Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: de Your search found 30289 occurrences
First 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 6975-8160:6975. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Iesus Christus. Venerabili Presbytero Francisco Lucensi Cantori ecclesiae Venetae sancti Marci. M. Marulus. S. P. D. Librum, quem de imitatione Christi ędidi, Tibi mittere pollicitus fueram, et certe misissem, sed is mihi (ut nosti) ab illo fuit interceptus, cui reluctari non potui | neque si possem debui. Scriptum est enim: In tota anima tua time Dominum et sacerdotes illius sanctifica! Ne uero
6976. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] iri confido, quod illud etiam quo Te fraudatum quereris, tandem aliquando sis habiturus, nisi aliquid pręter spem euenerit. Interim hoc ipsum Euangelistarium meum Tibi commendo | et si sua dignum inscriptione iudicaueris, ut quam primum imprimendum cures oro; hac etiam de causa, quod magis e re librariorum Tuorum erit, si prius ista in lucem uenerint | quam illa alia, quę mihi inuito (ut dixi) necdum satis emendata de manibus exciderunt. Ex libris autem, quos imprimi feceris, aliquot ad me nihil moratus transmittas uolo.
6977. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] meum Tibi commendo | et si sua dignum inscriptione iudicaueris, ut quam primum imprimendum cures oro; hac etiam de causa, quod magis e re librariorum Tuorum erit, si prius ista in lucem uenerint | quam illa alia, quę mihi inuito (ut dixi) necdum satis emendata de manibus exciderunt. Ex libris autem, quos imprimi feceris, aliquot ad me nihil moratus transmittas uolo. Tunc enim me Tibi satisfecisse putabo, cum impressos intellexero. Interim archetypum meum Tibi habe, Tibi
6978. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] archetypum meum Tibi habe,
Tibi utere.
Quando quidem mea quęque non parum Te delectant.
Delectare autem ista quę mittimus debent
non tam quia mea sint,
quam quod salutaria doceant |
ac de rebus ad religionem spectantibus ratiocinentur.
Sancta quippe lectio
6979. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Index librorum capitulorum-que Euangelistarii.
6980. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
6981. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
6982. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De fide Deo pręstanda c. 1 De fidei constantia et uirtute c. 2 De fide sine operibus c. 3 De perfidia c. 4 In illos qui de miraculis quę scripta sunt dubitant c. 5 De Ecclesia fide fundata c. 6 In eos qui in ecclesia nequiter se habent
6983. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] c. 1 De fidei constantia et uirtute c. 2 De fide sine operibus c. 3 De perfidia c. 4 In illos qui de miraculis quę scripta sunt dubitant c. 5 De Ecclesia fide fundata c. 6 In eos qui in ecclesia nequiter se habent c. 7 De Lege et Euangelio c. 8
6984. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] c. 2 De fide sine operibus c. 3 De perfidia c. 4 In illos qui de miraculis quę scripta sunt dubitant c. 5 De Ecclesia fide fundata c. 6 In eos qui in ecclesia nequiter se habent c. 7 De Lege et Euangelio c. 8 In contemptores Legis uel
6985. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] In illos qui de miraculis quę scripta sunt dubitant c. 5 De Ecclesia fide fundata c. 6 In eos qui in ecclesia nequiter se habent c. 7 De Lege et Euangelio c. 8 In contemptores Legis uel Euangelii c. 9 De conuersis ad Deum c.10 De auersis a Deo c. 11
6986. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] In eos qui in ecclesia nequiter se habent c. 7 De Lege et Euangelio c. 8 In contemptores Legis uel Euangelii c. 9 De conuersis ad Deum c.10 De auersis a Deo c. 11 De animi constantia c. 12 De animi inconstantia c. 13 De animi fortitudine c.
6987. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] c. 7 De Lege et Euangelio c. 8 In contemptores Legis uel Euangelii c. 9 De conuersis ad Deum c.10 De auersis a Deo c. 11 De animi constantia c. 12 De animi inconstantia c. 13 De animi fortitudine c. 14 De animi imbecillitate c.
6988. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 8 In contemptores Legis uel Euangelii c. 9 De conuersis ad Deum c.10 De auersis a Deo c. 11 De animi constantia c. 12 De animi inconstantia c. 13 De animi fortitudine c. 14 De animi imbecillitate c. 15 De contemptu
6989. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] contemptores Legis uel Euangelii c. 9 De conuersis ad Deum c.10 De auersis a Deo c. 11 De animi constantia c. 12 De animi inconstantia c. 13 De animi fortitudine c. 14 De animi imbecillitate c. 15 De contemptu glorię c. 16 De glorię
6990. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De conuersis ad Deum c.10 De auersis a Deo c. 11 De animi constantia c. 12 De animi inconstantia c. 13 De animi fortitudine c. 14 De animi imbecillitate c. 15 De contemptu glorię c. 16 De glorię appetitione c. 17 De mortis
6991. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De auersis a Deo c. 11 De animi constantia c. 12 De animi inconstantia c. 13 De animi fortitudine c. 14 De animi imbecillitate c. 15 De contemptu glorię c. 16 De glorię appetitione c. 17 De mortis conditione c. 18 De uitę
6992. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De animi constantia c. 12 De animi inconstantia c. 13 De animi fortitudine c. 14 De animi imbecillitate c. 15 De contemptu glorię c. 16 De glorię appetitione c. 17 De mortis conditione c. 18 De uitę cupiditate c. 19 De perfectione
6993. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De animi inconstantia c. 13 De animi fortitudine c. 14 De animi imbecillitate c. 15 De contemptu glorię c. 16 De glorię appetitione c. 17 De mortis conditione c. 18 De uitę cupiditate c. 19 De perfectione uitę c. 20 De uita solitaria
6994. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De animi fortitudine c. 14 De animi imbecillitate c. 15 De contemptu glorię c. 16 De glorię appetitione c. 17 De mortis conditione c. 18 De uitę cupiditate c. 19 De perfectione uitę c. 20 De uita solitaria c. 21 De bono sacerdote c.
6995. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De animi imbecillitate c. 15 De contemptu glorię c. 16 De glorię appetitione c. 17 De mortis conditione c. 18 De uitę cupiditate c. 19 De perfectione uitę c. 20 De uita solitaria c. 21 De bono sacerdote c. 22 De malo sacerdote c.
6996. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De contemptu glorię c. 16 De glorię appetitione c. 17 De mortis conditione c. 18 De uitę cupiditate c. 19 De perfectione uitę c. 20 De uita solitaria c. 21 De bono sacerdote c. 22 De malo sacerdote c. 23 De studio lectionis c.
6997. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De glorię appetitione c. 17 De mortis conditione c. 18 De uitę cupiditate c. 19 De perfectione uitę c. 20 De uita solitaria c. 21 De bono sacerdote c. 22 De malo sacerdote c. 23 De studio lectionis c. 24 De auditionis cura c.
6998. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De mortis conditione c. 18 De uitę cupiditate c. 19 De perfectione uitę c. 20 De uita solitaria c. 21 De bono sacerdote c. 22 De malo sacerdote c. 23 De studio lectionis c. 24 De auditionis cura c. 25 De contemplatione c.
6999. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De uitę cupiditate c. 19 De perfectione uitę c. 20 De uita solitaria c. 21 De bono sacerdote c. 22 De malo sacerdote c. 23 De studio lectionis c. 24 De auditionis cura c. 25 De contemplatione c. 26 De loco et tempore
7000. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De perfectione uitę c. 20 De uita solitaria c. 21 De bono sacerdote c. 22 De malo sacerdote c. 23 De studio lectionis c. 24 De auditionis cura c. 25 De contemplatione c. 26 De loco et tempore contemplationis c. 27 De
7001. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De uita solitaria c. 21 De bono sacerdote c. 22 De malo sacerdote c. 23 De studio lectionis c. 24 De auditionis cura c. 25 De contemplatione c. 26 De loco et tempore contemplationis c. 27 De prauis cogitationibus cauendis c. 28
7002. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De bono sacerdote c. 22
De malo sacerdote c. 23
De studio lectionis c. 24
De auditionis cura c. 25
De contemplatione c. 26
De loco et tempore contemplationis c. 27
De prauis cogitationibus cauendis c. 28
7003. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De malo sacerdote c. 23
De studio lectionis c. 24
De auditionis cura c. 25
De contemplatione c. 26
De loco et tempore contemplationis c. 27
De prauis cogitationibus cauendis c. 28
7004. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] studio lectionis c. 24
De auditionis cura c. 25
De contemplatione c. 26
De loco et tempore contemplationis c. 27
De prauis cogitationibus cauendis c. 28
7005. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] et tempore contemplationis c. 27
De prauis cogitationibus cauendis c. 28
7006. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De prauis cogitationibus cauendis c. 28
7007. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
7008. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] secundus spei De spe uenię c. 1 De desperatione c. 2 De decem pręceptis c. 3 De mandatorum consyderatione c. 4 De pręuaricatorum poena c. 5 De uigilia c. 6 De malo somnolentię c. 7
7009. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] spe uenię c. 1 De desperatione c. 2 De decem pręceptis c. 3 De mandatorum consyderatione c. 4 De pręuaricatorum poena c. 5 De uigilia c. 6 De malo somnolentię c. 7 De somniis c. 8
7010. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] c. 2 De decem pręceptis c. 3 De mandatorum consyderatione c. 4 De pręuaricatorum poena c. 5 De uigilia c. 6 De malo somnolentię c. 7 De somniis c. 8 De oratione fructuosa c. 9
7011. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] pręceptis c. 3 De mandatorum consyderatione c. 4 De pręuaricatorum poena c. 5 De uigilia c. 6 De malo somnolentię c. 7 De somniis c. 8 De oratione fructuosa c. 9 De oratione infructuosa c. 10
7012. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] c. 4 De pręuaricatorum poena c. 5 De uigilia c. 6 De malo somnolentię c. 7 De somniis c. 8 De oratione fructuosa c. 9 De oratione infructuosa c. 10 De peccatorum poenitentia c. 11
7013. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] poena c. 5 De uigilia c. 6 De malo somnolentię c. 7 De somniis c. 8 De oratione fructuosa c. 9 De oratione infructuosa c. 10 De peccatorum poenitentia c. 11 Qualem oporteat esse poenitentiam c.
7014. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 6 De malo somnolentię c. 7 De somniis c. 8 De oratione fructuosa c. 9 De oratione infructuosa c. 10 De peccatorum poenitentia c. 11 Qualem oporteat esse poenitentiam c. 12 De obstinatione non admittentium
7015. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 7 De somniis c. 8 De oratione fructuosa c. 9 De oratione infructuosa c. 10 De peccatorum poenitentia c. 11 Qualem oporteat esse poenitentiam c. 12 De obstinatione non admittentium poenitentiam c. 13
7016. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De oratione infructuosa c. 10 De peccatorum poenitentia c. 11 Qualem oporteat esse poenitentiam c. 12 De obstinatione non admittentium poenitentiam c. 13 Ad desperantem exhortatio c. 14 De peccatorum confessione c. 15 De iis qui confiteri negligunt c.
7017. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] oporteat esse poenitentiam c. 12 De obstinatione non admittentium poenitentiam c. 13 Ad desperantem exhortatio c. 14 De peccatorum confessione c. 15 De iis qui confiteri negligunt c. 16 De sacramento corporis Christi c. 17 In eos qui sacramentum male sumunt c. 18
7018. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De obstinatione non admittentium poenitentiam c. 13 Ad desperantem exhortatio c. 14 De peccatorum confessione c. 15 De iis qui confiteri negligunt c. 16 De sacramento corporis Christi c. 17 In eos qui sacramentum male sumunt c. 18 In eos qui sacramentum sumere
7019. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 13 Ad desperantem exhortatio c. 14 De peccatorum confessione c. 15 De iis qui confiteri negligunt c. 16 De sacramento corporis Christi c. 17 In eos qui sacramentum male sumunt c. 18 In eos qui sacramentum sumere recusant c. 19 De ieiunio et
7020. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De sacramento corporis Christi c. 17 In eos qui sacramentum male sumunt c. 18 In eos qui sacramentum sumere recusant c. 19 De ieiunio et refectione c. 20 Quale debet esse ieiunium et quanta sit eius uirtus c. 21 De uitio uictum delicatiorem exigentium c. 22
7021. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] eos qui sacramentum sumere recusant c. 19 De ieiunio et refectione c. 20 Quale debet esse ieiunium et quanta sit eius uirtus c. 21 De uitio uictum delicatiorem exigentium c. 22 De uitio male ieiunantium c. 23 De uitio ieiunare nolentium | uentri-que indulgentium c. 24 De remedio crapulę c.
7022. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] ieiunio et refectione c. 20 Quale debet esse ieiunium et quanta sit eius uirtus c. 21 De uitio uictum delicatiorem exigentium c. 22 De uitio male ieiunantium c. 23 De uitio ieiunare nolentium | uentri-que indulgentium c. 24 De remedio crapulę c. 25 De perseuerantia uirtutum c. 26
7023. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] debet esse ieiunium et quanta sit eius uirtus c. 21 De uitio uictum delicatiorem exigentium c. 22 De uitio male ieiunantium c. 23 De uitio ieiunare nolentium | uentri-que indulgentium c. 24 De remedio crapulę c. 25 De perseuerantia uirtutum c. 26 De leuitate ad uitia relabentium c. 27
7024. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De uitio uictum delicatiorem exigentium c. 22
De uitio male ieiunantium c. 23
De uitio ieiunare nolentium | uentri-que indulgentium c. 24
De remedio crapulę c. 25
De perseuerantia uirtutum c. 26
De leuitate ad uitia relabentium c. 27
7025. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De uitio male ieiunantium c. 23
De uitio ieiunare nolentium | uentri-que indulgentium c. 24
De remedio crapulę c. 25
De perseuerantia uirtutum c. 26
De leuitate ad uitia relabentium c. 27
7026. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De uitio ieiunare nolentium | uentri-que indulgentium c. 24
De remedio crapulę c. 25
De perseuerantia uirtutum c. 26
De leuitate ad uitia relabentium c. 27
7027. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De perseuerantia uirtutum c. 26
De leuitate ad uitia relabentium c. 27
7028. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De leuitate ad uitia relabentium c. 27
7029. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] prudentia et simplicitate c. 1 De prudentia uitiosa et simplicitate stupida c. 2 Quid sit sapientia et ubi quęrenda c. 3 De scientia diuinitus tradita et sapientis officio c. 4 Quod sapientia donum Dei sit | et uera sapientia Christum imitari c. 5 Quod sola Dei sapientia efficit beatos c. 6
7030. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Quod sola Dei sapientia efficit beatos c. 6 Quę sapientia est uitanda c. 7 Quod sapiens docere alios debet c. 8 De demonum natura c. 9 Quare creatus diabolus c. 10 De nominibus demonum propriis c. 11 De nominibus demonum brutalibus c. 12
7031. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] uitanda c. 7 Quod sapiens docere alios debet c. 8 De demonum natura c. 9 Quare creatus diabolus c. 10 De nominibus demonum propriis c. 11 De nominibus demonum brutalibus c. 12 De nominibus demonum publicę dignitatis c. 13 De nominibus demonum priuatę
7032. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] alios debet c. 8 De demonum natura c. 9 Quare creatus diabolus c. 10 De nominibus demonum propriis c. 11 De nominibus demonum brutalibus c. 12 De nominibus demonum publicę dignitatis c. 13 De nominibus demonum priuatę conditionis c. 14 De denominatione demonum
7033. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Quare creatus diabolus c. 10 De nominibus demonum propriis c. 11 De nominibus demonum brutalibus c. 12 De nominibus demonum publicę dignitatis c. 13 De nominibus demonum priuatę conditionis c. 14 De denominatione demonum a rebus inanimatis c. 15 Quod
7034. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De nominibus demonum propriis c. 11 De nominibus demonum brutalibus c. 12 De nominibus demonum publicę dignitatis c. 13 De nominibus demonum priuatę conditionis c. 14 De denominatione demonum a rebus inanimatis c. 15 Quod tentationes pati necesse sit, maxime circa principia conuersionis c. 16
7035. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De nominibus demonum brutalibus c. 12 De nominibus demonum publicę dignitatis c. 13 De nominibus demonum priuatę conditionis c. 14 De denominatione demonum a rebus inanimatis c. 15 Quod tentationes pati necesse sit, maxime circa principia conuersionis c. 16 De duobus tentationum generibus c. 17
7036. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] priuatę conditionis c. 14 De denominatione demonum a rebus inanimatis c. 15 Quod tentationes pati necesse sit, maxime circa principia conuersionis c. 16 De duobus tentationum generibus c. 17 Quod diabolo imminutę sint uires c. 18 Quomodo uincitur tentatio diaboli c. 19 De
7037. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] duobus tentationum generibus c. 17 Quod diabolo imminutę sint uires c. 18 Quomodo uincitur tentatio diaboli c. 19 De tentationibus carnis c. 20 De remediis contra carnis tentamenta c. 21 De reparatione lapsi c. 22 Oratio contra
7038. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] diabolo imminutę sint uires c. 18 Quomodo uincitur tentatio diaboli c. 19 De tentationibus carnis c. 20 De remediis contra carnis tentamenta c. 21 De reparatione lapsi c. 22 Oratio contra tentationes carnis: et post uictoriam actio gratiarum c. 23
7039. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] uincitur tentatio diaboli c. 19 De tentationibus carnis c. 20 De remediis contra carnis tentamenta c. 21 De reparatione lapsi c. 22 Oratio contra tentationes carnis: et post uictoriam actio gratiarum c. 23 Quod oportet nos conformari Christo c. 24 De
7040. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] reparatione lapsi c. 22 Oratio contra tentationes carnis: et post uictoriam actio gratiarum c. 23 Quod oportet nos conformari Christo c. 24 De consortio fugiendo c. 25 De consortio habendo c. 26 De paupertate colenda c. 27 De diuitiarum confidentia c. 28 De
7041. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Oratio contra tentationes carnis: et post uictoriam actio gratiarum c. 23 Quod oportet nos conformari Christo c. 24 De consortio fugiendo c. 25 De consortio habendo c. 26 De paupertate colenda c. 27 De diuitiarum confidentia c. 28 De diuitiarum malo et paupertatis bono c. 29
7042. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] actio gratiarum c. 23 Quod oportet nos conformari Christo c. 24 De consortio fugiendo c. 25 De consortio habendo c. 26 De paupertate colenda c. 27 De diuitiarum confidentia c. 28 De diuitiarum malo et paupertatis bono c. 29 Nequis timeat necessaria sibi
7043. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] oportet nos conformari Christo c. 24
De consortio fugiendo c. 25
De consortio habendo c. 26
De paupertate colenda c. 27
De diuitiarum confidentia c. 28
De diuitiarum malo et paupertatis bono c. 29
Nequis timeat necessaria sibi defutura c. 30
7044. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] consortio fugiendo c. 25
De consortio habendo c. 26
De paupertate colenda c. 27
De diuitiarum confidentia c. 28
De diuitiarum malo et paupertatis bono c. 29
Nequis timeat necessaria sibi defutura c. 30
7045. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] bono c. 29
Nequis timeat necessaria sibi defutura c. 30
7046. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] timeat necessaria sibi defutura c. 30
7047. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
7048. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De charitate erga Deum c. 1 De charitate erga proximum c. 2 De charitate erga inimicos c. 3 De malo odii c. 4 De pace publica et priuata c. 5 De pace seruorum Dei c. 6 De pace animę et corporis c. 7 De pace
7049. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De charitate erga Deum c. 1 De charitate erga proximum c. 2 De charitate erga inimicos c. 3 De malo odii c. 4 De pace publica et priuata c. 5 De pace seruorum Dei c. 6 De pace animę et corporis c. 7 De pace simulata c. 8 De
7050. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] charitate erga proximum c. 2 De charitate erga inimicos c. 3 De malo odii c. 4 De pace publica et priuata c. 5 De pace seruorum Dei c. 6 De pace animę et corporis c. 7 De pace simulata c. 8 De bonitate c. 9 Quod bonitas et
7051. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] charitate erga inimicos c. 3 De malo odii c. 4 De pace publica et priuata c. 5 De pace seruorum Dei c. 6 De pace animę et corporis c. 7 De pace simulata c. 8 De bonitate c. 9 Quod bonitas et perfectio donum Dei sit c. 10 De
7052. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] malo odii c. 4 De pace publica et priuata c. 5 De pace seruorum Dei c. 6 De pace animę et corporis c. 7 De pace simulata c. 8 De bonitate c. 9 Quod bonitas et perfectio donum Dei sit c. 10 De moderatione uirtutum c. 11 De
7053. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] pace publica et priuata c. 5 De pace seruorum Dei c. 6 De pace animę et corporis c. 7 De pace simulata c. 8 De bonitate c. 9 Quod bonitas et perfectio donum Dei sit c. 10 De moderatione uirtutum c. 11 De fructibus bonitatis c. 12
7054. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] pace animę et corporis c. 7 De pace simulata c. 8 De bonitate c. 9 Quod bonitas et perfectio donum Dei sit c. 10 De moderatione uirtutum c. 11 De fructibus bonitatis c. 12 De pręmio iustorum c. 13 De peccatis principalibus per septem leprę genera significatis c. 14
7055. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] pace simulata c. 8 De bonitate c. 9 Quod bonitas et perfectio donum Dei sit c. 10 De moderatione uirtutum c. 11 De fructibus bonitatis c. 12 De pręmio iustorum c. 13 De peccatis principalibus per septem leprę genera significatis c. 14 De peccatorum differentia c.
7056. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 9 Quod bonitas et perfectio donum Dei sit c. 10 De moderatione uirtutum c. 11 De fructibus bonitatis c. 12 De pręmio iustorum c. 13 De peccatis principalibus per septem leprę genera significatis c. 14 De peccatorum differentia c. 15 Quę mala peccato accedant c.
7057. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] et perfectio donum Dei sit c. 10 De moderatione uirtutum c. 11 De fructibus bonitatis c. 12 De pręmio iustorum c. 13 De peccatis principalibus per septem leprę genera significatis c. 14 De peccatorum differentia c. 15 Quę mala peccato accedant c. 16 Quę peccata sunt
7058. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De fructibus bonitatis c. 12 De pręmio iustorum c. 13 De peccatis principalibus per septem leprę genera significatis c. 14 De peccatorum differentia c. 15 Quę mala peccato accedant c. 16 Quę peccata sunt pręcipue damnabilia c. 17 Vnde tanta peccantium
7059. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Quę mala peccato accedant c. 16 Quę peccata sunt pręcipue damnabilia c. 17 Vnde tanta peccantium multitudo c. 18 De quinque sensibus c. 19 De uisu c. 20 De auditu c. 21 De odoratu c. 22 De gustu c. 23
7060. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Quę peccata sunt pręcipue damnabilia c. 17 Vnde tanta peccantium multitudo c. 18 De quinque sensibus c. 19 De uisu c. 20 De auditu c. 21 De odoratu c. 22 De gustu c. 23 De tactu c. 24
7061. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] pręcipue damnabilia c. 17 Vnde tanta peccantium multitudo c. 18 De quinque sensibus c. 19 De uisu c. 20 De auditu c. 21 De odoratu c. 22 De gustu c. 23 De tactu c. 24 De remedio contra sensuum uoluptatem c.
7062. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Vnde tanta peccantium multitudo c. 18
De quinque sensibus c. 19
De uisu c. 20
De auditu c. 21
De odoratu c. 22
De gustu c. 23
De tactu c. 24
De remedio contra sensuum uoluptatem c. 25
7063. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De quinque sensibus c. 19
De uisu c. 20
De auditu c. 21
De odoratu c. 22
De gustu c. 23
De tactu c. 24
De remedio contra sensuum uoluptatem c. 25
7064. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De uisu c. 20
De auditu c. 21
De odoratu c. 22
De gustu c. 23
De tactu c. 24
De remedio contra sensuum uoluptatem c. 25
7065. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De auditu c. 21
De odoratu c. 22
De gustu c. 23
De tactu c. 24
De remedio contra sensuum uoluptatem c. 25
7066. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De tactu c. 24
De remedio contra sensuum uoluptatem c. 25
7067. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De remedio contra sensuum uoluptatem c. 25
7068. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 25
7069. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De temperantia c. 1 De uirginitate c. 2 De castitate uiduali c. 3 De consortio diuersi sexus uitando c. 4 De remediis aduersus tentamenta libidinis c. 5 De matrimonio c. 6 De uiri uxoris-que officio c. 7
7070. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 1 De uirginitate c. 2 De castitate uiduali c. 3 De consortio diuersi sexus uitando c. 4 De remediis aduersus tentamenta libidinis c. 5 De matrimonio c. 6 De uiri uxoris-que officio c. 7 De coniuge diligenda tempore-que
7071. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] castitate uiduali c. 3 De consortio diuersi sexus uitando c. 4 De remediis aduersus tentamenta libidinis c. 5 De matrimonio c. 6 De uiri uxoris-que officio c. 7 De coniuge diligenda tempore-que continendi c. 8 De coniuge eligenda c. 9
7072. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De consortio diuersi sexus uitando c. 4 De remediis aduersus tentamenta libidinis c. 5 De matrimonio c. 6 De uiri uxoris-que officio c. 7 De coniuge diligenda tempore-que continendi c. 8 De coniuge eligenda c. 9 De filiorum educatione familia-que regenda c.
7073. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 4 De remediis aduersus tentamenta libidinis c. 5 De matrimonio c. 6 De uiri uxoris-que officio c. 7 De coniuge diligenda tempore-que continendi c. 8 De coniuge eligenda c. 9 De filiorum educatione familia-que regenda c. 10 De fornicatione uitanda c.
7074. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De matrimonio c. 6 De uiri uxoris-que officio c. 7 De coniuge diligenda tempore-que continendi c. 8 De coniuge eligenda c. 9 De filiorum educatione familia-que regenda c. 10 De fornicatione uitanda c. 11 De triplici elemosinarum genere c. 12
7075. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] c. 6 De uiri uxoris-que officio c. 7 De coniuge diligenda tempore-que continendi c. 8 De coniuge eligenda c. 9 De filiorum educatione familia-que regenda c. 10 De fornicatione uitanda c. 11 De triplici elemosinarum genere c. 12 Quibus danda est elemosina c.
7076. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De coniuge diligenda tempore-que continendi c. 8 De coniuge eligenda c. 9 De filiorum educatione familia-que regenda c. 10 De fornicatione uitanda c. 11 De triplici elemosinarum genere c. 12 Quibus danda est elemosina c. 13 Quantum pauperi sit largiendum c. 14
7077. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 8 De coniuge eligenda c. 9 De filiorum educatione familia-que regenda c. 10 De fornicatione uitanda c. 11 De triplici elemosinarum genere c. 12 Quibus danda est elemosina c. 13 Quantum pauperi sit largiendum c. 14 Pro quibus
7078. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] danda est elemosina c. 13 Quantum pauperi sit largiendum c. 14 Pro quibus facienda est elemosina c. 15 De elemosinę utilitate c. 16 De uitio auaritię c. 17 De uana diuitum spe c. 18 Quod auaritia multorum causa sit malorum c. 19
7079. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] pauperi sit largiendum c. 14 Pro quibus facienda est elemosina c. 15 De elemosinę utilitate c. 16 De uitio auaritię c. 17 De uana diuitum spe c. 18 Quod auaritia multorum causa sit malorum c. 19 Ad diuites exhortatio c. 20
7080. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Pro quibus facienda est elemosina c. 15 De elemosinę utilitate c. 16 De uitio auaritię c. 17 De uana diuitum spe c. 18 Quod auaritia multorum causa sit malorum c. 19 Ad diuites exhortatio c. 20 De beneficiis conferendis, ut Deo similes simus
7081. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De uana diuitum spe c. 18 Quod auaritia multorum causa sit malorum c. 19 Ad diuites exhortatio c. 20 De beneficiis conferendis, ut Deo similes simus c. 21 De beneficiis dispensandis c. 22 Qualiter nos gerere debemus in dandis beneficiis c. 23 De
7082. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Quod auaritia multorum causa sit malorum c. 19 Ad diuites exhortatio c. 20 De beneficiis conferendis, ut Deo similes simus c. 21 De beneficiis dispensandis c. 22 Qualiter nos gerere debemus in dandis beneficiis c. 23 De beneficiis accipiendis c. 24 De beneficiis reddendis c.
7083. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] beneficiis conferendis, ut Deo similes simus c. 21
De beneficiis dispensandis c. 22
Qualiter nos gerere debemus in dandis beneficiis c. 23
De beneficiis accipiendis c. 24
De beneficiis reddendis c. 25
Vtrum debemus pro beneficio, cui successit iniuria c. 26
7084. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De beneficiis dispensandis c. 22
Qualiter nos gerere debemus in dandis beneficiis c. 23
De beneficiis accipiendis c. 24
De beneficiis reddendis c. 25
Vtrum debemus pro beneficio, cui successit iniuria c. 26
7085. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] pro beneficio, cui successit iniuria c. 26
7086. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Liber sextus Charitatis Vtrum Deo reddi possit beneficium c. 1 De gratis erga Deum in Testamento Veteri c. 2 De gratis erga Deum in Testamento Nouo c. 3 De ingratis ante diluuium c. 4 De beneficiis Iudeis collatis post diluuium c. 5 De ingratitudine Iudeorum in Deum | et
7087. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Vtrum Deo reddi possit beneficium c. 1 De gratis erga Deum in Testamento Veteri c. 2 De gratis erga Deum in Testamento Nouo c. 3 De ingratis ante diluuium c. 4 De beneficiis Iudeis collatis post diluuium c. 5 De ingratitudine Iudeorum in Deum | et quę pro idolatria passi sint c. 6
7088. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De gratis erga Deum in Testamento Veteri c. 2 De gratis erga Deum in Testamento Nouo c. 3 De ingratis ante diluuium c. 4 De beneficiis Iudeis collatis post diluuium c. 5 De ingratitudine Iudeorum in Deum | et quę pro idolatria passi sint c. 6 Mala decem tribuum c. 7
7089. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De gratis erga Deum in Testamento Nouo c. 3 De ingratis ante diluuium c. 4 De beneficiis Iudeis collatis post diluuium c. 5 De ingratitudine Iudeorum in Deum | et quę pro idolatria passi sint c. 6 Mala decem tribuum c. 7 Mala duarum tribuum c. 8
7090. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] decem tribuum c. 7 Mala duarum tribuum c. 8 Mala Iudeorum post Christi passionem propter incredulitatem c. 9 De ingratitudine hereticorum et Iudę proditione c. 10 De officio catholici prędicatoris c. 11 Quid potissime prędicandum sit c. 12 Qui
7091. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 8 Mala Iudeorum post Christi passionem propter incredulitatem c. 9 De ingratitudine hereticorum et Iudę proditione c. 10 De officio catholici prędicatoris c. 11 Quid potissime prędicandum sit c. 12 Qui prętermittendi et qui docendi et qualiter corripiendi c. 13
7092. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Qui prętermittendi et qui docendi et qualiter corripiendi c. 13 Vt prędicator ab adulatione procul sit et prędicandi tempora obseruet c. 14 De prędicantium meritis c. 15 De prędicantium beatitudine c. 16 Quantum prodest habere prędicatorem c. 17 Quantum nocet
7093. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] c. 13 Vt prędicator ab adulatione procul sit et prędicandi tempora obseruet c. 14 De prędicantium meritis c. 15 De prędicantium beatitudine c. 16 Quantum prodest habere prędicatorem c. 17 Quantum nocet prędicatorem non habere c. 18 De
7094. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] prędicantium beatitudine c. 16 Quantum prodest habere prędicatorem c. 17 Quantum nocet prędicatorem non habere c. 18 De corporis manuum-que labore c. 19 De ocio inutili et infructuoso c. 20 De humilitatis uirtute c. 21 De exaltatione humilium in Lege c. 22
7095. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Quantum prodest habere prędicatorem c. 17 Quantum nocet prędicatorem non habere c. 18 De corporis manuum-que labore c. 19 De ocio inutili et infructuoso c. 20 De humilitatis uirtute c. 21 De exaltatione humilium in Lege c. 22 De exaltatione humilium in Euangelio c. 23
7096. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Quantum nocet prędicatorem non habere c. 18 De corporis manuum-que labore c. 19 De ocio inutili et infructuoso c. 20 De humilitatis uirtute c. 21 De exaltatione humilium in Lege c. 22 De exaltatione humilium in Euangelio c. 23 De humilitate Christi c. 24
7097. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] non habere c. 18 De corporis manuum-que labore c. 19 De ocio inutili et infructuoso c. 20 De humilitatis uirtute c. 21 De exaltatione humilium in Lege c. 22 De exaltatione humilium in Euangelio c. 23 De humilitate Christi c. 24 De humilitate uitiosa c. 25
7098. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] labore c. 19
De ocio inutili et infructuoso c. 20
De humilitatis uirtute c. 21
De exaltatione humilium in Lege c. 22
De exaltatione humilium in Euangelio c. 23
De humilitate Christi c. 24
De humilitate uitiosa c. 25
7099. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 20
De humilitatis uirtute c. 21
De exaltatione humilium in Lege c. 22
De exaltatione humilium in Euangelio c. 23
De humilitate Christi c. 24
De humilitate uitiosa c. 25
7100. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] 21
De exaltatione humilium in Lege c. 22
De exaltatione humilium in Euangelio c. 23
De humilitate Christi c. 24
De humilitate uitiosa c. 25
7101. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De humilitate Christi c. 24
De humilitate uitiosa c. 25
7102. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] alii humilitate laudari appetunt , alii Deo quoque se audent comparare c. 5 Quod sancti quandoque lapsi sint per superbiam c. 6 De superbia diaboli et superborum damnatione c. 7 De superborum poena c. 8 De obedientia Deo pręstanda c. 9 Quorum imperio
7103. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Quod sancti quandoque lapsi sint per superbiam c. 6 De superbia diaboli et superborum damnatione c. 7 De superborum poena c. 8 De obedientia Deo pręstanda c. 9 Quorum imperio parendum sit c. 10 De obedientium pręmio c. 11
7104. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] superbiam c. 6 De superbia diaboli et superborum damnatione c. 7 De superborum poena c. 8 De obedientia Deo pręstanda c. 9 Quorum imperio parendum sit c. 10 De obedientium pręmio c. 11 De inobedientię poena c. 12
7105. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De superborum poena c. 8 De obedientia Deo pręstanda c. 9 Quorum imperio parendum sit c. 10 De obedientium pręmio c. 11 De inobedientię poena c. 12 De patientia calumnię c. 13 De patientia persecutionis c. 14
7106. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De obedientia Deo pręstanda c. 9 Quorum imperio parendum sit c. 10 De obedientium pręmio c. 11 De inobedientię poena c. 12 De patientia calumnię c. 13 De patientia persecutionis c. 14 De patientia ingratitudinis, percussionis et bonorum ablationis c.
7107. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Deo pręstanda c. 9 Quorum imperio parendum sit c. 10 De obedientium pręmio c. 11 De inobedientię poena c. 12 De patientia calumnię c. 13 De patientia persecutionis c. 14 De patientia ingratitudinis, percussionis et bonorum ablationis c. 15 De patientia morbi et
7108. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] imperio parendum sit c. 10 De obedientium pręmio c. 11 De inobedientię poena c. 12 De patientia calumnię c. 13 De patientia persecutionis c. 14 De patientia ingratitudinis, percussionis et bonorum ablationis c. 15 De patientia morbi et aduersitatum c. 16
7109. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] obedientium pręmio c. 11 De inobedientię poena c. 12 De patientia calumnię c. 13 De patientia persecutionis c. 14 De patientia ingratitudinis, percussionis et bonorum ablationis c. 15 De patientia morbi et aduersitatum c. 16 Quantum prosint res aduersę c. 17
7110. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De patientia calumnię c. 13 De patientia persecutionis c. 14 De patientia ingratitudinis, percussionis et bonorum ablationis c. 15 De patientia morbi et aduersitatum c. 16 Quantum prosint res aduersę c. 17 De patientia Iob | et quare bonis accidant mala c. 18 De
7111. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] ingratitudinis, percussionis et bonorum ablationis c. 15 De patientia morbi et aduersitatum c. 16 Quantum prosint res aduersę c. 17 De patientia Iob | et quare bonis accidant mala c. 18 De patientia martyrii c. 19 De exhortationibus ad patientiam martyrii c. 20 Verba sanctorum martyrum ad
7112. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] patientia morbi et aduersitatum c. 16 Quantum prosint res aduersę c. 17 De patientia Iob | et quare bonis accidant mala c. 18 De patientia martyrii c. 19 De exhortationibus ad patientiam martyrii c. 20 Verba sanctorum martyrum ad tyrannum in ipsos sęuientem c. 21
7113. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Quantum prosint res aduersę c. 17 De patientia Iob | et quare bonis accidant mala c. 18 De patientia martyrii c. 19 De exhortationibus ad patientiam martyrii c. 20 Verba sanctorum martyrum ad tyrannum in ipsos sęuientem c. 21 Quod non debemus ultro se offerre
7114. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Quod non debemus ultro se offerre suppliciis c. 22 Quod multum prodest in calamitatibus recolere passiones Christi c. 23 De impatientię uitio erga Deum c. 24 De impatientię uitio erga proximum c. 25 De ira non uitiosa sed utili. et de ira Dei c. 26 De remediis iracundię
7115. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] offerre suppliciis c. 22 Quod multum prodest in calamitatibus recolere passiones Christi c. 23 De impatientię uitio erga Deum c. 24 De impatientię uitio erga proximum c. 25 De ira non uitiosa sed utili. et de ira Dei c. 26 De remediis iracundię c. 27 De benedicendi studio c. 28
7116. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] multum prodest in calamitatibus recolere passiones Christi c. 23 De impatientię uitio erga Deum c. 24 De impatientię uitio erga proximum c. 25 De ira non uitiosa sed utili. et de ira Dei c. 26 De remediis iracundię c. 27 De benedicendi studio c. 28 De maledicendi nequitia c. 29
7117. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] recolere passiones Christi c. 23 De impatientię uitio erga Deum c. 24 De impatientię uitio erga proximum c. 25 De ira non uitiosa sed utili. et de ira Dei c. 26 De remediis iracundię c. 27 De benedicendi studio c. 28 De maledicendi nequitia c. 29 De
7118. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De impatientię uitio erga Deum c. 24 De impatientię uitio erga proximum c. 25 De ira non uitiosa sed utili. et de ira Dei c. 26 De remediis iracundię c. 27 De benedicendi studio c. 28 De maledicendi nequitia c. 29 De calumnia et detractione c. 30
7119. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De impatientię uitio erga proximum c. 25 De ira non uitiosa sed utili. et de ira Dei c. 26 De remediis iracundię c. 27 De benedicendi studio c. 28 De maledicendi nequitia c. 29 De calumnia et detractione c. 30 De delatorum malignitate c. 31
7120. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] proximum c. 25 De ira non uitiosa sed utili. et de ira Dei c. 26 De remediis iracundię c. 27 De benedicendi studio c. 28 De maledicendi nequitia c. 29 De calumnia et detractione c. 30 De delatorum malignitate c. 31 De maledicentię uitandę cura c.
7121. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] et de ira Dei c. 26 De remediis iracundię c. 27 De benedicendi studio c. 28 De maledicendi nequitia c. 29 De calumnia et detractione c. 30 De delatorum malignitate c. 31 De maledicentię uitandę cura c. 32 In fine operis peroratio c. 33
7122. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] c. 27 De benedicendi studio c. 28 De maledicendi nequitia c. 29 De calumnia et detractione c. 30 De delatorum malignitate c. 31 De maledicentię uitandę cura c. 32 In fine operis peroratio c. 33 Cantilenam Beatę Marię virginis.
7123. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] De maledicendi nequitia c. 29 De calumnia et detractione c. 30 De delatorum malignitate c. 31 De maledicentię uitandę cura c. 32 In fine operis peroratio c. 33 Cantilenam Beatę Marię virginis. FINIS
7124. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] Quemadmodum inter marmora ophites, inter gemmas adamas, inter metalla aurum | ęstimatione precio-que pręstare putantur, et sicut sol omnium syderum fulgentissimus pulcherrimus-que habetur, ita supra omnes scientias eminet illa, quam ethicen uocant, quia de morum uitę-que cultu pertractat. Cum enim nihil in homine laudabilius uirtute sit, nihil uitio detestabilius, quid ea doctrina magis egregium magis-que amplectendum uideri debet, quę hominem ipsum instruit ac erudit, qua ratione et a malicia declinet | et studeat probitati?
7125. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section] ad hęc tria satis commode referri queat, ex iis quę scripturi sumus, alia sub fidei, alia sub spei, alia uero sub charitatis titulo expediemus. nihil omnino asserentes a Scripturarum sensu autoritate-que alienum. Non erit itaque meum quod docebo sed diuinum. et de ipso sanctorum uoluminum thesauro fideliter sincere-que depromptum. ut quicquid dixero tam uerum sit | quam ipsa ueritas. Etenim statui atque decreui | nusquam a Lege, nusquam ab Euangelio discedere, sed per utriusque Scripturę spacia discurrendo, quę
7126. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Sub2Sect | SubSect | Section]
7127. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] Euangelistarii Liber primus fidei. De fide Deo pręstanda. Caput I Primus igitur sperandę beatitatis gradus fides est. Credamus Deo, credamus Dei Filio | et quicquid Spiritu Sancto instructi diuini homines de iis quę non uidimus, nobis
7128. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
De fide Deo pręstanda. Caput I
Primus igitur sperandę beatitatis gradus fides est.
Credamus Deo,
credamus Dei Filio |
et quicquid Spiritu Sancto instructi diuini homines de iis quę non uidimus, nobis testati sunt, indubitatę credulitatis assensu suscipiamus.
Ut iacto rectę fidei fundamento |
cęteras quibus beata uita comparatur, uirtutes superędificare possimus |
et de nobis dici queat:
7129. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] Deo,
credamus Dei Filio |
et quicquid Spiritu Sancto instructi diuini homines de iis quę non uidimus, nobis testati sunt, indubitatę credulitatis assensu suscipiamus.
Ut iacto rectę fidei fundamento |
cęteras quibus beata uita comparatur, uirtutes superędificare possimus |
et de nobis dici queat:
7130. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] et credebat |
et quasi incredulus nutabat.
Et quoniam experimento iam didicerat |
suam credulitatem omnino infirmam esse et imbecillem,
nisi
7131. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
Et quoniam experimento iam didicerat |
suam credulitatem omnino infirmam esse et imbecillem,
nisi
7132. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
Ne autem ipsum qui est missus, minus aliquid habere putares |
quam eum qui mittit,
rursum ait:
7133. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section]
Ne autem ipsum qui est missus, minus aliquid habere putares |
quam eum qui mittit,
rursum ait:
7134. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] unum sumus;
non propter assumptam humanitatem, in qua minor sum Patre,
sed propter substantię unitatem, in qua illi ęqualis sum.
Cum ergo Patris et Filii et Spiritus Sancti unam eandem-que deitatem
confessi fuerimus,
consequens est, ut de ipsius Filii doctrina nihil hęsitemus.
Postquam autem omnes prorsus ambiguitatis tenebrę cordis latebras
excesserint,
et esuriant iustitiam,
qui iustitię pabulo saturari uolunt |
et tunc demum ex abundantia cordis os loquetur.
Ipse enim subiungit dicens:
qui credit in me, sicut dicit Scriptura,
flumina de uentre eius fluent aquę uiuę.
quod exponens euangelista ait:
hoc autem dixit de Spiritu,
quem accepturi erant credentes in eum .
Fidelis ergo Christianus
7136. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] et esuriant iustitiam,
qui iustitię pabulo saturari uolunt |
et tunc demum ex abundantia cordis os loquetur.
Ipse enim subiungit dicens:
qui credit in me, sicut dicit Scriptura,
flumina de uentre eius fluent aquę uiuę.
quod exponens euangelista ait:
hoc autem dixit de Spiritu,
quem accepturi erant credentes in eum .
Fidelis ergo Christianus
7137. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | Section] sine me nihil potestis facere.
Itaque ut possimus,
ut ualeamus ad uitę melioris perfectioris-que
statum peruenire,
futuri ędificii fundamenta non alibi ponenda sunt |
quam supra firmissimam petram Christum ,
qui de semet loquens ait:
7138. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section] Jo. 18. qui ex ueritate est inquit, audit uocem meam. hoc est, qui in me credit, qui sum ueritas, hic pręceptis meis obtemperat | et me imitari pro uiribus contendit. De fidei constantia et virtute. Caput II Cęterum nisi rectę religionis fides semel suscepta constanter teneatur, uirtutes quoque effluere ac dissipari necesse est. Conuulso quippe fundamento | quicquid superędificatum
7139. Marulić, Marko. Evangelistarium, versio electronica [Paragraph | SubSect | Section]
sanat,
dum ipse a Domino audit:
et rursum:
Si credideritis inquit,
uidebitis gloriam Dei .
Pręcessit ergo fides,
et subsecutus est tam grandis miraculi effectus.
Omnium tamen quę per fidem Christi facta sunt |
quę-que fiunt fient-ue,
hoc maximum quidem est,
quod per eam ipsi credentes de mundi huius miseriis
Christum crucifixum,
Iudeis quidem scandalum,
gentibus autem stultitiam ,
ipsis autem uocatis Iudeis atque Gręcis Christum Dei uirtutem et Dei sapientiam.
Sed post Christum quid quęso beatius matre Christi?
et ipsa tamen ideo beata prędicatur,
quia de nuncio sibi cęlitus allato nihil dubitauit .
Sic enim Spiritus Sanctus per os Elisabeth eius cognatę ad eam dixit:
solus uerus Deus est, trinus in personis, unus in substantia.
Et si hoc credere uita ęterna est,
profecto qui sanctę Trinitatis fidem non tenent,
licet unum Deum, unum Dominum et credant et prędicent,
uitam ęternam habere non poterunt.
De fide sine operibus. Caput
Talis fides |
iuxta Iacobi apostoli sententiam mortua est.
Mortui sunt ergo illi, qui
quod uerbis credere se aiunt,
factis non probant.
de quibus Dominus ait:
bibere noluit?
quia licet diligat confitentium fidem,
fidei tamen pręceptis aduersantes non recipit.
consortio.
vnde ait:
|
cum infidelibus cruciandi nisi poenitentiam egerint |
et ante uitam correxerint |
quam iusti Iudicis sententiam subire cogantur.
Sed si neque fides actionibus bonis carens a morte liberat,
quanto damnabiliorem putabimus perfidiam?
De perfidia.
Caput IV
Nunc ergo quam perniciosum sit |
ab euangelica ueritate dissentire,
ipsorum Euangeliorum testimoniis probare conabimur,
ut cum aduersariorum mens
et meos sermones,
hunc Filius hominis erubescet,
cum uenerit in maiestate sua et Patris et sanctorum angelorum.
et iterum:
Colligite primum zizania |
et alligate in fasciculos ad comburendum.
triticum autem congregate in oreum meum .
Alteri ergo in ignem proiicientur,
alteri ad usum Domini in thesauris cęlestibus translati seruabuntur.
Quamobrem de nobis solicitus Saluator noster, ut
hereticorum doctrinam deuitemus hortatur et ait |
aut uoluptatibus et impudicicię seruiunt |
porcis illis similes,
qui receptis intra se immundicię spiritibus in profundum maris
pręcipites iere.
Aut auaritię student |
cum Iuda uendentes Dominum |
et cum custodibus accepta pecunia negantes eius resurrectionem.
aut de omnibus dubii atque animo suspensi nihil affirmare audent.
quibus dicitur:
quippe eum in Scripturis,
dum sanę intelligentię sensum peruertunt,
minime ipsum inueniunt |
terrenarum-que rerum impediti curis cęlestia capere nequeunt.
mundum-que magis quam mundi dominum diligentes |
non iam mundani, sed mundus appellantur .
Domino ita de illis ad Patrem dicente:
Pater iuste mundus te non cognouit.
Huius mundi dominus diabolus est.
Apostolus enim cum de diabolo loqueretur, Princeps mundi huius inquit.
et ne
|
non iam mundani, sed mundus appellantur .
Domino ita de illis ad Patrem dicente:
Pater iuste mundus te non cognouit.
Huius mundi dominus diabolus est.
Apostolus enim cum de diabolo loqueretur, Princeps mundi huius inquit.
et ne incertum esset de quo mundo diceret, addidit:
dicente:
Pater iuste mundus te non cognouit.
Huius mundi dominus diabolus est.
Apostolus enim cum de diabolo loqueretur, Princeps mundi huius inquit.
et ne incertum esset de quo mundo diceret, addidit:
audieris:
idolatrę erant |
uitiis-que deditę,
et tamen his acerbius punientur illi,
qui cum per inuocationem Christi non pauca prodigia facta uiderint,
Christum non ut Deum recipiunt |
et minus aliquid Patre habere affirmare non dubitant.
In illos qui de miraculis quę scripta sunt dubitant.
Caput V
Sunt qui signa illa quidem facta fuisse
legunt,
sed an uere facta fuerint, animo suspensi sunt |
ac simile aliquid suis ipsi oculis | intueri spectare-que affectant.
|
quam ad corruptibilem et mortalem.
Non est ergo eis datum signum efficacius ad credendum Christo |
quam ipsa resurrectio Christi.
quam tamen subornatis per largitionem custodibus denegare conati sunt.
Eorum perfidiam imitantur,
qui miracula ipsi cernere quęrunt |
et de illis quę in Euangelio recensentur dubitant.
custodibus denegare conati sunt.
Eorum perfidiam imitantur,
qui miracula ipsi cernere quęrunt |
et de illis quę in Euangelio recensentur dubitant.
coepit mergi.
discipuli non potuerunt eiicere demonium.
Zacharias factus est mutus.
et hi quidem quod dubitando amiserant, credendo recuperarunt.
Tu quoque nisi dubitare desieris,
non poteris euitare demonum dolos |
nec loqui ea quę tibi saluti esse possent,
nec iam emergere de abysso inferni
si modo cum corde isto dubio tibi decedere contigerit.
Quod si cum Thoma hactenus dubitasti,
iam et cum eodem credens Christum confitere dicens:
Dominus meus et Deus meus!
Alioquin ne illa quidem quę bene egeris,
prodesse tibi poterunt ad
dicat:
Omnis plantatio, quam non plantauit Pater meus
cęlestis eradicabitur.
hoc est omnis religio,
omne dogma,
quod alio pręterquam Deo autore inductum fuerit, diu stare non poterit.
De ecclesia fide fundata.
Caput VI
Per hanc ergo fidem diuinitus nobis reuelatam ędificata est Ecclesia
supra firmissimam petram Christum,
Dei Filium,
Dominum nostrum.
Si fideles simus ipsi sanctę Dei Ecclesię |
hęc propria naturę rationalis, illa etiam ad pecudes pertinet.
Itaque Ecclesię sicut magis singulare nomen,
ita dignitas major et gratia plenior.
Hęc ergo ciuitas illa in quam mittuntur apostoli ut Domino parent
Pascha.
hoc est cibum, de quo ipse ait:
siue animi.
