo suo, quod locutus sum aduersus eam, agam et ego poenitentiam super
malo, quod cogitaui, ut facerem ei. Et subito loquar de gente et de
regno, ut ędificem et plantem illud. Sin fecerit malum in oculis meis,
ut non audiat uocem meam poenitentiam agam super bono, quod locutus sum,
ut facerem ei. Hoc idem in Ezechiele habetur dicente Domino:
conuertimini ad Dominum Deum uestrum, quia
benignus et misericors est, patiens et multę misericordię, et
pręstabilis super malicia. Quis scit, si conuertatur et ignoscat, et
relinquat post se benedictionem . De hoc fletu et in Psalmo dicitur:
Qui seminant in lachrymis, in gaudio metent. Euntes ibant et flebant;
uenientes autem uenient cum exultatione.
Sed iam ad largiorem Euangelii gratiam transeamus
his mitti in gehennam ignis. Nisi enim
conuersi fueritis, et efficiamini sicut paruuli, non intrabitis in regnum
cęlorum. Non est uoluntas — inquit — ante Patrem uestrum, qui in
cęlis est, ut pereat unus de pusillis istis. Quis autem pusillus est
nisi qui poenitentię humilitate se submittit? Vnde et procidenti seruo
suppliciterque roganti debitum omne dimittitur. Et: Non ueni — inquit
— uocare iustos, sed
respondens ait:
Percussisti eos, et non doluerunt; attriuisti eos, et renuerunt
accipere disciplinam; indurauerunt facies suas super petram, et
noluerunt reuerti. Iccirco — inquit — percussit eos leo de sylua,
lupus ad uesperam uastauit eos; pardus uigilans super ciuitates
eorum. Rursum per eundem prophetam alibi Dominus minatur et ait: Ecce
ego adducam mala super populum istum, fructum cogitationum eius,
Et rursum ait: Mane consurgens contestatus sum et dixi:
Audite uocem meam, et non audierunt nec inclinauerunt aurem suam, sed
abierunt unusquisque in prauitate cordis sui mali. Ecce ego inducam
super eos mala, de quibus exire non poterunt. Et clamabunt ad me, et non
exaudiam eos. In Osee quoque propheta dicitur: Non dabunt
cogitationes suas, ut reuertantur ad Deum suum, quia Spiritus
fornicationum, in medio eorum,
uenio urente et aurigine et grandine omnia opera manuum uestrarum, et
non fuit in uobis, qui reuerteretur ad me, dicit Dominus .
Huiuscemodi hominum consuetudinem familiaritatemque fugiendam etiam in
Euangelio discimus. De illo enim, qui correptus neque te neque alterum neque
Ecclesiam audierit, dicitur: Sit tibi sicut ethnicus et publicanus. Vę
ergo pręgnantibus et nutrientibus in illis diebus , hoc est, qui
prauis cogitationibus
et publicanus. Vę
ergo pręgnantibus et nutrientibus in illis diebus , hoc est, qui
prauis cogitationibus pleni fouent scelus, quod conceperunt, et foetum
alunt, cum ediderint, malefactaque pro benefactis usurpant. De quibus
Salomon ait: Lętantur, cum male fecerint, et exultant in rebus
pessimis.
Hi sunt terra illa petrosa, super qua uerbi Dei semen sparsum non habet, quo
radicem
qui reddit unicuique secundum opera
eius . Dominus quoque in Apocalypsi: Memor esto — inquit — unde
excideris, et age poenitentiam, et prima opera fac. Sin autem, uenio
tibi, et mouebo candelabrum tuum de loco suo, nisi poenitentiam
egeris.
