Your search found 413 occurrences

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report

Occurrences 174-233:

fasc. 27, nr. 11/30. Izvornik Reverendi domini et patres praestantissimi, praemissa salute officiorum meorum commendationem. Postquam reverendae dominationes vestrae neque inbecillitati neque verae et legittimae defensioni aut excusationi dant locum eundumque foret ad Iwanch, ita ut et spanum et cursorem agam, duplici videlicet contritione, ut hanc miseram animam citius expedirem, faciant. Esto ita fiat. Verumtamen prius mittant credentionales, item huius tantae legacionis fundamenta prospiciant, quibus prospectis

domestici etsi sint ignari, prout conspiciuntur, nescitur tamen quid lateat in mente. Ego nemini hucusque fidi aperte denuncians suspitionem esse de castrensibus, illi iurare ac sese examinare non desinentes etc. Multa alia, quae toties inculcavi etiam cum vituperiis, nunc hona verba dantur, migamo wze po wze etc. Panes et vinum per Czeztar missa in Drenchinam Superiorem veluti ad manum locavi, ut cum inportuni fuerint, Germani auferant ut rapinam. Dominus decanus quae vendenda erunt, eorum habebit curam. Dominus banus

Nam praeterquam, quod ab hoste praemerentur uehementer, ob penuriam aquae siti etiam intollerabili admodum conficiebantur, a qua tamen pluuiae beneficio sunt aliquantulum alleuiati. Variis ultro citroque dictis sententiis, placuit omnibus, ut duos e medio sui ad nostros submitterent. Quibus dant in mandatis, ut si salui (deo duce) ad nostros peruenerint, ad amussim illos cum de eorum et Petrinae, tum etiam de hostium statu ac conatibus edoceant, simulque (ni amissam uelint Petriniam et socios perditos) cita implorent auxilia. Horum alter ab hostibus fato

In laudem Spalati
Si qua manent ueterum non diruta męnia regum,
Dant primum Spalato nobilitate locum.
Nobilis hic locus est, ubi sponte Dioclitianum
Deposito imperio consenuisse patet.
Cęsaris Augusti tanto cognomine dignus

/ Anne etiam Privilegiorum dari soleant Paria? Minime: nisi fortassis in aliqua parte, qua tanquam vicinum, vel commetaneum, aut etiam fratrem condivisionalem contingere dignoscuntur. Et similiter neque Paria Parium dantur passim: ut si quis Transmissionem ex Paribus revideri facere vellet, et pars appellans, Paria parium illius peteret; tunc non darentur sibi, nisi fortassis collateraliter tantum, ne fraus et dolus illi potius, quam

reiicitur, in suam aetatem et seriem; citato loco. Unde audita statim Proclamatione in Sede, ad respondendum nimirum; hae duae posteriores, ante alias, obiiciendae erunt. Ubi Notandum: Quod dictae legitimae Prorogationes, dantur solummodo in Causis, ratione Iurium Possessionariorum, et productionis Literarum, ac literalium instrumentorum; non autem ratione Actuum Potentiariorum, in quibus productio Literarum subsequi non debet: 2. tit. 50.

non debet: 2. tit. 50. Imo vero Actus Potentiarii. Olim summarie revidebantur; et saepe etiam in castris discutiebantur, stante bello: art. 20. anni 1548. et aliis passim. Item, Semel tantum dantur: 6. Vlad. art. 9. Vide supra Quaest. 6. cap. 2. QUAESTIO DECIMA OCTAVA. / Quibus rebus prorsus destrui solet, amplius

vel in Metis quoque rectificandis, aut etiam in Iuribus Dotaliciis, et Quartaliciis? Quanquam VVerböczi, 1. tit. 81. et 82. distinguens Praescriptionem, secundum diversas personas, dicat ipsam, quo ad Dantem vel Impignorantem, non esse admittendam in Bonis Impignoratitiis. Quia is sic pacificatur; dum et quandocunque ea redimere poterit: Stylus (sicut nec in Motionibus Causarum, eorundem Bonorum