Sed cum ab imis ad superna se transfert,
tunc quidem uanis colloquiis et nugis inutilibus abstinentes |
iocis-que et risu,
cum a Sacerdote diuina peraguntur.
Sciant eos minus fortasse culpabiles fuisse ,
qui Domini flagello eiecti fuere de templo dicentis:
Hi scindunt tunicam Domini inconsutilem |
Ecclesię turbantes unitatem |
se-que ipsos deprauato Scripturarum sensu in errorem implicantes.
Longe sese ab his faciat,
qui matris Ecclesię,
cuius Christus sponsus est,
filius esse desyderat.
De lege et euangelio.
Caput VIII
Ecclesię uero sanctę fortissimi parietes sunt | Lex et Euangelium.
Nihil enim (ut Apostolus ait) ad perfectum adduxit Lex.
finem seculi .
In hac igitur postrema ętate, in qua nos sumus,
aquę uersę sunt in uinum,
quia Scripturarum litteralis intelligentia
homo misit in hortum suum, et creuit |
et factum est in arborem magnam.
In omnem enim terram sparsit se ueri Dei sonus,
qui prius Judeę tantum finibus arctabatur.
Et uolucres cęli inquit, requieuerunt in ramis eius.
Illis quippe in Euangelio iocunda quies est,
qui spem suam de terra tollentes in cęlo collocant.
neque quicquam de promissionibus Christi dubitantes aiunt:
In omnem enim terram sparsit se ueri Dei sonus,
qui prius Judeę tantum finibus arctabatur.
Et uolucres cęli inquit, requieuerunt in ramis eius.
Illis quippe in Euangelio iocunda quies est,
qui spem suam de terra tollentes in cęlo collocant.
neque quicquam de promissionibus Christi dubitantes aiunt:
utranque approbamus.
Nec solui Legem per Euangelium dicimus sed adimpleri.
in illa figuras esse,
in hoc ueritatem.
in illa promissionem,
in hoc perfectionem.
est in primo Christi aduentu,
partim in secundo implendum expectamus.
nequis frustra aliquid scriptum aut significatum putet.
Quicquid autem in Lege ad uitę morum-que institutionem spectat,
sicut ueteribus ita et nouis hominibus est obseruandum |
et cum Euangelio communicandum.
ac de utriusque Scripturę moralibus pręceptis cum psalmista dicendum:
liberę
prolis mater,
qua libertate donauit nos Christus.
sed quę pręcipiuntur,
ea exequi aspernantur.
alii uero magis temerario ausu ita audiunt,
ut ea econtrario arguere pręsumant,
et ueritatis uerba quę non intelligunt,
peruertere aliquo modo conantur.
De primis conqueritur Dominus ad eosdem dicens:
habent, qua ea quę carnis sunt auidissime auriant ,
et sinistram linguam, qua uel nugas garriant |
uel alios infament
uel proximo maledicant.
Quod nisi tandem ad Christum adduci se permiserint,
qui labefactata solo uerbo instaurat,
quis eos curare poterit?
De istis (ut reor) prophetauit Apostolus cum diceret:
poetarum cantibus tota die operam impendunt |
et ne horam quidem diuinarum in ecclesia recitationum uacare auditionibus queunt.
Transeamus ad eos, quos auditores tantum et non factores uerbi esse
diximus,
de quibus Domini sententia est :
De conuersis ad Deum.
Caput X
Vt autem alterum ex his euitemus,
alterum sequamur,
sarcina peccatorum deposita,
omni ętati communis est mors.
nec prosperę ualetudini crede.
quidam dum rident,
dum iocantur,
dum cum aliis colloquuntur,
repente concidere.
Pelle igitur moras omnes |
et prauas cupidines de pectore proiicere
festina |
atque de spelunca latronum fac domum orationis
in qua habitare dignetur Christus.
Hoc pacto qui nunc nouissimus es apud Deum,
iam inter primos computaberis .
In nouissimis erant
nec prosperę ualetudini crede.
quidam dum rident,
dum iocantur,
dum cum aliis colloquuntur,
repente concidere.
Pelle igitur moras omnes |
et prauas cupidines de pectore proiicere
festina |
atque de spelunca latronum fac domum orationis
in qua habitare dignetur Christus.
Hoc pacto qui nunc nouissimus es apud Deum,
iam inter primos computaberis .
In nouissimis erant Mattheus, Zacheus, latro,
sed
Mattheus reliquit teloneum, et fit apostolus.
Zacheus auariciam largitate mutauit,
et salus facta est domui eius, cum Christum suscepisset hospitio.
Latronem aliena per uim rapuisse penituit ,
et Saluatori se commendans meruit de cruce transferri in paradisum.
Audi Christum clamantem:
sunt super me.
Tunc ille occurrens tibi |
protinus te omni fasce liberabit |
et expeditum ad se trahere incipiet.
ut qui flagitiis coopertus mergebaris in profundum,
iam his omnibus emundatus ascendas in cęlum.
De aversis a Deo.
Caput XI
Et cum tanta felicitas sit eorum, qui ad Deum conuersi mores suos
corrigunt,
non ambigimus ęque grandem esse miseriam illorum qui obdurantur.
nihil proficis,
cum in spinis, quę sementem uerbi Dei pręfocant seminas |
uel super lapide, ubi semen radices agere non ualens arescit,
uel in uia ubi conculcatur et atteritur.
Coram praua assuetudine corruptis hominibus
quoties de Deo, de sanctis, de uitę honestate incidit sermo,
corrugant nares, contrahunt frontem,
os distorquent, uultum auertunt,
et taciti etiam dicere uidentur:
nihil proficis,
cum in spinis, quę sementem uerbi Dei pręfocant seminas |
uel super lapide, ubi semen radices agere non ualens arescit,
uel in uia ubi conculcatur et atteritur.
Coram praua assuetudine corruptis hominibus
quoties de Deo, de sanctis, de uitę honestate incidit sermo,
corrugant nares, contrahunt frontem,
os distorquent, uultum auertunt,
et taciti etiam dicere uidentur:
nihil proficis,
cum in spinis, quę sementem uerbi Dei pręfocant seminas |
uel super lapide, ubi semen radices agere non ualens arescit,
uel in uia ubi conculcatur et atteritur.
Coram praua assuetudine corruptis hominibus
quoties de Deo, de sanctis, de uitę honestate incidit sermo,
corrugant nares, contrahunt frontem,
os distorquent, uultum auertunt,
et taciti etiam dicere uidentur:
indignantur | et iam in contumeliam prorumpunt.
ergo qui tam impie subuersi sunt,
nec fidei certę | nec firmę spei sunt.
Alii luxurię, alii auaritię student |
et cum sensuum suorum affectibus seruiant,
uirtutibus uacui et ad uitia proni efficiuntur.
admittere | minatus est Christus Dominus.
Ad illos enim quos iustitię suę doctores constituit |
et ad prędicandum gentibus destinauit dixit:
Ad illos enim quos iustitię suę doctores constituit |
et ad prędicandum gentibus destinauit dixit:
proposuerint constanter perseuerent.
Sicut enim in uitiis obdurare perniciosissimum est,
ita in beneuiuendi cura minus esse constantem |
turpe indecorum-que habetur.
De animi constantia.
Caput XII
Firmum ac stabilem esse oportet Dei seruum |
nec iniuria lacessitum irasci |
nec laudatum insolenter efferri.
Est autem constantis animi repugnare cupiditatibus,
a bono instituto nunquam deflecti,
et cum semel ad colendam ęqui honesti-que uirtutem conuersus fueris,
nusquam ab ea discedere uelle.
Profecto qui sic sibi constiterit,
intrepidus uitę finem expectabit,
spe certissima firmatus de morte se transiturum ad immortalitatem |
et illam beatitudinem, quam nec fando exprimere |
nec cogitando possumus complecti.
non mouetur in ęternum.
Vt autem ista constantię uirtus quanta sit magis patescat,
instabilitatis quoque uitium quam execrandum habeatur consyderemus
.
De animi inconstantia.
Caput XIII
Quemadmodum firmum et constantem animum supra petrę soliditatem
ędificare diximus |
et id quod ab eo fabricatum fuerit,
tam contra demonum pręualere certamina
quam aduersus malorum, quę
deinde hanc ipsam gloriam prauis operibus, ad quę semper pronior est
destruit |
et in suimet infamiam turpiter conuertit.
Nam quanuis aliquando etiam non improbi ingenii esse uideatur,
nunquam tamen non majore sui parte malus est.
de quo Iacobus apostolus:
Vir inquit duplex animo inconstans est in omnibus uiis suis.
Quippe qui nunc hoc | nunc illud appetit,
cui quod modo placuit, modo displicet,
et rursum quod displicebat placet.
Qui si quando boni aliquid agere aggreditur,
semper
Nunquam enim sic respicit ,
ut non cras deterior quam hodie sit.
Nos ergo ne quando ad ejus tam damnosam animi mobilitatem tam periculi plenam declinemus,
discamus post constantiam etiam fortes esse |
et iam de ipsa fortitudinis uirtute,
prout nobis diuinus Euangelii sermo suggerit disseramus.
De animi fortitudine.
Caput XIV
Fortis animo is est, qui nulli rerum fragilium
quando ad ejus tam damnosam animi mobilitatem tam periculi plenam declinemus,
discamus post constantiam etiam fortes esse |
et iam de ipsa fortitudinis uirtute,
prout nobis diuinus Euangelii sermo suggerit disseramus.
De animi fortitudine.
Caput XIV
Fortis animo is est, qui nulli rerum fragilium cupidini succumbit |
et neque aduersitatibus frangitur | neque prosperitatibus insolescit;
cęlestibus tantummodo bonis adipiscendis inheat ,
Atque ita malarum passionum uictor eficitur,
cum ad diuersas ab his actiones animum conuertere coeperit.
In his deinde confirmatus omnes pręsentium tribulationum ictus excipit
clypeo patientię,
de omnibus Deo gratias agens |
minus-que se pati confitens quam peccata sua mereantur.
Hoc est ilud quod precipit Dominus et ait:
serui assumere, cum esset omnium dominus.
obedire |
ipsum-que Dominum pro uiribus imitari |
ei-que sese quam simillimum reddere.
Sed iam fortitudini contrariam pusilli animi imbecillitatem in medium proferamus.
Fit enim ut magis elucescat uirtus ex comparatione uitiorum.
De animi imbecillitate.
Caput XV
Si eum fortem esse constituimus, qui cupiditatibus dominatur,
quis erit imbecillus et infirmus nisi qui sese his in seruitutem dederit?
Hęc autem seruitus multo turpior atque foedior est |
quam illa
es,
quando alterum dolo seducere contendis.
ab iniustitię enim uitio superaris,
quoties alios fraude aliqua supplantare moliris.
Non poterit in eo pectore habitare Christus,
in quo domicilium sibi fecit dolus.
Nam ipse de eiusmodi homine dixit:
Si modestum,
si pium,
si castum,
si denique iustum se esse finxerit,
cum longe alius sit,
nonne cum illis damnabitur,
quibus dictum est:
sua |
et magnificant fimbrias.
amant autem primos recubitus in coenis |
et primas cathedras in synagogis |
et salutationes in foro |
et uocari ab hominibus rabbi .
Ergo et inanis glorię cupido arrogantibus dominatur.
de quibus in Euangelio Ioannis dicitur:
irascuntur.
Sed neque ille fortis est habendus, qui uentri seruit |
et omne suum studium in cibo potu-que delicatius quam uitę ratio postulat comparando ponit.
Vt autem cognoscas quam perniciosa gulę
seruitus sit,
de manducante et bibente cum ebriosis in Euangelio est scriptum,
instabili .
Quod si ille
qui bene institutus perseuerat usque in finem
saluus erit,
nonne is
qui in uia uitę multiplex ac uarius est,
procul erit a salute?
Profecto nihil prodest corrigi,
ubi contingit repente deprauari.
Sed cętera percurramus,
cum de isto inconstantię uitio abunde dictum est supra.
Igitur neque ille fortis erit, qui timore perterritus delinquit |
et dum uel rerum suarum
uel corporis detrimentum
uel uitę periculum cauet,
Deum offendere non ueretur.
Istos uero qui adhuc in ambiguo uersantes nihil affirmare audent,
pusilli animi esse declarat ipse Dominus,
qui discipulis tempestatem formidantibus:
autem inuictus,
cui adest uirtus,
quem non deserit ratio,
qua ipse suam uoluntatem a sęculi uoluptatibus auersam ad ea quę cęlo digna sunt dirigit |
et ad ęterna properans
ea quę temporalia sunt,
constanti atque erecto animo contemnit.
De contemptu glorię.
Caput XVI
Quod si in fortibus censeri cupimus,
pręter iam dicta hominum rumusculos et famę mundanę blandimenta ne aucupemur.
Siquid benefeceris,
notum esse ei sat
fidelium hominum benefacta ęternę beatitudinis mercede compensat.
Inanem autem gloriam semper fugiendam esse |
Saluator noster et exemplo monstrauit |
et pręceptis docuit.
humilitatis cęlari iusserit,
cur apud Gergezeos demoniaco sanato dixit:
cęlari iusserit,
cur apud Gergezeos demoniaco sanato dixit:
Redi in domum tuam |
et narra quanta tibi fecit Deus!
quare hic nunciari mandat,
quod in supra dictis tegi silentio pręcipit?
respondemus quia alibi de se tanquam de homine silentium imponendo iactantiam uitandam docuit.
hic autem quasi de Deo narrari oportere
non dissimulauit.
ut et nos quicquid bene agimus,
non ad nostram sed ad Dei laudem referamus.
itaque non dixit | "quanta ego", sed "quanta tibi fecit Deus".
Illud quoque qualiter accipi debeat,
nunc indagandum occurrit,
quod in
sed alienę utilitatis causa,
ut innotescamus non desit charitas.
et id quoties uidebitur opportunum.
hoc est cum non sit periculum,
ut uel auditor iactantię crimen imputet |
uel doctor committat.
Quod quoniam frequenter contingit,
semper tutius existima |
nihil de te prędicare,
nihil quod Deo teste agis, ab aliis inspici uelle.
Glorię quippe mundanę cupiditate duci omnino nefas esse etiam tunc monstrauit Dominus cum diceret:
non sancti sed stulti sunt,
qui terrenę laudis honore delectantur.
Horum nunc dementia ueri assertione ostendenda est,
nequis errore lapsus uitium amplectatur pro uirtute |
et dum honorari ab hominibus appetit,
a Deo reprobari mereatur.
De glorię appetitione.
Caput XVII
Scribas et phariseos inanis glorię arguebat Dominus, cum de illis diceret:
uitium amplectatur pro uirtute |
et dum honorari ab hominibus appetit,
a Deo reprobari mereatur.
De glorię appetitione.
Caput XVII
Scribas et phariseos inanis glorię arguebat Dominus, cum de illis diceret:
Plerique autem eodem appetendę glorię uitio superati,
tametsi fideles sint,
si tamen ab infidelibus honorantur,
cauent ore confiteri,
quod corde credunt,
et humanam laudem fide ipsa potiorem habent.
Siquidem tales illi erant,
de quibus Ioannes memorat dicens:
humanam laudem fide ipsa potiorem habent.
Siquidem tales illi erant,
de quibus Ioannes memorat dicens:
nihil ultra addi
oporteret.
cum ieiunare adiumentum potius uirtutis quam uirtus sit,
et decimas dare ęs alienum soluere, non aliquid sua sponte offerre.
Tantum autem hac ostentatione profecit,
ut publicano quem procaciter taxauerat, minus iustus de templo
discederet |
documento-que esset peccatorem qui se humiliat, magis esse Deo charum
|
quam innocentem, qui sese aliis pręferendum iactat.
Non possumus tamen, quin tangamur aliquando glorię palpatione,
sed statim aduocanda
quod facere debuimus.
Ad hęc semper peccatores nos esse meminerimus.
debuimus.
Ad hęc semper peccatores nos esse meminerimus.
atque largitorem,
profecto aliquid ex his nostrę uirtuti ascribere uelle |
summę ingratitudinis crimen est |
arrogantię-que non ferendę.
facile autem gloriam pręsentem contemnet,
qui semper fragilitatis humanę memor erit.
quam in primis mortis nostrę testatur conditio.
de qua peropportune quidem nunc tractabitur.
De mortis conditione.
Caput XVIII
Non est ibi stabilis gloria,
ubi non est uita diuturna.
Nobilem ignobili,
liberum seruo,
diuitem pauperi,
ingratitudinis crimen est |
arrogantię-que non ferendę.
facile autem gloriam pręsentem contemnet,
qui semper fragilitatis humanę memor erit.
quam in primis mortis nostrę testatur conditio.
de qua peropportune quidem nunc tractabitur.
De mortis conditione.
Caput XVIII
Non est ibi stabilis gloria,
ubi non est uita diuturna.
Nobilem ignobili,
liberum seruo,
diuitem pauperi,
strenuum ignauo,
doctum indocto,
sapientem stulto,
regem denique priuato ęquat mors.
diuitem pauperi,
strenuum ignauo,
doctum indocto,
sapientem stulto,
regem denique priuato ęquat mors.
Et si fama superstes uiuat,
quid ad te?
quam uoluptatem ex eo capies,
si non audis quid de te post te dictitent homines?
Solent illi quidem qui per adulationem uiuo laudes dixerunt,
de mortuo nonnihil obloqui.
quippe cuius iam neque beniuolentiam captent |
neque uim formident.
Sed esto ut lauderis
et in ore uiuas multorum
Et si fama superstes uiuat,
quid ad te?
quam uoluptatem ex eo capies,
si non audis quid de te post te dictitent homines?
Solent illi quidem qui per adulationem uiuo laudes dixerunt,
de mortuo nonnihil obloqui.
quippe cuius iam neque beniuolentiam captent |
neque uim formident.
Sed esto ut lauderis
et in ore uiuas multorum |
et hoc insuper ad te illi, qui ad inferos descendunt perferant |
nunquid nuncio isto illa tibi leuare cruciatus
inquiramus.
Naturale est omnibus animantibus mortem timere |
In his tamen quę ratione utuntur
idest in hominibus,
timorem istum a natura insitum |
uitę immortalis cupiditas superat ac uincit.
Vtrunque de Saluatore nostro euangelistę nobis prodidere.
Sic enim in Mattheo legimus:
Amen, amen dico uobis,
quia qui uerbum meum audit |
et credit ei qui misit me,
habet uitam ęternam |
et in iudicium non uenit,
sed transit a morte in uitam.
Quod si in Adam morimur et in Christo reuiuiscimus,
si de morte nobis transitus est ad uitam,
non est cur mortalitatem exui timeamus mox immortalitate induendi.
tanto-que minus cum etiam corpus nostrum rursum assumpturi simus,
non quale deponimus |
tetrum tardum graue
felicem talium obitum Scriptura sępenumero
dormitionem appellat,
ut quiete eos et uita simul frui significet.
Puellam suscitaturus Dominus:
Puellam suscitaturus Dominus:
inquit, sed dormit.
et de Lazaro:
eius,
et:
Beati mortui qui in Domino moriuntur.
Cęterum sicut non timere mortem ad seruos Dei pertinet,
ita econtrario eam formidare |
ad seruos mundi.
Quod ut clarius constet,
de uana pręsentis uitę cupiditate aliquid dicamus.
De vitę cupiditate.
Caput XIX
Si diu uiuendi uel uota uel confidentiam hominum recte perpenderimus,
plurimos quidem qui ita afficiuntur,
Cęterum sicut non timere mortem ad seruos Dei pertinet,
ita econtrario eam formidare |
ad seruos mundi.
Quod ut clarius constet,
de uana pręsentis uitę cupiditate aliquid dicamus.
De vitę cupiditate.
Caput XIX
Si diu uiuendi uel uota uel confidentiam hominum recte perpenderimus,
plurimos quidem qui ita afficiuntur, uanitatis imprudentię-que arguemus.
amputet affectus |
et ad continentiam cogat uel inuitos.
Cęterum quoniam fidei integritati congruit |
non solum quę iussa sunt obseruare,
sed etiam quę consulta perficere,
opportune nunc occurrit |
de perfectę religionis professione facere sermonem.
De perfectione vitę.
Caput XX
Perfectioris uitę conuiuium est, ad quod inuitat nos Dominus.
Cęterum quoniam fidei integritati congruit |
non solum quę iussa sunt obseruare,
sed etiam quę consulta perficere,
opportune nunc occurrit |
de perfectę religionis professione facere sermonem.
De perfectione vitę.
Caput XX
Perfectioris uitę conuiuium est, ad quod inuitat nos Dominus.
multos quidem uocat,
sed non omnes qui uocati sunt ueniunt.
alium retinet corporis
Perfectioris uitę conuiuium est, ad quod inuitat nos Dominus.
multos quidem uocat,
sed non omnes qui uocati sunt ueniunt.
alium retinet corporis uoluptas,
alium cumulandarum opum cupiditas impedit.
de quibus dicitur:
ut nos redimeret,
ita tu crucis mortem timere non debes
dum tuum confiteris redemptorem.
Tunc autem uere uiuere incipis,
cum pro eius nomine occideris.
Qui perdiderit animam suam inquit propter me, inueniet eam.
Transit enim de morte ad uitam,
de terreno habitaculo ad cęleste regnum |
semper beatus futurus qui mori innocens maluit quam nocens uiuere.
Solent autem parentes cognati-que qui mundana sapiunt,
modis omnibus iter impedire ad perfectionem tendentium.
conqueruntur se derelictos,
omni se
ita tu crucis mortem timere non debes
dum tuum confiteris redemptorem.
Tunc autem uere uiuere incipis,
cum pro eius nomine occideris.
Qui perdiderit animam suam inquit propter me, inueniet eam.
Transit enim de morte ad uitam,
de terreno habitaculo ad cęleste regnum |
semper beatus futurus qui mori innocens maluit quam nocens uiuere.
Solent autem parentes cognati-que qui mundana sapiunt,
modis omnibus iter impedire ad perfectionem tendentium.
conqueruntur se derelictos,
omni se solatio destitutos.
ut aliquando imprudenter concupiscere incipias,
quod propter Christum prudenter reliquisti.
Multo melius est non uouisse uiam perfectionis |
quam postquam uoueris regredi uelle |
et cum Anania Saphira-que Spiritui Sancto mentiri audere.
De vita solitaria.
Caput XXI
Huic excellentissimę professioni accommodatissima solitudo est.
Da igitur operam,
ut in coenobio cęlla
non superbia sed cogitatione,
extra turbam quęrens, quod in turba inuenire non poterat.
Ioannes quoque Baptista in matris aluo sanctificatus,
ut sanctior fieret,
desertum incoluit.
ibi manens Christum baptizare meruit |
et de illo prophetare |
et ab illo testimonium accipere dicente:
uolunt ostendemus,
quibus rebus et bonus constet sacerdos |
et malus efficiatur,
ut discant, quę sibi expetenda quę-que fugienda sint,
ut bonorum potius gloriam consequantur |
quam in sortem concedant
malorum.
De bono sacerdote.
Caput XXII
Tanta ac talis dignitas sacerdotalis est,
ut nulla maior homini conferri possit.
et quoniam angelicę sublimitati exęquatur,
sacerdos ipse aliquando
tueri commode poterit |
neque alios uitę doctrinis recte instruere
|
aut ad uirtutem apte exhortari.
In Aggeo scriptum est:
condientur.
erit lux mundi,
ciuitas supra montem posita,
lucerna super candelabrum lucens,
ut omnibus conspicuus omnes, qui sancte innocenter-que uolent uiuere,
suo illuminet exemplo,
suę famę gloria concitet ad uirtutem.
Hic demum de terris ad cęlum translatus
illorum perpetuo fruetur consortio,
illorum perennis beatitatis erit particeps,
quibus in psalmo Spiritus Sanctus loquitur dicens:
Sacerdotes eius induam salutari
et sancti eius exultatione exultabunt.
Christum enim induent |
ei-que feliciter inhęrebunt,
qui in Ecclesia uices Christi, sicut oportuit, gerere studuerunt.
De malo sacerdote.
Caput XXIII
Porro sicut lux tenebris collata luculentior uideri consueuit,
ita appetibilior fit uirtus quoties contrarii uitii malignitas monstratur.
Cum igitur de
De malo sacerdote.
Caput XXIII
Porro sicut lux tenebris collata luculentior uideri consueuit,
ita appetibilior fit uirtus quoties contrarii uitii malignitas monstratur.
Cum igitur de bono sacerdote satis dictum sit,
operęprecium est,
quemadmodum proposuimus,
ut aliquid etiam de malo dicamus.
Malus est sacerdos,
qui non potest dicere cum Propheta:
sicut lux tenebris collata luculentior uideri consueuit,
ita appetibilior fit uirtus quoties contrarii uitii malignitas monstratur.
Cum igitur de bono sacerdote satis dictum sit,
operęprecium est,
quemadmodum proposuimus,
ut aliquid etiam de malo dicamus.
Malus est sacerdos,
qui non potest dicere cum Propheta:
comparare.
quas cum acquisierint,
cuncta Ecclesię bona, quę pauperibus distribuenda erant,
in suos usus conuertunt.
Hi sunt quos uendentes et ementes de templo suo eiicit Dominus dicens:
|
nec tamen it obuiam perfidię,
sed auersus fugit.
ita ut fugiendo ostendat se pastoris nomine indignum.
vnde dicitur:
Quis est in uobis
qui claudat ostia
et incendat altare meum gratuito?
Et quoniam qui eiuscemodi uitio laborant,
a Deo reprobati sunt,
sequitur:
Veh uobis qui opulenti estis in Syon |
et confiditis in monte Samarię,
optimates,
capita populorum,
ingredientes pompatice domum Israhel!
Quicquid de pastoribus dicitur,
et de presbyteris dictum intelligas.
Cui enim sacramenta uitę quis ministrat,
eius et pastor esse debet,
quantum officio suo conuenit,
monendo,
corripiendo |
et quicquid commodis eius cui pręficitur,
saluti-que opportunum putabit, exequendo.
Episcopi tamen proprium est et
ad capessendas exhortari uirtutes,
transgressores Legis apostolica autoritate castigare,
ad poenitentiam conuersos recipere.
Quibus in rebus si defecerit,
uel per ignorantiam si nesciat |
uel per negligentiam si nolit |
uel pusillanimitatem si metuat,
de fidelium coetu excludetur |
et canibus mutis per contumeliam comparabitur.
Cur enim episcopus est, si docere nescit?
aut cur scit si non uult?
aut quid uelle prodest si non audet quod debet implere?
Sed neque
in Ezechiele ex uerbis Domini discimus:
a nemine timetur.
Sal quippe infatuatum ad nihilum ualet ultra,
nisi ut proiciatur foras et conculcetur ab hominibus.
Leue tamen et minimum quiddam est mortalium pati iniuriam,
nisi etiam Dei iudicio damnarentur.
Sed in psalmis de iniquo sacerdote dicitur:
etiam uendunt,
dum nihil ita cupide ut lucra sectantur.
Sed cum hi tam immani ingenti-que supplicio destinati sint,
illi qui ut debent officio suo funguntur,
dici potest, quam grandi mercede remunerabuntur.
de his nempe Apostolus ad Timotheum scribens ait:
Tim?
Qui bene pręsunt presbyteri,
duplici honore digni habeantur,
maxime qui laborant in uerbo et doctrina .
Duplici honore dignus est,
cui et
Tunc tamen melius duplici honore digni erunt,
cum animę simul et corporis beatitudine perfruentur |
et aliquot felicitatis gradus cęteris eminentiores apparebunt.
Satis hęc de sacerdote |
nunc de sanctarum lectionum studio fideli animę admodum necessario tractabimus.
Nihil enim recte discitur,
quod de ipso ueritatis fonte non hauritur.
De studio lectionis.
Caput
Tunc tamen melius duplici honore digni erunt,
cum animę simul et corporis beatitudine perfruentur |
et aliquot felicitatis gradus cęteris eminentiores apparebunt.
Satis hęc de sacerdote |
nunc de sanctarum lectionum studio fideli animę admodum necessario tractabimus.
Nihil enim recte discitur,
quod de ipso ueritatis fonte non hauritur.
De studio lectionis.
Caput XXIV
gradus cęteris eminentiores apparebunt.
Satis hęc de sacerdote |
nunc de sanctarum lectionum studio fideli animę admodum necessario tractabimus.
Nihil enim recte discitur,
quod de ipso ueritatis fonte non hauritur.
De studio lectionis.
Caput XXIV
Igitur ad Scripturę diuinę studium omnes qui perfectionis iter ingredi cupiunt conuocamus
Satis hęc de sacerdote |
nunc de sanctarum lectionum studio fideli animę admodum necessario tractabimus.
Nihil enim recte discitur,
quod de ipso ueritatis fonte non hauritur.
De studio lectionis.
Caput XXIV
Igitur ad Scripturę diuinę studium omnes qui perfectionis iter ingredi cupiunt conuocamus |
cum Ioanne in Apocalypsi:
ut lecta percipias |
et percepta ediscas teneas-que memoriter.
Postquam autem mysticos sensus litterę tegumento uelatos deprehenderis
|
et eos uel ad Ecclesię nouitatem uel ad animę utilitatem transtuleris,
adhuc altius tibi erit insurgendum,
ut etiam cęlestia perscruteris |
et de uisibilibus gradum ad inuisibilia facias.
atque intelliges Legis cerimonias oracula-que prophetarum in Christo
esse completa.
ingentem-que capies uoluptatem,
cum talia cognoscere coeperis.
Vnde etiam Petrus tam ualde huiusmodi uisione coepit delectari,
ut ibi figere tabernacula cuperet cęlestium oblitus.
Sed neque ipse de his humilioribus oblectamentis egredi poteris,
ut in sublime raptus nudam contempleris diuinitatem,
nisi et te sicut apostolos lucida Spiritus Sancti nubes obumbrauerit,
Dei Patris uox roborauerit |
et Filii eius gratia illuminauerit.
Totius autem Trinitatis fauore supra humanę
Sed inuenta deinde preciosa margarita,
quę est Euangelium Christi,
omnibus aliis pręferendum scripturis,
eam amplectere,
eam exosculare,
eam pro uiatico habe cum ambulas,
pro cibo cum recumbis,
pro puluillo cum dormis,
pro speculo cum uigilas.
nunquam euangelicus codex uel de manibus tuis discedat |
uel de memoria exeat.
In eo si assiduus fueris,
cęlestium desyderio terrena contemnes.
et hoc quidem erit |
uendere omnia, quę in pręsenti uita possidentur ,
et ipsam emere margaritam, quę Christi conuersatione fulget | et
quę est Euangelium Christi,
omnibus aliis pręferendum scripturis,
eam amplectere,
eam exosculare,
eam pro uiatico habe cum ambulas,
pro cibo cum recumbis,
pro puluillo cum dormis,
pro speculo cum uigilas.
nunquam euangelicus codex uel de manibus tuis discedat |
uel de memoria exeat.
In eo si assiduus fueris,
cęlestium desyderio terrena contemnes.
et hoc quidem erit |
uendere omnia, quę in pręsenti uita possidentur ,
et ipsam emere margaritam, quę Christi conuersatione fulget | et humanę redemptionis precio
Nouum continet instrumentum ,
ad Euangelium pertinere censemus.
Itaque cum Euangelio et Pauli Epistolę et aliorum apostolorum |
et Lucę Actus |
et Ioannis Apocalypsis |
et eruditorum hominum approbati de religione tractatus frequenter in
manibus habendi legendi-que tibi erunt,
ut fide stabiliaris,
ut uirtutibus pręstes |
et in Christi domini meditatione perseuerans in Deo tandem conquiescas.
Nihil ita innocentiam conseruat |
et cordis puritatem custodit.
denique sume quod potes
fragmenta uero quę supersunt, in doctiorum cophinos colligenda dimitte.
Homines et iumenta pascit Dominus,
doctos et indoctos admittit,
neminem repellit.
In monte apostolos docuit ,
de monte uero descendens prędicauit plebi.
Habes in Euangelio et uias planas,
per quas incedere cum simplicibus iuuat.
habes et montes excelsos,
quorum altitudinem si adire nequiueris, mirari proderit.
Medicamenta quibus rebus
sustentare.
Tanta est enim diuinorum uirtus uerborum,
ut fideliter et incorrupte et contente legentibus intellectum
illuminet,
animum exhilaret
atque illa quę pręcipiuntur, perficiendi facultatem suppeditet.
Quod si tacta fimbria uestimenti Domini uirtus de illo exibat et
sanabat omnes,
quomodo sermo eius ex intimis effusus pręcordiis,
dum legitur,
dum auditur,
animi male affecti morbos non curabit?
et a periculis perditionis non erruet?
Ergo quoties aliquo seculi huius turbine agitaris,
quoties carnis pugnam spiritus patitur |
denique nihil ita aut uirtutes animi conseruat |
aut uitia repellit |
ut frequens diuinas litteras legendi uel audiendi cura.
Quo autem rarius his uacabis,
eo citius cades exurges-que difficilius.
De auditionis cura.
Caput XXV
Audire quoque quę in ecclesia leguntur |
uel eos qui absque lectione in pulpitis declamant, auscultare plurimum expedit.
Plus etiam eruditi hominis ore prolata uerba mouere solent |
mansuetudinis, charitatis pręcepta |
ne sinas illa per incuriam effluere,
sed corde complexus foue,
ut cum psalmista dicere possis:
natura ex Deo sumus,
uitio autem nostro fit,
ut ex Deo non sumus .
Porro dici non potest,
quam pessime cum homine illo agitur,
cum Dei creatura sit,
iam non Dei sed aliorum esse conuincitur.
De contemplatione.
Caput XXVI
Quoniam autem in Scripturis alia ad actionem pertinent,
alia ad contemplationem,
tempestiuum uidetur,
ut ista quę sub fidei titulo explicauimus, contemplandi ratione
claudamus.
in sapientia fecisti.
In medio enim firmasti terram sua mole libratam,
partim aridam,
partim aquis circumfusam.
collocasti tam uaria in mari piscium genera
quam in sicco quadrupedum pedibus-que carentium reptilium |
et supra terram aera permeantium uolucrum.
produxisti de terra tot frugum species,
tot arborum,
tot lapidum,
tot metallorum |
et qui his uteretur, pręstantissimum inter animantia hominem.
Tuum opus sunt cęlestia.
Sol, luna, stellę,
quarum cursus, naturas, formam | decorem-que oculis intuemur,
et tamen qua materia constent, dicere
Ex his tamen non parua pars per arbitrii libertatem suo aduersata est creatori.
Inter quos angeli cum peccassent,
a tanto bono diuina largitate sibi collato excidere.
Itaque protinus de cęlo pręcipitati |
et intima corruentes irreuocabili damnatione puniti sunt.
Homini autem quamdiu in corpore uiueret,
quia ignoratione magis quam malicia peccauerat,
datus est poenitentię locus,
ut quod seductus male appetendo commisit,
dolendo emendaret.
sunt.
Homini autem quamdiu in corpore uiueret,
quia ignoratione magis quam malicia peccauerat,
datus est poenitentię locus,
ut quod seductus male appetendo commisit,
dolendo emendaret.
Sed tamen pristinę gratię statum recuperare de radice corrupta geniti
nequiuimus,
donec ille qui non per copulam carnis,
sed de Virgine intacta per Spiritum Sanctum est natus,
in mundum ueniret |
et nos corporis sui sacrificio expiatos Deo Patri reconciliaret.
Exinde credentibus atque poenitentibus cęlum patere coepit.
peccauerat,
datus est poenitentię locus,
ut quod seductus male appetendo commisit,
dolendo emendaret.
Sed tamen pristinę gratię statum recuperare de radice corrupta geniti
nequiuimus,
donec ille qui non per copulam carnis,
sed de Virgine intacta per Spiritum Sanctum est natus,
in mundum ueniret |
et nos corporis sui sacrificio expiatos Deo Patri reconciliaret.
Exinde credentibus atque poenitentibus cęlum patere coepit.
Quod siquis a malo,
quod deinceps
a malo,
quod deinceps
nostrę |
nec per se bonum quod cupimus ualentes perficere,
leuemus oculos ad montes cum psalmista |
et mente cęli culmina penetremus.
Inde ueniet nobis auxilium a Domino,
qui fecit cęlum et terram et omnia.
Non possumus recte de illo aliquid speculari,
nisi ab ipso adiuti,
qui-que nobis relicti retro labimur,
Dei ac Domini nostri ope subleuati usque ad thronum maiestatis eius perueniemus.
Ad contemplandam itaque diuinitatis altitudinem dic cum Propheta:
Ad te Domine leuaui animam meam |
Deus meus in te confido.
et tunc fiet quod in alio psalmo dicitur:
celsitudinis diuinę contemplationem.
Qui enim cęlestis ęternitatis bonum mente complectitur,
caduca omnia facile contemnit.
Quosdam talis meditatio in tantum occupat,
ut abstracti a sensibus toto corpore obstupescant |
mortuis-que simillimi appareant,
cum per dies multos nihil de necessitatibus corporis curantes immoti
muti-que perdurent.
Id Gręci extasin,
nostri stuporem appellant.
Diuus quoque Hieronymus noster hanc se gratiam a Domino quandoque
accepisse gloriatur,
ut secessu quodam mentis et angelorum choris interesset |
et nescio quibus oculis in uno Deo uidisset Trinitatem |
ac per hebdomadam uel plurium dierum spacium de corporeis nihil
curaret.
sibi-que tandem redditus |
eorum quę uiderat desyderio recordatione-que afficeretur et fleret.
Nouit ergo Dominus eis quos elegit, etiam ante mortem suę dulcedinis mella
mortem suę dulcedinis mella delibanda porrigere.
quę tunc plenis poculis propinaturus est,
cum illos omni prorsus terrenę labis fece detersa ad se sursum iusserit uenire |
et sanctorum ciues ac suos domesticos fieri beatos in ęternum futuros.
De loco et tempore contemplationis.
Caput XXVII
Cęterum et locum aptum |
et tempus huic rei congruum obseruare debemus.
Tunc enim mens liberius intentius-que contemplationi suę
auditio.
Nam licet etiam orando,
legendo,
audiendo
pensemus ęstimemus-que ea quę dicuntur,
proprie tamen contemplatio ipsa est
quę cum silentio et neque sensuum neque corporis,
sed sola mentis agitatione perficitur.
De huiusmodi contemplatione in Hieremia scriptum est:
nostrę ruminare mysteria |
et eadem quam sępissime ad memoriam reuocare.
Quanto enim maius beneficium fuerit,
tanto illud rememorando magis erga benefactorem amore accendimur
.
Primorum parentum pręuaricatio de paradisi deliciis omnem ipsorum
expulerat posteritatem |
eadem-que damnationis lege simul omnes premebamur.
Misertus autem Deus filium suum misit unigenitum.
qui ut pro nobis satisfaceret carnem suscepit serui,
cum esset omnium dominus,
uiam ueritatis monstrauit
orbis pręter Iudeam |
impię religionis erroribus plenus foret.
Morti ęternę obnoxii eramus,
ille ultro se morti crucis obtulit,
ut nos a morte liberatos ad felicia uitę promissa reuocaret.
Mortuus et sepultus resurrexit |
cęlum-que cum homine assumpto ascendit,
ut homines de terrę puluere tandem surrecturos monstraret |
et cum corpore iam neque mortalitati neque corruptioni subiecto,
sicut nec ille subiectus est,
cęlum petituros ,
si modo ipsum sequi fide opere-que uoluerint.
cęcitatem!
In tanta temporis breuitate nolunt carere uoluptatibus,
per quas certissimum est ad inferos pręcipitium,
et laborem tam modici temporis defugiunt,
per quem aditus ad supernam beatitudinem uerissime comparatur sine
fine fruendam.
De pravis cogitationibus cavendis.
Caput XXVIII
Quantum autem ad bene beate-que uiuendum conferre solet diuinarum
rerum contemplatio,
tantum ad male agendum alliciunt cogitationes prauę.
collectis uiribus in pręlium redeat |
mentis-que nostrę arcem oppugnet,
portis instet.
donec tamen intus non irruerit |
ac dominari coeperit, tuti sumus.
nec uerendum est
ne forte per uim irrumpat.
neminem uincit nisi uolentem.
De illis duntaxat,
qui se in potestatem eius non inuite dedunt,
triumphare consueuit |
et eos ad interitum usque perducere.
Nihil itaque aliud est impurę cogitationi totum animi assensum prębere
|
quam ab hoste nobis infensissimo sanguinis-que nostri imprimis cupido superari uelle.
Manifesta autem stultitia est |
ei sponte cedere, a quo nil nisi necem speres.
Hoc tibi testatur Salomon dicens:
peruenire,
non solum scelestę cogitationes uitandę erunt,
sed etiam futiles ac uanę.
Vana cogitatio est circa ea quę fluxa atque fragilia sunt |
nec quicquam in se solidę utilitatis habent.
Imprudentis est igitur de bonis corporis aut externis cogitare,
quę permanere nullo modo queunt,
et ęterni ac stabilis boni,
ad quod fruendum creati ac nati sumus,
non satis recordari.
cum pręsertim hoc haberi non possit,
nisi illa contemnantur |
neque libere et expedite de hoc aliquid consyderari,
Imprudentis est igitur de bonis corporis aut externis cogitare,
quę permanere nullo modo queunt,
et ęterni ac stabilis boni,
ad quod fruendum creati ac nati sumus,
non satis recordari.
cum pręsertim hoc haberi non possit,
nisi illa contemnantur |
neque libere et expedite de hoc aliquid consyderari,
nisi illa ferme obliuiscantur.
Quandoquidem omnia relinquere
et se solum sequi iubet eos Dominus,
qui inter ipsius discipulos censeri desyderant.
Sola itaque de Deo cogitatio uana esse non potest.
Ideo
illa contemnantur |
neque libere et expedite de hoc aliquid consyderari,
nisi illa ferme obliuiscantur.
Quandoquidem omnia relinquere
et se solum sequi iubet eos Dominus,
qui inter ipsius discipulos censeri desyderant.
Sola itaque de Deo cogitatio uana esse non potest.
Ideo Salomonis te sapientia hortatur et ait:
dicente Propheta:
quę illi magis arbitrabimur conuenire Spiritu Sancto instruente disseremus.
Finit Liber primus.
LIBER. SECUNDUS. SPEI.
De spe venię.
Caput I
Spes est summi boni Deo miserante potiundi expectatio.
Peccauimus Domino legi iussis-que eius non ut oportuit parendo |
agamus
eius non ut oportuit parendo |
agamus poenitentiam et speremus ueniam,
et miserebitur nostri Deus noster.
si rapuisti,
si percussisti,
si occidisti,
confitere crimen,
dic te dignum supplicio,
sed tamen ut misereatur tui Dominus instanter postula.
Videns onere tot flagitiorum se infeliciter premi,
accessit ad Iesum,
lachrymis pedes eius lauit,
capillis detersit,
unguento perfudit,
et statim mortifero fasce leuatur |
dimittuntur-que ei peccata multa,
quia dilexit multum.
Vtrum hoc de Maria Magdalena dictum |
an de quadam alia incertum est.
se infeliciter premi,
accessit ad Iesum,
lachrymis pedes eius lauit,
capillis detersit,
unguento perfudit,
et statim mortifero fasce leuatur |
dimittuntur-que ei peccata multa,
quia dilexit multum.
Vtrum hoc de Maria Magdalena dictum |
an de quadam alia incertum est.
unguento perfudit,
et statim mortifero fasce leuatur |
dimittuntur-que ei peccata multa,
quia dilexit multum.
Vtrum hoc de Maria Magdalena dictum |
an de quadam alia incertum est.
longo peccandi usu iam obdurueris |
et toto tempore in scelerum tuorum monumento iacens contabueris,
exolue tandem uincula,
rumpe laqueos omnes |
et diutinam mortem detestatus ad illum conuertere qui suscitat mortuos
|
et qui sepultos tumulatos-que facit reuiuiscere |
et excusso de pedibus puluere mundatos exire,
qui dimitti iubet peccanti non tantum septies,
sed etiam septuagies septies.
Semper itaque spera in Domino |
et ora cum Propheta et dic:
abstinendo,
quibus placeatur , iustitię operibus sese exercendo.
Solis impoenitentibus et desperatis non est uenię locus.
nequius tamen peccant qui desperant |
quam qui pręsumunt.
De utrorunque nunc uitio,
cum de spe uenię satis hactenus dictum sit,
breuiter explicemus.
De desperatione.
Caput II
Qui pręsumunt,
quoniam in peccatis
placeatur , iustitię operibus sese exercendo.
Solis impoenitentibus et desperatis non est uenię locus.
nequius tamen peccant qui desperant |
quam qui pręsumunt.
De utrorunque nunc uitio,
cum de spe uenię satis hactenus dictum sit,
breuiter explicemus.
De desperatione.
Caput II
Qui pręsumunt,
quoniam in peccatis perseuerando se saluari
nequius tamen peccant qui desperant |
quam qui pręsumunt.
De utrorunque nunc uitio,
cum de spe uenię satis hactenus dictum sit,
breuiter explicemus.
De desperatione.
Caput II
Qui pręsumunt,
quoniam in peccatis perseuerando se saluari sperant,
Dei iustitię derogant.
Qui uero desperant,
quia sibi ignosci posse diffidunt,
Dei misericordiam denegant.
Pręsumptione usus est latro a sinistris Dominicę crucis pendens,
cum dixit:
fac teipsum et nos.
Non eum erroris poenitet dubitando de Christo,
non criminis,
rapinas, quas fecerat,
silentio prętermittendo;
et tamen arroganter petit, ut saluetur.
Sed licet ille de poena, quam tunc patiebatur, liberari postularit,
ei tamen simillimi sunt, qui corrigi nolunt
et poena quam in inferno luituri sunt, se liberos fore sperant,
Deum quidem misericordem esse confitentes,
iustum autem negantes.
His contrarii sunt qui desperant.
suorum considerant,
et magnitudinem diuinę miserationis non perpendunt.
Desperauit Cayn,
cum fratre interempto diceret:
inquit tradens sanguinem iustum.
restituit-que argenteos,
quos inique acceperat.
Sed nec poenitentia illi profuit | nec satisfactio,
quia dolore superatus ad laqueum confugit,
non ad Dei misericordiam.
Dolere quidem debuit de peccato,
sed non ita ut spem, quę in Deo est, de manibus dimitteret.
Nos igitur, qui Deum in multis offendimus,
et dolendo de culpa ueniam speremus |
et sperando ueniam de culpa doleamus.
Vtrunque necessarium
satisfactio,
quia dolore superatus ad laqueum confugit,
non ad Dei misericordiam.
Dolere quidem debuit de peccato,
sed non ita ut spem, quę in Deo est, de manibus dimitteret.
Nos igitur, qui Deum in multis offendimus,
et dolendo de culpa ueniam speremus |
et sperando ueniam de culpa doleamus.
Vtrunque necessarium est ei, qui et poenas cupit euitare |
et beatitudinem consequi sempiternam.
De spe
Dei misericordiam.
Dolere quidem debuit de peccato,
sed non ita ut spem, quę in Deo est, de manibus dimitteret.
Nos igitur, qui Deum in multis offendimus,
et dolendo de culpa ueniam speremus |
et sperando ueniam de culpa doleamus.
Vtrunque necessarium est ei, qui et poenas cupit euitare |
et beatitudinem consequi sempiternam.
De spe autem temere pręsumentium dicitur:
de culpa ueniam speremus |
et sperando ueniam de culpa doleamus.
Vtrunque necessarium est ei, qui et poenas cupit euitare |
et beatitudinem consequi sempiternam.
De spe autem temere pręsumentium dicitur:
Vtrunque necessarium est ei, qui et poenas cupit euitare |
et beatitudinem consequi sempiternam.
De spe autem temere pręsumentium dicitur:
in die angustię,
imminuetur fortitudo tua.
Dies angustię dies Iudicii est.
Cuius autem tunc fortitudo imminuta fuerit,
hic demonum accusationibus grauatus damnationi succumbet.
De decem praeceptis.
Caput
parentes nostros colere et amare |
quanto magis hoc facere debemus,
cum etiam
salutaris iocundius exprimatur,
gratius acceptetur |
tenacius-que menti discentis insideat.
Hoc me fecisse nullo modo poenitet |
edito illo quinquaginta parabolarum libello,
dum prodesse plurimis cupio,
non commento sed ueritate.
De pernicioso autem mendacii genere scriptum est:
Hoc me fecisse nullo modo poenitet |
edito illo quinquaginta parabolarum libello,
dum prodesse plurimis cupio,
non commento sed ueritate.
De pernicioso autem mendacii genere scriptum est:
plurimis cupio,
non commento sed ueritate.
De pernicioso autem mendacii genere scriptum est:
bestię sunt | auaritia et libido;
non implentur haustu,
sed quo magis hauserint,
plus esuriunt.
Hoc, quod sequitur:
non seruum non ancillam,
non bouem,
non asinum
neque omnia quę illius sunt,
cum illo quod de domo non concupiscenda dicitur | iungenda censeo,
ne ex decalogo hendecalogum faciamus.
Cum ergo in fine his duobus pręceptis prauę cupidines uitandę
iubeantur,
quęrimus quomodo eas uitabimus,
cum interdum etiam inuitis ac
uolumus |
toto-que tandem uoluntatis affectu eo ferimur,
quo illę blandiendo inducunt.
Concupiscentia itaque mali nihil aliud est |
quam firmus in malum consensus.
quod quanuis non fiat,
factum tamen iri cupimus.
De mandatorum consyderatione
Caput IV
Hęc sunt Legis mandata in tabulis lapideis digito Dei descripta,
ut cum omnia quę Legis sunt didiceris,
ista potissime teneas,
quę modo magis exquisito
sunt didiceris,
ista potissime teneas,
quę modo magis exquisito magis-que mirabili tradita sunt populo fideli.
mandata uitę!
Auribus percipe, ut scias prudentiam.
Et Iesus, Sirach filius, cuius dicta sacris uoluminibus inseri
meruerunt:
Fili, ait, concupiscens sapientiam,
conserua iustitiam,
et Deus prębebit illam tibi.
Ac ne de aliqua alia,
quam quę in mandatis continetur,
justitia dictum putares,
alibi explanat dicens:
In mandatis Dei assiduus esto,
et ipse dabit tibi cor,
et concupiscentia sapientię dabitur tibi.
Hinc est, quod in his uersatus
beatitudo comparatur ęterna?
Beatitudinem autem decalogi obseruatoribus promissam quis ambiget,
cum Veritas in Euangelio,
ut supra retulimus,
dicat:
Si uis ad uitam ingredi,
serua mandata.
Idem Dominus alibi quoque,
cum de Deo Patre loqueretur:
Scio, inquit,
quia mandatum eius uita ęterna est.
Si ergo tantę mercedis compotes esse cupimus,
Dei mandata ne deseramus.
Quę sicut perfectę uirtutes sunt,
ita perfectionis numero, id est, decade censentur.
mercedis compotes esse cupimus,
Dei mandata ne deseramus.
