Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | qui sumus | textus | auxilia | tolle, lege! | |
Bibliographic criteria: none
(All documents) Search criteria: de Your search found 30289 occurrences
First 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
Occurrences 8543-9237:8543. Marulić, Marko. De humilitate, versio electronica [Paragraph | Section]
MVLAE, INTER VENETOS SENATORES PRIMARIO VIRO, MARCVS MARVLVS S.P.D.
Dum nuper Veneti senatus autoritate Delmatię consulatum gereres, uir pręstantissime
Augustine, teque ad patriam meam Spalatum conferres, quoties Tibi a iure dicundo ocium fuit,
nihil aliud mecum nisi de rebus diunis
ratiocinari solebas. Qua Tua erga Deum obseruantia prouocatus, opus piissimum, quod tunc in
piissimum, quod tunc in
manibus erat, Tuo nomini me dedicaturum sponte pollicitus sum Tibi. Perfecto itaque opere, quod
olim promiseram, nunc exoluo. Totum hoc, quod offerimus, Christi, Saluatoris nostri,
humanitatem diuinitatemque continet. Videbis primum, quanta ille in terram de cęlo descendens
perferre uoluit, quos labores, quę supplicia, ut pro nostris peccatis ipse iustus et innocens
satisfaceret nosque diabolo erreptos et de terreno ad cęleste habitaculum translatos Deo
coniungeret. Deinde cognosces ea cuncta, quę ipsi contigisse Euangelistarum
hoc, quod offerimus, Christi, Saluatoris nostri,
humanitatem diuinitatemque continet. Videbis primum, quanta ille in terram de cęlo descendens
perferre uoluit, quos labores, quę supplicia, ut pro nostris peccatis ipse iustus et innocens
satisfaceret nosque diabolo erreptos et de terreno ad cęleste habitaculum translatos Deo
coniungeret. Deinde cognosces ea cuncta, quę ipsi contigisse Euangelistarum scriptura testatur,
olim quidem prophetarum oraculis, Legis cerimoniis uariisque rerum euentis fuisse significata.
Postremo intelliges, a quanta humilitate
quidem prophetarum oraculis, Legis cerimoniis uariisque rerum euentis fuisse significata.
Postremo intelliges, a quanta humilitate ad qualem gloriam idem Dominus noster, non aliena, sed
sua uirtute fuerit exaltatus. Qui enim per tormenta interemptus fuerat, surrexit
de sepulchro uiuens in ęternum. Quem Iudei probro contemptuique habuerant, discipuli eius in
cęlum ascendentem uiderunt. Quem Pilatus Herodesque damnauerant, in cęlesti regno ad dexteram
sedit Dei Patris, iterum uenturus, ut iudicet mundum, in quem uenerat iudicandus. Nos ergo, si
Vale et cura, sicut facis, ut spiritu magis quam carne ualeas. Hoc enim Christi seruum
decet.
per peccatum alienatos, per corporis sui sacrificium Deo Patri reconciliaret et
in gratiam, quam nobis olim interdictam dolebamus, restitueret.
Eramus enim filii irę, et per Christum facti sumus filii Dei. Ab inferis reuocati fuimus ad
paradisum, de potestate diaboli redempti beatorum spirituum coepimus esse consortes et, qui de
terreni quoque habitaculi deliciis primorum parentum culpa pulsi exulabamus, Christo duce
atque autore ad cęleste regnum reducimur mortisque superata conditione immortalitate atque
beatitudine
in gratiam, quam nobis olim interdictam dolebamus, restitueret.
Eramus enim filii irę, et per Christum facti sumus filii Dei. Ab inferis reuocati fuimus ad
paradisum, de potestate diaboli redempti beatorum spirituum coepimus esse consortes et, qui de
terreni quoque habitaculi deliciis primorum parentum culpa pulsi exulabamus, Christo duce
atque autore ad cęleste regnum reducimur mortisque superata conditione immortalitate atque
beatitudine donamur. Vicit ille mortem, cum a mortuis resurrexit, et beatitudinis nobis ianuam
usque in uitę finem in laboribus angustiisque fuerit, uel aduersa iniquo animo perferendo, cum
idem ipse tam dura, tam acerba, tam denique intolerabilia, ut nobis perennis felicitatis
aditum aperiret, uolens ac libens passus sit?
Cęterum, nequis cum Iudeis erret male de Messię aduentu sentiens, monstrabimus, quicquid
olim in Lege de ipso prędictum erat, in Christo crucifixo fuisse impletum. Postremo loco de
eius resurrectione et ascensione tractabimus, ut tanto promptius labores tolleremus, quanto
maius pręmium in Christo nobis promitti
iniquo animo perferendo, cum
idem ipse tam dura, tam acerba, tam denique intolerabilia, ut nobis perennis felicitatis
aditum aperiret, uolens ac libens passus sit?
Cęterum, nequis cum Iudeis erret male de Messię aduentu sentiens, monstrabimus, quicquid
olim in Lege de ipso prędictum erat, in Christo crucifixo fuisse impletum. Postremo loco de
eius resurrectione et ascensione tractabimus, ut tanto promptius labores tolleremus, quanto
maius pręmium in Christo nobis promitti intellexerimus. Totum igitur opus in libros tris erit
diuisum et
intolerabilia, ut nobis perennis felicitatis
aditum aperiret, uolens ac libens passus sit?
Cęterum, nequis cum Iudeis erret male de Messię aduentu sentiens, monstrabimus, quicquid
olim in Lege de ipso prędictum erat, in Christo crucifixo fuisse impletum. Postremo loco de
eius resurrectione et ascensione tractabimus, ut tanto promptius labores tolleremus, quanto
maius pręmium in Christo nobis promitti intellexerimus. Totum igitur opus in libros tris erit
diuisum et iuxta materiam singulorum primus dicetur euangelicus, secundus propheticus,
ut beatitudinem consequantur, legenda
proponere. Quos hortamur, ut abiectis interim terrenarum rerum curis ad hęc contemplanda
animum intendant et, quantum pro his omnibus Domino suo debeant, secum, quam dilligentius
possunt, computent atque perpendant. Tu autem, Domine, nobis de Te loqui paratis uolens
propiciusque adsis. Quicquid enim recte instituitur, Tuo indiget auxilio, ut perficiatur.
Vt igitur ab initio ordiamur susceptę humanitatis, — hic, qui regnat in cęlo, serui formam
accipere dignatus est in terra; hic, cuius sunt omnia, pauper
susceptę humanitatis, — hic, qui regnat in cęlo, serui formam
accipere dignatus est in terra; hic, cuius sunt omnia, pauper nasci uoluit, pauper uiuere, ut
documento foret fragilia et caduca bona contemnenda esse quęrentibus perpetua et ęterna. In
Luca scriptum legimus de Maria Virgine, matre eius: Et peperit filium suum primogenitum,
et reclinauit eum in pręsepio, quia non erat eis :*corr. ex
ei locus in diuersorio. Pannis uilibus inuoluitur, cui cęlum
sedes est, in pręsepio, cui terra
multa reliquerit, quod honorabilior cęteris fuerit. Nihil erat isto opulentius, nihil
honorabilius, qui, ut nos ditaret et extolleret, tam egenum, tam infimum, quam uides, se nobis
pręstitit.
Et quoniam homo factus Deus esse non desiit, ab angelo nasciturus nunciatur, de Virgine
intacta nascitur, cęlestium spirituum cantu celebratur, a pastoribus adoratur, a magis nouę
stellę indicio inuenitur oblatisque muneribus ut Deus excolitur.
Deinde exactis diebus purgationis oblatus est puer in templo secundum Legem primogenitis
dictam et
— nomen eius Iesus, quod uocatum est ab angelo, priusquam in utero conciperetur.
Iesus interprętatur Saluator. Vt nos ergo saluaret, et nasci uoluit in carne et in paupertate
uiuere et odia impiorum sustinere. Vere autem Saluatorem esse et Symeon senex et Anna uidua de
illo prophetando testati sunt, de quo quidem uenturo tot ante seculis fuerat prophetatum.
Iam primum Herodis persecutionem patitur. Cum enim ille a magis didicisset natum esse regem
Israhel, dubitauit illo saluo se de regni solio deturbatum iri et
est ab angelo, priusquam in utero conciperetur.
Iesus interprętatur Saluator. Vt nos ergo saluaret, et nasci uoluit in carne et in paupertate
uiuere et odia impiorum sustinere. Vere autem Saluatorem esse et Symeon senex et Anna uidua de
illo prophetando testati sunt, de quo quidem uenturo tot ante seculis fuerat prophetatum.
Iam primum Herodis persecutionem patitur. Cum enim ille a magis didicisset natum esse regem
Israhel, dubitauit illo saluo se de regni solio deturbatum iri et cęde ipsum tollere decreuit.
Angeli
esse et Symeon senex et Anna uidua de
illo prophetando testati sunt, de quo quidem uenturo tot ante seculis fuerat prophetatum.
Iam primum Herodis persecutionem patitur. Cum enim ille a magis didicisset natum esse regem
Israhel, dubitauit illo saluo se de regni solio deturbatum iri et cęde ipsum tollere decreuit.
Angeli autem monitu Ioseph cum puero et Maria, matre eius, fugit in Aegyptum. In Aegyptum,
idolis deditam, iam tum Dominus inferebatur colendus, Iudeam relinquens incredulam. Fugit ergo
Saluator noster Herodem, ut se
In Aegyptum,
idolis deditam, iam tum Dominus inferebatur colendus, Iudeam relinquens incredulam. Fugit ergo
Saluator noster Herodem, ut se nobis exiberet in salutem, nos gentilitio errore liberaret et
in uiam ueritatis dirigeret, nos diabolo erriperet et Deo coniungeret ac de terrenis efficeret
cęlestes *corr. ex celestes , de mortalibus immortales.
Transeamus de pueritia ad iuuentam. Iam trigenarius Dominus noster post baptismi
consecrationem ieiunio corpus affligere uoluit, ut nos spiritali bono uacuos gratia suę
relinquens incredulam. Fugit ergo
Saluator noster Herodem, ut se nobis exiberet in salutem, nos gentilitio errore liberaret et
in uiam ueritatis dirigeret, nos diabolo erriperet et Deo coniungeret ac de terrenis efficeret
cęlestes *corr. ex celestes , de mortalibus immortales.
Transeamus de pueritia ad iuuentam. Iam trigenarius Dominus noster post baptismi
consecrationem ieiunio corpus affligere uoluit, ut nos spiritali bono uacuos gratia suę
diuinitatis repleret. Tentari a diabolo se permisit, ut eum, qui primos
noster Herodem, ut se nobis exiberet in salutem, nos gentilitio errore liberaret et
in uiam ueritatis dirigeret, nos diabolo erriperet et Deo coniungeret ac de terrenis efficeret
cęlestes *corr. ex celestes , de mortalibus immortales.
Transeamus de pueritia ad iuuentam. Iam trigenarius Dominus noster post baptismi
consecrationem ieiunio corpus affligere uoluit, ut nos spiritali bono uacuos gratia suę
diuinitatis repleret. Tentari a diabolo se permisit, ut eum, qui primos parentes nostros
uicerat, ipse pro nobis
illi, qui duodequadraginta annos ęger fuerat et cui tam
diutino langore membris prope mortuis iacenti dixerat Dominus: Surge, tolle grabatum
tuum, et ambula, dixerunt: Sabbatum est, non licet tibi grabatum tollere.
Sed mox a Domino, quod non recte de sabbati obseruatione sentiant, arguuntur: Si
circumcisionem — inquit — accipit homo in sabbato, ut non soluatur lex Moysi,
mihi indignamini, quia totum hominem sanum feci in sabbato? Quasi diceret: Si
circumcidere licet, profecto et sanare licet,
Cuius
uestrum asinus uel bos in puteum cadet, et non continuo extrahet illum die sabbati. Ac
si diceret: Si casu aliquo oppresso iumento auxilium est exibendum, ut liberetur, multo magis
homini succurri oportet, propter quem facta sunt iumenta, ut seruiant ei. Ista de sabbato.
Sed pręter hęc opera Domini nostri admiranda, ne illi laudi essent, nolebant Deo tribuere,
sed Sathanę.
Videamus igitur, quoties ei demonium inesse dixerint, quoties in Belzebub ipsum eiicere
demonia. Nam si uirtute diuina illa fieri faterentur,
enim tunc Samaritani habebantur. Et demonium habes. Ipse autem
demonum hominumque dominus mansuetudinis et tollerantię nobis exemplum insinuans, non
maledicta pro maledictis refert, sed tantum se demonium nequaquam habere ait. Contrarius enim
erat demoniis, qui ea de obsessis hominibus eiicere solebat. Samaritani uero nomen silentio
pręteriit. Samaritanus quippe custos interpretatur. Ipse autem custos noster est et in
periculis uitę defensor et inuocantibus se saluator.
Idem cum dixisset: Amen, amen dico uobis, siquis sermonem
— omnes in synagoga ira hęc audientes. Et
surrexerunt et eiecerunt illum extra ciuitatem. Et duxerunt illum usque ad supercilium
montis, supra quem ciuitas illorum erat ędificata, ut precipitarent
eum. De ciuitate eiicitur mundi
Dominus, et omnium Conditor ducitur, ut de montis crepidine pręcipitetur. Talia autem se non
inuitum pati ostendit, cum inter eos, a quibus ducebatur, non comparuisset. Sequitur enim:
Iesus autem transiens per medium illorum ibat. Discessit
et eiecerunt illum extra ciuitatem. Et duxerunt illum usque ad supercilium
montis, supra quem ciuitas illorum erat ędificata, ut precipitarent
eum. De ciuitate eiicitur mundi
Dominus, et omnium Conditor ducitur, ut de montis crepidine pręcipitetur. Talia autem se non
inuitum pati ostendit, cum inter eos, a quibus ducebatur, non comparuisset. Sequitur enim:
Iesus autem transiens per medium illorum ibat. Discessit itaque ab eis et uenit
Capharnaum, ciuitatem Galileę ibique docebat
iustitię.
Ad hęc frequenter etiam lapidibus eum obruere concupierunt. Nam cum in templo eos docuisset,
ut Ioannes ait, dixissetque: Antequam Abraham fieret, ego sum. Tulerunt — inquit
— lapides, ut iacerent in eum. Iesus autem abscondit se et exiuit de templo;
illud nempe implens, quod in psalmo est dictum: Odiui ecclesiam malignantium, et cum
impiis non sedebo. Quicquid autem illi ad necem ei inferendam pararant, in nihilum
uertitur. Non enim, quando illi uolebant, sed quando ipsi placuisset, occidi
igitur pro salute omnium in ipsum credentium mortem subiit. Alioquin nihil in Dei filium
hominibus licuisset, qui etiam angelorum est dominus. Iudeorum autem mala mens, malus animus,
qui glorię eius inuidendo nec beneficia reputabant nec miraculis mouebantur, tollere illum de
medio festinabant.
Talis nunc est ipsa peccantium ingratitudo. Lapidant Saluatorem cordis sui obduratione, et
ipse absconditur eis. Neque enim faciem illius glorificatam uidere merentur, qui
ad poenitentiam conuerti negligunt. Fugit ille de templo
tollere illum de
medio festinabant.
Talis nunc est ipsa peccantium ingratitudo. Lapidant Saluatorem cordis sui obduratione, et
ipse absconditur eis. Neque enim faciem illius glorificatam uidere merentur, qui
ad poenitentiam conuerti negligunt. Fugit ille de templo cordis eorum, quia uulpes foueas
habent et uolucres cęli nidos, Filius autem hominis non habet in obstinatis, ubi caput
reclinet suum. Poterat quippe Dominus Iudeos sibi tam infensos repente perdere, sed maluit
latere, ut nobis documento esset ne tunc quidem, cum
Iudeos sibi tam infensos repente perdere, sed maluit
latere, ut nobis documento esset ne tunc quidem, cum possumus, in aduersantium furorem
uindicare uelle, sed potius ab eis recedere, et pati magis iniuriam quam inferre.
Iterum idem Euangelista refert, quod sublatis de terra lapidibus minati sunt dicenti:
Ego et Pater unum sumus. Iisdem ferme lapidibus eum postea im Heretici petere ausi sunt: Arrius, qui asserit inęqualem esse Patri
Filium, Cherintus et Hebion et Paulus Samosatanus* et Photinus et
et Pater unum sumus, unum referri uoluit
ad simplicitatem substantię, sumus ad pluralitatem personarum. Vnus enim Deus est
in substantia, sed in personis trinus est.
Quęsierunt — inquit — eum apprehendere, et exiuit de manibus eorum.
Teneri igitur non potuit, nisi cum ipse uoluit. Nemo autem potest tenere Iesum odii facibus
ardens. Iccirco est scriptum: Resistit Deus superbis, humilibus autem dat
gratiam.
Hęc aperte quidem in eum machinabantur, nonnulla autem
quidem in eum machinabantur, nonnulla autem dolo et simulatione tentantes, ut,
siquid a Lege diuersum pręferret, ueluti prophanum accusarent uel, si omnia efficere nollet,
quę ipsi exigerent, eum, quasi qui non posset, infirmitatis arguerent. Tentantes igitur
quęrunt signum de cęlo, quasi uero non sint ea cuncta de cęlo, hoc est a Deo, quę humanas
uires excedunt. ** corr. ex excędunt Vel hoc excogitarunt, ut, si de
cęlo signum non daret, probarent Moyse minorem, qui manna pluere fecit de cęlo, et Iesu Naue,
qui
autem dolo et simulatione tentantes, ut,
siquid a Lege diuersum pręferret, ueluti prophanum accusarent uel, si omnia efficere nollet,
quę ipsi exigerent, eum, quasi qui non posset, infirmitatis arguerent. Tentantes igitur
quęrunt signum de cęlo, quasi uero non sint ea cuncta de cęlo, hoc est a Deo, quę humanas
uires excedunt. ** corr. ex excędunt Vel hoc excogitarunt, ut, si de
cęlo signum non daret, probarent Moyse minorem, qui manna pluere fecit de cęlo, et Iesu Naue,
qui *corr. ex Samosetanus
quę ipsi exigerent, eum, quasi qui non posset, infirmitatis arguerent. Tentantes igitur
quęrunt signum de cęlo, quasi uero non sint ea cuncta de cęlo, hoc est a Deo, quę humanas
uires excedunt. ** corr. ex excędunt Vel hoc excogitarunt, ut, si de
cęlo signum non daret, probarent Moyse minorem, qui manna pluere fecit de cęlo, et Iesu Naue,
qui *corr. ex Samosetanus
solem stare coegit, et Helia, qui ignem e cęlo euocauit aduersus quinquagenarios
regis Achab, et rege Iuda
Tentantes igitur
quęrunt signum de cęlo, quasi uero non sint ea cuncta de cęlo, hoc est a Deo, quę humanas
uires excedunt. ** corr. ex excędunt Vel hoc excogitarunt, ut, si de
cęlo signum non daret, probarent Moyse minorem, qui manna pluere fecit de cęlo, et Iesu Naue,
qui *corr. ex Samosetanus
solem stare coegit, et Helia, qui ignem e cęlo euocauit aduersus quinquagenarios
regis Achab, et rege Iuda Ezechia, cui datum est signum uitę longioris reuersio solis ad
decimam usque
ueluti magister uersaretur: in qua
potestate id faceret, et: an liceret censum dari cęsari. His igitur prętermissis reliqua
consyderemus.
Iesus oblato sibi paralytico: Confide, fili — inquit — remittuntur tibi
peccata tua. Quidam uero de scribis dixerunt intra se: Hic blasphemat,
atque, ut Marcus et Lucas testantur: Quis — inquiunt — potest dimittere
peccata nisi solus Deus? Ipse autem, quem nihil omnino latere poterat, ut in hoc
quoque se Deum probaret: Quid
peccata, tibi dico,
paralytice, surge, tolle grabatum tuum et uade in domum tuam! Verba sequutus est
euentus, ut constet, qui tam grauem hominis ualitudinem solo uerbo statim sanare potuerit, eum
posse et peccata condonare. Visa igitur paralytici sanitate erubuerunt de illo ultra
contendere.
Sed quoniam inquietum malum est inuidia, quiddam aliud inuenerunt, quod exprobrarent.
Dominus enim a Mattheo conuiuio exceptus una cum publicanis recubuerat. At illi ad
discipulos conuersi: Quare
—
ludibrio haberi sustinuit.
Pręterea, licet omnis iniuria molestior sit, quę ab iis infertur, qui nobis cognatione
aliqua coniuncti sunt, quam quę ab alienis irrogatur, et hanc tamen nobis in exemplum pati
uoluit Dominus noster. Nam in Marco est scriptum, quod Iesus de monte descendens cum apostolis
ingressus est domum conuenitque illic tam frequens turba*, ut non esset refectioni locus.
Et cum — inquit — audissent sui, exierunt tenere eum. Dicebant enim,
quoniam in furorem uersus est. Suos appellat
illum propinqui quoque conceperant. Quos Ioannes
Iudeorum more fratres eius nuncupat, cum ait: Neque enim fratres eius credebant in
eum.
Et quoniam magni liuoris unum propositum est, quicquid dixeris, quicquid egeris, non uirtuti
dare, sed uitio uertere, de talibus queritur in Mattheo et in Luca ipse Dominus: Venit
Ioannes — inquit — neque manducans neque bibens, et dicitis: Demonium habet.
Venit Filius hominis manducans et bibens, et dicitis: Ecce homo uorax et potator uini,
publicanorum et peccatorum
turbato
**corr. ex uinciri
ieiunanti, cauillantur comedentem, et dum uitiis suis fauent, uirtutis cultores
linguę procacitate lacessunt. Hinc est, quod Iudei nullo placati Christi miraculo,
murmurabant de illo — Ioannes ait — eo quod dixisset: Ego sum panis uiuus,
qui de cęlo descendi. Nihil ergo, quod ad diuinitatem eius referri posset, admittere
poterant, quanuis multa etiam ab eo fieri conspicerent, quę supra uim humanam erant, et nulli
nisi Deo
ieiunanti, cauillantur comedentem, et dum uitiis suis fauent, uirtutis cultores
linguę procacitate lacessunt. Hinc est, quod Iudei nullo placati Christi miraculo,
murmurabant de illo — Ioannes ait — eo quod dixisset: Ego sum panis uiuus,
qui de cęlo descendi. Nihil ergo, quod ad diuinitatem eius referri posset, admittere
poterant, quanuis multa etiam ab eo fieri conspicerent, quę supra uim humanam erant, et nulli
nisi Deo factu possibilia esse noscerentur. Quin etiam pati non poterant, quod a plebe
laudaretur
et id quidem multo maius crimen esse quam transgredi mandatum seniorum.
Videbant igitur paleam in oculo alieno et in suo trabem non uidebant, collabant culicem et
camellum glutiebant, manticam alienorum delictorum semper gerentes in pectore, suorum in
tergo, nunquam de quoque recte iudicando; quanto minus de isto, in quo dolus non erat, in
cuius ore non est inuentum mendacium. Nihil in eo, quod non laude dignum esset, inuenire
poterant. Et tamen, quanto laudabilior apparebat, tanto ipsi magis per inuidiam indignabantur
modisque omnibus iam ad
esse quam transgredi mandatum seniorum.
Videbant igitur paleam in oculo alieno et in suo trabem non uidebant, collabant culicem et
camellum glutiebant, manticam alienorum delictorum semper gerentes in pectore, suorum in
tergo, nunquam de quoque recte iudicando; quanto minus de isto, in quo dolus non erat, in
cuius ore non est inuentum mendacium. Nihil in eo, quod non laude dignum esset, inuenire
poterant. Et tamen, quanto laudabilior apparebat, tanto ipsi magis per inuidiam indignabantur
modisque omnibus iam ad necem eius conspirabant.
quo dolus non erat, in
cuius ore non est inuentum mendacium. Nihil in eo, quod non laude dignum esset, inuenire
poterant. Et tamen, quanto laudabilior apparebat, tanto ipsi magis per inuidiam indignabantur
modisque omnibus iam ad necem eius conspirabant.
Lazarum ille de monumento ad uitam excitauerat. Et cum plurimi, qui spectaculo affuerant, in
eum credidissent, pontifices et pharisei — ut Ioannes ait — collegerunt
concilium et dicebant: Quid facimus, quia hic homo multa signa facit? Si dimittimus eum sic,
omnes
Paschę, illi: ante biduum;
hic: in domo Marię et Marthę, illi: in domo Symonis leprosi.
Quas ob res non parua inter Euangeliorum interpretes dissensio est. Origenes sensit operis
huius tres mulieres fuisse autrices: unam, de qua scripserunt Mattheus et Marcus, alteram, de
qua Lucas, aliam, de qua Ioannes. Hieronymus quoque aliam fuisse censet, quę iuxta Mattheum et
Marcum unguento perfudit Domini caput, aliam, quę iuxta Ioannem unxit pedes et capillis
extersit. Ambrosius posse *add.
hic: in domo Marię et Marthę, illi: in domo Symonis leprosi.
Quas ob res non parua inter Euangeliorum interpretes dissensio est. Origenes sensit operis
huius tres mulieres fuisse autrices: unam, de qua scripserunt Mattheus et Marcus, alteram, de
qua Lucas, aliam, de qua Ioannes. Hieronymus quoque aliam fuisse censet, quę iuxta Mattheum et
Marcum unguento perfudit Domini caput, aliam, quę iuxta Ioannem unxit pedes et capillis
extersit. Ambrosius posse *add.
fieri asserit, ut eadem sit,
Marię et Marthę, illi: in domo Symonis leprosi.
Quas ob res non parua inter Euangeliorum interpretes dissensio est. Origenes sensit operis
huius tres mulieres fuisse autrices: unam, de qua scripserunt Mattheus et Marcus, alteram, de
qua Lucas, aliam, de qua Ioannes. Hieronymus quoque aliam fuisse censet, quę iuxta Mattheum et
Marcum unguento perfudit Domini caput, aliam, quę iuxta Ioannem unxit pedes et capillis
extersit. Ambrosius posse *add.
fieri asserit, ut eadem sit, quę et ante dies sex
exponi posse, ut dicamus unam Mariam diuersis locis et temporibus officio isto
erga Christum uiuentem non bis, sed ter fuisse functam: semel, quod Lucas memorat, quando
dimissa sunt ei peccata multa, quia dilexit multum; iterum, quod Ioannes tradit ante sex dies
Paschę; tertio, de quo Mattheus et Marcus pariter scribunt.
Et hi quidem unguenti dispendium quosdam ex discipulis indigne tulisse aiunt. Ioannes autem
in solum Iudam id reiecit. Et fortasse alii discipuli a Iuda persuasi bono erga pauperes animo
hoc egerunt, sed ipse Iudas malo, ut rei
quod sibi ad luxum pręparauerat, ad Domini sui cultum
conuertit. Exinde non tam unguenta redolere, sed, quod multo suauius est, sanctitatem coepit
facta Christi discipula, quę serua fuerat diaboli. Et, si tanta peccatrix, dum eam poenitet,
ad tantam euecta est gratiam, nemo de Dei miseratione desperet.
Iudas uero apostolus cognomento Schariotes: Quare — inquit — hoc
unguentum non ueniit trecentis denariis et datum est egenis? Dixit autem hoc — ut
Euangelista ait — non quia de egenis pertinebat ad eum,
euecta est gratiam, nemo de Dei miseratione desperet.
Iudas uero apostolus cognomento Schariotes: Quare — inquit — hoc
unguentum non ueniit trecentis denariis et datum est egenis? Dixit autem hoc — ut
Euangelista ait — non quia de egenis pertinebat ad eum, sed quia fur erat et loculos
habens ea, quę mittebantur, portabat. Nonne illum tibi imitari uidentur ipsi, qui
sacerdotium ineunt, non pietatis gratia, sed ut ecclesiastica sibi uendicent bona et ditentur?
Nonne cum
Dominum uenderet atque hoc tam impio lucri genere
damnum illud compensaret.
Postquam enim Saluator noster excusauit pium mulieris negocium ac, ne illi molesti essent,
pręcepit commendans opus eius, quia, quo animo peractum fuerat, sciebat, Iudas improbus de
medio coapostolorum suorum se proripiens abiit (ut Euangelistę *corr. ex Euangeliste aiunt) ad principes
sacerdotum: Quid — inquit — uultis mihi dare, et ego uobis eum tradam? At
illi constituerunt ei triginta argenteos. Exinde
principes
sacerdotum: Quid — inquit — uultis mihi dare, et ego uobis eum tradam? At
illi constituerunt ei triginta argenteos. Exinde quęrebat opportunitatem, ut eum
traderet. Abiisti, Iuda nequissime, non inuitatus, non coactus, sed sponte exiens de
sanctorum consortio, de collegio fratrum. Abiisti ad sacerdotes tui simillimos, impios atque
crudeles, ut eum sacerdotem tradas eis in mortem, qui totum mundum uenerat de morte liberare
peccati. Triginta argenteis uendidisti magistrum tuum, Dominum omnium, cęli terręque
Quid — inquit — uultis mihi dare, et ego uobis eum tradam? At
illi constituerunt ei triginta argenteos. Exinde quęrebat opportunitatem, ut eum
traderet. Abiisti, Iuda nequissime, non inuitatus, non coactus, sed sponte exiens de
sanctorum consortio, de collegio fratrum. Abiisti ad sacerdotes tui simillimos, impios atque
crudeles, ut eum sacerdotem tradas eis in mortem, qui totum mundum uenerat de morte liberare
peccati. Triginta argenteis uendidisti magistrum tuum, Dominum omnium, cęli terręque
Conditorem! Christum ergo
ut eum
traderet. Abiisti, Iuda nequissime, non inuitatus, non coactus, sed sponte exiens de
sanctorum consortio, de collegio fratrum. Abiisti ad sacerdotes tui simillimos, impios atque
crudeles, ut eum sacerdotem tradas eis in mortem, qui totum mundum uenerat de morte liberare
peccati. Triginta argenteis uendidisti magistrum tuum, Dominum omnium, cęli terręque
Conditorem! Christum ergo Iesum, Dei filium, minoris pręcii ęstimasti quam unguentum illud,
quod in eius unctione dolebas consumptum. Vsque adeone tam paruę pecunię cupidus
quomodo hi tacuerunt et lapides locuti sunt? Gentibus
Christum euangelizabant et ab impiis interempti conticuerunt. Sed gentes, quę pro diis lapides
colebant ad uerum Deum per apostolicam doctrinam conuersę Christum, Dei filium, confiteri
coeperunt. Potens enim erat Deus de lapidibus istis suscitare Abrahę filios. Itaque primi
facti sunt nouissimi et nouissimi primi, ad nuptias ueri sponsi aqua mutata est in uinum et
aurum obrizum uersum est in scoriam.
Duritiam cordis uestri piissimus Dominus lachrymis prosecutus est et uastationem urbis
futura, ueraciter
contigisse non ignorarent.
Porro Dominus non solum uaticinio se esse maius aliquid, quam quod uidebatur, monstrauit,
uerum etiam uim quandam* proprię potestatis atque uirtutis. Templum enim ingressus (ut omnes
Euangelistę tradunt) flagello de funiculis facto hos illosque feriendo eiiciebat foras, illos
utique, qui uenditare et emere consueuerant offerenda in templo. Mensas nummulariorum
cathedrasque uendentium columbas euertit et dixit eis: Domus mea domus orationis est,
uos autem fecistis illam speluncam
eum *corr. ex quadam
sequentibus, quos pertimuisse feruntur neque tunc aliquid in illum moliri ausi.
Cęterum, si ista, quę dicta sunt, iuxta tropologiam consyderabimus, inueniemus nostris
quoque temporibus non paucos esse, qui de Dei templo speluncam faciant latronum. Templum
Dei est — Apostolus inquit — quod estis uos. Nos ergo templum Dei sumus.
Tunc autem de templo hoc speluncam latronum facimus, cum malis cupidinibus cor nostrum
implemus et, ubi habitare Deum oportuit
ista, quę dicta sunt, iuxta tropologiam consyderabimus, inueniemus nostris
quoque temporibus non paucos esse, qui de Dei templo speluncam faciant latronum. Templum
Dei est — Apostolus inquit — quod estis uos. Nos ergo templum Dei sumus.
Tunc autem de templo hoc speluncam latronum facimus, cum malis cupidinibus cor nostrum
implemus et, ubi habitare Deum oportuit per continentię cultum, ibi per carnis lasciuiam
diabolum admittimus. Tunc autem flagellat nos Dominus, cum aduersis urgemur, ut non ea, quę
nobis, sed quę Deo
carnis lasciuiam
diabolum admittimus. Tunc autem flagellat nos Dominus, cum aduersis urgemur, ut non ea, quę
nobis, sed quę Deo placita sunt, sequamur.
Iudei ergo minus perpendentes mirabilia Domini nostri et iniquo admodum animo ferentes ab eo
se tam ignominiose de templo eiectos, rursum in necem eius inter se consultant, rursum eum
perdere decernunt, a quo erant saluandi, si quicquam mentis sanę habuissent. Cum igitur (ut
Mattheus, Marcus et Lucas referunt) proposuisset eis parabolam de colonis uineę, qui domini
uineę seruos
admodum animo ferentes ab eo
se tam ignominiose de templo eiectos, rursum in necem eius inter se consultant, rursum eum
perdere decernunt, a quo erant saluandi, si quicquam mentis sanę habuissent. Cum igitur (ut
Mattheus, Marcus et Lucas referunt) proposuisset eis parabolam de colonis uineę, qui domini
uineę seruos uerberibus affecerunt filiumque occiderunt extra uineam eiectum, et intulisset:
Veniet dominus et perdet colonos istos, et dabit uineam aliis; utque apertius
dicta intelligerent, subiunxisset: Ideo dico uobis, quia
hoc ultro ipse passurus aduenerat, ut pro peccatis omnium satisfaceret. Vnde et
clamabat (sicut in Ioanne est scriptum): Nunc princeps huius mundi eiicietur
foras. Mundi princeps erat diabolus, cum late in omnes idolatras regnaret.
Qui tunc de eiusmodi regno est eiectus, cum gentes conuersę unum uerum Deum colere coepere.
Et ego — inquit — si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad
meipsum. Exaltatus in cruce, exaltatus in resurrectione, exaltatus in ascensione traxit
ad se sanctos
regno est eiectus, cum gentes conuersę unum uerum Deum colere coepere.
Et ego — inquit — si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad
meipsum. Exaltatus in cruce, exaltatus in resurrectione, exaltatus in ascensione traxit
ad se sanctos patres de tenebris, gentiles de errore, Iudeos de expectatione, sed illos
duntaxat Iudeos, qui eum, quem in Lege promissum expectabant, uenisse crediderunt. Omnia ergo
traxit ad se, quia ex omnibus partem aliquam saluauit. Et nunc quoque trahere non cessat. Vim
ergo ingerit, inquies?
cum gentes conuersę unum uerum Deum colere coepere.
Et ego — inquit — si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad
meipsum. Exaltatus in cruce, exaltatus in resurrectione, exaltatus in ascensione traxit
ad se sanctos patres de tenebris, gentiles de errore, Iudeos de expectatione, sed illos
duntaxat Iudeos, qui eum, quem in Lege promissum expectabant, uenisse crediderunt. Omnia ergo
traxit ad se, quia ex omnibus partem aliquam saluauit. Et nunc quoque trahere non cessat. Vim
ergo ingerit, inquies? Nequaquam, sed bonum
unum uerum Deum colere coepere.
Et ego — inquit — si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad
meipsum. Exaltatus in cruce, exaltatus in resurrectione, exaltatus in ascensione traxit
ad se sanctos patres de tenebris, gentiles de errore, Iudeos de expectatione, sed illos
duntaxat Iudeos, qui eum, quem in Lege promissum expectabant, uenisse crediderunt. Omnia ergo
traxit ad se, quia ex omnibus partem aliquam saluauit. Et nunc quoque trahere non cessat. Vim
ergo ingerit, inquies? Nequaquam, sed bonum illud, quod per nos
non in hoc iustificatus sum; qui iudicat* me, Dominus
est. Non enim sufficit nostra emundatio, id est a peccatis abstinentia; nisi Christi
meritum accesserit, cęleste regnum ingredi non merebimur. Tunc ergo Iesus pedes nostros lauat,
cum per passionis suę gratiam nos de terra sublatos cęlestibus inserit. Quare autem ante
passionem lotione ista utitur? Vt eos ad susceptionem tantę futurę gratię pręparet, quibus
post passionem Spiritum Sanctum missurus erat. Et uos mundi estis — inquit —
sed non omnes. Cur
uos mundi estis — inquit —
sed non omnes. Cur ita? Declarat Euangelista dicens: Sciebat enim, quisnam
esset, qui traderet eum. Propterea dixit: Non estis mundi omnes. Latebat ergo inter
agnos lupus, inter homines sanctos spiritus nequam. De quo dicitur: Vnus uestrum diabolus est.
Sequitur: Postquam ergo lauit pedes eorum, accepit uestimenta sua et, cum recubuisset
iterum, dixit eis: Scitis, quid fecerim uobis? Vos uocatis me Magister et Domine, et bene
dicitis; sum etenim. Si ergo ego laui pedes
adimplebitis legem
Christi. Deponit autem Dominus uestimenta sua et iterum sumit, ut, quod uerbis
prędicauerat, gestu designet. Dixerat enim, quia crucifigendus esset et a morte suscitandus.
Cum igitur corpus suum in cruce mortuum reliquit, tunc deposuit uestimenta sua. De cruce autem
sublatus in sepulchro recubuit. Et rursum uestem carnis humanę, quam exuerat, a mortuis
resurgendo assumpsit.
Nunc illo nostra redeat oratio, ubi dicitur: Et cum recubuisset. Ex quo satis
constat, quia post pedum lotionem ad mensam resedit,
in meam commemorationem! Ad illos denique pertinet
confectio mysterii huius atque ministratio, ad quos pertinet peccata dimittere et retinere. Hi
sunt mediatores inter Deum et hominem, per quos hęredes Dei efficimur, cohęredes autem
Christi.
Quid igitur de tua in nos charitate dicam, Domine Iesu? Parumne erat te de cęlo in terram ad
nos descendisse, in homine assumpto hominibus apparuisse, ueritatem docuisse, sanitates
fecisse, peccata remisisse, mortem pertulisse, paradisum post te currentibus aperuisse? Das te
insuper nobis in
confectio mysterii huius atque ministratio, ad quos pertinet peccata dimittere et retinere. Hi
sunt mediatores inter Deum et hominem, per quos hęredes Dei efficimur, cohęredes autem
Christi.
Quid igitur de tua in nos charitate dicam, Domine Iesu? Parumne erat te de cęlo in terram ad
nos descendisse, in homine assumpto hominibus apparuisse, ueritatem docuisse, sanitates
fecisse, peccata remisisse, mortem pertulisse, paradisum post te currentibus aperuisse? Das te
insuper nobis in cibum et potum, ut tuę uirtutis, tuę glorię, tuę
et in fine seculi cum illo iudicabunt.
Quod et Apostolus testatur dicens: Angelos iudicabimus. Mensa itaque illa et
regnum et throni non est aliquid materiale, sed spiritale bonum neque corruptioni obnoxium
neque frui; quo frui quidem edere et bibere uocat. De quo alibi dixit: Beati, qui
esuriunt et sitiunt iustitiam, quoniam saturabuntur. Nonne igitur mirabi
Quęstio
lis quędam est ista uirtus, cui tantum ac tale propositum est pręmium? Et quoniam
super
cribraret sicut triticum. Ego autem rogaui pro te, ut
non deficiat fides tua. Vtrunque igitur dictum accipimus, prius ad omnes, deinde ad
Petrum. Et quia iam dixerat: Omnes uos scandalum patiemini in me in ista nocte,
ne propterea desperarent, consolatur eos de sua mox futura resurrectione prędicens **corr. ex predicens seque eis
uidendum promittens, ut deposito erroris scandalo digni fiant ueritatem uidere.
Respondit Petrus: Et si omnes scandalizati fuerint in te, ego nunquam
est, totum in nostrę
salutis commodum conuertit. Et nos, si pro eius confessione morimur, per ipsum, quem
profitendo morimur, saluamur.
Oranti apparuisse angelum Lucas testatur: Apparuit illi angelus — inquit —
de cęlo confortans eum. Et factus in agonia prolixius orabat. Et factus est sudor eius
sicut guttę sanguinis decurrentis in terram. Hic angelus apparens, dum moestum
consolatur, humanam in Domino Iesu naturam ostendit. Alias accedentes et eidem ministrantes
angeli
ęstuat et sudat.
Factus — inquit — in agonia prolixius orabat. Hoc est, contentione
quadam animi in oratione perseuerabat, ut et tu morte imminente feruentius ores, cupidius
ueniam postules Iudici te mox offerendum sciens, qui, quicquid de te statuet, ęternum erit.
Sudans autem Dominus sanguinis guttas nemine uerberante, nonne ostendit, quod uolens passioni
sese offerat, quod sponte uerberantibus quoque corpus suum subiiciat, ut susceptis uulneribus
pro nobis sanguinem huberius fundat et redemptionis nostrę
auditum.
Pręterea, cum dictum sit: Qui gladio
Quęstio
percutit, gladio peribit, quęritur, quomodo hoc uerum sit, si multi gladio
percutientes aut morbo aut naufragio aut aliquo alio casu pereant. Non de gladio temporali
intelligendum est, sed ęterno, quem Ioannes in Apocalypsi uidit procedere de ore Dei, ex
utraque parte acutum. Potens est enim corpus et animam mittere in gehennam et totum hominem
perdere perditione sempiterna. De hoc satis; cętera uideamus!
Iesu
Quęstio
percutit, gladio peribit, quęritur, quomodo hoc uerum sit, si multi gladio
percutientes aut morbo aut naufragio aut aliquo alio casu pereant. Non de gladio temporali
intelligendum est, sed ęterno, quem Ioannes in Apocalypsi uidit procedere de ore Dei, ex
utraque parte acutum. Potens est enim corpus et animam mittere in gehennam et totum hominem
perdere perditione sempiterna. De hoc satis; cętera uideamus!
Iesu comprehenso discipuli timore perculsi diffugerunt illo relicto. Qui tamen simul cum
Petro
aut naufragio aut aliquo alio casu pereant. Non de gladio temporali
intelligendum est, sed ęterno, quem Ioannes in Apocalypsi uidit procedere de ore Dei, ex
utraque parte acutum. Potens est enim corpus et animam mittere in gehennam et totum hominem
perdere perditione sempiterna. De hoc satis; cętera uideamus!
Iesu comprehenso discipuli timore perculsi diffugerunt illo relicto. Qui tamen simul cum
Petro dixerant uelle se una cum eo etiam mori. Nondum inerat*** ipsis charitas illa, quę foras
mittit timorem et de qua gloriabatur Paulus dicens:
perdere perditione sempiterna. De hoc satis; cętera uideamus!
Iesu comprehenso discipuli timore perculsi diffugerunt illo relicto. Qui tamen simul cum
Petro dixerant uelle se una cum eo etiam mori. Nondum inerat*** ipsis charitas illa, quę foras
mittit timorem et de qua gloriabatur Paulus dicens: Diffusa est charitas in cordibus
uestris per Spiritum Sanctum, qui datus est nobis.
His Marcus adiungens ait: Adolescens autem quidam sequebatur illum amictus syndone
super nudo. Et tenuerunt eum. At ille relicta syndone
qui datus est nobis.
His Marcus adiungens ait: Adolescens autem quidam sequebatur illum amictus syndone
super nudo. Et tenuerunt eum. At ille relicta syndone nudus profugit ab eis. Quis
fuerit adolescens iste, incertum est. Quidam aiunt fuisse hunc de domo illa, ubi Pascha
celebrauerant, nonnulli Iacobum, fratrem Domini dictum et Iustum cognominatum. Gregorius
pontifex putat fuisse Ioannem apostolum. Quem tunc quidem iuuenem fuisse longa post
ascensionem Domini ętas testatur. Cęterum, quicunque ille fuerit, *corr.
egit ac ueniam meruit. Foris
substitit, illo alio discipulo atrium ingresso, quo iubente et ipse introductus atque ab
ancilla hostiaria rogatus, an et ipse esset discipulus hominis illius, respondit: Non
sum. Hoc ita Ioannes.
Mattheus uero et alii de falsis testibus narrationem pręmittunt. **corr. ex
premittunt
Principes — inquit — sacerdotum et omne concilium quęrebant falsum
testimonium contra Iesum, ut eum morti traderent: et non inuenerunt, cum multi falsi testes
quę superius dicta sunt, trinam Petri negationem Mattheus et Marcus enarrant,
Lucas uero pręmittit.* Nihil tamen refert, quo ordine aliquid factum sit, cum ab omnibus totum
commemoratur. Nos, nequid, quod gestum est, omittamus, Ioannis potius narrationem sequamur. Et
quoniam de prima apostoli negatione diximus, nunc de secunda est dicendum.
Stabant — inquit — serui et ministri ad prunas, quia frigus erat, et
calefaciebant se. Erat autem cum eis et Petrus stans et calefaciens se. Petrus, cum
iam negasset se
negationem Mattheus et Marcus enarrant,
Lucas uero pręmittit.* Nihil tamen refert, quo ordine aliquid factum sit, cum ab omnibus totum
commemoratur. Nos, nequid, quod gestum est, omittamus, Ioannis potius narrationem sequamur. Et
quoniam de prima apostoli negatione diximus, nunc de secunda est dicendum.
Stabant — inquit — serui et ministri ad prunas, quia frigus erat, et
calefaciebant se. Erat autem cum eis et Petrus stans et calefaciens se. Petrus, cum
iam negasset se esse Christi discipulum, ministris etiam
in pectore eius uicta metu charitas, eum, quocum se
moriturum promiserat, captum et uinctum et male acceptum uidens, cum illo mori timuit et suum
esse magistrum negauit.
Interim autem, dum Petrus frigescentia membra prunarum calore refouet, pontifex interrogat
Iesum de discipulis suis et doctrina eius. Malignus captator ueluti discere uolens interrogat,
et tamen accusandi causas extorquere nititur. De discipulis ergo quęrit, ut seditiosum deferat
eum, qui circa se pręsidia compararet. De doctrina scrutatur, ut, si Mosaicę contrariam esse
et suum
esse magistrum negauit.
Interim autem, dum Petrus frigescentia membra prunarum calore refouet, pontifex interrogat
Iesum de discipulis suis et doctrina eius. Malignus captator ueluti discere uolens interrogat,
et tamen accusandi causas extorquere nititur. De discipulis ergo quęrit, ut seditiosum deferat
eum, qui circa se pręsidia compararet. De doctrina scrutatur, ut, si Mosaicę contrariam esse
deprehenderit, ipsum tanquam Deo aduersantem morte mulctandum denunciet. Dominus autem sic
responsum temperauit, ut et uera
prunarum calore refouet, pontifex interrogat
Iesum de discipulis suis et doctrina eius. Malignus captator ueluti discere uolens interrogat,
et tamen accusandi causas extorquere nititur. De discipulis ergo quęrit, ut seditiosum deferat
eum, qui circa se pręsidia compararet. De doctrina scrutatur, ut, si Mosaicę contrariam esse
deprehenderit, ipsum tanquam Deo aduersantem morte mulctandum denunciet. Dominus autem sic
responsum temperauit, ut et uera diceret **corr. ex doceret et illi
accusandi locum non
et hoc non indignanter tulit.
Ne enim**** fecisse aliter ac docuerat uideretur — pręceperat autem: Qui te percusserit
in unam maxillam, offer ei et alteram — ostendit, quid sit alteram maxillam offerre
dicens: Si male locutus sum, perhibe testimonium de malo, sin autem bene, quid me cędis?
Ille igitur aduersario alteram offert maxillam, qui molli responso eius mitigare tentat
iracundiam. Neque enim debemus irato rursum maxillam offerre, ne demus ei occasionem iterum
peccandi, si adhuc furere uisus fuerit.
loqui Dei uirtus et Dei *corr. ex prestas
**corr. ex inficiantur
***corr. ex exusit
****corr. ex eni
sapientia — Christus? Testimonium perhibe de malo. Accusator, si
testes fugit, falsi est assertor; accusatus, si ab aduersario testes exigit, innocentię suę
confidit. Non perhibuit testimonium de malo minister: conuincitur inique se egisse, quod eum
percusserit, quem nondum ne ipse quidem pontifex damnandum
****corr. ex eni
sapientia — Christus? Testimonium perhibe de malo. Accusator, si
testes fugit, falsi est assertor; accusatus, si ab aduersario testes exigit, innocentię suę
confidit. Non perhibuit testimonium de malo minister: conuincitur inique se egisse, quod eum
percusserit, quem nondum ne ipse quidem pontifex damnandum iudicarat. Qua in re profecto
ipsius pontificis apparet iniustitia, eo quod ministrum impunitum dimiserit: de homine,
antequam damnatus esset, poenam ausum sumere.
innocentię suę
confidit. Non perhibuit testimonium de malo minister: conuincitur inique se egisse, quod eum
percusserit, quem nondum ne ipse quidem pontifex damnandum iudicarat. Qua in re profecto
ipsius pontificis apparet iniustitia, eo quod ministrum impunitum dimiserit: de homine,
antequam damnatus esset, poenam ausum sumere. Iniquus igitur pontifex malis ignoscebat,
insontes damnabat — lupus lupis fauebat, agnos persequebatur. Plus apud illum poterat
improborum temeritas quam iustorum modestia. Quales itaque ministri, talis et pręses. Atque
Quales itaque ministri, talis et pręses. Atque
ideo quidem hunc, quem minister tam indigne percusserat, ille mortis reum iudicabat.
Hunc pontificem ego fuisse Caipham puto. Licet enim ad Annam prius ductus fuerit Iesus, tam
parumper tamen ibi moratur, ut alii Euangelistę de Anna tacuerint et de Caipha tantum locuti
sint. Quidam uero totum hoc de Christi contumeliis et Petri negatione coram Anna gestum
arbitrantur. Sed hęc opinio repugnaret omnino aliorum autoritati Euangelistarum. Sensus autem
superior ęque congruit cunctis quatuor. In atrio
talis et pręses. Atque
ideo quidem hunc, quem minister tam indigne percusserat, ille mortis reum iudicabat.