Nos ergo, cum delinquimus, non sequamur Pharaonis duritiam, ne cum illo
mergamur in profundum; non Cayn desperationem, ne misericordię diffidentes
misericorditer suscepti clementem ac pium Dominum oblatis poenitentię
muneribus adorauerimus, redire uelimus ad Herodem neue relicta Aegypto
angelorum iam cibum comedentes, rursum ollas Aegyptias concupiscamus et iure
de nobis prouerbium illud uentiletur: Canis reuersus ad uomitum suum,
et: Sus in uolutabro luti. Tu ergo, qui templum Dei factus es, uide,
quęso, ne per lapsum iterum efficiare spelunca latronum. Audi Dominum
sumus) ut iterum et iterum labamur, semper enitendum erit, ut
surgamus. Qui cito surgunt, cito et sanantur; iacentium plaga desperabilis
est. Iacent autem, qui per abrupta uitiorum pręcipites ire cursu irreuocato
contendunt. De quibus dicitur: Conuersi sunt ad cursum suum, quasi equus
uadens in pręlium. Nos ergo, quoties inquinamur, toties ad
poenitentię nitrum recurramus, quando quidem etiam septuagies septies
delinquenti uenia
quoniam nullam aut
gnauiter actam huberior sequitur fructus aut negligenter omissam grauius
damnum.
Caput XI / DE PECCATORVM CONFESSIONE
Poenitentibus uero confessionem peccatorum necessariam esse, cum utriusque
Instrumenti pręceptis tum exemplis facile probari potest. Inde est, quod
illi Ecclesię autoritate execrantur, qui
qui saltem semel in anno non fuerint
coram sacerdotem confessi peccata sua, confitendi habentes facultatem.
Impius est enim, qui quicquam infectum relinquit, quod ad placandam Dei iram
nouerit pertinere. Peropportune igitur de hoc confessionis genere sermonem
facere nunc pergemus.
Primos homines Adam et Euam, cum deliquissent cibum sibi interdictum
comedendo, compulit Deus confiteri peccatum suum: Adam — inquit —
comedendo, compulit Deus confiteri peccatum suum: Adam — inquit —
ubi es? Hoc est: Quo excidisti, quantum commisisti mali? Et ad
mulierem: Quare hoc fecisti? Post confessionem eiecti sunt de
paradiso subditique laboribus, doloribus, morti. Venit deinde Christus,
exoluit pro eis debitum et reducti sunt, unde pulsi fuerant, angustiis
liberati et ex miserrimis felicissimi facti. Tunc ergo gratiam recipit
humiliantis se deletur scelus, quod
superbiendo contractum fuerat.
Delictorum autem confessionem cum in multis diuinę Scripturę locis tum in
prophetę Neemię libro legimus, ubi dicitur, quod filii Israhel, dum de
captiuitate reuersi reędificarent Hierusalem, ieiunantes et operti saccis et
terra conspersi confitebantur peccata sua et iniquitates patrum suorum
quater in die et quater in nocte et adorabant Dominum, Deum suum.
Hierusalem, ieiunantes et operti saccis et
terra conspersi confitebantur peccata sua et iniquitates patrum suorum
quater in die et quater in nocte et adorabant Dominum, Deum suum.
Poenitentiam igitur iungat confessioni, qui de captiuitate peccati redire
cupit ad pristinę innocentię statum et construere ciuitatem sanctam in cęlo
preciosis lapidibus uirtutum auroque puritatis. Quoniam non intrabit in eam
aliquod* coinquinatum.
meam, ut non periret; proiecisti post tergum tuum omnia
peccata mea.
Ad Danielem prophetam, dum populi et patrum peccata confitetur, Gabriel
angelus aduolasse dicitur et eidem liberationem eorum de Babylonica
seruitute mox futuram nunciasse. Ex quo apparet humiliter confitenti pręsto
esse angelorum ministeria et eundem his internunciis Deo reconciliari et de
peccati iugo ad innocentię libertatem reuocari.
Gabriel
angelus aduolasse dicitur et eidem liberationem eorum de Babylonica
seruitute mox futuram nunciasse. Ex quo apparet humiliter confitenti pręsto
esse angelorum ministeria et eundem his internunciis Deo reconciliari et de
peccati iugo ad innocentię libertatem reuocari. Confitebantur
igitur fideles Israhelitę soli Deo, quoniam nullus adhuc inter Deum et
homines medius erat. Postquam autem mediator uenit Dominus noster Iesus
nos mittit
dicens: Infirmatur quis in uobis? Inducat presbyteros Ecclesię et orent
super eum, ungentes eum oleo in nomine Domini. Et oratio fidei saluabit
infirmum, et alleuabit eum Dominus. Ac ne tantum de infirmitate
corporis curanda dictum putemus, adiungit: Et si in peccatis sit,
remittentur ei . Statimque infert: Confitemini ergo alterutrum
peccata uestra et orate pro inuicem, ut saluemini. Itaque et
simulque ostenderet, quam necessaria sit
confessio his, qui loqui possunt, quando quidem et pro mutis elaborandum
est, ut confitendi causa loquantur.