Quę sicut perfectę uirtutes sunt,
ita perfectionis numero, id est, decade censentur.
Hęc est itaque frugum decima sanctarum in horreum Dei inferenda multo
melius quam illa,
quę de terrę foetibus collecta offerri solent.
Hę sunt decem conchę a uero Salomone positę,
in quibus lauari debent,
non pecudum ut olim,
sed animarum nostrarum uictimę in holocaustum charitatis Deo consecrandę.
Hęc est cithara illa ille-que decacordus
te,
ne pecces,
et uigilans loquere cum eis.
Quęris, cur ita?
Ne scilicet, quamdiu per huius uitę curricula incedis,
iustitię iter deseras
et uel per quietem diaboli ludificationibus capiaris
uel, cum euigilas, de mundo prius quam de Deo cogites.
In quo quidem imitandus est nobis ille, qui ait:
Quomodo dilexi legem tuam, Domine!
Tota die meditatio mea est.
Igitur quotidie tecum reuolue,
quotidie mente rumina,
quęcunque Deo placent ut
pecces,
et uigilans loquere cum eis.
Quęris, cur ita?
Ne scilicet, quamdiu per huius uitę curricula incedis,
iustitię iter deseras
et uel per quietem diaboli ludificationibus capiaris
uel, cum euigilas, de mundo prius quam de Deo cogites.
In quo quidem imitandus est nobis ille, qui ait:
Quomodo dilexi legem tuam, Domine!
Tota die meditatio mea est.
Igitur quotidie tecum reuolue,
quotidie mente rumina,
quęcunque Deo placent ut scias,
quęcunque
Pma 15.
Dei hęc est,
profecto,
qui se Deum diligere dictitat |
et pręcepta eius non seruat.
Quę quo diligentius adhuc studiosius-que amplectamur,
cum de obseruatorum pręmio satis dictum sit,
de transgressorum quoque poena aliquid memoremus.
De praevaricatorvm poena.
Caput V
Siquis interim alteri infensus maligne cauilletur |
sibi in mandatis ne occidat uetari |
et non ne odio habeat |
aut aliquod aliud iniurię inferat genus,
meminisse debet |
quę uel per Patrem
uel per Filium
uel per Spiritum Sanctum iubentur,
unius Dei iussa esse credamus,
unius maiestatis imperia.
Quędam tamen ad tempus obseruanda,
ut illa, quę futurorum figuras continebant,
quędam semper, ut hęc ipsa de quibus nunc agitur,
quę ad uitę morum-que institutionem spectant.
Illa uero, quę perfectionis sunt,
id est, ut paupertatem castitatem-que colamus,
monasticę uitę modum normam-que sectantes,
nostro relicta suunt arbitrio,
antequam ea seruandi uoto nos obligemus.
Quod si
redeat, unde digressa est oratio
et sicut instituimus ipsas pręuaricatorum poenas fidelium traditionum scripta percurrendo solicite scrutemur.
Neque hoc sine dolore,
immo nec sine metu,
ne ipsi quoque cum peccatores simus, in illas incidamus.
Legimus enim in Deuteronomio execrationes de monte Hebal a Leuitis Dei iussu prolatas,
et inter legendum contremiscimus.
Maledictus, inquiunt, qui facit sculptile,
quod est contra primę tabulę mandatum.
Contra secundę autem pręcepta delinquentibus dicitur:
regum infelicissimi exitus testantur.
et iam iam-que affuturę mortis
expectatio.
At uero illa supplicia,
quorum nullus speratur finis,
nulla intermissio,
nullum leuamen,
quis non exhorrescat?
nisi qui ne his quidem,
quę de inferorum poenis diuinitus tradita sunt,
fidem adhibet.
Quę sane incredulitas nequaquam a suppliciis hominem liberat,
sed eidem duplicat eorum grauitatem.
Leuiora sunt enim, quę fragilitate naturę peccamus
quam quę animi malicia credere nolendo committimus.
Igitur siue quis
quam quę animi malicia credere nolendo committimus.
Igitur siue quis credit | siue non credit,
si aliter ac omnibus pręceptum est uixerit,
saluus esse non poterit.
quia longe est a peccatoribus salus.
Mandati transgressio primos homines Adam et Euam eiecit de paradiso.
Angelos de cęlo pręcipitauit |
Et tu eiusdem fortasse delicti reus illo ascendere speras?
Fallet te spes ista,
fallet profecto,
nisi poenitentiam egeris.
Poenitenti autem
credere nolendo committimus.
Igitur siue quis credit | siue non credit,
si aliter ac omnibus pręceptum est uixerit,
saluus esse non poterit.
quia longe est a peccatoribus salus.
Mandati transgressio primos homines Adam et Euam eiecit de paradiso.
Angelos de cęlo pręcipitauit |
Et tu eiusdem fortasse delicti reus illo ascendere speras?
Fallet te spes ista,
fallet profecto,
nisi poenitentiam egeris.
Poenitenti autem pręstabitur miseratio.
prius extiterit obedientię comes.
Cęterum, quoniam undique insidię,
undique laquei nos circundent ,
magnopere nobis uigilandum erit,
ne in illis incidamus.
Non incongrue igitur post mandatorum tractationem de uigilia disseremus.
De vigilia.
Caput VI
Vitę mortalium tempus quam breuissimum est.
ipsi senes parum se uixisse conquęruntur.
Sed cum uita uigilia est,
nonne etiam
Cęterum, quoniam undique insidię,
undique laquei nos circundent ,
magnopere nobis uigilandum erit,
ne in illis incidamus.
Non incongrue igitur post mandatorum tractationem de uigilia disseremus.
De vigilia.
Caput VI
Vitę mortalium tempus quam breuissimum est.
ipsi senes parum se uixisse conquęruntur.
Sed cum uita uigilia est,
nonne etiam tanto minus uiuit aliquis,
quanto plus quieti ac somno indulget?
quam breuissimum est.
ipsi senes parum se uixisse conquęruntur.
Sed cum uita uigilia est,
nonne etiam tanto minus uiuit aliquis,
quanto plus quieti ac somno indulget?
Nolo tamen ut extendendę in longius spacium uitę gratia |
uigiliarum obseruatio te delectet,
sed ea duntaxat de causa
ut a uitiis facilius abstineas |
et uirtutibus proficias magis.
Vigilando autem utrunque effici posse facile
nobis persuadebimus,
si
Sic olim sanctissimi uiri prędicauerunt,
sic docuerunt,
sic suo exemplo factitandum ostenderunt.
Dauid ipse, quem Deus prę omnibus Iudeę regibus dilexit |
nocte surgebam ad confitendum tibi.
Esaias qui cuncta quę euangelistę narrant |
multo ante quam euenirent prędixit,
ipse amore in Deum accensus ait:
quoque a media nocte
(tunc enim de Virgine editus creditur)
celebrare consueuit.
cantant dum exercentur,
hoc tibi molestum esse poterit pro lucranda cęlesti gloria?
Nimium delicatus es,
ne dicam stultus,
si tantum boni tibi parare posse speras tota nocte stertendo.
Illis tantum et nocte et die dormire satius esse,
de quibus dicitur:
ideo peruigilant,
ut latrocinentur,
ut furentur,
ut crapulentur,
ut libidini luxurię-que satisfaciant.
Minus enim peccarent | dum dormiunt nihil agendo |
quam male agendo dum uigilant.
Tales uigilię tam fugiendę sunt
quam hę, de quibus loquimur, expetendę.
His aduersus mortiferę uoluptatis illecebras armamur,
his diaboli uires frangimus |
et in dies efficimur fortiores.
In his orando, legendo, meditando, quam suauis est Dominus gustamus.
Per has
esse suaderem,
ne somnolentię damna subire cogamur.
Quę nunc nosse operęprecium erit,
ut mali comparatione bonum ipsum quanti faciendum sit, magis patescat.
De malo somnolentiae.
Caput VII
Cuius longior quam natura postulat fuerit somnus,
non solum bene agendi tempus perdit,
sed etiam ipse ad uitia promptior fit,
dum corpori magis quam animo obsequium pręstat.
iam lactucę parantur,
iam titillatio circa digitos uolas-que pedum discurrit,
seruis ibi pruritum excitantibus,
ut dominus qui usque mane soporem suum continuare
nequiuit,
eo iam non interrupto ad meridiem duret.
atque istos tam effoeminato ocio assidue torpentes de improuiso mors occupat.
Neque enim diu uiuere queunt,
qui multo somno dediti marcent.
tument uultus lurido colore infecti |
putrescentia-que uiscera repente inuadens ualitudo dissoluere festinat.
Et quoniam nulla his cura
inclinantur.
Qui certe si capti et irretiti fuerint,
tunc demum intelligent,
quam male dormierint,
cum uillicationis suę reddere rationem compellentur.
Datum quippe sibi tempus ad poenitendum ac bene agendum |
inutiliter, immo et nequiter consumpsere.
Nihil de futura uita cogitantes,
dum pręsentem in deliciis corporis dormiendo lasciuiendo-que transigunt.
De somniis.
Caput VIII
De
ad poenitendum ac bene agendum |
inutiliter, immo et nequiter consumpsere.
Nihil de futura uita cogitantes,
dum pręsentem in deliciis corporis dormiendo lasciuiendo-que transigunt.
De somniis.
Caput VIII
De istorum numero etiam illos esse dixerim,
quos uanę somniorum suorum imagines quasi futuri diuinę ita delectant
,
ut quotidie uisa enarrent |
et siquando sequatur
Nihil de futura uita cogitantes,
dum pręsentem in deliciis corporis dormiendo lasciuiendo-que transigunt.
De somniis.
Caput VIII
De istorum numero etiam illos esse dixerim,
quos uanę somniorum suorum imagines quasi futuri diuinę ita delectant
,
ut quotidie uisa enarrent |
et siquando sequatur euentus,
uera se uidisse iactitent.
ueluti digni quibus cęlestis prouidentię mysteria
obdormisset,
uidit cęlestem scalam | angelos-que ascendentes et descendentes.
Et a Domino audiuit |
terrę in qua dormiret,
se possessorem fore |
semen-que suum per orbem esse propagandum.
apparuisse Dominum |
fuisse-que locutum,
et sicut petierat,
rerum scientiam ac sapientiam contulisse.
Somnio fidem fecit euentus.
Nam eum sapientissimum inter reges fuisse satis constat.
Danielis etiam somnia de uentis pugnantibus ac bestiis de mari
ascendentibus |
et aliis quę leguntur,
nisi futurę ueritatis signa extitissent,
ne scripta quidem in uoluminibus diuinis fuissent.
Veniamus ad Euangelium.
Magi ne ad Herodem reuerterentur somnio admoniti capitis periculum euaserunt.
fuisse-que locutum,
et sicut petierat,
rerum scientiam ac sapientiam contulisse.
Somnio fidem fecit euentus.
Nam eum sapientissimum inter reges fuisse satis constat.
Danielis etiam somnia de uentis pugnantibus ac bestiis de mari
ascendentibus |
et aliis quę leguntur,
nisi futurę ueritatis signa extitissent,
ne scripta quidem in uoluminibus diuinis fuissent.
Veniamus ad Euangelium.
Magi ne ad Herodem reuerterentur somnio admoniti capitis periculum euaserunt.
Iosephus in somniis accepto responso,
largiente interpretandi donetur facultas,
minus temporis demus somno,
ut plus concedamus uirtuti.
Id si fecerimus,
ne tunc quidem cum dormimus,
quod terreat somniabimus,
sed quod consoletur |
quod-que euigilantibus quoque gratum sit.
De oratione frvctvosa.
Caput IX
Sanctarum uigiliarum propria est quam Deo offerimus oratio.
opportune igitur nunc de illa disseremus.
Ad Philippenses scribens Apostolus:
consoletur |
quod-que euigilantibus quoque gratum sit.
De oratione frvctvosa.
Caput IX
Sanctarum uigiliarum propria est quam Deo offerimus oratio.
opportune igitur nunc de illa disseremus.
Ad Philippenses scribens Apostolus:
orare putandi sunt.
Priuatę tamen orationi semper magis apta est solitudo.
Nam et Dominus noster,
ut se nobis imitandum proponeret,
Chananea mulier, cum Domino supplicasset,
repulsa non recessit,
contempta magis se submisit.
Et quoniam humiliter oranda perseuerauit,
quod poposcerat, accipere meruit.
Hanc orandi assiduitatem commendat etiam parabola illa de muliere
uidua,
quę durum et fastidiosum iudicem petendi improbitate,
ut ipsam de aduersarii iniuria uindicaret, compulit,
et illa alia parabola de homine,
qui nocte intempesta pulsando amici ianuam et clamitando dormientem
excitauit,
excitatum surgere coegit
supplicasset,
repulsa non recessit,
contempta magis se submisit.
Et quoniam humiliter oranda perseuerauit,
quod poposcerat, accipere meruit.
Hanc orandi assiduitatem commendat etiam parabola illa de muliere
uidua,
quę durum et fastidiosum iudicem petendi improbitate,
ut ipsam de aduersarii iniuria uindicaret, compulit,
et illa alia parabola de homine,
qui nocte intempesta pulsando amici ianuam et clamitando dormientem
excitauit,
excitatum surgere coegit |
et panes quotquot uolebat, sibi commodare.
Dominus pręterea cum futuri iudicii
Et quoniam humiliter oranda perseuerauit,
quod poposcerat, accipere meruit.
Hanc orandi assiduitatem commendat etiam parabola illa de muliere
uidua,
quę durum et fastidiosum iudicem petendi improbitate,
ut ipsam de aduersarii iniuria uindicaret, compulit,
et illa alia parabola de homine,
qui nocte intempesta pulsando amici ianuam et clamitando dormientem
excitauit,
excitatum surgere coegit |
et panes quotquot uolebat, sibi commodare.
Dominus pręterea cum futuri iudicii terrores prędicendo explicuisset,
adiecit:
Vigilate itaque
cum multum oraueris,
non remittere cordis affectum.
quem non solum cum rogamus ,
quamquam tunc magis,
uerum etiam cum non rogamus nos habere necesse est,
ut impleatur quod Apostolus ait:
Sine intermissione orate!
Post gloriosam Domini ascensionem |
de ipsis eius apostolis traditum est,
quod perseuerantes erant in oratione cum mulieribus et Maria matre
Iesu et fratribus eius.
Et si apostolis opus erat iugiter orationum sacrificio,
quis tutum se a tentationum periculo sperabit,
nisi semper
eius.
Et si apostolis opus erat iugiter orationum sacrificio,
quis tutum se a tentationum periculo sperabit,
nisi semper orauerit?
Hoc quoque roganti necessarium,
ut nunquam de Dei misericordia diffidat,
sed semper se impetraturum speret quod petit,
si modo illud fuerit sibi, uel ei pro quo petit, profuturum.
Omnia, inquit, quęcunque petitis,
credite, quia accipietis,
et eueniet uobis.
Male tamen id credit,
qui ueritati, quę
credimus,
manent in nobis uerba Christi cum ea operibus comprobamus.
Hoc si pręstabimus,
nubes cęlos-que penetrabit oratio,
et illi beati spiritus,
qui Tobię preces offerebant Domino,
etiam nostras offerre curabunt.
Et sicut in Apocalypsi scriptum est:
Fumus incensorum de orationibus sanctorum ascendit coram Deo de
manu angeli,
ita et nostrę orationes ascendent.
Neque ulli dubium esse potest,
quin ille cuncta, quę petierit, a Domino impetraturus sit,
cuius internuncii spiritus ipsi angelici esse non
cum ea operibus comprobamus.
Hoc si pręstabimus,
nubes cęlos-que penetrabit oratio,
et illi beati spiritus,
qui Tobię preces offerebant Domino,
etiam nostras offerre curabunt.
Et sicut in Apocalypsi scriptum est:
Fumus incensorum de orationibus sanctorum ascendit coram Deo de
manu angeli,
ita et nostrę orationes ascendent.
Neque ulli dubium esse potest,
quin ille cuncta, quę petierit, a Domino impetraturus sit,
cuius internuncii spiritus ipsi angelici esse non dedignantur.
Neque enim hoc ideo
futura facile uitari poterunt,
ipsa animi uirtus roborabitur,
caro obediet spiritui
et superatis diaboli tentamentis bonorum operum fructus cumulabitur.
Reliquum erit,
ut re bene gesta hinc decedentes a Domino coronemur.
Sed iam de illis quoque pauca dicamus,
quorum preces uel nullius uel minimi momenti sunt,
ut simul discamus nos eorum dissimillimos esse oportere,
si diuinum nobis fauorem precum laudum-que cultu cupimus conciliare.
De oratione
Sed iam de illis quoque pauca dicamus,
quorum preces uel nullius uel minimi momenti sunt,
ut simul discamus nos eorum dissimillimos esse oportere,
si diuinum nobis fauorem precum laudum-que cultu cupimus conciliare.
De oratione infrvctvosa.
Caput X
Ne supplicationibus nostris propitietur Deus,
peccata obstant.
In Hieremia scriptum est:
Opposuisti nubem,
ne transiret
Vnde idem propheta sub persona plebis peccatricis coram Deo quęritur
et ait:
Nos inique egimus |
et ad iracundiam prouocauimus.
Iccirco tu inexorabilis es.
Nisi enim omnium prorsus delictorum, quę commisimus, nos poenituerit |
et de omnibus pariter dolore moerore-que satisfacere studuerimus,
frustra procumbimus ad orandum.
Nimium impudens est,
qui uel una in re offendere non cessat,
et ab eo quem offendit, orat gratiam.
Qui supplicando atque obsecrando placare Deum
orat gratiam.
Qui supplicando atque obsecrando placare Deum tibi iratum speras,
et a luxuria non discedis?
et fornicari non desinis?
uel aliud quod legi diuinę aduersatur, agere non omittis?
De istiusmodi supplicatoribus lamentatur in Euangelio Saluator noster
dicens:
Quid uocatis me: Domine, Domine,
et non facitis quę dico?
Quod si forte contigerit,
ut per inuocationem diuini nominis miraculum aliquod efficias,
noli propterea credere Deum tibi reconciliatum |
si
peccasset.
Sed et se gloriari uoluit
et alios petulanter incessere,
et pręcipue publicanum tunc eodem loco, sed multo submissius
orantem.
Ideo peccatoris humilitas meruit ueniam,
iusti superbia damnationem,
Domino de utroque sententiam ferente, cum diceret:
Amen dico uobis,
descendit hic iustificatus in domum suam prę illo .
Quod si tantum potest humilitas adhibita peccato,
quanto plus poterit innocentię probe-que factis copulata?
et ait:
Siquid potes,
adiuua nos misertus nostri!
Quamdiu suspenso animo fuit,
possit-ne id sibi a Domino pręstari,
quod rogabat, non accepit.
Postquam autem firma stabili-que fide opus esse ad impetrandum didicit
et se iam uere credere
nihil-que de Domini uirtute dubitare respondit,
filium, pro quo orabat, sanum recepit.
Hanc dubię et fidelis postulationis inter se distantiam Iacobi
apostoli uerba satis declarant,
ubi ait:
Siquis indiget sapientia,
postulet a Deo,
qui dat
Qui enim hęsitat,
similis est fluctui maris,
qui a uento mouetur et circumfertur.
Non ergo ęstimet homo ille,
quod accipiat aliquid a Domino.
Ex his igitur, quę diximus, perspicuum est eos,
qui uel de religione quicquam dubitant
uel in peccato aliquo perdurant,
pro ęterna salute, quam credentibus ac poenitentibus promissam esse
constat,
orantes non exaudiri.
Quibus dicere possis cum Iacobo apostolo:
Petitis, et non accipitis,
eo quod male petatis.
quod quidem et
daretur, peccata nostra obstitisse.
Si uero ex sententia successerit petitio,
gratias Deo agamus
neque quicquam nostris meritis,
sed totum eius erga nos benignitati deputemus.
De orandi ratione satis dictum sit.
Nunc, ut confidentius ad orandum procedamus,
de peccatorum poenitentia,
sine qua omnino placere non possumus,
tractandum uidetur.
De peccatorvm poenitentia.
Caput XI
Si uero ex sententia successerit petitio,
gratias Deo agamus
neque quicquam nostris meritis,
sed totum eius erga nos benignitati deputemus.
De orandi ratione satis dictum sit.
Nunc, ut confidentius ad orandum procedamus,
de peccatorum poenitentia,
sine qua omnino placere non possumus,
tractandum uidetur.
De peccatorvm poenitentia.
Caput XI
Poenitentia nos a
De orandi ratione satis dictum sit.
Nunc, ut confidentius ad orandum procedamus,
de peccatorum poenitentia,
sine qua omnino placere non possumus,
tractandum uidetur.
De peccatorvm poenitentia.
Caput XI
Poenitentia nos a peccatorum sordibus emundat |
et pristinę restituit puritati.
Mat. 8
Vnde leprosus
adorans |
et curari cupiens |
morbo liberatur.
Lepra in Scripturis peccatum designat.
Peccati ergo lepra Domino iubente ab animo poenitentis fugatur,
ut ibi uirtutes inserantur,
unde uitia pullulabant.
Mat. 9
In huiusce rei figura et paralyticus de lecto surgit
et mulier a sanguinis profluuio curatur
et, qui mortui erant, reuiuiscunt
et alii multi uariis langoribus grauati eleuantur.
Nam quemadmodum hi credendo et poenitendo corporis consecuti sunt
salutem,
ita animę fideles a peccatorum ęgritudine per poenitentiam
hi credendo et poenitendo corporis consecuti sunt
salutem,
ita animę fideles a peccatorum ęgritudine per poenitentiam liberatę
saluantur.
reg. 2. 12
Sic saluatus est Dauid,
qui de adulterii homicidii-que crimine, quod commiserat, dolens:
Peccaui, inquit, Domino.
Et continuo peccatum sibi remissum esse meruit audire.
Et tunc quidem ad altiora se extendens clamauit:
ps. 50
Cor mundum crea in me, Deus,
et spiritum
Marcus ait) tanquam arborum effigies
incedentium,
deinde plena fide Christum suscipiens
iterum-que ab illo contactus clare uidere coepit omnia.
Ita nunquam perfecte illuminari poterit,
cuius non erit ex omni parte poenitentia perfecta.
de qua perfectione inferius,
quantum Dominus nostras quoque tenebras illustrare dignabitur,
dicemus.
Interim reliqua poenitentię bona cursim prosequamur!
Post mentis illuminationem poenitentia animi robur uires-que
Israhel.
repente loquar aduersum gentem |
et aduersum regnum,
ut eradicem et destruam et disperdam illud.
Si poenitentiam egerit gens illa a malo suo quod locutus sum aduersum
eam,
et ego poenitentiam agam super malo, quod cogitaui ut facerem ei.
Et subito loquar de gente et regno,
ut ędificem et plantem illud.
(!)
Attendant principes terrę ista,
et siqua regni dispendia patiuntur,
non fortunę imputent, quę nulla est,
sed sibi qui Deum
fecit,
quod liberum erat facere nolle.
Hoc si inuitus fecisset,
inter non obedientes habendus esset.
Non enim pro eo quod quis nolens,
sed pro eo quod uolens benefacit,
laudem meretur atque gloriam.
Voluntas ergo ut bene de Deo mereri possit,
libera ad poenitentiam agendam accedat,
non coacta,
non ui aliqua compulsa.
Deinde uoluntarię poenitentię iungenda est submissę mentis humilitas.
Ille qui a patre recedendo
uoluntarię poenitentię iungenda est submissę mentis humilitas.
Ille qui a patre recedendo peccauerat,
ueniam petendo dixit:
inquit lugebam trium hebdomadarum diebus,
panem desyderabilem non comedi,
et caro et uinum non introierunt in os meum,
sed neque unguento unctus sum.
non comedi,
et caro et uinum non introierunt in os meum,
sed neque unguento unctus sum.
percussu |
uel alio aliquo inopinato casu protinus extingui.
denique quod multis accidit,
potest et tibi.
Iccirco sicut in Ecclesiastico scriptum est:
Idem arroganter sese efferentem increpans
ait:
discutere.
qua fortasse compulsi |
mortiferum uenenum euomere curabunt quod hauserunt.
Tu qui multum temporis peccando consumpsisti |
et ętatem ad bene agendum datam |
in deliciis,
in luxuriis,
in obscoenitatibus turpiter contriuisti,
quo excideris cogita |
et uel in fine de regione longinqua incipe
redire ad patrem quem reliquisti.
Difficile est inquis ab usitatis desistere |
et pellem iam inueteratam serpentis more cum noua commutare.
Sed nisi de Iudea transieris ad Galileam,
Domini
quo excideris cogita |
et uel in fine de regione longinqua incipe
redire ad patrem quem reliquisti.
Difficile est inquis ab usitatis desistere |
et pellem iam inueteratam serpentis more cum noua commutare.
Sed nisi de Iudea transieris ad Galileam,
Domini resurgentis gloriam uidere non poteris.
Tametsi hoc tibi difficillimum sit,
incipe tamen,
tenta,
experire |
quanto magis tardas,
tanto rem factu difficiliorem reddes.
Neque enim ad
tenta,
experire |
quanto magis tardas,
tanto rem factu difficiliorem reddes.
Neque enim ad hanc difficultatem,
quam causaris,
nisi per moras dilationes-que conuersionis descendisti.
quo longius abieris,
durius erit reuerti.
oneri quotidie addendo,
nisi rursum de illo demere incipias,
grauitate crescente opprimeris.
Quamdiu ergo poenitentiam agere cunctaris,
in dies deterior euadas necesse est.
Iesu autem recedente de templo corporis tui
(templum enim Dei eras,
dum innocenter uiueres)
non
quo longius abieris,
durius erit reuerti.
oneri quotidie addendo,
nisi rursum de illo demere incipias,
grauitate crescente opprimeris.
Quamdiu ergo poenitentiam agere cunctaris,
in dies deterior euadas necesse est.
Iesu autem recedente de templo corporis tui
(templum enim Dei eras,
dum innocenter uiueres)
non relinquetur lapis super lapidem,
qui non destruatur.
omnis uirtutum uis dissipabitur abscedente
Domino uirtutis.
Reliquum erit |
ut ubi
dum innocenter uiueres)
non relinquetur lapis super lapidem,
qui non destruatur.
omnis uirtutum uis dissipabitur abscedente
Domino uirtutis.
Reliquum erit |
ut ubi eradicata bona fuerint,
inde exurgant mala |
et de corrupto semine teterior exhuberet
seges |
et fiant nouissima tua prioribus peiora.
Quanto ergo satius,
ut in tempore resipiscas |
et cum diu dormieris,
iam tandem expergiscaris |
atque a uitiis quę sequeris auersus |
incipias iter ingredi
|
totum quod foenore quęsitum erat,
distribuere pauperibus coepit |
et illis quos aliquid defraudauerat satisfacere.
eodem itaque die,
quo finem criminum fecit,
Christum domi suę hospitem meruit habere.
Multa id genus exempla tibi de Scripturis possem proponere,
si in his recensendis occupari uellem.
Currentem per consueta uitia rotam affixo poenitentię paxillo sistere non uales,
si alii non pauci ualuere?
Serum est dices.
at etiam nouissimis datur denarius sicut
sibi loca confugiunt,
minus te rationalem existimabo,
si proposita uoluptariis incontinentibus-que tormenta tecum quandoque
non mediteris |
uel cum meditaris non expauescas |
te-que ad eum uitę statum conferas,
in quo et de poena securior esse possis |
et de pręmio certior.
Noli ergo fieri sicut equus et mulus,
in quibus non est intellectus.
ratione utens, ad ea
existimabo,
si proposita uoluptariis incontinentibus-que tormenta tecum quandoque
non mediteris |
uel cum meditaris non expauescas |
te-que ad eum uitę statum conferas,
in quo et de poena securior esse possis |
et de pręmio certior.
Noli ergo fieri sicut equus et mulus,
in quibus non est intellectus.
ratione utens, ad ea quę futura sunt |
mentem dirige
uiuis,
cum morte magis dignus sis,
nisi quia Domino miserante expectaris ut melius uiuas?
quod si ultra obstinatus esse pergis,
cum ficu infructuosa succideris,
ne terram occupes.
succideris inquam et in ignem mitteris et ardebis |
palmitis instar de uite abscisi atque arefacti |
omni-que humore quo reuiuiscere posset destituti.
Abscisus quippe es |
a uera uite et a Christo alienatus,
quamdiu peccatis finem non statuis,
quamdiu te Creatorem tuum
Et cum tantus talis-que sit,
tu illum tibi iratum esse audes negligere?
tu illum peccata peccatis cumulando ad uindictam non uereris
prouocare?
cum tamen a peccatis desistendo placare posses.
Ipse enim per prophetam tibi pollicetur |
nullam de tot offensis unquam se exprobraturum,
si offendere desieris |
et secundum sua pręcepta coeperis operari.
neque esse suę uoluntatis asseuerat,
ut moriatur peccator,
sed ut conuertatur et uiuat.
Omnia ergo facit,
ut saluti tuę
an quod difficulter.
vsque adeo existimant,
si poenitentia adsit,
nihil obstare,
quin benignitas diuina pręstet ueniam.
Quale igitur uel quam magnum esse potest scelus tuum,
quod te ad desperationem remissionis quiuit compellere?
et de Deo non recte sentire,
ut tibi poenitenti parcere omnino nolit,
cum nunquam ad poenitentiam conuersis et in ipsum confidentibus non
ignoscat?
Dauid
Si adulterium,
si homicidium perpetrasti,
utrunque
si homicidium perpetrasti,
utrunque Dauidi,
cum se peccasse doluisset,
est remissum.
Matth. Zacheus
Si foenore et usuris rem quęsisti,
hoc Mattheo Zacheo-que fuit condonatum.
Paulus
Si persecutus es Ecclesiam Dei,
de hoc facta est gratia Paulo.
Petrus
Si pernegasti Dei Filium,
de hoc Petro fuit uenia data.
Manasses
Si stellas adorasti,
si diis alienis templa aras-que posuisti,
si obseruasti somnia
Matth. Zacheus
Si foenore et usuris rem quęsisti,
hoc Mattheo Zacheo-que fuit condonatum.
Paulus
Si persecutus es Ecclesiam Dei,
de hoc facta est gratia Paulo.
Petrus
Si pernegasti Dei Filium,
de hoc Petro fuit uenia data.
Manasses
Si stellas adorasti,
si diis alienis templa aras-que posuisti,
si obseruasti somnia maleficiis-que credidisti,
si in Dei seruos cędibus es grassatus,
ista omnia Manasses fecerat |
et tamen,
Maior est iniquitas mea quam ut ueniam merear.
Iudas
Nihil Iudam proditorem iuuit suus pro commisso dolor |
neque confessio cum diceret |
peccaui tradens sanguinem iustum.
Quoniam cum de Dei misericordia desperasset,
tristitia superatus laqueo mortem sibi consciuit.
Poenitenti igitur et petenti uenia datur;
desperanti uero neque in hoc seculo neque in futuro parcitur.
Quidnam igitur te ultro perdis desperando,
cum iam
Nolo mortem peccatoris,
sed ut conuertatur et uiuat.
Et tu mori mauis quam conuerti?
et ueniam desperare quam poscere?
Dominus soluit compeditos,
Dominus errigit ellisos.
Et tu tam mortifero peccati uinculo non uis absolui?
tam graui casu ellisus non curas errigi?
de medico qui omnes in se confidentes in
unico uerbo sanat diffidis?
Graue est inquis peccatum meum.
nunquid grauius quam istorum,
quorum modo mentionem fecimus?
quibus tamen
Nonne etiam Hierosolymę urbi grauissimum idolatrię crimen exprobrans
Deus dixerat:
passa est excidium,
et illi captiui ducti in Caldeam.
Internicione quidem deleri merebantur,
sed Dominus temperauit iram,
ut postea ostenderet etiam in obstinatos clementiam.
Postquam enim eos poenitere coepit |
peccata confitendo misericordiam-que Dei implorando,
ipso fauente de seruitutis iugo liberati atque ad patrium solum
postliminio reuersi,
instaurata ciuitate templo-que errecto sortis pristinę statu frui coepere.
Iam ergo uides
(nisi adeo cęcus es |
ut nihil ueri uideas)
quia nulla est prorsus tanta delicti
alicuius magnitudo,
tanta grauitas,
quam Dei misericordia a poenitentibus requisita non minuat,
non eleuet,
non denique ad nihilum redigat.
Soli hanc consequi nequeunt,
qui de ipsa desperant.
Licet igitur te peccasse poeniteat,
nisi etiam peccati ueniam desperasse
poenituerit,
cum impoenitentibus computaberis.
Quamobrem festina deponere dementiam istam animi,
ut flagitii tui magnitudine diuinę clementię
Desperantium uero Christus non aduocatus est,
sed iudex.
Considera igitur utrum tibi sit melius ueniam sperare,
ut Christi patrocinio subleueris,
an desperare,
ut eiusdem iudicio damneris? et in ęternum pereas?
Hactenus de poenitentia |
nunc de confessione peccatorum,
quę poenitentiam comitari debet,
aliquid memoremus.
De peccatorvm confessione.
Caput XV
Tria sunt
non aduocatus est,
sed iudex.
Considera igitur utrum tibi sit melius ueniam sperare,
ut Christi patrocinio subleueris,
an desperare,
ut eiusdem iudicio damneris? et in ęternum pereas?
Hactenus de poenitentia |
nunc de confessione peccatorum,
quę poenitentiam comitari debet,
aliquid memoremus.
De peccatorvm confessione.
Caput XV
Tria sunt peccatorum genera:
aut
ut eiusdem iudicio damneris? et in ęternum pereas?
Hactenus de poenitentia |
nunc de confessione peccatorum,
quę poenitentiam comitari debet,
aliquid memoremus.
De peccatorvm confessione.
Caput XV
Tria sunt peccatorum genera:
aut enim peccamus cogitatione |
aut uerbo |
aut opere.
per ista mente discurrendo,
postquam conscientiam diligenter accurate-que examinauerimus,
tam
De peccatorvm confessione.
Caput XV
Tria sunt peccatorum genera:
aut enim peccamus cogitatione |
aut uerbo |
aut opere.
per ista mente discurrendo,
postquam conscientiam diligenter accurate-que examinauerimus,
tam de omnibus quam de singulis,
in quibus Deo uel proximo aliqua illata est iniuria,
dolentes moesti-que imprimis |
et ante sacerdotem ueluti ante Christum reuerenter genibus prouoluti
cuncta illi exponamus,
Caput XV
Tria sunt peccatorum genera:
aut enim peccamus cogitatione |
aut uerbo |
aut opere.
per ista mente discurrendo,
postquam conscientiam diligenter accurate-que examinauerimus,
tam de omnibus quam de singulis,
in quibus Deo uel proximo aliqua illata est iniuria,
dolentes moesti-que imprimis |
et ante sacerdotem ueluti ante Christum reuerenter genibus prouoluti
cuncta illi exponamus,
occultemus
|
remissionem-que accipimus peccatorum .
et postquam hic penitus mundati uita ista decedimus,
non iam ad inferos ut ueteres illi,
sed ad cęlestem patriam,
ut in Christo renouati transmigramus.
Tantę igitur uirtutis est nostra confessio,
ut non solum de peccatoribus iustos faciat,
sed etiam de terrenis cęlestes,
de mortalibus immortales,
de miseris felices.
Hęc enim confessio peccata delet |
et animam a morte liberat.
quod ostendit Ezechias ad Dominum dicens:
.
et postquam hic penitus mundati uita ista decedimus,
non iam ad inferos ut ueteres illi,
sed ad cęlestem patriam,
ut in Christo renouati transmigramus.
Tantę igitur uirtutis est nostra confessio,
ut non solum de peccatoribus iustos faciat,
sed etiam de terrenis cęlestes,
de mortalibus immortales,
de miseris felices.
Hęc enim confessio peccata delet |
et animam a morte liberat.
quod ostendit Ezechias ad Dominum dicens:
et postquam hic penitus mundati uita ista decedimus,
non iam ad inferos ut ueteres illi,
sed ad cęlestem patriam,
ut in Christo renouati transmigramus.
Tantę igitur uirtutis est nostra confessio,
ut non solum de peccatoribus iustos faciat,
sed etiam de terrenis cęlestes,
de mortalibus immortales,
de miseris felices.
Hęc enim confessio peccata delet |
et animam a morte liberat.
quod ostendit Ezechias ad Dominum dicens:
mundati uita ista decedimus,
non iam ad inferos ut ueteres illi,
sed ad cęlestem patriam,
ut in Christo renouati transmigramus.
Tantę igitur uirtutis est nostra confessio,
ut non solum de peccatoribus iustos faciat,
sed etiam de terrenis cęlestes,
de mortalibus immortales,
de miseris felices.
Hęc enim confessio peccata delet |
et animam a morte liberat.
quod ostendit Ezechias ad Dominum dicens:
dissipantur |
et qui boni sunt succedunt.
sicut Salomon in Prouerbiis affirmat dicens:
merito in hęreditatem cum omni lętitię ambitu fuit admissus,
ingenti calamitate in summam beatitudinem commutata.
In integrum itaque restituitur gratia,
cum peccator per poenitentiam et confessionem humiliatur.
Postremo quicquid diximus de poenitentia,
idem de confessione est sentiendum.
Neque enim perfecta esse potest poenitentia sine proposito confitendi |
neque utilis confessio absque poenitentię admixtione.
cum omni lętitię ambitu fuit admissus,
ingenti calamitate in summam beatitudinem commutata.
In integrum itaque restituitur gratia,
cum peccator per poenitentiam et confessionem humiliatur.
Postremo quicquid diximus de poenitentia,
idem de confessione est sentiendum.
Neque enim perfecta esse potest poenitentia sine proposito confitendi |
neque utilis confessio absque poenitentię admixtione.
De iis, qvi
idem de confessione est sentiendum.
Neque enim perfecta esse potest poenitentia sine proposito confitendi |
neque utilis confessio absque poenitentię admixtione.
De iis, qvi confiteri negligunt
Caput XVI
De illis uero qui tam salutiferam peccatorum confessionem peruicaciter deuitant,
a uia uirtutis perpetuo aberrant,
quia in tenebris manent |
neque quo tendere debeant
potest poenitentia sine proposito confitendi |
neque utilis confessio absque poenitentię admixtione.
De iis, qvi confiteri negligunt
Caput XVI
De illis uero qui tam salutiferam peccatorum confessionem peruicaciter deuitant,
a uia uirtutis perpetuo aberrant,
quia in tenebris manent |
neque quo tendere debeant satis perspiciunt.
Scriptum est enim :
pręuaricati sumus diuina mandata |
et cum certa emendandi |
satisfaciendi-que destinatione
singula quęque,
quibus offendimus,
confiteamur.
Alioquin ne illa quidem quę benefacimus,
proderunt ad beatitudinem consequendam,
nisi de malis quę commisimus tristemur |
eadem-que sacerdoti indicemus,
ut uolentes moneat,
ut sustinere paratos castiget |
mulcta-que pro delictis, quę sibi aptior uidebitur, imposita |
mundos puros-que restituat, Ecclesię Deo-que reconciliet.
Remissio minuit culpam,
emundatio tollit poenam et confert beatitudinem,
dicente Domino:
Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum
uidebunt.
De sacramento corporis Christi
Caput XVII
Poenitentes de iis quibus te offendimus Domine,
et eadem sacerdoti tuo confessi |
atque ab ipso, cui tu soluendi potestatem dedisti, absoluti,
ad mensam saluberrimi conuiuii tui
et confert beatitudinem,
dicente Domino:
Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum
uidebunt.
De sacramento corporis Christi
Caput XVII
Poenitentes de iis quibus te offendimus Domine,
et eadem sacerdoti tuo confessi |
atque ab ipso, cui tu soluendi potestatem dedisti, absoluti,
ad mensam saluberrimi conuiuii tui accedimus,
ut corpori et sanguini tuo communicemus.
Indigni quidem, sed tamen abs te inuitati,
qui
contingit.
Confitemur te esse Verbum,
a quo facta sunt omnia |
et sine quo factum est nihil.
Quid ergo factu tibi impossibile,
si modo illud ut fiat,
tuę conuenit maiestati?
Absit igitur ut quicquam dubitemus de tam mirabili stupendo-que
sacramento,
cuius tu et autor es et testis.
In quo magis mirari licet tuę in nos benignitatis magnitudinem,
quam incomprehensibile operis arcanum.
Tu te nobis Domine pręstas in cibum,
qui te pro nobis
uestrarum.
hoc illud est quod et ipse dixeras :
Beati qui non uiderunt et crediderunt!
Accedimus etiam ad te Domine cum timore et humilitate.
Tu es enim ille,
de quo in psalmo est dictum:
Escam dedit timentibus se.
tu das teipsum iis qui maiestatem tuam offendere
metuunt |
et eidem in omnibus obsequi desyderant.
Accedimus ad te in amorem tuum insinuari
Accedimus ad te in amorem tuum insinuari cupientes.
tu quippe das escam esurientibus,
ut dulcedine charitatis tuę satientur quam esuriunt.
Accedimus cum continentię castitatis-que proposito.
Nam si non licuit Dauidi et iis qui cum illo
erant,
edere de panibus sanctificatis,
nisi cum se a consuetudine mulierum
expiassent,
quanto continentiorem esse oportet eum,
qui castum corpus tuum,
de casta sumptum Virgine et tibi unitum,
esurus accedit?
Et si de hostia
castitatis-que proposito.
Nam si non licuit Dauidi et iis qui cum illo
erant,
edere de panibus sanctificatis,
nisi cum se a consuetudine mulierum
expiassent,
quanto continentiorem esse oportet eum,
qui castum corpus tuum,
de casta sumptum Virgine et tibi unitum,
esurus accedit?
Et si de hostia pacificorum uesci iubetur qui fuerit mundus,
quanto conuenit esse illum mundiorem,
qui te omnis munditię fontem,
omnis gratię autorem
cupit haurire?
Tu es
edere de panibus sanctificatis,
nisi cum se a consuetudine mulierum
expiassent,
quanto continentiorem esse oportet eum,
qui castum corpus tuum,
de casta sumptum Virgine et tibi unitum,
esurus accedit?
Et si de hostia pacificorum uesci iubetur qui fuerit mundus,
quanto conuenit esse illum mundiorem,
qui te omnis munditię fontem,
omnis gratię autorem
cupit haurire?
Tu es panis uiuus uitam nobis donans quam non habemus,
et a morte liberans quam timemus.
Ais
munditię fontem,
omnis gratię autorem
cupit haurire?
Tu es panis uiuus uitam nobis donans quam non habemus,
et a morte liberans quam timemus.
Ais enim:
Ego sum panis uitę.
patres uestri manducauerunt manna in deserto et mortui sunt.
hic est panis de cęlo descendens,
ut siquis ex ipso manducauerit non moriatur.
Ego sum panis uiuus qui de cęlo descendi.
siquis manducauerit ex hoc pane,
uiuet in ęternum.
Et panis quem ego dabo,
caro mea est pro mundi uita.
Nihil est Domine tua ista oblatione melius,
nihil pulchrius,
donans quam non habemus,
et a morte liberans quam timemus.
Ais enim:
Ego sum panis uitę.
patres uestri manducauerunt manna in deserto et mortui sunt.
hic est panis de cęlo descendens,
ut siquis ex ipso manducauerit non moriatur.
Ego sum panis uiuus qui de cęlo descendi.
siquis manducauerit ex hoc pane,
uiuet in ęternum.
Et panis quem ego dabo,
caro mea est pro mundi uita.
Nihil est Domine tua ista oblatione melius,
nihil pulchrius,
nihil dulcius,
nihil iocundius.
Quid est bonum eius, inquit Zacharias,
et quid
Tui pręterea sacramenti dulcedo a psalmista mel dicitur,
quoniam nihil aliud in terra gustu dulcius inuenit,
cuius nomine illam exprimeret.
Cibauit illos, inquit, ex adipe frumenti,
et de petra melle saturauit eos.
Idem alibi:
Gustate et uidete,
quoniam suauis est Dominus.
Tu tua suauitate,
isto melle |
in cęlo reficis angelos |
animas-que sanctas |
et
homo.
Postremo quod cibus iste ac potus,
quem abs te nobis datum pro maximo munere
accipimus,
gaudere nos et exultare faciat,
psalmista testatus est dicens:
Educis panem de terra,
et uinum lętificat cor hominis.
Cum ergo mysticum alimentum istud tantum ac tale sit,
merito quidem eucharistiam, id est, bonam gratiam uocant.
Se enim pie sumentibus magnam
carnem gustando inquinas?
Non culpam sic agendo diluis sed grauas |
et in maximum te pręcipitas scelus.
audi Apostolum dicentem:
Quicunque manducauerit panem |
et biberit calicem Domini indigne,
reus erit corporis et sanguinis Domini.
Probet autem seipsum homo,
et sic de pane illo edat |
et de calice bibat.
Qui enim manducat et bibit indigne,
iudicium sibi manducat et bibit |
non diiudicans corpus Domini .
Quid est reum esse corporis et sanguinis Domini |
nisi illis fieri similem,
qui Saluatorem contumeliis affectum crucifixerunt?
Non culpam sic agendo diluis sed grauas |
et in maximum te pręcipitas scelus.
audi Apostolum dicentem:
Quicunque manducauerit panem |
et biberit calicem Domini indigne,
reus erit corporis et sanguinis Domini.
Probet autem seipsum homo,
et sic de pane illo edat |
et de calice bibat.
Qui enim manducat et bibit indigne,
iudicium sibi manducat et bibit |
non diiudicans corpus Domini .
Quid est reum esse corporis et sanguinis Domini |
nisi illis fieri similem,
qui Saluatorem contumeliis affectum crucifixerunt?
crucifigebant illi,
tu quotidie peccatorum tuorum aculeis confodere non dubitas;
illi saltem ut honeste sepeliretur permisere,
tu in foueam feculenti pectoris mundissimum Dominum pręcipitas.
Quamobrem ipse idem in Malachia propheta de talibus conquęritur dicens:
Ad uos, o sacerdotes,
qui despicitis nomen meum.
et dicitis: In quo despeximus nomen tuum?
in eo
quod offertis super altare meum panem pollutum.
et dicitis:
in quo polluimus te?
in eo quod dicitis |
Mensa
nemini.
Quod si redire neglexeris |
et in aliquo flagitio pertinaciter perseuerans ad sancta sanctorum non
timueris accedere,
diabolo ad te possidendum perdendum-que aditum aperies.
Nam de Iuda quoque scriptum est,
quod post bucellam Sathanas in eum introiuit.
Atque ita ille maligna suggestione superatus maturauit scelerate
perficere,
quod impie cogitarat.
et qui Dominicam coenam ore sacrilego delibare pręsumpsit,
factus
Hanc ob rem nisi te correxeris |
poenitentiam-que egeris |
ac pro tanta tua temeritate fleueris,
acerbissimas quidem et nullo fine concludendas in inferno poenas dabis.
Sic enim in Leuitico scribitur:
Anima polluta,
quę ederit de carnibus hostię pacificorum,
quę oblata est Domino,
peribit de populis suis.
Periit et Oza infelix,
qui prophanam manum arcę sanctę,
licet labenti supponere fuit ausus.
percussit eum Dominus (ut ait Scriptura) super
te correxeris |
poenitentiam-que egeris |
ac pro tanta tua temeritate fleueris,
acerbissimas quidem et nullo fine concludendas in inferno poenas dabis.
Sic enim in Leuitico scribitur:
Anima polluta,
quę ederit de carnibus hostię pacificorum,
quę oblata est Domino,
peribit de populis suis.
Periit et Oza infelix,
qui prophanam manum arcę sanctę,
licet labenti supponere fuit ausus.
percussit eum Dominus (ut ait Scriptura) super temeritate et mortuus est.
Atque ut apertius intelligas distantiam
Quidni? Si uetus quoque Lex id testetur dicens:
maxime cupies, attingere non poteris.
Tunc enim erit tempus iustitię atque iudicii,
nunc est miserationis et uenię.
Pręterea si isti qui flagitii alicuius conscii sacramentum sumere
perhorrescunt,
damnabiles habentur,
quid de illis dicemus |
qui omnino contemnunt?
et infidelitate quadam lapsi illo sibi non opus esse asseuerant?
De iis quidem per Osee prophetam ait Dominus:
Pręterea si isti qui flagitii alicuius conscii sacramentum sumere
perhorrescunt,
damnabiles habentur,
quid de illis dicemus |
qui omnino contemnunt?
et infidelitate quadam lapsi illo sibi non opus esse asseuerant?
De iis quidem per Osee prophetam ait Dominus:
solicitudine curemus,
ut credendo,
ut poenitendo,
ut Domino in omnibus obediendo |
ad tam salutare conuiuium accedamus.
In quo et pręsentis infirmitatis certissimum est remedium |
et futurę beatitudinis perfecta gloria.
Hactenus de eucharistię sacramento.
ad quod quoniam ieiuni accedere solemus,
non incongrue nunc de ieiunio disseremus.
De ieivnio et refectione.
Caput XX
ad tam salutare conuiuium accedamus.
In quo et pręsentis infirmitatis certissimum est remedium |
et futurę beatitudinis perfecta gloria.
Hactenus de eucharistię sacramento.
ad quod quoniam ieiuni accedere solemus,
non incongrue nunc de ieiunio disseremus.
De ieivnio et refectione.
Caput XX
Ieiunium uidetur institutum pręcipue aduersus carnis nostrę
perfecta gloria.
Hactenus de eucharistię sacramento.
ad quod quoniam ieiuni accedere solemus,
non incongrue nunc de ieiunio disseremus.
De ieivnio et refectione.
Caput XX
Ieiunium uidetur institutum pręcipue aduersus carnis nostrę petulantiam,
ut debilitatis corporis uiribus turpium uoluptatum in nobis lassescat appetitio.
quę certe si satis domita
cibis uitam sustentare minime piget.
aut utro-que sponte se abdicat,
non quia non liceat his uti hoc agat,
sed quia iuuat |
pro peccato satisfaciendi gratia |
corporis-que castigandi,
ut lasciuiat minus et contra spiritum rarius insurgat.
Hac de causa pleri-que uili admodum uictu contenti cibaria delicatiora sibi submouere.
Ruth mulier,
quę in genealogia Christi censeri meruit,
cum a Booz satis diuite uiro hospitaliter acciperetur,
panem in aceto intinctum comedisse dicitur,
aquam potasse |
fuisse-que saturatam.
conquirimus |
nulla in parte sanctis prophetis istis
comparandi.
Sed etiam Ioannes plus quam propheta,
in matris adhuc aluo sanctificatus,
non pepones esitauit sed locustas,
nec uinum gustauit, sed haustas de Iordane aquas.
Non grauabunt nos ieiunia nostra,
si sanctorum parsimoniam cogitabimus,
ut saltem imitari eos non pigeat,
quos ęquiparare nequimus.
Apostoli quoque Domini spicas manibus conterentes esuriem sedant |
neque ab
necessitati satis est nequit
parare,
ipse suppeditat.
Agar cum filio per desertum errans cum uehementer sitiret,
angeli indicio puteum comperit |
et inde hausta aqua se et puerum a pernicie seruauit.