cum Dans, et Recipiens, sint correlativa, correlativorum autem eadem ratio sit, secundum Dialecticos: verius existimandum puto, contra neutrum admittendam esse. Quia sicut in talibus Bonis repetendis, ex parte Dantis non praescribitur: ita et Recipiens eadem, etiam post binariam, vel ternariam Praescriptionem, etsi Ius quoque Regium in iis impetratum habuerit, eidem remittere debeat; non videtur, in quo praescribi possit amplius

ternariam Praescriptionem, etsi Ius quoque Regium in iis impetratum habuerit, eidem remittere debeat; non videtur, in quo praescribi possit amplius contra ipsum. Nisi forte, vel in Pecunia, quam amittere, et Bona danti gratis remittere deberet; vel in Literis Impignoratitiis prioribus, quandoquidem iam inefficaces esse censentur, et aliae necessario petendae videntur, ad continuandam ulteriorem Bonorum possessionem. Quod tamen neutrum

prioribus, quandoquidem iam inefficaces esse censentur, et aliae necessario petendae videntur, ad continuandam ulteriorem Bonorum possessionem. Quod tamen neutrum adhuc usitatum esse apparet. Ergo, sicuti contra Dantem, ita et contra Recipientem, videtur non esse admittenda Praescriptio, qualitercunque distinxerit, et senserit Dominus VVerböczi. Me supra allata ratio magis movet, quam praescriptum illius. Cum nec usus, nec ullum

ipsam Reus accipiat: nihilominus tamen Paria Praesentium et Iudicialium, uti praemissum est supra, quaest. 11. cap. 3. petit, et respirium sumit. Actor quoque dictae Sententiae, Paria petit; et dantur eidem, de Iure et consuetudine Regni. Quia iam Sententia conscripta, non illius est, sed In-causam-attracti. Et sic uterque ad primordia Causae regreditur. Ubi autem (I) vel Inhibens, cum Inhibitione procedere nolit:

pronunciatae sententiae sive rei adiudicatae, quae iam Veritas dicitur, finalis impositio, cum usu bonorum Actori acquisitorum, et ademptione eorundem ipsi Reo, poenaque si aliquando ei annexa fuerit, qua peracta, dantur Actori literae Relatoriae, seu Recaptivatoriae dictae, pro perpetuo privilegio. Ubi Nota. Primo, quod finitis huiusmodi causis, seu per sententiam finalem conclusis, omnes Iudices tam saeculares, quam spirituales;

depositis primum deponendis, id est, triginta sex florenis in duabus Iudicibus, in tertia vero partibus, Actori. Si Repulsio dilationis tantum causa, perperam facta esse comperitur, tandem dantur literae Adiudicatoriae sententionales Actori, contra Reum, Inhib. Contrad. et Repuls. non obstan. Et haec est finalis sententia, quam sequi debet Executio necessaria, facta tandem Relatione Executionis, dantur literae

tandem dantur literae Adiudicatoriae sententionales Actori, contra Reum, Inhib. Contrad. et Repuls. non obstan. Et haec est finalis sententia, quam sequi debet Executio necessaria, facta tandem Relatione Executionis, dantur literae parti super Executione eadem, Relatoriae, sive Recaptivatoriae. QUAESTIO DECIMA QUARTA. / Quot gradus huius processus Iuridici esse

in terram proiectis candelis, inter Solennia Missae praesente Universa Plebe. Octavus, si forte necdum comparuerit (I) et neque obediverit, decernitur contra ipsum Invocatio brachii saecularis, et dantur Actori superinde literae Invocatoriae brachii saecularis, ad quarum productionem, petitur brachium saeculare, vel a sua Maiestate, vel ab eiusdem Locumtenente, quibus inscribuntur, quivis Regnicolae, sed tamen magis