Non solum muto uocem, uerum etiam mortuo uitam aliquando restitutam hac de
causa fuisse legimus. Seuerus enim sacerdos (ut in beati pontificis Gregorii
Dialogo relatum est) uocatus ad cuiusdam ęgrotantis confessionem audiendam,
cum paulo tardius uenisset, uita defunctum offendit eaque uehementer
habere
propositum. Pro inconfesso erit, qui, quanuis copiam confitendi non habeat,
non habuerit uoluntatem.
Illo quoque exemplo uis patuit confessionis, quod in Collationibus Cassiani
proditum est de Serapione abbate. Hic iuuenculus adhuc sub Theona pręposito
edacitatis morbo tentatus, post nonę refectionem paximacium furto sublatum
uesperi latenter comedere consueuerat. Sed tandem conscientię stimulo
agitatus coram
furto sublatum
uesperi latenter comedere consueuerat. Sed tandem conscientię stimulo
agitatus coram abbate prosternitur, peccatum confitetur et cum poenitentię
moerore ueniam exposcit. Vixdum uerba finierat, et flamma de sinu eius, in
quo paximacia recondere solitus erat, promicans, intolerabili foetore
cęllam, in qua erant, repleuit. Ille nunquam postea tali edendi auiditate se
pulsatum sensit. Vincebatur, quandiu occultum tenuit facinus.
seniorum sententiis stare
assuecant. Ita fiet, ut in eis neque prauę cogitationes moram faciant neque
dubię errorem inducant neque ullus unquam aduersario supersit fallendi
locus.
Ne uero nihil de foeminis dixisse arguamur, tametsi omnia fere, quę ad
uirtutem spectant, utrique sexui communia sint, unum tamen earum exemplum
promam. Ferunt mulierem quandam peccata sua in uolumine
descripta Basilio
perpetuum infinitumque supplicium paratum
est.
Caput XII / DE SACROSANCTA COMMVNIONE
Post poenitentiam confessionemque peccatorum restat, ut ad mensam Domini
accedamus, corpori et sanguini eius communicantes, qui est caput nostrum,
sine quo nos, qui membra sumus, uiuere omnino
amittant? Aquę, cum gelantur, corpus non liquoris, sed uitri habent.
Vides igitur quibusdam in rebus interdum contingere alterius rei saporem,
colorem, odorem, tactum. Nec tamen ideo reris illas esse alias quam quę
sunt, et de Christi corpore dubitas, quia, quę panis et uini sunt, in se
conseruat, non quę carnis et sanguinis, cum tamen caro et sanguis sit, immo
idem ille, qui natus est de Virgine, qui pependit in cruce, qui surrexit de
Nec tamen ideo reris illas esse alias quam quę
sunt, et de Christi corpore dubitas, quia, quę panis et uini sunt, in se
conseruat, non quę carnis et sanguinis, cum tamen caro et sanguis sit, immo
idem ille, qui natus est de Virgine, qui pependit in cruce, qui surrexit de
sepulchro, qui ad dexteram Dei sedet in cęlo? Denique, noli sensibus tuis
credere, qui falli decipique possunt. Crede illi, qui nec falli nec fallere
potest, quo nihil est
sunt, et de Christi corpore dubitas, quia, quę panis et uini sunt, in se
conseruat, non quę carnis et sanguinis, cum tamen caro et sanguis sit, immo
idem ille, qui natus est de Virgine, qui pependit in cruce, qui surrexit de
sepulchro, qui ad dexteram Dei sedet in cęlo? Denique, noli sensibus tuis
credere, qui falli decipique possunt. Crede illi, qui nec falli nec fallere
potest, quo nihil est uerius, nihil certius, a quo uel minimum
Et: Beati, qui
non uiderunt, et crediderunt, hoc est, qui sacram hostiam illam,
quam uident, Christum Iesum esse credunt, quem non uident. Latet diuinitas,
latet humanitas, sed utrunque sola intuetur fides, dum de utriusque
pręsentia nihil hęsitat. Credendum ergo est et citra omnem rei ambiguitatem
firmiter tenendum panis uinique substantiam in substantiam
transire corporis et sanguinis Christi, et hoc quidem uirtute
qui credere noluerunt, diceres:
Nauseat anima mea super cibo isto leuissimo. Ipse itaque,
qui manducari potarique uoluit, sapere etiam sumentibus se ita uoluit, ut
omnem prorsus excusationis occasionem de medio auferret, qua dicere quis
posset sibi horrendum fuisse ori ac dentibus admouere corpus Christi uiuum
ideoque iungi communicarique noluisse. Sic igitur se nobis offerens,
infirmitati nostrę prudenter cessit et simul
altari adsit, mirari
potius quam scrutari licet. Sed quanquam diuina humanis inuisibiliaque
uisibilibus nequeant comparari, quęramus tamen aliquas rerum similitudines,
quo magis credibilia uideantur, quę ueriora sint quam ut de illis quicquam
dubitare fas sit.