Sanson nazareus, cum et ipse siti enectus clamasset ad Dominum,
egressis de molari maxillę asinę aquis seruatus est.
Elias in torrente Charith latens Deo procurante a coruis pascitur.
Cum per deserta Idumeę arida arenosa-que ducerent exercitum Achab et
Iosaphat reges aduersus Moabitas |
et siti plurimum laborarent,
excauarunt
excauarunt scrobes ,
quę orante Eliseo aquis repletę multitudinem ab imminente periculo liberarunt
.
Olim quoque cum ab Aegypto Moyse duce Hebrei ad Terram Promissionis
pergerent,
manna de cęlo esurientibus,
aquę de petra erumpentes remedio sitientibus fuere.
Et si Deus nunquam defuit |
ne delinquentibus quidem turbis |
ob eius merita qui illis pręerat,
quanto minus defuturus est ei,
qui relictis
scrobes ,
quę orante Eliseo aquis repletę multitudinem ab imminente periculo liberarunt
.
Olim quoque cum ab Aegypto Moyse duce Hebrei ad Terram Promissionis
pergerent,
manna de cęlo esurientibus,
aquę de petra erumpentes remedio sitientibus fuere.
Et si Deus nunquam defuit |
ne delinquentibus quidem turbis |
ob eius merita qui illis pręerat,
quanto minus defuturus est ei,
qui relictis omnibus ipsius sese dedicat
et te quem ad suam similitudinem facere uoluit non pascet?
Iacta igitur (ut Propheta ait) cogitatum tuum in Domino, |
et ipse te enutriet.
Quod si tibi ieiunia placebunt,
de quibus nunc loquimur,
modicus et tenuis uictus tibi satis erit.
sin uero gulę uentri-que seruies,
nihil erit satis.
Qvale debeat esse ieivnivm et qvanta sit eivs virtvs.
Caput XXI
tuum unxisti.
Ait enim:
Quod uni ex minimis meis fecistis,
mihi fecistis.
Deinde maculas animę tuę poenitudinis fletu ablue,
et faciem tuam lauasti .
atque non hominibus ieiunare uideberis,
sed Deo.
Tale habetur illud,
de quo in Esaia clamantem auidimus Dominum:
Hoc est ieiunium quod elegi:
dissolue colligationes impietatis,
solue fasciculos deprimentes,
dimitte eos qui confracti sunt liberos |
et omne onus dirumpe.
frange esurienti panem tuum |
et egenos
est,
pręsertim si in Christo tecum regeneratus
est |
Unum habetis patrem Deum,
unum caput Christum,
unum corpus Ecclesiam.
Hoc igitur erit ieiunium electum,
pium,
fidele,
sanctum.
de quo etiam Iohel propheta dixit:
Sanctificate ieiunium.
Non enim sufficit cibi abstinentia,
nisi et a peccatis abstineamus |
et piis actionibus exerceamur |
nos-que in omnibus fidei synceritate sanctificemus.
gloria tua.
Sancti enim qui se quondam ieiuniis afflixerunt,
non esurient amplius (ut Esaias ait) neque sitient,
et non percutiet eos ęstus et sol,
quia miserator eorum reget eos |
et ad fontes aquarum potabit eos.
et in Apocalypsi Dominus:
Ego inquit sitienti dabo de fonte aquę uiuę gratis.
Igitur tu es ille Domine qui esurientes et sitientes tuo solo aspectu
satias,
tu panis indeficiens,
tu fons uiuus.
Tu da, ut tibi placeant ieiunia nostra,
ut cum placuerint,
a te tandem tua dulcedine satiemur.
Non erit molesta inedia,
quam
tuę largitatis donum non nostrum meritum.
Post ieiunii refectionis-que dissertationem |
consequens est |
ut gulę uitium quam detestandum sit consideremus .
De vitio victvm delicatiorem exigentivm.
Caput XXII
Gulositatis indicium est |
in mensa minus lauti apparatus monachi accumbentis mussitatio.
Licentioris
apparatus monachi accumbentis mussitatio.
Licentioris igitur gulę sunt,
quos non pudet,
cęteris in silentio considentibus,
corrugare nares,
frontem contrahere,
os distorquere |
et gestu nutu-que ipso uel de cibo |
uel de potu conqueri.
Hic fastidit legumina,
ille minutos pisciculos contemnit,
alius olera aspernatur,
alii cibarius panis odio est,
alium uini austeritas offendit.
quod si acescere coeperit,
stomacho noxium argumentatur |
et frigorificum esse
accumbentis mussitatio.
Licentioris igitur gulę sunt,
quos non pudet,
cęteris in silentio considentibus,
corrugare nares,
frontem contrahere,
os distorquere |
et gestu nutu-que ipso uel de cibo |
uel de potu conqueri.
Hic fastidit legumina,
ille minutos pisciculos contemnit,
alius olera aspernatur,
alii cibarius panis odio est,
alium uini austeritas offendit.
quod si acescere coeperit,
stomacho noxium argumentatur |
et frigorificum esse medicorum
memoriter-que tenebit,
quid illi in solitudine degentes esitarint |
quid-ue potarint.
quibus (
uixerunt.
Rursum pensitare proderit,
quantum deliquerant illi |
qualiter-que a Deo mulctati sint,
qui ob gulę incontinentiam in Moysen murmurauerunt.
Profecti ab Aegypto ibant cum illo per solitudinem |
et cum esurirent,
manna de cęlo pluente aliti sunt,
et cum sitirent,
aquis de petra eductis potati.
Deinde postquam manna contempto Aegyptias dapes concupissent,
coturnicum uis ingens castra operuit.
quarum carnibus ad nauseam usque satiati,
malę
deliquerant illi |
qualiter-que a Deo mulctati sint,
qui ob gulę incontinentiam in Moysen murmurauerunt.
Profecti ab Aegypto ibant cum illo per solitudinem |
et cum esurirent,
manna de cęlo pluente aliti sunt,
et cum sitirent,
aquis de petra eductis potati.
Deinde postquam manna contempto Aegyptias dapes concupissent,
coturnicum uis ingens castra operuit.
quarum carnibus ad nauseam usque satiati,
malę concupiscentię proteruę-que murmurationis,
qua et Deum et Moysen
amplius quęreres in seculo |
quam quod concupiscis in monasterio?
Si monachi geris indumentum,
cur dissimilem habes affectum?
Memento quia religionem ingressus es,
ut Deo seruias et uentri seruire desinas.
Nunc de illis dicam,
quos ieiunii grauat obseruatio,
qui uel male ieiunant |
uel omnino non ieiunant.
De vitio male ieivnantivm.
Caput XXIII
Male ieiunantes
es,
ut Deo seruias et uentri seruire desinas.
Nunc de illis dicam,
quos ieiunii grauat obseruatio,
qui uel male ieiunant |
uel omnino non ieiunant.
De vitio male ieivnantivm.
Caput XXIII
Male ieiunantes arguit Dominus dicens:
obduret,
si tamen cum iubetur ieiunat,
futurę emendationis nonnulla spes est.
Non est enim in illo penitus extinctus Dei timor,
qui uel hac una in re formidat non obtemperare |
Sed quid de illorum obstinatione sperare licebit,
qui cum nihil boni agant,
ne ieiunare quidem uolunt |
et dum gulę indulgent,
indictam quoque ab Ecclesia abstinentiam irrident?
An ignorant quod Ecclesię mandatum |
Dei mandatum sit?
dicente Domino:
Hela Samarię rex cum se uino ingurgitasset,
Zambri serui insidias cauere nesciuit.
Itaque sibi uitam,
posteris regnum amisit |
seruo illud occupante,
prole quoque domini sublata.
Balthasar Caldeorum rex quo die uasis,
quę de templo Hierosolymitano sublata fuerant,
in celebri conuiuio perpotauit,
eodem occisus est |
sacrilegio-que addita ebrietas finem uitę fecit.
Olophernem Assyriorum ducem,
qui uiris armis-que tam potens fuit,
ut quocunque se
Vis insuper nosse quam turpis quam-que perniciosa res sit ebriositas?
Noe primus uineam plantauit |
uino-que infatuatus pudendis detectis iacuit indecore,
ita ut uni ex filiis risum moueret.
Loth autem inebriatus incestum commisit |
et de filiarum concubitu liberos suscepit,
ignarus quęnam essent illę cum quibus concumberet,
neque fortasse quid ageret.
cum inter dementem et ebrium nullum discrimen sit,
nisi quod alter altero facilius curetur.
Tutius est autem
facilius curetur.
Tutius est autem secretum aliquod committere stulto quam ebrioso.
neuter scit arcanum cęlare,
stulti tamen uerbis nemo adhibet fidem,
ebrio magis creditur.
Ad hęc inter compotantes frequenter leuissima de causa exurgunt rixę,
concertationes,
uulnera,
cędes.
Vnde Salomon in Prouerbiis ait:
Qui dimittit aquam,
id est qui mero uino utitur,
caput est
pati,
sed longe infelicius uita mox defunctos ad ęterna destinari supplicia.
Apostolus enim ad Corinthios scribens affirmat,
quod ebriosi regnum Dei non possidebunt.
cum damnatis ergo computabuntur.
Nam hi soli sunt quibus nulla exeundi de carcere spes est.
Iccirco alibi idem hortatur dicens:
Nolite inebriari uino in quo est luxuria,
hoc est,
uino quod gulę blanditur |
et impudenter lasciuire compellit.
Quamobrem etiam Dominus ita affectos ad poenitentiam
|
quanta autem uel qualia sint,
fando explicare nescimus.
Et si maiora sunt quam dici queant,
omissis omnibus hęc sola cauere,
sola illa maxime expetere debemus.
De remedio crapulae.
Caput XXV
Igitur quoties tibi in conuiuio esse contigerit,
ubi et uina preciosa et sapidę exquisitę-que dapes proponantur,
ne talium dulcedine captus ad intemperantiam declines,
et ebrietate et curis huius uitę ,
et superueniat in uos repentina dies illa.
Horum profecto quę tibi proponimus modo,
si memor fueris,
iam cautior contentior-que factus |
neque cum filiis Heli carnes de cacabo rapies,
ne Deum offendas et morte mulcteris,
neque cum Esau pro edulio lentis primogenita tua uendes,
ne patris benedictionem amittas.
neque cum Israhelitis iurulentias Aegypti concupisces,
ne in deserto intereas |
et ad Terram Promissionis transire non possis.
neque cum
neque cum Esau pro edulio lentis primogenita tua uendes,
ne patris benedictionem amittas.
neque cum Israhelitis iurulentias Aegypti concupisces,
ne in deserto intereas |
et ad Terram Promissionis transire non possis.
neque cum Adamo et Eua ieiunii tempore uetitos cibos attinges,
ne de paradiso eiectus miseriis obruaris.
Immodicę autem comessationis potissima mala sunt,
quod futurorum bonorum,
quę in Deo sunt,
cogat obliuisci,
dum pręsentibus delinit ac blanditur.
dicente Domino:
Cum comederint et saturati
quod futurorum bonorum,
quę in Deo sunt,
cogat obliuisci,
dum pręsentibus delinit ac blanditur.
dicente Domino:
Cum comederint et saturati crassi-que fuerint,
conuertentur ad deos alienos et seruient eis.
quod etiam castitati aduersetur et in libidinem pronos reddat.
de quo in Hieremia conquęritur Deus et ait:
Saturaui eos et mechati sunt,
et in domo meretricis luxuriabantur |
equi amatores in foeminas et emissarii facti sunt;
unusquisque ad uxorem proximi sui hinniebat.
Quod crimen illorum fuit,
in quos per Amos prophetam exclamat Deus:
Vę uobis qui opulenti estis in Syon |
et confiditis in monte Samarię,
optimates,
capita populorum,
ingredientes pompatice domum Israhel!
Quod hic de opulentis in Syon est dictum,
utinam de opulentis Christianę Ecclesię dici non possit.
nequis nouus Nabuchodonosor merito in illos irruat |
et peccatis ita exigentibus aurum argentum-que omne diripiat |
et ad suam cuncta transferat
exclamat Deus:
Vę uobis qui opulenti estis in Syon |
et confiditis in monte Samarię,
optimates,
capita populorum,
ingredientes pompatice domum Israhel!
Quod hic de opulentis in Syon est dictum,
utinam de opulentis Christianę Ecclesię dici non possit.
nequis nouus Nabuchodonosor merito in illos irruat |
et peccatis ita exigentibus aurum argentum-que omne diripiat |
et ad suam cuncta transferat Babylonem,
quę nunc non in usum rei diuinę sed magis in opera
ex panibus et saturati estis.
Et quoniam uoluptariam uitam ęterni supplicii dolor sequitur,
iisdem dicitur:
quanuis recto cursu suis-que uentis diu nauigarit,
ante cum ipsa naui in Syrtibus uel in latentibus hęsit saxis |
quam ad portum est perductus.
postremo neque fabri neque arhitecti |
neque cuiusquam artificis opus,
nisi cum perfectum fuerit,
iure ac merito laudari potest.
tunc demum de illo probe prudenter-que iudicatur,
cum iam omni ex parte cernitur absolutum.
Ita neque nobis proderunt sanctioris uitę initia,
si coeptis non responderit finis.
si (ut quidam ait)
mulier formosa superne desinat in piscem .
ovakvom djelu ne može bez pokojeg antičkog
citata, samo što navodi misao, ali ne i ime autora.
Iccirco Apostolus:
Bonum facientes inquit non deficiamus!
Audi quid pręterea tibi Salomon sapientissimus de muliere forti id est
anima constanti et in proposito boni honesti-que firma,
in qua cor uiri sui Christi Domini confidit,
nobis exponat ac prędicet:
Reddet inquit ei bonum et non malum.
Qui enim Deum timet |
qui-que beneficiorum eius est memor,
ne
in nocte lucerna eius|
non timebit a frigoribus niuis.
fortitudo et decor indumentum eius,
et ridebit in die nouissimo;
hoc est,
cum potentissimi quondam reges nudi ac debiles ante tribunal Iudicis
ingenti timore trepidabunt,
illa tunc in Christo exultabit et ridebit,
iam certa de pręmio ipso,
de quo dicitur:
Date ei de fructu manuum suarum,
et laudent eam in portis opera eius!
Opera utique in quibus perseuerauerit ,
in ipso paradisi ingressu extollant illam |
et spiritibus angelicis
eius|
non timebit a frigoribus niuis.
fortitudo et decor indumentum eius,
et ridebit in die nouissimo;
hoc est,
cum potentissimi quondam reges nudi ac debiles ante tribunal Iudicis
ingenti timore trepidabunt,
illa tunc in Christo exultabit et ridebit,
iam certa de pręmio ipso,
de quo dicitur:
Date ei de fructu manuum suarum,
et laudent eam in portis opera eius!
Opera utique in quibus perseuerauerit ,
in ipso paradisi ingressu extollant illam |
et spiritibus angelicis beatorum-que
niuis.
fortitudo et decor indumentum eius,
et ridebit in die nouissimo;
hoc est,
cum potentissimi quondam reges nudi ac debiles ante tribunal Iudicis
ingenti timore trepidabunt,
illa tunc in Christo exultabit et ridebit,
iam certa de pręmio ipso,
de quo dicitur:
Date ei de fructu manuum suarum,
et laudent eam in portis opera eius!
Opera utique in quibus perseuerauerit ,
in ipso paradisi ingressu extollant illam |
et spiritibus angelicis beatorum-que coniungant choro.
ut quę
tibi sicut uis!
Testis est Barthimeus cęcus,
cuius perseuerans clamor oculos ei quos non habebat impetrauit.
Increpabatur ut taceret |
tanto ille magis clamabat:
Fili Dauid miserere mei.
ab hac precatione non cessauit,
donec uisum recepit.
Testes sunt et apostoli,
de quibus est scriptum:
Omnes erant perseuerantes unanimiter in oratione cum mulieribus et Maria matre Iesu et fratribus eius.
Denique, testis est ipse Saluator noster et Dominus,
qui ut precibus instare suo nos doceret exemplo,
et pernoctasse in oratione dicitur |
et factus in
quę Dei sunt assuescere incipies,
assuefactus perseuerabis,
perseuerans uinces,
uictor coronaberis.
Talem se Paulus apostolus exibuerat, cum diceret:
Bonum certamen certaui,
cursum consummaui,
fidem seruaui |
de reliquo reposita est mihi corona iustitię,
quam reddet mihi in illa die iustus Iudex;
non solum autem mihi sed et omnibus qui diligunt aduentum eius.
O felicem illius perseuerantiam cui in fine cum Paulo sic
Huic perseuerantię uirtuti contrarium uitium est animi inconstantia uolubilitas-que mentis.
quę quam fugienda sit,
docere ope diuina fretus nunc enitar.
De levitate ad vitia relabentivm
Caput XXVII
Perniciosa quidem res est |
de proposito uitę honestioris decidere |
et ad uoluptariam rursum conuerti,
de bono malum fieri,
de iusto iniustum,
de innocente peccatorem |
mentis.
quę quam fugienda sit,
docere ope diuina fretus nunc enitar.
De levitate ad vitia relabentivm
Caput XXVII
Perniciosa quidem res est |
de proposito uitę honestioris decidere |
et ad uoluptariam rursum conuerti,
de bono malum fieri,
de iusto iniustum,
de innocente peccatorem |
et felicitatis futurę spem in metum commutare poenarum.
Ad eum igitur qui talis est nunc
De levitate ad vitia relabentivm
Caput XXVII
Perniciosa quidem res est |
de proposito uitę honestioris decidere |
et ad uoluptariam rursum conuerti,
de bono malum fieri,
de iusto iniustum,
de innocente peccatorem |
et felicitatis futurę spem in metum commutare poenarum.
Ad eum igitur qui talis est nunc nostra conuertatur oratio.
De levitate ad vitia relabentivm
Caput XXVII
Perniciosa quidem res est |
de proposito uitę honestioris decidere |
et ad uoluptariam rursum conuerti,
de bono malum fieri,
de iusto iniustum,
de innocente peccatorem |
et felicitatis futurę spem in metum commutare poenarum.
Ad eum igitur qui talis est nunc nostra conuertatur oratio.
Diabolo et
De levitate ad vitia relabentivm
Caput XXVII
Perniciosa quidem res est |
de proposito uitę honestioris decidere |
et ad uoluptariam rursum conuerti,
de bono malum fieri,
de iusto iniustum,
de innocente peccatorem |
et felicitatis futurę spem in metum commutare poenarum.
Ad eum igitur qui talis est nunc nostra conuertatur oratio.
Diabolo et pompis eius
quoque ac pręstantes
eminebat,
nunc autem facta est sub tributo soluit-que
uectigal principi tenebrarum,
non iam quomodo oportet sed quomodo ille suaserit uiuens.
Lucerna eras lucens omnibus qui in domo sunt |
extincto lumine multorum de te obloquentium morsibus pares.
Cęli denique stella uidebaris,
et in terram cecidisti,
ut fulgorem qui in te fuit,
in tenebras conuerteres |
et de te quoque dici posset:
Quomodo cecidisti de cęlo Lucifer qui mane oriebaris?
corruisti in terram,
cęlestibus terrena,
non iam quomodo oportet sed quomodo ille suaserit uiuens.
Lucerna eras lucens omnibus qui in domo sunt |
extincto lumine multorum de te obloquentium morsibus pares.
Cęli denique stella uidebaris,
et in terram cecidisti,
ut fulgorem qui in te fuit,
in tenebras conuerteres |
et de te quoque dici posset:
Quomodo cecidisti de cęlo Lucifer qui mane oriebaris?
corruisti in terram,
cęlestibus terrena,
ęternis caduca pręferendo.
Spiritu enim coeperas,
et carne consummaris.
Supra firmam petram ędificabas,
ut peracto uirtutum ędificio ad cęleste
uiuens.
Lucerna eras lucens omnibus qui in domo sunt |
extincto lumine multorum de te obloquentium morsibus pares.
Cęli denique stella uidebaris,
et in terram cecidisti,
ut fulgorem qui in te fuit,
in tenebras conuerteres |
et de te quoque dici posset:
Quomodo cecidisti de cęlo Lucifer qui mane oriebaris?
corruisti in terram,
cęlestibus terrena,
ęternis caduca pręferendo.
Spiritu enim coeperas,
et carne consummaris.
Supra firmam petram ędificabas,
ut peracto uirtutum ędificio ad cęleste regnum conscenderes |
beatitudinis-que
caduca pręferendo.
Spiritu enim coeperas,
et carne consummaris.
Supra firmam petram ędificabas,
ut peracto uirtutum ędificio ad cęleste regnum conscenderes |
beatitudinis-que sempiternę bona possideres |
et nunc repente mutato proposito ędificata destruis ac dissipas |
et de solida petra ad fluidam mollem-que harenam transgrederis,
in qua non potes consistere |
nedum ędificare,
in qua quicquid extruere niteris corruit.
Et cum nihil omnino inter mundanas uoluptates firmitatis,
nihil stabilitatis existat,
illę quoque te
se iustus a iustitia |
et fecerit iniquitatem secundum omnes abominationes quas operari solet
impius,
nunquid uiuet?
omnes iustitię eius quas fecerat,
non erunt in memoria.
in pręuaricatione qua pręuaricatus est,
et in peccato suo quo peccauit,
in ipsis morietur.
Hac sane de causa et Petrus apostolus de eisdem hominibus loquens:
Melius inquit erat illis non cognoscere uiam iustitię |
quam post agnitionem retrorsum conuerti
Cum igitur in tanto te periculo constitutum perspicue intelligas,
dum licet,
dum uita suppetit,
dum poenitendi tempus
iniquitatem secundum omnes abominationes quas operari solet
impius,
nunquid uiuet?
omnes iustitię eius quas fecerat,
non erunt in memoria.
in pręuaricatione qua pręuaricatus est,
et in peccato suo quo peccauit,
in ipsis morietur.
Hac sane de causa et Petrus apostolus de eisdem hominibus loquens:
Melius inquit erat illis non cognoscere uiam iustitię |
quam post agnitionem retrorsum conuerti
Cum igitur in tanto te periculo constitutum perspicue intelligas,
dum licet,
dum uita suppetit,
dum poenitendi tempus superest,
errorem tuum corrigere
boni aliquid agas enitere,
et deficere desines.
Aliorum exemplis disce cautius incedere.
Sauli regi fauit Deus,
quamdiu ille legi eius obediendo uixit.
Post biennium regni sui innocenter exactum a mandatis diuinis
desciuit,
et Deo ulciscente translatum est de domo familia-que eius regnum,
ipse hostium ui oppressus periit.
Ioam et ipsum Hierosolymę regem,
donec Ioiada sacerdos uixit,
pie sancte-que regnasse constat,
postea uero insolenter elatus adorari se iussit,
Deum reliquit,
idola simul cum suis coluit.
quamobrem illi ab inimicis
ex domestico fugitiuus,
ex apostolo proditor?
Auaritia superatus Dominum suum uendidit,
et qui demonia pellebat,
demonio subiicitur.
eo enim cor eius ingresso tam grande scelus commisit |
ueniam-que desperauit |
et laqueo sibi mortem consciuit.
Patet igitur, quid de illo miscellione sperandum sit,
qui cum diu egregie magnifice-que sese gesserit,
ad flagitia deinde conuersus ab iis non discedat.
Cum pręsertim pręter iam dicta exempla etiam scriptum sit:
Qui transgreditur a iustitia ad
contempsit atque illusit;
uel ne pares inueniamur Iconiis illis
,
qui Paulum et Barnabam primitus pro diis habuerunt,
deinde lapidum ictibus impellentes ciuitate ueluti inimicos eiecerunt;
ne etiam simus arundo uento agitata et de nobis dici queat:
Vię eorum tenebrę et lubricum.
Non est mutatio ista dexterę Excelsi,
sed morphosis diaboli.
Non ergo simus populus ille,
qui (ut Hieremias ait) dilexit mouere pedes suos |
et non quieuit,
et Domino non placuit;
sed simus illi de quibus in
uento agitata et de nobis dici queat:
Vię eorum tenebrę et lubricum.
Non est mutatio ista dexterę Excelsi,
sed morphosis diaboli.
Non ergo simus populus ille,
qui (ut Hieremias ait) dilexit mouere pedes suos |
et non quieuit,
et Domino non placuit;
sed simus illi de quibus in psalmo dicitur:
Laudate, serui Domini, Dominum,
qui statis in domo Domini,
in atriis domus Dei nostri!
Stare enim iustorum est,
mouere autem pedes et huc atque illuc titubantibus uestigiis uacillare proprium peccatorum est.
Non simus
Laudate, serui Domini, Dominum,
qui statis in domo Domini,
in atriis domus Dei nostri!
Stare enim iustorum est,
mouere autem pedes et huc atque illuc titubantibus uestigiis uacillare proprium peccatorum est.
Non simus igitur sicut lunaticus ille de Euangelio,
nunc cadens in ignem,
nunc in aquam,
sed simus templi sancti columna Iachin,
quę interpretatur firmitas .
Qui enim sic stabilitus fuerit,
poterit dicere cum constantissimo uiro Iob:
Donec deficiam non recedam ab innocentia mea.
ista omni terrena libertate iocundior,
utilior,
gloriosior est.
Hanc ne deseramus,
occurrant semper menti nostrę Saluatoris monita dicentis:
Qui in Iudea sunt,
fugiant ad montes;
et qui in tecto,
non descendat tollere aliquid de domo sua;
et qui in agro,
non reuertatur tollere tunicam suam;
Iudeam Hebraicorum nominum interpretes confessionem sonare dicunt.
Qui ergo Christum confitetur,
ad uirtutum celsitudinem ascendere curet,
eundem imitando,
qui in se credentibus,
ut sua sequantur uestigia
ad uitia non relabamur,
ne prouerbio detur locus:
Canis reuersus ad uomitum, et
Sus lota in uolutabro luti.
Incipit Liber Tertius Spei.
De prudentia et simplicitate.
Caput I
Vt autem in his quę bona sunt,
constanter fideliter-que perseueremus,
prudentia nobis opus est.
opportune igitur de hac uirtute nunc disseremus.
Spei.
De prudentia et simplicitate.
Caput I
Vt autem in his quę bona sunt,
constanter fideliter-que perseueremus,
prudentia nobis opus est.
opportune igitur de hac uirtute nunc disseremus.
Quę ut uirtus sit,
ab omni subdolę mentis malignitate aliena esse debet,
ut ne quem offendas,
sed cum tibi tum aliis prodesse possis.
Obserua igitur et opere implere contende Domini pręceptum dicentis:
concupisces unquam.
et tibi satis felix uideberis,
cum sustentamenta uitę tantum suppeditabuntur.
Spem enim omnem in Deo pones atque firmabis,
qui suscitat a terra inopem |
et de stercore erigit pauperem,
ut collocet eum cum principibus,
non cum quibuscunque sed cum principibus populi
sui,
cum angelis atque archangelis in regno suo sempiterno.
Ipse idem
Homines et iumenta saluabis Domine,
quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam Deus.
Nisi enim ille misericordiam suam multiplicaret,
quis nostrum saluus fieret?
De prvdentia vitiosa et simplicitate stvpida
Caput II
Esse tamen et prudentiam quandam nouimus non probatam,
de qua in Prouerbiis legitur:
Ne innitaris prudentię tuę!
multiplicaret,
quis nostrum saluus fieret?
De prvdentia vitiosa et simplicitate stvpida
Caput II
Esse tamen et prudentiam quandam nouimus non probatam,
de qua in Prouerbiis legitur:
Ne innitaris prudentię tuę!
hanc deuitare debemus,
quia ista de se pręsumentium se-que mirantium prudentia est.
qui neminem consulunt,
neminem audiunt,
doctoribus contradicunt,
quod se omnium
Caput II
Esse tamen et prudentiam quandam nouimus non probatam,
de qua in Prouerbiis legitur:
Ne innitaris prudentię tuę!
hanc deuitare debemus,
quia ista de se pręsumentium se-que mirantium prudentia est.
qui neminem consulunt,
neminem audiunt,
doctoribus contradicunt,
quod se omnium perspicacissimos consultissimos-que existimari uolunt.
In illos Esaias exclamat dicens:
Vę qui sapientes
A sensibus exclusit simplicitatem,
a simplicitate maliciam,
ut neque sensus peruerti sinantur per ignorantiam puerilis obtusitatis
|
neque simplicitatem rectam deprauet maligna suggestio.
Paruulę sensibus fuere uirgines illę,
quę de sola fidei uirginitate sibi plaudentes cum uacuis lampadibus occurrerunt Sponso.
Et quoniam oleum bonorum operum,
quo sensuum nostrorum lampades illuminantur,
non habebant,
intrare ad Sponsi nuptias nequiuere.
Nemo igitur usque adeo
tantum curet |
et spiritalia omittat.
ne prudentiores appareant filii huius seculi in generatione sua filiis
lucis,
id est,
infideles fidelibus,
dum illi diligentius cautius-que humana exequuntur negocia quam hi
diuina.
Hęc de prudentia et simplicitate.
nunc de sapientia,
quę et has et reliquas omnes amplexa est uirtutes,
aliquid est dicendum.
Qvid sit sapientia et vbi qvaerenda.
Caput
omittat.
ne prudentiores appareant filii huius seculi in generatione sua filiis
lucis,
id est,
infideles fidelibus,
dum illi diligentius cautius-que humana exequuntur negocia quam hi
diuina.
Hęc de prudentia et simplicitate.
nunc de sapientia,
quę et has et reliquas omnes amplexa est uirtutes,
aliquid est dicendum.
Qvid sit sapientia et vbi qvaerenda.
Caput
idolatria defecit.
Et quisnam dicere audet |
professionis Christianę scientiam non esse ueram,
cui tam potentes inimici |
non iam inuiti sed uolentes colla submisere?
De scientia divinitvs tradita et sapientis officio
Caput IV
Hęc est scientia,
quam a nobis exigit Dominus dicens:
Misericordiam uolui et non sacrificium,
et scientiam Dei plus quam holocaustum. .
Hanc ipsam
Decuit autem,
ut qui homini quem formauit,
beatitudinem dare decreuerat,
doctrinę quoque esset
autor,
per quam beatitudo ipsa acquiri posset.
In cassum igitur laborarunt omnes philosophorum scholę,
omnes mundi sapientes,
ut ueram de Deo scientiam per se ipsi inuenirent,
si non alius quam Deus debuit illam homini monstrare,
sicut et fecit.
Sed non est satis eam didicisse |
nisi quę pręcipiuntur fecerimus,
beati esse non possumus.
|
nisi Spiritus Dei.
nos autem non spiritum huius mundi accepimus,
sed Spiritum qui ex Deo est,
ut sciamus quę a Deo donata sunt nobis.
quę et loquimur non in doctis humanę sapientię uerbis,
sed in doctrina Spiritus, spiritalibus spiritalia comparantes. .
denique post multa de Deo salutaris sapientię autore dicta ait:
Siquis uidetur inter uos sapiens
esse in hoc seculo,
stultus fiat,
ut sit sapiens.
Sapientia enim huius mundi stulticia est apud Deum.
Scriptum est enim:
Comprehendam sapientes in astutia eorum.
Et iterum:
Omnes itaque uirtutes ista sapientia nobis diuinitus ostensa in se
continet |
et credentibus atque uolentibus eas impartit.
in quibus qui se digne exercuerint,
illos ut a Domino remunerentur,
de terreno habitaculo ad cęleste regnum feliciter transmittit.
Sapientis erit igitur |
omni loco,
omni tempore,
omnibus in rebus diligenter dispicere quid uelit Dominus,
et secundum eius uoluntatem,
quę iussa sunt facere,
quę uetita
demum beatos fore,
cum illud adepti fuerint.
sed quamdiu in expectatione eius sunt,
nondum esse beatos constat,
quanuis ob quandam spei certitudinem nunc quoque beati dicantur.
Sapiens, inquiunt, et in tormentis beatus est.
Recte id quidem si de nostris diceretur |
et non de illis, qui a uera religione alieni erant.
Nostri enim uere beati,
quos nulla compellere tormenta potuerunt ut Christum negarent.
Porro hi non sola uirtute contenti erant,
quę prope uana esset,
si nihil eam post mortem sequeretur,
sed per ipsa
adepti fuerint.
sed quamdiu in expectatione eius sunt,
nondum esse beatos constat,
quanuis ob quandam spei certitudinem nunc quoque beati dicantur.
Sapiens, inquiunt, et in tormentis beatus est.
Recte id quidem si de nostris diceretur |
et non de illis, qui a uera religione alieni erant.
Nostri enim uere beati,
quos nulla compellere tormenta potuerunt ut Christum negarent.
Porro hi non sola uirtute contenti erant,
quę prope uana esset,
si nihil eam post mortem sequeretur,
sed per ipsa uirtutis opera Deo iungi cupiebant.
attentius accuratius-que amplectamur,
quęrendum restat,
quęnam sit illa quam cauere debemus,
indigna quidem hoc nomine,
cum uerius stulticia sit dicenda quam sapientia.
Est igitur quędam sapientia,
quę mundana siue secularis dicitur,
de qua Apostolus:
nemo poterat.
Ista autem erat philosophorum professio circa ipsam hominis
beatitudinem uarie sentientium (ut diximus) atque delirantium.
cum non in cęlo sed in terra illam constituerent,
quęrentes ubi non erat |
et ubi esset nescientes.
de his psalmista ait:
Defecerunt scrutantes scrutinio.
His nonnulli quoque ex nostris mihi similes uidentur,
quibus non est satis nosse quomodo ueram perfectam-que beatitudinem
assequi possint,
sed altiora se indagare conantur |
et ea
assequi possint,
sed altiora se indagare conantur |
et ea quidem quę nisi fides teneat,
ratio non explicat,
curiosius perscrutari solent.
Vnde fit,
ut plerunque ab eo etiam quod recte didicerant aberrent |
et dum Christum se tenere putant,
de manibus elapsum non animaduertant.
Plena periculi est talis sapientia |
ideo-que uitanda.
cum scriptum sit:
Scrutator maiestatis opprimetur a gloria.
Et iterum:
Non plus sapias quam necesse
quam necesse est,
ne obstupescas.
Caue igitur nimis altum sapere,
ne forte uel cum hereticis Vetus Instrumentum damnes uel cum Iudeis
Nouum |
et cum utrisque ipse damneris.
dicente Domino:
Nunquid non in die illa perdam sapientes de Idumea |
et prudentiam de monte Esau?
Peribunt utique heretici et Dei iudicio condemnabuntur,
qui terrena sapiebant.
hoc enim Idumea interpretatur.
et Iudei qui cum Esau aduersabantur fratri eius Iacob,
id est, cum synagoga
Caue igitur nimis altum sapere,
ne forte uel cum hereticis Vetus Instrumentum damnes uel cum Iudeis
Nouum |
et cum utrisque ipse damneris.
dicente Domino:
Nunquid non in die illa perdam sapientes de Idumea |
et prudentiam de monte Esau?
Peribunt utique heretici et Dei iudicio condemnabuntur,
qui terrena sapiebant.
hoc enim Idumea interpretatur.
et Iudei qui cum Esau aduersabantur fratri eius Iacob,
id est, cum synagoga Ecclesię Christi,
ad quam
naturam-que conquisierit.
Sed cum nulla doctrinarum istarum qui hominis finis sit recte uere-que
iudicare uideatur,
nemini discendas dicerem nisi aliqua in parte diuinę quoque sapientię
scientiam adiuuarent.
Operęprecium erit igitur de his tantum capere quantum fideli
institutioni conuenire constabit,
cętera ne noceant respuere.
aut enim superflua sunt |
aut fini nostro aduersantia.
quod autem superfluum est contemni debet,
quod aduersarium repelli.
fideli
institutioni conuenire constabit,
cętera ne noceant respuere.
aut enim superflua sunt |
aut fini nostro aduersantia.
quod autem superfluum est contemni debet,
quod aduersarium repelli.
de his enim psalmista ait:
Nouit Dominus cogitationes sapientium |
quoniam uanę sunt.
et Apostolus:
Nolite, inquit, iugum ducere cum infidelibus!
Quę enim participatio iustitię cum iniquitate?
aut quę societas luci ad
sua,
et non glorietur diues in diuitiis suis,
sed in hoc glorietur qui gloriatur,
scire et nosse me,
quia ego sum Dominus,
qui facio misericordiam et iudicium et iustitiam in terra;
misericordiam utique erga sapientes in bono,
iudicium et iustitiam aduersus sapientes in malo.
de quibus Hieremias ait:
Sapientes sunt ut faciant mala,
bene autem facere nescierunt.
Sapientia ista doli,
calliditatis,
uersutię,
fraudum est plena |
ista denique non hominis sed diaboli sapientia est.
Sapientia ista doli,
calliditatis,
uersutię,
fraudum est plena |
ista denique non hominis sed diaboli sapientia est.
Hac armatus erat serpens,
qui decepit Euam.
hanc sequuntur illi,
de quibus in Euangelio dicitur:
Prudentiores sunt filii seculi filiis lucis in generatione
sua.
Ab hac certe uir iustus abhorrebit,
ut potius secundum Deum quam secundum seculum sapiens sit.
ac ne quando et ipse seculi sapientium
bonum sapientię tu qui Dei benignitate sapientiam adeptus es,
si cum proximis non communicas?
si nihil inde tibi deperit,
si communicatum etiam augetur et excrescit?
Quis est enim qui docet,
et docendo non aliquid discat?
et quod didicit non confirmet?
cum de memoria facile labi soleat et exciderit ,
quicquid relinquitur irrepetitum?
Ita fit,
ut ipse quoque dediscas,
nisi docueris.
Doce igitur ut doctior sis |
aut saltem ne obliuioni tradas quod didicisti.
|
et eam ponere sub modio?
Profecto si sapiens fueris,
non sub modio illam pones,
sed super candelabrum,
et aliorum tenebras tuę scientię luce depelles.
Aut enim linguam exercebis in prędicando |
aut in scribendo manum.
ut etiam de te dici possit:
Os suum aperuit sapientię,
et lex clementię in lingua eius.
Plurimum quidem tibi apud Deum meritorum accedet,
quoties uel scripseris |
uel dixeris aliquid |
uel proprio ostenderis exemplo,
unde alii meliores effici queant.
non persecutionis immanitas ab officio deterruit |
et te pigebit illorum saltem,
a quibus nihil mali metuis,
tuę sapientię medicamenta conferendo |
saluti consulere?
et multorum animas Domino tuo lucrari?
Satis hęc de sapientia.
nunc simplicioribus detegamus inimici dolos carnis-que pugnas,
ne ab iis incauti imprudentes-que superentur.
De demonum natura.
Caput IX
Domino tuo lucrari?
Satis hęc de sapientia.
nunc simplicioribus detegamus inimici dolos carnis-que pugnas,
ne ab iis incauti imprudentes-que superentur.
De demonum natura.
Caput IX
Sed enim quo facilius callidissimi hostis machinamenta deuitemus,
operęprecium erit |
prius naturam eius mores-que cognoscere.
ęre et ferro magis obduratus.
Sub umbra dormit in secreto calami;
hoc illud est quod in psalmo dicitur:
quę utique cuncta humana subuerteret,
nisi freno arbitrii diuini compesceretur.
compactum squamis se prementibus.
denique flammas fumum-que de illo procedere ait.
Ignita enim sunt iacula diaboli,
quibus illi uulnerantur |
uel obscoenę libidinis ardore incalescunt |
uel fumo inanis glorię laborant.
de eius etiam in malo pertinacia dicitur:
Cor eius indurabitur tanquam lapis |
et stringetur quasi malleatoris incus.
de translatione etiam eius a statu suę sublimitatis dictum est:
Cum sublatus fuerit,
timebunt angeli,
et territi
Ignita enim sunt iacula diaboli,
quibus illi uulnerantur |
uel obscoenę libidinis ardore incalescunt |
uel fumo inanis glorię laborant.
de eius etiam in malo pertinacia dicitur:
Cor eius indurabitur tanquam lapis |
et stringetur quasi malleatoris incus.
de translatione etiam eius a statu suę sublimitatis dictum est:
Cum sublatus fuerit,
timebunt angeli,
et territi purgabuntur.
Iusti enim Deum timent,
cum etiam aduersus angelicam naturam
repellendum,
sciebat tamen iustis expedire ut crearetur.
ne uidelicet deesset illis aduersarius,
cuius molestia ad pręlium exerceantur |
et tandem uictoria potiti gloriosius coronentur.
Hac de causa profecto etiam malos homines in mundo nasci ac uiuere
credimus,
non ad suam ipsorum qui damnandi sunt,
sed ad illorum qui saluandi utilitatem.
ut cum nullo malorum odio,
nulla persecutione,
ut et uicti poenas |
et uictores gloriam sortiantur.
Sequitur enim:
Hęc
Ad hęc ut plenius demonum deprauata natura nobis nota sit,
scrutemur in Scripturis,
quam uarie aliquando appellati fuerint |
et ipsa nominum diuersitas diuersa
Mammona
Mammona Syrum Hebreo mixtum uocabulum est,
et diuitias uel cupiditates designat.
His ille imprudentium mentes implicat,
ne Deo seruire queant,
cum Mammonę coeperint famulari.
De nominibus demonum brutalibus.
Caput XII
Bestię
Demonibus pręterea,
quoniam ex angelica in brutalem quodammodo conuersi sunt naturam,
bestiarum
animas confitentes tibi!
Et idem alibi:
Increpa, inquit, bestias calami!
Fragilis est enim ut calamus,
qui se ab his uinci patitur,
et non potius ad auxilium Dei recurrit ut uincat.
In Ezechiele quoque promittit Dominus facturum se,
ut cessent bestię pessimę de terra.
quod partim in primo Christi aduentu impletum,
partim in secundo implendum credimus,
cum omnes bestię istę in barathrum inferni detrudentur.
Leones / Dracones
Hi et leones et
Vulpis
Vulpis pręterea quia fraudulentus est appellatur ,
ut in psalmo:
Partes uulpium erunt.
Et qui uersutiam eius imitatur uulpis est,
ut in Euangelio de Herode:
Ite, dicite uulpi illi!
Sanguisuga
Sanguisugam Salomon uocat in Prouerbiis:
Sanguisugę, inquit, duę sunt filię |
dicentes: Affer affer.
bestiarum,
tam malignorum spirituum |
uel sęuitias uel dolos posset euadere,
nisi periclitantibus Dominus opem afferret,
nisi furorem eorum uis diuina cohiberet
astum-que reprimeret?
De nominibvs demonvm pvblicae dignitatis.
Caput XIII
Et hęc quidem a brutis animalibus mutuata nomina.
illa ab hominibus,
quę partim publicę dignitatis sunt,
partim conditionis priuatę.
Ducem ergo Iesum sequamur,
atque aduersus regem Gai bellando pręualebimus |
et si nos uexillum ferre crucis uiderit,
in qua Iesus noster semet crucifigendo illum confixit,
metu perculsus concidet |
uel in fugam conuertetur.
De quo per Esaiam fuit prędictum:
A facie Domini pauebit Assur, uirga,
hoc est, cruce Domini percussus .
Vrbs autem eius cui dominabatur,
gentiles erant.
quę tunc quidem concremata est igni,
cum gentiles ad Christum conuersi.
Ignem, inquit, ueni mittere in terram,
nam Babylon confusio dicitur.
Hic obsedisse Hierusalem describitur,
hoc est homini fideli tetendisse insidias |
propriis tamen uiribus ciuitatem capere nequiuit,
donec rex Ioachin, id est, rationalis animę pars ultro se illi tradidit.
Captus igitur Ioachin iste,
quia capi uoluit,
de Hierusalem transfertur in Babylonem,
de uirtutibus ad uitia.
Itaque nisi nostra sponte manum dederimus diabolo |
et eius malignę suggestioni consenserimus,
oppugnare quidem arcem animę nostrę poterit,
expugnare non poterit.
Hierusalem describitur,
hoc est homini fideli tetendisse insidias |
propriis tamen uiribus ciuitatem capere nequiuit,
donec rex Ioachin, id est, rationalis animę pars ultro se illi tradidit.
Captus igitur Ioachin iste,
quia capi uoluit,
de Hierusalem transfertur in Babylonem,
de uirtutibus ad uitia.
Itaque nisi nostra sponte manum dederimus diabolo |
et eius malignę suggestioni consenserimus,
oppugnare quidem arcem animę nostrę poterit,
expugnare non poterit.
non poterit.
Et hęc sane sunt publicę potestatis magis insignia nomina,
quibus illum dignum non sua merita,
sed hominum peccata fecerunt.
ueniamus ad priuata.
De nominibvs demonvm privatae conditionis.
Caput XIV
Primogenita Aegypti sunt demones inter omnes nequitia primi,
dicente Domino:
Meum est omne primogenitum.
ex quo
spiritus etiam Aethiopum uocabulo
significatos constat.
Pro iniquitate, inquit, uidi tentoria Aethiopię.
Tentoria Aethiopię sunt omnes iniqui,
increduli,
impudici,
auari.
In his enim habitant,
horum carnibus uescuntur.
de eiusmodi homine in psalmo est dictum:
Dedisti eum escam populis Aethiopum.
De iusto autem et fideli dicitur:
Coram illo procident Aethiopes.
horum interpretatio tenebrarum et caliginis est.
quam ergo miserum est,
quam omni calamitate infelicius |
seruire tenebris |
et
tentoria Aethiopię.
Tentoria Aethiopię sunt omnes iniqui,
increduli,
impudici,
auari.
In his enim habitant,
horum carnibus uescuntur.
de eiusmodi homine in psalmo est dictum:
Dedisti eum escam populis Aethiopum.
De iusto autem et fideli dicitur:
Coram illo procident Aethiopes.
horum interpretatio tenebrarum et caliginis est.
quam ergo miserum est,
quam omni calamitate infelicius |
seruire tenebris |
et a Deo qui lux est recedere?
Demones
a fide alienum suggerere coeperunt ,
certum erit |
sub illa luce demonis tenebras latere |
et simplicibus laqueum intendi .
De denominatione demonvm a rebvs inanimatis.
Caput XV
Postremo, ut apertior eius nequitia sit,
nonnulla nomina etiam a rebus inanimatis sortitus est.
Nam et gladium et clypeum
quippe Esau pilosi partes secutus aduersus populum Iudę, id
est, confessionis,
illos uidelicet qui Christum confitebantur,
sese errexerat |
et montis instar superbia elatus regnabat inter infideles.
His autem ad Christum conuersis |
ille desolatus est et desertus.
quod futurum de eodem monte Zacharias quoque uidit cum diceret:
Quid tu, mons magne?
Coram Zorobabel in planum.
De Zorobabel enim natus est Christus,
cuius uirtute concidit regnum diaboli.
hic ille mons est ,
de quo etiam in Euangelio dicitur:
Si habueritis
confitebantur,
sese errexerat |
et montis instar superbia elatus regnabat inter infideles.
His autem ad Christum conuersis |
ille desolatus est et desertus.
quod futurum de eodem monte Zacharias quoque uidit cum diceret:
Quid tu, mons magne?
Coram Zorobabel in planum.
De Zorobabel enim natus est Christus,
cuius uirtute concidit regnum diaboli.
hic ille mons est ,
de quo etiam in Euangelio dicitur:
Si habueritis fidem ut
granum sinapis,
dicetis monti huic:
Transi hinc
|
ille desolatus est et desertus.
quod futurum de eodem monte Zacharias quoque uidit cum diceret:
Quid tu, mons magne?
Coram Zorobabel in planum.
De Zorobabel enim natus est Christus,
cuius uirtute concidit regnum diaboli.
hic ille mons est ,
de quo etiam in Euangelio dicitur:
Si habueritis fidem ut
granum sinapis,
dicetis monti huic:
Transi hinc ,
et transibit.
Non itaque montes per fidem
Idem postremo mors appellatus est,
dicente Domino:
Ecce posui ante oculos tuos uitam et mortem;
hoc est, me uitam |
et diabolum mortem.
Si ergo Christum tibi elegeris uiues,
si diabolum morieris.
de quo Apostolus etiam dixit:
Nouissimus inimicus destruetur mors.
Illis duntaxat destruetur,
qui a dextris Iudicis consistere iussi erunt.
Aduersum sanctos enim |
nullum ius ultra diabolo erit,
ne tentandi quidem.
Quoniam hi
uiribus quis resistet?
cuius insidias quis euitabit?
nisi qui fidei spei-que et reliquarum uirtutum armis munitus fuerit.
et cum aduersario congressurus uincendi fiduciam non in se,
sed in Deo habuerit.
Hęc de nominibus |
nunc reliqua distinctius dispositius-que consideranda sunt.
Quod tentationes pati necesse sit, maxime circa principia conuersionis.
Caput XVI
Quamdiu
nobis exequenda sunt |
nec
|
tentatio probationis est,
non malicię neque pręcipitationis.
Quapropter Iacobus apostolus ait:
illectus.
deinde concupiscentia cum conceperit,
parit peccatum;
peccatum uero cum consummatum fuerit,
generat mortem.
Tentatio ergo carnis et diaboli semper prouocat ad peccandum.
Quare de istorum tentationibus nobis assidue aduersantibus nunc est tractandum.
et prius quidem de ipsa diaboli tentatione,
qui carni simul insidiatur et spiritui.
Aperiamus igitur dolos eius tendiculas-que et
fuerit,
generat mortem.
Tentatio ergo carnis et diaboli semper prouocat ad peccandum.
Quare de istorum tentationibus nobis assidue aduersantibus nunc est tractandum.
et prius quidem de ipsa diaboli tentatione,
qui carni simul insidiatur et spiritui.
Aperiamus igitur dolos eius tendiculas-que et laqueos,
ut deprehensis inimici fallaciis facilius euitetur mortis periculum |
et certius
euitetur mortis periculum |
et certius uitę ęternę bonum speretur.
Diabolus
li. 31 notandum
Hic est ille teterrimus pharao,
qui nos uetat exire de Aegypto |
seculi-que uanitatibus renunciare |
et Moysen sequi in desertum |
ac tandem Iesu duce Promissionis Terram intrare.
Hic est leo rugiens,
qui circuit quęrens quem deuoret.
Hic est fur et latro,
qui non uenit nisi ut furetur et mactet.
hic est denique lupus rapax,
Deo tuo constanter ambulaueris dicens:
Dominus mihi adiutor,
et ego despiciam inimicos meos.
Fortior cunctis demonibus est,
qui innocentiam seruat et in Deo confidit.
li. 15 notandum
Quod si etiam uerus tibi de cęlo angelus uel sanctus aliquis
apparuerit,
nihil offendes inquirendo,
an uere sit qui uidetur.
non cadamus animis |
imminutę sunt diabolo uires Saluatoris nostri aduentu,
ipso dicente:
capessendas impellat.
Et, si tanta est Deo cura salutis nostrę,
ut suos angelos pędagogos nostros esse uoluerit,
haud multum timendus est mortis machinator diabolus.
quia semper uincemus,
si semper angeli de cęlo nobis missi monitis inspirationibus-que parebimus |
et a Domini nostri mandatis nunquam discedemus.