Ergo haec digna feras uitae praecepta beatae
4.131  Nobilitate tua, atque animo seruata reconde.
4.132  Rex superum, immensi cuius sub numine sceptri
4.133  Vnda fluit, pendet tellus, dant sidera lucem,
4.134  Non tibi in aduersam defigere lumina terram
4.135  135 Prona, sed erecto coelum dedit ore tueri
4.136  Teque sui similem formaque animoque creauit,

4.516  Nec modo cognatae tibi grata negotia gentis
4.517  Multi, quos nullo tangebas sanguine, curam
4.518  Expetiere tuam, et cari coluere Parentis
4.519  Nomine, pro Gradia dantes pia uota salute.
4.520  520 Tu patribus uiduos foetus, orbasque uirili
4.521  Auxilio defendis opes, obsessaque curis
4.522  Pectora se rigidae prudens opponere sorti

gratum aut gustui sapidum aut auribus delectabile aut a sensibus appetibile, hic procul exulat. Non novere alia sensus oblectamenta, nisi admodum rudia et, quae nostris in terris etiam rusticae plebi contemptui essent. Ideo vere Apostolicis Viris Deumque unice quaerentibus alia copiosiora dantur oblectamenta 64 longe iucundiora, animum 65 mirum in modum recreantia, et dictis carere pro deliciis reputat, quia longe maiora in futurum expectat, et dum sensus non ita in similibus divagantur animus magis recollectus in authore omnium,

domunculas, in quibus Indi habitant. Centum viginti familiae in universim numerabit mille animas. Habet suum gubernatorem indum, capitaneum, eius locumtenentem, viginti quattuor officiales bacciliferos. Gens, quo ad naturalem inclinationem multis Tarahumaris in aliis missionibus degentibus melior. Dant pro eleemosyna centum modios tritici indici et alia ad victum necessaria subministrant mihi. Filiales eidem missiones sunt tres Beati 115 Aloysii Gonzagae Tahirachic, Sancti Casimiri Bacaguriachic, Sancti Angeli Custodis Papigochic 116 . Baptizavi hoc anno centum et

ex hoc ad alium, sic citissime perveniunt litterae et est necessaria haec diligencia, ut nobis invicem communicemus nova et necessaria, praecipue, si aliquid adverteretur circa rebellionem †120. Permittuntur etiam aliqui ex populis ad labores in argentifodinis, quos Hispani exsolvunt. Cuilibet dant 5 imperiales per mensem seu merces, quas pro illis appetunt. Sunt autem hac in provincia multae argentifodinae, una aurifodina. Occasione huius huc referri volui piam aliquorum hic habitantium opinionem, qui pie atribuunt Deum Serenissimo Regi nostro voluisse

quomodo occurri possit malis, quomodo bona augeri. Missiones Tarahumarae novae unum Rectorem habent, alterum antiquae et hae omnes una cum Tepeguanis unum Visitatorem, qui est loco Provincialis. Hic quolibet triennio visitat omnes missiones, cui etiam Patres dant rationem tum conscientiae tum rerum economicarum. Moris est etiam, ut ad solennes professiones patrum ex variis missionibus invitentur et in loco, ubi professio fit, celebratur festum praesentibus etiam Hispanis. Ante professionem ad oppidum Paral se conferunt, ibidemque more Societatis per

Tisiphone, primos Lethaea ad flumina gressus
2.683  Dirigit; huic reliquas nectit par ira sorores,
2.684  Missuras animis Stygios hostilibus ignes.
2.685  Ut ventum ad flumen, navo dant iussa Charonti;
2.686  Bellica venturi ut doceant discrimina manes,
2.687  Laeva quis intrepidus diri movet arma strategus.
2.688  Mox vacuis illae ventis inimica daturae

robur, coeptae pro Numine pugnae?
4.594  His laurus secura viret: satis, unica palmis
4.595  His est causa Deus: nequeunt pia pectora sterni;
4.596  Victori, victoque parem dant astra coronam.
4.597  Iniustis vero si caedibus opprimis urbes,
4.598  Inde triumphales forsan tibi surgere palmas,
4.599  Vis credam? hae non sunt palmae, sunt roboris atrae