Hunc pontificem ego fuisse Caipham puto. Licet enim ad Annam prius ductus fuerit Iesus, tam
parumper tamen ibi moratur, ut alii Euangelistę de Anna tacuerint et de Caipha tantum locuti
sint. Quidam uero totum hoc de Christi contumeliis et Petri negatione coram Anna gestum
arbitrantur. Sed hęc opinio repugnaret omnino aliorum autoritati Euangelistarum. Sensus autem
superior ęque congruit cunctis quatuor. In atrio igitur Caiphę et Iesum
tam indigne percusserat, ille mortis reum iudicabat.
Hunc pontificem ego fuisse Caipham puto. Licet enim ad Annam prius ductus fuerit Iesus, tam
parumper tamen ibi moratur, ut alii Euangelistę de Anna tacuerint et de Caipha tantum locuti
sint. Quidam uero totum hoc de Christi contumeliis et Petri negatione coram Anna gestum
arbitrantur. Sed hęc opinio repugnaret omnino aliorum autoritati Euangelistarum. Sensus autem
superior ęque congruit cunctis quatuor. In atrio igitur Caiphę et Iesum contumelias passum
asserimus et Petri negationes
et Petri negationes factas. Vnde Ioannes, postquam ab Anna ad Caipham missum Dominum
dixit, subdit continuo Petri negationes reliquas interpositis quibusdam post primam.
Sequitur ergo: Erat autem Symon Petrus stans et calefaciens se. Dixerunt ergo ei:
Nunquid et tu de discipulis eius es? Negauit ille et dixit: Non sum. Rursum inquit ei unus ex
seruis pontificis, cognatus eius, cuius abscidit Petrus auriculam: Nonne ego te uidi in horto
cum illo? Iterum ergo (hoc est tertio) negauit Petrus. Et statim gallus
cantauit.
pręstare* per se non potest; in Deo confidendo ipso adiuuante potest.
Potuit quippe tunc et Petrus, cum Spiritus Sancti ope adiutus Neronis contempsit sęuitiam et
intrepidus, ut crucifigeretur, sustinuit.
Tunc (ut alii Euangelistę narrant) recordatus uerbi Domini de sua negatione et galli cantu
prędicentis,** exiit foras et fleuit amare. Flendo ergo Petrus culpam deleuit,
quam timendo contraxerat. O felices lachrymę, per quas negatori reddita est gratia, meretrici
uenia, latroni apertus paradisus! Nullum est tam graue
deleuit,
quam timendo contraxerat. O felices lachrymę, per quas negatori reddita est gratia, meretrici
uenia, latroni apertus paradisus! Nullum est tam graue crimen, quod ad misericordię fontem
recurrentibus non ignoscitur. Illi duntaxat pereunt, qui, postquam peccauerint, de Dei
misericordia desperant; sicut periit Cayn, sicut*** Iudas, dum se grauius deliquisse putant,
quam ut ueniam mereri possint. Christus autem non uenit uocare iustos ad poenitentiam, sed
peccatores. Neminem ergo repellit pius et misericors Dominus, qui cum spe impetrandę
peccatores. Neminem ergo repellit pius et misericors Dominus, qui cum spe impetrandę uenię ad
eum supplex accedit.
Exacta deinde nocte illa, qua capto Domino nostro illuserunt atque insultarunt, magis quam
dici queat, nequiter ac ignominiose, mane consilium iniere de morte eius maturanda. Vinctum
ergo, ut morte dignus appareret, Romanorum pręsidi Pontio Pilato tradiderunt.
Tunc (ut Mattheus testatur) proditor Iudas commissi flagitii conscius ac
poenitentia ductus retulit pecuniam, quam acceperat,
sacerdotum et senioribus
dicens: Peccaui tradens sanguinem iustum. At illi dixerunt: Quid ad nos? Tu uideris. Et
proiectis argenteis in templo recessit. Et abiens laqueo se suspendit.
Quęstio
Antequam de Iuda, uideamus de principum exitiali odio in Iesum. Cum tota nocte non
quieuissent illum affligendo, neque die iam oriente quiescere poterant, donec, quomodo ipsum
perderent, *corr. ex prestare
**corr. ex predicentis
et senioribus
dicens: Peccaui tradens sanguinem iustum. At illi dixerunt: Quid ad nos? Tu uideris. Et
proiectis argenteis in templo recessit. Et abiens laqueo se suspendit.
Quęstio
Antequam de Iuda, uideamus de principum exitiali odio in Iesum. Cum tota nocte non
quieuissent illum affligendo, neque die iam oriente quiescere poterant, donec, quomodo ipsum
perderent, *corr. ex prestare
**corr. ex predicentis
***corr. ex
erat, extinxissent. Sed quod illi pessimo animo cogitarunt, hoc prouidentia diuina in
maximam patientis gloriam disponebat. Ob hoc nempe omnibus mors eius patere debuit, ut, qui
postea resurrexit, nemo eum a morte resurrexisse dubitaret. Si enim occulte occideretur,
plurimi tam de resurrectione eius ambigerent quam de nece incerti essent. Quicquid igitur
Iudei ad obterendum Christi nomen machinati sunt, hoc in uerę resurrectionis efficacius
cessit **corr. ex cęssit argumentum et in luculentiorem resurgentis triumphum.
animo cogitarunt, hoc prouidentia diuina in
maximam patientis gloriam disponebat. Ob hoc nempe omnibus mors eius patere debuit, ut, qui
postea resurrexit, nemo eum a morte resurrexisse dubitaret. Si enim occulte occideretur,
plurimi tam de resurrectione eius ambigerent quam de nece incerti essent. Quicquid igitur
Iudei ad obterendum Christi nomen machinati sunt, hoc in uerę resurrectionis efficacius
cessit **corr. ex cęssit argumentum et in luculentiorem resurgentis triumphum.
Quid nunc de te, Iuda miserrime, dicam?
eius ambigerent quam de nece incerti essent. Quicquid igitur
Iudei ad obterendum Christi nomen machinati sunt, hoc in uerę resurrectionis efficacius
cessit **corr. ex cęssit argumentum et in luculentiorem resurgentis triumphum.
Quid nunc de te, Iuda miserrime, dicam? Auaritię stimulis inquietatus Dominum tuum
uendidisti et tanto commisso scelere doles, pecuniam acceptam proiicis et simul de uenia
desperas. Quare doles? An quia resurrecturum nunc recordaris, antehac oblitus? Sed si uirtutem
resurrecturi agnoscis,
cessit **corr. ex cęssit argumentum et in luculentiorem resurgentis triumphum.
Quid nunc de te, Iuda miserrime, dicam? Auaritię stimulis inquietatus Dominum tuum
uendidisti et tanto commisso scelere doles, pecuniam acceptam proiicis et simul de uenia
desperas. Quare doles? An quia resurrecturum nunc recordaris, antehac oblitus? Sed si uirtutem
resurrecturi agnoscis, cur non eadem uirtute etiam tibi crimen remittere eum posse non
confidis? Et si posse quidem, sed nolle ais, misericordię eius magnitudinem denegas. Pro
uirtute etiam tibi crimen remittere eum posse non
confidis? Et si posse quidem, sed nolle ais, misericordię eius magnitudinem denegas. Pro
salute omnium ille et ludibria pati et interimi uoluit, et tu eum in te minus clementem fore
existimasti? Recte te commissi poeniteret, si de uenia non desperasses, si eum, quem
offenderas, rogasses. Sed quoniam tu tibi non pepercisti, nec ille parcere debuit, ut tibi
parcatur nolenti. Laqueo te ipse suspendis, et in laqueum mortis ęternę lapsus es, non minus
in temet crudelis quam in Dominum ingratus. Vtrunque
ex etęrna beatitudine digni habeantur. Illos igitur ubique condemnat male agendi
uoluntas, quanuis ex eorum actionibus diuina benignitate nobis bona proueniant. Quin etiam
illis, quod impie egerunt, in bonum cederet **corr. ex cęderet , si de commissis dolerent et in Christum credere
uoluissent. Sed uideamus peruersitatem illorum!
Mittunt Iesum cum militibus in prętorium (ut Ioannes ait) et ipsi non
introierunt in prętorium, ut non contaminarentur, sed ut manducarent Pascha.
fungitur
officio Pilatus, si ab eo postea non desciuisset. Quanuis uinctum uideat Iesum coram se atque
a principibus sacerdotum et senioribus populi adductum, causas tamen inquirit, ob quas damnari
debeat. Nouerat enim talium delatorum superbiam alieno inuidentium honori et de Iesu iam
fortasse mira quędam audierat. Ideo sententiam suspendebat, donec de crimine certior fieret.
Responderunt illi et dixerunt: Si non esset hic malefactor, non tibi tradidissemus
eum. Arrogans responsum istud primum falsę delationis fuit inidicium
uideat Iesum coram se atque
a principibus sacerdotum et senioribus populi adductum, causas tamen inquirit, ob quas damnari
debeat. Nouerat enim talium delatorum superbiam alieno inuidentium honori et de Iesu iam
fortasse mira quędam audierat. Ideo sententiam suspendebat, donec de crimine certior fieret.
Responderunt illi et dixerunt: Si non esset hic malefactor, non tibi tradidissemus
eum. Arrogans responsum istud primum falsę delationis fuit inidicium . Ob
hoc enim solum, quia ab ipsis traditus est iudici, malefactorem
deferendo nihil proficiunt, ad indignationem concitantur
et ad infirma magis argumenta descendunt. Quid enim mali fuit docere et ad doctrinam, quę
nihil erroris habebat, commouere? Pilatus autem audiens Galileam, interrogauit, si homo
Galileus esset. Et ut cognouit, quod de Herodis potestate esset, remisit eum ad Herodem, qui
et ipse Hierosolymis erat illis diebus. Quęsiuit Pilatus, quomodo se ab innocentis
damnatione liberaret nihilque de obiecto crimine scrutari uoluit, sed tantum, si homo Galileus
esset, interrogat. Pręerat autem
Pilatus autem audiens Galileam, interrogauit, si homo
Galileus esset. Et ut cognouit, quod de Herodis potestate esset, remisit eum ad Herodem, qui
et ipse Hierosolymis erat illis diebus. Quęsiuit Pilatus, quomodo se ab innocentis
damnatione liberaret nihilque de obiecto crimine scrutari uoluit, sed tantum, si homo Galileus
esset, interrogat. Pręerat autem Galileę rex Herodes. Illi itaque cessit* iudicium in hominem
Galileum, ne ipse instantia** principum iniquorum damnare eum cogeretur, in quo nihil
damnatione dignum poterat
in hominem
Galileum, ne ipse instantia** principum iniquorum damnare eum cogeretur, in quo nihil
damnatione dignum poterat reperire.
Herodes autem uiso Iesu gauisus est ualde. Erat enim cupiens ex multo tempore uidere
eum, eo quod audierat*** multa de eo et sperabat signum aliquod uidere ab eo fieri.
Omnes illi, qui adhuc dubię fidei sunt, hunc Herodem imitari mihi uidentur. Audiunt multa in
ecclesia de Deo, de angelis, de hominibus sanctis, multa de Veteri, multa de Noua Lege libenti
animo discunt, sed dum ambigunt,
autem uiso Iesu gauisus est ualde. Erat enim cupiens ex multo tempore uidere
eum, eo quod audierat*** multa de eo et sperabat signum aliquod uidere ab eo fieri.
Omnes illi, qui adhuc dubię fidei sunt, hunc Herodem imitari mihi uidentur. Audiunt multa in
ecclesia de Deo, de angelis, de hominibus sanctis, multa de Veteri, multa de Noua Lege libenti
animo discunt, sed dum ambigunt, an uera sint, quę didicerint, miraculorum spectaculis firmari
expetunt, ut uera esse credant, indigni beatitudine illa, de qua dictum est: Beati, qui
non
autem uiso Iesu gauisus est ualde. Erat enim cupiens ex multo tempore uidere
eum, eo quod audierat*** multa de eo et sperabat signum aliquod uidere ab eo fieri.
Omnes illi, qui adhuc dubię fidei sunt, hunc Herodem imitari mihi uidentur. Audiunt multa in
ecclesia de Deo, de angelis, de hominibus sanctis, multa de Veteri, multa de Noua Lege libenti
animo discunt, sed dum ambigunt, an uera sint, quę didicerint, miraculorum spectaculis firmari
expetunt, ut uera esse credant, indigni beatitudine illa, de qua dictum est: Beati, qui
non
Iesu gauisus est ualde. Erat enim cupiens ex multo tempore uidere
eum, eo quod audierat*** multa de eo et sperabat signum aliquod uidere ab eo fieri.
Omnes illi, qui adhuc dubię fidei sunt, hunc Herodem imitari mihi uidentur. Audiunt multa in
ecclesia de Deo, de angelis, de hominibus sanctis, multa de Veteri, multa de Noua Lege libenti
animo discunt, sed dum ambigunt, an uera sint, quę didicerint, miraculorum spectaculis firmari
expetunt, ut uera esse credant, indigni beatitudine illa, de qua dictum est: Beati, qui
non uiderunt, et
enim cupiens ex multo tempore uidere
eum, eo quod audierat*** multa de eo et sperabat signum aliquod uidere ab eo fieri.
Omnes illi, qui adhuc dubię fidei sunt, hunc Herodem imitari mihi uidentur. Audiunt multa in
ecclesia de Deo, de angelis, de hominibus sanctis, multa de Veteri, multa de Noua Lege libenti
animo discunt, sed dum ambigunt, an uera sint, quę didicerint, miraculorum spectaculis firmari
expetunt, ut uera esse credant, indigni beatitudine illa, de qua dictum est: Beati, qui
non uiderunt, et crediderunt! Non meruit
multo tempore uidere
eum, eo quod audierat*** multa de eo et sperabat signum aliquod uidere ab eo fieri.
Omnes illi, qui adhuc dubię fidei sunt, hunc Herodem imitari mihi uidentur. Audiunt multa in
ecclesia de Deo, de angelis, de hominibus sanctis, multa de Veteri, multa de Noua Lege libenti
animo discunt, sed dum ambigunt, an uera sint, quę didicerint, miraculorum spectaculis firmari
expetunt, ut uera esse credant, indigni beatitudine illa, de qua dictum est: Beati, qui
non uiderunt, et crediderunt! Non meruit Herodes signum
mihi uidentur. Audiunt multa in
ecclesia de Deo, de angelis, de hominibus sanctis, multa de Veteri, multa de Noua Lege libenti
animo discunt, sed dum ambigunt, an uera sint, quę didicerint, miraculorum spectaculis firmari
expetunt, ut uera esse credant, indigni beatitudine illa, de qua dictum est: Beati, qui
non uiderunt, et crediderunt! Non meruit Herodes signum uidere, quia noluit credere.
Et isti, quia non uident, cupidinibus potius obsequuntur et diuina contemnunt.
Interrogabat Iesum Herodes multis sermonibus. At ipse nihil illi
impiissimi homines eum
sequuntur et accusant, donec reum peragant. Accusari autem se patitur innocens Dominus, ut
nostram, qui peccauimus, fragilitatem excuset et excusatos Deo Patri reconciliet ad gratiam,
quam amisimus, recuperandam. Herodes autem incredulus eorum, quę de Iesu audierat, et simul
accusantium stimulis incitatus, spreuit eum cum suo exercitu. Tales enim serui,
qualis dominus. Et ludibrii probrique causa ueste alba induit illum atque ita indutum
remisit ad Pilatum. Et facti sunt — inquit — amici
agendum esset, incertus. Introiuit ergo (ut
Ioannes ait) iterum in prętorium, et uocauit Iesum et dixit ei: Tu es rex Iudeorum?
Iesus autem, qui prius tacuerat, tunc respondit dicens: A temetipso
hoc dicis, an alii dixerunt tibi de me? Quare, quem nihil latere potest, quasi rerum
ignarus interrogat?
Quęstio
Certe, non ut ipse discat, sed ut pręsentes et posteri sciant ipsius Pilati aduersum
Iudeos contestationem. Respondit enim Pilatus:
Pilati aduersum
Iudeos contestationem. Respondit enim Pilatus: Nunquid ego Iudeus sum? Vt
uidelicet ad te accusandum mouear sicut illi. Gens tua et ponitifices tui
tradiderunt te mihi. Quid fecisti? Respondit ergo Iesus ad ea, quę sibi de regno
affectato obiecta erant: Regnum meum non est de hoc mundo. Si ex hoc mundo esset regnum
meum, ministri mei utique decertarent, ut non traderer Iudeis. Nunc autem regnum meum non est
hinc.*
Quęstio
Pilatus: Nunquid ego Iudeus sum? Vt
uidelicet ad te accusandum mouear sicut illi. Gens tua et ponitifices tui
tradiderunt te mihi. Quid fecisti? Respondit ergo Iesus ad ea, quę sibi de regno
affectato obiecta erant: Regnum meum non est de hoc mundo. Si ex hoc mundo esset regnum
meum, ministri mei utique decertarent, ut non traderer Iudeis. Nunc autem regnum meum non est
hinc.*
Quęstio
Quomodo, Domine, regnum tuum non est de hoc mundo, qui
meum non est de hoc mundo. Si ex hoc mundo esset regnum
meum, ministri mei utique decertarent, ut non traderer Iudeis. Nunc autem regnum meum non est
hinc.*
Quęstio
Quomodo, Domine, regnum tuum non est de hoc mundo, qui nisi per te regeretur, per te
sustentaretur, non subsisteret in nihilumque redigeretur? Sed tamen regnum tuum, Domine, non
est de hoc mundo; quia mundus iste transit et concupiscentia eius, regnum autem tuum stabile
est et perenne. Non habet successorem, a quo
est
hinc.*
Quęstio
Quomodo, Domine, regnum tuum non est de hoc mundo, qui nisi per te regeretur, per te
sustentaretur, non subsisteret in nihilumque redigeretur? Sed tamen regnum tuum, Domine, non
est de hoc mundo; quia mundus iste transit et concupiscentia eius, regnum autem tuum stabile
est et perenne. Non habet successorem, a quo suscipi debeat, non oppugnatorem, a quo per uim
possideatur, non insidiatorem, a quo per * corr. ex hic
f
f raudem occupetur. Regnum tuum semper idem est: non mutatur, non minuitur,
nunquam finitur; uni tibi seruit, uni tibi subiectum est; iustis patet, poenitentibus
aperitur, in peccato autem perseuerantes repellit. Rursum usque adeo regnum tuum non est de
hoc mundo, ut nec discipulos tuos de hoc mundo esse dixeris; de mundo utique, qui in maligno
est positus, in quo regnat peccatum, in quo dominatur diabolus, princeps mundi tenebrarum
harum. Idolatras, hereticos,* omnes iniquos atque scelestos mundi huius nomine contineri
occupetur. Regnum tuum semper idem est: non mutatur, non minuitur,
nunquam finitur; uni tibi seruit, uni tibi subiectum est; iustis patet, poenitentibus
aperitur, in peccato autem perseuerantes repellit. Rursum usque adeo regnum tuum non est de
hoc mundo, ut nec discipulos tuos de hoc mundo esse dixeris; de mundo utique, qui in maligno
est positus, in quo regnat peccatum, in quo dominatur diabolus, princeps mundi tenebrarum
harum. Idolatras, hereticos,* omnes iniquos atque scelestos mundi huius nomine contineri
credimus. Omnes quippe, qui in te non
idem est: non mutatur, non minuitur,
nunquam finitur; uni tibi seruit, uni tibi subiectum est; iustis patet, poenitentibus
aperitur, in peccato autem perseuerantes repellit. Rursum usque adeo regnum tuum non est de
hoc mundo, ut nec discipulos tuos de hoc mundo esse dixeris; de mundo utique, qui in maligno
est positus, in quo regnat peccatum, in quo dominatur diabolus, princeps mundi tenebrarum
harum. Idolatras, hereticos,* omnes iniquos atque scelestos mundi huius nomine contineri
credimus. Omnes quippe, qui in te non credunt, qui tibi non obediunt,
honorant. Debes tamen mori, Domine Iesu, non iniquorum odio, sed tua ipsius
uoluntate, ut tui corporis sacrificio nos Deo Patri reconcilies, ut tua morte credentibus
salutem tribuas, ut tuis denique fidelibus plus gratię conferas quam quod primorum parentum
culpa amissum fuerat. De terreno enim paradiso pulsos ad cęleste regnum reuocas. Volens
itaque, non inuitus hominem assumis, passionibus te offers, morti te subiicis. Nihil est tua
pietate maius, nihil tua charitate sublimius. Nos uero non ignari, quanta pro nostra salute
sustinueris, quam uicem
non reddendo, sed etiam iniurios, tibi, a quo bona omnia
accepimus, peccando, te offendendo, tuis pręceptis ad nostram constitutis perennem
*corr. ex querunt
**corr. ex inestimabili
salutem non parendo. De tua tamen bonitate confisi ad te confugimus, tuam
misericordiam imploramus. Ignosce confitentibus, dimitte supplicantibus et, qui pro peccatis
nostris mortem pati uoluisti, eadem pietate suscipe poenitentes et gratiam facere dignare ante
te humiliatis, fragilitatis humanę
egisse confessi sunt. Nemo se esse Filium Dei dixit, se
puros homines esse uel Dei ministros non negabant. Et, si talis gratia uerum fatentibus
conceditur, sequitur, quod Christus ueritatis est assertor, qui se Filium Dei libere professus
talia ac tanta operatus sit. Bene igitur de illis prędixit propheta sub persona Domini
loquens: Cognouit bos possessorem suum et asinus pręsepe domini sui. Israhel autem me
non cognouit. Iudei ergo boue asinoque stupidiores ac feris omnibus crudeliores Iesum
debere mori exclamant, quia Filium Dei se
foras Iesum et sedit pro tribunali, in loco, qui
dicitur litostrotos, * Hebraice autem Gabatha. Videamus primo Iudeorum in accusando
apertum mendacium, deinde Pilati iudicium peruersum. Christum criminabantur, quod se regem
faceret. Sed qua ratione hoc probare poterant de illo? Non milites circa se habebat, non
purpuratus incedebat, non regio diademate insignitus in publicum prodibat. At uero uitę alienę
insidiantium mos est, quoties uera crimina ei, quem odere, obiicere nequeunt, falsa
confingunt. Se regem facit, inquiunt. O
Septima die requieuit Deus ab omni opere, quod patrarat. Septima die Christus
requieuit in sepulchro et resurrexit, ut et nos post pręsentium laborum finem cum Christo
resurrecturos speremus in gloria.
Quęstio
Porro de hora nascitur quęstio, quomodo Ioannes hic horam sextam memoret, cum Marcus
dicat: Erat hora tertia, quando crucifixerunt eum. Alii respondent, quod Marcus
attenderit horam, quando Iudei petierunt, ut crucifigatur, Ioannes, quando crucifixerunt eum
milites Romani.
in coenis, et tanto dignitatis suę fastu intumuerant, ut
pati omnino non possent alium ullum in populo ęque ac seipsos honorari. Quem ergo sibi publica
plebis ueneratione uel pręferri uel ęquari uiderunt, licet innocentem, licet incredibilia solo
uerbo facientem nossent, de medio tollere decernunt. Ex quo patet quidem istud concupiscendę
inanis glorię uitium neque boni neque ęqui ullam habere rationem, et dum suo satisfacit
affectui, aliorum famam premere, optimo cuique inuidere, quenque honorabiliorem perire cupere.
Hoc tamen boni *corr.
ludibrio ipsius, qui
crucifigendus erat, humeris crucem portandam imponunt. Gestauit igitur primo sibi crucem
Iesus. Sed quoniam tota nocte illa afflictus fuerat, lassitudine superatus perferre nequiuit.
Fit itaque, quod alii Euangelistę narrant: Angariatur Symon Cyreneus de uilla ueniens et
crucem post Iesum ferre cogitur. Iam, quod Iudei abhorrebant, alienigenę suscipiunt.
De uilla ueniens: de siluestri feritate recedens. Symon, hoc est
obediens, portat crucem et sequitur Iesum, per crucem factus
quoniam tota nocte illa afflictus fuerat, lassitudine superatus perferre nequiuit.
Fit itaque, quod alii Euangelistę narrant: Angariatur Symon Cyreneus de uilla ueniens et
crucem post Iesum ferre cogitur. Iam, quod Iudei abhorrebant, alienigenę suscipiunt.
De uilla ueniens: de siluestri feritate recedens. Symon, hoc est
obediens, portat crucem et sequitur Iesum, per crucem factus hęres Dei et
cohęres *corr. ex coheres Christi. Cyrene enim hęres interpretatur.
afflictus fuerat, lassitudine superatus perferre nequiuit.
Fit itaque, quod alii Euangelistę narrant: Angariatur Symon Cyreneus de uilla ueniens et
crucem post Iesum ferre cogitur. Iam, quod Iudei abhorrebant, alienigenę suscipiunt.
De uilla ueniens: de siluestri feritate recedens. Symon, hoc est
obediens, portat crucem et sequitur Iesum, per crucem factus hęres Dei et
cohęres *corr. ex coheres Christi. Cyrene enim hęres interpretatur.
Turba
uino illi, quod Domino bibendum obtulerunt.
Rursum Mattheus ait: Et cum gustasset, noluit bibere. Marcus: Et non
accepit. Non ergo accepit, ut biberet, sed ut gustaret. Gustare enim debebat mortis
amaritudinem, utpote cito finiendam, eo quod die tertia de sepulchro surrecturus esset; et non
bibere, bibere enim plus est quam gustare et longiore perficitur mora.
Huic poculo similes sunt mundi huius uoluptates. Exterius enim pulchrę uidentur et suaues,
sed interius mortiferę amaritudinis ueneno refertę sunt. Gustant eas
scripsi.
Tunc iuxta Ioannis narrationem milites acceperunt uestimenta eius et fecerunt quatuor
partes, unicuique militi partem, et tunicam. Erat autem tunica inconsutilis, desuper contexta
per totum. Dixerunt ergo ad inuicem: Non scindamus eam, sed sortiamur de illa, cuius
sit. Milites uestimenta sortiuntur, et in cruce pendet nudus ille, qui terram uestiuit
aquis, montes arboribus, campos frugibus, qui cęlo circumtexit ipsum terrarum orbem,
fulgoribus etiam infima eius et suprema illustrauit. Tantus ergo ac talis ista, quę
discipulis in omnem terram exiuit sonus eorum et in fines orbis terrę uerba
eorum. Tunica uero, quia Ecclesię unitatem designat, non scinditur, inconsutilis est,
nequando possit in diuersum dissui, cum sit simplex. Desuper per totum est contexta, quia tota
de cęlo est; cęlesti consistens uirtute, ad unum sorte peruenit, ut omnes in unam colligeret
fidem et credentes in charitate coniungeret. Sed obseruandum, quod isti, qui uestimenta inter
se diuidunt et tunicam non scindunt, milites sunt. Qui ergo Christo militant, unitatem non
offendit. Iesum autem in cruce confixum ac dure distensum
miserabiliterque dilaceratum prętereuntes deridebant et cauillabantur, concutientes capita sua
et dicentes: Vah, qui destruis templum Dei et in triduo illud reędificas, salua teipsum;
si Filius Dei es, descende de cruce. Similiter et principes sacerdotum illudentes cum scribis
et senioribus dicebant: Alios saluos fecit; seipsum non potest saluum facere. Si rex Israhel
est, descendat de cruce, et credimus ei. Confidit in Deo: Liberet nunc eum, si uult
(eum).* Dixit enim:
qui destruis templum Dei et in triduo illud reędificas, salua teipsum;
si Filius Dei es, descende de cruce. Similiter et principes sacerdotum illudentes cum scribis
et senioribus dicebant: Alios saluos fecit; seipsum non potest saluum facere. Si rex Israhel
est, descendat de cruce, et credimus ei. Confidit in Deo: Liberet nunc eum, si uult
(eum).* Dixit enim: Quia Filius Dei sum. Idipsum (ut Mattheus** et Marcus aiunt)
improperabant ei latrones. Parum erat eum per tormenta interimere; linguę quoque
petulantis
quantis interius furiis agitentur. Vah, qui destruis templum Dei,
dicunt, cum ipsi, quantum in eis erat, destruerent illud in cruce. Et quod illi destruxerant
occidendo, ipse reparauit die tertio mirabiliter resurgendo. Si Filius Dei es, salua te,
descende de cruce. O stulti et tardi corde ad credendum! Si Scripturas, quę datę sunt
uobis, *add.
**corr. ex Matheus
attendere uelletis, illę uobis responderent: Immo, quia Filius Dei est, non se
saluare uenit, sed
O stulti et tardi corde ad credendum! Si Scripturas, quę datę sunt
uobis, *add.
**corr. ex Matheus
attendere uelletis, illę uobis responderent: Immo, quia Filius Dei est, non se
saluare uenit, sed alios, non de cruce descendere, sed ascendere in eam, ut in ligno illum
uinceret, qui uicerat in ligno, et uim eius dissiparet. Confitentur, quod alios fecerit
saluos, sed, quod seipsum saluare possit, negant nec agnoscunt uirtutem saluantis. Non enim
corporum morbos tantum curabat, uerum
corporum saluti consulebat,
cum se ultro morti offerret. Deus homo factus est, ut pro homine mori posset. Mori uoluit pro
nobis, ne nos pro nominis eius gloria mori timeamus.
Audiamus adhuc, quid isti stulti et imprudentes polliceantur. Se in eum credituros aiunt, si
de cruce descendat. Et credere noluerunt, cum de sepulchro uiuus surrexisset. Nunquid plus
erat descendere de cruce adhuc uiuum quam de morte ipsa se propria uirtute liberare? An non
poterat, si uellet, de cruce descendere, qui pendens in cruce credenti ac poenitenti latroni
morti offerret. Deus homo factus est, ut pro homine mori posset. Mori uoluit pro
nobis, ne nos pro nominis eius gloria mori timeamus.
Audiamus adhuc, quid isti stulti et imprudentes polliceantur. Se in eum credituros aiunt, si
de cruce descendat. Et credere noluerunt, cum de sepulchro uiuus surrexisset. Nunquid plus
erat descendere de cruce adhuc uiuum quam de morte ipsa se propria uirtute liberare? An non
poterat, si uellet, de cruce descendere, qui pendens in cruce credenti ac poenitenti latroni
potuit paradisum donare? Amen dico
Mori uoluit pro
nobis, ne nos pro nominis eius gloria mori timeamus.
Audiamus adhuc, quid isti stulti et imprudentes polliceantur. Se in eum credituros aiunt, si
de cruce descendat. Et credere noluerunt, cum de sepulchro uiuus surrexisset. Nunquid plus
erat descendere de cruce adhuc uiuum quam de morte ipsa se propria uirtute liberare? An non
poterat, si uellet, de cruce descendere, qui pendens in cruce credenti ac poenitenti latroni
potuit paradisum donare? Amen dico tibi — inquit — hodie mecum eris in
ne nos pro nominis eius gloria mori timeamus.
Audiamus adhuc, quid isti stulti et imprudentes polliceantur. Se in eum credituros aiunt, si
de cruce descendat. Et credere noluerunt, cum de sepulchro uiuus surrexisset. Nunquid plus
erat descendere de cruce adhuc uiuum quam de morte ipsa se propria uirtute liberare? An non
poterat, si uellet, de cruce descendere, qui pendens in cruce credenti ac poenitenti latroni
potuit paradisum donare? Amen dico tibi — inquit — hodie mecum eris in
paradiso.
Nam licet ambo
quid isti stulti et imprudentes polliceantur. Se in eum credituros aiunt, si
de cruce descendat. Et credere noluerunt, cum de sepulchro uiuus surrexisset. Nunquid plus
erat descendere de cruce adhuc uiuum quam de morte ipsa se propria uirtute liberare? An non
poterat, si uellet, de cruce descendere, qui pendens in cruce credenti ac poenitenti latroni
potuit paradisum donare? Amen dico tibi — inquit — hodie mecum eris in
paradiso.
Nam licet ambo illi, qui circa latera eius pendebant, improperassent ei, is tamen, qui a
et regnaturum credit. Alter a leuo latere
pendens blasfemabat, et hic illum increpabat peccatumque suum confessus: Nos —
inquit — digna quidem factis recipimus, hic uero nihil mali gessit. Hac
confessione, hac fide, hac poenitudine* inuenit ueniam et de latrone meruit fieri ciuis regni
cęlestis. Inęstimabilis profecto merces nec tamen paruum fidei meritum. Tunc Christum
confessus est latro, cum apostoli dubitarunt. Sed et hoc obseruatione dignum, quod ille, qui a
dextris *corr. ex penitudine
quę a Marco
Salome *****corr. ex Salomę nominatur. Fuit et hęc nomine Maria,
Salomę quidem filia, sed Iacobi Maioris et Ioannis parens. Hoc ideo exposuimus, ne cuiquam
Euangelistę diuersa uideantur locuti.
Stabant ergo iuxta crucem de nece Domini
Marię matris dolor
sui acerrimo affectę dolore. Et ipsum toto corpore crudeliter contusum atque confossum
lamentis prosequebantur. Pręcipue uero mater ipsa in passione dulcissimi filii moerore
repleta. Immo ex
Magdalenę lamentum
mihi audire uideor fusisque lachrymis ita loquentem: Quare me a te separas, piissime
Domine? Viuens uiuentem suscipere dignatus es et in tuum admittere consortium.
Da nunc, ut cum moriente moriar. Da, ut te de terra decedentem sequar, quem secuta sum in
terra manentem. Dimisisti mihi omnia peccata mea. Optimam partem, quę non auferetur, me
elegisse dixisti. Tu illa optima pars es, te super omnia elegi, te solum contemptis omnibus
colui. Cur te mihi auferri pateris? Cur a me seiungi
matres improbos etiam et proteruos
liberos uita defunctos lugent, ego omnium optimum, omnium innocentissimum, inique supplicio
affectum, ego unigenitum, ego totum meum non lugebo ab impiis iniquissime damnatum, sęuissime
excruciatum et iam in morte anhellantem? Ego te, nate, non de homine, sed Spiritu Sancto
concepi, sine doloribus peperi teque inuiolata uirginitate in lucem ęditum meis huberibus
alui. Hoc mihi futurum angelus de cęlo missus nunciarat, plenam gratia dixerat et Elizabeth,
cognata mea, cum prophetaret, benedictam inter mulieribus
ego totum meum non lugebo ab impiis iniquissime damnatum, sęuissime
excruciatum et iam in morte anhellantem? Ego te, nate, non de homine, sed Spiritu Sancto
concepi, sine doloribus peperi teque inuiolata uirginitate in lucem ęditum meis huberibus
alui. Hoc mihi futurum angelus de cęlo missus nunciarat, plenam gratia dixerat et Elizabeth,
cognata mea, cum prophetaret, benedictam inter mulieribus cecinerat. At nunc plena sum
moerore, plena angustiis. Versa est in contrarium benedictio et gratia mutata est in
tribulationem. Ego te genitum in fasciis
et gratia mutata est in
tribulationem. Ego te genitum in fasciis inuolui, in pręsepio* reclinaui, totis animę meę
affectibus colui ac dilexi. Tu pastoribus nunciatus, tu magis monstratus; utrique ut Deum
adorarunt, ut hominem oculis intuiti sunt. Scio te, fili dulcissime, Deum de Deo ante secula
natum, de me assumpta humanitate in tempore genitum, et utrunque in te confitens me Dei et
hominis matrem esse agnosco. Veruntamen, quanto hęc mihi gratia maior, tanto et dolor meus
acrior atque acerbior. Itaque pręteritorum recordatio beneficiorum pręsentis
Ego te genitum in fasciis inuolui, in pręsepio* reclinaui, totis animę meę
affectibus colui ac dilexi. Tu pastoribus nunciatus, tu magis monstratus; utrique ut Deum
adorarunt, ut hominem oculis intuiti sunt. Scio te, fili dulcissime, Deum de Deo ante secula
natum, de me assumpta humanitate in tempore genitum, et utrunque in te confitens me Dei et
hominis matrem esse agnosco. Veruntamen, quanto hęc mihi gratia maior, tanto et dolor meus
acrior atque acerbior. Itaque pręteritorum recordatio beneficiorum pręsentis calamitatis
grauitatem non
cruciatus tuus et mors tua super omnia mihi tristis est et acerba et tandiu dolenda, donec
exoptatus resurrectionis tuę me consoletur dies. Interim doloris impatiens quęrere compellor:
Quare diuinitas tua non aliam inuenit uiam, quę hominum saluti consuleret, qua captiuos de
seruitute liberaret? Quid necesse fuit, ut te tot laboribus, tanto ludibrio, tam graui
supplicio, tam ignominiosę morti exponeres et me tuosque omnes simul affligeres? At quoniam
istud, quod ab initio fuit decretum, mutari non potest, da saltem, ut te moriente moriar,
consolari nitebantur. Nam discipuli metu perculsi diffugerant, pręter
Ioannem, qui et ipse lachrymans a latere eius non discedebat. Tunc Saluator et Dominus noster
maternorum uiscerum magis quam membrorum suorum dolorem sentiens, ne illa se penitus ab ipso
deseri putaret, de *corr. ex predixisti
c ruce respiciens affari coepit. Sic enim in Euangelio est scriptum: Cum
ergo uidisset Iesus matrem et discipulum stantem, quem diligebat, dicit matri suę: Mulier,
ecce filius tuus. Deinde dicit discipulo:
filio. Ob hoc autem Dominus Virginem Ioanni
commendauit, quia et ipse uirgo erat. Palam itaque fecit, quam magni precii esset apud Deum
uirginitas. Hanc Christus in se seruauit, in matre elegit, in discipulo dilexit.
Et quoniam inter poenarum, quas patiebatur, angustias de matre curam habuit, nonne in se
monstrare uoluit, quanta diligentia nobis obseruandum sit pręceptum* illud: Honora
patrem tuum et matrem tuam. Hos in necessitate ne tunc quidem deserendos esse, cum
ipsi necessitate affligimur, suo exemplo nobis ostendit. Quam
fuisse non ignorant.
A sexta autem hora (ut alii Euangelistę tradunt) tenebrę factę sunt super
uniuersam terram usque ad horam nonam. Necesse enim fuit, ut deficiente sole iustitię
Christo tenebrę orirentur in cordibus multorum, qui de illo dubitare coeperant, an ipse esset
redempturus Israhel. Pręterea, si Moyse manum suam in cęlum extendente tenebrę *corr. ex
preceptum
horribiles operuerunt terram Aegypti, ita ut per triduum nemo alterum uidere aut
se mouere de loco, in
qui de illo dubitare coeperant, an ipse esset
redempturus Israhel. Pręterea, si Moyse manum suam in cęlum extendente tenebrę *corr. ex
preceptum
horribiles operuerunt terram Aegypti, ita ut per triduum nemo alterum uidere aut
se mouere de loco, in quo erat, potuerit; si Iosue iubente sol et luna refrenato cursu, donec
ille fugientem prosterneret hostem, perstiterunt ipsum tunc diem multo longius, quam alias
solent, protrahentes; si reuersus est sol decem lineis per gradus, per quos descenderat, in
signum
ut terram contegerent, sicut olim Aegyptum contexerant? Tenebrę illę
mentem pharaonis in obstinatione cęcam indicabant, hę Iudeorum cęcitatem testatę sunt,
ignorantium aduentum sui Saluatoris et ipsum, qui eos a peccatis soluere uenerat, ueluti
peccatorem condemnantium. De his tenebris prophetauit Esaias dicens: Ecce tenebrę
operient terram et caligo populos. Vsque adeo obtenebrati fuere Iudei, ut prophetarum
de Christo uaticinia noluerint admittere neque miraculis credere, dum terrenis honoribus
inhiant et tantum inani glorię
ignorantium aduentum sui Saluatoris et ipsum, qui eos a peccatis soluere uenerat, ueluti
peccatorem condemnantium. De his tenebris prophetauit Esaias dicens: Ecce tenebrę
operient terram et caligo populos. Vsque adeo obtenebrati fuere Iudei, ut prophetarum
de Christo uaticinia noluerint admittere neque miraculis credere, dum terrenis honoribus
inhiant et tantum inani glorię student. Atque ideo illum tollere de medio uoluerunt, quem a
plebe in dies magis honorari cernebant, ut soli super omnes honorarentur. Sed dum uana mentis
dicens: Ecce tenebrę
operient terram et caligo populos. Vsque adeo obtenebrati fuere Iudei, ut prophetarum
de Christo uaticinia noluerint admittere neque miraculis credere, dum terrenis honoribus
inhiant et tantum inani glorię student. Atque ideo illum tollere de medio uoluerunt, quem a
plebe in dies magis honorari cernebant, ut soli super omnes honorarentur. Sed dum uana mentis
elatione in summum nituntur, in imis iacuerunt. Deposuit enim potentes de sede Dominus et
exaltauit humiles.
Quoniam autem in die sexta homo est
dum terrenis honoribus
inhiant et tantum inani glorię student. Atque ideo illum tollere de medio uoluerunt, quem a
plebe in dies magis honorari cernebant, ut soli super omnes honorarentur. Sed dum uana mentis
elatione in summum nituntur, in imis iacuerunt. Deposuit enim potentes de sede Dominus et
exaltauit humiles.
Quoniam autem in die sexta homo est factus, et in ętate mundi sexta, hora diei sexta
Christus pro homine stetit in cruce. Vsque in tertiam horam tenebrę — usque in diem tertium
Christi corpus in sepulchro. Christo in cruce
putant, praua uerborum fuligine
denigrare.
Non est hoc loco prętereunda Ioannis quoque narratio. Ait enim: Postea sciens Iesus,
quod omnia consummata sunt, ut consummaretur Scriptura dixit*: Sitio. Sciens Iesus
omnia sibi contigisse, quę prophetę** de passione eius prędixerant, ut etiam illud
perficeretur, quod in psalmo dicitur: In siti mea potauerunt me aceto, ait:
Sitio. Vas autem erat positum aceto plenum. Inquit: Illi ergo
spongiam
*corr. ex
serui sumus, ingratitudo
fastu aliquo elationeque mentis illum offendere?
Gustata autem felis amaritudine acceptoque aceti poculo: Consummatum est,
inquit. Hoc est, consummata et finita sunt, quę in prophetis et in psalmis et in omnibus Legis
cerimoniis de me fuerant significata. Consummata est diaboli potestas, et qui per lignum
uicerat arboris uetitę, per lignum uictus est crucis gratuitę. Consummata est pręuaricatio et
finem accepit peccatum. Deleta est iniquitas terrę preciosissimo Christi sanguine. Qui captiui
tenebamur,
secuta sunt miracula. Et ecce — inquit —
uelum templi scissum est in duas partes a summo usque deorsum, et terra mota est, et
petrę scissę sunt. Et monumenta aperta sunt, et multa corpora sanctorum, qui dormierant,
surrexerunt. Et exeuntes de monumentis post resurrectionem eius uenerunt in
sanctam ciuitatem, et apparuerunt multis. Congruum sane fuit, ut omnia commouerentur
elementa in morte sui autoris et, quomodo poterant, tunc se tristari ostenderent. Velum templi
scinditur, terra tremit*, petrę
adhuc extra Ecclesiam positus Christum Dei Filium confitetur, et nonnulli ex Christianis
*corr. ex tremuit
**corr. ex quoque
***corr. ex terre
d ubitant suspensoque animo, quę de illo ab Euangelistis conscripta sunt,
admittere solent. Nec solus id quidem centurio, sed alii etiam, qui aderant simul, fatebantur
et (ut Lucas ait) percutientes pectora sua reuertebantur. Pectoris nempe
percussione poenitentiam prę se ferebant eorum, quę
Nec solus id quidem centurio, sed alii etiam, qui aderant simul, fatebantur
et (ut Lucas ait) percutientes pectora sua reuertebantur. Pectoris nempe
percussione poenitentiam prę se ferebant eorum, quę aduersus illum uel dixerant uel fecerant.
Non potest autem ea de re ulla esse dubitatio, quam accusatus non refellit et accusatores
affirmant.
Sed quoniam non est nunc locus de fide dubios arguere, ad uos conuertor, qui creditis, qui
cum Ecclesia sentitis, et tamen eum, in quem creditis, offendere non timetis. Ecce uelum
templi
sua reuertebantur. Pectoris nempe
percussione poenitentiam prę se ferebant eorum, quę aduersus illum uel dixerant uel fecerant.
Non potest autem ea de re ulla esse dubitatio, quam accusatus non refellit et accusatores
affirmant.
Sed quoniam non est nunc locus de fide dubios arguere, ad uos conuertor, qui creditis, qui
cum Ecclesia sentitis, et tamen eum, in quem creditis, offendere non timetis. Ecce uelum
templi Christo patiente scissum est, et uos eodem iam regnante non scinditis ad poenitentiam
corda uestra. Terra mota est, et nostri
ad uos conuertor, qui creditis, qui
cum Ecclesia sentitis, et tamen eum, in quem creditis, offendere non timetis. Ecce uelum
templi Christo patiente scissum est, et uos eodem iam regnante non scinditis ad poenitentiam
corda uestra. Terra mota est, et nostri non mouentur affectus de uitio ad uirtutem, de
terrenorum cura ad cęlestium contemplationem. Petrę scissę sunt, et uos obstinati animi nondum
frangitis duritiam, ut ad se conuersus mollescat, qui prauitatibus occalluit. Monumenta aperta
sunt, et uos clausis oculis ueluti cęci, quę mox futura sunt,
creditis, qui
cum Ecclesia sentitis, et tamen eum, in quem creditis, offendere non timetis. Ecce uelum
templi Christo patiente scissum est, et uos eodem iam regnante non scinditis ad poenitentiam
corda uestra. Terra mota est, et nostri non mouentur affectus de uitio ad uirtutem, de
terrenorum cura ad cęlestium contemplationem. Petrę scissę sunt, et uos obstinati animi nondum
frangitis duritiam, ut ad se conuersus mollescat, qui prauitatibus occalluit. Monumenta aperta
sunt, et uos clausis oculis ueluti cęci, quę mox futura sunt, pertransitis,
sunt, et uos obstinati animi nondum
frangitis duritiam, ut ad se conuersus mollescat, qui prauitatibus occalluit. Monumenta aperta
sunt, et uos clausis oculis ueluti cęci, quę mox futura sunt, pertransitis, pręsentia tantum
curantes. Corpora mortuorum surrexerunt, et uos de morte peccati surgere negligitis. Et
quoniam in scelerum sepulchro iacere uos iuuat, in sanctam ciuitatem, cęlestem Hierusalem, non
intrabitis, sicut isti introierunt. De hoc satis. Nunc Ioannis narrationem subiungamus!
Iudei — inquit —
cęci, quę mox futura sunt, pertransitis, pręsentia tantum
curantes. Corpora mortuorum surrexerunt, et uos de morte peccati surgere negligitis. Et
quoniam in scelerum sepulchro iacere uos iuuat, in sanctam ciuitatem, cęlestem Hierusalem, non
intrabitis, sicut isti introierunt. De hoc satis. Nunc Ioannis narrationem subiungamus!
Iudei — inquit — quoniam Parasceue erat, ut non remanerent in cruce corpora
sabbato (erat enim magnus dies ille sabbati), rogauerunt Pilatum, ut frangerentur
(eorum)* crura et
aperuit, et continuo exiuit sanguis et aqua.
Fractis igitur latronum cruribus Christi crura non fregerunt; et hoc sane non miseratione
impulsi, sed quod necessarium non putarunt ultra in mortuum tormenta exercere, prouidentia
quoque diuina sic disponente, quoniam de illo prędictum fuerat: Os non comminuetis ex
eo. Sed cuius ossa non contuderunt, inuentus est tamen, qui etiam exanimis latus lancea
aperiret. Quasi uero parum fuerat uiuum flagellis cecidisse*, spinis coronasse, arundine
uerberasse, sputis foedasse, alapis
non peccatis mortuos
suscitare poenitentię exhortatione studes, non mandatis eius pares, non monitis proficis, sed
delictis delicta cumulando in dies magis eum offendis et ad iracundiam prouocas. Quid hac
ingratitudine peius, quid hac uicissitudinis relatione indignius? A quo de peccato liberaris,
ei peccare, a quo saluaris, ei iniuriam inferre. Lugeant iam **corr. ex
tam tandem oculi non Domini angustias, sed tuum, o anima, scelus, non
crucifixi mortem, *corr. ex cęcidisse
sed
non dubitarit. Ad poenitentiam ergo conuersa crucem intuere Domini tui
et exclama: Fac me plagarum tuarum participem, Domine Deus, da mihi tribulationum tuarum
sentire dolorem, pręsta, ut in illo, in quo te pendentem aspicio, patibulo tecum simul
crucier, tecum moriar, ut in tua de me miseratione consoler et in tua morte per te reuiuiscam,
pręterita peccata plangens et plangenda ultra non committens. Da, ut te et tua dona tuaque
beneficia nunquam obliuiscar, sed cuncta memoriter tenens tibi soli placere studeam, a quo
solo plus quam a memetipsa me amari
sed cuncta memoriter tenens tibi soli placere studeam, a quo
solo plus quam a memetipsa me amari fateor. Redeat iam, unde huc declinauit oratio, et illud
hastę uulnus paulo altius consyderemus!
Res quippe ista neque miraculo caruit neque mysterio. Aqua et sanguis de plaga lateris
fluxit, de plaga hominis mortui, de quo adhuc uiuo fluere destiterat aliis atque aliis
uulneribus confecto. At etiam integrum corpus et nusquam saucium, postquam exanime factum
refrixit, si seces, si lanies, non apparebit cruor. Extincto enim calore
tenens tibi soli placere studeam, a quo
solo plus quam a memetipsa me amari fateor. Redeat iam, unde huc declinauit oratio, et illud
hastę uulnus paulo altius consyderemus!
Res quippe ista neque miraculo caruit neque mysterio. Aqua et sanguis de plaga lateris
fluxit, de plaga hominis mortui, de quo adhuc uiuo fluere destiterat aliis atque aliis
uulneribus confecto. At etiam integrum corpus et nusquam saucium, postquam exanime factum
refrixit, si seces, si lanies, non apparebit cruor. Extincto enim calore frigefactisque
artubus ipse etiam
studeam, a quo
solo plus quam a memetipsa me amari fateor. Redeat iam, unde huc declinauit oratio, et illud
hastę uulnus paulo altius consyderemus!