Omnem igitur uincendi spem in Deo collocemus.
et quoties uincimus,
ei soli uictorię gloriam dedicemus,
ei gratias agamus |
dicamus-que cum psalmista:
diaboli mors introierat in orbem terrarum,
sed hac morte per Christum liberati sumus |
et ad uitam,
quam propter pręuaricationem primorum parentum amiseramus, reuocati.
Gaudebat inuidus ille sanctissimos etiam uiros in infernum descendere
|
et quasi uictor,
quia primos uicerat,
de omnibus triumphare.
Sed gaudium istud uersum est in luctum.
Ligauit fortem fortior Dominus |
et domum eius intrauit |
et uasa eius diripuit,
suo aduentu absoluens illos qui in carcere uincti tenebantur,
de tenebris transferens in
uictor,
quia primos uicerat,
de omnibus triumphare.
Sed gaudium istud uersum est in luctum.
Ligauit fortem fortior Dominus |
et domum eius intrauit |
et uasa eius diripuit,
suo aduentu absoluens illos qui in carcere uincti tenebantur,
de tenebris transferens in lucem.
Quin etiam uulgata Euangelii ueritate regnum mundi erripuit diabolo,
quo magis ille doleret |
ne in gentibus quidem ius esse sibi relictum,
omnibus iam a falsa ad ueram religionem conuersis.
quo se uerteret,
nesciebat.
Rursum tamen nouo fraudum genere usus,
in illorum qui conuersi erant cordibus
(ut supra est dictum)
inserere hereses coepit.
ut in quibus idolatria iam defecerat,
non deesset mendax de uera religione sententia.
atque ita non paucos,
quibus in credendo mens leuior erat,
subuertit.
Quos autem firmos ac stabiles in fide uidit,
eos perniciosę uoluptatis illecebris ad peccandum prouocare coepit.
ut quos fidei defendit synceritas,
mandatorum saltem transgressio
credimus,
qui Dei Filium confitemur,
tantę in nos inimici inuidię non ignari,
quoties delinquendi concupiscentia mentem solicitari coeperit,
meminerimus dolos esse carnificis nostri |
nihil-que agamus,
in quo Deum offendi nouimus |
et ob quod si egerimus,
de altitudine paradisi quam speramus,
in abyssum inferni quam timemus,
deturbandos nos esse certum sit.
Cum itaque molestior difficilior-que sese ingesserit tentatio |
et cordis intima lacessere coeperit,
tunc ieiunium nobis pro scuto sit,
pro gladio oratio,
uinces.
et rursum nulla tam parua,
a qua non superaberis propriis uiribus confidendo.
Quare in Deo sperans ora et dic:
Tanta est autem Domini nostri erga nos benignitas,
ut etiam pro eo quod ipso adiuuante uincimus,
remuneret uictores |
et suum beneficium in nostrum transire patiatur meritum.
modo post uictoriam ne insolescamus,
sed humiles ac submissi de omnibus ei laudem demus.
Ita enim etiam pro his quę Domino tribuerimus,
ipsi pręmium merebimur atque mercedem.
De tentationibvs carnis.
Caput XX
meritum.
modo post uictoriam ne insolescamus,
sed humiles ac submissi de omnibus ei laudem demus.
Ita enim etiam pro his quę Domino tribuerimus,
ipsi pręmium merebimur atque mercedem.
De tentationibvs carnis.
Caput XX
Nunc quoniam paris periculi est |
a propriis cupiditatibus per carnis blandimenta superari,
qualiter cum his quoque nobis decertandum sit uideamus.
Tunc autem absque spiritu est,
cum a mandatis diuinis se auertens propriam sequitur uoluntatem |
et pecudum more pręsentia appetit,
futura non considerat.
uisibilium amore capitur,
inuisibilia contemnit |
neque quod ratio discernit,
sed quod appetitio suggerit sequitur.
De qua carnis uiolentia conquęritur Dauid et ait:
sint |
spiritus et caro?
quia caro ex Adam qui peccauit propagata est,
animam uero et spiritum non ab Adam,
sed a Deo accepimus.
Iccirco spiritus expetit ea quę Deo placent,
caro autem magis illa concupiscit,
quę ipsam delectant,
et ad peccandum est prona,
quia traducitur de peccato.
tanta-que eius uis est aduersus spiritum,
ut luctanti repugnare spiritus ipse per se non
sufficeret,
nisi uirtus diuina quę illum creat |
et creando infundit |
et infusum conseruat,
etiam periclitantem adiuuaret.
Quis me liberabit, inquit
tanta-que eius uis est aduersus spiritum,
ut luctanti repugnare spiritus ipse per se non
sufficeret,
nisi uirtus diuina quę illum creat |
et creando infundit |
et infusum conseruat,
etiam periclitantem adiuuaret.
Quis me liberabit, inquit Apostolus,
de corpore mortis huius?
hoc est de corpore,
in quo primi parentes nostri cum non obedissent Deo mortui sunt.
respondet et ait:
Gratia Dei per Iesum Christum.
Nos igitur in Christum credentes |
a carnis uiolentia non nostrę uires,
sed diuina liberat gratia.
Quanuis
spiritum,
ut luctanti repugnare spiritus ipse per se non
sufficeret,
nisi uirtus diuina quę illum creat |
et creando infundit |
et infusum conseruat,
etiam periclitantem adiuuaret.
Quis me liberabit, inquit Apostolus,
de corpore mortis huius?
hoc est de corpore,
in quo primi parentes nostri cum non obedissent Deo mortui sunt.
respondet et ait:
Gratia Dei per Iesum Christum.
Nos igitur in Christum credentes |
a carnis uiolentia non nostrę uires,
sed diuina liberat gratia.
Quanuis autem ab Adę maledictione tunc absoluimur
plenam amittamus,
quanto acrius improbis pręsentium uoluptatum appetitionibus renitendum est |
pro uita illa felicissima et immortali,
quam talium appetitionum uictoribus in mercedem tribui certissimum est.
De remediis contra carnis tentamenta.
Caput XXI
Et quoniam malum illud, quod caro suggerit,
cogitatio concipit,
cogitatio ipsa quamprimum cohibenda est,
ne pariat quod conceperit.
et intentos |
et solicitos,
ne per desidiam spiritus caro,
quę ancilla esse debet,
dominari incipiat |
et pręualere permittatur Madian aduersus Israhel.
is uidelicet qui se cultui dedicauit diuino,
subuerti sinatur a nequitia.
De reparatione lapsi.
Caput XXII
Cęterum siquando uicti superati-que fuerimus,
ad poenitentię remedia conuertamur.
nec desperemus aduersus uictores uictoriam,
si ab iis, quibus manum dedimus,
Pręterea et locum illum et hominem quantum potes declina,
in quo uel delinquendi periculum |
uel exercendę uirtutis impedimentum times.
Pręterea et locum illum et hominem quantum potes declina,
in quo uel delinquendi periculum |
uel exercendę uirtutis impedimentum times.
delinquendi periculum |
uel exercendę uirtutis impedimentum times.
Ad Dominum igitur supplices confugiamus.
quia Dominus fortitudo plebis suę |
et protector saluationum Christi sui est.
Vim patiens loquatur spiritus et dicat:
in Deum protectorem |
et in locum munitum,
ut saluum me facias.
Ventum, Domine, ualidum,
quo in diuersum impellor metuo |
et iam inter frementes undas mergi incipiens ad te clamo.
Tu igitur miseratus dexteram tuam extende |
et sicut Petrum cum fluctibus operiretur saluasti,
ita me de pernicie carnalis suggestionis erreptum tibi restitue.
ut tuam potius uoluntatem quam meam faciam.
Nostra enim uoluntas perdit nos,
tua uero saluat semper.
fiat uoluntas tua sicut in cęlo inter sanctos,
ita et inter nos in terra.
ut tuis
Si sicut decet supplicaueris,
circumdabit te scuto ueritas eius.
non timebis a timore nocturno,
a sagitta uolante in die,
a negocio perambulante in tenebris,
ab incursu et demonio meridiano .
Ipse enim Dominus de illo qui fideliter orat |
et constanter sperat,
respondens ait:
Dei.
edemus ergo et bibemus non corporalia sed spiritalia alimenta,
diuini conspectus perennem et nunquam defuturam dulcedinem |
ineffabilis-que claritatis gloriam.
Et hęc quidem erit militię nostrę merces,
si modo uictores et non uicti de isto certaminis campo,
in quo nunc positi sumus,
decesserimus.
Qvod oportet nos conformari Christo.
Caput XXIV
Atque is demum et uitia calcabit |
et uirtute
habitaculo,
sed in pecudum stabulo,
non in cunis colore diuerso picturatis auro-que linitis,
sed in pręsepio ad prębenda iumentis pabula lentis uiminibus
contexto.
Cum-que esset Dominus omnium a seruo uoluit baptizari |
ac de se ipso dixit:
Filius hominis uenit,
non ut ministraretur ei,
sed ut ministraret.
Apostolos non de stirpe nobilium,
sed de piscatorum genere sibi adsciuit |
et eisdem pedes lauit.
Hierosolymam intraturus ueterinum animal asinam ascendit,
et cum pro salute mundi mori
ad prębenda iumentis pabula lentis uiminibus
contexto.
Cum-que esset Dominus omnium a seruo uoluit baptizari |
ac de se ipso dixit:
Filius hominis uenit,
non ut ministraretur ei,
sed ut ministraret.
Apostolos non de stirpe nobilium,
sed de piscatorum genere sibi adsciuit |
et eisdem pedes lauit.
Hierosolymam intraturus ueterinum animal asinam ascendit,
et cum pro salute mundi mori uellet,
despicatissimum mortis genus elegit, crucem.
Talia ergo
pabula lentis uiminibus
contexto.
Cum-que esset Dominus omnium a seruo uoluit baptizari |
ac de se ipso dixit:
Filius hominis uenit,
non ut ministraretur ei,
sed ut ministraret.
Apostolos non de stirpe nobilium,
sed de piscatorum genere sibi adsciuit |
et eisdem pedes lauit.
Hierosolymam intraturus ueterinum animal asinam ascendit,
et cum pro salute mundi mori uellet,
despicatissimum mortis genus elegit, crucem.
Talia ergo nobiscum sępenumero
et eisdem pedes lauit.
Hierosolymam intraturus ueterinum animal asinam ascendit,
et cum pro salute mundi mori uellet,
despicatissimum mortis genus elegit, crucem.
Talia ergo nobiscum sępenumero reuoluentes,
nec de stirpis claritate gloriemur |
nec uulgaribus coęquari erubescamus.
cum omnium unus creator sit |
atque unus pater Deus,
omnium una generis conditio,
una humanitatis natura,
una regenerationis gratia.
cum denique nullum sit hominum apud Deum discrimen |
pręterquam uitę ac morum.
et mala quę passi sumus in nostrum commodum conuertentur.
Iactantia vitanda
Sed eorum quoque quę benefacimus,
iactantiam uitare a Domino discamus.
De monte descendens mundato leproso iniunxit ne cui diceret.
Cęcis etiam sanatis:
Videte inquit nequis sciat.
Et cum plurimos uario morborum genere laborantes curasset,
ne ipsum manifestum facerent pręcepit.
Cum-que puellam mortuam ad uitam reuocasset,
taceri iussit.
quę a Deo est,
accipere non merentur.
Paupertas
Ad hęc obseruandę paupertatis Domini exempla nobis abunde
suggeruntur.
De Virgine paupercula nasciturus |
non habuit locum in diuersorio.
editur in stabulo,
reclinatur in pręsepio.
Iam in ętate adulta |
nihil se habere confitetur et ait:
et e contrario:
Vę uobis inquit |
qui saturati estis,
quia esurietis.
Charitas
Nunc tandem ad charitatis conuertamur documenta.
Pro hominum salute de cęlo in terram descendit.
Deus homo factus est.
Labores,
uigilias,
supplicia pro nobis tolerauit,
pro nobis mortuus est,
pro nobis ad inferos descendit,
pro nobis resurrexit,
pro nobis in cęlum ascendit.
Postremo nihil uel
Labores,
uigilias,
supplicia pro nobis tolerauit,
pro nobis mortuus est,
pro nobis ad inferos descendit,
pro nobis resurrexit,
pro nobis in cęlum ascendit.
Postremo nihil uel dixit uel fecit,
quod non eo spectaret,
ut ęterna nobis donaretur beatitudo.
Mattheum de publicano apostolum,
Petrum de negatore cęlestis regni clauicularium,
Paulum de persecutore fidei fecit propugnatorem.
Mulieri peccatrici peccata dimisit.
et:
Non ueni inquit uocare iustos,
sed peccatores ad poenitentiam.
supplicia pro nobis tolerauit,
pro nobis mortuus est,
pro nobis ad inferos descendit,
pro nobis resurrexit,
pro nobis in cęlum ascendit.
Postremo nihil uel dixit uel fecit,
quod non eo spectaret,
ut ęterna nobis donaretur beatitudo.
Mattheum de publicano apostolum,
Petrum de negatore cęlestis regni clauicularium,
Paulum de persecutore fidei fecit propugnatorem.
Mulieri peccatrici peccata dimisit.
et:
Non ueni inquit uocare iustos,
sed peccatores ad poenitentiam.
denique pastor bonus animam suam
est,
pro nobis ad inferos descendit,
pro nobis resurrexit,
pro nobis in cęlum ascendit.
Postremo nihil uel dixit uel fecit,
quod non eo spectaret,
ut ęterna nobis donaretur beatitudo.
Mattheum de publicano apostolum,
Petrum de negatore cęlestis regni clauicularium,
Paulum de persecutore fidei fecit propugnatorem.
Mulieri peccatrici peccata dimisit.
et:
Non ueni inquit uocare iustos,
sed peccatores ad poenitentiam.
denique pastor bonus animam suam posuit pro ouibus suis.
et quos dilexit,
usque in
alios docent,
ipsi pręstant,
ne bonum quod uerbo ędificant,
morum dissimilitudine destruant.
Castitas
Cęlebs pręterea et castus sit oportet Christi discipulus.
Virgo est |
et de Virgine genitus |
et a uirgine baptizatus,
quem sequeris.
ut-que quanti sit apud ipsum uirginitas scias ,
de Ioanne apostolo quia uirgo erat,
in Euangelio dicitur:
Discipulus ille quem diligebat
Iesus.
Castitas
Cęlebs pręterea et castus sit oportet Christi discipulus.
Virgo est |
et de Virgine genitus |
et a uirgine baptizatus,
quem sequeris.
ut-que quanti sit apud ipsum uirginitas scias ,
de Ioanne apostolo quia uirgo erat,
in Euangelio dicitur:
Discipulus ille quem diligebat
Iesus.
Nam licet Iesus etiam reliquos omnes diligeret,
de nullo tamen sic est expressum |
sicut de isto,
quem mentis
sit apud ipsum uirginitas scias ,
de Ioanne apostolo quia uirgo erat,
in Euangelio dicitur:
Discipulus ille quem diligebat
Iesus.
Nam licet Iesus etiam reliquos omnes diligeret,
de nullo tamen sic est expressum |
sicut de isto,
quem mentis corporis-que puritas commendabat.
Hic solus in sinu Christi cunctis ad mensam sedentibus recubuit,
quia solus fortasse intemeratę uirginitatis laude illi proximior
erat.
,
de Ioanne apostolo quia uirgo erat,
in Euangelio dicitur:
Discipulus ille quem diligebat
Iesus.
Nam licet Iesus etiam reliquos omnes diligeret,
de nullo tamen sic est expressum |
sicut de isto,
quem mentis corporis-que puritas commendabat.
Hic solus in sinu Christi cunctis ad mensam sedentibus recubuit,
quia solus fortasse intemeratę uirginitatis laude illi proximior
erat.
Pręcellit autem uirginitas uiduitati |
et
qui se castrauerunt propter regnum
cęlorum;
hoc est,
qui nubendi libertatem in propositum uerterunt castitatis,
quo purius expeditius-que Deo seruirent |
et cum angelis in cęlo socii essent,
qui angelicam uitam in terra uixissent.
de quibus est dictum:
Luc. 12
solum uerbis docuit,
sed etiam re atque opere probauit.
ut his instructi eidem,
quantum fieri potest,
similes effici curemus,
et cuius uirtutes imitati fuerimus,
eius beatitatis atque glorię participes esse mereamur.
De consortio fvgiendo.
Caput XXV
Conferet plurimum ad uitę sanctioris cultum nosse,
quorum consuetudine uti debeas,
quorum non debeas.
cum quibus conuiuere,
colloqui,
conuersari,
quos declinare ac
uitium si conuersaris cum uitioso.
ac ueluti pestilentię morbus afflatu tactu-que ęgrotantis inficere
solet sanos,
ita infidelium familiaritas plerunque fideli uiro perniciem parit.
Iccirco per os Hieremię clamat nobis Dominus:
Fugite de medio Babylonis,
ut saluet unusquisque animam
suam.
et per os Oseę:
Nolite ingredi in Galgala,
et non ascenderitis in Bethauen;
loca uidelicet prophana idolorum-que polluta culturis atque immunda.
|
et sumas scandalum animę tuę.
non hoc pręcipitur,
ne bene illi optes |
et si poteris, facias,
sed ne illo familiariter utaris.
Iracundus enim is est,
qui facile ac leuissima de causa irascitur.
Est autem difficile semper irascenti
atque insultanti non aliquando irasci |
et contra furentem non indignari |
et ex indignatione non peccare.
Ita superbo etiam si comes fueris,
arrogans elatus-que euades.
testatur hoc Ecclesiasticus
semel inito,
multi ipsa uisę formę cogitatione irretiti sunt,
nonne maius periculum imminet,
ubi propius assidetur,
frequentius uerba miscentur,
ubi ridenti arridetur,
ubi crebra congressio mutuę quoque tactionis fecit licentiam?
de hoc plenius suo loco disseremus.
restat uidendum cum ab his discesserimus,
ad quos accedere,
cum quibus nos frequentes esse nobis proderit.
De consortio habendo.
Caput XXVI
congressio mutuę quoque tactionis fecit licentiam?
de hoc plenius suo loco disseremus.
restat uidendum cum ab his discesserimus,
ad quos accedere,
cum quibus nos frequentes esse nobis proderit.
De consortio habendo.
Caput XXVI
Si forte ille,
quo diu familiater usus es,
a uia uirtutis declinauit,
retrorsum abiit |
et sępe admonitus redire noluerit,
dimitte eum |
et membrum quod te scandalizat,
abscide
Petro,
reliquos etiam apostolos innocentia inter se animi-que simplicitas copulauerat.
Solus cum illis nequiuit permanere sacrilegus Iudas,
quia eum,
quem illi amabant,
ipse uendidit.
et hic quidem de grege Domini egressus faucibus
incidit lupi ac periit.
Ipsos uero concors inter se erga Dominum affectus saluauit.
Quibus ille in Euangelio ait:
faucibus
incidit lupi ac periit.
Ipsos uero concors inter se erga Dominum affectus saluauit.
Quibus ille in Euangelio ait:
|
ut sanctorum hominum uiua uox |
et pręsens oris aspectus |
et uitę totius tenor oculis expositus ac manifestus.
Miranda siquidem plurimorum gesta audimus,
nonnulla tamen quia difficilia factu ardua-que uidentur,
suspenso animo accipimus,
uix fidem adhibentes relationi alienę.
de his autem quę oculis intuemur,
quę pręsentes inspicimus,
dubitare non est neque ambigere.
aut cuius testimonio credemus,
si nostro contenti non fuerimus?
Cum igitur nihil certius esse possit |
quam quod ipsi coram audiuimus |
|
quam quod ipsi coram audiuimus |
coram-que spectauimus,
nihil etiam magis ad capessendas uirtutes nobis proderit |
quam semper si fieri potest cum sanctissimis uiris et colloqui et
conuersari.
In illis enim cernendo non dissimilia iis quę de aliis legimus,
cum firmius quę a scriptoribus tradita sunt credemus,
tum ardentius quę a nobis uisa cognita-que fuere, imitabimur.
considerantes,
quam munificus,
quam benignus Dominus noster sit,
qui mira quęque operandi confert gratiam
credentibus in se
gratiam
credentibus in se ac sperantibus.
Nisi enim ille bona cuncta suppeditaret,
ad tantam sanctitatis perfectionem hominis imbecillitas nunquam peruenisset.
De pavpertate colenda.
Caput XXVII
Sed gratiam istam accipere non merentur mundi diuitiarum-que amatores.
Vt igitur et sanctorum uirorum consortio digni simus |
et ipsos imitandi donetur nobis facultas,
uictu
igitur et sanctorum uirorum consortio digni simus |
et ipsos imitandi donetur nobis facultas,
uictu tantum necessario contenti Christo seruiamus.
Magni animi est caduca contemnere |
et ea quę stabilia ęterna-que sunt sectari.
Si Christi discipuli fieri cupimus,
meminerimus quod non de diuitum turba sibi discipulos elegit Dominus,
sed de pauperum grege et egenorum.
Petrus,
Andreas,
Ioannes,
Iacobus |
piscatione uictum sibi quęrebant.
relictis retibus et naui secuti sunt Christum.
Ex his postea Petrus cum Ioanne
ipsos imitandi donetur nobis facultas,
uictu tantum necessario contenti Christo seruiamus.
Magni animi est caduca contemnere |
et ea quę stabilia ęterna-que sunt sectari.
Si Christi discipuli fieri cupimus,
meminerimus quod non de diuitum turba sibi discipulos elegit Dominus,
sed de pauperum grege et egenorum.
Petrus,
Andreas,
Ioannes,
Iacobus |
piscatione uictum sibi quęrebant.
relictis retibus et naui secuti sunt Christum.
Ex his postea Petrus cum Ioanne cuidam claudo elemosinam petenti
respondit:
do |
In nomine Iesu Christi surge et ambula!
Quis diuitum talem elemosinam dare unquam potuit,
qualem tunc hi pauperculi dedere,
ut claudus qui baiulabatur,
statim ambularet?
Denique de ipsa apostolorum inopia,
quod Euangelia testantur,
olim in prophetis fuit prędictum.
ut illud plurimi faciendum scias,
de quo neque noui scriptores |
neque ueteres tacuerunt |
In Esaia legitur:
unquam potuit,
qualem tunc hi pauperculi dedere,
ut claudus qui baiulabatur,
statim ambularet?
Denique de ipsa apostolorum inopia,
quod Euangelia testantur,
olim in prophetis fuit prędictum.
ut illud plurimi faciendum scias,
de quo neque noui scriptores |
neque ueteres tacuerunt |
In Esaia legitur:
in ore piscis primum capti quęrere staterem iussit |
et inuentum exactoribus dari.
Maluit pecuniam qua satisfaceret mirabiliter comparare |
quam apud se repertam offerri.
Poterat lapides in gemmas,
in aurum ligna conuertere,
qui de ore piscis fecit staterem repente adesse.
Et tamen semper alieno usus est hospitio,
semper oblata ab aliis stipe sustentatus est.
nudus iacuit in pręsepio,
nudus pependit in cruce |
atque is qui cęli terrę-que erat dominus,
nec sindonem suam habuit,
qua uelaretur mortuus,
nec
preciosis renidere ,
omnibus denique mundi deliciis diffluere ,
et se Christi seruos profiteri.
non tales elegit Christus,
non talia pręcepit |
nec talem semetipsum exibuit.
De diuitiarum confidentia.
Caput XXVIII
Ecclesię cura nobis commissa est inquiunt.
ut ergo ipsa Ecclesia ab aduersariorum iniuria tuta sit,
necessarium est nos opibus uiribus-que pollere.
Quasi uero
|
nisi locupletes atque potentes extiterint |
qui ei pręsunt?
Quid est autem quod Propheta clamat:
in cęlo |
quam permanet in terris .
Neque enim lapidei parietes isti |
uel prędia |
uel urbes |
uel prouincię |
uel regna |
Ecclesia Dei sunt,
sed ipsa Christum credentium atque confitentium congregatio.
Quę cum de terra tollitur,
in cęlum transfertur.
ut quę inter mundi turbines fideliter militauit,
iam supra mundum secura triumphet |
et omni terrena potestate sublimior dicat:
fortius resistant.
et illi quidem non in se sed in Deo confidendo uestris-que precibus adiuti uincent.
Quamdiu his contraria agitis,
Ecclesiam quoque pati contraria necesse est.
Quę quoniam uobis commendata est,
sanguis eius de manibus uestris requiretur.
quia non quomodo Christus |
neque quomodo apostoli pro illa statis,
sed qualiter uestra uobis persuadet libido.
non ut oportet uiuendo,
sed potius ut delectat.
Latos agros,
regias domos,
tiriantinas uestes,
auream argenteam-que supellectilem,
semetipsum et sequatur me!
Et:
Si uis perfectus esse,
uende omnia quę habes et da pauperibus,
et habebis thesaurum in cęlo,
et ueni sequere me.
Nihil terrenum promittitur sacerdotibus,
ut cęlestia tantum affectent,
de cęlestibus prędicent |
et portionem in cęlo consequantur ,
qui in terra diuitias habere noluerunt.
Quare ergo Ecclesię agri, uillę, uici, urbes donatę sunt |
et sacerdotibus episcopis-que distributę?
Certe non ut in his ipsi luxurientur,
sed
Ad Timotheum enim scribebat.
Qui enim talia non fugiunt,
sed augendi peculii cupidine ducuntur,
non homines Dei sunt,
sed Mammonę serui.
Homo Dei est qui cum Christo pauper est,
ut in Christo diues sit.
De diuitiarum malo et paupertatis bono.
Caput XXIX
Vidit et Salomon quantum periculi in diuitiis esset,
et precatus est Deum dicens:
pauperes Dominus,
et uinctos suos non despexit .
Quorum autem exauditur oratio,
iis pro breui inopia ęterna tribuitur beatitudo,
dicente Domino:
Beati pauperes spiritu,
quoniam ipsorum est regnum cęlorum.
et:
Beati qui nunc esuritis,
quoniam saturabimini.
de diuitibus uero e contrario est dictum,
quod facilius transibit camellus per foramen acus,
quam diues ascendet ad regnum cęlorum.
Cui sententię et illud Euangelicum congruit:
Esurientes impleuit bonis,
et diuites dimisit inanes.
Nam qui in humilitate sanctam colit paupertatem,
postea in paradisum translatus exaltatur in gloria.
pauperum |
parcet inquit pauperi et inopi,
et animas pauperum saluas faciet.
et iterum alio loco:
faciet.
et iterum alio loco:
Ne cui tamen fraudi sit,
de paupere humili,
iusto Deum-que timente ac spontaneo ista prędicantur,
non de illo qui inuitus indiget et indignatur,
et intemperanter concupiscit,
et ne inopia quidem oppressus humiliatur.
Nec de illo qui pauper sub humilitatis palio hypocrisim nutrit,
ut quasi sanctus laudetur ab hominibus.
Hic enim quanto pluris uulgi opinione ęstimabitur,
tanto uilior coram Deo contemptibilior-que apparebit.
Simulata
quęrite ergo primum regnum Dei |
et iustitiam eius,
et hęc omnia adiicientur uobis.
Hoc ueterum nouorum-que nobis euenta confirmant.
populus Israhel
Israheliticus populus cum esuriret,
manna de cęlo nutritus est,
cum sitiret,
aquam de petra repente manantem bibit.
Agar
Agar cum puero eiecta in solitudine angeli indicio ne siti periret,
aquam inuenit.
Sanson
Sansoni sitienti de maxillę asinę molari aqua
iustitiam eius,
et hęc omnia adiicientur uobis.
Hoc ueterum nouorum-que nobis euenta confirmant.
populus Israhel
Israheliticus populus cum esuriret,
manna de cęlo nutritus est,
cum sitiret,
aquam de petra repente manantem bibit.
Agar
Agar cum puero eiecta in solitudine angeli indicio ne siti periret,
aquam inuenit.
Sanson
Sansoni sitienti de maxillę asinę molari aqua effluxit.
Helias. vidua
populus cum esuriret,
manna de cęlo nutritus est,
cum sitiret,
aquam de petra repente manantem bibit.
Agar
Agar cum puero eiecta in solitudine angeli indicio ne siti periret,
aquam inuenit.
Sanson
Sansoni sitienti de maxillę asinę molari aqua effluxit.
Helias. vidua
Elias cum hominum subsidia non haberet,
a coruis pascitur.
et uiduę quę se filios-que suos defraudans panem prophetę porrexerat,
hydria farinę non defecit nec lecythus
cum Iudeis disputans,
cęteris diebus arte scoenofactoria se exercens.
Quod si ad uictum labor non suffecerit,
aliunde id quo indiges tibi adiicietur.
Licet enim et ab illis accipere quos doces,
quia dignus est operarius cibo suo,
et qui altari seruit,
fas est ei uiuere de altari,
id est de his quę templo offeruntur.
Omnis enim rerum utendarum oblatio pauperum census est,
non eorum quibus sua satis sunt.
Cum autem omnia defuerint,
tunc demum manum suam porriget Deus |
et qui mundo quoque seruientes alit,
sibi
cęteris diebus arte scoenofactoria se exercens.
Quod si ad uictum labor non suffecerit,
aliunde id quo indiges tibi adiicietur.
Licet enim et ab illis accipere quos doces,
quia dignus est operarius cibo suo,
et qui altari seruit,
fas est ei uiuere de altari,
id est de his quę templo offeruntur.
Omnis enim rerum utendarum oblatio pauperum census est,
non eorum quibus sua satis sunt.
Cum autem omnia defuerint,
tunc demum manum suam porriget Deus |
et qui mundo quoque seruientes alit,
sibi seruientibus deese non
quomodo diuites eguerunt?
Ille qui purpura induebatur,
qui laute opipare-que coenitabat,
in inferno sepultus gutta una aquę indiguit.
Rursum quęris quo pacto pauperculi Deo seruientes bonorum conpotes fiant.
Lazarus mendicus erat,
hulcerosus esuriens-que micas illas, quę de diuitis mensa cadebant.
translatus autem in sinum Abrahę in locum beatorum omni bono coepit abundare.
Quis utriusque fine perspecto non dixerit |
et illius infelicissimas diuitias |
et huius felicissimam mendicitatem?
Breuis est pręsentis paupertatis
eligi,
fide ditari |
et cęlestis regni fieri hęredem.
Explicit liber tertius.
Incipit Liber Quartus Charitatis.
De Charitate erga deum.
Caput I
Quę ad fidei spei-que uirtutem magis pertinere arbitror,
hactenus dicta sunt.
Restat ut charitatis quoque officia Deo adiuuante exponamus.
eas-que simul partes tractemus,
quę illi
animam suam propter me,
inueniet eam.
Hoc quidem sancti pręstiterunt martyres,
qui temporalem uitam pro Christo offerentes |
accipere meruerunt ęternam.
Ex tota uero mente Deum diligimus,
quando fide certissima,
quicquid de Deo sancta sentit Ecclesia complectimur |
et cuncta quę uel animo uoluimus |
uel opere implemus,
ad ipsius cultum atque honorem dirigimus.
nec quicquam omittimus,
quantum in nobis est,
quod ad eius dilectionem referri possit.
Diligamus ergo Dominum Deum nostrum toto corde
quod possederit,
feliciter perfruatur.
Petrus
Isto charitatis genere dilexit Christum suum Petrus,
quando concupiuit cum illo habitare in monte,
quando uiso Iesu super aquas ambulante de naui desiliens ad illum ire contendit solus reliquis in naui residentibus |
admirantibus-que hominis audaciam nihil metuentis,
nisi cum mergi coepisset,
quando etiam ei de sua cruce prędicenti respondit:
Et si me oportuerit mori tecum,
non te negabo.
Petrus,
quando concupiuit cum illo habitare in monte,
quando uiso Iesu super aquas ambulante de naui desiliens ad illum ire contendit solus reliquis in naui residentibus |
admirantibus-que hominis audaciam nihil metuentis,
nisi cum mergi coepisset,
quando etiam ei de sua cruce prędicenti respondit:
Et si me oportuerit mori tecum,
non te negabo.
Tametsi pręstare nequiuerit quod promiserat,
promisit tamen tanquam pręstiturus .
et certe pręstitisset
etiam stans pro Domino solus aduersus armatam cohortem strinxit gladium |
percussit-que principis seruum,
plures forsitan percussurus donec inter multorum arma et ipse
concideret,
nisi furentis animum eiusdem Domini iussa repressissent.
Post resurrectionem quoque eius gloriosam,
cum de naui illum in littore stantem agnouisset,
non expectauit donec remigando ad terram perueniret,
sed omnis morę impatiens misit se in mare uado-que pręcurrens primus
omnium illi se coniunxit.
Cęteri enim post eum nauigio
gustassent,
quam suauis |
quam dulcis est Dominus animę quęrenti eum.
Sanctę mulieres.
Sed nec mulierum illarum modica charitas fuit,
quę cum animo tum corpore eum secutę de propriis facultatibus (ut
euangelista ait) ministrabant ei.
metuunt,
iam in cęlo regnantem offendere non
formidant?
Ioseph
Quisquis ergo se Dei sui amatorem profitetur |
et mandatis eius non obtemperat,
mendax est.
cum libera mandatorum obedientia ueri in Deum amoris indicium sit.
Quanto autem usui nobis existat ista charitas,
testis est peccatrix illa,
de qua dictum est:
Amando igitur et a peccatis absoluimur |
et Deo chari efficimur.
non ea charitate qua etiam improbos diligere dicitur ut creator,
sed qua electos duntaxat amplectitur ut Saluator.
Hęc de charitate,
quam Deo debemus,
dicta sint satis,
si quicquam de illa satis dici queat,
sine qua nihil est salutare,
nihil sanctum |
nunc in proximos amoris officia pensemus.
De charitate erga proximum.
Caput II
|
et Deo chari efficimur.
non ea charitate qua etiam improbos diligere dicitur ut creator,
sed qua electos duntaxat amplectitur ut Saluator.
Hęc de charitate,
quam Deo debemus,
dicta sint satis,
si quicquam de illa satis dici queat,
sine qua nihil est salutare,
nihil sanctum |
nunc in proximos amoris officia pensemus.
De charitate erga proximum.
Caput II
Secundum charitatis
Hęc de charitate,
quam Deo debemus,
dicta sint satis,
si quicquam de illa satis dici queat,
sine qua nihil est salutare,
nihil sanctum |
nunc in proximos amoris officia pensemus.
De charitate erga proximum.
Caput II
Secundum charitatis mandatum superiori simile esse dixit Dominus:
nemo habet,
quam ut animam suam quis ponat pro amicis suis.
deinde paulo post:
Hęc mando inquit uobis,
ut diligatis inuicem.
per hoc quod pręcipiendo replicat sępius de dilectione,
maiore studio et diligentiore cura sequendam esse demonstrat.
Quicquid enim magis persuadere cupimus,
hoc crebrius auditorum auribus inculcamus.
Maximam autem charitatem illam esse dixit,
quę ne uitę quidem nostrę
peregrinos,
tegere nudos,
redimere captiuos |
et funerare defunctos.
Atque hęc fere sunt charitatis pietatis-que officia lucis ęternę mercede compensanda,
nisi forte aliquo inanis iactantię fumo infecta fuerint atque obscurata.
de quibus singulis erit suo loco disserendum.
Interim autem etiam inimicos amare a Domino discamus.
De charitate erga inimicos.
Caput
officia lucis ęternę mercede compensanda,
nisi forte aliquo inanis iactantię fumo infecta fuerint atque obscurata.
de quibus singulis erit suo loco disserendum.
Interim autem etiam inimicos amare a Domino discamus.
De charitate erga inimicos.
Caput
te insolescat,
cum submisse comiter-que responderis,
magis irritetur,
huic tali pręstabis beneficium,
si a beneficiis cessaueris ,
si a mitibus responsis destiteris,
si tacueris,
si denique furentem tacitus pręterieris atque recesseris.
ea duntaxat de causa,
ut ille minus culpabilis sit ,
cum sęuierit minus.
Quod si forte ideo inflatur superbia,
quia diuitiis abundat,
quia uiribus prestat,
quia rerum prosperitatibus fruitur |
ac propterea melioribus inuidet,
multos contemnit |
nec paucos afficit
cum uterque uitę eius fuisset insidiatus |
et alter eidem gloriam militarem inuideret,
alter regnum.
Stephanus
Stephanus quoque protomartyr pro illis a quibus
lapidabatur orauit.
Paulus
et Paulus de iis qui ipsi infesti erant:
Cupio inquit anathema fieri a Domino pro fratribus
meis.
ICXC
Ante istos Dominus noster Iesus Christus eis a quibus ut interimeretur
comprehensus fuerat,
usque adeo beneficum
quam ergo graue peccatum sit hominem odisse |
hinc iam speculari incipiamus,
ut cum cognouerimus,
quantum hoc cauendum sit,
magis ad quenque amandum animo alliciamur.
De malo odii.
Caput IIII
Opus Dei odit,
qui hominem odit.
quomodo autem potest Deum diligere,
qui id quod ab illo factum est ualde bonum
non diligit?
Porro Deum nolle diligere,
qui prior
alterum nullum ius est |
nisi commiserendi,
si deliquerit,
commonendi ne delinquat,
optandi atque orandi,
ut post delictum poenitentiam agat |
et ueniam consequatur |
et sperandę salutis gratiam quam peccando amiserat,
emendando recuperet.
Cęterum qui odit hominem,
tam inique de illo deliberat,
ut etiam illud quod recte probe-que agentem uiderit,
obloquendo infamet:
iniurię patientem timidum uocat,
ecclesię limen terentem hypocritam appellat,
subditos corripientem iracundum esse criminatur,
et quod uirtuti ascribere deberet,
hoc ad proxima ei uitia
infamet:
iniurię patientem timidum uocat,
ecclesię limen terentem hypocritam appellat,
subditos corripientem iracundum esse criminatur,
et quod uirtuti ascribere deberet,
hoc ad proxima ei uitia trahere nititur.
Tales erant illi qui de Ioanne neque edente neque bibente |
demonium ei inesse dixerunt.
et de Domino edente cum aliis ac bibente:
Ecce uorator et potator uini et publicanorum amicus.
Qui ergo sic odit
hypocritam appellat,
subditos corripientem iracundum esse criminatur,
et quod uirtuti ascribere deberet,
hoc ad proxima ei uitia trahere nititur.
Tales erant illi qui de Ioanne neque edente neque bibente |
demonium ei inesse dixerunt.
et de Domino edente cum aliis ac bibente:
Ecce uorator et potator uini et publicanorum amicus.
Qui ergo sic odit proximum suum,
non christianus fidelis,
sed infidelis
existimaret,
sed reprobum potius et impium,
ut qui non Dei auxilium imploret,
sed prophanis demonum inuocationibus utatur.
Quid multa? Si cui inimicus fueris,
torquebit te inuidia,
quoties alios aliter de illo sentire cognoueris,
et non mendacio ,
non probro,
non maledicto abstinebis,
atque unum odium in plurima te pręcipitabit uitia,
dum morum tuorum iacturam nihili pendis uitę cupiens obesse alienę.
Et cum tam immoderate ferri coeperis,
ad iurgia
Christi sanguine redemptus est.
Si malus, improbus, scelestus fuerit |
cura si potes,
si non potes opta |
et Deum pro illo deprecare,
ut dimissa nequitia abiectisque uitiis
ad uirtutis uiam conuertatur et uiuat.
De pace publica et privata.
Caput V
Porro ipsius charitatis uinculum pax est.
Concorditer uiuant oportet,
qui diu inter se amare cupiunt.
non incongrue igitur de pace colenda nunc
De pace publica et privata.
Caput V
Porro ipsius charitatis uinculum pax est.
Concorditer uiuant oportet,
qui diu inter se amare cupiunt.
non incongrue igitur de pace colenda nunc disserendum occurrit.
Pax quędam publica est,
quędam priuata.
Publicam pacem dicimus,
cum ab armis foedere intercedente quies est |
et nec offensam metuit ciuitas |
nec offendere exteros parat,
sed multa
autem eiusmodi hominis inuidiam potius pati iniusta non concedendo |
quam concedendo beniuolentiam amplecti.
Omnium quippe hominum paci solius Dei pax semper est pręferenda |
et pro hac una omnium inimicicię subeundę.
De pace seruorum dei.
Caput VI
Pax illa Dei est,
quę bonorum animos mutuo amore deuincit,
quę Christo seruientes unum corpus efficit.
Et hi quidem idem uolunt,
idem
consensio uel in coenobio |
uel in solitudine procul a turbis commorantium si fuerit,
gaudeant,
quia et preces eorum exaudiuntur |
et contubernalem suum habent Christum.
ipso dicente:
secunda XIII
inuicem diligendi,
inuicem iuuandi affectum |
facit pacem istam.
De hac dicebat Saluator:
perfectionis referta non scinditur.
eorum pacis tunica inconsutilis,
quam a Christo acceperunt,
non diuiditur,
neque scissuras patitur rixarum |
nec tineas inuidię sustinet,
sed Domini pręsidio munita inuiolata illęsa-que perdurat.
tunc felicius et sine fine duratura,
cum de terris transferuntur in cęlum.
ut qui pacifici fuerant,
filii Del fiant et uocentur.
Ad pacem istam capessendam Corinthios hortatur Apostolus dicens:
pro illis orandum,
sub quorum imperio atque tutela uitę tranquillitate frui contingit.
ut sopito bellorum tumultu |
nulla-que interpellante molestia |
animus noster ad Deum contemplandum expeditior atque liberior assurgat.
De pace animę et corporis.
Caput VII
Nisi enim ideo pacem amplectendam duxerimus,
ut uirtutibus,
ob quas Deo chariores sumus,
nemine impediente liberius incumbamus,
bono pacis abutimur.
et quod prodesse debuerat,
Christo seruierunt,
crudas herbas atque radices |
uel siluestrium arborum fructus et frigidę aquę pocula.
Tactus
Si demum ad turpem tactum libidinosa cogitatio te solicitat,
comprime manum,
auerte te ab aspectu foeminę,
refer ab ea pedem,
tolle te de medio,
uim ingere cupidini.
et quod bonum sit mulierem non tangere,
non mihi sed Apostolo crede.
Postremo singula quęque uitia oppositę uirtutis rememoratione exclude
|
et in carnis rebellantis periculo ad illas
uictoriam,
qua malarum cupidinum uires conterimus,
ad sempiternę tandem quietis triumphum peruenitur.
Restat nunc,
ut etiam pacis malignam simulationem omnibus fugiendam consyderemus.
De pace simulata.
Caput VIII
Multiplex animus et fraudulenta simulatione imbutus pacem prę se ferre uidetur,
et ex insidiis incautos aggredi parat.
in
arce Doch inuitatos |
et iam uino epulis-que graues inuadens repenti cęde sustulit.
in Prouerbiis dicens:
aut turpe et inhonestum.
Simpliciter sine fraude,
sine inductione,
sine malicia,
sine fuco omnes diligamus tam uerbo quam opere.
ut pacem synceram puram ac ueram et cum aliis et
nobiscum habeamus |
ipsi-que Deo pacis placere possimus,
qui de cęlo ueniens pacem attulit terrę,
pacem iis qui longe |
et pacem iis qui prope,
neminem credentem respuens,
omnes autem ad pacem inuitans mutuę inter nos
dilectionis.
ut huius pacis merito,
quę in presenti est,
illam perpetuam
consortium cum charitate
perpetua atque perfecta,
ut impleatur quod dictum est:
De bonitate.
Caput IX
Et quoniam ex his quę diximus colligitur |
pacem prodesse omnino non posse |
nisi bonis,
nisi honestis,
nisi iustis et uirtuti sanctitati-que deditis,
opportunum uidetur de bonitate ipsa nunc disserere.
Bonum igitur id esse dicimus,
quod iustum ac honestum censetur |
quod-que ut fiat lege diuina iussum est.
sic e contrario id esse malum quod turpe,
quod iniustum |
et a ratione alienum |
quod-que fieri cęlesti interdicto prohibitum
diiudicanda sapientum acquiescendum esse consilio ratio admonet.
Sed sapientia in quam nullus cadere potest error,
Deus est.
Diuinis ergo pręceptis institutis-que niti |
et eorum autoritate de omnibus decernere tutissimum erit.
amplecti nihil te impediat.
illas deserere nihil te cogat.
Mortem minatur tyrannus,
sed uirtus pollicetur immortalitatem;
opes hostis diripit,
sed uirtus thesaurum suum habet in cęlo.
quem neque fur surripere |
nec tinea potest corrumpere.
Quid quęreris de amissione fluxę atque fragilis rei,
et de ęterni boni possessione mox capienda non lętaris?
Ad illam diu optatam beatitudinem hinc decedens peruenies,
tantum ut uirtutes tibi sint comites cura,
quibus hęc promissa est merces.
Beatus es si cum Propheta dicere poteris Domino:
nihil te cogat.
Mortem minatur tyrannus,
sed uirtus pollicetur immortalitatem;
opes hostis diripit,
sed uirtus thesaurum suum habet in cęlo.
quem neque fur surripere |
nec tinea potest corrumpere.
Quid quęreris de amissione fluxę atque fragilis rei,
et de ęterni boni possessione mox capienda non lętaris?
Ad illam diu optatam beatitudinem hinc decedens peruenies,
tantum ut uirtutes tibi sint comites cura,
quibus hęc promissa est merces.
Beatus es si cum Propheta dicere poteris Domino:
siqua uirtus,
siqua laus disciplinę,
hęc cogitate.
Talia enim cogitando proficimus |
et impletur in nobis quod in psalmo dicitur:
ps. 83
iustorum proficiet.
Quod bonitas et perfectio donum dei sit.
Caput X
Etenim proficiendo ad bonitatis iustitię-que culmen peruenient iusti,
ut de mundo exeuntes Christum sequantur |
et perfectionis iter ingredi incipiant.
est.
quia et ipse obediens fuit Patri usque ad mortem crucis.
Ad hęc non solum amicos sed etiam inimicos diligere,
quia et ipse pro illis a quibus tormenta patiebatur orauit.
Repudiatis etiam nuptiarum copulationibus perpetuam seruare
castitatem,
quoniam et ipse castus fuit,
de casta matre genitus,
de casto seruo baptizatus.
Postremo pro amore Dei nullum laborem recusare,
nulla refugere pericula,
nullo supplicii necis-que genere terreri,
omnia prius aduersa perpeti malle quam Dei mandatum preuaricari.
fuit Patri usque ad mortem crucis.
Ad hęc non solum amicos sed etiam inimicos diligere,
quia et ipse pro illis a quibus tormenta patiebatur orauit.
Repudiatis etiam nuptiarum copulationibus perpetuam seruare
castitatem,
quoniam et ipse castus fuit,
de casta matre genitus,
de casto seruo baptizatus.
Postremo pro amore Dei nullum laborem recusare,
nulla refugere pericula,
nullo supplicii necis-que genere terreri,
omnia prius aduersa perpeti malle quam Dei mandatum preuaricari.
hoc erit
Peccauit Moyses,
peccauit Aaron,
peccauit Dauid,
peccauit Petrus,
peccauerunt omnes reliqui discipuli,
cum tempore Dominicę mortis a fide defecissent.
Iudas
Solus tamen de sanctorum numero excidit infelix Iudas.
quia licet de scelere doleret,
de uenia tamen desperauit.
Cum igitur nemo tam perfectus sit,
quem non aliquando labi contingat,
nemo in pręsenti potest esse perfectus,
nisi pro conditione fragilitatis humanę,
peccauit Dauid,
peccauit Petrus,
peccauerunt omnes reliqui discipuli,
cum tempore Dominicę mortis a fide defecissent.
Iudas
Solus tamen de sanctorum numero excidit infelix Iudas.
quia licet de scelere doleret,
de uenia tamen desperauit.
Cum igitur nemo tam perfectus sit,
quem non aliquando labi contingat,
nemo in pręsenti potest esse perfectus,
nisi pro conditione fragilitatis humanę,
secundum quam dictum est:
peccauit Petrus,
peccauerunt omnes reliqui discipuli,
cum tempore Dominicę mortis a fide defecissent.
Iudas
Solus tamen de sanctorum numero excidit infelix Iudas.
quia licet de scelere doleret,
de uenia tamen desperauit.
Cum igitur nemo tam perfectus sit,
quem non aliquando labi contingat,
nemo in pręsenti potest esse perfectus,
nisi pro conditione fragilitatis humanę,
secundum quam dictum est:
quę ad mortem ducunt incidamus.
quod si etiam minima quęque (quantum in nobis est) uitare studuerimus,
uel nullus uel rarus admodum ad grauia et quę ad mortem afferant lapsus nobis eueniet.
De moderatione uirtutum.
Caput XI
Porro in exercendis colendis-que uirtutibus ita nos gerere oportet,
ut neque ad dextram neque ad sinistram declinemus,
quoniam extrema uitiosa sunt,
in
ad summum bonorum peruenire contendis.
Et hoc quidem erit |
non modo prudenter uiuere,
uerum etiam iuste atque constanter.
Quoniam iustitię partes sunt |
inhonesta respuere,
recta diligere,
de omnibus diiudicare,
unicuique rei congrua distribuere.
Constantię autem ab officio non discedere,
nec aduersis deiici |
nec prosperis efferri,
in omni rerum euentu ęquabilem se pręstare,
pro religionis assertione impiorum potentiam nihil uereri |
et a uita prius quam a fide
quę in illo erant,
laudatur simplicitas,
in Enoch munditia,
in Noe longanimitas,
in Abraham obedientia,
in Isaac pudicicia,
in Iacob laboris toleratio,
in Ioseph pro iniuria beneficii repensio ,
in Moyse mansuetudo,
in Iosue de Dei promissione fiducia,
in Iob inuicta calamitatum patientia,
in Dauide uindictę abstinentia,
in Salomone sapientia |
in prophetis ad arguendos reges animi magnitudo.
Petrus. Ioannes. Paulus
Inter apostolos quoque
alio meliorem,
sanctiorem,
iustiorem |
perfectiorem-que esse.
et stellam a stella differre in claritate |
atque inter beatos etiam diuersitatem esse meritorum.
Gradus igitur perfectionis sunt,
ut qui in infimo uersantur non desperent de medio,
et qui medium attingunt non diffidant de summo |
quem si apprehendere nequiuerunt,
locum tamen suum non deserant,
et eo innocentię statu quem acceperunt contenti Deo gratias agant |
multum-que se profecisse arbitrentur,
si retrorsum non cesserint.
esse.
et stellam a stella differre in claritate |
atque inter beatos etiam diuersitatem esse meritorum.
Gradus igitur perfectionis sunt,
ut qui in infimo uersantur non desperent de medio,
et qui medium attingunt non diffidant de summo |
quem si apprehendere nequiuerunt,
locum tamen suum non deserant,
et eo innocentię statu quem acceperunt contenti Deo gratias agant |
multum-que se profecisse arbitrentur,
si retrorsum non cesserint.
Quandiu erunt arbor
Animum autem ita ut exposuimus institutum atque compositum quę commoda sequantur quis ęstimet?
non est tamen silentio prętermittendum,
quod Scriptura docente didicimus.