4.876  Aeterni dulcedo boni, suadere calenti
4.877  Eloquio, sacrae crebros accedere mensae
4.878  Convivas, panisque latens sub tegmine Numen,
4.879  Dantis adorata, cordi coniungere flamma.
4.880  Primaevis etenim fuit inde fidelibus unum
4.881  Cor, animusque unus, sacri quia fractio panis
4.882  Unio mentis erat; nam quaevis viderat

rursusque aliud. Nec caetera segnis
1.1051  Exemplum spectare cohors. Par omnibus ardor:
1.1052  Tela petunt, onerantque manus, atque ictibus ictus
1.1053  Agglomerant. Pleno volat aethere saxeus imber:
1.1054  Dant gemitum rami: decussis vndique tellus
1.1055  Stipatur solijs, stipatur glandibus. At Nux
1.1056  Infelix, rapida circùm stridente procellâ,
1.1057  Tot plagis laniata sinum, tot foetibus orba,

3.1266  Infelix videor, letho si torquear vno:
3.1267  Nec tu infesta satis, mortes ni mortibus addas,
3.1268  Extremumque diem nullâ non luce reducas.
3.1269  Ergo ego sum, cui nec permittunt viuere, nec dant
3.1270  Fata mori: totiesque vnum qui ducere funus,
3.1271  Laetitiae, cogor, vitaeque, mihique superstes?
3.1272  Heu miserum caput! Heu nimiùm crudelia fata!
3.1273  Talia cum semel, atque iterum, cum

ipsa Deabus
4.1497  Cesserit. O adsis pulcherrima. Quas ego, tanti
4.1498  Muneris, extremique potens iam denique voti,
4.1499  Sic meritae grato persoluam carmine laudes?
4.1500  Sponte suâ numeri venient (dant gaudia vires
4.1501  Ingenio) discentque hilares plùs posse Camoenae?
4.1502  Solis inoccidui tu Phosphorus, vnica mentis
4.1503  Sollicitae requies, curarum dulce leuamen,
4.1504  Votorum portus, pacis

scopulorum innato pondere cursum
5.44  Praecipitans, aliasque alijs e rupibus actus
5.45  In rupes, validos quatiti huc saltus, quatit illuc!
5.46  Nec mora, nec requies. Tremit illisu resono mons:
5.47  Dant arbusta locum: attoniti de colle propinquo
5.48  Pastores, iniantque greges, quibus irruat anceps
5.49  Exitium syluis, Dryadum quae tecta refringat.
5.50  Donec, cum nemorum strage, immanique tumultu,

saeuus in armis,
5.1424  Quàm feralè rubes? Nimbosum haud tantus olympo
5.1425  Sustollit mucronem, et sydera terret Orion.
5.1426  Agnosci, vicisse tibi est. Certamina terror
5.1427  Nominis inuicti peragit. Dant terga pauentes,
5.1428  Vt primùm sublimis apex, cristataque notae
5.1429  Lux fulsit galeae. Nemo expectare tremendum
5.1430  Fatiferi pondus chalybis: nemo ignea vultùs
5.1431  Fulgura luminibus ferre.

Hoc tua progenies discet tuque ipse futuros
Strenuus hoc terrae doceas arcana colonos.
Divinae iam vero, Adam, non segnis odora
Prodigium flammae, fulmen vertentis in imbres
Innocuos, dantis placidos pro sulphure rores,
Teque tuosque isto cumulantis amore nepotes.
Sed maiore animi quo spe post multa salutis
Saecula venturae possis Adame foveri,
Nomen adorandum pandam tibi, quale