Res quippe ista neque miraculo caruit neque mysterio. Aqua et sanguis de plaga lateris
fluxit, de plaga hominis mortui, de quo adhuc uiuo fluere destiterat aliis atque aliis
uulneribus confecto. At etiam integrum corpus et nusquam saucium, postquam exanime factum
refrixit, si seces, si lanies, non apparebit cruor. Extincto enim calore frigefactisque
artubus ipse etiam sanguis coit et congelatur
At etiam integrum corpus et nusquam saucium, postquam exanime factum
refrixit, si seces, si lanies, non apparebit cruor. Extincto enim calore frigefactisque
artubus ipse etiam sanguis coit et congelatur interius. Hic autem non modo sanguis, uerum
etiam aqua sanguini mixta de uulnere dicitur emanasse. Fluxit autem sanguis, ut sub maledicto
uenundatos redimeret*, fluxit aqua, ut iam redemptos ab omni prorsus mentis corporisque
inquinamento ablueret et emundaret. Quanuis igitur nobis liceat de tanto in nos collato
beneficio plurimum semper gaudere,
Hic autem non modo sanguis, uerum
etiam aqua sanguini mixta de uulnere dicitur emanasse. Fluxit autem sanguis, ut sub maledicto
uenundatos redimeret*, fluxit aqua, ut iam redemptos ab omni prorsus mentis corporisque
inquinamento ablueret et emundaret. Quanuis igitur nobis liceat de tanto in nos collato
beneficio plurimum semper gaudere, non tamen deest materia flendi. Quia certe, nisi homo
peccasset, Christum talia pati necesse non fuisset.
Lugeamus ergo Domini nostri propter peccata nostra assumptas passiones dicamusque ei cum
gemitu et
ibi mulieres
multę a longe *corr. ex longę , quę secutę erant Iesum a Galilea,
ministrantes ei. Inter quas erat Maria Magdalene **corr. ex
Magdalenę et Maria Iacobi et Ioseph mater et mater filiorum
Zebedei. De his supra fecimus mentionem iuxta Ioannis Euangelium, qui illas una cum
Maria, matre Domini, iuxta crucem stetisse dixit. Quomodo
Quęstio
ergo Mattheus ait, quod erant ibi non iuxta, sed a longe? Vel quia prius iuxta
Quęri hoc potest, quomodo Ioseph, cum
Quęstio
esset occultus* discipulus Iesu propter metum Iudeorum, ausus sit petere corpus eius a
pręside *corr. ex ocultus
Pilato et palam de cruce deponere illud. Quam rem ne apostoli quidem ausi
fuerunt, qui tam aperte uiuum sequi non timuerant. Sed ex his, quę pręmissa sunt, potuit ei
pristinus eleuari, immo etiam tolli metus. Nobilis erat, uir bonus et iustus erat, magnę
habebatur autoritatis. Timuit tamen
est spiritu, si expurgauit uetus
fermentum, ut sit noua conspersio. Illi uero cum phariseis custodiunt sepulchrum, qui mortalia
curant et lapideam cordis sui pertinaciam ita obsignatam gerunt, ut ad peccatorum suorum
poenitentiam nunquam emollescant.
Hęc sunt, quę de Domini et Saluatoris nostri Iesu Christi calumniis contumeliisque et
passionibus disserere libuit, non sępe, sed semper quidem ante oculos mentis habenda. Nihil
est enim, quod sic superbos humiliet, peccatores emundet, iustos conseruet et in proposito
uitę perfectioris
retexenda sunt et ostendendum
cuncta hęc multo ante et in Lege fuisse significata e t a prophetis prędicta*,
ut Iudeorum non solum prisca ista malicia, sed etiam pręsens** confundatur incredulitas, cum
iam manifesto intelligent ea omnia, quę in Scripturis de Messia uenturo figurata prędictaque
fuerant, euenisse in Christo, non tantum illa, quę passus est, uerum etiam, quę citra
passionem ab Euangelistis memorantur.
Vetera igitur nouis comparando hoc, quod proponimus, Christo ipso adiuuante indagare
incipiamus!
fulgentes habentur. Illi enim
matrimonio iuncti liberis operam impendunt et terrę opibus inhiant. Hi talibus contemptis soli
Deo seruiunt et castitatis paupertatisque suscepto uoto soli ei placere desyderant.
Vana esset profecto tam numerosę gentis pollicitatio, si de Iudeis tantum intelligeretur,
quando quidem eos non auctos numero, sed imminutos** cernimus et nihil omnino, quod sibi
proprium esset, terrę possidere, sed amisso etiam patrio solo incerta sede per aliena regna
dispersos uagari.
Rursum, cum ille Isaac filium
sed imminutos** cernimus et nihil omnino, quod sibi
proprium esset, terrę possidere, sed amisso etiam patrio solo incerta sede per aliena regna
dispersos uagari.
Rursum, cum ille Isaac filium immolare uellet, ut Deo obediret, diuinum accepit responsum
angelusque de cęlo locutus est ad eum dicens: Per memetipsum iuraui, dicit Dominus: quia
fecisti hanc rem, et non pepercisti filio tuo
* corr. ex repetetur
** corr. ex imminutes
ut omnes in
Christo, qui secundum carnem semen Abrahę* fuit, benedicantur atque saluentur. Pręterea si
nosse uis, quomodo isti possederunt portas inimicorum suorum, uideas oportet, quod principes
terrę, qui persequebantur Christianos, qui delere nomen eorum nitebantur de terra, uicti
dederint manus et religionem ueri Dei, quam perdere uolebant, ipsi quoque susceperint.
Ad Isaac promissio
Ad ipsum etiam Isaac post patrem Abraham fit promissio. Cum enim de torrente Gerrarę
ad Bersaben
qui delere nomen eorum nitebantur de terra, uicti
dederint manus et religionem ueri Dei, quam perdere uolebant, ipsi quoque susceperint.
Ad Isaac promissio
Ad ipsum etiam Isaac post patrem Abraham fit promissio. Cum enim de torrente Gerrarę
ad Bersaben ascenderet, apparuit ei Dominus et, sicut est scriptum, dixit ei: Ego sum
Deus Abraham, patris tui. Noli timere, quia ego tecum sum.
Benedicam tibi, et multiplicabo semen tuum propter seruum meum Abraham.
usque ad regem Dauid Domino
ad eum per prophetam dicente: Cum completi fuerint dies tui et dormieris cum
patribus
* corr. ex Abrehę
tuis, suscitabo semen tuum post te, quod egredietur de utero tuo, et firmabo regnum
eius. Ipse ędificabit domum nomini meo, et stabiliam thronum regni eius usque in sempiternum.
Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in filium. Hoc licet ad Salomonem referant, eo
quod ipse ędificauerit templum Domino, uerius tamen
dispersi alienis dominis
parent. Pręterea qua ratione Salomon Deo fuerit in filium, qui gentilium quoque diis templa
posuisse dicitur et mulierum amorem amori, quem Deo debuit, prętulisse?
Christum igitur respicit prophetia ista, qui longo tempore post obitum Dauid de semine eius
est genitus et in regno firmatus sempiterno. Qui in Euangelio ait: Data est mihi omnis
potestas in cęlo et in terra. Et de quo in Daniele legimus: Potestas eius
potestas ęterna, quę non auferetur, et regnum eius, quod non
amorem amori, quem Deo debuit, prętulisse?
Christum igitur respicit prophetia ista, qui longo tempore post obitum Dauid de semine eius
est genitus et in regno firmatus sempiterno. Qui in Euangelio ait: Data est mihi omnis
potestas in cęlo et in terra. Et de quo in Daniele legimus: Potestas eius
potestas ęterna, quę non auferetur, et regnum eius, quod non corrumpetur.
Ac nequis alienum a Christo deputet, quod legitur: Qui si inique aliquid gesserit,
arguam eum in uirga uirorum. Tametsi dictum
dictum congruit:
Disposui testamentum electis meis; iuraui Dauid, seruo meo: usque in ęternum pręparabo
semen tuum. Et in alio psalmo *corr. ex ea
d icitur: Iurauit Dominus Dauid ueritatem, et non frustrabitur eam *: De
fructu uentris tui ponam super sedem tuam.
De Christo hoc promitti clarum nobis facit Hieremias propheta dicens: Ecce dies
ueniunt, dicit Dominus, et suscitabo Dauid germen iustum. Et regnabit rex, et sapiens erit,
et faciet iudicium et iustitiam in
Dauid, seruo meo: usque in ęternum pręparabo
semen tuum. Et in alio psalmo *corr. ex ea
d icitur: Iurauit Dominus Dauid ueritatem, et non frustrabitur eam *: De
fructu uentris tui ponam super sedem tuam.
De Christo hoc promitti clarum nobis facit Hieremias propheta dicens: Ecce dies
ueniunt, dicit Dominus, et suscitabo Dauid germen iustum. Et regnabit rex, et sapiens erit,
et faciet iudicium et iustitiam in terra. In diebus illis saluabitur Iuda, et Israhel
habitabit
Hieremias enim, ut Scriptura testatur,
prophetare coepit tertiodecimo anno Iosię, regis Iuda, qui a Salomone quintusdecimus fuit ex
iis, qui Hierosolymis regnarunt; non ad Zorobabel, quod Iudei conantur asserere Domini
Saluatoris glorię inuidentes. Nam licet Zorobabel de stirpe Dauid fuerit et dux populi de
Babylonica captiuitate reuertentis, non tamen potitus est regno. Hic autem dicitur: Et
regnabit rex. Pręter hęc, ubi nos habemus: Suscitabo Dauid germen iustum,
in Hebreo legitur: Suscitabo Dauid Messiam
testatur,
prophetare coepit tertiodecimo anno Iosię, regis Iuda, qui a Salomone quintusdecimus fuit ex
iis, qui Hierosolymis regnarunt; non ad Zorobabel, quod Iudei conantur asserere Domini
Saluatoris glorię inuidentes. Nam licet Zorobabel de stirpe Dauid fuerit et dux populi de
Babylonica captiuitate reuertentis, non tamen potitus est regno. Hic autem dicitur: Et
regnabit rex. Pręter hęc, ubi nos habemus: Suscitabo Dauid germen iustum,
in Hebreo legitur: Suscitabo Dauid Messiam iustum. Deinde, cum hic
licebat conquiescere. Sub Christo autem
Domino eius fideles accepta ęternę quietis promissione etiam inter sęuientes persecutorum
gladios cum summa, quam in Christo habebant, fiducia habitarunt in terra, mori pro Christo
cupientes, ut cum Christo uiuere inciperent.
De tribu Iuda et de castello Bethlem fuerat Dauid. De eadem stirpe et eadem tribu et in
eodem oppido natus est nobis Saluator. Vnde Iacob patriarcha Spiritu Sancto afflatus, cum
migraturus e uita filiis benediceret, Iuda — inquit — te laudabunt fratres
tui,
Sub Christo autem
Domino eius fideles accepta ęternę quietis promissione etiam inter sęuientes persecutorum
gladios cum summa, quam in Christo habebant, fiducia habitarunt in terra, mori pro Christo
cupientes, ut cum Christo uiuere inciperent.
De tribu Iuda et de castello Bethlem fuerat Dauid. De eadem stirpe et eadem tribu et in
eodem oppido natus est nobis Saluator. Vnde Iacob patriarcha Spiritu Sancto afflatus, cum
migraturus e uita filiis benediceret, Iuda — inquit — te laudabunt fratres
tui, adorabunt te
eius fideles accepta ęternę quietis promissione etiam inter sęuientes persecutorum
gladios cum summa, quam in Christo habebant, fiducia habitarunt in terra, mori pro Christo
cupientes, ut cum Christo uiuere inciperent.
De tribu Iuda et de castello Bethlem fuerat Dauid. De eadem stirpe et eadem tribu et in
eodem oppido natus est nobis Saluator. Vnde Iacob patriarcha Spiritu Sancto afflatus, cum
migraturus e uita filiis benediceret, Iuda — inquit — te laudabunt fratres
tui, adorabunt te filii patris tui. Et post
eodem oppido natus est nobis Saluator. Vnde Iacob patriarcha Spiritu Sancto afflatus, cum
migraturus e uita filiis benediceret, Iuda — inquit — te laudabunt fratres
tui, adorabunt te filii patris tui. Et post pauca ait: Non auferetur sceptrum de
Iuda nec dux de femore eius, donec ueniat, qui mittendus est, et ipse erit expectatio
gentium. Tunc enim, cum sceptrum Iuda fuit *corr. ex eum
a blatum, occupante regnum Herode Idumeo, natus est Christus in Bethlem, terra
est nobis Saluator. Vnde Iacob patriarcha Spiritu Sancto afflatus, cum
migraturus e uita filiis benediceret, Iuda — inquit — te laudabunt fratres
tui, adorabunt te filii patris tui. Et post pauca ait: Non auferetur sceptrum de
Iuda nec dux de femore eius, donec ueniat, qui mittendus est, et ipse erit expectatio
gentium. Tunc enim, cum sceptrum Iuda fuit *corr. ex eum
a blatum, occupante regnum Herode Idumeo, natus est Christus in Bethlem, terra
Iuda. Ideo sane de ipsa
nec dux de femore eius, donec ueniat, qui mittendus est, et ipse erit expectatio
gentium. Tunc enim, cum sceptrum Iuda fuit *corr. ex eum
a blatum, occupante regnum Herode Idumeo, natus est Christus in Bethlem, terra
Iuda. Ideo sane de ipsa Bethlem a propheta est dictum: Et tu, Bethlem Effrata, paruulus
es in milibus Iuda. Ex te mihi egredietur, qui sit dominator in Israhel; et egressus eius ab
initio, a diebus ęternitatis. Hinc in Euangelio Iudei ab Herode interrogati, ubi
Christus nasci
egressus eius ab
initio, a diebus ęternitatis. Hinc in Euangelio Iudei ab Herode interrogati, ubi
Christus nasci deberet, responderunt: In Bethlem Iudę. Cui dicto astipulari
uidetur oraculum illud Abacuch prophetę: Deus ab austro ueniet, et Sanctus de monte
Pharan. Montem enim Pharan et ipsam Bethlem iis, qui Hierosolymis habitant, uergi ad
austrum aiunt*.
Ad Salomonem promissio
Videtur postremo promissio facta etiam fuisse ad Salomonem, eo quod secundo
Ad Salomonem promissio
Videtur postremo promissio facta etiam fuisse ad Salomonem, eo quod secundo
Paralipomenon libro Deum ei loquentem audimus: Suscitabo thronum regni tui, sicut
pollicitus sum Dauid, patri tuo, dicens: Non auferetur de stirpe tua uir, qui non sit
princeps in Israhel. Christus autem de stirpe eius egressus perpetuus princeps est in
Israhel, id est in his, qui eum uident per fidem. Israhel quippe uidens Deum interpretatur.
De stirpe tua uir inquit, ut humanitatem Christi
promissio facta etiam fuisse ad Salomonem, eo quod secundo
Paralipomenon libro Deum ei loquentem audimus: Suscitabo thronum regni tui, sicut
pollicitus sum Dauid, patri tuo, dicens: Non auferetur de stirpe tua uir, qui non sit
princeps in Israhel. Christus autem de stirpe eius egressus perpetuus princeps est in
Israhel, id est in his, qui eum uident per fidem. Israhel quippe uidens Deum interpretatur.
De stirpe tua uir inquit, ut humanitatem Christi duntaxat ad stirpem
patriarcharum et Dauid et Salomonis pertinere
pollicitus sum Dauid, patri tuo, dicens: Non auferetur de stirpe tua uir, qui non sit
princeps in Israhel. Christus autem de stirpe eius egressus perpetuus princeps est in
Israhel, id est in his, qui eum uident per fidem. Israhel quippe uidens Deum interpretatur.
De stirpe tua uir inquit, ut humanitatem Christi duntaxat ad stirpem
patriarcharum et Dauid et Salomonis pertinere intelligas, non diuinitatem.
Vt igitur omittam prolixitatis uitandę gratia promissiones de Christo uenturo in communi
dictas, ut est illud Deuteronomii:
per fidem. Israhel quippe uidens Deum interpretatur.
De stirpe tua uir inquit, ut humanitatem Christi duntaxat ad stirpem
patriarcharum et Dauid et Salomonis pertinere intelligas, non diuinitatem.
Vt igitur omittam prolixitatis uitandę gratia promissiones de Christo uenturo in communi
dictas, ut est illud Deuteronomii: Prophetam suscitabo eis de medio fratrum
suorum, et illud Esaię: Ecce ego mittam in fundamentis Syon lapidem probatum,
angularem, preciosum, et quod Aggeus ait: Veniet Desyderatus
ut humanitatem Christi duntaxat ad stirpem
patriarcharum et Dauid et Salomonis pertinere intelligas, non diuinitatem.
Vt igitur omittam prolixitatis uitandę gratia promissiones de Christo uenturo in communi
dictas, ut est illud Deuteronomii: Prophetam suscitabo eis de medio fratrum
suorum, et illud Esaię: Ecce ego mittam in fundamentis Syon lapidem probatum,
angularem, preciosum, et quod Aggeus ait: Veniet Desyderatus cunctis
gentibus, et quod Zacharias: Ecce ego adducam seruum meum Orientem,
meum Orientem, et
quod Malachias: Orietur uobis timentibus nomen meum Sol iustitię. Vt ista,
inquam, prętermittam et alia huiusmodi multa, conueniamus Iudeos incredulos et dicamus eis: Si
genealogia, si tempus, si locus, si denique cuncta in Scripturis de Messię aduentu prędicta
cum aduentu Domini nostri Saluatoris conueniunt, quę stultitia est alium quęrere *corr.
ex ainnt
Messiam, alium expectare nunquam omnino uenturum? Vnus enim promissus est, non
plures, in quo credentes
Nonne adhuc in dubium res ducetur, quis ex duobus
per omnia simillimis uerus Messias sit, uerus Christus? Ne igitur ille, qui nullus futurus
est, requiratur, sed potius unus ille, quem nos colimus, cuius gesta uaticiniis respondent
prophetarum, ab omnibus adoretur, reliqua, quę de Messia scripta sunt, explicabimus, ut
appareat ex his, quę Christo olim crucifixo contigerunt, iam impleta esse nec oportere quidem,
ut iterum redintegrentur, quę semel sunt peracta.
Euangelica tradit historia Ioseph, de tribu
prophetarum, ab omnibus adoretur, reliqua, quę de Messia scripta sunt, explicabimus, ut
appareat ex his, quę Christo olim crucifixo contigerunt, iam impleta esse nec oportere quidem,
ut iterum redintegrentur, quę semel sunt peracta.
Euangelica tradit historia Ioseph, de tribu
Puer
et stirpe Dauid exortum, uirum fuisse Marię, de qua natus est Iesus, qui uocatur
Christus. Maria erat uirgo, et Ioseph quidem non cognouit eam: maritus tantum nomine fuit.
Ioannes uero Baptista de Zacharia et
quę Christo olim crucifixo contigerunt, iam impleta esse nec oportere quidem,
ut iterum redintegrentur, quę semel sunt peracta.
Euangelica tradit historia Ioseph, de tribu
Puer
et stirpe Dauid exortum, uirum fuisse Marię, de qua natus est Iesus, qui uocatur
Christus. Maria erat uirgo, et Ioseph quidem non cognouit eam: maritus tantum nomine fuit.
Ioannes uero Baptista de Zacharia et Elizabeth nascitur. Maria itaque ab angelo salutata de
Spiritu Sancto concepit et non uiolata uirginitate filium
historia Ioseph, de tribu
Puer
et stirpe Dauid exortum, uirum fuisse Marię, de qua natus est Iesus, qui uocatur
Christus. Maria erat uirgo, et Ioseph quidem non cognouit eam: maritus tantum nomine fuit.
Ioannes uero Baptista de Zacharia et Elizabeth nascitur. Maria itaque ab angelo salutata de
Spiritu Sancto concepit et non uiolata uirginitate filium peperit, genitum in pręsepio
reclinauit. Illo nato angeli cantantes dixerunt: Gloria in excelsis Deo, et in terra pax
hominibus bonę
et stirpe Dauid exortum, uirum fuisse Marię, de qua natus est Iesus, qui uocatur
Christus. Maria erat uirgo, et Ioseph quidem non cognouit eam: maritus tantum nomine fuit.
Ioannes uero Baptista de Zacharia et Elizabeth nascitur. Maria itaque ab angelo salutata de
Spiritu Sancto concepit et non uiolata uirginitate filium peperit, genitum in pręsepio
reclinauit. Illo nato angeli cantantes dixerunt: Gloria in excelsis Deo, et in terra pax
hominibus bonę uoluntatis. Et tunc quidem Iesus puer a pastoribus fuit adoratus, a
puerum abesse, anxii cura studioque trepidi urbem repetunt, post triduum
denique inuento gaudent et cum illo simul eo, unde uenerant, lęti redierunt. Ipse autem Iesus,
ut Lucas ait, proficiebat sapientia et ętate et gratia apud Deum et homines. Hęc
de infantia eius teneraque adhuc ętate Euangelistę nobis prodidere.
Quęramus nunc in Scripturis, an ista illis recte respondeant, quę de Messia, multo ante quam
Iesus nasceretur, sunt significata, ut Iudeorum confundatur incredulitas et hunc ipsum fuisse
uel inuiti
lęti redierunt. Ipse autem Iesus,
ut Lucas ait, proficiebat sapientia et ętate et gratia apud Deum et homines. Hęc
de infantia eius teneraque adhuc ętate Euangelistę nobis prodidere.
Quęramus nunc in Scripturis, an ista illis recte respondeant, quę de Messia, multo ante quam
Iesus nasceretur, sunt significata, ut Iudeorum confundatur incredulitas et hunc ipsum fuisse
uel inuiti agnoscant, quem hactenus uenturum stulte admodum contenderunt.
Iamprimum genealogiam a Mattheo contextam non negant Iudei, sed neque negare
incredulitas et hunc ipsum fuisse
uel inuiti agnoscant, quem hactenus uenturum stulte admodum contenderunt.
Iamprimum genealogiam a Mattheo contextam non negant Iudei, sed neque negare possunt,
attestante eam Veteris Instrumenti scriptura. Ioseph itaque, uir Marię, de tribu et stirpe
Dauid fuit. Sed ingeritur
Quęstio
nobis quęstio: Si Iesus Marię tantum sit filius, quid ad eum spectet generationis ista
series ad Iosephum deducta? Hoc soluitur Hieronymo autore: primo, non esse moris
quęstio: Si Iesus Marię tantum sit filius, quid ad eum spectet generationis ista
series ad Iosephum deducta? Hoc soluitur Hieronymo autore: primo, non esse moris Scripturarum,
ut mulierum in generationibus ordo obseruetur; deinde, ex una tribu fuisse Iosephum et Mariam
atque de eadem cognatione. Hęc enim fuit matrimonii lex, ut in Numeris habetur: Omnes
uiri ducent uxores de tribu et cognatione sua, et cunctę foeminę de eadem tribu maritos
accipient, ut hereditas permaneat in familiis nec sibi misceantur tribus, sed ita maneant, ut
a
Hoc soluitur Hieronymo autore: primo, non esse moris Scripturarum,
ut mulierum in generationibus ordo obseruetur; deinde, ex una tribu fuisse Iosephum et Mariam
atque de eadem cognatione. Hęc enim fuit matrimonii lex, ut in Numeris habetur: Omnes
uiri ducent uxores de tribu et cognatione sua, et cunctę foeminę de eadem tribu maritos
accipient, ut hereditas permaneat in familiis nec sibi misceantur tribus, sed ita maneant, ut
a Domino separatę sunt. Iesus ergo, Marię filius, de tribu et stirpe Dauid fuit.
Proinde iuxta Iudeorum
esse moris Scripturarum,
ut mulierum in generationibus ordo obseruetur; deinde, ex una tribu fuisse Iosephum et Mariam
atque de eadem cognatione. Hęc enim fuit matrimonii lex, ut in Numeris habetur: Omnes
uiri ducent uxores de tribu et cognatione sua, et cunctę foeminę de eadem tribu maritos
accipient, ut hereditas permaneat in familiis nec sibi misceantur tribus, sed ita maneant, ut
a Domino separatę sunt. Iesus ergo, Marię filius, de tribu et stirpe Dauid fuit.
Proinde iuxta Iudeorum consuetudinem a plurimis filius Dauid uocitatus
ut in Numeris habetur: Omnes
uiri ducent uxores de tribu et cognatione sua, et cunctę foeminę de eadem tribu maritos
accipient, ut hereditas permaneat in familiis nec sibi misceantur tribus, sed ita maneant, ut
a Domino separatę sunt. Iesus ergo, Marię filius, de tribu et stirpe Dauid fuit.
Proinde iuxta Iudeorum consuetudinem a plurimis filius Dauid uocitatus est in Euangelio, cum
tamen ante tempora esset ex Deo Patre et in tempore ex Maria matre generatus, Deus ex Deo, ex
homine homo, unus tamen atque idem Iesus, omnium in se
Iudeorum consuetudinem a plurimis filius Dauid uocitatus est in Euangelio, cum
tamen ante tempora esset ex Deo Patre et in tempore ex Maria matre generatus, Deus ex Deo, ex
homine homo, unus tamen atque idem Iesus, omnium in se credentium redemptor omniumque
saluator.
De Ioanne autem Baptista, qui Domini
Ioannes Baptista
natiuitatem semestri spacio sua pręcessit natiuitate, dicitur in Euangelio: Et
tu, puer, propheta Altissimi uocaberis; pręibis enim ante faciem Domini parare
quodque
Marcus etiam adduxit in testimonium: Ecce ego mitto angelum meum, et pręparabit uiam
ante faciem meam. Et statim ueniet ad templum suum Dominator, quem uos quęritis et angelus
Testamenti, quem uos uultis. Nonnulli uerba hęc ad Dei Filium referunt, quasi de se
loquente, sed cum dicat: Et statim ueniet ad templum suum Dominator, uidetur ad
alium uertere sermonem. Quare mihi quidem accomodatius uerique similius uidetur, ut Deus*
Pater de Filio proferat hęc et dicat se mittere angelum, hoc est nuncium Ioannem
Testamenti, quem uos uultis. Nonnulli uerba hęc ad Dei Filium referunt, quasi de se
loquente, sed cum dicat: Et statim ueniet ad templum suum Dominator, uidetur ad
alium uertere sermonem. Quare mihi quidem accomodatius uerique similius uidetur, ut Deus*
Pater de Filio proferat hęc et dicat se mittere angelum, hoc est nuncium Ioannem Baptistam,
ante faciem suam, id est ante Filium. Sicut enim Filius imago est Patris, ita et facies.
Et statim ueniet — inquit — ad templum suum Dominator, quem uos
quęritis.
cum Euangelistis dissidere quis dicat. Electus est autem, ut pręcederet, quando
quidem omni sanctitate eum pręstare oportuit, qui constitui deberet Sancti sanctorum pręcursor
et omnium Domini anteambulo, qui illum et uenientem nunciaret et pręsentem ostenderet. Hac
igitur de causa in matris utero sanctificatur, et nondum natus per os parentis Christi
aduentum coepit prędicare. Adultus uero secessit in solitudinem, ut, quo longius abesset ab
hominibus, eo propior Deo fieret.
Ipso itaque, cuius pręcursor erat, attestante inter natos
enim
uenturum Messiam multis ante seculis nunciarunt, hic *corr. ex dens
p ręsentem ostendit, hic uolentem baptizauit, hic Agnum Dei, qui tollit peccata
mundi, palam professus est. Fuit enim homo missus a Deo, ut testimonium perhiberet de lumine,
ut omnes crederent per illum. Hic est ergo, de quo in Esaia est scriptum: Ego uox
clamantis in deserto. Parate uiam Domini, rectas facite semitas eius. Nec immerito de
illo in Euangelio dicitur, quod esset lucerna ardens et lucens, quod
hic *corr. ex dens
p ręsentem ostendit, hic uolentem baptizauit, hic Agnum Dei, qui tollit peccata
mundi, palam professus est. Fuit enim homo missus a Deo, ut testimonium perhiberet de lumine,
ut omnes crederent per illum. Hic est ergo, de quo in Esaia est scriptum: Ego uox
clamantis in deserto. Parate uiam Domini, rectas facite semitas eius. Nec immerito de
illo in Euangelio dicitur, quod esset lucerna ardens et lucens, quod iampridem in
psalmo Deus Pater pręmonuerat dicens:
peccata
mundi, palam professus est. Fuit enim homo missus a Deo, ut testimonium perhiberet de lumine,
ut omnes crederent per illum. Hic est ergo, de quo in Esaia est scriptum: Ego uox
clamantis in deserto. Parate uiam Domini, rectas facite semitas eius. Nec immerito de
illo in Euangelio dicitur, quod esset lucerna ardens et lucens, quod iampridem in
psalmo Deus Pater pręmonuerat dicens: Paraui lucernam Christo meo. Et, si tantus
ac talis miles ante regem incedens, quantus, quęso, uel qualis rex ipse, qui
Paraui lucernam Christo meo. Et, si tantus
ac talis miles ante regem incedens, quantus, quęso, uel qualis rex ipse, qui sequebatur, immo,
qui ueniebat, ut mundum in tenebris cęcutientem sua luce illustraret, sua uirtute ab inimicis
oppressum liberaret? Satis hęc de pręcursore.
Quod autem ipsum Messiam de uirgine matre nasci oportuerit, et prophetę de illo locuti
testantur et figurarum indicant mysteria. In Euangelio Mariam salutat angelus et parituram
filium, cui nomen Iesus, nunciat. Expauit illa quidem, non ad angeli conspectum,
ac talis miles ante regem incedens, quantus, quęso, uel qualis rex ipse, qui sequebatur, immo,
qui ueniebat, ut mundum in tenebris cęcutientem sua luce illustraret, sua uirtute ab inimicis
oppressum liberaret? Satis hęc de pręcursore.
Quod autem ipsum Messiam de uirgine matre nasci oportuerit, et prophetę de illo locuti
testantur et figurarum indicant mysteria. In Euangelio Mariam salutat angelus et parituram
filium, cui nomen Iesus, nunciat. Expauit illa quidem, non ad angeli conspectum, sed ad
uirginitatis Deo dicatę periculum. Et,
quęso, uel qualis rex ipse, qui sequebatur, immo,
qui ueniebat, ut mundum in tenebris cęcutientem sua luce illustraret, sua uirtute ab inimicis
oppressum liberaret? Satis hęc de pręcursore.
Quod autem ipsum Messiam de uirgine matre nasci oportuerit, et prophetę de illo locuti
testantur et figurarum indicant mysteria. In Euangelio Mariam salutat angelus et parituram
filium, cui nomen Iesus, nunciat. Expauit illa quidem, non ad angeli conspectum, sed ad
uirginitatis Deo dicatę periculum. Et, quomodo fiet istud — inquit —
subuenire ueniebat. Purum, inquam, omni culpa esse oportuit eum, qui pro
omnium culpa in sacrificium Deo Patri erat offerendus.
Quod autem desponsata fuerit Ioseph, diuina factum est prouidentia, ut per genealogiam
Ioseph origo quoque Marię nosceretur, Lege iubente de eadem tribu fieri connubia; deinde, ne
ut adultera lapidaretur a populo, cum hoc quoque Lex iuberet; postremo, ut in Aegyptum fugiens
eius uteretur obsequio, qui maritus nomine erat, non opere. Vnde et ipse continentię suę
conscius, cum grauidam u idisset,
conscius, cum grauidam u idisset, uoluit dimittere eam. Sed angeli monitu
cognouit diuinum esse, non humanum, quod illa uentre gerebat. Hanc ob rem Euangelista:
Antequam conuenirent — inquit — inuenta est (in utero)*
habens de Spiritu Sancto. Ioseph ergo, quam dudum repudiare cogitabat, protinus
accipere non dubitauit atque eam reuelato sibi tanto mysterio non ut sponsam habuit, sed
coluit ut dominam. Genuit itaque filium, et Ioseph putabatur pater eius. Propterea quidem, cum
Iesus ipse se de
de Spiritu Sancto. Ioseph ergo, quam dudum repudiare cogitabat, protinus
accipere non dubitauit atque eam reuelato sibi tanto mysterio non ut sponsam habuit, sed
coluit ut dominam. Genuit itaque filium, et Ioseph putabatur pater eius. Propterea quidem, cum
Iesus ipse se de cęlo descendisse diceret, musitarunt Iudei — ut Ioannes ait — dicentes:
Nonne hic est filius Ioseph, cuius nos nouimus patrem et matrem? Quomodo ergo dicit
hic: De cęlo descendi? Nouerant utique Ioseph maritum esse Marię, sed ignorabant, quod
Iesus non de
ut dominam. Genuit itaque filium, et Ioseph putabatur pater eius. Propterea quidem, cum
Iesus ipse se de cęlo descendisse diceret, musitarunt Iudei — ut Ioannes ait — dicentes:
Nonne hic est filius Ioseph, cuius nos nouimus patrem et matrem? Quomodo ergo dicit
hic: De cęlo descendi? Nouerant utique Ioseph maritum esse Marię, sed ignorabant, quod
Iesus non de Ioseph, sed de Spiritu Sancto natus esset et Virgine.
Ex Virgine autem natum, uirilis copulę nescia, testatur angelus, Ioseph cognoscit, Maria
confitetur dicens:
se de cęlo descendisse diceret, musitarunt Iudei — ut Ioannes ait — dicentes:
Nonne hic est filius Ioseph, cuius nos nouimus patrem et matrem? Quomodo ergo dicit
hic: De cęlo descendi? Nouerant utique Ioseph maritum esse Marię, sed ignorabant, quod
Iesus non de Ioseph, sed de Spiritu Sancto natus esset et Virgine.
Ex Virgine autem natum, uirilis copulę nescia, testatur angelus, Ioseph cognoscit, Maria
confitetur dicens: Fecit mihi magna, qui potens est, et sanctum nomen eius. Hęc
est igitur uirgo illa, de qua
diceret, musitarunt Iudei — ut Ioannes ait — dicentes:
Nonne hic est filius Ioseph, cuius nos nouimus patrem et matrem? Quomodo ergo dicit
hic: De cęlo descendi? Nouerant utique Ioseph maritum esse Marię, sed ignorabant, quod
Iesus non de Ioseph, sed de Spiritu Sancto natus esset et Virgine.
Ex Virgine autem natum, uirilis copulę nescia, testatur angelus, Ioseph cognoscit, Maria
confitetur dicens: Fecit mihi magna, qui potens est, et sanctum nomen eius. Hęc
est igitur uirgo illa, de qua Esaias prophetauit
Iesus non de Ioseph, sed de Spiritu Sancto natus esset et Virgine.
Ex Virgine autem natum, uirilis copulę nescia, testatur angelus, Ioseph cognoscit, Maria
confitetur dicens: Fecit mihi magna, qui potens est, et sanctum nomen eius. Hęc
est igitur uirgo illa, de qua Esaias prophetauit dicens: Ecce uirgo concipiet et pariet
filium, et uocabitur nomen eius Emanuel, quod interpretatur: Nobiscum
Deus. Quid est Nobiscum Deus, nisi quia Dei Filius nostra suscepit et Deus
esse non desiit?
Halmam uero non solum iuuenculam significari, sed iuuenculam uiro absconditam.
Quare autem uiro dicatur abscondita, quę et puella est et uirgo, ostendit usurpatus apud illos
mos. Nam sponsas uirgines uelata facie ducebant appellabaturque halma, id est abscondita uiro.
Deinde de talamo uiri reuelata facie egrediebatur, ut rubore deposito se maritam esse
appareret. Halma ergo maluit dicere Esaias quam betula, ut uno
uocabulo et puellę ętatem exprimeret et uirginis integritatem. Halmam enim licet puellam
nuncupent, non tamen
Halmam enim licet puellam
nuncupent, non tamen *add.
p uellam uiro copulatam, sed adhuc uirginem intactam uiro. Amissa autem
uirginitate, quanuis puellares non excedat annos, halmam dici non debere satis constat.
Pręterea Messiam nostrum de Virgine nasciturum Hieremias quoque testatus est dicens:
Creauit* Dominus nouum super terram: Foemina circumdabit uirum. Nouum inquit,
quia insolitum, quia pręter omnium de muliere nascentium naturam, ut uirgo uirum in utero
concipiat et nullum detrimentum suę
non excedat annos, halmam dici non debere satis constat.
Pręterea Messiam nostrum de Virgine nasciturum Hieremias quoque testatus est dicens:
Creauit* Dominus nouum super terram: Foemina circumdabit uirum. Nouum inquit,
quia insolitum, quia pręter omnium de muliere nascentium naturam, ut uirgo uirum in utero
concipiat et nullum detrimentum suę sentiat integritatis. Alioquin nouum dici non deberet, si,
quomodo alię foeminę generant, et ista, de qua loquitur propheta, generasset. Hoc nobis clarum
facit ipsa etiam Ezechielis
Foemina circumdabit uirum. Nouum inquit,
quia insolitum, quia pręter omnium de muliere nascentium naturam, ut uirgo uirum in utero
concipiat et nullum detrimentum suę sentiat integritatis. Alioquin nouum dici non deberet, si,
quomodo alię foeminę generant, et ista, de qua loquitur propheta, generasset. Hoc nobis clarum
facit ipsa etiam Ezechielis refercta mysteriis uisio. Dictum est enim ad eum de porta templi
illius, quod uiderat, ad orientem spectante: Porta hęc clausa erit et non aperietur; et
uir non transibit per eam, quoniam
in utero
concipiat et nullum detrimentum suę sentiat integritatis. Alioquin nouum dici non deberet, si,
quomodo alię foeminę generant, et ista, de qua loquitur propheta, generasset. Hoc nobis clarum
facit ipsa etiam Ezechielis refercta mysteriis uisio. Dictum est enim ad eum de porta templi
illius, quod uiderat, ad orientem spectante: Porta hęc clausa erit et non aperietur; et
uir non transibit per eam, quoniam Dominus Deus Israhel ingressus est per eam, et erit clausa
principi. Princeps ipse sedebit in ea, ut comedat panem coram
carnem sibi assumens ex ea, ut comedat
panem factus homo; et id quidem coram Domino, hoc est a sua diuinitate non diuisus neque ab
eo, quod semper est, mutatus. Ita tamen humanitati insertus, ut esset Deus et homo unus
Christus.
His astipulari uidetur lapis ille de monte abscissus — ut in Daniele legimus — regnorum
terrę statuam conterens, qui factus mons magnus uniuersam terram impleuit. Christus enim
Dominus, absque uiri opera de uirgine genitus, idola ex multiplici metallorum genere conflata,
id est gentilium deos Euangelii
humanitati insertus, ut esset Deus et homo unus
Christus.
His astipulari uidetur lapis ille de monte abscissus — ut in Daniele legimus — regnorum
terrę statuam conterens, qui factus mons magnus uniuersam terram impleuit. Christus enim
Dominus, absque uiri opera de uirgine genitus, idola ex multiplici metallorum genere conflata,
id est gentilium deos Euangelii prędicatione disiecit et, qui tantum in Iudea notus erat, in
omnem terram per apostolos exiuit sonus eius. Montis itaque instar dilatatus gentium quoque
corda occupauit. Et quid
genere conflata,
id est gentilium deos Euangelii prędicatione disiecit et, qui tantum in Iudea notus erat, in
omnem terram per apostolos exiuit sonus eius. Montis itaque instar dilatatus gentium quoque
corda occupauit. Et quid mirum, si pręter naturam Christus nascitur de uirgine, quando etiam
primi parentes nostri pręter morem nostrę generationis exorti sunt? Adam de terra formatus,
Eua de costa eius, neuter per *corr. ex Creabit
copulam uiri et mulieris. Non oportuit autem, ut mirabilius isti, per
notus erat, in
omnem terram per apostolos exiuit sonus eius. Montis itaque instar dilatatus gentium quoque
corda occupauit. Et quid mirum, si pręter naturam Christus nascitur de uirgine, quando etiam
primi parentes nostri pręter morem nostrę generationis exorti sunt? Adam de terra formatus,
Eua de costa eius, neuter per *corr. ex Creabit
copulam uiri et mulieris. Non oportuit autem, ut mirabilius isti, per quos
cecidimus, geniti essent quam Christus, per quem errecti sumus.
Quam uero stupenda
terram per apostolos exiuit sonus eius. Montis itaque instar dilatatus gentium quoque
corda occupauit. Et quid mirum, si pręter naturam Christus nascitur de uirgine, quando etiam
primi parentes nostri pręter morem nostrę generationis exorti sunt? Adam de terra formatus,
Eua de costa eius, neuter per *corr. ex Creabit
copulam uiri et mulieris. Non oportuit autem, ut mirabilius isti, per quos
cecidimus, geniti essent quam Christus, per quem errecti sumus.
Quam uero stupenda fuerit eius natiuitas, testis est
Quem alium ergo Messiam uenturam pręstolaris, o Iudee, si istum, qui ab ea ęditus est, habes
pręsentem? Aut falsum aut uerum locuti sunt prophetę. Si falsum, quare ipsis fidem pręstas? Si
uerum, quare, quod illi prędixerunt, iam euenisse non agnoscis? Ecce natus est Christus de
Virgine, de tribu Iuda, de semine Dauid, in castello Bethlem, in stabulo genitus, in pręsepio
reclinatus, ut sua humilitate tuę incredulitatis contunderet superbiam.
In pręsepio igitur inter muta iacens animalia de te conqueritur per Esaiam dicens: Bos
Messiam uenturam pręstolaris, o Iudee, si istum, qui ab ea ęditus est, habes
pręsentem? Aut falsum aut uerum locuti sunt prophetę. Si falsum, quare ipsis fidem pręstas? Si
uerum, quare, quod illi prędixerunt, iam euenisse non agnoscis? Ecce natus est Christus de
Virgine, de tribu Iuda, de semine Dauid, in castello Bethlem, in stabulo genitus, in pręsepio
reclinatus, ut sua humilitate tuę incredulitatis contunderet superbiam.
In pręsepio igitur inter muta iacens animalia de te conqueritur per Esaiam dicens: Bos
cognouit possessorem
pręstolaris, o Iudee, si istum, qui ab ea ęditus est, habes
pręsentem? Aut falsum aut uerum locuti sunt prophetę. Si falsum, quare ipsis fidem pręstas? Si
uerum, quare, quod illi prędixerunt, iam euenisse non agnoscis? Ecce natus est Christus de
Virgine, de tribu Iuda, de semine Dauid, in castello Bethlem, in stabulo genitus, in pręsepio
reclinatus, ut sua humilitate tuę incredulitatis contunderet superbiam.
In pręsepio igitur inter muta iacens animalia de te conqueritur per Esaiam dicens: Bos
cognouit possessorem suum, et asinus
iam euenisse non agnoscis? Ecce natus est Christus de
Virgine, de tribu Iuda, de semine Dauid, in castello Bethlem, in stabulo genitus, in pręsepio
reclinatus, ut sua humilitate tuę incredulitatis contunderet superbiam.
In pręsepio igitur inter muta iacens animalia de te conqueritur per Esaiam dicens: Bos
cognouit possessorem suum, et asinus pręsepe domini sui. Israhel autem me non
cognouit. O durę ceruicis et ferrei cordis populum! Puerum natum angeli nunciant,
pastores adorant, stella noui fulgoris indicat, magi cum
anno natus est in Bethlem Christus.
Vide igitur, Euangelica ueritas quam bene prophetarum tuorum respondeat uaticiniis, ut
Messiam tuum in Euangelio inuenias, cum in prophetis ante tot secula monstratum fuisse
intellexeris.
Esaias propheta de aduentu eius loquens: De Syon — inquit — exibit lex,
et uerbum Domini de Hierusalem. Non de lege Moysi intelligit, quę multo ante de Synai,
non de Syon exierat, sed de lege Christi, quę per apostolos de Hierusalem exitura erat. Et
subdit de ipso
Vide igitur, Euangelica ueritas quam bene prophetarum tuorum respondeat uaticiniis, ut
Messiam tuum in Euangelio inuenias, cum in prophetis ante tot secula monstratum fuisse
intellexeris.
Esaias propheta de aduentu eius loquens: De Syon — inquit — exibit lex,
et uerbum Domini de Hierusalem. Non de lege Moysi intelligit, quę multo ante de Synai,
non de Syon exierat, sed de lege Christi, quę per apostolos de Hierusalem exitura erat. Et
subdit de ipso legislatore dicens:
tuorum respondeat uaticiniis, ut
Messiam tuum in Euangelio inuenias, cum in prophetis ante tot secula monstratum fuisse
intellexeris.
Esaias propheta de aduentu eius loquens: De Syon — inquit — exibit lex,
et uerbum Domini de Hierusalem. Non de lege Moysi intelligit, quę multo ante de Synai,
non de Syon exierat, sed de lege Christi, quę per apostolos de Hierusalem exitura erat. Et
subdit de ipso legislatore dicens: Iudicabit gentes, et arguet populos multos; et
conflabunt —
ut
Messiam tuum in Euangelio inuenias, cum in prophetis ante tot secula monstratum fuisse
intellexeris.
Esaias propheta de aduentu eius loquens: De Syon — inquit — exibit lex,
et uerbum Domini de Hierusalem. Non de lege Moysi intelligit, quę multo ante de Synai,
non de Syon exierat, sed de lege Christi, quę per apostolos de Hierusalem exitura erat. Et
subdit de ipso legislatore dicens: Iudicabit gentes, et arguet populos multos; et
conflabunt — inquit — gladios
inuenias, cum in prophetis ante tot secula monstratum fuisse
intellexeris.
Esaias propheta de aduentu eius loquens: De Syon — inquit — exibit lex,
et uerbum Domini de Hierusalem. Non de lege Moysi intelligit, quę multo ante de Synai,
non de Syon exierat, sed de lege Christi, quę per apostolos de Hierusalem exitura erat. Et
subdit de ipso legislatore dicens: Iudicabit gentes, et arguet populos multos; et
conflabunt — inquit — gladios suos in uomeres, et lanceas suas in falces.
ante tot secula monstratum fuisse
intellexeris.
Esaias propheta de aduentu eius loquens: De Syon — inquit — exibit lex,
et uerbum Domini de Hierusalem. Non de lege Moysi intelligit, quę multo ante de Synai,
non de Syon exierat, sed de lege Christi, quę per apostolos de Hierusalem exitura erat. Et
subdit de ipso legislatore dicens: Iudicabit gentes, et arguet populos multos; et
conflabunt — inquit — gladios suos in uomeres, et lanceas suas in falces. Non
leuabit
monstratum fuisse
intellexeris.
Esaias propheta de aduentu eius loquens: De Syon — inquit — exibit lex,
et uerbum Domini de Hierusalem. Non de lege Moysi intelligit, quę multo ante de Synai,
non de Syon exierat, sed de lege Christi, quę per apostolos de Hierusalem exitura erat. Et
subdit de ipso legislatore dicens: Iudicabit gentes, et arguet populos multos; et
conflabunt — inquit — gladios suos in uomeres, et lanceas suas in falces. Non
leuabit gens contra gentem
Esaias propheta de aduentu eius loquens: De Syon — inquit — exibit lex,
et uerbum Domini de Hierusalem. Non de lege Moysi intelligit, quę multo ante de Synai,
non de Syon exierat, sed de lege Christi, quę per apostolos de Hierusalem exitura erat. Et
subdit de ipso legislatore dicens: Iudicabit gentes, et arguet populos multos; et
conflabunt — inquit — gladios suos in uomeres, et lanceas suas in falces. Non
leuabit gens contra gentem gladium, non exercebuntur ultra ad
de aduentu eius loquens: De Syon — inquit — exibit lex,
et uerbum Domini de Hierusalem. Non de lege Moysi intelligit, quę multo ante de Synai,
non de Syon exierat, sed de lege Christi, quę per apostolos de Hierusalem exitura erat. Et
subdit de ipso legislatore dicens: Iudicabit gentes, et arguet populos multos; et
conflabunt — inquit — gladios suos in uomeres, et lanceas suas in falces. Non
leuabit gens contra gentem gladium, non exercebuntur ultra ad pręlium. Bellandi enim
studium
nobis iustitia a Deo, et pax et redemptio. Oriente
igitur Christo oritur iustitia et pax abundat hominum uero Salomone nobis genito, uere
pacifico pacisque amatore perennis atque perpetuę. Nam et ista pax terrena, quę ipso nascente
contigit, typus fuit pacis ęternę. De qua Esaias, cum de Messię futuri regno prophetaret:
Multiplicabitur — inquit — eius imperium, et pacis non erit finis.
Hanc ipse quoque Dominus per Ezechielem promiserat dicens: Disponam eis testem pacis,
testem sempiternum. Qui
Deo, et pax et redemptio. Oriente
igitur Christo oritur iustitia et pax abundat hominum uero Salomone nobis genito, uere
pacifico pacisque amatore perennis atque perpetuę. Nam et ista pax terrena, quę ipso nascente
contigit, typus fuit pacis ęternę. De qua Esaias, cum de Messię futuri regno prophetaret:
Multiplicabitur — inquit — eius imperium, et pacis non erit finis.
Hanc ipse quoque Dominus per Ezechielem promiserat dicens: Disponam eis testem pacis,
testem sempiternum. Qui hanc pacem tota animi
colendus et adorandus. Nonne hoc est illud, quod olim Dauid in psalmis cecinit
dicens: Reges Tharsis et insulę munera offerent, reges Arabum et Saba dona adducent; et
adorabunt eum omnes reges terrę. Et post pauca: Dabitur — inquit —
ei de auro Arabię, et adorabunt de ipso semper, tota die benedicent ei. Nonne
hoc ipsum Esaias prospexit, cum diceret: Omnes de Saba uenient, aurum et thus
deferentes, et laudem Domino anunciantes. De stella quoque, quę apparuit eis, nonne
Balaam, cum irrueret
hoc est illud, quod olim Dauid in psalmis cecinit
dicens: Reges Tharsis et insulę munera offerent, reges Arabum et Saba dona adducent; et
adorabunt eum omnes reges terrę. Et post pauca: Dabitur — inquit —
ei de auro Arabię, et adorabunt de ipso semper, tota die benedicent ei. Nonne
hoc ipsum Esaias prospexit, cum diceret: Omnes de Saba uenient, aurum et thus
deferentes, et laudem Domino anunciantes. De stella quoque, quę apparuit eis, nonne
Balaam, cum irrueret in eum spiritus Domini,
reges Arabum et Saba dona adducent; et
adorabunt eum omnes reges terrę. Et post pauca: Dabitur — inquit —
ei de auro Arabię, et adorabunt de ipso semper, tota die benedicent ei. Nonne
hoc ipsum Esaias prospexit, cum diceret: Omnes de Saba uenient, aurum et thus
deferentes, et laudem Domino anunciantes. De stella quoque, quę apparuit eis, nonne
Balaam, cum irrueret in eum spiritus Domini, prophetauit dicens: Orietur stella ex
Iacob, et consurget uirga ex Israhel. Hanc stellam magi isti
Et post pauca: Dabitur — inquit —
ei de auro Arabię, et adorabunt de ipso semper, tota die benedicent ei. Nonne
hoc ipsum Esaias prospexit, cum diceret: Omnes de Saba uenient, aurum et thus
deferentes, et laudem Domino anunciantes. De stella quoque, quę apparuit eis, nonne
Balaam, cum irrueret in eum spiritus Domini, prophetauit dicens: Orietur stella ex
Iacob, et consurget uirga ex Israhel. Hanc stellam magi isti obseruantes cognouerunt,
quę pręter signorum cęlestium morem eos pręcedens
cum irrueret in eum spiritus Domini, prophetauit dicens: Orietur stella ex
Iacob, et consurget uirga ex Israhel. Hanc stellam magi isti obseruantes cognouerunt,
quę pręter signorum cęlestium morem eos pręcedens ad pręsepium usquę perduxit Saluatoris.