De fructibus bonitatis.
Caput XII
Primum quidem iustorum preces exaudiri |
et eorum merito in impios quoque uindictam differri sacrę historię ueritas fidem facit.
Deus,
ut in ipsorum gratiam peccatoribus quoque et iniustis ignoscat.
Et si celestia sanctis tuis, Domine, seruiunt,
quanto magis terrena?
Non immerito igitur tibi seruiendo regnant,
tibi famulando dominantur.
Apostoli
Apostoli tui, Domine, desperatas hominum ęgritudines curauerunt,
mortuis uitam reddiderunt,
demonia de obsessis corporibus eiecerunt.
Ac ne solis illis hoc datum crederemus,
eadem post illos miracula per sanctos tuos factitata uere fideliter-que referuntur.
Ex quo satis patet,
quantum diligentes te diligas,
cum per eos tuam potentiam tuam-que bonitatem mundo manifestes.
potestas,
quę naturę uis efficere hoc potuisset,
quod electi tui, Domine, te pręstante potuerunt?
Per te igitur et regibus terrę et populorum dominis plus possunt.
Ipsi itaque et reges sunt |
et plus quam reges,
dii uidelicet,
quorum deorum tu Deus es.
de his quippe apostolus ait:
summus Deus ea quę supra naturam sunt operatur.
sunt operatur.
iugo liberaturum in manu forti et robusta |
de Aegypto-que educturum.
Et quoniam in iisdem elucet gloria tua,
quam et moribus ostendunt |
et sermonibus declarant,
modo cęli,
modo nubes,
modo stellę in Scripturis nominantur.
De illis nanque dictum intelligimus:
fructifera in domo Dei.
Flos est cui conuenit quod in Osee propheta est dictum:
enim uiam ueritatis docent.
quam uiam ipsi terendo Iudicis aduentum pręstolantur securi.
unde dicitur:
plaudent manu,
simul montes exultabunt in conspectu Domini,
quoniam uenit iudicare terram.
Neque enim de insensibilibus intelligi potest manuum plausus aut letitię exultatio.
eius flumina fluent aquę uiuę.
Et in diuersis diuersę effulgent uirtutes,
ut decentius cultius-que Ecclesiam, Christi sponsam, exornent.
cui quidem ipse Sponsus per Ezechielem:
interpretatio sermonum.
hęc autem omnia operatur unus atque idem Spiritus diuidens singulis prout uult.
Ex his autem efficitur corpus Christi.
hic nempe manus,
ille pes,
alius oculus,
alius aliud membrum,
corpus uero unum.
quibus dicitur:
Vos estis corpus Christi et membra de membro .
Atque membra ista nota quidem Deo sunt,
quia fortia et robusta,
quia sapientia,
quia plurimi ęstimanda.
Ea ipsa cognoscere se dicit,
quę sua notione digna sunt |
quę-que in suo manent corpore,
ea
Hoc Amos propheta testatur cum ait:
omnem cognationem,
quam eduxit de terra Aegypti dicens:
tantummodo uos cognoui ex omnibus cognationibus terrę.
Notus enim Deus tantum in Iudea erat,
cętera impietas nequitia-que possederat.
His in Euangelio ait:
Recedite a me, operarii iniquitatis |
nescio uos.
de iustis autem in psalmo est dictum:
me, operarii iniquitatis |
nescio uos.
de iustis autem in psalmo est dictum:
ad cęlum ascendendi labori ac solicitudini te quamprimum accinge.
ut pro iustitię fidei-que operibus mercedem
capere mereare sempiternam |
et tandem in illo pro cuius amore te exercueris,
feliciter conquiescas.
De pręmio iustorum.
Caput XIII
Etenim si iustitia pietate-que pręditi homines ab omnipotenti Deo tot tantis-que bonis afficiantur in terra, quanto magis in cęlo?
ubi ęternum eis ipse constituit
pietate-que pręditi homines ab omnipotenti Deo tot tantis-que bonis afficiantur in terra, quanto magis in cęlo?
ubi ęternum eis ipse constituit habitaculum,
ubi sedem perfectę consummatę-que beatitudinis esse uoluit.
de qua in Prouerbiis dicitur:
uobis paratum.
qui et in peregrinos hospitales,
et in egenos liberales,
et in afflictos fuistis misericordes.
accipite tandem pro modicis magna,
pro terrenis cęlestia,
pro breuibus sempiterna.
Hęc igitur erit benedictio illa,
de qua Salomon ait:
Tanti est ergo facienda pie sancte-que uiuendi uirtus,
quanti ipsa uirtutis merces,
quę est summum hominis bonum,
ad quod per hanc quidem uirtutem peruenitur.
Tales igitur simus,
qualibus ista quę dicta sunt,
conferri credimus.
De peccatis principalibus per septem leprę genera significatis
Caput XIIII
Porro bonitatem ipsam magis ac magis expetemus,
cum peccati quoque mala consyderauerimus.
Quicquid legi diuinę aduersatur,
quicquid
generibus leprę nunc comparare conabimur.
eum haud dubie leprę quę orta est in caluitio.
Quoniam caluitium summa capitis occupat,
per hoc superbię elationem signari reor.
Semper se supra se errigit superbus,
inani tumet gloria,
pares contemnit.
Cum de animi bonis inaniter sese iactat,
albus color est in uertice.
cum de bonis corporis atque fortunę
gloriatur,
rubedo quę corporeis conuenit,
sedet in capite.
Et quia caluitio deforme sit,
utpote capillorum ornamento uacuum,
innuit nobis |
nihil esse
caluitium summa capitis occupat,
per hoc superbię elationem signari reor.
Semper se supra se errigit superbus,
inani tumet gloria,
pares contemnit.
Cum de animi bonis inaniter sese iactat,
albus color est in uertice.
cum de bonis corporis atque fortunę
gloriatur,
rubedo quę corporeis conuenit,
sedet in capite.
Et quia caluitio deforme sit,
utpote capillorum ornamento uacuum,
innuit nobis |
nihil esse honesto uiro indecentius |
quam inanis ac superba suimet iactatio.
Quare etiam locus leprę humilior est quam cętera quę sana sunt?
quia peccatum ad terram animam premit |
humi-que allidit |
undę et labi, atque cedere dicitur qui peccat,
stare uero et rectus esse qui non peccat.
humilem itaque leprę locum grauitas peccati facit atque pondus.
de quo Dauid lamentabatur dicens:
grauitas peccati facit atque pondus.
de quo Dauid lamentabatur dicens:
possit.
Nunc tandem unde digressi sumus,
eo reuertamur.
ut aliam quoque peccatorum differentiam explicemus |
ac postremo,
quę ex illis incommoda oriantur inquiramus.
De peccatorum differentia.
Caput XV
Quędam peccata ita leuia sunt ac minuta,
ut his carere omnino non possimus.
et quia ueniam facile impetrent,
a nonnulis uenialia nuncupantur.
Hęc quidem a regno Dei non
ita leuia sunt ac minuta,
ut his carere omnino non possimus.
et quia ueniam facile impetrent,
a nonnulis uenialia nuncupantur.
Hęc quidem a regno Dei non excludunt,
aditum tamen ad illud tandiu impediunt,
donec expientur.
Nihil enim inquinatum illuc intrabit.
Sed nunc de illis duntaxat nobis erit sermo,
quę mortifera sunt |
quę-que uitari et debent quidem et possunt.
aut si commissa fuerint,
poenitentię doloribus extenuari purgari-que.
alioquin ad ęternum interitum compellent non poenitentem,
tanto acrius puniendum,
quanto delinquendo ab
|
et sicut genere ita et grauitate differre.
Quin etiam in eodem genere peccati esse quasdam accessiones,
quę peccatum grauent si contigerint,
eleuent si non contigerint.
Non est huius loci de iis referre.
nimis enim prolixę tractationis erunt si referantur,
et peccatorum distantiam ostendisse sat est.
nequis forte cum Stoicis deliret |
et paria esse putans,
non magis timeat interimere hominem quam lędere.
Nosse insuper debemus,
ut supra
siue graue peccatum fuerit,
si minutorum mensuram pręterierit,
poenę ignis ęterni esse obnoxium |
et inferni supplicia grauitate distare non tempore.
quoniam exilii eorum omnium qui illuc relegantur,
finis est nullus.
Restat nunc ut de mortifero crimine in communi loquendo,
quę peccantem incommoda sequantur perscrutemur.
ut magis pateat |
eiusmodi peccatum quam fugiendum atque uitandum sit,
cum perspexerimus,
quot illud qualia-que mala sequantur.
Quae mala peccato accedant.
mala peccato accedant.
Caput XVI
Bonus Deus bonorum autor, non malorum est.
Cum ergo ille qui cuncta fecit ualde bona,
hominem quoque bonum fecerit,
quis eum ex bono malum reddidit |
nisi uoluntas mala de libero procedens arbitrio?
Itaque idem ipse,
qui ex Deo bonus erat,
ex se factus est malus.
Integrum illi fuit |
naturam bonam,
sicut a Deo acceperat,
ita et conseruare,
sed noluit |
neque curauit.
Voluntate igitur non natura mali efficimur,
cum
quęstione,
quę quidem seipsam aperit non temporalia consyderantibus sed ęterna,
consequens est,
ut peccatum ipsum eo magis uitandum sit,
quo illa etiam quę bona uidentur,
in summam conuertat perniciem |
ultimum-que malorum.
Et si hoc de rebus quę uulgo bonę putantur contingat,
quid de iis quas malas esse iudicant dicemus,
cum premere coeperint uitę deprauatę uirum,
nisi futurę damnationis illas initium esse |
si modo is a peccatis in tempore non resipiscat |
flagitiis-que finem statuendo
ęterna,
consequens est,
ut peccatum ipsum eo magis uitandum sit,
quo illa etiam quę bona uidentur,
in summam conuertat perniciem |
ultimum-que malorum.
Et si hoc de rebus quę uulgo bonę putantur contingat,
quid de iis quas malas esse iudicant dicemus,
cum premere coeperint uitę deprauatę uirum,
nisi futurę damnationis illas initium esse |
si modo is a peccatis in tempore non resipiscat |
flagitiis-que finem statuendo rursum uirtuti exercendę pro uiribus incumbat.
In circuitu impii ambulant.
Neque enim recte possunt ambulare,
qui cum Deo non ambulant.
Peccatum ueri intelligendi acumen hebetat.
peccauerunt .
et in Euangelio de peccatoribus est dictum:
Quid enim despicabilius,
quid foedius |
quam ex homine pecudem effici |
et eo qui proprius humanę atque angelicę
mentis est,
intellectu carere?
Peccatum uitę spatia minuere dicitur.
Sic enim de Her, Iudę filio, in Genesi legimus:
Famem quoque et mortes delinquentibus minatur Dominus dicens:
Nec pręterita igitur nec pręsentia benefacta proderunt ei,
qui uel semel aliquid morte dignum commiserit.
Quid ad hęc?
Peccatum sapientię donum corrumpit |
et eum qui ante sapiens erat desipere compellit.
Tales erant de quibus in Hieremia conquęritur Dominus et ait:
ille arbor bona bonos germinans fructus erit,
mala autem malos proferens fructus esse desinet.
malos proferens fructus esse desinet.
talia edet et opera.
Intimo prius cordis morbo medicina est adhibenda,
ut in cute inde nascentia hulcera curentur.
Interiora si sana fuerint,
ea quę foris sunt pulchre ac probe se habebunt.
De quinque sensibus.
Caput XIX
Et quoniam sensus nostri uię sunt,
per quas illa, quę animę bonum corrumpunt,
intus penetrare solent,
quali custodia muniendi sint,
ne id patiantur,
nunc
impar supputatio puros esse debere ostendit.
Quinario numero ideo censentur,
ut per Legis pręcepta eos dirigas.
quinque enim uolumina sunt Mosaicę discipline diuinitus descripte.
Et quia quinarius etiam quaternarium continet,
per quem Euangelia signantur,
quicquid Legi deest,
de Euangelio adimpletur.
ut sensus non solum bonos habeamus,
uerum etiam perfectos.
Quod si Domino donante adepti fuerimus,
tunc sequetur,
quod ipse pollicitus est dicens:
si Domino donante adepti fuerimus,
tunc sequetur,
quod ipse pollicitus est dicens:
adepti fuerimus,
tunc sequetur,
quod ipse pollicitus est dicens:
et tunc demum animus ipse perditę uitę conscientia pulsatus cum
Hieremia queri poterit |
flens-que ac lugens exclamare:
concidere ac perire necesse est.
Porro ut bona uigeant et mala repellantur,
singulis remediis singuli roborandi atque tuendi sensus erunt.
De uisu.
Caput XX
Vt ergo mundos habeas oculos mundi pulchritudinem immensitatem-que intuere |
et eius opificem ac gubernatorem Deum intellige |
mirabilium-que operum lauda magis mirandum autorem.
sempiternis.
Vt ergo regni potius heres quam poenę reus inueniaris,
imitare sanctissimi Iob continentiam,
qui ait:
prophetam audi dicentem:
nequid ab humanitate alienum libenti animo auscultes.
dicente Scriptura:
|
et temporalibus immersi negociis |
ita uiuunt,
quasi qui post pręsentem uitam nihil futurum expectent.
Hi si qua tandem sęuientis fortunę molestia compulsi Deo supplicant non exaudiuntur.
Neque enim liberari de peccato,
sed de calamitate desyderant.
Ait ergo Scriptura:
immersi negociis |
ita uiuunt,
quasi qui post pręsentem uitam nihil futurum expectent.
Hi si qua tandem sęuientis fortunę molestia compulsi Deo supplicant non exaudiuntur.
Neque enim liberari de peccato,
sed de calamitate desyderant.
Ait ergo Scriptura:
denunciet,
innuit nobis |
contemnentem Scripturę sanctę pręcepta demonibus esse subiiciendum.
ut qui salutaria audire noluit,
perditionis ęternę afficiatur suppliciis.
De odoratu.
Caput XXII
Cauendum post hęc ne per narium foramina illapsus odor sua suauitate animum uirilem effoeminet |
et homo unguentis delibutus contemnatur,
qui autoritate pręstare debet.
sanctorum uitam,
et si inueneris,
quod per multas tribulationes oportuit illos intrare in regnum Dei,
impossibile esse crede,
ut uoluptarii ac delicati,
nisi poenitentiam agant |
et mores mutent |
et laboribus magis |
quam ocio luxuria-que delectentur,
eo possint conscendere |
et de temporalibus deliciis repente ad ęternas transire.
De gustu
Caput XXIII
Gustus quoque continendus est,
ne crapulę appetentia polluatur animus.
esse crede,
ut uoluptarii ac delicati,
nisi poenitentiam agant |
et mores mutent |
et laboribus magis |
quam ocio luxuria-que delectentur,
eo possint conscendere |
et de temporalibus deliciis repente ad ęternas transire.
De gustu
Caput XXIII
Gustus quoque continendus est,
ne crapulę appetentia polluatur animus.
Gulę quippe ista uoluptas cum dominari coeperit,
ad quęque turpia et inhonesta hominem impellit |
multis-que afficit
Gula Helam, regem Israhel, serui sui gladio interimendum obiecit.
Gula Holophernem, Assyriorum ducem, unius mulierculę manu perire fecit.
Gula Sodomitas et Gomorreos prius in nefandos
egit concubitus,
deinde igne et sulphure de cęlo pluente extinxit.
gulę uitio id illis accidisse Dominus testatur in Ezechiele dicens:
Eodem sensu in Hieremia idem ait:
atque temulentus diuidi iubetur,
hoc est a sanctis separari |
et illic hypocritarum partem occupare,
ubi est fletus |
et ex dolore irrequietus dentium stridor.
Qua in re quoniam tantum est periculi,
ut amplius esse nequeat,
salutis nostrę solicitus Dominus de Euangelio clamat:
nostrę solicitus Dominus de Euangelio clamat:
inquam, uictu,
quo isti qui tecum in monasterio sunt utuntur.
cum abstinent abstine,
cum ieiunant ieiuna |
et semper ad memoriam reuoca |
ideo te monachalem uitam elegisse,
ut Deo famuleris,
non ut uentri seruias.
De tactu.
Caput XXIV
Tactus postremo nostri synceritatem seruare poterimus,
si ab iis quę rerum prohibitarum cupiditatem prouocare consueuerunt,
manus continebimus.
flammę ualidioris,
quod te ad interitum usque exurat concitabis.
Hoc autem exitium ne tibi contingat,
audi sapientissimi Salomonis pręceptum,
et quod docet experto crede.
malum enim in quod ipse incidit,
alios cauere iubet ac de muliere loquens:
diuagetur,
honesto labore occupent.
Denique modis omnibus contende,
ut easdem manus tuas cum precibus puras ad cęlum tollas.
Ita enim facilius quod postulaueris impetrabis.
Et quoniam hic de quo loquimur tangendi sensus non solum ad manus
pertinet,
sed etiam ad reliquum hominis corpus,
cuncta corporis tui membra Deo autori suo
seruiant,
Deo in omnibus obsequantur,
nihil agant in quo ille offenditur,
nihil committant in quo proximi scandalizantur.
prorsus contactu,
immo in omni omnium sensuum officio atque operatione danda est opera,
ut et uitetur peccatum,
cuius pręmium est perennis apud inferos cruciatus,
et colatur uirtus,
cui promissa est merces ęternę in cęlo felicitatis.
De remedio contra sensuum uoluptatem
Caput XXV
Cęterum super omnia ad reprimendam sensuum uoluptatem remedia iuuabit animo recolere quicquid Saluatorem nostrum sponte in hac uita passum nouimus.
quia locus hic exigere uidetur,
dicere nunc aggrediar,
ope fretus diuina,
non meis uiribus,
quę nullę sunt,
confisus.
Liber Quintus Charitatis.
De temperantia.
Capitulum I
Ipsa igitur passionum,
quę a sensibus oriuntur,
moderatio |
temperantia dicitur.
Ea uirtus usque adeo reliquis omnibus necessaria est,
ut nisi illis comitem se pręstiterit,
continuo
nequeat.
In omni quippe uitę tenore rationabilis mensurę modus utilissimus est.
Intemperantia uero omnium prorsus nequitiarum et parens et nutrix est.
Quibus illa dominatur,
de sanctorum consortio exierunt,
cum iustis non scribentur.
Ab ipso enim Domino,
quia sanctionibus eius non parent,
reprobati abdicati-que sunt.
in sanctuarium meum.
Aliud pręterea incircumcisorum genus est,
quos Hieremias notat dicens:
|
impudentię-que scurrarum.
Qui uero aliquem ex his libenter audierit,
incircumcisus auribus erit.
Incircuncisus labiis.
Postremo qui temperans fuerit,
labia sua circumcidere studebit,
linguam cohibendo,
ne de aliquo infamandi causa obloquatur ,
ne cui male dicat,
ne litiget,
ne rixetur,
ne obprobret,
ne mentiatur,
nequid denique iniquum foedum inhonestum proferat.
Qui autem loquenda tacenda-que obseruare neglexerit |
et sine delectu quicquid in buccam uenit
quis negabit |
quis non dignum arbitrabitur,
ut tandem in sanctuarium Dei ingrediatur |
pręmia-que capiat supernę hęreditatis,
factus Dei filius,
quia noluit fieri turpium uoluptatum seruus?
De uirginitate.
Caput II
Cęterum cum in omnium malarum cupidinum incitamento temperantię freno opus sit,
tum maxime in coitus appetitione stimulo inhibendo.
Nullus uiolentior
Quę enim uel qualis est serui erga dominum obseruantia magna in re
pręstare obsequium,
et in parua negligere mandatum?
Nonne fatuitatis arguuntur in Euangelio uirgines,
quę de sola uirginitate sibi plaudentes,
oleum quo totius uitę lampas illuminatur,
oleum uidelicet mandatorum Dei non comparauerant?
Nonne etiam ille ab omnibus irrideretur,
qui coronam auream capite pręferret |
et uilibus attritis-que indumentis tegeretur?
sponso poterit occurrere.
Felix, inquam, illa uirgo,
quę non sola pudicicię laude contenta,
sed etiam omnibus necessariis monilibus ornata sponsi sui
pręstolabitur aduentum.
De castitate uiduali.
Caput
uacare queant.
Horum propositum longe melius esse quam coniugatorum utriusque Scripturę testimoniis probatur.
spreuerunt,
et reuereri |
et si indiguerint,
Ecclesię alimentis mandat sustentari.
Honor enim in Scripturis non solum reuerentiam,
sed etiam liberalitatem elemosinam-que designat.
ut in Prouerbiis:
et reuereri |
et si indiguerint,
Ecclesię alimentis mandat sustentari.
Honor enim in Scripturis non solum reuerentiam,
sed etiam liberalitatem elemosinam-que designat.
ut in Prouerbiis:
ut in Prouerbiis:
Proverb. 3
mei impleti sunt illusionibus |
et se superari sentiens auxilium implorauit:
|
patribus-que matribus-que apud omnium patrem pluris habeantur.
Restat ut doceamus quibus armis uirtus castitatis ne offendatur,
tuenda sit.
De consortio diuersi sexus uitando.
Caput IV
Castitatis professoribus non sui sexus hominum consortia sunt fugienda.
Quanuis fuerint sancti uir et foemina nequaquam tantum sibi
et aduersario in fugam conuerso uictorię succedat solatium.
Nihil isti circa se conspiciunt nisi rupes et siluas,
nihil audiunt nisi rugitum ferarum et auium cantum et sibila serpentum.
tu te autem periculo liberum fore arbitraris quotidie inter foeminas conuersando,
illas intuendo,
de illis fabulas audiendo |
te-que ultro illarum aspectibus offerendo |
neque consortia uitando,
sed nunc uocatus nunc inuocatus domos cubicula-que illarum adeundo?
Non est istud crede mihi seruare castitatem sed prostituere,
non spiritui seruire sed carni.
cum scriptum sit:
uitando,
sed nunc uocatus nunc inuocatus domos cubicula-que illarum adeundo?
Non est istud crede mihi seruare castitatem sed prostituere,
non spiritui seruire sed carni.
cum scriptum sit:
criminis tamen suspicione non carebunt.
Debemus autem prouidere bona non solum coram Deo,
sed etiam ut Apostolus ait |
coram hominibus.
Cuius munda est conscientia,
non prębeat alteri infamandi occasionem,
ne in fratrem peccet.
De remediis aduersus tentamenta libidinis.
Caput V
Porro cum foeminarum frequentiam conspectum-que fugeris,
teipsum fugere non potes.
Quocunque locorum perrexeris,
cum tua tibi carne pugnandum est.
fatigatio diligentior.
Cum hoc telorum genere qui in pręlium processerit,
eius castitatis arcem |
neque carnis foeda titillatio |
neque diaboli callida machinamenta poterunt euertere.
Primo igitur da operam,
ut ieiunando de cibis potius quam de lasciuia cogites |
et uenarum calorem temperes uentris uacuitate.
Luxuriant enim corporis uenę pabuli repletione succensę |
et ebullire in libidinem affectant.
Cum hoc telorum genere qui in pręlium processerit,
eius castitatis arcem |
neque carnis foeda titillatio |
neque diaboli callida machinamenta poterunt euertere.
Primo igitur da operam,
ut ieiunando de cibis potius quam de lasciuia cogites |
et uenarum calorem temperes uentris uacuitate.
Luxuriant enim corporis uenę pabuli repletione succensę |
et ebullire in libidinem affectant.
Equos quoque ferocire cogit obesitas,
macilenti desinunt calcitrare.
Quod si Sodomitas et Gomorreos (ut scriptum est) saturitas panis et
ocium in abominandos pręcipitauit coitus |
et si hac ipsa de causa eiusdem criminis Iudei arguuntur,
dicente Domino:
etiam inimicorum uictrix fuit.
Anna
Anna in Euangelio Phanuelis filia,
et ipsa amisso uiro perpetuam uouerat castitatem.
qualiter autem eam conseruarit,
euangelista declarat dicens;
imperare didicerit.
Sic autem faciendo,
siue centesimum cum uirginibus |
siue sexagesimum cum uiduis fructum colliget |
atque angelis qui in cęlo sunt,
par similis-que erit.
De matrimonio.
Caput VI
Nunc locus postulat,
ut de matrimonio aliquid in medium proferamus,
nequis culpam putet uxorem ducere.
cum etiam coniugatorum uirtus sit:
pudiciciam colere,
liberos
fructum colliget |
atque angelis qui in cęlo sunt,
par similis-que erit.
De matrimonio.
Caput VI
Nunc locus postulat,
ut de matrimonio aliquid in medium proferamus,
nequis culpam putet uxorem ducere.
cum etiam coniugatorum uirtus sit:
pudiciciam colere,
liberos bonis artibus instruere,
non uoluptatis gratia sed generandi affectu copulari,
nihil dicere aut facere,
quod ex ipsis natos non deceat imitari.
Vt ergo fornicationem fugias,
utere coniuge.
sed si ambo ducimini studio pręstantioris uirtutis,
utere castitate.
Alterum enim carni seruire est,
alterum spiritui.
et qui in carne seminat,
de carne et metet corruptionem;
qui uero seminat in spiritu,
de spiritu metet benedictionem.
De viri vxorisqve officio.
Caput VII
fugias,
utere coniuge.
sed si ambo ducimini studio pręstantioris uirtutis,
utere castitate.
Alterum enim carni seruire est,
alterum spiritui.
et qui in carne seminat,
de carne et metet corruptionem;
qui uero seminat in spiritu,
de spiritu metet benedictionem.
De viri vxorisqve officio.
Caput VII
Meminerint pręterea uxores reuereri maritos,
priorem
uirtutis,
utere castitate.
Alterum enim carni seruire est,
alterum spiritui.
et qui in carne seminat,
de carne et metet corruptionem;
qui uero seminat in spiritu,
de spiritu metet benedictionem.
De viri vxorisqve officio.
Caput VII
Meminerint pręterea uxores reuereri maritos,
priorem honoris locum eis cedere |
eorundem-que subdi imperio.
Id quidem exigit et
est scriptum:
dominę pareant atque obsequantur.
.
Vasthi regina
Sit in omnibus quę honeste fieri possunt,
obediens uiro |
uitet-que Vasthi reginę insolentiam |
quę cum Assueri, Persarum regis, mariti sui imperium contempsisset,
diuortio mulctata desiit esse quod erat,
et de fastigio publicę dignitatis in ordinem corruit priuatarum.
Deponit enim Deus superbos de sede,
et exaltat humiles.
Licet autem nunc non sit locus repudii |
turpissimum tamen est
Vasthi reginę insolentiam |
quę cum Assueri, Persarum regis, mariti sui imperium contempsisset,
diuortio mulctata desiit esse quod erat,
et de fastigio publicę dignitatis in ordinem corruit priuatarum.
Deponit enim Deus superbos de sede,
et exaltat humiles.
Licet autem nunc non sit locus repudii |
turpissimum tamen est |
repudio dignam uideri.
Sarra
Sit pręterea diuinę rei studiosa et ad preces Deo
est igitur attoniti oris silentio intemperantiam earum incusare
|
quam uerborum increpatione frustra uelle corrigere.
His autem quas interior magis quam exterior cultus iuuat,
satis erit |
non me,
sed quorum dicta in medium proposui |
audire.
De conivge diligenda temporeqve continendi.
Caput VIII
Quod autem uiros respicit,
uidelicet non oportere contemni uxores,
dictum est supra.
sed ut euidentius ea res constet,
dicemus nunc qualiter ipsa uxor diligenda sit,
usu continere sese debent coniugati,
cum ciuitas opprimitur calamitate,
ne communi malo aliis tristantibus ipsi gaudere uideantur.
Sic enim in Iohele propheta imminente captiuitate ad Iudeos dicitur:
coniugati,
cum ciuitas opprimitur calamitate,
ne communi malo aliis tristantibus ipsi gaudere uideantur.
Sic enim in Iohele propheta imminente captiuitate ad Iudeos dicitur:
suis.
et Dauidi atque iis qui cum illo erant,
panes propositionis ne esurientibus quidem dati fuere,
nisi cum se mundos a mulieribus ab heri et nudiustertius confessi sunt.
Quid autem sanctius illo pane qui de cęlo descendit?
Quod ergo pręcessit in figura,
obseruetur in ueritate,
et hoc quidem ex consensu.
ut enim se contineant coniugati,
non alterius arbitrii est,
sed amborum.
De
pane qui de cęlo descendit?
Quod ergo pręcessit in figura,
obseruetur in ueritate,
et hoc quidem ex consensu.
ut enim se contineant coniugati,
non alterius arbitrii est,
sed amborum.
De conivge eligenda.
Caput IX
Vt autem concorditer ac sine quęrela procedant nuptię,
par conditio quęrenda erit in coniuge generis atque fortunę.
Iurgiorum causa esse consueuit disparilitas.
Iccirco uir nobiliorem se
nec tibi non grata esse possit,
ac proinde utriusque uestrum et pudicicia tutior maneat |
et animus omni sublata suspicione tranquillior |
et ad mutuam propensior charitatem.
Neque enim illi concorditer queunt pacifice-que uiuere,
qui inter se de connubii fide dubitant |
et zelotypię uitio uel maritus mechum |
uel uxor pellicem imaginatur ac timet.
De filiorvm edvcatione familiaqve regenda.
Caput X
Neque enim illi concorditer queunt pacifice-que uiuere,
qui inter se de connubii fide dubitant |
et zelotypię uitio uel maritus mechum |
uel uxor pellicem imaginatur ac timet.
De filiorvm edvcatione familiaqve regenda.
Caput X
Post hęc optimos habere liberos gloria est parentum.
Patris igitur matris-que erit officium |
ex se genitos non ad
plectere si deliquerint.
laudare si bene obtemperanter-que se gesserint.
increpationibus minis uerberibus a uitio deterrere.
exhortationibus ad uirtutem promissis-que accendere.
exempla uitę alienę,
alia quę fugiant,
alia quę imitentur proponere.
magis de moribus ipsorum |
quam de sospitate solicitari;
reliquam quoque familiam ita gubernare,
ut eorum qui domi sunt,
sobrietas,
parsimonia,
frugalitas |
testimonium sit integritatis industrię-que dominorum.
Super omnia autem omnes
laudare si bene obtemperanter-que se gesserint.
increpationibus minis uerberibus a uitio deterrere.
exhortationibus ad uirtutem promissis-que accendere.
exempla uitę alienę,
alia quę fugiant,
alia quę imitentur proponere.
magis de moribus ipsorum |
quam de sospitate solicitari;
reliquam quoque familiam ita gubernare,
ut eorum qui domi sunt,
sobrietas,
parsimonia,
frugalitas |
testimonium sit integritatis industrię-que dominorum.
Super omnia autem omnes domestici,
siue liberi sint
poena-que commissi?
Quisquis igitur alios regendi officium suscepisti,
caue maxime ne ocio atque ignauię deditus illud fastidias |
neue gregem cuius es pastor,
lupis laniandum dimittas,
et perditę ouis sanguis de manu tua requiratur.
Corripe delinquentes,
instrue ignaros,
protege infirmos,
liberare contende periclitantes,
indigentibus uictui necessaria compara.
denique si pręmio non duceris,
poenam time,
quę illis debetur,
qui fidem negarunt.
delinquentes,
instrue ignaros,
protege infirmos,
liberare contende periclitantes,
indigentibus uictui necessaria compara.
denique si pręmio non duceris,
poenam time,
quę illis debetur,
qui fidem negarunt.
De fornicatione vitanda.
Caput XI
Et quoniam matrimonio prętulimus uiduitatem,
uiduitati uirginitatem |
nihil-que horum malum esse diximus,
contraria quoque in medium producenda sunt.
ut uitii
amittere,
quid est aliud nisi ab ipsa angelicę conditionis celsitudine ad
nostrę mortalitatis humilitatem descendere |
et cum spiritu coeperis carne finiri?
Similis angelis eras uirgo dum nescires corruptionem |
iuncta es uiro honestis nuptiis |
fateor non peccasti,
facta es tamen de spiritali carnalis,
de cęlesti terrena,
de auro purissimo ęs uilissimum.
Iam non potes uenienti Christo sponso cum lampade accensa occurrere |
nec inter sponsas eius censeri.
uirginum ille sponsus est,
non corruptarum amator.
Et licet
nisi ab ipsa angelicę conditionis celsitudine ad
nostrę mortalitatis humilitatem descendere |
et cum spiritu coeperis carne finiri?
Similis angelis eras uirgo dum nescires corruptionem |
iuncta es uiro honestis nuptiis |
fateor non peccasti,
facta es tamen de spiritali carnalis,
de cęlesti terrena,
de auro purissimo ęs uilissimum.
Iam non potes uenienti Christo sponso cum lampade accensa occurrere |
nec inter sponsas eius censeri.
uirginum ille sponsus est,
non corruptarum amator.
Et licet non repellat coniugatos
conditionis celsitudine ad
nostrę mortalitatis humilitatem descendere |
et cum spiritu coeperis carne finiri?
Similis angelis eras uirgo dum nescires corruptionem |
iuncta es uiro honestis nuptiis |
fateor non peccasti,
facta es tamen de spiritali carnalis,
de cęlesti terrena,
de auro purissimo ęs uilissimum.
Iam non potes uenienti Christo sponso cum lampade accensa occurrere |
nec inter sponsas eius censeri.
uirginum ille sponsus est,
non corruptarum amator.
Et licet non repellat coniugatos coniugii iura
ille sponsus est,
non corruptarum amator.
Et licet non repellat coniugatos coniugii iura seruantes,
primo tamen
loco habet uirgines (ut dictum est)
secundo uiduas,
ultimo maritas .
Quod de altero sexu dicimus ,
de utroque sentimus.
Prior est apud Deum qui foeminam nescit,
deinde qui post cognitam
castitatis uotum suscipit,
postremo ille qui gignendę prolis gratia
matrimonio seruit |
et pudiciciam
Et licet non repellat coniugatos coniugii iura seruantes,
primo tamen
loco habet uirgines (ut dictum est)
secundo uiduas,
ultimo maritas .
Quod de altero sexu dicimus ,
de utroque sentimus.
Prior est apud Deum qui foeminam nescit,
deinde qui post cognitam
castitatis uotum suscipit,
postremo ille qui gignendę prolis gratia
matrimonio seruit |
et pudiciciam atque charitatem genitali thoro debitam colit.
Prior est apud Deum qui foeminam nescit,
deinde qui post cognitam
castitatis uotum suscipit,
postremo ille qui gignendę prolis gratia
matrimonio seruit |
et pudiciciam atque charitatem genitali thoro debitam colit.
Hęc sunt tria illa hominum genera,
de quibus in Euangelio dicitur:
Deo offerendi.
Sed ut noscamus quantum hi a uirginitatis gradu distent,
sub sexu minus nobili proferuntur,
dum dicitur: duę molentes |
nec tamen ideo coniugatis inferiores,
quanuis non duo sed duę de illis dictum sit.
Quia uirginum quidem et continentium inter se habilis congrua-que comparatio est.
Coniugati autem non his conferuntur,
sed incontinentibus potius,
iuxta apostolicum illud:
Melius est nubere quam uri.
Nubere itaque bonum est,
quia uri et
etiam suppliciis nunquam finiendis tradentur.
Hoc quam uerum sit manifesta multorum exempla docent.
Sodoma
In quibus Sodomam et Gomorram libidinibus ardentes ardentior de cęlo pluens flamma consumpsit.
Zambri
Zambri Israhelitę cędes et Madianitidis meretricis,
cui ille se coniunxerat,
Deo populo iratum placauit.
Adulteri
Lex quoque adulterii conuictos lapidibus obrui iubebat.
Grauius est enim in abyssum inferni detrudi |
quam lapidum ictibus interimi,
et animę quam corporis pati mortem.
(!)
Resipiscite igitur impudici,
redite ad cor fornicatores,
exurgite de stercore meretrices,
dum licet,
dum poenitentię superest tempus,
ne post hęc tristius uobis acerbius-que contingat |
quam Sodomitis,
quam Gomorreis,
quam Zambri et Madianitidi scorto,
quam denique est illud quod in puniendo adulterio Lex decernit.
contemni debeat |
uel infinitum malum impudicicię paratum non timeri?
Cogitate inquam quę secutura sunt,
ut his quę instant libentius abstineatis.
Haud facile pręsentibus delinitur,
qui quotidie pensitat futura.
De triplici elemosinarvm genere.
Caput XII
Satis ista de castitate ac pudicicia |
nunc magis proximam charitati uirtutem explicabimus,
erga egenos liberalitatem.
Domini
quę instant libentius abstineatis.
Haud facile pręsentibus delinitur,
qui quotidie pensitat futura.
De triplici elemosinarvm genere.
Caput XII
Satis ista de castitate ac pudicicia |
nunc magis proximam charitati uirtutem explicabimus,
erga egenos liberalitatem.
Domini nostri,
cuius omnia sunt,
pręceptum est:
Sed antequam elemosinarum rationem atque meritum demonstremus,
docebimus |
elemosinam aliam fructuosam esse,
aliam inutilem,
aliam uero reprobam et execrandam.
Fructuosa est de qua loquimur |
quam-que tractare instituimus,
quę uere elemosina dicitur,
a miserando trahens uocabulum,
ut uere non simulate miserantium sit |
nec uertentium in uitium uirtutem,
ueluti ex his quę dicentur,
facile patebit.
mulierculę largitur,
ut ipsam suę libidini consentire compellat.
Quicquid autem mali finem habet,
malum sit necesse est.
Nunc ad id quod proposuimus,
nostra redeat oratio,
ut de uerę elemosinę ratione atque fructu disseramus.
Qvibvs danda est elemosina.
Caput XIII
Omne beneficium quod necessitatem patienti misericorditer impenditur,
elemosina est.
et salus domui suę facta est |
Christo hospitium eius ingresso.
In eos tamen qui relictis contemptis-que omnibus
Christum sequuntur,
magis beneficos nos esse oportet.
ut cum Dei seruis nos commodauerimus,
melius de Deo mereamur.
exemplo Apostoli |
qui ait:
loquitur:
Si nos uobis spiritalia seminauimus,
magnum est si carnalia uestra metamus?
et ad Discipulos a Saluatore dicitur:
Qui uos recipit,
me recipit |
quod non modo de religione quam prędicarunt intelligendum reor,
uerum etiam de uitę sustentamentis,
quibus indigebant.
De his igitur pręcipua cura tibi sit.
ut cum erga uitę pręceptorem liberalis munificus-que fueris,
multorum saluti consulas,
qui eius doctrina et institutis
et ad Discipulos a Saluatore dicitur:
Qui uos recipit,
me recipit |
quod non modo de religione quam prędicarunt intelligendum reor,
uerum etiam de uitę sustentamentis,
quibus indigebant.
De his igitur pręcipua cura tibi sit.
ut cum erga uitę pręceptorem liberalis munificus-que fueris,
multorum saluti consulas,
qui eius doctrina et institutis erudiuntur ac proficiunt.
et cum defunctum filium lugeret,
uitę restitutum recipere atque consolari.
Marta
Imitemur Marthę solicitudinem,
quę digna fuit hospitio suscipere Christum.
Discipuli.
Quod scelus profecto nisi maximum foret,
inter causas tanti excidii non poneretur.
Pręterea morbo aliquo affectis opitulari |
et ęgrotantibus assidere |
elemosinę genus est.
de quo in Leuitico dicitur:
quam alias pręstitisti.
Da modo operam,
ut cum beato Iob dicere possis:
captiuus teneretur,
in eos qui secum capti erant,
benignitatem exercuit,
uerbis consolando,
rebus iuuando |
et eos qui diem suum obiissent,
mandando sepulturę.
Dum-que aliorum angustias miseratur,
suas non sentiebat.
Hęc de illis quibus adesse debemus opera atque pecunia |
nunc quantum erit largiendum inopi |
et pro quibus elemosinę faciendę breuiter expediemus.
Qvantvm pavperi sit largiendvm.
Caput XIV
Venite benedicti Patris mei,
possidete regnum uobis a
constitutione mundi paratum.
Esuriui enim et dedistis mihi manducare.
sitiui et dedistis mihi potum ,
et alia quę sequuntur.
Vnde idem alibi ait:
alibi ait:
Facite uobis amicos de iniquo mammona,
qui recipiant uos in ęterna tabernacula .
Nisi ergo dederis,
talia non recipies.
Si de tuis diuitiis non feceris tibi amicos,
quis erit qui te de terra tollere |
et in cęlesti collocare dignabitur domo?
Ab omnibus destitutus gutta aquę indigere incipies cum diuite purpurato,
qui micas panis Lazaro mendicanti dare noluit.
Lazari inopiam non est miseratus in sua copia
atque ideo pro ignauię crimine,
pro interioribus tenebris,
quibus obnubilatus animus futura non prospexit,
tenebras patieris exteriores.
ibi erit pro lętitia fletus,
pro crapula et ingluuie dentium stridor.
nunquam inde exies de diuitiis istis exiturus citius quam putas.
Quod si perituris conferre semper duratura soleres,
melius tecum actum duceres carere opibus |
et esuriendo panem ostiatim quęrere |
quam illis affluere in immensum,
illis tota ętate iocunde
pauperi impenditur,
fatetur impensum sibi.
Pro ęgrotantium quoque sanitate |
ac pro delictis mortuorum elemosinarum liberalitas utilis habetur.
sed autoritate instructi diuina.
nequis aliter sentientium cauillationi locus sit.
Quis enim fidelium tam temerarius est,
ut Scripturarum sententiam audeat impugnare?
De elemosinę vtilitate.
Caput XVI
Legimus in Prouerbiis diuina humana-que sapientia insigniti Salomonis:
Times damnari?
sed elemosina peccata purgat et uitam lucratur ęternam.
Tot terribilium rerum metu hominem eximit elemosina |
et ad summam prouehit beatitudinem |
tu tamen auarus cumulandis non distribuendis opibus inhias |
ueluti de promisso dubius,
de pollicitatione incertus.
cum multis aliis in locis Veritatis ipse sermo eadem asseueret et astruat.
Iam primum hominis in egenos benefici rem non minui sed augeri Salomon testatur in Prouerbiis dicens:
sed elemosina peccata purgat et uitam lucratur ęternam.
Tot terribilium rerum metu hominem eximit elemosina |
et ad summam prouehit beatitudinem |
tu tamen auarus cumulandis non distribuendis opibus inhias |
ueluti de promisso dubius,
de pollicitatione incertus.
cum multis aliis in locis Veritatis ipse sermo eadem asseueret et astruat.
Iam primum hominis in egenos benefici rem non minui sed augeri Salomon testatur in Prouerbiis dicens:
et cum etiam diuites penuriam paterentur,
torrentibus ipsis ob pluuię defectum siccatis,
illa pauper Dei beneficio uictu necessario abundauit.
Hoc quoque pollicetur Salomon in Prouerbiis dicens:
paterentur,
torrentibus ipsis ob pluuię defectum siccatis,
illa pauper Dei beneficio uictu necessario abundauit.
Hoc quoque pollicetur Salomon in Prouerbiis dicens:
bonis actionibus proficiamus.
Hęc autem omnia pręstare poterit fidelis ac syncerę mentis elemosina.
Reliquum est ut a pręteritis expiatos |
et a secuturis custoditos Deo nos offerat pro innocentia suscipiendos,
pro iustitia pręmiandos.
Hoc ita futurum psalmista testatur,
dum de beato uiro ait:
da si habes aquę frigidę poculum,
et non perdes mercedem tuam.
Duo minuta ęra inopis uiduę in gazophylacio
oblata diuitum pręferuntur donariis.
Non pensat Dominus quantum das,
sed de quanto et quam libenter.
Ille plus offert,
cui minus quod offerat restat.
Illius magis accepta sunt dona,
a quo magis prompto exhibentur animo.
Hinc est pręceptum illud Salomonis:
propter nomen meum,
centuplum accipiet |
et uitam ęternam possidebit .
Itaque magis grata est Deo seruorum suorum uoluntaria paupertas |
quam diuitum seculi quotidiana munera.
De vitio avaritiae.
Caput XVII
Sed quid de illorum cupiditate dicemus,
qui cumulandis opibus nunquam satiantur |
atque in tantum tenaces sunt,
ut nihil pauperi porrigant?
et quibus magis curę est |
pecuniam quę sibi
Itaque magis grata est Deo seruorum suorum uoluntaria paupertas |
quam diuitum seculi quotidiana munera.
De vitio avaritiae.
Caput XVII
Sed quid de illorum cupiditate dicemus,
qui cumulandis opibus nunquam satiantur |
atque in tantum tenaces sunt,
ut nihil pauperi porrigant?
et quibus magis curę est |
pecuniam quę sibi superat nulli usui recondere |
quam egestati impartire alienę?
Quam
Minus est tamen sua non tribuere |
aliena quoque iniuste rapere cogit auaritia |
et ne a pauperum quidem fortunis impias continere manus,
nullo satiabilis congestu,
nulla copia contenta,
immo eo cupidior,
quo plura rapuerit.
Vnde de illis quibus ea dominatur est dictum:
Dei seruitio ideo dedicant,
ut mammonę,
non ut Deo seruiant.
Quibus ipse in Euangelio respondens ait:
Ab his enim episcopatus quęritur,
ut nummis arca impleatur,
non ut bonum opus exerceatur.
ut uenter epulis repletus luxuriet,
non ut Christus in paupere pascatur.
ut mens inanis glorię uento inflata superbiat,
non ut humilitate deiecta Deo placeat.
De istis prophetare iussus Ezechiel ait:
Talium auaritiam et per os Malachię prophetę arguit dicens:
permittit,
non superflua imperat.
Si superfluis abundas dispensatio tibi credita est,
ut aliorum inopiam iuues,
non abusus concessus ut uoluptatibus perfruaris.
Alienum est,
quicquid supra necessitatem est.
de quo in Euangelio dicitur:
cum Christus clamitet dicens:
Gratis accepistis,
gratis date.
An ad Apostolum confugies dicentem:
accepistis,
gratis date.
An ad Apostolum confugies dicentem:
luxuriari.
cum idem dicat:
Thi.(?) prima 6
et anethum et cyminum,
et reliquistis quę grauiora sunt Legis:
indicium et misericordiam et fidem.
hęc oportuit facere |
et illa non omittere.
Episcopus
Scriba es igitur et phariseus,
cum exigis pecuniam et non pręstas doctrinam,
cum de quęstu suo cogitas |
et eorum saluti qui tibi commissi sunt non consulis.
Excolas culicem,
quę leuissima sunt curę habens,
et deglutis camellum,
in uentrem negligentię demergens ea quę maximi momenti esse deberent.
Mercenarius non pastor
tuę pensiones in tempore non attulerint |
et eidem legata interuerterint.
perinde ac si non sit aliud peccati genus quod perdat homines,
quam istud in quo opulentia tua patitur detrimentum.
Cum tamen iis qui egestate premuntur,
non solum quod debent,
remitti debeat,
sed etiam de rebus quas affatim collegisti,
quantum opus est impendi.
Hypocritę
Detestabilis et illorum cupiditas,
qui simulata sanctitate decipiunt |
et uel pro ędificando sacello |
frumenti uendamus?
Ac ne frustra talia obiecisse uideatur |
iurat quod lugebunt |
et dolore supplicii persoluent,
quod cum delectatione lucri perpetrarunt.
De vana divitvm spe.
Caput XVIII
Nemo igitur diu se fruiturum male partis rebus confidat.
sed quo plura inique congerit,
eo miserabiliorem finem expectet.
audiuit:
transfugiebant (ut Iosephus autor est)
percrebuit fama transfugas aurum haustum uentre gestare cum a suis nequid efferrent excuterentur.
ob hoc a militibus Romanis clam excepti laniati-que exenterabantur.
quęrebatur-que aurum intra cęsorum uiscera |
nec fortasse inueniebatur.
hac tamen de causa ad duo milia hominum una nocte perisse constat.
plures perissent,
nisi re comperta cęsar scelus edicto compescuisset.
Quid hac atrocius immanitate?
incertas opes certa ultro se
eo plus sitit quo plus biberit.
Sed si accesserit ad Iesum curabitur,
sin contempserit peribit.
Qui ergo cumulandis opibus incumbit,
Dei cultum deserat necesse est.
Quod si quando opum studiosi ad ecclesiam conueniant,
corpore in templo sunt,
animo in foro uersantur |
totus de mercemoniis sermo est.
et dum recitantur Dei uerba,
illi de nundinis inter se colloquuntur,
digni Domini flagello eiicientis eos ac dicentis:
Domus mea domus orationis est |
vos autem fecistis illam speluncam latronum.
cultum deserat necesse est.
Quod si quando opum studiosi ad ecclesiam conueniant,
corpore in templo sunt,
animo in foro uersantur |
totus de mercemoniis sermo est.
et dum recitantur Dei uerba,
illi de nundinis inter se colloquuntur,
digni Domini flagello eiicientis eos ac dicentis:
Domus mea domus orationis est |
vos autem fecistis illam speluncam latronum.
speluncam latronum.
fas putant.
His psalmista imprecatur dicens:
Nabal
Nabal
illos qui a
Dauide missi fuerant, non solum uacuos rebus dimisit, sed etiam cum
probro repulit.
Ac fere tales diuites sunt: siquid offers, libenter accipiunt, siquid
repetis indignantur.
De his in Ecclesiastico dicitur:
se fruetur?
quas ipse tanto labore quęsiuit,
tanta solicitudine auxit,
tanta parsimonia ne minuerentur sustentauit.
Tum si forte in mentem uenerint usurę,
fraudes,
rapinę,
quibus in acquirendo usus est,
magis nequitię suę conscientia cruciabitur |
de salute desperans |
se-que iusto Dei iudicio mox damnandum uidens.
|
neque reges satiat,
et tot malorum quod diximus,
immo plurium quam diximus causa sit?
Aut si nihil ex opulentia mali metuitis,
hoc saltem negare non potestis,
quod omnis terrena possessio fluxa atque fragilis sit |
semper-que citius de manibus elabitur |
quam retinenda speratur.
Cuius rei Salomon non ignarus,
cum immensas opes et cuiusque generis uoluptates sibi comparasset exclamauit:
speratur.
Cuius rei Salomon non ignarus,
cum immensas opes et cuiusque generis uoluptates sibi comparasset exclamauit:
tabernacula recipiaris,
quibus hic benefeceris.
et tandem ad Dominum conuersus dicas:
Quę est expectatio mea?
nonne Dominus?
et substantia mea apud te est.
De beneficiis conferendis vt deo similes simvs.
Caput XXI
Post elemosinarum dissertationem de aliis etiam beneficiis restat quęrendum,
tam in dando quam in accipiendo gratia-que referenda.
Dare beneficia Deum imitari est,
cum Dei natura maxime benefica atque benigna sit.
qui perambulant semitas maris.
Vt autem omnia subiecta essent homini,
intelligentia ratione sapientia et cogitationum interprete lingua eum insigniuit |
ac sibi in parte similem reddidit.
Eidem leges pręcepta-que dedit,
per quę ueram ęternam-que beatitudinem consequi posset |
de terra translatus in cęlum,
de corruptione ad incorruptionem,
de mortalitate ad immortalitatem.