29.
Quin etiam si quando aliquam Iudaea dedisset
His tenebris post fata animam, cito discere manes
Solliciti optabant: Solymaei qualia mystae
Dant monita, afflatusque ferat responsa Sacerdos,
Quam cito venturum, maestum Israëla molestis
Erepturum umbris doceant oracula regem.
Dicebantque obita Limbum quëis morte venire
Contigit excelsum post

Officio, patefacta piae dabat atria Nymphae.
Si vati patuit, quoties opus esset, ad Arcam
Cornigero accessus, mediaque e sede, Cherubis
Quam formare fuit iunctis pro Numine pennis;
Audire aethereum dantem responsa Tonantem
Si meruit Moses, numquid Genetrice minister
Maior et augusto legatus dignior ostro? 14.
Iessaeae vero, postquam Solymaea

Corniger inclusit, celso quae vertice Sinae
Descripsit duro legum compendia saxo
Non terrena manus. Qui per deserta profectos
Pavit Abramigenas, panem servavit ibidem:
Hic siccam Aronis dantem vernantia virgam
Lilia, venturos posuit signantia casus.
Noverat haec Virgo: tum singula mente revolvens,
“Messiae matrem haec,” inquit, “ventremque beatum
Arca refert”, propriae interpres non

Sic fertur: “Vetita et primaevae conscia culpae
Germina damnatasque dapes componere filo
Aggrediar? Damnetur opus, tellure furentis
Initium sceleris: quid ego paro reddere vitam
Funeris authori, danti rea pabula, ramo?
Mens horret, nec dextra audet versare nocentis
Germinis effigiem: gaudet quo Tartara pomo,
Caligant oculi, languescit dextera, pectus
Ingeniumque labat, cervix onerosa fatiscit,

ego has sedes, Solymae delubra potentis,
Desidiosa tero, si me neglecta paventem
Torquet religio? Me germen inutile templi
Quisque videt, dignumque oculis nihil una supremae
Maiestatis ago. Quando tot munera danti
Incipiam praebere Deo totumque dicare
Id modicum, quod sum? Si sum tamen unius umbra,
Vel potius sum caeca rei, vel quod minus umbra
Me nihil esse reor: quidquid sum, dicere fas est

mariti.
Cerne, pater, capitis canos utcumque capillos,
Durata qui fronte rigent et lacte madentes
Inter stabo procos? Me dura laboris et artis
Instrumenta meae, serrae pauperque dolabra
Dant inopem flagrem ditemque praeire iuventam
Decrescens et inops!” Pater excipit: “Ista fatebor,
Sunt hominum quae vota movent, staremque libenter
Iudicii pro parte tui, componeret istos
Si mundi fortuna

33.
Haec fuit illa dies veterem quae vidit Adamum
Surgere de lento ducentem viscera caeno,
Divinaque animam sorbentem authoris ab aura
Et dantem primae lateris fecunda maritae
Ossa, soporati munus natale parentis.
Haec eadem lux est, hominem superinduit alter,
Qua melior veterisque novus reparator Adamus,
Virgineae telluris honos, quem viscera

suosque penes vivet quod gratia facti.
Dixit idem genitor. Fortassis plura tulisset
Natus Ioannes, vocis nisi lingua negasset
Officium. Quod voce tamen linguaque nequivit,
Ostendit signis: Mariae dum basia danti
Ultima plusquam infans arrisit et impote lingua
Labra movet tacitus, veluti quas nescio voces
Formaret, facunda quibus si vis foret, Agnum
Forte sonaturas mundi peccata levantem.

Virtutum Regina domum Mariaeque suprema
Demeret hanc illi morum excellentia 870 excellentia: exbellentia famam.
Viderat hanc Anna et coluit rectique tenellam
Observabat anus dantem documenta puellam.
Hanc etiam (supero patuit quod lumine) regis
Esse puerperio, maestam expectatus Idumen
Qui torquet, matrem electam, cum trima subisset
Delubrum: unde sacrae maior reverentia

Mirantur templis consueta oracula tristes
Subticuisse popae et repetens quaesita cruentus
Numine pallescit non respondente sacerdos.
Hinc neque sincerum fundebat caesa cruorem
Victima; se iugulum dantis non sponte iuvenci
Ater erat sanguis fatique iganrus aruspex
Tabida turbato versabat viscera vultu.
Ipsa Deûm facies non corpore recta, sed aris
Concussis confracta, solum prono ore tenebat.