Postremo de ista magorum pietate atque munificentia Tobiam etiam prophetasse credimus, cum
ciuitatem Hierusalem alloqueretur dicens: Nationes de longinquo ad te uenient, et munera
deferentes adorabunt in te Dominum. Tametsi magi in Bethlem adorarint, Hierosolymis
tamen prius
magi isti obseruantes cognouerunt,
quę pręter signorum cęlestium morem eos pręcedens ad pręsepium usquę perduxit Saluatoris.
Postremo de ista magorum pietate atque munificentia Tobiam etiam prophetasse credimus, cum
ciuitatem Hierusalem alloqueretur dicens: Nationes de longinquo ad te uenient, et munera
deferentes adorabunt in te Dominum. Tametsi magi in Bethlem adorarint, Hierosolymis
tamen prius quęsierunt eum et: Vbi est — inquiunt — qui natus est, rex
Iudeorum? Vidimus enim stellam (eius)* in
uerum dixisse propheta argueretur, nisi ipse Dominus, qui in
illo pręsentatus est, omnem mundi gloriam omnemque decorem superaret locumque ipsum sua
pręsentia longe magis quam Salomon suis opibus nobilitasset.
Interim Herodes, cum in Iudea regnaret scribasque conuocatos de Christo uenturo
interrogasset et illi in Bethlem nasciturum a prophetis edocti respondissent, turbatus est et
alienum metuens successorem, computato natiuitatis eius tempore, crudele secum iniit
consilium, omnes Bethlem pueros biennium et eo minus natos interfici iubet et, ne
est
eorum, qui terrena sapiunt, commune est uitium in quenque sibi suspectum acrius desęuire.
Herodes ergo, rex Iuda, audit a magis regem natum et admiratur. Videt idem a scribis astrui et
turbatur; metuque amittendi regni perculsus contremiscit et, ut securius regnet, puerum, de
quo talia prędicari sentit, perdere parat. Quod autem sequitur: Ibi dolores ut
parientis, cum illo congruit Hieremię dicentis: Vox in excelso audita est
lamentationis, luctus et fletus Rachel plorantis filios suos et nolentis consolari super eis,
et ex corpusculi hospitio matris
nomen accepit. Siue — inquit — quod Iuda et Beniamin duę tribus iunctę erant et quia Herodes
mandauerat non solum in Bethlem interfici pueros, sed et in mnibus finibus eius;
per occisionem Bethlem intelligimus multos etiam de Beniamin fuisse cęsos.
Vtcunque sit, pręuidit propheta et prędixit hanc in Christum puerum futuram Herodis
persecutionem, ut agnoscamus eum, in quem Herodes tanto exarsit furore, uerum esse Messiam,
uerum Christum, et Iudeos quidem intantum errare, ut nec suis
ablata; quam cum in templo Dagon posuissent, simulachrum collapsum in terra iacuit
manibus pedibusque truncatis formaque pristina penitus amissa. Ad hęc in Osee propheta est
scriptum: Ipse confringet simulachra eorum, depopulabitur aras eorum. Et in
Naum:* De domo dei tui interficiam sculptile et conflatile. Et in Zacharia:
In die illa, dicit Dominus exercituum, disperdam nomina idolorum de terra, et non
memorabuntur ultra. Et in Sophonia: Horribitis Dominus... attenuabit omnes deos
terrę.
Ad hęc in Osee propheta est
scriptum: Ipse confringet simulachra eorum, depopulabitur aras eorum. Et in
Naum:* De domo dei tui interficiam sculptile et conflatile. Et in Zacharia:
In die illa, dicit Dominus exercituum, disperdam nomina idolorum de terra, et non
memorabuntur ultra. Et in Sophonia: Horribitis Dominus... attenuabit omnes deos
terrę. Reditum etiam Domini ab Aegypto inuenimus in prophetis pręuisum antequam factum
in Euangelio. In Osee propheta Deum Patrem audio loquentem: Ex
omnes deos
terrę. Reditum etiam Domini ab Aegypto inuenimus in prophetis pręuisum antequam factum
in Euangelio. In Osee propheta Deum Patrem audio loquentem: Ex Aegypto uocaui filium
meum. Hoc in Domino nostro Saluatore impletum Mattheus testatur. Et si de alio quam de
Messia hoc prędictum foret, etiam tum ab Hebreis eius assertio argueretur. Hebrea enim lingua
scripsit Euangelium. Recte igitur prophetę dictum usurpauit ad narrationis suę confirmationem,
ut, *corr. ex Naon
quod
terrę. Reditum etiam Domini ab Aegypto inuenimus in prophetis pręuisum antequam factum
in Euangelio. In Osee propheta Deum Patrem audio loquentem: Ex Aegypto uocaui filium
meum. Hoc in Domino nostro Saluatore impletum Mattheus testatur. Et si de alio quam de
Messia hoc prędictum foret, etiam tum ab Hebreis eius assertio argueretur. Hebrea enim lingua
scripsit Euangelium. Recte igitur prophetę dictum usurpauit ad narrationis suę confirmationem,
ut, *corr. ex Naon
quod ipse referat iam
Euangelium. Recte igitur prophetę dictum usurpauit ad narrationis suę confirmationem,
ut, *corr. ex Naon
quod ipse referat iam factum, ostendat multo ante fuisse pręnunciatum.
Nihil pręterea habent Euangelii scriptores, quod de Domini ac Saluatoris nostri enarrent
infantia, pręterquam quod in Luca legimus: Cum iam esset duodecim annos natus...
Id enim ętatis coepit suam manifestare sapientiam, postea per duodecim apostolos longe lateque
difundendam. Nam in templo inuentus est inter
ac Saluatoris nostri enarrent
infantia, pręterquam quod in Luca legimus: Cum iam esset duodecim annos natus...
Id enim ętatis coepit suam manifestare sapientiam, postea per duodecim apostolos longe lateque
difundendam. Nam in templo inuentus est inter legisperitos de scripturis disserens, ita ut
audientes mirarentur ac stuperent, unde in tam tenero pectore tanta inesset scientia atque
doctrina. Omittamus hac de re interrogare prophetas. Neque enim opus fuit, ut cuncta, quę
futura erant, pręuiderent uel pręnunciarent, cum satis esset
suam manifestare sapientiam, postea per duodecim apostolos longe lateque
difundendam. Nam in templo inuentus est inter legisperitos de scripturis disserens, ita ut
audientes mirarentur ac stuperent, unde in tam tenero pectore tanta inesset scientia atque
doctrina. Omittamus hac de re interrogare prophetas. Neque enim opus fuit, ut cuncta, quę
futura erant, pręuiderent uel pręnunciarent, cum satis esset maximam eorum partem prędixisse,
cui reliqua, quę prętermittebantur, minime repugnare uiderentur. Possumus tamen et huiusce
negocii figuras quasdam
de re interrogare prophetas. Neque enim opus fuit, ut cuncta, quę
futura erant, pręuiderent uel pręnunciarent, cum satis esset maximam eorum partem prędixisse,
cui reliqua, quę prętermittebantur, minime repugnare uiderentur. Possumus tamen et huiusce
negocii figuras quasdam de Veteri Instrumento in medium adducere, quę id futurum indicasse non
incongrue existimari poterunt. De quatuor pueris Israhel in Babylone captiuis diuina narrat
historia, quod dederit eis Deus scientiam et disciplinam in omni libro et sapientia, Danieli
autem, qui primus ex
cum satis esset maximam eorum partem prędixisse,
cui reliqua, quę prętermittebantur, minime repugnare uiderentur. Possumus tamen et huiusce
negocii figuras quasdam de Veteri Instrumento in medium adducere, quę id futurum indicasse non
incongrue existimari poterunt. De quatuor pueris Israhel in Babylone captiuis diuina narrat
historia, quod dederit eis Deus scientiam et disciplinam in omni libro et sapientia, Danieli
autem, qui primus ex illis erat, intelligentiam uisionum et somniorum. De his postea dicitur:
Steterunt in conspectu
id futurum indicasse non
incongrue existimari poterunt. De quatuor pueris Israhel in Babylone captiuis diuina narrat
historia, quod dederit eis Deus scientiam et disciplinam in omni libro et sapientia, Danieli
autem, qui primus ex illis erat, intelligentiam uisionum et somniorum. De his postea dicitur:
Steterunt in conspectu regis; et omne uerbum sapientię et intellectus, quod sciscitatus
est ab eis rex, inuenit in eis decuplum, super cunctos ariolos et magos, qui erant in
uniuerso regno eius. Hi igitur typus erant futurę in Christo adhuc
donum gratię Domini, Azarias auxilium Domini, Missahel
saluans Deus. Filio autem Deus Pater dedit omne iudicium, omnem contulit
gratiam, ita ut idem ipse nobis et auxilio esset contra demones et saluti aduersus errores.
His tandem de Saluatoris infantia pueritiaque, ut potui, expeditis ad grandioris ętatis
gesta ab Euangelistis descripta ordine rerum seruato recensenda accedamus, ea q
uidem, antequam euenissent, prędicta demonstrando, ut omnibus pateat Iesum crucifixum uerum
fuisse Messiam
me factus est, cuius ego non sum dignus, ut soluam corrigiam
calciamenti. Deinde prospiciens Iesum uenientem ad se, mente uidit, quod oculis uidere
non poterat, in homine humili diuinitatis maiestatem et ait: Ecce Agnus Dei, ecce qui
tollit peccata mundi. Hic est, de quo dixi: Post me uenit uir, qui ante me factus est, quia*
prior me erat. Sic in Ioanne est scriptum. Mattheus uero magis succincto sermone rem
constringit et Baptistam ita locutum refert: Ego quidem baptizo uos in aqua in
poenitentiam; qui autem post me uenturus
enecans potestates et in tutum
transmittens populum fidelem; Iordanis fluuius, quo transmisso Dei populus Terram promissionis
ingressus est; quatuor illę* ad Euangelii numerum hydrie aquę, quas super lignorum struem
euertit Helias, et ignis (qui est Spiritus Sanctus) de cęlo lapsus exhausit uictimam, ut Deo
acceptabilem probaret; aqua Iordanis, in qua Naman Syrus septies lotus a lepra curatus est.
Hęc illa aqua, ille fons est, de quo Zacharias prophetabat dicens: In die illa erit fons
patens domui Dauid et habitantibus Hierusalem, in
ad Euangelii numerum hydrie aquę, quas super lignorum struem
euertit Helias, et ignis (qui est Spiritus Sanctus) de cęlo lapsus exhausit uictimam, ut Deo
acceptabilem probaret; aqua Iordanis, in qua Naman Syrus septies lotus a lepra curatus est.
Hęc illa aqua, ille fons est, de quo Zacharias prophetabat dicens: In die illa erit fons
patens domui Dauid et habitantibus Hierusalem, in ablutionem peccatoris et menstruatę.
Ipso quippe Christi lauacro cunctę fidelis animę sordes eluuntur atque emaculantur. Fons ille
patet domui Dauid, id
id est Ecclesię Christi, ut in ipsum credentibus prosit, et non incredulis,
qui suspenso hęsitantique animo Euangelii suscipiunt ueritatem. Quicquid denique in Veteri
Testamento per aquam sanctificabatur, baptismi per Christum futuri signum fuit.
In Exodo populus Deum de monte Synai loquentem auditurus uestimenta sua lauare iubetur. In
Leuitico Moyses et Aaron, priusquam ingrediantur tectum foederis ad altareque accedant,
implerunt labrum aqua, ut ea suas filiorumque manus ac pedes abluerent. Per baptismi enim
gratiam Ecclesię patet ingressus
inquinamentis uestris,
et ab uniuersis idolis uestris mundabo uos. Et quia, quod hic promittitur, in nouitate
Euangelii persoluendum erat, sequitur: Et dabo uobis cor nouum, et spiritum nouum ponam
in medio uestri. Hanc aquam in spiritu uidit idem propheta de templo ad latus dextrum
descendere et ad meridiem uerti. Nihil est enim in baptismo sinistrum, sed cuncta uelut
meridies lucis plena, in quo dimittuntur peccata et ad beatitudinem consequendam aditus
aperitur.
Vnde in psalmis canitur: Fluminis impetus
hoc per illud quoque significari certum est, quod in alio psalmo
dicitur: Super montes stabunt aquę. Non dicit stant, sed
stabunt. Futurum enim erat, ut omnem seculi altitudinem baptismi superaret
altitudo, per quem fideles animę de terra ad cęleste regnum transferuntur. De quibus dicere
possis: Aquę, quę super cęlos sunt, laudent Dominum.
Talia lauacri salutaris pręmia fore cernens Esaias, non distulit ad id suscipiendum hortari:
Omnes — inquit —
est, quod in alio psalmo
dicitur: Super montes stabunt aquę. Non dicit stant, sed
stabunt. Futurum enim erat, ut omnem seculi altitudinem baptismi superaret
altitudo, per quem fideles animę de terra ad cęleste regnum transferuntur. De quibus dicere
possis: Aquę, quę super cęlos sunt, laudent Dominum.
Talia lauacri salutaris pręmia fore cernens Esaias, non distulit ad id suscipiendum hortari:
Omnes — inquit — sitientes, uenite ad aquas. Et qui non habetis
Cęterum
sitientes, id est cupidos salutis, uenire ad aquas iubet, quia, qui c redunt,
illi Ecclesię membrum fieri auidius desyderant magisque lętanter ad baptismi gratiam accedunt.
Quod per eundem prophetam est prędictum, ubi ait: Haurietis aquas in gaudio de fontibus
Saluatoris. Quod enim maius fideli animę gaudium esse potest quam audire:
Renouabitur ut aquilę iuuentus tua. Consenuit aliquis in peccatis? Credat et
baptizetur in Christo, et renouabitur in spiritu. Et sicut aquila, cum nouas induerit pennas,
cuius uox esset ista, subiunxit: Deus maiestatis intonuit. Iam audierat igitur in
spiritu sanctus propheta uocem illam Dei Patris, quę postea nobis intonuit super Iesu
baptizato: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi complacui.
Tot ergo habes de baptismi nouitate Veteris Scripturę testimonia, o Iudee,* et adhuc
cunctaris, adhuc hęsitas ad Ecclesiam confugere et cum apostolis, qui et ipsi Iudei fuerunt,
credendo saluari? Vis istud, quod modo diximus, apertius expressiusque** prędictum agnoscere,
quod supra Christum
Sanctus in columbę figura sederit, quod uox Patris
audita fuerit? Lege in Esaia pene iisdem scriptum uerbis Deo dicente: Ecce seruus meus,
suscipiam eum; electus meus, complacuit sibi in illo anima mea: dedi spiritum meum super eum,
iudicium gentibus proferet. Sed de hoc satis. Reliqua prosequamur!
Baptizatus Dominus Iesus, Deus noster, abiit in desertum. Per dies quadraginta nihil gustat,
ieiunus pugnat et cum eo, qui primos parentes nostros fraude subuerterat, *corr. ex
Iudeę
**corr. ex
noster, abiit in desertum. Per dies quadraginta nihil gustat,
ieiunus pugnat et cum eo, qui primos parentes nostros fraude subuerterat, *corr. ex
Iudeę
**corr. ex expresiusque
congressus uincit. Hęc si de Messia futuro prędicta non ignoras, quare in
Christo crucifixo impleta negare audes? An tantum, ut negando pereas, qui credendo et
confitendo posses uiuere?
Baptizatus Iesus ieiunat, tentatur, uincit. Et tu certe, si baptismi salutaris te
susceptione armaueris,
Deinde ipsum figuris ueterum uaticiniisque confirmare
curabimus.
Mulieri in adulterio deprehensę ueniam dedit. Vade — inquit — et iam
amplius noli peccare! Damnauit ergo peccatum pręcipiens peccatrici, ne amplius peccet,
et illam de eo, quod hactenus peccauerat, absoluit. Paralytico, qui ei oblatus in lecto
fuerat: Confide, fili — ait — remittuntur tibi peccata tua. Et ad
scribas conuersus: Vt sciatis — inquit — quia Filius hominis habet
potestatem in
audio: Veruntamen seruire me fecisti in peccatis
tuis, prębuisti mihi laborem in iniquitatibus tuis. Nunquid unquam Deum seruire aut
laborem pati aliquis uidit in peccatis, in iniquitatibusque aliorum, nisi cum uerbum caro
factum fuit et habitauit in nobis? De quo Apostolus ait: Exinaniuit semetipsum formam
serui accipiens. Ad personam ergo Filii hęc, quę dicuntur, referenda sunt, non ad
personam Patris, licet Pater et Filius unum sint. Itaque ipsius Filii est, quod sequitur:
Ego sum, ego sum, qui deleo
Deus Fortis, Pater
futuri seculi, Princeps pacis. Multiplicabitur eius imperium, et pacis non erit finis.
Idem alibi: Vę, qui dicit patri: Quid generas? Et mulieri: Quid parturis? Illis
utique uę istud futurum denunciatur, qui Christum denegant uel de Patre genitum ante omnia
tempora uel de matre in tempore. Iterum alibi: Propter Syon — inquit — non
tacebo, et propter Hierusalem non quiescam, donec egrediatur ut splendor uirtus eius, et
saluator eius ut lampas accendatur. Et uidebunt gentes iustum
Princeps pacis. Multiplicabitur eius imperium, et pacis non erit finis.
Idem alibi: Vę, qui dicit patri: Quid generas? Et mulieri: Quid parturis? Illis
utique uę istud futurum denunciatur, qui Christum denegant uel de Patre genitum ante omnia
tempora uel de matre in tempore. Iterum alibi: Propter Syon — inquit — non
tacebo, et propter Hierusalem non quiescam, donec egrediatur ut splendor uirtus eius, et
saluator eius ut lampas accendatur. Et uidebunt gentes iustum tuum, et cuncti reges inclytum
puero suo, et Israhel, dilecto suo. Post hęc in terris
uisus est, et cum hominibus conuersatus est. Christus igitur, qui homo cum hominibus
conuersatus est, Deus cum Deo Patre legem tradidit mortalibus, qua seruata beatitudinem
consequerentur sempiternam.
De ipso etiam Ezechiel testatus est, cum diceret sibi in uisu apparuisse super firmamento,
quod capiti quatuor animalium imminebat, quasi aspectum lapidis saphiri similitudinem throni,
et super similitudinem throni similitudinem quasi aspectum hominis desuper. Thronus super
saphiri similitudinem throni,
et super similitudinem throni similitudinem quasi aspectum hominis desuper. Thronus super
firmamento fert prę se diuinitatis maiestatem, hominis uero aspectus ostendit humanitatis
naturam. Quatuor animalia quatuor Euangeliste sunt, qui utrunque de Christo
senserunt, utrunque illi tribuerunt. Messias igitur, id est Christus, Deus et homo est, et non
homo tantum. Hinc est, quod, cum Iesus ipse Iudeos incredulos interrogasset, cuius filius
esset Christus, responderunt: Dauid, nihil diuinum de illo sentientes.
sunt, qui utrunque de Christo
senserunt, utrunque illi tribuerunt. Messias igitur, id est Christus, Deus et homo est, et non
homo tantum. Hinc est, quod, cum Iesus ipse Iudeos incredulos interrogasset, cuius filius
esset Christus, responderunt: Dauid, nihil diuinum de illo sentientes. At ipse eorum arguens
errorem continuo intulit et ait: Quomodo ergo illum Dauid in spiritu Dominum uocat
dicens: Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis? Quibus profecto uerbis aperte
probauit Christum, id est seipsum, non solum filium esse
id est seipsum, non solum filium esse Dauid secundum carnem, sed etiam
Dominum secundum diuinitatem. Hoc uero ita esse operibus affirmauit.
Ex iis enim, quę ab illo fiebant, alia Dei, alia hominis erant. Cęcis uisum dare, leprosos
curare, mortuos uitę restituere, demonia de corporibus obsessis pellere, diuinę uirtutis fuit.
Sitire autem et esurire, pauere, tedere, dolorem mortemque pati, fragilitatis humanę
conditionem indicabat.
Quod autem et miracula illa, quę in Euangeliis relata sunt, facere debuerit, prophetę multo
ante
Ioanni, quę audistis et uidistis: cęci uident, claudi ambulant, leprosi mundantur, surdi
audiunt, mortui resurgunt, pauperes euangelizantur. Et beatus est, qui non fuerit
scandalizatus in me! Et hęc quidem iuxta historiam.
Moralem uero sensum utrobique de conuersione eorum, qui talibus animi morbis laborabant,
esse ostenderemus, si mihi non foret propositum nihil aliud hoc uolumine demonstrare, nisi
quęcunque ueterum Scripturę de Messia uenturo prędixerant, in Christo, quem Iudei
crucifixerunt, fuisse impleta.
scandalizatus in me! Et hęc quidem iuxta historiam.
Moralem uero sensum utrobique de conuersione eorum, qui talibus animi morbis laborabant,
esse ostenderemus, si mihi non foret propositum nihil aliud hoc uolumine demonstrare, nisi
quęcunque ueterum Scripturę de Messia uenturo prędixerant, in Christo, quem Iudei
crucifixerunt, fuisse impleta.
Quod autem gentes ad ueri cognitionem per Christum inducendę fuerint, per easdem pene
similitudines in eodem propheta Deum Patrem Filio loquentem audimus: Dedi
Quod autem gentes ad ueri cognitionem per Christum inducendę fuerint, per easdem pene
similitudines in eodem propheta Deum Patrem Filio loquentem audimus: Dedi te —
inquit — in foedus populi, in lucem gentium, ut aperires oculos cęcorum et educeres de
conclusione uinctos, de domo carceris sedentes in tenebris et umbra mortis. Datus enim
fuit in foedus Iudeorum Patris promissionem exoluens, in lucem gentium ueritatem docens,
oculos mentis eisdem aperiens, ut fide Deum uideant et a demonum eis illudentium captiuitate
ad ueri cognitionem per Christum inducendę fuerint, per easdem pene
similitudines in eodem propheta Deum Patrem Filio loquentem audimus: Dedi te —
inquit — in foedus populi, in lucem gentium, ut aperires oculos cęcorum et educeres de
conclusione uinctos, de domo carceris sedentes in tenebris et umbra mortis. Datus enim
fuit in foedus Iudeorum Patris promissionem exoluens, in lucem gentium ueritatem docens,
oculos mentis eisdem aperiens, ut fide Deum uideant et a demonum eis illudentium captiuitate
erruantur et sublatis
sedentes in tenebris et umbra mortis. Datus enim
fuit in foedus Iudeorum Patris promissionem exoluens, in lucem gentium ueritatem docens,
oculos mentis eisdem aperiens, ut fide Deum uideant et a demonum eis illudentium captiuitate
erruantur et sublatis errorum tenebris de morte reuocentur ad uitam, id est ad ipsum, qui ait:
Ego sum uia, et* ueritas, et uita. Cui tamen
inuidentes Iudei iniquo animo ferebant, quod sabbatis curaret quodque patrem suum diceret
Deum, se Deo faciens ęqualem. Hoc relatum in
legitur Ioannis, et impletur illud in
psalmis: Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania? Discunt tamen
ab ipso, quem arguebant, licere etiam sabbatis bene agere. Quod autem esset ęqualis Deo Dei
filius, quomodo contradicere poterant, si ille, quod de se fatebatur, miraculis supra omnem
uim humanam factis uerum esse probabat? Credebat ergo turba et sequebatur eum. Principes autem
sacerdotum superbia elati ferre non poterant, ut aliquis plus ipsis honoraretur. Atque ideo
illum persecuti sunt et tam mirandis, quę faciebat,
Credebat ergo turba et sequebatur eum. Principes autem
sacerdotum superbia elati ferre non poterant, ut aliquis plus ipsis honoraretur. Atque ideo
illum persecuti sunt et tam mirandis, quę faciebat, operibus semper detrahere conati.
Cęterum, ut Domini nostri Saluatoris de sabbati obseruatione argumenta Veteris quoque
Scripturę autoritate confirmemus, audi, quod in Esaia Deus ipse dicat: Si
auerteris — inquit — a sabbato pedem tuum facere uoluntatem tuam in die sancto
meo, et uocaueris sabbatum delicatum, et sanctum
delicatum, et sanctum Domini gloriosum, et glorificaueris eum, dum
non facis uias tuas, ut loquaris sermonem — hoc est, si diebus festiuis ab Ecclesia
receptis uel constitutis desieris facere uoluntatem tuam, ut facias Dei uoluntatem, si uerbum
illud proferre caueris, de quo in die Iudicii reddenda est ratio, ut tantum, quę Deo placita
sunt, loquaris — tunc
*add.
delectaberis super Dominum — inquit (sentiendo intra se Spiritus Sancti
consolationem) —
qualiter suscepto baptismate et suggestionibus diaboli superatis et Ioanne carceri
tradito coeperit prędicare et docere in synagogis et apostolos sibi asciscere.
Ingressus est synagogam — ut in Lucę Euangelio est scriptum — et accepto libro reuoluit et
legit de Esaię uaticiniis, ubi dicitur: Spiritus Domini super me, propter quod unxit me,
euangelizare pauperibus misit me, sanare contritos corde, prędicare captiuis remissionem, et
cęcis uisum, dimittere confractos in remissionem, prędicare annum Domini acceptum et diem
acceptum et diem
retributionis. Omnium — inquit Euangelista — oculi in eum intenti
erant. Et ipse coepit dicere ad illos: Quia hodie impleta est hęc scriptura in auribus
uestris. In se impletam significauit, utpote qui exinde talibus de rebus ad populum
coepit habere sermonem. Cum autem ista diceret, ostendit profecto se illum fuisse, qui olim
locutus est in prophetis et qui nunc natus erat ex Virgine. Sed uideamus, quomodo impleuit
ista, quę in prophetia recensentur.
*corr. ex.
Cęcis uisum, quia iis, qui ipsum ignorabant, aperuit intellectum,
ut agnoscerent. Dimisit uero confractos in remissionem, quando uariis morbis
implicitos uerbo curauit. Prędicauit denique annum Domini acceptum. Compluries
enim de sua prędixit futura passione et resurrectione, quibus instaurata est gratia generi
humano. De qua Apostolus: Ecce nunc — inquit — tempus acceptabile, ecce
nunc dies salutis! Prędicauit diem retributionis, cum in fine seculi se iudicem fore
agnoscerent. Dimisit uero confractos in remissionem, quando uariis morbis
implicitos uerbo curauit. Prędicauit denique annum Domini acceptum. Compluries
enim de sua prędixit futura passione et resurrectione, quibus instaurata est gratia generi
humano. De qua Apostolus: Ecce nunc — inquit — tempus acceptabile, ecce
nunc dies salutis! Prędicauit diem retributionis, cum in fine seculi se iudicem fore
asseruit uiuorum ac mortuorum, ut retribuat singulis iuxta opera, quę fecissent, iustis
pręmium,
uende, quę habes, et da
pauperibus... et sequere me! Hoc est enim amare cęlestia et terrena
contemnere. Tunc quoque ad Syon dixit: Populus meus es tu, cum diceret:
Super hanc petram ędificabo Ecclesiam meam.
De qua Ecclesia ante in psalmis ipse prędixerat, ubi ait: Ego autem constitutus sum
rexab eo, id est a Patre, super Syon, montem sanctum eius, prędicans pręceptum
eius. Quod ne ad regem Dauid pertinere putaremus, adiunxit: Dominus dixit ad me:
aurem meam, aperiam in psalterio propositionem meam, id est,
inclinabo ad me audiendum credentium aures. Ipsi enim auris mea sunt, et mysteria, quę in
psalmis proposita sunt et nondum satis intellecta, cum illa impleuero, aperta faciam
omnibusque manifesta. Porro de eius doctrina, in qua est Legis perfectio, Osee propheta ait:
Tempus requirendi Dominum cum uenerit, qui docebit uos iustitiam. Quod quidem et
Iohel pręuidens ad lętitiam hortatur et ait: Filii* Syon, exultate et lętamini in Domino
Deo uestro, quia dedit
quę sub uelamento litterę cęlat
Euangelii sacramenta. Atque ita imber iste, qui descendit in principio, in uerbis matutinus
est, in sensu serotinus. Tunc enim purior fluere coepit, cum terra dedit fructum suum, id est,
cum Maria Virgo genuit Dei Filium, qui ea, quę de se prędicta fuerant, adimpleuit et adimpleta
esse prędicauit, ut supra est dictum.
Nihil est autem eius doctrina uerius, nihil salubrius, nihil ab omni immundicia syncerius.
Lex enim ueritatis — ut Malachias ait — fuit in ore eius, et iniquitas
filii Israhel, duodecim tituli a Moyse positi, duodecim uituli in
holocaustum oblati, duodecim panes similę super mensam a sacerdote Aaron ponendi, duodecim
exploratores ad terram Chanaan* a Moyse missi, duodecim uirgę singularum tribuum nominibus
inscriptę, duodecim lapides de Iordane sublati, cum Iordanis aqua siccum transeuntibus prębuit
iter, duodecim iuga boum, in quibus Helias arantem reperit Heliseum. Denique ipse Iesus
duodecim annorum erat, quando coepit disputare, significans per duodecim apostolos
prędicationem suam se per orbem
incipiens. Per uitulum enim sacrificium a sacerdote
offerendum designatur. Facies aquilę Ioannes, qui cęteris altius uolans: In principio
erat uerbum, inquit, et uerbum erat apud Deum, et Deus erat uerbum. Hi
sunt quatuor quadrigę illę, quas de medio duorum montium, Veteris Nouęque legis, egredi uidit
Zacharias et ab equis diuersi coloris in diuersum trahi: alios ad aquilonem, alios ad austrum,
sed robustissimos eorum discurrere per omnem terram. De quibus dicitur: In omnem terram
exiuit sonus eorum et in**
et Deus erat uerbum. Hi
sunt quatuor quadrigę illę, quas de medio duorum montium, Veteris Nouęque legis, egredi uidit
Zacharias et ab equis diuersi coloris in diuersum trahi: alios ad aquilonem, alios ad austrum,
sed robustissimos eorum discurrere per omnem terram. De quibus dicitur: In omnem terram
exiuit sonus eorum et in** fines orbis terrę uerba eorum. Vbique enim *corr. ex.
annis
**add.
u ulgatum est Euangelium per apostolos apostolicosque uiros. Quorum ilii
in psalmis et prophetis
olim significatum satis apparet. Per Esaiam loquitur Dominus: Super muros tuos,
Hierusalem, constitui custodes. Tota die et tota nocte... non tacebunt.
Scripta quippe apostolorum sine intermissione in Ecclesia Christi leguntur. De Euangelii
quoque prędicatione per orbem diffusa idem propheta ait: Repleta est terra scientia
Domini, sicut aquę maris operientis. In omnem enim terram exiuit sonus eorum, dicente
Domino, sicut in eodem propheta est scriptum: Mittam ex eis, qui saluati
In omnem enim terram exiuit sonus eorum, dicente
Domino, sicut in eodem propheta est scriptum: Mittam ex eis, qui saluati fuerint, ad
gentes in mare, in Affricam, in Lydiam, tendentes sagittam; in Italiam et Gręciam, ad insulas
longe, ad eos, qui non audierunt de me, et non uiderunt gloriam meam. Et
annunciabunt gloriam meam gentibus. Nonne hoc illud ipsum est, quod in Euangelio
legimus ad apostolos dictum: Euntes in mundum uniuersum prędicate Euangelium omni
creaturę. Et paulopost subiungens
in Euangelio
legimus ad apostolos dictum: Euntes in mundum uniuersum prędicate Euangelium omni
creaturę. Et paulopost subiungens Euangelista ait: Illi autem profecti
prędicauerunt ubique Domino cooperante et sermonem confirmante sequentibus signis. De
his in psalmis quoque dicitur: Annunciauerunt cęli iustitiam eius, et uiderunt omnes
populi gloriam eius. Et alibi: Cęli — inquit — enarrant gloriam
Dei. Et, si cęli sunt, qui de cęlestibus disserunt, consequens erit, ut sint
et sermonem confirmante sequentibus signis. De
his in psalmis quoque dicitur: Annunciauerunt cęli iustitiam eius, et uiderunt omnes
populi gloriam eius. Et alibi: Cęli — inquit — enarrant gloriam
Dei. Et, si cęli sunt, qui de cęlestibus disserunt, consequens erit, ut sint terra, hoc
est infimum elementum, qui omnem curam terrenis negociis impendunt. Illud pręterea apostolico
competit collegio: Montes exultauerunt ut arietes, et colles sicut agni ouium.
Montes et arietes apostolos
in manibus eorum, ad faciendam uindictam in nationibus (idola eorum
damnando), increpationes in populis (Iudeorum arguendo incredulitatem
obstinationemque reprehendendo). Vindictam istam in nationibus illa etiam psalmistę uerba
sonant: Intonuit de cęlo Dominus, et Altissimus dedit uocem suam... misit sagittas suas,
et dissipauit eos. Intonuit enim et dedit uocem per apostolos, qui uelociter loca
percurrentes sagittis comparantur. Conuersis igitur ad Christum gentibus simulachra dissipata
sunt deorum, immo
ratione illa parari queant, instruere curent.
Prędicabant — inquit Euangelista — Domino cooperante et sermonem
confirmante sequentibus signis. Dederat enim eis potestatem demonia eiiciendi,
langores curandi, mortuos suscitandi. De quo Lucas in Actibus testatur dicens: Per manus
autem apostolorum fiebant signa et prodigia multa in plebe. De his olim prędictum est
in psalmis: Mirabilis Deus in sanctis suis, et figuratum in Moyse, qui in
prodigiis faciendis pharaonis magos uicit;
cooperante et sermonem
confirmante sequentibus signis. Dederat enim eis potestatem demonia eiiciendi,
langores curandi, mortuos suscitandi. De quo Lucas in Actibus testatur dicens: Per manus
autem apostolorum fiebant signa et prodigia multa in plebe. De his olim prędictum est
in psalmis: Mirabilis Deus in sanctis suis, et figuratum in Moyse, qui in
prodigiis faciendis pharaonis magos uicit; in Iesu Naue, qui solem stare fecit; in Helia, qui
mortuum suscitauit; in Heliseo, qui Naman Syrum a lepra
uitam rediere? Cuius umbra sicut
Petri ęgrotantibus restituit sanitatem? Duo hominum cadauera ad uitam redisse in Veteri
legimus testamento, quam plurima in Nouo. Vnum illic Tobiam cęcum illuminatum, hic sexcentos,
unum illic leprosum mundatum, hic mille. Et quisquam est, qui de Lege ad Euangelium, de umbra
ad lucem dubitet transmigrare?
Christum pręterea pauperem, apostolos pauperes Scriptura recens indicat, antiqua prędicit.
Qui non credit, is profecto utriusque autorem Deum offendit. Ipse Saluator de se in Euangelio
loquens ait:
umbra sicut
Petri ęgrotantibus restituit sanitatem? Duo hominum cadauera ad uitam redisse in Veteri
legimus testamento, quam plurima in Nouo. Vnum illic Tobiam cęcum illuminatum, hic sexcentos,
unum illic leprosum mundatum, hic mille. Et quisquam est, qui de Lege ad Euangelium, de umbra
ad lucem dubitet transmigrare?
Christum pręterea pauperem, apostolos pauperes Scriptura recens indicat, antiqua prędicit.
Qui non credit, is profecto utriusque autorem Deum offendit. Ipse Saluator de se in Euangelio
loquens ait: Vulpes foueas habent,
mundatum, hic mille. Et quisquam est, qui de Lege ad Euangelium, de umbra
ad lucem dubitet transmigrare?
Christum pręterea pauperem, apostolos pauperes Scriptura recens indicat, antiqua prędicit.
Qui non credit, is profecto utriusque autorem Deum offendit. Ipse Saluator de se in Euangelio
loquens ait: Vulpes foueas habent, et uolucres cęli nidos. Filius autem hominis non
habet, ubi caput suum reclinet. Non habuit, unde didragmam pro se et discipulo
solueret nisi mirabiliter in ore piscis inuentam. In aliena domo hospitabatur, in
desunt, quanta insuper habere
concupiscunt. Serui uero Christi habentes alimenta et quibus teguntur, his contenti sunt.
Tanto igitur eis minus deficit, quanto expetunt minus, dum diuitias sibi non in
terra, sed in cęlo quęrunt. Sed uideamus, si in his quoque, quę de Christi discipulorumque
eius paupertate retulimus, in prophetarum reperire possimus uaticiniis, ut, cum cuncta, quę
prędicta sunt, impleri in Euangelio monstrabimus, magis patescat, quam stulta sit Iudeorum
credere Christo nolentium obstinatio.
In persona Christi
me — inquit —
quia egenus et pauper ego sum, et cor meum conturbatum est intra me. Pauper enim
factus est, ut nos in cęlesti regno diuites faceret, dicente Iacobo apostolo: Pauper,
diues in fide, hęres erit regni. Pręter hęc Esaias de excidio Hierusalem futuro
prophetans ob Iudeorum perfidiam et Christo illatas iniurias ait: Ciuitatem sublimem
humiliabit, humiliabit eam usque ad terram, detrahet eam usque ad puluerem. Et ne
forte dubium relinquat, per quos Deus humiliabit eam, subiungit:
eam, subiungit: Conculcabit eam pes,
pes pauperis, gressus egenorum. Pes utique pauperis Christi et gressus egenorum
apostolorum. Qui ergo Christum et apostolos imitari cupiunt, paupertatem colant. Non diuitum
pedes ciuitatem superbam conculcarunt, sed egenorum. De ipsorum inopia et alibi idem propheta
est locutus et ait: Addent mites in Domino lętitiam, et pauperes homines in sancto
Israhel exultabunt, hoc est lętabuntur in uisione diuina. Deum enim uidens
interpretatur Israhel. Ait autem Iesus: Qui me uidet, uidet
sit, respondet Apostolus ad
Corinthios dicens: Propter uos egenus factus est...ut illius inopia uos
diuites essetis; hoc est, ut et uos eius exemplo ea, quę sursum sunt, quęratis, non
quę super terram. Illi enim, qui cumulandis opibus inhiant, de his, quę ęterna sunt, nequeunt
cogitare et, dum corpori blandiuntur, animę bona contemptui habent pręsentiumque rerum
uoluptate deliniti eorum, quę futura expectamus, obliuiscuntur. Longe autem melius est nudos
intrare in regnum cęlorum quam cum opum copia m
est nudos
intrare in regnum cęlorum quam cum opum copia m itti in ignem ęternum et diuitis
purpurati miserrimam subire sortem, qui sepultus in inferno frustra Lazari mendici in sinu
Abrahę feliciter quiescentis implorauit opem. Quanti autem meriti pauperes isti, de quibus
locuti sumus, apud Deum, qui eos elegit, fuerint, operęprecium est audire.
Non solum in terra potestas data est eis signa et prodigia faciendi, sed etiam in die
nouissimo cum Christo simul iudicandi. Iudices eorum erunt, a quibus persecutiones passi
fuere:
disposuit mihi Pater meus regnum, ut edatis et bibatis super mensam meam in
regno meo et sedeatis super thronos duodecim iudicantes duodecim tribus Israhel.
Pręter hęc Paulus, in quo Christus locutus est, ad Corinthios scribens ait: An nescitis,
quoniam sancti de hoc mundo iudicabunt? Et paulopost: Nescitis — inquit —
quoniam angelos iudicabimus? Quanto magis secularia?
In istis ergo impleta fuisse constat, quę ante prędicta legimus in prophetis. In spalmis
dicitur: Illuc enim
dicitur: Illuc enim ascenderunt tribus. Ac ne Iudeorum tribus, qui on
credunt, ascendere putares, additur: tribus Domini, testimonium Ishrahel,
ad confitendum nomini Domini. Tribus autem Domini in Christo credentium est multitudo.
Sequitur de apostolis: Quia illic sederunt sedes in iudicio, sedes super domum
Dauid. Domus autem Dauid regnum Israhel est. Israhelitas ergo incredulos iudicabunt
discipuli Christi. Quod autem et reliquas gentes iudicaturi sint, Sapientię liber testatur, in
quo scriptum est:
Dominici gregis pastores; qui erant humiles et abiecti, fiunt
seniores plebis et principes populi; qui quoque erant rudes et idiotę, repleti sunt Spiritu
Sancto, ut essent diuini uerbi pręstantissimi doctores. Et hęc quidem mutatio dexterę
Excelsi, qui suscitat de terra inopem et de stercore errigit pauperem, ut collocet eum
cum principibus, cum principibus populi sui. Quibus ergo in Euangelio dixit Dominus:
Venite post me, et* faciam uos fieri piscatores hominum. Hos
multo** ante se missurum promiserat Deus
qui erant humiles et abiecti, fiunt
seniores plebis et principes populi; qui quoque erant rudes et idiotę, repleti sunt Spiritu
Sancto, ut essent diuini uerbi pręstantissimi doctores. Et hęc quidem mutatio dexterę
Excelsi, qui suscitat de terra inopem et de stercore errigit pauperem, ut collocet eum
cum principibus, cum principibus populi sui. Quibus ergo in Euangelio dixit Dominus:
Venite post me, et* faciam uos fieri piscatores hominum. Hos
multo** ante se missurum promiserat Deus Esaia testante ac
Deus Esaia testante ac dicente: Ecce ego mittam
piscatores multos, et piscabuntur eos, dicit Dominus; et post hęc mittam uenatores multos, et
uenabuntur eos. Hi fuerunt iacula et sagittę aduersus gentium errores diabolique
dolos, quę ***corr. ex. de
*add.
**corr. ex. multos
Abacuch propheta pręuidit, cum ad Deum uerba conuertens diceret: In luce
iacula tua ibunt, in splendore coruscationis* armorum tuorum. Et sanctus psalmista
tuę acutę — inquit — populi sub te cadent. Hi fuerunt
fontes et torrentes et flumina iuxta illud: Tu dirupisti fontes et torrentes. Et
illud: Flumina plaudent manu, simul montes exultabunt. Hi fuerunt pastores illi,
de quibus in Hieremia locutus est Dominus: Dabo uobis pastores iuxta cor meum, et
pascent uos scientia et doctrina. Hi fuerunt custodes illi et speculatores, quos
Ecclesię suę apposuit Dominus ad eam in Esaia dicens: Super muros tuos constitui
Et per eundem prophetam: Regnabit — inquit — Deus tuus,
vox speculatorum tuorum. Ad quos in Euangelio Saluator ait: Non uos estis, qui
loquimini, sed Spiritus Patris uestri, qui loquitur in uobis. Hi fuerunt sacerdotes
illi, de quibus in psalmis dixerat Deus: Sacerdotes eius induam salutari. Hi
fuerunt petrę, lapides et montes, de quibus Amos propheta: Nunquid currere possunt in
petris equi?** Hoc est, equi pharaonis, demonia mala, pręualere discipulis Christi. De
Ad quos in Euangelio Saluator ait: Non uos estis, qui
loquimini, sed Spiritus Patris uestri, qui loquitur in uobis. Hi fuerunt sacerdotes
illi, de quibus in psalmis dixerat Deus: Sacerdotes eius induam salutari. Hi
fuerunt petrę, lapides et montes, de quibus Amos propheta: Nunquid currere possunt in
petris equi?** Hoc est, equi pharaonis, demonia mala, pręualere discipulis Christi. De
lapidibus autem impolitis, quos ferrum non attigit, altare Domino ędificatum in libro Iesu
Naue legimus. Lapidum istorum
illi, de quibus in psalmis dixerat Deus: Sacerdotes eius induam salutari. Hi
fuerunt petrę, lapides et montes, de quibus Amos propheta: Nunquid currere possunt in
petris equi?** Hoc est, equi pharaonis, demonia mala, pręualere discipulis Christi. De
lapidibus autem impolitis, quos ferrum non attigit, altare Domino ędificatum in libro Iesu
Naue legimus. Lapidum istorum impolities apostolorum integritas est, quam nulla malarum
cupidinum uis corrupit. Tales erant illi, quibus Petrus apostolus scribens ait: Et ipsi,
apostolorum autem
fundamentum Christus est.
Hi fuerunt principes illi, quos pręuidens Dauid dixit: Principes Iuda, duces eorum,
principes Zabulon et principes Neptalim. Ab istis enim tribubus orituri erant
principes isti Ecclesię, apostoli Christi. De quibus in alio psalmo *corr. ex.
corruscationis
**corr. ex. ęqui
Deus Pater allocutus est eum dicens: Pro
patribus tuis nati sunt tibi filii; constitues eos principes super omnem
corruscationis
**corr. ex. ęqui
Deus Pater allocutus est eum dicens: Pro
patribus tuis nati sunt tibi filii; constitues eos principes super omnem terram.
Hi sunt etiam nubes illę, de quibus in Esaia loquitur Dominus: Nubibus mandabo,
ne pluant super Israhel imbrem. Et hoc quidem tunc est impletum, cum discipuli Domini
a Iudeis repulsi recesserunt ad gentes. Quid adhuc dicam? Hi fuerunt fulgura dicente Propheta:
Alluxerunt fulgura eius
multi; hic nunciat, illi
nunciata enarrant; hic lux illorum est, illi ab eo illuminati lux mundi sunt. Qui non credunt,
in tenebris uersantur. Lucem enim istam, quę Christus est, non cęcitas perfidię, sed sani
credentium oculi intueri queunt.
Ad hęc, siquis talia de apostolis Domini dici negauerit, quę in communi dicta sunt, possumus
afferre in medium etiam ea, quę de singulis eorum in Veteri testamento referuntur, ut,
cuiusque propria cum de se fidem fecerint, facilius communia, quę pręmisimus, credantur.
Paulum quidem apostolum de
non credunt,
in tenebris uersantur. Lucem enim istam, quę Christus est, non cęcitas perfidię, sed sani
credentium oculi intueri queunt.
Ad hęc, siquis talia de apostolis Domini dici negauerit, quę in communi dicta sunt, possumus
afferre in medium etiam ea, quę de singulis eorum in Veteri testamento referuntur, ut,
cuiusque propria cum de se fidem fecerint, facilius communia, quę pręmisimus, credantur.
Paulum quidem apostolum de tribu Beniamin fuisse constat. De illo ergo in Genesi fuit
prophetatum Iacob patriarcha dicente:
cęcitas perfidię, sed sani
credentium oculi intueri queunt.
Ad hęc, siquis talia de apostolis Domini dici negauerit, quę in communi dicta sunt, possumus
afferre in medium etiam ea, quę de singulis eorum in Veteri testamento referuntur, ut,
cuiusque propria cum de se fidem fecerint, facilius communia, quę pręmisimus, credantur.
Paulum quidem apostolum de tribu Beniamin fuisse constat. De illo ergo in Genesi fuit
prophetatum Iacob patriarcha dicente: Beniamin lupus rapax, mane comedet predam, et
uespere diuidet spolia.
de apostolis Domini dici negauerit, quę in communi dicta sunt, possumus
afferre in medium etiam ea, quę de singulis eorum in Veteri testamento referuntur, ut,
cuiusque propria cum de se fidem fecerint, facilius communia, quę pręmisimus, credantur.
Paulum quidem apostolum de tribu Beniamin fuisse constat. De illo ergo in Genesi fuit
prophetatum Iacob patriarcha dicente: Beniamin lupus rapax, mane comedet predam, et
uespere diuidet spolia. Lupus utique rapax, quando laniatum perrexit oues Christi.
Mane, id est in principio, fidelium
quę in communi dicta sunt, possumus
afferre in medium etiam ea, quę de singulis eorum in Veteri testamento referuntur, ut,
cuiusque propria cum de se fidem fecerint, facilius communia, quę pręmisimus, credantur.
Paulum quidem apostolum de tribu Beniamin fuisse constat. De illo ergo in Genesi fuit
prophetatum Iacob patriarcha dicente: Beniamin lupus rapax, mane comedet predam, et
uespere diuidet spolia. Lupus utique rapax, quando laniatum perrexit oues Christi.
Mane, id est in principio, fidelium hostis comedit predam, sed uespere,
Lupus utique rapax, quando laniatum perrexit oues Christi.
Mane, id est in principio, fidelium hostis comedit predam, sed uespere, id est in fine
conuersus diuidere coepit spolia Euangelium prędicando et conuincendo Iudeos, quia hic, quem
ipse persequebatur, uere esset Christus. De eius etiam consternatione in uia, quando auditam
Domini uocem expauit, in psalmo dicitur: Ibi Beniamin in mentis excessu. Quod
dictum ad illud quoque referri potest, quando raptus est usque ad tertium cęlum et nesciuit,
in corpore an extra corpus id sibi
qui sedet super cherubim continuo dicitur:
Excita potentiam tuam et ueni. Orabat quippe Propheta, ut manifestaretur
apostolis et ueniret omnibus, qui sub maledicto Legis erant, ut liberarentur.
Iudas
De Iuda etiam, Christi proditore, prędictum illic manifeste apparet, ubi in psalmis
legitur: Cum iudicatur, exeat condemnatus, et oratio eius fiat in peccatum, et
episcopatum eius accipiat alter. Condemnatus est enim, quia desperauit. Episcopatum
autem eius Matthias
eius fiat in peccatum, et
episcopatum eius accipiat alter. Condemnatus est enim, quia desperauit. Episcopatum
autem eius Matthias accepit in locum eius suffectus, ut numerum duodecim impleret apostolorum.