ICXC
Atque etiam ut post pręuaricationem,
per quam a tanto exciderat bono,
pristinę gratię statum eidem repararet,
filium suum unigenitum misit,
qui
Vt autem omnia subiecta essent homini,
intelligentia ratione sapientia et cogitationum interprete lingua eum insigniuit |
ac sibi in parte similem reddidit.
Eidem leges pręcepta-que dedit,
per quę ueram ęternam-que beatitudinem consequi posset |
de terra translatus in cęlum,
de corruptione ad incorruptionem,
de mortalitate ad immortalitatem.
ICXC
Atque etiam ut post pręuaricationem,
per quam a tanto exciderat bono,
pristinę gratię statum eidem repararet,
filium suum unigenitum misit,
qui humanę mortalitatis carne
homini,
intelligentia ratione sapientia et cogitationum interprete lingua eum insigniuit |
ac sibi in parte similem reddidit.
Eidem leges pręcepta-que dedit,
per quę ueram ęternam-que beatitudinem consequi posset |
de terra translatus in cęlum,
de corruptione ad incorruptionem,
de mortalitate ad immortalitatem.
ICXC
Atque etiam ut post pręuaricationem,
per quam a tanto exciderat bono,
pristinę gratię statum eidem repararet,
filium suum unigenitum misit,
qui humanę mortalitatis carne assumpta pro homine se Deo Patri in
et fecisse et facere nouimus |
tam petentibus quam non petentibus,
tam inimicis quam amicis,
tam ingratis quam gratis.
Ille Paulum non supplicantem immo repugnantem et inuitum ad se conuertit |
et de persecutore apostolum suum fecit.
Aliis uero supplicantibus et sanitates restituit |
et peccata donauit.
Idem amicis bona largitur ęterna.
pro inimicis a quibus crucifigebatur,
orauit.
Et Iudę non ingrato solum,
sed etiam
pedes lauit,
osculum non negauit,
nulla denique beniuolentię signa subtraxit.
Si ergo similes Christo effici cupimus,
ut debemus,
omnibus si fieri potest benefaciamus,
lędamus neminem.
De beneficiis dispensandis.
Caput XXII
Petentem obligant beneficia,
non petentem prouocant,
amicos conseruant,
inimicos reconciliant,
gratos delectant,
ingratos assiduitate emendant.
obligant beneficia,
non petentem prouocant,
amicos conseruant,
inimicos reconciliant,
gratos delectant,
ingratos assiduitate emendant.
Non sunt tamen omnia danda,
siue illa petantur siue non petantur,
sicut etiam de elemosinis est dictum.
beneficium-que erit nolle dare,
quod nociturum esse noueris.
licet roget ille,
licet instet,
licet indignetur,
tu pernega.
Illud autem da,
quod non solum accipere eum delectet ,
sed etiam accepisse.
Si enim quod male
illud Salomonis:
iudicauit.
quod si nihil tunc demum cum datum oportuit,
dederis,
non solum quod ipse spopondisti ei denegas,
sed etiam quod alius facile tribuisset aufers.
Dum enim ille expectat,
dum sperat,
dum iam dubitat atque de promissoris fide ambigit,
et petendę aliunde rei tempus amisit |
et occasionem fruendę.
denique quicquid ex eo sibi incommodi accessit,
tua causa passus est.
Aut ergo statim da quod petitur |
aut statim nega.
aut si tam cito dare
dare |
accipere est.
Nemo enim non magis illius iudicium quam beneficium laudat,
qui digno dedit.
atque in hoc maxime Deum imitatur,
cum Deus ipse in optimum quenque maxime beneficus sit |
nec nisi bene de se merentes ad beatitudinis gloriam faciat ascendere.
ita et maxime erit adiuuandus.
Qui uero ditiorum delectum facit,
quibus beneficia impendat,
non amicus est sed foenerator.
Vsuram enim cum sorte simul exigere uidetur,
qui locupletioribus donat.
dignus decipi,
quoniam de recipiendo cogitauit cum daret.
Cęterum inimicis quoque benefacere iubemur |
dicente Domino:
refricatio.
Nam ueluti arua minus foecunda,
si sepius fimum irrigationem-que receperint,
frugifera efficientur,
ita ingratus recentibus admonitus beneficiis pręterita quoque atque obliterata ad memoriam reuocabit |
et uerecundia compulsus de reddenda gratia intentius meditabitur.
Quędam autem beneficia palam,
quędam occulte tribuenda sunt.
Quę uirtuti debentur,
palam dari conuenit,
ut et
11
pecuniam,
plus oblatum dixit a uidua paupercula,
quę duo tantum minuta era obtulerat.
Satis hęc de tribuendis beneficiis.
nunc de accipiendis reddendis-que exponamus.
De beneficiis accipiendis.
Caput XXIV
Ab illo accipere beneficia oportebit,
cui nos debere delectat.
Molesta res est |
his quibus nolis esse deuinctum.
E contrario autem
datur facultas benefaciendi bonis ac iustis.
Sic Ioseph accepit a pharaone,
sic Daniel a Nabuchodonosoro.
non hoc quidem ut ipsis gratiam deberent,
sed ut suis prodessent.
De beneficiis reddendis.
Caput XXV
Porro in referenda gratia tales nos pręstemus,
quales esse decuit in beneficio accipiendo.
Cui refertur,
sentiat quam libenter quam iocunde sibi referatur.
ut lętus sit |
se
eos multum lucrifacere qui in dando reddendo-que beneficio et liberales imprimis et grati esse student?
Hęc enim ea res est,
quę amicos comparat,
quę inimicos placat,
quę Deum propiciat,
quę immortalitatem mortalibus donat |
et de terra sublatos cęlo inserit sedibus-que sanctorum.
ut semper beati sint,
qui ut charitatem seruarent,
semper munifici liberales-que fuerunt.
Is autem qui in beneficiis compensandis dati accepti rationes dispungit,
nec liberalis profecto |
nec gratus est,
sed cupiditati seruiens
patrem,
cui charissimus erat,
a quo fraternę cędis ueniam acceperat,
regno pellere moliebatur.
sed tantę ingratitudinis scelus merita nece persoluit,
telis confossus inimicorum.
Nabal
Non possumus (ut quidam aiunt) Deo dare beneficium,
cum eius omnia sint.
sic neque gratiam referre,
cum nullius rei indigeat |
bonorum-que omnium plenissimus existat.
Quid ergo sępe in Scripturis de ingratitudine nostra querentem audimus?
Ingratitudinis autem non iure argueretur,
qui gratus esse nequiuisset.
Quę igitur illa res est,
quę nos erga Deum aut ingratos reddat |
aut gratos faciat?
Cuncta nanque Dei sunt.
quicquid dare uoluero,
ingratitudine nostra querentem audimus?
Ingratitudinis autem non iure argueretur,
qui gratus esse nequiuisset.
Quę igitur illa res est,
quę nos erga Deum aut ingratos reddat |
aut gratos faciat?
Cuncta nanque Dei sunt.
quicquid dare uoluero,
de suo dem necesse est.
quicquid reddere conabor,
ipse dedit quod reddo.
Quid habes inquit Apostolus |
quod non accepisti?
Sed a quo omnia quę habemus accepimus,
ei procul dubio nec dare nec reddere quicquam possumus,
nisi quod ipse largitus
neque bonos non diligere.
et hoc quidem pro beneficio sibi dato ęstimat,
si quod pręcipit facimus,
pro offensa si non facimus.
atque ideo alios gratos uocat,
alios ingratos;
hos punit,
illos efficit beatos.
De ingratis dicturus est,
si Euangelio credimus:
Operęprecium erit huiusce rei proponere aliquot exempla.
et primo eorum,
quos Dominus gratiam sibi referentes amplexatus est.
deinde illorum quibus pro ingratitudine intulit mala.
ut cum pręsentia consyderauerimus ,
de futuris non ambigamus.
beatos uidelicet et in cęlo fore,
qui sic a Domino diliguntur in terra.
e contrario autem in inferno quoque cruciandos esse,
si non se correxerint,
qui antequam eo descendant,
pro scelere puniuntur.
non ambigamus.
beatos uidelicet et in cęlo fore,
qui sic a Domino diliguntur in terra.
e contrario autem in inferno quoque cruciandos esse,
si non se correxerint,
qui antequam eo descendant,
pro scelere puniuntur.
De gratis erga devm in testamento veteri.
Caput II
Abel
Deo promittente nascuntur.
Loth
cum centum octoginta uixisset annos,
in his omnibus Domino suo non peccauit.
Perquam digne autem Deo gratia refertur,
cum innocentia per omne uitę curriculum inoffensa seruatur.
Hic igitur bene de Deo meritus cum sementem fecisset,
centuplum collegit,
geminos genuit,
in quibus benedicendis errare non est permissus.
non enim cui uoluit,
sed cui debuit benedixit,
ut Abrahę patris genus in Christum dirigeretur.
Iacob
inuoluta Spiritu Sancto reuelante plana fecerat.
Moyses
illi reges,
illi prophetę,
qui in mandatis Dei,
in Lege,
in omnibus cerimoniis constanter pie-que permansere.
Tales autem eligere solitus est Dominus,
per quos populum erudiret,
a seruitute liberaret,
a periculis errueret,
uictoria donaret |
et de illis quę futura erant admoneret.
Quod si benignissimus Dominus fideliter sibi seruientes |
beneficiorum-que suorum non oblitos |
ita ut dictum est fouet,
ita amplexatur in terris adhuc uiuentes,
quanto magis ad cęlestis
Dominus fideliter sibi seruientes |
beneficiorum-que suorum non oblitos |
ita ut dictum est fouet,
ita amplexatur in terris adhuc uiuentes,
quanto magis ad cęlestis beatitudinis domicilia mansiones-que angelorum translatos?
Hęc de Veteris historię fontibus hausta iam exigere uidentur,
ut a Nouę salubrius fluentibus aquis aliqua deriuemus,
ad eandem gratitudinis uirtutem accommodata.
De gratis erga devm in testamento novo.
Caput
Hęc de Veteris historię fontibus hausta iam exigere uidentur,
ut a Nouę salubrius fluentibus aquis aliqua deriuemus,
ad eandem gratitudinis uirtutem accommodata.
De gratis erga devm in testamento novo.
Caput
mecum eris in paradiso.
Quod si tandem |
non ut olim ad inferos animę iustorum descendant,
sed in sublime angelorum sedibus inferantur,
iocundissimo Domino sui conspectu fruiturę,
nonne multo nos causatius quam prisci illi,
de quibus paulo ante est dictum,
Deo seruire debemus |
et soli nauare operam |
contemptis-que omnibus ipsum unum,
absque quo nihil est beatum,
tota mente concupiscere?
Merito igitur sequens credentium ętas ad omnia dura atque aspera
monachos Dominicus,
Vincentius,
Franciscus et Bernardinus;
inter eremitas Paulus Thebeus,
Honophrius,
Arsenius,
Archebius et Theonas;
inter uirgines Maria Virgo simul et Mater.
Ipsum enim genuit Saluatorem,
quem sicut de Spiritu Sancto concepit,
ita sine uirginitatis damno peperit.
Hanc secutę sunt |
Tecla,
Agatha,
Agnes,
Lucia,
Catharina,
Cęcilia,
Margarita ,
Barbara |
alię-que permultę,
quas ad coniugium nulla blandientium promissa,
nullę
relatam ab ipso suscipi et immortalitatis gloria in cęlestibus uestiri.
Proponamus nunc ingratorum exempla.
ut quos pręmia ad uirtutem parum excitant,
saltem poena a uitiis auocet.
De ingratis ante dilvvivm.
Caput IV
Adam et Eua
Primi parentes nostri donec beneficiorum memores iussioni diuinę obtemperarunt,
paradisi in quo positi erant,
bonis fruebantur.
Primi parentes nostri donec beneficiorum memores iussioni diuinę obtemperarunt,
paradisi in quo positi erant,
bonis fruebantur.
Postquam uero per ingratitudinem a mandato recessere ligni uetiti fructum gustando,
eiecti de paradiso,
laboribus,
erumnis,
morti
subiacuerunt.
Etenim peccauerant
(licet postea poenitentiam egisse credantur)
a quo corpus,
a quo spiritum,
sensum,
Merito etiam Adę est dictum:
Maledicta terra in opere tuo.
In laboribus comedes ex ea cunctis diebus uitę tuę.
spinas et tribulos germinabit tibi,
et comedes herbas terrę.
in sudore uultus tui uesceris pane tuo,
donec reuertaris in terram de qua sumptus es.
quia puluis es,
et in puluerem reuerteris.
Tot igitur mala passi sunt post reatum,
quot antequam peccassent,
bonis fruebantur.
Non esset magnum eorum crimen,
nisi et magna essent beneficia,
in quem commissum
est.
Non tam enim ex se |
quam ex meritis eius qui offensus est,
ingratitudinis culpa pensari debet.
Itaque,
quam grauiter peccauerint,
poena indicat |
quę quidem ad posteros omnes fuit propagata,
propter corruptam radicem,
de qua generantur.
Cayn
quod ingratitudini in Deum non sit ascribendum,
ingratus fuit etiam Cayn Adę filius,
qui inuidię furore percitus interimit fratrem suum Abel.
Ob hoc illum Dominus execratus est dicens:
Maledictus eris super terram,
quę aperuit os suum |
et suscepit sanguinem fratris tui de manu tua.
cum operatus fueris eam,
non dabit tibi fructus suos;
uagus et profugus eris super terram omnibus diebus uitę tuę.
Postremo et ipse interfectus fuisse creditur in septima generatione,
ut prius annos multos aduersa sustineret maledictionis,
deinde quod fratri
omnium semper fuisse Iudeos comperio;
illos excipimus,
quorum superius facta est mentio.
Etenim cum ab ipso mundi Domino multo plura quam reliquę nationes beneficia accepissent,
magis etiam constanter illum colere debuerunt.
De beneficiis Ivdeis collatis post dilvvivm.
Caput V
Videamus igitur primo,
quę-nam illis ab indulgentissimo rerum largitore Deo pręstita fuerint bona.
deinde quam ingrate ipsi ex aduerso se gessere,
et simul quę postea
Deo pręstita fuerint bona.
deinde quam ingrate ipsi ex aduerso se gessere,
et simul quę postea passi sunt mala.
Iudei
Solis unius Dei ueritas fuit reuelata,
solis leges de cęlo datę,
monstratus cerimoniarum ritus,
oracula futurorum indulta,
Dei uoces palam locutę,
ingentium miraculorum operatio concessa.
Deo fauente timuit eos Aegyptus,
et cum dimittere
sustinuit.
mare se aperiens siccum euntibus prębuit iter,
et aquę quę illis hinc inde pro muro erant,
Aegyptios cum armis hostiliter insequentes operuere.
In solitudine manna cęlestis cibus pabulum illis prębuit |
et de saxo uirga percusso scaturiens amnis potum.
Iordanis ad fontem suum reuersus perstitit donec transirent.
terram denique promissionis lacte et melle manantem,
perdomitis eius incolis possederunt.
Quis
ad fontem suum reuersus perstitit donec transirent.
terram denique promissionis lacte et melle manantem,
perdomitis eius incolis possederunt.
Quis denique explicet
tot de hoste uictorias?
tot a seruitute liberationes?
uel quoties a periculis erruti,
a cladibus protecti?
Moyse orante (ut ante diximus) uictus est Amalech;
buccinis clangentibus Hiericuntis moenia corruerunt;
Iosue inimicos persequente
tot a seruitute liberationes?
uel quoties a periculis erruti,
a cladibus protecti?
Moyse orante (ut ante diximus) uictus est Amalech;
buccinis clangentibus Hiericuntis moenia corruerunt;
Iosue inimicos persequente lapidibus pluit de cęlo super fugientium ceruices,
ac ne noctis interuentu elaberentur,
sol et luna motum suum continuerunt.
Nulla unquam fuit longior dies |
quam ista in qua quinque regum Cananeorum prostratus est exercitus.
Balaam pręterea prophetes asinę loquentis uoce prohibitus est eis
est exercitus.
Balaam pręterea prophetes asinę loquentis uoce prohibitus est eis maledicere,
et pro maledicto induxit super illos benedictionem,
benedictos a Deo esse non dubitans,
pro quibus mutum animal uocem protulerit humanam.
Victi sunt deinde Palestini tonitru et fragore de cęlo territi.
Olophernes Caldeorum dux,
cum urbes aliorum prouincias-que expugnasset,
in Iudea unius foeminę manu uictus occubuit.
Regnante Hierosolymis Asa innumerabiles Aethiopum copias ad internicionem conciderunt.
Regnante Iosaphato cum
largitorem non deseruissent.
Nunc ergo quod superest,
breuiter expediemus,
qua ingratitudine usi sint |
quanta-que Deo ulciscente pati meruere.
De ingratitvdine Ivdeorvm in devm et qvae pro idolatria passi sint .
Caput VI
Longum admodum foret memorare scelera singulorum,
qui inter Iudeos impii infidi-que fuere.
Dum Moyses in monte immoratur,
donec tabulas digito Dei conscriptas acciperet,
illi ad idolatriam conuersi uitulum ęneum adorauerunt.
et:
dum adhuc carnes dentibus manderent,
animas efflabant |
plurimi-que desyderati sunt.
locus in huiusce ultionis memoriam |
Sepulchra concupiscentię appellatus.
et paruulos populi,
qui non peccauerant.
Quadraginta annos per
orasset.
ad eius preces cessauit ignis.
(!)
Deus enim iniuriam illam illatam sibi deputat,
quę seruis suis indigne infertur.
Quando quidem sic ultus est eos,
qui Moysen et Aaronem minaciter impetere ausi fuerant.
Post hęc profecti de monte Hor per uiam quę ducit ad Mare rubrum pertesi itineris laborem rursum reclamant.
sed neque hoc fuit illis impune.
Ignitorum serpentum ictibus percussi moriebantur.
Hinc tandem humiliatis ac ueniam poscentibus |
Moyses Domino iubente serpentem ex ęre formatum
Porro ut quod proposuimus prosequamur,
iidem Israhelitę cum appulissent ad Sethim,
capti sunt amoribus Moabitidarum,
ita ut deos quoque illarum adorarent |
sed dignas quidem scelere isto poenas dedere.
Leuitę quippe iussu Domini uiginti quatuor milia de illis interimunt.
tunc demum Deo placato a cędibus cessatum est,
cum Zambri uirum et Zochi scortum,
dum simul coiissent,
Phinees Eleazari sacerdotis filius pugione in genitalibus confodit.
annos uiginti.
Post Debboram quoque uxorem Lapidoth
(et ipsa enim pręfuit populo)
peccauerunt |
atque septem annis a Madianitis uexati sunt |
sata fruges-que eorum uastantibus.
Item post Gedeonem |
et erga familiam eius,
a quo de inimicis liberati fuerant ingrati extitere |
et erga Deum impii.
Ideo-que per idem tempus externorum bello uarie inquietati sunt.
Post Abimelech,
Tholam |
et Iair pręsides itidem peccauerunt |
et a Palestinis mala passi sunt annis octodecim.
Post Iepte et Abessan et Ahialon
Sansonem uero inter se dissidere coeperunt,
quando tribus Beniamin ob stupratam cuiusdam Leuitę coniugem |
et per uim in una nocte multorum coitu lassatam atque extinctam pene interiit,
dum a reliquis tribubus indigne id ferentibus impugnantur .
Primo tamen de his qui illos oppugnatum uenerant cecidere uiginti duo milia.
iterum altero congressu octodecim milia.
et ipsi enim offenderant suis uiribus magis quam Dei auxilio freti.
sed tertio tandem certamine de Beniamin periere uiginti quinque milia.
oppidum eorum Gabaa
ferentibus impugnantur .
Primo tamen de his qui illos oppugnatum uenerant cecidere uiginti duo milia.
iterum altero congressu octodecim milia.
et ipsi enim offenderant suis uiribus magis quam Dei auxilio freti.
sed tertio tandem certamine de Beniamin periere uiginti quinque milia.
oppidum eorum Gabaa incensum,
in quo obsessi erant.
idem-que factum reliquis urbibus ac uicis tribus huius.
Ista de Iudicum libro summatim perstringendo protulimus.
quę sequuntur,
Regum continet
suis uiribus magis quam Dei auxilio freti.
sed tertio tandem certamine de Beniamin periere uiginti quinque milia.
oppidum eorum Gabaa incensum,
in quo obsessi erant.
idem-que factum reliquis urbibus ac uicis tribus huius.
Ista de Iudicum libro summatim perstringendo protulimus.
quę sequuntur,
Regum continet historia.
Mala decem tribvvm.
Caput VII
Tempore regum
Ob
posuerat Hieroboam primus ex Iudeis Samarię rex.
Eam ob rem Abię Hierosolymarum regi, in pręlio succubuerunt; die uno quinquaginta milia eorum desyderata sunt.
Ciuitates tres amissę: Bethel Hiesana et Ephron.
Deinde regnum de familia Hieroboami ad alios translatum.
Postea regnante Achab aduersum Syros profecti, ob hanc ipsam idolatrię culpam superantur.
Achab quoque sagittę ictu interficitur.
Regnante Ioachan seruierunt Azahelo , regi Syrię.
Regnante Phacee |
Acharon,
Belphegor,
Belzebub |
aliorum-que demonum simulachris sacrificastis?
Nam licet antea quoque cędes,
incendia,
rapinas,
captiuitates,
seruitutem,
exilia patrii-que soli miserabilem desolationem pertulistis,
quoties tamen uos Deum uestrum offendisse poenituit,
toties de malis omnibus liberati fuistis.
Longissima illa apud Babylonem seruitus (ut scriptores uestri testantur) septuagesimum annum non excessit.
rursum natali solo restituti,
rursum in omnibus reparati instaurati-que regnastis.
Quęnam quęso causa est,
quod post
ut pro hominibus pati ac mori posset.
Itaque non inuitus sed uolens crucem sustinuit,
ut suo sanguine a peccatis credentes lauaret morte-que redimeret.
(!)
Agnoscite beneficium et confitemini Christum.
Venit enim uos |
non de manu regis Babylonis,
sed de potestate diaboli liberare.
non ad Hierosolymam reducere |
nec regno restituere terreno,
sed quod longe felicius est,
ad paradisum transferre,
in supernis cęli sedibus collocare |
et sempiternę suę glorię participes facere.
posset.
Itaque non inuitus sed uolens crucem sustinuit,
ut suo sanguine a peccatis credentes lauaret morte-que redimeret.
(!)
Agnoscite beneficium et confitemini Christum.
Venit enim uos |
non de manu regis Babylonis,
sed de potestate diaboli liberare.
non ad Hierosolymam reducere |
nec regno restituere terreno,
sed quod longe felicius est,
ad paradisum transferre,
in supernis cęli sedibus collocare |
et sempiternę suę glorię participes facere.
Quod si
quod longe felicius est,
ad paradisum transferre,
in supernis cęli sedibus collocare |
et sempiternę suę glorię participes facere.
Quod si aduersus tantam Dei uestri nostri-que benignitatem |
Christum suum non recipiendo ingrati esse pergetis,
de temporalibus miseriis istis ad ęternas descendatis necesse est.
Nulla enim maior in Deum Patrem ingratitudo fieri potest |
quam in Filium ei coęqualem et coęternum et consubstantialem nolle credere.
Felices illi,
qui olim ne ingrati essent,
ipsum uobis gentibus-que
compelli potuerunt.
Verę quippe beatitudinis in Christo spe firmati tyrannis fortiores erant:
occidi poterant,
cogi ne Christum confiterentur,
non poterant.
Felices nunc hi,
qui ut qualem possunt pro beneficiis Deo gratiam referant,
Christo seruiunt,
Christum adorant,
de Christo die ac nocte cogitant,
Christi pręcepta totis uiribus exequi contendunt |
et contemptis terrenę luxurię deliciis post eum currere nunquam desistunt.
Sed ne solos Iudeos accusasse uideamur,
nostrorum
Sed ne solos Iudeos accusasse uideamur,
nostrorum quoque in Christum infidelitas (ut alia delicta prętermittantur) in medium ueniat,
non tam quę modo sit,
quam quę olim fuerit |
et ueri assertione uicta desierit.
De ingratitvdine hereticorvm et ivdae proditoris.
Caput X
Cum enim nullum mendacium diu stare possit,
quia nihil firmi,
nihil solidi habet in quo innitatur,
omnis falsa religio paulatim euanescat necesse est.
licet falsa ueris mixta in se haberent |
nihilominus quę uera erant manent,
quę falsa,
una cum suis autoribus interierunt.
Arrius
Arrius ab Euangelio alienatus |
impie-que de Trinitate sentiens uentris profluuio extinctus est.
Olympius
Olympius Arrianus dum blasphemias in sanctam Trinitatem ore sacrilego proferret,
fulmine ictus conflagrauit.
Anastasius augustus
Anastasius augustus Euticetis
heresis extat,
et uiribus aucta |
sęuit in Christianos,
ut qui Christi sunt,
calamitatum patientia probentur,
donec et illa sua corruat impietate ac dissoluatur.
Quemadmodum autem Iudeorum olim fuit in Deum ingratitudo ad idola conuerti,
ita nunc nostrorum par flagitium erit |
de Christo parum pie sentire.
Iudas.
(!)
Quod si tam ingrati sint,
qui solo errore delinquunt,
quid de te dicam perfide Iuda ?
quibus uerbis
ad idola conuerti,
ita nunc nostrorum par flagitium erit |
de Christo parum pie sentire.
Iudas.
(!)
Quod si tam ingrati sint,
qui solo errore delinquunt,
quid de te dicam perfide Iuda ?
quibus uerbis tuam accusem ingratitudinem?
quę maior est quam ut fando exprimi queat.
Non solum quę uera recta-que erant,
quę salutaria,
quę sancta,
quę perfecta |
a Magistro ac Domino tuo didiceras,
uerum etiam in consortium
dolore-que superatus laqueo collum tuum confregisti |
et pendens diruptis uisceribus |
effluentibus-que intestinis infelicem animam emisisti.
O dirum et crudele mortis genus,
nequitię tamen tuę conueniens |
tua-que impietate dignum,
non magis quia iustum uendideris |
quam quod de misericordis misericordia desperaueris.
Vtrunque sane inter crimina grauissimum,
ac nescio quod maius,
nisi quod alterum remitti poterat,
si alterum remissionis impetrandę aditum non pręclusisset.
Eo igitur tua te perduxit in Dominum
remissionis impetrandę aditum non pręclusisset.
Eo igitur tua te perduxit in Dominum ingratitudo,
ut pro grauissimis criminibus grauissimas quoque poenas dare credaris in inferno,
quo corruisti.
Nunc tu is quidem suppliciis terres nos,
nequid sinistrum de Saluatore nostro sentiendo ingrati simus |
et tuis flagitiis ostendis contrarias illis actiones ad gratitudinem pertinere.
Gratus itaque erga Dominum ac Redemptorem suum erit,
qui non pecuniam ipso,
sed ipsum pecunia chariorem habuerit,
nihil cum ipso simulauerit,
nihil in ipsum
flagitiis ostendis contrarias illis actiones ad gratitudinem pertinere.
Gratus itaque erga Dominum ac Redemptorem suum erit,
qui non pecuniam ipso,
sed ipsum pecunia chariorem habuerit,
nihil cum ipso simulauerit,
nihil in ipsum impie neque cogitauerit |
neque fecerit |
et nunquam de clementia Dei diffisus omnem salutis suę spem in ipso sitam fixam-que semper esse curauerit |
et tandem mori potius quam Deo peccare optauerit.
Atque hęc hactenus.
nunc autem ad reliquas charitatis partes descendere statuens,
arbitror
Deo peccare optauerit.
Atque hęc hactenus.
nunc autem ad reliquas charitatis partes descendere statuens,
arbitror non minimam,
sed pręcipuam potius esse:
cum bene uiuendi pręcepta didiceris,
operam dare ut alios doceas.
Igitur de illius qui docere uult officio disseremus.
deinde uidebimus ,
quantum iuuat,
si adsit qui doceat,
et quantum nocet,
si absit.
De officio catholici praedicatoris.
Caput XI
didiceris,
operam dare ut alios doceas.
Igitur de illius qui docere uult officio disseremus.
deinde uidebimus ,
quantum iuuat,
si adsit qui doceat,
et quantum nocet,
si absit.
De officio catholici praedicatoris.
Caput XI
Docere in ecclesia episcopi officium est |
et illorum sacerdotum,
qui pręsidis autoritate probati sunt.
uolet,
magis consauciabit.
Discat igitur prius,
et postea doceat,
et quod uerbis docuerit,
operibus comprobet.
Sic egisse dicitur Esdras sacerdos,
cum ad reparandam Hierosolymam ab Artaxerxe dimissus redisset.
Ita enim scriptum de illo legimus:
Nam impudens admodum pręsumptio est |
hoc alios monere,
quod ipse non facias,
imponere aliis onera grauia,
quibus ipse dorsum non supposueris.
Aut quomodo potest aliquis alios reprehendere his de rebus,
quas facere se non ignorat?
Turpissimum est profecto,
cum in corripientem culpa retorquetur,
cum quis in quo alterum accusat,
seipsum damnat.
Sic igitur uiue,
ut pręcipis,
et ad
doctoris officium professi,
dimisso Euangelio quęstionibus nihil ad rem pertinentibus occupari solent,
qui syllogismos enthymemata-que proponendo philosophantur |
uel poetarum figmenta decantant |
uel explicandis gentilium historiis immorantur |
uel de cęlestium motu syderum-que naturis disputant,
non quęrentes quod saluti conferat animarum,
sed quod auditorum aures demulceat atque delectet.
Hi certe a Domino audient:
iniungat,
cum ait:
Magno autem animo uerbum Domini prędicandum est |
neque ob pręsentiam potentiorum subticeri debet ueritas,
dum uitia reprehenduntur.
Gloriatur Dauid coram Domino dicens:
permittit,
ut coronet.
Qvid potissime praedicandvm sit.
Caput XII
Prędicandum autem est Euangelium,
danda pie uiuendi pręcepta,
disserendum de beatorum gloria,
quatenus fieri potest,
poena-que damnatorum,
ut peccatores ad poenitentiam excitentur,
iusti ad perseuerantiam.
Ad apostolos ait Saluator:
ad poenitentiam excitentur,
iusti ad perseuerantiam.
Ad apostolos ait Saluator:
in plurimis Euangelii locis et tenebras commemorat et gehennam et tormentorum locum et uermem immortalem et ignem ęternum.
Poenitentiam etiam prędicauit dicens:
dicens:
mirantur.
|
et alios inducat.
quod si (ut dicitur) cęcus cęco dux fuerit,
ambo in foueam cadent.
Hoc Apostolus Galatis,
quos ipse docuerat,
metuens ait:
in se habent,
quod in alio laudant.
Illud nempe pictoris optimum est opus,
quod pictores commendant,
non quod uariis fucatum coloribus coriarii mirantur.
Tunc ergo uulgi de tua eruditione opinionibus fidem adhibe,
cum idem senserint et periti.
Qvi praetermittendi et qvi docendi et qvaliter corripiendi.
Caput XIII
Ab illis
uos iudicatis ęternę uitę,
ecce conuertimur ad gentes.
sic enim nobis pręcepit Dominus .
Ac ne aliter illum pręcepisse credas quam egisse,
nullum omnino Pilato dedit responsum,
cum ab eo quid esset ueritas interrogaretur .
quia Veritatis inimicus de ueritate sermonem audire indignus erat.
dedi te domui Israhel inquit Dominus |
audiens ergo ex ore meo sermonem annunciabis eis ex me.
Si me dicente ad impium:
Impie morte morieris,
non fueris locutus,
ut se custodiat impius a uia sua,
ipse impius in iniquitate sua morietur,
sanguinem autem eius de manu tua requiram.
Abs te ergo requiretur perditę ouis ratio,
et negligis?
Plebs tibi commissa famem non panis sed audiendi uerbum Dei patitur,
et tu supprimis uitę pabulum?
nec attendis quod scriptum est:
uel ad poenitendum plebem exhortari opus erit |
uel ad sedandas ciuium inter se seditiones odia-que tollenda,
tunc quoque prędicationibus erit insistendum,
ut in radice reprimatur malum ne pullulet |
et in mortem multorum fruticetur.
De praedicantivm meritis.
Caput XV
Quisquis in his quę dicta sunt,
diuinę laudis gratia salutis-que proximorum sese pro uiribus exercuerit,
multa quidem in terra,
sed plurima in cęlo beneficia consequetur.
sed Spiritus Patris uestri qui loquitur in uobis.
Hoc si habes,
iam certissima futurę beatitudinis spe oppignoratus es,
iam beatus dici meruisti.
iuxta illud psalmistę:
regna ut euellas et destruas et disperdas et dissipes |
et ędifices et plantes.
Tu quoque si tuis sermonibus auelli uideris uitia |
et uirtutes plantari in cordibus eorum quos doces,
contactum a Spiritu Sancto os tuum esse scias |
et de labiis tuis non tua,
sed Dei uerba processisse.
Deus est qui aperuit os mutorum |
et linguas infantium fecit disertas.
est mensę diuinę esse conuiuam,
sed magnificentius ab ipso mensę domino dignum iudicari,
ut sis conuiuarum inuitator et ad Sponsi nuptias conuocator multorum atque collector.
Cui hoc fuerit concessum,
dici de illo poterit quod de Ioanne Baptista fuit dictum:
est mensę diuinę esse conuiuam,
sed magnificentius ab ipso mensę domino dignum iudicari,
ut sis conuiuarum inuitator et ad Sponsi nuptias conuocator multorum atque collector.
Cui hoc fuerit concessum,
dici de illo poterit quod de Ioanne Baptista fuit dictum:
quam ciuitas supra montem.
Lucet enim omnibus qui in domo sunt,
et fideles animas doctrinę suę fulgore illustrat |
uel qualiter illustrari debeant,
morum sanctitudine demonstrat.
Gaudete igitur omnes euangelicę disciplinę doctores.
de uobis ista memorantur,
non de philosophis,
non de oratoribus,
non de poetis.
Nulla in illis uerę lucis lux fuit,
qui Christum ignorarunt.
Vobis data est potestas,
quam illi non habuerunt,
curandi infirmos,
eiciendi demonia,
mortuos suscitandi.
Lucet enim omnibus qui in domo sunt,
et fideles animas doctrinę suę fulgore illustrat |
uel qualiter illustrari debeant,
morum sanctitudine demonstrat.
Gaudete igitur omnes euangelicę disciplinę doctores.
de uobis ista memorantur,
non de philosophis,
non de oratoribus,
non de poetis.
Nulla in illis uerę lucis lux fuit,
qui Christum ignorarunt.
Vobis data est potestas,
quam illi non habuerunt,
curandi infirmos,
eiciendi demonia,
mortuos suscitandi.
Infirmos enim
in domo sunt,
et fideles animas doctrinę suę fulgore illustrat |
uel qualiter illustrari debeant,
morum sanctitudine demonstrat.
Gaudete igitur omnes euangelicę disciplinę doctores.
de uobis ista memorantur,
non de philosophis,
non de oratoribus,
non de poetis.
Nulla in illis uerę lucis lux fuit,
qui Christum ignorarunt.
Vobis data est potestas,
quam illi non habuerunt,
curandi infirmos,
eiciendi demonia,
mortuos suscitandi.
Infirmos enim curatis,
quoties eos qui
fideles animas doctrinę suę fulgore illustrat |
uel qualiter illustrari debeant,
morum sanctitudine demonstrat.
Gaudete igitur omnes euangelicę disciplinę doctores.
de uobis ista memorantur,
non de philosophis,
non de oratoribus,
non de poetis.
Nulla in illis uerę lucis lux fuit,
qui Christum ignorarunt.
Vobis data est potestas,
quam illi non habuerunt,
curandi infirmos,
eiciendi demonia,
mortuos suscitandi.
Infirmos enim curatis,
quoties eos qui errant,
in uiam
Infirmos enim curatis,
quoties eos qui errant,
in uiam ueritatis dirigitis.
demonia expellitis,
cum eos qui per peccatum diaboli domicilium erant,
ad poenitentiam uestris exhortationibus conuersos Christo restituitis.
mortuos ad uitam reuocatis,
cum de scelerum sepulchro iam foetentes,
diuinę misericordię magnitudinem proponendo ad uenię spem errigitis |
et ut in Deo uiuere incipiant autores estis.
At uero illi scientię gentilis professores,
quomodo infirmos curarent,
cum ipsi infirmi essent |
diuersa inter se
demones eiicerent,
ipsi demonum cultores,
quos pro diis habuerunt?
Quomodo mortuos reuiuiscere facerent,
cum Christum,
qui uita est,
nescierint?
Nonne uos illis doctiores estis,
quos non homo sed Deus erudiuit?
quos Dei Filius,
qui summa ueritas est,
instruxit?
De uestra certe,
non de illorum doctrina est dictum:
ipsi demonum cultores,
quos pro diis habuerunt?
Quomodo mortuos reuiuiscere facerent,
cum Christum,
qui uita est,
nescierint?
Nonne uos illis doctiores estis,
quos non homo sed Deus erudiuit?
quos Dei Filius,
qui summa ueritas est,
instruxit?
De uestra certe,
non de illorum doctrina est dictum:
Dei Filius,
qui summa ueritas est,
instruxit?
De uestra certe,
non de illorum doctrina est dictum:
labia scientię.
Nihil enim scientia charius,
nihil pulchrius,
quę de ore fidelis doctoris emissa uiam ad immortalitatem mortalibus ostendit.
et quorum operum passibus ad beatitudinem peruenitur,
uerissime docet.
Vos ergo uenter estis, de quo flumina fluunt aquę uiuę.
Vos thesaurus de quo proferuntur noua et uetera.
Vos aurum quo templum ueri Salomonis linitur.
Vos templum Dei uiui,
qui in uobis manens emittit eloquium suum terrę |
et per os uelociter currit sermo eius.
de hoc
nihil pulchrius,
quę de ore fidelis doctoris emissa uiam ad immortalitatem mortalibus ostendit.
et quorum operum passibus ad beatitudinem peruenitur,
uerissime docet.
Vos ergo uenter estis, de quo flumina fluunt aquę uiuę.
Vos thesaurus de quo proferuntur noua et uetera.
Vos aurum quo templum ueri Salomonis linitur.
Vos templum Dei uiui,
qui in uobis manens emittit eloquium suum terrę |
et per os uelociter currit sermo eius.
de hoc sermone est scriptum:
estis, de quo flumina fluunt aquę uiuę.
Vos thesaurus de quo proferuntur noua et uetera.
Vos aurum quo templum ueri Salomonis linitur.
Vos templum Dei uiui,
qui in uobis manens emittit eloquium suum terrę |
et per os uelociter currit sermo eius.
de hoc sermone est scriptum:
et intrepide in uitia inuehimini,
columnę estis firmę fulcientes ueritatem.
columnas,
quarum stabilimentum a Domino est,
qui in psalmo de Ecclesia loquens ait:
Ego confirmaui columnas eius.
uis concutit,
nullus procellarum turbo commouet.
de quibus in psalmo dicitur:
Ecclesiastes ait:
nubes,
imbrem super terram effundent.
Sapientia enim repleti diuina,
non cessatis pręceptis pluere doctrinarum.
Vos estis cęlum late resonans tonitru fidelium eloquiorum.
de quo in psalmo prędictum fuit:
Vos denique non solum montes uel nubes uel cęli,
sed quę omnium nobilissima creatura est,
angeli Dei estis.
non naturę commercio,
sed officii dignitate.
Nuncius Dei angelus est,
nuncii Dei sancti prędicatores sunt.
Vnde sicut de Ioanne Baptista in Malachia dixit Deus:
qui ad cęlestem patriam exules reuocatis,
ut cum illis,
immo et super illos regnetis.
Vos enim constituet Dominus super familiam suam |
et super omnia bona sua.
tunc perpetui reges ęterni-que domini eritis omnium illorum,
quos uestris prędicationibus uestra-que doctrina conuersos de terra ad cęlum transmigrare contigerit.
Et tunc demum Christus uester rex regum et dominus dominantium erit cum vos aliis pręesse iusserit,
tribunos uel chiliarchas animarum,
quas ei lucrati estis,
constituens.
De praedicantivm beatitvdine.
doctrina conuersos de terra ad cęlum transmigrare contigerit.
Et tunc demum Christus uester rex regum et dominus dominantium erit cum vos aliis pręesse iusserit,
tribunos uel chiliarchas animarum,
quas ei lucrati estis,
constituens.
De praedicantivm beatitvdine.
Caput XVI
Sumite igitur calciamenta in pedibus ad pręparationem Euangelii,
ut cum cęlestia prędicaueritis,
terrena non contingatis.
et de uobis dici queat:
De praedicantivm beatitvdine.
Caput XVI
Sumite igitur calciamenta in pedibus ad pręparationem Euangelii,
ut cum cęlestia prędicaueritis,
terrena non contingatis.
et de uobis dici queat:
Qui bene pręsunt presbyteri,
duplici honore digni habeantur,
maxime qui laborant in uerbo et doctrina.
Qvantvm prodest habere predicatorem.
Caput XVII
Satis multa de officio apostolici prędicatoris hactenus dicta sunt.
restat nunc uidendum,
quantum populo prosit habere sanctum atque eruditum pie iuste-que uiuendi pręceptorem,
et e contrario quantum noceat si defuerit.
Pręsente illo errigimur,
stamus,
sunt,
libera uoce profiteri.
Prędicationes igitur audiendo homines ex malis boni euadunt,
ex bonis meliores,
ex melioribus perfecti,
et ex perfectis beati.
Atque ita demum de terra transferuntur ad cęlum,
ut fiant de mortalibus immortales,
de terrenis cęlestes |
et si fas est dicere,
de hominibus dii.
Quod si magni emolumenti est patriam obsidione hostili liberari,
inimicorum exercitus
Prędicationes igitur audiendo homines ex malis boni euadunt,
ex bonis meliores,
ex melioribus perfecti,
et ex perfectis beati.
Atque ita demum de terra transferuntur ad cęlum,
ut fiant de mortalibus immortales,
de terrenis cęlestes |
et si fas est dicere,
de hominibus dii.
Quod si magni emolumenti est patriam obsidione hostili liberari,
inimicorum exercitus profligari,
regni fines longe late-que diffundi |
Prędicationes igitur audiendo homines ex malis boni euadunt,
ex bonis meliores,
ex melioribus perfecti,
et ex perfectis beati.
Atque ita demum de terra transferuntur ad cęlum,
ut fiant de mortalibus immortales,
de terrenis cęlestes |
et si fas est dicere,
de hominibus dii.
Quod si magni emolumenti est patriam obsidione hostili liberari,
inimicorum exercitus profligari,
regni fines longe late-que diffundi |
et auctis tandem uiribus
igitur audiendo homines ex malis boni euadunt,
ex bonis meliores,
ex melioribus perfecti,
et ex perfectis beati.
Atque ita demum de terra transferuntur ad cęlum,
ut fiant de mortalibus immortales,
de terrenis cęlestes |
et si fas est dicere,
de hominibus dii.
Quod si magni emolumenti est patriam obsidione hostili liberari,
inimicorum exercitus profligari,
regni fines longe late-que diffundi |
et auctis tandem uiribus a bellorum tumultu quiescere |
tranquilli-que ac
ubi non est qui doceat uirtutem.
Hinc idem ait:
sit |
catholicis fidelibus-que pręceptis erudire indoctos |
et uel unum uel alterum Christo lucrari.
Quantę etiam dilectionis argumentum |
omnes docere,
ut omnes uobiscum simul saluentur.
Non sit uobis graue |
urbes,
uicos |
regiones-que percurrere |
et illos imitari de quibus scriptum est:
quis nunc quę uera sunt disceret?
quis doceret?
A prophetis,
ab apostolis,
a reliquis Ecclesię sanctę magistris didicimus,
quę nunc docemus.
Ipsorum profecto qui discipulus non fuerit,
non poterit esse utilis pręceptor aliorum.
De corporis manvvmqve labore.
Caput XIX
Quoniam uero prędicandi ac docendi exercitatio ad eruditos tantum pertinet,
simplicibus et indoctis eam dabimus exercitationem,
quę corporis manuum-que labore
dum ad mentem nobis reuocant,
quibus atribus ipsi sancti ęternam beatitudinem consecuti sint.
Antonius. Hilarius. Serapion. Archebius. Pacomius. Dorotheus
Hanc certe adepti sunt:
Antonius qui sportulas de palmarum foliis texuit;
Hilarion qui ligna concidit;
Serapion qui cum suis discipulis messis tempore operam locabat,
ut inde haberet quod ipsorum uictui annuo sufficeret;
Archebius qui suis manibus cęllas construebat quas aliis donaret;
Pacomius cui cum suis monachis propositum fuit
quod aliis impartias.
dicente Apostolo:
suam aperuit inopi,
et palmas suas extendit ad pauperem.
Grandis profecto charitas |
non tam pro sua quam pro aliorum inopia laborare |
et operi propterea libentius incumbere,
ut colas pietatem.
In fine dicitur:
Date ei de fructu manuum suarum,
et laudent eam in portis opera eius.
Ex quo discimus,
quod charitatem sectantis labor |
bonis tandem compensetur sempiternis.
Veruntamen nequis imprudenter supponat dorsum suum oneri,
quod ferre non satis
Nemo iumentum suum plus iusto onerat,
et si illud uiderit sub fasce gemere |
ac titubanti uestigio male incedere,
demit aliquid,
ut pondus eleuet |
et ad mensuram oneratum ire dimittit.
Haud aliter tibi de iumento corporis tui faciendum erit.
alioquin iumentis quibusdam minus sapere uideberis.
Camellus enim neque ultra solitum procedit spacium |
nec plus instituto onere recipit.
est ut opprimat.
Inconsulta effluunt,
moderata autem durant.
Neque enim qui tulerit laborem,
sed qui pertulit,
ęternę quietis beatitudinem consequetur.
De ocio invtili et infrvctvoso.
Caput XX
Vt autem et corporalis et spiritalis operis laborem cupidius ardentius-que subeamus,
inertis ocii uitium quam detestabile sit consyderemus.
Vnde dicitur:
maliciam docuit ociositas .
Cum autem ociosus maliciam didicerit |
flagitiis-que sese onerauerit,
iacet in illis et torpore uictus uix unquam de resurgendo cogitat.
Nam siquando ad se rediens culpam agnoscat,
impossibile sibi uidetur,
ut ab ea desistat.
Et interdum ipse de sua pigritudine conqueritur,
intra se cum Propheta dicens:
demones intuentes lętati sunt.
eo quod illam ignauiter torpescentem ad quęque turpia facile se pertracturos,
quasi piscem hamo sperarent,
donec ad interitum usque deducerent.
In hunc enim interitum corruit et Sodoma,
de qua dicitur:
hoc ei ab hominibus ferendum esset,
nisi etiam ab illo qui supra homines est damnaretur.
Quisnam iste eunuchus est |
nisi ociosus de quo nulla proles oritur uirtutum?
Non potest eunuchus generare |
neque langori ac socordię deditus aliquid boni facere.
Repellitur itaque ab ecclesia |
ut coetu fidelium indignus.
Non est enim de illo eunuchorum genere,
qui se castrauerunt propter regnum cęlorum.
Valde quippe diuersum est |
castitatem Deo uouere |
et sterilitate boni operis torpescere,
quod non Deo sed diabolo seruire est.
Hic est,
quem neque frigidum neque calidum sed tepidum tantum Apocalypsis appellat.
Cui uidelicet satis uidetur,
si peccata cauerit,
quanuis boni nihil operetur.
Sed dum in isto tepiditatis proposito insipienter perseuerat,
nauseam facit Domino dicenti:
Incipiam te euomere de ore meo.
Pręcepit enim Dominus non solum discedere a malo,
sed etiam facere bonum.
Quod si bonum non feceris,
licet a malis abstineas,
non es executus quod iuberis.
Nolle autem obedire Deo malum est.
tempus etiam ad bene
ut opereris bonum.
Atque ita qui tua culpa inutilis ocii langorem patiebare,
diuinę gratię curatione saluus euades.
De hvmilitatis virtvte.
Caput XXI
Porro quoniam ad acquirendam diuinę benignitatis gratiam opus est humilitatis uirtute,
tempestiuum uidetur,
ut nunc de ipsa disseramus.
De hvmilitatis virtvte.
Caput XXI
Porro quoniam ad acquirendam diuinę benignitatis gratiam opus est humilitatis uirtute,
tempestiuum uidetur,
ut nunc de ipsa disseramus.
Illius enim peccata deleuit humilitas,
huius merita corrupit mentis elatio.
Non sum sicut cęteri homines, inquit.
et qui se cęteris pręferre non dubitauit,
publicano etiam postponendus iudicatur.
De exaltatione hvmilivm in lege.
Caput XXII
Non solum autem quę poposcerint humiles consequuntur,
sed etiam mirabilium operum gratia donantur,
et post hęc pręmia beatitudinis ęternę cumulatius capiunt.
accipit a Domino |
et inditur ei nomen Israhel,
id est uir uidens Deum.
Deum ergo uidere meretur,
qui se propter Deum hominibus humiliat atque submittit.
Deum ergo uidere meretur,
qui se propter Deum hominibus humiliat atque submittit.
educendi-que de Aegypto populi dux constitueretur,
indignum se fatebatur eo munere |
atque id inire recusabat.
pro illis etiam a quibus passus fuerat iniuriam,
suppliciter Deum deprecatus est.
Quas ob res meruit fieri populi Israhelitici liberator de ęgyptiaca seruitute |
legis-que diuinę lator |
et multorum mirabilium autor |
atque aliis pręferri Dei iudicio dicentis:
hęc sibi restituta duplicia recepisse dicitur,
ut quantum se humiliauerat,
tantum exaltatum,
uel duplo magis intelligas.
quinquagenarii
et ingratus quidem haberetur |
et humilis parum.
Quid multa?
sic habe:
neminem in uirtutibus profecisse,
neminem sanctum uel Deo charum fuisse,
cui defuit uirtus humilitatis.
Fundamentum custos-que uirtutum |
et de terra ad cęlum ascendendi uia est humilitas.
Per hanc omnes prorsus ingressi sunt,
qui nunc in supernis sedibus habitant,
facti domestici Dei ciues-que sanctorum.
De exaltatione hvmilivm in evangelio.
Caput
humilitatis.
Fundamentum custos-que uirtutum |
et de terra ad cęlum ascendendi uia est humilitas.
Per hanc omnes prorsus ingressi sunt,
qui nunc in supernis sedibus habitant,
facti domestici Dei ciues-que sanctorum.
De exaltatione hvmilivm in evangelio.
Caput XXIII
Ne tamen nouorum exempla omnino pręterisse uidear,
Ioannis Baptistę Petri-que et Pauli apostolorum humilitatem in medium proponam.
de his enim disertius expressum in
De exaltatione hvmilivm in evangelio.