Niliacae sermone orant; et nectare linguae,
Et morum caelesti habitu et flexisse sereno
Siderei vultus vidit Nilotidas astro.
Virgineo pariter tenues si pollice telas
Matribus aptaret, varias seu dante figuras
Lina feriret acu. Gratus fuit omnibus ille
Virginibus nuptisque labor, servata sonoris
Coptiadum praebens nuruum velamina sistris.
Divinus vero, vultu cui omnis amorum

Funditur et longo fecundat iugera rivo.
Isidis hic fons est gratumque in gentibus illis
Tale habuit nomen palmaeque sub arbore manat.
Hic locus Isaciae fecundus munere lymphae,
Aptus odoratis, quae dant opobalsama, virgis
Visus erat: quantum Scythico bis torta lacerto
Praepes arundo volat, longum his radicibus hortum
Plantat, ubi orbatae spolium deponit Idumae
Feminei aeterno luxus Cleopatra trophaeo.

Phoebopolitana festos celebrante per urbem
Plebe iocos (Niloa vocant) dixere salutem
Hospitibus gratumque vale; quos, barbara quamvis
Pectora Niligenae, votis faustisque secuti
Vocibus, implacidi dant tristia signa recessus
Et numerant causas et verba morantia gratos
Isacidas, brumale auras instante rigentes
Obiciunt. Sed nulla fuit quae Numinis esset
Imperio suadela prior. Data gratia postquam

Iudicium attentae repetit populare maritae.
Illa quid hic dicat vix invenit: haeret in uno
Sed sobolis vultu modicaque in carne latentis
Maiestate Dei, quam tot portenta Tonantis
Adverso fidei Iudae dant noscere prolem.
Nec se Iosippo celat, sic ore locuta:
“Nosse, marite, potes Pharia tellure relicta
Quae vox natalem nos visere iussit Idumen.
Eiusdem vox ista Dei est Aegyptia noctis

assumpta repetit poenalia merce.
Ut citus advenit (neque enim mora torsit euntem,
Lumine iam prono) stantem sub stipite matrem
Reclinemque trabi caput amplexumque morantem
Repperit et sacro tristem dantem oscula ligno
Quae nequiit nato; et lacrymis maesta ora rigantem
Aspersa tellure videt corpusque tuendo
Exanime, augustum quid nescio contemplantem.
Hanc Arimathaeus grato cum praesidis heros

qua potuit quoque funus amari,
103  O in te cupidos condam per saecula visus.
104  Magna peto, fateor, sed quis tua dona petendo
105  Non excelsa petet, si munera dante probantur
106  Et crescunt auctore suo. Te, maxima rerum,
107  Te vidi Austriaca morbo resolutus in urbe,
108  Te cupio, Genitrix. Indignus munere tanto est,

pudet, quin et rubuisse timebas,
257  Nam Paphiae rubuere rosae. Mihi debita tantae est
258  Cura necis. Superum, quo me duce totus anhelat,
259  Accipiat me dante locum.« Sic dixit et ipsum
260  Magniloquum fecit speratus Kostka Pudorem.
261  Mox sibi quaeque petit, mox quae fiducia voto,
262  Expromunt alacres. Gaudet

16  Clamabant Satyri Niseia sceptra Licurgo
17  Cessisse, et rursum superas rediisse sub auras
18  Ogigium trepidae iurabant Penthea Bacchae;
19  Oscula dant truncis, iungunt quoque vitis amatae
20  Cum lacrymis lacrymas, vulsa cum fronde capillos.
21  Auctor non latuit. Foribus ruit ecce reclusis
22  Fulmineus Capheus (hic