Sic igitur in cęlo simul et in altari est Christus, quemadmodum radii soils,
cum oritur, in oriente pariter et in occidente apparent. Nec
tamen lux
ne credere dubitemus etiam illud, quod intellectu non percipimus.
Viterbii (quod oppidum Piceni est) sacerdos quidam, dum missam celebraret,
hostiam sacram sumpturus dubitauit, essetne illa uera caro Saluatoris. Et
cum de more manibus confregisset, cruor inde manare coepit, ita ut album
panniculum, quod corporale appellant, sibi subiectum magna ex parte
inficeret. Frustraque tentatum est maculam illam elui aquis. Atque ob
miraculi fidem
pannum sancto sanguine perfusum non uidit. Eduardo, Anglorum regi, sanctitate magis quam regno celebri, dum missali
sacrificio interfuisset, in manibus sacrificantis presbyteri Christum ea
corporis forma, quam de Virgine matre sumpsit, ferunt apparuisse; non quod
sanctus rex de ueritate sacramenti ambigeret, sed ut ambigentibus ipse
(cuius uerbis habebatur fides) uisa prędicaret. Eo attestante crediderunt,
quibus ueritatem
Anglorum regi, sanctitate magis quam regno celebri, dum missali
sacrificio interfuisset, in manibus sacrificantis presbyteri Christum ea
corporis forma, quam de Virgine matre sumpsit, ferunt apparuisse; non quod
sanctus rex de ueritate sacramenti ambigeret, sed ut ambigentibus ipse
(cuius uerbis habebatur fides) uisa prędicaret. Eo attestante crediderunt,
quibus ueritatem persuadere ratio nequiuerat.
In beati quoque pontificis Gregorii uita
nobis pręfert. Puer ergo terruit demonem et
fugauit, ut, si foeminę uerbis non credimus, operibus Christi credamus.
Marię etiam cognomento Decegnies eundem pueri figura uisum perhibent, dum
sacerdos inter sacrificandum de more manus sustulisset. In quo hoc quoque
mirum et ineffabile, quomodo eodem tempore in eodem corpore alii aliam
effigiem uiderint, illa pueri, alii panis, illa, quod erat, alii, quod esse
uidetur, et non esse creditur. Cur
si tantę opinionis mulierem
mentiri posse arbitrarentur? At quare non cęteris, sicut et ipsi uni, puer
apparuerit? Vt scilicet credentes, quod non uident, uidere mereantur, quod
credunt.
Satis hęc de ueritate sacramenti. Nunc eius excellentiam dignitatemque
tractemus.
Inde primum tanti mysterii panditur magnitudo, ubi in Veteri Instrumenti
figurę eius pręcesserunt. Et, si in signis nobilitas inerat singularis,
et quidem talis, ut sacerdotium significaret Christi, cui per Prophetam
dictum est: Tu es sacerdos in ęternum secundum ordinem Melchisedech.
Agnus quoque filiis Israhel immolari iussus, cum de seruitute Pharaonis
liberati sunt, pręnunciabat sacramentum istud, quo nos a seruitute diaboli
liberamur uniti Deo. Si ad agnum respicis, absque macula est; si ad diei,
qua immolabatur, celebritatem, nullam apud Hebreos
nonne per
omnia innuebat hostiam hanc, quę pro peccato in ara crucis offerenda erat,
quę uere sancta sanctorum est, cuius carnem manducantes sanctificamur, cuius
sanguinem potantes mundamur?