Et ne plura superfluo labore scrutemur, si certum est ista de singulis Christi discipulis
fuisse in Testamento Veteri prędicta, nonne illa, quę pauloante recensuimus, ad omnes simul
referenda erunt? Neque enim simile ueri uidetur, ut de quibusdam specialis fiat mentio et de
toto eorum collegio taceatur. Sed de his hactenus. Ad ea, quę
numerum duodecim impleret apostolorum.
Et ne plura superfluo labore scrutemur, si certum est ista de singulis Christi discipulis
fuisse in Testamento Veteri prędicta, nonne illa, quę pauloante recensuimus, ad omnes simul
referenda erunt? Neque enim simile ueri uidetur, ut de quibusdam specialis fiat mentio et de
toto eorum collegio taceatur. Sed de his hactenus. Ad ea, quę restant consyderanda,
progrediatur oratio.
Nauigat cum discipulis Magister et Dominus. Eo dormiente turbatur mare. Excitatus a somno
uentis et mari imperat fitque
Et ne plura superfluo labore scrutemur, si certum est ista de singulis Christi discipulis
fuisse in Testamento Veteri prędicta, nonne illa, quę pauloante recensuimus, ad omnes simul
referenda erunt? Neque enim simile ueri uidetur, ut de quibusdam specialis fiat mentio et de
toto eorum collegio taceatur. Sed de his hactenus. Ad ea, quę restant consyderanda,
progrediatur oratio.
Nauigat cum discipulis Magister et Dominus. Eo dormiente turbatur mare. Excitatus a somno
uentis et mari imperat fitque tranquillitas magna. Quod factum
si certum est ista de singulis Christi discipulis
fuisse in Testamento Veteri prędicta, nonne illa, quę pauloante recensuimus, ad omnes simul
referenda erunt? Neque enim simile ueri uidetur, ut de quibusdam specialis fiat mentio et de
toto eorum collegio taceatur. Sed de his hactenus. Ad ea, quę restant consyderanda,
progrediatur oratio.
Nauigat cum discipulis Magister et Dominus. Eo dormiente turbatur mare. Excitatus a somno
uentis et mari imperat fitque tranquillitas magna. Quod factum admirantes, qui aderant:
Qualis est
fitque tranquillitas magna. Quod factum admirantes, qui aderant:
Qualis est hic — inquiunt — quia uenti et mare obediunt ei? Hinc
discimus, quia insensibilia nobis insensibilia sint, autoris autem sui sentiant imperium et
eius iussa peragant. De tranquillitatis autem tam repentinę miraculo prędictum fuisse credimus
a psalmista dicente: Tu dominaris
potestati maris, motum autem fluctuum eius tu mitigas. Et iterum alibi:
Statuit procellam eius in auram, et siluerunt fluctus eius. Et
ergo illa Maria, Aaronis sacerdotis soror, quę, dum petulanter Moysi detrahit, perfusa fuit
lepra, sed Moyse pro illa Deum deprecante pristinam recepit sanitatem. Mulier ergo peccatrix
mundata est a lepra uitiorum Domino miserante, cui deliquerat turpiter impudiceque uiuendo. De
ista prophetasse mihi uidetur Hieremias, cum ait: Fornicata es cum amatoribus multis;
tamen reuertere ad me, dicit Dominus, et ego suscipiam te.
Per idem tempus Iesus, Dominus noster, cum destinaret apostolos ad prędicandum regnum Dei,
Apostoli
Paulum capite mulctauit; Andream Egeas, Achaię proconsul in crucem egit; Phillippum
Phrygię pręses lapidibus obrui iussit; Bartholomeum Armenię rex uiuum decoriauit; Iacobus
Maior Hierosolymis Herodis iussu capite truncatur, Minor de pinna deiicitur et fuste fullonis
fracto cerebro interimitur; Ioannes Traiano iubente in oleo coquitur, sed non lęditur, in
Pathmo relegatus mortem obiit; Thomas Indię regis iussu lanceis confossus occubuit; Mattheum
in Perside Hirtacus* rex orantem post tergum ferro
qui et corpus et animam
potest mittere in gehennam. Atque hoc sane illud est, quod in Esaia olim fuit
prędictum: Nolite timere opprobrium hominum et blasphemias eorum ne metuatis.
Intrepidi itaque et Spiritus Sancti dono eruditi uiam ueritatis docuerunt. De his prophetauit
Daniel dicens: Docti in populo docebunt plurimos; et ruent** in gladio, et in flamma, et
in
*cor. ex. Artacus
**corr. ex. rueut
captiuitate,
hominibus tormenta passi sunt, spes illorum
immortalitate
plena est. In paucis uexati, in multis bene disponentur, quoniam Deus tentauit illos, et
inuenit illos dignos se. Recte itaque diuinus psalmista ait: Multę tribulationes
iustorum, et de omnibus his liberabit eos Dominus. Dominus custodit omnia ossa eorum: unum ex
iis non conteretur. Quod si ossa iustorum custodit Dominus, ne conterantur, quanto
magis animas, ne pereant? Dominus ergo supponit suis cultoribus manum, ne cadant, et in
periculis protegit
ullus
perueniet, nisi Omnipotentis ope fuerit adiutus. Vnde Hieremias ad Ecclesiam loquens ait:
Et dabo te populo huic in murum ęreum fortem; et bellabunt aduersum te, et non
pręualebunt, quia ego tecum sum, ut saluem te, et erruam te, dicit Dominus. Et liberabo te de
manu pessimorum, et redimam te de manu fortium; hoc est de persecutione infidelium et
diaboli potestate, ut in terra uincas et in cęlo coroneris. Illa uero, ut hoc consequi possit,
se fidem seruasse gloriatur dicens: Multi persequuntur me et tribulant, ego autem
ope fuerit adiutus. Vnde Hieremias ad Ecclesiam loquens ait:
Et dabo te populo huic in murum ęreum fortem; et bellabunt aduersum te, et non
pręualebunt, quia ego tecum sum, ut saluem te, et erruam te, dicit Dominus. Et liberabo te de
manu pessimorum, et redimam te de manu fortium; hoc est de persecutione infidelium et
diaboli potestate, ut in terra uincas et in cęlo coroneris. Illa uero, ut hoc consequi possit,
se fidem seruasse gloriatur dicens: Multi persequuntur me et tribulant, ego autem a
testimoniis tuis non
ad Ecclesiam loquens ait:
Et dabo te populo huic in murum ęreum fortem; et bellabunt aduersum te, et non
pręualebunt, quia ego tecum sum, ut saluem te, et erruam te, dicit Dominus. Et liberabo te de
manu pessimorum, et redimam te de manu fortium; hoc est de persecutione infidelium et
diaboli potestate, ut in terra uincas et in cęlo coroneris. Illa uero, ut hoc consequi possit,
se fidem seruasse gloriatur dicens: Multi persequuntur me et tribulant, ego autem a
testimoniis tuis non declinaui. Tales fuere martyres
** corr. ex. fnturum
d icente ad Deum Propheta: Qui oderunt te, extulerunt caput. Super
populum tuum malignauerunt consilium, et cogitauerunt aduersus sanctos tuos. Dixerunt:
Venite, et disperdamus eos de gente, et non memoretur Israhel ultra; hoc est
Christianus, uidens Deum, obliuione deleatur. Sed nequaquam efficere potuerunt, quod
statuerant, et omnis conatus eorum uersus est in contrarium. Quanto enim illi increduli magis
cędibus grassabantur, tanto credentium
fuerunt persecutiones hominum passi, sed a Deo electi, ut, pro cuius nomine
mortem contempserant, cum illo uiuerent in ęternitate.
Vide igitur, quam nihil fere actum sit in discipulos et martyres Christi, quod non ante
fuerit prędictum. Illud quoque, quod in Euangelio de fidelibus parentes atque domesticos ob
eorum perfidiam relinquentibus ait Dominus: Nolite arbitrari, quod uenerim pacem mittere
in terram; non ueni pacem mittere, sed gladium. Veni enim separare hominem aduersus patrem
suum, et filiam aduersus matrem suam, et nurum
per uim occupari redigique in seruitutem. Idque nobis
accidi peccatis exigentibus credimus, ut uidelicet Christiani, qui Christi iussa exequi
negligunt, a Christi inimicis uexentur et castigati aut corrigantur ut Niniuitę aut ut
Aegyptii in abyssum mersi pereant. Satis de fidelium martyrio. Reliqua consyderemus.
In Euangelio ex quinque panibus et duobus pisciculis quinque milia hominum satiauit Dominus
et iterum septem panibus quatuor milia uirorum pręter pueros ac mulieres. Huiusce rei in
Veteri Testamento figuram apparere uoluit.
igitur petra, super qua domus fundata, licet uentos et flumina tentationum patiatur, stabilis tamen
permanet. Pugnas in terra patitur, sed uincit potentissimo Domino adiuuante, et in cęlo pace
fruitur atque cum angelis in Domino gloriatur.Porro, ut paulo plenius de illa loquar,
Ecclesia Christi
congregata est ex iis, qui Saluatoris aduentum uel futurum fideliter expectarunt uel
pręsentem prompte pleneque susceperunt. Congregata est igitur ex patriarchis, ex patribus, ex
prophetis,
oues
ab hędis separando, iustos a peccatoribus, qui non Christi, sed diaboli sunt Ecclesia.
Odiui — inquit — ecclesiam malignantium, et cum impiis non sedebo.
*corr. ex. matri
De iis sunt illi uineę pessimi cultores, qui seruos domini ad fructum colligendum missos
alium ceciderunt,* alium occiderunt, alium uero lapidauerunt. Miserat enim Deus Iudeis
prophetas, qui eos monendo a uitiis coercerent et ad uirtutem hortarentur. Sed tantum abfuit,
ut sese
ut etiam peiores euaserint. Micheam prophetam in maxillam** percusserunt
miseruntque in carcerem, Vriam interfecerunt, Hieremiam lapidibus obruerunt, Esaiam serra
medium secuerunt, et quoniam neminem ferre poterant contrarium moribus suis censorem, postremo
Filium Dei ad se de cęlo missum crucifixerunt. Hic est heres — inquiunt —
uenite, occidamus eum, et habebimus hereditatem eius. At quia male agendo bonum
sperare dementis est, fefellit eos hęc deliberatio. Occiderunt enim, sed hereditatem, quę non
nisi credentibus
periit
impius diabolus, per quem subuersi saxa et *corr. ex cęciderunt
**corr. ex maxilla
l igna pro diis habebant. Et nomen eorum fuit deletum, ut non gentiles
nuncupentur, sed Christiani, nouo nomine, de quo Esaias: Et uocabitur tibi —
inquit — nomen nouum, quod os Domini nominabit.* Et iterum in psalmis legimus:
Qui habitare facit sterilem in domo, matrem filiorum lętantem. Gentilitas enim,
quę nullum uerę uirtutis fructum
apostoli fuere per omnes orbis partes diffusi, ut prędicent Euangelium. His conuenit
illud: Annunciaui iustitiam tuam in ecclesia magna. Quę enim parua erat in Iudea,
per omnes distenta est terrę tractus orbisque fines.
Hęc est igitur coenaculum illud de Euangelio grande stratum, in quo non typicum ut olim, sed
uerum Christi Pascha celebratur. Hęc est sagena, quam cuiuscunque generis pisces ingressi non
pereunt, sed saluantur. Hęc est arca, in qua cessante peccati diluuio in spem salutis ęternę
humanum genus fuit reparatum.
stratum, in quo non typicum ut olim, sed
uerum Christi Pascha celebratur. Hęc est sagena, quam cuiuscunque generis pisces ingressi non
pereunt, sed saluantur. Hęc est arca, in qua cessante peccati diluuio in spem salutis ęternę
humanum genus fuit reparatum. Hęc est porta, de qua in psalmis cantat propheta: Hęc
porta Domini, iusti intrabunt
per eam. Per illam enim solam introitus est ad uitam. Hęc est templum, quod per
quindecim gradus psallendo aditur, et sicut quis magis proficit uirtute, ita altius ascendit.
Si
porta Domini, iusti intrabunt
per eam. Per illam enim solam introitus est ad uitam. Hęc est templum, quod per
quindecim gradus psallendo aditur, et sicut quis magis proficit uirtute, ita altius ascendit.
Si non uis ruere, retro ne respicias, sed semper de *corr. ex nominauit
ascensu cogita. Hęc est domus et atrium Dei et tabernaculum Spiritus Sancti.
Audi Micheam dicentem: Et erit in nouissimo dierum mons domus Domini pręparatus in
uertice montium, et sublimis super colles; et
dicit Dominus exercituum. Maior est enim gloria
Ecclesię quam synagogę. In synagoga expectabatur Christus uenturus, in Ecclesiam uenit et ipse
fuit pax nostra et cum Deo reconciliatio, qui sua morte nobis donauit uitam placato Patre,
cuius iram merebamur pro peccato. De domo hac dicebat Propheta: Intrabimus in
tabernaculum Dei, adorabimus in loco, ubi steterunt
pedes eius. Idem huius loci desyderio affectus dixit: Quam dilecta
tabernacula tua, Domine uirtutum! Concupiscit et deficit anima mea in atria Domini.
eius. Idem huius loci desyderio affectus dixit: Quam dilecta
tabernacula tua, Domine uirtutum! Concupiscit et deficit anima mea in atria Domini.
Et: Beati — inquit — qui habitant in domo tua! Beati sunt
ergo Ecclesię filii, quia de terra transferuntur in cęlum, quo ascendere ante Christi aduentum
potuit nemo.
Quid pręterea dicam? Hęc et uinea et torcular et turris est. Homo erat
paterfamilias — inquit — qui plantauit uineam, et sepem circumdedit ei, et
est hęc
uinea, ut eam excolant ligonibus bonorum operum et afferant fructum, alii centesimum, alii
sexagesimum, alii trigesimum. Vel turris ipse Christus est, cui dicimus:
Esto nobis, Domine, turris fortitudinis a facie inimici.
De amplitudine pręterea et dilatatione huius uineę in psalmis canitur: Vineam de
Aegypto transtulisti, id est de tenebris Christum negantium Iudeorum, Aegyptus enim
interpretatur tenebrę; eiecisti gentes incredulas, et plantasti eam, in iis, qui
alii centesimum, alii
sexagesimum, alii trigesimum. Vel turris ipse Christus est, cui dicimus:
Esto nobis, Domine, turris fortitudinis a facie inimici.
De amplitudine pręterea et dilatatione huius uineę in psalmis canitur: Vineam de
Aegypto transtulisti, id est de tenebris Christum negantium Iudeorum, Aegyptus enim
interpretatur tenebrę; eiecisti gentes incredulas, et plantasti eam, in iis, qui
deposito gentilitatis errore Euangelio crediderunt; dux itineris fuisti, uiam
trigesimum. Vel turris ipse Christus est, cui dicimus:
Esto nobis, Domine, turris fortitudinis a facie inimici.
De amplitudine pręterea et dilatatione huius uineę in psalmis canitur: Vineam de
Aegypto transtulisti, id est de tenebris Christum negantium Iudeorum, Aegyptus enim
interpretatur tenebrę; eiecisti gentes incredulas, et plantasti eam, in iis, qui
deposito gentilitatis errore Euangelio crediderunt; dux itineris fuisti, uiam
docendo salutis; plantasti radices
per apostolos dilatata, operuit montes
umbra eius, quando et ipsi, qui terrę pręsides erant, Cęsares et reges credere
coeperunt; et arbusta eius cedros Dei; cedri scientię altioris perfecti Ecclesię
sunt, quorum interest docere populum et de talentis sibi creditis Domini reddere lucrum. Tunc
ipsa, inquit, extendit palmites suos usque ad mare, et usque ad flumen propagines
suas. Et id quidem illius uirtute, qui in Euangelio ait: Ego sum uitis uera, et
uos palmites. Nos ergo, uites uineę
Cęterum synagogam etiam uineam fuisse, et turrim, et torcular, in Esaia legimus:
Plantauit* — inquit — uineam sorech, id est electam, ut Symmachus**
interpretatur, ędificauit turrim in medio eius, et torcular extruxit in ea. Sed
de ista dicitur: Expectauit,*** ut faceret uuas, et fecit labruscas, siue, ut
Theodotion ait, spinas. Promissum enim sibi Messiam, cum uenisset, non recepit.**** Ideo
sequitur: Auferam sepem eius, et erit in direptionem; dirruam maceriam eius, et erit in
Iudeis incredulis dixerunt: Vobis primum oportuit prędicari
uerbum Dei, sed quia repellitis illud, ecce conuertimur ad gentes. Quibus credentibus
corda, quę terra arida erant, suscepta apostolicę disciplinę pluuia exhuberarunt fructibus
uirtutum.
De synagogę autem uinea in Hieremia quoque lamentantem Dominum audimus: Ego plantaui
te — inquit — uineam fructiferam, totam ueram. Quomodo conuersa es in amaritudinem uitis
alienę? Crebro enim ad gentilium ritus declinabant Iudei, nec tamen ita pertinaciter,
sunt, qui omnia extrema pati malunt quam Christum confiteri, ne iniustę cędis
patres eorum rei fuisse uideantur. Dum autem crimen fateri uitant et ad Christum conuerti
negligunt, in ęternę perditionis baratrum pręcipites ruunt. Nos his relictis, qui semetipsos
reliquerunt, de Domini nostri Ecclesia, extra quam nemo saluatur, adhuc aliquid dicere
pergamus.
Hęc cęlum illud nouum est et terra noua,
Ecclesia Christi
quam Ioannes in Apocalypsi uidit. Primum enim cęlum et prima terra
tu pulchra
es, amica mea, ecce tu pulchra, oculi tui columbarum. Oculos c olumbarum
habet, qui in Scripturis diuinis non litteram, quę occidit, sequitur, sed spiritum, qui
uiuificat. Nam in columbę specie Spiritus Sanctus apparuit, dum Iesus baptizatur. De hac amica
Salomon in Prouerbiis meminit, cum ait: Mulier gratiosa inueniet gloriam. Gratiam
enim Domini in pręsenti seculo consecuta, in futuro ęternę glorię possessione perfruetur. Hanc
idem mulierem fortem appellat, cui confidit cor uiri sui, et
diuitiis abundent spiritalibus: uigiliis, ieiuniis, elemosinis, a
catholica tamen religione retrocedendo* beatitudinis ęternę pręmia** non consequuntur, quę
solis in Christo credentibus atque sperantibus tribuuntur.
Iccirco ipsa Ecclesia et regnare dicitur, certa de promissione regni cęlorum, psalmista ad
Dominum dicente: Astitit regina a dextris tuis in uestitu deaurato, circumdata
uarietate. Filius a dextris Dei sedet ueluti ęqualis; Ecclesia non sedet, sed stat, ut
ante Dominum ancilla. Stat autem fidei, spei et
Qui secus fecerint, casso labore exercebuntur. Non enim ad illos pertinere
poterit hęreditas regni a iure filiorum alienatos.
Huius Ecclesię felicitatem uidit Ioannes in Apocalypsi: Vidi — inquit —
sanctam ciuitatem, Hierusalem nouam, descendentem de cęlo, a Deo paratam, sicut sponsam
ornatam uiro suo. Ad hanc in Esaia loquentem Dominum audimus: Restituam iudices
tuos, ut fuerunt prius, et consiliarios tuos sicut antiquitus. Restituit certe pro
iudicibus apostolos, pro consiliariis doctores. Post
et
sustinet Ecclesiam, ne corruat, et exaltat, ut in cęlestibus secum habitet in eternum beata.
Cętera, quę in ea se uidisse dicit propheta, cuncta spiritali expositione ad Ecclesię
spectant dignitatem, quę nunc referre libri huius angustia non patitur. Et ad reliqua de
Christo memoranda festinat oratio. Nec tamen prętermittam, quę alibi de Ecclesię sanctę
magnificentia referri meminerim. De illa in psalmis canitur: Magnus Dominus et
laudabilis nimis, in ciuitate Dei nostri, in monte sancto eius. Fundatur
in eternum beata.
Cętera, quę in ea se uidisse dicit propheta, cuncta spiritali expositione ad Ecclesię
spectant dignitatem, quę nunc referre libri huius angustia non patitur. Et ad reliqua de
Christo memoranda festinat oratio. Nec tamen prętermittam, quę alibi de Ecclesię sanctę
magnificentia referri meminerim. De illa in psalmis canitur: Magnus Dominus et
laudabilis nimis, in ciuitate Dei nostri, in monte sancto eius. Fundatur
exultatione uniuersę terrę mons Syon;
latera aquilonis, ciuitas
uidisse dicit propheta, cuncta spiritali expositione ad Ecclesię
spectant dignitatem, quę nunc referre libri huius angustia non patitur. Et ad reliqua de
Christo memoranda festinat oratio. Nec tamen prętermittam, quę alibi de Ecclesię sanctę
magnificentia referri meminerim. De illa in psalmis canitur: Magnus Dominus et
laudabilis nimis, in ciuitate Dei nostri, in monte sancto eius. Fundatur
exultatione uniuersę terrę mons Syon;
latera aquilonis, ciuitas regis magni. Mons Syon Iudei credentes sunt, latera
sancto eius. Fundatur
exultatione uniuersę terrę mons Syon;
latera aquilonis, ciuitas regis magni. Mons Syon Iudei credentes sunt, latera
aquilonis gentiles. Vtrunque parietem iunxit Dominus, ut construeretur ciuitas ista regis
magni. De qua et in alio psalmo dicitur: Speciosa dicta sunt de te, ciuitas Dei.
Deinde: Homo — inquit — natus est in ea, et ipse fundauit eam
Altissimus. Ipse ergo Christus fundauit eam antequam nasceretur in ea. Quod quidem
factum impossibile
terrę mons Syon;
latera aquilonis, ciuitas regis magni. Mons Syon Iudei credentes sunt, latera
aquilonis gentiles. Vtrunque parietem iunxit Dominus, ut construeretur ciuitas ista regis
magni. De qua et in alio psalmo dicitur: Speciosa dicta sunt de te, ciuitas Dei.
Deinde: Homo — inquit — natus est in ea, et ipse fundauit eam
Altissimus. Ipse ergo Christus fundauit eam antequam nasceretur in ea. Quod quidem
factum impossibile foret, nisi Christus et humilis homo esset et Deus
antequam nasceretur in ea. Quod quidem
factum impossibile foret, nisi Christus et humilis homo esset et Deus altissimus.
Ad hanc ciuitatem conati sunt peruenire philosophi beatam uitam quęritando nec potuerunt.
Defuit enim illis dux, qui primus ingressus est in eam, cum de terra in cęlum
ascendisset. Sed neque heretici, qui Christi doctrinam non sequuntur suę confidentes scientię,
unquam ad illam peruenient dicente Ecclesiaste: Labor stultorum affliget eos, qui
nesciunt in urbem pergere, hoc est, in Ecclesiam
beatitudinis hubertate. Et ut unam esse credamus sanctam
Ecclesiam, non multas, ut quid — inquit — suspicamini montes
coagulatos, ecclesias uidelicet gentilium uel hereticorum. Mons autem, in quo
complacuit Deo habitare in eo, mons certe unus est. De quo in psalmis ait Saluator: Ego
autem constitutus sum rex ab eo super Syon, montem sanctum eius, prędicans pręceptum
*corr. ex muri
Domini. Ac nequis ambigat, quin ista Christi sint uerba,
Dominus
sanctum eius, prędicans pręceptum
*corr. ex muri
Domini. Ac nequis ambigat, quin ista Christi sint uerba,
Dominus — inquit — dixit ad me: Filius meus es tu; ego hodie genui
te. Hic ille est, de quo alibi dicitur: Et induxit eos in montem sanctificationis
suę, in montem quem acquisiuit dextera eius. In terra enim apparens, quos sua passione
redemerat, sua resurrectione ad Euangelii fidem conuocans Ecclesię acquisiuit, in qua Deo
debitę laudes
fundamentum. Da nobis in tribulatione
constantiam, ut saltem eos, qui nos armis superant, fide uincamus, ut pro tui nominis gloria
moriendo tecum in cęlesti regno uiuamus, cumque infidelium persecutionem passi fuerimus, tuę
tandem miserationis dono consolemur. Hactenus de Ecclesia. Nunc sequentia consyderemus.
In Mattheo, in Marco et in Luca legitur, quod Iesus assumpsit Petrum et Iacobum et
Ioannem duxitque illos in montem excelsum seorsum, et transfiguratus est ante eos.
Quomodo transfiguratus? Resplenduit —
Resplenduit — inquit — facies eius sicut sol,
uestimenta autem eius facta sunt alba sicut
nix. Apparuit circa eum Moyses et Helias... Apostolos uero lucida operuit* nubes.
Audierunt uocem Patris de nube dicentis: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi bene
complacui.** Ipsum audite. Exterriti in faciem proni cadunt, subleuati a Domino
errigunt se et circumspicientes neminem uident nisi Iesum. Tres assumpsit Iesus, ut, qui
sanctę Trinitatis mysterium
autem primo Moysen et Heliam cum Iesu uiderunt, deinde
solum Iesum, ob hoc fortasse, quia signa et figurę uenturi Messię cessare debebant, cum
aduenisset, et ipse solus tanquam Deus adorari.
Huius autem transfigurationis suę similitudinem in Moyse figurauit, cum ille de monte Synai
descendens faciem pręferret radiantem ac ueluti cornutam, ita ut, sicut Apostolus ad
Corinthios scribens ait, non possent filii Israhel prospicere in faciem eius, nisi cum uelamen
interponeretur. Et hoc illi ex colloquio Dei in monte habito contigisse scribitur, ne
Idem alibi:
Nolite arbitrari — inquit — quia uenerim pacem mittere in terram. Non ueni
pacem mittere, sed gladium. In Marco quoque ait: Eamus in proximos uicos, ut ibi
prędicem; ad hoc enim ueni. Et in Ioanne: Descendi de cęlo, non ut faciam
uoluntatem meam, sed uoluntatem eius, qui me misit. Et alibi: Ego lux —
inquit — in mundum ueni, ut omnis, qui credit in me, in tenebris non maneat. Ad
hęc singula respondendum puto, quod Christus Legem Veterem
in mundum ueni, ut omnis, qui credit in me, in tenebris non maneat. Ad
hęc singula respondendum puto, quod Christus Legem Veterem adimpleuit eo tempore, cum accepit
circumcisionem, Nouam autem inchoauit, cum baptizatus est. Prophetas adimpleuit, quando
cuncta, quę de illo prędicta fuerant, perfecit. Omnes tamen ad salutem tam Iudeorum quam
gentilium uenturum prędicarunt. Vbi autem dicitur: Non ueni pacem mittere, sed
gladium, uenit quippe pacem malam gentilium in colendis diis disturbare gladio
salutiferę separationis, ut,
locus poenitentię relinqueretur integrumque
esset illis credere et saluari per eum, quem ignorando crucifixerant. Ad communem igitur
utilitatem spectat, quod ignorarint, sed ad ipsorum perniciem, qui obdurati ne resurgentis
quidem miraculis credere uoluerunt.
Hęc de impia aduersus Iesum Iudeorum consultatione ac de cęcitate eorum dixisse pro loco et
tempore satis sit. Ad illa, quę sequuntur explicanda descendamus.
Dum Iesus Bethanię in domo Symonis leprosi recumberet, accessit mulier, quam Ioannes Mariam
nominat, ferens in
esset illis credere et saluari per eum, quem ignorando crucifixerant. Ad communem igitur
utilitatem spectat, quod ignorarint, sed ad ipsorum perniciem, qui obdurati ne resurgentis
quidem miraculis credere uoluerunt.
Hęc de impia aduersus Iesum Iudeorum consultatione ac de cęcitate eorum dixisse pro loco et
tempore satis sit. Ad illa, quę sequuntur explicanda descendamus.
Dum Iesus Bethanię in domo Symonis leprosi recumberet, accessit mulier, quam Ioannes Mariam
nominat, ferens in alabastro unguentum nardi spicati preciosi et, ut alii
alii aiunt, effudit super
caput eius, ut
Iudas
Ioannes, unxit eo pedes eius et capillis suis extersit. Iudas autem, qui erat eum
tradituras, auaritię stimulo agitatus inuidit unguentique impensam ęgerrime tulit, perinde ac
de suo factam. Oeconomus enim erat collegii et pecunię, quę offerebatur, dispensator, plus
autem sibi usurpans quam sociis distribuens. Is ergo abiit ad scribas et principes sacerdotum
spondens se illis traditurum Iesum, si quam ęris summam sibi uellent impendere. Triginta
cum ad illum ibidem
conuenissent. Ita Dominus noster Iesus ter unctus in Euangeliis apparet: primo, quod Lucas
refert, a muliere peccatrice in domo pharisei, quę pedes eius lachrymis lauit, capillis
tersit, unguento unxit et ueniam meruit peccatorum; iterum, quod Ioannes narrat de Maria, in
domo Marthę, ubi erat Lazarus ex conuiuis, quem de monumento suscitauerat Dominus; tertio
quidem Matheus et Marcus testantur, in domo Symonis leprosi, quando mulier, ut supra diximus,
non pedes unxisse, sed super caput recumbentis Domini unguentum effudisse uisa
unctus in Euangeliis apparet: primo, quod Lucas
refert, a muliere peccatrice in domo pharisei, quę pedes eius lachrymis lauit, capillis
tersit, unguento unxit et ueniam meruit peccatorum; iterum, quod Ioannes narrat de Maria, in
domo Marthę, ubi erat Lazarus ex conuiuis, quem de monumento suscitauerat Dominus; tertio
quidem Matheus et Marcus testantur, in domo Symonis leprosi, quando mulier, ut supra diximus,
non pedes unxisse, sed super caput recumbentis Domini unguentum effudisse uisa fuit.
Iudas
atque perfidiam Dominum suum prodentis
Zipheos portendisse non inepte sentient, qui legerint *corr. ex
legerit Dauidis latebras ab iis proditas Sauli regi ipsum persequenti.
Dauidem autem regem sępe diximus typum gessisse Christi. Prophetasse autem de Iudę perfidia
Amos propheta arbitror. Crimen enim eius cum** Iudeis Iesum persequentibus communicans ait:
Hęc dicit Dominus: Super tribus sceleribus Israhel, et super quatuor non conuertam eum,
pro eo, quod uendiderit pro argento iustum, et pauperem pro calciamentis;
super quatuor non conuertam eum,
pro eo, quod uendiderit pro argento iustum, et pauperem pro calciamentis; hoc est uili
triginta argenteorum precio. Aeque autem paruo, uel etiam minori, fratres Iosephum uendiderunt
Ismahelitis, cum ipse se ab illis adorandum prędixisset. De eadem Iudę proditione, multo
antequam facta sit, in psalmis conquestus est Dominus dicens: Etenim homo pacis meę, in
quo speraui, qui edebat panes meos, magnificauit super me supplantationem. Idem dixit
in Euangelio: Cui ego panem intinctum dedero, ipse
post bucellam Sathanas in illum introiuit, et ipse ueniam desperans suspendio sibi
uitam erripuit Mathiasque in locum eius sorte uenit, ne apostolorum numerus a Domino
constitutus minor haberetur.
Iesus uero, postquam ingressus est urbem, introiuit in templum et flagello de funiculis
facto inde negociantes eiecit, mensas nummulariorum euertit et in illos iratus: Scriptum
est — inquit — Domus mea domus orationis uocabitur, uos autem fecistis illam
speluncam latronum. Hoc a Domino bis factum sentit Augustinus, et
negociantes eiecit, mensas nummulariorum euertit et in illos iratus: Scriptum
est — inquit — Domus mea domus orationis uocabitur, uos autem fecistis illam
speluncam latronum. Hoc a Domino bis factum sentit Augustinus, et primam quidem
eiectionem de templo a Ioanne descriptam, hanc uero secundam a cęteris tribus memoratam. Hoc
futurum prospexit Zacharias dicens: Non erit mercator ultra in domo Domini exercituum in
die illo. Hoc in psalmis prędictum fuerat dicente ad Patrem Filio: Tabescere me
fecit
pedem tuum ingrediens domum Dei, et appropinqua,
ut audias. Non pedum gressu, sed mentis affectu appropinqua, qui Deum in ecclesia
loquentem cupis audire. Salomon ędificato templo interorandum sublatis ad Deum manibus ait:
Quicunque orauerit in loco isto, exaudi de habitaculo tuo, et propiciare. Hinc
et illa psalmistę uox est: In ecclesiis benedicite Dominum.
Multę quippe sunt ecclesię, quę a Christianis construuntur, sed una est — ut
diximus — omnium spiritalis Ecclesia, quę non lapidibus
ait Euangelista, ut adimpleretur, quod dictum est per prophetam: Dicite filię
Syon: Ecce rex tuus uenit tibi mansuetus,*** sedens super asinam et pullum filium
subiugalis. Hoc in Zacharia est scriptum. Huic tamen simile in Genesi legimus. Nam
Iacob patriarcha, cum de Christo nobis mittendo prophetaret, subiunxit dicens: Ligans ad
uineam pullum suum, et ad uitem asinam suam. Per pullum gentiles, Iudei per asinam
significati sunt. Super utrosque sedit Dominus, cum etiam ex Iudeis non pauci credidissent,
sed ex gentibus longe
uineam pullum suum, et ad uitem asinam suam. Per pullum gentiles, Iudei per asinam
significati sunt. Super utrosque sedit Dominus, cum etiam ex Iudeis non pauci credidissent,
sed ex gentibus longe plures. Ob hoc puto tres alii Euangelistę pulli tantum fecerunt
mentionem, de asina uero tacuerunt. Subsequenter in Euangelio dicitur: Euntes autem
discipuli fecerunt, sicut pręcepit illis Iesus. Et adduxerunt asinam et pullum. Et posuerunt
super eos uestimenta sua, et eum desuper sedere fecerunt. Dicat nunc fatuitas
infidelium Iudeorum,
qui ita ingressus est,
regem fuisse suum. Si enim credunt prophetę, profecto credere debent et hoc in Christo,
qui crucifixus est, fuisse impletum.
Sequitur: Plurima autem turba strauerunt uestimenta sua in uia, alii autem cędebant
ramos de arboribus, et sternebant in uia. Turbę autem, quę pręcedebant, et quę sequebantur
clamabant: Osanna filio Dauid. Benedictus, qui uenit in nomine Domini. Osanna in
excelsis. Quasi regi honorem deferebant, quasi Deum, ut ipsos
nihil firmum. Dixerunt autem: Benedictus, qui uenit in nomine
Domini, quia ipse Iesus in nomine Patris fatebatur se uenisse. Has autem illorum
laudationes prędixerat psalmista ad Dominum dicens: Ex ore infantium et lactentium
perfecisti laudem. Hoc de se prophetatum ipse Iesus dixit, cum pueris in templo osanna
canentibus pharisei et scribę indignarentur et laudi eius, quem et ipsi laudare debebant,
inuiderent cumque sibi pręferri grauiter ferrent.
Coacto igitur iterum concilio in atrio Caiphę pontificis pari omnium
corr. ex
Osanua
**corr. ex qnem
a peruit dicens: Scitis, quia post biduum Pascha fiet, et Filius hominis
tradetur, ut crucifigatur. Deinde, cum ad Patrem, ut clarificaretur, orasset et uocem
de cęlo lapsam audisset dicentis: Et clarificaui et clarificabo, uictoriam
aduersus diabolum mox futuram nunciauit dicens: Nunc iudicium est mundi; nunc princeps
huius mundi eiicietur foras. Et ego, si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad
meipsum.
cęlo lapsam audisset dicentis: Et clarificaui et clarificabo, uictoriam
aduersus diabolum mox futuram nunciauit dicens: Nunc iudicium est mundi; nunc princeps
huius mundi eiicietur foras. Et ego, si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad
meipsum. Non de iudicio, quod in fine seculi erit, loquitur, sed quo eiicitur diabolus,
ne gentibus dominetur idola colentibus nec sanctos detineat in inferno. Quod tunc quidem est
factum, cum Iesus exaltatus est in cruce et a corpore separatus descendit ad inferos patresque
deleto
eiicitur diabolus,
ne gentibus dominetur idola colentibus nec sanctos detineat in inferno. Quod tunc quidem est
factum, cum Iesus exaltatus est in cruce et a corpore separatus descendit ad inferos patresque
deleto maledictionis chirographo ad benedictionis transtulit lucem. Hunc de diabolo superato
triumphum in tertio uolumine suo loco, qualiter a prophetis prędictus fuerit, exponemus. Nunc,
quę sequuntur, indagabimus.
Iudeis negantibus ipsum esse Christum et insultantibus ille — ut Ioannes refert —
abiit et abscondit se ab
superato
triumphum in tertio uolumine suo loco, qualiter a prophetis prędictus fuerit, exponemus. Nunc,
quę sequuntur, indagabimus.
Iudeis negantibus ipsum esse Christum et insultantibus ille — ut Ioannes refert —
abiit et abscondit se ab eis. Hac de causa hoc factum esse reor, ut discamus
furente aduersario recedere potius quam manere, ut, quem pręsentia nostra ad iracundiam
inflammat, absentia mitiget. Huius autem absconsionis typus pręcessit in rege Dauid, qui
Saulis iram fugiens latebras sibi quęritauit et nunc in
illud
manna est, quo populus Israhel uixit in deserto, cum Aegypto relicta Terram promissionis
ingredi maturaret. Hic ille agnus est, quo uesci iubemur lumbis pręcinctis zona castitatis.
Hic est azimus panis cum lactucis edendus agrestibus, in quibus poenitentię amaritudo est. De
isto prophetauit Esaias, cum diceret: Et faciet Dominus exercituum omnibus populis in
monte hoc conuiuium pinguium, conuiuium uindemię, pinguium medullatorum,** uindemię defecatę.
Et iterum: Dabit tibi Dominus panem arctum et aquam breuem, et non faciet
pinguium medullatorum,** uindemię defecatę.
Et iterum: Dabit tibi Dominus panem arctum et aquam breuem, et non faciet auolare
a te ultra doctorem tuum, qui utique in Euangelio ait: Ero uobiscum usque ad
consummationem*** seculi. Prędixit de ipso et Hieremias, ubi ait: Confluent ad
bona Domini, super**** frumento, uino et oleo, et foetu pecorum et armentorum. Foetus
pecorum in Ecclesia conuentus simpliciorum est, armenta illi, qui eis pręsunt et ante alios
ambulant, ne uia***** aberrent, qui
ubi ait: Confluent ad
bona Domini, super**** frumento, uino et oleo, et foetu pecorum et armentorum. Foetus
pecorum in Ecclesia conuentus simpliciorum est, armenta illi, qui eis pręsunt et ante alios
ambulant, ne uia***** aberrent, qui sequuntur.
De illis uero, qui Euangelio increduli dicunt: Nauseat anima nostra super cibo isto
leuissimo, in Osee propheta conqueritur Dominus dicens: Super triticum et uinum
*add.
**corr. ex medulatorum
***corr. ex
a me. Ac ne illis, qui tanti erroris causa et
caput fuerint, impune sit, subiungit: Cadent in gladio principes eorum. Gladius
iste non corpus interimit, sed quod multo acrius est, animam condemnat. Hic est enim, quem
Ioannes in Apocalypsi uidit procedentem de ore Dei. Porro idem propheta de iis, qui fide
sacramentum hoc suscipiunt:* Viuent — inquit — tritico, et germinabunt
quasi uinea; memoriale eius sicut uinum Libani. Memoriale passionis Dominicę est, quod
nunc in altare a sacerdote consecratur. Et
tanti erroris causa et
caput fuerint, impune sit, subiungit: Cadent in gladio principes eorum. Gladius
iste non corpus interimit, sed quod multo acrius est, animam condemnat. Hic est enim, quem
Ioannes in Apocalypsi uidit procedentem de ore Dei. Porro idem propheta de iis, qui fide
sacramentum hoc suscipiunt:* Viuent — inquit — tritico, et germinabunt
quasi uinea; memoriale eius sicut uinum Libani. Memoriale passionis Dominicę est, quod
nunc in altare a sacerdote consecratur. Et qui de illo digne fideliterque
Dei. Porro idem propheta de iis, qui fide
sacramentum hoc suscipiunt:* Viuent — inquit — tritico, et germinabunt
quasi uinea; memoriale eius sicut uinum Libani. Memoriale passionis Dominicę est, quod
nunc in altare a sacerdote consecratur. Et qui de illo digne fideliterque pascitur, uiuet in
ęternum. Et sicut uinea germinans foliis uirentibus uestitur, ita ille beatitudinis luce
operietur et in conspectu diuinę maiestatis perfecti amoris uino inebriabitur.
Inter coenandum autem Dominus exurgens impleuit peluim aqua
quasi argentum. Et erunt Domino offerentes sacrificia in
iustitia. Qua in re instruimur, quam puros ac mundos esse oporteat Dei sacerdotes,
quando ne pedes quidem, id est nec ipsos humanę imbecillitatis motus, in discipulis inquinatos
relinqui passus est Dominus. Deinde de Iudę proditione prędicit, ut nihil sibi occultum, nihil
ignotum ostendat. Amen dico uobis — inquit — unus uestrum me traditurus
est. Et: Qui intingit mecum manum in paropside, hic me tradet. Pręterea
iuxta Ioannis Euangelium
Qui intingit mecum manum in paropside, hic me tradet. Pręterea
iuxta Ioannis Euangelium propter Iudam dixit, quia mundi erant, sed non omnes. Item: Ego
scio, quos elegerim, hoc est, non illum, qui non mea pręscientia, sed sua culpa
periturus est. Et ut ante de illo prophetatum doceret, subiunxit: ut adimpleatur
Scriptura: qui manducat mecum panem, leuabit contra me calcaneum suum. Hoc psalmi
quadragesimi est, sed iuxta Septuaginta *corr. ex suscipit
i nterpretum ęditionem. Aliter
exitum, si Iudę initia sic
laudantur: unanimis, dux, notus Dominoque consentiens et in fine mutatus ad tam execrandum
deuolutus sit flagitium, ut Dominum suum uenderet et se perderet, in illum impius, in se
crudelis. Hunc figurabat Achan, qui auaritię stimulis concitatus de anathemate urbis Hierico
ausus est siclos argenti aureamque regulam furto surripere. Quam ob rem sacrilegii conuictum
lapidibus obruerunt. Eo interempto Deus placatus est et Iesus Naue aduersus hostem uictoria
est potitus. Ita et Iesus noster Iuda perdito diabolum uicit atque
de anathemate urbis Hierico
ausus est siclos argenti aureamque regulam furto surripere. Quam ob rem sacrilegii conuictum
lapidibus obruerunt. Eo interempto Deus placatus est et Iesus Naue aduersus hostem uictoria
est potitus. Ita et Iesus noster Iuda perdito diabolum uicit atque de illo triumphauit in
cruce moriendo et de sepulchro resurgendo et de terra in cęlum angelis hominibusque
imperaturus ascendendo.
Interim tamen, antequam Iudas perisset, commendat discipulorum constantiam Dominus et, quia
secum in tentationibus permanserint,
argenti aureamque regulam furto surripere. Quam ob rem sacrilegii conuictum
lapidibus obruerunt. Eo interempto Deus placatus est et Iesus Naue aduersus hostem uictoria
est potitus. Ita et Iesus noster Iuda perdito diabolum uicit atque de illo triumphauit in
cruce moriendo et de sepulchro resurgendo et de terra in cęlum angelis hominibusque
imperaturus ascendendo.
Interim tamen, antequam Iudas perisset, commendat discipulorum constantiam Dominus et, quia
secum in tentationibus permanserint, pollicetur eos regnaturos secum et secum super thronos
furto surripere. Quam ob rem sacrilegii conuictum
lapidibus obruerunt. Eo interempto Deus placatus est et Iesus Naue aduersus hostem uictoria
est potitus. Ita et Iesus noster Iuda perdito diabolum uicit atque de illo triumphauit in
cruce moriendo et de sepulchro resurgendo et de terra in cęlum angelis hominibusque
imperaturus ascendendo.
Interim tamen, antequam Iudas perisset, commendat discipulorum constantiam Dominus et, quia
secum in tentationibus permanserint, pollicetur eos regnaturos secum et secum super thronos
sedendo iudicaturos
Vetus testatur, quę ait:
Omne munus et iniquitas delebitur, et fides in seculum stabit. Et in Hieremia
est scriptum: Sanctum Domini non euelletur, et non destruetur in ęternum. Sanctum
autem Domini credentium fides est. Micheas quoque, dum de Christi aduentu uaticinatur, postea
infert: Nos autem ambulabimus in nomine Domini, Dei nostri, in ęternum et ultra.
Ad hęc in psalmis Prophetę ad Ecclesiam uox est: Pro patribus tuis nati sunt tibi filii;
constitues eos principes super omnem terram.
semen eorum in seculum dirigetur. Quos dixit patres, eos nunc appellat seruos.
Filii autem et semen sunt illi, ad quos etiam Apostolus dicebat: Filioli mei, quos
iterum parturio, donec formetur in uobis Christus.
Post multa, quę in Ioannis Euangelio habentur, de persecutione Iudeorum et impietate
conqueritur dicens: Qui me odit, et Patrem meum odit. Inseparabilis enim
substantia Pater et Filius est. Quicquid igitur Filio fit, simul et Patri fit secundum
substantię unitatem. Si opera — inquit — non
nunc arguuntur. Etenim ignorantia excusasset
errorem, cum se hominem odisse dicere potuissent, si in illo diuinitatis opera non uidissent.
Quę ut agnoscerent, admonebantur ipso dicente: Si mihi non creditis, operibus
credite. Et: Opera, quę ego facio, ipsa de me perhibent testimonium.
Igitur de tam irrationabili atque iniusto eorum odio prophetatum fuit in Scripturis atque
prędictum.
Quęstio
Dicet fortasse aliquis: Necesse fuit, ut facerent illud, quod diuinitus
errorem, cum se hominem odisse dicere potuissent, si in illo diuinitatis opera non uidissent.
Quę ut agnoscerent, admonebantur ipso dicente: Si mihi non creditis, operibus
credite. Et: Opera, quę ego facio, ipsa de me perhibent testimonium.
Igitur de tam irrationabili atque iniusto eorum odio prophetatum fuit in Scripturis atque
prędictum.
Quęstio
Dicet fortasse aliquis: Necesse fuit, ut facerent illud, quod diuinitus fuit pręuisum.
Quod autem necesse est, ut
pręsepe domini sui, Ishrahel autem me non cognouit, et populus meus non
intellexit. Post hęc in eosdem exclamauit: Vę, filii desertores, ut faceretis
consilium, et non ex me, et ordiremini* telam, et non per spiritum meum. Non enim
Scripturę, quę** de Christo uenturo erat, secuti sunt consilium, ut uenientem susciperent, sed
magis sibi quam Spiritui Sancto credentes, cum filii essent, facti sunt desertores. Iccirco
rursum ait: Expandi manus meas tota die ad populum *corr. ex ordimini
auerterunt scapulam
recedentes, et aures suas aggrauauerunt, ne audirent. Et cor suum posuerunt ut adamantem, ne
audirent legem et uerba, quę misit Dominus exercituum in spiritu suo sancto per manum
prophetarum priorum. Quibus profecto si credidissent, Saluatorem sibi de cęlo missum
facile cognouissent, uidentes omnia in illo impleri, quę prophetę prędixerunt. Sed neque adhuc
peccati eos poenitet, ut Christum, quem patres eorum crucifixerunt, uelint confiteri. Grauant
itaque crucifixionis scelus maiori obduratę* perfidię peccato dicente
quidem flagellis mollescere posset
ad dimittendos Iudeos, ita nunc ipsi Iudei ferro et lapide duriores modis omnibus Christo
repugnant et peruersa interpretatione* Scripturas deprauare conantur, ob hoc solum, ne earum
autoritate superati nostrę adherere compellantur religioni. De quibus psalmista ait:
Alienati sunt peccatores a uulua, errauerunt ab utero, locuti sunt falsa.
Alienati sunt a Scripturarum uulua, quę sub uelamento uerborum spiritalis intelligentię
cęlabat mysterium. Vterus autem dicitur sermo, qui sensum generat apertiorem,
pharisei hypocritę. Et cum hoc sępius repeteret, plurima illis crimina obiecit
nec timuit *corr. ex interprętatione
**corr. ex pręteritum
***corr. ex abiecit
u endentes de templo cum flagello expellere, a quibus crucem se passurum
sciebat. Postremo tunc de interitu eorum risit, cum (sicut ipse prędixerat) a Romanis passi
sunt urbis excidium regnique amissionem. Quod ipsum ante per prophetas futurum notificarat.
Sed hoc monstrandum alio loco
nec timuit *corr. ex interprętatione
**corr. ex pręteritum
***corr. ex abiecit
u endentes de templo cum flagello expellere, a quibus crucem se passurum
sciebat. Postremo tunc de interitu eorum risit, cum (sicut ipse prędixerat) a Romanis passi
sunt urbis excidium regnique amissionem. Quod ipsum ante per prophetas futurum notificarat.
Sed hoc monstrandum alio loco differimus, ne modum partis huius, quam nunc tractamus, excedat
oratio.
Libet
moestus esse. Tunc ait illis:
Tristis est anima mea usque ad mortem. Hoc ante in psalmis dixerat pronosticans in
futurum: Tribulationes cordis mei multiplicatę sunt. Et in alio psalmo:
Quasi lugens et contristatus sic humiliabar. Et quoniam non de sua passione mox
futura contristatus est — ad hoc enim uenerat, ut pateretur — sed de Iudę proditione*
Iudeorumque perfidia, ideo alibi dicit: Contristatus sum in exercitatione mea.
Conturbatus sum a uoce inimici et a tribulatione peccatoris. Quoniam declinauerunt
dixerat pronosticans in
futurum: Tribulationes cordis mei multiplicatę sunt. Et in alio psalmo:
Quasi lugens et contristatus sic humiliabar. Et quoniam non de sua passione mox
futura contristatus est — ad hoc enim uenerat, ut pateretur — sed de Iudę proditione*
Iudeorumque perfidia, ideo alibi dicit: Contristatus sum in exercitatione mea.