41  Vox sonat his, qualem Garamas horreret habere,
42  Nostra potest rigidas perdomuisse tigres.
43  Nos tumidam cristis, illi ferrugine turpem
44  Dant fronti galeam, pulchra Minerva, tuae. XV. IN EOS, QUI PEREGRINAS MERCES

CHRISTI DOMINI PATIENTIS IMAGO EX ELECTRO EPIGRAMMA 10.
1  En sacra divini servat monumenta doloris
2  Arte laborato succina gutta gelu,
3  En lacrvmas tanto dant ipsi in funere trunci
4  Et tam clara nitens vulnera gemma gemit.
5  Gaure, vide, tristes Domini qui comprimit artus, 5
6  Quam merito in lacrymis sculpitur

me posse vetat, mihi posse relinquit
106  Quidquid velle licet. cui maxima velle necesse est.
107  Hoc sat erit: Divos facio, Macedoque parentem
108  Accepit me dante Iovem venerataque Roma est
109  Caesarea de gente Deos, queis certa quotannis
110  Munera ferre dedit, qaeis multa undavit acerra
111  Assirius per templa

167  Emicat et domino late vaga sydera cono
168  Despectat venerandus apex. Non barbara Memphis
169  Aut Nomas aut sectae peregrina Synade venae
170  Dant muris pretium; Tyrio non perlita fuco
171  Vellera, non Phrygiis pendent illusa figuris.
172  Cultor abest scelerum luxus, laudatque penates
173  Quaesitus sine

233  Moeniaque turresque, et maior moenibus ipsis
234  Ignatius fracta iacuit resupinus in arce,
235  At casu maior rediit: dant vulnera palmas,
236  Loiolaeque sciunt ipsae prodesse ruinae.
237  Nam liquit campos caelo duce castra secutus,
238  Indixit bellum sceleri sociosque potentes

12  Subdit et audito cernua corda Deo.
13  Macte orator io, tibi subdita regna tuaeque
14  Exuviae mundi, sis modo sospes, erunt,
15  Dum sertum dant vincla tibi, Capitolia carcer,
16  Et pene in Stygiis lingua triunphat aquis.

Hic iuncta est Romana ac caelica virtus.
38  An pugnando cupis miranti ostendere mundo
39  Nullis posse istam furiis effringier arcem?
40  Aspice: Gregorio meritas dant vulnera palmas
41  Protinus atque ipsae gaudent prodesse ruinae.
42  Ergo triunphales Henrico supplice lauros
43  Auge pace pia: sacra ad vestigia porro

Jesu Christi. Synodum Stephani Cosmi, archiepiscopi Spalatensis, ex Latina in linguam Illyricam vertit et suis impensis edidit ad hoc ut omnes dioecesis et provinciae Spalatensis parochi Illyrici pie sancteque exercere possint officium suum parochiale. Factus episcopus Macarschensis, populi illi dant gloriam Deo pro tam pio antistite, ut credunt caelitus sibi concesso, cujus sapientia, discretione et mansuetudine gubernantur magna cum pace, caritate, Ex charitate. concordia et tranquillitate

1.655  Favit: ut obsesso potuit nil Turca Sigeto,
1.656  Quin profligatus Duce Zrino Lenkovioque
1.657  Pro vita fugit, justae cedendo triumphum
1.658  Causae, dante Deo: stragem tamen attulit antè
1.659  Vicinis terris, vicîs pagîsque crematîs;
1.660  Vincere cùm nequeat, gaudet nocuisse Tyrannus.
1.661   Regia Ferdinandus proles hoc tempore

3   Turbine diua Domus, sed per luctamina fati
4   Duceret a grauibus maiora augmenta periclis.
5  5 Damna uicem lucri subeunt: dant uulnera palmas,
6   Caesaribusque ipsae gaudent prodesse ruinae.
7   Heu repetam ueteres, pallentia saecula, fastos;
8  