Et de hostia pacificorum scriptum est: Qui fuerit mundus, uescetur ex ea.
Anima polluta, quę ederit de carnibus hostię pacificorum, quę oblata est
Domino, peribit de populis suis. De hac autem, quę de celo
quę uere sancta sanctorum est, cuius carnem manducantes sanctificamur, cuius
sanguinem potantes mundamur?
Et de hostia pacificorum scriptum est: Qui fuerit mundus, uescetur ex ea.
Anima polluta, quę ederit de carnibus hostię pacificorum, quę oblata est
Domino, peribit de populis suis. De hac autem, quę de celo
descendens pacem attulit terrę, concilians ima summis, per Apostolum
dicitur: Probet seipsum homo, et sic
sanguinem potantes mundamur?
Et de hostia pacificorum scriptum est: Qui fuerit mundus, uescetur ex ea.
Anima polluta, quę ederit de carnibus hostię pacificorum, quę oblata est
Domino, peribit de populis suis. De hac autem, quę de celo
descendens pacem attulit terrę, concilians ima summis, per Apostolum
dicitur: Probet seipsum homo, et sic de pane illo edat et de calice
bibat. Qui enim manducat et bibit
potantes mundamur?
Et de hostia pacificorum scriptum est: Qui fuerit mundus, uescetur ex ea.
Anima polluta, quę ederit de carnibus hostię pacificorum, quę oblata est
Domino, peribit de populis suis. De hac autem, quę de celo
descendens pacem attulit terrę, concilians ima summis, per Apostolum
dicitur: Probet seipsum homo, et sic de pane illo edat et de calice
bibat. Qui enim manducat et bibit
Et de hostia pacificorum scriptum est: Qui fuerit mundus, uescetur ex ea.
Anima polluta, quę ederit de carnibus hostię pacificorum, quę oblata est
Domino, peribit de populis suis. De hac autem, quę de celo
descendens pacem attulit terrę, concilians ima summis, per Apostolum
dicitur: Probet seipsum homo, et sic de pane illo edat et de calice
bibat. Qui enim manducat et bibit indigne, iudicium sibi
de carnibus hostię pacificorum, quę oblata est
Domino, peribit de populis suis. De hac autem, quę de celo
descendens pacem attulit terrę, concilians ima summis, per Apostolum
dicitur: Probet seipsum homo, et sic de pane illo edat et de calice
bibat. Qui enim manducat et bibit indigne, iudicium sibi
manducat et bibit, non diiudicans corpus Domini.
Manna etiam illud, quo populus Israhel
quę oblata est
Domino, peribit de populis suis. De hac autem, quę de celo
descendens pacem attulit terrę, concilians ima summis, per Apostolum
dicitur: Probet seipsum homo, et sic de pane illo edat et de calice
bibat. Qui enim manducat et bibit indigne, iudicium sibi
manducat et bibit, non diiudicans corpus Domini.
Manna etiam illud, quo populus Israhel uixit in deserto,
oblatio huic oblationi conferenda. Quę quidem lux est, non umbra,
ueritas, non typus, et indulta in Euangelio gratię plenitudo, non in omnibus
Legis cerimoniis suspensa futuri expectatio.
Hoc enim est illud conuiuium, de quo Esaias prophetans ait: Et faciet
Dominus exercituum omnibus populis in monte hoc conuiuium pinguium,
conuiuium uindemię, pinguium medullatorum, uindemię defecatę. Hęc
est illa oblatio, de qua Dominus
conuiuium, de quo Esaias prophetans ait: Et faciet
Dominus exercituum omnibus populis in monte hoc conuiuium pinguium,
conuiuium uindemię, pinguium medullatorum, uindemię defecatę. Hęc
est illa oblatio, de qua Dominus ipse per Malachiam gloriatur dicens: In
omni loco sacrificatur et offertur nomini meo oblatio munda, quia magnum
est nomen meum in gentibus. Hanc Zacharias quoque in spiritu cernens
et admirans,
tamen aliquod eorum uirgines germinare dictum sit? Vnde
apparet non terrenum, sed cęlestem esse cibum, quo aliti
homines angelicam uitam uiuere coepere profitentes castitatem. Etenim cibus
quoque ipse caro est de Virgine sumpta Deoque ita unita, ut Deus et homo non
duo sint, sed unus Christus. Christum ergo in altari sumimus; quo quid
unquam dici aut cogitari potest prestantius, magnificentius, sublimius?