Conturbatus sum a uoce inimici et a tribulatione peccatoris. Quoniam declinauerunt in me
iniquitates et in ira molesti erant mihi. Conturbatus est ergo Iesus non a
in die tribulationis meę. Et in alio psalmo: Voce mea ad
Dominum clamaui, uoce mea ad Dominum deprecatus** sum. Effundo in conspectu eius orationem
meam, tribulationem meam ante ipsum pronuncio.
Cęterum secundum assumpti hominis naturam etiam de sua passione tristabatur. Si
possibile est — inquit — transeat a me calix iste. Et: Spiritus
promptus est, caro infirma. Guttas pręterea sanguinei sudoris, quas orando fudit,
fortasse aquę illę in sanguinem uersę significarunt,
sponso inducit ita loquentem: Veniat
dilectus meus in hortum, ut comedat fructum pomorum suorum. Neque enim sponsa ista
sponso suo copulari poterat, nisi ille in hortum ueniens impiorum se manibus obtulisset capi
endum, nisi fructum salutis nostrę et poma passionis de arbore crucis collecta comedisset.
Hinc est, quod sponsa ipsa sponsi sui aduentum uehementer desyderabat, ut iam cius consortio
iocundissime frui posset. Atque ideo sane, postquam se uoti compotem esse animaduertit,
ingenti affecta lętitia: Dilectus meus —
ne uiso quidem miraculo continuit se a proposito parricidii. Vas enim Sathanę factus
fuerat. Propiusque accedens Dominum amplectitur, osculatur, uultu amorem pręferens, in corde
autem meditans carnificinam. Significauit enim hoc indicio, quem illi comprehendere deberent.
Qua de re dixerat Propheta: Nox nocti indicat scientiam. Nox nocti — Iudas
Iudeis. Quemcunque osculatus fuero — inquit — ipse est, tenete eum.
Vnde alibi dicitur ei: Os tuum abundauit malicia, et lingua tua cincinnabat
dolos.
perinde ac sibi charissimum
salutans. Salue, mi frater, inquit, dumque illum amplexus osculatur, sicca, quę sub ueste
latebat, educta in latus transfodit. Cauissent forsitan isti dolos, nisi simulata amicicia
capti fuissent. Christum uero non latebat, quid Iudas acturus esset, de quo ante dixerat:
Vnus uestrum me traditurus est. Sed eum uitare noluit, ut saluti nostrę
consuleret.
Accepto autem signo milites, iam et ipsi audatiores effecti, miserunt manus in Iesum,
comprehensum circumdant, *corr. ex
**corr. ex illaqueantur
***corr. ex errant
uinculis constringunt, tumultuantur, clamoribus obstrepunt, certant illudere
capto. Hoc futuram psalmista cecinit et nondum nato in carne Domino de iniuria ei illata
conquestus est: Gladium — inquit — euaginauerunt peccatores, intenderunt
arcum suum, ut decipiant pauperem et inopem. Ipsum quoque Dominum in psalmis
lamentantem audimus: Amici mei et proximi aduersum me appropinquauerunt
Gladium — inquit — euaginauerunt peccatores, intenderunt
arcum suum, ut decipiant pauperem et inopem. Ipsum quoque Dominum in psalmis
lamentantem audimus: Amici mei et proximi aduersum me appropinquauerunt et steterunt, et
qui iuxta me erant, de longe steterunt. Et uim faciebant, qui quęrebant animam meam.
Quęstio
Sed si amici et proximi erant, quomodo in alio psalmo ait: Alieni insurrexerunt*
aduersum me et fortes quęsierunt animam meam, et
Quęstio
Sed si amici et proximi erant, quomodo in alio psalmo ait: Alieni insurrexerunt*
aduersum me et fortes quęsierunt animam meam, et non proposuerunt Deum ante conspectum
suum? Amici ergo et proximi eius erant Iudei, dum uenturum et de semine patris Abrahę
nasciturum credunt. Sed cum ille uenisset et natus fuisset, negantes eum esse Christum ab eo
alienati sunt et aduersus eum insurrexerunt.
De quibus rursum ait: Susceperunt me sicut leo paratus ad predam, et sicut catulus
leonis habitans
proposuerunt Deum ante conspectum
suum? Amici ergo et proximi eius erant Iudei, dum uenturum et de semine patris Abrahę
nasciturum credunt. Sed cum ille uenisset et natus fuisset, negantes eum esse Christum ab eo
alienati sunt et aduersus eum insurrexerunt.
De quibus rursum ait: Susceperunt me sicut leo paratus ad predam, et sicut catulus
leonis habitans in abditis. In illo quippe comprehendendo et leonis feritatem
induerant et dolos catuli leonis in abdito predam pręstolantis. Quoniam uero ipse ad Patrem
pauloante
tuis formidauit cor meum. Factus est enim obediens usque ad
mortem, mortem autem crucis. Vincula quoque passurum Ezechiel propheta prędixerat Spiritu
Sancto dicente: Et tu, Fili hominis, ecce data sunt super te uincula, et ligabunt te in
eis, et non egredieris de medio eorum. Et linguam tuam adherere faciam palato tuo, et eris
mutus. Mutum fore Esaias etiam cecinit dicens: Sicut ouis ad occisionem ducetur,
et quasi agnus coram tondente se
*corr. ex insurrexunt
enim accusatur, dum uexatur, nihil
respondit.
Petrus uero Domini sui ulturus iniuriam Malchum, pontificis seruum, ferit et a Domino
arguitur. Malchum hunc, qui fortasse (ut seruorum mos est) linguę petulantia Dominum
lacessierat, figurabat ille Semei, filius Gerra, de Saulis cognatione, qui Dauid regem, cum
Absalonis seditionem fugeret, maledictis probrisque incessuit et lapidibus insecutus est.
Abisai autem uindicare uolentem rex inhibuit. Ita et Christus Petro, ut gladium reconderet,
quem eduxerat, iussit et ultra sęuire non permisit.
perfidia,
ob quam peribant, quam uulnerum cruciatus, quem ab eis patiebatur. Vnde alibi ait: Super
omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et uicinis meis ualde, et timor notis meis; qui
uidebant me, foras fugerunt a me. Quid est foras a Christo fugere nisi de eius
ueritate dubitare? Vacillauit autem in apostolis fides, cum eum supplicia pati uidissent, quem
regnaturum sperabant. Quam ob rem in alio psalmo ad Patrem loquens ait: Longe fecisti
notos meos a me. Inter istos illum etiam in Scripturis quęramus,** qui his, a
quia non custodierunt legem tuam.
Si cum lachrymis ueniam petieris, respondebit Dominus, sicut respondit Ezechię regi:
Audiui orationem tuam, uidi lachrymas tuas*, et ecce sanaui te.
Cęterum, antequam Petrus tertio negasset, Iesus a pontifice de sua doctrina interrogatus —
ut Ioannes tradit — quid me interrogas, respondit, cum palam docuerim et in occulto
locutus sum nihil. Tunc unus ministrorum dedit alapam Iesu dicens: Sic respondes
pontifici? Hoc prędictum legimus in Iob:
Ita et ipsi Christo ab
impio illo alapa est illata uolente assentari pontifici seque prę ceteris fidum studiosumque
ostendere.
Post talia tam impia ac nefanda Dominus noster falsis testibus circumuenitur, conspuitur,
alapis cęditur modisque omnibus deridetur. De testium accusatorumque iniquitate in Osee
propheta, multo antequam hoc euenisset, conquestus est dicens: Ego redemi eos, et ipsi
locuti sunt contra me mendacia. Aduersus quos ipse etiam propheta indignanter
exclamans ait: Arastis impietatem, iniquitatem
implenda prędixerunt, ita nos impleta confitemur, quando quidem nunquam ulli
alii talia contigerunt, ut cuncta his, quę olim prędicta significataque sunt, responderent.
Labia dolosa — inquit — in corde et corde locuti sunt. Accusabant
enim eum de his, quorum exortem esse sciebant, aliud habentes in corde, aliud in ore,
innocentem reum esse mortis dicendo. Deinde ueluti iam damnatum contumeliis, quibus poterant,
afficiebant. Hoc futurum significare uolens Esaias ait: Super quem dilatastis os, et
eiecistis linguam?
petulantię suę
poenas dedere, nequis tutum existimet seruis Dei inferre iniuriam.
*corr. ex ignorabant
Porro, Saluator noster cum talia nocte illa fuisset passus, mane uinctum tradiderunt Pontio
Pilato pręsidi. Tunc Iudas de scelere suo dolens proiectis in templo argenteis, quos a
sacerdotibus acceperat, abiit et suspendio sibi mortem consciuit, maius putans peccatum, quod
commiserat, quam ut ueniam promereri posset. Non minus autem peccauit de misericordia Dei
desperando quam Dominum ac Magistrum
uinctum tradiderunt Pontio
Pilato pręsidi. Tunc Iudas de scelere suo dolens proiectis in templo argenteis, quos a
sacerdotibus acceperat, abiit et suspendio sibi mortem consciuit, maius putans peccatum, quod
commiserat, quam ut ueniam promereri posset. Non minus autem peccauit de misericordia Dei
desperando quam Dominum ac Magistrum suum pro pecunia prodendo. Alterum autem diffidentię,
alterum ingratitudinis atque auaritię fuit. Quid autem nequius quam ei uelle diffidere, qui
omnia potest, uel a quo plurima acceperis beneficia, eidem aduersari? Igitur
misericordia Dei
desperando quam Dominum ac Magistrum suum pro pecunia prodendo. Alterum autem diffidentię,
alterum ingratitudinis atque auaritię fuit. Quid autem nequius quam ei uelle diffidere, qui
omnia potest, uel a quo plurima acceperis beneficia, eidem aduersari? Igitur de Iuda impio
omniumque scelestissimo dictum est in psalmis: Cum iudicatur, exeat condemnatus, et
oratio eius fiat in peccatum. Quare hoc, nisi quia tanti parricidii conscius nullo
modo se ueniam consecuturum credidit? Et quoniam de ipsius flagitio superius abunde
beneficia, eidem aduersari? Igitur de Iuda impio
omniumque scelestissimo dictum est in psalmis: Cum iudicatur, exeat condemnatus, et
oratio eius fiat in peccatum. Quare hoc, nisi quia tanti parricidii conscius nullo
modo se ueniam consecuturum credidit? Et quoniam de ipsius flagitio superius abunde est
dictum, necis eius typus fuisse uidetur Achitophel ille, qui iniquo animo ferens, quod Absalon
aduersus patrem Dauid Chusi potius quam ipsius consilium esset secutus, laqueo se suspendit.
Sic autem Achitophel iste Absaloni fauens in regem
impletum est
— inquit — quod dictum est per Hieremiam prophetam dicentem: Et acceperunt
triginta argenteos precium appreciati, quem appreciauerunt a filiis Israhel. Et dederunt eos
in agrum figuli, sicut constituit mihi Dominus. Licet dictum istud non de Hieremia,
sed de Zacharia sumptum fuerit, sicut tamen occurrit dicere Euangelistę, ita positum est, ut
appareat dicta omnium prophetarum esse unius spiritus et nihil referre, si alius pro alio
nominetur. Sed quoniam diuersa et uerba et series uerborum in
inquit — quod dictum est per Hieremiam prophetam dicentem: Et acceperunt
triginta argenteos precium appreciati, quem appreciauerunt a filiis Israhel. Et dederunt eos
in agrum figuli, sicut constituit mihi Dominus. Licet dictum istud non de Hieremia,
sed de Zacharia sumptum fuerit, sicut tamen occurrit dicere Euangelistę, ita positum est, ut
appareat dicta omnium prophetarum esse unius spiritus et nihil referre, si alius pro alio
nominetur. Sed quoniam diuersa et uerba et series uerborum in Zacharia
scribuntur, hoc
Deinde Iesus a Pilato mittitur ad Herodem, Galileę regem, qui* tunc Hierosolymis erat. Multa
ab illo interrogatus nihil respondit. Accusantibus autem eum principibus sacerdotum et
phariseis despexit ipsum Herodes et per ludibrium ueste alba indutum remisit Pilato, ut de
illo, quod uelit, cognoscat ac iudicet. Hoc est illud — ut ante diximus — quod in psalmis
dicitur: Quare fremuerunt gentes et populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terrę,
et principes conuenerunt in unum aduersus Dominum et aduersus Christum eius. Sed
ipso, qui
crucifixus est, impleta esse constet. Quid est in Euangelio crucifige, crucifige
nisi illud in psalmis lamentantis Domini: Inimici mei dixerunt mala mihi: Quando
morietur, et peribit nomen eius? Crucifige Iesum, inquiunt, et dimitte Barrabam. De
tam peruerso iudicio taxat eos Propheta, cum ait: Etenim in corde iniquitates operamini,
in terra iniustitias manus uestrę concinnant. Et iterum: Vsquequo iudicatis
iniquitatem, et facies peccatorum sumitis? Talibus autem per Esaiam Spiritus
iudicatis
iniquitatem, et facies peccatorum sumitis? Talibus autem per Esaiam Spiritus Sanctus
grauiter minatus est dicens: Vę, qui dicitis malum bonum et bonum malum, ponentes
tenebras lucem, et lucem tenebras, ponentes amarum in dulce, et dulce in amarum! De
hoc locutus fuisse uidetur psalmista, cum ait: Laudatur peccator in desyderiis animę
suę, et iniquus benedicitur. Quid enim nisi laudabant latronem et homicidam, dum eum
de carcere liberari flagitant? Sed hoc agunt, non tam ut iniquum absoluant, quam ut iustum
tenebras lucem, et lucem tenebras, ponentes amarum in dulce, et dulce in amarum! De
hoc locutus fuisse uidetur psalmista, cum ait: Laudatur peccator in desyderiis animę
suę, et iniquus benedicitur. Quid enim nisi laudabant latronem et homicidam, dum eum
de carcere liberari flagitant? Sed hoc agunt, non tam ut iniquum absoluant, quam ut iustum
condemnent.
Pilatus uero lauans manus, innocens sum — inquit — a sanguine huius
iusti. Sanguis eius — respondent — super nos et filios nostros!
liberari flagitant? Sed hoc agunt, non tam ut iniquum absoluant, quam ut iustum
condemnent.
Pilatus uero lauans manus, innocens sum — inquit — a sanguine huius
iusti. Sanguis eius — respondent — super nos et filios nostros! De hoc
psalmista prophetauit dicens: Saturati sunt filiis, dimiserunt reliquias suas
paruulis suis. Hi quippe saturati sunt crudelitate, et sanguis, quem effuderunt,
cecidit super filios eorum, cum post annos quadraginta euersa fuit Hierusalem et
est
— inquit — quia ipse uoluit. Passus est enim, ut pro nobis satisfaceret,
factus est maledictum, ut nos a maledicto primorum parentum liberaret, mortuus est, ut in
peccato mortuis uitam donaret et erreptos diabolo Deo redderet. Merito tamen interdum de
Iudeorum impietate conqueritur, quia odio in eum commoti id agebant, quod ipse pro omnium
salute non grauate, sed libenter perferre aduenerat. Tetendit arcum suum — inquit
— et posuit me quasi signum ad sagittam. Hoc in Hieremia legitur. Sicut
plebis. Omnes uidentes me
deriserunt me; locuti sunt labiis et mouerunt caput. Hoc est illud profecto, quod
Mattheus ait: Prętereuntes autem blasfemabant eum mouentes capita sua et dicentes: Vah,
qui destruis templum Dei et in triduo illud reędificas. De his in psalmo queritur**
dicens: Subsannauerunt me subsannatione, frenderunt super me dentibus suis.
Crucifixerunt eum et — sicut Ioannes ait — cum eo alios duos hinc et inde, medium autem
Iesum. Hi latrones erant, ut Euangelistę tradunt. Et
Sic enim et titulus
iste supra caput Iesu affixus fuit, ut hunc eum sacerdotem esse indicaret, cui dictum est:
Tu es sacerdos in ęternum.
Dicitur autem Iesus Nazarenus, id est consecratus siue
sanctus. De quo in psalmis Deus Pater: Super ipsum — inquit —
florebit sanctificatio mea. Vere quoque rex erat Iudeorum, quod est laudantium et
confitentium. Incredulorum enim rex diabolus est. Ipse quippe Leuiathan — ut in Iob est
scriptum — rex
diuisis tunicam inconsutilem non diuiserunt, *corr. ex suos
**add.
sed ei, cui sorte obuenisset, cessere.* Vide, quam bene consonent, quam apte
quadrent Euangelio Prophetę uerba, et nihil casu gestum puta, quicquid de Christo ante fuit
prędictum. Iccirco autem plurima de illo prędicta sunt, ut per ea, cum euenerint, Messiam
agnoscamus. Quęnam igitur stulticia est alium uenturum expectare, in quo nihil aliud cernere
possis, quam quod in isto uides?
Stabant iuxta
ex suos
**add.
sed ei, cui sorte obuenisset, cessere.* Vide, quam bene consonent, quam apte
quadrent Euangelio Prophetę uerba, et nihil casu gestum puta, quicquid de Christo ante fuit
prędictum. Iccirco autem plurima de illo prędicta sunt, ut per ea, cum euenerint, Messiam
agnoscamus. Quęnam igitur stulticia est alium uenturum expectare, in quo nihil aliud cernere
possis, quam quod in isto uides?
Stabant iuxta crucem - ut Ioannes tradit — Iesu mater eius, et
- ut Ioannes tradit — Iesu mater eius, et Maria
Cleophę, et Maria Magdalene.** Videns — inquit — Iesus matrem et discipulum
stantem, quem diligebat, dicit matri suę: Mulier, ecce filius tuus. Deinde dicit discipulo:
Ecce mater tua. Se de illa carnem suscepisse in cruce pendens ostendit. Non ergo de
cęlo, ut Martion*** hereticus sensit, corpus attulit, sed ab ea suscepit, quam solam etiam in
tormentis positus uoluit consolari. Et in hoc quidem se hominem esse probauit, genitum — ut
Apostolus inquit — de
Cleophę, et Maria Magdalene.** Videns — inquit — Iesus matrem et discipulum
stantem, quem diligebat, dicit matri suę: Mulier, ecce filius tuus. Deinde dicit discipulo:
Ecce mater tua. Se de illa carnem suscepisse in cruce pendens ostendit. Non ergo de
cęlo, ut Martion*** hereticus sensit, corpus attulit, sed ab ea suscepit, quam solam etiam in
tormentis positus uoluit consolari. Et in hoc quidem se hominem esse probauit, genitum — ut
Apostolus inquit — de muliere, factum sub Lege, ut eos, qui sub Lege erant, redimeret.
Se de illa carnem suscepisse in cruce pendens ostendit. Non ergo de
cęlo, ut Martion*** hereticus sensit, corpus attulit, sed ab ea suscepit, quam solam etiam in
tormentis positus uoluit consolari. Et in hoc quidem se hominem esse probauit, genitum — ut
Apostolus inquit — de muliere, factum sub Lege, ut eos, qui sub Lege erant, redimeret. In eo
autem, quod confitenti latroni paradisum pollicitus est, se Deum esse manifesto monstrauit.
Dicenti enim: Memento mei, Domine, cum ueneris in regnum tuum, respondit:
Amen dico tibi, hodie
accepisset acetum, dixit:
Consummatum **corr. ex Consumatum est. Et inclinato
capite tradidit spiritum. Ante tamen quam expirasset — ut scribit Lucas — clamans uoce magna
ait: Pater, in manus tuas commendo spiritum meum. De his prędictum fuit in
psalmis. In sexagesimooctauo: In siti mea — inquit — potauerunt me
aceto. Et in trigesimo: Quoniam tu es protector meus, in manus tuas
commendo spiritum meum. Expirantem uero prędicat Esaias
Sole iustitię angustias patiente. Velum templi scissum est, et ferreum illorum
pectus non est scissum ulla pietate. Terra mota est, illi in perfidia immobiles perstitere.
Petrę scissę* sunt, illi petris omnibus duriores permansere. Monumentis apertis mortui
surrexerunt, illi de monumento scelerum suorum surgere neglexerunt. Centurio gentilis cum sua
cohorte Filium Dei confitentur, ut gentes contemptis idolis Christum suscepturas significarent
et tamen Iudeos a perfidię obstinatione non recessuros. De illis, qui in passione Domini
surrexerunt,
Monumentis apertis mortui
surrexerunt, illi de monumento scelerum suorum surgere neglexerunt. Centurio gentilis cum sua
cohorte Filium Dei confitentur, ut gentes contemptis idolis Christum suscepturas significarent
et tamen Iudeos a perfidię obstinatione non recessuros. De illis, qui in passione Domini
surrexerunt, arbitror in Esaia fuisse prędictum: Expergiscimini — inquit —
et laudate, qui habitatis in puluere, quia ros luminum ros tuus. Ros quippe sanguinis
Christi illuminat credentes et in peccatis mortuos per
quippe sanguinis
Christi illuminat credentes et in peccatis mortuos per poenitentiam reuocat ad uitam. In
Ezechiele quoque habetur: Hęc dicit Dominus Deus: Ecce ego aperiam tumulos *corr.
ex scisse
uestros, et educam uos de sepulchris uestris,
populus meus, et inducam uos in terram Israhel. Hoc illud est, quod in Euangelio
dicitur: Et uenerunt in sanctam ciuitatem, et apparuerunt multis.
Deinde latronum crura frangunt, ut citius animas exalent. Iesu
eius
aperuit, et continuo exiuit sanguis et aqua. Facta autem sunt heç — inquit
— ut Scriptura impleretur: Os non comminuetis ex eo. Et iterum alia Scriptura dicit:
Videbunt, in quem transfixerunt. Primum Scripturę dictum in Exodo habetur, ubi de agno
in Paschate immolando lex est, alterum in Zacharia legitur, dicente Domino: Aspicient in
me, quem confixerunt. Ipsum autem lateris uulnus in Christi corpore futurum figurę
Veteris Legis indicabant. Adam dormiente de costa lateris eius formatur mulier, ut sit
Scripturę dictum in Exodo habetur, ubi de agno
in Paschate immolando lex est, alterum in Zacharia legitur, dicente Domino: Aspicient in
me, quem confixerunt. Ipsum autem lateris uulnus in Christi corpore futurum figurę
Veteris Legis indicabant. Adam dormiente de costa lateris eius formatur mulier, ut sit uxor
eius. De costa lateris Christi uulnerati exiuit Ecclesia, sponsa eius et omnium in Christo
credentium mater. Noe aperuit fenestram arcę; emissus inde coruus non est reuersus, emissa
uero columba rediit. Passus est enim Saluator
immolando lex est, alterum in Zacharia legitur, dicente Domino: Aspicient in
me, quem confixerunt. Ipsum autem lateris uulnus in Christi corpore futurum figurę
Veteris Legis indicabant. Adam dormiente de costa lateris eius formatur mulier, ut sit uxor
eius. De costa lateris Christi uulnerati exiuit Ecclesia, sponsa eius et omnium in Christo
credentium mater. Noe aperuit fenestram arcę; emissus inde coruus non est reuersus, emissa
uero columba rediit. Passus est enim Saluator pro iustis et iniustis, cum omnes indigerent
misericordia
Christi redemptos purificauit. Aqua
ista mundari nequeunt, qui in Christum non credunt. Quandiu autem immundi sunt, beatitudinem
consequi non poterunt.
Post hęc Ioseph ab Arimathia, ciuitate Iudę, nobilis decurio, discipulus Iesu occultus,
permittente Pilato tulit de cruce corpus eius, Nicodemus myrrha et aloe perunxit *om.
a cceptumque corpus et munda syndone inuolutum cum aromatibus in monumento nouo
deposuerunt et aduoluerunt saxum magnum ad ostium monumenti. Iudeis quoque suggerentibus
Pilatus custodiri iussit
super me. Flebant discipuli, quos a morte
resurgens interrogauit: Qui sunt hi sermones, quos confertis ad inuicem et estis
tristes? At Iudei increduli neque erga crucifixum ulla mouebantur pietate neque
resurgentis uirtutem curabant agnoscere. De qua illorum immanitate atque
perfidia — sicut in Esaia est scriptum — conqueritur et ait: Expandi manus meas tota die
ad populum incredulum, qui graditur in uia non bona post cogitationes suas, populum, qui ad
iracundiam prouocat me ante faciem meam semper.
auertam
faciem meam a uobis, quia sanctus ego sum, dicit Dominus, et non irascar in perpetuum.
Et iterum: Laua — inquit — a malicia cor tuum, Hierusalem, ut salua fias.
Vsquequo morabuntur in te cogitationes noxię? Et rursum: Recedite de medio
Babylonis, de terra Caldeorum egredimini, hoc est de medio confusionis et de terra
feritatis. Quid enim magis confusum, magis ferum magisque a ratione alienum quam ideo ne
prophetis quidem uelle credere, ne cogaris credere simul Euangelio, quod ab illorum
a uobis, quia sanctus ego sum, dicit Dominus, et non irascar in perpetuum.
Et iterum: Laua — inquit — a malicia cor tuum, Hierusalem, ut salua fias.
Vsquequo morabuntur in te cogitationes noxię? Et rursum: Recedite de medio
Babylonis, de terra Caldeorum egredimini, hoc est de medio confusionis et de terra
feritatis. Quid enim magis confusum, magis ferum magisque a ratione alienum quam ideo ne
prophetis quidem uelle credere, ne cogaris credere simul Euangelio, quod ab illorum uaticiniis
nulla penitus in
et non irascar in perpetuum.
Et iterum: Laua — inquit — a malicia cor tuum, Hierusalem, ut salua fias.
Vsquequo morabuntur in te cogitationes noxię? Et rursum: Recedite de medio
Babylonis, de terra Caldeorum egredimini, hoc est de medio confusionis et de terra
feritatis. Quid enim magis confusum, magis ferum magisque a ratione alienum quam ideo ne
prophetis quidem uelle credere, ne cogaris credere simul Euangelio, quod ab illorum uaticiniis
nulla penitus in parte diuersum, si quicquam sanę mentis habes,
Et iterum: Laua — inquit — a malicia cor tuum, Hierusalem, ut salua fias.
Vsquequo morabuntur in te cogitationes noxię? Et rursum: Recedite de medio
Babylonis, de terra Caldeorum egredimini, hoc est de medio confusionis et de terra
feritatis. Quid enim magis confusum, magis ferum magisque a ratione alienum quam ideo ne
prophetis quidem uelle credere, ne cogaris credere simul Euangelio, quod ab illorum uaticiniis
nulla penitus in parte diuersum, si quicquam sanę mentis habes, esse intelligis?
Quid enim magis confusum, magis ferum magisque a ratione alienum quam ideo ne
prophetis quidem uelle credere, ne cogaris credere simul Euangelio, quod ab illorum uaticiniis
nulla penitus in parte diuersum, si quicquam sanę mentis habes, esse intelligis? Egredimini
igitur de littera, quę occidit, et uenite ad spiritum, qui uiuificat. Vultis circumcidi? Quod
secundum Legem fecistis in carne, secundum Euangelium facite in spiritu. Circumcidite uitia et
uirtutibus inherete! Vultis offerre sacrificia? Non uitulorum sanguine uobis opus est, sed
mentis
ut abstersis lachrymis una cum illis, qui resurgentis Domini et in cęlum
ascendentis gloriam uiderunt, gaudere possimus. Triumphus quippe Domini lętitia** excipiendus
est seruorum. Çeterum in aliorum uictoriis partem laudis uendicat sibi miles, partem fortiora.
Isthęc autem, de qua locuturi sumus, tota imperatoris est, tota ad ipsum unum referenda est.
Porro alii duces, non contenti sola palmę laude, magnam etiam spoliorum uim sibi impartiunt.
Hic uero totum uictorię suę commodum atque fructum iis cedit***, qui signa eius sequuntur.
Tanto magis
noster, mortis diabolique uictor, largitur; Nihil est eius uictoria
gloriosius, nihil eius liberalitate profusius. Perieramus, nisi ipse uicisset. Serui
tenebrarum fuissemus, nisi nos ille uindicasset in lucis perpetuę libertatem. Gratias tibi
agimus, Christe**, quia per te de maledictionis antiquę iugo redempti sumus. Gratias tibi
agimus, quia per te ab inferis reuocati ad cęleste regnum transferri coepimus.
Mors ipsa, quę poena nobis erat peccati, coepit esse ianua felicitatis. Per hanc ingredimur
ad uitam, non ad hanc corruptibilem et
eduxisseque inde
sanctorum animas, quibus expectabatur, secumque ad superos retulisse, ut ipso resurgente et
ipsi resurgerent cum corporibus nulli iam corruptioni obnoxiis. Sic enim in Euangelio est
scriptum: Multa corpora sanctorum, qui dormierant, surrexerunt. Et exeuntes de
monumentis post resurrectionem eius uenerunt in sanctam ciuitatem, et apparuerunt multis.
Post resurrectionem eius, inquit, ut ipse esset primogenitus resurgentium ex mortuis,
quem alii sequi deberent. Neque enim isti ita resurrexerunt, ut iterum moriantur sicut
uacuum ac beatificatum uidere mererentur. Cum
surgente igitur surrexerunt et cum ascendente in cęlum ascenderunt, ut utriusque miraculi
testes essent et nos in spem resurgendi atque in cęlum ascendendi confirmarent.
Hoc quoque, quod ad inferos descenderit sanctosque suos de tenebris transtulerit ad lucem,
Veteris Instrumenti nobis persuadet autoritas et Iudeos arguit infidelitatis. Dei sapientiam,
quę Christus est, in Ecclesiastico prędicentem audimus: Penetrabo inferiores partes
terrę, et inspiciam omnes dormientes, et illuminabo omnes
inspiciat iustus Arbiter, ita bonos quam malos, sed
non alios illuminet nisi credentes atque in Deo spem collocatam fixamque habentes. Et
illuminabo — inquit — omnes sperantes in Domino, hoc est illos, qui se
liberandos indubitanter sperabant in aduentu eius. De quibus in Ezechiele loquitur dicens:
Et scient, quia ego Dominus, cum contriuero cathenas iugi eorum, et erruero eos de manu
ipsis imperantium. Imperabant gentibus demones, uana superstitione delusis. Quin etiam
fidelibus Iudeis imperabant protoplastorum culpa in
habentes. Et
illuminabo — inquit — omnes sperantes in Domino, hoc est illos, qui se
liberandos indubitanter sperabant in aduentu eius. De quibus in Ezechiele loquitur dicens:
Et scient, quia ego Dominus, cum contriuero cathenas iugi eorum, et erruero eos de manu
ipsis imperantium. Imperabant gentibus demones, uana superstitione delusis. Quin etiam
fidelibus Iudeis imperabant protoplastorum culpa in inferno receptis. Sed gentili populo in
Sophonia loquens: Expecta me — inquit — in die resurrectionis meę in
apostolis euangelizantibus congregatę sunt gentes in una Christi Ecclesia, quę prius dispersę
erant in multiplicem idolorum culturam et inanium ritum deorum.
Porro utrosque, hoc est Iudeos et gentiles, pariter se liberaturum repromittit per Osee*
prophetam dicens: De manu mortis liberabo eos, de morte redimam eos. Ero mors tua, o
mors. Morsus tuus ero, inferne. Malum erat in morte esse, sed multo peius in manu
mortis. In manu mortis gentiles erant, mortiferi erroris uinculis colligati. In morte autem
ipse quoque Dei populus erat, non
congregatę sunt gentes in una Christi Ecclesia, quę prius dispersę
erant in multiplicem idolorum culturam et inanium ritum deorum.
Porro utrosque, hoc est Iudeos et gentiles, pariter se liberaturum repromittit per Osee*
prophetam dicens: De manu mortis liberabo eos, de morte redimam eos. Ero mors tua, o
mors. Morsus tuus ero, inferne. Malum erat in morte esse, sed multo peius in manu
mortis. In manu mortis gentiles erant, mortiferi erroris uinculis colligati. In morte autem
ipse quoque Dei populus erat, non nisi per Christum de illa
eos, de morte redimam eos. Ero mors tua, o
mors. Morsus tuus ero, inferne. Malum erat in morte esse, sed multo peius in manu
mortis. In manu mortis gentiles erant, mortiferi erroris uinculis colligati. In morte autem
ipse quoque Dei populus erat, non nisi per Christum de illa redimendus, ut de morte
transferantur ad *corr. ex Oseę
u itam, de inferno ad paradisum. Ero — inquit — mors tua, o
mors. Hoc ad illos, qui in manu mortis erant, refertur. Morsus tuus ero,
eos. Ero mors tua, o
mors. Morsus tuus ero, inferne. Malum erat in morte esse, sed multo peius in manu
mortis. In manu mortis gentiles erant, mortiferi erroris uinculis colligati. In morte autem
ipse quoque Dei populus erat, non nisi per Christum de illa redimendus, ut de morte
transferantur ad *corr. ex Oseę
u itam, de inferno ad paradisum. Ero — inquit — mors tua, o
mors. Hoc ad illos, qui in manu mortis erant, refertur. Morsus tuus ero,
inferne. Hoc
peius in manu
mortis. In manu mortis gentiles erant, mortiferi erroris uinculis colligati. In morte autem
ipse quoque Dei populus erat, non nisi per Christum de illa redimendus, ut de morte
transferantur ad *corr. ex Oseę
u itam, de inferno ad paradisum. Ero — inquit — mors tua, o
mors. Hoc ad illos, qui in manu mortis erant, refertur. Morsus tuus ero,
inferne. Hoc autem eos respicit, qui tantum in morte erant. Mortui enim erant in Adam,
sed reuixerunt in
dulcedinem gustauerant. Desyderio quippe isto
affectus fuit Dauid, cum in psalmis concineret: Exurge, Domine Deus meus, in pręcepto,
quod mandasti. Et synagoga populorum circumdabit te, et propter hanc in altum
regredere. Non dixit synagoga populi, ne de Iudeis tantum dictum
intelligatur, sed populorum, ut ad omnes Domini resurrectionem pertinere nemo dubitet. Nam
plurima quidem gentium multitudo Christum fide complexa est, pauci autem ex Iudeis
crediderunt. Idem Propheta in alio psalmo uotum suum exprimit clamans:
Christum fide complexa est, pauci autem ex Iudeis
crediderunt. Idem Propheta in alio psalmo uotum suum exprimit clamans: Exurgat Deus, et
dissipentur inimici eius, et fugiant, qui oderunt eum, a facie eius. Ipso enim
resurgente dissipatum est regnum diaboli, de quo admonuit nos Dominus in Euangelio dicens:
Nunc princeps huius mundi eiicietur foras. Tunc, qui aduersabantur corpori eius,
quod est Ecclesia, fugere coeperunt a facie eius. Nam ad inuocationem Christi Domini ipsi
nequitię spiritus terrentur atque formidant,
quo admonuit nos Dominus in Euangelio dicens:
Nunc princeps huius mundi eiicietur foras. Tunc, qui aduersabantur corpori eius,
quod est Ecclesia, fugere coeperunt a facie eius. Nam ad inuocationem Christi Domini ipsi
nequitię spiritus terrentur atque formidant, et de obsessis recedunt corporibus. Denique
sanctissimum Iesu nomen demonibus horror est, nobis refugium, demonibus lassitudo et
tristitia, nobis robur et consolatio, nobis scutum nulli aduersariorum telo penetrabile, nulli
persecutorum obnoxium iniurię.
Quod quidem
missi essent. Quos non adusit
ignis, immo, qui inter flammarum globos Deo laudes decantabant, et illęsi inde Deo protegente
exierunt; Abacuch etiam propheta cum prandio ad Danielem in lacum leonum delatus. Et ille
quidem* cibo refectus et inter ferocissimas bestias inoffensus de lacu eductus est incolumis.
Itidem Ionas propheta missus in mare, ut alii, qui in mari erant, saluarentur et in uentrem
descendens cethi nihilque passus nocumenti. Saluator *corr. ex quidam
igitur in baratrum Tartari delapsus ignis
missus in mare, ut alii, qui in mari erant, saluarentur et in uentrem
descendens cethi nihilque passus nocumenti. Saluator *corr. ex quidam
igitur in baratrum Tartari delapsus ignis compescuit, leonum infernalium furorem
frenauit, donec de tenebrosa abyssi aluo sanctos suos educeret ad lucem, reserans omnibus in
se credentibus ianuam regni cęlestis, quam nemo alius claudere, nemo potuit aperire, pręter
ipsum, cui data est omnis potestas in cęlo et in terra et in omnibus abyssis, qui uiuos simul
iudicaturus est
suos educeret ad lucem, reserans omnibus in
se credentibus ianuam regni cęlestis, quam nemo alius claudere, nemo potuit aperire, pręter
ipsum, cui data est omnis potestas in cęlo et in terra et in omnibus abyssis, qui uiuos simul
iudicaturus est et mortuos atque (nullo)* de cęlo uenit in terram, de terra in infernum et
rursum rediit in cęlum, ut se mundi totius Dominum ac Regem probaret.
Et quoniam, quicquid Pater facit, similiter et Filius et Spiritus Sanctus facit, ipsam
Christi resurrectionem tota Trinitas operata est. Ideo ipse ad
reserans omnibus in
se credentibus ianuam regni cęlestis, quam nemo alius claudere, nemo potuit aperire, pręter
ipsum, cui data est omnis potestas in cęlo et in terra et in omnibus abyssis, qui uiuos simul
iudicaturus est et mortuos atque (nullo)* de cęlo uenit in terram, de terra in infernum et
rursum rediit in cęlum, ut se mundi totius Dominum ac Regem probaret.
Et quoniam, quicquid Pater facit, similiter et Filius et Spiritus Sanctus facit, ipsam
Christi resurrectionem tota Trinitas operata est. Ideo ipse ad Patrem in psalmis ait:
Spiritus Sanctus facit, ipsam
Christi resurrectionem tota Trinitas operata est. Ideo ipse ad Patrem in psalmis ait:
Domine, eduxisti ab inferno animam meam, saluasti me a descendentibus in lacum.
Et iterum: Deus — inquit — redimet animam meam de manu inferi, cum
acceperit me. Rursumque alibi: In ipso sperauit cor meum, et refloruit caro mea.
Pater quoque ad eum: Cum ipso sum — inquit — in tribulatione.
Erripiam eum, et glorificabo eum. Idem testatur Petrus apostolus
sabbati ualde diluculo
uenerunt ad monumentum portantes, quę parauerant, aromata. Ioannes uero Magdalenę
tantummodo faciens mentionem: Vna — inquit — sabbati Maria Magdalene***
uenit mane, cum adhuc tenebrę essent, ad monumentum. Tacuit de unguento, cętera autem,
ut uidebimus, latius explicauit. Porro Marcus nonnihil diuersum sibique contrarium dicere
uidetur, cum ait: Valde mane et orto iam sole. Neque enim dici potest ualde mane
nisi ante ortum solis. Orto autem sole iam ualde mane pręteriit,
tempus, quo mulieres ad monumentum accesserunt, referendum sit, sed ad ipsam Christi
resurrectionem. Orto iam sole
— iam a mortuis Sole iustitię suscitato. Quo sub terras descendente inferi
tremuerunt, quo super terras fulgente dubitationis tenebrę de discipulorum cordibus
discesserunt, quo in cęlum ascendente angeli exultauerunt et sancti, qui post illum
surrexerant, una cum illo cęlestis glorię paradisum gaudentes ingressi sunt. Et impletum est
illud Prophetę dicentis: Cum conuerterit Deus captiuitatem
Vnde *corr. ex Luce
**corr. ex letabitur
***corr. ex sanctę
Mattheus: Ecce — inquit — terręmotus* factus est magnus.
Angelus enim Domini descendit de cęlo, et accedens reuoluit lapidem, et sedebat super
eum. Quoties commissa mala plangimus, terręmotum** in nobis boni angeli sentimus, et
quod ipsi per se non possumus, hoc Domino adiuuante pręstamus. Nisi enim Dominus ędificauerit
domum, in uanum laborant, qui
in diuinitatis gloriam. Et, si mihi non creditis, uidete locum, ubi positus erat
Dominus. Vacuum sepulchrum faciat uobis resurrectionis fidem, si uerba non faciunt. Non est
hic ille in carnis suę pręsentia, qui ubique est in pręsentia suę maiestatis. Cito igitur
euntes abite de loco mortis et mentem eleuate ad locum uitę, ut uitam, quę Christus est,
inuenire ualeatis. Ipse Dominus pręcedet uos, pręcedentem sequimini. Beatus est seruus, qui
domini obseruat uestigia. Qui enim ueritatem sequitur, non errat. Qui luci proximat, non
offenditur a
libido, refer inde
pedem, compesce mortiferi cogitatus affectum dicens: Surrexit Christus, non est hic.
Pręcessit in Galileam, ibi eum uidebo. Galilea interpretatur transmigratio. Si Iesum
uidere uis, si frui consortio eius exoptas, transmigrandum tibi est de ocio ad labores, de
superbię fastu ad mansuetudinis humilitatem, de uoluptatibus ad continentiam et, breuiter, de
uitio ad uirtutem. In eiusmodi transmigratione ad locum peruenitur, in quo uidendum se prębet
Christus ad dexteram Dei sedens, ut fidelibus suis diuidat ęternę
inde
pedem, compesce mortiferi cogitatus affectum dicens: Surrexit Christus, non est hic.
Pręcessit in Galileam, ibi eum uidebo. Galilea interpretatur transmigratio. Si Iesum
uidere uis, si frui consortio eius exoptas, transmigrandum tibi est de ocio ad labores, de
superbię fastu ad mansuetudinis humilitatem, de uoluptatibus ad continentiam et, breuiter, de
uitio ad uirtutem. In eiusmodi transmigratione ad locum peruenitur, in quo uidendum se prębet
Christus ad dexteram Dei sedens, ut fidelibus suis diuidat ęternę felicitatis
dicens: Surrexit Christus, non est hic.
Pręcessit in Galileam, ibi eum uidebo. Galilea interpretatur transmigratio. Si Iesum
uidere uis, si frui consortio eius exoptas, transmigrandum tibi est de ocio ad labores, de
superbię fastu ad mansuetudinis humilitatem, de uoluptatibus ad continentiam et, breuiter, de
uitio ad uirtutem. In eiusmodi transmigratione ad locum peruenitur, in quo uidendum se prębet
Christus ad dexteram Dei sedens, ut fidelibus suis diuidat ęternę felicitatis hęreditatem.
Foeminis autem iniungitur, ut Domini
Pręcessit in Galileam, ibi eum uidebo. Galilea interpretatur transmigratio. Si Iesum
uidere uis, si frui consortio eius exoptas, transmigrandum tibi est de ocio ad labores, de
superbię fastu ad mansuetudinis humilitatem, de uoluptatibus ad continentiam et, breuiter, de
uitio ad uirtutem. In eiusmodi transmigratione ad locum peruenitur, in quo uidendum se prębet
Christus ad dexteram Dei sedens, ut fidelibus suis diuidat ęternę felicitatis hęreditatem.
Foeminis autem iniungitur, ut Domini resurrectionem nuncient discipulis, quia
suis diuidat ęternę felicitatis hęreditatem.
Foeminis autem iniungitur, ut Domini resurrectionem nuncient discipulis, quia conueniens
erat, ut foemina, quę peccando prior cecidit in mortem, prior redemptionem nunciaret ad uitam.
Ideo subditur: Et exierunt cito de monumento cum timore et gaudio magno, currentes
nunciare discipulis eius. A septo illo, quod circa sepulchrum erat, exeunt cum timore,
quem de angeli uisione conceperant, et gaudio, quod animos earum audita Domini resurrectione
affecerat. His geminorum affectuum
ut foemina, quę peccando prior cecidit in mortem, prior redemptionem nunciaret ad uitam.
Ideo subditur: Et exierunt cito de monumento cum timore et gaudio magno, currentes
nunciare discipulis eius. A septo illo, quod circa sepulchrum erat, exeunt cum timore,
quem de angeli uisione conceperant, et gaudio, quod animos earum audita Domini resurrectione
affecerat. His geminorum affectuum stimulis actę uelocius currebant, ut uisa auditaque
nunciarent. Nunciandum autem prius discipulis fuit, qui primi Christi mysteria per orbem
omnibus
geminorum affectuum stimulis actę uelocius currebant, ut uisa auditaque
nunciarent. Nunciandum autem prius discipulis fuit, qui primi Christi mysteria per orbem
omnibus prędicaturi erant.
Quęramus in his et moralem sensum, ut saluti legentium consulamus. Exi, peccator, de
monumento scelerum tuorum cum timore diuinę iustitię et cum gaudio simul, hoc est, cum spe
misericordię. Discipulo Christi, idoneo Dei sacerdoti, nuncia et confitere delicta, quibus
Deum offendisti, ut ueniam inuenias et in Dei gratiam restitutus ipsum, cui peccasse te
cum scriptum sit:
Dic tu prior iniquitates tuas, ut iustificeris.
Currentibus adhuc mulieribus, necdum ad discipulos appulsis, occurrit Dominus dicens:
Auete! Ita et confessionem tuam pręueniet gratia statimque, cum de commisso
dolere coeperis, mereri incipies remissionem. Namet filio, qui discedens substantiam male
consumpserat, ad se reuertenti obuiam iuit pater, amplexum osculumque dedit et lętatus est,
quia, qui perierat, inuentus est, qui mortuus fuerat, reuixit. Occurrit illis Dominus,
quorundam* fragmentis constrato cubitare. Dignus denique uisus est, qui ad
maximi pontificatus honorem promoueretur. In ueneratione tunc erat pręsulum probitas, nunc in
precio luxus est, et plus laudis habet, qui opibus pręstat, quam qui animi bonis exhuberat.
Hic igitur, de quo loquor, cum ad pontificalis dignitatis fastigium ascendisset, tanto
affluentius uoluptuosiusque coepit uiuere, quanto antea uixerat continentius atque modestius,
equos canesque alere, frequentius in siluas uenatum ire quam oratum in ecclesia, magis
exquisite quam alii, qui
Profecto, qui sic agunt, eos ego non piscem cepisse,*** sed
ipsos diaboli laqueo captos dixerim, Spiritu Sancto per Hieremiam dicente: Maledictus,
qui facit opus Domini fraudulenter. Cum enim per dolum acquisierint, quod uolebant,
terrenis immersi deliciis nihil de cęlestibus cogitant pecudumque more pręsentibus**** tantum,
quę fragilia atque fluxa sunt, deliniuntur. Sed tunc demum, quam imprudenter *corr. ex
quarundam
**corr. ex coepi
***corr. ex
****corr. ex presentibus
egerint, scient, cum experiri coeperint diuitis purpurati miseriam sepulti in
inferno, ubi cum totus arderet, guttam aquę petiit, qua linguam tantum refrigeraret, ac ne
ipsam quidem potuit impetrare. De hoc satis. Ad ea, quę proposuimus, redeat oratio.
Adoratus a sanctis mulieribus Dominus, cum aliquantulum mente consternatas uidisset:
Nolite timere — inquit — ite, nunciate fratribus meis, ut eant in
Galileam. Ibi me uidebunt. Quod paulo
sicut seipsum diligere debet, despectos pedibus conculcet. Non te igitur inflet generis
claritudo, non collata publice potestas. Generosissimus potentissimusque omnium est ille, qui
piscatorum pedes lauit.
Dum hęc aguntur, interim — ut Euangelista ait — quidam de custodibus uenerunt in
ciuitatem et nunciauerunt
principibus sacerdotum omnia, quę facta fuerant. Referunt utique custodes terram
tremuisse, angelos apparuisse, Iesum a monumento uiuum surrexisse, ipsos metu stupefactos
ueluti mortuos cecidisse.
— inquit — sicut erant edocti. Et diuulgatum est
uerbum istud apud Iudeos, usque in hodiernum diem; apud incredulos utique, non apud
Christi fideles. Quicunque enim Christo non credunt, procul a ueritate absunt, quia Christus
ueritas est. Hactenus de resurrectione Domini explicata est Matthei narratio. Quędam autem,
quę hic prętermittit, Marcus retulit.
Ait enim: Surgens autem Iesus mane, prima sabbati, apparuit primo Marię Magdalenę, de
qua eiecerat septem demonia. Illa uadens nunciauit iis, qui cum eo
credunt, procul a ueritate absunt, quia Christus
ueritas est. Hactenus de resurrectione Domini explicata est Matthei narratio. Quędam autem,
quę hic prętermittit, Marcus retulit.
Ait enim: Surgens autem Iesus mane, prima sabbati, apparuit primo Marię Magdalenę, de
qua eiecerat septem demonia. Illa uadens nunciauit iis, qui cum eo fuerant, lugentibus et
flentibus. Et illi audientes, quia uiueret, non crediderunt. Qualiter autem Marię
Magdalenę se ostenderit Dominus, Ioannes plene luculenterque describit. Prius ergo Marię soli
cum
surrexisset, quamprimum sui uisendi copiam fecit, ut se propter peccatores uenisse ostenderet.
Et illa tamen, quę ardentius Dominum quęrebat, digna fuit, ut prior inueniret atque eius
resurrectione citius consolaretur, cuius nece magis quam alię* angebatur. Ideo autem de illa
septem demonia eiecta fuisse ait, ut nemo de Dei misericordia desperet. Hęc enim, quę
nequioris uitę merito demoniorum domicilium erat, ad poenitentiam conuersa prima uidit domini
resurgentis gloriam, et quę mancipium fuerat diaboli, facta est apostola Christi.
fecit, ut se propter peccatores uenisse ostenderet.
Et illa tamen, quę ardentius Dominum quęrebat, digna fuit, ut prior inueniret atque eius
resurrectione citius consolaretur, cuius nece magis quam alię* angebatur. Ideo autem de illa
septem demonia eiecta fuisse ait, ut nemo de Dei misericordia desperet. Hęc enim, quę
nequioris uitę merito demoniorum domicilium erat, ad poenitentiam conuersa prima uidit domini
resurgentis gloriam, et quę mancipium fuerat diaboli, facta est apostola Christi. Infelix
Iuda, si poenitens non *corr. ex
fuerat diaboli, facta est apostola Christi. Infelix
Iuda, si poenitens non *corr. ex alie
desperasset, rursum procul dubio in apostolorum numerum Domino miserante fuisset
restitutus. Desperando in mortem corruit, qui sperando, sicuti de scelere dolebat, uitam
consequi poterat sempiternam. Dolendum quidem est de his, quibus Deum offendimus, sed sicut
doluit Magdalene,* ut saluemur, non sicut Iudas, ne pereamus.