273   „In primum, mediumque diem, serumque ferebam,
274   „Semifero posthac praedoni offerre iubebor
275  275 „Ingenuas ad stupra nurus? Me dante tributis
276   „Explebit rabidos Byzantia bellua rictus?
277   „In mercem pariam natos? Delubraque pandam
278  

Bibliographia locorum inventorum

Stepanić Selnički, Nikola; Stjepan Medak (1553-1602; c. 1596.) [1596], Historia obsidionis Petriniae et cladis Szerdarianae, versio electronica (), Verborum 3031, Ed. Vladimir Rezar [genre: prosa oratio - historia] [word count] [stepnobsid].

Anonymus (c. 1600) [1600], In laudem Spalati, versio electronica (), 54 verborum, 8 versus, Ed. Bratislav Lučin [genre: poesis - elegia] [word count] [nnlausspal].

Kitonić, Ivan (1561-1619) [1619], Directio Methodica processus iudiciarii iuris consuetudinarii Inclyti Regni Hungariae, versio electronica (), 154 versus, verborum 69145; 12 epigrammata, 12 capita, Ed. Neven Jovanović [genre: prosa oratio - tractatus] [word count] [kitonidirmeth].

Palmotić, Junije (1607.-1657.) [1645], Carmina Latina, versio electronica (), 6731 verborum, versus 1094, Ed. Milivoj Šrepel [genre: poesis - ode; poesis - carmen; poesis - epicedion] [word count] [palmoticjcarm].

Rattkay, Ivan (1647–1683) [1683], Relatio Tarahumarum Missionum eiusque Tarahumarae Nationis Terraeque Descriptio, editio electronica (), 9250 verborum, Ed. Ludwig Fladerer [genre: prosa oratio - relatio] [word count] [rattkayitarahum].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1686], Thieneidos libri sex, versio electronica (), 5415 versus, verborum 33672, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [vicickthien].

Rogačić, Benedikt (1646–1719) [1690], Euthymia sive De tranquilitate animi. Carmen didascalicum, versio electronica (), 8211 versus, verborum 111.074 [genre: poesis - epica; prosa - praefatio; prosa - summa] [word count] [rogacicbeuthym].

Vičić, Kajetan (?-ante 1700) [1700], Jesseidos libri XII, editio electronica (), 13523 versus, verborum 84448, Ed. Gorana Stepanić [genre: poesis - epica] [word count] [viciccjess].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], B. Stanislai Kostkae obitus. Poema, versio electronica (), versus 355, verborum 2485, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epica; poesis - carmen; poesis - poema] [word count] [djurdjevikostka].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1700], Poetici lusus varii, versio electronica (), versus 5453, verborum 35062, Ed. Veljko Gortan [genre: poesis - epigramma; poesis - elegiacum; poesis - ode; poesis - sonetto; poesis - idyllium; poesis - metamorphosis; poesis - paraphrasis] [word count] [djurdjevipoe].

Dumanić, Marko; Bernardi, Jerolim (1628-1701; oko 1688-1773) [1701], Synopsis virorum illustrium Spalatensium, versio electronica (), verborum 6745, versus 158, Ed. Bratislav Lučin [genre: prosa oratio - historia litteraria; prosa oratio - catalogus virorum] [word count] [dumanicmsynopsis].

Ritter Vitezović, Pavao (1652–1713) [1703], Plorantis Croatiae saecula duo, versio electronica (), 2815 versus, verborum 19809 [genre: poesis - epica; poesis - elegia; paratextus prosaici] [word count] [vitezovritterpplorantis].

Đurđević, Ignjat (1675-1737) [1717], Eugenii a Sabaudia... epinicium, versio electronica (), versus 984, verborum 8618, Ed. Đuro Körbler [genre: poesis - epica; paratextus prosaici] [word count] [djurdjeviepinicium].

Retrieve all occurrences

Click here for a KWIC Report