Igitur haud temere Iuoni
Illi infidelitatis errore
prolapsi ad inferos corruerunt, hic armis eorum fortior cum martyrii palma
cęlum petiit, ipsum in sua ibi specie perpetuo uisurus, quem hic in aliena
digne coluit.
Hactenus de excellentia sacramenti. Reliquum est, ut aliquid de utilitate
ipsa, quam ab eo haurimus, fructuque dicamus, tametsi nihil de illo pro
dignitate dici queat, cum omnia diuina humani captu ingenii maiora sint.
Christus
ad inferos corruerunt, hic armis eorum fortior cum martyrii palma
cęlum petiit, ipsum in sua ibi specie perpetuo uisurus, quem hic in aliena
digne coluit.
Hactenus de excellentia sacramenti. Reliquum est, ut aliquid de utilitate
ipsa, quam ab eo haurimus, fructuque dicamus, tametsi nihil de illo pro
dignitate dici queat, cum omnia diuina humani captu ingenii maiora sint.
Christus igitur, panis uiuus de cęlo descendens, cum ex omni
cęlum petiit, ipsum in sua ibi specie perpetuo uisurus, quem hic in aliena
digne coluit.
Hactenus de excellentia sacramenti. Reliquum est, ut aliquid de utilitate
ipsa, quam ab eo haurimus, fructuque dicamus, tametsi nihil de illo pro
dignitate dici queat, cum omnia diuina humani captu ingenii maiora sint.
Christus igitur, panis uiuus de cęlo descendens, cum ex omni parte
perfectissimus sit, haud dubium, quin se pie fideliterque sumentibus
sacramenti. Reliquum est, ut aliquid de utilitate
ipsa, quam ab eo haurimus, fructuque dicamus, tametsi nihil de illo pro
dignitate dici queat, cum omnia diuina humani captu ingenii maiora sint.
Christus igitur, panis uiuus de cęlo descendens, cum ex omni parte
perfectissimus sit, haud dubium, quin se pie fideliterque sumentibus et
pręsentis uitę conferat perfectionem et futurę.
Confert primum peccatorum purgationem. Si enim (ut
quippe magis terrori
diabolo esse potest quam sacramentum istud. Et, si Dauid parui lapidis ictu
prosternere potuit Goliam illum magnum, Deo hominibusque infestum, profecto
facilius frangetur diaboli audacia lapide isto, qui de monte absque opera
manuum abscissus contriuit statuam Nabuchodonosor, et factus mons ingens
orbis terrę regna occupauit; lapide, inquam, qui in capite anguli positus
utrunque parietem unum fecit, super quo ędificata
At uero illi, quorum in Amaus
pergentium oculi caligabant et maiestatis Dominum agnoscere non poterant,
nonne in ipsa panis fractione ipsum dicuntur agnouisse et mysteria, quę
ignorabant, ipso aperiente didicisse? Et de uiro iusto per hęc ipsa
sacramenta a Domino sapientię luce illustrando nonne scriptum est:
Cibauit illum pane uitę et intellectus, et aqua sapientię salutaris
potauit illum.
panem meum et bibite uinum, quod miscui uobis! Qualiter autem uenire
debeamus, instruit subiungens: Relinquite infantiam et uenite, et
ambulate per uias prudentiaę! Hoc sane poenitudo (de
qua superius locuti sumus) uitęque correctio efficiet.
Nos interea istud ipsum, quod postremo de utilitate sacrę communionis
disseruimus, diuinarum nixi testimonio Scripturarum idoneis quoque sanctorum
subiungens: Relinquite infantiam et uenite, et
ambulate per uias prudentiaę! Hoc sane poenitudo (de
qua superius locuti sumus) uitęque correctio efficiet.
Nos interea istud ipsum, quod postremo de utilitate sacrę communionis
disseruimus, diuinarum nixi testimonio Scripturarum idoneis quoque sanctorum
exemplis more nostro confirmemus.