Dum alię uiso angelo prę timore obstupuissent et — ut Marcus testatur — mutire non
non *corr. ex alie
desperasset, rursum procul dubio in apostolorum numerum Domino miserante fuisset
restitutus. Desperando in mortem corruit, qui sperando, sicuti de scelere dolebat, uitam
consequi poterat sempiternam. Dolendum quidem est de his, quibus Deum offendimus, sed sicut
doluit Magdalene,* ut saluemur, non sicut Iudas, ne pereamus.
Dum alię uiso angelo prę timore obstupuissent et — ut Marcus testatur — mutire non auderent,
illa interim uiso aperto monumento corpus inde sublatum putauit et
sicut
doluit Magdalene,* ut saluemur, non sicut Iudas, ne pereamus.
Dum alię uiso angelo prę timore obstupuissent et — ut Marcus testatur — mutire non auderent,
illa interim uiso aperto monumento corpus inde sublatum putauit et continuo cucurrit
discipulos hac de re facere certiores rursumque rediit ad monumentum. Venerunt Petrus et
Ioannes, et cum uacuum sepulchrum offendissent, transpositum corpus putarunt atque abierunt
residentibus adhuc in eodem loco mulieribus. Cumque et ipsę mulieres tandem recessissent, ut
angeli de
hac de re facere certiores rursumque rediit ad monumentum. Venerunt Petrus et
Ioannes, et cum uacuum sepulchrum offendissent, transpositum corpus putarunt atque abierunt
residentibus adhuc in eodem loco mulieribus. Cumque et ipsę mulieres tandem recessissent, ut
angeli de resurrectione dicta discipulis referrent, Maria remansit sola ad monumentum plorans.
Dominus autem mulieribus a sepulchro redeuntibus apparuit in itinere, ut diximus, ante tamen
Marię Magdalenę se ostendit ad monumentum, ne cui minus consona uideatur Euangelistarum
narratio.
Vna — inquit — sabbati Maria
Magdalene** uenit mane, cum adhuc tenebrę essent, ad monumentum, et uidit lapidem reuolutum a
monumento. Cucurrit ergo, et uenit ad Symonem Petrum et alium discipulum, quem diligebat
Iesus, et dicit illis: Tulerunt Dominum de monumento, et nescimus, ubi posuerunt eum.
Amoris erga Dominum magnitudo Magdalenam non sinit quiescere. Vidit monumentum apertum atque
uacuum, et nihil morata ad discipulos recurrit, quod factum putat, edocet, ut aliorum subsidio
adiuta facilius, quod quęrit, inueniat.
surgere.
Hi duo discipuli Petrus et Ioannes erant. Vterque diligebat Dominum, et quidem Petrus in
amore uidebatur flagrantior. Quam ob rem mirum uidetur, si Petrus magis quam Ioannes diligebat
Dominum, quod non magis a Domino diligeretur. Non enim sic de illo quemadmodum de Ioanne
dicitur: quem diligebat Iesus. Credimus autem eum magis fuisse dilectum, qui
titulo designator
Quęstio
dilectionis. Quęstionem hanc ita soluendam reor, ut dicamus multa incidere
Hi duo discipuli Petrus et Ioannes erant. Vterque diligebat Dominum, et quidem Petrus in
amore uidebatur flagrantior. Quam ob rem mirum uidetur, si Petrus magis quam Ioannes diligebat
Dominum, quod non magis a Domino diligeretur. Non enim sic de illo quemadmodum de Ioanne
dicitur: quem diligebat Iesus. Credimus autem eum magis fuisse dilectum, qui
titulo designator
Quęstio
dilectionis. Quęstionem hanc ita soluendam reor, ut dicamus multa incidere potuisse,
ob quę
obliuisci atque
erga illum, cui redire nobiscum in gratiam libuit, officio fungi benignitatis. Quia ergo
Petrus reliquos apostolos pręcesserat ętate et negationis culpam poenitentię lachrymis
aboleuerat, obtinuit sacerdotii principatum, ut et senior honoraretur et, qui de peccato
doluerat, ex isto indultę sibi uenię signo reciperet consolationem. De hoc satis. Ad Euangelii
textum reuertamur!
Duo — inquit — currebant, alter uelocius, tardius alter. Sed qui in currendo lentior fuit,
prior ingressus est in monumentum. Non sine
fungi benignitatis. Quia ergo
Petrus reliquos apostolos pręcesserat ętate et negationis culpam poenitentię lachrymis
aboleuerat, obtinuit sacerdotii principatum, ut et senior honoraretur et, qui de peccato
doluerat, ex isto indultę sibi uenię signo reciperet consolationem. De hoc satis. Ad Euangelii
textum reuertamur!
Duo — inquit — currebant, alter uelocius, tardius alter. Sed qui in currendo lentior fuit,
prior ingressus est in monumentum. Non sine mysterio id referre uidetur Euangelista. Vt quid
enim opus erat narrare, quis
in Ioanne concludens Iudeos. Hi enim primi in fide unius ueri Dei
incesserunt et uenturum quidem Messiam in Scripturis sibi promissum credebant. Sed cum
uenisset, non introierunt in monumentum iustę credulitatis, negantes ipsum, qui crucifixus,
mortuus et sepultus fuerat, et de sepulchro uiuus exierat, fuisse Christum. Gentiles uero, qui
sub Petri nomine describuntur, posterius quidem post Christum cucurrerunt, utpote qui neque
Legem neque prophetas habebant, sed prius ad Christum ingressi sunt, in ipsum credentes, ipsum
confitentes, pro ipsius nomine
quam in perfidia manentem repudiaueram, in fine ad fidem conuersam recipiam;
et quam afflixeram, consolabor; eos uidelicet, qui ob Christi contemptum a
Romanis oppressi atque euersi miserabiliorem morte uitam agunt, postremo credentes consolabor.
De quibus iterum idem propheta ait: Reliquię fratrum eius conuertentur ad filios
Israhel, id est ad religionem apostolorum. Ipsi enim filii Israhel sunt, quia et
generis Israhelitici erant et filii diuinę uisionis. Israhel quippe Deum uidens
et sic omnis Israhel saluus fieret, sicut scriptum est: Veniet ex Syon, qui
erripiat et auertat impietatem a Iacob. Hoc legitur in Esaia iuxta sensum, alio tamen
textu uerborum secundum Hieronymi translationem. Apostolus autem usus est Septuaginta
interpretum translatione de Hebreo idiomate in Gręcum. Quę quidem interpretatio in nonnullis
dissona, sed in plurimis uel uerba eadem sunt uel sub aliis eadem intelligentia.
Cęterum Petri Ioannisque curriculum possumus etiam moraliter interpretari, cum manifestum
sit in Ecclesia Christi quosdam
sudarium, quando quidem ad
fidem resurrectionis faciendam satis erat spolia corporis uidisse ibi relicta. Si enim corpus
ipsum alio translatum fuisset, simul cum linteaminibus translatum esset. Quare altius quidem
ista uidentur repetenda, ut uidelicet dicamus nos quoque istorum, de quibus loquimur, exemplo
inclinari debere in monumentum Domini et contemplatione mentis in abdita eius intrare et
linteamina, quę nobis reliquit Dominus, fide complecti. Quod est Scripturarum credere
testimoniis et ea cuncta de Deo, de Dei Filio, de Spiritu Sancto sentire,
repetenda, ut uidelicet dicamus nos quoque istorum, de quibus loquimur, exemplo
inclinari debere in monumentum Domini et contemplatione mentis in abdita eius intrare et
linteamina, quę nobis reliquit Dominus, fide complecti. Quod est Scripturarum credere
testimoniis et ea cuncta de Deo, de Dei Filio, de Spiritu Sancto sentire, quę ab Ecclesia
recepta esse nouerimus, nihilque omnino de his dubitare, quin immo, his delectari, hęc
quotidie cogitare, de his ratiocinari, de his scribere, altiora autem his non scrutari.
Sudarium enim, quod supra caput fuerat,
ut uidelicet dicamus nos quoque istorum, de quibus loquimur, exemplo
inclinari debere in monumentum Domini et contemplatione mentis in abdita eius intrare et
linteamina, quę nobis reliquit Dominus, fide complecti. Quod est Scripturarum credere
testimoniis et ea cuncta de Deo, de Dei Filio, de Spiritu Sancto sentire, quę ab Ecclesia
recepta esse nouerimus, nihilque omnino de his dubitare, quin immo, his delectari, hęc
quotidie cogitare, de his ratiocinari, de his scribere, altiora autem his non scrutari.
Sudarium enim, quod supra caput fuerat, ab his
dicamus nos quoque istorum, de quibus loquimur, exemplo
inclinari debere in monumentum Domini et contemplatione mentis in abdita eius intrare et
linteamina, quę nobis reliquit Dominus, fide complecti. Quod est Scripturarum credere
testimoniis et ea cuncta de Deo, de Dei Filio, de Spiritu Sancto sentire, quę ab Ecclesia
recepta esse nouerimus, nihilque omnino de his dubitare, quin immo, his delectari, hęc
quotidie cogitare, de his ratiocinari, de his scribere, altiora autem his non scrutari.
Sudarium enim, quod supra caput fuerat, ab his linteaminibus
Domini et contemplatione mentis in abdita eius intrare et
linteamina, quę nobis reliquit Dominus, fide complecti. Quod est Scripturarum credere
testimoniis et ea cuncta de Deo, de Dei Filio, de Spiritu Sancto sentire, quę ab Ecclesia
recepta esse nouerimus, nihilque omnino de his dubitare, quin immo, his delectari, hęc
quotidie cogitare, de his ratiocinari, de his scribere, altiora autem his non scrutari.
Sudarium enim, quod supra caput fuerat, ab his linteaminibus separatum est, nec separatum
tantum, uerum etiam inuolutum. Iudicia Dei
quę nobis reliquit Dominus, fide complecti. Quod est Scripturarum credere
testimoniis et ea cuncta de Deo, de Dei Filio, de Spiritu Sancto sentire, quę ab Ecclesia
recepta esse nouerimus, nihilque omnino de his dubitare, quin immo, his delectari, hęc
quotidie cogitare, de his ratiocinari, de his scribere, altiora autem his non scrutari.
Sudarium enim, quod supra caput fuerat, ab his linteaminibus separatum est, nec separatum
tantum, uerum etiam inuolutum. Iudicia Dei abyssus multa, inuestigabiles uię
eius. Quis est, qui possit
Dominus, fide complecti. Quod est Scripturarum credere
testimoniis et ea cuncta de Deo, de Dei Filio, de Spiritu Sancto sentire, quę ab Ecclesia
recepta esse nouerimus, nihilque omnino de his dubitare, quin immo, his delectari, hęc
quotidie cogitare, de his ratiocinari, de his scribere, altiora autem his non scrutari.
Sudarium enim, quod supra caput fuerat, ab his linteaminibus separatum est, nec separatum
tantum, uerum etiam inuolutum. Iudicia Dei abyssus multa, inuestigabiles uię
eius. Quis est, qui possit omnium operum Dei causas
ita ut, qui cuncta comprehendere nititur, ignorare conditionis suę
mensuram probatur. Recte itaque iubet Apostolus non plus sapere quam oportet sapere, sed
sapere ad sobrietatem.
Deinde abeuntibus a sepulchro discipulis Mariam retinet Magistri sui amor. Non enim erat de
illis, qui usque ad tumulum amicos diligunt, et simul cum illis dilectionem suam sepeliunt,
nec ultra eorum recordantur, cum magis iis opus sit, ut tunc, cum uita decedunt, diligantur,
quam dum in corpore uiuerent. Post mortem autem diligere nihil aliud est nisi pro defunctis
eorum recordantur, cum magis iis opus sit, ut tunc, cum uita decedunt, diligantur,
quam dum in corpore uiuerent. Post mortem autem diligere nihil aliud est nisi pro defunctis
preces Deo offerre, elemosinas facere, pietatis opera exercere, ut a peccatis citius purgentur
et purgati de poenis illis, quarum finis speratur, ad eam, quę ęterna est, quietem facilius
transferantur. Maria ergo, quę mortuum etiam Dominum suum diligebat, stabat — ut
Euangelista ait — ad monumentum foris plorans. Quare Maria plorat, et discipuli,
qui
tulerunt Dominum meum, et nescio, ubi posuerunt eum. Hęc cum dixisset,
conuersa est retrorsum. Non enim uehementem illius affectum mitigare poterat eorum, quos
uidit, uel iocundus aspectus uel suauis affatus, quę non angelos, sed Dominum quęrebat
angelorum. Neque enim de corpore mortui tam esset anxia, nisi quandoque et resurrecturum
speraret et regnaturum, licet tunc eum uiuere non crediderit, quem paulo ante sepultum fuisse
nouerat.
Exposita igitur angelis doloris causa conuersa est retrorsum, et uidit Iesum stantem.
Et non
licet tunc eum uiuere non crediderit, quem paulo ante sepultum fuisse
nouerat.
Exposita igitur angelis doloris causa conuersa est retrorsum, et uidit Iesum stantem.
Et non sciebat, quia Iesus est. Sed quare ab angelis non quęsiuit, quid factum esset
de corpore? Quare prius quam quęsisset,
Quęstio
conuersa est retrorsum? Vel quia satis putauit indicasse,* cur fleret, uel illis
cunctantibus proferre medellam doloris conuersa sit, siquis alius respicienti occurreret, quem
de
de corpore? Quare prius quam quęsisset,
Quęstio
conuersa est retrorsum? Vel quia satis putauit indicasse,* cur fleret, uel illis
cunctantibus proferre medellam doloris conuersa sit, siquis alius respicienti occurreret, quem
de ipso, quem quęrebat, interrogaret. Vel quia angeli ipsi, dum cum ea sedentes colloquuntur,
uiso post tergum eius Iesu stante, officii gratia assurrexerunt, conuersa sit, ut uideret,
quisnam esset, quem angeli uenerati sunt.
Conuersa igitur retrorsum et ipsa quidem uidit
Sed
certe pro nobis dispensabatur, ut apostoli non crederent, nisi uiso Domino. Nam si in ore
duorum uel trium testium stat omne uerbum, quanto magis in ore plurimorum idem affirmantium!
Apparuit Dominus per idem tempus duobus discipulis in castellum pergentibus. Qua de re quid
Lucas recensuit, uideamus. Marcus enim de illis breuiter perstrinxit. Lucas igitur: Ecce
— inquit — duo ex illis ibant ipsa die in castellum, *add.
quod erat in spacio stadiorum sexaginta ab Hierusalem, nomine Amaus. Et
non crederent, nisi uiso Domino. Nam si in ore
duorum uel trium testium stat omne uerbum, quanto magis in ore plurimorum idem affirmantium!
Apparuit Dominus per idem tempus duobus discipulis in castellum pergentibus. Qua de re quid
Lucas recensuit, uideamus. Marcus enim de illis breuiter perstrinxit. Lucas igitur: Ecce
— inquit — duo ex illis ibant ipsa die in castellum, *add.
quod erat in spacio stadiorum sexaginta ab Hierusalem, nomine Amaus. Et ipsi
loquebantur ad inuicem de his omnibus, quę
Marcus enim de illis breuiter perstrinxit. Lucas igitur: Ecce
— inquit — duo ex illis ibant ipsa die in castellum, *add.
quod erat in spacio stadiorum sexaginta ab Hierusalem, nomine Amaus. Et ipsi
loquebantur ad inuicem de his omnibus, quę acciderant. Duo isti iuxta anagogen duo
Testamenta sunt, quę de Iesu loquuntur, et quęcunque Vetus de illo euentura prędicat, ea Nouum
euenisse testatur. Et quoniam Vetus in mysterio ualde obscure loquitur, isti primum mente
inter spem metumque
— duo ex illis ibant ipsa die in castellum, *add.
quod erat in spacio stadiorum sexaginta ab Hierusalem, nomine Amaus. Et ipsi
loquebantur ad inuicem de his omnibus, quę acciderant. Duo isti iuxta anagogen duo
Testamenta sunt, quę de Iesu loquuntur, et quęcunque Vetus de illo euentura prędicat, ea Nouum
euenisse testatur. Et quoniam Vetus in mysterio ualde obscure loquitur, isti primum mente
inter spem metumque uacillante secum fabulantur. Nouum autem certissimo rerum euentu obscura
manifestat et
in castellum, *add.
quod erat in spacio stadiorum sexaginta ab Hierusalem, nomine Amaus. Et ipsi
loquebantur ad inuicem de his omnibus, quę acciderant. Duo isti iuxta anagogen duo
Testamenta sunt, quę de Iesu loquuntur, et quęcunque Vetus de illo euentura prędicat, ea Nouum
euenisse testatur. Et quoniam Vetus in mysterio ualde obscure loquitur, isti primum mente
inter spem metumque uacillante secum fabulantur. Nouum autem certissimo rerum euentu obscura
manifestat et ueritatis luce ambiguitatis tenebras dissipat.
Nouum
euenisse testatur. Et quoniam Vetus in mysterio ualde obscure loquitur, isti primum mente
inter spem metumque uacillante secum fabulantur. Nouum autem certissimo rerum euentu obscura
manifestat et ueritatis luce ambiguitatis tenebras dissipat. Ideo deinde Christo docente, de
quibus ante dubitabant, de his plene credere discunt.
Tropologiam quoque horum explicemus. Duo sunt, quibus se manifestat Dominus. Duo sunt genera
charitatis, alterum, quo Deum, alterum, quo proximum diligimus. Hęc sunt, quę nos Christo
coniungunt et usque in
Et quoniam Vetus in mysterio ualde obscure loquitur, isti primum mente
inter spem metumque uacillante secum fabulantur. Nouum autem certissimo rerum euentu obscura
manifestat et ueritatis luce ambiguitatis tenebras dissipat. Ideo deinde Christo docente, de
quibus ante dubitabant, de his plene credere discunt.
Tropologiam quoque horum explicemus. Duo sunt, quibus se manifestat Dominus. Duo sunt genera
charitatis, alterum, quo Deum, alterum, quo proximum diligimus. Hęc sunt, quę nos Christo
coniungunt et usque in cęlum, ut in Deo uiuamus, de terra
de his plene credere discunt.
Tropologiam quoque horum explicemus. Duo sunt, quibus se manifestat Dominus. Duo sunt genera
charitatis, alterum, quo Deum, alterum, quo proximum diligimus. Hęc sunt, quę nos Christo
coniungunt et usque in cęlum, ut in Deo uiuamus, de terra sublatos comitantur. Duo pręterea
sunt, qui in castellum eunt, corpus et anima. Hi certe in regni cęlestis castellum intrare non
poterunt, nisi ambo in unam consenserint uoluntatem, ut obtemperet quidem caro spiritui,
spiritus autem obediat Deo. Castello enim nomen est
et quod in nobis mortale est,
mutabitur in immortalitatem.
Et factum est — inquit — dum fabularentur et secum quęrerent, ipse Iesus
appropinquans ibat cum illis. Obserua diligenter, quia semper iis appropinquat
Dominus, qui de illo inter se colloquuntur. Ait enim: Vbi sunt duo uel tres congregati
in nomine meo, ibi sum in medio eorum. Rursum obserua, quia ipse Iesus de sua
diuinitate dubitantibus non se manifestat in ea forma, qua ab iis, qui credunt, agnoscitur.
Sequitur enim:
ipse Iesus
appropinquans ibat cum illis. Obserua diligenter, quia semper iis appropinquat
Dominus, qui de illo inter se colloquuntur. Ait enim: Vbi sunt duo uel tres congregati
in nomine meo, ibi sum in medio eorum. Rursum obserua, quia ipse Iesus de sua
diuinitate dubitantibus non se manifestat in ea forma, qua ab iis, qui credunt, agnoscitur.
Sequitur enim: Oculi autem eorum tenebantur, ne eum agnoscerent. Non tamen
deserit illos Deus, qui, dum de ipso dubitant, nosse tamen id, quod uerum est, concupiscunt.
ibi sum in medio eorum. Rursum obserua, quia ipse Iesus de sua
diuinitate dubitantibus non se manifestat in ea forma, qua ab iis, qui credunt, agnoscitur.
Sequitur enim: Oculi autem eorum tenebantur, ne eum agnoscerent. Non tamen
deserit illos Deus, qui, dum de ipso dubitant, nosse tamen id, quod uerum est, concupiscunt.
Ait ergo ad illos: Qui sunt hi sermones, quos confertis ad inuicem, et estis tristes?
Non interrogat nescius, cui nihil est occultum, sed eos arguendi occasionem dispensans,
ne ambigui uacillent. Ideo
Cleophas, dixit ei:
Tu solus peregrinus es in Hierusalem, et non cognouisti, quę facta sunt in illa his diebus?
Quis alter cum Cleopha fuerit, superuacaneum est quęrere. Alii ipsum Lucam putant
fuisse, alii alium. Quicunque tamen fuerit ille, satis est, quod appareat de coetu extitisse
discipulorum, qui passioni necique Domini sui affuerunt. Cleophas igitur prior respondit.
Cuius quidem responsionis hanc reor esse sententiam: Tune solus es ex plurimis, qui ignoras,
quid factum sit. Quasi dicat: Quod neminem latet ex illis, qui Hierosolymis his
conscenderat patriam, ad quam ire maturabat. Peregrinus etiam inter eos erat, quia iam
alterius naturę corpus gestabat quam illi, qui adhuc mortales et corruptibiles erant. Quęsiuit
itaque ab eis, quęnam essent illa, quę ipsi nuper facta dicerent. Et ipsi dixerunt: De
Iesu Nazareno, qui fuit uir propheta, potens in opere et sermone coram Deo et omni
populo, et quomodo eum tradiderunt summi sacerdotes et principes nostri in damnationem
mortis, et crucifixerunt eum. Prophetam fatentur, Filium Dei tacent, uel quia
et omni populo, opera commendans Deo, sermonem
populo. Et quoniam Dominus non solum, quid inter se loquerentur, quęsierat, sed etiam quare
essent tristes, damnatum eum respondent a principibus in mortem et crucifixum. Ex eo se etiam
magis dolere indicant, quod, cum maius quoddam de illo futurum sperarent, se ea spe destitutos
uideant. Nos — inquiunt — sperabamus, quia ipse esset redempturus
Israhel. Terrena adhuc eos tenebat cogitatio, quod scilicet redempturus esset Israhel
de seruitute alienorum, sicut fecisse
magis dolere indicant, quod, cum maius quoddam de illo futurum sperarent, se ea spe destitutos
uideant. Nos — inquiunt — sperabamus, quia ipse esset redempturus
Israhel. Terrena adhuc eos tenebat cogitatio, quod scilicet redempturus esset Israhel
de seruitute alienorum, sicut fecisse recordabantur Moysen, Iosue, Othonielem, Gedeonem et
alios, qui populum aduersariorum uiribus oppressum uindicauerant in libertatem. Hanc ob rem
ipsum etiam temporaliter regnaturum sperauerunt. Resurrecturum autem et in cęlum, ut illic
nos, quę ante lucem fuerunt
ad monumentum. Et non inuento corpore eius uenerunt dicentes se etiam uisionem angelorum
uidisse, qui dicunt eum uiuere. Cum dicant et
nunc tertia dies est hodie, uidentur de illo recordari, quod ante ab illo
audierant, die uidelicet tertia a morte resurrecturum. Sed ita, ut prędictum fuerat,
contigisse non audent affirmare, ut qui mentem adhuc ancipitem
Questio
gerebant. Sed quare aiunt
uidelicet tertia a morte resurrecturum. Sed ita, ut prędictum fuerat,
contigisse non audent affirmare, ut qui mentem adhuc ancipitem
Questio
gerebant. Sed quare aiunt mulieres
terruerunt nos, cum terror de malo, non de bono fiat? Illę autem resurrectionem
nunciabant, quę ipsis gaudio esse debuit, non terrori. Cum ergo aiunt terruerunt
nos, non se timuisse innuunt, sed tantę rei miraculo stupuisse. Fit enim, ut, cum noua
et mira quędam narrantur, quasi metu
a morte resurrecturum. Sed ita, ut prędictum fuerat,
contigisse non audent affirmare, ut qui mentem adhuc ancipitem
Questio
gerebant. Sed quare aiunt mulieres
terruerunt nos, cum terror de malo, non de bono fiat? Illę autem resurrectionem
nunciabant, quę ipsis gaudio esse debuit, non terrori. Cum ergo aiunt terruerunt
nos, non se timuisse innuunt, sed tantę rei miraculo stupuisse. Fit enim, ut, cum noua
et mira quędam narrantur, quasi metu perculsi attonito
et mira quędam narrantur, quasi metu perculsi attonito ore auscultemus. Admirationem autem
terrori similem faciebat apertum monumentum, corpus non inuentum, uisio angelorum dicentium
illum uiuere, testimonium quoque eorum duorum, qui auditis mulieribus cucurrerant ad
monumentum. De quibus quidem subiugendo dicunt: Et abierunt quidam ex nostris ad
monumentum, et ita inuenerunt, sicut mulieres dixerunt, ipsum uero non inuenerunt.
Sed quęret aliquis: Cum Mattheus dicat
Questio
ad
monumentum angelus apparuit et locutus est, a monumento autem remeantibus, quia alię
festinantius, alię lentius ibant, nom omnibus uisus est Dominus, sed illis
tantum, quę interuallo aliquo uel pręcesserant uel sequebantur. Nam Marcus etiam et Lucas, ubi
de isto mulierum negocio scribunt, nullam faciunt, nisi ab illis, Domini mentionem, sed angeli
tantum. Mattheus pręterea et Marcus de uisione unius angeli testantur, Lucas de duorum. Fieri
enim potest, ut primo unum angelum uiderint, deinde prospiciendo in monumentum duos alios,
omnibus uisus est Dominus, sed illis
tantum, quę interuallo aliquo uel pręcesserant uel sequebantur. Nam Marcus etiam et Lucas, ubi
de isto mulierum negocio scribunt, nullam faciunt, nisi ab illis, Domini mentionem, sed angeli
tantum. Mattheus pręterea et Marcus de uisione unius angeli testantur, Lucas de duorum. Fieri
enim potest, ut primo unum angelum uiderint, deinde prospiciendo in monumentum duos alios,
quos Magdalene** quoque uidisse dicitur, cum in illud prospexisset.
*corr. ex quidem
**corr.
sed illis
tantum, quę interuallo aliquo uel pręcesserant uel sequebantur. Nam Marcus etiam et Lucas, ubi
de isto mulierum negocio scribunt, nullam faciunt, nisi ab illis, Domini mentionem, sed angeli
tantum. Mattheus pręterea et Marcus de uisione unius angeli testantur, Lucas de duorum. Fieri
enim potest, ut primo unum angelum uiderint, deinde prospiciendo in monumentum duos alios,
quos Magdalene** quoque uidisse dicitur, cum in illud prospexisset.
*corr. ex quidem
**corr. ex Magdalena
stulti et tardi corde ad
credendum in omnibus, quę locuti sunt prophetę! Hoc ipsum nos Iudeis impiis et
incredulis dicere possumus. Quorum tanto maior est stuliticia nolle credere,
quanto plura sui erroris experti sunt argumenta. Quotidie legunt, quę sibi de Messia futuro
dicta sunt a prophetis, et eadem secundum Euangelistas in Christo crucifixo impleta fuisse
cernunt, et tamen inclinari nulla ratione queunt,* ut ad baptismi salutaris gratiam cum fidei
confessione accedant. Qua quidem in re et prophetis suis iniuriam faciunt,
et semet in ęternę damnationis baratrum imprudenter pręcipitant. O igitur
stulti et tardi corde ad credendum Iudei! Nonne hęc oportuit pati Christum, et ita
intrare in gloriam suam? Si Esaias uera prophetauit, cui uos credere dicitis, cur ea,
quę dixit, de Christo crucifixo prędicta fuisse non creditis, si in illo euenisse non
ignoratis? Cum illum in crucem egissent patres uestri, uulneribus confectum interfecerunt. Hoc
ab Esaia auditis dicente: Vulneratus est propter iniquitates nostras, attritus est
propter scelera
mentis
nequitia carere uoluerunt, dum uiuerent.
Saluator igitur noster, cum declarare discipulis dubitantibus passionis suę
resurrectionisque mysterium *corr. ex quęunt
disponeret, ne dubitando perirent, Scripturarum iis, quę de ipso erant, sensum
aperuit. Sequitur enim: Et incipiens a Moyse et omnibus prophetis interpretabatur illis
in omnibus Scripturis, quę de ipso erant. Christus ergo in Moyse, in omnibus prophetis
et Scripturis prędictus, in Euangelio inuentus et adoratus,
mysterium *corr. ex quęunt
disponeret, ne dubitando perirent, Scripturarum iis, quę de ipso erant, sensum
aperuit. Sequitur enim: Et incipiens a Moyse et omnibus prophetis interpretabatur illis
in omnibus Scripturis, quę de ipso erant. Christus ergo in Moyse, in omnibus prophetis
et Scripturis prędictus, in Euangelio inuentus et adoratus, tantummodo in cordibus infidelium
non habet, ubi caput suum reclinet. Aperit autem Dominus Scripturas non ignauis, non ocio
deditis, sed discendi
pietatis
exercent, dicturus his in die Iudicii: Hospes eram, et collegistis me. Intrauit
ergo cum illis, et factum est, dum recumberet cum eis, accepit panem et benedixit ac
fregit, et porrigebat illis. Et aperti sunt oculi eorum, et cognouerunt eum. De
Scripturis disserentem non *corr. ex appręhensum
**corr. ex Pręciosa
c ognouerunt, quia — ut Apostolus ait — nihil ad perfectum adduxit
Lex. Cum autem panem benediceret et frangeret et
autore prolatus, Christo, Dei Filio, iam mortis
uictore, iam a passibilitate mortalitateque alieno, iam humanitate in gloriam euecta et per
diuinitatis, cui copulata est, uirtutem cunctis dominante? Ardebant igitur corda discipulorum
et satiari nequibant dulcedine uerborum, quę de ipsius Domini ore manantia auribus eorum
influebant et animas dubitatione tepidas atque frigentes ueritatis doctrina inflammabant.
Eodem ergo mentis ardore, cum Dominus ultra non comparuisset, incitati surgunt a conuiuio,
redeunt Hierosolymam, conueniunt reliquos discipulos. Ab
Iudeorum, uenit Iesus et stetit in
medio, et dixit eis: Pax uobis. Iam Maria, iam Petrus, iam duo a castello reuersi
nunciarant Dominum resurrexisse, illi tamen, qui nondum ipsum uiderant post sepulturam uiuum,
suspenso adhuc animo circa resurrectionis fidem fluctuabant. De quibus Marcus testatur, quod
nec istis quidem duobus crediderant. Nolens tamen Dominus eos in incredulitate relinquere,
ingressus est ad eos foribus clausis, quia etiam de clauso sepulchro surrexerat, ut uel hoc
miraculo instructi ipsum esse crederent, qui sępe illis
nondum ipsum uiderant post sepulturam uiuum,
suspenso adhuc animo circa resurrectionis fidem fluctuabant. De quibus Marcus testatur, quod
nec istis quidem duobus crediderant. Nolens tamen Dominus eos in incredulitate relinquere,
ingressus est ad eos foribus clausis, quia etiam de clauso sepulchro surrexerat, ut uel hoc
miraculo instructi ipsum esse crederent, qui sępe illis s pectantibus
incredibilia et aliis factu impossibilia facere consuesset. Cumque conturbati —
sicut Lucas ait — et conterriti existimarent se
apostoli
reliquias collegerunt, existimo fuisse significatum.
Post porrectas reliquias dixit ad eos: Hęc sunt uerba, quę locutus sum ad uos, cum
adhuc essem uobiscum, quoniam necesse est impleri omnia, quę scripta sunt in Lege Moysi et
prophetis et psalmis de me. Sufficiebant ad fidem resurrectionis faciendam pręmisa
argumenta, uoluit tamen etiam Scripturarum autoritete illa roborare. Hęc sunt —
inquit — uerba, quę locutus sum ad uos, cum adhuc essem uobiscum; hoc est, cum
essem passibilis et
Scripturarum autoritete illa roborare. Hęc sunt —
inquit — uerba, quę locutus sum ad uos, cum adhuc essem uobiscum; hoc est, cum
essem passibilis et mortalis, sicut nunc estis uos. Tunc a me didicistis, quia impleri oportet
Scripturas, in quibus de me fuit prophetatum. Quomodo ergo perfidi Iudei Moysi uel prophetis
uel psalmis credunt, si eum negant, in quo impleta sunt, quę ipsi illic implenda legunt? Aut
quomodo ex hoc eorum prauitas hereticorum non confunditur, qui dixerunt Christum in
miraculorum operatione magicis
ex hoc eorum prauitas hereticorum non confunditur, qui dixerunt Christum in
miraculorum operatione magicis artibus usum? Si enim multo ante, quid facturus esset in hoc
mundo, predictum sit, quomodo, antequam natus esset, magica uti potuit, qua prophetarum mentem
moueret, ut talia de ipso diuinarent futura? Aut si necdum natus id potuit, dicant, cui unquam
magorum hoc contigit, et cum neminem inuenerint, cogitent in isto, de quo tot ante seculis est
prędicatum, aliquid supra magos fuisse, et eundem credendo adorent, qui et *corr. ex
facturus esset in hoc
mundo, predictum sit, quomodo, antequam natus esset, magica uti potuit, qua prophetarum mentem
moueret, ut talia de ipso diuinarent futura? Aut si necdum natus id potuit, dicant, cui unquam
magorum hoc contigit, et cum neminem inuenerint, cogitent in isto, de quo tot ante seculis est
prędicatum, aliquid supra magos fuisse, et eundem credendo adorent, qui et *corr. ex
presentem
a nte tempora Deus erat et in tempore homo factus Deus esse non desiit.
Tunc —
Euangelicę obseruationis ordo
exprimitur. Pręcedit enim prędicatio, prędicationem sequitur poenitentia, poenitentiam
remissio. Quomodo crederent, nisi esset prędicatum? Quomodo poenitentiam agerent, nisi
credidissent? Quomodo denique ueniam peccatorum consequerentur, nisi de iis doluissent?
Prędicant quidem et heretici poenitentiam, sed non in nomine eius, per quem fit remissio. Et
cum ab eo deuient, eorum poenitentia non proficit ad ueniam. Oportebat igitur prędicare, sed
in nomine Domini, qui potest ignoscere et peccata delere.
Vobis prius oportuit prędicari uerbum Dei, sed quoniam uos eo
indignos facitis, ecce conuertimur ad gentes.
*corr. ex disperabat
Quare autem prius Iudeis fuit euangelizandum? Puto, ne Christus de Iudeis secundum carnem
genitus minus suos quam alienos dilexisse uideretur aut in illos mortis suę uindictam
appetisse, pro quibus orauerat in cruce. Pręterea iis primum ostendi debuit, qui de ipsius
aduentu Scripturas habebant, ut* cognita diuinorum sententia eloquiorum
Quare autem prius Iudeis fuit euangelizandum? Puto, ne Christus de Iudeis secundum carnem
genitus minus suos quam alienos dilexisse uideretur aut in illos mortis suę uindictam
appetisse, pro quibus orauerat in cruce. Pręterea iis primum ostendi debuit, qui de ipsius
aduentu Scripturas habebant, ut* cognita diuinorum sententia eloquiorum facilius crederent, et
ipsę gentes, cum eos, qui Iesum crucifixerunt, a morte suscitatum adorare uidissent, promptius
ad eiusdem fidei sacramentum confluerent. Inexcusabilis est igitur Iudeorum
egredimini quam auxilium uobis descendat a Deo
et induamini uirtute illa, quę ex timidis facit audaces, ex imbecillibus fortes, ex indoctis
doctos et omni sana scientia eruditos. Mystice manere in ciuitate
est ab Ecclesię unitate non discedere. De qua ait Propheta: Gloriosa dicta
sunt de te, ciuitas Dei. Tunc autem de ciuitate Dei gloriosa dicuntur, cum illi, qui
in ea congregantur, sancte atque laudabiliter uiuunt. Qui uero uoluptatibus dediti sal fatuum
efficiuntur, hi muros Hierusalem non ędificant, sed
et induamini uirtute illa, quę ex timidis facit audaces, ex imbecillibus fortes, ex indoctis
doctos et omni sana scientia eruditos. Mystice manere in ciuitate
est ab Ecclesię unitate non discedere. De qua ait Propheta: Gloriosa dicta
sunt de te, ciuitas Dei. Tunc autem de ciuitate Dei gloriosa dicuntur, cum illi, qui
in ea congregantur, sancte atque laudabiliter uiuunt. Qui uero uoluptatibus dediti sal fatuum
efficiuntur, hi muros Hierusalem non ędificant, sed ędificatos destruunt. Cum etiam siquid
bene
ex timidis facit audaces, ex imbecillibus fortes, ex indoctis
doctos et omni sana scientia eruditos. Mystice manere in ciuitate
est ab Ecclesię unitate non discedere. De qua ait Propheta: Gloriosa dicta
sunt de te, ciuitas Dei. Tunc autem de ciuitate Dei gloriosa dicuntur, cum illi, qui
in ea congregantur, sancte atque laudabiliter uiuunt. Qui uero uoluptatibus dediti sal fatuum
efficiuntur, hi muros Hierusalem non ędificant, sed ędificatos destruunt. Cum etiam siquid
bene egerint, mox illud prauę operationis
soluendum reor:
unum esse Spiritum Sanctum, sed bona eius plurima. Quando ergo insufflauit, tunc gratiam eis
contulit remittendi peccata atque retinendi. Sequitur enim: Quorum remiseritis peccata,
remittuntur eis, et quorum retinueritis, retenta sunt. Quando autem de cęlo missus
uenit Spiritus Sanctus, donum acceperunt linguarum, diuersi idiomatis gentibus Euangelium
prędicaturi, doctrinę, ut Scripturas intelligerent, audacię, ne persecutores timerent,
miraculorum, quibus ea, quę docent, uera esse testarentur, prophetię, ut futura
c rediderant. Deinde misit, propter illos, qui credituri erant.
Et quoniam Spiritum a Patre promissum dixerat, ne eum a Patre tantum procedere putaremus,
insufflauit, ut a se quoque ipsum procedere doceret. Ad hęc etiam, ut cum Deo Patre se unum
esse monstraret, de quo in Genesi est scriptum: Formauit Dominus Deus hominem de limo
terrę, et inspirauit in faciem eius spiraculum uitę, et factus est homo in animam uiuentem.
Porro, cum spiraculum istud uitę beatioris homini per peccatum ablatum esset et in
aduentu Christi
erant.
Et quoniam Spiritum a Patre promissum dixerat, ne eum a Patre tantum procedere putaremus,
insufflauit, ut a se quoque ipsum procedere doceret. Ad hęc etiam, ut cum Deo Patre se unum
esse monstraret, de quo in Genesi est scriptum: Formauit Dominus Deus hominem de limo
terrę, et inspirauit in faciem eius spiraculum uitę, et factus est homo in animam uiuentem.
Porro, cum spiraculum istud uitę beatioris homini per peccatum ablatum esset et in
aduentu Christi restitui deberet, rursum in faciem eorum inspirandum atque insufflandum
resurrectionem immortali facto hoc
ab eo, qui omnia potest, tribui, ut clausa quoque penetret et tamen se uidendum, si opus
fuerit, prębeat mortalium oculis manibusque contrectandum. Mirum id quidem, sed magis
mirandum, quo pacto Dominus cum corpore passibili adhuc atque mortali de Virginis uentre
exierit et uirginitatis integritatem non uiolarit, uel quomodo cum eodem corpore super aquas
ambulauerit et se calcantis pondus elementum tam molle non senserit. Diuina quippe uirtus
uires exuperat naturę. Nec comprehendere* possumus, qualiter id faciat, sed
Nondum enim erat pax
ei, qui ipsum resurrexisse a mortuis non credebat.
Ideo sequitur: Deinde dicit Thomę: Infer digitum tuum huc, et uide manus meas, et
affer manum tuam, et mitte in latus meum. Et noli esse incredulus, sed fidelis. Iesus
autem de industria in glorificato etiam corpore seruauit plagarum signa, ut per ea quoque
agnosceretur et se eum esse ostenderet, qui crucifixus, mortuus et sepultus fuerat. Vulnera
igitur discipulis resurgens monstrauit, ne dubitarent eadem in die Iudicii ipsum ostensurum
incredulis
negant.
Postqum Thomas uoti sui factus est compos uidendo et contrectando, repondit et dixit:
Dominus meus et Deus meus. Aliud uidit et tetigit, aliud confesus est. Hominem
uidit et tetigit, Deum autem confessus est. Vidit eum post mortem uiuere, de sepulchro clauso
et signato et a militibus custodito surrexisse, obseratis foribus conclauim introisse, et
talia non nisi diuina ui fieri posse consyderauit. Ideo in homine, quem uidebat, Deum fateri
coepit, quem non uidebat. Dicit ei Iesus: Quia uidisti me, Thoma,
eum credimus et
confitemur, beati sumus, si tamen fidem operibus probamus. Mortua est enim sine operibus
fides.
Multa — inquit — et alia signa fecit Iesus in conspectu discipulorum
suorum, quę non sunt scripta in libro hoc. De signis reor dici, quę post
resurrectionem facta fuere, et quidem coram discipulis, ut illos in fide magis redderet
stabiles, per quos nostrę saluti consuleret. Sequitur enim: Hęc autem scripta sunt, ut
credatis, quia Iesus est Filius Dei, et ut credentes uitam
autem scripta sunt, ut
credatis, quia Iesus est Filius Dei, et ut credentes uitam habeatis in nomine eius.
Ipsemet enim alibi ait: Qui credit in Filium, habet uitam ęternam. Qui autem
incredulus est Filio, non uidebit uitam, sed ira Dei manet super eum. De his satis.
Prosequamur reliqua!
Postea — inquit — manifestauit se iterum Iesus ad mare Tyberiadis.
Operęprecium* est dicti huius tropologiam obiter perstringere. Tyberiadis bonitas
interpretatur. Ibi igitur Iesus assidue se
solitos perpetuę continentię zona constringunt. Nudi autem mare transuadantur, quia propria
libertate se priuant, ut seniorum faciant uoluntatem, dicente Domino: Qui uult uenire
post me, abneget semetipsum, et tollat crucem suam, et sequatur me. Porro de
illis, qui cum naui ibant, dicitur: Non longe erant a terra; hoc est, a loco, in
quo Saluator stabat et ad se uenientes pręstolabatur. Non enim longe a salute sunt, qui etiam
in matrimonio constituti bene beateque uitam instituunt et, quomodo possunt, Domino
qui mandata Dei obseruant.
Decies decem fiunt centum. Per decem autem Legis pręcepta beatitudinem adipiscimur, dicente
Domino: Si uis ad uitam ingredi, serua mandata. Atque ideo beatitudo ipsa per
centenarium significata est, quia numerandi ratio per digitos currens de manu leua transit ad
dexteram, cum centum nominat.
Porro ducenti cubiti perfectionem in sanctis denotant *corr. ex
denotat , qui non solum Decalogi iussa exequi student, sed etiam Euangelii
consilia implere contendunt. Ei quippe, qui se Legis
alia solis et lunę. Diuersa merita diuersitatem
efficient pręmiorum, non temporum. Nam omnium una erit ęternitas uitę, unum denarium
accipient, tam qui parum, quam qui multum laborarunt, ut semper omnes beati sint, non pari
remuneratione, sed ęquali perennitatis conditione. De aliis pręterea dicitur: Trahentes
rethe piscium, de Petro autem, quod traxerit illud in terram piscibus plenum. Vbique
Petro datur principatus. Simul piscantur, simul trahunt, sed ille trahit in terram, in qua
stabat Christus. In aliis enim eadem fides, eadem
non temporum. Nam omnium una erit ęternitas uitę, unum denarium
accipient, tam qui parum, quam qui multum laborarunt, ut semper omnes beati sint, non pari
remuneratione, sed ęquali perennitatis conditione. De aliis pręterea dicitur: Trahentes
rethe piscium, de Petro autem, quod traxerit illud in terram piscibus plenum. Vbique
Petro datur principatus. Simul piscantur, simul trahunt, sed ille trahit in terram, in qua
stabat Christus. In aliis enim eadem fides, eadem spes, quę in Petro erat, sed Petrus magis
incaluerat ardore
fidem, habeat spem, nisi cum his iunxerit
charitatem, nunquam ad immortalitatis beatę pręmia poterit peruenire.
Sequitur: Vt ergo descenderunt in terram, uiderunt prunas positas et piscem
superpositum et panem. Verbum caro factum iste piscis fuit. Descendit de cęlo, natauit
in nostrarum miseriarum mari, laborum iniuriarumque amaritudinem pertulit, et summi erga nos
amoris igne succensus in ligno crucis assari et mori uoluit, ut nos corporis et sanguinis sui
uitali pasceret alimento. Ideoque et panis est, de quo dixerat: Panis,
iste piscis fuit. Descendit de cęlo, natauit
in nostrarum miseriarum mari, laborum iniuriarumque amaritudinem pertulit, et summi erga nos
amoris igne succensus in ligno crucis assari et mori uoluit, ut nos corporis et sanguinis sui
uitali pasceret alimento. Ideoque et panis est, de quo dixerat: Panis, quem ego dabo,
caro mea est pro mundi uita. Antequam discipuli quicquam gustassent, dicit eis
Iesus: Afferte de piscibus, quos prehendidistis.* Hoc spiritaliter intelligi potest,
ut dicat: Venistis ad me in terram uiuentium
in ligno crucis assari et mori uoluit, ut nos corporis et sanguinis sui
uitali pasceret alimento. Ideoque et panis est, de quo dixerat: Panis, quem ego dabo,
caro mea est pro mundi uita. Antequam discipuli quicquam gustassent, dicit eis
Iesus: Afferte de piscibus, quos prehendidistis.* Hoc spiritaliter intelligi potest,
ut dicat: Venistis ad me in terram uiuentium beatitudinis pręmia recepturi. Ostendite opera,
quibus hoc mereri potestis, ut uobiscum mea communicans in pisce asso et pane sancto tanto
beneficio uos frui
dicit Dominus, ad omnes quidem, qui illos imitantur, pertinet; atque huic simile,
quod alibi ait: Venite ad me omnes, qui laboratis et onerati estis, et ego reficiam
uos. Venite, qui pro amore meo uigilastis, ieiunastis, precibus offerendis curam
impendistis, de perpetrato scelere doluistis, elemosinas fecistis, aduersa patienter
pertulistis, in persecutione fortes, in martyrio constantes fuistis, qui uosmetipsos
abnegastis et contemptis opibus mihi in paupertate seruistis, uenite et prandete. Recipite pro
modicis magna, pro terrenis
igitur omni animi ambiguitate supersederunt quęrere, quis esset, iam pro uero
habentes, quod erat ipse Dominus, qui a mortuis resurrexisset.
Et uenit — inquit — Iesus, et accepit panem, et dabat eis, et piscem
similiter. Panis, qui de cęlo descendit, Christus est, cuius figura manna fuit datum
patribus in deserto.
*corr. ex sumum
Piscis quoque assus Christi est passio. Panis de grano constat frumenti. Sed nisi granum
frumenti mortuum fuerit, ipsum
et accepit panem, et dabat eis, et piscem
similiter. Panis, qui de cęlo descendit, Christus est, cuius figura manna fuit datum
patribus in deserto.
*corr. ex sumum
Piscis quoque assus Christi est passio. Panis de grano constat frumenti. Sed nisi granum
frumenti mortuum fuerit, ipsum solum manet; si autem mortuum fuerit, multum fructum affert.
Prius ergo panis datur de cęlo uiuus, deinde piscis in ara crucis ardore proprię charitatis
assatus et mortuus. Huius communione, qui perditi
*corr. ex sumum
Piscis quoque assus Christi est passio. Panis de grano constat frumenti. Sed nisi granum
frumenti mortuum fuerit, ipsum solum manet; si autem mortuum fuerit, multum fructum affert.
Prius ergo panis datur de cęlo uiuus, deinde piscis in ara crucis ardore proprię charitatis
assatus et mortuus. Huius communione, qui perditi eramus, inuenti sumus, qui mortui fuimus,
reuiximus, Hunc Christus credentibus porrigit, ut secum eos coniungat utque ipsi fide
suscipientes panis sacramentum
ei: Pasce agnos
meos. Hoc exemplo instruimur eis Ecclesiam esse committendam, qui amore in Deum magis
inflammantur. Plerique enim ingenio eruditioneque excellunt, sed quia non minus pecuniam quam
Deum diligunt, non pastoris in Ecclesia officium implent, sed exactoris. De quo dicitur:
Mercenarius uidet lupum uenientem, et fugit. Qui autem Deum amant, hi et
proximos diligunt. Propterea quidem gregem sibi commendatum et uerbo pascunt et exemplo mouent
et opibus iuuant. Denique, si bonus fuerit, ut esse debet, bonus pastor ponit
discipulis pręsentibus soli Petro
dicit: Sequere me? Quando enim omnibus, ut se sequantur, iussit, hoc ab eis
exigebat, quod alibi ait: Exemplum dedi uobis, ut, quemadmodum ego feci, ita et uos
faciatis. Hoc autem, quod nunc Petro dicit: Sequere me, de morte, quam ei futuram
prędixerat, intelligi uoluit. Sequere me suspensus in patibulo, sicut et ego fui suspensus.
Quod etiam ipse Petrus intelligens ac iam de se certus, de Ioanne interrogat.
Sequitur enim: Conuersus Petrus uidit illum discipulum, quem diligebat
dedi uobis, ut, quemadmodum ego feci, ita et uos
faciatis. Hoc autem, quod nunc Petro dicit: Sequere me, de morte, quam ei futuram
prędixerat, intelligi uoluit. Sequere me suspensus in patibulo, sicut et ego fui suspensus.
Quod etiam ipse Petrus intelligens ac iam de se certus, de Ioanne interrogat.
Sequitur enim: Conuersus Petrus uidit illum discipulum, quem diligebat Iesus,
sequentem, qui et recubuit in coena super pectus eius, et dixit: Domine, quis est, qui tradet
te? Conuersus Petrus Ioannem uidit sequentem, quem
ut, quemadmodum ego feci, ita et uos
faciatis. Hoc autem, quod nunc Petro dicit: Sequere me, de morte, quam ei futuram
prędixerat, intelligi uoluit. Sequere me suspensus in patibulo, sicut et ego fui suspensus.