Caput XXIII
Ne tamen nouorum exempla omnino pręterisse uidear,
Ioannis Baptistę Petri-que et Pauli apostolorum humilitatem in medium proponam.
de his enim disertius expressum in Scripturis comperio.
Ioannes Baptista
Ioannes interrogatus quis esset,
negauit se esse Christum,
malens ueritate submitti |
quam efferri mendacio |
et neque Heliam neque
dum humiliatur.
proinde Christi testimonio extollitur quod uidelicet in spiritu Helię uenisset,
quod plus quam propheta esset,
quod denique inter natos mulierum nemo illo maior surrexisset.
Ille tamen modis omnibus deiicere se et humiliare non destitit,
cum de Christo diceret:
eo separari pertimuit.
sibi exhiberi honorem usque adeo respuerunt,
ut scissis uestibus mortales se esse clamarent |
et ob hoc quidem missos,
ut falsorum deorum cultoribus ueri Dei notitiam insinuent |
saluti-que eorum qui credituri sunt consulant.
Et hi sane de quibus locuti sumus,
cęteri-que eiusdem ordinis homines,
si nosse uis,
ad quantam gloriam in cęlo exaltati sint,
consydera qualem dum in terra uiuerent gratiam acceperint.
Cęcos illuminare,
leprosos mundare,
mortuos uiuificare nulla
quam ut creatorem suum pariat |
quam ut Domini sui mater sit,
et hoc quidem non uiolata uirginitate sed sanctificata,
ut purius niteat in foecunda |
quam nitebat in sterili.
De hvmilitate Christi.
Caput XXIV
ICXC
et cum Patre communem.
(!)
Cum igitur Deus esset,
hominem quem ipse fecit assumpsit nunquam dimissurus,
ut et homo fieret |
et Deus esse non desineret .
de paupercula matre nasci uoluit,
non in urbe regali,
sed in paruo oppidulo Bethleem,
non saltem in domo uulgari sed in iumentorum stabulo,
ubi reclinatus in pręsepio uagiit .
Ab angelis nunciabatur,
a pastoribus quęrebatur,
a magis adorabatur,
et tamen
qui terram respicit et facit eam tremere,
in quem angeli intueri gaudent,
quia uita est omnium quę uiuunt,
et autor quę subsistunt.
Quid ergo uel magnificentia eius maius |
uel humilitate abiectius?
Nemo ęquare potest eius humilitatem,
quia nemo habet tantam de qua descendat sublimitatem.
Satis est si uestigia eius obseruantes,
quantum possumus nos humiliter submisse-que geramus. ipso admonente ac dicente:
Per hanc humilitatem aditum nobis parabimus in cęlum |
et gaudiis perfrui merebimur sempiternis,
participes facti glorię Domini nostri,
cuius humilitatem in terra fuerimus imitati.
De hvmilitate vitiosa.
Caput XXV
Sciendum tamen esse alias quasdam humilitates,
ex quibus alię quidem nihil ad hanc pertinent de qua locuti sumus,
alię uero ipsam reddunt uitiosam.
humilitatem in terra fuerimus imitati.
De hvmilitate vitiosa.
Caput XXV
Sciendum tamen esse alias quasdam humilitates,
ex quibus alię quidem nihil ad hanc pertinent de qua locuti sumus,
alię uero ipsam reddunt uitiosam.
Quid enim ad uirtutem illa humilitas,
qua obscuro loco natos designamus,
humiles appellando demissi generis in plebe uulgari uiros?
uel illa quam etiam rebus
autem humilitas uoluntaria est.
proinde etiam illam quę uitii est uoluntariam esse constat.
Illa itaque non uirtutis,
sed nequitię malignitatis-que erit humilitas,
cum quis ea de causa prę se feret humilitatem,
siue ut inter sanctos ponendus uideatur,
siue ut facilius elemosinam elliciat et lucretur.
Tales erant,
quos in Euangelio taxauit Dominus dicens:
Quęris fortasse cur ergo pręcipiat Dominus:
Vulgi quidem opinione despicitur,
sed sapientissimi cuiusque iudicio commendatur |
summi-que Dei benignitate ad cęleste regnum sustollitur et coronatur.
Expediens nunc uidetur,
ut de contrario humilitati uitio, superbia, disseramus.
Nam uirtutem ardentius amplectemur cum nequitię turpitudinem magis plene cognouerimus.
Nam uirtutem ardentius amplectemur cum nequitię turpitudinem magis plene cognouerimus.
LIBER SEPTIMUS. CHARITATIS.
De Superbię vitio.
Caput I
Quare scriptum est:
quę genuit,
simul uiuat,
simul moriatur.
Nemo quippe desinit esse superbus,
nisi cum desierit esse peccator.
Peccata tamen quę plus in se superbię habent,
hęc sunt:
sui confidentia,
inanis glorię appetitio,
aliorum contemptus,
de se iactatio ostentatio-que,
neminem pati sibi superiorem |
et ne ęqualibus quidem facilem se pręstare.
Pręterea gestus habitus-que corporis immodestus,
proterua atque aspera uerborum prolatio |
temeraria-que
quam nullę sint humanę uires,
si cum Deo contenderint.
Ad hęc superbus post iurgia illos cum quibus iurgatus est,
re atque opere lędere affectat,
ut uim robur-que suum ostentet |
se-que ex illis esse probet,
de quibus Amos propheta ait:
Idumeus,
consequenter dicitur ei:
Si exaltatus fueris ut aquila |
et si inter sydera posueris nidum tuum,
inde te detraham dicit Dominus.
Vt qui se omnium fortissimum credidit,
omnium imbecillimus euadat.
et de illo quoque dicatur:
Arcus fortium superatus est,
et infirmi accincti sunt robore .
sicut cedros Libani |
transiui et ecce non erat.
In eos qvi sanctitatis ostentatione alios carpvnt.
Caput
corda uestra,
quia quod hominibus altum est,
abominatio est apud Deum.
Quod si iam affectione mali interius cecidit,
nisi repente culpam agnoscat |
et doleat,
quomodo non etiam exterius iniqua operatione labetur?
quomodo dum multos probitatis laude anteire se existimat,
non de aliis obloquetur?
non aliorum uitam carpet?
et insectatione lacesset?
Quamobrem iterum Salomon ait:
in stulticia sua.
Non enim fama honesti deperit,
si a fera mordearis |
sed si linguę petulantis iaculo ictus fueris,
periculum est ne inter infames computeris.
Et licet mala hominum opinio de te innocente tibi non noceat,
nocet tamen aliis,
qui te sibi similem rati sese corrigere negligunt |
et quasi te autore in malo perseuerant.
Incipiet autem et tibi detrimento esse,
si in tua infamia contemnes lapsum proximorum.
Ideo
ipsa sibilauit sacrificia |
et minatus est ferro se igni-que cuncta uastaturum,
nisi Iudam et omnes qui ipsum sequebantur sibi traderent.
Occurrit illi Iudas cum trium milium manu tantum |
castra-que eius contriuit |
cecidit Nicanor,
plurimi de suis desyderati sunt |
caput et dextera superbissimi ducis ante portam Hierosolymę urbis suspensa.
ut omnibus pateret |
spes eorum in contrarium uerti qui diuina incessere pręsumunt,
psalmista dicente:
sibi assurgeret |
se-que non adoraret.
Ideo furore accensus a rege apud quem plurimum poterat exegit,
ut Iudei qui in regno eius erant,
internicione delerentur |
et cum his ipse Mardocheus in crucem actus periret.
Sed uide quomodo Deus deposuit potentes de sede |
et exaltauit humiles.
Rex edoctus per reginam coniugem suam Hester,
quam bene de illo meritus fuerit Mardocheus detectis olim insidiis coniuratorum in ipsum,
mutauit edictum |
Iudeos-que liberę conditionis esse iussit.
rege apud quem plurimum poterat exegit,
ut Iudei qui in regno eius erant,
internicione delerentur |
et cum his ipse Mardocheus in crucem actus periret.
Sed uide quomodo Deus deposuit potentes de sede |
et exaltauit humiles.
Rex edoctus per reginam coniugem suam Hester,
quam bene de illo meritus fuerit Mardocheus detectis olim insidiis coniuratorum in ipsum,
mutauit edictum |
Iudeos-que liberę conditionis esse iussit.
offendis.
Quod si pręsentium honorum cupidine duceris,
quis erit finis concupiscendi?
regnum adeptus aliud desyderabis,
terrę maris-que imperio potitus quęres siquis ultra alius lateat orbis,
cuius nondum dominus factus sis |
et quo maior fueris,
magis exaltari affectabis.
ut de te quoque Propheta ad Dominum conuersus conqueratur et dicat:
Postea uero humiliatus Deo miserante regnum recepit |
pristinę-que fortunę restitui meruit.
Quamobrem in hoc uno quidem perspicue discimus,
tum quantum displiceat Domino nostra arrogantia,
tum rursum quantum placeat humilitas.
de quibus in Euangelio dicitur:
a facie Domini |
et in alio psalmo:
Tange montes et fumigabunt.
Superborum quippe gloria in fumo uanitatis laborat,
humiles autem in luce resplendent ueritatis,
cum exaltantur.
uolucres
ei qui iussus est pręsidere,
primam tenere cathedram,
sed hoc affectare inanis glorię gratia |
nefas erit.
Quin immo si etiam in infimo loco sedendo ab aliis commendari concupieris,
humilitatis bonum humanę laudis desyderio corrumpes |
et de uirtute facies uitium.
Nabuchodonosor
exercitibus,
fugere coactus est a moenibus Hierosolymę urbis quam obsederat,
et cum Niniuen peruenisset,
a filiis fuit interemptus .
Balthasar
corpora diruiturum se |
et quę habitantium erat locus,
facturum ut sit cęsorum sepultura.
mox uiscerum dolore correptus |
ac toto tabefacto corpore sero poenitens |
ęquum esse ait,
ut homo mortalis Deo immortali sit subiectus.
talia fatus uita decessit,
de dolore traductus ad acriores gehennę dolores |
inferorum-que supplicia.
Documento est quod omnino nihil sit regum terrę potestas,
si cęlestis regis potentię comparetur.
taurus,
ne forte ellidatur virtus tua per stulticiam.
et alibi:
Odibilis inquit coram Deo est et hominibus superbia.
et rursum:
Quid superbis terra et cinis?
Quid est enim de quo gloriari possit aliquis |
nisi sola animi uirtute?
qui autem gloriatur,
in Domino glorietur.
Qvod sancti qvandoque lapsi sint per svperbiam.
Caput VI
quoque uiris hoc contigisse |
Scripturarum monumenta nobis testantur.
monumenta nobis testantur.
iussisset Israhelem et Iudam |
censa-que fuissent de Israhele octingenta milia uirorum fortium,
de Iuda quingenta milia.
Cum-que se peccasse fateretur subiunxit:
Sed precor Domine,
ut transferas iniquitatem serui tui,
quia stulte egi nimis.
Quanuis autem eum poeniteret,
de tribus tamen poenę generibus datur unius optio.
hoc est,
uel septennis famis uel trimestris fugę persequentibus inimicis |
uel triduanę pestilentię.
Qua electa septingenta milia uirorum,
qui eius ditionis erant,
morte consumpta
salutem necessaria sunt uirtutum pręcepta |
siue ad sustentationem uitę opportuna subsidia,
hic Christi discipulus est,
humilitate deiectus,
dignitate pręstans,
non quęrens quę sua sunt,
sed quę aliorum.
De superbia Diaboli | et Superborvm damnatione.
Caput VII
Ille pręterea qui tumide arroganter-que sese gerere non desierit,
hic diaboli discipulus simul et seruus erit.
exaltabo solium meum,
sedebo in monte testamenti,
in lateribus aquilonis |
ascendam super altitudinem nubium |
et ero similis Altissimo.
O insatiabile malum superbia.
In cęlo erat,
et adhuc altius prouehi cupiebat.
Nam supra illud etiam cęlum se ascensurum iactabat,
de quo dicitur:
Cęlum cęli Domino, terram autem dedit filiis hominum |
supra sydera dei |
supra altitudinem nubium.
hoc est supra omnes angelicas uirtutes et potestates.
In monte testamenti,
in lateribus
est.
Illo igitur mens elata et temeraria cogitabat ascendere.
Quamobrem ne ibi quidem ubi erat quiuit permanere .
Ad ima terrę corruit,
dum se ad fastigia usque cęlorum extendit.
dicitur-que ei:
Quomodo cecidisti de cęlo Lucifer,
qui mane oriebaris?
corruisti in terram .
hoc in Euangelio testatur Dominus dicens:
dicitur-que ei:
Quomodo cecidisti de cęlo Lucifer,
qui mane oriebaris?
corruisti in terram .
hoc in Euangelio testatur Dominus dicens:
Euangelio testatur Dominus dicens:
inuentus est eorum amplius in cęlo |
et proiectus est draco ille magnus,
serpens antiquus,
qui uocatur diabolus et Sathanas,
qui seducit uniuersum orbem |
et proiectus est in terram,
et angeli eius cum illo missi sunt.
de quibus in Iob dicitur:
Qui enim uitiosis libenter copulatur,
licet moribus dissimilis sit,
fauere tamen uitiis eorum uidetur.
et sicut a societate malorum non abhorret,
ita minime mirum erit,
si poenę quoque eorum particeps efficietur.
De svperborvm poena.
Caput VIII
Qualis autem superborum poena futura sit,
pręsentia demonstrant.
Nam si in uita quoque grauissime plectuntur,
haud dubium quin multo acerbiora passuri sint |
post mortem in inferno,
grauissime plectuntur,
haud dubium quin multo acerbiora passuri sint |
post mortem in inferno,
nisi decedentium comes fuerit humilitas.
Id quanquam ex his quę diximus perspicue apparet,
addamus tamen et alia quędam de Scripturis,
ut quo plures aduersus uitium istud sententias didicerimus,
in euitando efficiamur diligentiores.
Per Esaiam superbis minatur Dominus dicens:
Per Esaiam superbis minatur Dominus dicens:
7
|
uel aliorum territa in humilitatem conuertatur.
Hierosolyma
Quem superbum tunc non terruit Hierosolyma,
uel cum olim a Caldeis euersa est |
uel cum postea a Romanis?
de qua Esaias prophetauit dicens:
Babylon
Caldeorum hęc metropolis erat,
inter septem mundi spectacula a scriptoribus numerata,
tanta ędificiorum magnificentia ,
ut pene incredibilia sint,
quę de illa narrantur.
Muris coctilibus cincta,
Semiramidis reginę opus,
cuius ambitus (ut Herodotus prodidit ) sexaginta quattuor milium passuum erat,
ut Strabo,
trecentorum et octoginta stadiorum.
quod
uero cum ad pristinas superbię sordes reuerterentur,
quod ante timuerant,
passi sunt a Cyaxare Medorum rege,
regnante Hierosolymis Iosia filio regis Amon a seruis interempti.
De ista Niniuę uastatione prophetauerat Zacharias dicens:
bestię?
Igitur ut taceam Moabitas et Ammonitas |
et quosdam alios potentia atque opibus quondam claros,
ob hoc ipsum superbię crimen pene deletos,
omnes terrarum dominos hortor,
cum talia legerint de his,
qui ipsis fortiores,
opulentiores,
uirorum armorum-que et rerum omnium copia maiores extitere,
tam subito cecidisse,
ne sibi insolenter superbe-que confidant,
sed summi Dei scita leges-que contemnere metuant.
semper-que meminerint |
solo illius nutu
hoc idem aliis uerbis expressum est in Euangelio,
ubi dicitur:
fastu atque superbia maxime abhorrendum sit |
et enitendum,
ut humilitatem mansuetudinem humanitatem-que sequatur?
Id demum ita seruare poterit,
si in omnibus ei qui omnibus pręsidet parebit.
Quam rem ut impensius pręstet,
nunc de ipsa obedientię uirtute Spiritu Sancto fauente aggrediemur .
De obedientia deo praestanda.
Caput IX
Primum omnium Deo
seruare poterit,
si in omnibus ei qui omnibus pręsidet parebit.
Quam rem ut impensius pręstet,
nunc de ipsa obedientię uirtute Spiritu Sancto fauente aggrediemur .
De obedientia deo praestanda.
Caput IX
Primum omnium Deo obediendum est,
deinde aliis propter Deum.
Nemini autem in eo gerendus est mos,
in quo offenditur Deus.
ęquum-que sit,
quod iussum a Deo atque constitutum fuerit.
Cuius unius sapientia nunquam errat |
et bonitas a sui perfectione deflectitur.
Cuicunque igitur ita ut oportet de Deo persuasum fuerit,
non inquiret quare sic aut sic aliquid ille iubeat siue mandet,
sed tantum quod imperatum est,
id persequi atque perficere curabit.
Abraham
immortalem,
ęternum,
omnipotentem,
omnium quę ubique sunt opificem,
omnium dominum ac moderatorem.
uxore quid liberis in uita charius?
legimus tamen illos qui de Babylone cum Esdra sacerdote postliminio redierant,
cum didicissent ex lege diuina non licere sibi alienigenis mulieribus copulari,
cum illis quas duxerant,
diuortium fecisse |
ac de ipsis genitos abdicasse.
Vincere enim debet omnem erga alios amoris affectum sola Deo parendi atque obsequendi sedulitas.
Quę profecto si nobis contigerit,
nullus hominum timor obstabit,
nullus pudor,
quin agamus,
quicquid uel a Domino
prophetę magnos reges coram arguere |
neque populo plebi-que aduersa denunciare,
cum a Domino mitterentur.
,
quod est mandatum primum in promissione,
ut bene sit tibi |
et longęuus sis super terram.
Non utique super hanc terram,
in qua et obedientes possunt cito mori |
et inobedientes diu uiuere.
sed super illam de qua Propheta dixit:
Quod etiam filiis Ionadab a Domino promissum esse credimus.
Vt enim pręceptum patris perficerent uini potu abstinebant |
et meruerunt audire Domino dicente:
Tunc demum uera perfecta-que obedientia est,
cum nostra uoluntas ex Dei pendet uoluntate.
cum uidelicet quod ipse pręcepit facimus,
non quod caro ad malum prona suggerit.
De isto obedientię genere est dictum:
sed obseruatio mandatorum .
Et apostolus Iacobus:
ad reges et pręsides propter nomen meum.
Postremo ait:
Eritis odio omnibus hominibus propter nomen meum.
Quę est igitur pax ista,
quę obedientibus promittitur,
si Christi discipulis non pax sed odia hominum offeruntur?
De interiori ergo pace intelligendum est,
quoniam obedientes mandatis non perturbantur animo,
sed semper in spe futuri boni conquiescunt.
ac tanto magis iustitię operibus proficiunt,
quanto minus pręsentibus bonis deliniuntur.
Longęuitas etiam
seruauerit,
mortem non uidebit in ęternum.
et iterum:
et bonorum quę hactenus dicta sunt,
te compotem fore spera:
securitatis,
pacis |
iustitię,
longęuitatis,
uictorię,
regni,
exauditionis,
cum Christo amoris,
in Deo beatitudinis.
De inobedientię poena.
Caput XII
Et cum tot bona obedientium sint,
haud dubium,
quin totidem mala eorum,
qui obedire contemnunt,
habeantur.
Ex his aliqua nunc breuiter
Ex his aliqua nunc breuiter perstringenda sunt,
quo diligentius ad obedientię opus accingamur,
cum cognouerimus quam acerbe contumacium atque proteruorum inobedientia plectatur.
quo diligentius ad obedientię opus accingamur,
cum cognouerimus quam acerbe contumacium atque proteruorum inobedientia plectatur.
Cęterum non minoris criminis reus est,
qui non paret illis,
qui a Deo destinantur uel constituuntur,
ut instruant nos aliquid ac doceant,
siue ut pręsint nobis atque imperent.
Hi sunt primo angelici de cęlo spiritus,
deinde pontifices,
prophetę,
principes,
genitores,
mariti |
et omnes qui uel publico uel priuato iure pręferuntur atque pręstant.
Hi sunt primo angelici de cęlo spiritus,
deinde pontifices,
prophetę,
principes,
genitores,
mariti |
et omnes qui uel publico uel priuato iure pręferuntur atque pręstant.
18
acquiescens iussis Ecclesię pro ethnico habendus est et publicano.
Apostolis item pręcipit Dominus dicens:
lapidibus in atrio templi obruerunt,
rege ipso iubente.
Sed non multo post maxima pars illorum in pręlio a Syris prostrata |
et rex a seruis suis domi interemptus poenas dedere.
Dominis pręterea siue pręfectis non iniqua iubentibus obtemperare nolle perniciosum est.
obtemperare nolle perniciosum est.
legimus,
nisi quia per internuncios ab illo uocata uenire contempsit.
et hoc quidem egit ille sapientum consilium secutus,
ut omnes mulieres discant deferre honorem uiris |
et non minus obedientiam quam fidem pręstare.
Quod si omnium de quibus locuti sumus,
iussioni ac mandatis nos parere atque obsequi diuina lex iubet,
profecto qui illis non obedierit,
ne Deo quidem obedisse conuincetur.
et cum dictum sit:
Si uis ad uitam ingredi serua mandata, nonne obedientiam minus seruans ingredietur
cum Christo prius prosternamur in humilitate |
Deo ante omnia obediendo,
deinde hominibus illis,
quorum iussa exequentes Domino seruimus.
Illorum uoluntatem nostrę uoluntati semper pręferamus.
De patientia Calumnię.
Caput XIII
Profecto si humiles,
si obedientes fuerimus,
erimus etiam in omnibus patientes.
Nihil erit quod illius turbare mentem poterit,
qui se totum diuinę subdiderit uoluntati.
Profecto si humiles,
si obedientes fuerimus,
erimus etiam in omnibus patientes.
Nihil erit quod illius turbare mentem poterit,
qui se totum diuinę subdiderit uoluntati.
Non igitur incongruum erit,
si nunc de patientię uirtute uerba fecerimus.
Patientia est animi quędam constantia,
quam nec iniurię irritare |
nec incommoda queunt frangere.
Patientia semper iuncta fortitudini est,
ita ut mutua inter se ope connexę et iniurias quidem
moyses
Pauli apostoli,
in quo Christus loquebatur,
sententia est:
iustus et innocens Dominus,
quare cum detractiones accipit,
irascitur peccator seruus?
Ille apostolis suis dicebat:
irascitur peccator seruus?
Ille apostolis suis dicebat:
Ille apostolis suis dicebat:
Ob hoc igitur etiam malos esse permittit Deus,
ut per eos boni exerceantur |
et ad perfectionem uitę perueniant |
odia hominum non uindicando sed sustinendo.
De patientia ingratitvdinis, percvssionis | et bonorvm ablationis.
Caput XV
Sed ab illis inquies,
quibus imprimis obsecutus sum,
in quos beneficia plurima contuli patior iniuriam,
et quos mihi semper amicissimos fore
sed cęlestes,
non fragiles sed ęternas.
Crede igitur Prophetę dicenti:
sunt illa duplicia,
quę accepisse Iob memoratur post humiliter toleratas erumnas.
Cum enim ditissimus inter municipes suos fortunatissimus-que esset,
amisit simul facultates,
iumenta,
seruos,
liberos,
omnium in suo corpore membrorum sanitatem |
et tamen nihil interea stultum de ore eius prodiit.
sed:
Si bona inquit de manu Domini accepimus,
mala quare non toleremus? Dominus dedit,
Dominus abstulit;
sicut Domino placuit,
ita factum est |
sit nomen Domini benedictum.
post humiliter toleratas erumnas.
Cum enim ditissimus inter municipes suos fortunatissimus-que esset,
amisit simul facultates,
iumenta,
seruos,
liberos,
omnium in suo corpore membrorum sanitatem |
et tamen nihil interea stultum de ore eius prodiit.
sed:
Si bona inquit de manu Domini accepimus,
mala quare non toleremus? Dominus dedit,
Dominus abstulit;
sicut Domino placuit,
ita factum est |
sit nomen Domini benedictum.
eius prodiit.
sed:
Si bona inquit de manu Domini accepimus,
mala quare non toleremus? Dominus dedit,
Dominus abstulit;
sicut Domino placuit,
ita factum est |
sit nomen Domini benedictum.
ei seruiens,
ut antea fecerat,
nihil commisit,
quo ea calamitas ipsi grauis esse uideretur.
patimur et sustinemus;
blasphemamur et obsecramus |
tanquam purgamenta huius mundi facti sumus,
omnium peripsema usque adhuc.
Siqua talia tibi casu contingant,
quę multi pro Christo sponte subire solent,
de necessitate fac uoluntatem,
libenter cuncta sustinendo,
quorum patientia Domino tuo te redditura sit chariorem.
Beatus eris si cum Propheta dicere poteris:
Malachias ait) et quasi herba fullonum ,
excoquens et emundans quicquid in nobis feculentię sordis-que restabat.
Ad hęc in tribulationibus ardentius ad supplicandum accedimus,
promptius ad exercenda pietatis studia exurgimus,
perseuerantius de cęlestibus cogitamus.
Hoc testatur Dauid dicens:
49
ad sobrietatem rationem-que sese transfert.
Tunc et fragilitatem nostram plenius recognoscimus |
et summi Dei potentiam sublimius contemplamur.
Ex rebus autem prospere fluentibus plerunque supra humanę conditionis uires efferimur ,
et dum plagas non sentimus,
de ipso omnium quę in mundo accidunt plagarum autore minus cogitamus.
Manasses
Manasses dum feliciter regnaret,
pessimus erat,
amisso regno et in seruitutem redactus optimus euasit.
Vnde ait Scriptura:
sum.
Paulus
expertus |
et illum ipsum confitens,
cuius confessores fuerat persecutus.
Quod si tantum prodesse queunt aduersa,
nonne fallitur,
qui illa in malis ponenda arbitratur?
De patientia Iob. et qvare bonis accidant mala.
Caput XVIII
Vt autem omnium pręsentium tempestatum magnitudinem superes,
quanta passus fuerit uir Deo charissimus Iob |
et quam ad omnem erumnarum impetum immobilis
impetum immobilis permanserit,
semper tibi occurrat.
et si multo grauiora illum leuiter placide-que pertulisse inuenies,
pudeat te in leuioribus minus esse fortem.
Si quam opum tuarum iacturam feceris,
illi de immensis pecudum armentorum-que gregibus nihil relictum est pręter unum seruum,
qui ab inimicis cuncta die uno direpta atque ablata nunciauit.
Si filio orbatus es,
illius filios et filias omnes unius domus ruina simul extinxit.
Si aduersa laboras ualitudine,
ille a planta pedis
Quod si tanta ac talia iustis quoque inferantur ad probationem,
quare conqueritur peccator cum castigatur ad correctionem?
Verberaris qui peccator es,
ut de peccato doleas,
de quo fortasse non doleres,
si impunitus dimittereris.
non dolendo autem |
sanari omnino non posses.
Tu puniris ut resipiscas,
percuteris ut conualescas.
Iustus autem plectitur,
ut per patientiam maius sibi futurę remunerationis meritum exquirat |
et
Quod si tanta ac talia iustis quoque inferantur ad probationem,
quare conqueritur peccator cum castigatur ad correctionem?
Verberaris qui peccator es,
ut de peccato doleas,
de quo fortasse non doleres,
si impunitus dimittereris.
non dolendo autem |
sanari omnino non posses.
Tu puniris ut resipiscas,
percuteris ut conualescas.
Iustus autem plectitur,
ut per patientiam maius sibi futurę remunerationis meritum exquirat |
et ueluti de igne aurum,
peccato doleas,
de quo fortasse non doleres,
si impunitus dimittereris.
non dolendo autem |
sanari omnino non posses.
Tu puniris ut resipiscas,
percuteris ut conualescas.
Iustus autem plectitur,
ut per patientiam maius sibi futurę remunerationis meritum exquirat |
et ueluti de igne aurum,
ita ille de miseriarum angustiis purior exeat atque clarior.
Hinc satis constat,
quam male cum illis agitur,
qui nihil aduersi patiuntur,
et tamen peccare non cessant.
Manet enim eos post breuem pręsentium rerum successum
fortasse non doleres,
si impunitus dimittereris.
non dolendo autem |
sanari omnino non posses.
Tu puniris ut resipiscas,
percuteris ut conualescas.
Iustus autem plectitur,
ut per patientiam maius sibi futurę remunerationis meritum exquirat |
et ueluti de igne aurum,
ita ille de miseriarum angustiis purior exeat atque clarior.
Hinc satis constat,
quam male cum illis agitur,
qui nihil aduersi patiuntur,
et tamen peccare non cessant.
Manet enim eos post breuem pręsentium rerum successum nunquam finiendus
animi constantiam.
Sed in aduersis si non melior,
certe tutior efficitur.
Semper enim ad delinquendum magis prouocant,
quę secundo flatu feruntur.
De patientia martyrii.
Caput XIX
Porro ad confirmandam patientię uirtutem |
pręter ea quę hactenus dicta sunt,
martyrum Christi uictorias atque triumphos contemplari operęprecium erit.
pro finibus regni stabant,
religionem Christi quam delere nitebanutr,
susceperunt.
Quid est enim aliud in sententiam aduersarii concedere |
nisi plane se uictum confiteri?
De iis igitur qui totum fere terrarum orbem suo subdiderant imperio ipsi Christi milites triumpharunt,
non armis pugnantes sed patientia,
non uiribus sed fide.
tanto ista fidelis patientię uirtus omni ui humana potentior extitit atque ualidior.
O pręstantissimam pro Christo patientium
intereas.
Nolenti enim iniuriam remittere |
Deus peccata non ignoscit.
Nunquid in sanctorum martyrum consortium uenire poteris,
qui illorum tolerantiam non fueris imitatus?
Vindicari uis de inimico?
et te Dei manet uindicta.
Ipse qui tibi ignoscere uolenti parabat patientię coronam,
iniuriam referenti debita impatientię ingeret supplicia.
Amando inimicos,
non ulciscendo
Gaudent ergo atque etiam gloriantur in pressuris huius mundi omnes sancti,
et nos dolebimus?
Doleat qui diffidit,
gaudeat autem et glorietur,
qui spem suam in Deo collocauit.
De exhortationibus ad patientiam martyrii.
Caput XX
Quod si milites suos rex ipse cęlestis non in delicias et uoluptates huius seculi,
sed in conflictum et certamen sęuientium persecutionum destinabat,
ut
dicente ipso Domino:
mercedem si alta mente consyderabimus,
terrena omnia facile contemnemus.
neque omnino quicquam toleratu graue uidebitur,
quoties bona,
quę pro malorum perlatione compensanda sunt cogitabimus.
Immensa enim et ineffabilia sunt illorum bona de quibus in Apocalypsi dicitur:
graue uidebitur,
quoties bona,
quę pro malorum perlatione compensanda sunt cogitabimus.
Immensa enim et ineffabilia sunt illorum bona de quibus in Apocalypsi dicitur:
absterget Deus omnem lachrymam ab oculis eorum.
Talia secum meditabatur Paulus cum diceret:
magis uita ęterna dignos efficis,
et dum nocere arbitraris prodes.
Tua sęuitia nostra est gloria.
Cum nos interficere credas,
carcere isto corporis liberas.
unde soluti de terra tollimur ad cęlum |
et pro patientię uirtute a Domino coronamur,
non corona sicut est tua peritura,
sed nunquam deficiente,
nunquam defutura.
Libet itaque abs te interimi,
ut uiuamus cum Christo,
quem nulla ui nobis potes auferre |
neque nos ulla quęstione,
compellas.
Et cum hoc quod maxime cupis perficere in nobis minime ualeas,
nonne superatus es nostra constantia,
nostra pro Christo fide,
quos ne interficiendo quidem ut tibi assentiamus potes inducere?
Citius saxa scopulos-que et montes de loco suo mouebis |
quam nobis fidem a Christo datam erripies.
Non tamen stabilitatis nostrę nobis laudem damus.
Christi beneficio fortes sumus,
Christi uirtute in nobis manente tibi non succumbimus |
Christo
Et ipse secessisse in desertum dicitur,
cum Ioannem Herodis gladio peremptum audisset.
Quando etiam Iudei ad feriendum illum lapides corripuissent,
falso testimonio circumuenitur,
conspuitur,
alapis cęditur,
deluditur,
maledicitur,
spinis coronatur,
arundine uerberatur |
nudus flagella sustinet,
nudus crucem ascendit,
in manibus ac pedibus plagas patitur clauorum,
lanceę in latere |
atque de tot uulneribus manante cruore totus perfunditur.
Cum-que moriens sitiret,
aceto felle-que potatur.
tam dire consumptus hostiam se Deo Patri pro omnibus obtulit.
Quis sum ego,
ut indigner |
et iniquo animo
Igitur siue persecutionis turbo totam inuaserit Ecclesiam |
siue priuata lacessiti fuerimus inuidia |
siue opes uis aliqua rapuerit |
siue morbi sęuierint |
siue charissimorum mortes frequentarint |
siue aliud aliquid aduersi acciderit de omnibus gratias agere nos oportebit |
et in omnibus confiteri ac dicere:
Iustus es Domine,
et rectum iudicium tuum.
Scriptum est enim:
aliqua grauati fuerimus atque afflicti.
per calicem enim tribulationes mundi huius intelligimus.
iuxta illud:
Transeat a me calix iste.
Cuius igitur prouidentia cuncta contingunt,
illi de cunctis gratię agantur,
ut per hoc probetur |
nos et patientes esse in aduersis |
et in prosperis non ingratos.
De impatientiae vitio erga devm.
Caput XXIV
Cuius igitur prouidentia cuncta contingunt,
illi de cunctis gratię agantur,
ut per hoc probetur |
nos et patientes esse in aduersis |
et in prosperis non ingratos.
De impatientiae vitio erga devm.
Caput XXIV
Et quoniam uirtus optabilior atque amabilior sit uitii comparatione,
restat ut euoluamus impatientię mala.
Et quoniam uirtus optabilior atque amabilior sit uitii comparatione,
restat ut euoluamus impatientię mala.
exo. 16
Impatiens operabitur stulticiam.
et iterum:
Qui impatiens est exaltat stulticiam suam.
Quomodo exaltat stulticiam?
Impatientiam utique non refrenans prolabitur in iram,
de ira in furorem,
de furore in quandam beluarum feritatem,
ut iam non modo impatiens,
uerum etiam sęuus impius-que existat.
Nullum enim crudelitatis genus est,
ad quod non compellet impatientia si te ab illa diutius
operabitur stulticiam.
et iterum:
Qui impatiens est exaltat stulticiam suam.
Quomodo exaltat stulticiam?
Impatientiam utique non refrenans prolabitur in iram,
de ira in furorem,
de furore in quandam beluarum feritatem,
ut iam non modo impatiens,
uerum etiam sęuus impius-que existat.
Nullum enim crudelitatis genus est,
ad quod non compellet impatientia si te ab illa diutius possideri permiseris.
omnes Bethlemi infantulos qui bimatum non excesserant,
interimi iussit,
ipsum simul perdere uolens,
quem qui ex illis esset ignorabat.
qui bimatum non excesserant,
interimi iussit,
ipsum simul perdere uolens,
quem qui ex illis esset ignorabat.
Talis profecto diaboli liuor est,
qui semper tristatur ac moleste fert,
quod iusti eo ascendant,
unde ipse decidit.
In deum maledicta proferens
(!)
Quid dicam de illis,
quorum in tantum excedere solet furor,
ut aliquid aduersi passi in Deum maledicta euibrent atque iaculentur?
Proh facinus omnium sententiis execrandum.
lingua illa quam fecit Deus,
ipsum blasphemat |
et creatura Creatorem suum uerbis petulantibus inuadere audet.
ipsum
inuadere audet.
ipsum Regem regum ac Dominum dominantium plena probri procacitate lacessere non ueretur.
corripuit,
quomodo sceleratissimorum hominum impietatem non castigabit?
et si a murmuratione quoque aduersus Deum cauendum sit,
quanto magis a maledicto siue blasphemia?
Cum-que omnis impatientia iustitiam Dei non operetur,
non frustra de salute Philippensium solicitus Apostolus:
affectat,
seipsum perdit.
Immo quod deterius est,
seipsum ęterna poena dignum efficit,
dum alterum odio atque maleuolentia persequi non desistit .
De impatientiae vitio erga proximvm.
Caput XXV
Persequamur igitur nunc in proximos impatientiam |
ostendamus-que quanto ipsa suo autori detrimento sit.
Hęc est
Persequamur igitur nunc in proximos impatientiam |
ostendamus-que quanto ipsa suo autori detrimento sit.
Hęc est quę nos facit iracundos,
ita ut leuissimis interdum de causis intemperanter commoti rixemur,
depugnemus,
ad arma concurramus.
Canum ferocium ista rabies est,
qui portento tantum contra se digito irritantur |
et frendenti rictu hominem allatrant.
quomodo feret?
nonne in rabiem tunc uertetur,
cum paulo deterius lęsus fuerit?
Quanquam eos etiam qui non lęduntur,
ineffrenata impatientia interdum in rabiem agit,
sicut et illos,
de quibus paulo ante locuti sumus,
qui neque fratribus neque liberis |
neque Dei sacerdotibus |
neque foetibus in aluo matrum adhuc latentibus pepercere.
Moabitę
|
neque foetibus in aluo matrum adhuc latentibus pepercere.
Moabitę
(!)
Vt autem ista quoque minus miremur,
Moabitarum impatientia facit.
qui regis Idumeorum ossa de tumulo erruta ignominię causa igni cremarunt.
Quis erit iracundię finis,
si neque morte eorum,
quos odio habet satiatur |
et in corpora quoque humo obruta desęuit?
Merito igitur tantam
Super tribus sceleribus Moab,
et super quatuor non conuertam eum,
eo quod incenderit ossa regis Idumeę usque ad cinerem.
Et mittam inquit ignem in Moab,
et deuorabit ędes Carioth;
et morietur in sonitu Moab,
in clangore tubę |
et disperdam iudicem de medio eius |
et omnes principes eius interficiam cum eo dicit Dominus.
Quod si ita infidelium impatientiam punit interdum Dominus,
quanto magis credentium,
quibus leges dedit et pręcepta et notitiam sui?
Iccirco impatientia ipsa,
quia charitati contraria est,
Deo etiam qui charitas est aduersatur et repugnat,
animum a cęlestium contemplatione auertit |
et ęterni boni reddit negligentem.
Impatientia enim tota de rebus terrenis est.
a quibus certe quanto secedimus longius,
tanto proximiores Deo efficimur.
Cui quidem si iungi uolumus,
humilitate opus est |
et patientia et omni mansuetudine,
non supercilio,
non indignatione neque ira,
quę Deus
passio maxime in iudiciis faciendis cauenda est.
Nunquam enim iuste iudicabit,
qui iratus est.
Nam si ille cui iratus fuerit,
pro crimine delato mulctari merebitur,
hic ulciscendi auiditate iustę poenę modum excedet.
aut si de rebus lis erit,
omissa iudicii consultatione aduersus eum cui infensus est,
ferre sententiam festinabit |
Sunt pręterea qui irati sanctos maledictis lacessant,
sed cum Dominum eadem oris petulantia non formident,
minus mirum est,
quod etiam seruos eius quomodo possunt offendant.
(!)
de quibus quia satis paulo ante dictum sit,
hoc tantum dicendum restat,
quod nec a sanguine eorum,
quos Deo famulari uident abstineant,
cum indignantur.
Quanuis enim eiusdem religionis sint cum his quos infestant,
diuersis tamen moribus uiuunt |
semper-que melioribus
regis se defenderat,
coargutus ab Anani propheta,
quod fiduciam habuerit in rege Syrię et non in Domino,
iussit illum mitti in neruum,
et Dei nuncium in uincula coniicere non fuit ueritus.
Sed male illi cessit ista audacia:
plurimi de populo perierunt,
ipse anno deinde tertio pedum dolore consumptus est.
Iudeę regi fuit impune |
Hieremię uolumen per manum Baruch scriptum,
in quo mala super regno suo uentura prędicebantur,
manibus discerpsisse tradidisse-que igni |
ipsos-que uoluminis autores comprehendi iussisse.
quęsitos ad necem (ut Scriptura ait) Dominus abscondit ac de rege pro culpa puniendo dixit:
Non erit ex eo qui sedeat super solium Dauid;
et cadauer eius proiicietur ad ęstum per diem |
et ad gelu per noctem.
insuper mala quę in uolumine descripta fuerant,
se adducturum affirmauit.
habet impatientia,
ut hominem immoderate furentem |
usque ad abyssum inferni deuehat |
et poenis illis,
quarum nullus finis est,
irreuocabiliter tradat,
si ei usque ad uitę exitum dominata fuerit.
De ira non vitiosa sed vtili et de ira dei.
Caput XXVI
Est tamen ira quędam rationi parens,
cum uitiis irascimur uel nostris uel alienis.
hoc est,
cum illa corrigi et emendari cupimus.
immoderate furentem |
usque ad abyssum inferni deuehat |
et poenis illis,
quarum nullus finis est,
irreuocabiliter tradat,
si ei usque ad uitę exitum dominata fuerit.
De ira non vitiosa sed vtili et de ira dei.
Caput XXVI
Est tamen ira quędam rationi parens,
cum uitiis irascimur uel nostris uel alienis.
hoc est,
cum illa corrigi et emendari cupimus.
Hinc
innocentem indignati effuderunt.
In hac Deum imitamur,
qui peccatis offensus irascitur.
In illa diabolum,
qui cum malus sit,
bonis inuidet |
et iratus nos deiicere nititur de altitudine uirtutum.
notandum
Non uisitabo super filias uestras,
cum fuerint fornicatę,
et super sponsas uestras,
cum adulterauerint.
Magna ira est
qui non odio mouetur hominis cum indignatur,
sed criminis,
qui punit,
non ut lędat,
sed ut lędendo emendet.
quod quidem opus non inimicicię est,
sed beniuolentię et dilectionis.
De remediis iracvndiae.
Caput XXVII
Non possumus efficere,
quin aliquando plus etiam quam oportet irascamur.
Quando quidem id sanctitate quoque pręditis hominibus interdum contigisse satis constat.
maledixisse referuntur.
Alter conquestus est quod probra irrisiones-que perferret pro sermonibus Dei,
quos in populum uulgabat,
alter quod supra modum miseriis calamitatibus-que oppressus esset.
Quasi uero non liceat Domino quicquid uult de seruis suis facere?
Vnde arguitur a Domino dicente:
Putas-ne bene irasceris tu?
Quis autem excusare illum audet,
qui increpatione accusatur diuina?
Apostoli
Quid de apostolis dicam?
et his quidem a Sapientia Dei electis?
abstinendum |
dicente Apostolo:
pręmia,
tum qualia impatientibus tormenta.
Cogitare quoque quanta pro nobis pertulerit Dominus,
quanta omnes,
qui nunc cum illo sunt sancti,
ut tali Domino digni inuenirentur.
De benedicendi stvdio.
Caput XXVIII
Post hęc optimum erit |
ad seruandam erga omnes humanitatem animi-que mansuetudinem benedicentię linguam assuescere |
ac semper
errare.
duo benedictionis genera.
Sciendum pręterea duo esse benedictionum genera: alterum spiritale,
alterum terrenum.
Spiritalis benedictio de uirtutibus est pręmio-que earum.
terrena de diuitiis,
de frugum hubertate,
de corporis incolumitate,
de honoribus,
de uictoria subiugatione-que inimicorum |
et aliis huiusmodi,
quę in Leuitico promittuntur obseruatoribus mandatorum Dei.
duo benedictionis genera.
Sciendum pręterea duo esse benedictionum genera: alterum spiritale,
alterum terrenum.
Spiritalis benedictio de uirtutibus est pręmio-que earum.
terrena de diuitiis,
de frugum hubertate,
de corporis incolumitate,
de honoribus,
de uictoria subiugatione-que inimicorum |
et aliis huiusmodi,
quę in Leuitico promittuntur obseruatoribus mandatorum Dei.
duo benedictionis genera.
Sciendum pręterea duo esse benedictionum genera: alterum spiritale,
alterum terrenum.
Spiritalis benedictio de uirtutibus est pręmio-que earum.
terrena de diuitiis,
de frugum hubertate,
de corporis incolumitate,
de honoribus,
de uictoria subiugatione-que inimicorum |
et aliis huiusmodi,
quę in Leuitico promittuntur obseruatoribus mandatorum Dei.
quaestio.
Qua in
duo benedictionis genera.
Sciendum pręterea duo esse benedictionum genera: alterum spiritale,
alterum terrenum.
Spiritalis benedictio de uirtutibus est pręmio-que earum.
terrena de diuitiis,
de frugum hubertate,
de corporis incolumitate,
de honoribus,
de uictoria subiugatione-que inimicorum |
et aliis huiusmodi,
quę in Leuitico promittuntur obseruatoribus mandatorum Dei.
quaestio.
Qua in re quidem quęri
genera.
Sciendum pręterea duo esse benedictionum genera: alterum spiritale,
alterum terrenum.
Spiritalis benedictio de uirtutibus est pręmio-que earum.
terrena de diuitiis,
de frugum hubertate,
de corporis incolumitate,
de honoribus,
de uictoria subiugatione-que inimicorum |
et aliis huiusmodi,
quę in Leuitico promittuntur obseruatoribus mandatorum Dei.
quaestio.
Qua in re quidem quęri potest,
Cur multi prophetę
Sciendum pręterea duo esse benedictionum genera: alterum spiritale,
alterum terrenum.
Spiritalis benedictio de uirtutibus est pręmio-que earum.
terrena de diuitiis,
de frugum hubertate,
de corporis incolumitate,
de honoribus,
de uictoria subiugatione-que inimicorum |
et aliis huiusmodi,
quę in Leuitico promittuntur obseruatoribus mandatorum Dei.
quaestio.
Qua in re quidem quęri potest,
Cur multi prophetę sancti-que Legis,
Dei gratia comitabitur.
Qui autem linguam suam ad benedicendum assuefecerit,
hic uere Christi seruus habebitur,
illorum in cęlo copulandus consortio,
quorum morem in terra fuerit emulatus.
De maledicendi neqvitia
caput XXIX
Vt autem benedicendi studio diligentius incumbamus,
opportunum uidetur nunc scrutari,
quantum mali maledicis et impurę linguę hominibus propositum sit.
non ab eo hoc passus cui iniuriam intulerat,
sed ab eo qui punire debuit aliis illatam.
domino iubente:
patri suo uel matri,
morte moriatur.
et in alio loco:
Denique adeo magnum uitium est maledicentia,
ut probis honestis-que uiris interdicta sit cum maledico consuetudo.
dicente in Prouerbiis Salomone:
4
magis sibi quam aliis nocent.
domino per Osee prophetam succlamante ac dicente:
quęret benedicendo obsequi Deo |
quam maledicendo diabolo.
Qui enim obsequetur Deo,
merebitur pręmium,
qui diabolo,
supplicium .
De calvmnia et detractione.
Caput XXX
Ad hęc quoniam omnis offensa,
quam per linguę intemperantiam alicui irrogamus,
maledictum dici potest,
etiam ille qui conuitiatur |
qui-que famam carpit aliorum non minus
Gaudent insilire dorsis aliorum,
suo autem uelut indomiti equi neminem admittunt.
atque hęc ferme natura contumeliosorum est.
Eadem ratio detractorum habetur.
nisi quod minus ei creditur,
qui iratus opprobrat,
quam qui odium cęlans de moribus pronunciat alienis.
ut quem ipse insectatur,
aliis quoque dissimulata inimicicia facilius odibilem reddat.
Sed uideamus qualiter et hi a Domino plectantur.
offenderant,
denegatum fuit Terram ingredi promissionis.
Ex quo apparet detractores ab Ecclesię communione alienandos | et promissam fidelibus paradisi regionem non ingressuros,
nisi ad poenitentiam conuersi sese correxerint.
De isto hominum genere psalmista ait:
et non sit qui erripiat.
et paulo post:
Deus conteret inquit dentes eorum in ore eorum; molas leonum confringet Dominus.
Quorum dentes?
quorum leonum molas?
Illorum utique de quibus alibi ait:
confusus obmutescet.
Id quoque Salomon testatur dicens:
Cui iterum Propheta poenam denunciat increpando ac dicendo:
Cui iterum Propheta poenam denunciat increpando ac dicendo:
Dilexisti omnia uerba pręcipitationis lingua dolosa |
propterea Deus destruet te in finem,
euellet te |
et emigrabit te de tabernaculo tuo,
et radicem tuam de terra uiuentium.
Sunt pręterea qui assidue contentionibus seruiunt,
litigant,
iurgantur.
de quibus Salomon ait:
qui assidue contentionibus seruiunt,
litigant,
iurgantur.
de quibus Salomon ait:
17
non abstinuerit.
Vnde rursum Salomon ait:
inimicis,
ita inconsulta garrulitas peccatis blande subeuntibus aperit ianuas cordis.
Cor autem quo repletum fuerit,
hoc per oris claustra effundet,
cum in uerba proruperit.
Ex abundantia enim cordis os loquitur.
et quę procedunt de ore,
de corde exeunt |
hominem-que coinquinant.
ita inconsulta garrulitas peccatis blande subeuntibus aperit ianuas cordis.
Cor autem quo repletum fuerit,
hoc per oris claustra effundet,
cum in uerba proruperit.
Ex abundantia enim cordis os loquitur.
et quę procedunt de ore,
de corde exeunt |
hominem-que coinquinant.
tempus loquendi.
Os tuum aperi discere uolentibus,
contendere autem rixari-que parantibus claude.
neque nisi necessitate cogente respondeas,
nisi utilitate suadente loquaris.
Quicquid pręterea dicitur |
superuacaneum est.
De omni autem uerbo ocioso reddituri sumus rationem in die Iudicii.
Quod si de ocioso,
quid de turpi?
quid de mordaci?
quid de rixoso iram inimicicias-que prouocante?
Audi Apostoli
cogente respondeas,
nisi utilitate suadente loquaris.
Quicquid pręterea dicitur |
superuacaneum est.
De omni autem uerbo ocioso reddituri sumus rationem in die Iudicii.
Quod si de ocioso,
quid de turpi?
quid de mordaci?
quid de rixoso iram inimicicias-que prouocante?
Audi Apostoli pręceptum:
nisi utilitate suadente loquaris.
Quicquid pręterea dicitur |
superuacaneum est.
De omni autem uerbo ocioso reddituri sumus rationem in die Iudicii.
Quod si de ocioso,
quid de turpi?
quid de mordaci?
quid de rixoso iram inimicicias-que prouocante?
Audi Apostoli pręceptum:
suadente loquaris.
Quicquid pręterea dicitur |
superuacaneum est.
De omni autem uerbo ocioso reddituri sumus rationem in die Iudicii.
Quod si de ocioso,
quid de turpi?
quid de mordaci?
quid de rixoso iram inimicicias-que prouocante?
Audi Apostoli pręceptum:
Quicquid pręterea dicitur |
superuacaneum est.
De omni autem uerbo ocioso reddituri sumus rationem in die Iudicii.
Quod si de ocioso,
quid de turpi?
quid de mordaci?
quid de rixoso iram inimicicias-que prouocante?
Audi Apostoli pręceptum:
Iob 6.
Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.