In Actis Apostolorum legitur de illis, qui primi ipsis euangelizantibus
Nos interea istud ipsum, quod postremo de utilitate sacrę communionis
disseruimus, diuinarum nixi testimonio Scripturarum idoneis quoque sanctorum
exemplis more nostro confirmemus.
In Actis Apostolorum legitur de illis, qui primi ipsis euangelizantibus
credidere: Erant autem perseuerantes in doctrina apostolorum et
communicatione fractionis panis et orationibus. Fiebat autem omni animę
timor. Sicuti ergo quotidie
discipulus, hunc uitalem cibum
singulis Dominicis diebus percipiens, reliquos dies absque esu potuque
peregisse dicitur. In fortitudine ergo cibi huius peruenit usque ad montem,
qui Christus est, sublatus in cęlum, cum se de terris transferri postulasset. Quem enim sumendo assidue, cernebat per speculum
et in ęnigmate, ipsum iam facie ad faciem uidere concupiuit.
Bauon *corr. ex Banon quoque, Gandauensis
transmigrare non permittit, ne uiam aberrent, si ab ipso, qui ueritas est,
non continuo dirigantur.
Et diuus Hieronymus diem agens extremum, sacrum Christi corpus dari sibi
petiit. Illud uero sumpturus de lectulo humi se deponi fecit saccoque
operiri. Tunc genibus prouolutus lachrymas fudit, pectus pugno percussit et
sic sanctam oblationem hausit, gestu habituque se illa indignum contestans,
illam tamen sibi necessariam
hausit, gestu habituque se illa indignum contestans,
illam tamen sibi necessariam hauriendo docens.
Quod autem et intelligentiam pie sumentibus pręstet, Eadmundus, Cantuariensis
episcopus, testis est. Qui die crastino de Trinitate disputationem initurus,
noctu in somniis uidit se sacramentum istud accepisse, columba afferente. Et
cum mane in auditorium uenisset, pręter spem magna omnium admiratione
disseruit. Siquidem illi
nauigio iuxta prętereunte
susceptum Romamque delatum. Rem ergo curiosius exquirens comperit ea ipsa
die illum pane eo refectum fuisse, qua sacrificium fuerat oblatum. Et Deo
gratias egit, quia hic ille panis esset, de quo per Hieremiam dicitur:
Inebriaui animam lassam, et omnem animam esurientem saturaui.
Foeminarum quoque sanctarum hac in re curam studiumque indicabimus, ut ex eo
simul et utilitatem
habuisset. Sic olim ad sepulchrum eius lugens, dimissis angelis, quos
uiderat, illum solum quęsiuit, quem lugebat. Et tunc demum consolata abiit,
cum ipsum resurrexisse cognouit.
Petronilla uirgo cupiens iam ad cęleste de terreno transferri habitaculo, ne
sine uiatico discederet, a presbytero Nicomede panem Trinitatis accepit.
Itaque Sponso ęterno copulata cęlum adiit, ne frustra illum procis
mortalibus pręposuisse uideretur, si eidem et
qui peccatores sumus, idem oporteat facere? His enim magis
opus remedio est, qui grauius ęgrotant. Hoc autem remedio a peccati morbo
conualescimus, ab inquinamentis mundamur, ab errore in uiam iustitię
dirigimur, deinde, de morte transimus ad uitam, de tenebras ad lucem.
Imprimis tamen uidendum, quo animo, qua mente accedatur. Aptis ad sumendum
corporibus medicina prodest, male autem dispositis, si sumatur, exitio est.
Et, si Philistini,
oporteat facere? His enim magis
opus remedio est, qui grauius ęgrotant. Hoc autem remedio a peccati morbo
conualescimus, ab inquinamentis mundamur, ab errore in uiam iustitię
dirigimur, deinde, de morte transimus ad uitam, de tenebras ad lucem.
Imprimis tamen uidendum, quo animo, qua mente accedatur. Aptis ad sumendum
corporibus medicina prodest, male autem dispositis, si sumatur, exitio est.
Et, si Philistini, quod arcam Domini captam in
imaginem (ut Apostolus inquit) transformandi, a claritate in
claritatem, tanquam a spiritu Domini, semper cum illo futuri.
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.