Quod etiam ipse Petrus intelligens ac iam de se certus, de Ioanne interrogat.
Sequitur enim: Conuersus Petrus uidit illum discipulum, quem diligebat Iesus,
sequentem, qui et recubuit in coena super pectus eius, et dixit: Domine, quis est, qui tradet
te? Conuersus Petrus Ioannem uidit sequentem, quem uirginitatis
Et hoc testatus est reclinando eum super
pectus suum in coena, ueluti filium mater. Sed etiam Ioannes diligebat Iesum, quod tunc primum
ostendit, cum ab eo quęsiuit dicens: Domine, quis est, qui tradet te? Nisi enim
uehementer diligeret, non esset tam solicitus de eius proditore. Quem ideo — ut mihi uidetur —
nosse expetiit, ut ipsum a tam nefando proposito aliqua ratione amoueret. Ioannem ergo cum
uidisset Petrus, dicit Iesu: Hic autem quid? Estne morte sua secuturus te sicut
ego an aliter de illo decreueris? Dicit ei
non esset tam solicitus de eius proditore. Quem ideo — ut mihi uidetur —
nosse expetiit, ut ipsum a tam nefando proposito aliqua ratione amoueret. Ioannem ergo cum
uidisset Petrus, dicit Iesu: Hic autem quid? Estne morte sua secuturus te sicut
ego an aliter de illo decreueris? Dicit ei Iesus: Sic eum uolo manere, donec ueniam.
Quid ad te? Tu me sequere. Quidam hoc modo accipiunt dictum, quasi diceret Dominus:
Nolo illum quemadmodum te consumi* per martyrii poenam, sed sine illa manere, donec ueniam,
eum morte communi
sermo inter fratres, quod discipulus ille non moritur. Eos tamen non recte opinatos
Euangelista docet, dum ait: Et non dixit Iesus: Non moritur, sed: Si eum uolo manere,
donec ueniam, quid ad te?
Concludens autem Euangelium suum Ioannes de se ipso ait: Hic est discipulus ille, qui
testimonium perhibet de his et scripsit hęc. Deinde, quoniam omnibus, quę descripta
sunt, interfuit, audacter loquitur: Et scimus — inquit — quia uerum est
testimonium eius. Nequis tamen
non recte opinatos
Euangelista docet, dum ait: Et non dixit Iesus: Non moritur, sed: Si eum uolo manere,
donec ueniam, quid ad te?
Concludens autem Euangelium suum Ioannes de se ipso ait: Hic est discipulus ille, qui
testimonium perhibet de his et scripsit hęc. Deinde, quoniam omnibus, quę descripta
sunt, interfuit, audacter loquitur: Et scimus — inquit — quia uerum est
testimonium eius. Nequis tamen arroganter dictum putet, non de se pręsumit, sed
Spiritu Sancto, quem
discipulus ille, qui
testimonium perhibet de his et scripsit hęc. Deinde, quoniam omnibus, quę descripta
sunt, interfuit, audacter loquitur: Et scimus — inquit — quia uerum est
testimonium eius. Nequis tamen arroganter dictum putet, non de se pręsumit, sed
Spiritu Sancto, quem acceperat, reuelante uerum esse sciebat. Sunt autem et alia
multa — inquit — quę fecit Iesus. Quę si scribantur per singula, nec
ipsum arbitror mundum capere se eos, qui scribendi sunt, libros.
uel, cum dicit: Si per singula
scribantur, innuere uoluit in singulis tantum esse mysteriorum, ut arbitretur mundum
capere, hoc est intelligere, non posse libros illos, in quibus ea continerentur. Mundum
appellat homines, qui in mundo sunt, more suo, sicut alibi de Christo loquens: In mundo
erat — inquit — et mundus per ipsum factus est, et mundus eum non
cognouit. Iste igitur mundus, qui eum non cognouit, neque cuncta, quę de illo
scribenda restabant, si scriberentur, intelligeret. Hucusque
Mundum
appellat homines, qui in mundo sunt, more suo, sicut alibi de Christo loquens: In mundo
erat — inquit — et mundus per ipsum factus est, et mundus eum non
cognouit. Iste igitur mundus, qui eum non cognouit, neque cuncta, quę de illo
scribenda restabant, si scriberentur, intelligeret. Hucusque Ioannes.
Ad reliquas ab aliis relatas Domini a morte suscitati uisiones consyderandas ipso Domino
fauente accedamus. In Mattheo ita legimus: Vndecim autem discipuli abierunt in Galileam,
in
uos in
Galileam. Ibi eum uidebitis, sicut dixit uobis. Ascendunt ergo in montem,
ubi constituerat eis Iesus. Mons locus terra altior est. Ibi Iesus conspici uoluit, quia
terrenum corpus iam ad altiora se transtulerat, immortalitate indutum, et ueritas de terra
orta cęlum, unde uenerat, repetebat. Ideo etiam in monte apparere eis uoluit, ut recordarentur
pręceptorum, quę ab eo ante passionem in monte acceperant, si beati esse uellent. Nos quoque,
si cupimus uidere Iesum, de terra ascendere oportet ad montem, hoc est, abiecta
se transtulerat, immortalitate indutum, et ueritas de terra
orta cęlum, unde uenerat, repetebat. Ideo etiam in monte apparere eis uoluit, ut recordarentur
pręceptorum, quę ab eo ante passionem in monte acceperant, si beati esse uellent. Nos quoque,
si cupimus uidere Iesum, de terra ascendere oportet ad montem, hoc est, abiecta terrenarum
rerum cura mente cęlestia contemplari, cęlestia desyderare, de cęlestibus loqui et inter se
ratiocinari et cum psalmista dicere: Leuaui oculos meos in montem, unde ueniet auxilium
mihi, auxilium meum* a
eis uoluit, ut recordarentur
pręceptorum, quę ab eo ante passionem in monte acceperant, si beati esse uellent. Nos quoque,
si cupimus uidere Iesum, de terra ascendere oportet ad montem, hoc est, abiecta terrenarum
rerum cura mente cęlestia contemplari, cęlestia desyderare, de cęlestibus loqui et inter se
ratiocinari et cum psalmista dicere: Leuaui oculos meos in montem, unde ueniet auxilium
mihi, auxilium meum* a Domino, qui fecit cęlum et terram. Discipuli igitur uisum in
monte Dominum cum multa ueneratione et humilitate se
et tetigisset, iam confessus fuerat. Quomodo ergo nunc
quidam dubitauerunt? Ego plane ita sentio dubitationem istam non fuisse ipsorum undecim, sed
aliorum quorundam, qui cum illis aderant. Iccirco non dicit quidam ex iis, sed
quidam tantum, ut eos non de apostolorum numero fuisse intelligamus, sed de
turba aliorum discipulorum, qui una cum ipsis undecim in Galileam profecti fuerant. Quod autem
dubitarint, nobiscum dispensabatur, ut sublata tandem omnium discipulorum dubitatio nostram de
resurrectionis Dominicę ueritate fidem
nunc
quidam dubitauerunt? Ego plane ita sentio dubitationem istam non fuisse ipsorum undecim, sed
aliorum quorundam, qui cum illis aderant. Iccirco non dicit quidam ex iis, sed
quidam tantum, ut eos non de apostolorum numero fuisse intelligamus, sed de
turba aliorum discipulorum, qui una cum ipsis undecim in Galileam profecti fuerant. Quod autem
dubitarint, nobiscum dispensabatur, ut sublata tandem omnium discipulorum dubitatio nostram de
resurrectionis Dominicę ueritate fidem magis ac magis confirmaret.
sed
quidam tantum, ut eos non de apostolorum numero fuisse intelligamus, sed de
turba aliorum discipulorum, qui una cum ipsis undecim in Galileam profecti fuerant. Quod autem
dubitarint, nobiscum dispensabatur, ut sublata tandem omnium discipulorum dubitatio nostram de
resurrectionis Dominicę ueritate fidem magis ac magis confirmaret.
Et accedens Iesus locutus est eis dicens: Data est mihi omnis potestas in cęlo et in
terra. Perinde ac si dicat: Nihil dubitetis me ipsum esse, qui fui crucifixus, mortuus
et
habui in gloria
maiestatis, data est mihi in humilitate assumptę* humanitatis. Euntes ergo docete
— inquit — omnes gentes, baptizantes eos in nomine Patris et Filii et Spiritus
sancti. Hoc alios docete, quod a me didicistis. Instruentes autem de omnibus, quę
credere oportet, ut salui fiant, baptismi gratia purificate, ut Ecclesię membra facti mihi,
qui caput eius sum, coniungantur, et sicut ego et Pater unum sumus, ita et ipsi mecum unum
sint. Docete omnes gentes — inquit — ut se non modo ad
saluatus est. Sin uero potuit et noluit, damnabitur. Conuincetur enim
non plene credidisse, qui legi a Saluatore latę, refragatus est. Hereticorum est ista
infidelitas, hoc credere, illud non credere. Ad Christianum autem pertinet omnem Christi
doctrinam pari fide suscipere ac de eius Euangelio nulla in parte dubitare. Qui dubitat, non
credit; qui non credit, indignus est, ut cum credentibus computetur. Ideo dicitur: Qui
non crediderit, condemnabitur. Non dicit: Qui non fuerit baptizatus, quia etiam non
baptizati, ut diximus, saluari
— qui crediderint, hęc sequentur: In nomine meo
demonia eiicient, linguis loquentur nouis, serpentes tollent, et si mortiferum quid biberint,
non eis nocebit. Super ęgros manus imponent, et bene habebunt. Credentibus quidem
discipulis data sunt signa hęc: de obsessis corporibus per inuocationem nominis Christi
demonia eiiciebant; Spiritu Sancto super eos descendente uariis linguis locuti sunt; Paulo
uiperę morsus nihil nocuit; Ioannes apostolus uenenum impune bibit; ęgrotos Petri umbra
sanauit. Nemo dicat Christianos illos non
Demonia eiiciuntur, cum per poenitentiam et
peccatorum confessionem a diaboli seruitute liberamur. Linguis loquimur nouis, cum gentilium
poetarum auribus blandiens eloquium philosophorumque argutias omnia in incertum reuocantium
prudenter abiicimus et ad diuinas conuersi litteras de ueritatis disciplina incipimus
ratiocinari. Serpentes tollimus, quando hereticorum prauitatem pellimus de Ecclesia, ne
uenenum eorum illos, qui sani sunt, inficiat. Mortiferum tunc bibimus, cum peccamus. Sed
peccatum non nocet, cum displicet. Septies enim in die cadit iustus,
loquimur nouis, cum gentilium
poetarum auribus blandiens eloquium philosophorumque argutias omnia in incertum reuocantium
prudenter abiicimus et ad diuinas conuersi litteras de ueritatis disciplina incipimus
ratiocinari. Serpentes tollimus, quando hereticorum prauitatem pellimus de Ecclesia, ne
uenenum eorum illos, qui sani sunt, inficiat. Mortiferum tunc bibimus, cum peccamus. Sed
peccatum non nocet, cum displicet. Septies enim in die cadit iustus, et iusti nomen non
amittit, quia cito, cum ceciderit, surgit. Super ęgros manus imponimus et bene eis
nocet, cum displicet. Septies enim in die cadit iustus, et iusti nomen non
amittit, quia cito, cum ceciderit, surgit. Super ęgros manus imponimus et bene eis succedit,
quoties uitiis debilitatos ad capessendam uirtutem salubri exhortatione, ut curentur,
excitamus.
De Christi autem apparitionibus Paulus quoque ad Corinthios scribens facit mentionem et
ait: Visus est Cephę, et post hęc undecim. Deinde uisus est plus quam quingentis
fratribus simul, ex quibus multi manent usque adhuc, quidam autem dormierunt. Deinde uisus
est Iacobo,
autem apostolis uisum semel et iterum in Ioanne legimus, tertio in Marco.
Quingentis autem fratribus ostensum credimus Paulo, et eidem ipsi post omnes. Iacobo uero, qui
frater Domini appellatus est, apparuisse diuus quoque Hieronymus testatur in eo libello, quem de uiris illustribus inscripsit. Cum enim hic apostolus deliberatum haberet se
nihil gustaturum, donec uideat Dominum a morte ad uitam suscitatum, ipsum ei apparuisse atque,
ut panem iam comederet, imperasse, quando quidem uoti sui compos sit factus.
Cum igitur tot
inscripsit. Cum enim hic apostolus deliberatum haberet se
nihil gustaturum, donec uideat Dominum a morte ad uitam suscitatum, ipsum ei apparuisse atque,
ut panem iam comederet, imperasse, quando quidem uoti sui compos sit factus.
Cum igitur tot sanctorum testimonia de resurrectione Christi existant, quis adeo duri est
cordis, ut de re tam certa possit ambigere? Ad quam probandam Paulus etiam apostolus
efficacibus admodum usus est argumentis aduersum eos, qui corporum resurrectionem negabant.
Si resurrectio — inquit —
nihil gustaturum, donec uideat Dominum a morte ad uitam suscitatum, ipsum ei apparuisse atque,
ut panem iam comederet, imperasse, quando quidem uoti sui compos sit factus.
Cum igitur tot sanctorum testimonia de resurrectione Christi existant, quis adeo duri est
cordis, ut de re tam certa possit ambigere? Ad quam probandam Paulus etiam apostolus
efficacibus admodum usus est argumentis aduersum eos, qui corporum resurrectionem negabant.
Si resurrectio — inquit — mortuorum non est, neque Christus resurrexit. Si
autem Christus
Si
autem Christus non resurrexit, inanis est prędicatio nostra... Denique si Christus non
resurrexit — inquit — adhuc estis in peccatis uestris. Huius igitur
assertionis hęc ratio est: Mors poena peccati est. Si Christus non resurrexit, nondum de poena
peccati redempti sumus atque ita adhuc in peccatis manemus. Ideo ipse Apostolus consequenter
ait: Nunc autem Christus resurrexit a mortuis, primitię mortuorum. Quoniam quidem per
hominem mors, et per hominem resurrectio mortuorum. Et sicut in Adam omnes moriuntur,
— inquit — non uiuificatur, nisi prius
moriatur. Et quid seminas? Non corpus, quod futurum est, seminas, sed nudum granum, ut puta
tritici aut alicuius cęterorum. Deus autem dat illi corpus, sicut uult, et unicuique seminum
proprium corpus. Postremo de corporibus humanis loquens: Seminatur —
inquit — in corruptione, surget in incorruptione. Seminatur in ignobilitate, surget in
gloria. Seminatur in infirmitate, surget in uirtute. Seminatur corpus animale, surget corpus
spiritale. Corpus animale
ad dexteram Dei sederit, quomodo Deus illum exaltarit donans ei nomen, quod est super omne
nomen, ut in nomine Iesu omne genu flectatur cęlestium, terrestrium et infernorum, et omnis
lingua confiteatur, quia Dominus noster Iesus Christus in gloria est Dei Patris.
Igitur de ascensione eius Marcus ita scribit: Assumptus est in cęlum, et sedet a
dextris Dei. Hoc idem paulo plenius refert Lucas in Euangelio, sed multo copiosius in
Actibus apostolorum. In Euangelio quidem sic: Eduxit autem eos foras in Bethaniam, et
eleuatis
et ad docendum linguam non inuiti
exercent, sed ad inopis miseriam respicere negligunt. Siquid ab illis petieris, auertuntur, si
supplicaueris, indignantur. Hi non eleuatas manus in cęlum habent, sed in terram demissas,
auaritię magis quam pietati dediti, quam aliis prędicant. De quibus Dominus pręcipit dicens:
Quę dicunt, facite, secundum autem opera eorum nolite facere: dicunt enim, et non
faciunt.
Quid est pręterea: uidentibus illis eleuatus est, nisi ut, sicut
resurrectionis, ita et ascensionis, eius
et non
faciunt.
Quid est pręterea: uidentibus illis eleuatus est, nisi ut, sicut
resurrectionis, ita et ascensionis, eius testes forent? Vtque illi, qui Dominum sequi uellent,
non terram, sed cęlum intuerentur, fragilia contemnerent ac de illis, quę ęterna sunt,
adipiscendis die noctuque cogitarent. Tu tamen, qui maiestatis diuinę magnitudinem
contemplaris, caue, ne ultra progredi contendas, quam mentis humanę imbecillitas possit
ascendere. Etenim apostoli ipsi ascendentem Dominum eleuatis oculis tantisper
miserius, qui ad inferos truditur cruciandus.
Porro ille, qui in sole posuit tabernaculum suum, in luce uteri uirginalis, et ipse tanquam
sponsus procedens *corr. ex ob tu
**corr. ex cęperis
de thalamo suo exiuit nostrę humanitatis humilitate uelatus, non uiolata matris
uirginitate, exultauit ut gygas ad currendam uiam. Quam uiam? Viam laborum et dolorum mala
perferendo, uiam fortitudinis et uirtutis aduersarias potestates uincendo, uiam consolationis
a mortuis
mundum, ut mundus saluetur per eum. Igitur spoliato inferno et uasis diabolo
erreptis, quę** fuimus nos, triumphans rediit ad Patrem cum homine assumpto, ut, cum quo
uicit, cum ipso et regnet in gloria Dei Patris in ęternum.
Hoc futurum uidit Micheas propheta, qui, cum de populo per Christum saluando loqueretur,
ait: Ascendet enim pandens iter ante eos; diuident et transibunt portam. Porta
ista Christus est. Ego sum ostium — inquit — per me siquis introierit,
ingredietur et egredietur, et pascua
autem huius merces est, ut per portam transeant et Christum imitando
in cęlum ascendant, sicut ipse ascendit.
Cuius mirandam salutiferamque ascensionem Esaias quoque in spiritu cernens admiratur et cum
quodam mentis stupore inquirit dicens: Quis est iste, qui uenit de Edom***, tinctis
uestibus de Bosra? Iste formosus in stola sua, gradiens in multitudine fortitudinis suę.
Edom interpretatur ruffus et terrenus. Bosra significare
dicitur in angustia uel in tribulatione. Formosus in
transeant et Christum imitando
in cęlum ascendant, sicut ipse ascendit.
Cuius mirandam salutiferamque ascensionem Esaias quoque in spiritu cernens admiratur et cum
quodam mentis stupore inquirit dicens: Quis est iste, qui uenit de Edom***, tinctis
uestibus de Bosra? Iste formosus in stola sua, gradiens in multitudine fortitudinis suę.
Edom interpretatur ruffus et terrenus. Bosra significare
dicitur in angustia uel in tribulatione. Formosus in stola sua
Christus *corr.
iam sit cęlestis et immortalis, et qui pauloante ruffus erat, dum sanguine
perfunderetur, angustiatus et tribulatus, dum probris atque suppliciis afficeretur, iam
splendeat inclytus et gloriosus. Quasi diceret propheta: Quęnam est ista commutatio? Qui tam
excellens transitus de morte ad uitam, de terra ad cęlum, de ignominia ad gloriam? Sed qualis
aut quanta gloria ista? Lege uigesimumtertium psalmum, et audies angelos beatos, Christi
ascendentis comites, iam in ipso cęlestis regni aditu clamantes: Attollite portas,
principes, uestras, et
et immortalis, et qui pauloante ruffus erat, dum sanguine
perfunderetur, angustiatus et tribulatus, dum probris atque suppliciis afficeretur, iam
splendeat inclytus et gloriosus. Quasi diceret propheta: Quęnam est ista commutatio? Qui tam
excellens transitus de morte ad uitam, de terra ad cęlum, de ignominia ad gloriam? Sed qualis
aut quanta gloria ista? Lege uigesimumtertium psalmum, et audies angelos beatos, Christi
ascendentis comites, iam in ipso cęlestis regni aditu clamantes: Attollite portas,
principes, uestras, et eleuamini, portę
qui pauloante ruffus erat, dum sanguine
perfunderetur, angustiatus et tribulatus, dum probris atque suppliciis afficeretur, iam
splendeat inclytus et gloriosus. Quasi diceret propheta: Quęnam est ista commutatio? Qui tam
excellens transitus de morte ad uitam, de terra ad cęlum, de ignominia ad gloriam? Sed qualis
aut quanta gloria ista? Lege uigesimumtertium psalmum, et audies angelos beatos, Christi
ascendentis comites, iam in ipso cęlestis regni aditu clamantes: Attollite portas,
principes, uestras, et eleuamini, portę ęternales, et introibit
ipsos Spiritus admiratos et interrogantes: Quis est iste rex glorie? Dominus
— inquiunt — fortis et potens, Dominus fortis in pręlio. Fortis, dum
tolerat tormenta, potens, dum a mortuis resurgit. Fortis in pręlio, dum diabolum uincit et
captiuos de carcere liberat. Repetunt illi et aiunt: Quis est iste rex glorię,
tam super omnia potens, ut et patientia superet et pręlio uictor euadat? Respondent:
Dominus uirtutum ipse est rex glorię.
Nihil ultra quęsierunt, cum audissent
Ipsi enim angelici spiritus
cęli uirtutes appellati sunt. Agnouerunt ergo Dominum suum et cum omni uenerationis ambitu
ingredientem susceperunt, mirantes in illo humanam naturam supra se euectam et in ipso
cęlestis regni throno a dextris Dei iam collocatam. Hic est ille igitur, de quo cantat in
psalmis Dauid: Dominus in cęlo parauit sedem suam, et regnum ipsius omnibus
dominabitur. Tantę itaque sublimitatis maiestate prouocatus cuncta ad laudandum eum
inuitat et exhortatur dicens: Benedicite Domino, angeli eius, potentes uirtute,
mortifero cultu, spoliatus infernus eductis
inde sanctis, quos retinebat captiuos. Ex quo primus homo Dei legem est transgressus, nemo
unquam regum tam longe lateque dominabatur *corr. ex dominabitur quam ille nequitię spiritus. Hunc autem Iesus
Christus de cęlo ueniens, de Virgine nascens toto expulit regno et uirtutis suę cathenis
uinxit. Hinc ipse, qui mundi dominus erat, factus est hominum seruus, data sanctis potestate,
ut de obsessis corporibus illum expellant pedibusque conculcent, quandiu in eius, qui uicit,
uirtute
infernus eductis
inde sanctis, quos retinebat captiuos. Ex quo primus homo Dei legem est transgressus, nemo
unquam regum tam longe lateque dominabatur *corr. ex dominabitur quam ille nequitię spiritus. Hunc autem Iesus
Christus de cęlo ueniens, de Virgine nascens toto expulit regno et uirtutis suę cathenis
uinxit. Hinc ipse, qui mundi dominus erat, factus est hominum seruus, data sanctis potestate,
ut de obsessis corporibus illum expellant pedibusque conculcent, quandiu in eius, qui uicit,
uirtute confiderent.
ex dominabitur quam ille nequitię spiritus. Hunc autem Iesus
Christus de cęlo ueniens, de Virgine nascens toto expulit regno et uirtutis suę cathenis
uinxit. Hinc ipse, qui mundi dominus erat, factus est hominum seruus, data sanctis potestate,
ut de obsessis corporibus illum expellant pedibusque conculcent, quandiu in eius, qui uicit,
uirtute confiderent.
Tanti igitur ac talis uictoris triumphum ad cęleste regnum remeantis quis potest aut uerbis
exprimere aut cogitatione complecti? Dicamus tamen, quomodo possumus,
lumen fulgere
coepit, et illis, qui in umbra mortis sedebant, Sol iustitię ortus est.
Quid eos, qui crucem iam sole clariorem pręferebant quique sequebantur, concinuisse
putabimus, quo exultasse gaudio, quibus lętitiis affectos incessisse? Hęc est enim crux illa,
de qua Iohel propheta dixit: Lignum attulit fructum suum. Quis est autem ligni
huius fructus nisi uita ęterna populo fideli in Christo Domino? Crux ergo lignum uitę est ei,
qui apprehenderit* illam, et qui tenuerit beatus. Apprehendit illam latro, et Christum, quem
Tu fuisti arca illa Noe, qua mundo pereunte seruatum est semen, cuius
germine non terrę angustia, sed cęli replenda erat amplitudo.
Merito igitur uexillum crucis circumfusi sancti, quos liberauerat Saluator, cęlum uersus
euntes una cum angelis cantabant: Vicit leo de tribu Iuda. Magnificauit Dominus facere
nobiscum, facti sumus lętantes. Conuertit Dominus captiuitatem nostram. Laqueus contritus
est, et nos liberati sumus. Beatus populus cuius Dominus Deus eius. Ecce rex noster, ecce
Deus noster! Erripuit nos de manu inimici. Ecce qui,
cantabant: Vicit leo de tribu Iuda. Magnificauit Dominus facere
nobiscum, facti sumus lętantes. Conuertit Dominus captiuitatem nostram. Laqueus contritus
est, et nos liberati sumus. Beatus populus cuius Dominus Deus eius. Ecce rex noster, ecce
Deus noster! Erripuit nos de manu inimici. Ecce qui, quod perierat, requisiuit, quod abiectum
fuerat, reduxit, quod confractum fuerat, alligauit. Dominus soluit compeditos, Dominus
illuminat cęcos, Dominus errigit ellisos, Dominus diligit iustos. Regnabit Dominus in secula,
Deus tuus, Syon, in
Dominus in secula,
Deus tuus, Syon, in generationem* et generationem.* In populo pręsenti et futuro regnabit in
ęternum. Vicit mundi principes tenebrarum harum, percussit reges magnos et occidit reges
fortes. Fecit nobiscum pactum pacis. Cessare fecit bestias pessimas de terra. Belial**
uniuersus interiit. Tractus est Leuiathan hamo. Mons magnus coram Zorobabel in planum. Lapis
de monte sine manibus abscissus regis Nabuchodonosor statuam contriuit. Corruit ad infernum,
qui superbia elatus dicebat: Ascendam super altitudinem nubium, et ero
ęternum. Vicit mundi principes tenebrarum harum, percussit reges magnos et occidit reges
fortes. Fecit nobiscum pactum pacis. Cessare fecit bestias pessimas de terra. Belial**
uniuersus interiit. Tractus est Leuiathan hamo. Mons magnus coram Zorobabel in planum. Lapis
de monte sine manibus abscissus regis Nabuchodonosor statuam contriuit. Corruit ad infernum,
qui superbia elatus dicebat: Ascendam super altitudinem nubium, et ero similis Altissimo.
Spes eius frustrata est eum, et uersa est in contrarium maligni expectatio. Leo et draco
Porro sedentis in throno gloriam se uidisse fatetur Esaias propheta:
Vidi dominum — inquit — sedentem super solium excelsum et eleuatum. Et
plena erat domus a maiestate eius, et ea, quę sub ipso erant, replebant templum. Hoc
autem de Christo dici testis est Ioannes Euangelista. Cum enim prophetę huius uaticinio
probaret Iudeos Christo fore incredulos, continuo subiunxit: Hęc dixit Esaias, quando
uidit gloriam eius et locutus est de eo. Hoc etiam ipsa uisionis ratio facile nobis
persuadet.
eius, et ea, quę sub ipso erant, replebant templum. Hoc
autem de Christo dici testis est Ioannes Euangelista. Cum enim prophetę huius uaticinio
probaret Iudeos Christo fore incredulos, continuo subiunxit: Hęc dixit Esaias, quando
uidit gloriam eius et locutus est de eo. Hoc etiam ipsa uisionis ratio facile nobis
persuadet. Dominum enim, quem sedentem in solio se uidisse asseruit, effigie humana eum
uidisse indicat. Non ergo Patris, sed Filii persona fuit, qui erat humanandus. Quid autem in
tam sublimi throno* a Patre collocari
ipse Dei Filius, qui non hominibus modo, sed etiam angelis esset superior atque
omnibus, quę in cęlo quęque in terra sunt, dominaretur atque imperaret.
Interim autem, dum hominis natura in Christo exaltatur et in excelsis collocata ab angelis
et ab iis, qui cum illo de terra suscitati cęlum ascenderant, ueneratur atque collaudatur, dum
— inquam — immensa illa et indicibilis celebritas toto cęlo miris plausibus resonante agitur,
sancti discipuli a Monte oliuarum Hierosolymam reuersi domique congregati promissum sibi
Spiritum Sanctum
Spiritus Sanctus, quem mittet Pater in nomine meo, ille uos
docebit omnia et suggeret uobis omnia, quęcunque dixero uobis.
Prosequitur itaque Lucas dicens: Et cum complerentur dies Penthecostes, erant omnes
pariter in eodem loco. Et factus est repente de cęlo sonus, tanquam aduenientis spiritus
uehementis, et repleuit totam domum, ubi erant sedentes. Et apparuerunt eis dispartitę linguę
tanquam ignis, seditque super singulos eorum. Et repleti sunt omnes Spiritu Sancto, et
coeperunt loqui uariis linguis, prout Spiritus
charitas facit. Quos autem mutuus conciliat amor, ut unamines Domino seruiant, in
iis Spiritus Sanctus permanere dignatur. In hoc — inquit — cognoscent
omnes, quod mei discipuli estis, si inuicem dilexeritis. Adueniente autem Spiritu de
cęlo fit sonus, ne aliunde illum uenisse quis putaret, quam unde uenturum audierant. Qui
quidem, quo magis manifestus fieret, et luce domum repleuit et ignitas linguas super
*corr. ex ipse
discipulos apparere fecit. Prius enim
ex ipse
discipulos apparere fecit. Prius enim mens ad ueritatis cognitionem illuminatur,
deinde diuini amoris flamma succenditur, ut nihil aliud nisi cęlestia et ęterna cogitent. Et
tunc demum ex abundantia cordis os in uerba soluitur. Nam de his loqui quenque delectat,
quorum studio plurimum dicitur.
Repleti Spiritu Sancto coeperunt loqui uariis linguis. Possumus intelligere alium
alia lingua sermonem fecisse, uerba, quę uellet, protulisse, et tamen diuersorum idiomaę tum
homines,
eos incaluisse dicentes.
Stans autem Petrus, ut obiectum uitium dilueret, non sicut existimatis — inquit —
hi ebrii sunt, cum sit hora diei tertia. Sed hoc est, quod dictum est per prophetam
Iohel: Et erit in nouissimis diebus, dicit Dominus, effundam de Spiritu meo super omnem
carnem. Et prophetabunt filii uestri et filię uestrę, iuuenes uestri uisiones uidebunt et
seniores uestri somnia somniabunt. Et quidem super seruos meos et ancillas meas in diebus
illis effundam de Spiritu meo, et prophetabunt. Quod alii
Et erit in nouissimis diebus, dicit Dominus, effundam de Spiritu meo super omnem
carnem. Et prophetabunt filii uestri et filię uestrę, iuuenes uestri uisiones uidebunt et
seniores uestri somnia somniabunt. Et quidem super seruos meos et ancillas meas in diebus
illis effundam de Spiritu meo, et prophetabunt. Quod alii prophetent, alii uisiones
uideant, alii somnia somnient, illud est, quod Apostolus ait: Diuisiones gratiarum sunt,
idem autem Spiritus.
Hic tertia simplicis uniusque substantię persona est. Prima quippe
Filius, et hęres. Ideo ait:
Omnia mea tua sunt. Spiritus itaque Sanctus non magis Patris quam Filii est
Spiritus. Quin etiam ipse Christus eum a se sicut a Patre procedere monstrauit, quando a se
quoque mittendum prędixit. Quod autem eum a Patre procedere dicens de se taceat, more suo
facit cuncta referens ad Patrem, non tamen negauit ipsum Spiritum Sanctum et a se procedere.
Pręterea, cum Deus Pater Spiritus sit et Deus Filius Spiritus sit, proprium tamen Spiritus
Sancti est, ut Spiritus nominetur, ut appareat ipsum Patri Filioque esse
Quod ipse Filius gestu aliquo indicare uolens ad
discipulos ingressus insufflauit et dixit eis: Accipite Spiritum Sanctum. Quorum
remiseritis peccata, remittentur eis, et quorum retinueritis, retenta sunt.
Quid — inquies — opus fuit, ut postea de
Quęstio
cęlo mitteret Spiritum Sanctum, si iam in terra dederat? Quia ipsa remittendi et
retinendi peccata potestas, quę sufflando collata est, indigebat scientia, ne ignorarent,* cui
remittere uel cui retinere peccata
debeant. Indigebant etiam isti, qui in gentes idolis
deditas nouam ueri Dei religionem uulgaturi erant, multa animi fiducia multaque miraculorum
operatione, quibus probarent uera esse, quę docent, atque illos, qui deposito errore ea
susciperent, beatos fore. Talibus ergo misso de cęlo Spiritu Sancto donis ditati fuere Christi
discipuli. Et statim infusa est illis Scripturarum scientia, prophetandi gratia, neminem
pręter Deum metuendi, dum Iesum euangelizant, audacia; ad hęc infirmos curandi, mortuos
suscitandi et alia mira operandi facultas. Vnus
infusa est illis Scripturarum scientia, prophetandi gratia, neminem
pręter Deum metuendi, dum Iesum euangelizant, audacia; ad hęc infirmos curandi, mortuos
suscitandi et alia mira operandi facultas. Vnus igitur idemque Spiritus fuit, quem Iesus in
terra sufflauit, et quem de cęlo misit, sed diuersa Spiritus dona.
Sed rursum quęramus, quid sit illud in
Quęstio
Euangelio scriptum: Spiritus, ubi uult, spirat, et uocem eius audis, sed nescis,
unde ueniat aut quo uadat. Quod si de
de cęlo misit, sed diuersa Spiritus dona.
Sed rursum quęramus, quid sit illud in
Quęstio
Euangelio scriptum: Spiritus, ubi uult, spirat, et uocem eius audis, sed nescis,
unde ueniat aut quo uadat. Quod si de cęlo mitti dicitur, si Esaias quoque ait:
Donec effundatur super nos Spiritus de excelso, quomodo nescimus, unde ueniat?
Hoc ita soluendum reor: De baptismi sacramento interrogatus Dominus ista respondit. Nam idem
subiunxit: Sic est omnis, qui natus est ex
in
Quęstio
Euangelio scriptum: Spiritus, ubi uult, spirat, et uocem eius audis, sed nescis,
unde ueniat aut quo uadat. Quod si de cęlo mitti dicitur, si Esaias quoque ait:
Donec effundatur super nos Spiritus de excelso, quomodo nescimus, unde ueniat?
Hoc ita soluendum reor: De baptismi sacramento interrogatus Dominus ista respondit. Nam idem
subiunxit: Sic est omnis, qui natus est ex Spiritu. Cum enim baptizamur et
sacerdos uerba profert, quę in baptismo
Spiritus, ubi uult, spirat, et uocem eius audis, sed nescis,
unde ueniat aut quo uadat. Quod si de cęlo mitti dicitur, si Esaias quoque ait:
Donec effundatur super nos Spiritus de excelso, quomodo nescimus, unde ueniat?
Hoc ita soluendum reor: De baptismi sacramento interrogatus Dominus ista respondit. Nam idem
subiunxit: Sic est omnis, qui natus est ex Spiritu. Cum enim baptizamur et
sacerdos uerba profert, quę in baptismo requiruntur, per os eius uocem Spiritus Sancti
audimus. Et quoniam inuisibilis
Patre luminum. Nescimus tamen, quomodo ille Spiritus intrinsecus in anima operatur,
qua ratione illam emaculet, emundet, illuminet, moueat, dirigat, nisi quoties a malo
desistimus et ad bene agendum inclinamur, Spiritus Sancti ope atque uirtute credimus nos
adiuuari. De occulta autem eius operatione beatus quoque Iob dicebat: Si uenerit ad me,
non uidebo eum, et si abierit, non intelligam.
Sed quorsum tendat etiam illud Domini dictum: Expedit uobis, ut ego uadam. Si enim
non abiero, paraclytus non ueniet ad
spiritum,
a quo uiuificatur. Non ergo se consyderari uult secundum carnem tantum, sicut quando cum eis
in terra uersabatur et non satis agnoscebatur, sed etiam secundum gloriam, quam illi non
oculis, sed mente conspexerunt Spiritu illuminante, qui post Christi ascensionem ipsis de cęlo
fuit missus.
Porro in eo quoque Dominus noster Spiritus Sancti uirtutem declarat, quod ait: Cum
autem uenerit ille Spiritus ueritatis, docebit uos omnem ueritatem; ut
uidelicet Scripturas quoque diuinas, in quibus omnis ueritas
Cum
autem uenerit ille Spiritus ueritatis, docebit uos omnem ueritatem; ut
uidelicet Scripturas quoque diuinas, in quibus omnis ueritas est, secundum Spiritum
uiuificantem intelligant, non secundum litteram occidentem. Sed ne persona Spiritus Sancti de
tribus pręstantior uideatur, ueritatem hanc a tota Trinitate descendere significauit dicens:
Non enim loquetur a semetipso, sed quęcunque audiet, loquetur. Sic ipse de se alias
dixit: Quę audiui a Patre, nota feci uobis. Cuncta itaque inter se communicant.
Spiritum
uiuificantem intelligant, non secundum litteram occidentem. Sed ne persona Spiritus Sancti de
tribus pręstantior uideatur, ueritatem hanc a tota Trinitate descendere significauit dicens:
Non enim loquetur a semetipso, sed quęcunque audiet, loquetur. Sic ipse de se alias
dixit: Quę audiui a Patre, nota feci uobis. Cuncta itaque inter se communicant.
Quicquid agunt, quicquid dicunt, ad Patrem referunt, ut trium una operatio esse appareat,
quorum una est substantia, una maiestas.
Quęcunque audiet,
eius eodem fuit tempore, quo et ipse, quem digito ostendit et uenisse
nunciauit. Noui ergo prophetę, hoc est, apostoli et alii sancti uiri illa, quę post Christum
futura erant, per Spiritum, quem acceperant, prędixerunt.
Sequitur: Ille me clarificabit, quia de meo accipiet, et annunciabit uobis.
Ille, inquit, Spiritus Sanctus per os uestrum me gentibus euangelizando manifestum faciet.
Quid sit autem, quod ait: De meo accipiet, ipsemet explanat dicens: Omnia, quęcunque
habet Pater, mea sunt. Propterea dixi: de meo
futura erant, per Spiritum, quem acceperant, prędixerunt.
Sequitur: Ille me clarificabit, quia de meo accipiet, et annunciabit uobis.
Ille, inquit, Spiritus Sanctus per os uestrum me gentibus euangelizando manifestum faciet.
Quid sit autem, quod ait: De meo accipiet, ipsemet explanat dicens: Omnia, quęcunque
habet Pater, mea sunt. Propterea dixi: de meo accipiet et annunciabit uobis. Ex quo
indicasse mihi uidetur unam Trinitatis substantiam atque ideo, quę habet Pater, Filii esse,
quia Filius a Patre est; Spiritum
quia de meo accipiet, et annunciabit uobis.
Ille, inquit, Spiritus Sanctus per os uestrum me gentibus euangelizando manifestum faciet.
Quid sit autem, quod ait: De meo accipiet, ipsemet explanat dicens: Omnia, quęcunque
habet Pater, mea sunt. Propterea dixi: de meo accipiet et annunciabit uobis. Ex quo
indicasse mihi uidetur unam Trinitatis substantiam atque ideo, quę habet Pater, Filii esse,
quia Filius a Patre est; Spiritum uero Sanctum propterea, quod loquatur, a Patre audire ac
*corr. ex. Actis
annunciabit uobis. Ex quo
indicasse mihi uidetur unam Trinitatis substantiam atque ideo, quę habet Pater, Filii esse,
quia Filius a Patre est; Spiritum uero Sanctum propterea, quod loquatur, a Patre audire ac
*corr. ex. Actis
de eo, quod Filii est, accipere, ut nunciet, quia a Patre Filioque procedit.
Audit autem, quod semper sciuit, et accipit, quod semper habuit. Ne forte minorem Patre et
Filio Spiritum Sanctum ob hoc putes, quod audita loquatur et accepta nunciet. Hoc enim ita est
dictum, ut a Patre
Sanctus Deus sit. Spiritus Sanctus etiam spiritus ueritatis appellatus est. Et
Propheta cantat in psalmis: Redemisti me, Domine, Deus ueritatis. Spiritus igitur
ueritatis Deus est. Pręter hęc in epistola beati Petri apostoli legimus: Spiritu Sancto
misso de cęlo, in quem desyderant angeli prospicere. Nequaquam angeli, qui semper
uident faciem Dei Patris, qui in cęlis est, in Spiritum Sanctum desyderarent prospicere, nisi
Spiritus Sanctus esset Deus, sicut et Deus Pater. Lucas quoque in Actibus *corr. ex
sed Deo. Itaque illum ipsum, quem
Spiritum Sanctum nominauerat, mox Deum dixit, nequis dubitet Spiritum Sanctum
Deum esse.
Hic fuit igitur, qui super apostolos descendens reuelauit eis omnem ueritatem et per eos
nobis, qui credimus. Qua de re quidem propheta Dauid gloriatur dicens: Incerta et
occulta sapientię tuę manifestasti mihi. Quam certe sapientiam neque illi, qui dicti
sunt sapientes atque philosophi, adepti sunt neque ad eius altitudinem humani uis ingenii
peruenire poterat, donec Spiritu
habitatores Hierusalem spiritum gratię et
precum. Quęnam sint istę gratię, quę fluenta quiue imbres diuinę largitatis? Illa
nempe, quę supra Christum in carne natum requieuisse memorat Esaias dicens: *add.
Egredietur uirga de radice Iesse, et flos de radice eius ascendet. Et requiescet super
eum spiritus Domini, spiritus sapientię et intellectus, spiritus consilii et fortitudinis,
spiritus scientię et pietatis. Et replebit eum spiritus timoris Domini. Hic
septiformis Spiritus, qui Sponsum
spiritum gratię et
precum. Quęnam sint istę gratię, quę fluenta quiue imbres diuinę largitatis? Illa
nempe, quę supra Christum in carne natum requieuisse memorat Esaias dicens: *add.
Egredietur uirga de radice Iesse, et flos de radice eius ascendet. Et requiescet super
eum spiritus Domini, spiritus sapientię et intellectus, spiritus consilii et fortitudinis,
spiritus scientię et pietatis. Et replebit eum spiritus timoris Domini. Hic
septiformis Spiritus, qui Sponsum repleuisse dicitur, in
Porro, quod in psalmis dicitur: Mandauit nubibus desuper, et ianuas cęli aperuit, et
pluit illis manna ad manducandum, panem cęli dedit eis, panem angelorum manducauit homo,
cibaria misit eis in abundantia — quid est aliud, nisi quod in Euangelio de apostolis
est scriptum: Illi autem profecti prędicauerunt ubique Domino cooperante et sermonem
confirmante sequentibus signis.
Mandauit enim Dominus apostolis, ut Euangelium prędicarent, ac ueluti nubes uento agitatę
aera peruolant et in
Mandauit enim Dominus apostolis, ut Euangelium prędicarent, ac ueluti nubes uento agitatę
aera peruolant et in pluuiam soluuntur, ita illi orbem terrarum percurrentes doctrinam ubique
diffuderunt salutarem. Tunc autem eis Dominus ianuas cęli aperuit, cum Spiritum Sanctum de
cęlo misit. Quo illi repleti nobis manna cęlestem cibum ministrarunt. Quid enim suauius
pręceptis Domini, quid iocundius, quid pręstantius Christo? Hic est panis, qui de cęlo
descendit, quo angeli hominesque reficiuntur. Post hęc cibaria nobis in abundantia data sunt
doctrinam ubique
diffuderunt salutarem. Tunc autem eis Dominus ianuas cęli aperuit, cum Spiritum Sanctum de
cęlo misit. Quo illi repleti nobis manna cęlestem cibum ministrarunt. Quid enim suauius
pręceptis Domini, quid iocundius, quid pręstantius Christo? Hic est panis, qui de cęlo
descendit, quo angeli hominesque reficiuntur. Post hęc cibaria nobis in abundantia data sunt
per apostolorum uicarios Ecclesięque sanctę doctores, qui Vetus Nouumque Instrumentum nobis
interpretati *corr. ex interprętati sunt, nihil
Quicquid recte agimus, quicquid sapienter uereque
dicimus, Deo acceptum referamus. Ab illo est, quicquid bene est, qui solus totius bonitatis
fons est.
Epilogus
Diximus de humilitate, diximus de exaltatione Dei et Domini nostri Iesu Christi.
De qua nihil tam magnum, tam excellens dici potest, quin multo sublimis copiosiusque
supersit dicendum. Quis enim hominum aut angelorum gloriam illam, quę infinita est, (neque) *om.
ualebit
quicquid sapienter uereque
dicimus, Deo acceptum referamus. Ab illo est, quicquid bene est, qui solus totius bonitatis
fons est.
Epilogus
Diximus de humilitate, diximus de exaltatione Dei et Domini nostri Iesu Christi.
De qua nihil tam magnum, tam excellens dici potest, quin multo sublimis copiosiusque
supersit dicendum. Quis enim hominum aut angelorum gloriam illam, quę infinita est, (neque) *om.
ualebit uel animo metiri uel
referamus. Ab illo est, quicquid bene est, qui solus totius bonitatis
fons est.
Epilogus
Diximus de humilitate, diximus de exaltatione Dei et Domini nostri Iesu Christi.
De qua nihil tam magnum, tam excellens dici potest, quin multo sublimis copiosiusque
supersit dicendum. Quis enim hominum aut angelorum gloriam illam, quę infinita est, (neque) *om.
ualebit uel animo metiri uel uerbis explicare? Nos, quantum Dominus donare dignatus est,
dici potest, quin multo sublimis copiosiusque
supersit dicendum. Quis enim hominum aut angelorum gloriam illam, quę infinita est, (neque) *om.
ualebit uel animo metiri uel uerbis explicare? Nos, quantum Dominus donare dignatus est, his
tribus uoluminibus trinam de Domino nostro texuimus historiam. Diximus enim de humilitate
eius, qui pro suo erga nos amore submisit se formam serui accipiens, laborem perferens,
iniurias tolerans, supplicia patiens mortique sese subiiciens crucis. Diximus de prophetarum
oraculis ad ea omnia spectantibus,
supersit dicendum. Quis enim hominum aut angelorum gloriam illam, quę infinita est, (neque) *om.
ualebit uel animo metiri uel uerbis explicare? Nos, quantum Dominus donare dignatus est, his
tribus uoluminibus trinam de Domino nostro texuimus historiam. Diximus enim de humilitate
eius, qui pro suo erga nos amore submisit se formam serui accipiens, laborem perferens,
iniurias tolerans, supplicia patiens mortique sese subiiciens crucis. Diximus de prophetarum
oraculis ad ea omnia spectantibus, quę de ipso futura erant, ut in eodem iam impleta
donare dignatus est, his
tribus uoluminibus trinam de Domino nostro texuimus historiam. Diximus enim de humilitate
eius, qui pro suo erga nos amore submisit se formam serui accipiens, laborem perferens,
iniurias tolerans, supplicia patiens mortique sese subiiciens crucis. Diximus de prophetarum
oraculis ad ea omnia spectantibus, quę de ipso futura erant, ut in eodem iam impleta
monstraremus, ad illorum confusionem, qui implenda contendunt, impleta negant. Diximus
postremo de eiusdem exaltatione, eo quod resurrexerit a mortuis, ascenderit in cęlum et ad
nostro texuimus historiam. Diximus enim de humilitate
eius, qui pro suo erga nos amore submisit se formam serui accipiens, laborem perferens,
iniurias tolerans, supplicia patiens mortique sese subiiciens crucis. Diximus de prophetarum
oraculis ad ea omnia spectantibus, quę de ipso futura erant, ut in eodem iam impleta
monstraremus, ad illorum confusionem, qui implenda contendunt, impleta negant. Diximus
postremo de eiusdem exaltatione, eo quod resurrexerit a mortuis, ascenderit in cęlum et ad
dexteram Dei Patris collocatus sit. Vnde iterum uenturum
iniurias tolerans, supplicia patiens mortique sese subiiciens crucis. Diximus de prophetarum
oraculis ad ea omnia spectantibus, quę de ipso futura erant, ut in eodem iam impleta
monstraremus, ad illorum confusionem, qui implenda contendunt, impleta negant. Diximus
postremo de eiusdem exaltatione, eo quod resurrexerit a mortuis, ascenderit in cęlum et ad
dexteram Dei Patris collocatus sit. Vnde iterum uenturum pręstolamur, quando mortui resurgent
incorrupti, et potentissimi quondam reges ante tribunal Iudicis nudi atque trementes stabunt,
quando
prophetę, omnes apostoli,
omnes diuinarum scriptores litterarum hoc idem astruunt et affirmant. Tunc demum manifesto
apparebit, quale imperium, quanta maiestas, quam grandis gloria eius sit, qui pro nobis
pependit in ligno et mori uoluit, ne nos morti succumberemus ęternę. Hac de re plura loqui non
est pręsentis propositi, cum pręsertim satis superque me de ipsa disseruisse sciam in fine
operis illius, in quod exempla coniecimus sanctorum.
Eum tamen, qui cum maiestate multa uenturus est, precor atque obsecro, ut,
et affirmant. Tunc demum manifesto
apparebit, quale imperium, quanta maiestas, quam grandis gloria eius sit, qui pro nobis
pependit in ligno et mori uoluit, ne nos morti succumberemus ęternę. Hac de re plura loqui non
est pręsentis propositi, cum pręsertim satis superque me de ipsa disseruisse sciam in fine
operis illius, in quod exempla coniecimus sanctorum.
Eum tamen, qui cum maiestate multa uenturus est, precor atque obsecro, ut, quandocunque
iudicabimur — incertum est enim, quando id fiet — clementię suę
qui peccatores
nos esse non negamus, ueniam pręstet confitentibus seque pro peccatoribus crucem sua sponte
subiisse probet, cum nobis ignouerit, et non nostris meritis, sed sua miseratione ab inimici
potestate nos erruere et in libertatem uindicare uoluisse. Qua ergo pietate captiuos redemit,
illa in Iudicio saluet redemptos. Deo gratias. Amen.
Bibliographia locorum inventorumMarulić, Marko (1450-1524) [1519], De humilitate, versio electronica (), Verborum 81625, Ed. Branimir Glavičić [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [marulmarhumil].
First 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 Last Retrieve all occurrences (This may take some time to download)
|
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Podatke o projektu vidi na www.ffzg.hr.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se na http://www.ffzg.unizg.hr/klafil/dokuwiki/doku.php/z:digitalizacija-hrvatskih-latinista.